Επιβεβαιώθηκε το καλό κλίμα!

του Άριστου Μιχαηλίδη από τον Φιλελεύθερο

Πανηγυρίζουν άραγε στο Κολωνάκι από τα μηνύματα της Νέας Υόρκης; Τους τα μετέφερε ο υπουργός Εξωτερικών, Γιώργος Γεραπετρίτης, μετά τη συνάντηση Μητσοτάκη και Ερντογάν. «Επιβεβαιώθηκε το καλό κλίμα», είπε.

«Επιβεβαιώθηκε η καλή συνεργασία, η οποία υπάρχει σε σημαντικά θέματα, τα οποία αφορούν τις δύο χώρες». Μεγάλη επιτυχία! Διότι, το καλό κλίμα είναι απαραίτητο. Η κλιματική αλλαγή που μας τάραξε, μόνο την Κύπρο επηρεάζει φαίνεται.

Λίγο πριν από αυτή τη διαπίστωση, στη συνάντηση των δύο, ο Ταγίπ Ερντογάν έκανε την ομιλία του στη Γενική Συνέλευση. «Η Τουρκία έχει δικαιώματα στην υφαλοκρηπίδα στα βόρεια και δυτικά του νησιού της Κύπρου», είπε, «ενώ οι Τουρκοκύπριοι έχουν δικαιώματα σε ολόκληρο το νησί». Πολύ καλό κλίμα, δεν είναι; Δεν είπε για το Καστελόριζο, δεν είπε για την Κρήτη. Για την Κύπρο είπε.

Εκτός από την Κύπρο, για τα υπόλοιπα, είπε πως «είναι προς το συμφέρον όλων των χωρών της περιοχής ο καθορισμός των θαλάσσιων περιοχών ευθύνης σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο». Είπε «διεθνές δίκαιο» και ενθουσιάστηκαν στην Αθήνα. Και, για να μην έχει κανένας αμφιβολία ότι και ο Τούρκος φασίστας έχει κι αυτός αδυναμία στο καλό κλίμα, εξήγησε: «Θέλουμε να δούμε το Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο θάλασσα ειρήνης, όπου θα γίνονται σεβαστά τα δικαιώματα όλων των πλευρών».

Είδες! Κι εμείς αυτό θέλουμε. Κι ο Χριστοδουλίδης κι ο Μητσοτάκης κι ο Γεραπετρίτης. Και ο Ροζάκης ακόμα. Άρα, συμφωνούμε. Γιατί να μην πανηγυρίζουμε; Θάλασσα ειρήνης θέλουμε όλοι. Απλώς, εμείς εδώ πρέπει να πάρουμε «γενναίες αποφάσεις» (όπως μας είπε τις προάλλες ο Γεραπετρίτης) για να μην χαλάμε το κλίμα. Το ότι πήγε ο Ερντογάν στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ και ζήτησε αναγνώριση του ψευδοκράτους και επέμενε ότι η «λύση των δύο κρατών» είναι η μόνη οδός για την επίλυση του Κυπριακού, να μην μας απασχολεί.

Μια εικόνα χίλιες λέξεις.....

Περιχαρής - όπως πάντα - η ελληνική αντιπροσωπεία για την μεγάλη "τιμή" να γίνει δεκτή έστω και για λίγο από τον νεοσουλτάνο της Άγκυρας στη Ν. Υόρκη. 

Μια συνάντηση σαν να μην τρέχει τίποτα το επικίνδυνο στα ελληνοτουρκικά. "Μια ωραία ατμόσφαιρα" που έλεγε στην ταινία κι ο αείμνηστος Ντίνος Ηλιόπουλος!  Κι ενώ ο Ερντογάν μιλώντας από το βήμα της γενικής συνέλευσης του ΟΗΕ,  λίγο πριν την προγραμματισμένη συνάντησή του με τον Έλληνα πρωθυπουργό, ζήτησε την αναγνώριση του ψευδοκράτους στην Κύπρο.

 Άγνωστο (ή γνωστό;) πλέον το τι συζητάνε σε βάρος του Ελληνισμού σε Ελλάδα και Κύπρο. 

Ο ισλαμοφασίστας ηγέτης έχει βρει πράγματι στο πρόσωπο των εικονιζομένων τους μόνους διεθνώς που δέχονται να τον "ξεπλένουν" διπλωματικά ενώ ανεμπόδιστα: 

- απειλεί καθημερινά βάναυσα και προκλητικά παντοιοτρόπως την πατρίδα μας με casus belli στην περίπτωση που "τολμήσει" να ασκήσει τα διεθνώς αναγνωρισμένα κυριαρχικά της δικαιώματα, με παραβιάσεις, εισβολή, αρπαγή εδαφών και μετατροπή μας σε κράτος μειωμένης κυριαρχίας, κάτι σαν νεο-οθωμανικό σαντζάκι

- στέλνει συστηματικά εδώ και χρόνια μεταναστευτικά κύματα στα νησιά και την ενδοχώρα με στόχο τη δημογραφική μας αλλοίωση και τη μελλοντική δημιουργία μιας ευμεγέθους μουσουλμανικής μειονότητας στην Ελλάδα

- κατέχει, εποικίζει και λεηλατεί εδώ και 50 χρόνια το 37% της Κύπρου απειλώντας τον Κυπριακό Ελληνισμό με πλήρη εξαφάνιση 

- υπερεξοπλίζεται νυχθημερόν ιδίως στον στόλο, παράγει βαλλιστικούς πυραύλους με στόχο τις πόλεις μας και επιδιώκει να αποκτήσει πυρηνικά όπλα 

- εισβάλλει σε γειτονικά κράτη (Ιράκ, Συρία, Λιβύη, Αρμενία)

- συγχρωτίζεται με τη διεθνή ισλαμική τρομοκρατία απειλώντας τη Δύση και το Ισραήλ συντασσόμενος πλήρως με το ευρασιατικό στρατόπεδο

- ασκεί μια ακραία ιμπεριαλιστική αναθεωρητική πολιτική στα Βαλκάνια, την ανατολική Μεσόγειο, τον Καύκασο, τη βόρεια και ανατολική Αφρική και την ευρύτερη Μέση Ανατολή.... 

Εν τούτοις, απέναντι στον πάντα σκυθρωπό σουλτάνο τα χαμόγελα περισσεύουν στη διπλωματική "μας" αποστολή! Εύγε! και εις ανώτερα....

ΑΟΖ Ή ΥΦΑΛΟΚΡΗΠΙΔΑΠ

ΔΕ ΘΑ ΑΝΑΦΕΡΘΩ ΣΕ ΠΡΟΣΩΠΑ για το χθεσινό ντιμπέϊτ, αλλά σε θέσεις.

Οι διατυπώσεις που ακούστηκαν ήταν πολλές. Κάποιες θετικές (με χαρά άκουσα για "πατριωτικό ΠΑΣΟΚ") και κάποιες ιδιαιτέρως προβληματικές.

Για την ώρα θα αναφερθώ μόνο στην κουβέντα: "υπάρχει μία και μόνο διαφορά (με την Τουρκία), η οριοθέτηση ΑΟΖ ΚΑΙ υφαλοκρηπίδας και όχι μόνο ΑΟΖ"

Και αυτή την κοτσάνα την πέταξε αυτός, ο οποίος κατά τα άλλα με εξέπληξε θετικά, διότι σε όλα τα υπόλοιπα θα συμφωνούσα απολύτως μαζί του!

