"Τι νέα για το Κυπριακό;" του Λευτέρη Ριζά

Το τελευταίο χρονικό διάστημα από όλες τις πλευρές – εμάς μας ενδιαφέρει ιδιαίτερα η πλευρά της Κυπριακής Δημοκρατίας και της Ελλάδας – λέγεται ότι υπάρχει πρόοδος στις συνομιλίες μεταξύ των δύο «κοινοτήτων», υπό την αιγίδα πάντοτε του ΟΗΕ, για επίλυση του Κυπριακού.

Η άποψη μας είναι ότι και μόνη η διαπραγμάτευση μεταξύ της κυβέρνησης της Κυπριακής Δημοκρατίας που μόνο αυτή αναγνωρίζεται ως νόμιμη κυβέρνηση της Κύπρου και του παράνομου τουρκοκυπριακού ψευδοκράτους της Βόρειας κατεχόμενης Κύπρου, αποτελεί καταστροφική υποχώρηση της ελληνικής πλευράς [Ελλάδας-Κύπρου], απεμπόληση των ψηφισμάτων του Συμβουλίου Ασφαλείας και των Γ.Σ. του ΟΗΕ και συνεπώς μια αυτοπαγίδευση της ελληνικής πλευράς στα σχέδια και τις ορέξεις της Τουρκίας.

Είναι γνωστό ότι οι «σοβαρές» κυβερνήσεις των μεγάλων χωρών – αυτών δηλαδή που πρωτοστατούν στην παγκόσμιες εξελίξεις – δεν διαπραγματεύονται με «τρομοκράτες». Οι ίδιες χώρες επιβάλλουν στις Ελληνικές Κυβερνήσεις και στις κυβερνήσεις της Κυπριακής Δημοκρατίας να διαπραγματευτούν με τους «τρομοκράτες» του ψευδοκράτους της κατεχόμενης Βόρειας Κύπρου. Γιατί τι άλλο είναι από τρομοκράτες όταν το ψευδοκράτος τους έχει προκύψει από την παράνομη εισβολή και κατοχή του 40 % του νησιού από τα τουρκικά στρατεύματα; Τι άλλο μπορεί να είναι ότι όχι μόνο καταπάτησαν τις γνωστές συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου και το σύνταγμα της Κύπρου αλλά έγραψαν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους – αν όχι λίγο ψηλότερα – τις αποφάσεις και ψηφίσματα του ΟΗΕ;

Είναι επίσης πασίγνωστο ότι η Τουρκία δεν αναγνωρίζει στους Κούρδους το δικαίωμα να αποκτήσουν την εθνική τους ανεξαρτησία / κράτος, ούτε την γλώσσα τους καλά-καλά να ομιλούν και οι αγωνιστές της απελευθέρωσης τους και οι οργανώσεις τους θεωρούνται κι αυτοί επίσης τρομοκράτες !!! Δηλαδή η ίδια η Τουρκία από τη μια καταδιώκει τους Κούρδους: βομβαρδίζει και καίει τις πόλεις και τα χωριά τους και από την άλλη στην Κύπρο αναγνωρίζει ουσιαστικά μόνο την τουρκική μειονότητα / μειοψηφία και τους παράνομους εποίκους ενώ με τη βία των όπλων κατέχει την Βόρεια Κύπρο. Και αυτή την χώρα – ακόμα και χτες στον ΟΗΕ δεν ψήφισε για το νέο διεθνές δίκαιο της θάλασσας – που θεωρεί casus belli την επέκταση της υφαλοκρηπίδας μας, με βάση αυτό το διεθνές δίκαιο, οι ελληνικές κυβερνήσεις: από την δεξιά, το «σοσιαλιστικό» και «πατριωτικό» ΠΑΣΟΚ μέχρι την σημερινή αριστερο-δεξιά κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, δεν έχουν σταματήσει να την θωπεύουν και να κάνουν ό,τι τους είναι δυνατόν για να γίνει μέλος της «δημοκρατικής» Ευρώπης. Νομίζουν πως έτσι το «θηρίο» θα ηρεμήσει, θα υιοθετήσει τις «ευρωπαϊκές αξίες» (!!!) και τον πολιτικό πολιτισμό και όλα θα λυθούν αυτομάτως. Πλανώνται πλάνη οικτρά!! Διότι αν και με τις ευλογίες μας και το δικό μας «γυάλισμα του παρκέ» γίνει μέλος της ΕΕ, τότε εκεί μέσα θα βρει πάρα πολλούς συμμάχους. Διότι όπως και να το κάνουμε οι ρίζες της αποικιοκρατίας, του ιμπεριαλισμού και της ναζιστικής βίας είναι βαθιές μέσα στην Ευρώπη του «Διαφωτισμού» και κάθε τόσο πετάνε νέα κλαδιά και ανθούς.[1]

