- Αρχική σελίδα
- ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ
- 1940
- ΕΡΤFLIX
- ΜΑΤΙΕΣ ΣΤΟ ΧΘΕΣ
- ΑΝΘΟΛΟΓΙΟΝ
- ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ
- ΘΕΑΤΡΟ ΣΤΟ ΡΑΔΙΟ
- ΘΕΑΤΡ/ΜΟΥΣ/ΒΙΒΛΙΟ
- ΘΕΑΤΡΟ
- ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ
- ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΚΑΪ
- ΑΡΧΕΙΟ ΕΡΤ
- ΜΟΥΣΙΚΗ
- ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ
- Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΜΟΥ
- ΤΥΠΟΣ
- ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟΣ
- ΟΛΑ ΔΩΡΕΑΝ
- ΒΙΝΤΕΟ
- forfree
- ΟΟΔΕ
- ΟΡΘΟΔΟΞΑ ΗΧΟΣ
- ΔΩΡΕΑΝ ΒΟΗΘΕΙΑ
- ΦΤΙΑΧΝΩ ΜΟΝΟΣ
- ΣΥΝΤΑΓΕΣ
- ΙΑΤΡΟΙ
- ΕΚΠ/ΚΕΣ ΙΣΤΟΣ/ΔΕΣ
- Ο ΚΟΣΜΟΣ ΜΑΣ
- ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ
- ΓΟΡΔΙΟΣ
- SOTER
- ΤΑΙΝΙΑ
- ΣΙΝΕ
- ΤΑΙΝΙΕΣ ΣΗΜΕΡΑ
- ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
- Ε.Σ.Α
- skaki
- ΤΕΧΝΗ
- ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
- ΑΡΙΣΤΟΜΕΝΗΣ
- gazzetta.gr
- ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ
- ΑΝΤΙΦΩΝΟ
- ΔΡΟΜΟΣ
- ΛΥΓΕΡΟΣ
- ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ...
- ΚΕΙΜΕΝΑ ΠΑΙΔΕΙΑΣ
- γράμματα σπουδάματα...
- 1ο ΑΝΩ ΛΙΟΣΙΩΝ
- ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ & ΓΛΩΣΣΑ
- ΓΙΑΓΚΑΖΟΓΛΟΥ
- ΜΥΡΙΟΒΙΒΛΟΣ
- ΑΡΔΗΝ
- ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΥΠΕΠΘ
- ΕΙΔΗΣΕΙΣ
- ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ
- ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ
Δευτέρα 11 Ιουλίου 2022
Το αναδυόμενο κύμα της νέας παγκόσμιας κοινωνικής αναταραχής
Κυριακή 10 Ιουλίου 2022
Ο σημερινός πόλεμος στην Ουκρανία έρχεται από μακριά
Ο ελληνικός εμφύλιος του ρωσο-ουκρανικού πολέμου
Του Βλάση Αγτζίδη από fb
Ο ελληνικός εμφύλιος του ρωσο-ουκρανικού πολέμου
Τί ροκανίζει την Αμερικανική ηγεμονία
Παρασκευή 10 Ιουνίου 2022
ΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ, Ο ΦΟΒΟΣ ΚΑΙ Η ΦΟΒΙΑ - του ΚΩΣΤΑ ΜΕΛΑ
*
του ΚΩΣΤΑ ΜΕΛΑ
1.
Ο κόσμος γύρω μας είναι πολύπλοκος και αινιγματικός και συχνά είναι δύσκολο να τον κατανοήσουμε και ακόμα δυσκολότερο να τον χειριστούμε. Οι ψυχολογικές και φιλοσοφικές θεωρίες της αντίληψης επισημαίνουν συχνά ότι, για να διαχειριστεί το πολύπλοκο αυτό σύστημα, ο ανθρώπινος νους αναπτύσσει διάφορους ταξινομητικούς μηχανισμούς, οι οποίοι στηρίζονται σε πλήθος αυθαιρέτων προϋποθέσεων. Οι ταξινομητικοί αυτοί μηχανισμοί είναι αναγκαίοι για να μπορέσουμε να λειτουργήσουμε στο πλαίσιο του πολύπλοκου αυτού συστήματος. Οι συνεχείς εκλογικεύσεις στους οποίους προβαίνει ανελλιπώς το ανθρώπινο είδος αποτελούν μόνιμο ιδεολογικό μηχανισμό επιβίωσης. Οι άνθρωποι, απλά, για να επιβιώσουν, συνεχώς εκλογικεύουν.
2.
Μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, ήταν λογικό οι δυτικές αρχηγεσίες και τα δυτικά ΜΜΕ να εξαπολύσουν ένα πόλεμο στο ιδεολογικό επίπεδο και στο αντίστοιχο της επικοινωνίας προκειμένου να συμβάλλουν από τη μεριά τους στην ανάδειξη όλων των ζητημάτων που η Ρωσία, κατά την άποψή τους, βρίσκεται εν αδίκω, προσανατολίζοντας την κοινή γνώμη της Δύσης σε συνολική υποστήριξη των κατευθυνόμενων ενεργειών τους έναντι του κοινού εχθρού. Όμως αυτό που στην πράξη επικράτησε ήταν κάτι πολύ διαφορετικό. Κάτι που υπερβαίνει κατά πολύ την αναμενόμενη εκλογίκευση – δικαιολόγηση των ενεργειών της Δύσης και την απόλυτη καταδίκη των αντίστοιχων ρωσικών ενεργειών.
Λες και ξαφνικά κάποιο κρυμμένο σύνδρομο ξαναβγήκε στην επιφάνεια στις δυτικές αρχηγεσίες το οποίο θα μπορούσε να λάβει τα χαρακτηριστικά ενός είδους «ρωσοφοβίας».