ΕΔΩ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΙΣΩΣ ΝΑ ΚΑΝΩ ΜΙΑ ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΤΙΚΗ ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Αυτό που δεν γνωρίζουν οι Έλληνες σήμερα είναι ότι υπάρχει μία ισχυρή εσωτερική διένεξη μεταξύ των επιστημόνων, διπλωματών και πολιτικών μας ως προς τη σωστή  εθνική στρατηγική χάραξης των θαλασσίων ορίων της Ελλάδας. 

Από την μία πλευρά υπάρχει μία ομάδα που προτάσσει την ΑΟΖ (Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη) ως την «σωστή» προσέγγιση του θέματος, ενώ από την άλλη πλευρά βρίσκεται μία άλλη ομάδα, η οποία προβάλει την γεωλογική υφαλοκρηπίδα ως τη σωστή εθνική πρακτική.

Ή ΤΟ ΕΝΑ Ή ΤΟ ΑΛΛΟ. Και τα δύο μαζί, δε γίνεται. 

Ίσως είμαστε και η μοναδική χώρα στον κόσμο που θέτει στο τραπέζι ταυτόχρονα την ΑΟΖ και την υφαλοκρηπίδα. Δε βγάζει νόημα αυτή η διπολική στρατηγική. 

Μαρία Δελιβάνη: η «γαλάζια πατρίδα» στα τουρκικά σχολικά βιβλία

Δυστυχώς, το απευκταίο έγινε πραγματικότητα, εξαιτίας της παντελούς δικής μας αδράνειας για την αποτροπή του. Τα απειλητικά του επακόλουθα είναι, τώρα, μπροστά μας.

Της Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη

Αναφέρομαι, φυσικά, στη μυθοπλασία περί «γαλάζιας πατρίδας», που αφού επαναλήφθηκε κατά κόρον, και με κάθε ευκαιρία, δυστυχώς χωρίς αντίδραση εκ μέρους μας, και αφού έτσι έγινε σιωπηρώς αποδεκτή από τη διεθνή κοινότητα, κρίθηκε ώριμη για να ενταχθεί στα τουρκικά σχολικά βιβλία.

Σίγουρα δεν κομίζω γλαύκα εις Αθήνας υπενθυμίζοντας ότι, η εισαγωγή στα σχολικά βιβλία, αποτελεί την πιο επικίνδυνη και την πιο αποτελεσματική μεθόδευση αρπαγής αλλότριων κυριαρχικών δικαιωμάτων, χωρίς πολεμικές επιχειρήσεις. Η χρόνια επανάληψη διαβεβαιώσεων, σε διεθνές επίπεδο, ότι τμήματα εδάφους, θάλασσας ή αέρα ανήκουν στον επίδοξο εισβολέα, παρότι φυσικά δεν του ανήκουν, γίνεται μοιραία αποδεκτή, ιδίως όταν δεν υπάρχει ηχηρή και σοβαρή αντίδραση από το εκκολαπτόμενο θύμα.

Να υπενθυμίσω ότι η μέθοδος χρησιμοποιήθηκε επί δεκαετίες από τα Σκόπια και τους ομοϊδεάτες τους στην υφήλιο, για την παραποίηση της ιστορίας της Μακεδονίας. Οι εκεί μαθητές δάκρυζαν κάθε πρωί, στην ώρα της προσευχής, γιατί η «κακή Ελλάδα τους είχε αρπάξει την πατρίδα τους, τη Μακεδονία», σύμφωνα με τα όσα τους πιπίλιζαν το μυαλό οι δάσκαλοί τους. Όπως είναι γνωστό, για την αποτροπή αυτού του κακού δημιουργήθηκε η Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών και το ΙΜΧΑ, που όμως για σωρεία λόγων, που δεν είναι του παρόντος, δεν κατορθώθηκε να αναχαιτιστεί η καταστροφή.

Και ήδη, μετά την επιτυχή επιχείρηση της παραχάραξης της ιστορίας στη Μακεδονία, η μέθοδος επαναλαμβάνεται, με άλλα φυσικά πρόσημα, αλλά με τις ίδιες επιδιώξεις. 

Οι Τούρκοι μαθητές, ιδίως και επειδή βιώνουν σε πατρίδα που τιμά τη θρησκεία και σέβεται τις παραδόσεις και τις βασικές αξίες ζωής, θα ενστερνιστούν το μύθευμα περί της «γαλάζιας πατρίδας», και στη συνέχεια δεν θα υπάρχει δύναμις επί Γης, ικανή να το διαψεύσει ή και να το μεταβάλει στη συνείδησή τους.

Αναμφίβολα, όλα τα παραπάνω είναι παγκοίνως γνωστά. Ωστόσο, τα αναφέρω, προκειμένου να εκφράσω την απορία μου, για το πώς συμβαίνει να μην έχουμε αντιδράσει με νύχια και δόντια, στο αργό και μεθοδευμένο ξεδίπλωμα της «γαλάζιας πατρίδας», ενόσω επιπλέον είχαμε και το πρόσφατο φιάσκο του Σκοπιανού. Αλλά, αντιθέτως, οι δικοί μας αρμόδιοι επέλεξαν να προβάλουν προς πάσα κατεύθυνση το ιλαρού περιεχομένου μήνυμα (εν όψει των επικρατουσών συνθηκών), περί της επιθυμίας μας διατήρησης θερμών φιλικών σχέσεων με τους γείτονες. Με υποκλίσεις, με ανταλλαγές επισκέψεων, με τραπεζώματα εκατέρωθεν, αλλά και με μεθοδική απουσία σχετικών ανακοινώσεων, αν εξαιρέσει κανείς τις πιστές περιγραφές των εκατέρωθεν μενού.

Να πάει σπίτι του! Χθες...

Του Θανάση Κ. 

Μια μικρή ιστορική επισήμανση. Που είναι, όμως, σήμερα ιδιαίτερα επίκαιρη:

Μεταξύ 2013 και 2014, η κυβέρνηση Σαμαρά έκανε δύο "γεωπολιτικά ανοίγματα" (που προσέχθηκαν ελάχιστα τότε, αλλά αποδείχθηκαν πολλαπλής σπουδαιότητας αργότερα - και για να είμαστε δίκαιοι, τα σεβάστηκε η επόμενη κυβέρνηση Τσίπρα): 

-- Έκανε το στρατηγικό άνοιγμα στο Ισραήλ το 2013 (τον "άξονα": Ελλάδα-Κύπρος-Ισραήλ) όπως ονομάστηκε τότε. 

-- Και το στρατηγικό άνοιγμα στην Αίγυπτο το 2014 (το "τρίγωνο": Ελλάδα-Κύπρος-Αίγυπτος). 

Καλές διμερείς σχέσεις και με τις δύο χώρες υπήρχαν κι από πριν. Και Πρωθυπουργική επίσκεψη στο Ισραήλ είχε κάνει και ο Γιώργος Παπανδρέου λίγα χρόνια νωρίτερα)...

Εκείνο που διαφοροποιούσε, όμως, τις κινήσεις επί εποχής Σαμαρά ήταν ότι πήραν χαρακτήρα όχι απλώς "αναβάθμισης" διμερών σχέσεων, αλλά ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ σύγκλισης συμφερόντων - δηλαδή πρόπλασμα συμμαχιών - κάτι δηλαδή πιο μόνιμο και πιο ουσιαστικό...

