Ο Ρούντολφ Ες και η Χρυσή Αυγή του Μεσοπολέμου

Δημήτρης Δεληολάνης

Στις 10 Μαΐου 1941 ο Ρούντολφ Ες, ο υπ’ αριθμόν δύο του εθνικοσοσιαλιστικού καθεστώτος, υπαρχηγός και διάδοχος του Αδόλφου Χίτλερ, επιβιβάστηκε κρυφά σε αεροπλάνο της Λουφτβάφε και μετά από περιπετειώδη πτήση έπεσε με αλεξίπτωτο σε αγροτική περιοχή της Σκωτίας. Ένα απροσδόκητο γεγονός, για την ερμηνεία του οποίου, ήδη από την επομένη της μυστηριώδους πτήσης, έχουν διατυπωθεί πολλές ερμηνείες.

Η αντίδραση του ναζιστικού καθεστώτος στην είδηση της μυστικής πτήσης του Ες στη Βρετανία υπήρξε ασυντόνιστη και αντιθετική. Η πρώτη ανακοίνωση εκδόθηκε το βράδυ της 12ης Μαΐου, δυο ημέρες μετά την πτήση και αναφερόταν στην «παραβίαση» από μέρους του Ες της απαγόρευσης που του είχε επιβάλει ο ίδιος ο Χίτλερ να πιλοτάρει αεροπλάνο. Η ανακοίνωση υπονοούσε και μια κρίση παραφροσύνης του δραπέτη, παραπέμποντας στο «συγκεχυμένο περιεχόμενο» της επιστολής που ο ίδιος είχε αφήσει να βρεθεί μετά τη μυστηριώδη φυγή του.

Η δεύτερη ανακοίνωση (13 Μαΐου 1941) εμβαθύνει στο θέμα της υγείας του Ες, αποκαλύπτοντας ότι υπέφερε από φθίση και ότι τους τελευταίους μήνες είχε καταφύγει στις πιο ανορθόδοξες θεραπείες, μέσω μαγνητισμού και αστρολογίας. Προσθέτει, όμως, ότι είχε εμμονές που ενδέχεται να τις εκμεταλλεύτηκαν οι Βρετανοί. Μία τέτοια εμμονή ήταν η βούλησή του να πείσει το Λονδίνο για τις «βαθιά φιλειρηνικές προθέσεις» του Χίτλερ.

Η τρίτη ανακοίνωση (14 Μαΐου) είναι πιο λεπτομερής: διευκρινίζει ότι ο Ες ήταν πεπεισμένος πως ήταν σε θέση να αναλάβει προσωπική πρωτοβουλία για να επιτευχθεί ειρήνη ανάμεσα στη Γερμανία και τη Βρετανία στη βάση «αμοιβαίων συμφωνιών». Βεβαίως, ο υπαρχηγός του Χίτλερ «αγνοούσε πλήρως» τα σχέδια του Γενικού Επιτελείου του Γ’ Ράιχ, αλλά είχε την «απαραίτητες πληροφορίες» ώστε να φτάσει στο συμπέρασμα ότι «η παράταση των εχθροπραξιών θα οδηγούσε στην πλήρη εκμηδένιση και καταστροφή της Βρετανίας».

«Οταν μέλη της Εκκλησίας ταυτίζονται με τη Χρυσή Αυγή, πρόκειται για πραξικόπημα απέναντι στο Ευαγγέλιο»

Του Δημήτρη Αγγελίδη

Καθώς δυναμώνουν οι ξενοφοβικές, ομοφοβικές και μισαλλόδοξες φωνές ορισμένων ιεραρχών που δεν κρύβουν τη σύμπλευσή τους με την πιο ρατσιστική και βίαιη Ακροδεξιά, ο καθηγητής Δογματικής και Συμβολικής Θεολογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο, Χρυσόστομος Σταμούλης, υπενθυμίζει ότι ο Χριστός υπήρξε πρόσφυγας, επισημαίνει ότι η ορθόδοξη παράδοση διδάσκει όχι απλώς την ανεκτικότητα αλλά την ουσιαστική συνάντηση με το διαφορετικό και υπογραμμίζει ότι η ταύτιση μελών της Εκκλησίας με τη ναζιστική οργάνωση και με ακραίες φονταμενταλιστικές ομάδες συνιστά πραξικόπημα απέναντι στο Ευαγγέλιο.

● Εκφράζονται συχνά στον χώρο της Εκκλησίας απόψεις ξενοφοβικές, μισαλλόδοξες, εμποτισμένες με μίσος απέναντι σε οτιδήποτε διαφέρει από το κυρίαρχο κοινωνικό πρότυπο. Είναι σύμφωνες αυτές οι απόψεις με την ορθόδοξη χριστιανική διδασκαλία;

Ο ξένος στην ορθόδοξη παράδοση είναι μια κυρίαρχη οντολογική πραγματικότητα, γιατί ο ίδιος ο Xριστός είναι ιστορικά και θεολογικά ξένος.

Δεν γίνεται δεκτός από τα πολιτικά και τα θρησκευτικά συστήματα της εποχής του, διώκεται και ουσιαστικά εξορίζεται, όπως το αναπαριστά η Φυγή στην Αίγυπτο, που απεικονίζεται στις ορθόδοξες εκκλησίες.

Ο Χριστός είναι ένας φυγάς, ένας πρόσφυγας, ο οποίος ανοίγει στην ορθόδοξη θεολογία τον δρόμο της αποδοχής της ετερότητας.

Οχι απλά της ανοχής, έννοια την οποία συναντάμε στον χώρο της ευρωπαϊκής πολιτικής και η οποία εμπεριέχει την ανισότητα, καθώς αυτός που ανέχεται βρίσκεται σε θέση ισχύος έναντι του άλλου.

Η ορθόδοξη θεολογία προτείνει τη διαδικασία της πρόσληψης, όπως στο θαυμάσιο δοξαστικό του Μεγάλου Σαββάτου, όπου ο Ιωσήφ καθικετεύει να του δώσουν το σώμα του Ιησού και λέει «Δος μοι τούτον τον ξένον».