Γι αυτό είναι απαραίτητο θα λέγαμε, να υπενθυμίζουμε σε κάθε ευκαιρία και σε όλους τους οργανισμούς και τα fora αυτά τα ψηφίσματα του Σ.Α. του ΟΗΕ και να τονίζουμε επίσης ότι ο ΟΗΕ και πρώτα απ’ όλες οι μεγάλες δυνάμεις δεν έχουν κάνει απολύτως τίποτα για να γίνουν σεβαστά.[2]

Σε αυτά τα ψηφίσματα έχουμε αναφερθεί σε παλιότερα άρθρα μας [3], αλλά ποτέ η υπενθύμιση δεν βλάπτει. Όπως έχουμε δείξει με τα ψηφίσματα 353/1974, 354/ 1974, 355/ 1974, 357. 1974, 358/ 74, 359/74, 360/74 μέχρι και το 367/1975 ζητούσαν την αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων και καταδίκαζαν την ανακήρυξη του «Ομόσπονδου τουρκικού κράτους», από τη μια και από την άλλη επιβεβαίωναν «ότι η απόφαση που αναφέρεται στην παράγραφο 2 ανωτέρω δεν προδικάζει την τελική πολιτική διευθέτηση του προβλήματος της Κύπρου και σημειώνει ότι δεν ήταν αυτός ο σκοπός της διακήρυξης». Με τις αποφάσεις 541/83 και 550/84 για άλλη μια φορά καταδικάζονταν το τουρκοκυπριακό κράτος και κάθε προσπάθεια απόσχισης του.

Στο μεταξύ ο Μακάριος έχει υπογράψει μαζί με τον Ντενκτάς την «Συμφωνία Υψηλού Επιπέδου της 12ης Φεβρουαρίου 1977» με την οποία ουσιαστικά αποδέχεται και νομιμοποιεί τα τετελεσμένα και ως λύση προτείνεται η Δικοινοτική Διζωνική Ομοσπονδία. Δηλαδή αναγνωρίζεται η τουρκική μειοψηφία ως ισότιμη κοινότητα και έτσι μπαίνουν οι βάσεις για το σχέδιο Ανάν ή για οποιοδήποτε παρόμοιο τέτοιο.

Δεν είναι κορόϊδα οι αετονύχηδες του ΟΗΕ κι έτσι ξεχνάνε αυτά που έγραφαν τα προηγούμενα ψηφίσματα και αποφάσεις του Σ.Α. και με ένα νέο ψήφισμα, το 1251/1999 προδικάζει την Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία. Δηλαδή ουσιαστικά αναγνώριση των «τετελεσμένων» ενώ τα προηγούμενα δεν προδίκαζαν την τελική πολιτική διευθέτηση του προβλήματος της Κύπρου». Δηλαδή μόνη της η ελληνοκυπριακή ηγεσία, ο πρόεδρος της Αρχιεπίσκοπος Μακάριος «έβγαλε τα μάτια του». Πρόσφερε τη λύση που ήθελαν στους εχθρούς του ελληνικού λαού, σε Ελλάδα-Κύπρο, έτοιμη στο πιάτο [4].

Πάνω σε αυτή την γενική γραμμή της αποδοχής ουσιαστικά των «τετελεσμένων» που χάραξε ο ίδιος ο Μακάριος και δεν αμφισβήτησε κανένα κόμμα ή πολιτικός στην Κύπρο και Ελλάδα[5], κινούμαστε επί 38 χρόνια. Θα είχαν κατορθώσει τον τελικό ενταφιασμό του Κυπριακού πάνω στη βάση αυτή, των αρχών της Διζωνικής Δικοινοτικής, δηλαδή στην εξίσωση της συντριπτικής ελληνικής πλειοψηφίας του νησιού με τη τουρκική μειοψηφία, αν ο κυπριακός ελληνισμός, με επικεφαλής του τον τότε πρόεδρο του αείμνηστο Τάσσο Παπαδόπουλο, δεν απέρριπτε το επαίσχυντο σχέδιο Ανάν[6] με το βροντερό 76%. Αλλά όπως το 62% του ΟΧΙ στο δημοψήφισμα του Ιουλίου έγινε σε μια νύχτα ΝΑΙ, έτσι τώρα με νέα ορμητικότητα προσπαθούν να μετατρέψουν εκείνο το 76% σε παραίτηση του κυπριακού ελληνισμού από τα ιστορικά του δίκαια. Τώρα μάλιστα διαθέτουν και έναν ταλαντούχο,«ατρόμητο» και αποφασισμένο πολιτικό-υπάλληλο στην μητέρα-πατρίδα, υποτίθεται εγγυήτρια της ζωής των ελληνοκυπρίων: τον κ. Αλέξη Τσίπρα και την κυβέρνηση του – με ένα εξίσου πρόθυμο και δοκιμασμένο επί εποχής Γιώργου Παπανδρέου, υπουργό εξωτερικών, τον αξιότιμο καθηγητή κ. Νίκο Κοτζιά και από κοντά βέβαια όλους εκείνους τους υποστηρικτές του σχεδίου Ανάν υπουργούς και βουλευτές: κ. Σία Αναγνωστοπούλου, κ. Αριστείδη Μπαλτά, κ. Κ. Δουζίνα και φυσικά όλη την ακολουθία των εθνομηδενιστών ανθυποδιανοουμένων, όπως έλεγε και ο μακαρίτης Δημήτρης Δελμούζος που είναι έτοιμοι να ξαναγράψουν τα ιστορικά βεβαιωμένα γεγονότα[7], προκειμένου να δικαιολογήσουν κάθε νέα υποχώρηση προς την Τουρκία και συνεπώς στα σχέδια και συμφέροντα του ιμπεριαλισμού στην περιοχή.

