Η νέα Μέση Ανατολή: Ποιοι είναι οι μεγάλοι κερδισμένοι και οι μεγάλοι χαμένοι του πολέμου στη Συρία

FILE PHOTO. Επίσκεψη μαθητών σε χώρο υγειονομικής ταφής αποβλήτων στη Ντούμα στη Συρία. Στις περισσότερες περιοχές της χώρας επανέρχονται οι καθημερινοί ρυθμοί. EPA/Mohammed Badra

Του Μάριου Ευρυβιάδη

Οι μεγάλοι κερδισμένοι του πολέμου στη Συρία είναι το καθεστώς Άσσαντ, η Ρωσία, το Ιράν και η Χεζπολλάχ του Λιβάνου.

Οι μεγάλοι χαμένοι είναι η Τουρκία, οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Σαουδική Αραβία (μαζί με το Κατάρ) …και το Ισραήλ. Το Ισραήλ μαζί με την Τουρκία- οι δυο μεγαλύτεροι εχθροί της Συρίας- ίσως αποδειχτούν και οι μεγαλύτεροι χαμένοι.

Αν αναλογιστεί κανείς και συγκρίνει τα στρατηγικά δεδομένα της δεκαετίας του 1980-90 με τα σημερινά, θα διαπιστώσει την μεγαλύτερη στρατηγική ειρωνεία. 

Τότε η Ουάσινγκτον υπήρξε αναντικατάστατη ως η χωρα «παραγωγής ειρήνης» στην περιοχή και η Μόσχα αμελητέος παράγοντας. Σήμερα συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Χωρίς τη στρατηγική παρουσία της Μόσχας στην περιοχή δεν μπορεί να οικοδομηθεί η ειρήνη στη Μέση Ανατολή. Σίγουρα ο Κίσσινγκερ, ο αρχιτέκτονας της αμερικανικής παρουσίας στη Μέση Ανατολή μετά τον πόλεμο του 1973,  δεν είναι καθόλου ευχαριστημένος με την υφιστάμενη κατάσταση.  Ούτε και το Ισραήλ.

Οι ΗΠΑ φυγαδεύουν με ελικόπτερα τους «μυστικούς» τους, που δρούσαν μέσα στον ISIS

ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΩΝ ΕΛΙΚΟΠΤΕΡΩΝ 

Είναι φυσικό και επιβάλλεται, όταν διεξάγονται επιχειρήσεις ο κάθε αντίπαλος να προσπαθεί να αποσπάσει όσες περισσότερες πληροφορίες μπορεί, για τις προθέσεις του αντιπάλου του αλλά και τα χαρακτηριστικά του πεδίου των επιχειρήσεων, προκειμένου να μπορεί να πάρει σωστές αποφάσεις, που θα τον οδηγήσουν σε ένα τελικά νικηφόρο αποτέλεσμα.

Εξαίρεση φυσικά δεν θα αποτελούσε και ο πόλεμος στην Συρία, όπου οι αμερικανοί είχαν αναπτύξει ένα τεράστιο δίκτυο πληροφοριών τόσο με ηλεκτρονικά μέσα όσο και φυσικές πηγές. Μάλιστα όπως αποκαλύπτεται, εντός των μονάδων του ISIS είχανε εισχωρήσει αμερικανοί των μυστικών υπηρεσιών κατάλληλα εκπαιδευμένοι, που είχαν ακολουθήσει όλη την διαδικασία στρατολόγησης και είχαν ενταχθεί σε πολεμικές μονάδες των τρομοκρατών και από εκεί έδιναν πολύ σημαντικές πληροφορίες.

Το γεγονός αυτό αποδεικνύεται τώρα, διότι σύμφωνα με πληροφορίες επιχειρείται η φυγάδευση αυτών των ατόμων με ελικόπτερα από τις εμπόλεμες ζώνες. Προφανώς η δουλειά τους έχει ολοκληρωθεί μια και πλέον είναι θέμα χρόνου η πλήρης διάλυση του ISIS στην Συρία, ενώ ταυτόχρονα οι μεγάλες επιτυχίες που σημειώνει ο Συριακός στρατός μαζί με τις ρωσικές δυνάμεις και οι μαζικές συλλήψεις μελών του ISIS, θέτουν σε μεγάλο κίνδυνο την αποκάλυψη των αμερικανών πρακτόρων.

Διακοπή διπλωματικών σχέσεων Ελλάδας-Συρίας. Το μεγάλο πολιτικό-οικονομικό σκάνδαλο που διαιωνίζει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ

Του Ανδρέα Ζαφείρη

1. Η Ελλάδα είναι μια από τις τέσσερις μόνο Ευρωπαϊκές χώρες που (πειθαρχώντας στις εντολές των ΗΠΑ) απέπεμψαν την πρεσβεία της Συρίας. Οι άλλες τρεις: η Ιταλία, η Ουγγαρία και η Μεγάλη Βρετανία.

Η Πρεσβεία της Συρίας στην Αθήνα έκλεισε τον Δεκέμβριο 2012, κατά τη διάρκεια της θητείας της κυβέρνησης Σαμαρά. Χωρία καμία δικαιολογία. Ακόμη και σήμερα, το επίσημο site Υπουργείου Εξωτερικών δεν τολμάει να αναφέρει την αλήθεια και αναφέρει υποκριτικά και αόριστα ότι «η πρεσβεία ανέστειλε τη λειτουργία της».

2. Η Ελληνική Πρεσβεία στην Δαμασκό ανέστειλε την λειτουργία της, τον Ιούλιο 2012, για λόγους ασφαλείας. Να σημειώσουμε εδώ δύο παραδείγματα που αποδεικνύουν ότι «οι λόγοι ασφαλείας» αποτελούν πρόσχημα: η ελληνική πρεσβεία στη Βαγδάτη, για «λόγους ασφαλείας», δεν είχε κλείσει στη διάρκεια του Πολέμου στο Ιράκ. Όπως και το ότι το ελληνικό προξενείο στη Μαριούπολη δεν είχε κλείσει όσο η πόλη ήταν κάτω από τον αιμοσταγή έλεγχο ουκρανοναζιστικών ταγμάτων, αλλά έκλεισε όταν οι λαϊκές πολιτοφυλακές πλησίαζαν τη πόλη. Πάλι για «λόγους ασφαλείας».

3. Οι υπόλοιπες χώρες που έκλεισαν τη πρεσβεία τους στη Δαμασκό είναι οι: (από Ευρώπη) Φινλανδία, Γαλλία, Ιταλία, Ολλανδία, Νορβηγία, Ισπανία και Ελβετία. Από τις υπόλοιπες χώρες: Αραβικά Εμιράτα, Μπαχρέιν, Ομάν, Κουβέιτ, Κατάρ, Σαουδική Αραβία, Μεγάλη Βρετανία, Καναδάς και ΗΠΑ.

4. Παρέμειναν οι πρεσβείες της Ιρλανδίας, της Αυστρίας, της Ρουμανίας, της Κύπρου και της Τσεχίας (που εξυπηρετεί και τα συμφέροντα των ΗΠΑ).

5. Η Συρία διατηρεί σήμερα Πρεσβείες ή Προξενεία σε χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης όπως η Γερμανία, Αυστρία, Ισπανία, Πολωνία, Κύπρος, Τσεχία, Ρουμανία, Βουλγαρία, Ολλανδία, Σουηδία, η Ελβετία, αλλά και η… Τουρκία (!).

6. Ειδικά στη περίπτωση της Ελλάδας δεν υπάρχει μόνο διπλωματική και πολιτική πλευρά.

Στη Συρία βρίσκονται 2εκ. Ελληνορθόδοξοι και στην Ελλάδα χιλιάδες Σύριοι πρόσφυγες, οι οποίοι για να εξυπηρετηθούν πρέπει να ταξιδεύουν μέχρι τη πλησιέστερη Συριακή Πρεσβεία. Στη Σόφια, της Βουλγαρίας. Γύρω από τη μετακίνηση στη Σόφια λειτουργεί ένα ολόκληρο κύκλωμα οικονομικής εκμετάλλευσης των προσφύγων.