Πράγμα που υπογραμμιζόταν με την προσθήκη - και στις δύο περιπτώσεις - και της Κύπρου. Τότε η Ελλάδα δεν "ξεχνούσε" την Κύπρο, αλλά την έβαζε ρητά στα διπλωματικά της "ανοίγματα"...

Στην Αίγυπτο μάλιστα, ο Σαμαράς έφτασε με το πρωθυπουργικό αεροσκάφος ΜΑΖΙ με τον τότε Πρόεδρο της Κύπρου, Νίκο Αναστασιάδη...

Κι ήταν προφανές ότι και στις δύο περιπτώσεις οι νέες αυτές "συμμαχίες" στρέφονταν - εμμέσως τουλάχιστον - κατά της Τουρκίας. Γιατί και το Ισραήλ του Νετανιάχου (τότε και τώρα) όπως και η Αίγυπτος του Σίσι (επίσης τότε και τώρα) είχαν πολύ σοβαρές αντιπαλότητες με την Τουρκία του Ερντογάν (τότε και τώρα)...

* Τα ανοίγματα αυτά του Σαμαρά προκάλεσαν και κάποιες "αντιδράσεις". 

-- Το άνοιγμα στο Ισραήλ και η συγκρότηση άξονα Ελλάδας-Κύπρου- Ισραήλ δεν άρεσε σε ένα τμήμα του διπλωματικού κατεστημένου της Αθήνας (και, φυσικά, σε κύκλους του ΕΛΙΑΜΕΠ). Ο πραγματικός λόγος ήταν γιατί στρεφόταν κατά της Τουρκίας. Ο λόγος που επικαλέστηκαν τότε ήταν ότι αυτή η "μονομερής" πρόσδεση της Ελλάδας (και της Κύπρου) με το Ισραήλ θα προκαλούσε τις αντιδράσεις των... Αράβων - λόγω Παλαιστινιακού - και θα επέφερε, λέει, "αντίποινα" των Αράβων σε βάρος της Κύπρου (κυρίως με αναγνώριση, εκ μέρους τους, των "κατεχομένων"...)

Κ. Γρίβας: Ακόμη και η δουλοπρεπής πολιτική έχει τα όριά τηε

ΠΗΓΗ:https://youtu.be/MKQwNNPf1WA?si=vgi0Woz32gIONmFo

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Eurovision 2024: Ποιος επέλεξε τους “Ελληνες – Τούρκους” χορευτές της ελληνικής συμμετοχής;

από Δημοσθένης Γκαβέας 

Τελικά ήταν κάτι περισσότερο από ένα μουσικό πανηγυράκι.

του Δημοσθένη Γκαβέα από την huffingtonpost.gr

Τελικά ήταν πολιτική η παρουσία της Μαρίνας Σάττι στον 68ο διαγωνισμό Eurovision, όπως καταδεικνύεται από μια σειρά επιλογών και δηλώσεων – λεκτικών και μη.

Οι χορευτές της Μαρίνας Σάττι δήλωσαν σε Αζέρικο κανάλι Ελληνες – Τούρκοι και συγκεκριμένα “Τούρκοι δυτικής Θράκης” αλλά μεγαλωμένοι στη Γερμανία. Τούρκος είναι και ο χορογράφος της Σάττι.

Η έκφραση της αγάπης της για την Τουρκία και οι αναφορές της περί μουσικής παράδοσης του Ιράν, του Αζερμπαϊτζάν και της Τουρκίας που υπερβαίνει τα σύνορα.

Οι δηλώσεις της ότι στο φετινό διαγωνισμό εκπροσωπεί και την Τουρκία.

Τα χασμουρητά και ο προγλωσσικός ακτιβισμός της ενάντια στην τραγουδίστρια από το Ισραήλ.

Ιερά Μονή της Χώρας: Βανδαλισμός χειρότερος από της

Μαύρη μέρα για τον παγκόσμιο πολιτισμό αποτελεί η έναρξη της λειτουργίας του Καθολικού της Ιεράς Μονής της Χώρας στην Πόλη ως τζαμί. Με την Άλωση της Πόλης το 1453, οι Οθωμανοί είχαν μετατρέψει την εκκλησία για πρώτη φορά σε τέμενος, καλύπτοντας περάλληλα με ασβάστη τα απαράμιλλου κάλλους ψηφιδωτά. Το 1948, η τότε κεμαλική κυβέρνηση την ενέταξε σε πρόγραμμα αναστήλωσης μνημείων και από το 1958 λειτούργησε ως μουσείο. Για το λόγο αυτό αποκαλύφθηκαν με την επιμέλεια ειδικών από τις ΗΠΑ, τοιχογραφίες περιλαμβανομένων και ψηφιδωτών, λαμπρό δείγμα της αγιογραφικής τέχνης που μέχρι τα τελευταία χρόνια ανθούσε στην πρωτεύουσα του μεσαιωνικού ελληνισμού. Η Μονή λειτουργούσε από τον 6ο μ.Χ.αιώνα σύμφωνα με την παράδοση. Είναι αποδεδειγμένο ότι ο ιερός ναός χτίστηκε από την Μαρία Δούκαινα, πεθερά του Αλεξίου Α’ Κομνηνού το 1077 μ.Χ., συντηρήθηκε από τον Ιωάννη Β’ Κομνηνό και ανακαινίστηκε τον 14ο αιώνα από τον Θεόδωρο Μετοχίτη, λόγιο και αξιωματούχο της εποχής των Παλαιολόγων.

Δυστυχώς, από την 2η Άλωση και μετά, καμμία σχεδόν βυζαντινή εκκλησία δεν έχει διασωθεί. Οι εκκλησίες είτε καταστράφηκαν, είτε σταδιακά μετατράπηκαν σε τζαμιά. Η συγκεκριμένη έγινε τζαμί με διάταγμα του Σουλτάνου Βαγιαζήτ Β΄. Αυτές που σήμερα λειτουργούν, είναι μεταγενέστερα δημιουργήματα επί Τουρκοκρατίας. Το Καθολικό της Μονής της Χώρας ήταν ένα από τα σπάνια δείγματα αποκαταστημένης εκκλησίας των βυζαντινών χρόνων. Αντίστοιχα και στην τουρκοκρατούμενη Θεσσαλονίκη, οι βυζαντινές εκκλησίες, με πιο γνωστές τον άγιο Δημήτριο και την Αγία Σοφία, σταδιακά μετατράπηκαν σε τζαμιά, για να αποδοθούν στην ορθόδοξη λατρεία μετά την απελευθέρωση.

Χώροι λατρείας υπάρχουν άφθονοι για τους Μωαμεθανούς της Κωνσταντινούπολης, είτε μεταξύ των αρπαγέντων από τους Χριστιανούς, είτε μεταγενέστερα δημιουργήματα. Καμμία ανάγκη δεν υπήρχε να κάνουν ξανά τζαμί την εκκλησία της Μονής της Χώρας. Έχει επισήμως διαβεβαιωθεί ότι τα ψηφιδωτά δεν θα θιγούν και ότι θα καλυφθούν με σεντόνια όσα βρίσκονται στο χώρο προσευχής. Και ότι θα συνεχίσει η λειτουργία του μνημείου ως μουσείου προσβάσιμου στους επισκέπτες με εισιτήριο. Ὀμως, έντονη είναι η ανησυχία για τις μετατροπές που επήλθαν κατά την τελευταία ανακαίνιση ενόψει της λειτουργίας του χώρου ως τζαμί.