Όταν εξελέγη πρόεδρος του ψευδοκράτους ο Μουσταφά Ακιντζί, όλοι οι Έλληνες – σε Ελλάδα Κύπρο – «προοδευτικοί» πολιτικοί ηγέτες έσπευσαν να πανηγυρίσουν γιατί επρόκειτο για έναν νουνεχή και «προοδευτικό» ηγέτη. Όταν μάλιστα εντελώς θεατρικά δήλωσε μιλώντας σε φοιτητές του Πανεπιστημίου Kadir Has της Κωνσταντινούπολης «Ήρθε η ώρα να μας κλειδώσουν σε ένα δωμάτιο και να μην μας ανοίξουν την πόρτα μέχρι να λύσουμε το Κυπριακό…. αυτό που χρειάζεται για να λυθεί το Κυπριακό είναι μία συνάντηση όπως το Κονκλάβιο των Καρδιναλίων το οποίο εκλέγει τον Πάπα, κατά το οποίο οι Καρδινάλιοι δεν βγαίνουν από την αίθουσα πριν εμφανιστεί ο λευκός καπνός στην Καπέλα Σιστίνα.», προσθέτοντας όμως βιαστικά «ότι για την ώρα, η ελληνοκυπριακή πλευρά δεν συμφωνεί με μία τέτοια διαδικασία». Στη συνέχεια «Απαντώντας σε ερωτήσεις των φοιτητών, ο τουρκοκύπριος ηγέτης δήλωσε ότι οι εκπρόσωποι της Ελλάδας, της Τουρκίας και της Βρετανίας θα πρέπει επίσης να είναι παρόντες σε μία τέτοια συνάντηση.

Σύμφωνα με τον κ. Ακιτζί, κατά τις τελευταίες διαπραγματεύσεις έγινε σημαντική πρόοδος στα θέματα της κυβέρνησης, της οικονομίας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στα υπόλοιπα θέματα - περιουσίες, γή και ασφάλεια - οι δυσκολίες παραμένουν και γι' αυτό οι δύο πλευρές πρέπει να καταβάλουν συντονισμένη προσπάθεια για την επίλυσή τους».(ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ Παρασκευή 11/12/2015).

Από την πλευρά του ο πρόεδρος της Κύπρου κ. Ν. Αναστασιάδης – ο φανατικός υποστηρικτής του σχεδίου Ανάν το 2004 – κατ’ επανάληψη έχει διαβεβαιώσει ότι οι συνομιλίες με τον τουρκοκύπριο «ηγέτη» προχωρούν «εποικοδομητικά» και «παραγωγικά»: βλ. ανακοινώσεις του 18/11/15, 20/11/2015, παρά την «απαράδεκτη και καταδικαστέα…συμπεριφορά αφρόνων εναντίον Τουρκοκυπρίων συμπατριωτών μας που χείριστη υπηρεσία προσφέρουν στην καταβαλλόμενη προσπάθεια εξεύρεσης ειρηνικής επίλυσης του κυπριακού προβλήματος» (βλ γραπτή δήλωση του στις 16/11/15).

Δεν πιστεύουν στην Κύπρο τις διαβεβαιώσεις του προέδρου τους. Είναι χαρακτηριστικό του άρθρο του Αρ. Μιχαηλίδη στον «Φιλελεύθερο» (27/12/15) «Πολιτικά μηνύματα για βραδιές ποίησης»: «Είναι κι οι αγίες μέρες της ελπίδας και δεν πρέπει να έχουμε κακά συναισθήματα. Αλλά, που να πάρει σε αφήνουν να ησυχάσεις; Ούτε καν το κοινό και ενιαίο χριστουγεννιάτικο μήνυμα αγάπης και αδελφοσύνης (!) Αναστασιάδη και Ακιντζί, δεν είναι ικανό. Διότι, όταν σου μιλούν για κοινό και ενιαίο και αδιαίρετο μέλλον κι αντ΄ αυτού σου στέλνουν κοινές ευχές, τι να τις κάνεις. Αφού πίσω από τις ευχές δεν βλέπεις ούτε με τηλεσκόπιο τα υπόλοιπα….. Τα κοινά μηνύματα με τον Ακιντζί είναι μόνο για να διαβάζονται σε ποιητικές βραδιές ρομαντικών νεοκυπρίων. Διότι, ο ρεαλισμός ως γνωστό δεν είναι στην ποίηση, είναι στα πραγματικά γεγονότα. Όπως, ας πούμε, όταν σου λένε ότι συμφώνησαν ακόμα και την αναλογία των πληθυσμών και μετά ακούς τον Ακιντζί να λέει: ναι μεν αλλά δεν θα μπαίνουμε και στα κρεβάτια του κόσμου να ελέγχουμε πόσα παιδιά θα κάνουν. Και η αναλογία; Είναι και οι έποικοι μέσα, που κάνουν και πολλά παιδιά. Ή, να σου λένε ότι θα κτίσουμε κοινό κράτος Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι, αλλά όταν ρωτάς: και οι έποικοι; Απάντηση καμία. Διότι, αύριο μπορεί να μας κυβερνά και ο Κενάν Ακίν, αυτός που δολοφόνησε τον Σολωμό Σολωμού στη Δερύνεια. Διότι, όταν λένε ότι θα είναι κατοχυρωμένα τα ανθρώπινα δικαιώματα στο νέο μας κράτος, εννοούν τα ανθρώπινα δικαιώματα των εποίκων και των Γκρίζων Λύκων. Τα ανθρώπινα δικαιώματα των Ελληνοκυπρίων, θα έχουν παρεκκλίσεις. Τις ζητά ο καλός μας κύριος Ακιντζί κι εμείς δείχνουμε φυσικά κατανόηση. Άντε τώρα να καταλάβουμε εμείς οι δύστροποι τα κοινά μηνύματα Αναστασιάδη και Ακιντζί, ένεκα εορτών, όταν μένουμε προσκολλημένοι στις λεπτομέρειες. Διότι, μπροστά στη λύση, που έρχεται τα ανθρώπινα δικαιώματα και η αξιοπρέπεια και η εθνική συνείδηση, η ταυτότητα, η ιστορία, είναι λεπτομέρειες. Όπως είναι και ο κατοχικός στρατός και ο ρόλος της Τουρκίας μέσα στην πατρίδα μας. Λεπτομέρειες κι αυτό..»

Ο γνωστός για τη μαχητικότητα του – πρωτοστάτησε στον αγώνα κατά του σχεδίου Ανάν – Λάζαρος Μαύρος γράφει στην «Σημερινή» (28/12/15) για «Τ’ αγκάθια & τ’ ακανθώδη»:

«Δ Ι Α Ρ Κ Η Σ μεν η φλυαρία - δηλώσεων κι αρθρογραφίας - περί των περιγραφομένων ως ακανθωδών θεμάτων του Κυπριακού στις διεξαγόμενες «διακοινοτικές» συνομιλίες Αναστασιάδη - Ακιντζί. Ουδέν όμως συγκεκριμένο υπάρχει επί της ουσίας, έστω κι ενός εκ των «ακανθωδών», ώστε να δικαιολογείται, ακόμη και καθ’ υποψίαν, η ομοιάζουσα με σκοπίμως ενορχηστρωμένη «αισιοδοξία επικείμενης λύσης» που εκπέμπεται εν συντονισμώ, (α) ιδίως από τους αρμόδιους Βρυξελλών και Λονδίνου, εμπιστευτικώς πληροφορημένους από τον κ. Έιντε των ΗΕ[8] και (β) από τους εν Κύπρω εναποθέσαντες την πάσαν [και… τελευταία λένε] ελπίδα λύσης στους κ.κ. Αναστασιάδη – Ακιντζί».

Από αυτό αυτά τα αποσπάσματα και μόνο μπορούμε να πάρουμε μια «οσμή» για το τι γίνεται εκεί κάτω στην Κύπρο, τι προσπαθεί να επιτύχει ο κ. Πρόεδρος της Κύπρου, με τον οποίο όμως συνεργάζεται χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα η κυβέρνηση των Αθηνών.