Τρίτη 7 Ιουνίου 2022
Γεωπολιτική της Μαύρης Θάλασσας και ο έλεγχος των στρατηγικών υδάτινων οδών από τη Ρωσία: Το στενό του Κερτς και η θάλασσα του Αζόφ
Από την ένωση της Κριμαίας με τη Ρωσία τον Μάρτιο του 2014, η είσοδος στην Αζοφική θάλασσα ελέγχεται πλήρως από τη Ρωσία. (δείτε την εικόνα παρακάτω).
Το άρθρο που ακολουθεί είναι μια αναθεωρημένη και ενημέρωση ενός προηγούμενου άρθρου της GR από τον Michel Chossudovsky . Παρέχει μια σύντομη περίληψη της Γεωπολιτικής της Μαύρης Θάλασσας και της Θάλασσας του Αζόφ, καθώς και ορισμένες παρατηρήσεις για τον πόλεμο της Ουκρανίας. (Ενημερώθηκε στις 5 Ιουνίου 2022)
***
Εισαγωγή
Ιστορικά, το στενό του Κερτς στην Ανατολική Κριμαία έπαιξε στρατηγικό ρόλο.
Αποτελεί μια στενή θαλάσσια πύλη που συνδέει τη Μαύρη Θάλασσα μέσω της Θάλασσας του Αζόφ με τις κύριες πλωτές οδούς της Ρωσίας, συμπεριλαμβανομένου του Ντον και του Βόλγα.
Εξασφαλίζει επίσης τη θαλάσσια διέλευση από τη Μαύρη Θάλασσα στη Μόσχα, για να μην αναφέρουμε τη στρατηγική θαλάσσια διαδρομή μεταξύ της Κασπίας Θάλασσας (μέσω του καναλιού Βόλγα-Ντον) προς τη Μαύρη Θάλασσα και τη Μεσόγειο.
Ο Βόλγας συνδέει επίσης την Κασπία Θάλασσα με τη Βαλτική Θάλασσα καθώς και με τη διαδρομή της Βόρειας Θάλασσας, μέσω της πλωτής οδού Βόλγα-Βαλτικής που συνδέει τον Βόλγα μέσω ενός συστήματος καναλιών με τη Βαλτική Θάλασσα μέσω του Νέβα.
Χάρτης: The United Deep Waterway System of European Russia.
Αυτό που διακυβεύεται είναι ένα ολοκληρωμένο σύστημα πλωτών οδών που συνδέει τη Μαύρη Θάλασσα και την Κασπία Θάλασσα με τη Βαλτική και τη Βόρεια Θάλασσα. Από αυτή την άποψη, το στενό Κερτς στην Ανατολική Κριμαία είναι στρατηγικό.
Η Ένωση της Κριμαίας με τη Ρωσία το 2014 επαναπροσδιορίζει τη γεωγραφία και τη γεωπολιτική σκακιέρα της λεκάνης της Μαύρης Θάλασσας
Κυριακή 29 Μαΐου 2022
Ουκρανία-Ρωσία: Προς έναν «θερμό πόλεμο»; Προώθηση της Ατζέντας της Μεγάλης Επαναφοράς;
Δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στις 9 Απριλίου 2022
Μετά από σχεδόν τέσσερις δεκαετίες Ψυχρού Πολέμου από τα μέσα της δεκαετίας του 1950 έως το 1991, και άλλες 2 δεκαετίες Ψυχρού Πολέμου 2.0, από τις αρχές του έτους 2000, όταν ο κ. Πούτιν ανέλαβε την Προεδρία της Ρωσίας, των ΗΠΑ μέσω του ΝΑΤΟ και με τους Ευρωπαίους υποτελείς της, έχουν πλέον εμπλακεί σε θερμό πόλεμο με τη Ρωσία, χρησιμοποιώντας την Ουκρανία ως πληρεξούσιο.
Αυτό έγινε πολύ έξυπνα.
Από τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο που υποκινήθηκε από τις ΗΠΑ τον Ιούνιο του 1914, το συμφέρον της Ουάσιγκτον ήταν να υποτάξει την τότε ρωσική αυτοκρατορία και αργότερα τη Σοβιετική Ένωση και τώρα τη Ρωσία. Αυτός ο στόχος ισχύει μέχρι σήμερα. Ο κύριος στόχος ήταν και είναι να καταλάβει αυτή την τεράστια χώρα, το πλουσιότερο σε πόρους έθνος στον κόσμο, μια θέση που η Ρωσία αναμφισβήτητα εξακολουθεί να κατέχει σήμερα.
Τα προσχήματα της Ουάσιγκτον είναι πολλά. Με την έναρξη της Σοβιετικής Επανάστασης, λένε, ο κομμουνισμός ήταν ένας κίνδυνος για τον κόσμο και ειδικά για τις Ηνωμένες Πολιτείες. Η «εθνική ασφάλεια» είναι πάντα ένα έξυπνο επιχείρημα – και πουλάει καλά, αφού κάθε χώρα υποτίθεται ότι θεωρεί την «εθνική ασφάλεια» ως πρώτη προτεραιότητα.
Τις τελευταίες δύο δεκαετίες, ο ανταγωνισμός που καθοδηγείται από τις ΗΠΑ κατά της Ρωσίας, ακολουθούμενος στενά από την Ευρώπη, στρεφόταν κυρίως εναντίον ενός ανθρώπου, δηλαδή του ηγέτη της Ρωσίας, του Προέδρου Πούτιν. Είναι πάντα πιο εύκολο να δαιμονοποιήσεις έναν άνθρωπο παρά μια ολόκληρη χώρα. Αυτό κάνει καλύτερα το Inner Circle της Ουάσιγκτον.
Στόχος του κ. Πούτιν ήταν και είναι να αποκαταστήσει τη Ρωσία ως μια ασφαλή και αυτάρκη κοινωνία, διατηρώντας παράλληλα σχέσεις, αλλά όχι εξαρτημένη από τη Δύση. Η αυτάρκεια στο μέτρο του δυνατού και η ασφάλεια είναι αυτό που πρέπει να βλέπει κάθε ηγέτης ως προτεραιότητα για τη χώρα του.
Ο κ. Πούτιν, πρώην υψηλόβαθμο στέλεχος της KGB, γνωρίζει πολύ καλά τι συμβαίνει στο πολιτικό μυαλό του δυτικού ηγεμόνα.
Σάββατο 28 Μαΐου 2022
Πως συνδέεται η ρωσική επέμβαση στην Ουκρανία με την άγνωστη Συμφωνία της Μάλτας του 1989
Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΘΑ ΦΕΡΕΙ ΤΟΝ ΑΚΡΩΤΗΡΙΑΣΜΟ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ. ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΤΕΙΤΕ ΚΑΤΑΛΛΗΛΑ, ΤΟ ΣΟΚ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΤΡΟΜΕΡΟ
© Aπεροπία. Τα άρθρα του ιστολογίου aperopia.fr γράφονται κατόπιν κοπιαστικής έρευνας και μετάφρασης. Απαγορεύεται η αναδημοσίευση ολόκληρου του άρθρου από άλλες ιστοσελίδες χωρίς άδεια του aperopia.fr. Επιτρέπεται μόνον η αναδημοσίευση 2-3 πρώτων παραγράφων με προσθήκη ενεργού link για την ανάγνωση της συνέχειας στο aperopia.fr
Γράφει η Χρυσούλα Μπουκουβάλα
Α
Η Δύση ορκίζεται στο όνομα του φιλελευθερισμού. Διότι οι φιλελεύθεροι είναι αυτοί που προδίδουν πάντα τις πατρίδες τους και θέλουν «πολίτες του κόσμου» υπό αμερικανική ηγεμονία, κατά προτίμηση χαζαροεβραϊκής καταγωγής και σιωνιστικών βλέψεων.
Όλα αυτά είχαν σαν αποτέλεσμα ο χαζός δυτικός τηλεθεατής να θεωρεί τον Ρώσο κάτι σαν άνθρωπο του …Νεάντερνταλ και τον πρόεδρο Πούτιν σαν παγκόσμια απειλή.
Επειδή δε όλες οι χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ δεν ήταν «φιλελεύθερες», η Δύση επιχείρησε να τις εντάξει στο ΝΑΤΟ.
Το 2014 το βαθύ αμερικανικό κράτος κατέλυσε τη νόμιμη κυβέρνηση της Ουκρανίας και τοποθέτησε ναζιστική, παραβλέποντας την τεράστια τεχνολογική και στρατιωτική εξέλιξη της Ρωσίας.
Και επειδή ήταν αδύνατον να αντιμετωπίσει τη Ρωσία στρατιωτικά, εξαπέλυσε αυτό που ήξερε πάντα να κάνει πάρα πολύ καλά: ψυχολογικές επιχειρήσεις πολέμου, καταιγιστική κοινωνική μηχανική, και ανελέητη αντιρωσική προπαγάνδα.
Ναι μεν αυτή η προπαγάνδα δεν μπορεί να επηρεάσει όλη την ανθρωπότητα, ωστόσο, είναι κομμένη και ραμμένη στα μέτρα του χαζού έως χαμηλής αντίληψης δυτικού τηλεθεατή.
Το μίσος της Δύσης για τη Ρωσία έχει βαθειές ρίζες
Αυτή η προπαγάνδα δεν είναι βεβαίως κάτι νέο, και οι χαζαροχαλδαίοι αγγλοσάξονες δεν περίμεναν τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές, το ίντερνετ και τις GAFAM για να επηρεάσουν τη γνώμη των περισσότερων πολιτών και να δυσφημίσουν τη Ρωσία.
Η προπαγάνδα αυτή υπάρχει εδώ και πολλούς αιώνες, διότι η Δύση μισούσε πάντα τη Ρωσία ακόμα και τις περιόδους που ήταν σύμμαχός της.
Όπως άλλωστε αναφέρει ο Γάλλος συγγραφέας, κοινωνιολόγος και πολιτικός αναλυτής Λουσιέν Σερίζ (Lucien Cerise) στο βιβλίο του «Le suprémacisme blanc: Peuples autochtones et le Great Reset» (Η Λευκή Yπεροχή: Οι αυτόχθονες λαοί και η Μεγάλη Επανεκκίνηση), μια κατάρρευση της Ρωσίας είναι το κλειδί της παγκόσμιας ιστορίας.
Έχουμε λοιπόν προ πολλού περάσει στη μετα-πολιτική, όπου όλα τα ΜΜΕ της Δύσης δαιμονοποιούν εκ νέου τη Ρωσία και τον Πούτιν. Προσοχή όμως: το μίσος προς τη Ρωσία δεν ξεκινάει με τον Πούτιν, αλλά πολύ παλαιότερα.
Η Δύση μισούσε ανέκαθεν τη Ρωσία διότι δεν εκπροσωπούσε μόνο την εσωτερική μορφή του παραδοσιακού χριστιανισμού, την Ορθοδοξία, αλλά και το όραμα μιας ιεραρχημένης εξουσίας που αντιτίθεται στο δυτικό δήθεν φιλελεύθερο μοντέλο, που όμως έχει πλέον βυθιστεί στον ολοκληρωτισμό: ενώ προσποιείται ασύστολα ότι ενσαρκώνει τις αξίες της Δημοκρατίας και της Ελευθερίας, αντιστρέφει τη λογική βαφτίζοντας την ωμή τυραννία, Δημοκρατία και το μαφιόζικο κράτος, Κράτος …Δικαίου.
Έτσι φτάσαμε στο σημείο, μετά από δεκαετίες εφαρμογής στυγνής κοινωνικής μηχανικής οι δυτικοί πολίτες να δέχονται κυριολεκτικά τα πάντα και οι υποτιθέμενες «φιλελεύθερες» δυτικές κοινωνίες να έχουν τελικά πολύ λιγότερες ελευθερίες από εκείνες της Ρωσίας και της Κίνας, αλλά οι δυτικοί πολίτες να αδυνατούν να το αντιληφθούν.
Ωστόσο, αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι η επέμβαση της Ρωσίας στην Ουκρανία αποτελεί μέρος μιας σχεδόν άγνωστης συμφωνίας που συνήφθη δεκαετίες πριν στη θάλασσα της Μάλτας μεταξύ ΗΠΑ και Σοβιετικής Ένωσης, προκειμένου αυτές οι δύο δυνάμεις να θέσουν την Ευρώπη υπό νέες σφαίρες επιρροής και βεβαίως να περιορίσουν τον γερμανικό εθνικιστικό κίνδυνο.
Η συνέχεια... https://aperopia.fr/02-2022/pos-syndeetai-i-rosiki-epemvasi-stin-oykrania-me-ti-mystiki-symfonia-tis-maltas-toy-1989-kai-tin-eisagogi-moysoylmanikon-plithysmon-stin-ellada/
Τετάρτη 25 Μαΐου 2022
ΟΥΚΡΑΝΙΑ: Οι αυτοκτονικές τάσεις της Ευρώπης!…
«Το ΝΑΤΟ δεν θα επεκταθεί ούτε μια ίντσα προς τα ανατολικά», είπε ο Τζέιμς Μπέικερ στον Μιχαήλ Γκορμπατσόφ τον Φεβρουάριο του 1990, για να λάβει τη συμφωνία του για την επανένωση της Γερμανίας και την ενσωμάτωση του ανατολικού τμήματός της στην Ατλαντική Συμμαχία.
Σήμερα, η Φινλανδία και η Σουηδία εκφράζουν διακαώς την επιθυμία τους να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ [υπέβαλαν ήδη αίτηση]… για να προστατευτούν φυσιολογικά από τη Ρωσία! Ένα συγκλονιστικό σκεπτικό τυφλότητας και μάλιστα κακοπιστίας, καθώς είναι ακριβώς η αδιάκοπη γεωγραφική προέλαση του ΝΑΤΟ προς τα ρωσικά σύνορα κατά τη διάρκεια πέντε φάσεων διεύρυνσης και η ενθάρρυνση και η ενεργός στρατιωτική υποστήριξη που δόθηκε στην Ουκρανία, όπως και στη Γεωργία να ενταχθούν στη Συμμαχία, οι οποίες, 20 και πλέον χρόνια, έτρεφαν το έμμονο ρωσικό σύμπλεγμα και τελικά οδήγησαν τον Πρόεδρο Πούτιν να ξεκινήσει την ένοπλη επέμβαση του στην Ουκρανία. Έχουμε δει μόνο τις δραματικές συνέπειες, όχι για την Ουάσιγκτον αλλά για εμάς τους Ευρωπαίους, αυτής της στρατηγικής τρέλας.
Σχιζοφρενείς…άγγελοι!
Αλλά είναι αλήθεια ότι ζούμε, στη Δύση, σε μόνιμη αντιστροφή. Αντιστροφή θέσεων, αντιστροφή αρχών, αντιστροφή αξιών. Έχουμε αποδυναμώσει μεθοδικά τα Ηνωμένα Έθνη από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, καταστρέψαμε την πολυμέρεια, εφαρμόσαμε σωρηδόν την αλλαγή καθεστώτος, γράφοντας στα παλιά μας τα παπούτσια την κυριαρχία των κρατών και κάνουμε παρεμβάσεις στο επίπεδο της εξουσίας ( με ήπια και σκληρά χτυπήματα μαζί) …αλλά όλα αυτά στο όνομα της δημοκρατίας! Καταστρέφουμε πληθυσμούς και εδάφη…αλλά στο όνομα της ελευθερίας και παίρνοντας με το «έτσι θέλω» την εντολή της «ευθύνης προστασίας» αυτών των δύστυχων λαών, τους οποίους επιστρέφουμε στη λίθινη εποχή όταν δεν μας παραδίδουν τους απόλυτους άρχοντές τους. Η Αυτοκρατορία και οι υποτελείς της κάνουν το Καλό, με σίδηρο και φωτιά, αλλά με αγνές προθέσεις και ανθρωπιστικές αξίες στην καρδιά τους! Εν ολίγοις, τσαλαβουτούμε ξέφρενα σε πλήρη κυνισμό, σχιζοφρενείς με μάσκα αγγέλου, Mister Hyde που παίζουν τους καλούς Doctor Jekyll…. Αλλά είναι για να φέρουμε το φως στους λαούς που βρίσκονται ακόμα κάτω από τον ζυγό αιμοδιψών τυράννων…
Τρίτη 24 Μαΐου 2022
Οι ΗΠΑ έχουν σκοτώσει περισσότερους από 20 εκατομμύρια ανθρώπους σε 37 «έθνη-θύματα» από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο
Δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στις 15 Νοεμβρίου 2015, αυτή η συναρπαστική έκθεση ήταν ένα από τα πιο δημοφιλή άρθρα της Global Research. Ως αποτέλεσμα της λογοκρισίας των μέσων ενημέρωσης δεν εμφανίζεται πλέον από τις μηχανές αναζήτησης .
Σημείωση Συντάκτη GR .
Ας το θέσουμε αυτό σε ιστορική προοπτική: ο εορτασμός του Πολέμου για τον τερματισμό όλων των Πολέμων αναγνωρίζει ότι 15 εκατομμύρια ζωές χάθηκαν κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου (1914-18).
Οι απώλειες ζωών στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο (1939-1945) ήταν σε πολύ μεγάλη κλίμακα, σε σύγκριση με τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο: 60 εκατομμύρια ζωές τόσο στρατιωτικοί όσο και πολίτες χάθηκαν κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. (Τέσσερις φορές από αυτούς που σκοτώθηκαν κατά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο).
Οι μεγαλύτερες απώλειες του Β' Παγκοσμίου Πολέμου ήταν η Κίνα και η Σοβιετική Ένωση, 26 εκατομμύρια στη Σοβιετική Ένωση, η Κίνα υπολογίζει τις απώλειές της σε περίπου 20 εκατομμύρια θανάτους.
Κατά ειρωνικό τρόπο, αυτές οι δύο χώρες (σύμμαχοι των ΗΠΑ κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο) που έχασαν μεγάλο μερίδιο του πληθυσμού τους κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου βρίσκονται τώρα υπό τη διοίκηση Μπάιντεν-Χάρις που χαρακτηρίζονται ως «εχθροί της Αμερικής», που απειλούν τον Δυτικό Κόσμο.
Οι δυνάμεις ΝΑΤΟ-ΗΠΑ βρίσκονται στο κατώφλι της Ρωσίας. Επί του παρόντος εξετάζεται ένας λεγόμενος «προληπτικός πόλεμος» κατά της Κίνας και της Ρωσίας .
Η Γερμανία και η Αυστρία έχασαν περίπου 8 εκατομμύρια ανθρώπους κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, η Ιαπωνία έχασε περισσότερους από 2,5 εκατομμύρια ανθρώπους. Οι ΗΠΑ και η Βρετανία αντίστοιχα έχασαν περισσότερες από 400.000 ζωές.
Αυτό το προσεκτικά ερευνημένο άρθρο του Τζέιμς Α. Λούκας τεκμηριώνει τις περισσότερες από 20 εκατομμύρια ζωές που χάθηκαν από πολέμους υπό την ηγεσία των ΗΠΑ , στρατιωτικά πραξικοπήματα και επιχειρήσεις πληροφοριών που πραγματοποιήθηκαν στον απόηχο αυτού που ευφημιστικά ονομάζεται « μεταπολεμική εποχή» (1945- ).
Οι εκτεταμένες απώλειες ζωών στον Λίβανο, τη Συρία, την Υεμένη και τη Λιβύη δεν περιλαμβάνονται σε αυτή τη μελέτη.
Συνεχής πόλεμος υπό την ηγεσία των ΗΠΑ (1945- ): δεν υπήρξε «μεταπολεμική εποχή » .
Και τώρα, ένα σενάριο του Τρίτου Παγκοσμίου Πολέμου βρίσκεται στο σχέδιο του Πενταγώνου.
Michel Chossudovsky , Παγκόσμια Έρευνα, Ημέρα Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, 17 Ιανουαρίου 2022, 23 Μαΐου 2022
***
Μετά τις καταστροφικές επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001, μνημειώδης θλίψη και ένα αίσθημα απελπισμένου και κατανοητού θυμού άρχισαν να διαπερνούν την αμερικανική ψυχή. Μερικοί άνθρωποι εκείνη την εποχή προσπάθησαν να προωθήσουν μια ισορροπημένη προοπτική επισημαίνοντας ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες ήταν επίσης υπεύθυνες για την πρόκληση αυτών των ίδιων συναισθημάτων σε ανθρώπους σε άλλα έθνη, αλλά δεν παρήγαγαν σχεδόν κανένα κυματισμό. Αν και οι Αμερικανοί κατανοούν αφηρημένα τη σοφία των ανθρώπων σε όλο τον κόσμο που συμπάσχουν ο ένας με τον πόνο του άλλου, μια τέτοια υπενθύμιση των αδικιών που διέπραξε το έθνος μας δεν ακούστηκε καθόλου και σύντομα επισκιάστηκε από έναν επιταχυνόμενο «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας».
Δευτέρα 23 Μαΐου 2022
Πέπε Εσκομπάρ: ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΚΑΙ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗ
Κυριακή 22 Μαΐου 2022
Με αφορμή την Διεύρυνση ΝΑΤΟ : Ποια τα αιτήματα της Άγκυρας; Ποια η θέση της Ελλάδας;
Γινόμαστε έτσι "ΝΑΤΟϊκότεροι του ΝΑΤΟ", ενός οργανισμού που ως χθες εθεωρείτο από κάποιους Ευρωπαίους ηγέτες "κλινικά νεκρός" και τον οποίο νεκρανάστησε ο πόλεμος στην Ουκρανία
από ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ένα από τα παρεπόμενα της Ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία και του εκεί συνεχιζόμενου πολέμου , είναι η πρόθεση της Φινλανδίας και της Σουηδίας, χωρών έως σήμερα “ουδέτερων” να υποβάλλουν αίτημα για την ένταξή τους στο ΝΑΤΟ. Σε αυτό το αίτημα των δύο χωρών αντιτίθεται (προς το παρόν) η Τουρκία. (γνωστή διαχρονικά για τα “ανατολίτικα παζάρια” της).
Τι λέει η Άγκυρα; “Η Σουηδία πρέπει να διακόψει τους δεσμούς της με μία κουρδική οργάνωση από τη Συρία διαφορετικά η Τουρκία θα συνεχίσει να μπλοκάρει την αίτηση της στο ΝΑΤΟ”.
Ο Τούρκος πρόεδρος Ερντογάν, κατηγόρησε τις δύο χώρες επειδή απέρριψαν τα τουρκικά αιτήματα να εκδώσουν 30 άτομα που κατηγορούνται για διασυνδέσεις με τρομοκρατικές ομάδες. Ιδιαίτερη αναφορά γίνεται, ειδικά για την Στοκχόλμη, στην σχέση της με τις “Μονάδες Προστασίας του Λαού” (YPG).
Το YPG είναι μια ένοπλη κουρδική πολιτοφυλακή που πρωτοστάτησε στην εκστρατεία κατά του Ισλαμικού Κράτους (ISIS) στη Συρία, από το 2014.
Το YPG έχει στενούς δεσμούς με το Εργατικό Κόμμα του Κουρδιστάν (PKK), το οποίο διεξάγει έναν αιματηρό ένοπλο αγώνα κατά του τουρκικού κράτους από τη δεκαετία του 1980 – αναγνωρίζεται ως τρομοκρατική οργάνωση από τη Σουηδία όπως και από ΕΕ και ΗΠΑ.
Πέραν όμως αυτής τηες πρόφασης,η Άγκυρα απαιτεί από τις ΗΠΑ να καταργήσουν τις κυρώσεις που έχουν επιβάλει από το 2019 για την πώληση στρατιωτικού υλικού.
– Την ίδια στιγμή, το Ελληνικό ΥΠΕΞ χαιρετίζει “την «ιστορική απόφαση της Φινλανδίας και της Σουηδίας να υποβάλουν αίτημα προσχώρησης στο ΝΑΤΟ”.
Σύμφωνα με το ΥΠΕΞ, «η ένταξη δύο επιπλέον Ευρωπαίων εταίρων, με βαθιά ριζωμένες δημοκρατικές παραδόσεις και σεβασμό στο Διεθνές Δίκαιο, στην οικογένεια του ΝΑΤΟ θα ενισχύσει περαιτέρω τη συλλογική ασφάλεια της Ευρώπης, την ενότητά μας και την εμπέδωση των κοινών αξιών».
Γινόμαστε έτσι “ΝΑΤΟϊκότεροι του ΝΑΤΟ”, ενός οργανισμού που ως χθες εθεωρείτο από κάποιους Ευρωπαίους ηγέτες “κλινικά νεκρός” και τον οποίο νεκρανάστησε ο πόλεμος στην Ουκρανία.
Aξίζει εδώ να υπενθυμίσουμε ότι το “αντίπαλο δέος” του ΝΑΤΟ την εποχή του Ψυχρού Πολέμου”, το “Σύμφωνο της Βαρσοβίας”, έχει διαλυθεί από τις αρχές της δεκαετίας του ΄90, πολλές δε από της χώρες της Ανατολικής Ευρώπης που ήταν σε αυτό το Σύμφωνο, είναι εδώ και χρόνια κράτη- μέλη του ΝΑΤΟ…
Είναι όμως “πολιτικά ορθή” για εμάς ως Χώρα, η συνεχής επέκταση του ΝΑΤΟ, η ολοένα και ποιο διευρυμένη εξάρτησή μας από αυτό; η υπαγωγή μας σε σχεδιασμούς που δεν συνάδουν ΠΑΝΤΑ με τα Εθνικά μας συμφέροντα; Με ΝΑΤΟϊκή χώρα, την Τουρκία, να μας απειλεί καθημερινά;
Συνταυτίζεται η μονομέρεια και η εθελοδουλεία των ελληνικών “ελίτ” με τα Λαϊκά συμφέροντα, με την Προάσπιση της Ανεξαρτησίας, της Κυριαρχίας και της εδαφικής ακεραιότητας της Ελλάδας;
Όπως σε τόσα κρίσιμα ζητήματα της περιόδου, έτσι και στο ζήτημα της διεύρυνσης (αλλά και της ενίσχυσης) του ΝΑΤΟ, ερχόμαστε αντιμέτωποι με την ανεπάρκεια και την ολιγωρία του σημερινού πολιτικού συστήματος, στον Εθνομηδενισμό και ωχαδελφισμό που κυριαρχεί και διαμορφώνει συνειδήσεις. Απέναντι σε αυτά, πρέπει να επιδιωχθεί από τις υγιείς λαϊκές δυνάμεις, η μέγιστη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ, η «Εθνική- Λαϊκή Ενότητα» του Σήμερα.
Στην Ουκρανία συγκρούονται και δύο “σχολές σκέψης”
Η κατανόηση των πολεμικών συγκρούσεων μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο βασίστηκε κυρίως στις εννοιολογικές και μεθοδολογικές προσεγγίσεις δύο “αντικρουόμενων” σχολών σκέψης (Frameworks). Σε όλη τη μεταπολεμική περίοδο καμία από τις δύο σχολές δεν κατάφερε στην πράξη να επικρατήσει πλήρως, όμως η δημόσια “αντιπαράθεση” των εκπροσώπων τους για την πολυπλοκότητα των πολέμων και τις αιτίες τους, προκαλούσε για δεκαετίες ενδιαφέρουσες συζητήσεις.
Διαφορετική είναι όμως η εικόνα της “αντιπαράθεσης ιδεών” για τον πόλεμο στην Ουκρανία, η οποία έχει προσλάβει χαρακτηριστικά παράλληλων μονολόγων. Σχεδόν τρεις μήνες πολέμου και ο μέχρι τώρα δημόσιος διάλογος μεταξύ των δύο Frameworks χαρακτηρίζεται από μεγάλη ένταση, από χαρακτηριστικά μονομέρειας και επιθετικού ύφους, με αποτέλεσμα να μην υπάρχουν σοβαρές προσπάθειες ούτε καν εποικοδομητικού διαλόγου.
Στις περισσότερες των περιπτώσεων κύριο γνώρισμα είναι οι εκατέρωθεν επικρίσεις, που καταλήγουν σε αφορισμούς τύπου: “ρωσόφοβοι”-“ρωσόφιλοι”. Στο πλαίσιο αυτής της πρωτοφανούς “σύγκρουσης ιδεών” είναι πλέον δύσκολο να διακρίνει κανείς μέχρι που η αντιπαράθεση τροφοδοτείται από την προπαγάνδα, την παραπληροφόρηση, τα ιδεολογικά προτάγματα ή ακόμα και τις ψεύτικες ειδήσεις.
Το πρώτο πλαίσιο ανάλυσης των πολεμικών συγκρούσεων αφορά στην λεγόμενη “κυβερνητική” (ρεαλιστική) θεώρηση των διεθνών σχέσεων. Κύριο αναλυτικό εργαλείο της είναι η εξέταση –στη βάση της θουκυδίδειας λογικής– της παγκόσμιας κατανομής ισχύος και των συγκρούσεων συμφερόντων σε γεωπολιτικό και γεωοικονομικό επίπεδο. Πρόκειται για ένα πλαίσιο ορθολογικής “συστημικής μηχανικής” της διεθνούς πολιτικής, που προωθείτε από τη λεγόμενη σχολή του “πολιτικού ρεαλισμού”, ιδρυτής της οποίας είναι ο Αμερικανός Χανς Μοργκεντάου (1904-1980).
Ιστορικά, εμφανίστηκε αμέσως μετά τη λήξη των Ναπολεόντειων Πολέμων, το 1815 στο Συνέδριο της Βιέννης και αποσκοπούσε στην ευρωπαϊκή “ισορροπία δυνάμεων”, ενώ υπάρχει και η άποψη ότι οι απαρχές του “πολιτικού ρεαλισμού” βρίσκονται στην Συνθήκη της Βεστφαλίας το 1648. Για την “ρεαλιστική σχολή” το ζήτημα της ασφάλειας θεωρείται κυρίαρχος παράγοντας επιβίωσης για όλα τα κράτη, τα συμφέροντα των οποίων παρουσιάζονται ως αλληλοεπιδρούσες δυνάμεις.
Σύγκρουση δυνάμεων και κατανομή ισχύος
Σε γενικές γραμμές, συγκρούσεις προκαλούνται όταν η ασφάλεια ενός κράτους μπορεί να απειληθεί από συμφέροντα άλλης χώρας. Σε περίπτωση που η πολιτική ισχύος των κρατών είναι ισοδύναμη, οι συγκρούσεις μπορούν να εκτονωθούν ή να επικρατήσει ακόμα κι ένα είδος “ισορροπίας του τρόμου”. Στο πλαίσιο αυτό παρατηρείται συχνά οι απαιτήσεις ασφάλειας μιας χώρας να είναι σε τέτοιο βαθμό διευρυμένες, που να τίθεται σε κίνδυνο η ασφάλεια άλλων κρατών, ως επί των πλείστων μικρότερης ισχύος, με αποτέλεσμα αυτές οι απαιτήσεις να λαβαίνουν ιμπεριαλιστικά χαρακτηριστικά.
Έτσι, στο πλαίσιο αυτό και δεδομένης της φορτισμένης ιστορίας της Ανατολικής Ευρώπης, γίνεται αντιληπτό γιατί μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης τα κράτη της Ανατολικής Ευρώπης εντάχθηκαν στο ΝΑΤΟ. Είναι προφανές ότι το καθένα από μόνο του δεν θα μπορούσε να αντισταθμίσει στρατιωτικά μια πιθανή μελλοντική απειλή από την ισχυρότερη Ρωσία. Με ανάλογο τρόπο βέβαια, η προς Ανατολάς μετατόπιση των συνόρων της Ατλαντικής Συμμαχίας ερμηνεύτηκε από την Ρωσία ως σοβαρή απειλή για τη δική της ασφάλεια. Πολύ περισσότερο όταν η διάλυση της πρώην Σοβιετικής Ένωσης το 1991 είχε ως “προϋπόθεση” ότι οι χώρες αυτές δεν θα εντάσσονταν ποτέ στο ΝΑΤΟ.
Αυτό το “δεδομένο” η Μόσχα το θεώρησε ως βασικό λόγο για να εισβάλει στην Ουκρανία. Μετά τις τρεις από το 1999 επεκτάσεις του ΝΑΤΟ σε χώρες του πρώην Ανατολικού Συνασπισμού, η Ουκρανία βρέθηκε ανάμεσα στο ΝΑΤΟ των 30 κρατών-μελών και στην ανανήψασα μετά το 2000 αναθεωρητική Ρωσία. Στο πλαίσιο του “ρεαλιστικού” τρόπου ανάλυσης, η ρωσοουκρανική σύγκρουση λαμβάνει και χαρακτηριστικά “πολέμου αντιπροσώπων”, όπου εμπλέκονται οι ΗΠΑ και οι δυτικοί “δορυφόροι” τους, μέσω της μαζικής στήριξης προς την Ουκρανία.
