Μιχάλης Χαραλαμπίδης - Ο ΓΥΝΑΙΚΟΚΤΟΝΟΣ ΚΕΜΑΛ-ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΤΗΣ ΤΡΑΠΕΖΟΥΝΤΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΜΙΔΑΣ

"Όταν ο Κεμάλ μέσα από το σπίτι του Καπαγιαννίδη στην Τραπεζούντα (1938) λίγο πριν πεθάνει διέταζε την εξόντωση των γυναικόπαιδων του Ντέρσιμ θα σκέφθηκε ότι τελείωσε και με τις Κούρδισες γυναίκες. Είκοσι χρόνια πριν διέταζε την εξόντωση των Ποντίων γυναικών από το Ερζερούμ.

Σήμερα όμως εγώ είμαι εδώ με μια αυτόχθονη αληθινή Τραπεζούντια και μια γυναίκα από την Κουρδία, την δήμαρχο της πόλης Τσίζρε, σε μία δημόσια εκδήλωση στην πόλη της Στουτγκάρδης.

Αυτόν τον μεγάλο εγκληματία και ληστή Βαλκάνιο που επί δεκαετίες διέσπειρε τον θάνατο στην Μικρά Ασία του διέφυγε η επιστροφή των γυναικών της Τραπεζούντας και της Άμιδας.

Δεν χειραφετούσε τις γυναίκες όπως προπαγάνδιζαν ψευτοπανεπιστήμια και ψευτοκαθηγητές ανά τον πλανήτη ακόμη και έμμισθοι από το εδώ κράτος ψευτοκαθηγητές, αλλά δολοφονούσε τις γυναίκες. Στον Πόντο εφάρμοσε την πλέον επιτυχημένη ιστορικά γυναικοκτονία και βρεφοκτονία"*

Η 8η Μαρτίου πρέπει να καθιερωθεί από τον ΟΗΕ αλλά και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ως ημέρα μνήμης του Διαρκούς ολοκαυτώματος των γυναικών της Μικράς Ασίας, του Πόντου, της Μεσοποταμίας. Μέχρι σήμερα σκεπάσθηκαν τα εγκλήματα αυτού του Βαλκάνιου δασκάλου του Χίτλερ. Γι΄αυτό συνεχίζονται. Κοιτάξτε αυτές τις φωτογραφίες από την Κουρδία σήμερα. Το ερώτημα είναι όχι μόνο ποιος δολοφόνησε το χαμόγελο αυτής της νέας γυναίκας της Κεβσέρ, αλλά ποιοι τους επιτρέπουν να το δολοφονούν;

*« Η γυναίκα στην Ποντιακή Γενοκτονία» Στο Μιχάλης Χαραλαμπίδης Το Ποντιακό Ζήτημα Σήμερα. Αγώνας και Νίκες σε Δύο Μέτωπα. Εκδ. Στράβων          

Θερμές επιθυμίες...

Κλιμακώνει την ένταση η Άγκυρα. Οι δηλώσεις του Έλληνα Προέδρου της Δημοκρατίας, προκάλεσαν την καθυστερημένη αντίδραση του εκπροσώπου του τουρκικού Υπουργείου Εξωτερικών που επιτέθηκε στον ΠτΔ, ζητώντας αρχικά «να σεβαστεί το διεθνές δίκαιο και τα σύνορά μας» και απομονώνοντας τις δηλώσεις του, συνέστισε «να αποφεύγει τη ρητορική, η οποία δεν ταιριάζει στο αξίωμά του και η οποία θα μπορούσε να προκαλέσει άσκοπη ένταση». 

Έρνεστ Χέμινγουεϊ: Η αποχώρηση του Ελληνικού Στρατού από την Ανατολική Θράκη το 1922

Οι ανταποκρίσεις του νομπελίστα Έρνεστ Χέμινγουεϊ το χρονικό διάστημα 1920 - 1922 περιλαμβάνει συγκλονιστικές περιγραφές της αποχώρησης του ελληνικού στρατού από τη Θράκη.

Έγιναν βιβλίο με τίτλο «Με υπογραφή Χέμινγουεϊ» και υπότιτλο «1920 - 1922 Ιταλία, Βαλκάνια, Μικρασιατική καταστροφή».

Μουρατλί, Ανατολική Θράκη. Καθώς γράφω, ο ελληνικός στρατός ξεκινάει την εκκένωση της ανατολικής Θράκης. Με τις αμερικανικές στολές τους, που δεν τους μπαίνουν και πολύ καλά, βαδίζουν κατά μήκος της υπαίθρου, το ιππικό περιπολεί μπροστά, οι στρατιώτες παρελαύνουν σκυθρωπά, αλλά ενίοτε μας χαμογελούν, καθώς περνάμε μπροστά από τις παρατεταγμένες φάλαγγες. Έχουν κόψει όλα τα σύρματα του τηλεγράφου πίσω τους, τα βλέπεις να κρέμονται από τους στύλους σαν γαϊτανάκια.

Εγκατέλειψαν τις καμουφλαρισμένες θέσεις των πολυβόλων, τις αχυροσκεπασμένες καλύβες, τις οχυρωμένες και γεμάτες συρματόπλεγμα κορυφογραμμές όπου είχαν σχεδιάσει να δώσουν την τελική μάχη έναντι των Τούρκων...

Κίνημα «Πέντε Αστέρων»: Ένα κόμμα «αντισυστημικό»;

του Ντομένικο Βαλέντσα από το Άρδην τ. 107-8, Ιούνιος 2017. 

Μετά την εκλογική επιτυχία της 24ης και 25ης Φεβρουαρίου 2013, πολλοί πολιτικοί επιστήμονες αναρωτιούνται σχετικά με τη φύση του κινήματος διαμαρτυρίας του οποίου ηγείται ο ηθοποιός και μπλόγκερ Μπέπε Γκρίλο: με ποιο πολιτικό σχήμα μπορεί να το συγκρίνει κανείς; Πού να το τοποθετήσει σε σχέση με τον παραδοσιακό άξονα αριστερά-δεξιά; Πριν ανακαλύψουμε ποια θα είναι η κοινοβουλευτική πρακτική του κινήματος των Πέντε Αστέρων, μπορούμε να δώσουμε μια πρώτη ερμηνεία του φαινομένου.

Εκλογές 2013

«Θα βρεθούμε στο Κοινοβούλιο. Θα είναι μια απόλαυση». Πέρυσι, ο Μπέπε Γκρίλο είχε επιλέξει να τελειώνει με αυτή τη φράση όλα τα πολιτικά ανακοινωθέντα του, εν αναμονή των εθνικών εκλογών της 24ης και 25ης Φεβρουαρίου 2013. Ένα χρόνο αργότερα, ο ηγέτης του Κινήματος 5 Αστέρων (Κ5Α) πετυχαίνει το στοίχημά του: με 25,56% των ψήφων στη Βουλή, το κόμμα του αποκτά 108 βουλευτές. Το βάρος του Κ5Α είναι επίσης εντυπωσιακό στη Γερουσία, όπου τα αποτελέσματα των εκλογών δεν έδωσαν ισχυρή πλειοψηφία για τον σχηματισμό μιας αριστερής κυβέρνησης: 23,79% των ψήφων και 54 εκλεγμένοι γερουσιαστές.

Αφού ιδρύθηκε το 2009 από τον ηθοποιό Μπέπε Γκρίλο και τον επιχειρηματία, ειδικό στην τεχνολογία της πληροφορίας, Gianroberto Casaleggio, το Κ5Α κάνει την είσοδό του στην πολιτική σκηνή στις περιφερειακές εκλογές του 2010, όπου το κόμμα παίρνει ικανοποιητικά ποσοστά στην Εμίλια Ρομάνα και το Πεδεμόντιο, 7% και 4% αντίστοιχα. Τις πρώτες όμως σημαντικές επιτυχίες το Κ5Α θα τις πραγματοποιήσει το 2012: στον δήμο της Πάρμα, κατά τις δημοτικές εκλογές του 2012· στις περιφερειακές εκλογές της Σικελίας, τον Οκτώβριο του 2012, όπου το Κίνημα αναδεικνύεται το πρώτο κόμμα του νησιού με 14,9% των ψήφων. Η επιτυχία της Σικελίας προδιαγράφει την ανάδειξη του κινήματος σε πανεθνικό επίπεδο, καθιερώνοντας το Κ5Α ως τη δεύτερη πολιτική δύναμη, πίσω από το Δημοκρατικό Κόμμα (ΔΚ).

Μετά το φυσικό αέριο θα ζητήσει την ψυχή μας, δεν έμεινε και τίποτ΄ άλλο

Του Άριστου Μιχαηλίδη από τον Φιλελεύθερο

Άκου ιδέα! Μια κοινή επιτροπή για το φυσικό αέριο θα είναι Μέτρο Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης! Ό,τι πελλάρα κόψει ο νους τους μας την ρίχνουν οι εταίροι μας. «Η δημιουργία μιας επιτροπής για το φυσικό αέριο θα μπορούσε να είναι ένα πολύ ισχυρό και δυνατό ΜΟΕ. Δυσκολεύομαι να καταλάβω γιατί η ε/κ πλευρά δεν θέλει να το κάνει αυτό», λέει με το γνωστό θράσος των χιλίων πιθήκων ο Μουσταφά Ακιντζί, και κάθονται οι δικοί μας κι ακούνε αποσβολωμένοι κι έτοιμοι να του ξαναχειροκροτήσουν που είναι τόσο συγκαταβατικός και ανθρώπινος.

Ο άνθρωπος, που αρνήθηκε ακόμα και να παρέμβει (την εποχή του μομέντουμ, μάλιστα) για να ανακληθεί η απόφαση της ψευδοκυβέρνησης να απαγορεύει λειτουργίες σε εκκλησίες, διότι, έλεγε, αυτό είναι δουλειά της «κυβέρνησης», δυσκολεύεται να καταλάβει γιατί δεν θέλει η ε/κ πλευρά να κάνει αυτή την κοινή επιτροπή. Ο άνθρωπος που επί δικής του ηγεσίας, εμποδίστηκε ακόμα και να εισέλθουν στη νεκρή πόλη της Αμμοχώστου ξένοι εμπειρογνώμονες (μαζί με Ε/κ και Τ/κ επιστήμονες) για να μελετήσουν την κατάσταση, παριστάνει και την αθώα περιστερά με το φυσικό αέριο. Αλλά, αφού βρίσκει έδαφος να πουλάει πνεύμα γιατί να μην πουλήσει;

Έχει, λέει, παράπονο από τον Πρόεδρο Αναστασιάδη γιατί στην επιστολή του προς τον Γκουτέρες «δεν είχε ούτε μια γραμμή για την εκ περιτροπής προεδρία». Μα, την εκ περιτροπής προεδρία την αποδέχτηκε ο Αναστασιάδης στο Κραν Μοντάνα και το ερώτημα δεν είναι γιατί «δεν είχε ούτε μία γραμμή» στην επιστολή του, αλλά τι αντάλλαγμα έλαβε για αυτή την υποχώρηση. Διότι, δώσε – δώσε φτάσαμε να τα δώσουμε όλα και να μην έχουμε άλλα να δώσουμε παρά μόνο το φυσικό αέριο και τη ψυχή μας. Κι αυτή είναι η ουσία.

ανθρωπολογική προέλευση της αποανάπτυξης

Του Αλέξανδρου Κόρπα-Πρελορέντζου από την Ρήξη φ. 141

Η ανθρωπολογική προέλευση της απο-ανάπτυξης ξεκινάει από τον μετασχηματισμό της κοινωνίας και της αλλαγής των συμπεριφορών των ανθρώπων κατά τα χρόνια της βιομηχανικής επανάστασης, σηματοδοτώντας την αρχή του «δεύτερου κύματος».

Ο παραδοσιακός τρόπος ζωής των ανθρώπων πριν τη βιομηχανική επανάσταση ήταν εξαρτημένος από το ύπαιθρο, αλλά και από τους δεσμούς της οικογένειας, ενώ οι κοινωνικές δομές απαρτίζονται από την αλληλοβοήθεια και τη συνεργασία στοχεύοντας στην εξέλιξη του ανθρώπου. Παράλληλα, η οικιακή οικονομία ήταν βασικό μοντέλο οικονομικής ανάπτυξης της εποχής, ενώ η επιχειρηματικότητα περιοριζόταν σε μικρές συνεργατικές οικονομικές μονάδες, όπου η παραγωγή προϊόντων και υπηρεσιών κάλυπτε ανάγκες της κοινότητας. Συνακόλουθα, η αξία του αντιπραγματισμού προϊόντων έβρισκε την προστιθεμένη σημασία της μέσα από το έθιμο του δώρου, ενώ η «τεμπελιά» θεωρούνταν σημαντικός παράγοντας της ανθρώπινης ευημερίας.

Από τις αρχές του 18ου αιώνα, που θεωρείται η απαρχή της καταναλωτικής κοινωνίας, οι άνθρωποι άφησαν το παραδοσιακό τρόπο ζωής της υπαίθρου με σκοπό να εργαστούν στα εργοστάσια, ενώ η παραδοσιακή οικονομία μετατράπηκε σε βιομηχανοποιημένη. Παράλληλα, σηματοδοτήθηκε η αρχή μιας νέας εποχής, λόγω της δημιουργίας μεγάλων αστικών πόλεων και της οικολογικής υποβάθμισης, όπου η καπιταλιστική ανάπτυξη της οικονομίας δημιούργησε μία καταναλωτική κοινωνία άνιση, και με τάσεις που πηγάζουν από τον ανταγωνισμό και τον ατομικισμό. Ενώ, η νεωτερικότητα, δημιούργησε ανθρώπους αποξενωμένους μεταξύ τους μέσω της «τεχνικής» της.

Κάστρο Κυπαρισσίας ή Αρκαδιάς

Για τη συνέχεια της δημοσίευσης: ΕΔΩ

Ψήφισμα για το Αφρίν. Υπογράψτε!

(Ψήφισμα ενάντια στην στρατιωτική επέμβαση της Τουρκίας στο Αφρίν -αν ενδιαφέρεστε να υπογράψετε, στείλτε ηλεκτρονικό μήνυμα με τα στοιχεία σας στο 

pyd@rojavakurdistan.gr)

ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΤΩΡΑ Η ΣΦΑΓΗ ΤΟΥ ΑΦΡΙΝ!

Εδώ και περισσότερο από ένα μήνα, το τουρκικό κράτος έχει εξαπολύσει μια στρατιωτική επίθεση, με το παραπλανητικό όνομα «Κλάδος Ελαίας», εναντίον του Αφριν της Βόρειας Συρίας, που οδηγεί καθημερινά σε σφαγές αμάχων πολιτών. Στην επίθεση αυτή, τα τουρκικά αεροσκάφη βομβαρδίζουν  ακόμη και πολιτικούς στόχους στην περιοχή, ενώ στο έδαφος ο στρατός συνεργάζεται με μισθοφόρους – μελη τζιχαντιστικών οργανώσεων, όπως η ISIS και η Al Nusra. Η σιωπή και η ανοχή της διεθνούς κοινότητας σε αυτό το έγκλημα είναι χαρακτηριστική. Ο τουρκικός στρατός χρησιμοποιεί τον οπλισμό του ΝΑΤΟ και δολοφονεί παιδιά. Επιπλέον, η επίθεση αυτή θα είχε αποφευχθεί εξαρχής αν και η Ρωσία, που είναι υπεύθυνη για τον εναέριο χώρο της περιοχής, είχε αναλάβει δράση και είχε μπλοκάρει τις πτήσεις των τουρκικών βομβαρδιστικών.

Καλούμε τη διεθνή κοινότητα να σταματήσει με κάθε τρόπο τις εγκληματικές ενέργειες του τουρκικού κράτους και των συνεργατών του. Καλούμε το ΝΑΤΟ να απαγορεύσει τη χρήση των όπλων του για τη δολοφονία αμάχων. Καλούμε τη ρωσική κυβέρνηση να σταματήσει αυτή τη σφαγή, απαγορεύοντας άμεσα τις πτήσεις των τουρκικών αεροπλάνων πάνω από το Αφρίν.

Το Καστελόριζο «καίει» – του Δημήτρη Μηλάκα

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΗΛΑΚΑΣ

Παράλληλα και ταυτόχρονα με την υπόθεση των δύο Ελλήνων στρατιωτικών που συνέλαβε στον Εβρο η Αγκυρα με navtex που εξέδωσε «εξαφανίζει» το Καστελόριζο από τον ελληνικό χάρτη υπενθυμίζοντας τα ενδιαφέροντα και τα συμφέροντά της από το βορειότερο ως το νοτιότερο άκρο των ελληνοτουρκικών συνόρων. Αν το επεισόδιο με τη σύλληψη των δύο στρατιωτικών μπορεί να χαρακτηριστεί αναπάντεχο και τυχαίο, δεν ισχύει το ίδιο με την navtex «εξαφάνισης» του Καστελόριζου…

Ακριβώς πριν από επτά  χρόνια τον …μακρινό Μάρτη του 2011 (κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου) το τουρκικό υπουργείο εξωτερικών κάλεσε τον Ελληνα πρέσβη στην Αγκυρα  για να του ανακοινώσει με διάβημα, συνοδευόμενο από χάρτες ότι κατά την τουρκική αντίληψη το Καστελόριζο  δεν … υπάρχει.

Σύμφωνα, λοιπόν, με εκείνο το τουρκικό διάβημα τον Μάρτη του 2011:

• Το Καστελόριζο μαζί με τα χωρικά του ύδατα επικάθεται στην Τουρκική υφαλοκρηπίδα και δεν διαθέτει κανένα δικαίωμα στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ)
• Με βάση τους τουρκικούς χάρτες οι οποίοι παρουσιάστηκαν στον Ελληνα διπλωμάτη η τουρκική ΑΟΖ στην περιοχή συνορεύει με την ΑΟΖ της Αιγύπτου
• Η τουρκική κυβέρνηση είχε ενημερώσει για τις θέσεις της την Αίγυπτο και γι αυτόν τον λόγο το Κάιρο είχε διακόψει τις ελληνοαιγυπτιακές συζητήσεις για την ΑΟΖ στην περιοχή.

O πατριωτισμός που δεν πρέπει να χαρίζεται στους πατριδοκάπηλους και τους φασίστες

Του Θανάση Τσιριγώτη

Οι εθνικοαστικές επιδείξεις δύναμης του Ερντογάν στη διπλανή χώρα, τόσο απέναντι στην Κύπρο σ’ ό,τι αφορά τα θαλάσσια κτήματά της, όσο και απέναντι στην Ελλάδα με αφορμή το Αιγαίο και τα νησιά του, αναμφίβολα δεν μπορούν να περάσουν απαρατήρητα και «αβρόχοις ποσίν».

Οπωσδήποτε όμως επαναφέρουν, έστω στρεβλά και επώδυνα, το ζήτημα των συνόρων και της εθνικής ανεξαρτησίας και θα ήταν εξόφθαλμος στρουθοκαμηλισμός αν τα προσπερνούσαμε ή αν τα αντιμετωπίζαμε με τη διασκεδαστική όσο και ανόητη αναρχική εφεύρεση πως «το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του». Αν ήταν έτσι τότε το έδαφος ανήκει στα σκουλήκια του και κακώς ανοίγουμε πηγάδια για να ξεδιψάσουμε και να ποτίσουμε!

Μόνο μια απολίτικη αντίληψη θα υποστήριζε ότι οι αλλαγές συνόρων στη φάση των οξύτατων ανταγωνισμών δεν φέρνουν τον πόλεμο στην αυλή μας και μόνον όποιος δεν ξέρει δράμι από τη νεότερη βαλκανική ιστορία προσπερνάει το ζήτημα «μ’ ελαφρά πηδήματα». Σε ό,τι μας αφορά, ποτέ δεν υποκρύψαμε πως για να δει κανείς σε βάθος και με πειστικότητα το κεφάλαιο «ελληνοτουρκικός ανταγωνισμός» πρέπει να βάλει στο συλλογισμό του το μεγάλο κάδρο.

Θαυμαστοί καινούργιοι μύθοι

.

Είναι ενδιαφέρουσες οι προϋποθέσεις που θέτει ο κ. Σάλλας, ο οποίος τάσσεται σθεναρά υπέρ του κυβερνητικού μαξιλαριού που κατά τον ίδιο εξασφαλίζει την έξοδο μας από τα μνημόνια  – θεωρώντας ως βασικότερες αφενός μεν μία μέση ανάπτυξη με ρυθμό 2% ετησίως, αφετέρου μία ενάρετη διαχείριση των οικονομικών της χώρας!

.

Ανάλυση

Ο αξιότιμος πρώην διοικητής της Τραπέζης Πειραιώς, η οποία λέγεται πως ερευνάται για διάφορα σκάνδαλα που ενδεχομένως τον αγγίζουν (πηγή), τάθηκε ξεκάθαρα με το μέρος της ελληνικής κυβέρνησης, οπότε εναντίον της ΕΚΤ – ισχυριζόμενος πως είναι προτιμότερο το «μαξιλάρι» των 20 δις € από την προληπτική πιστωτική γραμμή στήριξης, για τους εξής λόγους:

(α) Δεν έχουν ανάγκη οι τράπεζες τα «waiver» για τη χρηματοδότηση τους ύψους 5 δις € που λαμβάνουν σήμερα από την ΕΚΤ με μηδενικά επιτόκια, καταθέτοντας ως εγγύηση ομόλογα του ελληνικού δημοσίου – επειδή είναι σε θέση να χρηματοδοτηθούν με REPOS ή μέσω ELA που θα τους κόστιζε «μόλις» μεταξύ 37 και 75 εκ. € ετησίως.

(β) Η προληπτική γραμμή θα απαιτούσε ένα νέο και σκληρό μνημόνιο, καινούργια μέτρα δηλαδή – επί πλέον περιορισμούς και καμία δημιουργία χώρου, για μία έστω μικρή ανεξαρτησία της δημοσιονομικής διαχείρισης. Εκτός αυτού θα έπρεπε να εγκριθεί από τα εθνικά κοινοβούλια των χωρών-μελών της ΕΕ, καθιστώντας ακόμη μία φορά την Ελλάδα το «μαύρο πρόβατο» της Ευρωζώνης (άρα σήμερα δεν είναι!).

Γνωρίζει βέβαια ο αξιότιμος κύριος τραπεζίτης πως δεσμεύσεις για νέα μέτρα έχουν ήδη αναληφθεί για το 2019 και το 2020, ότι έχουν συμφωνηθεί πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% έως το 2022 και 2% στη συνέχεια που εφόσον δεν πετυχαίνονται θα τίθεται αυτόματα σε λειτουργία ο «κόφτης» δαπανών, πως θα συνεχίσουν να απαιτούνται «μεταρρυθμίσεις» από τους πιστωτές, ότι η Ελλάδα έχει υποθηκεύσει τα πάντα, πως το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας (=καταναγκαστικές ιδιωτικοποιήσεις) έχει θεσμοθετηθεί, όπως επίσης οι μαζικοί ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί των ιδιωτικών περιουσιακών στοιχείων κοκ.

Η ντροπή και ο πόλεμος

του Νεκτάριου Δαπέργολα

Διδάκτορος Ιστορίας

Συνεχίζει να βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη η τελευταία (αλλά φυσικά όχι και εσχάτη) τουρκική πρόκληση με τη σύλληψη των δύο αξιωματικών μας στον Έβρο, που όπως σχεδόν όλα δείχνουν, πραγματοποιήθηκε εντός ελληνικού εδάφους (άρα περί απαγωγής στην πραγματικότητα ο λόγος και όχι περί συλλήψεως – όσο για τις…σίγουρες ανακοινώσεις περί μπερδέματος λόγω χιονοθύελλας, τις οποίες εξάλλου ούτε για μια στιγμή εξαρχής είχαμε πιστέψει, τις επιστρέφουμε αυτούσιες στους γνωστούς πειθήνιους κι υποτακτικούς οσφυοκάμπτες του ελλαδικού ΓΕΣ). Συνεχίζεται ταυτόχρονα φυσικά και η άθλια εκμετάλλευση του γεγονότος από τους Τούρκους, με τις γελοίες κατηγορίες για κατασκοπεία, την άρνηση αποφυλάκισης, τα εκβιαστικά περί ανταλλαγής με τους 8 Τούρκους αξιωματικούς και όλα τα υπόλοιπα συμπαρομαρτούντα. Κι από την άλλη, συνεχίζεται ασφαλώς η ίδια κι απαράλλακτη επίδειξη της γνωστής πλέον ελληνικής στάσης.

Προοδευτικός ή συντηρητικός; Ιδού η απορία…

Μιαν φορά κι έναν καιρό, ήταν θυμάμαι ένα σχολικό βιβλίο Έκφρασης-Έκθεσης (τρομάρα τους), όπου εντός του φιγουράριζε μια ευφάνταστη γελοιογραφία. Στην γελοιογραφία αυτή απεικονιζόταν ένας σαστισμένος καθηγητής σε μια σχολική αίθουσα γεμάτη μαθητές, στα θρανία των οποίων, όμως, δεν ήταν ακουμπισμένα βιβλία, τετράδια, γόμες ή στυλό, αλλά οθόνες και πληκτρολόγια.

Οι οθόνες ήταν, ας πούμε, «παλαιού τύπου» (μιας κι όταν ο Πόντικας βολόδερνε στους σχολικούς αυλόγυρους, επίπεδες οθόνες ούτε η NASA διέθετε) και μαζί με τα πληκτρολόγια «καταλάμβαναν» την συνολική επιφάνεια των θρανίων. Ο σκιτσογράφος αφήνει αφαιρετικά να εννοηθεί πως ο καθηγητής τούς ζήτησε να βγάλουν τα μολύβια τους και μια κόλλα χαρτί, προφανώς για να γράψουν κάποιο διαγώνισμα, βάζοντας έναν από τους μαθητές των πρώτων θρανίων να λέει, «τί είναι χαρτί και μολύβι κύριε;».

Θυμάμαι πόσο εξωφρενική φαινόταν όλη αυτή η σκηνή τότε. Ασφαλώς, το ίδιο θα φάνταζε και στο νου του γελοιογράφου που την εμπνεύστηκε, για αυτό εξάλλου η σκέψη αυτή μετασχηματίστηκε σε μια τόσο εύστοχη γελοιογραφία, ακριβώς γιατί στην εποχή της ήταν σαφέστατα αυτό που λένε «τραβηγμένη από τα μαλλιά». Το «τότε» βρίσκεται πλέον ένα τέταρτο του αιώνα μακριά και στο «αυλάκι» της τεχνολογίας έχουν κυλήσει ωκεανοί.

9 Μοναδικά Μαθήματα Ζωής που διδάσκει το Σκάκι

Το σκάκι είναι μια από τις πιο μεγάλες ανθρώπινες δημιουργίες. Είναι ένα παλιό παιχνίδι, αλλά οι κανόνες, όπως τους γνωρίζουμε σήμερα, αριθμούν 500 χρόνια ζωής. Ο τρόπος που κινείται το κάθε κομμάτι και οι πιθανοί συνδυασμοί απαιτούν σκληρή δουλειά και χρόνο από τον παίκτη, αν θέλει να κάνει σωστές κινήσεις.

Επιπλέον, το σκάκι είναι ένας καθρέφτης της ανθρώπινης εμπειρίας. Ο παίκτης μαθαίνει από τις εμπειρίες του, απομνημονεύει συγκεκριμένα μοτίβα, μεθοδεύει στρατηγικές, στήνει παγίδες, αναλύει καταστάσεις και παίρνει αποφάσεις.

Το σκάκι τελικά δεν είναι απλά ένα παιχνίδι. Είναι ένας εξαιρετικός τρόπος να πάρεις μαθήματα για την ζωή.

#1. Οι Γυναίκες είναι Ισχυρές και οι Άντρες Απαραίτητοι

Η βασίλισσα είναι το πιο ισχυρό και ευέλικτο κομμάτι στην σκακιέρα, ενώ ο βασιλιάς είναι αργός και με περιορισμένες κινήσεις. Όμως το παιχνίδι μπορεί να συνεχιστεί, ακόμη και αν η βασίλισσα έχει βγει από το παιχνίδι και δεν θα τελειώσει, αν δεν χαθεί ο βασιλιάς.

Γιώργος Σκαμπαρδώνης: Συνωστισμός στο Αιγαίο

ΤΑ ΝΕΑ 3/3/2018 /

Σ' όλη σχεδόν τη Μεταπολίτευση, μας έλεγαν ότι οι Τούρκοι είναι και ήταν καλά παιδιά, ντερβίσηδες και καραμπουζουκλήδες, ότι εμείς φταίγαμε που εξεγερθήκαμε το '21, κι ότι περνούσαμε μια χαρά στην Τουρκοκρατία, χαϊρλίδικα. Οτι εμείς οι Ελληνες φταίμε για όλα, ακόμα και για το ότι υπάρχουμε και αναπνέουμε. Πως στην Σμύρνη δεν έγινε παρά ένας απλός συνωστισμός με μπόλικο κολλητήρι, ότι Γενοκτονία των Ποντίων δεν υπήρξε ποτέ, ούτε των Αρμενίων. Πως έπρεπε όταν μπήκαμε στην Τριπολιτσά, μετά από αιώνες σφαγών των Ελλήνων, εξανδραποδισμών, γενιτσαρισμών και άπειρων εγκλημάτων και σκότους επί τέσσερις αιώνες, να τους μιλάμε στον πληθυντικό και να τους λέμε υποκλινέστατα μπουγιουρούμ εφέντη μ'. Οτι ο Κολοκοτρώνης ήταν αδερφή και πιθανώς ο Καραϊσκάκης να είχε στάχτες στο πέτο. Να μην μιλάμε περί μπούρκας γιατί η Μπουμπουλίνα σε κάποιον πίνακα ζωγραφικής φορούσε τσεμπέρι κι ότι στο Ζάλογγο οι γυναίκες σάλταραν κατά λάθος, σκοτώθηκαν κάνοντας ακραία σπορ, ή ότι έπεσαν στον γκρεμό απλώς λόγω του άθλιου νόμου της βαρύτητας.

Και είχαν κολλήσει με εμμονή στο ότι δεν υπήρξε κρυφό σχολειό, ούτε Αρκάδι, ούτε Κούγκι, και έπρεπε οι ημιδιανοούμενοι να προσαρμόζονται σε αυτό το μοτίβο μήπως και φανούν μη επαρκώς προοδευτικοί, να απολογούνται στη διάχυτη, λευκή, αριστερή τρομοκρατία συνέχεια και δουλοπρεπώς. Να αναμασούν διαρκώς ανθελληνικά κλισέ, αρνούμενοι την οποιαδήποτε μελέτη των πρωταρχικών πηγών - άσε, εκείνος ο καημένος ο Παλαιών Πατρών που αναδρομικά, ύστερα από εκατόν πενήντα χρόνια τράβηξε περισσότερα από όσα είχε τραβήξει επί Τουρκοκρατίας. Ακόμα λίγο και θα τον έμπλεκαν με τη Novartis και με κανένα τροχήλατο μανουάλι-πεσκέσι απ' την εταιρεία.

Η αντισυστημική ψήφος και η αντίφαση των Ιταλών

Του Σταύρου Λυγερού

Η αντισυστημική ψήφος στην Ιταλία νίκησε, επειδή οι ψηφοφόροι χρεώνουν την επιδείνωση των όρων ζωής τους στην ταυτισμένη με το ευρώ φιλελεύθερη συναίνεση. 

Η αντίφαση του μέσου Ιταλού είναι ότι κατηγορεί το ευρώ, αλλά φοβάται την έξοδο.

Οι κάλπες στην Ιταλία επιβεβαίωσαν αυτό που ήταν ορατό δια γυμνού οφθαλμού όσον αφορά την τάση του εκλογικού σώματος. Οι Ιταλοί βιώνουν την κρίση και συνειδητοποιούν ότι η ταυτισμένη με το ευρώ φιλελεύθερη συναίνεση της Κεντροαριστεράς και της Κεντροδεξιάς επιτείνει, αντί να λύνει τα προβλήματά τους.

Ανεξαρτήτως της κυβερνητικής λύσης που θα δοθεί το επόμενο διάστημα μέσα από τα παζάρια των κομματικών επιτελείων, το αναμφισβήτητο γεγονός είναι ότι οι ψηφοφόροι στράφηκαν μαζικά προς δύο αντισυστημικά κόμματα: προς το ιδιότυπο «Κίνημα 5 Αστέρων» του Γκρίλο και προς τη «Λέγκα του Βορρά» του Σαλβίνι, η οποία διακρίνεται για τη σαφή αντιμεταναστευτική ρητορική της.

Αμφότεροι οι νικητές είναι ιδιαιτέρως επικριτικοί όσον αφορά την ΕΕ και την Ευρωζώνη. Κι αυτό είναι, ίσως, η βασική αιτία της εκλογικής επιτυχίας τους. Είναι αληθές πως προεκλογικά οι ηγεσίες τους έβαλαν νερό στο κρασί τους όσον αφορά την προηγούμενη ρητορική του για έξοδο από το ευρώ. Το έπραξαν για να διασκεδάσουν φόβους και να διευκολύνουν εκλογικές εισροές.

Γνήσια γλωσσική διαχρονία

Του Κώστα Γεωργουσόπουλου  03/03/2018 / εφ. ΤΑ ΝΕΑ

Οι αποκλεισμένοι από την εγκύκλιο παιδεία στυλίστες βρήκαν καταφύγιο, όπως οι παλαιοί χριστιανοί των διωγμών, στα θέατρα και μάλιστα των νέων ελλήνων καλλιτεχνών της σκηνής

Τα παράξενα - διαχρονικά - αυτού του τόπου και των ανθρώπων, κυρίως της εξουσίας.

Στις αρχές του 20ού αιώνα, ανάμεσα στη γελοία εκστρατεία μας με φτυάρια και δρεπάνια να πάρουμε την Πόλη (1897) και την Επανάσταση στο Γουδί που έφερε τον Βενιζέλο για να αποπειραθεί να δημιουργήσει αστικό κράτος και να θεμελιώσει τον κοινοβουλευτισμό, δύο θλιβερά γεγονότα έδειξαν πως το μονοπάτι ήταν γεμάτο τριβόλους και αδιέξοδα: τα «Ευαγγελικά» και τα «Ορεστειακά» και τα δύο προβλήματα παιδείας, δηλαδή, κατ' εμέ τουλάχιστον, ουσιώδη προβλήματα δημοκρατίας των ιδεών και, γιατί όχι, των ηθών. Και τα δύο αυτά συντηρητικά κινήματα ήταν καθέτως αντιλαϊκά, με την έννοια ότι ως θεσμικές απαιτήσεις άφηναν στο σκοτάδι τα ευρέα λαϊκά στρώματα. Πόλεμος εναντίον της μετάφρασης στην ομιλουμένη γλώσσα της Αγίας Γραφής και πόλεμος εναντίον της μετάφρασης των κλασικών και κυρίως του αρχαίου δράματος και του αριστουργήματός του, της «Ορέστειας» του Αισχύλου, στην κατανοητή καθαρεύουσα των εφημερίδων!

Τι αντιφατικός πολιτικός αυτισμός. Αυτοί οι άνθρωποι που ασκούσαν και εκπαιδευτική και κοινωνική πολιτική κάθονταν κλαρίνο όταν οι μπάντες παιάνιζαν τον Εθνικό Υμνο σε δημοτικούς στίχους του Διονυσίου Σολωμού και οι ίδιοι καθηγητάδες του Πανεπιστημίου βράβευαν σε πανελλήνιους διαγωνισμούς Παλαμά και Βιζυηνό και Δροσίνη και ο μέγας Νικόλαος Πολίτης, γραμματέας του υπουργείου Παιδείας, με εγκύκλιό του σ' όλους τους δημοδιδάσκαλους της χώρας τούς ζητούσε να συλλέγουν από τα στόμα των αγράμματων λαϊκών ανθρώπων δημοτικά τραγούδια, παροιμίες και παραδόσεις μέσα στο τότε ευρωπαϊκό και ρομαντικό κίνημα της λαογραφίας.

Την ίδια εποχή που ο Παλαμάς γράφει την «Τρισεύγενη», ο Παπαδιαμάντης γράφει τη «Φόνισσα» και ο Ξενόπουλος την «Κοντέσσα Βαλέραινα» ενώ μεταφράζει για το Βασιλικό Θέατρο σε έξοχη δημοτική τη «Μόνα Βάνα» του Μέτερλινκ.

Έκθεση ζωγραφικής του Αποστόλη Ιτσκούδη με τίτλο Pneuma

Η γκαλερί ArtZone 42 θα παρουσιάσει από τις 8 έως τις 31 Μαρτίου 2018 την ατομική έκθεση ζωγραφικής του Αποστόλη Ιτσκούδη με τίτλο Pneuma, σε επιμέλεια της θεωρητικού τέχνης Δόμνας Χανουμίδου. Τα εγκαίνια θα πραγματοποιηθούν την Πέμπτη 8 Μαρτίου στις 8.00 μμ. 'Mαρία', ακρυλικά σε καμβά, 50 x 40 Η επιμελήτρια της έκθεσης σημειώνει μεταξύ άλλων αναφορικά με τη δουλειά του Αποστόλη Ιτσκούδη: «Ως άλλα αραχνοΰφαντα εργόχειρα, πέπλα υφασμένα ζωγραφικά με ευχέρεια τόσο εμφανή στην χειρονομία και πληθωρικότητα τόσο εντυπωσιακή στο χρώμα – το οποίο σχεδόν φαίνεται να βυθίζεται έντεχνα στον καμβά αναβλύζοντας διάσπαρτα έντονους χρωματικούς λεκέδες – τα πορτραίτα του Αποστόλη Ιτσκούδη αναδύονται νοσταλγικά μέσα από την αχλή του παρελθόντος σαν τα απομεινάρια μιας άλλης ζωής, σαν τις αναμνήσεις ενός κόσμου που κάποτε υπήρξε, σαν τις χαμένες εικόνες μιας αλλοτινής εποχής.

Όλεθρος και Ανάταση των Γυναικών της Συρίας: Μια εκδήλωση για τη μέρα της γυναίκας

Όλεθρος και Ανάταση των Γυναικών της Συρίας

Σκλαβοποίηση και πλήρης χειραφέτηση

Η επιτροπή αλληλεγγύης με τη Ροζάβα, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, στις 8 Μαρτίου, διοργανώνει εκδήλωση συζήτηση με θέμα «Όλεθρος και Ανάταση των Γυναικών της Συρίας - Σκλαβοποίηση και πλήρης χειραφέτηση», στο Ζάππειο Μέγαρο, την προσεχή Πέμπτη, 8 Μαρτίου 2018, και ώρα 19.00'.

Ομιλήτριες:

Σοφία Τζιτζίκου, πρόεδρος UNICEF στην Ελλάδα

Ροζίν Μοχάμεντ, γυναικολόγος, μέλος Κόμματος Δημοκρατικής Ένωσης Συρίας (PYD)

Ruken Demir, μέλος Δημοκρατικού Κόμματος των Λαών Τουρκίας (HDP)

Τη συζήτηση συντονίζει ο Αντώνης Μαρκόπουλος (συντονιστής Επιτροπής Αλληλεγγύης με τη Ροζάβα)

Οι δανειστές γονατίζουν την οικονομία και κοινωνία -2

Οι Ευρωπαίοι δανειστές γονατίζουν την οικονομία και αδιαφορούν για την δημογραφική καταστροφή της Ελλάδος. Η αναποτελεσματικότητα των μνημονίων εντείνει την ανθρωπιστική κρίσιν στην χώρα μας.

Γράφει ο Κωνσταντίνος Κόλμερ  – 

Το ανερχόμενο κόστος ζωής, λόγω των υπερβολικών φόρων και της προεισπράξεως του φόρου εισοδήματος κατά 100% καθιστά τις ιδιωτικές επιχειρήσεις ανανταγωνιστικές, παρά την τεραστία εσωτερική υποτίμηση των τελευταίων ετών. Ως αποτέλεσμα της εννεαετούς συρρικνώσεως του εθνικού εισοδήματος (κατά 35% εις τιμάς 2009) και εν δυνάμει κατά 50% από την διαφυγούσα ανάπτυξη, τα νοικοκυριά περικόπτουν τις οικογενειακές δαπάνες, αποφεύγοντα την τεκνογονία.

Στην λειψοτεκνία συμβάλλουν και οι μεταπολεμικές παθογένειες της ελληνικής κοινωνίας (αστυφιλία, πολεοανομία, γραφειοκρατία, αρνησιδικία) και τα φαινόμενα διαφθοράς που εντείνονται την τελευταία τριετία. Παράδειγμα, η συνέχιση των προσλήψεων στο δημόσιο με παράκαμψη του ΑΣΕΠ.

Οι περιορισμοί της κοινωνικής περιθάλψεως και οι περικοπές των συντάξεων αυξάνουν τους θανάτους (πχ. από νοσοκομειακές λοιμώξεις) συνεπιφέρουν βιοτική υποβάθμιση και αυξάνουν τα θανατηφόρα δυστυχήματα), μειώνοντας δραστικά την αναλογία γεννήσεων προς θανάτους (Βirth rate). Το χάσμα μεταξύ γεννήσεων και θανάτων (περίπου 25.000 ετησίως) περιορίζει το ποσοστό αναπλήρωσης του ελληνικού πληθυσμού, κάτω του συντελεστού 1,3 τέκνα ανά γυναίκα γονίμου ηλικίας, έναντι 2,3 που χρειάζεται η διατηρησιμότης του γηγενούς πληθυσμού.

«Αλυτρωτισμός»

Από Στάθης Σταυρόπουλος -

Προσπαθούμε να λύσουμε ένα πρόβλημα χρησιμοποιώντας λάθος ορολογία! (Η λάθος προσέγγιση είναι συνήθως για τις κυβερνήσεις μας κάτι το αυτονόητο. Η λάθος ορολογία όμως;).

Ομιλούμε για «αλυτρωτισμό» της FYROM. Τι ακριβώς προτίθεται να λυτρώσει αυτή η διττή κατά τις εθνότητες χώρα; Τους 3.000 έως 6.000 ψηφοφόρους του Ουράνιου Τόξου στα πέριξ των Λιμνών;

Διότι, παρά τη βιαιότητα (τη βλακώδη βιαιότητα) με την οποία αντιμετώπισε σε συγκεκριμένες ιστορικές περιόδους το ελληνικό κράτος τους «ντόπιους», καθώς αυτοαποκαλούνται οι (και) σλαβόφωνοι, η συντριπτική πλειονότητα των εκεί αδελφών μας είναι, αισθάνονται και δηλώνουν Έλληνες.

Συνεπώς η στρατηγική των Σκοπίων δεν έχει να κάνει με κανενός είδους «αλυτρωτισμό», αλλά με καθαρό, πεντακάθαρο επεκτατισμό. Θα αναρωτηθεί αμέσως κανείς: τι είδους επεκτατισμό μπορεί να υποστηρίξει ένα τόσο μικρό κράτος; Το ίδιο, κανέναν! Αλλά όσοι υποστηρίζουν αυτό το κράτος θα μπορούσαν να το χρησιμοποιήσουν – ή μήπως στις σκακιέρες δεν πέφτει ο ίππος από το πιόνι; 

 Στις ιμπεριαλιστικές σκακιέρες, εύκολα τα πιόνια που υποστηρίζονται από πύργους ή βασίλισσες ή όποια άλλα βαριά κομμάτια «ρίχνουν» όποιο αντίπαλο κομμάτι βρίσκουν αδύναμο ή το ξεμοναχιάζουν ανυποστήριχτο.

 Σε αυτήν την περίοδο, και απ’ ό,τι φαίνεται στο εγγύς μέλλον, ποια άλλη δύναμη υποστηρίζει την Ελλάδα στη σκακιέρα της περιοχής μας;

 Για να έχει συμμάχους η Ελλάδα, πρέπει να στηρίζεται στις δικές της δυνάμεις (που δεν έχει) – κι αυτό όχι μόνον λόγω των μνημονίων…

Εδώ είναι (όντως) Βαλκάνια

Οι δανειστές γονατίζουν την οικονομία και κοινωνία -2

Οι Ευρωπαίοι δανειστές γονατίζουν την οικονομία και αδιαφορούν για την δημογραφική καταστροφή της Ελλάδος. Η αναποτελεσματικότητα των μνημονίων εντείνει την ανθρωπιστική κρίσιν στην χώρα μας.

Γράφει ο Κωνσταντίνος Κόλμερ  – 

Το ανερχόμενο κόστος ζωής, λόγω των υπερβολικών φόρων και της προεισπράξεως του φόρου εισοδήματος κατά 100% καθιστά τις ιδιωτικές επιχειρήσεις ανανταγωνιστικές, παρά την τεραστία εσωτερική υποτίμηση των τελευταίων ετών. Ως αποτέλεσμα της εννεαετούς συρρικνώσεως του εθνικού εισοδήματος (κατά 35% εις τιμάς 2009) και εν δυνάμει κατά 50% από την διαφυγούσα ανάπτυξη, τα νοικοκυριά περικόπτουν τις οικογενειακές δαπάνες, αποφεύγοντα την τεκνογονία.

Στην λειψοτεκνία συμβάλλουν και οι μεταπολεμικές παθογένειες της ελληνικής κοινωνίας (αστυφιλία, πολεοανομία, γραφειοκρατία, αρνησιδικία) και τα φαινόμενα διαφθοράς που εντείνονται την τελευταία τριετία. Παράδειγμα, η συνέχιση των προσλήψεων στο δημόσιο με παράκαμψη του ΑΣΕΠ.

Οι περιορισμοί της κοινωνικής περιθάλψεως και οι περικοπές των συντάξεων αυξάνουν τους θανάτους (πχ. από νοσοκομειακές λοιμώξεις) συνεπιφέρουν βιοτική υποβάθμιση και αυξάνουν τα θανατηφόρα δυστυχήματα), μειώνοντας δραστικά την αναλογία γεννήσεων προς θανάτους (Βirth rate). Το χάσμα μεταξύ γεννήσεων και θανάτων (περίπου 25.000 ετησίως) περιορίζει το ποσοστό αναπλήρωσης του ελληνικού πληθυσμού, κάτω του συντελεστού 1,3 τέκνα ανά γυναίκα γονίμου ηλικίας, έναντι 2,3 που χρειάζεται η διατηρησιμότης του γηγενούς πληθυσμού.

Αριστεία: κακοποιήσεις εκ δεξιών κι αριστερών

Η σωστή αντίληψη για την αριστεία πρέπει να αποφύγει και τον κοινωνικό δαρβινισμό και τον κοινωνικό εξισωτισμό. Κρίσιμη σημασία για την καλλιέργεια κλίματος αριστείας είναι συνάρτηση του κλίματος αξιοκρατίας και δημοκρατίας.

Γράφει ο Λαοκράτης Βάσσης  – 

Έστω και παραβιάζοντας ανοιχτές θύρες, θα ήθελα εξ αρχής να σημειώσω ότι η αριστεία υποφέρει παρομοίως, αν έχουμε γνώμονα την αριστοτελική μεσότητα, και από την φετιχοποίησή της και από την απαξίωσή της. Όπου, για να μιλήσουμε με όρους πολιτικής γεωγραφίας, η φετιχοποίηση και ο ομότροπος κοινωνικός δαρβινισμός, ως υπερβολή, είναι η εκτροπή και η ιδεολογική παραμόρφωσή της απ’ τα «δεξιά». Ενώ η απαξίωση και ο ομότροπος κοινωνικός εξισωτισμός, ως έλλειψη, είναι η εκτροπή και η ιδεολογική παραμόρφωσή της απ’ τα «αριστερά».

Που σημαίνει πως, πέραν προφανώς των προειρημένων ιδεολογικών ή, καλύτερα, ιδεολογηματικών ακροτήτων, σε μονοσήμαντα «ατομοκεντρική» και «κοινωνιοκεντρική» αντιπαραθετική βάση, αυτό που εντέλει κάνει την αριστεία αγαθό, με τη βαθύτερή του σημασία, είναι η αξιακή της βάση. Την ορίζουσα και προσδιορίζουσα με το κατ’ αρετήν της την κοινωνική της διάσταση, την κοινωνική της δηλαδή ωφελιμότητα και ανταποδοτικότητα (ως προστιθέμενη θεμελιακή της ιδιότητα!).

Σε τουρκικά χέρια η προσχολική εκπαίδευση στη μειονότητα

Οι νηπιαγωγοί της Θράκης αντιδρούν στο πρόγραμμα που είναι προσπαθεί να εφαρμόσει η κυβέρνηση για την προσχολική εκπαίδευση στη μειονότητα. Πρόκειται για παράδοση σε τουρκικά χέρια.

Γράφει ο Κώστας Καραΐσκος  – 

Εδώ και έναν περίπου χρόνο η κυβέρνηση Τσίπρα αποφάσισε να εκχωρήσει στην Τουρκία ένα ακόμη τιμάριο στη Θράκη, παλαιόθεν διεκδικούμενο: την προσχολική εκπαίδευση. Καθώς τα προηγούμενα χρόνια (της Συνθήκης της Λωζάνης, της Μορφωτικής Συμφωνίας του 1951 και των Μορφωτικών Πρωτοκόλλων του 1968) δεν υφίστατο ο θεσμός που σήμερα έγινε υποχρεωτικός, δεν συμπεριλήφθηκε στο πλαίσιο της «μειονοτικής» ζώνης.

Όλα τα τελευταία χρόνια, λοιπόν, το εκπαιδευτικό αιτηματολόγιο της Άγκυρας, είτε διαβιβάζεται από τους μειονοτικούς βουλευτές είτε από έξαλλους πράκτορες, εκπροσώπους συλλογικοτήτων, ξεκινάει με τα «δίγλωσσα νηπιαγωγεία». Ο φόβος των Τούρκων είναι μην τυχόν και μάθουν τα μουσουλμανόπουλα ελληνικά, μην τυχόν και νιώσουν την Ελλάδα ως πατρίδα τους. Εξ ου και η πίεση, όπου μπορούν, υπέρ των μειονοτικών –διάβαζε τουρκικών– σχολείων, τώρα και των νηπιαγωγείων.