Η Woke Κουλτούρα ως Κυρίαρχη Ιδεολογία της Μετα-ανθρώπινης Κοινωνίας

Μένουμε ασφαλείς σε ένα περιβάλλον γενικευμένης ανασφάλειας.

 Προοδευτικοί σε ένα περιβάλλον γενικευμένης οπισθοδρόμησης.

 Ειρηνικοί σε ένα περιβάλλον γενικευμένης εχθροπάθειας.

 Επαναστατικοί σε ένα περιβάλλον γενικευμένης υποδούλωσης.

 Ορθολογικοί σε ένα περιβάλλον γενικευμένου παραλογισμού.

 Επιστημονικοί σε ένα περιβάλλον γενικευμένου δογματισμού.

 Ελεύθεροι σε ένα περιβάλλον γενικευμένης ανελευθερίας.

Ολοένα και πληθαίνουν γύρω μας οι φωνές που προκρίνουν τη θέση ότι το κίνημα woke (η “κουλτούρα της αφύπνισης”) καθώς και τα συμπαρομαρτούντα του (δικαιωματισμός, πολιτική ορθότητα, ακυρωτισμός και λοιπά) είναι η βασική ιδεολογία διαμόρφωσης, πλαισίωσης και ηθικής νομιμοποίησης της νέας μορφής στην οποία μετασχηματίζεται ο καπιταλισμός σε αυτή την ιστορική του φάση.

 Ένας woke καπιταλισμός (όπως έχει ήδη αρχίσει να λέγεται) ή, κατά άλλους, ένα τεχνοφεουδαρχικό καθεστώς που προσβλέπει στην υπερσυγκέντρωση του πλούτου, στην απόλυτη ψηφιοποίηση κάθε έκφανσης της ανθρώπινης δραστηριότητας και κατά συνέπεια στην ολοκληρωτική επιτήρηση και έλεγχο των ανθρώπων και των κοινωνιών.


ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

1

Το woke ως διαμορφωτής νέων συνειδήσεων

2

Προσπάθειες αναχαίτισης και πόλεμος παραδειγμάτων

3

Η τραγικότητα της ύπαρξης και η γέννηση του μετα-ανθρώπου

4

Δυστοπία ή ουτοπία;

1. ΤΟ WOKE ΩΣ ΔΙΑΜΟΡΦΩΤΗΣ ΝΕΩΝ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΩΝ

Όλη η ανάρτηση ΕΔΩ...

ΤΟ WOKE* ΝΕΟ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ

Του Κώστα Σαμάντη

Με τα φύλα να έχουν φθάσει εφέτος τα 82 (10 περισσότερα από πέρυσι) είναι αναγκαία η ενημέρωσή μας ώστε να είμαστε "in".

Η εικονιζόμενη είναι η Eija-Riitta Berliner-Mauer, μια γυναίκα που ερωτεύτηκε ένα εθνικό μνημείο, το Τείχος του Βερολίνου, και άλλαξε το επώνυμό της (Berliner) ώστε να αντικατοπτρίζεται ο γάμος της με την κατασκευή το 1979, γεγονός που σημαίνει ότι παρέμεινε παντρεμένη για 10 χρόνια. Η Eija αποκάλυψε ότι ως μέρος των Objectum Sexual τάσεών της (που την κατατάσσουν στην αρχική πρώτη δεκάδα των "φύλων"), έχει παραμείνει παρθένα στον άνθρωπο και ανέπτυξε ρομαντικά συναισθήματα έναντι του Τείχους. Σύμφωνα με τα λόγια της, η Eija εξηγεί την έλξη της για το(ν) Τείχο: «Βρίσκω το μακρύ, λεπτό σώμα του, με τις οριζόντιες γραμμές πολύ σέξι. Το Σινικό Τείχος της Κίνας είναι ελκυστικό, αλλά είναι πάρα πολύ χοντρό(ς) - ο σύζυγός μου είναι πιο σέξι». 

Όταν το Τείχος καταστράφηκε, μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης, το 1989 η Eija κραύγαζε ότι «ο σύζυγός της ήταν ακρωτηριασμένος», την ώρα που ο υπόλοιπος κόσμος γιόρταζε την κατάρρευση. Μετά την καταστροφή του, η Eija λέγεται ότι έχει κατευθύνει την αγάπη της σε μια γέφυρα.

*Η«woke culture» ή κίνημα αποδόμησης είναι ένα κίνημα που αναπτύσσεται στην Δύση και έχει ως στόχο το γκρέμισμα όσων συνιστούν την κοινή κληρονομιά μας. Για παράδειγμα τα πρόσωπα της Μάνας και του Πατέρα υποβιβάζονται σε απρόσωπους αριθμούς: Γονέας 1 και Γονέας 2. Είναι ένα κίνημα ακραίου και καταχρηστικού Δικαιωματισμού που αγωνίζεται να επιβάλει την χρήση μιας ακατάληπτης και ολοκληρωτικής νέας γλώσσας, αυτήν της Πολιτικής Ορθότητας. Εκπορεύεται κυρίως από κύκλους αμερικανών προοδευτικών ακαδημαϊκών. Περισσότερες πληροφορίες στο βιβλίο Woke – Η καθολική αποδόμηση, (https://ardin-rixi.gr/archives/249934)

Η αφόρητη ανοησία της σημερινής Αριστεράς

Πολλοί άνθρωποι αναρωτιούνται πού οφείλεται η καθίζηση των αριστερών προοδευτικών κομμάτων -και στην Ελλάδα-, αν και η απάντηση είναι μπροστά στα μάτια τους.

Από τη στιγμή που τα αριστερά κόμματα εγκατέλειψαν την πάλη των τάξεων και το έριξαν στην πάλη των ταυτοτήτων και την πάλη των φύλων, η τύχη τους ήταν προδιαγεγραμμένη.

Όταν γίνεσαι πολύ “προοδευτικός”, πολλοί άνθρωποι θα σου γυρίσουν την πλάτη. Ειδικά, αν είσαι “προοδευτικός” και πάρα πολύ πλούσιος, όπως συμβαίνει με τα στελέχη των αριστερών κομμάτων.

Δεν ξέρω τι το προοδευτικό υπάρχει στο να χωρίζεις τους ανθρώπους ανάλογα με το χρώμα τους, το φύλο τους, την σεξoυαλικότητά τους και οποιοδήποτε άλλο προσωπικό χαρακτηριστικό.

Επίσης, αυτό μοιάζει να είναι κάτι που δεν έχει τελειωμό αλλά ούτε και νόημα. Είναι μια μάχη με τους ανεμόμυλους.

Εγώ δεν είμαι φιλόσοφος αλλά, με το φτωχό μυαλό μου, έχω καταλήξει στο συμπέρασμα πως η σεξoυαλικότητα των ανθρώπων είναι κάτι τόσο απόλυτα προσωπικό, που δεν έχει νόημα να προσπαθείς να βγάλεις συμπέρασμα· αρκεί να αποδεχτείς τη σεξoυαλικότητα όλων των ανθρώπων, εφόσον βασίζεται στη συναίνεση και δεν βλάπτουν κάποιον άλλον άνθρωπο. Σκέφτομαι πως, αν στον πλανήτη υπάρχουν οκτώ δισεκατομμύρια άνθρωποι, υπάρχουν και οκτώ δισεκατομμύρια διαφορετικές σεξoυαλικότητες.

Αντιθέτως, η διάκριση ανάμεσα σε πλούσιους και φτωχούς, είναι ορατή και κατανοητή από όλους. Ένας φτωχός ομοφυλόφιλος και ένας πλούσιος ομοφυλόφιλος έχουν ως κύριο χαρακτηριστικό ότι ο ένας είναι φτωχός και ο άλλος πλούσιος. Τα “δικαιώματα” έπονται. Κι αν δεν έχεις να φας, το δικαίωμα δεν έχει κανένα νόημα.

Βέβαια, υπάρχουν σήμερα άνθρωποι που νομίζουν πως ένας λευκός άνδρας έχει προνόμιο απέναντι σε ένα μαύρο άνδρα, ακόμα κι αν ο λευκός άνδρας είναι άστεγος και ο μαύρος άνδρας είναι δισεκατομμυριούχος. Εκτός από φιλόσοφος, δεν είμαι και ψυχίατρος.

Η "ΑΤΖΕΝΤΑ ΤΗΣ ΜΕΤΑΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΙΣΤΟΡΙΚΈΣ ΕΥΘΥΝΕΣ ΌΛΩΝ ΜΑΣ

Κύπρος:

«Τα παιδιά δεν ανήκουν στους γονείς» – Χαμός με τη δήλωση της Επιτρόπου Προστασίας Παιδιού

Εκτός από τα τόσα προβλήματα που έχουμε να αντιμετωπίσουμε στη μετανεωτερική αποικία μας υπάρχει και η εμμονή των οπαδών της επανεκκίνησης, του wokeσμού, των οπαδών του μετανθρωπισμού και η έγνοια τους να μας μεταλλάξουν σε τεχνοανθρωποειδή. Πρέπει να σώσουμε μαζί Πατρίδα και Άνθρωπο! 

Γερομοριάς 

Η "ΑΤΖΕΝΤΑ ΤΗΣ ΜΕΤΑΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΙΣΤΟΡΙΚΈΣ ΕΥΘΥΝΕΣ ΌΛΩΝ ΜΑΣ

Του Νίκου Σίμου 

Η "ατζέντα της μετά κοινωνίας" προχωρά σαν να μην συμβαίνει τίποτε, ενώ παγκόσμια συντελούνται ιστορικές αλλαγές και η ήττα της Δύσης φαίνεται αναπότρεπτη στο παγκόσμιο γεωοικονομικό και γεωπολιτικό πεδίο.
Στην Κύπρο (ναι καλά το διαβάζετε) η "υπουργος οικογένειας" (ελεύθερη μετάφραση ενός δυστοπικα δημιουργημένου υπουργείου, που στόχο έχει, όπως απ' τα πράγματα φαινεται την προώθηση της ατζέντας Great Reset) δηλώνει ότι τα παιδιά ΔΕΝ ΑΝΉΚΟΥΝ ΣΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΤΟΥΣ και επομένως οι όποιες αντιρρήσεις τους για την " reset" διαπαιδαγώγηση από το σχολείο θα αγνοούνται ή θα τιμωρούνται!!!


Ο Γερουσιαστής των Ρεπουμπλικανών της Καλιφόρνια των ΗΠΑ Scott Wilk, προτρέπει τον κόσμο να φύγει από την Πολιτεία, αναζητώντας περιοχές και Πολιτείες εντός των ΗΠΑ, όπου δεν θα ισχύει η ατζέντα αυτής της διαπαιδαγώγησης, που εμπεριέχει και την επέμβαση αλλαγής φύλλου σε ανήλικους, χωρίς την γονική συναίνεση και όπου η όποια αντίρρηση θα επισείει ποινή στους γονείς αφαίρεσης της γονικής μέριμνας!!!

Επί ξηρού ακμής είμαστε κυρίες και κύριοι ...

Δεν υπάρχουν δικαιολογίες για την απάθεια και την κοινωνική αδιαφορία
Σε πολύ λίγο η ατζέντα αυτή θα επιχειρήσει την απόλυτη διάβρωση του κοινωνικού ιστού, μιας ήδη προβληματικής κοινωνικής δομής στον άλλοτε Δυτικό κόσμο

Οι λαοί φεύγουν, οι μετάνθρωποι έρχονται

του Γιάννη Παπαμιχαήλ

Στη μνήμη του Θύμιου Παπανικολάου

και Στη μνήμη του Γιώργου Βλασσόπουλου

Μετά το γνωστό, αναπάντητο μάλλον ερώτημα: «γιατί ο ελληνικός λαός δεν αντέδρασε πιο συστηματικά στα απίστευτα, μνημονιακά μέτρα που ελήφθησαν ερήμην του και εναντίον του από το 2010;» -και ανεξάρτητα από την άποψη που έχει ο καθένας για το επίμαχο θέμα των μέτρων αντιμετώπισης της πανδημίας από τα διάφορα κράτη, η πρόσφατη υγειονομική κρίση μοιάζει να επεκτείνει και να γενικεύει την παραπάνω «νεοελληνική» απορία με τους εξής πάνω κάτω όρους:

Πώς ο μέσος δυτικός πολίτης, τόσο βέβαιος μέχρι χθες για τη μορφωτική του πρόοδο και την κοινωνική του αξιοπρέπεια, τόσο σίγουρος ότι διαθέτει πολλά κατοχυρωμένα και αναφαίρετα ανθρώπινα δικαιώματα καθώς και απεριόριστες σχεδόν νομικές ελευθερίες, μπορεί εύκολα και μαζικά, υπό τη μορφή της «σιωπηλής πλειοψηφίας» του πληθυσμού, να μεταβληθεί σε μονάδα ενός μεγάλου κοπαδιού υπηκόων έτοιμων, όπως έδειξε η υγειονομική κρίση, να πειθαρχήσουν στα αυταρχικά μέτρα και στα κελεύσματα της εξουσίας, ακόμα και αν είναι αντιφατικά, απάνθρωπα και εξευτελιστικά για την ανθρώπινη προσωπικότητα;

Πώς τόσοι και τόσοι «μεταμοντέρνοι σχετικιστές» και αποδομιστές της διπλανής πόρτας, πειθαρχούν με τόσο δομημένο και απόλυτο τρόπο σε ό,τι τους υπαγορεύει το καθεστώς;
Πώς τόσοι άνθρωποι, με σπουδές, πτυχία, γνώσεις και πεποιθήσεις εναρμονισμένες με το πνεύμα της εποχής, ξέχασαν τόσο γρήγορα τα χειραφετητικά τους ιδεώδη, τις ευαισθησίες τους στα δικαιώματα αυτοπροσδιορισμού των μειονοτήτων ή τις επιτρεπτικές, αναρχο-φιλελεύθερες ιδεολογίες που συνόδεψαν βήμα-βήμα τον ηθικό και πολιτικό εκσυγχρονισμό τους;

Λιμπεραλκούλτ: Η δυτική «Πολιτική Ορθότητα» κατά της Δύσης

του Δημήτρη Μπελαντή

Ηεποχή μας, εδώ και τρεις δεκαετίες περίπου, είναι η εποχή των πολιτιστικών πολέμων («cultural wars»). H διεθνοποίηση ή παγκοσμιοποίηση της κουλτούρας, η άνοδος των ταυτοτικών κινημάτων ή κινημάτων ταυτοτικής πολιτικής («identity politics») και του μετα-φιλελεύθερου δικαιωματισμού, η ομογενοποίηση της πλανητικής διανόησης και η ριζική αμφισβήτηση των ως τώρα κοινωνικών προτύπων συμπεριφοράς, έχουν θέσει εκ των πραγμάτων το ζήτημα μιας πολύ έντονης και σοβαρής σύγκρουσης για το περιεχόμενο της εκπαίδευσης, των ανθρώπινων σχέσεων και του πολιτισμού στις δυτικές κοινωνίες. Ένα σημαντικό τμήμα της μορφωμένης και της εκπαιδευτικής κοινής γνώμης και διανόησης στη Δύση αμφισβητεί ριζικά τη Δύση. Όχι κυρίως από τη σκοπιά του καπιταλιστικού τρόπου οργάνωσης αλλά από τη σκοπιά της καταπολέμησης του «ένοχου και ρατσιστικού παρελθόντος» του δυτικού πολιτισμού. Ο δυτικός πολιτισμός οφείλει να αποχωρήσει από το προσκήνιο της Ιστορίας και να προσχωρήσει στην αποδόμησή του («deconstruction»). Ιδίως θεωρητικά ρεύματα όπως ο γαλλικός μεταδομισμός, τα ακαδημαϊκά αγγλοσαξωνικά critical studies ή τα postcolonial studies ή τα gender studies βρίσκονται στην πρωτοπορία αυτής της κριτικής.
Υπάρχει πραγματική βάση σε αυτή την κριτική;

Και βέβαια υπάρχει. Δεν μπορεί να αμφισβητηθεί ότι για αιώνες ουσιαστικά η εκπαίδευση στις αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες, μεταξύ αυτών ιδίως στις αποικιακές και ιμπεριαλιστικές χώρες, ανέδειξε συστηματικά την «ανωτερότητα του δυτικού-λευκού ανθρώπου» έναντι των κατακτημένων λαών και ιδίως των «εγχρώμων», του χριστιανικού πολιτισμού έναντι των άλλων, της ανδρικής φυσικής κυριαρχίας και υπεροχής απέναντι στις γυναίκες, τα παιδιά και τα ζώα, τη «φυσικότητα» της δουλείας κ.λπ. Ότι ενίσχυσε τον εθνικισμό, τον μιλιταρισμό και την εδαφική κατάκτηση καθώς και μια λογική πολιτισμικής και φυλετικής υπεροχής κάθε «ανώτερου» έθνους ή φυλής έναντι των άλλων. Η αποκορύφωση αυτών των ιδεολογικών προσλήψεων στη Δύση, σε συνδυασμό και με τα αποτελέσματα της κρίσης του 1929 και του Ευρωπαϊκού Εμφυλίου Πολέμου, ήταν ο φασισμός και ο ναζισμός και η φρίκη των ναζιστικών στρατοπέδων συγκέντρωσης. Η υιοθέτηση μιας πολιτικής «κοινωνικής ή φυλετικής υγιεινής» έναντι των εκφυλισμένων «φυλών» και ομάδων δεν θα μπορούσε να προκύψει, αν δεν είχε προετοιμαστεί μακροχρόνια από αντίστοιχες ιδεολογίες και πολιτιστικές πρακτικές στα αναπτυγμένα καπιταλιστικά έθνη.

Εθνική στρατηγική στο σχολείο η ισότητα για τους ΛΟΑΤΚΙ+

Από Κώστας Καραΐσκος

Προχθές, Δευτέρα 15/5/23, παρέλαβα ἀπό τό σχολεῖο μου ἕνα ἠλεκτρονικό μήνυμα γιά τά ἐπιμορφωτικά σεμινάρια τοῦ ΕΚΔΔΑ σέ δημοσίους ὑπαλλήλους καί ἐκπαιδευτικούς σέ σχέση μέ τά δικαιώματα τῶν ἀτόμων ΛΟΑΤΚΙ+. Διαολίστηκα λοιπόν καί χθές ἀπάντησα τόσο στό ΕΚΔΔΑ ὅσο καί στήν Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Ἐκπαίδευσης, μέ τό κάτωθι μήνυμα:

Κυρίες/κύριοι,

Παρέλαβα από την διεύθυνση του σχολείου μου εχθές (15/5/23) το ηλεκτρονικό μήνυμα που αφορούσε το «επιμορφωτικό σεμινάριο» του ΕΚΔΔΑ σχετικά με την προστασία των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων. Δεν μπορώ να πω ότι επρόκειτο για έκπληξη, αφού αυτή είναι η κυρίαρχη, άνωθεν κατασκευασμένη (woke) κουλτούρα της δυτικής κοινωνίας, όμως θεώρησα χρέος μου να σας επισημάνω κάποια πράγματα.

Χρειάζεται κυριολεκτικά μηδενική επαφή με την ελληνική πραγματικότητα ώστε να γράψει κανείς στα σοβαρά για πρόγραμμα που «επιχειρεί να καλύψει θεμελιώδεις ανάγκες της σύγχρονης κοινωνίας».

Θυμίζω ότι μιλάμε για μια κοινωνία που πένεται (στο όριο της φτώχειας ένας στους 3 Έλληνες), που κινδυνεύει να μείνει άστεγη (εκατοντάδες χιλιάδες πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας αναμένονται εντός του 2023) και που παίζει τη ζωή της ακόμη και σε ένα σιδηροδρομικό δρομολόγιο Αθήνας – Θεσσαλονίκης. Κι επειδή λέτε για αναγνωρισμένες ανάγκες της δημόσιας Εκπαίδευσης που διαπιστώθηκαν κατά τη διαμόρφωση του κειμένου της Εθνικής Στρατηγικής για την ισότητα των ΛΟΑΤΚΙ+ (2021), διαβάζοντας το συγκεκριμένο κείμενο διαπίστωσα πως δύο ήταν οι ανάγκες, μία των εκπροσώπων του «χώρου» να περάσουν τις απόψεις τους και μία της πολιτείας να ευθυγραμμιστεί με την τάση στην ΕΕ. 

Επί της ουσίας μιλώντας, πριν μιμηθούμε την παρηκμασμένη Δύση θα έπρεπε να δούμε πού την οδήγησε αυτή η τακτική, να ξεχωρίζει συγκεκριμένες ομάδες πληθυσμού βάσει κάποιου χαρακτηριστικού τους και να τις θέτει ουσιαστικά απέναντι στην υπόλοιπη κοινωνία. Από τη μια προσπαθεί να δημιουργήσει ενοχές στην πλειοψηφία επειδή ακολουθεί απλώς τη νόρμα, κι από την άλλη επικεντρώνει σε μιαν απόκλιση δίνοντάς της εξωπραγματικά χαρακτηριστικά. Γεννά συγκρούσεις εκεί που θα μπορούσε να μην υπάρξει καν πρόβλημα και τελικά στοχοποιεί ένα κοινωνικό υποσύνολο (στην προκειμένη περίπτωση τα άτομα ΛΟΑΤΚΙ+), οξύνοντας τα πράγματα και διαλύοντας κάθε δημοκρατικό ιδεώδες στο όνομα μιας «προοδευτικής» εξαιρεσιμότητας.

Η όψιμη αναβίωση του αφροκεντρισμού και η παράνοια των αμερικανικών πανεπιστημίων

Η όψιμη αναβίωση του αφροκεντρισμού και η παράνοια των αμερικανικών πανεπιστημίων

Γράφει ο Νικόλας Δημητριάδης – ΑΡΔΗΝ

Αρκετή κουβέντα έχει γίνει αυτές τις μέρες με την απόφαση της τηλεοπτικής πλατφόρμας Netflix να φτιάξει ένα ντοκιμαντέρ για την Κλεοπάτρα, όπου η γνωστή βασίλισσα της δυναστείας των Πτολεμαίων εμφανίζεται ως μαύρη. Πέρυσι είχαμε ένα ντοκιμαντέρ για τον Αντετοκούνμπο, στο οποίο ένας καθηγητής διαβεβαίωνε ότι «ο ελληνικός πολιτισμός έχει τις ρίζες του στην Αφρική». Η συχνή εμφάνιση τέτοιων περιστατικών (όπως ένας εντυπωσιακός μαύρος… Αχιλλέας, πάλι σε σειρά του Netflix) υποδηλώνει μία αναβίωση του αφροκεντρισμού, εκείνης της παλιάς ψευδοϊστορικής θεωρίας που φαίνεται σήμερα να περνάει μία… «δεύτερη νεότητα».

Κεντρικό ρόλο στο αφροκεντρικό αφήγημα παίζει η οικειοποίηση πρώτον του αιγυπτιακού πολιτισμού και στη συνέχεια της ελληνικής παρουσίας στην Αίγυπτο. Αφού η Αίγυπτος βρίσκεται στην Αφρική, οποιοδήποτε πολιτισμικό ή ιστορικό φαινόμενο παρουσιάστηκε στη χώρα αυτή εγγράφεται αυτομάτως στην αφρικανική –και συνεκδοχικά στη μαύρη– πολιτισμική παράδοση. Κεντρικό ρόλο είχε εδώ το βιβλίο Stolen Legacy: Greek Philosophy is Stolen Egyptian Philosophy του George G. M. James, που κυκλοφόρησε το 1954.

Ο αφροκεντρισμός στις Η.Π.Α. προσπάθησε να προσφέρει ένα ακόμη όπλο, πολιτισμικό αυτή τη φορά, στην προσπάθεια των μαύρων να χειραφετηθούν από την κουλτούρα του κράτους που τους σκλάβωσε. Αντίστοιχα, στην Αφρική των αντι-αποικιακών κινημάτων, χρησιμοποιήθηκε από τις νεοσύστατες χώρες στην προσπάθειά τους να σταθούν ανεξάρτητες και να τονώσουν την αυτοπεποίθηση των πολιτών τους. Ο δίκαιος πολιτικός και κοινωνικός αγώνας για την κατάργηση της δουλείας, την ενσωμάτωση των μαύρων στην αμερικανική κοινωνία και την εξάλειψη της αποικιοκρατίας στην Αφρική κατά κάποιον τρόπο «καθαγίασε» τον αφροκεντρισμό και τις ψευδοεπιστημονικές θεωρίες του. Στο θυελλώδες κλίμα της δεκαετίας του ’60, ο πειρασμός της διαστρέβλωσης ήταν μεγάλος.

Κάποιοι, λοιπόν, ενέδωσαν σ’ αυτόν τον πειρασμό και επιχείρησαν να ενδύσουν τον μύθο του αφροκεντρισμού με επιστημονικοφανή επιχειρήματα. Πιο γνωστή περίπτωση είναι αυτή του Martin Bernal, με το βιβλίο του Black Athena: The Afroasiatic Roots of Classical Civilization. O Bernal προσπάθησε με διάφορες ακροβασίες και υποθέσεις να αποδώσει στον ελληνικό πολιτισμό ρίζες και επιρροές από την αρχαία Αίγυπτο και τη Φοινίκη. Όπως ήταν αναμενόμενο, οι θεωρίες του Bernal δεν βρήκαν καμία απήχηση μεταξύ των σχετικών επιστημών της Αρχαιολογίας και της Ιστορίας και παρέμειναν περιθωριακές.

@ μηδενιστικ@ κουλτούρ@ του άφυλο@ @

Του Δημήτρη Ναπ. Γιαννάτου

Αλαμπουρνέζικα; Κάθε άλλο! Πλήρης χειραφέτηση από την τυραννία της ορθογραφίας και του φύλου, λένε ότι είναι! Πληθαίνουν τον τελευταίο καιρό και πάλι, οι άλλοτε σποραδικές εμφανίσεις του «ουδέτερου» ή απροσδιόριστου τρόπου γραφής για το φύλο. Το οποίο είναι απεριόριστο και αδιευκρίνιστο σύμφωνα με τη θεωρία του κοινωνικού φύλου. Το σύμβολο @ στις καταλήξεις των λέξεων κατά την γραφή αποτελεί τρόπο βιοπολιτικής ορθότητας για τη συμπερίληψη ατόμων που δεν προσδιορίζονται από το δίπολο αρσενικό – θηλυκό. Στην προφορική γλώσσα χρησιμοποιούνται τα ουδέτερα άρθρα και οι κλίσεις.

Οι πολιτισμικές θεωρίες, στηριζόμενες σε μια ακραία εφαρμογή της σημειολογίας, των γλωσσικών παιγνίων και της κυβερνητικής θεωρίας του κοινωνικού κονστραξιονισμού (κατασκευής), υποστηρίζουν την απελευθέρωση του ατόμου από κάθε προσδιορισμό και ιδιότητα.

 Το φύλο είναι ένα από αυτά, όπως και η εθνική καταγωγή, η τάξη, ο τόπος κατοικίας, το επάγγελμα, η ιστορία, η φυσική συγγένεια, ακόμα και η ανθρώπινη σχέση σε λίγο, κ.α. Τα οποία μπορεί να αρχίζουν να απονευρώνονται αν τα πούμε και τα γράψουμε αλλιώς, σε μια ανανεωμένη εφαρμογή ενός ακραίου νομιναλισμού.

Η νέα γλώσσα κατασκευής του ανθρώπου μέσω της …γλώσσας στην ουσία αποτελεί τη νέα ανθρωπολογία του πολιτισμού που γεννιέται στην εποχή μας. Καθόλου ανεξάρτητης από τη νεοφιλελεύθερη φάση της εξέλιξης του καπιταλισμού (είτε από τον δεξιό, είτε από τον αριστερό πόλο του συστήματος), τις εξελίξεις της μεταδιαφωτιστικής τεχνολογίας και μιας νέας ψηφιακής βιολογίας (Ας μην ξεχνάμε ότι το σύμβολο @ αποτελεί κορυφαίο λειτουργικό σύμβολο της διαδικτυακής «σχέσης» και «επικοινωνίας»).

Πριν συνδεθεί, όμως, αυτή η νέα γλώσσα με τις εξελίξεις της πληροφορίας, ανατράφηκε από την αναζήτηση και τη χειραφέτηση του Υποκειμένου, η οποία αποτελεί διαχρονικό ζήτημα του ανθρώπου και η οποία μπήκε σε μια άλλη τροχιά από τη δεκαετία του ’60.
Επηρεασμένη από τις θεωρίες ή τις ακραίες ερμηνείες του Σαρτρ, του Φουκώ, του Ντελέζ, του Ντεριντά, κ.ά., η θεωρία του ουδέτερου ταυτίστηκε με την αποδόμηση όλων των ταυτοτήτων του ανθρώπου, ιδιαίτερα από τη μεταμοντέρνα αριστερά των δικαιωμάτων και τη νεοφιλελεύθερη δεξιά του οικονομικού κοσμοπολιτισμού.

Η ΔΥΣΗ ΡΟΚΑΝΙΖΕΙ ΤΑ ΘΕΜΕΛΙΑ ΤΗΣ

Μελέτης Η. Μελετόπουλος 

(Εφημ.  ΝΕΑ)

     Είτε συμφωνεί είτε διαφωνεί κανείς ιδεολογικά, αυτό που αποκαλούμε «Δύση» (συνοπτικά η Ευρώπη, η Αμερική και η Ωκεανία) διαμορφώθηκε στην βάση του Ελληνορωμαϊκού κόσμου, όπως αυτός εξελίχθηκε μέσα από διαδοχικές μεταλλάξεις. Οι κυριώτερες ήταν ο Χριστιανισμός, η Αναγέννηση, ο Διαφωτισμός, η Βιομηχανική Επανάσταση και τελικώς η νεώτερη αστική κοινωνία. Στην τελευταία φάση, από τα μέσα του 19ου έως τα μέσα του 20ού αιώνα, καθοριστικό ρόλο διεδραμάτισε η διανόηση της εβραϊκής διασποράς, κυρίως στο πρόσωπο των τριών τιτάνων Marx, Freud και Einstein. Αυτά ήταν τα θεμέλια της Δύσης.

    Η τεράστια συσσώρευση ισχύος και πλούτου στα μεγάλα δυτικά καπιταλιστικά κράτη προϋπέθεσε μεγάλο ανθρωπιστικό κόστος: την κατάκτηση της Αμερικής και την καταστροφή των ιθαγενών αμερικανικών πολιτισμών, το εμπόριο σκλάβων, την αποικιοποίηση της Αφρικής και της Ασίας, την άγρια εκμετάλλευση των υπανάπτυκτων και ημιανάπτυκτων λαών, τις ανισότητες και την απαθλίωση της εργατικής τάξης στο εσωτερικό των δυτικών χωρών, όπως και διαφόρους μεγάλους και μικρούς πολέμους για τον έλεγχο των πόρων του πλανήτη.

    Η απανθρωπία που χαρακτήρισε την πορεία του δυτικού κόσμου δεν ήταν βέβαια χειρότερη από αυτήν των Μήδων του 5ου αιώνος π.Χ., των Αράβων του 7ου αιώνος μ.Χ., των Μογγόλων του Τζένγκις Χαν, των Σελτζούκων και των Οθωμανών Τούρκων κλπ. Μάλιστα οι τελευταίοι διέπραξαν γενοκτονίες μείζονος κλίμακος. Αυτό που διαφοροποίησε τον δυτικό κόσμο ήταν ότι, μέσα από τις συνήθεις –δυστυχώς- στο ανθρώπινο είδος ανθρωποκτόνες διαδικασίες, αναδείχθηκαν πρωτοφανείς θεσμοί, όπως η Δημοκρατία, τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, η Ελευθερία του Πνεύματος, η Κοινωνική Δικαιοσύνη. Υπερνικήθηκε, έστω και με παλινδρομήσεις και υποτροπές, έστω και με κόστος δύο Παγκοσμίων Πολέμων και ενός Ψυχρού, ο Ολοκληρωτισμός. Αντιθέτως, οι μη δυτικές υπερδυνάμεις αναπαρήγαγαν προνεωτερικά μοντέλα διακυβέρνησης και κοινωνικής οργάνωσης, βασισμένα στην ανελευθερία, στην βία και στην καταστολή.

«Queen Cleopatra»: Η νέα δραματοποιημένη σειρά ντοκιμαντέρ με τη μαύρη Κλεοπάτρα

Ο πρώην υπουργός Αρχαιοτήτων της Αιγύπτου, Ζάχι Χαουάς κάνει λόγο για παραποίηση στοιχείων, δηλώνοντας «η Κλεοπάτρα ήταν Ελληνίδα, που σημαίνει ότι ήταν ανοιχτόχρωμη, όχι μαύρη».

Αντιδράσεις έχει προκαλέσει στην Αίγυπτο η κυκλοφορία του τρέιλερ της δεύτερης σεζόν της σειράς ντοκιμαντέρ του Netflix , «African Queens», την οποία υπογράφει ως executive producer η Τζέιντα Πίνκετ Σμιθ, σύζυγος του ηθοποιού Γουίλ Σμιθ. Η νέα δραματοποιημένη σειρά ντοκιμαντέρ, με τίτλο «Queen Cleopatra», που αποτελείται από τέσσερα μέρη και θα κάνει πρεμιέρα στην πλατφόρμα στις 10 Μαΐου, αφηγείται τη ζωή της Κλεοπάτρας Ζ΄ , βασίλισσας της Αιγύπτου από το 51 έως το 30 π.Χ., η οποία ωστόσο, απεικονίζεται στη σειρά από τη νεαρή μαύρη ηθοποιό, Αντέλ Τζέιμς.

Στο τρέιλερ αναφέρεται ότι η Κλεοπάτρα ανήκε στη δυναστεία των Πτολεμαίων (η οποία ιδρύθηκε το 305 π.Χ. από τον Πτολεμαίο Α΄, στρατηγό του Μεγάλου Αλεξάνδρου, που διορίστηκε ανώτατος κυβερνήτης της Αιγύπτου μετά το θάνατο του Αλεξάνδρου το 323 π.Χ.).

Όμως στο τρέιλερ αναφέρεται επίσης, η άποψη ότι «υπάρχει η πιθανότητα να ήταν Αιγύπτια», όπως και η δήλωση (ιστορικού;) «θυμάμαι τη γιαγιά μου να μου λέει, δεν με νοιάζει τι σου διδάσκουν στο σχολείο, η Κλεοπάτρα ήταν μαύρη».

Ο πρώην υπουργός Αρχαιοτήτων της Αιγύπτου, Ζάχι Χαουάς έκανε λόγο για παραποίηση στοιχείων, σημειώνοντας ότι «η Κλεοπάτρα ήταν Ελληνίδα, που σημαίνει ότι ήταν ανοιχτόχρωμη, όχι μαύρη». Ο Χαουάς σχολίασε ότι η σειρά ντοκιμαντέρ έχει πυροδοτήσει αντιδράσεις στην Αίγυπτο εξαιτίας της απεικόνισης της βασίλισσας των Πτολεμαίων με σκούρο δέρμα, προσθέτοντας «Αυτό είναι εντελώς fake».

ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΙΣΜΟΣ WOKE: Η ΝΕΑ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ;

Σκοπός της Πολιτιστικής Επανάστασης του Μάο στην Κίνα (1966-1976) μαζί με τον έλεγχο του κόμματος, ήταν ο πλήρης έλεγχος της κοινωνίας και σε ιδεολογικό επίπεδο. Έλαβε χώρα αφού ο Μάο επανήλθε στην πολιτική ζωή της Κίνας έχοντας αποτραβηχτεί μετά την αποτυχία της πολιτικής του «Μεγάλου Άλματος Μπροστά». Η κίνηση υπαγορεύτηκε από τον φόβο ότι ατονούσε η μορφή του κομμουνιστικού καθεστώτος υπό τους ρεβιζιονιστές της αστικής τάξης.

Του Παναγιώτη Χατζηπλή

Όπως γράφει στο Κόκκινο Βιβλίο του Μάο: «Επιτύχαμε τη βασική νίκη, της μετατροπής της ιδιοκτησίας των μέσων παραγωγής, αλλά δεν έχουμε κερδίσει ακόμη την πλήρη νίκη στο πολιτικό και ιδεολογικό μέτωπο. Στο ιδεολογικό πεδίο, το ζήτημα του ποιος θα νικήσει στον αγώνα μεταξύ του προλεταριάτου και της αστικής τάξης δεν έχει ακόμη λυθεί πραγματικά. Πρέπει να κάνουμε ακόμα έναν παρατεταμένο αγώνα ενάντια στην αστική και μικροαστική ιδεολογία. Είναι λάθος να μην το καταλαβαίνουμε αυτό και να εγκαταλείπουμε τον ιδεολογικό αγώνα. Όλες οι λανθασμένες ιδέες, όλα τα δηλητηριώδη ζιζάνια, όλα τα φαντάσματα και τα τέρατα, πρέπει να υπόκεινται σε κριτική, σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να επιτρέπεται να εξαπλώνονται ανεξέλεγκτα. Ωστόσο, η κριτική πρέπει να είναι πλήρως αιτιολογημένη, αναλυτική και πειστική και όχι σκληρή, γραφειοκρατική, μεταφυσική ή δογματική». Κόκκινο Βιβλίο, Κεφάλαιο 2, Τάξις και Ταξική Πάλη από την ομιλία στο Εθνικό Συνέδριο του ΚΚΚ για την Προπαγάνδα (12 Μαρτίου 1957).

Ραφαήλ Καλυβιώτης - Δημήτρης Πατέλης: Διαλεκτική συζήτηση για την στόχευση της "Πολιτικής Ορθότητας"

ΝΑ ΤΟ ΑΚΟΥΣΕΤΕ!!!

Ένας εξαιρετικός διάλογος ανάμεσα σε ένα συντηρητικό και ένα μαρξιστή με συντονιστή το δημοσιογράφο Σαχίνη. Συζητούν για τα διακυβεύματα της εποχής και τη νεο-γλώσσα των νέων.

Την πολιτική ορθότητα, την θεωρία του φύλου, το μεταμοντερνισμό και γενικώς το "μετά", το ρόλο της επιστήμης και των διανοουμένων, τη νέα αριστερά και το νεοφιλελευθερισμό.

Γερομοριάς 

Μια συζήτηση στον 98.4, για την βαθύτερη στόχευση της λεγόμενης "πολιτικής ορθότητας" με συστημικούς όρους, με εργαλειοποίηση πεδίων του υπερδικαιωματισμού - Επεξήγηση: "Ο κ. Δημήτρης Πατέλης εκλήθη και συμμετείχε στην εκπομπή από το 34ο λεπτό"

Ο πολιτικός επιστήμονας και επικεφαλής του Δικτύου Ελλήνων Συντηρητικών Ραφαήλ Καλυβιώτης και ο καθηγητής στο Πολυτεχνείο Κρήτης, με αντικείμενο τη Φιλοσοφία και Ιστορία της Επιστήμης, Δημήτρης Πατέλης, ο οποίος εκλήθη και συμμετείχε στην εκπομπή από το 34ο λεπτό, σε μια συζήτηση στο ραδιοφωνικό σταθμό 98.4, για την βαθύτερη στόχευση της λεγόμενης "πολιτικής ορθότητας" με συστημικούς όρους, με εργαλειοποίηση πεδίων του υπερδικαιωματισμού.

Όπως σημειώνουν και οι δύο, οι κοινωνίες βρίσκονται πλέον μπροστά στα πιο καθοριστικά ζητήματα συλλογικής απάντησης με ελάχιστη πρόσβαση στην ανόθευτη και μη ελεγχόμενη πληροφορία της γνώσης, με την ίδια την επιστήμη να υποτάσσεται στη συστημική "πολιτική ορθότητα" ακόμη και για ζητήματα βιολογικού προσδιορισμού των ανθρώπων.

Μη αναπαραγωγικές κοινωνίες, χωρίς ιδεολογική υπόσταση, κοινωνικούς και οικογενειακούς πυρήνες, συλλογική μνήμη, εθνική ή πολιτιστική ταυτότητα, είναι πιθανόν, όπως επισημαίνουν, να μιλάμε για χώρους με διάφορους με ανθρώπους, που απλά κατοικούν εκεί ή δουλεύουν και όχι για λαούς με εθνότητες, και πολίτες με κοινές μνήμες και πολιτισμό.

Σαρηγιαννίδη Ε.: Η κουλτούρα woke και ποιο προσπαθούν να δημιουργήσουν ένα νέο λαό στο δυτικό κόσμο

Ματιέ Μποκ-Κοτέ: «Ὑπάρχει πάντα μία ἀπολυταρχική τάση στήν νεωτερικότητα»

Συνέντευξη στήν Μαρία Κορνάρου για την εφημερίδα Εστία της Κυριακής (Δημοσιεύθηκε στις 15/01/2023)

Ὁ Ματιὲ Μποκ-Κοτὲ δὲν χρειάζεται, ἴσως, πολλὲς συστάσεις στοὺς ἀναγνῶστες τῆς «Ἑστίας». Ὁ Καναδὸς κοινωνιολόγος καὶ συγγραφέας πλήθους ἔργων γιὰ τὴν πολυπολιτισμικότητα, τὸ ἔθνος, τὴν woke κουλτούρα, εἶδε τὸ τελευταῖο ἀπὸ τὰ βιβλία του νὰ κυκλοφορεῖ στὰ ἑλληνικὰ καὶ νὰ διαβάζεται εὐρέως. Πρόκειται γιὰ τὴν «Φυλετιστικὴ ἐπανάσταση καὶ ἄλλα ἰδεολογικὰ ζιζάνια», ποὺ κυκλοφορεῖ ἀπὸ τὶς «Ἐναλλακτικὲς Ἐκδόσεις» καὶ ἔχει ἤδη παρουσιαστεῖ στὴν «Ἑστία». Ὅσοι δὲν ἔχουν ἐξοικειωθεῖ ἀκόμη μὲ τὶς ἰδέες τοῦ βιβλίου, μποροῦν νὰ πάρουν μία πρώτη γεύση ἀπὸ αὐτὴ τὴν μικρὴ συζήτηση ποὺ εἶχε μαζί του ἡ «Ἑστία», σὲ μία γωνιὰ ἑνὸς καφὲ τοῦ Παρισιοῦ…

– Ως κοινωνιολόγος, έχετε παρουσιάσει πῶς ἡ πολυπολιτισμικὴ τάση τῆς δημογραφίας τῆς Δύσεως ἔθρεψε τήν woke κουλτούρα. Αποτελούν οι woke μία αναπόφευκτη συνέπεια που γεννά η μετανάστευση;

Ὄχι, ἡ δημογραφία δεν είναι η πρωταρχική αιτία της woke δυναμικής. Πρέπει να αναλύσουμε την woke κουλτούρα στα πλαίσια της μετάλλαξης τοῦ προοδευτισμοῦ ἀπὸ τὴ δεκαετία τοῦ 60, ὅταν πέρασε ἀπὸ τὴν κριτικὴ τοῦ καπιταλισμοῦ στήν κριτική κατὰ τῆς Δύσεως, ἀπὸ τὴν κριτικὴ κατὰ τῆς ἀστικῆς τάξεως στὴν κριτικὴ κατὰ τῶν λευκῶν. Στὶς δεκαετίες τοῦ ’60, τοῦ ’70, τοῦ ’80, τὰ ἀριστερὰ κόμματα κατάλαβαν πιὰ ὅτι οἱ ἐργάτες δὲν θὰ κάνουν τὴν ἐπανάσταση, ὁπότε εἶπαν, πρέπει νὰ βροῦμε ποιός θὰ τὴν κάνει. Ἐξέτασαν ὅλες τὶς δυνατότητες, ἀρχικὰ ἐπιδιώκοντας νὰ ἑνώσουν ὅλους τοὺς «ἀπόκληρους» τοῦ δυτικοῦ πολιτισμοῦ, πρὶν νὰ στραφοῦν τελικὰ πρὸς τοὺς μεταναστευτικοὺς πληθυσμοὺς στὶς ἀρχὲς τῆς δεκαετίας τοῦ 80.

Ὅμως τὸ πλέον σημαντικὸ εἶναι ὅτι ἔβαλαν σὲ δράση ἕνα νέο στρατηγικὸ πλάνο: ἡ συνένωση τῶν «μειονοτήτων». Ἔτσι γεννήθηκε ἡ θεωρία τῆς διατομεακότητας (intersectionality), πού προτείνει τὴν ἕνωση ὅλων τῶν μειονοτήτων ἐντὸς τοῦ δυτικοῦ συστήματος, ἔναντι τοῦ κακοῦ λευκοῦ ἄνδρα. Κατὰ τὴν γνώμη μου ὑπάρχει πάντοτε μία ἐπαναστατικὴ καὶ ἀπολυταρχικὴ τάση στὴν νεωτερικότητα.

Τὸ εἴδαμε ἤδη το 1793, τὸ 1917, τὸ 1968 καὶ ἔπειτα στὴν δεκαετία ποὺ διανύουμε τώρα. Ἐδῶ γυρνᾶμε στὴν δημογραφία ποὺ ἀναφέρατε. Οἱ woke θέλουν νὰ κινητοποιήσουν συγχρόνως τοὺς πληθυσμοὺς μεταναστευτικῆς καταγωγῆς, προσπαθῶντας νὰ τοὺς πείσουν ὅτι εἶναι θύματα τοῦ δυτικοῦ συστηματικοῦ ρατσισμοῦ, καὶ τῶν κοινωνικῶν κατηγοριῶν ποὺ ἀναγνωρίζουμε ὡς δεσμευτικὲς στὴν Δύση –οἱ ποικίλες ταυτοτικὲς μειονότητες γιὰ τὶς ὁποῖες μιλᾶμε σήμερα.πολιτικη

Τι είναι ο «woke» καπιταλισμός;

Τι είναι ο «woke» καπιταλισμός;

Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΥΠΡΙΩΤΗ

*Ο δημοσιογράφος- ερευνητής Λεωνίδας Χ. Αποσκίτης, η ψυχολόγος Ευγενία Σαρηγιαννίδη και ο καθ. γεωπολιτικής Γ. Φίλης, αναφέρθηκαν και ανέλυσαν πολλές πτυχές του θέματος σε μια ραδιοφωνική εκπομπή του Α. Μαζαράκη στα Παραπολιτικά FM, όπως μπορείτε να παρακολουθήσετε στο link στο τέλος του άρθρου.  

Επειδή ο υπόψη όρος παραμένει, ως όρος,  άγνωστος προς το παρόν στο πλατύ κοινό των Ελλήνων, θεωρούμε ότι είναι μια πολύ καλή ευκαιρία για να δούμε βασικά σημεία του.  

Το «woke» προκύπτει από τον αόριστο του ρήματος «wake», που σημαίνει «ξυπνώ, είμαι αφυπνισμένος/η».

Η κουλτούρα «woke» σημαίνει νέες μόδες, νέα προϊόντα, καινούργιες διαφημιστικές καμπάνιες για τα φύλα και το περιβάλλον κι ένα σωρό φθηνά σλόγκαν (αντί για επαναστατικές αλλαγές που απειλούν το σύστημα) όπως: ομοφοβία, τρανσφοβία, ισλαμοφοβία, Gay Pride, ΛΟΑΤΚΙ, BlackLives Matter κ.ο.κ.

Μια-μια οι μεγάλες επιχειρήσεις προσπαθούν να ικανοποιήσουν το καταναλωτικό κοινό των millennials από φόβο μήπως υποστούν μποϊκοτάζ.

Τον όρο χρησιμοποίησε για πρώτη φορά ο Ross Douthat σε ένα άρθρο του στους New York Times για να περιγράψει πώς απευθύνονται στους millennials οι επιχειρήσεις και το μάρκετινγκ που τις συνοδεύει. 

Η κουλτούρα woke, όπως παλιότερα η κουλτούρα του ροκ, της ποπ, των χίπις κτλ. σημαίνει καινούργιες μόδες, καινούργια προϊόντα, άρα καινούργιες διαφημιστικές καμπάνιες οι οποίες πρέπει να ταιριάζουν στις σημερινές δύσκαμπτες απόψεις για το περιβάλλον, τα φύλα, τις φυλές και την ισότητα.