Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΝΕΟ ΣΧΟΛΕΙΟ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΝΕΟ ΣΧΟΛΕΙΟ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τετάρτη 24 Μαΐου 2023

Σχολικών εξετάσεων κριτικός έλεγχος και προτάσεις

Με αφορμή την έναρξη της εξεταστικής περιόδου στα σχολεία. Για να αποκατασταθεί η αγάπη για τη μάθηση και την κατανόηση του κόσμου που μας περιβάλλει

του Τάσου Χατζηαναστασίου*

Επειδή, αμέσως μετά τη διενέργεια των εκλογών, ξεκινούν οι προαγωγικές και απολυτήριες εξετάσεις στα Γυμνάσια και στα Λύκεια της χώρας, είναι ίσως ευκαιρία να ανοίξει και πάλι ο διάλογος για ένα θέμα που, παρότι αφορά τον ιδρυτικό σκοπό του σχολείου, δηλαδή τη μετάδοση γνώσεων, δε φαίνεται ν’ απασχολεί ούτε την κυβέρνηση, ούτε τα κόμματα, ούτε τους συνδικαλιστικούς φορείς. Το ερώτημα είναι: ανταποκρίνονται οι εξετάσεις στον έλεγχο της εμπέδωσης της γνώσης που μεταδόθηκε στη διάρκεια της σχολικής χρονιάς;

Τα αποτελέσματα των τελικών γραπτών εξετάσεων, τόσο εμπειρικά, όσο και με βάση τα πορίσματα των ερευνών που διεξάγει η Αρχή Διασφάλισης της Ποιότητας στην Πρωτοβάθμια και τη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση (!) είναι μάλλον απογοητευτικά: μεγάλος αριθμός παιδιών δε κατέχει ούτε βασικές γνώσεις. Ωστόσο, προάγονται ή απολύονται όλοι χωρίς να υπάρχει καμία μέριμνα για την κάλυψη των κενών. Σπεύδω δε να διευκρινίσω ότι οι μελέτες αυτές αφορούν την περίοδο πριν από την εφαρμογή της Τράπεζας Θεμάτων. Δεν είναι, επομένως, αυτός ο θεσμός που οδηγεί στην αποτυχία. Τι έχουν λοιπόν «τα έρμα και ψοφάνε;»

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι το πρόβλημα είναι πολυπαραγοντικό. Το ότι, για παράδειγμα, τα παιδιά από ένα περιβάλλον «σε κρίση», οικονομική, κοινωνική, συναισθηματική/ψυχολογική και κυρίως από ένα περιβάλλον με χαμηλό μορφωτικό επίπεδο, αποδίδουν λιγότερο στο σχολείο, είναι το κοινό συμπέρασμα όλων των σχετικών ερευνών. Αυτό, βέβαια, για την περίπτωση της Ελλάδας, αφορά τις τελευταίες δεκαετίες, που η απόκτηση πτυχίου δεν συνεπάγεται διορισμό στο δημόσιο. Γιατί έως τότε, η πλειοψηφία των φοιτητών είχε αγροτική κυρίως προέλευση. Έως τότε δηλαδή η κοινωνική κινητικότητα στην Ελλάδα μέσω της εκπαίδευσης ήταν υψηλή.

Το παιδί του αγράμματου αγρότη γινόταν γιατρός, δικηγόρος, μηχανικός, εκπαιδευτικός κτλ, με πολύ διάβασμα, βέβαια, και άλλες τόσες στερήσεις προκειμένου να ξεφύγει από τη σκληρή μοίρα του αγρότη και την κλειστή κοινωνία του χωριού. Τώρα όμως κυριαρχεί το σύνθημα: «καμία θυσία (=διάβασμα) για άχρηστα πτυχία».

Άρα, σ’ έναν βαθμό η μελέτη σχετίζεται με την επαγγελματική προοπτική των σπουδών. Σχετίζεται, βεβαίως και με το οικονομικό μοντέλο της χώρας. Σήμερα η χώρα στηρίζεται πολύ λιγότερο στην παραγωγή την ώρα που ο τομέας των υπηρεσιών (τουρισμός, εστίαση, μεταφορές/ταχυμεταφορές κ.ά.) είναι υπερδιογκωμένος. Γιατί να διαβάσει το παιδί που ξέρει ότι θα γίνει γκαρσόνι ή μπάρμαν;

Ένας άλλος παράγοντας είναι οι διδακτικές μέθοδοι και τα βιβλία. Λέγεται συχνά ότι η αποτυχία στις εξετάσεις οφείλεται στην κακή ποιότητα των σχολικών βιβλίων, στην υπερβολικά πολλή ή δυσνόητη και άσχετη με τις σύγχρονες ανάγκες ύλη, στο σύστημα της «παπαγαλίας», αλλά κι επειδή δε γίνεται «σωστό» μάθημα. Φυσικά και ισχύουν πολλά απ’ αυτά, αλλά υπάρχει και μία σαφής υπερβολή, που αγνοεί τις προόδους που έχουν συντελεστεί σε πολλούς τομείς και ειδικά στις διδακτικές μεθόδους και φυσικά στη συμπεριφορά του εκπαιδευτικού στην τάξη.

Παλιότερα που η συγγραφή των εγχειριδίων και η μέθοδος διδασκαλίας μάλλον δε βασίζονταν στις αρχές της παιδαγωγικής επιστήμης και της Διδακτικής (πολλοί θυμόμαστε τις ειρωνείες, τις προσβολές και τη «βέργα»!) πώς έφταναν να έχουν οι τελειόφοιτοι Γυμνασίου ένα ομολογουμένως υψηλό μορφωτικό επίπεδο που τους επέτρεπε να στελεχώνουν δημόσιες και ιδιωτικές υπηρεσίες, τράπεζες, επιχειρήσεις και οργανισμούς; Η απάντηση είναι ότι υπήρχε αυστηρότερη επιλογή: ο αριθμός όσων αποφοιτούσαν από το εξατάξιο Γυμνάσιο και το Λύκειο ήταν πολύ μικρότερος, όπως εξάλλου και των πτυχιούχων και όσοι αποφοιτούσαν «ήξεραν γράμματα». Οι υπόλοιποι θεωρούνταν ότι «δεν έπαιρναν τα γράμματα» και αφήνονταν στη μοίρα τους. Και τώρα το ίδιο συμβαίνει, μόνο που προάγονται και τους χορηγείται απολυτήριο, πολύ συχνά δε και πτυχίο.

Παρασκευή 12 Μαΐου 2023

Εθνικές εξετάσεις, νεοφιλελευθερισμός και αγοραία μετάλλαξη της εκπαίδευσης: Ο «ελληνικός PISA» του ΥΠΑΙΘ




του Χρήστου Ρέππα,


Αναδημοσίευση από το περιοδικό Σελιδοδείκτης – τεύχος 15.

Η ανάδυση μιας νέας μορφής εξετάσεων υψηλών απαιτήσεων συνδεδεμένων με άλλα σημαντικά χαρακτηριστικά μετάλλαξης του δημόσιου σχολείου σε μια καινούργια μορφή, το επιχειρηματικό σχολείο, είναι από τα θεμελιώδη χαρακτηριστικά της νεοφιλελεύθερης/νεοσυντηρητικής πολιτικής και της καπιταλιστικής ανασυγκρότησης των εκπαιδευτικών συστημάτων.1 Η νέα αυτή μορφή εξετάσεων είναι επενδυμένη ιδεολογικά με μια σειρά απόψεις, όπως η αυστηροποίηση της επιλογής στο εκπαιδευτικό σύστημα, η ενίσχυση της πειθαρχίας, η εισαγωγή επιχειρηματικών μοντέλων στη διοίκηση της εκπαίδευσης (νέο δημόσιο management), η κυριαρχία της δεξιότητας και της πληροφορίας πάνω στη γνώση στα πλαίσια της εκπαιδευτικής διαδικασίας, η ένταση της κοινωνικής επιλογής και του ταξικού ξεδιαλέγματος του μαθητικού πληθυσμού από τα πρώιμα στάδια της εκπαιδευτικής διαδικασίας, η κυριαρχία της κατάρτισης έναντι της πρόσβασης στην πανεπιστημιακή εκπαίδευση, ο ανταγωνισμός, η αυτονομία της σχολικής μονάδας και η διαμόρφωση μιας εκπαιδευτικής αγοράς σε εθνικό και διεθνές επίπεδο, μέσα από την ύπαρξη κριτηρίων αξιολόγησης σχολείων, μαθητών, εκπαιδευτικών και εκπαιδευτικών συστημάτων ως μηχανισμό για τη σύγκριση και την ιεραρχική κατάταξή τους.

Οι εξετάσεις αυτές θεσμοθετούνται στα τέλη της δεκαετίας του 1980 σε χώρες που πρωτοστάτησαν στην εφαρμογή των αρχών του νεοφιλελευθερισμού στην εκπαίδευση, όπως η Μ. Βρετανία και η Ουαλία και στις αρχές της δεκαετίας του 2000 στις ΗΠΑ με την πολιτική «No Child Left Behind» (2002) Ήδη από το 1985 η κυβέρνηση του R. Reagan δρομολογεί την έκθεση «Ένα έθνος σε κίνδυνο, η επιτακτική ανάγκη για εκπαιδευτική μεταρρύθμιση» από την Εθνική Επιτροπή Αριστείας στην Εκπαίδευση, με την οποία επιχειρεί την αλλαγή του προσανατολισμού της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης όπως αυτός είχε διαμορφωθεί με τον νόμο του 1965, θεωρώντας ότι το αμερικανικό σχολείο έχει διαβρωθεί από τη μετριότητα και ότι πλέον συνέβαινε το αδιανόητο για μια γενιά πριν -άλλοι να φτάνουν και να ξεπερνούν τα εκπαιδευτικά επιτεύγματα της χώρας.2 Με όρους ψυχροπολεμικής ορολογίας, «όπως πράξη κήρυξης πολέμου», αν η μετριότητα των εκπαιδευτικών επιτευγμάτων επιβάλλονταν από μια φιλική ξένη δύναμη και «μονόπλευρος εκπαιδευτικός αφοπλισμός» θεωρεί ότι η κατάσταση στην αμερικανική δημόσια εκπαίδευση αποτελεί απειλή για την εθνική ασφάλεια της χώρας και καταφέρνει να στιγματίσει κάθε διαφορετική από την άποψή της ως αντιπατριωτική.3 Η έκθεση πρότεινε την αύξηση των απαιτήσεων για την αποφοίτηση και την εισαγωγή στα τετραετή κολέγια, πυροδότησε τη δημιουργία άλλων εκπαιδευτικών επιτροπών ανάλογης κατεύθυνσης στις περισσότερες Πολιτείες των ΗΠΑ και σε πολλές απ’ αυτές υιοθετήθηκαν μέτρα ανάλογου πνεύματος, και 43 Πολιτείες κατά τη δεκαετία του ‘90 υιοθέτησαν εξετάσεις πολιτειακού επιπέδου για παιδιά από 11 ετών.4 Μέχρι τις αρχές του 2000 οι εξετάσεις πολιτειακού επιπέδου είχαν επεκταθεί στο σύνολο των πολιτειών των ΗΠΑ έκτος από μία, ενώ η έκθεση τροφοδότησε ιδεολογικά τη μεταρρύθμιση της κυβέρνησης Bush «Αμερική 2000» με την καθιέρωση διεθνών στάνταρντς για τα αμερικανικά σχολεία και την ψήφιση το 2002 του νόμου «No Child Left Behind», όπου οι εξετάσεις υψηλών απαιτήσεων υπήρξαν το κεντρικό στοιχείο της μεταρρύθμισής του.5

Στη συνέχεια οι πολιτικές αυτές για το ζήτημα των εξετάσεων και της αξιολόγησης υιοθετήθηκαν από διεθνείς οργανισμούς του κεφαλαίου, όπως ο ΟΟΣΑ και η ΕΕ, ως ουσιαστική πλευρά των παρεμβάσεων του προς τα εθνικά εκπαιδευτικά συστήματα των χωρών-μελών τους.

Δευτέρα 1 Μαΐου 2023

Η καταστροφική πολιτική της Κεραμέως στην Παιδεία.



Δημήτρης Αναστασίου 


 Καθηγητής στο Southern Illinois University των ΗΠΑ 


Για όσους έχουμε ζήσει στις αγγλοσαξωνικές χώρες, και έχουμε εμπλακεί με το εκπαιδευτικό τους σύστημα, βλέπουμε τι έρχεται. Η κα Κεραμέως σκόπιμα διαλύει, επαναλαμβάνω σκόπιμα διαλύει, τη δημόσια εκπαίδευση στην Ελλάδα. Όσοι την στηρίζουν είναι 100% συνυπεύθυνοι.

Στην ενότητα Παιδεία, το κυβερνητικό πρόγραμμα της ΝΔ (2023-2027) περιέχει -μεταξύ άλλων-  τη πολιτική θέση "Ελεύθερη επιλογή από γονέα της σχολικής μονάδας φοίτησης των μαθητών."
Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι τα σύνορα της εκπαιδευτικής περιφέρειας θα σπάσουν και οι γονείς θα μπορούν να πάνε το παιδί τους όπου θέλουν. 

Αυτό είναι το 4ο βήμα σε μια αλυσίδα βημάτων από το playbook, το εγχειρίδιο καταστροφικών πολιτικών για τη δημόσια εκπάιδευση του ακραίου νεοφιλελευθερισμού. Έχουν προηγηθεί τουλάχιστον τρία βήματα. 