Τέλος Παρτίδας στη Συρία

Η αυλαία έπεσε στη Συρία. Ο κυριότερος χορηγός του πολέμου μόλις αποκαλύφτηκε στο κοινό: το Τελ Αβίβ αντιτίθεται με ιδιαίτερη σφοδρότητα στις προσπάθειες των ΗΠΑ και της Ρωσίας να επιβάλουν ζώνες ηρεμίας στη Συρία, με το πρόσχημα ότι θα ενισχύσουν την ιρανική στρατιωτική παρουσία κοντά στα σύνορά του ...

Η λειτουργία τελέστηκε. Το Ισραήλ είναι ταυτόχρονα ο κύριος εμπόλεμος και ο κύριος δικαιούχος σε αυτή τη σύγκρουση και είναι εκτός θέματος να σταματήσει ο πόλεμος τώρα. 

Το Τελ Αβίβ δεν εμπιστεύεται καθόλου τον Τραμπ και δεν κρύβει την ενδόμυχη απέχθειά του για τον Βλαντιμίρ Πουτίν. Του μένουν βέβαια τη Σαουδική Αραβία, το Ηνωμένο Βασίλειο, τη Γαλλία και τη Γερμανία στο πλευρό των τζιχαντιστών προστατευόμενων του, , αλλά οι σύμμαχοι του δεν μπορούν πλέον να κάνουν τίποτα, τόσο χάλασε η μηχανή. Ο μεγάλος αμερικανός σύμμαχος είναι βουρκωμένος σε μια πολύ σοβαρή εσωτερική σύγκρουση, ενώ οι χώρες του Κόλπου σκίζονται μεταξύ τους όπως στους προ-ισλαμικόυς χρόνους. Η Ευρωπαϊκή Ένωση; Το Ισραήλ πάντα τη χλεύαζε και όμως είναι η μόνη που του απομένει ... Δηλαδή τίποτα. Η αποτυχία στη Συρία σηματοδοτεί αυτή όλων των υβριδικών επιχειρήσεων που έγιναν με ισλαμιστικές ομάδες που δημιουργήθηκαν από τις ειδικές ισραηλινές και σαουδαραβικές υπηρεσίες στην περιοχή. 

100 πολιτικά και κοινωνικά στελέχη: Άμεση αποκατάσταση των διπλωματικών σχέσεων Ελλάδας-Συρίας

Κείμενο – Πρόταση 100 πολιτικών και κοινωνικών στελεχών για την ΣΥΡΙΑ

Να στηρίξουμε την Συριακή αντίσταση ενάντια στην επιβουλή ΗΠΑ – Ισραήλ – Τουρκίας. Ανοχή στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις σημαίνει παραίτηση απ΄ την αντίσταση και τον αγώνα στη χώρα μας! Απαιτούμε:

Ο πόλεμος ως ανάσα στην αναπαραγωγή του καπιταλισμού αποτελεί μια έσχατη αλλά αναγκαία διέξοδο. Ο Αμερικάνικος ιμπεριαλισμός χρησιμοποιεί την στρατιωτική βία και το κουρέλιασμα του διεθνούς δικαίου ως σφραγίδα της επίδοξης, νέας, εμβέλειάς του.

Το «δίκαιο του ισχυρού» λειτουργεί ωμά για την ενοποίηση του Δυτικού κόσμου με την «προς Ανατολάς» επέκτασή του.

Το ανοικτό στοίχημα των ΗΠΑ-Ισραήλ για πολεμικό κτύπημα στο Ιράν, ο εξορισμός της Ρωσίας από την Ανατολική Μεσόγειο και η ποινικοποίηση κάθε συμμαχίας μαζί της, και η διαφαινόμενη περικύκλωση της Κίνας συνδυάζονται με την εκτύλιξη του σχεδίου της «Μεγάλης Μέσης Ανατολής».

Η Αμερικανική τρομοκρατική επίθεση της 6ης Απριλίου, η αναζωπύρωση του ψυχρού πολέμου με την συνεχιζόμενη επέκταση του ΝΑΤΟ στην Πολωνία και στις χώρες της Βαλτικής κ.ά. επιβεβαιώνουν ότι και στην περίοδο Τραμπ θα εντείνεται η ιμπεριαλιστική πολεμική επίθεση για τον έλεγχο των ενεργειακών πόρων και τον εξανδραποδισμό των απείθαρχων λαών και χωρών.

Συγγνώμη Τζιχαντιστών στο Ισραήλ για πυροβολισμούς εκ λάθους…

Το αμερικανικό οικονομικό δελτίο Zero Hedge μετέδωσε τα ακόλουθα:

«Σε ένα περίεργο συμβάν, που είναι βέβαιο πως θα προκαλέσει ερωτήματα για την εγγύτητα, για να μην αναφέρουμε τη ροή χρημάτων, μεταξύ Ισραήλ και Ισλαμικού Κράτους, ο πρώην υπουργός Αμύνης του Ισραήλ δήλωσε, όπως καταγράφεται στους «Τάϊμς του Ισραήλ», ότι οι τρομοκράτες του Ισλαμικού Κράτους, τουλάχιστον σε μια περίπτωση, «απολογήθηκαν» στο Ισραήλ επειδή επιτέθηκαν κατά λάθος σε Ισραηλινούς στρατιώτες στα υπό κατάληψη Υψώματα του Γκολάν.

Η αποκάλυψη μπορεί επίσης να διαφωτίζει γιατί, ενώ έχουν επιτεθεί εναντίον κάθε εθνότητας και θρησκείας στην περιοχή, δεν υπάρχουν στοιχεία για επιθέσεις του Ισλαμικού Κράτους εναντίον του Ισραήλ και των πολιτών του.

Συζητώντας για την ευρύτερη ισραηλινή πολιτική «ουδετερότητας» στη Συρία, ο τέως υπουργός Αμύνης Μοσέ Γιααλόν, τυχαία ομολόγησε πως το Ισραήλ έχει μιαν ανοιχτή γραμμή επικοινωνίας με έναν πυρήνα του Ισλαμικού Κράτους, που λειτουργεί στα Υψώματα του Γκολάν.

Η τακτική “σκακιέρα” των αντιμαχομένων στη Συρία…

Την εβδομάδα που μας πέρασε, τα κυβερνητικά στρατεύματα της Συρίας, χωρίς να γίνει αντιληπτό από τα διεθνή μέσα ενημέρωσης, πέτυχαν δύο σημαντικές νίκες, συγκρίσιμες από στρατηγικής απόψεως με την ανακατάληψη της Παλμύρας. Όπως έχει διαμορφωθεί η κατάσταση του μετώπου, μπορούμε μάλλον να μαντέψουμε τον επόμενο μεγάλο στόχο της Δαμασκού. Κι αυτός είναι η επαρχία Ιντλίμπ, που βρέθηκε πρόσφατα στο κέντρο του σκανδάλου με τη χρήση χημικών όπλων. Αλλά υπάρχουν και άλλοι λόγοι, στα άλλα μέτωπα, που χαροποιούν την κυβέρνηση της Συρίας.

Του ΓΙΕΒΓΕΝΙ ΚΡΟΥΤΙΚΟΦ αναδημοσίευση από defence-point.gr

ΠΗΓΗ: https://vz.ru/

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΣΩΤΗΡΗΣ ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΣ

Στα σύνορα με τον Λίβανο, στα νοτιοδυτικά, μια τεράστια για τα δεδομένα της χώρας περιοχή, όπου δρούσαν για χρόνια διάφορες ομάδες τζιχαντιστών, πέρασε ουσιαστικά χωρίς μάχη στον έλεγχο της Δαμασκού. Μεγάλο μέρος των μαχητών, σε συμφωνία με τις κυβερνητικές δυνάμεις, εγκατέλειψαν τη ζώνη από τη Δαμασκό έως και τα υψίπεδα του Γκολάν και τα σύνορα με το Λίβανο μεταφέρθηκαν στην Ιντλίμπ.

Απέμειναν μόνον δύο μικροί κωμοπόλεις κοντά στα σύνορα, που δεν έχουν ακόμη συμμετάσχει στη συμφωνία. Πρόκειται για τις περιοχές που είχαν αντέξει για καιρό την πολιορκία και για τις οποίες είχε υπάρξει πρόσφατα θόρυβος από τους διεθνείς οργανισμούς.

Αλλά σε γενικές γραμμές το νοτιοδυτικό μέτωπο πρακτικά έπαψε να υφίσταται – σε αυτή την πλευρά η απειλή παραμένει μόνον γύρω από την πόλη Daraa και σε μια σειρά από τσερκέζικα χωριά στα υψίπεδα του Γκολάν. Η όλη επιχείρηση ολοκληρώθηκε ουσιαστικά χωρίς μάχη και γι’ αυτό και δεν προσέλκυσε την προσοχή της διεθνούς κοινότητας.

Η άλλη, όμως, επιχείρηση στα βόρεια της επαρχίας Χαμά προκάλεσε ένα νέο κύμα αγανάκτησης από τα διεθνή ΜΜΕ, με το γνωστό μοτίβο: «Ο Άσαντ βομβαρδίζει νοσοκομεία». Αλλά η πραγματική κατάσταση είναι διαφορετική.

Το μέτωπο των τζιχαντιστών, με κέντρο δράσης της μεγάλης πόλη Al-Lataminah, έμενε αμετακίνητο για πολύ μεγάλο διάστημα. Αρκετές κοιλάδες στα βόρεια της Χάμα δημιουργούν έναν διάδρομο προς την Ιντλίμπ, παρακάμπτοντας τις ορεινές ζώνες που βρίσκονται δυτικά της επαρχίας της Λατάκειας, και ως εκ τούτου είναι πολύτιμες.

Πριν από δύο χρόνια, έγινε μια πρώτη απόπειρα να οργανωθεί μεγάλης κλίμακας επίθεση από τα κυβερνητικά στρατεύματα με σκοπό την κατάληψή τους, αλλά απέτυχε παταγωδώς. Οι μάχες μεταβλήθηκαν σε πραγματικό σφαγείο και εκφυλίστηκαν σε σειρά μετωπικών επιθέσεων και από τις δύο πλευρές. Μερικές φορές οι τζιχαντιστές κατάφεραν όχι μόνον να ανακαταλάβουν κάποια εδάφη που είχαν χάσει, αλλά και να κερδίσουν και καινούργια.

Η Τουρκία παγιδευμένη στη βόρεια Συρία

του Σωτήρη Δημόπουλου

Την περασμένη εβδομάδα η Άγκυρα ανακοίνωσε ότι η επιχείρηση «Ασπίδα του Ευφράτη», η επτάμηνη εκστρατεία της Τουρκίας στη βόρεια Συρία, έφθασε σε ένα επιτυχές τέλος. Ο Ρώσος αναλυτής της γεωπολιτικής, και συνεργάτης του RIA Novosti, Gevorg Mirzayan δεν είναι τόσο βέβαιος για αυτήν την επιτυχία, υποστηρίζοντας ότι το παιχνίδι της Τουρκίας έχει κολλήσει σε ένα δυσάρεστο Catch-22*.

«Χάρη στην Ασπίδα του Ευφράτη, έχουμε εξασφαλίσει μια περιοχή 2.015 τ.χλμ. καταλαμβάνοντας την Αλ Μπαμπ» είπε ο Πρωθυπουργός Γιλντιρίμ, μιλώντας την Πέμπτη σχετικά με τα αποτελέσματα της στρατιωτικής επιχείρησης «Ο Ελεύθερος Συριακός Στρατός (FSA) έχει εγκατασταθεί εκεί. Οι Σύροι επιστρέφουν από την Τουρκία και η ζωή ξαναβρίσκει τους φυσιολογικούς της ρυθμούς»

Ωστόσο, όπως ο Mirzayan τονίζει ότι «το γεγονός είναι ότι η επιτυχία ή η αποτυχία της τουρκικής επιχείρησης θα πρέπει να μετρηθεί όχι από το μέγεθος των κατεχομένων εδαφών, αλλά από την υλοποίηση των στόχων που είχαν τεθεί πριν από την έναρξη της επιχείρησης». Απ’ αυτήν την άποψη, τα επιτεύγματα της Άγκυρας δείχνουν λιγότερο εντυπωσιακά.

Φυσικά κάποιοι στόχοι της Άγκυρας, όπως είναι η επιτακτική ανάγκη να απωθηθεί το Ισλαμικό Κρατός μακράν των τουρκικών συνόρων, έχουν επιτευχθεί.

Η μεγάλη φυγή των χριστιανών της Συρίας

Περισσότεροι από 210 χιλιάδες εγκατέλειψαν τις πατρογονικές εστίες τους – Χιλιάδες έχασαν τη ζωή τους και πλήθος ναοί και σχολεία καταστράφηκαν

Της Μαρίας Αντωνιάδου από το vima.gr

Χαλέπι 2010. 250 χιλιάδες Αρμένιοι, ορθόδοξοι, μαρωνίτες, ρωμαιοκαθολικοί, Συροϊακωβίτες, μελχίτες και Χαλδαίοι αποτελούν το πολύβουο, αν και διαιρεμένο, «μελίσσι» του χριστιανισμού. Μαζί τους έξι ιεράρχες-ποιμένες και περισσότεροι από 250 κληρικοί που διαβεβαιώνουν την καθημερινή παρουσία μιας συνεχούς ιστορίας 20 αιώνων στην περιοχή. Οι καμπάνες των ναών τους χτυπούν καθημερινά.

Οι τρούλοι των εκκλησιών τους δεσπόζουν στη θορυβώδη πόλη του εμπορίου και της βιομηχανίας. Με τα πρότυπα σχολεία και τις σχολές τους δείχνουν ότι αποτελούν ένα από τα πλέον δημιουργικά κομμάτια του πληθυσμού της συμπρωτεύουσας της Συρίας.

Χαλέπι 2017. Οι εικόνες δυστυχίας των κατοίκων της πόλης κάνουν τον γύρο του κόσμου και μεταξύ αυτών και των χριστιανών. Ο φόρος αίματος βαρύς. Η έξοδος και η φυγή των χριστιανών ατελείωτες. Περισσότεροι από 210 χιλιάδες χριστιανοί εγκατέλειψαν τις πατρογονικές τους εστίες. Δύο μητροπολίτες απήχθησαν και τέσσερα χρόνια μετά την απαγωγή τους δεν υπάρχει κανένα σημάδι για τη ζωή τους. Οι κληρικοί στη συντριπτική τους πλειονότητα ακολούθησαν την πορεία εξόδου του ποιμνίου τους. Ναοί και τρούλοι εκκλησιών καταστράφηκαν, σχολεία ισοπεδώθηκαν και πολλοί μαθητές παρακολουθούν μαθήματα σε βαγόνια τρένου.

30.000 – 35.000 χριστιανοί

Η είσοδος των στρατευμάτων του Μπασάρ αλ Ασαντ και η ασφάλεια που εξασφάλισε επέτρεψαν την επίσκεψη στην περιοχή δύο ισχυρών Προκαθημένων της Μέσης Ανατολής. Ο Πατριάρχης Αντιοχείας κ. Ιωάννης και ο καθολικός αρμένιος Πατριάρχης της Κιλικίας κ. Αραμ συνάντησαν τους ελάχιστους εναπομείναντες χριστιανούς. Ομως οι απώλειες και οι καταστροφές είναι τρομακτικές. Σύμφωνα με τον Πατριάρχη Αντιοχείας κ. Ιωάννη, στο Χαλέπι σήμερα ζουν μόλις 35.000 χριστιανοί ενώ το περιοδικό «Catholic Herald» κατεβάζει τον αριθμό στους 30.000. Και, όπως σημειώνει, στις συνοικίες που κάποτε ζούσαν οι χριστιανοί, σήμερα περιδιαβαίνουν κυρίως μουσουλμάνοι.

ΑΠΕΔ: Η Συριακή Σύγκρουση από τη σκοπιά του Διεθνούς Δικαίου… (video)

 seisaxthiablog

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ ΚΑΙ ΤΗ ΦΙΛΙΑΜΕΤΑΞΥ ΕΛΛΑΔΑΣ-ΣΥΡΙΑΣ

Μια σημαντική πρωτοβουλία εκδήλωσης με θέμα «Η Συριακή Σύγκρουση από τη σκοπιά του Διεθνούς Δικαίου«, της «Αγωνιστικής Πανελλαδικής Ένωσης Δικηγόρων», πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα την Τετάρτη 25 Γενάρη, στην Αίθουσα Τελετών του Δ.Σ.Α. (Ακαδημίας 60), στις 18:00.

Μια αποστολή της ΑΠΕΔ πήγε στη Συρία και πραγματοποίησε επαφές και συνεργασίες με κυβερνητικούς και θρησκευτικούς αξιωματούχους, αλλά και επιστημονικές οργανώσεις, φορείς και πολιτικά κόμματα, κοινοποίησε επιστολή προς τον πρωθυπουργό κ. Τσίπρα και τον υπουργό των Εξωτερικών κ. Κοτζιά, για την απαράδεκτη στάση της Ελλάδας απέναντι στη Συρία.

Σήμερα, παρουσιάζουμε ολόκληρη τη συζήτηση στην εκδήλωση της «Αγωνιστικής Πανελλαδικής Ένωσης Δικηγόρων», μέσα από βίντεο (η βιντεοσκόπηση έγινε από το σ. Νάσο, μέλος της…

«Επιτροπής για την Ειρήνη και τη Φιλία μεταξύ Ελλάδας – Συρίας«, τον οποίο ευχαριστούμε):

Γιατί καθηλώθηκε ο τουρκικός στρατός έξω από την Αλ Μπαμπ;

Του Metin Curcan από το ιστολόγιο του Σωτήρη Δημόπουλου

Η Τουρκία βρίσκεται στον 5ο μήνα της Επιχείρησης «Ασπίδα του Ευφράτη» στη βόρεια Συρία. Τα στρατεύματα έχουν ολοκληρώσει τις πρώτες δύο φάσεις της επιχείρησης, η οποία είχε ως αποτέλεσμα την εκκαθάριση της Τζαραμπλούς από το Ισλαμικό Κράτος (ΙΚ) και την δημιουργία μια ελεύθερης ζώνης από το ΙΚ κατά μήκος των συνόρων μεταξύ της Αλ Ράι και της Τζαραμπλούς, μήκους 60 χλμ.

Σ’ αυτές τις δύο φάσεις, το ΙΚ εκδιώχθηκε από 22 χωριά και κωμοπόλεις μεταξύ της Αζάζ και της Τζαραμπλούς. Ο Ελεύθερος Συριακός Στρατός (ΕΣΣ) και ο τουρκικός στρατός ελέγχουν τώρα μια έκταση 1.870 τ.χλμ. Οι στρατιωτικοί εμπειρογνώμονες συμφωνούν ότι αυτές οι φάσεις, που πραγματοποιήθηκαν από τις τουρκικές ειδικές δυνάμεις και μονάδες του ΕΣΣ, ήσαν στρατιωτικά επιτυχείς. Η τρίτη φάση της επιχείρησης, που στόχευε στην κατάληψη της Αλ-Μπαμπ, ξεκίνησε στις αρχές Δεκεμβρίου. Τη δεύτερη εβδομάδα οι επιτιθέμενες δυνάμεις έφθασαν τα προάστια της πόλης από τα δυτικά και τα βόρεια. Με την ενίσχυση των τουρκικών δυνάμεων, που επιχειρούν γύρω από την Αλ Μπαμπ, με νέα τάγματα καταδρομέων και θωρακισμένες μονάδες, ο αριθμός του τουρκικού στρατού στην περιοχή της Αλ Μπαμπ έφθασε στο επίπεδο των δυνάμεων του ΕΣΣ. Η δυναμική της επιχείρησης στο εξής καθοριζόταν όχι πλέον από τον ΕΣΣ αλλά από τον τουρκικό στρατό. Παρ’ όλες τις προσπάθειες, οι τουρκικές δυνάμεις, που μετρούν ήδη την απώλεια 47 στρατιωτών, έχουν καθηλωθεί στο λόφο Aqil δυτικά της Αλ Μπαμπ.

Σύμφωνα με την τουρκική στρατιωτική διοίκηση 1.775 μαχητές του ΙΚ έχουν εξουδετερωθεί από την επιχείρηση «Ασπίδα του Ευφράτη». Από αυτούς 1.518 έχουν σκοτωθεί και 257 έχουν τραυματιστεί. Στην ίδια επιχείρηση 310 μαχητές των Κουρδικών Μονάδων Λαϊκής Προστασίας (YPG) που η [τουρκική] κυβέρνηση είπε πως συνδέονται με το PKK, επίσης εξουδετερώθηκαν. Η τουρκική αεροπορία έκανε λόγο για ρίψη 1.233 βομβών σε 1.141 στόχους του ΙΚ, και οι στρατιώτες εξουδετέρωσαν 2.845 αυτοσχέδιους εκρηκτικούς μηχανισμούς. Πηγές ανέφεραν στο Al Monitor ότι στην Άγκυρα επικρατεί μεγάλη δυσαρέσκεια επειδή οι αξιωματούχοι πιστεύουν ότι το ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ εγκατέλειψαν τη Τουρκία, η οποία, όπως είπαν, είναι το μοναδικό μέλος του ΝΑΤΟ που πολεμά με επιτυχία το ΙΚ και το μοναδικό μέλος του ΝΑΤΟ που πολεμά το ΙΚ στην Αλ Μπαμπ.

«Για τη Συρία που αντιστέκεται»…

Γιάννης Ραχιώτης

Για τη Συρία που αντιστέκεται.Εντυπώσεις από μια αποστολή.

Η Συρία αντιμετωπίζει τέσσερις τουλάχιστον εισβολές:

-Του Ισλαμικού Κράτους, που εξοπλίστηκε από τα αμερικανικά όπλα του Ιρακινού στρατού και στηριζόταν μέχρι πρόσφατα από την Τουρκία.

– Του μετώπου Αλ Νούσρα, συριακού παραρτήματος της Αλ Κάιντα, που για να ενταχθεί στον πολεμικό σχεδιασμό της Δύσης χωρίς επικοινωνιακά προβλήματα, δήλωσε πέρυσι τον Ιούλιο στο Al Jajeera ότι διακόπτει τις σχέσεις με την Αλ Καϊντα και μετονομάζεται σε Τζαμπχατ Φαθ Αλ Σαμ (μέτωπο απελευθέρωσης της Συρίας).

-Του SDF πρώην FSA που συγκροτήθηκε από το ΝΑΤΟ με στρατολόγηση από διάφορες χώρες και συμμετοχή ειδικών δυνάμεων των ΗΠΑ.

– Των ισλαμικών – Τουρκμενικών ομάδων που στηρίζονται από την ΝΑΤΟική Τουρκία και τα Εμιράτα.

