Η απάνθρωπη ελευθερία του δυτικού ανθρώπου - Του Στέλιου Ελληνιάδη

Η

μουν και παραμένω εναντίον της ελευθερίας όπως την αντιλαμβάνονται και την εργαλειοποιούν οι επικυρίαρχοι, οι αποικιοκράτες, οι δουλέμποροι, οι εκμεταλλευτές του ανθρώπινου μόχθου, οι άρπαγες του πλούτου των λαών.

Είμαι και παραμένω συνήγορος και υπερασπιστής μόνο της ελευθερίας που δεν συνυπάρχει με ούτε προϋποθέτει τη σκλαβιά ή τη λεηλασία των άλλων. Και πιστεύω ότι κάθε καλών προθέσεων άνθρωπος θα πρέπει να είναι ειλικρινής και να ελέγχει υπέρ ποίας ελευθερίας είναι. Γιατί, αν είναι υπέρ της δικής του ελευθερίας  ανεξάρτητα από το αν αυτή αντλεί τους πόρους για την ύπαρξή της από την καταπάτηση της ελευθερίας των άλλων, ακόμα κι αν η ελευθερία του είναι παράγωγο της ανελευθερίας και της δυστυχίας του ανθρώπινου είδους, υπάρχει πρόβλημα.

Ελεύθερος μπορεί να αισθάνεται κανείς ακόμα και μέσα στη φυλακή, πνευματικά. Ή να αισθάνεται ελεύθερος αδιαφορώντας ή απορρίπτοντας ό,τι συμβαίνει γύρω του. Κι αυτή μπορεί να είναι μια φιλοσοφική στάση ζωής που υιοθετούν και καλλιεργούν κάποιοι άνθρωποι που θέλουν να δραπετεύσουν νοητικά από τις καταπιεστικές κοινωνίες αφού νιώθουν ότι δεν μπορούν πρακτικά να τις αλλάξουν. Και επιλέγουν το στοχασμό και την αποχή από τα κοινά. Αλλά αυτοί είναι λίγοι και δεν έχουν σχέση με τους μισάνθρωπους και συμφεροντολόγους, που νοιάζονται μόνο για τη δική τους ελευθερία ακόμα κι αν αυτή πληρώνεται πολύ ακριβά από τους άλλους.

Οι βαθιά φιλοσοφημένοι και πολιτικοποιημένοι πολίτες δεν έχουν ψευδαισθήσεις. Ξέρουν πολύ καλά ότι η ελευθερία, η πραγματική, για όλους, είναι πολύ μακρινός στόχος. Κι ότι η ελευθερία την οποία εμπορεύεται και παρέχει το σύστημα είναι fake. Πρώτα-πρώτα, βασίζεται στη θέληση των ισχυρών που τη δίνουν σε όποια δόση επιθυμούν και την παίρνουν πίσω ανάλογα με τι τους συμφέρει. Είναι βάρβαρη «ελευθερία», γιατί ο κάθε χρήστης, ο κάθε «ελεύθερος», την εξαργυρώνει με την ανελευθερία και τον πόνο των άλλων που είναι αδύναμοι, αιχμάλωτοι, εξαρτημένοι και υποτελείς των επικυρίαρχων κτητόρων και διανομέων της «ελευθερίας».

Η στρατιωτική ανισορροπία Κύπρου-Κατεχόμενων & η προπαγάνδα του Ερσίν Τατάρ

Του Άριστου Μιχαηλίδη από τον Φιλελεύθερο

Φοβερά και τρομερά έλεγε χτες ο Ερσίν Τατάρ. Μας τρόμαξε. Θέλουμε να τους σφάξουμε και δεν το ξέρουμε; Έδωσε συνέντευξη στην τουρκική εφημερίδα “Τουρκίγε”, και είπε ότι κάποιοι έδωσαν στους Ελληνοκύπριους επιθετικά όπλα €300 εκατομμυρίων και «προσπαθούν να χύσουν αίμα». Οι Ελληνοκύπριοι! Που καταργούν φυλάκια και στήνουν εικονικές σκοπιές! «Παλαιότερα», έλεγε, «οι Ελληνοκύπριοι ήταν οπλισμένοι για αμυντικούς λόγους. Αυτή τη στιγμή, η γενική ιδέα έχει αλλάξει και 300 εκατ. ευρώ επιθετικά όπλα έχουν δοθεί στη νότια Κύπρο το τελευταίο διάστημα. Οι Ελληνοκύπριοι προσπαθούν να χύσουν αίμα και να σύρουν την Κύπρο πίσω στο χάος πριν το 1974».

Ήθελα νάξερα, όλοι αυτοί οι ούτως ειπείν «χρήσιμοι ηλίθιοι», που συνεχίζουν να κατηγορούν τους Ελληνοκύπριους για εθνικισμό και ξεσηκώνεται ο παγκοσμιοποιημένος εαυτός τους όταν πάει ένας περίεργος τύπος και γράψει ένα σύνθημα στον τοίχο τζαμιού, δεν έχουν λέξη να πουν για τον Τατάρ και τις ανοησίες του; Για το μίσος που εργολαβικά σπέρνει; Δεν τους ακούσαμε να ανησυχούν για όσα αραδιάζει κάθε μέρα. Δεν έκαναν καμιά διαδήλωση στα οδοφράγματα με πανό να γράφουν ότι είναι διχοτομιστής, όπως έκαναν του Αναστασιάδη. Τι στο καλό, βούλωσαν τα αυτιά τους από τη σκόνη;

Αποδόμηση της πολιτικής Μητσοτάκη από Σαμαρά σε εθνικά και ενέργεια

"....Με “πειρατές” δεν γίνεται διάλογος

Άσκησε κριτική στην υποχωρητικότητα στα εθνικά θέματα και στο «λόμπυ του κατευνασμού» και προειδοποίησε -δίχως να τον κατονομάσει- τον Κυριάκο Μητσοτάκη ότι η ΝΔ δεν θα ανεχθεί «Πρέσπες του Αιγαίου». Συγκεκριμένα είπε ότι «κάποια κέντρα σχεδιάζουν – και δεν το κρύβουν – να σύρουν την Ελλάδα σε συνολική “συνθηκολόγηση” με την Τουρκία. Να “μοιράσουμε” – δηλαδή να εκχωρήσουμε – τα δικά μας κυριαρχικά δικαιώματα στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο… Δηλαδή ο Ελληνισμός να υποστεί νέο εθνικό ακρωτηριασμό! Τις “Πρέσπες του Αιγαίου”! Αυτό, η παράταξή μας και ολόκληρος ο ελληνικός λαός, δεν θα το επιτρέψει! Τους το λέω ξεκάθαρα: Μην υποτιμάτε τους Έλληνες!»..."

Η συνέχεια....Αποδόμηση της πολιτικής Μητσοτάκη από Σαμαρά σε εθνικά και ενέργεια: Σκληρή κριτική στις βασικές επιλογές της κυβέρνησης Μητσοτάκη τόσο στην ενεργειακή πολιτική όσο και, κυρίως,

Το ψευδοαφήγημα περί «απομονωμένης» της Τουρκίας!

Του Γεωργίου Παπασίμου

Χωρίς αμφιβολία οι πρόσφατες εξελίξεις στα ελληνοτουρκικά (τουρκική ναυτική άσκηση με στόχο την κατάληψη νησίδας απέναντι από τη Ρόδο, η μεγέθυνση των παραβιάσεων και των υπερπτήσεων ,πάνω από κατοικημένα νησιά στο Αιγαίο, η θρασύτατη απάντηση της Άγκυρας ότι δήθεν προηγήθηκαν παραβιάσεις του τουρκικού εναερίου χώρου από ελληνικά μαχητικά και η επαναφορά μέσω δηλώσεων Ακάρ της αποστρατιωτικοποίησης των νησιών του Αιγαίου) για μια ακόμα φορά συνέτριψαν τις πρόσκαιρες ελληνικές ψευδαισθήσεις περί νέας περιόδου νηνεμίας μετά τη συνάντηση Μητσοτάκη - Ερντογάν στην Κωνσταντινούπολη. Όπως είχαμε επισημάναμε σε προηγούμενο άρθρο τελικά το μόνο αποτέλεσμα αυτής ήταν η ενίσχυση του διεθνούς κύρους του Ερντογάν.

Βασικός πυρήνας των θέσεων και της στάσης των ελληνικών ελίτ διαχρονικά έναντι της Τουρκίας τις τελευταίες δεκαετίες αποτελεί η διάχυση ειδήσεων και αναλύσεων, που κατατείνουν στη δημιουργία ενός εικονικού πλαισίου έναντι της πραγματικής τουρκικής απειλής. Οι παλαιότερες εξ αυτών αφορούσαν τις αντιλήψεις και πολιτικές περί εξημέρωσης του αδηφάγου τουρκικού «θηρίου» μέσω της ένταξης της Τουρκίας στην Ε.Ε. με συνέπεια η Ελλάδα να πρωτοστατεί από τη δεκαετία του ’90 για την ένταξη αυτής. Αυτό όωμς που παρέμεινε ως αποτέλεσμα όλων αυτών των προσπαθειών ήταν η ισχυροποίηση της Τουρκίας σε οικονομικό επίπεδο και σε διπλωματικό, αφού οι διάφορες κυβερνήσεις της χώρας υπήρξαν αρκούντως υποχωρητικές στην τουρκική επιθετικότητα (χαρακτηριστικές περιπτώσεις τα Ίμια και η Μαδρίτη με την οποία αναγνωρίστηκαν ζωτικά γειτονικά συμφέροντα στην Τουρκία). Ακόμα, και όταν το 2020 η Τουρκία επέδειξε τη μέγιστη επιθετικότητα και προκλητικότητα στον Έβρο και στο Αιγαίο, ουδεμία αρνητική συνέπεια είχε αυτή από την Ε.Ε. παρά το γεγονός ότι αμφισβητούσε ευθέως κυριαρχικά δικαιώματα δύο μελών αυτής (Ελλάδα και Κύπρος). Αντίθετα, πριμοδοτόθηκε σε αυτή την περίοδο με αρκετά δις ευρώ λόγω της εργαλειοποίησης του μεταναστευτικού.

Και αφού το αφήγημα περί εξημερώσεως της Τουρκίας μέσω της Ε.Ε. απέτυχε επινοήθηκαν και καλλιεργήθηκαν το τελευταίο καιρό νέα σαθρά αφηγήματα με στόχο τη συσκότιση της πραγματικότητας. Έτσι, στο δημόσιο λόγο και στα ΜΜΕ διαχέονται οι αντιλήψεις περί δήθεν κατάρρευσης της τουρκικής οικονομίας και δήθεν τιμωρίας της Τουρκίας από τις ΗΠΑ και τη Δύση γενικότερα λόγω των S-400, της στενής ρωσο-τουρκικής φιλίας και των αυτόνομων επιθετικών κινήσεων της Άγκυρας. Έτσι λόγω αυτών σύμφωνα με τους διαμορφωτές της κοινής γνώσης στην Ελλάδα έχουμε δήθεν ήδη οδηγήσει την Τουρκία σε απομόνωση. Σε αυτή την αφήγηση προστίθεται ότι οι επιλογές της Ελλάδος για μεγαλύτερη πρόσδεση της στις ΗΠΑ και μετατροπή της ως προκεχωρημένου φυλακίου της Δύσης (βάσεις Σούδας, Αλεξανδρούπολης, Στεφανοδικαίου κλπ) θωρακίζουν δήθεν τη χώρα έναντι των τουρκικών απειλών.

ΑΠΟΙΚΙΟΚΡΑΤΙΑΣ συνέχεια στην ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ!

Του Γιώργου Παπαγιαννόπουλου

Οι Βρετανικές Βάσεις στην ΚΥΠΡΟ θα εορτάσουν τα 70χρονα της Βασίλισσας Ελισάβετ Β’ στο θρόνο, γνωστό ως Πλατινένιο Ιωβηλαίο (Platinum Jubilee)…

…σε εκδήλωση που θα πραγματοποιηθεί προς τιμή της Βασίλισσας Ελισάβετ στο Αρχαίο Κούριο!

Στο έδαφος ενός ανεξάρτητου κράτους (του οποίου ένα 37% κατέχεται παράνομα από την Αναθεωρητική Τουρκία), εδώ που έχουν θαφτεί οι ήρωες που αγωνίστηκαν για την ελευθερία και την ανεξαρτησία του, εκδηλώσεις προς τιμή της Βασίλισσας που υπέγραψε τον απαγχονισμό τους, δεν έχουν θέση

“Είναι απαράδεκτο να διοργανώνεται και να τελείται σε έδαφος της Κυπριακής Δημοκρατίας εκδήλωση προς τιμή της Βασίλισσας Ελισάβετ Β’.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως η συγκεκριμένη Βασίλισσα υπέγραψε τον απαγχονισμό 9 ηρώων της ΕΟΚΑ, περιμένοντας μάλιστα να συμπληρώσει ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης τα 18 του χρόνια για να υπογράψει, χωρίς καμία αιδώ, την θανατική του καταδίκη.

Στο έδαφος ενός ανεξάρτητου κράτους που έχουν θαφτεί οι ήρωες που αγωνίστηκαν για την ελευθερία και την ανεξαρτησία του και στο οποίο οι Βάσεις εξακολουθούν να παραμένουν παράνομα, αυτές οι εκδηλώσεις δεν έχουν θέση.

Εξάλλου πώς μπορεί να τιμάται σε κυπριακό έδαφος η Βασίλισσα της Μεγάλης Βρετανίας, μίας χώρας που ευθύνεται για την κατάσταση που επικρατεί στην πατρίδα μας και την τουρκική κατοχή και που οι προσπάθειές της δεν είναι η δίκαιη λύση του κυπριακού αλλά μια λύση που να νομιμοποιεί την παρουσία των δικών της στρατιωτικών βάσεων.” (από ανακοίνωση της ΕΔΕΚ).

Γιατί τα μέτρα είναι κοροϊδία – Τί πρέπει να αλλάξει στη ρήτρα αναπροσαρμογής

Είδαμε τις ανακοινώσεις της κυβέρνησης του κ. Μητσοτάκη για τα μέτρα για την ακρίβεια του ηλεκτρικού ρεύματος που έχει πλήξει οικονομικά σε πολύ μεγάλο βαθμό τα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις. Το κόστος των κρατικών παρεμβάσεων σύμφωνα με τις δηλώσεις του κ. Σταϊκούρα για το ηλεκτρικό ρεύμα ανέρχονται στα 3,2 δισ. ευρώ. Η επιδότηση αφορά χρήματα που έχει πληρώσει ο καταναλωτής από τον Δεκέμβριο του 2021 έως και τον Μάιο του 2022. Οι καταναλωτές έχουν καταβάλει ήδη 460 εκ. ευρώ και από αυτά θα επιστραφούν τα 280 εκ. ευρώ.

Οι καταναλωτές θα δουν στους λογαριασμούς τους το 60% των χρημάτων που πλήρωσαν την περίοδο αυτή από 18 ευρώ το ελάχιστο μέχρι 600 ευρώ το μέγιστο. Και για να γίνω πιο συγκεκριμένος το 60% αφορά το ποσό που προκύπτει από την διαφορά της ρήτρας αναπροσαρμογής από το σύνολο των εκπτώσεων των κρατικών επιδοτήσεων και των παρόχων. Δηλαδή αν υποθέσουμε ότι η ρήτρα αναπροσαρμογής είναι 2500 ευρώ και αφαιρέσουμε τις υποθετικές συνολικές κρατικές εκπτώσεις έστω 500 ευρώ , το αποτέλεσμα είναι 2000 ευρώ. Το 60% του 2000 είναι 1200 ευρώ, τότε στον καταναλωτή θα επιστραφούν 600 ευρώ.

Αυτό που μου δημιουργεί ενστάσεις ως προς τις κυβερνητικές επιλογές, είναι ότι τα μέτρα δεν αγγίζουν τα κέρδη των παρόχων του ηλεκτρικού ρεύματος που στηρίζονται στην λογική της ρήτρας αναπροσαρμογής. Δηλαδή ουσιαστικά το κράτος στηρίζει τους παρόχους, αδειάζει τα κρατικά ταμεία κατά 3,2 δισ. ευρώ από το υστέρημα του, που είναι χρήματα των φορολογουμένων, και οι πάροχοι  εξακολουθούν να κερδίζουν εφαρμόζοντας κατά γράμμα το αφήγημα της ρήτρας αναπροσαρμογής. Και μέχρι πότε το κράτος θα μπορεί να επιδοτεί τους καταναλωτές και να μην αγγίζει τους παρόχους ;

Επειδή δεν ήταν και δεν είναι στη λογική μου να κατηγορώ χωρίς λόγο ,θα σας αποδείξω πως με μία ή το πολύ δύο κινήσεις στο μαθηματικό μοντέλο της ρήτρας αναπροσαρμογής , θα μπορούσε να εφαρμοστεί ένα δίκαιο σύστημα που οι καταναλωτές θα είναι ευχαριστημένοι και δεν θα χρειαζόταν να χορηγηθούν 3,2 δισ. ευρώ από τα κρατικά ταμεία που τελικά δεν θα πιάσουν τόπο.

Τα μέτρα είναι κοροϊδία

Η συνέχεια της ανάρτησης:

Γιατί τα μέτρα είναι κοροϊδία – Τί πρέπει να αλλάξει στη ρήτρα αναπροσαρμογής: 

Ελλάδα – Τουρκία: Οι όροι της συνεκμετάλλευσης

Η Ελλάδα δέχεται προτροπές από τη Δύση να συνεργαστεί με την Τουρκία στην εξόρυξη και μεταφορά στην Ευρώπη των ενεργειακών πόρων

Μελέτης Μελετόπουλος

Αντιλαμβάνεται κανείς ότι μια ετεροβαρής συμφωνία, που δεν θα επαληθεύει το διεθνές δίκαιο, θα προκαλέσει διεθνείς αντιδράσεις κρατών που θα αισθανθούν ότι μια συγκεκριμένη παραβίαση του διεθνούς δικαίου που θα γίνει αποδεκτή σε μια χώρα θα δημιουργήσει προηγούμενο

Σύμφωνα με διπλωματικές εκτιμήσεις, η Ελλάδα δέχεται προτροπές από τη Δύση να συνεργαστεί με την Τουρκία στην εξόρυξη και μεταφορά στην Ευρώπη των ενεργειακών πόρων από περιοχές του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου. Η Δύση ενδιαφέρεται ζωηρά για την υποκατάσταση του ρωσικού φυσικού αερίου και τη διαφοροποίηση των πηγών ενέργειας που συντηρούν το υψηλό βιοτικό επίπεδο των δυτικών κοινωνιών.

Η Τουρκία ανέπτυξε τα τελευταία χρόνια μια αυθαίρετη και παράνομη πολιτική αντίληψη συγκυριαρχίας του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου, εντελώς αντίθετη στο Διεθνές Δίκαιο και στις ισχύουσες Συνθήκες. Αυτήν την αντίληψη η Τουρκία διέχυσε επικοινωνιακά, ώστε να θεωρείται (από την ίδια) αυτονόητη η παρουσία της σε οιοδήποτε σχήμα εκμετάλλευσης ενεργειακών πόρων στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο, ακόμα και εντός θαλασσίων περιοχών που είναι από το Διεθνές Δίκαιο και τη διεθνή κοινότητα ελληνικές. Οσον αφορά την ελληνική στάση, η Τουρκία έχει προβάλει απειλή πολέμου σε περίπτωση που η Ελλάδα επιχειρήσει να ασκήσει τα νόμιμα δικαιώματά της.

Σύγκρουση Χριστιανικών Κόσμων: Γιατί η Ευρώπη δεν μπορεί να καταλάβει τη Ρωσία

Οι Δυτικοευρωπαίοι βλέπουν τους Ορθόδοξους και τους Ανατολικούς Χριστιανούς ως σατράπες και ένα σωρό λαθρέμπορους, ενώ οι Ορθόδοξοι βλέπουν τους Σταυροφόρους ως βάρβαρους σφετεριστές που θέλουν να καταλάβουν τον κόσμο.

Του Πέπε Εσκομπάρ

Σε μια τοξική και διάχυτη ατμόσφαιρα γνωστικής ασυμφωνίας βουτηγμένη στη ρωσοφοβία, είναι απολύτως αδύνατο να γίνει μια σοβαρή συζήτηση για συγκεκριμένα σημεία της ρωσικής ιστορίας και πολιτισμού στον χώρο του ΝΑΤΟ – ένα φαινόμενο που βιώνω αυτή τη στιγμή στο Παρίσι, μετά από μακρά παραμονή στην Κωνσταντινούπολη.

Στην καλύτερη περίπτωση, σε μια επίφαση πολιτισμένου διαλόγου, η Ρωσία βρίσκεται στο περιστεριώνα του αναγωγικού οράματος μιας απειλητικής, παράλογης, διαρκώς επεκτεινόμενης αυτοκρατορίας - μια πολύ πιο άσχημη εκδοχή της αρχαίας Ρώμης, της Αχαιμενιδικής Περσίας, της Οθωμανικής Τουρκίας ή της Ινδίας των Μουγκάλ.

Η πτώση της ΕΣΣΔ πριν από λίγο περισσότερο από τρεις δεκαετίες έριξε τη Ρωσία τρεις αιώνες πίσω – πίσω στα σύνορά της του 17ου αιώνα. Ιστορικά, η Ρωσία είχε ερμηνευτεί ως μια αιωνόβια αυτοκρατορία – τεράστια, πολλαπλή και πολυεθνική. Όλα αυτά βασίζονται στην ιστορία, η οποία είναι ακόμα πολύ ζωντανή σήμερα στο ρωσικό συλλογικό ασυνείδητο.

Όταν ξεκίνησε η επιχείρηση Ζ, ήμουν στην Κωνσταντινούπολη, τη Δεύτερη Ρώμη. Έχω περάσει ένα σημαντικό μέρος των νυχτερινών μου περιπάτους γύρω από την Αγία Σοφία στοχαζόμενος τους ιστορικούς συσχετισμούς μεταξύ της Δεύτερης Ρώμης και της Τρίτης Ρώμης – που τυχαίνει να είναι η Μόσχα, από τότε που η έννοια διατυπώθηκε για πρώτη φορά στις αρχές του 16ου αιώνα.

Αργότερα, πίσω στο Παρίσι, η εξορία στην περιοχή του μονόλογου φαινόταν αναπόφευκτη έως ότου ένας ακαδημαϊκός μου υπέδειξε κάποια τεκμηρίωση, αν και έντονα παραμορφωμένη από την πολιτική ορθότητα, διαθέσιμη στο γαλλικό περιοδικό Historia .

Υπάρχει τουλάχιστον μία προσπάθεια να συζητηθεί η Τρίτη Ρώμη. Η σημασία αυτής της έννοιας ήταν αρχικά θρησκευτική πριν γίνει πολιτική – συνοψίζοντας τη ρωσική προσπάθεια να γίνει ο ηγέτης του ορθόδοξου κόσμου σε αντίθεση με τον καθολικισμό. Πρέπει επίσης να γίνει κατανοητό στο πλαίσιο των πανσλαβικών θεωριών που ξεκίνησαν από τους πρώτους Ρομανόφ και έφτασαν στο αποκορύφωμά τους τον 19ο αιώνα.

Ο Ευρασιανισμός –και οι διάφορες παραλλαγές του– αντιμετωπίζει τη σύνθετη ρωσική ταυτότητα ως ταυτότητα δύο όψεων, μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Οι δυτικές φιλελεύθερες δημοκρατίες απλώς αδυνατούν να καταλάβουν ότι αυτές οι ιδέες –που διαπερνούν διάφορες μορφές ρωσικού εθνικισμού– δεν υποδηλώνουν εχθρότητα προς τη «φωτισμένη» Ευρώπη, αλλά επιβεβαίωση της διαφοράς (θα μπορούσαν επιπλέον να μάθουν να διαβάζουν περισσότερα Gilles Deleuze ). Ο Ευρασιισμός βαραίνει επίσης την προσέγγιση με την Κεντρική Ασία και τις απαραίτητες συμμαχίες, σε διαφορετικό βαθμό, με την Κίνα και την Τουρκία.

Μια σαστισμένη φιλελεύθερη Δύση παραμένει όμηρος ενός ανεμοστρόβιλου ρωσικών εικόνων που δεν καταφέρνει να αποκρυπτογραφήσει σωστά – από τον δικέφαλο αετό, που ήταν το σύμβολο του ρωσικού κράτους από τον Μέγα Πέτρο, μέχρι τους καθεδρικούς ναούς του Κρεμλίνου και την ακρόπολη. της Αγίας Πετρούπολης, η είσοδος του Κόκκινου Στρατού στο Βερολίνο το 1945, οι παρελάσεις της 9ης Μαΐου (η επόμενη θα είναι ιδιαίτερα σημαντική) και ιστορικά πρόσωπα από τον Ιβάν τον Τρομερό έως τον Μέγα Πέτρο. Στην καλύτερη περίπτωση –και εδώ μιλάμε για ειδικούς πανεπιστημιακού επιπέδου– αποκαλούν όλες τις παραπάνω «επιφανείς και μπερδεμένες» εικόνες.

Το χάσμα μεταξύ χριστιανών και ορθοδόξων

Ούτε μπορεί να γίνει κατανοητή η φαινομενικά μονολιθική φιλελεύθερη Δύση αν ξεχνάμε ότι, ιστορικά, η Ευρώπη είναι επίσης ένα θηρίο με δύο κεφάλια: μπορεί κανείς να εντοπιστεί από τον Καρλομάγνο μέχρι τη φοβερή ευρωκρατική μηχανή των Βρυξελλών. ο άλλος προέρχεται από την Αθήνα και τη Ρώμη και, μέσω Βυζαντίου/Κωνσταντινούπολης (η Δεύτερη Ρώμη), φτάνει στη Μόσχα (την Τρίτη Ρώμη).

Η Δυστοπία είναι Εδώ!

Η Δυστοπία είναι Εδώ!

Θανάσης Κ.

Καιρός να πούμε κάποια πράγματα έξω από τα δόντια...

Γιατί όσα βλέπουμε γύρω μας, έχουν τις "ορατές" πλευρές, αλλά έχουν και τις "αθέατες" όψεις τους.

Ορατές πλευρές, ας πούμε, είναι ο Πόλεμος που μαίνεται σήμερα στην Ουκρανία, αποσταθεροποιώντας όσα ξέραμε μέχρι σήμερα. Ιδιαίτερα στην Ευρώπη.

Η Ευρώπη ως σήμερα στηρίχθηκε σε δύο δόγματα:

--Πρώτο, την ενεργειακή εξάρτηση από τη Ρωσία (φυσικό αέριο και πετρέλαιο).

--Δεύτερο, την αμυντική εξάρτηση από τις ΗΠΑ (με του ΝΑΤΟ, το οποίο ήταν ωστόσο "κλινικά νεκρό". Έτσι το είχε "καταγγείλει" ο ίδιος ο Μακρόν, με πολλούς άλλους να συμφωνούν σιωπηλά...)

Υπάρχουν, ωστόσο, και οι "αθέατες" πλευρές - κι αυτές αφορούν τις δύο ψευδαισθήσεις που κυριαρχούσαν μέχρι σήμερα:

--Πρώτη ψευδαίσθηση: ότι η Ευρώπη δεν θα απειληθεί ποτέ στο έδαφός της και δεν θα χρειαστεί ποτέ να πολεμήσει για να υπερασπιστεί τον εαυτό της.

--Και δεύτερη ψευδαίσθηση, ότι η Ευρώπη θα μπορέσει πολύ σύντομα (σε διάρκεια 15-20 ετών) να απεξαρτηθεί πλήρως από τους υδρογονάνθρακες, χρησιμοποιώντας μόνον ΑΠΕ, δηλαδή ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.

Εσείς μιλάτε για δημοκρατία?

Αντιγραφή από έναν φίλο...

Για την Ιστορία:

Ρίξατε δυο ατομικές βόμβες στην Ιαπωνία, κάψατε χιλιάδες κόσμο, που υποφέρει μέχρι σήμερα, μόνο και μόνο για να δείξετε στην τότε Σοβιετική ένωση, ότι έχετε πυρηνικά και πρέπει να το βουλώσει.

Στο Βιετνάμ καίγατε τον κόσμο με τις βόμβες ναπάλμ, τα δάση καί τις υποδομές ενός ολοκλήρου κράτους, δεν αφήσατε τίποτα όρθιο, ρίχνατε τις βόμβες μέσα στις πόλεις και τα χωριά διαλύοντας τα πάντα!

Διαλύσατε την Γιουγκοσλαβία, βομβαρδίζοντας το ίδιο το Βελιγράδι, ρίχνοντας βόμβες στα σπίτια , τα νοσοκομεία, χωρίς να υπολογίζετε τίποτα.
Δικάσατε τον Μιλόσεβιτς σαν εγκληματία στην Χάγη με δίκη παρωδία, και τον σκοτώσατε, αφήνοντας τους ουτσεκάδες να βαφτίζουν το Κόσοβο (αλβανικό), επειδή έτσι γουστάρατε!

Βάλατε τους Τούρκους να εισβάλουν στην Κύπρο, ανεξάρτητο κράτος, και ακόμα 50 χρόνια τώρα, δεν βρίσκουμε ούτε τα κόκκαλα των αγνοουμένων βάζοντας εμάς να διαπραγματευόμαστε μέχρι σήμερα, με τον σφαγέα μας δήθεν για να λυθεί το κυπριακό, ενώ μια χαρά σας βολεύει η κατάσταση!
Αφήνετε τους Τούρκους να αλωνίζουν το Αιγαίο, να αμφισβητούν τα νησιά και μας λέτε "βρείτε τα μεταξύ σας", ενώ ξέρετε καλά τι συμβαίνει, και ποιος απειλεί ποιον!

Διαλύσατε την Λιβύη μαζί με τους φίλους σας τους Ευρωπαίους, επειδή δεν σας άρεσε ο Καντάφι και δεν σας έδινε το πετρέλαιο στην τιμή τζάμπα!

Κάνατε 6 ολόκληρα χρόνια εμφύλιο πόλεμο στην Συρία, επειδή δεν γουστάρατε τον Ασσαντ και σας πείραζε η ναυτική βάση την Ρώσων στην Συρία, και ο Ασσαντ σας έβγαινε πολύ Ρωσόφιλος!

Εισβάλατε στο Ιράκ, δήθεν για να βρείτε τα πυρηνικά, και στο Αφγανιστάν, για να βρείτε δήθεν τον πρώην φίλο σας Μπιν Λάντεν και διαλύσατε και τις δυο χώρες, βομβαρδίζοντας ανεξέλεγκτα πόλεις και χωριά, διαλύοντας τα πάντα, στέλνοντας στην Βαγδάτη πυραύλους Κρουζ από τα πλοία σας, που έσκαγαν μέσα στα καταφύγια, σκοτώνοντας γυναίκες και παιδιά. Ποιος μπορεί να ξεχάσει εκείνη την νύχτα?!

Εσείς μιλάτε για δημοκρατία ?

Η λογοκρισία καθεστώς στην Ευρωπαϊκή Ένωση

Με πρόσχημα την αντιμετώπιση του ηλεκτρονικού εγκλήματος, οι Ευρωκράτες των Βρυξελλών έβαλαν τις βάσεις για καθεστώς λογοκρισίας και περιορισμού της ελευθερίας της έκφρασης και στο διαδίκτυο. Με ένα πλαίσιο συμφωνίας, που πέρασε και από το Ευρωκοινοβούλιο το Μεγάλο Σάββατο και αναμένεται επισήμως να δημοσιευθεί, οι μεγάλες διαδικτυακές πλατφόρμες θα αναγκαστούν να αστυνομεύουν “πιο επιθετικά” απ’ ό,τι μέχρι τώρα, το περιεχόμενό τους. Όμως, εκτός από την προστασία των ανηλίκων και τη διακίνηση προϊόντων εγκλήματος, που είναι θεμιτό να αντιμετωπιστούν, οι πλατφόρμες υποχρεώνονται να αστυνομεύουν και την “παραπληροφόρηση”, που έχει στην παρούσα φάση να κάνει με τον πόλεμο στην Ουκρανία. Η “Κομισιόν”, αφού απαγόρευσε τη λειτουργία των ρωσικών μέσων ενημέρωσης, θα αποκτήσει τη δυνατότητα να επιβάλει κυρώσεις όταν η ρωσική εκδοχή των γεγονότων διακινείται διαδικτυακώς. 

Όπως χαρακτηριστικά αναφέρουν οι “Φαϊνάνσιαλ Τάιμς”, “Κορυφαίοι όμιλοι θα αναγκαστούν να αποκαλύψουν στις ρυθμιστικές αρχές της ΕΕ πώς αντιμετωπίζουν την παραπληροφόρηση και την πολεμική προπαγάνδα προκειμένου να περιορίσουν τη διάδοση ψεύτικων πληροφοριών – μια προσπάθεια που έχει αποκτήσει νέα δυναμική από τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία.”

Ο πολυεκατομμυριούχος Ήλον Μασκ, που αγόρασε το “Τουίτερ”, δήλωσε τη Δευτέρα του Πάσχα, για να προβάλει την πολιτική που θα ακολουθήσει, περιγράφοντας τον εαυτό του ως “οπαδό της απόλυτης ελευθερίας του λόγου”:

“Η ελευθερία του λόγου είναι το θεμέλιο μιας λειτουργικής δημοκρατίας” και περιέγραψε το Twitter ως “την ψηφιακή πλατεία της πόλης όπου συζητούνται ζητήματα ζωτικής σημασίας για το μέλλον της ανθρωπότητας”.

Για να τού κόψει αμέσως τη “φόρα” ο Γάλλος Επίτροπος για την εσωτερική αγορά Τιερί Μπρετόν, ο πιο ενθουσιώδης υποστηρικτής της νέας νομοθεσίας:

“Δεχόμαστε τον καθένα. Είμαστε ανοικτοί αλλά με τους δικούς μας όρους. Τουλάχιστον, ξέρουμε τι θα τού πούμε: Ήλον, υπάρχουν κανόνες. Είσαι ευπρόσδεκτος, αλλά αυτοί είναι οι κανόνες μας. Δεν εφαρμόζονται εδώ οι δικοί σου κανόνες”. Προειδοποίησε ότι προβλέπονται αυστηρά πρόστιμα μέχρι το 6% του κύκλου εργασιών και η πλήρης απαγόρευση λειτουργίας σε περίπτωση υποτροπής.

Παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από πολυεθνικές εταιρείες: διαφθορά, ανομία και «παγκόσμια αλυσίδα αξίας»

Από τον καθηγητή Joseph H. Chung

 

Εισαγωγή

Η συζήτηση για τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων περιορίζεται πάντα σε εκείνες που διαπράττονται από κυβερνήσεις και άλλους δημόσιους θεσμούς.

Σπάνια συζητάμε για παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που διαπράττονται από μεγάλες εταιρείες, ειδικά πολυεθνικές εταιρείες (MNC). Επιπλέον, σε πολλές περιπτώσεις, η παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από τις κυβερνήσεις των χωρών υποδοχής έχει ως κίνητρο την κάλυψη της παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των πολυεθνικών.

Υπάρχει ένα άλλο φαινόμενο που δεν βοηθά την απόφασή μας να βρούμε λύση στο ζήτημα της καταπάτησης των εταιρικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων. είναι η μεροληπτική στάση των δυτικών μέσων ενημέρωσης σχετικά με αυτές τις εταιρικές παραβιάσεις. 

Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης αναφέρουν σπάνια τα κρούσματα παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των επιχειρήσεων, πιθανότατα λόγω του γεγονότος ότι τα ίδια ανήκουν σε μεγάλες εταιρείες.

Ο δημόσιος διάλογος για τα ζητήματα των εταιρικών παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι ζωτικής σημασίας όχι μόνο σε σχέση με την παγκόσμια δικαιοσύνη αλλά και για την υγεία της παγκόσμιας οικονομίας, ιδίως για την επιβίωση των οικονομιών των αναπτυσσόμενων χωρών.

Χρειάζεται επίσης να διεξαγάγουμε μια ιδεολογικά ουδέτερη και αμερόληπτη συζήτηση σχετικά με τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις των παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από τις πολυεθνικές χώρες στις αναπτυσσόμενες χώρες.

Αυτό το άρθρο ασχολείται με τα ακόλουθα ζητήματα.

1. Πρώτον, αυτό το έγγραφο θα δείξει πόσο μεγάλες, πλούσιες και ισχυρές είναι οι πολυεθνικές εταιρείες και πώς μπορούν εύκολα να καταχραστούν τα ανθρώπινα δικαιώματα, να βλάψουν το περιβάλλον και να καταστρέψουν τις οικονομίες των αναπτυσσόμενων χωρών.
2. Δεύτερον, αυτό το έγγραφο θα συζητήσει τους τύπους ανθρωπίνων δικαιωμάτων που παραβιάζονται από τις πολυεθνικές. Θα αποδειχθεί ότι σε πολλές περιπτώσεις, η MNC παραβιάζει τόσο τα οικονομικά, κοινωνικά και πολιτιστικά δικαιώματα (ESCR) όσο και τα αστικά και πολιτικά δικαιώματα (CPR).
3. Τρίτον, σε αυτήν την ενότητα, αυτό το έγγραφο θα συζητήσει πώς και γιατί τα σημερινά εθνικά και διεθνή δικαστικά καθεστώτα δεν είναι εξοπλισμένα για να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από πολυεθνικές εταιρείες.

Πλούτος και δύναμη των πολυεθνικών

ΠΕΡΙΠΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ:Η Μηχανή του Χρόνου - «Αφιέρωμα στην Ακρόπολη» – Α΄ ΜΕΡΟΣ 19 Ιουλίου 2017

Με την βοήθεια κορυφαίων επιστημόνων, η εκπομπή παρουσιάζει το θαύμα της Αθηναϊκής δημοκρατίας και του Περικλή, ο οποίος συγκρούστηκε με τους πολιτικούς του αντιπάλους, ώστε να ξεκινήσει την οικοδόμηση του Παρθενώνα, των Προπυλαίων, του Ερεχθείου και του ναού της Αθηνάς Νίκης. Η «Μηχανή του χρόνου», καταγραφεί όσους σεβάστηκαν, αλλά και ατίμασαν τα μνημεία, τόσο στην εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου, όσο και στην περίοδο της ρωμαϊκής κατοχής. 

Στην εκπομπή μιλούν, ο καθηγητής του ΕΜΠ και αναστηλωτής του Παρθενώνα, Μανόλης Κορρές, ο πρόεδρος των έργων συντήρησης Χαράλαμπος Μπούρας, η διευθύντρια της υπηρεσίας Μαρία Ιωαννίδου, καθώς και ο πρόεδρος του Μουσείου της Ακρόπολης Δημήτρης Παντερμαλής.

Ένας ευρωπαϊκός κατηφορος πανακριβος για τους πολίτες

Ενας ευρωπαϊκος κατηφορος πανακριβος για τους πολιτες 

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ -  ΤΕΤΡΑΔΗΣ

Ειναι πραγματι ειρωνικο, αλλα ερμηνευσιμο, οτι στη συντριπτικη τους πλειονοτητα εκεινοι που επιθυμουν σφόδρα το διαζυγιο της Ευρωπης απο τη Ρωσια ειναι οπαδοι της ελευθερης αγορας και δηλωνουν Ευρωπαϊστες. Αγνοωντας ισως οτι μ αυτη τους τη σταση βλαπτουν και την ελευθερη αγορα και την Ευρωπη.

Θυμιζω στους οπαδους της ελευθερης αγορας, οτι η ελευθερη αγορα αποβλεπει στην χαμηλοτερη τιμη των προϊοντων που επιτυγχανει ο ανταγωνισμος, επειδη πιστευει οτι μονο μ αυτην ωφελειται ο πολιτης. Και, εν μερει, οχι αδικως.

Θυμιζω επισης οτι εδω και τριαντακατι χρονια η Ευρωπη προμηθευεται ενεργεια απο τη Ρωσια και οχι απο αλλού γιατι η ρωσικη ενεργεια ειναι κατα πολυ φθηνοτερη απο αλλες πηγες. Χωρις να ενδιαφερεται αν η ηγεσια της Ρωσιας ειναι στα χερια ενος μεθυσου ή ενος πρωην πρακτορα της KGB. Επειδη αν η ελευθερη αγορα ενδιαφεροταν για τα πολιτικα συστηματα δεν επρεπε να εισαγει τιποτε απο την Κινα ή τις χωρες που χρησιμοποιουν παιδια- σκλαβους στην παραγωγη προϊοντων.

Η Ουκρανία και η Αυτοκρατορία του Ψέματος

Του Kurt Nimmo

Αυτό το άρθρο δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά στις 5 Απριλίου 2022

***

Η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών και τα νέα κρατικά μέσα ενημέρωσης - Fox, ABC, CBS, NYT, The Washington Post, κ.λπ.- πιέζουν την πολεμική προπαγάνδα για να αναζωπυρώσουν την κατάσταση στην Ουκρανία. Τα εταιρικά μέσα μαζικής ενημέρωσης φωνάζουν τα κυβερνητικά ψέματα, τις ψεύτικες ειδήσεις, την παραπληροφόρηση και τον παράλογο φόβο για οτιδήποτε ρωσικό.

Η αλήθεια συνθλίβεται στην Αυτοκρατορία του Ψέματος και στρέφεται με επίσημες αφηγήσεις.

Η Ρωσία είναι αποφασισμένη να καταστρέψει την Ουκρανία, να δολοφονήσει μαζικά τους αμάχους της, να δολοφονήσει τον πρόεδρό της και να καταστρέψει ολόκληρη τη χώρα όπως ο κομμουνιστής προκατόχος της.

Αυτό το ακούμε κάθε μέρα.

Ο Πούτιν είναι ο Χίτλερ και οι Ρώσοι είναι βάρβαροι που επιδιώκουν να αποκαταστήσουν την κυριαρχία της Σοβιετικής Ένωσης στα εδάφη της Ανατολικής Ευρώπης.

Τίποτα δεν θα μπορούσε να απέχει περισσότερο από την αλήθεια.

Ο Ζακ Μποντ δεν είναι πολεμιστής της πολυθρόνας. Είναι πρώην συνταγματάρχης του Γενικού Επιτελείου στην Ελβετία, πρώην μέλος της ελβετικής στρατηγικής πληροφοριών και ειδικός στις χώρες της Ανατολής. Υπηρέτησε ως Αρχηγός Πολιτικής για τις Ειρηνευτικές Επιχειρήσεις των Ηνωμένων Εθνών. Επιπλέον, υπηρέτησε στο ΝΑΤΟ και του ανατέθηκε να εργαστεί για να σταματήσει τη διάδοση των φορητών όπλων στην Αφρική. Ο Baud εκπαιδεύτηκε στις υπηρεσίες των πληροφοριών των ΗΠΑ και της Βρετανίας.

«Συμμετείχε σε συζητήσεις με τους ανώτατους ρωσικούς στρατιωτικούς και αξιωματούχους αμέσως μετά την πτώση της ΕΣΣΔ. Στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, ακολούθησε την ουκρανική κρίση του 2014 και αργότερα συμμετείχε σε προγράμματα για να βοηθήσει την Ουκρανία», αναφέρει το βιογραφικό του Baud που δημοσιεύτηκε στον ιστότοπο Center Français de Recherche sur le Renseignement .

Ο απολογισμός του Baud για τη στρατιωτική κατάσταση στην Ουκρανία και τα πολιτικά κίνητρα της Ρωσικής Δούμας, ή του κοινοβουλίου - και όχι συγκεκριμένα του Βλαντιμίρ Πούτιν - σε σχέση με την Ουκρανία έρχονται σε πλήρη αντίθεση με την εντυπωσιακή προπαγάνδα που εκπέμπουν τα εταιρικά κρατικά μέσα ενημέρωσης.

Χάρη σε μια αγγλική μετάφραση του πρωτότυπου γαλλικού του " La Situation Militaire en Ukraine " του Baud, μαθαίνουμε ότι οι ΗΠΑ, η Γαλλία, ο Καναδάς και το Ηνωμένο Βασίλειο ενδιαφέρονται πράγματα για έναν νέο Ψυχρό Πόλεμο (και το τεράστιο κέρδος που συσσωρεύει τέτοιες δολοφονικές επιχειρήσεις για την ελίτ και τους μετόχους χωρίς συνείδηση). Το επίκεντρο αυτού του νέου «ψυχρού» πολέμου είναι η εθνοτική σύγκρουση στην Ουκρανία, τη φτωχότερη χώρα της Ευρώπης.

Ἡ ἄγνωστη ἐθνική δρᾶσις τοῦ Μητροπολίτου Δράμας Παύλου

Οἱ μυστικές βαπτίσεις ἐξισλαμισθέντων Ἑλλήνων τοῦ Πόντου, οἱ χειρισμοί τoυ γιά τό Σκοπιανό καί ὁ πόθος του γιά τήν γενέτειρα Τραπεζοῦντα

Τοῦ Μανώλη Κοττάκη Μάι 05, 2022

Η ΑΦΟΡΜΗ γιά τήν γνωριμία μας ὑπῆρξε ἄκρως ἐπεισοδιακή: ἡ ἀπόφασή του νά παραστεῖ στήν δεξίωση πού διοργάνωσε τέλη Ὀκτωβρίου τοῦ 2019 τό Τουρκικό Προξενεῖο Κομοτηνῆς γιά τήν ἀποκατάσταση τῆς Τουρκικῆς Δημοκρατίας καί ἡ ἐπ’ ὀλίγον συνύπαρξή του σέ πηγαδάκι μέ τόν Πρόξενο καί τόν ψευδομουφτῆ Κομοτηνῆς Ἰμπραήμ Σερίφ προεκάλεσαν ἕνα πρωτοσέλιδο δηκτικό σημείωμά μου μέ τόν τίτλο «Τί δουλειά εἶχες, Σεβασμιώτατε, ἐκεῖ;». Οἱ συνάδελφοί του Μητροπολῖτες τῆς Θράκης πού εἶχαν πληροφορηθεῖ τίς προθέσεις του νά παραστεῖ τοῦ εἶχαν ζητήσει νά μήν πάει. Ἀλλά ὁ μακαριστός Μητροπολίτης Δράμας Παῦλος, ὁ ὁποῖος ἐκοιμήθη προχθές αἰφνιδίως σέ ἡλικία 59 ἐτῶν σκορπῶντας θλίψη στό ποίμνιό του, εἶχε τούς λόγους του. Πῆγε. Λίγες μέρες μετά τό σημείωμά μου «προσγειώθηκε» στό γραφεῖο μου στήν Ἐρατοσθένους 1 ἕνα ὀγκῶδες δέμα μέ βιβλία. Ἀποστολέας του ἦταν ἡ Μητρόπολη Δράμας. Τά ἔχω δίπλα μου κάθε μέρα: τό δίτομο ἔργο τοῦ Ἀρχιμανδρίτη Πανάρετου Τοπαλίδη «Ὁ Πόντος ἀνά τούς αἰῶνας, ἡ Ἱστορία τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Προδρόμου Βαζελῶνος», τά ἔργα τοῦ ἰδίου τοῦ Μητροπολίτου Δράμας Παύλου Ἀποστολίδη «Ἱστορία τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Γεωργίου Χαλιναρᾶ τῆς Χαλδιᾶς» (εὑρίσκεται στόν Πόντο), «Ὁ Μητροπολίτης Τραπεζοῦντος Χρύσανθος Φιλιππίδης», «Ἡ Μητρόπολη Ροδοπόλεως, τό ζήτημα τῶν Ἐξαρχιῶν τοῦ Πόντου» καί, τέλος, τό βιβλίο τοῦ ἐπίσης ἀείμνηστου ἱστορικοῦ Σπύρου Σφέτα «Ἡ ἀτυχής ἐξέγερση τῆς Δράμας, 1941, κατά τά βουλγαρικά καί στρατιωτικά ἀρχεῖα». (Ὁ Σφέτας ἦταν μέγας Σλαβολόγος, μετεῖχε στήν διαπραγματευτική ὁμάδα γιά τά σχολικά βιβλία ἱστορίας τῆς ΠΓΔΜ καί τόν ἔτρεμαν οἱ Σκοπιανοί.)

Ο Ναπολέων της Μάνης και οι Μεγάλοι Κομνηνοί

"...Καταγωγή από τη Μάνη

Όλα τα ανωτέρω είναι γνωστά, οπότε -ευλόγως!- αναδύεται το ερώτημα: Τι μας ενδιαφέρουν αυτά σήμερα; Ε λοιπόν, μας ενδιαφέρουν – εμάς τους Έλληνες εννοώ. Και ιδού το γιατί:

• Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης όχι απλώς θαύμαζε, μα αγαπούσε τον Ναπολέοντα τον οποίο χαρακτήριζε ως “Θεό του Πολέμου”. Στο περιβάλλον του μάλιστα υφείρπε η άποψη ότι ο Αυτοκράτορας των Γάλλων καταγόταν από “Καλόμερους” της Μάνης.
• H δούκισσα του Αβραντές (Abrantès), σύγχρονη και φίλη του Ναπολέοντα, έχει σε δημοσίευμά της κατηγορηματικώς επισημάνει ότι ο Ναπολέων ήταν απόγονος της βυζαντινής (= ελληνικής) αυτοκρατορικής οικογένειας των Κομνηνών. Αυτό έχει σημασία, επειδή το όνομα της μητέρας της Αβραντές ήταν ξεκάθαρα ελληνικό: Πανωραία Στεφανοπούλου των Κομνηνών (Panoria Stephanopoli de Comnène).
• Δύο Βρετανοί ερευνητές, οι Τζωρτζ Φίνλαιυ (1799-1875) και Πάτρικ Λη Φέρμορ (1915-2011) έχουν σε έργα τους ανιχνεύσει και πιστοποιήσει την ύπαρξη του νήματος που συνδέει τους Κομνηνούς με τους Βοναπάρτη, πατρική οικογένεια του Μεγάλου Ναπολέοντος..."

"...Ἀρχὴ σοφίας ὀνομάτων ἐπίσκεψις

Η καθ’ εαυτή οικογένεια των πρώην Κομνηνών και τώρα Στεφανόπουλων, λόγω της δόξας που περιέβαλε τον Στέφανο, νικητή των Τούρκων, καθιερώθηκε “πανηγυρικώς” μπορεί κανείς να πει ως η πρώτη των “Καλόμερων” της Μάνης. Αυτοί συναποτελούσαν την τοπική αριστοκρατία, που εμφανώς διακρινόταν από τους “Αχαμνόμερους”, δηλαδή τους “άσημους Μανιάτες”. Η φήμη όμως και η συνακόλουθη εξέλιξη των “ξενόφερτων πρώην Κομνηνών” προκάλεσε μεγάλο φθόνο στους κόλπους των υπόλοιπων “Καλόμερων” και έτσι μαζικώς οι Στεφανόπουλοι βρέθηκαν στην ανάγκη να αφήσουν, τον Οκτώβριο του 1675, τη Μάνη και να μεταναστεύσουν στην Κορσική.

Το νησί Κορσική βρισκόταν τότε υπό την κυριαρχία της ιταλικής Γένοβας, οι αρχές της οποίας αμέσως αναγνώρισαν την αυτοκρατορική καταγωγή των Στεφανόπουλων και τους έδωσαν το δικαίωμα να έχουν ως διακριτικό τους χρώμα το βαθύ (= πορφυρό) κόκκινο. Αυτοί πάλι, μαζί με όλους τους άλλους “Στεφανόπουλους” (= οπαδούς, φίλους, μακρινούς συγγενείς κ.τ.λ.) αποδείχτηκαν ένθερμοι υπερασπιστές της κυριαρχίας των Γενοβέζων στην Κορσική – κάτι που προκάλεσε την εχθρότητα των ντόπιων Κορσικανών. Τελικώς, μέσα από πολλές περιπέτειες, οι οπαδοί των πρώην Κομνηνών εγκαταστάθηκαν στο χωριό Καργκέζε (Carghjese, [Cargèse στα γαλλικά]), όπου μέχρι σήμερα υπάρχει ισχυρή ελληνική κοινότητα, ενώ οι Στεφανόπουλοι μετανάστευσαν στο Αιάκειο (Aghjacciu [Ajaccio στα γαλλικά]), σημαντικότερη πόλη του νησιού..."

Όλη η ανάρτηση:Ο Ναπολέων της Μάνης και οι Μεγάλοι Κομνηνοί

Ναι, ο Μπάμπης («Κράτα γερά ΔΝΤ») Παπαδημητρίου είπε την αλήθεια για τη ρήτρα αναπροσαρμογής

Κάτι έχει γίνει και τα κυβερνητικά στελέχη και βουλευτές λένε… αλήθειες, ακόμα και με τον τρόπο τους. Από τη μία έχουμε τον υπουργό Αναπτύξεως, Αδ. Γεωργιάδη, να ομολογεί πως η ρήτρα αναπροσαρμογής «προστατεύει τις εταιρείες από μια πιθανή χρεοκοπία» και από την άλλη τον βουλευτή της ΝΔ, Μπάμπης Παπαδημητρίου, να παραδέχεται πως οι ιδιώτες πάροχοι πίεσαν τη Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας (ΡΑΕ) για να εφαρμόσει και η ΔΕΗ τη ρήτρα αναπροσαρμογής.

«Υπήρξαν πιέσεις και επiμένω. Και ξέρω γιατί υπήρξαν και οι πιέσεις αυτές. Δεν υπήρχε καμία υπόδειξη, αυτά είναι … να μην πω τι. Ήταν πιέσεις των ανταγωνιστών», είπε μιλώντας στον τηλεοπτικό σταθμό Kontra ο βουλευτής της ΝΔ. «Άρα οι ιδιωτικές εταιρείες ενέργειας κυβερνάνε τη χώρα;», ρωτήθηκε ο Μπάμπης Παπαδημητρίου, για να απαντήσει, με αφοπλιστική ειλικρίνεια: «E, μια επιρροή την έχουν».

Στη συνέχεια ρωτήθηκε ευθέως: «Λέτε ότι οι ιδιώτες πάροχοι πίεσαν τη ΡΑΕ να πιέσει τη ΔΕΗ να υιοθετήσει τη ρήτρα αναπροσαρμογής;». Και απάντησε: «Το είπατε ωραία, δεν χρειάζεται να προσθέσω κάτι».

Εμείς τι να προσθέσουμε; «Τα είπε ωραία», ο κύριος Μπάμπης («Κράτα γερά ΔΝΤ») Παπαδημητρίου.

Εάν είχατε, δε, και την παραμικρή απορία ποια συμφέροντα εξυπηρετεί η κυβέρνηση τώρα την έχετε λύσει. Τα εξήγησαν και ο Μπ. Παπαδημητρίου και ο Αδ. Γεωργιάδης. Έχει σημασία εάν θα μπορούσαν να συγκρατηθούν έστω λίγο οι τιμές για εσένα που πληρώνεις το ρεύμα; Όχι, βέβαια! Οι άνθρωποι το λένε ανοιχτά: Σημασία έχουν τα κέρδη των ιδιωτικών εταιρειών ενέργειας.

Το «κοινωνικό ζήτημα» ως μία ακόμα αναγκαία προϋπόθεση

Του Ρούντι Ρινάλντι

Πρωτομαγιά ως παγκόσμια μέρα της εργατικής τάξης και των αγώνων της έχει πλέον μικρή σημασία για τη συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων της Γης. Αυτή η φθίνουσα πορεία της στη συνείδηση των ανθρώπων ακολουθεί τη μεγάλη κρίση, έως και διάλυση, του παγκόσμιου εργατικού κινήματος. Το εργατικό κίνημα, αφότου έκανε την ορμητική του εμφάνιση στις σύγχρονες κοινωνίες, για μια εκατονταετία (1880-1980) αποτελούσε μια πρωταγωνιστική δύναμη – η οποία επηρέασε αποφασιστικά τις κοινωνικές και πολιτικοοικονομικές εξελίξεις, προκαλώντας μεγάλα προβλήματα και αναδιαρθρώσεις στην οικονομική διαδικασία καθώς οι άρχουσες τάξεις επιχειρούσαν να το αντιμετωπίσουν.

Αυτά που πέτυχε το εργατικό κίνημα δεν ήταν καθόλου λίγα: κατόρθωσε να αλλάξει τον σύγχρονο κόσμο, να βελτιώσει τις συνθήκες εργασίας, να βγάλει από την απόλυτη σκλαβιά τους εργαζόμενους, να πετύχει κοινωνικές παροχές για όλα τα στρώματα που καταπιέζονταν, να δρομολογήσει νέες κοινωνίες μέσα από επαναστάσεις και εξεγέρσεις, να εμπνεύσει μεγάλα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα, να δώσει πλήγματα στον παγκόσμιο καπιταλισμό και ιμπεριαλισμό.

Ακούγεται περίεργο στις μέρες μας, αλλά μια από τις τελευταίες αναλαμπές του εργατικού κινήματος, ως αυτοτελούς τάξης που παρεμβαίνει καταλυτικά στις εξελίξεις μιας χώρας, εντοπίζεται στην Πολωνία (όπου τώρα δεν έχει απομείνει ίχνος από αυτό, ή μάλλον ό,τι απέμεινε συμμαχεί με τον πιο επαίσχυντο ρόλο στη Δυτική εκστρατεία ενάντια στη Ρωσία) με το κίνημα της «Εργατικής Αλληλεγγύης».

Τρία προβλήματα που δεν επιλύθηκαν

Από όλη την ιστορία του εργατικού κινήματος πρέπει να συγκρατήσουμε πως τίποτα δεν είναι οριστικό και δεδομένο, πως προβλήματα που δεν αντιμετωπίστηκαν ξαναβρέθηκαν στο προσκήνιο, πως η χειραφετητική του επίδραση δεν ήταν συνεχής και δεν περιλάμβανε πολλές από τις πλευρές της σύγχρονης ζωής. Να θυμόμαστε επίσης ότι η αστική επιρροή ήταν πάντα παρούσα στις γραμμές του, με ποικίλους τρόπους. Πολλά φαινόμενα παραβλέφθηκαν, άλλα υποτιμήθηκαν κι άλλα σνομπαρίστηκαν. Το ιστορικό εργατικό κίνημα γνώρισε πολλές μεταμορφώσεις, διάνυσε πολλούς δρόμους, άνοιξέ νέες σελίδες στην παγκόσμια ιστορία, αλλά και αναπαρήγαγε σε άλλη μορφή παθολογίες της αστικής κοινωνίας. Σε γενικές γραμμές, δεν κατάφερε να επιλύσει τρία βασικά, θεμελιώδη ζητήματα: