Μάζα και Ιστορία

Απεικόνιση της μάχης του Βαλμύ (1792)

Του Θεόδωρου Ζιάκα από το Άρδην τ. 43, παρουσίαση του βιβλίου του Κώστα Παπαϊωάννου, Μάζα και Ιστορία (Εναλλακτικές Εκδόσεις).

Ι.

Η σχέ­ση Μά­ζας και Ι­στο­ρί­ας μοιά­ζει με το φαι­νό­με­νο της πα­λίρ­ροιας: της πε­ριο­δι­κής πλημ­μυ­ρί­δας και α­μπώ­τι­δας. Κά­θε τό­σο τα νε­ρά φου­σκώ­νουν και κα­τα­κλύ­ζουν και στη συ­νέ­χεια α­πο­τρα­βιού­νται στην κα­νο­νι­κή η­ρε­μί­α τους. Μό­νο που ε­δώ η πε­ριο­δι­κό­τη­τα εί­ναι α­κα­νό­νι­στη και α­διά­γνω­στη.
Η πλημ­μυ­ρί­δα, η ει­σβο­λή των μα­ζών στο ι­στο­ρι­κό προ­σκή­νιο, εί­ναι η στιγ­μή της κα­τα­στρο­φής και της δη­μιουρ­γί­ας των κοι­νω­νι­κών δο­μών και του Κρά­τους. Το λέ­με Ε­πα­νά­στα­ση. Ό­ταν πο­λύ γρή­γο­ρα ο πυ­ρε­τός περ­νά­ει κι οι μά­ζες α­πο­τραβιού­νται, οι πρω­τα­γω­νι­στές μι­λούν συ­νή­θως για «προ­δο­σί­α της ε­πα­νά­στα­σης». Τό­τε «ο Κρό­νος τρώ­ει τα παι­διά του» και νέ­ο ε­ξου­σια­στι­κό σύ­στη­μα μπαί­νει στη θέ­ση του πα­λιού. Εί­ναι το φαι­νό­με­νο «Θερ­μι­δώρ».
Συ­νέ­πεια: πε­ρι­θω­ριο­ποί­η­ση – πα­θη­τι­κο­ποί­η­ση της μά­ζας. Ό,τι κα­τα­χτιέ­ται στη μα­ζι­κή πλημ­μυ­ρί­δα χά­νε­ται στη μα­ζι­κή α­μπώ­τι­δα. Πρό­κει­ται για τη σύγ­χρο­νη εκ­δο­χή του τρα­γι­κού, ό­που το πε­πρω­μέ­νο του μα­ζι­κού Προ­μη­θέ­α εί­ναι να μέ­νει αιω­νί­ως καρ­φω­μέ­νος στον τρο­χό της Ι­στο­ρί­ας, να τον βα­σα­νί­ζουν το «Κρά­τος και η Βί­α».
Υ­πάρ­χει λύ­ση; Υ­πάρ­χει μα­ζι­κή έ­ξο­δος α­πό τον φαύ­λο κύ­κλο; Έ­χου­με δύ­ο κα­τη­γο­ρί­ες α­πα­ντή­σε­ων:
α) Τις αρ­νη­τι­κές: Η ε­πα­να­στα­τι­κή α­να­τα­ρα­χή εί­ναι η ε­ξαί­ρε­ση. Η μα­ζι­κή πα­θη­τι­κό­τη­τα εί­ναι ο κα­νό­νας. Έ­τσι εί­ναι η αν­θρώ­πι­νη φύ­ση. Η α­συ­νέ­χεια και η συ­νέ­χεια στην ι­στο­ρί­α δεν μπο­ρούν να γε­φυ­ρω­θούν και η ό­λη συ­ζή­τη­ση εί­ναι α­πλώς έ­να πα­ρα­νο­ϊ­κό πα­ρα­λή­ρη­μα. Πα­ρα­πέ­ρα: έ­χου­με και τις θε­ω­ρί­ες τύ­που Λε Μπον, που υ­πο­στη­ρί­ζουν ό­τι η νο­η­μο­σύ­νη της μά­ζας εί­ναι υ­πο­τυ­πώ­δης και α­πλώς εί­ναι α­νό­η­τοι αυ­τοί που πι­στεύ­ουν στις δη­μιουρ­γι­κές δυ­να­τό­τη­τες της μά­ζας. Οι θε­ω­ρί­ες αυ­τές ε­πα­να­λαμ­βά­νουν τη ρή­ση του Σό­λω­να για τον «χαύ­νο» μα­ζι­κό νου, την ο­ποί­α α­να­σκευά­ζει ό­μως ο Α­ρι­στο­τέ­λης ό­ταν λέ­ει πως «κρί­νουν κα­λύ­τε­ρα οι πολ­λοί».
β) Τις θε­τι­κές: Υ­πεν­θυ­μί­ζω τις μαρ­ξι­στι­κές: «Διαρ­κής ε­πα­νά­στα­ση» και «α­διά­κο­πη ε­πα­νά­στα­ση». Τις συ­ζη­τού­σα­με με πά­θος στη Δι­κτα­το­ρί­α και στη Με­τα­πο­λί­τευ­ση. Οι α­πο­γο­η­τευ­μέ­νοι ε­κεί­νης της πε­ριό­δου θα θε­ω­ρή­σουν ί­σως το θέ­μα ε­ξα­ντλη­μέ­νο. Δεν εί­ναι. Ο Πα­πα­ϊ­ω­άν­νου κο­μί­ζει με το βι­βλί­ο του μια άλ­λη θε­τι­κή α­πά­ντη­ση.

Ι­Ι.

Πρω­ταρ­χι­κό ε­ρώ­τη­μα: Υ­πήρ­ξε πο­τέ «πε­τυ­χη­μέ­νη ε­πα­νά­στα­ση»; Ε­πα­νά­στα­ση χω­ρίς θερ­μι­δο­ρια­νή υ­πο­στρο­φή; Ε­πα­νά­στα­ση που να μην έ­φα­γε τα παι­διά της; Ή πά­ντο­τε η κί­νη­ση των μα­ζών, κα­τα­λύ­ο­ντας έ­να κα­θε­στώς, που κρα­τά τη μά­ζα στο πε­ρι­θώ­ριο, φέρ­νει στη θέ­ση του έ­να άλ­λο κα­θε­στώς, που κι αυ­τό ε­πί­σης βα­σί­ζε­ται στην πε­ρι­θω­ριο­ποί­η­ση και πα­θη­τι­κο­ποί­η­ση της μά­ζας;
Η α­πά­ντη­ση του Κώστα Πα­πα­ϊ­ω­άν­νου εί­ναι ναι. Εί­ναι ο ε­πα­να­στα­τι­κός πυ­ρε­τός που α­νέ­βα­σε τον Πει­σί­στρα­το στην ε­ξου­σί­α και ο­δή­γη­σε στην α­θη­να­ϊ­κή δη­μο­κρα­τί­α.
Στο κα­θε­στώς της αρ­χαί­ας Α­θή­νας η μά­ζα πα­ρέ­μει­νε ε­νερ­γή, ε­λέγ­χο­ντας ά­με­σα το κρά­τος που δη­μιούρ­γη­σε η κί­νη­σή της. Ο έ­λεγ­χος ε­ξα­σφα­λι­ζό­ταν μέ­σω αυ­τού που ο Πλά­των α­πο­κα­λεί «θε­α­τρο­κρα­τί­α»: τον εκ­στα­σια­ζό­με­νο στο θέ­α­τρο του Διο­νύ­σου α­θη­να­ϊ­κό Δή­μο. Η έ­κτα­κτη ευ­φυ­ί­α του Πα­πα­ϊ­ω­άν­νου βρί­σκει στον ό­ρο «θε­α­τρο­κρα­τί­α» το κλει­δί του αι­νίγ­μα­τος: Μά­ζα. Διο­νυ­σια­κή έκ­στα­ση. Νο­μι­μο­ποί­η­ση του Δι­θύ­ραμ­βου. Ει­σα­γω­γή του Διό­νυ­σου στο κυ­ρί­αρ­χο πάν­θε­ο. Τρα­γω­δί­α, ό­που η διο­νυ­σια­κή έκ­στα­ση με­τα­σχη­μα­τί­ζε­ται σε έκ­στα­ση λο­γι­κής με­το­χής στον Κοι­νό Λό­γο, που εί­ναι η Δί­κη, ως συ­στα­τι­κή αρ­χή του κό­σμου. Τα πά­θη κα­θαί­ρο­νται δι’ ε­λέ­ου και φό­βου και η κοι­νω­νι­κή συ­νο­χή α­να­πα­ρά­γε­ται χω­ρίς τη συν­δρο­μή μιας αυ­το­νο­μη­μέ­νης κα­τα­πιε­στι­κής δύ­να­μης. Ο Νό­μος και η Δί­κη αρ­κούν. Έ­τσι έ­χου­με το πιο προ­ω­θη­μέ­νο στην ι­στο­ρί­α πο­λι­τεια­κό ε­πί­τευγ­μα, ό­που δεν έ­χει θέ­ση ο χω­ρι­σμός του α­τό­μου α­πό την κοι­νω­νι­κή του ο­λό­τη­τα και τα συ­να­φή πα­θο­λο­γι­κά φαι­νό­με­να.

Εκεινο που δεν ξερει ειναι, οτι οπως και ολες οι αλλες υπερδυναμεις στην Ιστορια, ετσι κι αυτη μια μερα θα καει μεσα σε πονο και αιμα. Το δικο της αιμα. Και θα μεινει αναμνηση.

Του Γιώργου Παπαδόπουλου - Τετράδη 

Οι ΗΠΑ πισω απο το σαμποταζ στον ρωσσογερμανικο αγωγο, την εισβολη στην Ουκρανια, το μακελειο στη Μ Ανατολη, με εναν κοινο σκοπο.

Οταν ο αμερικανος δημοσιογραφος Hersh, βραβευμενος με Πουλιτσερ, αποκαλυψε οτι οι ΗΠΑ ενορχηστρωσαν την ανατιναξη του ρωσογερμανικου αγωγου Nordstream2 στη Β Θαλασσα, για να σαμποταρουν οριστικα την ενεργειακη τροφοδοσια της Ευρωπης με φτηνα καυσιμα και να προωθησουν τα δικα τους, το θεμα θαφτηκε μετα απο λίγες μερες χαρη στη μαεστρια του αμερικανικου βαθεως κρατους να χειριζεται τις ειδησεις και την προπαγανδα.

Ελα ομως που καποιοι Δανοι ψαραδες ηρθαν αυτες τις μερες να επιβεβαιωσουν τις αποκαλυψεις του Αμερικανου δημοσιογραφου.

Οι Δανοί ναυτικοί ομολόγησαν τώρα (ή τώρα το μάθαμε) ότι όταν διαπίστωσαν ότι πολεμικά πλοία των #USA είχαν κλειστούς ασυρμάτους στο σημείο της κατοπινής έκρηξης στη Βαλτική Θάλασσα (εν ώρα προφανώς προετοιμασίας), πίστεψαν ότι συνέβη κάποιο ατύχημα κι έτρεξαν να βοηθήσουν. Όμως τους έδιωξαν οι Αμερικανοί από την περιοχή, λέγοντας ότι δεν χρειάζονται τίποτα. 

Την ευθύνη μυστικών υπηρεσιών και ειδικών ναυτικών καταδυτικών σωμάτων των #ΗΠΑ είχε αποκαλύψει επικαλούμενος υψηλα ισταμενες  πηγές του ο θρύλος της αμερικανικής δημοσιογραφίας Seymour Hersh. 

Το βαθυ κρατος οπως ειπαμε όμως επινόησε διαφορα σεναρια για να θολώσει τα νερά και να διαψευσει τον ιστορικό ρεπόρτερ... 

Ακούσαμε ότι μόνοι τους ανατίναξαν τον αγωγό τους οι Ρώσοι (!), ότι μεθυσμένες παρέες από Ουκρανούς δύτες, χωρίς να γνωρίζει κανείς άλλος κάτι, αποφάσισαν να καταδυθούν από νοικιασμένα σκαφάκια σε βάθος, που χρειάζεσαι βαθυσκάφος και ειδικά μέσα, να κολλήσουν δυναμιτάκια και να ανατινάξουν την τεράστια κατασκευή του αγωγού, που περιβάλλεται από μπετόν!

Το δευτερο σημαντικο γεγονος σ αυτη την ιστορια, που αποτελει και ερωτημα, ειναι γιατι η γερμανικη κυβερνηση που διαδεχθηκε την Μερκελ δεν αντεδρασε σ αυτο το σαμποταζ της ιδιας της οικονομίας της, που παραπαιει εκτοτε λογω του υψηλου μη ανταγωνιστικου κοστους ενεργειας.

«I GLOSSA DIKIMU»-« Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΓΛΩΣΣΑ»

του Γιάννη Αμοργιανού

 

MARINELLA RODA' - I glossa dikimu

 1.«I GLOSSA DIKIMU»                 
 « Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΓΛΩΣΣΑ»                                                                                                                        «LA MIA LINGUA»

2. Mi chathì i magni glossa   
Να μην χαθεί η μεγάλη γλώσσα
Che non si perda la bella lingua

3. ene i glossa ti jenìa,     
είναι η γλώσσα του γένους μου,
è la lingua della stirpe,

4. echi chronu ce chronu tossu    
έχει χρόνους και χρόνους τόσους
sono tanti e tanti anni

 5. ti irte ode sta chorìa.                  
Που ήρθε εδώ σε αυτά τα χωριά
che è arrivata in questi paesi.

6. To prozzìmi emì to échome  
Το προζύμι εμείς το έχουμε
Il lievito noi lo abbiamo

 7. arte meni essà, pedìa,
αυτό απομένει σε σας, τα παιδιά
ora spetta a voi, ragazzi,

8. ti èchite to alévri             
που έχετε το αλεύρι
che avete la farina

9. ce larga ene i jerusìa.                
και είναι ακόμα μακριά σας τα γηρατειά.
e lontana è la vecchiaia.

-----------------------------------------------------------------------------------------

 

"I glossa dikimu" .

Με αυτό το τραγούδι η Marinella Rodà κέρδισε το βραβείο MIA MARTINI στην Ιταλία.
Στο βίντεο αυτό όπου τραγουδάει η Marinella Rodà διακρίνεται και ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης. Η εκδήλωση ήταν το 2016 από το ξενοδοχείο MIRAMARE στο Ρήγιο Καλαβρίας. Σε προηγούμενη ανάρτηση είχαμε αναφερθεί στη βράβευση του Μιχάλη Χαραλαμπίδη για το έργο του για τον Ελληνισμό της Καλαβρίας.

Πόσο δικαιώνεται ο λαϊκός σοφός λόγος του Στρατηγού Μακρυγιάννη όταν έγραφε:
«Ότι αρχή και τέλος, παλαιόθεν και ως τώρα, όλα τα θερία πολεμούν να μας φάνε τους Έλληνες και δεν μπορούνε τρώνε από μας και μένει και μαγιά».

Εν τέλει ο πιο εμβληματικός δίσκος του Διονύση Σαββόπουλου ήταν τα «Τραπεζάκια έξω», διαχρονικά επίκαιρος όταν τραγουδούσε:

  «Τι να φταίει η Bουλή
τι να φταιν οι εκπρόσωποι
έρημοι και απρόσωποι βρε
αν πονάει η κεφαλή
φταίει η απρόσωπη αγάπη που 'χε βρει
Mα η δικιά μας έχει όνομα
έχει σώμα και θρησκεία
και παππού σε μέρη αυτόνομα
μέσα στην τουρκοκρατία
Να μας έχει ο Θεός γερούς
πάντα ν' ανταμώνουμε
και να ξεφαντώνουμε βρε
με χορούς κυκλωτικούς
κι άλλο τόσο ελεύθερους σαν ποταμούς»

Στη λαϊκή ποίηση του γρεκάνικου και στο λαϊκό λόγο του Μακρυγιάννη έχουμε κοινό νόημα με συνώνυμες λέξεις "προζύμι"-"μαγιά". Μαζί δείχνουν τον διαχρονικό αγώνα του Ελληνισμού που συγκίνησε τον Μιχάλη Χαραλαμπίδη και προσπάθησε να το αναδείξει. Ο Διονύσης Σαββόπουλος το έπιασε το νόημα ως καλλιτέχνης και το ανέδειξε με υπέροχο τρόπο.

  ΠΗΓΗ - Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Ξυδιάς: Η Εκκλησιαστική πλευρά του Ουκρανικού - Στην Αιχμή του Δόρατος - 2/10/2024

Τετάρτη 2 Οκτωβρίου 2024 ώρα 19:15, στο πλαίσιο της εκπομπής "Στην Αιχμή του Δόρατος", ο Άρης Λαμπρόπουλος με τον κ. Βασίλη Ξυδιά, συγγραφέα θεολόγο, αρθρογράφο, με θέμα : 

 "Η Εκκλησιαστική πλευρά του Ουκρανικού" 

 Κατά τη διάρκεια της εκπομπής γίνεται αναφορά στα ακόλουθα δημοσιεύματα, βίντεο κλπ. Δείτε τον παρακάτω σύνδεσμο:https://www.dropbox.com/scl/fi/5edfke...

Κριτικά σχόλια στο κείμενο του Διονύσιου Σκλήρη για τον Χρήστο Γιανναρά

του ΣΩΤΗΡΗ ΓΟΥΝΕΛΑ

Αγαπητέ Διονύση

Μου δίνεις την αφορμή, μια και δεν έγραψα τίποτε για την πρόσφατη εκδημία του φίλου Χρήστου Γιανναρά, να διευκρινίσω κάποια σημεία σχετικά με ορισμένες πλευρές του έργου του αλλά και τις κρίσεις που περιέχει το δικό σου κείμενο. Είναι αλήθεια, ότι δεν μπορεί κανείς σε λίγες σελίδες να καλύψει τα θέματα, καθώς ο Χ.Γ. απλώθηκε σε ποικίλες περιοχές όχι μονάχα θεολογικές αλλά και φιλοσοφικές και πολιτικές. Ωστόσο, μένω μέσα στις δικές σου προκείμενες.

Πολλοί, όπως κι εσύ, υπογραμμίζουν το γεγονός ότι ο Χ.Γ. διηύρυνε την θεολογική περιοχή όπως ίσως κανείς άλλος στα χρόνια του, και άνοιξε διάλογο ουσίας με φιλοσόφους και θεωρητικούς Έλληνες και προπαντός ξένους. Αλλά υπάρχουν ζητήματα. Εδώ και χρόνια όταν γίνεται λόγος για Θεολογία με κεφαλαίο ή μικρό γράμμα, το βάρος πέφτει στην επιστημονική θεολογία και τους επιστήμονες θεολόγους παρά το γεγονός ότι έγινε προσπάθεια από πρόσωπα όπως ο Ν. Νησιώτης, ο Π. Νέλλας, και γενικότερα η λεγόμενη θεολογία του 60 να «γυρίσουμε» στην πατερική θεολογία και να εμπνευστούμε από αυτήν προωθώντας μια αποκατάσταση νοημάτων και σημασιών που στο πέρασμα των αιώνων είχαν παρανοηθεί, παραμορφωθεί ή διαστρεβλωθεί. Υπογράμμιζαν έτσι τη σημασία της αποκαλυπτικής θεολογίας και του χαρίσματος. Και συνέδεαν την θεολογία με το εκκλησιαστικό γεγονός.

Ο Χ.Γ. παρά το ότι διαλέχθηκε με σειρά Δυτικοευρωπαίων φιλοσόφων, και μάλιστα με τον Χαϊντέγγερ, δεν άφησε στο περιθώριο ούτε λησμόνησε την περίπτωση Διονυσίου του Αρεοπαγίτη και τον αποφατισμό του (βλέπε και το βιβλίο του Χαιντέγγερ και Αρεοπαγίτης) που έτσι κι αλλιώς συνδέεται με το σύνολο των πατερικών θεωρήσεων.

Ο Γιανναράς έχει επιμείνει στο θέμα του αποφατισμού τον οποίο βρίσκει ότι κατοικεί και τον αρχαίο προχριστιανικό λόγο καθώς γράφει στο βιβλίο του Ορθός λόγος και κοινωνική πρακτική, στο κεφάλαιο «Ορθολογισμός και αποφατισμός» (σ. 181) σημειώνοντας ότι η αρχαία ελληνική σκέψη χαρακτηρίζεται από

«μια γενικότερη αποφατική στάση…που αρνείται να εξαντλήσει τη γνώση στη διατύπωσή της, επομένως αρνείται και να επαληθεύσει τη γνώση μόνο με τον έλεγχο της ορθής διατύπωσης» (σ. 185).

Εννοεί ότι οι αρχαίοι (ενν. φιλό-σοφοι) χωρίς να αυτονομούν τρόπους και μεθόδους λογικής επεξεργασίας των συλλογισμών «δεν εξαντλούν την αλήθεια στην ορθότητα της διατύπωσης», κλείνοντας έτσι την αλήθεια σε γνωσιολογικά σχήματα, όπως άρχισαν να κάνουν οι σχολαστικοί και συνέχισαν οι νεώτεροι δυτικοί.

Quo vadis, κύριε υπουργέ των Εξωτερικών; - Γιατί έχει η Ελλάδα ξεγράψει την ΑΟΖ με

 Παναγιώτης Παύλου

Ειλικρινά, αναρωτιέμαι σε τι είδους αναγκαιότητα έχει υποταχθεί η ελληνική εξωτερική πολιτική, ώστε να ξεφεύγει από τον επικεφαλής της τέτοια συγκλονιστική ομολογία - Να αποκαλύπτει δηλαδή, άθελά του προφανώς, ότι η μερική οριοθέτηση με την Αίγυπτο αυτή τη στιγμή θα πρέπει να θεωρείται ως ολική και τελική

Αργά χθες το βράδυ ενημερώθηκα για τη ραδιοφωνική συνέντευξη που παραχώρησε την Παρασκευή ο υπουργός των Εξωτερικών της Ελλάδας, Γιώργος Γεραπετρίτης, στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΪ και τον Παύλο Τσίμα, ανήμερα των εορτασμών για τα 50 χρόνια της Νέας Δημοκρατίας.

Η ενημέρωση αυτή με εξέπληξε, καθώς περιλάμβανε μια κατακλείδα δήλωση στην οποία προέβη ο κ. Γεραπετρίτης προς το πέρας της συζήτησης με τον δημοσιογράφο, που με συγκλόνισε και σας την παραθέτω αυτούσια: «Αν είναι να αφήσω μια μεγάλη παρακαταθήκη για τη χώρα μου για τις επόμενες γενιές, να είναι μια γειτονιά η οποία θα είναι ήρεμη, μια Ελλάδα της αυτοπεποίθησης, της σταθερότητας, της υπερηφάνειας, ας χαρακτηριστώ και μειοδότης».

Όπως καταλαβαίνετε, ήταν τέτοια η έκπληξή μου στο άκουσμα τοιαύτης δήλωσης εκ στόματος του υπουργού των Εξωτερικών, που αναγκάστηκα να ξενυχτίσω για να ακούσω προσεκτικά ολόκληρη τη συνέντευξη του κ. Γεραπετρίτη και να καταλάβω τι εννοεί. Στην πορεία αποδείχτηκε ότι το ξενύχτι άξιζε τον κόπο. Διότι μου έδωσε τη δυνατότητα να συνειδητοποιήσω το δομικό πρόβλημα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, ένα πρόβλημα τόσο μείζον που η επιπολαιότητα της δήλωσης αυτής του υπουργού των Εξωτερικών μοιάζει ως δευτερεύουσα, αποκαλυπτική μεν, λεπτομέρεια δε.

Στ. Σταυρόπουλος : Από την ατομικότητα, στη προσωπικότητα μέσα στη συλλογική κοινότητα

Ο αρθρογράφος και κορυφαίος σκιτσογράφος Στάθης Σταυρόπουλος, σε μια εφ όλης της ύλης συζήτηση με τους ακροατές  του 98.4 , παραθέτει την οπτική του για το πώς η λογική του "μη χείρον" στη πολιτική μας συγκρότηση είναι ο "θάνατος" της συλλογικής συμμετοχής στις αποφάσεις που μας αφορούν και γιατί είναι προτιμότερος ο αγώνας  για "ζωή" ακόμη κι αν οδηγεί σε συλλογικές πολιτικές ακυρώσεις. 

Ο Στάθης με αναφορές στην ελληνική πολιτική πραγματικότητα, τις μεγάλες γεωπολιτικές ανατροπές αλλά και την δυστοπία που έχει εγκατασταθεί στις κοινωνίες παρά  την τεχνολογική και επιστημονική πρόοδο, υποστηρίζει ότι οι άνθρωποι πρέπει να φύγουν από την ατομικότητα και ιδιωτεία και να περάσουν στη συγκρότηση και ανάδειξη της προσωπικότητας μέσα στη συλλογική κοινότητα είτε αυτή είναι στο μικρόκοσμο μας, είτε σε κοινωνικές συγκροτήσεις κλίμακας.

 Τα μεγάλα παγκόσμια ζητήματα και τα σύγχρονα σφαγεία, όπως λέει, όσο κι αν συγκαλύπτονται με πολιτιστικές , θρησκευτικές και δικαιωματιστικές αντιπαραθέσεις , στον πυρήνα τους είναι ένας σκληρός ανταγωνισμός συμφερόντων για την διασφάλιση ζωνών επιρροής και ελέγχου στη παγκόσμια κατανομή ισχύος ,μεταξύ των ολίγων .

Η αναγκαία αποκέντρωση

Ήρθε η ώρα να (ξανα)κουβεντιάσουμε την επιλογή της αποκέντρωσης, και το πως αυτή μπορεί να υλοποιηθεί στον 21ο αιώνα. Προϋπόθεση για να βρεί η χώρα και η κοινωνία τον δρόμο της

του Γιώργου Ρακκά από την huffingtonpost.gr

Πριν λίγες μέρες η κυβέρνηση διά στόματος Πρωθυπουργού εξήγγειλε από τον Βόρειο Έβρο μια δέσμη μέτρων για την ανασυγκρότηση της ακριτικής περιοχής, ύψος 2,8 δισ. ευρώ.

Μεταξύ άλλων, προβλέπονται και μέτρα ενθάρρυνσης για την μετεγκατάσταση των ανθρώπων στους Δήμους Σουφλιού, Ορεστιάδος και Διδυμοτείχου: ενισχύσεις έως και 10.000€ για 1.000 ωφελούμενους που θα μεταφέρουν την κύρια κατοικία τους στους προαναφερόμενους Δήμους, αύξηση της μοριοδότησης για την εντοπιότητα σε ό,τι αφορά στο δημόσιο και παράταση της κανονικής ετήσιας άδειας κατά έξι εργάσιμες ημέρες.

Προφανώς τα μέτρα είναι υποτυπώδη, και κίνηση της κυβέρνησης χαρακτηρίζεται από αποσπασματικότητα. Η αποψίλωση των ακριτικών περιοχών είναι ένα ζήτημα που απασχολεί όχι μόνον τον Έβρο, αλλά και την Ήπειρο, το Βόρειο Αιγαίο, καθώς και την Δυτική και Ανατολική Μακεδονία.

Γενικώς, η κυβέρνηση αλλά και σύσσωμο το πολιτικό σκηνικό –θα λέγαμε– δεν έχει συνειδητοποιήσει την στρατηγική σημασία της αποκέντρωσης. Που σήμερα, δεν αφορά μόνο στο διαχρονικό σχήμα όπου η επίταση του αθηναϊκού υδροκεφαλισμού και η αύξηση του χάσματος στα εισοδήματα και την ποιότητα ζωής μεταξύ κέντρου και περιφέρειας προκαλεί την περαιτέρω δημογραφική αποψίλωση της τελευταίας.

Υπάρχει εδώ ένα ευρύτερο ζήτημα: κατ’ αρχάς, έτσι όπως έχει προσανατολιστεί μονόδρομα η εξωστρέφεια της ελληνικής οικονομίας προς τον τουρισμό, ο τελευταίος μπορεί να λειτουργεί ως ένα παυσίπονο για την άμβλυνση του χάσματος μεταξύ των περιοχών που διατηρούν συγκριτικό πλεονέκτημα σε αυτόν, και το κέντρο. Ωστόσο, οι υπόλοιπες περιοχές –όπως κατ’ εξοχήν είναι η Δυτική Μακεδονία με την απολιγνιτοποίηση, η Ανατολική Μακεδονία, η Ροδόπη ή ο Έβρος τρόπον τινά μεταβάλλονται σε ”ζώνες σκουριάς”.

Η κυρίαρχη λογική είναι να απαντηθεί αυτή η ανισομέρεια με την αποκέντρωση του τουρισμού σε όλους τους Νομούς της χώρας. Αλλά για πολλούς λόγους είναι λάθος. Ο κυριότερος, ότι η μονοκαλλιέργεια του τουρισμού δεν είναι βιώσιμη για μια οικονομία, δεν συμβάλει στην ανθεκτικότητα και την αυτοδυναμία της Ιδίως τώρα που ελέω κλιματικής κρίσης, γεωπολιτικών ανταγωνισμών, αλλά και δομικού πληθωρισμού, η νηνεμία που απαιτεί ο τουρισμός για να κλιμακώνεται εσαεί δεν υφίσταται πια.

Τὸ ἀληθεύειν ὡς κοινωνεῖν. Θεολογία και φιλοσοφία στο έργο του Χρήστου Γιανναρά

Μετάβαση στο περιεχόμενο

Ζωγραφική: Νεκτάριος Αντωνόπουλος

Σταύρος Γιαγκάζογλου

Κείμενα, Χρήστος Γιανναράς

Ιχνηλασία μιας διαδρομής

Ο Χρήστος Γιανναράς γεννήθηκε στην Αθήνα το 1935 και έζησε ως μαθητής στα δύσκολα χρόνια της κατοχής και του εμφυλίου. Από την ηλικία των τεσσάρων ετών έχασε τον πατέρα του και η μητέρα του αγωνίστηκε με σθένος για την επιβίωση των τεσσάρων παιδιών της. Ως μαθητής του Γυμνασίου εντάχθηκε στα κατηχητικά της «Ζωής» και μέσα στο κλίμα αυτό, ενώ αρχικά προσανατολιζόταν να σπουδάσει στο Πολυτεχνείο, στράφηκε εν τέλει στη θεολογία και εισήχθη στη Θεολογική Σχολή Αθηνών. Παράλληλα, εγκατέλειψε την οικογενειακή του στέγη και εισήλθε αρχικά ως οικότροφος και κατόπιν ως δόκιμο μέλος στη χριστιανική αδελφότητα «Ζωή». Σε όλη την περίοδο των θεολογικών σπουδών του στην Αθήνα ο Χρήστος Γιανναράς εργαζόταν στη γραμματεία των διαφόρων εντύπων της χριστιανικής αυτής οργάνωσης και συμμετείχε στο ιεραποστολικό έργο, κυρίως στα κατηχητικά και στις κατασκηνώσεις της.

Φωτογραφία: Βασίλης Γόνης

Εξαρχής, όμως, η συμμετοχή του στη «Ζωή» φαινόταν να μην τον ενθουσιάζει πλήρως και παρέμενε στους κόλπους της αναμένοντας μια ανανέωση ή κάποια αλλαγή, η οποία, όμως, δεν ερχόταν. Στο απόγειο της ισχύος της στη δεκαετία του 1950 η «Ζωή» άρχισε να παρουσιάζει διάφορα εσωτερικά προβλήματα και εντάσεις, τα οποία κορυφώθηκαν με τη διάσπαση δύο προσωποπαγών τάσεων στους κόλπους της και οδήγησαν στη δημιουργία μιας νέας χριστιανικής αδελφότητας με το όνομα «Σωτήρ», καθώς και στη μεγάλη έξοδο και διαρροή πολλών στρατευμένων μελών της στις αρχές της δεκαετίας του 1960.

ΤΑ ΕΞΕΛΙΚΤΙΚΆ ΒΉΜΑΤΑ ΤΟΥ "ΔΕΥΤΈΡΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΚΎΚΛΟΥ" ΠΟΥ ΣΗΜΑΤΟΔΟΤΟΥΝ ΤΟ ΝΈΟ ΚΕΦΆΛΑΙΟ ΣΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ

του Νίκου Σίμου 

Όταν πριν 11 χρόνια έγραφα για τον "Δεύτερο κύκλο του παγκόσμιου καπιταλισμού" είχα την απόλυτη πεποίθηση ότι η εξέλιξη η ιστορική θα ήταν αυτή. 

Ήταν η χρονιά που η εντολοδοχική δεξιά καρικατούρα του Σαμαρά, με εντολές των ΙΔΙΟΚΤΗΤΏΝ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΔΑΝΕΙΣΤΏΝ έπαιρνε την αξιοπρέπεια μου... την εργασία μου δηλαδή και έκλεινε την Δημόσια Ραδιοτηλεόραση, την ΕΡΤ, στην οποία εργαζόμουν.

Είμαστε αισίως στο 2024 που προοιωνίζεται ταραγμένο και με περισσότερες εντάσεις από τον χρόνο που έφυγε

Κάποτε έγραψα ότι επιβεβαιώθηκα στην μακροπολιτική μου πρόβλεψη - γιατί η πολιτική είναι αυτό, δεν είναι η διαχείριση που συνηθίζουν οι περισσότεροι να ονομάζουν πολιτική - όμως τι αξία έχει όταν ο κόσμος οδηγείται ολοένα και πιο κοντά στην ολέθρια αναμέτρηση, αν πάρουμε υπόψιν το πυρηνικό οπλοστάσιο που διαθέτουν οι δυνάμεις που ανταγωνίζονται για την κυριαρχία που γεννά τα κάθε είδους imperium

Την 1η Ιανουαρίου 2024, πέντε νέες χώρες εντάχθηκαν στη διακρατική ένωση BRICS, και συγκεκριμένα οι εξής: Αίγυπτος, Ιράν, Αιθιοπία, Σαουδική Αραβία και Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα.