Παράγοντες της σύγκρουσης είναι ακόμη του Κουρδικό PYD που, σε αντίθεση με τις υπόλοιπες κουρδικές οργανώσεις, συνεργάζεται στενά με τον αμερικανικό στρατό και τελευταία αναπτύσσει αντισυριακή ρητορική, παρά τους μακρόχρονους στενούς δεσμούς του κουρδικού κινήματος με το Συριακό κράτος, το Ισραήλ που είναι πάντα παρόν, κυρίως με δολοφονίες στρατιωτικών ηγετών και παροχή υγειονομικής και τηλεπικοινωνιακής κάλυψης στους εισβολείς και τέλος η Τουρκία που κατέχει μικρό, αλλά… κρίσιμο στρατιωτικά, τμήμα του Συριακού εδάφους. Συνολικά πάνω από 70 κράτη υπό την ηγεμονία των ΗΠΑ εμπλέκονται με διάφορους τρόπους στον πόλεμο για την κατάκτηση της Συρίας. Η κυβέρνηση υπολογίζει ότι περισσότεροι από 300.000 αλλοδαποί μαχητές πολέμησαν κατά περιόδους στο συριακό έδαφος.

Πρόσχημα για τη συγκρότηση της χρονικά πρώτης δύναμης εισβολής ,του FSA, ήταν η καταστολή των αντικυβερνητικών διαδηλώσεων το Μάρτιο του 2011. Στις 2 Οκτωβρίου της ίδιας χρονιάς οι μεγάλες νατοϊκές χώρες είχαν ήδη συγκροτήσει προσωρινή «κυβέρνηση» στην Κων/λη που αναγνωρίστηκε από αρκετές δυτικές κυβερνήσεις, συμπεριλαμβανομένης της ελληνικής, οι οποίες ταυτόχρονα διέκοψαν τις διπλωματικές σχέσεις με τη νόμιμη κυβέρνηση και επέβαλαν εμπάργκο . Από τα τέλη του 2011 άρχισαν οι επιθέσεις κατά του συριακού στρατού.

ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ στον κ.Πρωθυπουργό και τον κ. Υπουργό Εξωτερικών της χώρας μας

Κύριε Πρωθυπουργέ, Κύριε Υπουργέ Εξωτερικών,

Από τις 3/1/ έως τις 8/1/2017, αντιπροσωπεία της Αγωνιστικής Πανελλαδικής Ένωσης Δικηγόρων - ΑΠΕΔ, η οποία συσπειρώνει προοδευτικούς νομικούς από όλη τη χώρα, μαζί και με άλλους νομικούς πραγματοποίησε αποστολή στη Συρία, προκειμένου να εκφράσει την αλληλεγγύη της στο λαό της Συρίας, ο οποίος αγωνίζεται ενάντια στις παράνομες, ιμπεριαλιστικές, ξένες επεμβάσεις, που με καθοδηγητικό ρόλο του ΝΑΤΟ, της ΕΕ, του καθεστώτος Ερντογάν, μοναρχιών του Κόλπου και του Ισραήλ, έχουν βυθίσει τη Συρία στο χάος και στο αίμα της εσωτερικής σύγκρουσης, προκειμένου να κάμψουν την κυριαρχία και της αυτοδιάθεσή της.

Στο πλαίσιο της αποστολής μας, είχαμε την ευκαιρία να συναντηθούμε επανειλλημένως με το ΔΣ του Συριακού δικηγορικού Συλλόγου, με τον Υπουργό Δικαιοσύνης, τον Μουφτή Συρίας, τον αναπληρωτή του Πατριάρχη Αντιοχείας, τον πρόεδρο του Ανώτατου Διοικητικού Δικαστηρίου, με φοιτητές και καθηγητές της Νομικής Σχολής της Δαμασκού, το Συριακό Εμπορικό Επιμελητήριο, τον διευθυντή της δ/σης αποδήμων του Συριακού ΥΠΕΞ που εκπροσώπησε τη συριακή κυβέρνηση για την οργάνωση και το συντονισμό της αποστολής και εκπροσώπους της Ελληνικής παροικίας.

Η εικόνα που αποκομίσαμε από το σύνολο των επαφών μας είναι αντίθετη από αυτήν που τα κυρίαρχα δυτικά ΜΜΕ και κυβερνήσεις, μεταφέρετε.

Η Συρία δέχεται μια βίαιη ιμπεριαλιστική επέμβαση, κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου, με στόχο να χάσει το...

δικαίωμα αυτοδιάθεσής της.

Η Συρία είναι ένα υπόδειγμα ειρηνικής συνύπαρξης διαφορετικών θρησκευτικών και εθνοτικών ομάδων, που επιχειρούν να καταστρέψουν οι εισβολείς.

Ο Συριακός λαός πολεμά για τις οικογένειές του, τις πόλεις του, την πατρίδα του και για να αποκρούσει τις παράνομες ξένες επεμβάσεις.

Η εσωτερική πολιτική εξέλιξη είναι δικό του και όχι δικό μας ζήτημα.

Παραμύθια με πολλούς δράκους

 Επειδή δεν υπάρχει μόλυνση χωρίς πύο, των χορό των νεκροζώντανων συνοδεύουν τμήματα της ελληνικής “αριστεράς”, είτε της απλής είτε της ενισχυμένης που, συχνά-πυκνά, αναλώνεται σε κραυγές δήθεν επαναστατικότητας και δήθεν διεθνισμού. Η παρέα των “Αλληλέγγυων” του Τζωρτζ Σόρος, των οργανώσεων Σύριων “προσφύγων” κ.λ.π. είναι καλοδεχούμενη από αυτή την “αριστερά”. Αυτοί οι πούροι “επαναστάτες” προσπαθούν να δικαιολογήσουν την υποστήριξή τους προς τους ισλαμοσφαγείς και την ταύτισή τους με τις απόψεις του ιμπεριαλισμού, τραυλίζοντας σάλια για τον “ιμπεριαλιστικό” χαρακτήρα της Συρίας, ενώ ανάθεμα κι αν έχουν μπει στον κόπο να ασχοληθούν με τα χαρακτηριστικά του ιμπεριαλισμού και τα κριτήρια σύμφωνα με τα οποία μια χώρα θεωρείται ιμπεριαλιστική.

του Προκόπη Μπίχτα

Είπαν ψέματα για το Ιράκ. Είπαν ψέματα για το Αφγανιστάν. Είπαν ψέματα για την Γιουγκοσλαβία. Είπαν ψέματα για την Λιβύη. Λένε ψέματα για την Συρία.

Ο πόλεμος στη Συρία που είχε εξ αρχής σκοπό την ανατροπή του εκλεγμένου Άσαντ εντάσσεται στα πλαίσια της “Αραβικής Άνοιξης”, δηλαδή στην ανατροπή καθεστώτων που δεν συντάσσονται με τις επιλογές της ιμπεριαλιστικής παγκοσμιοποίησης. Η παγκοσμιοποίηση αφήνει μόνο δυο επιλογές στις μη φιλικές της χώρες: πλήρη υποταγή τους στις ισχυρότερες ή αφανισμός. Έτσι διέλυσαν το Ιράκ, την Γιουγκοσλαβία, την Λιβύη, βύθισαν στο χάος το Αφγανιστάν και προσπαθούν να υποτάξουν την Συρία.

Η οργάνωση του ψέματος βασίζεται σε δοκιμασμένη συνταγή. Πρώτα άρχισε η καταιγιστική προπαγάνδα από κυβερνήσεις, ΜΜΕ, ΜΚΟ και δήθεν αντιφασιστικές, δήθεν αντιρατσιστικές, δήθεν αριστερές και δήθεν επαναστατικές οργανώσεις. Η προπαγάνδα αποσκοπεί να παραπλανήσει τους αδαείς λαούς της Δύσης, μετατρέποντάς τους σε υποστηριχτές της δολοφονίας. Έτσι, παρουσιάζεται το θύμα σαν άξιο να εξολοθρευτεί και τους δολοφόνους σαν υπερασπιστές του δικαίου και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Τέσσερις βασικές αφηγήσεις για την Συρία επαναλαμβάνονταν συνεχώς από κάθε καθεστωτικό μέσο στη Δύση από τον Μάρτιο του 2011 και κερδίζοντας έδαφος κατά τους προσεχείς μήνες.

Ιστορική Έκκληση του ΚΚ Συρίας στα αριστερά κόμματα της Ευρώπης.

Ο Γερομοριάς παραπέμπει επίσης στη ηλεκτρονική διεύθυνση- κάλεσμα: 

Πορεία στο Ρωσικό προξενείο / Αλληλεγγύη στο Συριακό λαό / Ενάντια στη σφαγή στο Χαλέπι

από @Σύριοι πρόσφυγες και Αλληλέγγυοι/ες στο συριακό λαό

Έτσι, για να έχετε πλήρη την εικόνα για τη στάση της αριστεράς στη Δύση.  Των υποστηρικτών της "Αραβικής Άνοιξης", των πολιτικών απόγονων της συμβιβασμένης, φιλοδυτικής ή εν συγχύσει "αριστεράς" του "δικαιωματισμόυ" που υποστήριξε τους "ανθρωπιστικούς" βομβαρδισμούς στην Γιουγκοσλαβία και δαιμονοποίησε τον Οτσαλαν.

Γερομοριάς

του  Ανδρέα Ζαφείρη-

Απόφαση της ΚΕ του ΚΚ Συρίας (Bakdash)  για τον αγώνα ενάντια στον ιμπεριαλισμό.

Με αφορμή την εκστρατεία παραπληροφόρησης που έχει αρχίσει να γιγαντώνεται στην Ευρώπη και συνολικά στο Δυτικό κόσμο, σε σχέση με τα γεγονότα στη Συρία, το ΚΚ Συρίας (Unified), εξέδωσε ανακοίνωση στις 7 Δεκεμβρίου, με την οποία απευθύνεται στα κόμματα της ευρωπαϊκής αριστεράς, δηλώνοντας την διαθεσιμότητά του να παρέχει πληροφορίες σε σχέση με τη πραγματική κατάσταση στη Συρία.

Παράλληλα η ΚΕ του ΚΚ Συρίας (Bakdash)   τονίζει στην απόφαση της , στις 21 Νοεμβρίου, ότι «Κατά την εξέταση της πολιτικής κατάστασης από την Κεντρική Επιτροπή διαπιστώθηκε ότι κάτω από την κλιμάκωση της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας κατά της Συρίας, το Κόμμα πρέπει να κινητοποιήσει όλες του τις  δυνάμεις για να αντιμετωπιστεί αυτή η βάναυση επίθεση, υπερασπιζόμενο την εθνική ανεξαρτησία, την κυριαρχία και την εδαφική ακεραιότητα της χώρας».

Η έκκληση του  ΚΚ Συρίας (Ενιαίο) παρατίθεται ολόκληρη καθώς τα ντοκουμέντα από την αριστερά στη Συρία σπάνια δημοσιοποιούνται στη Δύση, ειδικά κείμενα με ιδιαίτερο περιεχόμενο, όπως αυτό.

«Σύντροφοι,

όπως είναι γνωστό, το κόμμα μας, μαζί με άλλα προοδευτικά και πατριωτικά κόμματα της Συρίας, αγωνίζεται ενάντια σε μια από τις πιο βάρβαρες ιμπεριαλιστικές επιθέσεις, από την εποχή του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου και μετά.

Ο  αγώνας μας έρχεται σε σύγκρουση  με τα ιμπεριαλιστικά σχέδια παγκόσμιας κυριαρχίας και ειδικότερα στην περιοχή που ονομάζεται «Νέα Μέση Ανατολή».

Μέχρι τώρα  δεκάδες χιλιάδες ανθρώπων δολοφονήθηκαν, χιλιάδες οι τραυματίες και χιλιάδες οι οικογένειες που διέφυγαν σε πιο ειρηνικές περιοχές της Συρίας κι εκτός Συρίας. Αμέτρητες οι υλικές ζημιές. Χιλιάδες μικρές, μικρομεσαίες και μεγάλες βιομηχανίες καταστράφηκαν. Οι υποδομές της χώρας, σχολεία, νοσοκομεία, αρχαιολογικοί χώροι κι αρχαίες πόλεις καταστράφηκαν. Το Συριακό πετρέλαιο κι οι υπόλοιπες  πλουτοπαραγωγικές πηγές του λαού μας έγιναν αντικείμενο κλοπής και λαθρεμπορίου στην Τουρκία, του καθεστώτος της που είναι σύμμαχος των τρομοκρατικών οργανώσεων. Η αξία αυτών των ζημιών υπολογίζεται σε πάνω από 200 εκατομμύρια δολάρια.

Η πτώση του Χαλεπιού θα σφραγίσει την τύχη του Ερντογάν

Με κόκκινο χρώμα είναι οι συνοικίες του Χαλεπιού που ελέγχει η κυβέρνηση, με πράσινο χρώμα ο θύλακας των «αντιπολιτευόμενων» και με κίτρινο η συνοικία Σεΐχ Μακσούντ που ελέγχεται από τις κουρδικές Μονάδες Προστασίας του Λαού (YPG).

Του Cengiz Çandar από το ιστολόγιο του Σωτήρη Δημόπουλου 

Αμέσως μετά την έναρξη της εξέγερσης στη Συρία, ο Ερντογάν για πρώτη φορά αποκάλυψε τις ευαισθησίες του για το Χαλέπι. Γύρω στα μεσάνυχτα της 29ης Μαρτίου 2011, βρισκόμασταν στο αεροσκάφος του, που επέστρεφε στη Τουρκία μετά την επίσκεψή που πραγματοποίησε στο Ιράκ. Ο Ερντογάν είχε γράψει ιστορία ως ο πρώτος Τούρκος πρωθυπουργός που έκανε επίσημη επίσκεψη στη Κουρδική Περιφερειακή Κυβέρνηση,  (ΚΠΚ).Πετούσαμε από τα Άρβυλα (Ερμπίλ) στην Άγκυρα, μετά από ένα δείπνο που παρέθεσε προς τιμήν του ο προηγούμενα αλλά και κατοπινός πρωθυπουργός της ΚΠΚ Νετσιρβάν Μπαρζανί. Ήμασταν τρεις δημοσιογράφοι που ακούγαμε τον Ερντογάν. Ο ένας είναι τώρα σύμβουλος του Ερντογάν, που έγινε πρόεδρος το 2014, και ο άλλος είναι καταζητούμενος Γκιουλενιστής, μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου.

Το 2011 η αποκαλούμενη Αραβική Άνοιξη είχε μόλις κτυπήσει την πόρτα της Συρίας, με τις ταραχές της 15ης Μαρτίου στα νότια στην πόλη της Νταραά και κάποιες μικρές διαδηλώσεις στη Δαμασκό. Ήταν ακόμη πολύ νωρίς για να αποκληθεί όλο αυτό σαν εξέγερση. Αλλά αναρωτήθηκα τι θα συνέβαινε εάν η κατάσταση στη Συρία μετατρέπετο σε επαναστατική, όπως εκείνες στη Τυνησία και στην Αίγυπτο. Εκείνη την περίοδο, ο Ερντογάν ήταν στενός φίλος του Μπασάρ Άσαντ, ενός Αλαουίτη, και η σουνιτική πλειοψηφία της Συρίας είχε εναποθέσει τις ελπίδες της στον Ερντογάν, ως τον ευσεβή ηγέτη ενός ισχυρού γείτονα, της Τουρκίας. Η εξέλιξη των γεγονότων δεν θα προκαλούσε πρόβλημα στον Ερντογάν; Πώς θα αντιμετώπιζε μια τέτοια περίπτωση; Ο Ερντογάν μας εξέφρασε τη γεωπολιτική σπουδαιότητα που έχει η Συρία για την Τουρκία και ιδιαίτερα το Χαλέπι.

Το 2012, μεγάλα τμήματα του Χαλεπιού ήλθαν στον έλεγχο της αντιπολίτευσης ή των ανταρτικών ομάδων που υποστηρίζονταν με διαφορετική ένταση από τις ΗΠΑ και, παντελώς, από την Τουρκία. Αλλά τώρα πια το Χαλέπι, το διαμάντι στην συριακή κορώνα, με τους όρους της τουρκικής πολιτικής στη Συρία, πρόκειται να καταληφθεί εκ νέου από τις δυνάμεις του Άσαντ. Στις αρχές της εβδομάδας, το ένα τρίτο της πόλης, που ήταν υπό τον έλεγχο των αντικαθεστωτικών ανακαταλήφθηκε από την κυβέρνηση. Οι γειτονιές του ανατολικού Χαλεπιού περιήλθαν στον έλεγχό της. Αυτές ήσαν και οι πρώτες περιοχές που έπεσαν στα χέρια των ανταρτών το 2012, όταν οι αντάρτες κατέλαβαν πάνω από το μισό της πόλης. Εάν το συριακό καθεστώς καταφέρει να ανακαταλάβει όλο το Χαλέπι από τους αντάρτες –και αυτήν την εβδομάδα αυτό φαίνεται πλέον πιθανό- μια τέτοια εξέλιξη θα συνιστούσε ένα πολύ βαρύ πλήγμα για την πολιτική του Ερντογάν στη Συρία.

Για να μαθαίνει η «αριστερά» των αμερικανοτσολιάδων ΣΥΡΙΖΑ, Λαφαζάνης, ΑΝΤΑΡΣΥΑ και σια…

via  Xristoforos Triantafillos II

Καλά η εγχώρια αμερικανόδουλη ιμπεριαλιστική «αριστερά» (με εξαίρεση το ΚΚΕ) μπορεί να εξηγήσει γιατί ταυτίζεται με τις ΝΑΤΟΪκές θέσεις περί «αιμοσταγούς δικτατορικού καθεστώτος Άσαντ» και εναντίον μιας κυβέρνησης που συμμετέχουν τα δύο (2) κομμουνιστικά κόμματα της Συρίας;

 Η εκλογική δύναμη των κομμάτων της Συρίας και της κυβέρνησης, από το «PRESS-GR»

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ

Η αντεπίθεση του λαού της Συρίας, σηματοδοτήθηκε με την ανακατάληψη της Παλμύρας: H Παλμύρα είναι Λεύτερη! Σήμερα, αυτοί είναι οι ήρωες μας!

Σε πολιτικό επίπεδο, με τις εθνικές εκλογές και το σχηματισμό μιας κυβέρνησης εθνικής ενότητας (Σοσιαλιστικό κόμμα Μπάαθ, τα δύο κομμουνιστικά κόμματα της Συρίας, τους σοσιαλιστές και πατριωτικές δυνάμεις), με κοινοβουλευτική αντιπολίτευση –όχι ένοπλη «αντιπολίτευση»– τη φιλελεύθερη δεξιά, τελείωσε το όνειρο της δύσης να βρει Εφιάλτες και κερκόπορτες…

Κι επειδή κανένα ΜΜΕ και δημοσιογράφος της σημερινής Ελλάδας δεν έγραψε μια φράση για τις εκλογές στη Συρία και τα εκλογικά αποτελέσματα -λες και αυτές οι ειδήσεις αποτελούν δολοφονική εγκληματική πράξη-, ας δούμε τη σύνθεση της σημερινής Βουλής στη Συρία:

Καταστρέφοντας την Συρία

Μια ομαδική εγκληματική επιχείρηση


Της Νταϊάνας Τζονστόουν από την Ρήξη φ. 127

Όλοι ισχυρίζονται ότι επιθυμούν να θέσουν τέλος στον πόλεμο της Συρίας και να αποκαταστήσουν την ειρήνη στη Μέση Ανατολή.

Για την ακρίβεια, σχεδόν όλοι:  «Ήρθε η ώρα της πληρωμής, κατά την οποία αμφότερες οι πλευρές θα χάσουν, αλλά τουλάχιστον δεν θα ήθελε κανείς η μία πλευρά να κερδίσει – θα επιδιώξουμε ισοπαλία», είπε τον Ιούνιο του 2013 ο Αλόν Πινκάς, πρώην γενικός πρόξενος του Ισραήλ στην Νέα Υόρκη, στους Τάιμς της Νέας Υόρκης. «Αφήστε και τους δύο τους να ματώσουν, να αιμορραγήσουν μέχρι θανάτου: αυτή είναι η στρατηγική για το ζήτημα».
Ο Εφραίμ Ιμπάρ, διευθυντής του Κέντρου για τις Στρατηγικές Σπουδές Μπεγκίν-Σαντάτ επανέλαβε τις ίδιες θέσεις τον Αύγουστο του 2016.
«Η Δύση θα πρέπει να επιδιώξει την περαιτέρω αποδυνάμωση του Ισλαμικού Κράτους, αλλά όχι την καταστροφή του… Το να επιτρέπει κανείς στους κακούς να σκοτώνουν άλλους κακούς ακούγεται πολύ κυνικό, αλλά είναι χρήσιμο, ακόμα και ηθικό, εφόσον κρατάει απασχολημένους τους κακούς της υπόθεσης, και τους αποτρέπει από το να πλήξουν τους καλούς… Επιπρόσθετα, η αποσταθεροποίηση και οι κρίσεις περιέχουν και τη δυνατότητα για θετικές αλλαγές… Η αμερικάνικη κυβέρνηση δεν φαίνεται ικανή να διακρίνει ότι το Ισλαμικό Χαλιφάτο μπορεί να καταστεί ένα χρήσιμο εργαλείο για την υπονόμευση του φιλόδοξου σχεδίου της Τεχεράνης να ηγεμονεύσει στην Μέση Ανατολή»
Εντάξει, δεν ενδιαφέρονται όλοι για την ειρήνη. Αλλά σίγουρα, η ανθρωπιστική ιστοσελίδα Avaaz επιθυμεί να δώσει τέλος στον πόλεμο και να αποκαταστήσει την ειρήνη.
Σίγουρα;
Το Avaaz κυκλοφορεί αυτήν τη στιγμή ένα κείμενο υπογραφών το οποίο έχει συγκεντρώσει πάνω από 1.000.000 συμμετοχές, δηλώνοντας ότι στοχεύει στις 1,5 εκ. Και είναι πιθανόν να τις φτάσει, με λόγια σαν αυτά: «100 παιδιά έχουν δολοφονηθεί στο Χαλέπι από την προηγούμενη Παρασκευή. Αρκετά!»
Το Avaaz συνεχίζει υποστηρίζοντας: «Δεν υπάρχει κανένας τρόπος να τελειώσει αυτός ο πόλεμος, αλλά σίγουρα υπάρχει τρόπος να αποτρέψουμε την έλευση του τρόμου από τους ουρανούς –παντού, η κοινή γνώμη απαιτεί μια ζώνη απαγόρευσης πτήσεων για την προστασία των αμάχων».
Ζώνη απαγόρευσης πτήσεων; Αυτή η ιδέα δεν ακούγεται οικεία; Αυτό ήταν το σχέδιο που επέτρεψε την καταστροφή της αεράμυνας της Λιβύης και άνοιξε τον δρόμο για την αλλαγή καθεστώτος στη χώρα από το 2011. Και προωθήθηκε με ζήλο από τη Χίλαρι Κλίντον, η οποία υποστηρίζει την εφαρμογή του ίδιου κόλπου και στη Συρία.
Και όταν η Δύση λέει  «ζώνη απαγόρευσης πτήσεων», εννοεί ότι κάποιοι θα μπορούν να πετάνε και κάποιοι άλλοι όχι. Με τη ζώνη απαγόρευσης πτήσεων στη Λιβύη, η Γαλλία, η Βρετανία και οι ΗΠΑ πέταγαν όσο ήθελαν, δολοφονώντας αμέτρητους αμάχους, καταστρέφοντας τις υποδομές και επιτρέποντας στους ισλαμιστές επαναστάτες να προχωρήσουν στη διαίρεση της χώρας.
Η έκκληση του Avaaz κάνει την ίδια διάκριση. Εννοεί ότι κάποιοι θα μπορούν να πετούν και κάποιοι άλλοι, όχι.
«Ας απευθύνουμε μια ηχηρή έκκληση προς τον Ομπάμα και τους άλλους ηγέτες, ώστε να αντιταχθούν στον όλεθρο του Πούτιν και του Άσαντ. Αυτό θα ήταν η τελευταία καλή ευκαιρία να συμβάλουμε στην παύση της μαζικής δολοφονίας ανυπεράσπιστων παιδιών. Προσθέστε το όνομά σας».  […]
«Προς τον πρόεδρο Ομπάμα, τον πρόεδρο Ερντογάν, τον πρόεδρο Ολάντ, την πρόεδρο Μέι και τους άλλους παγκόσμιους ηγέτες: Καθώς οι πολίτες ανά τον κόσμο αντικρίζουν με φρίκη τη σφαγή αθώων στη Συρία, σας καλούμε να επιβάλετε μια ζώνη απαγόρευσης πτήσεων στο βόρειό της μέρος, συμπεριλαμβάνοντας και το Χαλέπι, προκειμένου να σταματήσει ο βομβαρδισμός αμάχων και να διασφαλιστεί ότι η ανθρωπιστική βοήθεια θα φτάσει σε εκείνους που την έχουν περισσότερο ανάγκη».
Ο συγχρονισμός αυτής της έκκλησης είναι απίστευτος. Εμφανίζεται ακριβώς τη στιγμή που η συριακή κυβέρνηση επιδιώκει να θέσει τέλος στον πόλεμο, ανακαταλαμβάνοντας το ανατολικό Χαλέπι. Και αποτελεί μέρος μιας μαζικής εκστρατείας προπαγάνδας, που θέλει να υποβαθμίσει την εικόνα της κοινής γνώμης για τον συριακό πόλεμο σε δύο παράγοντες: τα παιδιά που πέφτουν θύματα και την ανθρωπιστική βοήθεια.

Η ΣΥΡΙΑ ΚΑΙ Ο ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΠΥΡΗΝΙΚΗΣ ΑΝΑΦΛΕΞΗΣ ΗΠΑ ΚΑΙ ΡΩΣΙΑΣ

     

OCTOBER 6, 2016

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Η αμερικανική πολιτική στη Μέση Ανατολή μοιάζει τώρα “κομμάτια και θρύψαλα”, λίγο σαν τα ερείπια που επισώρευσε σε μεγάλο τμήμα της περιοχής, με διάφορα κέντρα ισχύος ανταγωνιζόμενα να επιβάλουν τη δική τους ατζέντα, σε συνθήκες πρωτοφανούς αστάθειας στις ίδιες τις ΗΠΑ γενικά και στον κρατικό μηχανισμό τους ειδικά.

Ο ελλοχεύων κίνδυνος, σε παρόμοιες συνθήκες, μιας πυρηνικής ανάφλεξης μεταξύ των δύο υπερδυνάμεων έγινε και πάλι σαφής την περασμένη εβδομάδα με τις εξελίξεις στο συριακό.

Το αμερικανικό Υπουργείο ‘Αμυνας απείλησε την Πέμπτη, δια του εκπροσώπου του, τους Ρώσους ότι, αν επιμείνουν στην πολιτική τους στη Συρία, θα δουν τους στρατιώτες τους να γυρνάνε σε φέρετρα, αλλά και να πλήττονται ρωσικά συμφέροντα στον κόσμο, ίσως και ρωσικές πόλεις!

Την ίδια μέρα, στο κύριο άρθρο τους, οι New York Times, ούτε λίγο, ούτε πολύ, ονόμαζαν τη Ρωσία “το εκτός νόμου κράτος του Πούτιν” και ζητούσαν επιβολή επιπλέον κυρώσεων, άμεση στρατιωτική επέμβαση στη Συρία και παραπομπή των Ρώσων ηγετών στη διεθνή δικαιοσύνη για “εγκλήματα”.

Νωρίτερα, καταθέτοντας στην Γερουσία, ο αρχηγός των ενόπλων δυνάμεων των ΗΠΑ στρατηγός Joseph Dunford, δεν άφησε καμιά αμφιβολία για το εύρος των διλημμάτων στη Συρία, όταν δήλωσε ότι η επιβολή μιας “ζώνης απαγόρευσης πτήσεων” σε αυτή τη χώρα, συνεπάγεται πόλεμο των ΗΠΑ με τη Συρία και με τη Ρωσία. Την επιβολή τέτοιας ζώνης ζητούν και οι δύο βασικές τάσεις που κυριαρχούν στους Ρεπουμπλικανούς και η Κλίντον. “Δεν ανήκει ασφαλώς στη δική μου δικαιοδοσία να πάρω μια τέτοια απόφαση”, είπε μάλλον ξερά ο στρατηγός στους γερουσιαστές, που κατά τεκμήριο είναι πιο πολεμοχαρείς από τους επαγγελματίες στρατιωτικούς.

«Δωράκι 1 εκ. δολαρίων έκανε η Σ.Αραβία στον Μακέιν.»

Θέμα μεγατόνων έχει ξεσπάσει στην αμερικανική πολιτική σκηνή καθώς φαίνεται ότι ο ρεπουμπλικανός γερουσιαστής της Αριζόνα, Τζον Μακέιν, έλαβε μια γενναία χορηγία από τη Σαουδική Αραβία.Συγκεκριμένα, σύμφωνα με αμερικανικά δημοσιεύματα, ο μη κερδοσκοπικός οργανισμός «Ινστιτούτο Μακέιν για την Παγκόσμια Ηγεσία» έλαβε δωρεά 1.000.000 δολαρίων από την κυβέρνηση της Σαουδικής Αραβίας το 2014.

Οι αμερικανικοί ομοσπονδιακοί νόμοι απαγορεύουν κάθετα τις δωρεές από το εξωτερικό σε προεκλογικές εκστρατείες, ωστόσο, η απαγόρευση αυτή δεν συμπεριλαμβάνει τους μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς, ακόμα κι εάν αυτοί φέρουν το όνομα ενός εν ενεργεία γερουσιαστή.

Αν και τυπικά δεν έχει παραβιαστεί κάποιος νόμος, το ίδρυμα του Μακέιν διασυνδέεται με την εκστρατεία επανεκλογής του γερουσιαστή μιας και ο άνθρωπος που συλλέγει τα χρήματα για την προεκλογική εκστρατεία είναι το ίδιο πρόσωπο που εμφανίζεται ως εκπρόσωπος του Ινστιτούτου Μακέιν.

Εννοείται ότι δεν άργησε πολύ για να διασυνδεθεί η επίσκεψη Μακέιν στη Συρία, στις 27 Μαΐου 2013, με αυτή τη χορηγία της Σαουδικής Αραβίας.

Στις 27 Μαΐου 2013 ο Τζον Μακέιν είχε επισκεφθεί «μυστικά» υποτίθεται τη Συρία και είχε συναντηθεί με τους ηγέτες της υποστηριζόμενης από τη Σαουδική Αραβία ισλαμιστικής ένοπλης «επανάστασης», τους ίδιους που αργότερα θα τους μάθουμε όλοι μας ως τζιχαντιστές.