Η ισχύς του Διεθνούς Δικαίου
Κυριακή 15 Μαΐου 2022
Όταν η αλήθεια αναμειγνύεται με το ψέμα: Οι λεπτότητες της αντιρωσικής αριστερής ρητορικής - Του Έντουαρντ Κέρτιν
Ενώ τα λεγόμενα φιλελεύθερα και συντηρητικά μέσα ενημέρωσης - όλοι στενογράφοι για τις υπηρεσίες πληροφοριών - προβάλλουν την πιο κραυγαλέα προπαγάνδα για τη Ρωσία και την Ουκρανία που είναι τόσο εμφανής που είναι κωμική αν δεν ήταν τόσο επικίνδυνη, οι αυτοπαρουσιαζόμενοι γνώστες καταπίνουν επίσης πιο διακριτικά μηνύματα, συχνά από τα εναλλακτικά μέσα.
Μια γυναίκα που γνωρίζω και που γνωρίζει τις κοινωνιολογικές μου αναλύσεις της προπαγάνδας επικοινώνησε μαζί μου για να μου πει ότι υπήρχε ένα εξαιρετικό άρθρο για τον πόλεμο στην Ουκρανία στο The Intercept , μια διαδικτυακή δημοσίευση που χρηματοδοτείται από τον δισεκατομμυριούχο Pierre Omidyar , που εδώ και καιρό θεωρώ ως κορυφαίο παράδειγμα πολλών παραπλανητικές αναφορές όπου η αλήθεια αναμειγνύεται με ψεύδη για να μεταδώσει μια «φιλελεύθερη» αφήγηση που υποστηρίζει θεμελιωδώς τις άρχουσες ελίτ ενώ φαίνεται να τις αντιτίθεται. Αυτό, φυσικά, δεν είναι κάτι καινούργιο αφού είναι ο τρόπος λειτουργίας όλων των εταιρικών μέσων ενημέρωσης με τους δικούς τους ιδεολογικούς και ανειλικρινείς τρόπους, όπως οι New York Times, το CBS, η Washington Post , η New York Daily News, το Fox News, το CNN, NBC , κ.λπ. για πολύ καιρό.
Ωστόσο, από σεβασμό για την κρίση της και γνωρίζοντας πόσο βαθιά νιώθει για όλους τους ανθρώπους που υποφέρουν, διάβασα το άρθρο. Γραμμένο από την Alice Speri, ο τίτλος του ακουγόταν διφορούμενος – « Η Αριστερά στην Ευρώπη αντιμετωπίζει την αναζωπύρωση του ΝΑΤΟ μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία» – μέχρι που είδα τον υπότιτλο που ξεκινά με αυτές τις λέξεις: «Η βάναυση εισβολή της Ρωσίας περιπλέκει…» Αλλά διάβασα. Με την τέταρτη παράγραφο, έγινε σαφές πού πήγαινε αυτό το άρθρο. Ο Speri γράφει ότι «Στην Ουκρανία, σε αντίθεση [με το Ιράκ], ήταν η Ρωσία που είχε οργανώσει μια παράνομη, απρόκλητη εισβολή και η υποστήριξη από τις ΗΠΑ στην Ουκρανία έγινε κατανοητή από πολλούς ως κρίσιμη για να αποφευχθούν ακόμη χειρότερες φρικαλεότητες από αυτές του ρωσικού στρατού . είχε ήδη δεσμευτεί». [η υπογράμμιση δική μου]
Ενώ φαινομενικά αναφέρεται στους ευρωπαίους ακτιβιστές κατά του πολέμου και του ΝΑΤΟ που έχουν πιαστεί στα κέρατα ενός διλήμματος, το άρθρο συνεχίζει να υποστηρίζει ότι αν και οι ΗΠΑ/ΝΑΤΟ ήταν ένοχοι για άδικη επέκταση επί πολλά χρόνια, η Ρωσία υπήρξε επιθετικός στην Ουκρανία και τη Γεωργία και είναι ένοχος για τρομερά εγκλήματα πολέμου κ.λπ.
Δεν υπάρχει λέξη για το κατασκευασμένο πραξικόπημα των ΗΠΑ το 2014, για μισθοφόρους που υποστηρίζονται από τη CIA και το Πεντάγωνο στην Ουκρανία, ή για την υποστήριξή της στο νεοναζιστικό τάγμα Azov και τις πολυετείς επιθέσεις της Ουκρανίας στο Donbass όπου έχουν σκοτωθεί πολλές χιλιάδες. Υποτίθεται ότι αυτές οι ενέργειες δεν είναι εγκληματικές ή προκλητικές. Και υπάρχει αυτό:
Η αβέβαιη απάντηση των ακτιβιστών της ειρήνης της Ευρώπης είναι ταυτόχρονα μια αντανάκλαση μιας βίαιης, απρόκλητης εισβολής που κατέπληξε τον κόσμο και ενός αντιπολεμικού κινήματος που έχει γίνει μικρότερο και πιο περιθωριοποιημένο με τα χρόνια. Η αριστερά τόσο στην Ευρώπη όσο και στις ΗΠΑ έχει αγωνιστεί να ανταποκριθεί σε ένα κύμα υποστήριξης προς την Ουκρανία που βρίσκεται σε αντιπαράθεση με μια προσπάθεια δεκαετιών να ξεμπλέξει την Ευρώπη από μια στρατιωτική συμμαχία υπό την ηγεσία των ΗΠΑ. [η υπογράμμιση δική μου]