Θόρυβος και οργή: οι σκίνχεντ

ΑΡΔΗΝ Τ. 90, ΑΡΔΗΝ Τ. 90-90, ΚΟΙΝΩΝΙΑ, ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ & ΑΚΡΟΔΕΞΙΑ

Το βίντεο (από μια συναυλία της Χ.Α. το 2005) που δημοσιεύτηκε χθες με τους νεοναζί Χρυσαυγίτες να ψέλνουν τον ύμνο της ναζιστικής Γερμανίας, να υψώνουν την ναζιστική σημαία και τα υπόλοιπα που ταιριάζουν στην κουλτούρα των νεο-ναζιστικών ομάδων ανά την Ευρώπη, δεν προκαλεί εντύπωση. Αυτή ήταν πάντα η Χρυσή Αυγή, μια νεοναζιστική οργάνωση·  σε αφιέρωμα του Άρδην (τ.90) το 2012, αλλά και αργότερα, με άλλα κείμενα και παρεμβάσεις είχαμε ασχοληθεί συστηματικά, με όλες τις πλευρές της νεοναζιστικής γκρούπας. Τα περισσότερα από αυτά τα κείμενα έχουν  ανέβει στο διαδίκτυο, και βρίσκονται διαθέσιμα και συγκεντρωμένα σε αυτόν τον σύνδεσμο

Εδώ, αναδημοσιεύουμε ένα κείμενο από εκείνο το αφιέρωμα για τον τρόπο που οι νεο-ναζιστικές ομάδες χρησιμοποίησαν νεανικά μουσικά ρεύματα για να βρουν νεολαία. Στα ίδια μονοπάτια κινούνταν και η Χρυσή Αυγή γι΄αυτό και πολλά από τα πρωτοκλασάτα στελέχη της (Ματθαιόπουλος, Γερμενής, Γκλέτσος κ.ά.)  ήταν μουσικοί σε τέτοιου είδους συγκροτήματα.

Α

Θόρυβος και οργή: οι σκίνχεντ  

Tου Νικολά Λεμπούρ* από το αφιέρωμα του Άρδην τ. 90 στην Χρυσή Αυγή και γενικότερα στην ελληνική και ευρωπαϊκή ακροδεξιά

Μετάφραση: Χρ. Σταματοπούλου

Πρόκειται για παραβατικούς νεαρούς: ρατσιστές, βίαιους, ταραχοποιούς. Μέσα σε 24 ώρες, τα κατάφεραν να γίνει δύο φορές λόγος γι’ αυτούς, με τα μαχαιρώματα στη Βαρκελώνη και τη βεβήλωση ενός νεκροταφείου στη βόρεια Γαλλία. Παρόντες διεθνώς, αλλά ολιγάριθμοι, οι σκίνχεντ εμφανίζονται τόσο περιθωριακοί ώστε δεν μπαίνει κανείς στον κόπο να μάθει ποιοι είναι και γιατί… Έχουν όμως μια ιστορία, διαολεμένα παράξενη, σαν και τους ίδιους. Αν μπει κανείς στον κόπο να το καταλάβει, θα συνειδητοποιήσει ότι δεν φωτίζει απλά ένα περιθωριακό κοινωνιολογικό φαινόμενο, λιγότερο απλοϊκό απ’ ό, τι φαίνεται, αλλά αποκαλύπτει τους κοινωνικούς μετασχηματισμούς των τελευταίων δεκαετιών.

Μια προλεταριακή νεολαία και το ναζιστικό υπόστρωμα

Το φαινόμενο σκίνχεντ ξεκίνησε από τα αγγλικά εργατικά προάστια, στα τέλη της δεκαετίας του 1960. Οι πρώτοι σκίνχεντ προέρχονται από τους Mods, ένα εντελώς απολίτικο νεολαιίστικο κίνημα, που λάτρευε τη ρυθμ εν μπλουζ και σόουλ μουσική, καθώς και τα βεσπάκια, στολισμένα με καθρέφτες. Αυτοί οι πρώτοι σκίνχεντ φορούν ακόμα, καμαρώνοντας, τα συνηθισμένα ρούχα της εποχής. Μπορεί να επιτίθενται σε ομάδες Πακιστανών, αλλά πρόκειται για βία συμμοριών και όχι για πολιτική πράξη, όπως και οι ταραχές που προκαλούν γύρω από τα γήπεδα εκφράζουν απλά μια παράδοση του αγγλικού λούμπεν προλεταριάτου, που ριζοσπαστικοποιήθηκε μεν κατά τη δεκαετία του 1950, αλλά η αφετηρία του ανάγεται στις αρχές του αιώνα.
Αφού ατόνησε για κάποια χρόνια, το κίνημα σκίνχεντ αναδύεται και πάλι το 1977, ως απάντηση στην πανκ. Αυτό σπρώχνει το Εθνικό Μέτωπο, κόμμα ρατσιστικό σε πλήρη εκλογική υποχώρηση, να προσανατολιστεί προς αυτό το κίνημα, ενώ την ίδια στιγμή αρχίζει να προσεγγίζει και τον χώρο των χούλιγκαν. Η μουσική σκηνή των σκίνχεντ συγκροτείται γύρω από τη νέα τους μουσική (μια παραλλαγή του πανκ, την «Oi!» σύμφωνα με μια λέξη που προέρχεται από τη συντόμευση του «Hey, you!», με προφορά κόκνεϋ). Το Ροκ ενάντια στον κομμουνισμό (R.A.C.), που εμφανίστηκε στην Αγγλία το 1982, ως απάντηση στην κίνηση Ροκ ενάντια στον φασισμό, αποτέλεσε τον ιμάντα μεταβίβασης του Εθνικού Μετώπου στον χώρο της σκίνχεντ νεολαίας, και ξεκίνησε από τον Ίαν Στιούαρτ, ηγέτη του συγκροτήματος Skrewdriver, που αποτελούν μύθο για τους Ευρωπαίους σκίνχεντ. Το κίνημα αυτοδιαμορφώνεται στη συνέχεια, αφού διασπαστεί (1985) με το White Noise Club, που προωθούσε το Εθνικό Μέτωπο, για να δημιουργήσει το κίνημα Αίμα και Τιμή, το οποίο χρησιμοποιεί σαν έμβλημά του ένα ναζιστικό σύμβολο. Η κίνηση αυτή κάνει έκκληση για ενότητα των σκίνχεντ και βρίσκεται κοντά στη «Διεθνή» των σκίνχεντ, την Combat 18. Η τελευταία αντιπροσωπεύει ευρέως τον κόσμο των σκίνχεντ. Λογότυπο της είναι το Totenkopf S.S., η διάσημη νεκροκεφαλή των Ες Ες, που είχαν αναλάβει τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, ενώ ο αριθμός «18» αναφέρεται στον πρώτο και το όγδοο γράμμα της αλφαβήτου, «A.H.», δηλαδή «Adolph Hitler” .
Ο τίτλος Αίμα και Τιμή δεν είναι ένα κίνημα διεθνώς δομημένο, αλλά ένα είδος αλυσίδας υποκαταστημάτων (franchising).

Οι χρυσαυγίτες χαιρετούν φασιστικά. Η αριστερά τι [δεν] κάνει;

Δεκεμβρίου 15, 2013 από seisaxthiablog

γραμμένο πριν περίπου 3 χρόνια

Ακροδεξιά πρόκληση στον δήμο

Ακροδεξιά πρόκληση στην πρεμιέρα του δημοτικού συμβουλίου Αθηναίων χθες από τον δημοτικό σύμβουλο και επικεφαλής της «Χρυσής Αυγής» Ν. Μιχαλολιάκο, ο οποίος απηύθυνε ναζιστικό χαιρετισμό στη λήξη της συνεδρίασης.

Οι προθέσεις του Ν. Μιχαλολιάκου φάνηκαν από την αρχή της συνεδρίασης καθώς κατέφθασε στην αίθουσα συνοδευόμενος από οκτώ σωματοφύλακες.

Το γεγονός καταδικάστηκε από τον πρόεδρο του δημοτικού συμβουλίου Π. Μπέη, ο οποίος απευθυνόμενος στον ακροδεξιό δημοτικό σύμβουλο τόνισε ότι ο δήμος διέπεται από δημοκρατικές διαδικασίες.

Η αντίδραση του προέδρου ουδόλως πτόησε τον Μιχαλολιάκο, ο οποίος προφανώς είχε έρθει αποφασισμένος να καταθέσει την ιδεολογική του ταυτότητα.

Στην προκλητική συμπεριφορά ο δημοτικός σύμβουλος της «ΑΝΤΑΡΣΥΑ» Π. Κωνσταντίνου απάντησε πως «δεν δεχόμαστε φασίστες στο δημοτικό συμβούλιο», ωστόσο ο Ν. Μιχαλολιάκος έσπευσε να επαναλάβει τον ίδιο χαιρετισμό και στους διαδρόμους του δημαρχείου.

Καλά έκανε βέβαια ο σύντροφος Κωνσταντίνου και αντέδρασε, αλλά εντάξει, η αντίδραση του ήταν…”καλή αλλά λίγη”: Όλοι οι υπέρμαχοι του καθεστώτος πρέπει να χτυπιούνται, και αν φτάνουν στο σημείο κάποιοι εξ αυτών να δείχνουν ανοιχτά ότι υποστηρίζουν το φασισμό, πρέπει να χτυπιούνται και στην κυριολεξία, ώστε να μην το ξανακάνουν.

Πέρα από αυτό όμως, που δεν είναι παρά η “κατάληξη” του ζητήματος, ας ρίξουμε μια ματιά και στη “ρίζα” του: Ποιος είναι ο λόγος που τα φασισταριά της Χρυσής Αυγής βρίσκονται εκεί; Γιατί κάποιοι τους ψήφισαν;

Είναι άραγε επειδή η “Χρυσή Αυγή” θα επιλύσει με φιλολαικό τρόπο την παγκόσμια καπιταλιστική κρίση; Μα πόσοι άραγε πιστεύουν ότι αυτά τα φασισταριά ξέρουν από παγκόσμιες οικονομίες ή οτιδήποτε τέτοιο; Μάλλον ελάχιστοι. Παρόλα αυτά όμως, αυτά τα φασισταριά ξέρουν, έστω και ενστικτωδώς, κάτι το ιδιαίτερα σημαντικό στην πολιτική:

Το Α και το Ω είναι να μπορέσεις να ορίσεις το ποιος είναι ο εχθρός, και να δείξεις και το πώς θα τον καταπολεμήσεις. Η “Χρυσή Αυγή” το έχει κάνει αυτό, έχει πει ότι “για όλα φταίνε οι Εβραίοι”…εεε, συγνώμη, “για όλα φταίνε οι Μουσουλμάνοι” ήθελα να πω.

Όπως επισημαίναμε και σε παλιότερο άρθρο:

 Η άρχουσα τάξη σε όλα λίγο-πολύ τα κράτη έχει τρομερό πρόβλημα να πείσει “με το καλό” τους λαούς να δεχτούν μια τρομερή αύξηση της εκμετάλλευσης (“κινεζοποίηση”), προκειμένου οι τραπεζίτες να πάρουν τρις $ σε “πακέτα σωτηρίας”, και οι βιομήχανοι να έχουν στη διάθεση τους φτηνούς εργάτες στη δύση (“αλλιώς πάμε και Ασία άμα λάχει..”).

Ως εκ τούτου, ολοένα και περισσότεροι εργάτες κινητοποιούνται, και τα κράτη λαμβάνουν το ένα κατασταλτικό μέτρο μετά το άλλο, ώστε να μπορούν να παρακολουθούν και να χτυπούν το λαό, μιας και ξέρουν ότι τον έχουν ρημάξει (και θα τον ρημάξουν κι άλλο), και αυτό ξέρουν ότι οδηγεί το λαό στο να αντιδράσει.

Πώς θα αντιδράσει όμως;

Νεοναζί: Το Ολοκαύτωμα της Μνήμης – Δείτε όλο το ντοκιμαντέρ

Έχοντας προβληθεί στο 15ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης αλλά και απ’ άκρη σε άκρη σε ολόκληρη την Ελλάδα και το εξωτερικό, το ντοκιμαντέρ του Στέλιου Κούλογλου και της ομάδας του «Νεοναζί: Το Ολοκαύτωμα της Μνήμης», αναρτάται σημέρα – ημέρα έναρξης της δίκης της Χρυσής Αυγής – δωρεάν στο tvxs.gr, αποτελώντας ένα πολύτιμο εργαλείο ιστορικής κι αντιφασιστικής ενημέρωσης ανοιχτό σε όλους τους πολίτες. Παράλληλα με απόφαση του υπουργείου Παιδείας θα διανεμηθεί σε όλα τα σχολεία της χώρας και θα ενταχθεί στο σχολικό πρόγραμμα.

Στο «Ολοκαύτωμα της Μνήμης» οι επιζώντες των ναζιστικών θηριωδιών σε Καλάβρυτα, Δίστομο και Χορτιάτη αλλά και Εβραίοι της Θεσσαλονίκης που οδηγήθηκαν στο Άουσβιτς περιγράφουν τα όσα έζησαν, οι μαθητές του Λυκείου του Διστόμου «εκθέτουν» τα ΜΜΕ που εξέθεσαν το χωριό τους παρουσιάζοντας το εσφαλμένα να έχει ψηφίσει τους πολιτικούς απογόνους των δολοφόνων των συγγενών τους και ο γιος του διαβόητου Ξενοφώντα Γιοσμά, μέλος της Χρυσής Αυγής σήμερα υποστηρίζει ότι ο Χίτλερ «αναγκάστηκε να κάνει τον πόλεμο» και άλλα πολλά που αποδεικνύουν τη στενή σχέση της Χρυσής Αυγής με τον ναζισμό…

Νεοναζί: Το Ολοκαύτωμα της Μνήμης

Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ ΜΕ ΤΟΝ ΤΟΥΡΚΟ ΠΡΑΚΤΟΡΑ ΚΑΙ ΦΙΛΟ ΤΟΥ ΝΤΕΚΤΑΣ DUGIN !

ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ !

ΥΜΝΟΥΣΕ ΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ ΕΙΣΒΟΛΕΙΣ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ!

ΕΜΠΛΕΚΕΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΕΡΓΕΝΕΚΟΝ!

Τον είχε πετάξει έξω από το Κρεμλίνο ο Πούτιν όταν ανακάλυψε αλληλογραφία του με τον Ντενκτάς και επαφές του με την Εργενεκόν!

Τον “αθώωσε” περιέργως ο Ερντογάν παρά το ότι το όνομα του είχε βρεθεί σε έγγραφα της φασιστικής οργάνωσης Εργένεκον, που έκαψε την Ελλάδα!

Σοκ προκαλεί η είδηση πως μέλη της Χρυσής Αυγής συναντήθηκαν με τον Ρώσο καθηγητή Aleksandr Gelyevich Dugin, που είναι και επισήμως ο λομπίστας της Σλαβο – τουρκικής συμμαχίας, προωθώντας τα τουρκικά συμφέροντα του βαθέως κράτους στην Ρωσία.

Η άγνοια στο συγκεκριμένο θέμα δεν δικαιολογείται γιατί ο επικίνδυνος εχθρός της Ελλάδας παρουσιάζεται επισήμως ως “φασίστας” ή “αντιαμερικάνος” χρησιμοποιώντας αυτή την ιδιότητα για να περάσει το ιδεολόγημα της “φίλης και συμμάχου Τουρκίας” στην Ρωσική πολιτική.

Εκφασισμός και φασισμός-μαϊμού Η άνοδος του φασισμού και άλλα παραμύθια (2)

Η άνοδος του φασισμού και άλλα παραμύθια (1) εδώ

Έκδοση PDF εκτυπώσιμη

ΤΑΚΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ

Η ανηλεής σφαγή τουλάχιστον 46 άοπλων διαδηλωτών στην Οδησσό από τους πραξικοπηματίες της Χούντας του Κιέβου, την οποία διόρισε η Υπερεθνική Ελίτ (Υ/Ε) των γνωστών εγκληματιών Ομπάμα (νομπελίστα Ειρήνης!), Άστον κ.λπ., είναι στην πραγματικότητα η απόλυτη απόδειξη του εκφασισμού της Υ/Ε. Στόχος της ήταν η κατατρομοκράτηση του λαού της Ανατολικής Ουκρανίας που σήμερα κινητοποιείται με αιτήματα όχι μόνο εθνικής αλλά και κοινωνικής απελευθέρωσης, ώστε να υποταχθεί στα σχέδια της Υ/Ε και των εκτελεστικών οργάνων της στο Κίεβο. Την ίδια φασιστική τακτική ανηλεών σφαγών άλλωστε χρησιμοποίησε η ίδια Υ/Ε στη Λιβύη χθες, καθώς και στη Συρία σήμερα, εφόσον μόνο με ανάλογες σφαγές μπορεί να υποτάξει τους αντιστεκόμενους Λαούς που μάχονται για την οικονομική και εθνική ανεξαρτησία τους, ενάντια στη Νέα Διεθνή Τάξη (ΝΔΤ) της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης.

Όμως, άλλο εκφασισμός και άλλο φασισμός, και η εσκεμμένη σύγχυση που επιχειρούν κάποιοι στην «Αριστερά», οι οποίοι φθάνουν να μιλούν ακόμη και για «Ευρωατλαντικό φασιστικό άξονα» (λες και είμαστε κάπου στον Μεσοπόλεμο!), δημιουργεί ακόμη παραπέρα σύγχυση και αποπροσανατολισμό στα λαϊκά στρώματα που είναι τα θύματα της παγκοσμιοποίησης. Το τελικό αποτέλεσμα είναι, βέβαια, ότι τα στρώματα αυτά, όταν συνειδητοποιούν την εξαπάτησή τους από μια χρεοκοπημένη «Αριστερά», της οποίας η σημερινή πνευματική φτώχεια δεν της επιτρέπει να αντιληφθεί τη σημασία της ΝΔΤ που θεμελιώνεται στη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση και την ανάγκη άμεσης εξόδου από την ΕΕ, απλά της γυρίζουν την πλάτη. Αυτό ήδη έχει συμβεί παντού στην Ευρώπη, όπου τα θύματα της παγκοσμιοποίησης πλαισιώνουν εθνικιστικά ή ακόμη και ρατσιστικά κόμματα, που εκφράζουν την αγανάκτησή τους για την απώλεια οποιασδήποτε οικονομικής ή εθνικής κυριαρχίας.

