Παρασκευή 27 Μαρτίου 2020

Λογοκρισία


Σήμερα 26 Μαρτίου 2020, την επαύριο της μεγάλης εορτής, ήθελα να ευχαριστήσω όλους για τις ευχές σας. Μου δώσατε πολύ χαρά και φως.

Το πρωί όμως με υποδέχθηκε το φβ με μπλοκάρισμα 30 ημερών στο live, επειδή παλιότερο άρθρο που δημοσίευσα, στις 20 Οκτωβρίου του 2019, κρίνεται αναδρομικά ότι παραβιάζει τους όρους της κοινότητα του φβ, και μάλιστα αφορά σε επικίνδυνα άτομα ή οργανώσεις.

Το επικίνδυνο άτομο ή οργάνωση είναι μια κοινοποίηση του άρθρου του Νίκου Ξυδάκη,


Θεωρώ τερατώδη την αναδρομική επιβολή λογοκρισίας και την επιβολή ποινής sine lege, θεωρώ επίσης τερατώδη την επιλογή να χαρακτηρίζεται ο Νίκος Ξυνάδκης επικίνδυνο άτομο ή οργάνωση.

Εφόσον το φβ με τιμά με 30ήμερο αποκλεισμό, στο live, θα το τιμήσω κι εγώ με τον σχεδόν ολικό αυτοαποκλεισμό μου, καταγγέλλοντας συνάμα τις πρακτικές ολοκληρωτισμού που επιβάλλονται επιπροσθέτως μέσα στη γενική δυστοπία της ζωής μας.

Καταγγέλω επίσης δημόσια την κυβέρνηση Μητσοτάκη που έχει την τελική πολιτική ευθύνη για τη λειτουργία του facebook, για την ανάθεση λογοκρισίας στα πολύ ύποπτα ελληνικά hoaxes, και για μια σειρά από πολιτικά μέτρα, απολύτως αδικαιολόγητα από την πανδημία που οδηγούν στην πλήρη αλλοίωση του πολιτεύματος.

Ας προσέξουν όσοι επιδιώκουν σουλτανικά μεγαλεία, διότι η Ιστορία δεν αγαπά τους τυράννους.

Παρακαλώ τους φίλους μου να διακινήσουν αυτή την ανάρτηση.

Θα με βρίσκετε κυρίως στο blog.

Κρατική χρηματοδότηση των κομμάτων

Η Ολομέλεια της Βουλής


Του Βασίλη Ασημακόπουλου - Vasilis Asimakopoulos


Μεγάλο θέμα. Την περίοδο της Μεταπολίτευσης, με το Σύνταγμα του 75 αναγνωρίστηκε για πρώτη φορά σε συνταγματικό επίπεδο, ο θεσμός του κόμματος (αρ. 29). Η Γ΄ Ελληνική Δημοκρατία, οργανώνεται δια των κομμάτων. Όπως ουσιαστικά και οι υπόλοιπες (δυτικές) ευρωπαϊκές κοινωνίες ήδη μετά το Β΄ Παγκ Πόλεμο. Η συνταγματική αναγνώρισε κατέργαφε την ήδη δυναμική άνοδο του κομματικού φαινομένου και την τάση μαζικής οργάνωσης. Σε συνέχεια της συνταγματικής αναγνώρισης και της κοινωνικής κίνησης, επήλθε η θέσπιση της δημόσιας-κρατικής χρηματοδότησης των κομμάτων στα μέσα της δεκαετίας του ’80 (ν. 1443/84). Στο απόγειο του κομματικού φαινομένου και της πλατιάς κοινωνικής νομιμοποίησής του. 

Από τότε υπάρχει μια εμπειρία 35 ετών δημόσιας χρηματοδότησης των κομμάτων. Πώς λειτούργησε ; Βοήθησε στην αυτονομία των κομμάτων ή όχι ; Οι ερευνητικοί και επιμορφωτικοί σκοποί για τους οποίους δίνεται η κρατική χρηματοδότηση εκπληρώνονται και σε ποιο βαθμό ; Ποια είναι η πνευματική παραγωγή των κομμάτων ; Είναι πλούσια ή περιορισμένη ; Όλα τα κόμματα κινήθηκαν προς την ίδια κατεύθυνση σε σχέση με την κατά τον νόμο αξιοποίηση ή υπάρχουν διαφορές ; Η κρατική χρηματοδότηση, ιδίως για τα κόμματα της αριστεράς, ενίσχυσε τις ριζοσπαστικές και ανατρεπτικές τάσεις ή την τάση ενσωμάτωσής τους ; Στο εσωτερικό των κομμάτων η κρατική χρηματοδότηση ενίσχυσε τις κομματικές γραφειοκρατίες ή όχι ; Τελικά ενίσχυσε τις σχέσεις εκπροσώπησης της κοινωνίας ή τις σχέσεις νομιμοποίησης του κράτους ; Στο κεντρικό ζήτημα της κρατικοποίησης των κομμάτων (ιδίως για τα κόμματα της αριστεράς) συμβάλει ή όχι ; Στην υπαλληλοποίηση κομματικών μελών απέναντι στην τάση αμφισβήτησης ; Η δημόσια-κρατική χρηματοδότηση οδήγησε στη μετάβαση των κομμάτων από κόμματα εντάσεως εργασίας σε κόμματα εντάσεως κεφαλαίου ; Η κρατική χρηματοδότηση ενίσχυσε τελικά την αντιπροσώπευση ή όχι ; 

Αφήνω κατά μέρος το ζήτημα που προέκυψε με την εκχώρηση της δημόσιας χρηματοδότησης δια του τραπεζικού δανεισμού των κομμάτων. Πώς λειτούργησε στην Ελλάδα και πώς σε άλλες χώρες σε συγκριτική προοπτική. 

Δείτε εδώ online 70 ταινίες με θέμα την εκπαίδευση για προβληματισμό και συζήτηση


ΑΠ'Ο https://www.prologos.gr/

Urok – Το Μάθημα (2014)



Σενάριο:  Kristina Grozeva, Petar Valchanov, Σκηνοθεσία:  Kristina Grozeva, Petar Valchanov, Πρωταγωνιστούν: Margita Gosheva, Ivan Barnev, Ivan Savov, Διάρκεια: 111′, Κατηγορία: Δράμα
Υπόθεση: Σε μια μικρή βουλγάρικη πόλη, η καθηγήτρια αγγλικών Nadezhda (Ελπίδα στα βουλγάρικα) αναζητεί επίμονα τον κλέφτη ανάμεσα στους μαθητές της για να του διδάξει ένα μάθημα ηθικής. Παράλληλα όμως αντιμετωπίζει με το σύζυγό της (ή μάλλον εξαιτίας του) σοβαρά οικονομικά προβλήματα. Οι ατυχίες συσσωρεύονται, η μια κακή επιλογή διαδέχεται την άλλη και η ζωή της Nadezhda οδηγείται σιγά-σιγά στα άκρα. Στο τέλος, η διαχωριστική γραμμή μεταξύ σωστού και λάθους δε θα είναι τόσο ξεκάθαρη.