Το Κόμμα και το party...

Του Θανάση Κ. 

«Μεγάλη αναταραχή» ξέσπασε την περασμένη εβδομάδα, με το “street party” που οργάνωσε η ΝΔ έξω από τα ιστορικά γραφεία της στην οδό Ρηγίλλης, για τα 50 χρόνια από την ίδρυσή της. 

Μια μικρή παρατήρηση εδώ: H αγγλική λέξη party έχει διπλή απόδοση στα ελληνικά:

Σημαίνει "γιορτή", "ξεφάντωμα"...

Αλλά σημαίνει και "Κόμμα". 

Πρόκειται για δύο έννοιες εντελώς διαφορετικές. 

Οι οποίες όμως, στην περίπτωση μας, μπερδεύτηκαν απροσδόκητα.

  

Έτσι λοιπόν, το επετειακό party της ΝΔ "επισκιάστηκε", λέει, από το γεγονός ότι ΔΕΝ πήγαν οι δύο προηγούμενοι Πρωθυπουργοί που ανέδειξε η παράταξη: ο Κώστας Καραμανλής και ο Αντώνης Σαμαράς! 

Οι οποίοι υπήρξαν, βέβαια, και οι δύο προηγούμενοι εκλεγμένοι αρχηγοί της. 

Ενώ τελικά δεν πήγε ούτε ο τρίτος, "μεταβατικός" αρχηγός, ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης...

Όταν ένας πρώην αρχηγός δεν πηγαίνει σε μια επετειακή εκδήλωση, αυτό ίσως κάτι σημαίνει για τον ίδιο...

Όταν τρείς πρώην αρχηγοί και δύο πρώην Πρωθυπουργοί δεν πάνε σε μια επετειακή εκδήλωση του κόμματος, αυτό μάλλον κάτι σημαίνει για τη σημερινή ηγεσία του...

Η οποία όμως, δεν το κατάλαβε...

Και το έκανε χειρότερο η ίδια, γιατί του έδωσε δημοσιότητα. Μόνη της...

Προς την Δύση ή την Ανατολή; Το μέλλον της Τουρκίας υπό διαπραγμάτευση

Η σκακιέρα είναι πολυεπίπεδη. Η Ελλάδα έχασε την δυνατότητα άσκησης πολιτικής. Είναι στο χέρι του λαού να την ανακτήσει.

Maria Nikolakaki / Oct 06, 2024

H Τουρκία δεν είναι φίλη κανενός. Είναι χρήσιμο εργαλείο για την υλοποίηση στρατηγικών στόχων των δυο αντιτιθέμενων δυνάμεων. Αυτό το ξέρει ο Ερντογάν και παίζει τους δύο πόλους αναλόγως.

Η Τουρκία έχει υποβάλλει αίτηση ένταξης στις χώρες BRICS. Αυτό έρχεται ως απάντηση στην “απροθυμία” της ΕΕ να εντάξει την Τουρκία στην ένωση. Η Τουρκία έχει υποβάλλει αίτηση ένταξης στην ΕΕ από το 1999 αλλά δεν φαίνεται να είναι υλοποιήσιμο. Έχει το στάτους “υποψήφιας χώρες και στρατηγικός εταίρος”, αλλά αυτό δεν την ικανοποιεί. Η Τουρκία υποστηρίζει ότι αυτό συμβαίνει γιατί η ΕΕ είναι ισλαμοφοβική.

Στην πραγματικότητα, η Τουρκία έχει πολλές φορές απειλήσει την Ευρώπη ότι θα “ισλαμοποιήσει” την ήπειρο. Όπως αναφέρει το δημοσίευμα, ο Ερντογάν το 2019 προέτρεψε τους Τούρκους της ΕΕ να έχουν μεγαλύτερες οικογένειες από ό,τι στην Τουρκία, προκειμένου να κληρονομήσουν το μέλλον τους στην ήπειρο. «Καλώ τους πολίτες μου, τους αδελφούς και τις αδερφές μου στην Ευρώπη», ικέτευσε ο Ερντογάν, «να έχετε όχι μόνο τρία αλλά πέντε παιδιά». «Αυτό γιατί είστε το μέλλον της Ευρώπης. Θα είναι η καλύτερη απάντηση στον χυδαϊσμό, τον ανταγωνισμό και την αδικία που έγινε εναντίον σας», συνέχισε ο Ερντογάν, κάνοντας αναφορά στην πρόσφατη ακύρωση των τουρκικών πολιτικών συγκεντρώσεων στην Ευρώπη και στην απόφαση του Δικαστηρίου της ΕΕ της 14ης Μαρτίου να επιτρέψει την απαγόρευση. της ισλαμικής μαντίλας στο χώρο εργασίας.

Ε. Σαρηγιαννίδη: Πώς χειραγωγείται η κοινωνία - "Η λογική ως κίνηση αντίστασης"

Η ψυχολόγος και επιστημονική διευθύντρια του δικτύου Psy-Counsellors Ευγενία Σαρηγιαννίδη αναλύει στο Viewpoint το ζήτημα της ταυτότητας και πώς η δημόσια συζήτηση για αυτό το θέμα χρησιμοποιείται για την χειραγώγηση και τον κατακερματισμό της κοινωνίας.

 Συζητά επίσης τον κεντρικό ρόλο της γλώσσας στη δομή της σκέψης μας και το πώς τα σύγχρονα κινήματα στη δύση παίρνουν τα χαρακτηριστικά θρησκείας. Ποια είναι τα πολιτισμικά μας εργαλεία για να διατηρήσουμε τη συνοχή της σκέψης και της κοινωνίας μας; Πώς φτάσαμε να μιλάμε για την επανάσταση του αυτονόητου; 

ΠΗΓΗ:https://youtu.be/kABdeUzIpjo?si=ErZunufaMOh9lzuP
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Geopolitics με τον Σάββα Καλεντερίδη: Καλεσμένος ο Πρέσβης ε.τ. Περικλής Νεάρχου

Μ. Δεναξά: Απαγόρευση κυκλοφορίας στους φτωχούς λόγω της πράσινης ανάπτυξης

Η κάρτα ZFE (Zone à Faibles Émissions) αποτελεί μέρος της στρατηγικής του Παρισιού για τη μείωση της ατμοσφαιρικής ρύπανσης περιορίζοντας την πρόσβαση σε οχήματα υψηλών εκπομπών ρύπων.

  Σχολιάζοντας το θέμα, η δημοσιογράφος Μαρία Δεναξά που ζει στη Γαλλία έκανε μια ενδιαφέρουσα ανάρτηση σε σελίδα κοινωνικής δικτύωσης.

Daily Sabah: Οι Εβραίοι θέλουν Γη του Ισραήλ τη βόρεια Κύπρο

Εφαρμόζουν τακτικές Παλαιστίνης για de facto κατοχή

4 Οκτωβρίου 2024

Η επιρροή του Ισραήλ στη λεγόμενη από τους Τούρκους «ΤΔΒΚ» έχει κάνει τους Τούρκους να χάσουν τον ύπνο τους…

Εδώ και καιρό η Ανατολική Μεσόγειος αποτελεί εστία γεωπολιτικής έντασης, με την ισραηλινο-παλαιστινιακή σύγκρουση, το Κυπριακό και τη διαμάχη Ελλάδας – Τουρκίας για το φυσικό αέριο να καθιστούν την κατάσταση ιδιαίτερα περίπλοκη, αναφέρει η τουρκική φιλοκυβερνητική εφημερίδα Daily Sabah και συνεχίζει:
Αν μη τι άλλο, λοιπόν, η επιρροή του Ισραήλ στη λεγόμενη «ΤΔΒΚ» (σ.σ. ο όρος δεν υιοθετείται από το Bankingnews -τα εδάφη, αν μη τι άλλο, τελούν υπό κατοχή- απλώς έτσι αποδίδεται στο αρχικό κείμενο) αποτελεί θέμα ανησυχίας, εγείροντας ερωτήματα σχετικά με στρατηγικές προτεραιότητες και πιθανά σενάρια.
Η κατανόηση των σημερινών συμφερόντων του Ισραήλ στο βόρειο κομμάτι της Κύπρου απαιτεί εμβάθυνση και εξέταση των πρόσφατων εξελίξεων που αναδιαμορφώνουν το γεωπολιτικό τοπίο της Νήσου.
Σύμφωνα με την Daily Sabah, η ιδέα της Κύπρου ως πιθανής πατρίδας για τον εβραϊκό λαό εξετάστηκε από τους πρώτους σιωνιστές ηγέτες.
Στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ού αιώνα, όταν το σιωνιστικό κίνημα αναζητούσε καταφύγιο για τους Εβραίους που αντιμετώπιζαν διώξεις, η Κύπρος προτάθηκε ως επιλογή για την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ.
Η γεωγραφική της εγγύτητα με τον ιστορικό πυρήνα του Ιουδαϊσμού, η σχετικά εύφορη γη καθιστούσαν τη Μεγαλόνησο ελκυστική επιλογή.
Κατά τη διάρκεια των πρώιμων σιωνιστικών συνεδρίων, ορισμένοι Εβραίοι ηγέτες προέκριναν την Κύπρο ως πιθανή τοποθεσία για εγκατάσταση.
Ωστόσο, ο πατέρας του σύγχρονου πολιτικού Σιωνισμού, Theodor Herzl, απέρριψε τελικά την Κύπρο υπέρ της Παλαιστίνης, τονίζοντας την ιστορική και πνευματική σύνδεση με τη σημερινή γη του Ισραήλ.
Παρόλο που η Κύπρος δεν επιλέχθηκε ως πατρίδα των Εβραίων, το νησί διατήρησε στρατηγική σημασία για τους Σιωνιστές ηγέτες.
Κατά την περίοδο της βρετανικής κατοχής στην Παλαιστίνη, η Κύπρος χρησιμοποιήθηκε ως χώρος κράτησης Εβραίων προσφύγων που προσπαθούσαν να εισέλθουν παράνομα στην Παλαιστίνη, γεγονός που προσέθεσε άλλο ένα στρώμα στην ιστορική σύνδεση μεταξύ Σιωνισμού και Κύπρου.

Παύλος Πουλάκης για Αττική οδό και ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας

Ο Π. Πολάκης εξήγησε αναλυτικά με ποιόν τρόπο λειτουργεί η αγορά, στο “παρακολουθούμενο μυαλό” του κ. Χατζηδάκη μέσω και των παρακάτω ερωτημάτων:

-Κωστή Χατζηδάκη, αισθάνεσαι περήφανος που η απώλεια του πλειοψηφικού πακέτου στη ΔΕΗ, μας οδήγησε να κοστίζει σήμερα η MWh στην Ελλάδα 140 €, στην Ισπανία 20 € και στη Γαλλία ακόμα πιο κάτω;

--Κωστή Χατζηδάκη αισθάνεσαι περήφανος που σαν ταλιμπάν του νεοφιλελευθερισμού, ξεπούλησες αντί πινακίου φακής, την Ολυμπιακή στον Βγενόπουλο και την Aegean και φτάσαμε σήμερα να πληρώνουμε, αν κλείσουμε δυο μέρες πριν, 300€ για να μεταβούμε στα Χανιά;

-Κωστή Χατζηδάκη, αισθάνεσαι περήφανος που έδωσες ποσοστό των ΕΛΠΕ και το management στο Λάτση και αυτή τη στιγμή οι Έλληνες καταναλωτές πληρώνουμε κατά μισό ευρώ τουλάχιστον ακριβότερα τη βενζίνη από ότι οι Κύπριοι που παίρνουν καύσιμα από τα δικά μας διυλιστήρια;

 
-Αυτή είναι η ιδεολογική σας υπεροχή κ. Χατζηδάκη; Με αυτό τον τρόπο λειτουργεί η αγορά στο “παρακολουθούμενο μυαλό” σας; Με τη βενζίνη στην Ελλάδα στο 1,8 € και στην Κύπρο που φθάνει περνώντας και μια θάλασσα να είναι στο 1,35 €;

-Αυτός είναι ο ελεύθερος ανταγωνισμός;
Για τη σύμβαση που φέρνετε στη Βουλή ένα έχω να πω: είναι ληστεία δημοσίου χρήματος.
Για τον κ. Σταϊκούρα θα έπρεπε να είμαστε ευτυχής που παίρνουμε 3,27 δις ευρώ ως αντίτιμο για την Αττικής Οδό συν το 7,5% από τα έσοδα, που σύμφωνα με τον ίδιο σημαίνει περίπου άλλα 3,5 δις ευρώ.
Αν το 7,5% φέρνει στο Δημόσιο 3,5 δις ευρώ στα 25 χρόνια, αυτό σημαίνει ότι η πλήρης εκμετάλλευση θα φέρει κέρδος 46 δις ευρώ. Δηλαδή, πουλάει η κυβέρνηση της ΝΔ την Αττική Οδό, που θα φέρει κέρδος στα 25 χρόνια 46 δις ευρώ, με τίμημα μόλις 7 δις ευρώ και μας το πλασάρει σαν μεγάλη επιτυχία.
Και όλα αυτά για την Αττική οδό, η οποία δήλωνε έξοδα συντήρησης 1 εκ. ευρώ ανά χιλιόμετρο προκειμένου να μειώσει τα καθαρά της έσοδα και με τον τρόπο αυτό να παρατείνει τη σύμβαση στο ανώτατο όριο των 18 ετών.
Τα ετήσια έσοδα, που με έναν δικό μας υπολογισμό μπορεί να πλησιάζουν το ένα δις ευρώ το χρόνο, για εμένα θα έπρεπε να οδηγηθούν: κατά το 1/3 στη χρηματοδότηση έργων δημοσίων υποδομών και κατά τα υπόλοιπα 2/3 στη χρηματοδότηση μιας αύξησης μισθού των καθηγητών μας, στην Α/θμια και την Β/θμια εκπαίδευση.

Νίκος Σίμος 01.10.2024 - Ε.Ε. η χρηματοπιστωτική κολεκτίβα & ο νεοφεουδαλισμός. Η περίπτωση της Ελλάδας

Νίκος Σίμος 

Η αποκαθήλωση της Δημοκρατίας στην Δύση ξεκίνησε από την Ελλάδα - ο αποσυμβολισμός της ως πατρίδα της δημοκρατίας -η Ε.Ε είναι δημιούργημα της Χρηματοπιστωτικής κολεκτίβας επιβαλλομένη δια του σχεδίου Μαρσαλ απο τις ΗΠΑ.

 0 Νεοφεουδαρχισμος ορίζει την εκλογή αρχηγών κομμάτων από τα πλήθη όπως στα Γαλατικά χωριά και η έκπτωση της Ελληνικής κοινωνίας.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΑΛΛΑΣ: Η ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΙΚΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΑΛΛΑΣ: Η ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΙΚΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ 

 ΟΙ ΑΞΙΕΣ ΠΟΥ ΕΡΓΑΛΕΙΟΠΟΙΕΙ Ο ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΙΣΜΟΣ 

ΑΝΟΙΧΤΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ / ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΚΕΣ ΑΝΑΦΟΡΕΣ

Δημήτρης Λάλλας*

Η είσοδος ενός κοινωνικού σχηματισμού στο μοντέλο της καταναλωτικής κοινωνίας μπορεί να αναγνωσθεί βάσει του κεντρικού ρόλου που διαδραματίζει πια η κατανάλωση ως προς την κοινωνική ενσωμάτωση των υποκειμένων, τη συγκρότηση της προσωπικής και κοινωνικής ταυτότητας, τη συστημική αναπαραγωγή. Πρόκειται για το αναλυτικό πρίσμα δια του οποίου ο Ζίγκμουντ Μπάουμαν (2002) επιχειρεί να εντοπίσει τον μετασχηματισμό των δυτικών κοινωνιών από βιομηχανικές σε καταναλωτικές. Η μετάβαση στο μοντέλο της καταναλωτικής κοινωνίας δεν σηματοδοτεί ένα κάποιο τέλος της εργασίας, ούτε των κοινωνικών ανισοτήτων και των ταξικών διαχωρισμών, αλλά την υποκατάσταση της κεντρικότητας της εργασίας από την κατανάλωση όσον αφορά τη διαμόρφωση των κινήτρων δράσης και των κριτηρίων αποτίμησης αυτής, των σχέσεων των υποκειμένων με τον εαυτό, τους άλλους, τα αντικείμενα, τον κοινωνικό και φυσικό χώρο και τον χρόνο, και των σχημάτων κατανόησης και περιγραφής των σχέσεων αυτών, τα κριτήρια κοινωνικής ένταξης και αποκλεισμού, τα καθεστώτα διανομής του πλούτου, τη διαμόρφωση της αγοράς εμπορευμάτων-αγαθών και των θεσμών/μέσων κατανάλωσης και των στρατηγικών προώθησης (μάρκετινγκ, διαφήμιση), ακόμη και όψεων του μοντέλου πολιτικής διακυβέρνησης.