Οι συμμορίτες αυτοπαρουσιάζονται, του Γιώργου Καραμπελιά

Περιοδικό Άρδην

Του Γιώργου Καραμπελιά

Η «συνομιλία» Μπαλτάκου-Κασιδιάρη ήρθε να επιβεβαιώσει με τον πιο πανηγυρικό τρόπο αυτά που υποστηρίζαμε εδώ και δύο χρόνια: Η Χρυσή Αυγή δεν αποτελεί μια «πρωτόγονη» αντιμνημονιακή δύναμη, όπως υποστηρίζουν πολλοί, αλλά ενεργούμενο και όργανο των μνημονιακών δυνάμεων για να εκτρέψουν το αντιμνημονιακό κίνημα σε σύγκρουση μεταξύ αριστεράς και δεξιάς. Εξού και οι Μελιγαλάδες, οι επιθέσεις ενάντια στους αριστερούς, κ.λπ. Κατ’ αυτό τον τρόπο θα επέτρεπαν τη συγκρότηση ενός ενιαίου αντιμνημονιακού κινήματος, που θα σάρωνε τις μνημονιακές κυβερνήσεις, πράγμα το οποίο και επέτυχαν σε μεγάλο βαθμό. Στη χειρότερη περίπτωση μάλιστα, θα άνοιγαν το δρόμο για μια συνεργασία, στο βάθος του δρόμου, μεταξύ Ν.Δ. και Χρυσής Αυγής, ανοικτής ή συγκεκαλυμμένης. Τον Σεπτέμβριο του 2013 όταν αυτό το σχέδιο, τινάχτηκε στον αέρα, μετά τη δολοφονία του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα γράφαμε:

«…δέκα μέρες πριν (τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα), ένα σημαντικό κομμάτι του δεξιού κυβερνητικού τύπου και καναλιών προωθούσε σενάρια συγκυβέρνησης της Ν.Δ. με τη Χ.Α., όπως ο ακραίος μνημονιακός, Μπάμπης Παπαδημητρίου, που, στις 12 Σεπτεμβρίου, μιλούσε στο ΣΚΑΙ για πιθανή «συνεργασία με τη Χρυσή Αυγή, αν σοβαρευτεί», αφού και ο ΣΥΡΙΖΑ μιλάει για συνεργασία με το ΚΚΕ! Αυτή την άποψη εξέφρασαν ετεροχρονισμένα και ο Χρύσανθος Λαζαρίδης, ο Βορίδης και ο Άδωνις Γεωργιάδης, που επέμεναν ιδιαίτερα στη θεωρία των δύο άκρων.[ ]

Αντίσταση στόν πειρασμό τῆς τυραννίας

Του Γιάννη Ζερβού

Κατά τήν ῾Ημερίδα τῆς Χ.Δ. καί τῆς «Χ» στίς 14 Δεκεμβρίου στήν ΕΣΗΕΑ ὁ Γιάννης Ζερβός, διευθυντής σύνταξης τῆς «Χ», νομικός καί μέλος τοῦ Π. Γραφείου εἰσηγήθηκε τό θέμα· «῾Η Χ.Δ. καί ἡ «Χ» ὑπέρ τῆς ἀνθρωποκεντρικῆς Δημοκρατίας καί κατά τῆς Δικτατορίας καί τοῦ ᾿Εθνικοσοσιαλισμοῦ».

῾Η εἰσήγησή του πού ἀκολουθεῖ ἀναλύει πολιτικά καί πνευματικά τό θέμα· «Οὐκέτι ὑμᾶς λέγω δούλους….ὑμᾶς εἴρηκα φίλους…..Αὐτὸς ὁ λόγος τοῦ Κυρίου ἀναγγέλλει τὴν κατάσταση ἐνηλικιώσεως τοῦ ἀνθρώπου, ὅπου ὁ ἄνθρωπος ξεπερνᾶ τὸν ἄνθρωπο».

῎Ετσι σχολιάζει ὁ Παῦλος Εὐδοκίμωφ στὸ ἔργο του «῾Η πάλη μὲ τὸν Θεὸν» τὸ παραπάνω ἀπόσπασμα τοῦ κατὰ ᾿Ιωάννη Εὐαγγελίου». Καὶ ὁ ᾿Απόστολος Παῦλος ἔχει σταθεῖ στὸ θέμα ὅτι μὲ τὴν ἔλευση τοῦ Θεανθρώπου, τὴν ᾿Ανάστασή Του, τὸ βάπτισμα ᾿Εν Χριστῶ, ὁ ἄνθρωπος παύει νὰ εἶναι δοῦλος τοῦ νόμου καὶ γίνεται αὐτεξούσιος, παύει νὰ εἶναι δοῦλος καὶ γίνεται συγγενὴς τοῦ ἴδιου τοῦ Θεοῦ.

῞Οπως ἀναφέρει ὁ μακαριστὸς Γεώργιος Φλωρόφσκι στὸ βιβλίο του «Θέματα ᾿Εκκλησιαστικῆς ἱστορίας», ἐκδ. Π. Πουρναρά – Θεσ/νίκη, σ. 93 – 103), «…..῾Η ἱεροσύνη εἶναι ἐξουσία, ἀλλ’ εἶναι ἐξουσία λόγου καὶ πειθοῦς. Αὐτὸ εἶναι τὸ διακριτικὸ γνώρισμα τῆς χριστιανικῆς ἀρχῆς…. ῾Η ὅλη ἀξία τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς γιὰ τὸν Χρυσόστομο βρισκόταν στὸ ὅτι αὐτὴ ἦταν, καὶ ἔπρεπε νὰ εἶναι, μιὰ ζωὴ ἐν ἐλευθερίᾳ, καὶ γι᾿ αὐτὸ μιὰ ζωὴ χρήσιμη. Στὰ κηρύγματά του μιλοῦσε συνεχῶς γιὰ τὴν ἐλευθερία καὶ τὴν ἀπόφαση. ῾Η ἐλευθερία ἦταν γι᾿ αὐτὸν μιὰ εἰκόνα τοῦ Θεοῦ στὸν ἄνθρωπο. ῾Ο Χριστὸς ἦλθε, ὅπως ὁ Χρυσόστομος συνήθιζε νὰ ὑπενθυμίζει, ἀκριβῶς γιὰ νὰ θεραπεύσει τὴ βούληση τοῦ ἀνθρώπου.