1.  Επέκταση πρότυπων και πειραματικών σχολείων που το ίδιο πρόγραμμα θέλει να τα κάνει 150 Πρότυπα και Πειραματικά Σχολεία μέχρι το 2027. Αυτό πρακτικά δημιουργεί θύλακες "αριστείας" με επιλογή εκπαιδευτικών και μαθητών παίρνοντας την αφρόκρεμα από τα δημόσια σχολεία ενώ την ίδια στιγμή στραγγίζει τα δημόσια σχολεία κάθε περιοχής από μαθητές και καθηγητές που θα μπορούσαν να συμβάλλουν στη διάδοση καλών πρακτικών σε όλη την έκταση της δημόσιας εκπαίδευσης και όχι σε προστατευομένους μικρούς αριστοκρατικούς θύλακες.

2. Αξιολόγηση των σχολικών μονάδων ώστε να δημιουργήσει σκοπίμως τον ανταγωνισμό των σχολικών μονάδων μεταξύ τους για την υψηλότερη βαθμολογία. Αυτό στις ΗΠΑ, για παράδειγμα, δημιουργεί ή ενισχύει την χωροταξική ανακατανομή σε περιοχές. Η βαθμολογία του σχολείου στο US News and Reports είναι βασικό κριτηριο για την κατοικία (ενοίκιο ή αγορά σπιτιού) με αποτέλεσμα κάποια μεσαία στρώματα (π.χ. γιατροί, δικηγόροι, μηχανικοί κλπ.) να συγκεντρώνονται εκεί που τα σχολεία έχουν μια βαθμολογία που τα κατατάσσει στις υψηλότερες θεσεις της κλίμακας. [Τα ανώτερα μεσαία στρώματα και οι ελίτ έχουν τα παιδιά τους σε ιδιωτικά σχολεία.] Στις ΗΠΑ, αυτό επηρεάζει την ίδια την αγορά ακινήτων. Το ίδιο ακριβώς σπίτι σε μια περιοχή με υποβαθμισμενο σχολείο μπορεί να στοιχίζει πάνω από το 50% της αξίας του σε μια διπλανή περιοχή απόστασης 10 χιλιομέτρων με σχολείο που φέρει καλύτερη βαθμολογία π.χ. περίπου 20 εκατοστημορίων. 

Δευτέρα 20 Μαρτίου 2023

ΠΑΙΔΕΙΑ - ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΝΑΤΣΙΟΣ 

(δάσκαλος - θεολόγος)

Τι έχουν τα έρμα και ψοφάνε;

Ως πότε θα ρημάζονται τα παιδιά από αυτήν την εκπαίδευση;

Ουαί και αλλοίμονο, αν παρατηρήσεις και ελέγξεις με αυστηρότητα μαθητή. Ενδέχεται την επαύριον να εμφανιστεί κάποια προκομμένη μητέρα με την γνωστή απειλή: θα σε στείλω στον εισαγγελέα!

Ως πότε θα ρημάζονται τα παιδιά από αυτήν την εκπαίδευση; «Σοκ στο πανελλήνιο!». «Άναυδη η Κοινή Γνώμη έμεινε από το γεγονός…».

 «Έπεσαν από τα σύννεφα…». (Η αφόρητη κοινοτοπία της… ανθρωπο-βροχής). «Αποτροπιασμός για τον ξυλοδαρμό…». 

Κάθε φορά που ξανασυμβαίνει πράξη βίας από ανηλίκους, για καμμιά εβδομάδα περίπου, θα παρελαύνει νυχθημερόν στα κανάλια, η έκπληξη, το σοκ, η μετά βδελυγμίας περιγραφή του γεγονότος, η πανελλήνια αποδοκιμασία και αποστροφή. Ο θυμός των «νοικοκυραίων», η διάρρηξη της μακαριότητάς τους. Θα ακουστούν και δυο - τρεις αναλύσεις για την έλλειψη παιδείας, και… καληνύχτα σας, πάμε σε διαφημίσεις. Και πού οφείλεται τελικά η ευκολία της βιαιοπραγίας των ανηλίκων; Μα στην ατιμωρησία.

Να θυμίσω τι έγραφα σε παλαιότερο άρθρο μου για την παρεξηγημένη λέξη «τιμωρία».
Ως δάσκαλος, όταν παραλαμβάνω μία νέα τάξη, λέω, στην πρώτη συνάντησή μου με γονείς και μαθητές, κάτι που τους ξαφνιάζει: «Είμαι δάσκαλος της τιμωρίας!». Τι σημαίνει όμως τιμωρία; Πώς ετυμολογείται η λέξη; Παράγεται από την «τιμή» και την λέξη «ώρα» (με ψιλή). Με δασεία (η ώρα) σημαίνει χρονική διάρκεια, με ψιλή όμως σημαίνει φροντίδα, πρόνοια, επίβλεψη, εξού και θυρωρός (=ο επιβλέπων την θύρα), ολιγωρία (=λίγη φροντίδα, άρα αδιαφορία) κλπ. Άρα, τιμωρός είναι αυτός που προνοεί και φροντίζει για την τιμή, την αξιοπρέπεια κάποιου. (Έτσι γίνεται κατανοητό και περί του τιμωρού Θεού μας.

 Δυστυχώς, με την εγκληματική απόφαση μιας δράκας γλωσσοκτόνων βουλευτών, χάσαμε την «μαγεία» του ετυμολογικού πλούτου της γλώσσας μας. Η κατάργηση της ιστορικής ορθογραφίας, την κατέστησε περίπου ανάπηρη. Και ανάπηρη γλώσσα σημαίνει και ανάπηρη σκέψη!).

Τετάρτη 8 Μαρτίου 2023

Η γλώσσα του 1821

Μακρυγιάννης και Διονύσιος Σολωμός και στο φόντο η Μάχη της Αλαμάνας σε πίνακα του Παναγιώτη Ζωγράφου |CreativeProtagon/Wikipedi Πηγή: Protagon.gr

Λάκης Παπαστάθης 

Το ’21 ήταν και ένας γλωσσικός αγώνας. Οι αγωνιστές που έγραψαν Απομνημονεύματα για τα συγκλονιστικά γεγονότα αναζήτησαν την ελεύθερη πατρίδα συνθέτοντας τη γλώσσα της. Διακόσια χρόνια μετά, η ελληνική Παιδεία οφείλει να ακούσει τη φωνή τους, εντάσσοντας τα κείμενά τους στη διδασκαλία των νέων Ελλήνων  «Μήγαρις έχω άλλο στο νου μου πάρεξ ελευθερία και γλώσσα;» – Διονύσιος Σολωμός
Τα συγκλονιστικά γεγονότα της Επανάστασης του ’21 αναζήτησαν τη γλώσσα τους για να τα περιγράψει. Και αυτή ήταν η προφορική λαλιά της καθημερινότητας και της ποιητικής παράδοσης, η γλώσσα και η γραφή των λογίων Ελλήνων, κυρίως του εξωτερικού, αλλά και κάποια απομεινάρια των Αρχαίων, που κανένα πανεπιστήμιο δεν υπήρχε τότε για να τα διδάξει.
Ισως τα κείμενα αυτά να είναι και ένα μνημείο της λαχτάρας των αγωνιστών για το Πανεπιστήμιο που θα χτιζόταν μετά την Ελευθερία. Και εκεί θα φοιτούσαν όχι μόνον τα παιδιά τους αλλά και οι ίδιοι. Είναι γνωστό ότι ο Κολοκοτρώνης ήταν από τους πρώτους ακροατές στο πρώτο Πανεπιστήμιο του Κλεάνθη στην Πλάκα και, λίγο αργότερα, όταν χτιζόταν το μεγάλο Πανεπιστήμιο του Χριστιανού Χάνσεν στην Πανεπιστημίου, υπήρξε επιστάτης των έργων.
Ισως η ελληνική Πολιτεία προλαβαίνει ακόμη να εντάξει στη διδασκαλία των σχολείων, σε όλες τις τάξεις του Γυμνασίου και του Λυκείου, τα Απομνημονεύματα των αγωνιστών του ’21. Αρκεί να γίνουν προσεκτικές επιλογές με κριτήριο γλωσσικό, ιστορικό, γεωγραφικό και λογοτεχνικό. Οι μαθητές, μαζί με τους δασκάλους, θα έχουν έτσι τη δυνατότητα να επεξεργαστούν αυτή την αναγνωστική εμπειρία μένοντας στις λέξεις, στη σύνθεση της αφήγησης αλλά και στις εικόνες των προσώπων, των τοπίων και των μαχών. Θα μπορέσουν να συνθέσουν ένα ιδιόμορφο, νοητό, ιστορικο-ανθρωπολογικό ντοκιμαντέρ που θα δώσει νόημα στους πρώτους στίχους του Υμνου εις την Ελευθερίαν του Σολωμού. Θα κατανοήσουν δηλαδή πώς η ελληνική Ελευθερία είναι μία πολεμική Ελευθερία εις το διηνεκές, σαν την αρχαία θεά Αθηνά, που αντί για περικεφαλαία, ασπίδα και δόρυ, κρατάει κοφτερό σπαθί…
Σε γνωρίζω από την κόψη, λοιπόν, του σπαθιού την τρομερή, αλλά και… Σε γνωρίζω από την όψη… οι αγωνιστές που έγραψαν Απομνημονεύματα έδωσαν νόημα και στην κόψη του σπαθιού και στην όψη της Ελευθερίας, που δεν είναι μόνον πρόσωπο, αλλά και συνείδηση και γλώσσα. Αγωνιστές στα πεδία των μαχών αλλά και αγωνιστές της γραφής, της σύνθεσης της ελληνικής γλώσσας, που θα έκανε αναγνωρίσιμο και ξεχωριστό το πρόσωπό της.
Μακρυγιάννης, Κοσομούλης, Φωτάκος, Περραιβός, Τερτσέτης, Σπηλιάδης, Κανέλλος Δεληγιάννης και τόσοι άλλοι. Λαϊκοί αγωνιστές και παιδιά προκρίτων που μπήκαν στον αγώνα. Ηδη έχει παρατηρηθεί ότι στα Απομνημονεύματα υπάρχει έντονος υποκειμενισμός και ιδιοτέλεια. Οι συγγραφείς τους διεκδικούν προσωπική η οικογενειακή δικαίωση. Είναι μονομερή, υπάρχει ωραιοποίηση κάποιων γεγονότων και καταγγελία η αποσιώπηση κάποιων άλλων. Αυτά φαίνονται καθαρά μέσα στα κείμενα και ο σύγχρονος αναγνώστης μπορεί να τα εντάξει στο φάσμα των συμπεριφορών, των αντιθέσεων της εποχής. Ομως όλοι χρησιμοποιούν τη γλώσσα του τόπου για να εκφραστούν. Γραμματιζούμενοι ή και σχεδόν αγράμματοι, ο καθένας βρίσκει τον δικό του τρόπο. Καλό είναι να διαβαστούν χωρίς τη σύγχρονη μόδα της υπερβολικής ιδεολογικής φόρτισης ή των κοινωνικών και οικονομικών αντιθέσεων που ήταν υπαρκτές και σε πολλές περιπτώσεις ιδιαιτέρως άγριες, αλλά αυτό δεν εμπόδισε πολλούς από αυτούς να θυσιαστούν για τον κοινό σκοπό.

Τρίτη 14 Φεβρουαρίου 2023

Αύριο οι εκπαιδευτικοί ΑΠΕΡΓΟΥΝ...



Του Γιώργου Τασιόπουλου

_______

Ενάντια στις "πλάκες του Μωϋσέως" του εκπαιδευτικού μας συστήματος 

Αρνούνται το "ΝΕΟ ΣΧΟΛΕΙΟ"...

________

Επειδή λέξεις όπως "αξία, αριστεία, μόρφωση" έγιναν προπαγάνδα σε χείλη πολιτικάντηδων,  θα πρέπει να θυμηθούμε ότι από το 2009 επί υπουργίας της κ. Διαμαντοπούλου η εκπαίδευση χτίζεται με κατευθύνσεις σύμφωνα με την Έκθεση του ΟΟΣΑ(2009) και το σύνθημα «Νέο Σχολείο».

Η έκθεση έκτοτε απετέλεσε τις "πλάκες του Μωϋσέως" του εκπαιδευτικού μας συστήματος με μεγάλα ζητούμενα στην εκπαίδευση, όπως διακήρυτταν η κ. Διαμαντοπούλου και όσοι Υπουργοί την διαδέχτηκαν (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ), την "κοινωνική ευθύνη, τη λογοδοσία, τη διαφάνεια, την αξιοκρατία και τα αυξημένα προσόντα" για να "θολώσουν" την πραγματικότητα και οι λέξεις έχασαν το νόημά τους!

Ακριβέστερα το σημερινό σχολείο είναι του ΟΟΣΑ, του νεοφιλελευθερισμού, της α-παιδείας, του "κοσμοπολίτικου" νεωτερισμού, και με τη βία να κάνει όλο και περισσότερο την εμφάνισή της στις αυλές και  τις αίθουσες διδασκαλίας.  

Οι μεταρρυθμίσεις περιορίζονται στη μετακένωση αυτούσιων εκπαιδευτικών μοντέλων της Δύσης, κομμένων και ραμμένων στις ανάγκες της αγοράς.

Απεχθάνεται το σχολείο Διαμαντοπούλου-Γαβρόγλου-Κεραμέως, ακόμη και ως φωτογραφία, ένα κλαδί ελιάς, ένα βαρκάκι στο γαλανό του Αιγαίου, κάθε πρόταση που κομίζει από τον τόπο, την ιστορία του, την ελληνική παράδοση.

Στα δέκα χρόνια που ακολούθησαν τις εξαγγελίες Διαμαντοπούλου-ΟΟΣΑ, το εκπαιδευτικό σύστημα αδυνατεί να εκσυγχρονίσει τα αναλυτικά του προγράμματα, να έχει ελκυστικά βιβλία, να σταθεί δίπλα στον εκπαιδευτικό και να στηρίξει τη βαλλόμενη από παντού εκπτωχευμένη ελληνική κοινωνία... παρακμάζει μαζί της. 

Το σύνθημα «πρώτα ο μαθητής» θα γίνει πράξη, έλεγε η κ. Διαμαντοπούλου το 2010, και το 2022 ο μαθητής του δημόσιου σχολείου παραμένει αβοήθητος, πιο φτωχός, με την οικογένειά του σε απόγνωση, με ακατάλληλα βιβλία, με μόνο στήριγμα το δάσκαλό του.  Τον δάσκαλο που διδάσκει αναλυτικά προγράμματα και βιβλία, που δεν του δίνεται η δυνατότητα να τα αξιολογήσει, αλλά μέσω της τιμωρητικής "αξιολόγησης" το κράτος θέλει να του φορτώσει το βάρος της ευθύνης του αποτυχημένου σχολείου της αγοράς.

Οι κίνδυνοι ορατοί από προθέσεις που έχουν προαναγγελθεί, όπως, μέσω πανελλαδικών διαγωνισμών PISA, η κατηγοριοποίηση των σχολείων με βάση τα αποτελέσματα της αξιολόγησης που θα αποβεί σε βάρος των σχολείων των λαϊκών γειτονιών. 
Η αναγόρευση της τηλεδιδασκαλίας, του ψηφιακού σχολείου και της διδασκαλίας των δεξιοτήτων ως πανάκεια για τον εκσυγχρονισμό και την επίλυση όλων των προβλημάτων.  Ή η "προστασία του δικαιώματος"(!!!!) στην επιλογή μεταξύ ιδιωτικού και δημόσιου σχολείου (ενίσχυση του ιδιωτικού και κουπόνια).
Η ενίσχυση του ρόλου των διευθυντών (μετατροπή τους σε μάνατζερ, εννοούν…).

Το υπουργείο φέρει ακέραια την ευθύνη για την αδυναμία του, που όπως θα όφειλε να συντονίσει έναν ειλικρινή διάλογο πάνω στα προβλήματα που ταλανίζουν το εκπαιδευτικό μας σύστημα.

ΠΗΓΗ-Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Κυριακή 29 Ιανουαρίου 2023

Αν κι εσύ νιώθεις πως είσαι πρωταγωνιστής ταινίας δυστοπίας, πειραματόζωο σε σκοτεινό εργαστήριο… Μη φοβάσαι!

Δες και ΕΔΩ:
Περί Αξιολόγησης….




Αν κι εσύ νιώθεις πως είσαι πρωταγωνιστής ταινίας δυστοπίας, πειραματόζωο σε σκοτεινό εργαστήριο… Μη φοβάσαι!


Ομάδα Πειραματόζωων Εκπαιδευτικών


Δεν είσαι ο/ η μόνος/ η, δεν είσαι μόνος/ η! Εγκλωβισμένοι/ ες είμαστε όλοι/ ες μας τα τελευταία 20 και πλέον χρόνια. Οι διαχειριστές μας αλλάζουν “επιστημονικές” ποδιές και ασκούν πάνω μας οποιαδήποτε “καινοτομία” περιμένοντας να δουν μέχρι που αντέχουμε. Μας τραβάνε, μας κοπανάνε, δοκιμάζουν συνταγές. Όμως δε φτάνει μόνο αυτό. Ήρθε επιτέλους η ώρα που θα μετρήσουν τις επιδόσεις μας! Η λαμπρή αυτή μέρα που θα καθίσουν σε μία γωνία, θα βγάλουν μία λίστα και θα αρχίσουν να σημειώνουν:πόσο καλά τρέχεις;
πόσο φρόνιμα συμπεριφέρεσαι;
πόσο αντέχεις την πίεση;
πόσο σωστά σκέφτεσαι;

Φυσικά, θα προσπαθήσουν να μας πείσουν πως η μεζούρα τους είναι σωστά φτιαγμένη και δεν πρέπει να ανησυχούμε. Εκείνοι γνωρίζουν καλύτερα τι πρέπει να κάνουμε. Εμείς δεν πρέπει να φέρουμε αντίρρηση. Η μεζούρα έχει όνομα και υπογραφή, λέγεται “Νόμος 4823/ 2021” και τον υπογράφουν επιφανείς και άξιοι άνθρωποι του τόπου μας, ανάμεσα σε άλλους και η υπουργός Παιδείας Νίκη Κεραμέως (δικηγόρος στο επάγγελμα με οικογενειακή παράδοση στο χώρο και διεθνείς γνωριμίες). Πρόκειται για ανθρώπους που γνωρίζουν καλύτερα από τον καθένα/ καθεμία μας και είναι καλό να τους υπακούσουμε. Να δεχτούμε την ετυμηγορία τους και να κάτσουμε φρόνιμα αν θέλουμε μια θεσούλα σε αυτό το όμορφο εργαστήριο πειραμάτων (βλ. στο τέλος του κειμένου τις ακριβείς μονάδες μέτρησης της εν λόγω μεζούρας).

Η λαμπρή μέρα, λοιπόν, είναι εδώ! Ξεκινάει το μέτρημα με τη μεζούρα! Στο εργαστήριο που μας μάθανε να ζούμε δε θα είμαστε πια όλοι ίσοι και όμοιοι! Θα χωριστούμε σε 4 κατηγορίες:οι εξαιρετικοί/ ες
οι πολύ καλοί/ ες
οι ικανοποιητικοί/ ες και
οι μη ικανοποιητικοί/ ες.

Στο εργαστήριο θα έρθουν καλοντυμένοι/ες εντολοδόχοι, που δουλεύουν χρόνια στα γραφεία των εργαστηρίων μας, θα βγάλουν μία λίστα και θα σημειώσουν την απόδοσή μας. Οι συνθήκες κάτω από τις οποίες ζούμε δε θα ληφθούν υπόψη, εκείνη τη μέρα πρέπει να δώσουμε τον καλύτερό μας εαυτό. Να σταθούμε προσοχή και να πούμε με στόμφο τα σπουδαία μας επιτεύγματα στη διδασκαλία.