Η ελληνική κοινωνία φαίνεται να εισέρχεται σταδιακά στο μοντέλο της καταναλωτικής κοινωνίας μέσα από δύο χρονικές φάσεις, ακολουθώντας τα δυτικά στάδια μετάβασης στην καταναλωτική κοινωνία με μια χρονοκαθυστέρηση σαράντα περίπου ετών συγκριτικά με τις ΗΠΑ και δεκαπέντε έως είκοσι ετών με τις χώρες της δυτικής Ευρώπης. Αν και η κεφαλαιακή και παραγωγική διάρθρωση και οι ρυθμοί ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας δεν την κατατάσσουν στο μοντέλο του βιομηχανικού φορντισμού, όπως αυτό αναπτύχθηκε από τις αρχές του 20ού αιώνα στη Βόρεια Αμερική και στη Δυτική Ευρώπη (Reckwitz 2023), αν και η βελτίωση του επιπέδου διαβίωσης μεγάλου τμήματος του πληθυσμού και οι προσδοκίες βιοτικού εξωτισμού άρχισαν να εκδηλώνονται σταδιακά από τη δεκαετία του ’60 και του ’70 (Καραπαστόλης 1983) και η κρατική προνοιακή πολιτική εφαρμόστηκε με συστηματικό και μαζικό τρόπο από τη δεκαετία του ’80, αν και το μετεμφυλιακό κλίμα του αυταρχισμού και των πολιτικών διώξεων εκτείνεται για περίπου δυόμιση δεκαετίες μετά το τέλος του Εμφυλίου (1949), η ελληνική κοινωνία –κυρίως πολιτισμικά– μοιάζει να μεταβαίνει σταδιακά στο μοντέλο της καταναλωτικής κοινωνίας, από τη δεκαετία του ’60.

Μια ελληνική ιδιαιτερότητα

Στέλιος Φαϊτάκης 1976-2023

Παρώδησε την παραθρησκεία της επιστήμης, το ιερατείο με τις άσπρες μπλούζες και τα τυφλοσκόπια. 

Νοστάλγησε τον Ένδον Μύθο και το Ανεξιχνίαστο. 

Πέθανε στα 47 του.

*

Έργα χαρακτηριστικά του ζωγράφου

*

ΠΗΓΗ:ΝΕΟΝ ΠΛΑΝΟΔΙΟΝ

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

«Το πολιτικό μας σύστημα θα καταρρεύσει με μια τραγωδία όπως το 1974» - Θέμης Τζήμας

Το Ισραήλ σύμφωνα με τα στοιχεία που το ίδιο δημοσιοποιεί , σκοτώνει 10 αμάχους, προκειμένου να εξοντώσει έναν μαχητή! Είναι αυτό «νόμιμο δικαίωμα στην αυτοάμυνα»; Τη Δευτέρα συμπληρώνεται ένας χρόνος από την επίθεση της Χαμάς στο Ισρασήλ. Επίθεση που καταδικάστηκε από τη συντριπτική πλειοψηφία του πλανήτη. Δεν συνέβη το ίδιο με όσα έχει κάνει το Ισραήλ. Η πολιτισμένη Δύση έφθασε στο σημείο να εκφράζει σχεδόν το …θαυμασμό της για τις επιχειρήσεις κρατικής τρομοκρατίας του Ισραήλ.

Ο δικηγόρος και διδάσκων στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Θέμης Τζήμας, αναλύει τα γεγονότα, όπως πάντα χωρίς φόβο και πάθος. 

Εξηγεί γιατί η Δύση συμπεριφέρεται με τόσο απαράδεκτο τρόπο.Η συζήτηση δεν θα μπορούσε να μην καταλήξει στην αμήχανη Ελλάδα και σε όσα απίθανα συμβαίνουν στο εσωτερικό της χώρας. Μια παραπαίουσα κυβέρνηση και μια διαλυμένη αντιπολίτευση! «Το πολιτικό μας σύστημα θα καταρρεύσει με μια εθνική τραγωδία ,όπως το 1974», λέει ο κ.Τζήμας. Η άποψη του δεν νομίζουμε πως τρομάζει κανέναν, γιατί όλοι μας πλέον έχουμε αρχίσει να σκεφτόμαστε αυτό που ο κ.Τζήμας τολμά να πει.

Β. Κοκοτσάκης : Αποκαλύψεις για τα Τέμπη, τις έρευνες ειδικών & ντοκουμέντα από της έκθεση Anubis.

Συγκλονίζουν οι αποκαλύψεις του Τεχνικού Συμβούλου Οικογενειών των θυμάτων Τεμπών και του Συλλόγου " Τέμπη 2023' Βασίλη Κοκοτσάκη στο Ράδιο 98.4 τόσο για το ίδιο δυστύχημα μέσα πλέον και από τις μαρτυρίες επιζώντων της τραγωδίας , που εντόπισε ο ίδιος και που κατέθεσαν με υπεύθυνες δηλώσεις που ο Βασίλης Κοκοτσάκης ενσωμάτωσε και έστειλε στον ειδικό εφέτη-ανακριτή Λαρίσης , αλλά και τα νέα πορίσματα των ειδικών. 

Πορίσματα όπως του κορυφαίου καθηγητή στις ΗΠΑ σε θέματα υδρογονανθράκων και δυστυχημάτων με την εμπλοκή τέτοιων υλικών, του Faisal I. Khan, που αποκλείει πλήρως την ευθύνη των ελαίων σιλικόνης, αλλά και την πρόσφατη τεχνική έκθεση της ομάδας Anubis , που έχει οριστεί δικαστικά ως πραγματογνώμονας στην υπόθεση. Η έκθεση της ενσωματώθηκε στη δικογραφία με αποκαλύψεις για την αλλοίωση του τόπου της τραγωδίας, αλλά και των σημείων εναπόθεσης μπάζων από αυτήν, όπως και την επιχειρούμενη συγκάλυψη κρίσιμων πτυχών της υπόθεσης και μάλιστα ενώπιον εντεταλμένων παραγόντων της πολιτείας. 

Στην ίδια την έκθεση αναφέρεται και ο εντοπισμός παλετών , τσέρκια και δίχτυα cargo , που υποδηλώνουν μεταφορά έξτρα υλικού στην εμπορική. 

Ο κ. Κοκοτσάκης, αναφέρεται ακόμη σε διάταξη που υπάρχει στη δικογραφία με επίσημο έγγραφο όπου οι ιατροδικαστές υπογράφουν ότι τουλάχιστον 30 άνθρωποι δεν χάθηκαν κατά την σφοδρή σύγκρουση, αλλά κάηκαν, ενώ όπως αναφέρει 4 αυτόπτες μάρτυρες και τραυματίες , περιγράφουν με υπεύθυνες δηλώσεις τους, πλήρως τον μηχανισμό και το τι εισέπνεαν από την εκδήλωση έκρηξης-πυρκαγιάς και καπνών. 

Τό «ἀνθολόγιον» Σακελλαροπούλου

Μανώλης Κοττάκης Οκτ 04, 2024

Βραβεῖο ἀπό πολιτευόμενο παρέλαβε ἡ ρυθμιστής τοῦ πολιτεύματος

Η ΚΥΡΙΑ Κατερίνα Σακελλαροπούλου ἐγκαινίασε τήν θητεία της ὡς Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας στήν εἴσοδο τῆς Ἀρχαίας Ἀγορᾶς. Ἐκεῖ τήν ὑποδέχθηκε λίγο μετά τήν ὁρκωμοσία της ὡς …οἰκοδεσπότης ὁ τότε πρέσβης τῶν ΗΠΑ Τζέφφρυ Πάυαττ, τήν ἀνέβασε σέ ἕνα πόντιουμ μέ «πλάτη» τόν Παρθενῶνα καί στάθηκε ἰσότιμος δίπλα της μπροστά στίς κάμερες γιά νά παρακολουθήσει τήν δήλωσή της ὑπέρ τοῦ νεοεκλεγέντος Προέδρου Μπάιντεν.

Στήν πραγματικότητα τήν ἐξευτέλισε θεσμικά κατά παράβαση κάθε ἔννοιας πρωτοκόλλου: Ὁ πρέσβης μιᾶς ξένης χώρας, τῆς ὑπερδύναμης ἔστω, ἐξισώθηκε μέ τήν ἀρχηγό τοῦ ἑλληνικοῦ κράτους.