Επιλεκτικές ευαισθησίες

Μαρτίου 20, 2014 από seisaxthiablog

Από τον ΓΙΑΝΝΗ ΤΡΙΑΝΤΗ

Ανησυχεί το Συμβούλιο της Ευρώπης για την άνοδο του ρατσισμού και της μισαλλοδοξίας στη Γηραιά Ηπειρο. Εύλογη ανησυχία. Στη Γαλλία, ο ραφιναρισμένος Λεπενισμός διεκδικεί με αξιώσεις υψηλότατο ποσοστό. Σε κάποιες χώρες (Ολλανδία, Αυστρία) η ακροδεξιά «σκίζει». Σε άλλες, συγκυβερνά. Και στην Ελλάδα, ένα κόμμα ναζιστικών προδιαγραφών, ασήμαντο μέχρι πρότινος, μπήκε θυελλωδώς στο πολιτικό προσκήνιο. Οντως επίφοβη κατάσταση, ειδικά για την ήπειρο των δημοκρατικών κατακτήσεων.
Ιδού, όμως, το παράδοξο: ακριβώς την ώρα που το Συμβούλιο της Ευρώπης πασχίζει να βρει τρόπους ώστε να αντιμετωπιστεί η ακροδεξιά/νεοναζιστική απειλή, στη φλεγόμενη Ουκρανία ακραιφνείς ναζιστές, με αντισημιτικό πρόσημο και εν γένει απεχθείς θέσεις, όχι μόνο καταλαμβάνουν ηγετικές θέσεις στο νέο καθεστώς, αλλά τυγχάνουν απόλυτης, προκλητικής ασυλίας. Κανένας δεν είπε μια κουβέντα εναντίον τους. Κανένας! Ούτε η Ενωση ούτε το Συμβούλιο της Ευρώπης ούτε οι ΗΠΑ. Ούτε καν το άκρως ευαίσθητο Παγκόσμιο Εβραϊκό Συμβούλιο. Προφανώς, η «υπόθεση Καρυπίδη», με την οποία ασχολήθηκε -και καλά έκανε- το ΠΕΣ, είναι μείζονος σημασίας σε σύγκριση με τους Ουκρανούς νεοναζί…

Νταν ή Πιτάς;

Κάτι τέτοιους σε άλλες χώρες η ΕΕ τους στηρίζει σε κυβερνητικά σχήματα


Ανάρτηση από: http://info-war.gr

H Xρυσή Aυγή προ των πυλών…

Φεβρουαρίου 11, 2014 από seisaxthiablog

Περικλής Κοροβέσης

Το ενδεχόμενο η Χρυσή Αυγή να έρθει δεύτερο κόμμα στις ευρωεκλογές και να υπερφαλαγγίσει τη Ν.Δ. είναι κάτι που δεν πρέπει να αποκλειστεί. Και εδώ συντρέχουν πολλοί λόγοι που…συνηγορούν γι’ αυτήν την υπόθεση.

Παρά το γεγονός ότι έχει χαρακτηριστεί και επισήμως εγκληματική οργάνωση, με προφυλακισμένο τον αρχηγό και κορυφαία στελέχη της και παρά τις εγκληματικές πράξεις της, τις βιαιοπραγίες

και το σπάσιμο αυτοδιαχειριζόμενων χώρων («Συνεργείο»), εξακολουθεί να κρατάει υψηλά τα ποσοστά της, σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις. Διαθέτει περίπου διπλάσιο ποσοστό από το ΚΚΕ και είναι τρεις φορές μεγαλύτερη από τη ΔΗΜΑΡ. Οσοι πίστεψαν πως οι εγκληματικές πράξεις θα επηρέαζαν τους ψηφοφόρους της πλανήθηκαν πλάνην οικτράν.

Η βία στις ναζιστικές οργανώσεις είναι δομικό στοιχείο της ανάπτυξής τους. Και αυτή η βία έλκει τους ανθρώπους που δεν έχουν σαφή πολιτική συνείδηση. Αν σκεφτούμε πως στη δημοσκόπηση της εφημερίδας «Εθνος», το 58% των ερωτηθέντων ήταν υπέρ ενός ιστορικού συμβιβασμού μεταξύ Δεξιάς και Αριστεράς, δηλαδή μεταξύ Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ, έχουμε ένα καλό δείγμα για το πώς σκέφτεται πολιτικά αυτός ο λαός. Και εδώ ας κάνουμε μια σκέψη για τις δημοσκοπήσεις.

«Τους ξέρω»!

Δεν πρόκειται για «πολιτική πράξη». Είναι στυγνή δολοφονία. Δεν πρόκειται για «κινηματική δράση». Είναι μαφιόζικη δράση. Δεν πρόκειται για «ένοπλη πρωτοπορία». Είναι συνδικάτο εγκλήματος. Δεν πρόκειται για «αγωνιστές». Είναι το λούμπεν (παρα-κρατικό;) κατακάθι. Δεν πρόκειται για «επαναστάτες». Είναι προβοκάτορες.

Δεν ξέρω αν οι δολοφόνοι που διέπραξαν το στυγνό έγκλημα στο Νέο Ηράκλειο έδρασαν «επαγγελματικά» ή «ερασιτεχνικά». Αλλά «τους ξέρω»! Ξέρω ότι πρόκειται για αποβράσματα. Δεν ξέρω ποια είναι τα φυσικά πρόσωπα όσων οργάνωσαν, καθοδήγησαν και εκτέλεσαν το έγκλημα. Αλλά «τους ξέρω»! Ξέρω ότι πρόκειται για σεσημασμένους πολιτικούς προβοκάτορες (ή μήπως και προβο-πράκτορες;) που το αντίστοιχό τους μόνο στους χώρους του υποκόσμου και του παρακράτους μπορεί να εντοπιστεί.

Τα πολιτικά δεδομένα

1) Ήδη από τα τέλη του 19ου και τις αρχές του 20ού αιώνα, υπάρχει τεράστια εμπειρία για τον ατελέσφορο είτε ταυτόχρονα για τον «πεμπτοφαλλαγγίτικο» ενάντια στο λαϊκό κίνημα ρόλο της λεγόμενης ατομικής τρομοκρατίας.

2) Η ατομική τρομοκρατία και το πολιτικό έγκλημα δεν υπήρξαν ποτέ επιλογή δράσης του επαναστατικού, του εργατικού, του λαϊκού κινήματος.

3) Οι φορείς της ατομικής τρομοκρατίας - και ειδικότερα της βαφτισμένης από τους νονούς της κατεστημένης σκέψης σαν δήθεν «αριστερή τρομοκρατία» - όσες φορές δεν πιάστηκαν στα πράσα να λειτουργούν ως κατασκευάσματα, ως ενεργούμενα και ως διασυνδεδεμένα παρακλάδια των υπηρεσιών του κράτους της εκμετάλλευσης, της καταπίεσης και της καταστολής του λαού, αποδείχτηκε ότι αποτέλεσαν τους καλύτερους «συμπαίχτες» αυτού του κράτους και συνέχισαν να υπάρχουν παίζοντας το ρόλο των «χρήσιμων ηλιθίων» στην υπηρεσία του συστήματος που υποτίθεται ότι «πολεμούσαν». 