La education prohibida – Η απαγορευμένη εκπαίδευση (2012)


Σενάριο: German Doin, Julieta Canicoba, Veronica Guzzo, Juan Vautista, Σκηνοθεσία: German Doin, Πρωταγωνιστούν: Santiago Magarinos, Amira Adre, Nicolas Valenzula. Διάρκεια: 145΄, Κατηγορία: Ανεξάρτητο Ντοκιμαντέρ
Υπόθεση: Η Απαγορευμένη Εκπαίδευση (La Educacion Prohibida) περιγράφει ποικίλες εναλλακτικές πρακτικές εκπαίδευσης και αντισυμβατικά σχολεία στη Λατινική Αμερική και την Ισπανία και περιλαμβάνει εκπαιδευτικές προσεγγίσεις, όπως η λαϊκή επιμόρφωση, το σύστημα Μοντεσσόρι, η προοδευτική εκπαίδευση, η εκπαίδευση Βάλντορφ, η κατ’ οίκον διδασκαλία. Χωρίζεται σε 10 θεματικά επεισόδια, που το καθένα παρουσιάζει μια διαφορετική πτυχή της εκπαίδευσης στο πλαίσιο του σχολείου και έξω από αυτό. Τα θέματα περιλαμβάνουν την ιστορία του σχολικού συστήματος, την εξουσία και δύναμη στα σχολεία, την αξιολόγηση και το διαχωρισμό των μαθητών, την κοινωνική λειτουργία των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, καθώς και το ρόλο των εκπαιδευτικών και των οικογενειών. Η ταινία περιέχει σχεδόν 30 λεπτά κινουμένων σχεδίων και μια φανταστική δραματοποιημένη ιστορία που συνδέει τα επεισόδια.

Después de Lucía – Μετά τη Λουκία (2012)


Σενάριο: Michel Franco, Σκηνοθεσία: Michel Franco, Πρωταγωνιστούν: Tessa Ia, Hernán Mendoza, Gonzalo Vega Jr., Διάρκεια: 103′, Κατηγορία: Δράμα
Υπόθεση: Έξι μήνες μετά τον θάνατο της συζύγου του σε τροχαίο, ο Ρομπέρτο και η έφηβη κόρη του, Αλεχάντρα, κάνουν ένα καινούριο ξεκίνημα μετακομίζοντας στην πόλη του Μεξικού. Πατέρας και κόρη προσπαθούν ο καθένας να ξεπεράσει το πένθος του με τον δικό του τρόπο. Όσο ο πατέρας παραμένει απρόσιτος, η κόρη αρχίζει να συναναστρέφεται με μια μάλλον επικίνδυνη παρέα στο καινούριο της σχολείο. Η Αλεχάντρα θα γίνει σταδιακά το θύμα μιας ολοένα και πιο απάνθρωπης συμπεριφοράς από τη μεριά των συμμαθητών της, χωρίς να τολμάει να αντιδράσει ή να μοιραστεί κάτι από την προσωπική της κόλαση με τον πατέρα της.

Monsieur Lazhar – Ο εξαιρετικός κύριος Λαζάρ (2011)


Σενάριο: Philippe Falardeau, Evelyne de la Chenelière, Σκηνοθεσία: Philippe Falardeau, Πρωταγωνιστούν: Mohamed Fellag, Sophie Nélisse, Émilien Néron, Διάρκεια: 94′, Κατηγορία: Δράμα
Υπόθεση: Η ιστορία ενός Αλγερινού πρόσφυγα που πιάνει δουλειά ως δάσκαλος σ’ ένα δημοτικό σχολείο, όπου η προκάτοχος της θέσης του αυτοκτόνησε. Αγαπώντας τη δουλειά του, κάνει τα πάντα για να συμπαρασταθεί στους μικρούς μαθητές και να τους στηρίξει μετά το σοκ της απώλειας της δασκάλας τους. Μόνο που κανείς δεν γνωρίζει ότι κι ο ίδιος μπορεί από στιγμή σε στιγμή να απελαθεί.

Πέμπτη 26 Μαρτίου 2020

Σχόλιο για τους χαιρετισμούς για την 25η Μαρτίου από τον Γιώργο Γκόντζο.

Από τον δημοσιογράφο Γιώργο Γκόντζο:


Σημείωσα τα εξής ..Κύριε πρωθυπουργέ, "οι υπήκοοι που έγιναν πολίτες", ΔΕΝ "συγκρότησαν Έθνος".  

Υπήρχε το έθνος τους. (Περισσότερα γι'αυτό το θέμα υπάρχουν στις απαντήσεις που έχουν δοθεί στους υπουργούς Παιδείας του ΣΥΡΙΖΑ όταν διατύπωναν αυτή την άποψη)

Και σεις Αξιότιμη Πρόεδρε της Δημοκρατίας μιλήσατε στο μήνυμα σας για "την Επανάσταση του 1821 απέναντι στον Οθωμανικό Δεσποτισμό" .Νομίζω ότι εκείνη την περίοδο ήμασταν υπό τον Οθωμανικό ζυγό. Δεν ήμασταν ελεύθεροι .Δεν είχαμε δική μας κρατική υπόσταση;

Γιατί ο Δεσποτισμός είναι μία μορφή διακυβέρνησης στην οποία μία ενιαία οντότητα κυβερνά με απόλυτη εξουσία. Η εν λόγω οντότητα μπορεί να είναι ένα άτομο, όπως σε μία απολυταρχία, ή μπορεί να είναι μία ομάδα, όπως σε μία ολιγαρχία.
Ο Δεσποτισμός δεν είναι ταυτόσημος με τον ζυγό ή με τον κατακτητή.Είναι μια μορφή διακυβέρνησης ,αυστηρής ,απολυταρχικής κ.ο.κ ,που μπορεί να υπάρχει -και υπήρχε σε μια σειρά αυτοκρατορίες της εποχής- απέναντι στην μεγάλη πλειονότητα του λαού.Οι Έλληνες ήταν σκλαβωμένοι , όπως και άλλοι λαοί στους κόλπους της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.Δεν αγωνίζονταν ενάντια σε "δεσποτισμό", αλλά για να αποκτήσουν την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ τους

Σχόλιο για τον χαιρετισμό για την 25η Μαρτίου του πρωθυπουργού από την Ιωάννα Τσιβάκου


Από την καθηγήτρια Πανεπιστημίου, κ. Ιωάννα Τσιβάκου:



Στον χθεσινό χαιρετισμό του για την 25η Μαρτίου ο πρωθυπουργός είπε:

«Και από υπήκοοι, πολίτες συγκρότησαν Έθνος. Και ίδρυσαν κράτος Δημοκρατίας και Δικαιοσύνης. ....". 

Πράγμα που αποδεικνύει πως ο Ελληνας πρωθυπουργός είναι οπαδός της θέσης που ισχυρίζεται πως οι Ελληνες δεν αποτελούσαν ως τά τότε έθνος, παρά χριστιανούς ομιλούντες ελληνικά! 

Κατ' αυτούς το έθνος γεννήθηκε μαζί με το κράτος! Όχι ότι αναδείχτηκε μαζί με το κράτος, ή ότι βρήκε στέγη στο ελληνικό κράτος, αλλά ότι συστήθηκε μαζί με το κράτος! Το ότι η επανάσταση άρχισε από την Μολδοβλαχία δείχνει κατ' αυτούς πως οι εκεί Έλληνες (τι τους έκανε άραγε Έλληνες; μόνο η γλώσσα και η θρησκεία;) χριστιανοί αποφάσισαν να υιοθετήσουν τις αρχές της γαλλικής επανάστασης και να ξεσηκωθούν εναντίον της Οθωμανικής αυτοκρατορίας προκειμένου να απελευθερώσουν τα αδέλφια τους της σκλαβωμένης Ελλάδας! 

Τι τους έκανε όμως αδέλφια; Προφανώς αγνοεί ο πρωθυπουργός την ιστορία. Γιατί όμως πείθεται από απόψεις που στηρίζονται στην ευρωπαϊκή και όχι στην ελληνική ιστορία; Συγχωρείται να αγνοεί τι ήταν ο ελληνικός κόσμος πριν από την επανάσταση; 

Μια τέτοια άγνοια μας πείθει ότι δεν φιλοδοξεί να υψωθεί σε ηγέτη του έθνους παρά σε αποτελεσματικό ηγέτη του εθνικού κράτους. Ενός δηλαδή κράτους όπου το έθνος, νοούμενο ως πολιτισμικός φορέας της μακρόχρονης ιστορίας μας, υποτάσσεται στις ορθολογικές λογικές της κρατικής υπόστασης αντί να την μπολιάζει δημιουργικά με ό,τι γόνιμο έχει προσφέρει ο ελληνισμός στην οικουμένη.

Στην "όπερα της Βιέννης" .... κρατώντας αποστάσεις ασφαλείας!!!


Έκανα μπάνιο, ξυρίστηκα, ντύθηκα κατάλληλα και πήρα την άδεια εξόδου.
Θα πάω souper market, με τα πόδια φυσικά για να κρατήσει ώρα.
Λες και ξεκίνησα με την πρόσκληση στο χέρι για την Όπερα της Βιέννης!!!

Γ.Τ. 


ΠΗΓΗ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΑΣΙΟΠΟΥΛΟΣ

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Ποιός “νέος Πατριωτισμός”, κυρία Πρόεδρε;

Δημοσιεύτηκε 

  στην Θανάσης Κ 
    Του Θανάση Κ.         Μέρα που είναι δεν ήθελα να αντιδικήσω με την νέα μας Πρόεδρο της κα. Αικατερίνη Σακελλαροπούλου.
Της εύχομαι προσωπικά – όπως εύχομαι και σε όλους εσάς – Χρόνια Πολλά για την Πατρίδα μας.
Αναγκάζομαι, όμως, να παρατηρήσω τα εξής, για τον τηλεοπτικό της διάγγελμα “επί τη επετείω”:
Πρώτον, δεν καταλαβαίνω τι θα πει “νέος πατριωτισμός”. Για την ακρίβεια, ξέρω ότι τον όρο τον χρησιμοποιούν συστηματικά όσοι – στην ουσία – αρνούνται τον Πατριωτισμό!
Μπορούμε να λέμε ότι ο Πατριωτισμός προσλαμβάνει διαφορετικό περιεχόμενο από εποχή σε εποχή. Αλλά δεν παύει να είναι Πατριωτισμός – όχι νέος ή παλιός – πατριωτισμός! Δηλαδή “αγάπη για την Πατρίδα”.
Και Πατρίδα είναι πάντα μια “αίσθηση κοινότητας” και μια “αίσθηση του ανήκειν”, ευρύτερη από την οικογένεια, τη φάρα τη φυλή και την επιτοπιότητα.
Η Πατρίδα όμως, αφορά ένα δεσμό ανάμεσά μας, πέρα από τα στοιχεία της ατομικής καταγωγής καθενός από μας.
Δεσμό ευρύτερο, συναισθηματικά φορτισμένο και ιστορικά ριζωμένο.
Το με ποιούς άλλους έχετε την ίδια γλώσσα, μοιράζεστε τα ίδια ήθη και έθιμα, τον ίδιο Πολιτισμό, την ίδια συλλογική ταυτότητα, ανήκετε στην ίδια ευρύτερη κοινότητα και έχετε την ίδια “αίσθηση του ανήκειν”.
Σας ενώνουν όλα αυτά για τα οποία είστε συλλογικά υπερήφανοι.
Και σας ενώνουν κοινοί κώδικες συμπεριφοράς.
Κοινές αξίες και κοινός Πολιτισμός.
Ό,τι δίνει “ηθική διάσταση” στα άτομα και τα κάνει “Πρόσωπα”.
Δεύτερον: Όλα αυτά εξελίσσονται, ασφαλώς, αλλά διαμορφώνονται μέσα από αιώνες και αλλεπάλληλες γενιές: από τους αγώνες τους και τις συλλογικές εμπειρίες τους, και τους θριάμβους ή τις καταστροφές τους – ή ό,τι εβίωσαν συλλογικά ως “θριάμβους” ή ως “καταστροφές” – και τον Πολιτισμό που σώρευσαν, και τις αναμνήσεις που πέρασαν από γενιά σε γενιά και τη γλώσσα που εμπλούτισαν (ή φτώχυναν) και τα μνημεία Πολιτισμού που έφτιαξαν και τους καθόρισαν.
Κι αυτά όλα είναι πραγματικά και “φαντασιακά” ταυτόχρονα:
–Είναι πραγματικά, γιατί σμιλεύτηκαν μέσα σε ιστορικά – συχνά δραματικά γεγονότα – που χάραξαν το υποσυνείδητο των λαών από γενιά σε γενιά.
–Και είναι “φαντασιακά”, διότι όλο αυτό το συλλογικό πολιτιστικό υποσυνείδητο  γέννησε μέσα από τη φαντασία των ανθρώπων μύθους και “εκδοχές” της Ιστορίας και Πολιτισμό που καθόρισε την Ταυτότητα των λαών.
Η Πατρίδα των νεοΕλληνων είναι διαφορετική από τις Πόλεις-πατρίδες των Αρχαίων Αθηναίων ή των Αρχαίων Σπαρτιατών.
Είναι ευρύτερη και έχει πολύ μεγαλύτερο ιστορικό βάθος.
–Αλλά εκείνοι είχαν τον “Παιάνα” τους, όπως εμείς έχουμε το “Τη Υπερμάχω” μας.
–Εκείνοι είχαν τις ενδο-ελληνικές συγκρούσεις τους, όπως κι εμείς έχουμε τις φαγομάρες μας.
–Εκείνοι, ενώνονταν προ κοινού εχθρού και νικούσαν – συνήθως πέρα από κάθε προσδοκία – πολύ περισσότερους.
Όπως ακριβώς κάναμε κι εμείς το 1821 και το 1912 και το 1940.
–Εκείνοι έμεναν όρθιοι, όταν όλοι οι άλλοι είχαν λυγήσει.
Όπως ακριβώς κάναμε κι εμείς, αρκετές φορές…
–Εκείνους τους ένωνε κοινή γλώσσα έναντι όλων των άλλων, όπως ακριβώς κι εμάς μας ενώνει η ίδια γλώσσα.
–Εκείνοι νοσταλγούσαν την γενέτειρά τους – το “σύνδρομο του Οδυσσέα” – και έκαναν τα πάντα για να επιστρέψουν στην Πατρίδα τους, όσο δύσκολο κι αν ήταν όσο κι αν τους είχε πικράνει – όπως ακριβώς κάνουμε κι εμείς.

Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΔΕΡΦΟΣ ΔΙΑΒΑΖΕΙ "ΑΔΕΛΦΟΥΣ ΚΑΡΑΜΑΖΩΦ" ΚΑΙ ΠΑΙΡΝΕΙ ΓΡΑΜΜΗ

Σχόλιο του Γιώργου Τασιόπουλου στην ανάρτηση από το fb που ακολουθεί του Θανάση Παπαθανασίου

Δεν είμαι  ο μόνος! Να και ο Θανάσης Παπαθανασίου μετά τον Κ. Μπλάθρα, την Ε. Βουλγαράκη, και τον Γ. Κοντογιώργη, όλοι θύματα λογοκρισίας από το φατσοβιβλίο τις τελευταίες ημέρες. Εξελίσσεται έτσι ο διαδικτυακός καφενές σε Πανοπτικόν και Μεγάλο Αδερφό.
Τι κοινό έχουμε οι τέσσερις τουλάχιστον πρώτοι. που μας προσέχει και δεν θέλει να λέμε κακά λογάκια; Είμαστε Χριστιανοί.
Και φοβάται μην είμαστε σαν αυτούς που αναφέρει ο Ντοστογιέφσκι στο απόσπασμα που ακολουθεί:

"...Εμείς, είπε αυτός, ουσιαστικά δε φοβόμαστε και τόσο πολύ όλους αυτούς τους σοσιαλιστές-αναρχικούς, τους άθεους και τους επαναστάτες. Τους παρακολουθούμε και ξέρουμε το κάθετι γιαυτούς.
Όμως ανάμεσα σ’ αυτούς υπάρχουν και μερικοί, όχι πολλοί, εξαιρετικά ιδιόρρυθμοι άνθρωποι. Αυτοί πιστεύουν σε Θεό, είναι χριστιανοί και ταυτόχρονα είναι και σοσιαλιστές. Αυτούς φοβόμαστε περισσότερο, αυτοί είναι τρομεροί! Ο σοσιαλιστής-χριστιανός είναι φοβερότερος απ το σοσιαλιστή-άθεο..."
Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι, “Αδελφοί Καραμάζοφ” τ. 3 σσ. 129-130 εκδ. Γκοβόστη

Και τότε που το διάβασα είχα απορήσει μ’ αυτά τα λόγια, μα τώρα, κύριοι μου, τα ξαναθυμήθηκα και συμφώνησα, ο Ντοστογιέφσκι είχε δίκιο και ο Μεγάλος Αδερφός σωστά ενεργοποιείται να τους φιμώσει όλους... διασφαλίζει έτσι τους πολίτες και το καθεστώς κυρίως, κρατικό ή πλανητικό δεν γνωρίζω, από τα καινά δαιμόνια.

ΤΑΣΙΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ



Δεν υπάρχει διαθέσιμη περιγραφή για τη φωτογραφία.
(η ζωγραφιά: Βεβαίως η "Κραυγή" του Έντβαρτ Μουνκ).




Προσπάθησα γύρω στις 19:07 να αναρτήσω το κείμενό μου "Απελπισία και απελευθέρωση", δημοσιευμένο στον ιστότοπο μπλογκβιρονα (κανονικά γράφεται με λατινικούς χαρακτήρες). Προσπάθησα, δηλαδή, να αναρτήσω τον σύνδεσμο. Το Φ Μπ (που αυτοπροσδιορίζεται ως "κοινότητα" ), εμπόδισε την ανάρτηση και μου έστειλε το μήνυμα "Η δημοσίευ@ή σας δεν κοινοποιή@ηκε επει@ή αυτός ο σύνδεσμ@ς παρ@βιάζει τους Όρ@υς της κ@ινότητας" (τα σαλιγκαράκια, δικά μου). Φυσικά του έστειλα απάντηση (ώρα 19:24).


Επαναλαμβάνω: "Τη δημοκρατία και τα μάτια μας". 


ΥΓ. Προσπάθησα να στείλω τον σύνδεσμο και μέσω inbox και, βεβαίως, εμφανίστηκε το ίδιο μπλοκαρισματάκι.

Μήνυμα τῆς Χ.Δ. γιὰ τὸν διπλὸ ἑορτασμό τῆς 25ης Μαρτίου



«Σήμερον τὸ ἱλαρὸν ἡμῖν ἔαρ, Χριστὸς ὁ τῆς δικαιοσύνης ἥλιος φαιδρῷ τῷ φωτὶ ἡμᾶς περιέλαμψε, καὶ τὰς τῶν πιστῶν ἐννοίας ἐφώτισε». (Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, 1ος λόγος στὸν Εὐαγγελισμὸ τῆς Θεοτόκου)

Γιορτάζουμε σήμερα τὸν Εὐαγγελισμὸ τῆς Θεοτόκου, τὴν ἀναγγελία τῆς γέννησης τοῦ Χριστοῦ «ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καὶ Μαρίας τῆς Παρθένου», τῆς ἀπελευθέρωσης τοῦ ἀνθρώπινου γένους ἀπὸ τὶς συνέπειες τῆς πτώσης καὶ τὴν ὑποδούλωση στὶς δυνάμεις τοῦ κακοῦ.

Γι’αὐτὸ καὶ «ἡ σκλαβιὰ ποὺ ἔσπρωξε τοὺς Ἕλληνες νὰ ξεσηκωθοῦνε καταπάνω στὸν Τοῦρκο δὲν ἤτανε μονάχα ἡ στέρηση κι ἡ κακοπάθηση τοῦ κορμιοῦ, ἀλλά, ἀπάνω ἀπ’ ὅλα, τὸ ὅτι ὁ τύραννος ἤθελε νὰ χαλάσει τὴν πίστη τους.» σύμφωνα μὲ τὸν Φώτη Κόντογλου.

Ὡς ὑπόδουλοι στὴν ὀθωμανικὴ αὐτοκρατορία, οἱ Ἕλληνες, ὅπως καὶ οἱ ἄλλοι χριστιανικοὶ λαοί, ἦταν πολίτες δεύτερης κατηγορίας σε σχέση μὲ τὸν κυρίαρχο μωαμεθανισμό. Ἔτσι, ἀκόμα καὶ ὅταν δὲν γίνονταν βίαιοι ἐξισλαμισμοί, ἡ προσχώρηση στὸν Μωαμεθανισμὸ ἦταν προϋπόθεση γιὰ τὴν κοινωνικὴ ἐξέλιξη καὶ ἀποδοχή.

Ὁ γιορτασμὸς τοῦ χαρμόσυνου ἀγγέλματος τῆς ἀπελευθέρωσης καὶ τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου σύμφωνα μὲ τὴν Ὀρθόδοξη πίστη, ἔγινε σημεῖο ἀναφορᾶς τῆς ἀπελευθέρωσης τοῦ Γένους μας ἀπὸ τὴν ὀθωμανικὴ τυραννία.

Ἡ Ἐπανάσταση τοῦ 1821, βασισμένη ταυτόχρονα στὴν ἀγωνιστικὴ Ὀρθόδοξη Παράδοση τοῦ ἑλληνικοῦ Λαοῦ καὶ στὶς πιὸ προωθημένες ἀρχὲς τῶν ἀπελευθερωτικῶν κινημάτων τῆς ἐποχῆς, ἀνέτρεψε πέρα ἀπὸ κάθε ρεαλιστικὴ πρόβλεψη τὴν καταθλιπτικὴ κυριαρχία τῆς Ἱερᾶς Συμμαχίας στὴν Εὐρώπη. Εὔστοχα ὁ συγγραφέας Γιῶργος Θεοτοκᾶς ἐντόπισε τὶς βάσεις τῆς ἑλληνικῆς παράδοσης στὴν Ὀρθοδοξία, στὴν κλασικὴ παιδεία καὶ στὸ φιλελεύθερο δημοκρατικὸ πνεῦμα τοῦ 1821.