Εάν φύγει ο Ερντογάν δεν θα αλλάξει η τουρκική επεκτατικότητα: Ας ακούσουν οι ελληνόφωνοι οπαδοί της “όποιας λύσης” τι λέει ο αρχηγός της τουρκικής αντιπολίτευσης

ΣΚΙΤΣΟ ΤΟΥ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ ΓΚΟΥΜΑ 10/05/2024

Του ΚΩΣΤΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ, Λευκωσία

Στην Τουρκία υπάρχει ενιαία πολιτική σε ό,τι αφορά τα μεγάλα εξωτερικά ζητήματα. Αν και η αντιπολίτευση κατηγορεί τον Ερντογάν για υποχωρητικότητα και το εννοεί, οι βασικές παράμετροι της πολιτικής παραμένουν οι ίδιοι.

Και τούτο θα πρέπει να ξεκαθαρίσει για να μην υπάρχουν ψευδαισθήσεις στην περίπτωση κατά την οποία θα εγκαταλείψει την εξουσία ο σημερινός Πρόεδρος της Τουρκίας, νεοσουλτάνος, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Εάν φύγει από την εξουσία το ΑΚΡ θα αλλάξει η Τουρκία πολιτική; Θα εγκαταλειφθεί η επεκτατική πολιτική, το «όραμα» για τη «Γαλάζια Πατρίδα»;

Αυτό δεν πρόκειται να γίνει επειδή εδώ και δυο και πλέον δεκαετίες έχει διαμορφωθεί μια πολιτική, η οποία στηρίχθηκε στον επεκτατισμό, που καθορίσθηκε εδώ και πολλά χρόνια. Άλλωστε αυτός ο επεκτατισμός έκπαλαι εκφράσθηκε σε βάρος Ελλάδος και κυρίως της Κύπρου. Ο Ερντογάν έχει επιβάλει αυτή τη στρατηγική καθορίζοντας συγκεκριμένα βήματα.

Ο πρόεδρος του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος (CHP) της αξιωματικής αντιπολίτευσης στην Τουρκία, Οζγκιούρ Οζέλ, σε δηλώσεις του αναφέρθηκε στην πολιτική που θα ακολουθήσει ο ίδιος και το κόμμα του και την ανάγκη συνεργασίας στα εθνικά και στα κρατικά θέματα της Τουρκίας.Μετά που ανέφερε πως έχει ζητήσει από τον Ερντογάν ενημέρωση για τα εθνικά θέματα κι αυτός του είπε πως αυτό θα γίνει από τους υπουργούς Εξωτερικών και Άμυνας, είπε σχετικά με το Κυπριακό:

Εμείς, η Τουρκία και η Δύση συνολικά...

Του Θανάση Κ. 

 

Γνωρίζουμε πολύ καλά - τώρα πια - τι ακριβώς είναι και που οδηγεί η περιβόητη ελληνοτουρκική "Συμφωνία των Αθηνών".

Ας δούμε, όμως, πρώτα, τι ΔΕΝ είναι:

* ΔΕΝ συνιστά συμφωνία διαλόγου με την Τουρκία. 

-- Διάλογος υπάρχει έτσι κι αλλιώς μεταξύ των δύο χωρών. Έχουν κανονικές διπλωματικές σχέσεις, άρα έχουν και "διαύλους επικοινωνίας". 

-- Συμμετέχουν στο ΝΑΤΟ, άρα υπάρχουν ευκαιρίες και δίαυλοι διαλόγου μεταξύ τους σε πολυμερή βάση. 

-- Γίνονταν περιοδικά και "Συμβούλια" μεταξύ των δύο χωρών, όπου όχι μόνο οι εκατέρωθεν Πρωθυπουργοί, αλλά και πολλοί υπουργοί κι από τις δύο πλευρές συναντιόνταν, συζητούσαν και υπέγραφαν διάφορες - "χαμηλής πολιτικής" - συμφωνίες μεταξύ τους. 

Άρα διάλογος γινόταν πάντα.

ΔΕΝ ξεκίνησε τώρα.

-- Κι ακόμα "διερευνητικός διάλογος" για τις ελληνοτουρκικές διαφορές, γινόταν από το 2002 περίπου, μέχρι το 2016, όταν διακόπηκε από την πλευρά της Τουρκίας. Και στη συνέχεια επανελήφθη από πέρσι.

Η Συμφωνία των Αθηνών ΔΕΝ "ξεκίνησε" τον «Ελληνοτουρκικό διάλογο». Και διάλογος θα εξακολουθεί να υπάρχει ακόμα και ΧΩΡΙΣ την "Συμφωνία των Αθηνών”...

* Επίσης η "Συμφωνία των Αθηνών" ΔΕΝ αποτρέπει τις προκλήσεις από πλευράς Τουρκίας. Από την ώρα που υπογράφηκε οι προκλήσεις συνεχίζονται - έμπρακτες ή ρηματικές - οι αλλεπάλληλες ΝΟΤΑΜ επανήλθαν, οι πιέσεις για αποστρατιωτικοποίηση των ελληνικών νησιών συνεχίζονται, οι έμπρακτες αμφισβητήσεις των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας κλιμακώνονται πλέον παντού: από τα παράλια της Πελοποννήσου μέχρι νοτίως του Καστελόριζου, μέχρι και στο... Ιόνιο ακόμα.

Τίποτα δεν σταμάτησε από την πλευρά της Τουρκίας. 

Απλώς η Ελλάδα έπαψε να αντιδρά! Έπαψε να διαμαρτύρεται σθεναρά, έπαψε να καταγγέλλει τις προκλήσεις της Τουρκίας στα διεθνή "φόρα".

* Μέχρι που ήλθε, προχθές, ο πρώην υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ (επί Προεδρίας Ομπάμα), Τζών Κέρρυ, ο οποίος ζήτησε δημόσια από την Ελλάδα:

-- Βρείτε τα, με την Τουρκία!

Δηλαδή να τα "βρούμε" πάνω στις τουρκικές διεκδικήσεις, αποκλειστικά πάνω σε ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα και ελληνική κυριαρχία.

-- Αυτά παθαίνει όποιος συμφωνεί να ΜΗΝ διαμαρτύρεται καν στις προκλήσεις επιθετικού γείτονα. 

-- Αυτά παθαίνει όποιος δέχεται να διακηρύσσει την "φιλία" του με όσους του επιβάλλουν τετελεσμένα, χωρίς να απαιτεί προηγουμένως τα αρθούν τα παράνομα "τετελεσμένα". 

Τουρκική πατριδογνωσία και “εποικοδομητικός διάλογος”

epa11015597 Greek Prime Minister Kyriakos Mitsotakis (L) talks with Turkish President Recep Tayyip Erdogan (R) after their meeting at Maximos Mansion in Athens, Greece, 07 December 2023. The Turkish president is visiting Athens in the context of the 5th Greece-Turkey High Level Cooperation Council. EPA/YANNIS KOLESIDIS

• 

  ΜΑΡΤΖΟΥΚΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ
• SHARE

Μετά την τουρκική αντίδραση για τα εξαγγελθέντα θαλάσσια πάρκα, για μία ακόμη φορά η Ελλάς δείχνει να εκπλήσσεται με την εισαγωγή της “Γαλάζιας Πατρίδας” και του “Γαλάζιου Ουρανού” στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα της Τουρκίας. Ταυτόχρονα ο Τατάρ του ψευδοκράτους επισημαίνει ότι οι Έλληνες δεν πρόκειται να πάρουν την Κύπρο όπως κάποτε την Κρήτη και πως τα κατοχικά στρατεύματα θα παραμείνουν για πάντα εκεί.

Οι ενέργειες αυτές προστίθενται στον κυκεώνα πλέον των τουρκικών διεκδικήσεων και προκλήσεων ενώ συνοδεύονται από την διαρκή εξοπλιστική κοσμογονία των Ενόπλων Δυνάμεων που διαθέτει η Τουρκία (ΤΕΔ) που παρέχεται κατά 80% από την ισχυρή εγχώρια πολεμική βιομηχανία τους. Παρόμοιες αναθεωρητικές απόψεις στα εκπαιδευτικά Αλβανικά εγχειρίδια καθώς και σειρά Σκοπιανών παραβιάσεων της εθνικά επιζήμιας συμφωνίας των Πρεσπών, παραμένουν άνευ ουσιαστικής εθνικής αντιδράσεως.

Η νέα γενεά της Τουρκίας θα μαθαίνει πλέον ότι έχει αναφαίρετα κυριαρχικά δικαιώματα στο μισό Αιγαίο και τη μισή Νοτιανατολική Μεσόγειο τα οποία “σφετερίζεται η Ελλάς, αφού τα νησιά δεν δικαιούνται υφαλοκρηπίδος και ΑΟΖ”. Θα εμπεδώνει ότι η Κύπρος και δεκάδες νησιά του Αιγαίου είναι τουρκικά και κατέχονται παρανόμως από την Ελλάδα, μεγάλος αριθμός άλλων νήσων αποτελούν “γκρίζες ζώνες”, ενώ αναιρείται η ελληνική κυριαρχία των εξοπλισμένων κυρίων νήσων του Ανατολικού Αιγαίου.

Έχοντας εμφυσήσει στη νέα γενεά το αίσθημα της “ελληνικής αδικίας και επιβουλής” η Τουρκία θα ζητήσει προσεχώς από τους νέους της να θυσιασθούν για την “απελευθέρωση” και την πραγματοποίηση του εθνικού τους οράματος. Η θέληση των νέων της Τουρκίας θα ενισχυθεί περαιτέρω με την θρησκευτική δογματική βεβαιότητα ότι πεθαίνοντας για την πατρίδα γίνονται «μάρτυρες» και κερδίζουν τον Ισλαμικό παράδεισο.

Η ιστορία που διδάσκεται στην Τουρκία

Η Ιστορία που διδάσκονται οι νέοι Έλληνες είναι “στρογγυλευμένη”, επιλεγμένη, αλλοιωμένη αλλά “πολιτικώς ορθή”… Ανεξαρτήτως της αντιστοίχου πρακτικής ομόρων κρατών, η διδασκαλία της ελληνικής Ιστορίας δε θα πρέπει, να ενισχύει “υπερβολικά” το εθνικό φρόνημα (μερικοί το ονομάζουν εθνικισμό). Προς τον σκοπό αυτό αφαιρείται ή υποβαθμίζεται “επικίνδυνη” ύλη της εθνικής συλλογικής μνήμης η οποία θα προσέδιδε δια της γνώσεως στους νέους μαχητικότητα, πνεύμα θυσίας και φιλοπατρίας αντί διεθνούς πασιφισμού και συγχύσεως με ψευδοδιλήμματα τύπου “βούτυρο ή κανόνια”…

Η εμπλουτισμένη ατζέντα των 6+3 προκλήσεων του ελληνοτουρκικού διαλόγου

Η επικείμενη επίσκεψη του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στην Άγκυρα και η συνάντηση του με τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν θα λάβει χώρα ενώ η Τουρκία έχει αναβαθμίσει την ατζέντα των προκλήσεων έτι περαιτέρω από το «Casus Belli».

Του Χρήστου Μαζανίτη

Στις 13 Μαΐου ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα βρίσκεται στην Άγκυρα, όπου θα συναντήσει τον Τούρκο Πρόεδρο Ταγίπ Ερντογαν, στο πλαίσιο του ελληνοτουρκικού διαλόγου που έχουν εγκαινιάσει οι δυο ηγέτες, με κύριο στόχο την διατήρηση των ήρεμων νερών στο Αιγαίο και τους ανοιχτούς διαύλους επικοινωνίας με απώτερο σκοπό την επίλυση – κάποια στιγμή στο μέλλον – της μοναδικής διαφοράς που αναγνωρίζει η Ελλάδα, αυτή της οριοθέτησης ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας.

Πρόσφατα, σε σχετικές του δηλώσεις ο υπουργός Εθνικής Άμυνας Νίκος Δένδιας είχε επισημάνει ότι «δεν βλέπει εξομάλυνση με το Casus Belli στο τραπέζι».

Τα 6 πιο βασικά ψεύδη της Τουρκίας, τα οποία διαρκώς επαναλαμβάνουν σε μια προσπάθεια να δηλητηριάσουν την διεθνή κοινή γνώμη σε βάρος της Ελλάδας, με βάση το Casus Belli

ΨΕΜΑ 1: Η Τουρκία, λένε, ενεργεί με βάση τις προβλέψεις του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας

Πόσες και πόσες φορές δεν το έχουμε ακούσει από το στόμα του Ερντογάν και των Υπουργών του! Ποια είναι η αλήθεια; Η Τουρκία είναι μία από τις ελάχιστες χώρες που ΔΕΝ έχουν δεχτεί να υπογράψουν τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS) του 1982, που αποτελεί σήμερα το νομικό πλαίσιο που διέπει όλες τις δραστηριότητες στους ωκεανούς και τις θάλασσες. Πώς είναι δυνατόν λοιπόν να ενεργούν οι Τούρκοι με βάση τις προβλέψεις ενός νομικού πλαισίου το οποίο οι ίδιοι δεν αποδέχονται;

ΨΕΜΑ 2: Διακηρύσσουν, προς πάσα κατεύθυνση, ότι η Τουρκία είναι το κράτος με την μεγαλύτερη ακτογραμμή στη Μεσόγειο

Το λένε γιατί παραβλέπουν επιδεικτικά την ακτογραμμή των ελληνικών νησιών, το λένε γιατί θεωρούν δολίως ως ελληνική ακτογραμμή, μόνο την ακτογραμμή της ηπειρωτικής Ελλάδας. Ποια είναι η αλήθεια; Σύμφωνα με τα στοιχεία του μη κερδοσκοπικού Διεθνούς Οργανισμού World Resources Institute, η ακτογραμμή της Ελλάδας έχει μήκος 15.147 χιλιομέτρων, ενώ η αντίστοιχη της Τουρκίας έχει μήκος 8.140 χιλιομέτρων. Με λίγα λόγια, το μήκος της τουρκικής ακτογραμμής είναι το 53,7% της αντίστοιχης ελληνικής!