Οι συνομιλίες τώρα έφτασαν πάλι σε αδιέξοδο μετά τις εξωφρενικές απαιτήσεις του Μουσταφά Ακιντζί – που βεβαίως υποβολέας του είναι η Τουρκική Κυβέρνηση: το περιβόητο δίδυμο Ερντογάν – Νταβούτογλου. Ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Χρυσόστομος Α’ σε παρέμβαση του, μετά τη διακαναλική συνέντευξη του Μ. Ακιντζί, εμφανίστηκε έντονα επικριτικός εναντίον του τ/κ ηγέτη αλλά και «όσων καλλιεργούν κλίμα ευφορίας για σύντομη, αίσια κατάληξη των διαπραγματεύσεων στο Κυπριακό, ενώ εξέφρασε την εκτίμηση ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν θα καταφέρει να φέρει σχέδιο δίκαιης λύσης έως την άνοιξη, λόγω της επιτεινόμενης τουρκικής αδιαλλαξίας αλλά και των μεγάλων συνεχιζόμενων χασμάτων που υπάρχουν ανάμεσα στις δύο πλευρές στα θέματα των εγγυήσεων, του περιουσιακού, των εποίκων, της διζωνικότητας και της μετεξέλιξης της ΚΔ»

Ο Μακαριότατος, σε δηλώσεις του στη χθεσινή μεσημβρινή εκπομπή του «MEGA», «Ενημέρωση Τώρα», ανέφερε πως ο στόχος της Τουρκίας είναι η δημιουργία τουρκικού κράτους και ο έλεγχος ολόκληρου του νησιού, λέγοντας πως «αυτά που ζητούν οι Τούρκοι είναι απαράδεκτα, γι’ αυτό ποτέ δεν πίστεψα ότι μπορούμε να φθάσουμε σε ένα αίσιο τέλος».

«Ποτέ δεν πίστεψα ότι θα φτάσουμε στο τέλος, γνωρίζοντας τις μαξιμαλιστικές θέσεις της Τουρκίας», επισήμανε, ενώ πρόσθεσε: «Δεν με πείραζε και τόσο η συμφωνία Αναστασιάδη - Έρογλου, καθώς με επανέπαυε αυτό που ελέχθη και λέγεται ότι, αν δεν συμφωνηθούν όλα, δεν ισχύει τίποτα, γιατί ήξερα ότι πάντοτε στόχος της Τουρκίας ήταν να κάνει τουρκικό κράτος στην Κύπρο, προσδίδοντας νομιμότητα στο ψευδοκράτος. Γι’ αυτό έφεραν τους εποίκους. Δεν εξέλιπαν οι στόχοι αυτοί. Θέλουν 50-50% σε όλα, θέλουν εκ περιτροπής προεδρία, κ.τ.λ. Πού ακούστηκε, όμως, το 18% του πληθυσμού, να έχει εκ περιτροπής προεδρία; Γι’ αυτόν, ακριβώς, τον λόγο, δεν πίστεψα ποτέ ότι, με αυτές τις απαράδεκτες τουρκικές αξιώσεις, θα φτάναμε σε λύση».

Επιβεβαιώνεται για άλλη μια φορά το τι επιδιώκει η Τουρκία στην Κύπρο όπως επίσης και ότι οι Ελληνοκύπριοι δεν μασάνε «κουτόχορτο». Γνωρίζουν πάρα πολύ καλά τις επιδιώξεις της Τουρκίας, καταλαβαίνουν επίσης πολύ καλά ότι με διαπραγματεύσεις γύρω από ένα τραπέζι – όπου και αν βρίσκεται αυτό – η Τουρκία δεν πρόκειται να δώσει πίσω ό,τι «κέρδισε» με τη βία και «διπλωματία» των όπλων. Τώρα μάλιστα που λόγω των εξελίξεων στην περιοχή της Μ. Ανατολής και τις προωθούμενες με αίμα και ανθρωποθυσίες γεωπολιτικές αλλαγές, ο ρόλος της θέλοντας και μη αναβαθμίζεται και οι εχθροί και σύμμαχοι είναι υποχρεωμένοι να την παίρνουν πολύ σοβαρά υπόψη τους. Μια χώρα που η κυβέρνηση της φτάνει στο σημείο να καταρρίπτει πολεμικό αεροπλάνο της Ρωσίας, δεν πρόκειται εύκολα – έτσι κι αλλιώς – να υποχωρήσει στη «γοητεία» του Ν. Αναστασιάδη και της κυπριακής κυβέρνησης ούτε φυσικά στα «τσαλίμια» του υπουργού Εξωτερικών της Ελλάδας και τις φιλοφρονήσεις του Πρωθυπουργού της κ. Αλ. Τσίπρα.

Από την συνέντευξη που παραχώρησε στην εφημερίδα «Ο Φιλελεύθερος» (25/12/15) και στον πολύ αξιόλογο συντάκτη της Κ. Βενιζέλο, ο Ρώσος πρέσβης στην Λευκωσία Στανισλάβ Οσάτσι, τα μηνύματα δεν είναι καθόλου ενθαρρυντικά [παρόλο ότι ο συντάκτης θεωρεί ότι συνέβη το αντίθετο: «Μηνύματα με γνωστούς αποδέκτες έστειλε για το Κυπριακό»]. Το βασικότερο μήνυμα είναι ότι η Ρωσία «τηρεί ουδέτερη στάση έναντι των δύο κοινοτήτων». Πάγια θέση ακόμα και από την εποχή της Σοβιετικής Ένωσης, όταν ο τότε υπ. Εξωτερικών Γκρομύκο είχε ταχθεί στην Άγκυρα υπέρ μια ομοσπονδιακής λύσης, προκαλώντας μεγάλη αναστάτωση στις τάξεις της ΕΔΑ – της Νεολαίας ιδιαίτερα που έδινε σκληρές μάχες στους δρόμους με την αστυνομία για την Αυτοδιάθεση-Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα – και πυροδότησε εξελίξεις στο εσωτερικό της: αποχωρήσεις και δημιουργία νέων πολιτικών μορφωμάτων.

Η συνέντευξη του πρέσβη αποτελεί κρύο ντουζ στις κυβερνήσεις της Λευκωσίας και Αθήνας. Και πότε αυτό. Όταν οι σχέσεις Ρωσίας – Τουρκίας δοκιμάζονται μετά την κατάρριψη του ρωσικού πολεμικού και τις εξελίξεις στην Συρία και τον πόλεμο κατά του ISIS. Ακόμα και σε τέτοιες συνθήκες η Ρωσία αποφεύγει μια σύγκρουση με την Τουρκία στο θέμα της Κύπρου, παίρνοντας θέση υπέρ της ελληνικής πλευράς, στηριζόμενη στα ψηφίσματα του Σ.Α. του ΟΗΕ που έχουμε ήδη αναφέρει.

Δηλώσεις του τύπου «οι δυο ηγέτες επιδεικνύουν βούληση για την επίτευξη μιας συνολικής διευθέτησης. Σε σημαντικό βαθμό προς την κατεύθυνση αυτή συμβάλλει η θετική ατμόσφαιρα που έχει διαμορφωθεί σε προσωπικό επίπεδο μεταξύ τους…. Ευελπιστούμε ότι οι δυο πλευρές θα επιδείξουν ετοιμότητα για συμβιβασμούς και υπολογισμό των αμοιβαίων ανησυχιών….Η Ρωσία ακολουθεί μια συνεπή γραμμή υπέρ μιας συνολικής, βιώσιμης και δίκαιης διευθέτησης του Κυπριακού, με αυστηρό σεβασμό των συμφερόντων και των δυο κυπριακών κοινοτήτων. Ο ρόλος μας έγκειται στην προσφορά βοήθειας προς τις δυο πλευρές να φτάσουν σε μια αποδεκτή από μέρους τους λύση για το κοινό τους μέλλον και να προσπαθήσουμε να διασφαλισθεί η αρχή της μη επέμβασης από μέρους οιασδήποτε τρίτης πλευράς [σ.σ. η επέμβαση εκ μέρους της Τουρκίας δεν μετράει;]… Ακολουθούμε ουδέτερη στάση απέναντι στις δυο κοινότητες στην πορεία των συνομιλιών και καλούμε και τις άλλες πλευρές να αποφεύγουν απόπειρες επιβολής προς τη μια ή την άλλη πλευρά οποιουσδήποτε έξωθεν όρους…. Το θέμα της διατήρησης ή της κατάργησης του συστήματος εγγυήσεων εμπίπτει στις εξωτερικές πτυχές του κυπριακού προβλήματος και θα επιλυθεί, μεταξύ άλλων, και με τη συμμετοχή των άμεσα εμπλεκομένων στη δεδομένη διαδικασία χωρών. Κατά την άποψή μας, στο θέμα αυτό πρέπει να γίνουν σεβαστές οι τελικές συμφωνίες τις οποίες θα επεξεργασθούν οι κυπριακές κοινότητες κατά τη διαδικασία των συνομιλιών. Εμείς θα αποδεχθούμε οποιαδήποτε απόφαση που θα εγκριθεί από τις δυο κοινότητες της νήσου σε χωριστά δημοψηφίσματα», στην ουσία δεν λένε απολύτως τίποτα. Δεν παρέχουν καμιά – ούτε και διπλωματική – υποστήριξη στην επίλυση του Κυπριακού, που για να είναι δίκαιη δεν μπορεί να είναι άλλη από την απόσυρση των στρατιωτικών δυνάμεων του εισβολέα (Τουρκίας), την κατάργηση του ψευδοκράτους στα κατεχόμενα, η απομάκρυνση όλων των παράνομων εποίκων και η αποδοχή και εφαρμογή της αρχής της πλειοψηφίας των κατοίκων στο νησί με σεβασμό των δικαιωμάτων της μειονότητας. Αυτό θα αποτελούσε πραγματική υποστήριξη των ιστορικών δικαίων των Ελληνοκυπρίων και της μοναδικής νόμιμης κυβέρνησης της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Μετά από όλα αυτά η επανάληψη από πλευράς του υπουργού Εξωτερικών κ. Νίκου Κοτζιά, της αριστερο-δεξιάς μας κυβέρνησης στην ΑΥΓΗ (25/12/15), δεν προσθέτει απολύτως τίποτα στην ακολουθούμενη πολιτική έναντι του Κυπριακού εθνικού μας ζητήματος. Στην συνέντευξη του εκτός από τις αυταρέσκεια του για το ρόλο του στη χάραξη όχι της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής – από εποχής ΠΑΣΟΚ – επαναλαμβάνει την πρόταση που ο πρωθυπουργός θεωρεί κάτι το συγκλονιστικό για την λύση του κυπριακού:

«Είπαμε εξαρχής: ό,τι κι αν γίνει,[σ.σ. η λύση] δεν θα παραμείνουμε εγγυήτρια δύναμη και κατά προέκταση δεν μπορεί να μείνει κανείς άλλος. Το υπάρχον καθεστώς εγγυήσεων είναι αναχρονιστικό, εκτός των αποφάσεων του ΟΗΕ τα τελευταία 50 χρόνια. Παραβιάζει δε το διεθνές δίκαιο και έχει υπονομευτεί πολλαπλώς στο παρελθόν».

Ενώ, όμως, τάσσεται κατά της συνέχισης του απαράδεκτου καθεστώτος των εγγυήσεων που ίσχυαν μέχρι τώρα – δηλαδή του εκτρώματος των Συμφωνιών Ζυρίχης-Λονδίνου και του Συντάγματος της υπό έλεγχο Ανεξάρτητης Κύπρου – και που μόνο η Τουρκία «σεβάστηκε» επεμβαίνοντας στην Κύπρο, αποδέχεται «τη διαμόρφωση ενός συμφώνου ασφάλειας και ανεξαρτησίας της ίδιας της Κύπρου». Εδώ απογειωνόμαστε στον Star’s War. Γιατί η ελληνοκυπριακή πλειοψηφία θα μείνει στο έλεος των τουρκικών ναυτικών και αεροπορικών δυνάμεων που βρίσκονται απέναντι της και πάρα πολύ κοντά της, στην περίπτωση που από πλευράς τ/κ στηθεί κάποια προβοκάτσια που θα προκαλέσει την ανάγκη υπεράσπισης της.

Κλείνοντας το άρθρο μας «Η «νέα» γραμμή για τον ενταφιασμό ή «ξεπούλημα» του Κυπριακού» [ΟΙΣΤΡΟΣ 3 Νοεμβρίου] γράφαμε:

«Ο κ. Ν. Κοτζιάς και η κυβέρνηση της οποίας την εθνική και εξωτερική πολιτική υπηρετεί και βεβαίως διαμορφώνει, θέλει να ξεχνάει ότι η χωρίς εγγυήσεις λύση του Κυπριακού θα ήταν ένα δημοψήφισμα για το ποιο ήθελε ο λαός της να είναι το μέλλον του: να παραμείνει μια χώρα ανεξάρτητη ή να ενωθεί με την Ελλάδα μια και η συντριπτική πλειοψηφία της είναι Έλληνες. Και βέβαια σε αυτό το Δημοψήφισμα δεν έπρεπε να πάρουν μέρος όσοι Τούρκοι έποικοι μεταφέρθηκαν εκεί μετά την εισβολή.

Αυτή θα ήταν μια λύση σύμφωνα όχι μόνο με την Ιστορία αλλά και με την αρχή «η πλειοψηφία αποφασίζει» και η μειοψηφία – μια και ανήκει σε άλλο έθνος και θρήσκευμα – απολαμβάνει όλες τις εγγυήσεις και τα δικαιώματα των «μειονοτήτων». Όλα τα άλλα εξυπηρετούν τον ιμπεριαλισμό και τα σχέδια του».

Δεν έχουμε να προτείνουμε κάτι άλλο. Παρά μόνον ότι στο χέρι του ελληνικού λαού είναι να αποτρέψει μια νέα εθνική προδοσία που αυτή τη φορά θα συνοδευτεί με την επιβολή μιας φασιστικής κυβέρνησης στην Ελλάδα. Το 1974 η προδοσία της Χούντας επανέφερε την κοινοβουλευτική δημοκρατία. Σε περίπτωση επανάληψης της θα επιστρέψουν τα καθάρματα μετά «Βαΐων και κλάδων». Γι’ αυτό οι πραγματικές δυνάμεις της αριστεράς – όσες δεν είναι ΚΑΙ πατριωτικές απλούστατα ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΑ – έχουν τον λόγο και την πράξη.