Γιά νά δεχθεῖ αὐτή τήν ἀντιθεσμική ἀβαρία ἡ Πρόεδρος πιθανόν καί νά τοῦ «χρωστοῦσε» κάποιο καλό λόγο πού εἶχε πεῖ γιά ἐκείνη.

Ἡ ἀπόφαση πού ἐξεδόθη ἐπί τῶν ἡμερῶν της στό ΣτΕ γιά τήν ἔκδοση τοῦ Ρώσσου μίστερ Bitcoin στήν Γαλλία ὅπως ἤθελαν οἱ ΗΠΑ καί ὄχι στήν Μόσχα ὅπως ἤθελε ὁ Πούτιν (σήμερα πού μιλᾶμε ὁ συγκεκριμένος Ρῶσσος βρίσκεται στήν Ἀμερική) ἦταν νομικῶς στέρεα, καί αὐτό ἐξετιμήθη πολύ ἀπό τούς συμμάχους μας.

Ἡ Ἀρχαία Ἀγορά ἦταν τό πρῶτο μεγάλο unfair τῆς Προέδρου, πού μᾶς ὁδήγησε ἀπό πολύ νωρίς στό συμπέρασμα, ὅτι κάτι δέν πάει καλά μέ τήν ἐπιλογή τοῦ κυρίου Μητσοτάκη. Ἀκολούθησε πλῆθος ἄλλων: Ἡ προσωρινή ἀφαίρεση τῆς ἑλληνικῆς σημαίας μέσα ἀπό τό γραφεῖο της, ἡ ἀπομάκρυνση τῶν καριοφιλιῶν τῆς Ἐπανάστασης ἀπό τό γραφεῖο Προέδρου (ἦταν ἐκεῖ ἀπό τήν ἐποχή Τσάτσου), ἡ ἀπόπειρα κατάργησης τῆς ἀνάκρουσης τοῦ ἐθνικοῦ ὕμνου ἀπό τά ἀγήματα, ἡ ἐνόχλησή της γιά τόν θόρυβο πού κάνουν τά τσαρούχια τῶν Εὐζώνων στήν Ἡρώδου τοῦ Ἀττικοῦ, ἡ ἄρνησή της νά ἀσπαστεῖ τό Ἱερό Εὐαγγέλιο τήν Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας, ἡ ἄστοχη παρουσία της σέ συσσίτια δίπλα στόν κύριο τῆς ΜΚΟ κουζίνας τοῦ Πειραιᾶ πού τοῦ ἀσκήθηκε δίωξη, τό μετάλλιο πού πῆγε νά δώσει μέ Διάταγμα πού ἀνεκάλεσε ὁ Δένδιας στόν ὑπεύθυνο τῆς ΜΚΟ πού καθύβριζε τούς ἄνδρες τοῦ Λιμενικοῦ, ἡ συμμετοχή της στά ἐπινίκια τοῦ γάμου τῶν ὁμόφυλων ζευγαριῶν στό by the glass, ἡ ἀνύπαρκτη διεθνής παρουσία της (ἐλάχιστες οἱ ἐπισκέψεις), ἡ ἀπόφασή της νά δεχθεῖ ἔλεγχο Τούρκων πρακτόρων στήν αἴθουσα διαπιστευτηρίων ὅπου μίλησε στήν γλῶσσα τους στόν Ἐρντογάν –ὁ κατάλογος δέν ἔχει τέλος. Ἔφθασε νά διαγράψει μέ photoshop ἀπό φωτογραφία σέ ἐπετειακή ἐκδήλωση στήν Μάνη στούς ἑορτασμούς τοῦ 2021 τήν Γιάννα Ἀγγελοπούλου, ἐπειδή τήν καταπίεζε τό ἐκτόπισμά της. Στήν θέση τῆς Γιάννας ὑπῆρχε μιά μεγάλη συστάδα γκαζόν μετά τήν ἀφαίρεση τῆς φιγούρας της.

Ὅλα αὐτά τά χρόνια τό Μαξίμου ἔβαζε τά τρόλ του νά μᾶς (μοῦ) κάνουν χυδαῖες προσωπικές ἐπιθέσεις στό διαδίκτυο, κυρίως στό facebook καί στό twitter. Tά θυμᾶμαι ἕνα ἕνα, εἰδικῶς τά ἐπώνυμα: Ἐκσυγχρονιστές ἤ νεομητσοτακικοί οἱ περισσότεροι, ὑπό τήν ἔννοια ὅτι ἀνακάλυψαν τήν ΝΔ στά γεράματά τους καί ὑπερασπίζονταν τίς ἐπιλογές της.

Τουρισμός: Από τα χαμόγελα στον προβληματισμό

Από το capital.gr

Οι επιχειρηματίες του τουρισμού έβλεπαν τη μειωμένη αγοραστική δύναμη των τουριστών φέτος το καλοκαίρι. Εντούτοις δεν περίμεναν πως η υστέρηση της κατανάλωσης θα αποτυπωνόταν στο τουριστικό καλάθι, καθώς η κίνηση από το εξωτερικό ήταν μεγάλη και οι πληρότητες κυμαίνονταν στα ίδια επίπεδα με πέρσι στα ξενοδοχεία της χώρας.

Τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος για το ταξιδιωτικό ισοζύγιο πληρωμών τον Ιούλιο έφεραν την τουριστική αγορά αντιμέτωπη με την πραγματικότητα.

Έπειτα από πολλές σεζόν, οι ταξιδιωτικές εισπράξεις εμφάνισαν πτώση κατά 4,2%, φτάνοντας στα 4,03 δισ. ευρώ, έναντι 4,2 ευρώ τον αντίστοιχο μήνα του 2023. Και μπορεί το τουριστικό ταμείο σε επίπεδο επταμήνου να είναι πάνω (οι ταξιδιωτικές εισπράξεις καταγράφουν άνοδο κατά 5,6% σε σύγκριση με την αντίστοιχη περίοδο του 2023, αγγίζοντας τα 11 δισ. ευρώ), όμως ο προβληματισμός για την πορεία του τουρισμού, στην καρδιά μάλιστα της τουριστικής περιόδου, είναι κάτι παραπάνω από έντονος.

Ποιος φταίει

Το προηγούμενο διάστημα τουριστικοί φορείς έκαναν λόγο για σημάδια κόπωσης, βλέποντας κυρίως τη μείωση στην εστίαση, την πτώση της μέσης δαπάνης ανά ταξίδι, αλλά και τη μεγάλη στροφή των επισκεπτών στα καταλύματα βραχυχρόνιας μίσθωσης. Στο επιβαρυμένο αυτό κλίμα ήρθαν να προστεθούν οι νέες επιβαρύνσεις για τον τουριστικό χώρο, όπως οι αυξήσεις σε τέλος ανθεκτικότητας στην κλιματική αλλαγή και τέλη παρεπιδημούντων, και η αύξηση του τέλους εισόδου για τους επιβάτες κρουαζιέρας.

Η μείωση των εσόδων από τον τουρισμό, που καταγράφεται τον μήνα Ιούλιο, αλλά υπάρχουν φόβοι πως θα συνεχιστεί και τον Αύγουστο, αποδίδεται από παράγοντες της αγοράς στην ακρίβεια, που οδηγεί τους επισκέπτες σε λιγότερες διανυκτερεύσεις και μικρότερο budget, αλλά και στις βραχυχρόνιες μισθώσεις τύπου Airbnb, που είναι πιο οικονομικές σε σύγκριση με τα πακέτα all inclusive.

Είναι χαρακτηριστικό πως τον Ιούλιο η μείωση της μέσης δαπάνης ανά ταξίδι έφτασε το 9,1%.

Πτωτικά οι βασικές δεξαμενές τουριστών

Η πτώση στα έσοδα άγγιξε σχεδόν όλες τις μεγάλες δεξαμενές από το εξωτερικό. Οι εισπράξεις από τη Γερμανία μειώθηκαν τον Ιούλιο κατά 9,9% και διαμορφώθηκαν στα 540 εκατ. ευρώ, ενώ οι εισπράξεις από τη Γαλλία μειώθηκαν κατά 34,2% στα 230 εκατ. ευρώ. Μείωση παρουσίασαν και οι εισπράξεις από την Ιταλία κατά 1,5%, οι οποίες έφτασαν στα 276 εκατ. ευρώ. Από τις λοιπές χώρες, αύξηση κατά 1,2% παρουσίασαν οι εισπράξεις από το Ηνωμένο Βασίλειο, οι οποίες διαμορφώθηκαν στα 720 εκατ. ευρώ, ενώ οι εισπράξεις από τις ΗΠΑ μειώθηκαν κατά 11,7% και διαμορφώθηκαν στα 219 εκατ. ευρώ.