Α΄ Σύλλογος Αθηνών: Σχετικά με τη νέα εγκύκλιο του Υπουργείου Παιδείας για την εξ αποστάσεως εκπαίδευση

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι

Σε συνέχεια της προηγούμενης ανακοίνωσής μας για την εξ αποστάσεως εκπαίδευση, όπου τονίζουμε τις διαχρονικές ευθύνες του Υπουργείου Παιδείας και όλων των κυβερνήσεων για την ανυπαρξία υποδομών, επιμόρφωσης, διαμόρφωσης διδακτικού υλικού και μέσων και διατυπώνουμε αιτήματα για τη σημερινή συγκυρία και προτάσεις για τη δουλειά μας, με αφορμή τη νέα εγκύκλιο του Υπουργείου, έχουμε να παρατηρήσουμε τα παρακάτω:
  1. Το Υπουργείο Παιδείας στην εγκύκλιο 39676/Δ2/20-03-2020 αναφέρει:
«Σας διαβιβάζουμε Οδηγίες για την υλοποίηση προγραμμάτων Ασύγχρονης εξ Αποστάσεως
Εκπαίδευσης τα οποία μπορούν να χρησιμοποιούνται κατά την περίοδο αναστολής λειτουργίας των μαθημάτων στις σχολικές μονάδες προς όφελος των μαθητών/τριών».
Επομένως, η φράση «μπορούν να χρησιμοποιούνται» δηλώνει ότι η εφαρμογή τους είναι δυνητική και όχι υποχρεωτική.
  1. Επίσης, στο έγγραφο των οδηγιών, στην πρώτη σελίδα, αναφέρεται ότι:
«Η επιλογή της πλατφόρμας που θα αξιοποιηθεί έγκειται στη διακριτική ευχέρεια του/της
κάθε εκπαιδευτικού. Σε κάθε περίπτωση οι εκπαιδευτικοί και οι Διευθυντές των σχολικών
μονάδων θα υποστηριχθούν για την ψηφιακή πλατφόρμα e-me και για την ψηφιακή
πλατφόρμα e-class από τα αντίστοιχα κέντρα εξυπηρέτησης (Help Desk)».
Επομένως, δεν είναι υποχρεωτικό ένας εκπαιδευτικός να χρησιμοποιήσει κάποια από τις δύο αυτές πλατφόρμες.
  1. Οι πλατφόρμες που προτείνει το Υπουργείο είναι αυτές που ήδη βρίσκονται σε λειτουργία. Τα μειονεκτήματά τους είναι γνωστά, είναι παρωχημένες σε σημαντικό βαθμό (e-class), δεν είναι φτιαγμένες για τέτοιο όγκο ζήτησης, είναι αργές (ήδη σέρνονται), δύσχρηστες κλπ. Επίσης, η πλατφόρμα e-class είναι σχεδιασμένη για τη δευτεροβάθμια, π.χ. αναφέρει βιβλίο ύλης.

Γιουβάλ Νώε Χαράρι: Πώς θα είναι ο κόσμος μετά τον κοροναϊό

Μεγάλα τμήματα του πληθυσμού θα γίνονται πειραματόζωα, όχι μόνο σε φάρμακα αλλά και σε καταστάσεις.

Γιουβάλ Νώε Χαράρι: Πώς θα είναι ο κόσμος μετά τον κοροναϊό | tanea.gr
Πώς θα είναι ο κόσμος και πως θα είναι το μέλλον όταν ο κοροναϊός θα αποτελεί παρελθόν.Οι αλλαγές θα μας αφορούν άμεσα; Η καθημερινότητά μας θα είναι η ίδια και εν τέλει θα θυσιαστεί η ιδιωτικότητα στον βωμό της Υγείας.
Σε αυτά τα ερωτήματα προσπαθεί να απαντήσει ο διεθνούς φήμης ισραηλινός ιστορικός Γιουβάλ Νώε Χαράρι με άρθρο του στους Financial Times.
Δυστυχώς λοιπόν για τον συγγραφέα και ιστορικό  θα δυσκολέψουν μετά την εξαφάνιση του κοροναϊού από τις ζωές μας και πολλά θα αλλάξουν προς το χειρότερο.
Μεγάλα τμήματα του πληθυσμού θα γίνονται πειραματόζωα, όχι μόνο σε φάρμακα αλλά και σε καταστάσεις.
Η τηλεργασία μπορεί να γίνει κανόνας. Η εργασία έξι μήνες με μισό μισθό θα φαντάζει τόσο κανονικό.
Η εκπαίδευση των νέων από το σπίτι μέσω ενός υπολογιστή ή απλά ενός κινητού θα είναι ό,τι πιο συνηθισμένο. Χωρίς σχολεία, αίθουσες και καθηγητές, απλά ένα παιδί κλεισμένο σε ένα δωμάτιο να κάνει μάθημα και με διαδικτυακούς φίλους.

Ο «Mεγάλος Αδελφός» με λίγα λόγια θα έχει επιστρέψει.

«Η ανθρωπότητα βρίσκεται τώρα αντιμέτωπη με μια παγκόσμια κρίση, ίσως τη μεγαλύτερη της γενιάς μας. Οι αποφάσεις που θα λάβουν οι πολίτες και οι κυβερνήσεις τις επόμενες εβδομάδες πιθανώς θα διαμορφώσουν πιθανώς τον κόσμο για τα επόμενα χρόνια, όχι μόνον τα συστήματα υγειονομικής περίθαλψης, αλλά και την οικονομία μας, την πολιτική και τον πολιτισμό.
Πρέπει να δράσουμε γρήγορα και αποφασιστικά. Και να λάβουμε επίσης υπόψη τις μακροπρόθεσμες συνέπειες των ενεργειών μας. Όταν επιλέγουμε μεταξύ διάφορων εναλλακτικών, πρέπει να σκεφτόμαστε όχι μόνο πώς θα αντιμετωπίσουμε την άμεση απειλή, αλλά και πώς θα είναι ο κόσμος που θα ζήσουμε όταν περάσει η καταιγίδα. Ναι, η καταιγίδα θα περάσει, η ανθρωπότητα θα επιβιώσει, οι περισσότεροι από εμάς θα είμαστε ακόμα ζωντανοί –αλλά θα ζούμε σε έναν αλλιώτικο κόσμο.

Επειδή δεν δύναμαι να διανοηθώ ότι ένας ακαδημαϊκός της διεθνούς αναγνωρισιμότητας της οποίας απολαμβάνω.... υπεβλήθη σε λογοκρισία

Παραπέμπω και στη δική μας λογοκρισία

του Γιώργου Κοντογιώργη

Κύριοι του Facebook

Το βράδυ της 22 προς 23 Μαρτίου (2020) διαπίστωσα ότι «κατέβηκε» απροειδοποίητα το σύνολο των δημοσιεύσεών μου στις δύο «σελίδες» και στα δύο προφίλ που διατηρώ στο Facebook

Την επομένη 23/3 το πρωί δοκίμασα να δημοσιεύσω εκ νέου δύο εκ των τελευταίων δημοσιεύσεών μου και μου δόθηκε η απάντηση ότι «η δημοσίευσή μου δεν κοινοποιήθηκε επειδή ο σύνδεσμος παραβιάζει τους όρους της κοινότητας». Το αξιοσημείωτο μάλιστα στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι ουδέποτε μέχρι σήμερα απαγορεύτηκε έστω και μία ανάρτησή μου στο Facebook , καθώς και ότι δεν «κατέβηκε» κάποια συγκεκριμένη ανάρτησή μου , αλλά το σύνολο σχεδόν των αναρτήσεών μου από την αρχή της παρουσίας μου στο Facebook. Εντούτοις το βράδυ της ίδιας ημέρας φίλοι μου οι οποίοι κινητοποιήθηκαν σχετικά με ενημέρωσαν ότι απροειδοποίητα και πάλι επανήλθαν όλες οι δημοσιεύσεις μου στο σύνολο των σελίδων/προφίλ μου στο Facebook.

Επειδή δεν δύναμαι να διανοηθώ ότι ένας ακαδημαϊκός της διεθνούς αναγνωρισιμότητας της οποίας απολαμβάνω, με δημόσια θεσμική παρουσία στην Ελλάδα, στην Ευρώπη και στον κόσμο, με το μεγαλύτερο μέρος των δημοσιεύσεών του να αναφέρεται στο έργο μεγάλων διανοητών όπως ο Αριστοτέλης, ο Πλάτων, ο Θουκυδίδης και πάμπολλοι άλλοι, υπεβλήθη σε λογοκρισία –και μαζί του οι μεγάλοι αυτοί στοχαστές- από ένα έγκυρο διεθνές μέσο κοινωνικής δικτύωσης όπως το Facebook, σας υποβάλω την παράκληση να με ενημερώσετε λεπτομερώς για το συμβάν, καθώς και για το μήνυμα που μου απεστάλη την 23/3, όταν προσπάθησα να αναρτήσω δύο πρόσφατες δημοσιεύσεις μου, ότι «η δημοσίευσή μου δεν κοινοποιήθηκε επειδή ο σύνδεσμος παραβιάζει τους όρους της κοινότητας». Στην περίπτωση δε που το μήνυμα αυτό δεν ήταν αποτέλεσμα κάποιου σφάλματος ή δυσλειτουργίας, παρακαλώ να μου γνωστοποιηθεί με σαφήνεια, ποιο δημοσίευμά μου, ή ποια ανάρτησή μου παραβίασε όρο της κοινότητας, ποιος ακριβώς όρος της κοινότητας παραβιάστηκε και γιατί .

ΥΓ1 Σας επισυνάπτω σύντομη βιογραφία μου για την ενημέρωσή σας
Με τιμή
Γεώργιος Κοντογιώργης
Ομ. Καθηγητής, Πρώην Πρύτανης
Διευθυντής Ερευνών CNRS France, Ακαδημαϊκός
ΥΓ2 Την επιστολή΄αυτή την δημοσιεύω εδώ καθώς κατέστη αδύνατον να βρω τον τρόπο να τη στείλω σε αρμοδίους του Facebook

Eat the Christians: για τη μολυσματική παρουσία των χριστιανών στο δημόσιο χώρο


Είναι πολύ νωρίς για να γίνει η εδώ συζήτηση, εξ ου και είναι άκαιρη: είναι αδύνατον να γίνουν σοβαρές συζητήσεις πάνω στην ακμή του παροξυσμού. Κάτι όμως πρέπει να λεχθεί για το γεγονός πως εδώ και δυο-τρεις εβδομάδες, εν μέσω πανδημίας κορωνοϊού, η δημόσια συζήτηση στην Ελλάδα αφιερώνεται κατά το ήμισυ στην εκκλησία και στον κόσμο της, στο τι κάνει και τι δεν κάνει (σήμερα, Τετάρτη 18 Μαρτίου, ξεφύλλισα σειρά εφημερίδων και δεν υπήρχε ούτε μία που να μην αφιερώνει τουλάχιστον δύο-τρεις αναφορές/άρθρα στο θέμα — χώρια τα social media, φυσικά). Σε ανησυχητικό πλήθος συμπολιτών μας, και με τον καθαγιασμό και την άφεση του ότι το ζήτημα αφορά με επείγοντα τρόπο στη δημόσια υγεία, στη ζωή και στο θάνατο, αυτή η συζήτηση παίρνει τη μορφή της καταδίκης του εξιλαστήριου θύματος: με αναφορά και στους πιστούς, όχι απλώς σε μια εκκλησιαστική ιεραρχία, ακούμε και διαβάζουμε: «δολοφόνοι», «ζώα», «φονιάδες», «αυτούς θα έπρεπε να κλείσουμε στις Μόριες». «Επικίνδυνοι για εμάς», μιάσματα που θα φέρουν τη μόλυνση στην κοινότητα ημών των υπολοίπων. Ας αρχίσουμε με μια επισκόπηση των γεγονότων πριν επιχειρηθεί ένα βλέμμα στο παραπάνω.

Του Σωτήρη Μητραλέξη


«Εκκλησιαστικό social distancing επί κορωνοϊού»



Ξεκινάμε με το προφανές: προκειμένου να μπορέσει να ανταποκριθεί το σύστημα υγείας στην επόμενη φάση εξάπλωσης του κορωνοϊού, οι πάντες ομολογούν ότι είναι υψίστης σημασίας να επιβραδυνθεί όσο το δυνατόν περισσότερο η διάδοσή του (τα μέτρα δεν λαμβάνονται για να μην αρρωστήσουμε, αλλά για να αρρωστήσουμε όσο το δυνατόν πιο αργόσυρτα — το περίφημο flatten the curve), κάτι το οποίο επιτυγχάνεται με την μέγιστη αποφυγή συναθροίσεων. Άρα, όλοι οι χώροι συνάθροισης —μπαρ, εκκλησίες, σχολεία, καφετέριες, μαγαζιά πλην της τροφοδοσίας— κλείνουν.

2.

Από τις 25 Φεβρουαρίου έχει βγει Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου η οποία προβλέπει τη δυνατότητα «προσωρινής παύσης της λειτουργίας … χώρων θρησκευτικής λατρείας» με κυβερνητική πρωτοβουλία. Τα ξεχωριστά μέτρα της ΠΝΠ ενεργοποιούνταν κλιμακωτά το τελευταίο διάστημα, και συνεχώς προκύπτουν νέα. Όπως ο ίδιος ο πρωθυπουργός δήλωσε στον Αλέξη Τσίπρα σύμφωνα με δημοσίευμα, ο χρόνος από τις 25 Φεβρουαρίου μέχρι τις 16 Μαρτίου, που έκλεισε κάθε τόπο λατρείας με ένα tweet και ένα ΦΕΚ, παρήλθε «με την ελπίδα να το αποφασίσουν μόνοι τους». Αυτό όμως το μπαλάκι δεν μπορεί να πεταχτεί στην Εκκλησία, «να αναλάβει την ευθύνη της», για σειρά λόγων, και είναι κωμικό λάθος να παίζουμε κι εμείς οι ίδιοι αυτό το παιχνίδι. Όχι μόνο διότι… τα μπαρ και τις καφετέριες δεν τις ρωτήσαμε πρώτα εάν θέλουν να κλείσουν και να «αναλάβουν την ευθύνη τους». Αλλά πρωτίστως διότι η Εκκλησία δεν έχει τον μηχανισμό να επιβάλει στον εαυτό της την καθολική εφαρμογή οποιουδήποτε τέτοιου μέτρου. Όταν κυβερνητική απόφαση κλείνει τα εστιατόρια, εκείνος που θα ανοίξει το δικό του (κάτι το οποίο συνέβη πολλάκις) θα λάβει μια φιλική επίσκεψη από το κράτος και ένα αρκετά λιγότερο φιλικό πρόστιμο. Εάν η σύνοδος της εκκλησίας της Ελλάδος λάμβανε μόνη της, χωρίς νομική υποχρέωση, μια απόφαση για «λουκέτο» του ενός ή του άλλου είδους, ποιός θα διασφάλιζε την εφαρμογή της στο μέρος της επικράτειας που εμπίπτει στην Εκκλησία της Ελλάδος (που είναι ένα μόνο μέρος της χώρας, σημειωτέον, με άλλες τέσσερις εκκλησιαστικές δικαιοδοσίες επί του εδάφους της); Τα εκκλησιαστικά ΚΝΑΤ, που δεν υπάρχουν; Βλέποντας πολλές ταινίες για το Βατικανό, οι πολλοί και οι έξωθεν νομίζουν ότι η εκκλησία στην Ελλάδα είναι ένας χώρος άτεγκτης, ιησουιτικής, πυραμιδωτής πειθαρχίας και ιεραρχικής κλίμακας, όχι ένας οργανωτικά προβληματικός χώρος που παράγει πολύ περισσότερα αντάρτικα από αυτά που μπορεί να καταναλώσει. Αν θέλεις, ή αν χρειάζεται, να μπει «λουκέτο» του ενός ή του άλλου είδους στις εκκλησίες, αυτό μπορεί να είναι μόνο απόφαση του κράτους. Αυτό ο μεν Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος το γνώριζε και το γνωρίζει (δημοσίευμα: («Ιερώνυμος προς Τσίπρα: ευθύνη της πολιτείας το κλείσιμο των εκκλησιών»), ο δε πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης μάλλον προσευχόταν στο βδέλυγμα της ερημώσεως εστώς εν τόπω αγίω, τον Υπουργό Άδωνι Γεωργιάδη που σκηνοθετούσε από τηλεοράσεως, ενώ ο κόσμος καιγόταν, το έργο «οι δεξιοί πιστοί και οι αριστεροί άθεοι». Εν τέλει, η ευθύνη είναι του πρωθυπουργού, της κυβέρνησης, και του κράτους, και όλη η περί εκκλησίας συζήτηση ουσιαστικά παρέλκει — εάν οποιοσδήποτε άλλος από τους χώρους που έκλεισαν με κυβερνητική πρωτοβουλία παρέμενε ανοιχτός (είτε ελλείψει εσωτερικής απόφασης, είτε κατά παράβαση της εσωτερικής απόφασης) γιατί «καλό θα ήταν να τους κλείσουν μόνοι τους», χωρίς πρόνοια για επιβολή της εκτέλεσης του μέτρου που θα αποφάσιζαν «μόνοι τους», θα ήταν καταγέλαστο να ενεργοποιούσαμε τον ίδιο κοινωνικό αυτοματισμό ενάντια στους ιδιοκτήτες μπαρ, καφετεριών κλπ. και να τους αποκαλούμε «δολοφόνους» (δεν αναφέρω τα δημόσια σχολεία κ.ο.κ., καθ’ ότι εκείνα υπάγονται απ’ ευθείας στον κρατικό έλεγχο). Σύνοψη θέσης: η περί εκκλησιαστικής ευθύνης συζήτηση (και όχι περί κυβερνητικής ευθύνης) δεν έχει καμμία σχέση με τα μέτρα, διότι αυτά μπορούν ούτως ή άλλως να παρθούν μόνο με κυβερνητική ευθύνη, αν είναι να εφαρμοστούν.

3.

ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ, ΧΩΡΑ ΖΩΝΤΩΝ. ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΜΟΡΦΕΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΟΠΩΣ ΤΙΣ ΕΖΗΣΑ. 3 ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ

Τετάρτη 25 Μαρτίου 2020

Gilles Lipovetsky – Δοκίμια για τον ατομικισμό


Στο συγκεκριμένο επεισόδιο της σειράς «Στα μονοπάτια της σκέψης», ο Κωνσταντίνος Τσουκαλάς συνομιλεί με τον καθηγητή Φιλοσοφίας και συγγραφέα Gilles Lipovetsky. Κατά τη διάρκεια της συνέντευξης η συζήτηση περιστρέφεται γύρω από την επικράτηση των νέων μορφών ατομικισμού, την αύξηση μιας ηδονιστικής κουλτούρας του καταναλωτισμού, μιας σύγχρονης υπερτροφικής ατομοκρατίας.
Συζητούν:
για την εποχή του υπερμοντέρνου αξιακού συστήματος και την κοινωνία της μεταηθικής κουλτούρας στην εποχή της ατομοκρατίας. Για τη νέα μεσαία τάξη και την κρίση της αγοραστικής δύναμης που δεν συνεπάγεται όμως κρίση της καταναλωτικής συνήθειας. Για τον πολιτισμό της κατανάλωσης. Τον καταναλωτισμό των συγκινήσεων. Για την κατανάλωση σαν δύναμη χειραφέτησης και την απενοχοποίησή της. Για την οικολογία της κατανάλωσης. Για τον καλλιτεχνικό καπιταλισμό και την αισθητικοποίηση του κόσμου.

Γ. Κοντογιώργης, «30 Έννοιες και 1 Πρόσωπο»



Ο Ομότιμος Καθηγητής κ. Γιώργος Κοντογιώργης στην "Επανάσταση των Εννοιών", Boem Radio https://boemradio.gr, με θέμα «30 Έννοιες και 1 Πρόσωπο».


Από την Τετάρτη 4 και τις επόμενες δύο Τετάρτες, 11 & 18 Μαρτίου 2020, 22:00 – 24:00, στην εκπομπή "Επανάσταση των Εννοιών" μεταδόθηκε σε τρία μέρη η συνέντευξη που παραχώρησε ο κ. Γιώργος Κοντογιώργης στον Βαγγέλη Κάλιοση με θέμα την ίδια την επανάσταση των εννοιών, καθώς ο τίτλος της εκπομπής ανάγεται στο ομώνυμο πρόταγμα που έχει διακηρύξει μέσα από το επιστημονικό του έργο, την Κοσμοσυστημική Γνωσιολογία, ο Καθηγητής. Με τη συνέντευξη αυτή η εκπομπή δικαίωσε με τον πλέον εμφατικό τρόπο το σκοπό της. Το Boem Radio ευχαριστεί θερμά τον σπουδαιότερο σύγχρονο Έλληνα διανοητή για την τιμή.


Στην συνέντευξή του ο Καθηγητής αναλύει και "εξεγείρει" τις ακόλουθες 30 θεμελιώδεις πολιτικές έννοιες, ενώ μιλά και για τον Ιωάννη Καποδίστρια, το πιο συκοφαντημένο ίσως πρόσωπο της νεοελληνικής ιστορίας: Δημοκρατία, Ολιγαρχία, Δεσποτεία, Ελευθερία, Πολιτεία, Πολίτης, Πολιτική, Έθνος, Κράτος, Δικαιοσύνη, Ισότητα, Ευθύνη, Εκπαίδευση, Κόμμα, Αριστερά, Δεξιά, Συνδικαλισμός, Διανοούμενος, Οικολογία, Τρομοκρατία, Μαρξισμός, Κομμουνισμός, Φασισμός, Εθελοντισμός, Ηγέτης, Μέσα επικοινωνίας, Οικονομία, Ανάπτυξη, Εκσυγχρονισμός, Δημοσκοπήσεις.

Ο εφιάλτης της επόμενης μέρας του COVID-19

18/03/2020
 
3.8
 
(14)
Του Νίκου Ιγγλέση 
Η πανδημία του καροναϊού (coronavirus) ανάγκασε την ελληνική κυβέρνηση, όπως και τις κυβερνήσεις πολλών άλλων χωρών, να λάβουν δραστικά μέτρα για τον περιορισμό της μόλυνσης του πληθυσμού. Ουσιαστικά πρόκειται για μέτρα που περιορίζουν τις επαφές μεταξύ των ανθρώπων, θέτοντάς τους σε «κατάσταση πολιορκίας» μέσα στα σπίτια τους και ευρύτερα μέσα στη χώρα τους.
Έκλεισαν τα πανεπιστήμια, τα δημόσια και ιδιωτικά σχολεία, τα φροντιστήρια και οι παιδικοί σταθμοί. Έκλεισαν οι ταβέρνες, τα εστιατόρια, οι καφετέριες, τα μπαρ και τα κέντρα διασκέδασης. Έκλεισαν τα εμπορικά καταστήματα, με εξαίρεση όσα πουλούν τρόφιμα. Έκλεισαν τα δικαστήρια, οι κινηματογράφοι και τα θέατρα, ενώ απαγορεύτηκαν οι κάθε είδους αθλητικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις. Τέλος έκλεισαν τα σύνορα προς την Ιταλία, την Αλβανία και τα Σκόπια, ενώ απαγορεύτηκαν οι αεροπορικές πτήσεις και τα ακτοπλοϊκά δρομολόγια προς διάφορες κατευθύνσεις, καθώς και η προσέγγιση κρουαζιερόπλοιων στα ελληνικά λιμάνια.
Τα δραστικά αυτά μέτρα καθώς και άλλα πρόσθετα που μπορεί να ληφθούν στο προσεχές διάστημα, είναι απαραίτητα, σύμφωνα με τους ειδικούς, για την ανάσχεση της πανδημίας αλλά προκαλούν επικίνδυνες παρενέργειες στο κοινωνικό σώμα.
Η κάθε κυβέρνηση οφείλει να λάβει όλα τα αναγκαία μέτρα για να εξουδετερώσει τις παρενέργειες. Σε διαφορετική περίπτωση: «Ο ασθενής μπορεί να γιατρευτεί από την ασθένεια, αλλά θα πεθάνει από τις παρενέργειες της θεραπείας».
Ο φόβος και η ανασφάλεια κυριαρχεί και επηρεάζει σχεδόν όλες τις δραστηριότητες των πολιτών. Λόγω του μεγάλου αριθμού των κλειστών καταστημάτων πάρα πολλοί εργαζόμενοι, αυτοαπασχολούμενοι και επιχειρηματίες, θα χάσουν το εισόδημά τους. Πώς θα επιβιώσουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι; Πώς θα πληρώσουν τους λογαριασμούς τους και τις άλλες υποχρεώσεις τους; Πώς οι επιχειρηματίες θα πληρώσουν τα χρέη τους στους προμηθευτές τους; Ο συνολικός τζίρος στην αγορά συρρικνώνεται δραματικά και η ανεργία εκτινάσσεται.
Παράλληλα ο, ιδιαίτερα σημαντικός για την Ελλάδα, τουριστικός τομέας θα υποστεί πολύ καταστροφικό πλήγμα. Ξενοδοχεία και άλλες δραστηριότητες στον τομέα αυτό δε θα λειτουργήσουν και οι εποχιακά εργαζόμενοι στον κλάδο δε θα βρουν εργασία. Η κατανάλωση θα περιοριστεί λόγω του μειωμένου εισοδήματος των Ελλήνων και λόγω του ότι οι τουρίστες δε θα έρθουν φέτος. Συνέπεια όλων αυτών θα είναι τα έσοδα του κράτους από φόρους και ασφαλιστικές εισφορές να καταρρεύσουν, αλλά και οι δαπάνες του να αυξηθούν.
Ο Προϋπολογισμός του 2020 προέβλεπε έσοδα από το ΦΠΑ 18,3 δις, από τους ειδικούς φόρους κατανάλωσης (καυσίμων, ποτών κλπ) 7,2 δις, από το φόρο εισοδήματος 16,6 δις. και από ασφαλιστικές εισφορές 22,5 δις. Σύνολο εσόδων 54,6 δις ευρώ. Ποιο τμήμα από αυτά τα προϋπολογισμένα έσοδα δε θα εισπραχθεί; Ήδη η κυβέρνηση ανακοίνωσε αναστολή για 4μήνες της πληρωμής φόρων και ασφαλιστικών εισφορών για περίπου 200.000 επιχειρήσεις που απασχολούν 600.000 εργαζόμενους. Επίσης αναβάλλονται για 4μήνες οι φορολογικές υποχρεώσεις για αυτοαπασχολούμενους και ατομικές επιχειρήσεις.  Θα καταγραφεί μείωση εσόδων της τάξης του 30%, του 50% ή περισσότερο; Αυτό δεν μπορεί αυτήν τη στιγμή να υπολογιστεί γιατί εξαρτάται από το χρονικό διάστημα που θα παραμένουν σε ισχύ τα μέτρα. Αυτό το διάστημα θα είναι μακρύ, πάνω από 6 μήνες, με τα σημερινά δεδομένα.

Σχόλιο της Μαρίας Μαγγιώρου, στο άρθρο του Γ.Καραμπελιά: «Προβεβλημένοι διανοούμενοι και «πτωχοί τω πνεύματι»«

Αποτέλεσμα εικόνας για ΚΑΡΑΜΠΕΛΙΑΣ

Σχόλιο της Μαρίας Μαγγιώρου, στο άρθρο του Γ.Καραμπελιά: «Προβεβλημένοι διανοούμενοι και «πτωχοί τω πνεύματι»«


«Ένα μεγάλο μπράβο για τον Γιώργο Καραμπελιά. Όχι μόνο για το παρόν αλλά και για όλο το σχετικό του έργο.
Πράγματι οι φτωχοί κατά το “πνεύμα” είναι αυτοί που διαθέτουν Νου και Γνώση. Οι Δυτικοί διανοούμενοι δεν έχουν ούτε Κρίση ούτε τη Φρόνηση να πάνε με το μέρος της Αλήθειας.


1) Οι Δυτικοί διανοούμενοι στους Μέσους χρόνους:

Ο σπουδαίος μεσαιωνολόγος Ζακ Λε Γκοφ, εξετάζοντας τις κοινωνικές Παραστάσεις στο δυτικό φαντασιακό μεταξύ 5ου και 16ου αιώνα, είδε τους «λόγιους» να απολαμβάνουν τα προνόμια της άρχουσας τάξης και να αναλαμβάνουν ρόλο υποστήριξής της «κυρίαρχης κουλτούρας» απέναντι στην «λαϊκή κουλτούρα».


2) Οι Δυτικοί διανοούμενοι στους Νέους Χρόνους:

Γάλλοι και Γερμανοί διανοούμενοι έσπευσαν να στηρίξουν το κυρίαρχο φαντασιακό των Άγγλων υπηρετώντας την ιδεολογία του θετικισμού.
Να μην ξεχνάμε ότι επί Διαφωτισμού, επέβαλαν την υποτιμητική λέξη Βυζάντιο ώστε να θεωρούμε και τους βυζαντινούς χρόνους «μεσαιωνικούς», ενώ υπήρξαν το αντίθετο του δυτικού βαρβαρισμού και της δυτικής θρησκοληψίας.

3) Οι Μετα-Μοντέρνοι διανοούμενοι:

Γάλλοι και Γερμανοί διανοούμενοι στηρίζουν τον νέο-θετικισμό με θεωρίες περί δομισμού, αποδομισμού και φαινομενολογίας (σχετικισμού). Τον ρεαλισμό αυτόν τον υπογραμμίζει ο Γιώργος Καραμπελιάς, στο σχετικό βιβλίο του Η Αποστασία των Διανοουμένων. Γράφει: ‘ο Κον Μπεντίντ κηρύσσει τον ρεαλισμό, έχοντας συμπαραταχθεί με τον καγκελάριο Κολ στο γιουγκοσλαβικό και με τους Μπους –πατέρα και γιό-στη Μέση Ανατολή’.
Ο Γιούργκεν Χάμπερμας υιοθέτης μίλησε στα ΜΜΕ σαν εκπρόσωπος της Ευρώπης υθέρ του αμερικανικού ρεαλισμού στον πόλεμο με το Ιράκ.

Ο Κορνήλιος Καστοριάδης τους χαρακτήριζε σχιζοφρενείς «ιδεολογικούς κήρυκες». Και έλεγε ότι σπρώχνουν τον κόσμο στον κομφορμισμό με τον σχετικισμό τους και τον κυνικό πραγματισμό τους. Οι «δήθεν» φιλόσοφοι, έγραφε, ‘κραυγάζουν πως είναι αφοσιωμένοι στη δημοκρατία, στα ανθρώπινα δικαιώματα, στον αντιρατσισμό κλπ’ συμβάλλοντας στην άγνοια της κοινωνίας’. Όλοι αυτοί, «οι φλυαρούντες περί των ανθρωπίνων δικαιωμάτων» (και περί του ακαθόριστου της δημοκρατίας, περί της επικοινωνιακής δράσης, περί της αυτοθεμελίωσης του λόγου) ‘αποκρύπτουν ανέμελα ότι οι «αξίες» της Δύσης έχουν μια κοινωνική ρίζα’.