Είναι καταγεγραμμένη πλέον η ιστορική γνώση για το σκοτεινό ρόλο των συγκεκριμένων ομάδων στη μεταπολεμική Ευρώπη. Ακόμα κι αν δεν είχαν εξαχθεί ασφαλή πολιτικά συμπεράσματα και δεν είχε σωρευτεί πλήθος πληροφοριών και στοιχείων για τις πολυπλόκαμες σχέσεις αυτών των ομάδων με κέντρα και υπηρεσίες της κρατικής τρομοκρατίας - από την εποχή κιόλας του Νετσάγεφ και της τσαρικής Οχράνα - θα αρκούσε, να τεθούν μερικά πολύ απλά ερωτήματα και να απαντηθούν με βάση την απλή, την κοινή (και τόσο σοφή) λογική, ώστε να υπάρξει μια ασφαλής εκτίμηση ως προς το τι στοχεύουν και για το πού θέλουν εξ αντικειμένου να οδηγήσουν τα πράγματα τα αθύρματα με τα κουμπούρια, σαν αυτά που έδρασαν την Παρασκευή.

Ποιος ωφελείται;

Προσοχή! Διχασμός!

Οι γραμμές αυτές γράφηκαν περίπου μια ώρα μετά το χθεσινόδολοφονικό χτύπημα κατά των μελών της Χρυσής Αυγής κι ενώ ακόμα οι πληροφορίες για το γεγονός έφθαναν στα γραφεία της Real News. Συνεπώς, διαβάζοντας εσείς σήμερα αυτό το κείμενο θα γνωρίζετε περισσότερα εις ό,τι αφορά τις εξελίξεις. Θεώρησα όμως -επιτρέψτε μου το πρώτο πρόσωπο- απαραίτητο να γράψω, όχι εν θερμώ, αλλά

όσον πιο νηφάλια μπορώ κάποιες πρώτες σκέψεις για την πολιτική και ηθική πλευρά του πράγματος, όπως εκ πρώτης όψεως φαίνεται.

Εν πρώτοις η στήλη εκφράζει τα συλληπητήριά της στους οικείουςκαι τους φίλους των δύο παιδιών που έχασαν τόσο άδικα τη ζωή τους. Θρηνώ και πενθώ.

Αυτό το χτύπημα εναντίον των νεαρών παιδιών, είτε μελών, είτε οπαδών ή φίλων της Χρυσής Αυγής, είναι ένα φασιστικό χτύπημα. Αυτοί που το διέπραξαν, εκτελεστές και δολοφόνοι, είναι φασίστες, ό,τι άλλο κι αν νομίζουν ή δηλώνουν ότι είναι. Διότι μόνον οι φασίστες νομίζουν ότι είναι θεοί που αποφασίζουν ποιος ζει ή ποιος πεθαίνει, όπως έκανε η 17 Νοέμβρη στο παρελθόν και η Χρυσή Αυγή προσφάτως.

Αυτοί που νομίζουν ότι μπορεί να είναι τιμωροί, κάτι σέχτες μέχτες ή οποιουδήποτε άλλου τύπου κουκουλοφόροι και μπάχαλοι, απ’ τη στιγμή που σηκώνουν το όπλο και παίρνουν μια ανθρώπινη ζωή είναι φασισταράδες του κερατά και τίποτε άλλο.

Οι δομές του νεοφασισμού Οι Έλληνες Πολίτες δεν ξεχνούν

ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ

Από το 2008 με το κάψιμο της Ολυμπίας, της Πελοποννήσου και της Αθήνας έως σήμερα η χώρα υφίσταται μια συνεχή αποσταθεροποίηση. Αυτή έχει πολλούς υποκινητές, παίρνει διάφορες μορφές και φθάνει σε πολλά επίπεδα συγκρούσεων και έντασης. Ένα από αυτά είναι οι πιλοταρισμένες δολοφονίες και πυρπολήσεις.

Δυστυχώς οι άνθρωποι των θεσμών παρουσιάσθηκαν και παρουσιάζονται ανεπαρκείς στην πρόληψη, αποτροπή και διαχείριση αυτών των έκτακτων συνθηκών.

Η κρίση της χώρας προήλθε από την κρίση της ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ και της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ. Είναι κρίση Πολιτική.

Η στιγμιαία μετατροπή ολιγάριθμων δεξιών και αριστερών ομάδων – πολλές φορές χρησιμοποίησα την λέξη γιάφκες – σε μαζικά πολιτικά κόμματα, χωρίς να είναι πολιτικά κόμματα, είναι έκφραση μιας μπλοκαρισμένης, παθολογικής παρά ελεύθερης, υγιούς και φυσιολογικής δημοκρατίας.

Ένα παράδειγμα αυτής της παθολογίας είναι η Χρυσή Αυγή. Η ατιμωρησία και συντήρηση των μιζοκομμάτων, είναι άλλο σύμπτωμα αυτής της πολιτικής παθολογίας. Έχω μιλήσει και γράψει για αυτά.

Μελετήστε όμως την προσχεδιασμένη αρχικά, προβολή της Χρυσής Αυγής και την επισημοποίηση της από την τηλεκρατία και θα βγάλετε πολλά συμπεράσματα. Π.χ. το επεισόδιο στην Πλατεία Χαλανδρίου και την προβολή του από την παρούσα εκεί τηλεκρατία. Πώς ήξεραν τι θα συμβεί; Οι Εισαγγελείς θα πρέπει να μελετήσουν αυτήν την περίοδο. Πολύ περισσότερο όμως, αυτά είναι ζητήματα μιας ελεύθερης, αληθινά Δημοκρατικής, Πολιτικής συζήτησης η οποία απουσιάζει από την χώρα.

«Αντιφασίστες»…

Ο Νίκος Μπογιόπουλος στον eniko

Ο κ.Σαμαράς, κατά την ομιλία του (11/10/2013) στην Πολιτική Επιτροπή της ΝΔ, μιλώντας για τις εξελίξεις γύρω από τη Χρυσή Αυγή, είπε:

«Φάνηκε, δηλαδή,  ότι υπάρχει  ήδη επαρκές νομικό οπλοστάσιο από τη Δημοκρατία μας που επιτρέπει στην Πολιτεία να την προστατέψει τη Δημοκρατία και να προστατέψει και τη δημοκρατική νομιμότητα. Εκείνο που έλειπε ήταν η πολιτική βούληση»!

Πρόκειται για συγκλονιστική ομολογία.