ΨΕΜΑ 3: Υποστηρίζουν ότι με βάση το διεθνές δίκαιο, τα νησιά δεν έχουν δικαίωμα σε θαλάσσιες ζώνες, παρά μόνο χωρικά ύδατα

Δημήτρης Μάρτος: Η αβάσταχτη χαλαρότητα των εθνικών ανακλαστικών

Του Δημήτρη Μάρτου

Οι μεταπολιτευτικές ελληνικές αντιδράσεις απέναντι στην τουρκική επιθετικότητα, στην ουσία τους κατευναστικές ενώ στη ρητορική τους επαμφοτερίζουσες, φαίνεται τελικά να ευνοούν τη στρατηγική του εχθρού. Και επειδή το τουρκικό κράτος είναι εχθρικό κράτος, λόγω του στρατηγικού επεκτατικού του αναθεωρητισμού που θέλει την Ελλάδα δορυφόρο της και επαρχίες της τμήματα της «γαλάζιας πατρίδας», η πολιτική της «εύνοιας» αγγίζει τα όρια της εθνικής μειοδοσίας.

Η απολογητική απάντηση της ελληνικής κυβέρνησης στο ζήτημα των «θαλασσίων πάρκων» ότι «είναι περιβαλλοντικό ζήτημα!», υπονοώντας ότι δεν άπτεται κυριαρχικών δικαιωμάτων, προκάλεσε σύγχυση και απογοήτευση. Η πολιτική κατευνασμού, εκτός του ότι δημιουργεί εκνευρισμό, θυμό και υποσκάπτει το ηθικό του λαού, δεν καταπραΰνει τους Τούρκους. Απεναντίας τους ξεθαρρεύει. Αυτή είναι η εμπειρία της μεταπολίτευσης.

Το τουρκικό κράτος όχι μόνον μας ταλαιπωρεί ιστορικά, μας συρρικνώνει και μας απειλεί, αλλά είναι και αντιδημοκρατικό, πολεμοκάπηλο και μη αποδεκτό, τουλάχιστον στην κοινή γνώμη του δυτικού κόσμου, ώστε να ελπίζουμε σε μια «εποικοδομητική συνάντηση». Και πώς μπορεί να χαριεντίζεται κανείς με τους εκπροσώπους αυτού του ιστορικού μορφώματος, που η μόνη σχέση που δημιουργούν είναι της έντασης και των απειλών και μετά σε καλούν να τους πεις ότι «όλα βαίνουν καλώς», και συ να ενδίδεις στο όνομα αφηρημένων και ανερμάτιστων κανόνων καλής γειτονίας;

Τι πάει να κάνει λοιπόν ένας Έλληνας πρωθυπουργός στην Άγκυρα; τι να αποδείξει; Ότι εμείς είμαστε πολιτισμένοι, που ανεχόμαστε τις αμφισβητήσεις των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων από ένα αδίστακτο και απατηλό καθεστώς και μάλιστα στο όνομα ενός παραπλανητικού καταλαγιάσματος των παραβιάσεων στο Αιγαίο; Ένας «πολιτισμένος» οφείλει να αποκαλύπτει αυτό το καθεστώς στα διεθνή φόρα και όχι να το διευκολύνει. Και πρέπει, τουλάχιστον, να του ζητήσει πρώτα να σταματήσει τις προκλήσεις του. Υπάρχουν και κάποιες κόκκινες γραμμές εθνικής αξιοπρέπειας.

Ο πρωθυπουργός δεν είναι κάποιος διπλωμάτης, είναι εκφραστής πρωτίστως του εθνικού φρονήματος και της εθνικής αξιοπρέπειας. Πώς μπορεί να συναντάται με τον ηγέτη ενός καθεστώτος που επιβουλεύεται εθνικά σου εδάφη, που ο στρατός του κατέχει το 37% της Κύπρου, που δεν σέβεται τα συλλογικά δικαιώματα των εθνοτήτων της Μικράς Ασίας, που δεν αναγνωρίζει την Γενοκτονία των Ποντίων, που μαγαρίζει την Αγία Σοφία και άλλα χριστιανικά μνημεία από το φυσικό και θεολογικό τους νόημα, που διεξάγει επιχειρήσεις εθνοκτονίας απέναντι στους Κούρδους, για να υπενθυμίσουμε κάποιες από τις ασχήμιες του τουρκικού κράτους;

Η ελαφρότητα της μεταπολιτευτικής εξωτερικής πολιτικής

Είναι χρήσιμο νομίζω να θυμηθεί κανείς ενόψει της συνάντησης της 13ης Μαΐου ότι η σύγχρονη φάση της επεκτατικής πολιτικής της Τουρκίας άρχισε από τον Ιούνιο του 1985, με την περίφημη οδηγία του τότε πρωθυπουργού της προς το υπουργείο εσωτερικών της Τουρκίας, για τη διόρθωση όλων των χαρτών που αφορούσαν το Αιγαίο. Μια διόρθωση που ερχόταν ως συνέχεια της περιβόητης ΝΟΤΑΜ 714 του 1974 που δεν αναγνώριζε το εύρος του FIR Αθηνών, δηλαδή, ότι τα εναέρια σύνορα ταυτίζονταν με τα θαλάσσια, τα οποία ήταν αναγνωρισμένα από δύο διεθνείς συμβάσεις που υπέγραψε και η Τουρκία: του Σικάγου (ICAO) (1944) και του Παρισιού (1952). Τα σύνορα Ελλάδας-Τουρκίας ορίστηκαν, με τη Συνθήκη της Λωζάννης, στη μέση γραμμή, ανάμεσα στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου και στις ακτές της Μικράς Ασίας. Οι Ιταλοί, που κατείχαν τα Δωδεκάνησα, υιοθέτησαν τη μέση γραμμή με μια συμφωνία με τους Τούρκους το 1932, επεκτείνοντάς την μέχρι το Καστελόριζο. Μέχρι το 1974 η Τουρκία αναγνώριζε αυτά τα σύνορα.

Μετά την ανακοίνωση, όμως, το 1977, του Στεϊτ Ντιπάρτμεντ, ότι υπάρχουν «ασυνήθιστες γεωγραφικές διευθετήσεις στο Αιγαίο», χωρίς η ελληνική κυβέρνηση τότε να αντιδράσει, ενθαρρύνθηκε η Τουρκία να εκδώσει το 1985 νέους χάρτες που δεν παρουσίαζαν πλέον το Αιγαίο ως κλειστή ελληνική θάλασσα, αλλά ως θάλασσα με διεθνείς και εναέριες περιοχές που μπορούσαν να αναπτύσσονται και οι Τούρκοι. Αυτή η αμφισβήτηση κυριαρχικών δικαιωμάτων στο Αιγαίο, θα υποδαυλιστεί και από την ‘’συμφωνία’’ Παπανδρέου-Οζάλ στο Νταβός, το 1988, και το Σύμφωνο Γιλμάζ-Παπούλια, το 1989. Με πρόσχημα την αποφυγή πολέμου («μη πόλεμος») και την αναγνώριση των περιουσιών των Ελλήνων της Κπολης, οι συμφωνίες αυτές έδωσαν το δικαίωμα στην Τουρκία να κάνει «χρήση της ανοιχτής θάλασσας και του διεθνούς εναερίου χώρου του Αιγαίου», διασπώντας έτσι την ενότητα του, δρομολογώντας και τη στρατηγική της «συνδιαχείρισής» του.

Μανώλης Κοττάκης: Οδηγούμαστε σε Φινλανδοποίηση της Ελλάδας από την Τουρκία

Αντίδραση της Τουρκίας στην ανακήρυξη 2 θαλάσσιων πάρκων!

Αναστάσιος Λαυρέντζος

Η αντίδραση της Τουρκίας στην ανακήρυξη 2 θαλάσσιων πάρκων σε Αιγαίο και Ιόνιο, αποδεικνύει ότι η περίφημη "ελληνοτουρκική φιλία" των Μητσοτάκη-Γεραπετρίτη είχε δύο συνέπειες:

1.Το "ξέπλυμα" της τουρκικής επιθετικότητας, ώστε η Τουρκία να πάρει τα F16.

2.Κάθε φορά που η Ελλάδα θα επιχειρεί να ασκήσει τα δικαιώματα της στο Αιγαίο και στην Αν. Μεσόγειο η Τουρκία θα την καταγγέλλει για μονομερείς ενέργειες που παραβιάζουν τη "Συμφωνία της Αθήνας".

Εκεί δηλαδή που μας χρωστάγανε, μας πήραν και το βόδι. Αυτά όμως συμβαίνουν ότι η πολιτική σου είναι "ό,τι θέλουν οι σύμμαχοι". Και οι "σύμμαχοι" βεβαίως καταλαβαίνουν με ποιους έχουν να κάνουν, και κάνουν αυτά που τους βολεύουν περισσότερο.

Κρίμα βέβαια στον αγώνα της ομογένειας στις ΗΠΑ και στον Μενέντεζ που είπε όλα όσα θα έπρεπε να λένε οι ελληνικές κυβερνήσεις επί χρόνια.

ΠΗΓΗ:https://twitter.com/LavrentzosA/status/1778350962815520965?t=GTmErZoqT-15kqtT6CM6Ww&s=19

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

"Ξεπλένουμε" την Τουρκία! Κανονικά πια...

 

Του Θανάση Κ. 

 

Πριν τέσσερις περίπου μήνες, αρχές Δεκεμβρίου 2023 υπογράφηκε η "Συμφωνία των Αθηνών". 

Μια "Συμφωνία" που μετονομάστηκε αμέσως σε "Διακήρυξη των Αθηνών, ή "Διακήρυξη ΠΕΡΙ Φιλίας και σχέσεων Καλής Γειτονίας" μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας...

"Περί Φιλίας..." 

Όπως λέμε περί πάντων και άλλων τινών...

Που τόνιζε η ίδια, στην τελευταία της παράγραφο, ότι ΔΕΝ είναι δεσμευτική για τίποτα - και για κανένα από τα δύο μέρη!

Κι ονομάστηκε "Διακήρυξη" κι όχι "Συμφωνία" γιατί όποιο διπλωματικό κείμενο ΔΕΝ δεσμεύει κανένα και για τίποτα ΔΕΝ θεωρείται "Συμφωνία".

 

Στις Διεθνείς Σχέσεις οι ΜΗ δεσμευτικές "διακηρύξεις αρχών" μεταξύ κρατών έχουν μικρότερη αξία απ' ό,τι το χαρτί πάνω στο οποίο είναι τυπωμένες. 

Ιδιαίτερα όταν οι Διεθνείς Σχέσεις καθορίζονται από το Διεθνές Δίκαιο, όποιο διμερές κείμενο ΔΕΝ είναι δεσμευτικό θεωρείται απλώς "έκθεση ιδεών". Μηδενικής πρακτικής σημασίας...

Γιατί ό,τι δεν "δεσμεύει" και δεν δημιουργεί δικαιώματα και υποχρεώσεις εκατέρωθεν, δε "θεραπεύει" αδικίες του παρελθόντος, ούτε αποτρέπει αδικίες του μέλλοντος. Ούτε αποκαθιστά ισορροπίες δυνάμεων...

Κι εμφανίστηκαν κάποια γελοία "κέντρα" εδώ στην Ελλάδα - πολιτικοί, δημοσιογραφικοί και διπλωματικοί κύκλοι - να πανηγυρίζουν ότι "για πρώτη φορά οι Πρωθυπουργοί Ελλάδας και Τουρκίας δεσμεύτηκαν για σχέσεις καλής γειτονίας"...

Υπογράφοντας μια... "διακήρυξη" που η ίδια τόνιζε πως δεν είναι "δεσμευτική" για τίποτα απολύτως!  

  

* Στην πραγματικότητα όμως η "Διακήρυξη των Αθηνών", είχε πρακτική σημασία. Τριπλή μάλιστα:

-- Πρώτον, "ξεπλένει" την Τουρκία στα μάτια της Διεθνούς Κοινότητας, για τις προκλήσεις της κατά της Ελλάδας και της Κύπρου. 

Αφού η Ελλάδα υπογράφει "Διακήρυξη περί Φιλίας" με την Τουρκία, την ώρα που η Τουρκία και συνεχίζει να απειλεί ανοικτά και συνεχίζει να δημιουργεί νέα τετελεσμένα σε βάρος της Ελλάδας, αυτό μπορεί να σημαίνει ένα πράγμα μόνο: 

Ότι η Ελλάδα αναγνωρίζει εμμέσως κάποια "δίκαια" από την πλευρά της Τουρκίας! Αυτό τουλάχιστον ισχυρίζονται πλέον οι Τούρκοι...

Αφού η ίδια η Ελλάδα - δηλαδή η χώρα ενάντια στην οποία κυρίως στρέφεται η Τουρκική προκλητικότητα - σπεύδει να την νομιμοποιήσει εμμέσως.

Αυτό είναι "ξέπλυμα" της Τουρκίας, από την πλευρά μας...

-- Δεύτερον, όλες οι υπόλοιπες χώρες της περιοχής μας, που κατήγγελλαν κι αυτές τα τουρκικά τετελεσμένα στην Ανατολική Μεσόγειο, βλέπουν ξαφνικά την Ελλάδα, το κύριο θύμα αυτών των τουρκικών προκλήσεων, να διακηρύσσει τη... "φιλία" της με τη Χώρα-Πειρατή της περιοχής!

Αυτό είναι μήνυμα προς τις χώρες αυτές να ΜΗΝ υπολογίζουν στη συμμαχία με την Ελλάδα για να αντιμετωπιστεί ο "Πειρατής". 

Είναι ξέπλυμα της Τουρκίας αφού διαλύει τις συμμαχίες που μπορούσαν να δημιουργηθούν από γειτονικές χώρες εναντίον της Τουρκίας εξ αιτίας της προκλητικότητάς της. 

Ο Aντώνης Σαμαράς συζητά με τον Αλέξη Παπαχελά | Μεταπολίτευση, 50 χρόνια μετά | Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Ο Aντώνης Σαμαράς σε μια συζήτηση εφ’ όλης της ύλης με τον Αλέξη Παπαχελά, από την είσοδό του στην πολιτική μέχρι σήμερα.