Παρασκευή 27 Ιανουαρίου 2023

Πώς ο εθισμός στην οθόνη αλλοιώνει τη σκέψη των παιδιών



Η ΨΗΦΙΑΚΗ «ΔΙΑΠΛΑΣΗ» ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ


Η σχέση με το κινητό και το τάμπλετ ξεκινάει πριν από το σχολείο. Οι ειδικοί της εκπαίδευσης και της παιδικής υγείας βλέπουν ήδη τις επιπτώσεις της ψηφιακής ζωής στην πρόσληψη της γνώσης και τη συγκέντρωση

Πολλά παιδιά «παίζουν» με το τάμπλετ των γονιών τους ή διαθέτουν τα ίδια τάμπλετ ή κινητό ήδη από δύο ετών! 
Φωτ. GETTY IMAGES

Απόστολος Λακασάς


Διαστάσεις πανδηµίας λαμβάνει η έκθεση των παιδιών στις οθόνες των κινητών και των τάμπλετ από πολύ μικρή, ακόμη και τη βρεφική ηλικία. Παιδαγωγοί, εκπαιδευτικοί και ψυχολόγοι αρχίζουν ήδη να διαπιστώνουν τις μαθησιακές δυσκολίες που προκαλεί η ψηφιακή ζωή των παιδιών: Εχουν εθιστεί στο διαρκές και έντονο ερέθισμα που δίνουν οι συσκευές, είναι πια πολύ πιο δύσκολο να συγκεντρωθούν σε κάτι άλλο. Ο τρόπος με τον οποίο μαθαίνουν έχει αλλάξει, χάνουν το ενδιαφέρον τους για τα βιβλία, και όταν δεν είναι «συνδεδεμένοι» παραπονιούνται πως βαριούνται.

Η συνέχεια ΕΔΩ..


Τετάρτη 18 Ιανουαρίου 2023

Φωνάζουμε πια. Οι κραυγές απλώνονται παντού...



Γράφει η Lampiki Sofia Vera , φιλόλογος και καθηγήτρια στο 1ο ΕΠΑΛ Χίου


Έχουν εξαφανιστεί οι τόνοι στο γραπτό λόγο.
Οι μαθητές δεν ξέρουν να κάνουν ανάγνωση, παρατονίζουν τις λέξεις, συλλαβίζουν, λένε γκ το γγ στο συγγνώμη.
Δεν ξέρουν τί είναι συλλαβή, δεν μπορούν να δώσουν στοιχειώδη ορισμό εννοιών και λέξεων.
Η ορθογραφία θεωρείται συστημικός τρόπος γραφής, έτσι οι μπαναστάτες μαθητές γράφουν κάτι που μπορεί να είναι λύπη ή λείπει ή λίπη...
Τα σημεία στίξης τα ξύνουν με το νύχι να καθαρίσει η μουτζούρα από το βιβλίο.

Τα μισά μαθήματα θεωρούνται άχρηστα, επειδή δεν δίνονται στις Πανελλήνιες. 
Η Ιστορία δε διδάσκεται στο Λύκειο, η Αντιγόνη θεωρείται μπανάλ, η Φιλοσοφία δύσκολη, δεν ενδείκνυται για μαθητές. Το Συντακτικό φασίζον, μετοχές δεν βρίσκουν ούτε με μπαζούκας σε ένα κείμενο, τριτόκλιτα κλίνονται κατά το τρακτέρ. 

Όλοι αυτοί αποτελούν αργότερα την κοινωνία που ακούτε στα κανάλια και ευτυχώς δεν βλέπετε να γράφουν, γιατί δεν ξέρει να γράφει κανείς κείμενο άνω των 5 γραμμών. Ούτε μπορεί να το κατανοήσει, εάν το διαβάσει...
Η αριστοκρατία του μέλλοντος στην Ελλάδα, η κυρίαρχη τάξη, θα είναι αυτοί που ξέρουν να γράφουν, να μιλούν και να διαβάζουν.
Απίστευτο, αλλά αληθές.

Τρίτη 27 Δεκεμβρίου 2022

Χρ. Γιανναράς: Η Παιδεία "κλειδί" στην "λοβοτομή" της Ελληνικής Συλλογικότητας





Ο καθηγητής φιλοσοφίας και πολυγραφότατος συγγραφέας Χρήστος Γιανναράς, σε μια άκρως αποκαλυπτική συζήτηση στον 98.4 εξηγεί γιατί σύμφωνα με την οπτική του, η Παιδεία είναι το χαμένο στοίχημα για την Ελληνική κοινωνία και την νεολαία της.

 Παιδιά που, όπως λέει , πηγαίνουν σχολείο για να πάρουν εφόδια και να γεμίσουν στόχους και όχι παιδιά που θα παίξουν, θα μάθουν τον διάλογο και την άνθιση της κριτικής σκέψης, είναι τα παιδιά του σημερινού ελληνικού σχολείου.

 Μια νεολαία που βγαίνει στην κοινωνία ανέραστη, χωρίς εμπειρία έρωτα και αγάπης, ως συνέπεια ενός εκπαιδευτικού συστήματος στείρου ανταγωνισμού , όπου κατά την Υπουργό Παιδείας με σπουδές στο Χάρβαρντ, όλα είναι στόχοι κι όχι δημιουργία όπως θα έπρεπε να είναι ένα σχολείο που διεκδικεί την μοναδικότητα στην ελληνικότητα της κριτικής σκέψης. 

Ο Χρήστος Γιανναράς μιλάει για την αγοραία εόρτια κακογουστιά τις ημε΄ρες των Χριστουγέννων, την απουσία ήθους στις λέξεις αλλά και τα ψαλιδισμένα οράματα της ελληνικής συλλογικής εμπειρίας.

Πέμπτη 22 Δεκεμβρίου 2022

Τεχνικό σχολείο της Ολλανδίας ήρθε στη Καλλονή, μάζεψε ελιές, έμαθε την διαδικασία και παρήγαγε το δικό του λάδι




Τεχνικό σχολείο της Ολλανδίας ήρθε στη Καλλονή, μάζεψε ελιές, έμαθε την διαδικασία και παρήγαγε το δικό του λάδι,
Οι μαθητές πήραν από ένα "πολύτιμο" όπως είπαν μπουκάλι μαζί τους.
Με αυτόν τον τρόπο, ανοίγει μια επιπλέον "πόρτα" στη Λέσβο, αυτή του Αγροτουρισμού!
------------------------------------------------------------

ΟΙ ΚΟΥΤΟΦΡΑΓΚΟΙ!

Στα εκσυγχρονισμένα ελληνικά σχολεία, μετά τις νεωτερικές μεταρρύθμίσεις των τελευταίων δεκαετιών, δεν υπάρχει ούτε σε φωτογραφία στα σχολικά βιβλία ένα κλαδί ελιάς*!
Οι επισκέψεις όλων των σχολείων το Δεκέμβριο είναι στην Αθήνα για να επισκεφτούν το Mall Athens!!!
Άλλωστε, όπως στην περίπτωση της Κιβωτού, ο διευθυντής του σχολείου θα διωκόταν γιατί ανάγκασε τους μαθητές του να ασκήσουν χειρωνακτικές εργασίες!
* Αχ αυτά τα παλιά αναγνωστικά των παιδικών μας χρόνων και τις εικονογραφίες κοσμήματα του Τάσσου, του Βασιλείου!!!

Γιώργος Τασιόπουλος


Αναγνωστικόν Δ΄ Δημοτικού (1954) Τάσσος

Παρασκευή 16 Δεκεμβρίου 2022

Η εικονική πραγματικότητα στο σχολείο του μέλλοντος



Πώς το Metaverse θα αλλάξει τον παραδοσιακό τρόπο διδασκαλίας - Τρισδιάστατα η ψηφιακή διδασκαλία στα νέα σχολεία, οι επισκέψεις σε μουσεία, η συμμετοχή γονέων σε εκδηλώσεις

Απόστολος Λακασάς


Μπορούμε τώρα να περιγράψουμε πώς θα είναι η εκπαίδευση σε λίγα χρόνια; Πώς θα είναι η τάξη, πώς θα είναι τα βιβλία, πού θα βρίσκεται το γραφείο του δασκάλου, πώς θα λύνονται οι ασκήσεις, πώς θα οργανώνονται οι εξετάσεις; Είναι ουτοπικό να περιγράψουμε μια εικονική πραγματικότητα, παρατηρούν οι ειδικοί. Εικονική πραγματικότητα; Θα ξεχάσουμε την παραδοσιακή αίθουσα με τον δάσκαλο, τον πίνακα και τα θρανία; Η απάντηση δεν είναι προφανής. Η αμηχανία μας μπροστά στις εξελίξεις στον χώρο της εκπαίδευσης εξηγείται από το γεγονός ότι η αφομοίωση της γνώσης τα επόμενα χρόνια θα γίνεται κυρίως μέσω της εικονικής πραγματικότητας. Πώς μπορείς να την περιγράψεις; Ισως μόνο να τη σκιαγραφήσεις μπορείς. Ολα θα κινηθούν με βάση τους γρήγορους ρυθμούς της επόμενης γενιάς του Διαδικτύου, του Metaverse. Πρόκειται ουσιαστικά για τον τρισδιάστατο, διαδραστικό και άμεσο (σε real time) ψηφιακό κόσμο στο Διαδίκτυο. Η επιτυχημένη ισορροπία μεταξύ πραγματικού και ψηφιακού θα είναι το συστατικό που θα χαρακτηρίζει τα υψηλού επιπέδου σχολεία και πανεπιστήμια, λένε οι ειδικοί. Πιονέροι σε αυτό το βήμα είναι στην Ελλάδα τα ιδιωτικά σχολεία, ωστόσο και το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής (ΙΕΠ) δίνει το στίγμα των αλλαγών αρχίζοντας από τη νέα μορφή των βιβλίων.

Αφομοίωση της γνώσης


Σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία έρευνας (National Training Laboratory, USA), η αφομοίωση της γνώσης μέσω μιας διάλεξης ή ομιλίας θα γίνεται κατά 5%, μέσω της ανάγνωσης κατά 10%, ενώ μέσω της εικονικής πραγματικότητας –με θεαματική αύξηση– κατά 75%. Οπως τώρα θεωρούμε αυτονόητο να έχει μια επιχείρηση ιστοσελίδα, στο Metaverse αυτή η σελίδα θα αντικατασταθεί από μια τρισδιάστατη απεικόνιση. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, όπως κάποιος θα μπορεί να μπει σε ένα κατάστημα και να κάνει αγορές ή σε ένα γήπεδο για να παρακολουθήσει έναν αγώνα, έτσι οι μαθητές μιας σχολικής τάξης με τη συνδρομή του εκπαιδευτικού θα μπορούν να επισκεφθούν ένα μουσείο ή έναν αρχαιολογικό τόπο και να περιηγηθούν στα εκθέματα. Από το παράδειγμα γίνεται σαφές πόσο μπορεί να αλλάξει η διδασκαλία της Ιστορίας και της Γεωγραφίας ή ποιες δυνατότητες υπάρχουν για βιωματική μάθηση ακόμη και σε μαθήματα όπως η Λογοτεχνία, τα Μαθηματικά ή η Φυσική.

Παρασκευή 9 Δεκεμβρίου 2022

ΠΑΙΔΕΙΑ : Για γέλια και για κλάματα…



Γράφει ο Δημήτρης Νατσιός.


"Διαβάζω στο Ανθολόγιο Ε’-Στ’ Δημοτικού, σελ. 85:

 “Ένα βράδυ η γιαγιά μου κάπνιζε το μαύρο της πούρο, ενώ εγώ μισοκοιμόμουν μακάρια στη ζεστή αγκαλιά της“. 

Βεβαίως, όσοι τουλάχιστον είμαστε πάνω από τα σαράντα-πενήντα και «προλάβαμε» εκείνες τις ολοζωής μαυροντυμένες γριούλες, τις μανάδες ή τις γιαγιάδες των περισσοτέρων από μας, που ανάβανε ακούραστες τα καντήλια στα ταπεινά ξωκλήσια και στα ερημομονάστηρα της Ελλάδας, αυτήν την εικόνα φυλάξαμε στην μνήμη μας: Να μας νανουρίζουν, καπνίζοντας μαύρα πούρα, γιατί δεν καταδέχονταν τα παρακατιανά…

Διαβάζω στο Ανθολόγιο της ανοησίας.

Στη σελίδα 133 φιλοξενείται κείμενο με τίτλο «οι κάλοι της Κλάρας», κάποιου Ντιμίτερ Ινκιόφ, που γεννήθηκε στη Βουλγαρία, ζει στη Γερμανία και έχει αμερικανική υπηκοότητα (Φραγκολεβαντίνος ολκής ο άνθρωπος.

Έχει το αίμα τριών εθνών και την ψυχή κανενός). Κείμενο καταθλιπτικό, κακόγουστο, επιβλαβές.

Πέθανε μια γερόντισσα στην πολυκατοικία και θέλουν να πάνε στη κηδεία μια γειτονική οικογένεια με τα δύο παιδιά της. Το κείμενο κινείται σε απαράδεκτο, σαχλό ύφος, ανάρμοστο για την σοβαρότητα του μυστηρίου του θανάτου. Συζητούν τα παιδιά:

Πέμπτη 8 Δεκεμβρίου 2022

Τέσσερα σενάρια για τα σχολεία του μέλλοντος και οι προοπτικές για το εκπαιδευτικό σύστημα



Άγγελος Αλεξόπουλος*


Η άποψη πως η εφαρμογή εκπαιδευτικών πολιτικών είναι πολύ δύσκολο έως αδύνατο να αξιολογηθεί έγκαιρα, φαίνεται να είναι διαδεδομένη στην ελληνική κοινωνία. Μιλώντας μάλιστα για ριζικές εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις, πολλοί θα πουν ότι απαιτείται μια ολόκληρη γενιά για να αποδώσουν καρπούς. Εάν αυτό ισχύει, πώς εξηγείται το περίφημο φινλανδικό εκπαιδευτικό θαύμα; Και πώς κατάφερε σε λιγότερο από 10 χρόνια η Εσθονία να σκαρφαλώσει στις πρώτες θέσεις στον διεθνή διαγωνισμό PISA;