Ώστε λοιπόν, όλο αυτόν τον καιρό δεν είναι ότι «δεν ήξεραν». Το κράτος και η κυβέρνηση του κ. Σαμαρά και του κ. Δένδια δεν είναι ότι «είχαν άγνοια» για τον εγκληματικό χαρακτήρα των χιτλερικών αποβρασμάτων, ούτε ότι τους έλειπε το νομικό οπλοστάσιο. Δεν είναι ότι «αγνοούσαν» τα 281 περιστατικά ρατσιστικής και εγκληματικής βίας που έχουν καταγραφεί από το 2012 και στα οποία εμπλέκεται η Χρυσή Αυγή. Δεν είναι ότι «αγνοούσαν» ποιός κρυβόταν πίσω από την επίθεση εναντίον των μελών του ΚΚΕ στο Πέραμα. Δεν ήταν το αίμα του παλικαριού που δολοφονήθηκε στο Κερατσίνι που τους «άνοιξε τα μάτια». Δεν είναι ότι «δεν το έβλεπαν» το φίδι. Ούτε ότι δεν είχαν ετοιμάσει τους φακέλους με τις έκνομες ενέργειες της Χρυσής Αυγής. Ούτε ότι είχαν «ξεχάσει» τη δολοφονία του μετανάστη στα Πετράλωνα. Ούτε είχε πάθει κάποια βλάβη ο «υπερκοριός» τους. Ούτε δυσκολεύονταν να βρουν μάρτυρες πρόθυμους να «κελαηδήσουν» για την παραστρατιωτική δράση της Χρυσής Αυγής. Είχαν έγκαιρα καταλάβει ότι η Χρυσή Αυγή είναι μια ναζιστική συμμορία, βγαλμένη από τον κοινωνικό απόπατο.

Αλλά αφού τα ήξεραν όλα, αφού έβλεπαν, κι αφού καταλάβαιναν, τότε γιατί  άφηναν το φίδι να μεγαλώνει; Την απάντηση την έδωσε ο κύριος Πρωθυπουργός με αξεπέραστη σαφήνεια και παραδειγματική ειλικρίνεια: «Εκείνο που έλειπε – είπε -ήταν η πολιτική βούληση»!

Ιδεολογικά φαντάσματα και συνωμοσιολογίες - Ακούστε και την αναλυτική συνέντευξη "Ο Τάκης Φωτόπουλος για τη Χρυσή Αυγή" στον Γιώργο Σαχίνη (youtube):

http://www.youtube.com/watch?v=5PRaG8I6Xqc

ΤΑΚΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ

Ενώ το κρίσιμο θέμα της έντασης της φτωχοποίησης των λαϊκών στρωμάτων, σαν αποτέλεσμα της επιβληθείσας από τις ντόπιες και ξένες ελίτ οικονομικής καταστροφής, έχει περάσει στα «ψιλά» των ΜΜΕ εξαιτίας της ΧΑ, το βασικό ερώτημα που ανακύπτει προσπερνιέται: αντιμετωπίζουμε ένα πραγματικό πόλεμο με τη ΧΑ, ή μήπως ένα πόλεμο μεταξύ ιδεολογικών φαντασμάτων;

Ο πόλεμος κατά της ΧΑ από μεν τα σοσιαλιστικά (εν ευρεία εννοία) κόμματα παρουσιάζεται σαν πόλεμος μεταξύ εθνικοσοσιαλισμού και σοσιαλισμού, ενώ από τα κόμματα εξουσίας σαν πόλεμος της δημοκρατίας κατά της εθνικοσοσιαλιστικής ΧΑ. Στην πραγματικότητα, όμως, αυτές είναι συγκρούσεις που χαρακτήριζαν τον 20ό αιώνα και δεν έχουν σχέση με την πραγματική σύγκρουση που αντιμετωπίζουμε στη Νέα Διεθνή Τάξη (ΝΔΤ), η οποία ανέτειλε μετά την κατάρρευση του «υπαρκτού» και την θεσμοποίηση της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης.

Συμφωνίες μεγάλου φιλοσοφικού και ιστορικού «βάθους»

του Αχιλλέα Ομήρου

Στην όψιμη προσπάθεια της Κυβέρνησης να εκριζώσει τη Χρυσή Αυγή – το ένα άκρο – με τη βαθύτερη σκέψη πάντοτε να στριμώξει και το άλλο άκρο – την αριστερά γενικά και τον ΣΥΡΙΖΑ ειδικότερα αυτή τη στιγμή, μαζί και κάθε κίνημα αντίστασης ή αμφισβήτησης του εκθεμελιωτικού της πατρίδας έργου της – «τοις κείνων ρήμασι πειθόμεν(η)», δηλαδή της ΕΚΤ, ΔΝΤ, δανειστών κλπ., διαβάζουμε και ακούμε ό,τι ένας φανατικός και διεστραμμένος εγκέφαλος μπορεί να «κατεβάσει». 

Ξεκίνησαν με τη «θεωρία» των «δύο άκρων». Δεν πρόκειται βέβαια για «θεωρία», αλλά έναν ακραίο «ιδεολογικό» ισχυρισμό. Που κοινωνιολογικά εκφράζει τις λεγόμενες «μεσαίες» τάξεις και στρώματα. Που θεωρούν τον εαυτό τους ως «Δημοκράτες». Ο Μαρξ – πολύ πριν οι διάφοροι Λαζαρίδηδες, Φαήλοι, πρωθυπουργοί και πρόεδροι παλιών μεγάλων σοσιαλιστικών κομμάτων της χώρας και λοιποί «διανοούμενοι» δημοσιογράφοι πιάσουν «δουλειά» με το θέμα – είχε γράψει:

«Μα ο δημοκράτης, επειδή αντιπροσωπεύει τη μικροαστική τάξη, δηλ. μια μεταβατική τάξη που μέσα σ’ αυτήν αμβλύνονται ταυτόχρονα τα συμφέροντα δύο τάξεων, φαντάζεται πως βρίσκεται πάνω από την ταξική αντίθεση. Οι δημοκράτες αναγνωρίζουν ότι απέναντί τους στέκεται μια προνομιούχα τάξη, αυτοί όμως μαζί με όλο το υπόλοιπο έθνος, αποτελούν το λαό. Εκείνο που αντιπροσωπεύουν είναι το δίκιο του λαού, εκείνο που τους ενδιαφέρει είναι το συμφέρον του λαού. Γι’ αυτό δεν έχουν σε έναν επικείμενο αγώνα να εξετάσουν τα συμφέροντα και τις σχέσεις των διαφόρων τάξεων [1]