 Κεφάλαια 0:00

- Εισαγωγή 1:16

- Διάλογος ή συνθηκολόγηση; 2:12 

- «Το θέμα των Σκοπίων δεν έχει λήξει» 5:43 

- «Δεν είναι δυνατόν τρία κόμματα να συμπίπτουν στα ελληνοτουρκικά» 7:00

- Είσοδος στην πολιτική 10:18 

- «Τα πήγες περίφημα» 12:59

- Καραμανλής ή Παπανδρέου; 16:36 

- Για τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη 20:34 

- Συζήτηση με την Α. Μέρκελ: «Βγείτε από την Ευρωζώνη» 24:33

- Ο «απόμακρος κυβερνητισμός» των Βρυξελλών 26:10 

- Η κορυφαία στιγμή της Μεταπολίτευσης (και το αντίθετο) 28:02 

- Αντιδυτικισμός 31:39

- Το τηλεφώνημα του Γιώργου Παπανδρέου 33:02 

- Ο ρόλος των δανειστών στο τέλος της πρωθυπουργίας του 35:05 

- Η πιο δύσκολη μέρα στο Μαξίμου 39:50 

- Το μεγαλύτερο μάθημα της Μεταπολίτευσης 44:42 

- Απομνημονεύματα

Τρεις πρώην υπουργοί Εξωτερικών στο συνέδριο της «Κ» | Μεταπολίτευση: 50 χρόνια μετά | Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος, η Ντόρα Μπακογιάννη και ο Νίκος Κοτζιάς, πρώην Υπουργοί Εξωτερικών της χώρας, συζητούν με τον Καθηγητή Διεθνών Σχέσεων του Αμερικανικού Κολλεγίου Ελλάδος και Διευθυντή Ινστιτούτου Διεθνών Υποθέσεων (IGA) Κωνσταντίνο Φίλη και την Καθηγήτρια Ιστορίας και Διεθνών Σχέσεων του Πανεπιστημίου Πειραιά και Γενική Διευθύντρια του Συμβουλίου Διεθνών Σχέσεων Κωνσταντίνα Μπότσιου, τα πιο κρίσιμα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής που έχουν σημαδέψει την Ελλάδα, από το 1974 μέχρι και σήμερα. Τη συζήτηση συντόνισε ο Διευθυντής της αγγλόφωνης έκδοσης της εφημερίδας «Η Καθημερινή», Αθανάσιος Έλλις.

Ζητείται "Συναίνεση" για... πλήρη Συνθηκολόγηση!

Του Θανάση Κ. 

 

Η κα Μπακογιάννη είπε ανοικτά πριν λίγες μέρες – σε ημερίδα της «Καθημερινής» για τα 50 χρόνια της «Μεταπολίτευσης» - ότι στην Ελλάδα πρέπει να υπάρξει ευρύτατη «συναίνεση» για να μπορέσουμε να τα βρούμε με την Τουρκία.

Από πρώτη άποψη, η δήλωση είναι «αθώα»...

Άλλωστε, γενικά μιλώντας, η συναίνεση είναι "καλόν πράγμα"...

Αλλά στην Πολιτική – και σε όλες τις εφαρμοσμένες τέχνες – τίποτα δεν είναι όσο «αθώο» φαίνεται από πρώτη άποψη. Ο «διάολος βρίσκεται στην λεπτομέρεια»...

* Μια μικρή "λεπτομέρεια" εδώ, είναι ότι στα ελληνοτουρκικά ΔΕΝ είναι «ζητούμενο» η συναίνεση. ΥΠΑΡΧΕΙ συναίνεση εδώ και δεκαετίες!

Ευρύτατη συναίνεση μάλιστα... 

Όλοι συμφωνούμε ότι η Ελλάδα οφείλει να συζητήσει με την Τουρκία τις «διαφορές» της, αλλά όχι όλα όσα η Τουρκία εμφανίζει κατά καιρούς ως διμερείς «διαφορές». Οφείλει να συζητήσει, αλλά χωρίς να κάνει πίσω από την κυριαρχία και τα κυριαρχικά της δικαιώματα, όπως τα προβλέπουν οι Διεθνείς Συνθήκες και το Διεθνές Δίκαιο.

  

Και υπάρχει επίσης, πλήρης συμφωνία μέσα στην Ελλάδα, ότι με την Τουρκία ΔΕΝ μπορέσαμε να τα βρούμε ως τώρα, 

- γιατί η Τουρκία θέλει να αναθεωρήσει σε βάρος μας τις Διεθνείς Συνθήκες που έχει η ίδια υπογράψει (όπως οι Συνθήκες της Λοζάνης και του Μοντρέ) 

- και ΔΕΝ αναγνωρίζει η ίδια το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας όσον αφορά τα κυριαρχικά μας δικαιώματα. 

Του Νίκου Παστελάκου

Ο Γιάννης Βαληνάκης και ο Άγγελος Συρίγος είναι άνθρωποι προερχόμενοι από την συντηρητική παράταξη με άριστες γνώσεις στα εθνικά θέματα. Μάλιστα πολλές φορές ήταν καλεσμένοι σε εκδηλώσεις-συζητήσεις για τα θέματα αυτά που οργανώνονταν ακόμη και από την Πατριωτική Αριστερά. 

Και ξαφνικά, χωρίς εμφανή λόγο για εμάς, ο Άγγελος Συρίγος δηλώνει ακατανόητα πράγματα, τα οποία μετά από λίγο τα παίρνει πίσω, λειτουργώντας ως λαγός μελλοντικών συμφωνιών και όχι ως Καθηγητής που εξέφραζε τις πάγιες εθνικές θέσεις. Δεν αρχίζουμε καλά στο νέον έτος που βαδίζουμε.

Ας επαναλάβουμε για μια ακόμη φορά τα διεθνώς ισχύοντα για τις νήσους του Αιγαίου.

Στη Συνδιάσκεψη του Λονδίνου, 13 Φεβρουαρίου 1914, οι Κυβερνήσεις των Μεγάλων Δυνάμεων αποφάσισαν να αναγνωρίσουν την κυριαρχία της Ελλάδας επί, «όλων των νησιών του Αιγαίου που έχουν καταληφθεί από αυτήν, με την εξαίρεση της Ίμβρου, της Τενέδου και του Καστελόριζου». Ως εκ τούτου, το εν λόγω άρθρο αποτέλεσε την de jure αναγνώριση της ελληνικής κυριαρχίας επί του συνόλου των νησιών του Αιγαίου, καθώς επίσης και επιστροφή στην Τουρκία των νήσων Ίμβρου, Τενέδου και Καστελόριζου.

Το καθεστώς των νήσων Λήμνου και Σαμοθράκης διέπεται από τη Σύμβαση της Λοζάνης για τα Στενά του 1923, η οποία αντικαταστάθηκε σε κάποια σημεία με τη Σύμβαση του Montreux του 1936. 

Το καθεστώς των νήσων Μυτιλήνης, Χίου, Σάμου και Ικαρίας διέπεται από τη Συνθήκη Ειρήνης της Λοζάνης του 1923 και το καθεστώς των Δωδεκανήσων διέπεται από τη Συνθήκη Ειρήνης των Παρισίων του 1947. 

Η αποστρατιωτικοποίηση των ελληνικών νησιών Λήμνου και Σαμοθράκης- η οποία μαζί με την αποστρατιωτικοποίηση των Δαρδανελίων, της Θάλασσας του Μαρμαρά και του Βοσπόρου, καθώς επίσης και των τουρκικών νησιών Ίμβρου (Gokceada), Τενέδου (Bozcaada) και Λαγουσών (Tavcan), αρχικώς προεβλέπετο από τη Σύμβαση της Λοζάνης για τα Στενά του 1923, καταργήθηκε από τη Σύμβαση του Montreux του 1936 η οποία, όπως ρητώς μνημονεύεται στο προοίμιό της, αντικατέστησε στο σύνολό της την προαναφερόμενη Σύμβαση της Λοζάνης.