Είναι κατανοητό ότι τα αποτελέσματα όποιων πολιτικών βελτίωσης εφαρμοσθούν, δεν θα φανούν εν μία νυκτί. Το θέμα, όμως, στην περίπτωση της Ελλάδος, δεν είναι αυτό αλλά η αποσπασματικότητα με την οποία ένα μεγάλο τμήμα του πολιτικού συστήματος έχει αντιμετωπίσει την σχολική εκπαίδευση. Το επιχείρημα της χρονικής υστέρησης είναι απλά ένα παραπέτασμα καπνού, το οποίο μάλιστα αρχίζει και χάνει την «αγοραστική» του αξία ειδικά στην Γενιά Z, η οποία αναζητάει εναλλακτικούς πόρους, χώρους και τρόπους μάθησης, καθιστώντας το σχολείο μη ελκυστικό αφού παύει να ανταποκρίνεται στην «ατζέντα» τους, στα προβλήματα και στις φιλοδοξίες τους. Μπορεί, λοιπόν, να συγχρονιστεί το σχολείο με τις προτιμήσεις, ανάγκες και συνήθειες των λεγόμενων zoomers; Και εάν ναι, ποιοι μπορούν να αποτελέσουν αξιόπιστοι πλοηγοί στην προσπάθεια των κεντρικών δημόσιων φορέων εκπαίδευσης προς αυτή την κατεύθυνση;

Παρασκευή 25 Νοεμβρίου 2022

«TRAP» η εγκληματική παγίδα για τους μαθητές μας



Της Μαίρης Πρίμη

Ένα σκουπιδαριό από έμφυλες διακρίσεις, κακοποιητικό λόγο, πατριαρχικές αντιλήψεις, τοξική αρρενωπότητα, slut shaming, body shaming, ματσίλα, καφρίλα και σεξισμό στο άπειρο.


Ως καθηγήτρια που αγαπάω τους μαθητές και τις μαθήτριές μου και που πιστεύω ότι ο σημαντικότερος σκοπός της εκπαίδευσης είναι να δίνουμε δρόμους, να εμπνέουμε τα παιδιά μας να πάνε όλο και ψηλότερα, να γνωρίσουν τον κόσμο, να ανακαλύψουν την ομορφιά μέσα τους, να μάθουν να αγωνίζονται, να διεκδικούν, να κυνηγούν τα όνειρά τους, εκπέμπω σήμα SOS ενάντια σε αυτό το σκουπίδι που ονομάζεται trap μουσική, που ο στίχος της είναι ξεκάθαρα-ας πούμε επιτέλους τα πράγματα με το όνομά τους!-

 ΚΑΚΟΠΟΙΗΤΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ, ΠΡΟΤΡΕΠΕΙ ΣΕ ΧΡΗΣΗ ΝΑΡΚΩΤΙΚΩΝ, ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΒΙΑΣΜΟΥΣ, ΚΑΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΙ ΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ ΩΣ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ!

«Σκάσε πουτάνα μπουνιές μη σου βάλω

Κερνάνε γραμμές και γαμάνε ο ένας τον άλλο» (iLLEO «Σκάσε πουτάνα»)

Αυτά ακούνε τα 12χρονα, τα τρυφερά μας παιδάκια και μου ‘ρχεται να κλάψω. Η αλήθεια είναι ότι έκλαψα στην τάξη όταν συζητούσαμε γι’ αυτό και κοιτούσα τα παιδικά, εκφραστικά ματάκια τους, όταν τους έλεγα πόσο θέλω να γίνουν σωστά αγόρια και κορίτσια. Αγόρια που θα σέβονται και θα εκτιμούν τη γυναίκα και κορίτσια που θα σέβονται τον εαυτό τους και θα διεκδικούν τα δικαιώματα τους. ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ!!!!! Αυτή η μουσική είναι καθαρά σεξιστική, κακοποιητική και ενάντια στα δικαιώματα. Επιπλέον προάγει τη χρήση ναρκωτικών και προτρέπει σε εύκολο πλουτισμό. Πως; Mέσω trafficking, μαστροπείας και drug dealing!!!

Δευτέρα 14 Νοεμβρίου 2022

Πίσω από τις μασκαρεμένες λέξεις



«Σας θυμίζω ότι η χώρα μας έχει ένα από τα πιο υπερσυγκεντρωτικά εκπαιδευτικά συστήματα στην Ευρώπη. Αυτό το αλλάζουμε και θα το αλλάξουμε προσεχώς και με ένα άλλο νομοσχέδιο, στο οποίο αποκεντρώνουμε διαρκώς εξουσίες». (Ν. Κεραμέως)

    «Η Παιδεία έχει ανάγκη από πιο αυτόνομα και δημιουργικά σχολεία. Με μεγαλύτερη ελευθερία στην οργάνωση, στη διαχείριση πόρων, στην επιλογή διδακτικού προσωπικού, στην κατάρτιση προγράμματος σπουδών. Να ξεφύγουμε από την τυραννία του ωρολογίου προγράμματος… και αξιολόγηση παντού». (Κ. Μητσοτάκης)

    Μιὰ ἐκ τῶν πλέον χαρακτηριστικῶν διαφορῶν μεταξὺ αυταρχισμοῦ καὶ δημοκρατίας εἶναι οἱ μασκαρεμένες λέξεις. Σὲ βαθμὸ μάλιστα ὥστε αὐτὸς ποὺ δὲν ἔχει σχέση μὲ τὴ σχολιαζόμενη πραγματικότητα (ἐν προκειμένω τοῦ σχολείου) νὰ πιστεύει ὅτι σὲ λίγο θὰ ζήσουμε στὴν ἐκπαίδευση τὴν οὐτοπία σχεδὸν τῆς ἀπόλυτης ἐλευθερίας καὶ αὐτοπραγμάτωσης…

    Ἡ λεγόμενη «ἀποκέντρωση» τῶν ἐξουσιῶν δὲν εἶναι παρὰ ἡ εἰσαγωγὴ τῶν πλέον ἐξουσιαστικῶν ἀντιλήψεων καὶ πρακτικῶν τῆς ἀνενδοίαστα πιὰ εἰσαγωγῆς τῆς ἐπιχειρηματικῆς λογικῆς στὰ σχολεῖα. Στὰ ἐκπαιδευτήρια-μαγαζιὰ τὸ τελευταῖο ποὺ ἐνδιαφέρει εἶναι ἡ ὁλόπλευρη μόρφωση, ἡ ἱκανὴ νὰ προσφέρει τὶς στοιχειώδεις προϋποθέσεις τῆς κριτικῆς ἀνάπτυξης τῶν μαθητῶν/-τριῶν μὲ ἀντανακλαστικὰ ἀνυποχώρητης δημοκρατικῆς εὐαισθησίας καὶ ἀλληλεγγύης. Στὰ ἐκπαιδευτήρια- προθάλαμους τῶν ἀναλώσιμων καὶ ἐκμεταλλεύσιμων ὑπερεξειδικευμένων - ἀνειδίκευτων θὰ ἐκπαιδευτεῖ ἡ πρώτη ὕλη τῆς ἀδηφάγου ἀγορᾶς.