[1] βλ. Enzo Traverso «Οι ρίζες της ναζιστικής βίας» [εκδ. 21ου ]

[2] Απλά εδώ να υπενθυμίσουμε ότι η Ουγγαρία από πέρυσι έχει αναγνωρίσει το ψευδοκράτος της Β. Κύπρου και μάλιστα επέτρεψε το άνοιγμα πρεσβείας του ψευδοκράτους στην πρωτεύουσα της Ουγγαρίας, Βουδαπέστη. Τα εγκαίνια έγιναν – 16 Οκτωβρίου - παρουσία του «υπουργού Εξωτερικών» του ψευδοκράτους, Ozdil Nami, του πρέσβη της Τουρκίας στην Ουγγαρία, Şakir Fakılı, του πρέσβη του Αζερμπαϊτζάν στην Ουγγαρία, Vilayat Guliyev, του προέδρου της τουρκικής κοινότητας Ουγγαρίας, Suat Karakuş, του αντιπρόεδρου του Τουρκοουγγρικού Εμπορικού Επιμελητηρίου, Naci Ceylan, του αντιπροσώπου της Ένωσης Τούρκων Επιχειρηματιών, MUSIAD, Fadı Başar, καθώς και πολλών εκπροσώπων τουρκικών κοινοτήτων της Ευρώπης, συνολικά 150 άτομα παρευρέθησαν στην μεγαλοπρεπή όπως αναφέρεται τελετή. 

[3] Λ. Ριζάς:«Ποια τελικά είναι θέση του ΣΥΡΙΖΑ για τη λύση του Κυπριακού;»http://www.istrilatis.blogspot.gr/… 21 ΜΑΡΤΙΟΥ 2014 

και Λ. Ριζά «Ο ΣΥΡΙΖΑ, ο πρέσβης και το Κυπριακό» 26 Μαρτίουhttp://www.istrilatis.blogspot.gr/…

[4] Λ. Ριζάς: «Η «νέα» γραμμή για τον ενταφιασμό ή «ξεπούλημα» του Κυπριακού.» 3 Νοεμβρίου 2015 στον ΟΙΣΤΡΟ: http://www.istrilatis.blogspot.gr/…

[5] Στις εξαιρέσεις βλ. Βασίλη Κων/νου Φούσκα: «Γιατί ήρθε η στιγμή για Ελλάδα και Κύπρο να αποκηρύξουν τη «διζωνική»» (Εφημερίδα των Συντακτών 23/10/2014) http://www.efsyn.gr/?p=246033

[6] Ο Τάσσος είχε πει τότε το ιστορικό «Παρέλαβα κράτος διεθνώς αναγνωρισμένο. Δεν θα παραδώσω «κοινότητα» χωρίς δικαίωμα λόγου διεθνώς και σε αναζήτηση κηδεμόνα». Αυτό θα του χρωστάμε αιώνια. Ακριβώς αυτό είναι που από τότε όλοι προσπαθούν να επιτύχουν: να καταστήσουν την συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων του νησιού που είναι ελληνική, κοινότητα που μέσω της εξίσωσης της με την τουρκική μειοψηφία – την ποδηγετούμενη έτσι κι αλλιώς από την Τουρκία – θα στερηθεί του βασικού δημοκρατικού δικαιώματος να αποφασίζει για το μέλλον της. Δηλαδή να καταργηθεί το γνωστό «η πλειοψηφία κυβερνά ή μειοψηφία ελέγχει», με κατοχυρωμένα για την περίπτωση μας τα δικαιώματα της μειοψηφίας/ μειονότητας.

[7] βλ. γι αυτό ένα εξαιρετικό άρθρο της Χάννα Άρεντ με τίτλο «Αλήθεια και Πολιτική», σε μετάφραση Γιώργου Μερτίκα, στο «Ελευθερία, αλήθεια και πολιτική» (εκδ. Στάσει Εκπίπτοντες, 2012). Σε αυτή τη γενικότερη προσπάθεια εντάσσεται και η αρθρογραφία και δηλώσεις του υπουργού Παιδείας κ. Ν. Φίλη και τα όσα τελευταία έχει επαναλάβει η αναπληρώτρια υπουργός Παιδείας κ. Σία Αναγνωστοπούλου. βλ. Λ. Ριζάς «Γιατί επιμένει ο κ. Ν.Φίλης» 16 Νοεμβρίουhttp://www.istrilatis.blogspot.gr/…

[8] Για τον οποίο η γνωστή για την αρθρογραφία και τα πολύτιμα βιβλία της για το Κυπριακό κ. Φανούλα Αργυρού, διερωτάται με σχετικό άρθρο της στις 30 / 12 /15 στην «Σημερινή» «Είναι, ακόμα, ανεκτός;»