ΤΟ ΑΙΓΑΙΟ ΣΕ ΒΑΡΙΑ ΥΠΟΘΗΚΗ-ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΟ

ΚΛΙΚ στην εικόνα για να διαβάσετε...

ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΘΑΛΑΣΣΙΑ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ

ΚΛΙΚ στην φωτογραφία για να διαβάσετε το άρθρο...

Αποκαλύψεις για συμφωνίες σχετικά με τα 12 μίλια το 2002 - 2003, με πρωθυπουργό τον Κ. Σημίτη και ΥΠΕΞ τον Γ. Παπανδρέου,

Τετάρτη 17 Αυγούστου 2011

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΙΕΥΘΕΤΗΣΕΙΣ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ

Νέες αποκαλύψεις για συμφωνίες σχετικά με τα 12 μίλια

Δημοσίευμα στον κυριακάτικο Τύπο επιβεβαιώνει τα όσα ισχυρίζεται στο βιβλίο του για τις διμερείς διαπραγματεύσεις πρώην διπλωμάτης της Τουρκίας

Βήμα το βήμα, η απεμπόληση κυριαρχικών δικαιωμάτων από την πλευρά της Ελλάδας οδηγεί σε συγκυριαρχία και συνεκμετάλλευση του Αιγαίου, κάτω από την ομπρέλα του ΝΑΤΟ και των μονοπωλιακών συμφερόντων σε Ελλάδα και Τουρκία

Τις αποκαλύψεις του Τούρκου διπλωμάτη Ντενίζ Μπουλούκμπασι, σχετικά με τις διμερείς διαπραγματεύσεις για την υφαλοκρηπίδα, στηρίζει με πρωτοσέλιδο δημοσίευμά της την Κυριακή η εφημερίδα «Το Παρόν». Το στέλεχος της τουρκικής διπλωματικής ομάδας στις διερευνητικές επαφές Ελλάδας - Τουρκίας, από το 2002 μέχρι το 2007, ισχυρίζεται στο υπό έκδοση βιβλίο του ότι η ελληνική κυβέρνηση, την περίοδο 2002 - 2003, με πρωθυπουργό τον Κ. Σημίτη και ΥΠΕΞ τον Γ. Παπανδρέου, είχαν δεχτεί να μπει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων η τουρκική αξίωση να δεσμευτεί η Ελλάδα ότι σε ορισμένες περιοχές του Αιγαίου δεν θα ασκήσει το δικαίωμά της να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 ναυτικά μίλια.

Σύμφωνα με την εφημερίδα, η αποδοχή του συγκεκριμένου πλαισίου διευθέτησης της υφαλοκρηπίδας καταλήχθηκε σε μυστική σύσκεψη που έγινε στο Μέγαρο Μαξίμου, περίπου 10 ημέρες πριν από τα Χριστούγεννα του 2003, στην οποία συμμετείχαν ο τότε πρωθυπουργός Κ. Σημίτης, ο τότε ΥΠΕΞ Γ. Παπανδρέου, οι Χ. Παμπούκης, Ν. Θέμελης, Χρ. Ροζάκης και οι πρέσβεις Θ. Σωτηρόπουλος και Τ. Σκοπελίτης.

Στη σύσκεψη, σύμφωνα με το δημοσίευμα, έγινε αποτίμηση της πορείας των διερευνητικών επαφών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας και εκτιμήθηκε ότι «υπήρχε πράγματι σοβαρή και ουσιαστική προσέγγιση μεταξύ των δύο πλευρών, για την υπογραφή συνυποσχετικού για προσφυγή στη Χάγη σχετικά με την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας». Στη βάση αυτή, αποφασίστηκε ότι «η Ελλάδα μπορεί να συζητήσει με την Τουρκία το αίτημά της για "επιλεκτική" επέκταση των χωρικών της υδάτων στο Αιγαίο, αλλού 6 μίλια, αλλού 8, αλλού 10 και αλλού 12 μίλια», με δεδομένο ότι για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας, είναι προαπαιτούμενο η οριοθέτηση των χωρικών υδάτων.

Η απόρρητη έκθεση των ΗΠΑ του 1976 για το Αιγαίο

Ο 9.84 στα πλαίσια των αναλύσεων για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις και τις θέσεις των ΗΠΑ, παρουσίασε σήμερα βασικά αποσπάσματα μιας απόρρητης έκθεσης του 1976 στο ΥΠΕΞ των ΗΠΑ, που 44 χρόνια μετά σε πολλά ζητήματα, τηρουμένων των αναλογιών της εποχής, αποδεικνύουν και σήμερα ποιους εξυπηρετούν συζητήσεις για προσφυγή στη Χάγη αλλά και διμερών συνομιλιών με την ώθηση των ΗΠΑ για την σταθερότητα στην περιοχή. Η απόρρητη αυτή έκθεση μετά τον αποχαρακτηρισμό της , πρωτο-δημοσιεύτηκε στις 24-11-2008 στο «Βήμα» . Υπενθυμίζεται ότι τον Μάιο του 1976 ο τότε υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ δρ Χένρι Κίσινγκερ είχε αποφασίσει να αναμειχθεί ο ίδιος σε μια προσπάθεια μεσολάβησης ανάμεσα στην Ελλάδα και στην Τουρκία. Οι πρωθυπουργοί των δύο χωρών, Κωνσταντίνος Καραμανλής και Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ, είχαν συμφωνήσει στη διαπραγμάτευση των διμερών εκκρεμοτήτων χωρίς να καταλήξουν ποτέ σε θετικά αποτελέσματα. Ο Κίσινγκερ είχε ζητήσει από το Τμήμα Αναλύσεων και Πληροφοριών του Στέιτ Ντιπάρτμεντ να συντάξει μια μακροσκελή έκθεση για την ιστορία των προβλημάτων του Αιγαίου αλλά και τα πιθανά σενάρια επίλυσής τους. Η έκθεση αυτή με τίτλο «Η αμερικανική πολιτική στο Αιγαίο» δόθηκε στον αμερικανό υπουργό στις 17 Μαΐου 1976 και αποτέλεσε στη συνέχεια τη βάση ενός «σχεδίου Κίσινγκερ», που δεν καρποφόρησε ως το 1977, οπότε και ο κ. Κίσινγκερ έφυγε από την ηγεσία του Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Το σχέδιο προέβλεπε είτε μια φόρμουλα διευθέτησης των εκκρεμοτήτων στο Αιγαίο βάσει ενός πάρε-δώσε σε ζητήματα όπως τα 12 μίλια και ο ελληνικός εναέριος χώρος είτε πάλι μια λύση-πακέτο για Κύπρο και Αιγαίο ταυτόχρονα. Σε κάθε περίπτωση η έκθεση υπογράμμιζε ότι «η Ελλάδα θα χρειασθεί να κάνει τις πιο σοβαρές παραχωρήσεις, σε σύγκριση με το προηγούμενο στάτους κβο». Το 1976 θεωρείτο «ιστορική πρακτική» η μη παραβίαση από τα τουρκικά αεροσκάφη του εναέριου χώρου των 10 μιλίων γύρω από τα ελληνικά νησιά και οι περίφημες «γκρίζες ζώνες» δεν είχαν καν εμφανισθεί στο προσκήνιο. Subscribe: https://goo.gl/SK4FTd

Οι αυταπάτες της συνεκμετάλλευσης

Γεώργιος Π. Μαλούχος

 28 Νοεμβρίου 2019

Οι τροχιοδεικτικές βολές που έπεσαν προ ημερών για τη συνεκμετάλλευση του Αιγαίου με την Τουρκία από τον αναπληρωτή σύμβουλο Εθνικής Ασφαλείας Θάνο Ντόκο εγείρουν ένα ζήτημα που σίγουρα δεν αντιμετωπίζεται πειστικά με τηλεοπτικές προσπάθειες του υπουργού Εξωτερικών Νίκου Δένδια να τις απαλύνει. Όσο κι αν το νεότευκτο Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας πολύ δύσκολα μπορεί να θεωρηθεί ως όργανο με οποιαδήποτε σημασία έστω και σε αμιγώς συμβουλευτικό επίπεδο, τέτοιες τοποθετήσεις θα ήταν αδύνατο να γίνουν χωρίς να εκφράζουν την κυβέρνηση. Τις χρεώνεται.

Αν θέλουμε να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους, δυστυχώς πρέπει να θεωρείται περίπου δεδομένο ότι έρχεται μια τέτοια συζήτηση. Η Τουρκία ωθεί προς τα εκεί όσο ποτέ, η Ελλάδα αισθάνεται αδύναμη να την τερματίσει πειστικά και οριστικά, πολλοί ξένοι με σημασία την καλοβλέπουν, ενώ και εντός Ελλάδας (και, κυρίως, εντός κυβέρνησης, μα και αντιπολίτευσης) δεν είναι λίγοι εκείνοι που τη θεωρούν όχι απλώς «αναγκαστικό» μονόδρομο, αλλά κάτι περισσότερο: πιστεύουν ότι αυτή είναι σωστό, παραγωγικό να γίνει. Είναι όμως πράγματι έτσι;

Για να απαντήσει κανείς πρέπει πρώτα να ορίσει τι σημαίνει συνεκμετάλλευση, που πολλοί πιστεύουν ότι όχι μόνο θα μας λύσει τα προβλήματα με τους Τούρκους, αλλά και θα εγκαινιάσει μια νέα εποχή προσοδοφόρου οικονομικής δραστηριότητας για τη χώρα. Η λέξη από μόνη της δεν λέει αρκετά. Πριν από όλα δεν αποκαλύπτει τη νομική της βάση: για να γίνει, η Ελλάδα πρέπει να αποποιηθεί οριστικά κυριαρχικά δικαιώματα που πηγάζουν από τη Συνθήκη της Λωζάννης, κάτι που διακηρυγμένα αποτελεί πάγιο εθνικό στόχο της Τουρκίας. Πρέπει δηλαδή να αναθεωρηθεί, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, η Λωζάννη.

Κανένας δάσκαλος στο Καστελόριζο – Πήγε δάσκαλος από τη Χάλκη για τον αγιασμό

Άρχισε η σχολική χρονιά και κανένας δάσκαλος δεν υπάρχει στο Δημοτικό σχολείο του Καστελόριζου.

Όπως κατήγγειλε η κάτοικος και λυκειάρχης στο Καστελόριζο, Μπέτυ Μούζακ, μιλώντας στον realfm, «αυτό που έχει γίνει φέτος στο Δημοτικό είναι άνευ προηγουμένου, δεν υπάρχει κανένας δάσκαλος».

«Η Διεύθυνση από τη Ρόδο έστειλε εκτάκτως ένα δάσκαλο με απόσπαση από την Χάλκη, ίσα – ίσα για να ανοίξει το σχολείο, να γίνει ένας αγιασμός για να μην λένε ότι δεν υπάρχει δάσκαλος στο νησί», ανέφερε.

«Το σχολείο είναι τριθέσιο, υπάρχουν 20 παιδάκια στο Δημοτικό. Πρέπει να περιμένουμε τώρα τη δεύτερη φάση προσλήψεων αναπληρωτών για να τοποθετηθεί ένας δάσκαλος, δύο, τρεις. Πέρσι ήταν τρεις δάσκαλοι και ήταν στην ώρα τους και οι τρεις… Ο δάσκαλος από τη Χάλκη θα καθίσει μέχρι να έρθει έστω ένας δάσκαλος για να βγάλει τη χρονιά».

Όταν οι Βρετανοί “χώριζαν” στη μέση το Αιγαίο το 1943! Ο χάρτης που “ξεπατίκωσε” ο Ερντογάν

Ο χάρτης ανήκει στην προσωπική συλλογή του Κανέλλου Ντόντου και εκτίθεται στο Βλαχογιάννειο Μουσείο Βέροιας. Τι δείχνει, το περιγράφει ο ίδιος κι έχει μεγάλο ενδιαφέρον:

“Βρετανικός στρατιωτικό χάρτη του 1943 ο οποίος ανήκει στην προσωπική μου συλλογή, και εκτίθεται στο Βλαχογιάννειο Μουσείο της Βέροιας με ιδιαίτερη σημασία. Στον χάρτη αυτό αφενός οι Βρετανοί χωρίζουν τουλάχιστον από το 1943 το Αιγαίο Πέλαγος στην μέση, αφετέρου ακριβώς τον ίδιο χάρτη κατασκεύασε για την ”γαλάζια πατρίδα” που ονειρεύεται και ο Ερντογάν.Αυτός λοιπόν ο βρετανικός στρατιωτικός χάρτης από το 1943 (ΠΡΟΣΟΧΗ) πάνω στην διαχωριστική γραμμή αναγράφει προς ανατολάς ‘’ASIATIC LAYER’’ και ‘’EUROPEAN LAYER’’……τίποτα τυχαίο……

  

Συνεκμετάλλευση;

• 

Η κόκκινη γραμμή δείχνει τα όρια της «γαλάζιας πατρίδας» που διεκδικεί προς συνεκμετάλλευση η Τουρκία. Με κίτρινο χρώμα αποτυπώνονται οι περιοχές που η Τουρκία εκχώρησε το 2012 στην ΤΡΑΟ (28ος-32ος μεσημβρινός) και εξαιρεί από τη συνεκμετάλλευση.

Του Άγγελου Συρίγου από την Καθημερινή

Το 1975 κατέστη σαφές στην τουρκική πλευρά ότι το διεθνές δίκαιο της θάλασσας δεν εξυπηρετούσε τις επιδιώξεις της στο Αιγαίο. Η ύπαρξη μεγάλου αριθμού ελληνικών νησιών που σχημάτιζαν μακρές αλυσίδες σε όλο το Αιγαίο περιόριζε τις τουρκικές διεκδικήσεις σε μια ζώνη παράλληλη με τις μικρασιατικές ακτές. Για να ξεπεράσει το εμπόδιο, η Αγκυρα διατύπωσε μια καινοφανή πρόταση για κοινή έρευνα και εκμετάλλευση της υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου. Οι δύο χώρες θα είχαν το αποκλειστικό δικαίωμα να εκμεταλλευθούν πλουτοπαραγωγικές πηγές που βρισκόταν εντός των χωρικών τους υδάτων, δηλαδή έως έξι μίλια από τις ακτές τους. Εξω από τα χωρικά ύδατα όμως, το υπέδαφος του Αιγαίου θα αποτελούσε ζώνη κοινής εκμεταλλεύσεως ανάμεσα σε Ελλάδα και Τουρκία. Στη ζώνη αυτή τα ωφελήματα θα διανέμονταν εξ ημισείας μεταξύ των δύο χωρών.

Κατ’ αυτόν τον τρόπο, ενώ η Τουρκία δικαιούται ένα περιορισμένο τμήμα υφαλοκρηπίδας στο Αιγαίο, διά της συνεκμεταλλεύσεως ευελπιστούσε ότι θα αποκτήσει το 50% ή, τέλος πάντων, ένα σημαντικό ποσοστό. Επιπλέον, θα αποκτούσε δικαιώματα σε οποιοδήποτε κοίτασμα υδρογονανθράκων υπήρχε οπουδήποτε στην υφαλοκρηπίδα του Αιγαίου, είτε ήταν ανάμεσα στη Λέσβο και στη Λήμνο είτε ήταν στον Θερμαϊκό Κόλπο ή στο Κρητικό Πέλαγος. Κατ’ ουσίαν, με τη συνεκμετάλλευση το Αιγαίο θα μετατρεπόταν σε μια πελώρια περιοχή συγκυριαρχίας των δύο χωρών.

Η Ελλάδα απέρριψε αμέσως την τουρκική πρόταση. Τον Σεπτέμβριο του 1976, που το θέμα συζητήθηκε στη Βουλή των Ελλήνων, ετέθησαν οι εξής τρεις προϋποθέσεις για συνεκμετάλλευση: (α) Οι δύο χώρες θα οριοθετούσαν την υφαλοκρηπίδα του Αιγαίου. (β) Μετά την οριοθέτηση θα μπορούσε να δημιουργηθεί περιορισμένη ζώνη κοινής εκμεταλλεύσεως μόνον εκατέρωθεν του ορίου των δύο υφαλοκρηπίδων που θα περιελάμβανε τμήματα υφαλοκρηπίδας και από τις δύο χώρες. (γ) Οι πλουτοπαραγωγικές πηγές που θα ανακαλύπτονταν σε αυτή τη ζώνη θα ήσαν εκ των προτέρων μοιρασμένες βάσει συγκεκριμένων ποσοστών. Οι τρεις προϋποθέσεις της Αθήνας αντικατοπτρίζουν τη σχετική διεθνή πρακτική. Πρώτα χαράσσεται το όριο της υφαλοκρηπίδας (ή της ΑΟΖ). Εάν βρεθούν κοιτάσματα που βρίσκονται πάνω στο όριο, μία από τις λύσεις που ακολουθούνται είναι η συνεκμετάλλευση. Επί παραδείγματι, Κύπρος και Αίγυπτος έχουν υπογράψει συμφωνία για συνεκμετάλλευση κοιτασμάτων που μπορεί να βρεθούν στην περιοχή εκατέρωθεν του ορίου των ΑΟΖ των δύο κρατών.

To Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του; - Παναγιώτης Ήφαιστος

 

Ο πιο απλό ορισμός της έννοιας «στρατηγική» είναι ο εξής: Στρατηγική είναι η χρήση των μέσων που διαθέτουμε για να εκπληρώσουμε τους σκοπούς μας. Είναι το ίδιο για τα άτομα, τα κράτη, τις συμμαχίες ακόμη και τις επιχειρήσεις. Αλλά εμάς μας ενδιαφέρει να σταθούμε στην εθνική στρατηγική: Σε πολιτικό επίπεδο, εθνική στρατηγική συνεπάγεται τον ορισμό των ιεραρχημένων εθνικών συμφερόντων και ο βέλτιστος συνδυασμός των μέσων που διαθέτει ένα κράτος για την εκπλήρωση αυτών των συμφερόντων. Σε ποιον λοιπόν ανήκει η κυριαρχία στο Αιγαίο, όπως ορίζουν οι πρόνοιες του διεθνούς δικαίου της θάλασσας;

Στο ελληνικό κράτος και εάν όχι γιατί; Μήπως το Αιγαίο είναι καζάν-καζάν, δηλαδή μισό-μισό όπως αξιώνουν οι Τούρκοι απειλώντας και αναπτύσσοντας τη στρατιά του Αιγαίου απέναντι από τα Ελληνικά νησιά; Μήπως το Αιγαίο "ανήκει στα ψάρια του" όπως παλαιότερα διάβαζα σε τοίχους στα Εξάρχεια; Ίσως να υπάρχουν ακόμα γραμμένα αυτά τα συνθήματα, δεν ξέρω.

Για να μιλήσουμε όμως πιο συγκεκριμένα, ας πούμε δύο θέσεις που αφορούν κάθε βιώσιμο κράτος και που κατά κάποιο τρόπο αποτελούν υποχρεωτικά στρατηγικά αξιώματα για την εκάστοτε πολιτική ηγεσία, για την κοινωνία αν θέλει να διαθέτει κράτος και για τους κρατικούς λειτουργούς.

Λέμε προκαταρκτικά "υποχρεωτικά στρατηγικά αξιώματα" γιατί αρχές Ιουλίου εν μέσω προεκλογικής αναμέτρησης τα ελληνικά κόμματα, εκτός από γενικόλογες και θολές θέσεις που προκαλούν αναξιοπιστία, δεν γνωρίζουμε --όπως συνήθως γίνεται-- να δεσμεύονται προγραμματικά: Πρώτον, εάν κατανοούν και συμφωνούν ποιες είναι πρόνοιες του διεθνούς δικαίου της θάλασσας. Δεύτερον, εάν ασυμβίβαστα και ακλόνητα δεσμεύονται στην άσκηση κυριαρχίας σύμφωνα με τις πρόνοιες και τρίτον εάν έχουν στρατηγικό σχέδιο για να διαφυλάξουν την κυριαρχία μας.

Τι δεσμεύονται για το Αιγαίο;

Η αθέατη βρώμικη ‘επίθεση’ της Τουρκίας στο Αιγαίο

Του Βαγγέλη Γεωργίου από το slpress.gr 

Δεν είναι υπερσύγχρονα F-35, ούτε ο περίφημος Στόλος της ‘Γαλάζιας Πατρίδας’ που έχει ήδη ξεκινήσει την ‘επίθεση’ τόσο εναντίον της Ελλάδας όσο και της ευρύτερης περιοχής. Η Τουρκία είναι η δεύτερη πιο επικίνδυνη χώρα της Μεσογείου στην κακοδιαχείριση των εκατομμυρίων τόνων πλαστικών απόβλητων. Αυτά καταλήγουν στο Αιγαίο και στη Μεσόγειο και σύμφωνα με φρέσκια έκθεση, οι μεγαλύτεροι συντελεστές στην κακοδιαχείριση των πλαστικών αποβλήτων τους είναι η Αίγυπτος κατά 42,5%, η Τουρκία (18,9%) και η Ιταλία (7,5%).

Εκτός από υπερσύγχρονα όπλα, η κυβέρνηση Ερντογάν εισάγει/παράγει και εκατομμύρια τόνους πλαστικών αποβλήτων για να τα χρησιμοποιήσουν οι τουρκικές βιομηχανίες. Ο πρόεδρος του τουρκικού Ινστιτούτου Βιομηχανίας Πλαστικών Γιαβούζ Έρογλου σε συνέντευξή του στο Al-Monitor, είπε ότι η Τουρκία κατέχει την δεύτερη θέση στην Ευρώπη στην παραγωγή πλαστικών μετά τη Γερμανία και έκτη στον κόσμο.

Οι λόγοι που συμβαίνει αυτό είναι τρεις: πρώτον, ότι οι συνέπειες της μόλυνσης είναι αθέατες, δεύτερον, λόγω εξελίξεων στη διεθνή αγορά και τρίτον ότι ενισχύεται η τουρκική οικονομία. «Παράγουμε 10 εκατομμύρια τόνους πλαστικών ετησίως. 250.000 άνθρωποι απασχολούνται και 14.000 επιχειρήσεις δραστηριοποιούνται στον κλάδο» λέει ο Έρογλου. Με αυτόν τον τρόπο η κυβέρνηση Ερντογάν αφήνει πολύ κόσμο ικανοποιημένο, από τους ρακοσυλλέκτες μέχρι τους επιχειρηματίες.

Τούρκικες γεωτρήσεις ή Έθνος περιορισμένης κυριαρχίας

Του Αλέξανδρου Ασωνίτη*

Δεν είμαι πολιτικός, πολιτικός αναλυτής, διπλωμάτης, διεθνολόγος κλπ. Είχα δημοσιεύσει το άρθρο «Έθνος περιορισμένης κυριαρχίας» στην Ελευθεροτυπία στις 5 Νοεμβρίου 2014, στην κορύφωση της μνημονιακής υποτέλειας, λόγω των παράνομων τούρκικων ερευνών για υδρογονάνθρακες μέσα στην ΑΟΖ της Κύπρου, μιλώντας για δεύτερη εισβολή. Τότε, το 2104. Σήμερα το λένε όλοι.

Το ξαναδημοσίευσα στην ιστοσελίδα «Πρες Πούμπλικα» στις 15 Μαρτίου 2018 λόγω των τότε γεγονότων πάλι στην ΑΟΖ της Κύπρου, τον εμβολισμό του ελληνικού σκάφους στα Ίμια, τις αλλεπάλληλες πολεμικές προσβλητικές δηλώσεις τούρκων αξιωματούχων, την ιδιότυπη ομηρία των δύο Ελλήνων στρατιωτικών.

Κι έγραφα το 2018: Δικαιούμαστε όλοι να αναρωτηθούμε:

Α)Τρισίμιση χρόνια από τότε (σήμερα τεσσεράμιση) κυβερνήσεις, κόμματα, αρθογράφοι, αναλυτές, προετοίμασαν την Ελλάδα, τον ελληνικό λαό και τον ελληνισμό για την επικίνδυνη και πολεμική στρατηγική της Τουρκίας; Προετοίμασαν την άμυνα Ελλάδας και Κύπρου; Ή επέμεναν και  επιμένουν στις απεχθείς γελοιότητες της καθημερινότητας, έχοντας ταυτόχρονα αποδεχθεί τα μνημόνια; Αναφέρομαι σ’ αυτούς που ευθύνονται πρωτίστως και για την άνοδο της Χρυσής Αυγής.

Β) Ιστορικοί, με ή χωρίς εισαγωγικά, όπως ο συγγραφέας του βιβλίου, «Τα κακομαθημένα παιδιά της Ιστορίας»,  Κώστας Κωστής, μήπως θα πρέπει να ζητήσουν συγγνώμη απ’ τον ελληνικό λαό για την ύβρη εναντίον του (κακομαθημένα παιδιά) και για τις ιστορικές ανακρίβειες; Το ίδιο ισχύει και για τον κ. Δερτιλή, τον κ. Λιάκο, τον κ. Βερέμη. Αλλά και όλους όσοι μιλάνε για την ανεκτική οθωμανική αυτοκρατορία, και λοιδορούν («βλέπουν την Τουρκία σαν μπαμπούλα») όποιους ζητάνε να προετοιμασθεί η ελληνική άμυνα. Θα ζητήσουν, ή η αυτοκριτική τους εφάπτεται με την επιστημονική τους κατάρτιση και την προπαγανδιστική τους μνησικακία;

Γ)  Οι ανυποχώρητοι επαναστάτες, οι αλληλέγγυοι, οι συλλογικότητες κ.λπ. που είχαν καταληφθεί από διεθνιστικό επαναστατικό οίστρο με τα γεγονότα της πλατείας Γκεζίμ κι έπλεκαν διθυράμβους  για τον αντιφασίστα τούρκικο λαό,  πού είναι;

Αλλά οι  ζωές των Κούρδων αμάχων που δολοφονούνται από την  Τουρκία είναι πολύ χαμηλά στην επαναστατική αποτίμηση της Παγκόσμιας Αριστεράς, αλλά και της ελλαδικής και της κυπριακής, και δεν συγκινούν κανέναν επαναστάτη. Καμμία ΜΚΟ. Κι αλήθεια, ο νεαρός που στεκόταν ακίνητος στην Γεζίμ κι έγινε σύμβολο της παγκόσμιας φιλοτουρκικής αριστεράς, η κοπέλλα που κατάβρεχαν οι πυροσβέστες, και οι σύντροφοί τους, που διαδηλώνουν σήμερα; Ο τούρκικος λαός αντιτίθεται, και πώς,  στην γενοκτονία των Κούρδων που διαπράττει ο δημοκρατικά εκλεγμένος πρόεδρός τους; Γίνονται στην Τουρκία διαδηλώσεις εναντίον της εισβολής και γενοκτονίας στην Αφρίν, και πριν στο Κομπάνι ή για την παράνομη κατοχή της Κύπρου; Μόνο λίγοι πανεπιστημιακοί σηκώνουν σήμερα, 2019, με συνέπειες, το βάρος της αντίδρασης στις παράνομες ενέργειες, όπως ο σπουδαίος Τουρκοκύπριος δημοσιογράφος Σενέρ Λεβέντ στα κατεχόμενα, ιδιοκτήτης της εφημερίδας Αφρίκα.

Το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του...

Το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του
Το Καστελόριζο δεν ανήκει στο Αιγαίο
Άρα τα ψάρια δεν έχουν κανένα δικαίωμα στο Καστελόριζο
Ρε τι τραβάμε!

Χρύσανθος Ξάνθης

Η δήλωση του Γιάννη Τσιρώνη (βουλευτής Σύριζα και υποψήφιος δήμαρχος Αθηναίων), ότι το Καστελόριζο δεν ανήκει στο Αιγαίο είναι απόδειξη που οδηγούν οι εθνομηδενιστικές εμμονές. Μήπως από Οικολόγος Πράσινος, ο Τσιρώνης μετατρέπεται σε Γκρίζο (Λύκο); Η μήπως αποτελεί λαγό του Τσίπρα για το ξεπούλημα του Αιγαίου και της Κύπρου; Μάλλον και τα δύο μαζί.

Γιώργος Καραμπελιάς

Κυριαρχικά δικαιώματα στο Αιγαίο, ΝΑΤΟ και ελληνοτουρκικά

Κυριαρχικά δικαιώματα στο Αιγαίο, ΝΑΤΟ και ελληνοτουρκικά

H μια μετά την άλλη έρχονται οι αποκαλύψεις για το πλαίσιο των διευθετήσεων σε βάρος των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων στο Αιγαίο που έχουν συμφωνηθεί και μάλιστα ορισμένες πλευρές τους ήδη εφαρμόζονται. Η NATOποίηση του Αιγαίου, η ελληνοτουρκική στρατιωτική συνδιαχείριση και η συνεκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών, προς όφελος της ελληνικής και της τουρκικής αστικής τάξης, συνολικά των μονοπωλίων, βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη, με ευθύνη των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Παράλληλα σε φάση εφαρμογής περνάει το νέο στρατηγικό δόγμα του ΝΑΤΟ, που οριστικοποιήθηκε κατά τη Σύνοδο Κορυφής το Νοέμβρη του 2010 στη Λισαβόνα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας στο Αιγαίο, τη δομή και τον προσανατολισμό των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, αλλά και γενικότερα την όξυνση της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας.

ΑΛΕΚΑ ΠΑΠΑΡΗΓΑ

Ενας είναι ο πατριωτισμός, αυτός που συμφέρει τους λαούς

Στην πρωτολογία της η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ επισήμανε: «Είχε πραγματικά αρκετό ενδιαφέρον ο πρόλογος με τον οποίο ξεκίνησε ο πρωθυπουργός - σχετικά ευρύς πρόλογος - περί "παλαιού" και "νέου" πατριωτισμού, περί πολυμερούς συνεργασίας της Ελλάδας και πολυμερών σχέσεων, περί παγκοσμιοποίησης, που μάλιστα ανάγεται σε ένα καινούριο φαινόμενο, στην "παγκοσμιοποίηση" - που εσείς χρησιμοποιείτε, εμείς βάζουμε εισαγωγικά. Κύριε πρωθυπουργέ, ακούγοντάς σας, συμβαίνουν δύο πράγματα. Οταν μιλάτε περί της ενεργητικής συμμετοχής της Ελλάδας στην "παγκοσμιοποίηση", περί παλιού και νέου πατριωτισμού, ή είστε αφελής - που εμείς δεν το πιστεύουμε - ή δουλεύετε ψιλό γαζί, κυριολεκτικά, τον ελληνικό λαό, με...

Βλέπουμε πραγματικό κίνδυνο στις διευθετήσεις για το Αιγαίο

Τουρκική άσκηση στο Καστελόριζο με την συνδρομή των… ΗΠΑ

Του Νίκου Μελέτη από το liberal.gr 

Σοβαρά ερωτηματικά προκαλεί η επιβεβαίωση και μάλιστα από τους ίδιους τους Αμερικανούς ότι το αμερικανικό αντιτορπιλικό USS PORTER συμμετείχε κανονικά στην παράνομη άσκηση την οποία πραγματοποίησε χθες η Τουρκία στην περιοχή του Καστελόριζου.

Η άσκηση είχε αναγγελθεί στις 27 Δεκεμβρίου με την Navtex 1427/18 η οποία ανέφερε ότι «Διμερής ναυτική άσκηση θα διεξαχθεί από τουρκικές και συμμαχικές ναυτικές μονάδες στις 3 Ιανουαρίου» στην περιοχή η οποία αποτυπώνεται στον χάρτη και αφορά την θαλάσσια περιοχή του Καστελόριζου. Περιοχή στην οποία η ευθύνη για έκδοση NAVTEX ανήκει στην Ελλάδα και είναι περιοχή εντός του FIR Αθηνών και εντός της ελληνικής περιοχής ευθύνης για Έρευνα και Διάσωση (SRR).

Το μεσημέρι της Πέμπτης το τουρκικό Υπουργείο Άμυνας έδωσε στην δημοσιότητα φωτογραφίες από την άσκηση όπου βεβαίως δόθηκε απάντηση στην αινιγματική αναφορά σε «συμμαχική ναυτική μονάδα», καθώς επρόκειτο για το αμερικανικό αντιτορπιλικό USS PORTER.

Το τουρκικό Υπουργείο Άμυνας εμφάνισε το αμερικανικό σκάφος να πλέει μαζί με δυο τουρκικές φρεγάτες και ανέφερε ότι στην άσκηση πήρε μέρος ένα τουρκικό ελικόπτερο και δυο F-16.

Ιδού τα Ίμια ιδού και το πήδημα

Του 

Γιώργου Παπαδόπουλου Τετράδη 

Χθeς ο Τούρκος υπουργός Eξωτερικών ανακήρυξε επίσημα τα Ίμια τουρκικά. «Υπό τουρκική κυριαρχία». Η είδηση μεταδόθηκε σαν μια ακόμα κλιμάκωση της έντασης από την Τουρκία. Καμιά σχέση με την πραγματικότητα! Επίσης, μεταδόθηκε σαν αρνητική εξέλιξη. Αντιθέτως. Η ελληνική πλευρά θα έπρεπε να αισθάνεται ανακουφισμένη!

Η ανακήρυξη των βραχονησίδων σε τουρκικές δεν είναι κλιμάκωση καμιάς έντασης. Είναι επίσημη δήλωση κυριαρχίας. Δηλαδή κατάληψής τους από την Τουρκία. Και επειδή η Τουρκία δεν είναι κράτος θεωρίας, αυτό σημαίνει ότι η συμπεριφορά της στα νησιά θα αλλάξει ριζικά. Και θα υπερασπίζεται πλέον στο διηνεκές αυτή τη θέση. Δηλαδή τα «τουρκικά Καρντάκ». Με κάθε μέσο. Όχι στη θεωρία. Στην πράξη.

Από εκεί που έστελνε τις πυραυλακάτους και τα περιπολικά για να παρενοχλούν τα ελληνικά, τώρα θα είναι υποχρεωμένη να ζώσει τα νησιά για να τα υπερασπιστεί σαν δικά της. Και θα το κάνει.

Η κίνηση της Τουρκίας στα Ίμια δεν είναι σε επίπεδο έντασης. Είναι σε επίπεδο κατάληψης εδάφους. Ενώ μέχρι χτες η θέση της Άγκυρας ήταν πως τα Ίμια είναι αμφισβητούμενα, από χτές έπαψαν να είναι. «Είναι δικά της».

Και επειδή η τουρκική διοίκηση λειτουργεί καλύτερα από την ελληνική, θα ήταν χρήσιμο αν έψαχναν οι ελληνικές Αρχές να βρουν σε ποια επαρχία της Τουρκίας εντάχτηκαν τα Ίμια. Και πώς. Και με ποιες επιπτώσεις.

Η Τουρκία θέλει το Αιγαίο: Αυτή είναι η μόνη αλήθεια Γράφει η Uzay Bulut  -  Η Τουρκία παρενοχλεί την Ελλάδα εδώ και καιρό. Πριν λίγες ημέρες τουρκικά μαχητικά παρενόχλησαν το ελικόπτερο που μετέφερε τον Έλληνα πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα και τον Έλληνα αρχηγό ΓΕΕΘΑ ναύαρχο Αποστολάκη καθώς πετούσε από τη Ρω προς τη Ρόδο. Με την παράνομη κατάληψη της βόρειας Κύπρου το 1974 και του Αφρίν τον Μάρτιο –χωρίς καμία διεθνή αντίδραση– …

Διαβάστε περισσότερα...

9 θέσεις για την γεωπολιτική πραγματικότητα της Ελλάδας

Του Πέτρου Αργυρίου

Όλο και περισσότεροι Έλληνες αντιλαμβάνονται το πόσο κρίσιμα έχουν γίνει τα πράγματα όσον αφορά τη συνέχεια της ύπαρξης του Ελληνικού κράτους.

Επειδή βρισκόμαστε εν μέσω εναλλακτικών μορφών πολέμου με κυριότερο προς το παρόν τον πόλεμο της πληροφορίας, οφείλω να διασαφηνίσω ορισμένα πράματα για όσους Έλληνες ενδιαφέρονται για τη χώρα τους στο βαθμό που μου επιτρέπει η αντίληψη μου:

1)   Η ελληνοτουρκική κρίση δεν είναι κυβερνητικό τέχνασμα για να αποπροσανατολιστεί η ελληνική κοινή γνώμη από την οικονομία και το Σκοπιανό. Σκοπιανό και ελληνοτουρκικά συνδέονται και βρίσκονται υπό την μεγάλη ομπρέλα των εθνικών θεμάτων. Υπάρχει άξονας Τουρκίας-Αλβανίας-Σκοπίων. Δεν θα ήταν προς όφελος της κυβέρνησης να ανοίξει περισσότερο τα πολύ υπαρκτά πλέον εθνικά θέματα. Αντιθέτως, θα ήθελε να επιμείνει στην αφήγηση της «καθαρής εξόδου» από τα μνημόνια παρότι αυτή ούτε καθαρή ούτε έξοδος δύναται να είναι.

2)  Το κορίτσια ο στόλος δεν αποτελεί άξονα υπέρ της Ελλάδας, τουλάχιστον όχι προς το παρόν. Ο ισχυρότατος 6ος στόλος δεν έχει ως προτεραιότητα του την προάσπιση των Κυπριακών δικαιωμάτων εξόρυξης αλλά πιθανές εξελίξεις στη Μέση Ανατολή. Το γεωτρύπανο της Exxon τρυπάει Οκτώβριο. Το τουρκικό πλοίο θα έχει τρυπήσει πολύ νωρίτερα δημιουργώντας τετελεσμένα έναντι των οποίων τόσο η ελληνική όσο και η κυπριακή κυβέρνηση δεν έχουν κανέναν απολύτως σχεδιασμό. Παρότι οι φωνές στα κυρίαρχα αμερικανικά μήντια για επανακαθορισμό προς το χειρότερο των αμερικανοτουρκικών σχέσεων έχουν πληθύνει, προς το παρόν η αμερικανική ηγεσία θεωρεί τις αμερικανοτουρκικές σχέσεις too big to fail. Η Ελλάδα αποτελεί πολύ μικρότερο ψάρι κι πιο εύκολα αναλώσιμο από την Τουρκία.

Η επιθετική «απολογία» Πάγκαλου για τα Ίμια

Γράφει ο Κωνσταντίνος Κόλμερ  – 

Υπάρχουν πολλές εκδοχές για το τι συνέβη στα Ίμια εκείνη τη νύκτα του 1996. Μεταξύ αυτών, ο τότε υπουργός Εξωτερικών Θόδωρος Πάγκαλος ανήρτησε πρόσφατα στο προσωπικό ταχυδρομείο την ιδική του εκδοχή, κατά την οποία «οι τραγικές φιγούρες πέριξ του Σημίτη» (Αρσένης, Τσοχαντζόπουλος, Λυμπέρης, Βασιλικόπουλος) επέδειξαν ασυγχώρητη ανεπάρκεια στον χειρισμό μιας κρίσεως από τις πολλές στις ελληνοτουρκικές σχέσεις.

Ο «αξιολύπητος αρχηγός» του ελληνικού στρατού δεν είχε φροντίσει να καταλάβει την αφύλακτη (μικρότερη) νήσο των Ιμίων, με αποτέλεσμα να επωφεληθή η πρώην πρωθυπουργός της Τουρκίας Τανσού Τσιλέρ και να αποστείλει μικρή ομάδα Τούρκων στρατιωτών, με εντολή να μην ανοίξουν πρώτοι πυρ αλλά να αποτελέσουν μέρος της διαπραγματεύσεως που θα επηκολούθη.

Πράγματι, με την μεσολάβηση του Αμερικανού ειρηνομεσίτου Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ, επετεύχθη εκείνη την νύκτα «συμφωνία απαγκιστρώσεως» των στρατιωτών αμφοτέρων των κρατών, υπεστάλησαν οι σημαίες και των δύο και επανήλθε, κατά τον Πάγκαλον, «η προτέρα κατάσταση» (status quo ante).

Μακάρι να ήσαν έτσι τα αποτελέσματα της αναμετρήσεως:

Παναγιώτης Κονδύλης, Πόλεμος και ειρήνη στο Αιγαίο.

 Πώς θα μπορέσει η Ελλάδα να εξουδετερώσει τα γεωπολιτικά της μειονεκτήματα στην περίπτωση ενός πολέμου με την Τουρκία; Το θέμα αυτό πραγματεύεται ο συγγραφέας στο κείμενο που προδημοσιεύει «Το Βήμα».

Η έκταση της τουρκικής επικράτειας είναι εξαπλάσια από την ελληνική και συνιστά σχεδόν εξ ολοκλήρου (δηλαδή με εξαίρεση το μικρό ευρωπαϊκό τμήμα της Τουρκίας) χώρο συμπαγή και ολότμητο, ενώ ο ελληνικός χώρος (και μάλιστα η κρίσιμη ως θέατρο πολέμου περιοχή ολόκληρου του Αιγαίου καθώς και η βόρεια Ελλάδα από τον Εβρο μέχρι τη Θεσσαλονίκη) αποτελείται από κατεσπαρμένα και μεμονωμένα εδάφη (νησιά) ή στενές λωρίδες. Το στρατηγικό πλεονέκτημα που δίνει η τέτοια κατανομή του χώρου στην τουρκική πλευρά είναι προφανές. Ο κατακερματισμένος ελληνικός χώρος μπορεί να καταληφθεί και να κρατηθεί κατά τμήματα, ακόμα και πολύ μικρά· ο εχθρός δεν είναι υποχρεωμένος να εμπλακεί στην πολεμική περιπέτεια κατάληψης ολόκληρης της ελληνικής επικράτειας προκειμένου ν’ αποσπάσει ένα τμήμα της, όποιο θέλει ή εν πάση περιπτώσει όποιο μπορεί· αφού καταλάβει ένα τμήμα, έχει τη δυνατότητα, εφ’ όσον υπερέχει στρατιωτικά, να εδραιώσει την καινούργια κατάσταση, δημιουργώντας σε σχετικά σύντομο διάστημα τετελεσμένα γεγονότα. Αντίθετα, η ελληνική πλευρά δεν έχει τη δυνατότητα (με ελάχιστες παρήγορες εξαιρέσεις) να αποσπάσει από τον μεγάλο και συμπαγή τουρκικό γεωγραφικό όγκο ένα μικρότερο ή μεγαλύτερο κομμάτι χωρίς να περιπλακεί, mutatis mutandis, στο τραγικό δίλημμα του 1922.

Παναγιώτης Κονδύλης, Τι επιδιώκει η Άγκυρα στο Αιγαίο

Σε μιαν από τις εμπεριστατωμένες και ακριβείς αναλύσεις, στις οποίες μας έχει  

Προσθήκη λεζάντας

συνηθίσει, ο διπλωματικός συντάκτης του «Βήματος» κ. Ν. Μαράκης παρουσίασε τις ελληνικές επιτελικές εκτιμήσεις για τις τουρκικές ασκήσεις στο Αιγαίο («Το Βήμα», 1.2.1998). Τέτοιες εκτιμήσεις έχουν ιδιαίτερη σημασία, αν σκεφθούμε ότι οι μείζονες στρατιωτικές ασκήσεις δεν αποτελούν απλώς θαλάσσιες ή αεροπορικές εκδρομές για ξεμούδιασμα ή προς γενική επίδειξη ισχύος αλλά διεξάγονται εν όψει ορισμένων επιτελικών σχεδίων πολέμου και συνιστούν μιαν υποτυπώδη εφαρμογή τους σε καιρό ειρήνης. Η ανάλυσή τους συνεπάγεται επομένως διείσδυση στις στρατηγικές προθέσεις της άλλης πλευράς. Και οι προθέσεις, σύμφωνα με τους έλληνες επιτελείς και τον κ. Μαράκη, διαγράφονται ως εξής: «καθήλωση» της ελληνικής αεροπορίας και του ελληνικού ναυτικού, πρόκληση «εκτεταμένης ζημίας» στην αμυντική ικανότητα της Ελλάδας «πριν από την απόπειρα κατάληψης εδάφους», «σοβαρότατη μείωση της μαχητικής ικανότητας» των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων ως προϋπόθεση της «διαπραγματευτικής αδυναμίας» της Ελλάδας. Ειδικότερα επισημαίνεται η τουρκική προσπάθεια για «αύξηση της ικανότητας διείσδυσης των επιτιθέμςνων αεροπλάνων», εφοδιασμένων με άκρως σύγχρονα συστήματα στοχοποίησης και πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς.