Σχόλιο της Μαρίας Μαγγιώρου, στο άρθρο του Γ.Καραμπελιά: «Προβεβλημένοι διανοούμενοι και «πτωχοί τω πνεύματι»«

Σχόλιο της Μαρίας Μαγγιώρου, στο άρθρο του Γ.Καραμπελιά: «Προβεβλημένοι διανοούμενοι και «πτωχοί τω πνεύματι»«

«Ένα μεγάλο μπράβο για τον Γιώργο Καραμπελιά. Όχι μόνο για το παρόν αλλά και για όλο το σχετικό του έργο.

Πράγματι οι φτωχοί κατά το “πνεύμα” είναι αυτοί που διαθέτουν Νου και Γνώση. Οι Δυτικοί διανοούμενοι δεν έχουν ούτε Κρίση ούτε τη Φρόνηση να πάνε με το μέρος της Αλήθειας.

1) Οι Δυτικοί διανοούμενοι στους Μέσους χρόνους:

Ο σπουδαίος μεσαιωνολόγος Ζακ Λε Γκοφ, εξετάζοντας τις κοινωνικές Παραστάσεις στο δυτικό φαντασιακό μεταξύ 5ου και 16ου αιώνα, είδε τους «λόγιους» να απολαμβάνουν τα προνόμια της άρχουσας τάξης και να αναλαμβάνουν ρόλο υποστήριξής της «κυρίαρχης κουλτούρας» απέναντι στην «λαϊκή κουλτούρα».

2) Οι Δυτικοί διανοούμενοι στους Νέους Χρόνους:

Γάλλοι και Γερμανοί διανοούμενοι έσπευσαν να στηρίξουν το κυρίαρχο φαντασιακό των Άγγλων υπηρετώντας την ιδεολογία του θετικισμού.

Να μην ξεχνάμε ότι επί Διαφωτισμού, επέβαλαν την υποτιμητική λέξη Βυζάντιο ώστε να θεωρούμε και τους βυζαντινούς χρόνους «μεσαιωνικούς», ενώ υπήρξαν το αντίθετο του δυτικού βαρβαρισμού και της δυτικής θρησκοληψίας.

3) Οι Μετα-Μοντέρνοι διανοούμενοι:

Γάλλοι και Γερμανοί διανοούμενοι στηρίζουν τον νέο-θετικισμό με θεωρίες περί δομισμού, αποδομισμού και φαινομενολογίας (σχετικισμού). Τον ρεαλισμό αυτόν τον υπογραμμίζει ο Γιώργος Καραμπελιάς, στο σχετικό βιβλίο του Η Αποστασία των Διανοουμένων. Γράφει: ‘ο Κον Μπεντίντ κηρύσσει τον ρεαλισμό, έχοντας συμπαραταχθεί με τον καγκελάριο Κολ στο γιουγκοσλαβικό και με τους Μπους –πατέρα και γιό-στη Μέση Ανατολή’.

Ο Γιούργκεν Χάμπερμας υιοθέτης μίλησε στα ΜΜΕ σαν εκπρόσωπος της Ευρώπης υθέρ του αμερικανικού ρεαλισμού στον πόλεμο με το Ιράκ.

Ο Κορνήλιος Καστοριάδης τους χαρακτήριζε σχιζοφρενείς «ιδεολογικούς κήρυκες». Και έλεγε ότι σπρώχνουν τον κόσμο στον κομφορμισμό με τον σχετικισμό τους και τον κυνικό πραγματισμό τους. Οι «δήθεν» φιλόσοφοι, έγραφε, ‘κραυγάζουν πως είναι αφοσιωμένοι στη δημοκρατία, στα ανθρώπινα δικαιώματα, στον αντιρατσισμό κλπ’ συμβάλλοντας στην άγνοια της κοινωνίας’. Όλοι αυτοί, «οι φλυαρούντες περί των ανθρωπίνων δικαιωμάτων» (και περί του ακαθόριστου της δημοκρατίας, περί της επικοινωνιακής δράσης, περί της αυτοθεμελίωσης του λόγου) ‘αποκρύπτουν ανέμελα ότι οι «αξίες» της Δύσης έχουν μια κοινωνική ρίζα’.

Κατά της ιδιαιτερότητας των Ελλήνων:

Ταγμένοι στην ιδεολογία της πολυπολιτισμικότητας, οι «λόγιοι» της εποχής μας συντάσσονται με την «κατά μέτωπο επίθεση» στον ελληνικό πολιτισμό. Βλ. το βιβλίο τους Ποιος σκότωσε τον Όμηρο; ‘εξασφαλίζουν τη σταδιοδρομία τους αρνούμενοι τη μοναδικότητα των Ελλήνων, αντικαθιστώντας τον όρο ελληνικός πολιτισμός με «μεσογειακό».

Κατά της υπόστασης των Ελλήνων:

‘Η εθνοαποδομητική ιστοριογραφία, όχι απλώς ερμηνεύει κατά το δοκούν τα ιστορικά γεγονότα αλλά φτάνει μέχρι την παραχάραξή τους’. ‘Επιδιώκει να αποδείξει πως δεν υπάρχει ιστορική συνέχεια των Ελλήνων (Βλ. το ως άνω βιβλίο του Γ. Καραμπελιά και τα τόσο άλλα σχετικά κείμενά του).

Κατά της Αλήθειας των Ελλήνων:

Προκειμένου να επιβληθεί η αφασία του κομφορμισμού, προωθούν ιδέες του «κοσμοπολιτισμού» που υπήρξε στωική-ρωμαϊκή ιδεολογία για την αποδόμηση της Πολιτικής. Λένε πως ο Σωκράτης δήλωνε «κοσμοπολίτης», ενώ Πολίτης του Κόσμου σήμαινε ό,τι ακριβώς σημαίνει ο ολοκληρωμένος «ουράνιος» άνθρωπος στην Ορθοδοξία.

Ταξική Αλληλεγγύη:

Ο Γ. Βαρουφάκης θεωρείται δικός τους άνθρωπος όχι σαν αριστερός ούτε σαν επιστήμονας, αλλά ως Γενίτσαρος-Ρεαλιστής. Η συμβολή του στον «εκσυγχρονισμό» εντάσσεται αφενός στο ρεύμα του κοινωνικού μακιαβελισμού-οπορτουνισμού και στο επιστημονικό της Θεωρίας των Παιγνίων: Η νέα αυτή επιστημονική μόδα προτείνει «θετική αντιμετώπιση των μεταρρυθμίσεων» και «συμβιβασμούς με τις «νέες δυνάμεις της εξουσίας».

Αλλά και οι δικοί μας νοιώθουν την ανάγκη να ανήκουν στο στρατόπεδο των «προοδευτικών» εναντίον του «λαϊκισμού» και της «παράδοσης». Και εμείς τους κυνηγάμε ακόμα και για ιδιωτικά μαθήματα, όπως τον Στέλιο Ράμφο που τον δαφνοστολίζουμε σαν φιλόσοφο, ενώ καταστρέφει την Φιλοσοφία.

Ίσως να μοιάζει η εποχή μας με την εποχή που οδήγησε τον Σωκράτη στην παραδειγματική αυτοκτονία. Και τότε ο ρεαλισμός σχετικισμός επιχειρούσε τη συστηματική αποδόμησης της ελληνικής Παράδοσης. Και τότε η διανόηση έγινε σοφιστική. Και τότε ο κόσμος υποκλινόταν στους διανοούμενους και τους έπαιρνε από πίσω για να παίρνει αξία. Και τότε συνεχίστηκε ο αγώνας του Σωκράτη με τις Σχολές του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη να περισώζουν την Αλήθεια της Παράδοσης. Αλλά εμείς αφήσαμε τους Δυτικούς να την παρερμηνεύσουν και να μας τη στερήσουν ολοσχερώς»

ΠΗΓΗ:https://tokoinonikoodofragma.wordpress.com/

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com