Με αφορμή τις διώξεις κατά κληρικών και πιστών λόγω τέλεσης ιεροπραξιών.

Με αφορμή τις διώξεις κατά κληρικών και πιστών λόγω τέλεσης ιεροπραξιών.

Το Κίνημα της Χριστιανικής Δημοκρατίας εξ αρχής έχει διακηρύξει ότι η προστασία της δημόσιας υγείας αποτελεί πρώτη προτεραιότητα και έχει συμφωνήσει με τη λήψη έκτακτων μέτρων για το σκοπό αυτό, ενόψει της πανδημίας του «Κορωνοϊού».

Όμως, τα μέτρα αυτά πρέπει να είναι τα απολύτως απαραίτητα και αναλογικά για το σκοπό αυτό και να μη περιορίζουν αθέμιτα ή καταργούν τις θεμελιώδεις ελευθερίες, τα δικαιώματα και την πνευματική και πολιτιστική ζωή των λαών. 

Στην πιο πάνω αντιδημοκρατική εκτροπή υπέπεσε η Κυβέρνηση Μητσοτάκη, με τη συναίνεση και της Αντιπολίτευσης, απαγορεύοντας εντελώς τις ιεροπραξίες στο διάστημα από 16 Μαρτίου έως 12 Απριλίου και εν συνεχεία, έως τις 16 Μαΐου, επιτρέποντας την τέλεση ιερών ακολουθιών μόνο κεκλεισμένων των θυρών. Ενώ ήταν εφικτό, οι εκκλησίες να έχουν μείνει ανοιχτές όλο αυτό το διάστημα, με τη λήψη ανάλογων μέτρων προστασίας που λήφθηκαν και κρίθηκαν ικανοποιητικά για άλλους χώρους συνάθροισης κοινού, που επιλεκτικά έμειναν ανοικτοί και προσβάσιμοι, αλλά και σε άλλες χώρες.

Η παραπάνω εκτίμηση ενισχύεται από το γεγονός ότι ήδη μετά το άνοιγμα των εκκλησιών στις 17 Μαΐου, τα μέτρα διασφάλισης της δημόσιας υγείας σε αυτές τηρούνται σχολαστικότερα απ’ ό,τι σε οποιονδήποτε άλλον χώρο συνάθροισης κοινού. 

Η Κυβέρνηση, αμετανόητη, με το από 14.5.2020 και αριθ. πρωτοκόλλου 29314 έγγραφο του Υπουργείου Εσωτερικών, το οποίο εκδόθηκε σε συνέχεια εγγράφου του Υπουργείου Παιδείας στις 5 Μαΐου, ζητά από τους Ληξιάρχους όλης της Χώρας «να ενημερώσουν άμεσα μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων, εάν έχουν υποβληθεί αιτήματα πολιτών περί καταχώρησης γάμων ή βαπτίσεων, οι οποίοι έχουν λάβει χώρα εντός χώρων λατρείας, κατά το χρονικό διάστημα από 16.3.2020 έως και 16.5.2020 (….) έτσι ώστε το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων να τα διαβιβάσει στη συνέχεια στην αρμόδια Εισαγγελική αρχή για την ποινική διερεύνησή τους, σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις». 

Να αποσυρθεί το νομοσχέδιο για το Περιβάλλον

Να αποσυρθεί το νομοσχέδιο για το περιβάλλον ζητούν δεκάδες περιβαλλοντικές οργανώσεις, καθώς και η Αντιπολίτευση. Ως μη όφειλε, η Κυβέρνηση επιχειρεί να το “περάσει” με τη διαδικασία του “κατεπείγοντος”, σε συγκυρία που η Βουλή έχει μειωμένη σύνθεση. 

Πιο χαρακτηριστικά στοιχεία του περιβαλλοντοκτόνου νομοσχεδίου είναι ότι περιλαμβάνει περιπτώσεις με άρση της προστασίας των προστατευόμενων περιοχών της συνθήκης Ραμσάρ, αλλά και η διευκόλυνση της ανέγερσης των θηριωδών ανεμογεννητριών που ενώ κατ’ όνομα είναι φιλικές, στην πράξη καταστρέφουν το φυσικό περιβάλλον, θέμα που έχουμε αναδείξει επανειλημμένα. 

Η Χ.Δ. ζητεί την απόσυρσή του νομοσχεδίου, το οποίο καταστρατηγεί την προτεραιότητα της προστασίας του περιβάλλοντος προς όφελος οικονομικών συμφερόντων της Ολιγαρχίας.     

Σε ψήφισμα που κυκλοφορεί και υπογράφεται από δεκάδες συλλογικότητες, τονίζονται, τα εξής:

ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΣΥΡΣΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙ-ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΟΥ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ  ΜΕ ΤΙΤΛΟ «ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΟΣ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗΣ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑΣ»

Το νομοσχέδιο με τίτλο «Εκσυγχρονισμός Περιβαλλοντικής Νομοθεσίας» που η κυβέρνηση ετοιμάζεται πυρετωδώς  να φέρει προς ψήφιση σε μια πρακτικά κλειστή βουλή λόγω καραντίνας, δεν πρέπει να επιτρέψουμε να περάσει γιατί:

1. Καταργεί την ουσία της προστασίας των περιοχών Natura 2000 και προωθεί ακόμα και μεταλλευτικές δραστηριότητες και εξορύξεις υδρογονανθράκων σε περιοχές προστασίας της φύσης

2. Εκθέτει σε κίνδυνο τις προστατευόμενες περιοχές, καταργώντας την αυτοτέλεια των Φορέων Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών (ΦΔΠΠ) 

3. Επιτρέπει την καταστροφή του περιβάλλοντος στο όνομα των κατά βούληση επενδυτικών σχεδίων, εκχωρώντας τον έλεγχο των μελετών (ΜΠΕ) σε ιδιώτες και επιβάλλοντας ασφυκτικές προθεσμίες για γνωμοδοτήσεις των υπηρεσιών

4. Προωθεί την αλόγιστη επέκταση των βιομηχανικών ΑΠΕ, κυρίως των αιολικών, που έχουν ήδη προκαλέσει υποβάθμιση του περιβάλλοντος και οικονομική επιβάρυνση των καταναλωτών για την εξασφάλιση υπερκερδών των επενδυτών

Εφιάλτης η νέα κανονικότητα…για το καλό μας;!

του Μανώλη Μηλιαράκη*

«Όλα αυτά τα μέτρα πρέπει να μας γίνουν δεύτερη φύση, γιατί δεν υπάρχει επιστροφή στην προ κορωνοϊού πραγματικότητα. Ζούμε ήδη αλλιώς».

Λόγια του πρωθυπουργού, Κυριάκου Μητσοτάκη, από το πρόσφατο διάγγελμά του, την Τρίτη 28 Απριλίου. Λόγια προφητείας; Λόγια προειδοποίησης ή και απειλής;

Τίποτε από αυτά. Ο κ. Μητσοτάκης μίλησε με λόγια απλά τη γλώσσα της ωμής νέας πραγματικότητας και είπε με τον πιο ξεκάθαρο και σαφή τρόπο ότι: Τα πάρα φύση μέτρα, με τα οποία ζούμε το τελευταίο διάστημα, πρέπει να μας γίνουν δεύτερη φύση!

Να ξεχάσουμε το τι θεωρούσαμε φυσικό και το πώς ζούσαμε χθες. Από εδώ και στο εξής, τα χθεσινά φύσει αγαθά θα είναι για τη νέα πραγματικότητα πάρα φύση και η νέα παρά φύση κατάσταση θα είναι, πλέον, η φυσική μας στάση ζωής!

Τι το φυσικότερο, θεωρούσαμε,μέχρι χθες, το να πάρουν ο παππούς και η γιαγιά το εγγόνι τους και να το σφυκταγκαλιάσουν και γιατί όχι να «γευθούν και την υγρασία με την οποία θα τους …δροσίσει το αγγελάκι τους; Τώρα, και φυσικά για το καλό τους, πρέπει να ξεχάσουν τέτοιες παρά φύση ενέργειες. Η Δεύτερη φύση των γερόντων θα αισθάνεται πολύ ευτυχισμένη, αν τους επιτραπεί να δουν από μακρυά και στην καλύτερη περίπτωση στα δυο μέτρα τα παιδιά και τα εγγόνια τους. Εννοείται για το καλό τους!

Οι νέοι, οι ερωτευμένοι να βγάλουν από το μυαλό τους περιπάτους πιασμένοι χέρι-χέρι, ακρογιαλιές και πάρτυ. Όλα αυτά η Δεύτερη φύση θα τα απαγορεύει, πάντα για το καλό μας!

Αλλά η Δεύτερη φύση δεν θα έχει σχέση μόνο με τις προσωπικές μας συμπεριφορές, αλλά και με την όλη δημόσια, κοινωνική, οικονομική, παιδευτική, πολιτιστική και πολιτική μας ζωή.

Η Χ.Δ. για την Πρωτομαγιά

Tο Κίνημα της Χ.Δ. εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση με αφορμή την Πρωτομαγιά:

Μετά τον ακρωτηριασμό των κατακτήσεων και δικαιωμάτων των εργαζομένων που προκλήθηκε από τα Μνημόνια, νέος κίνδυνος περαιτέρω φτωχοποίησης προβάλλει, λόγω των συνεπειών της πανδημίας του κορωνοϊού και της πολιτικής διαχείρισής του.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση και η Ευρωζώνη, αναδεικνύονται σε μηχανισμούς σταδιακής ανακατανομής του πλούτου υπέρ της Οικονομικής Ολιγαρχίας. Η τελική αποδοχή της Ελλάδας στην «Κοινή Αγορά», δηλαδή της ΕΟΚ, συνέπεσε, καθόλου τυχαία, με την εμβληματική μεταφορά του ολέθριου νεοφιλελεύθερου παραδείγματος και στην Ευρώπη με την εκλογή της Θάτσερ στην Μ. Βρετανία. Ήταν η κατάλληλη πολιτική συνθήκη πολυεθνικής εξουσίας, ώστε η Οικονομική Ολιγαρχία να επικυριαρχήσει και να παοκτήσει την ασύδοτη «ελευθερία» να νέμεται όλο και περισσότερα από τους παραγωγούς του εθνικού πλούτου. Αυτή η συνθήκη άλλωστε κατέστησε αναποτελεσματική την προσπάθεια ενίσχυσης του εισοδήματος που επιχειρούσε η ελληνική κυβέρνηση μετά το 1981, δηλαδή ακύρωσε το κεϋνσιανό μοντέλο για τις εθνικές οικονομίες.

Αν και έχουν πληγεί σοβαρά και οι εργαζόμενοι του ευρύτερου και στενού δημόσιου τομέα, όλο και πιο ευάλωτοι γίνονται οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα, λόγω της μεγάλης ανεργίας, η οποία αναμένεται να ενταθεί.

Το γεγονός ότι κατά καιρούς η διοίκηση της Εκκλησίας και η συστημική θεολογία έχουν συμβιβαστεί με την άρχουσα εκμεταλλευτική τάξη, έχει αποσιωπήσει το γεγονός ότι για τη Χριστιανική Διδασκαλία και την ορθόδοξη παράδοση, η αδικία είναι αμαρτία, μάλιστα κορυφαία και ασύγγνωστη λόγω της μη-ύπαρξης δικαιολογίας για αυτή, όπως σημειώνει ήδη ο άγιος Παφνούτιος ο Μέγας.

Ο προφήτης Ιερεμίας, του οποίου η μνήμη τιμάται σήμερα 1η Μαΐου από την Εκκλησία, λέει χαρακτηριστικά: «Συ που χτίζεις τα ανάκτορά σου με αδικίες και καταδυναστεύσεις, συ που αναγκάζεις τον πλησίον σου να εργάζεται δωρεάν για σένα και δεν τού δίνεις τον μισθό που δικαιούται,  νομίζεις, ότι θα βασιλέψεις πολύ; (…) Συ και οι άνθρωποί σου δεν θα χαρούν τα παλάτια σου και τα καλά σου (…) Ήταν καλύτερα για σένα να είχες δίκαιη κρίση και να διοικούσες με δικαιοσύνη.»  (Ιερ. 22. 13-15)

Η Αγία Γραφή αναφέρει επίσης, χαρακτηριστικά:

Πασχαλινό μήνυμα της Χριστιανικής Δημοκρατίας

Χριστὸς Ἀνέστη! Ἀληθῶς Ἀνέστη!

Ἡ μεγάλη ἀνατροπή

Γιὰ ἄλλη μιὰ φορὰ γιορτάζουμε τὴν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, τὴ νίκη τῆς ζωῆς πάνω στὸ θάνατο, τὸ πέρασμα τοῦ ἀνθρώπου ἀπὸ τὸν θάνατο στὴν προοπτικὴ τῆς ἀθανασίας, κατ’ εἰκόνα καὶ καθ’ ὁμοίωση τοῦ Θεοῦ. Τοῦτο πέτυχε ὁ ἴδιος ὁ Θεός, λαμβάνοντας ἀνθρώπινη φύση καὶ ὑπομένοντας ταπεινώσεις, εὐτελισμούς, βασανιστήρια καὶ θάνατο ἀτιμωτικό, ὥστε ἡ άνθρώπινη φύση του νὰ μπορέσει νὰ νικήσει τὸν θάνατο. Ο Θεός αναδείχθηκε όντως ως η «Σταυρωμένη αγάπη» και κατέστη αντικείμενο όλης της δολιότητας, διαστροφής, εξαπάτησης, προδοσίας, φθόνου, υποκρισίας του ανθρώπινου γένους, έτσι ώστε ο λαός μας παραδοσιακά στο πρόσωπο των αδικουμένων να μη βλέπει το «κορόιδο» ή, έστω, τον «φουκαρά» αλλά, αντίθετα, τον «αδικημένο Χριστό», κάποιον στον οποίο οφείλει τιμή και όχι χλεύη, εφόσον και κατά το λόγο του νεοφανούς αγ. Παΐσιου, «οι αδικημένοι είναι τα πιο αγαπημένα παιδιά του Θεού».

Ἠ ἥττα τοῦ θανάτου ποὺ «πατήθηκε», εἶναι ἡ κορύφωση τῆς καταπολέμησης καὶ τῆς καταδίκης τῶν ποικίλων λογικῶν τοῦ θανάτου, μέσα ἀπὸ τὰ λειτουργικὰ κείμενα τῆς Μεγάλης Σαρακοστῆς καὶ τῆς μεγάλης Ἑβδομάδας. Τῶν λογικῶν ποὺ δὲν βλέπουν πιὸ μακριὰ ἀπὸ τὴν ἀτομικὴ ἐπιβίωση καὶ ποὺ λογίζουν τὸν θάνατο ὡς τέλος τῶν πάντων.

Ἡ άπελευθέρωση ἀπὸ κάθε μορφῆς δουλεία: «Δὲν σᾶς λέω πιὰ, δούλους γιατὶ ὁ δοῦλος δὲν ξέρει τὶ κάνει ὁ Κύριός του. Ἐσᾶς σᾶς ἀποκαλῶ φίλους, γιατὶ σᾶς ἔκανα γνωστὰ όλα ὅσα ἔχω ἀκούσει ἀπὸ τὸν πατέρα μου»  (1ο Εὐαγγέλιο  ὄρθρου Μεγάλης Παρασκευῆς, Κατὰ Ἰωάννη). Ὁ ἄνθρωπος ἀπελευθερώνεται καὶ γίνεται φίλος μὲ τὸ Θεό, αὐτεξούσιος καὶ ἐλεύθερος ἀπὸ κάθε τυραννία. «Ὁ πρῶτος οὖν ὑμῶν ἔστω πάντων διάκονος, ὁ δὲ ἄρχων ὡς ὁ ἀρχόμενος…  Τυραννὶς δὲ γνώμῃ αὐθαίρετος», ἀναφωνεῖ ὁ ἱερὸς ὐμνωδὸς στὰ τροπάρια τῆς Μεγάλης Δευτέρας. Η Ανάσταση του Χριστού έρχεται να δώσει συν τοις άλλοις τη δυνατότητα απελευθέρωσης από την «απάνθρωπη τυραννία» του διαβόλου πάνω στο ανθρώπινο γένος, προτύπωση κάθε τυράννου.

Ἡ μεταμόρφωση τῆς ἐξουσίας σὲ διακονία, μὲ πρῶτο παράδειγμα τὸν ἴδιο τὸν Ἰησοῦ Χριστό. Ἤδη  ἀπὸ τὴν 5η Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς καταδικάζει τὸν τρόπο μὲ τὸν ὁποῖο ἀσκεῖται ἡ ἐξουσία. «Αὐτοὶ ποὺ νομίζουν ὅτι ἀσκοῦν ἀρχὴ στὰ ἔθνη…κατακυριεύουν καὶ …κατεξουσιάζουν…Ὅμως, δὲν θὰ εἶναι ἔτσι τὰ πράγματα γιὰ σᾶς. Ὅποιος θέλει νὰ εἶναι μεγάλος ἀνάμεσά σας, νὰ διακονεῖ τοὺς ὑπόλοιπους.» (Κατὰ Μάρκον εύαγγέλιο). Ἀποκορύφωμα εἶναι τὸ πλύσιμο τῶν ποδιῶν τῶν μαηθητῶν ἀπὸ τὸν ἴδιο, κατὰ τὸν Μυστικὸ Δεῖπνο.

Ἡ καταγγελία κάθε μορφῆς καταδυνάστευσης ἀπὸ ἰδεολογικοὺς ἐξουσιαστές : «Ἐσεῖς δεν θὰ ἀποκληθεῖτε «Ραββί», γιατὶ ἕνας εἶναι ὁ δάσκαλός σας, ὁ Χριστός, κι ὅλοι ἐσεῖς νὰ εἶστε ἀδέλφια μεταξύ σας. Καὶ πατέρα νὰ μὴν ἀποκαλέσετε κανέναν πάνω στὴ γῆ, γιατὶ ἕνας εἶναι ὁ πατέρας σας στοὺς οὐρανούς. Οὔτε καθηγητὲς νὰ άποκληθεῖτε, διότι ἕνας εἶναι ὁ καθηγητής σας, ὁ Χριστός».

21η Απριλίου: Αντίσταση σε κάθε μορφής τυραννία

Η βαριά κληρονομιά των ασυμβίβαστων αντιδικτατορικών αγώνων της Χ.Δ. και της “Χ”, που μας θυμίζει η επέτειος της 21ης Απριλίου, μας επιβάλλει, όσα χρόνια κι αν περάσουν, να μην ανεχόμαστε οποιασδήποτε μορφής “εκπτώσεις” στις  ελευθερίες του ελληνικού Λαού, αλλά και των άλλων Λαών του κόσμου. Τις οποίες καλούμαστε να υπερασπιζόμαστε ασυμβίβαστα, ενάντια σε οποιασδήποτε μορφής “τυραννικό φρόνημα” τις υπονομεύει και τις καταργεί. 

Οι δικτάτορες επικαλέστηκαν τον ανύπαρκτο “κομμουνιστικό κίνδυνο” για να καταλύσουν το δημοκρατικό πολίτευμα στις 21 Απριλίου 1967.

Εμφανίστηκαν υπερασπιστές του Ἐθνους και κατέστησαν υπαίτιοι της μεγαλύτερης εθνικής καταστροφής μετά τη Μικρασιατική, με την άλωση του ελληνικότατου βόρειου τμήματος της Κύπρου. Αφού απέσυραν τη Μεραρχία που είχε αποστείλει ο Γεώργιος Παπανδρέου, υπονόμευσαν συστηματικά τον εκλεγμένο Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας Αρχιεπίσκοπο Μακάριο, με αποκορύφωμα το προδοτικό πραξικόπημα που αποτέλεσε το πρόσχημα της τουρκικής εισβολής.

Εμφανίσθηκαν υπερασπιστές του Χριστιανισμού και προκάλεσαν τη χειρότερη και πιο αυθαίρετη επέμβαση στα εσωτερικά της Διοικούσας Εκκλησίας, με την επιβολή της αντικανονικής “αριστίνδην συνόδου” και “δοτού” Αρχιεπισκόπου. Και όταν η εμφανής αυτή παρανομία ανατράπηκε από το Συμβούλιο της Επικρατείας και ακολούθησε η 2η φάση της δικτατορίας, η εκδίωξη χωρίς απολογία 11 αρχιερέων προκάλεσε αναταραχές, διχασμούς και σκανδαλισμό στους πιστούς δεκαετίες μετά την πτώση της δικτατορίας. 

Δυστυχώς, όπως είχε προβλέψει ο νομπελίστας Γιώργος Σεφέρης με τη δήλωσή του στο βρετανικό ραδιόφωνο BBC από το 1969,

“Ὅλοι πιὰ τὸ διδάχτηκαν καὶ τὸ ξέρουν πὼς στὶς δικτατορικὲς καταστάσεις ἡ ἀρχὴ μπορεῖ νὰ μοιάζει εὔκολη, ὅμως ἡ τραγωδία περιμένει ἀναπότρεπτη στὸ τέλος. Τὸ δράμα αὐτοῦ τοῦ τέλους μᾶς βασανίζει, συνειδητὰ ἢ ἀσυνείδητα, ὅπως στοὺς παμπάλαιους χοροὺς τοῦ Αἰσχύλου. Ὅσο μένει ἡ ἀνωμαλία, τόσο προχωρεῖ τὸ κακό.”

Εξάλλου, η ελευθερία είναι δώρο Θεού: «Δὲν σᾶς λέω πιὰ, δούλους γιατὶ ὁ δοῦλος δὲν ξέρει τὶ κάνει ὁ Κύριός του. Ἐσᾶς σᾶς ἀποκαλῶ φίλους, γιατὶ σᾶς ἔκανα γνωστὰ όλα ὅσα ἔχω ἀκούσει ἀπὸ τὸν πατέρα μου»  (1ο Εὐαγγέλιο  ὄρθρου Μεγάλης Παρασκευῆς, Κατὰ Ἰωάννη). Ὁ ἄνθρωπος ἀπελευθερώνεται καὶ γίνεται φίλος μὲ τὸ Θεό, αὐτεξούσιος καὶ ἐλεύθερος ἀπὸ κάθε τυραννία. «Ὁ πρῶτος οὖν ὑμῶν ἔστω πάντων διάκονος, ὁ δὲ ἄρχων ὡς ὁ ἀρχόμενος…  Τυραννὶς δὲ γνώμῃ αὐθαίρετος», ἀναφωνεῖ ὁ ἱερὸς ὐμνωδὸς στὰ τροπάρια τῆς Μεγάλης Δευτέρας. Η Ανάσταση του Χριστού έρχεται να δώσει συν τοις άλλοις τη δυνατότητα απελευθέρωσης από την «απάνθρωπη τυραννία» του διαβόλου πάνω στο ανθρώπινο γένος, προτύπωση κάθε τυράννου.

Νίκος Ψαρουδάκης: Ἡ ἀναστάσιμη προσευχὴ καὶ τὸ μήνυμα τῆς Γυάρου

Ὁ Νίκος Ψαρουδάκης θυμᾶται μὲ πόση λαχτάρα βίωσε προσωπικὰ τὸν ἑορτασμὸ τῆς Ἀνάστασης τὸ 1974, στὴν ἐξορία του στὴ Γυάρο. Στὸ ἑπόμενο κείμενο, μιλᾶ γιὰ τὴν ἐξορία του ἀμέσως μετὰ τὴν ἐπιστροφή του.

Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΗΣ ΓΥΑΡΟΥ

Τὸ «Χριστὸς Ἀνέστη» ἔδιδε κι ἔπαιρνε. Τί χαρούμενα λόγια! Σ’ ὅλα ταὰ πρόσωπα χαρά. Δὲν ἤτανε τώρα ὅπως στὴν ἀρχή. Τώρα ἔβλεπες ἡμεράδα καὶ φῶς. Ἡ Θεία Λειτουργία δὲν εἶναι θέατρο. Εἶναι ζωή. «Ἄγγελοι μετὰ ἀνθρώπων συλλειτουργοῦσιν». ( …)

Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ εἶχε γίνει, ἡ φυλακή μας συνεχιζόταν, ἡ «ἀνάσταση» ἡ δική μας ἦταν μιὰ ἐλπίδα. Κι ἡ ἐλπίδα εἶναι τὸ ψωμὶ τοῦ δυστυχισμένου …

Ἄν ἡ Ἱ. Σύνοδος μποροῦσε ν’ ἀκούει ὅσα λέγονταν στὴ Γυάρο, τότε θὰ καταλάβαινε πὼς δὲν θὰ ὑπῆρχε κανένα χαμένο πρόβατο, ἂν πρῶτα δὲν ὑπῆρχε ἕνας χαμένος ποιμένας! ( …)

Δὲν ἤμουνα εὐχαριστημένος μὲ τίποτα. Τὸ μόνο ποὺ μ’ ἐνθουσίαζε καὶ μὲ μεθοῦσε, ἦταν ἡ Ἄνοιξη, ὁ Ἀπρίλης. Οἱ ὄψιμες βροχὲς ἔκαμαν ν’ ἀνθίσουν καὶ τὰ βράχια. Κάτι ἀγριολούλουδα μικρὰ μὰ τόσο χαριτωμένα, τόσο ὄμορφα ποὺ σοῦ μιλάγανε στὴν καρδιά. Δὲν ἤτανε λουλούδια. Ἤτανε μάτια ὑπερκόσμιων, ἀγγελικῶν ὄντων μὲ χίλιες λάμψεις κι ὀμορφιές. ( …)

Δὲν ἔβλεπα τὴ στιγμὴ ν’ ἀνοίξει ἡ πόρτα, νὰ χιμήξω ἔξω, περιπλανώμενος μόνος στὰ βουνὰ καὶ τὰ λαγκάδια τοῦ ἀνθισμένου νησιοῦ. ( …)Ἤτανε μιὰ πασχαλιάτικη μέρα τ’ Ἀπρίλη γλυκειά σὰν τὴν ἀγάπη, ἀγνὴ σὰν τὸ χαμόγελο τοῦ μωροῦ, ἀνάλαφρη σὰν αὔρα. Ξεκίνησα γιὰ ταὴν ψηλή κορυφή

Μιὰ προσπάθεια ἀκόμα καὶ ἤμουνα στὴν κορυφή, στὸ πιὸ ψηλό σημεῖο τοῦ νησιοῦ.(…) Ὅλα γιὰ μιὰ στιγμὴ φαίνονται νὰ χάθηκαν. Ὅμως νά! Ὁ τάφος ἀνοικτὸς καὶ ἄδειος! Ἀνέστη ὁ Κύριος! ( …) Ὁ Κύριος νίκησε! Ὁ Κύριος, ὁ Βασιλέας Χριστός, ζεῖ! Τὰ χείλη μου ἄνοιξαν σὲ προσευχή. Μιὰ προσευχή διαφορετική ἀπὸ ἄλλες φορές. Προσευχὴ μαζὶ κι ἐξομολόγηση. Ἴσως ὄχι μονάχα γιὰ μένα, μὰ γιὰ πολλούς. Τὸ παράπονο καὶ ὁ πόνος ὅλου τοῦ κόσμου. Τὸ παράπονο τοῦ ἀνθρώπου ποὺ καταπιέζεται, ποὺ ἀδικεῖται, ποὺ βασανίζεται σ’ ἕνα μπουντρούμι, ποὺ δὲν ἔχει οἰκογένεια, σπίτι καὶ πίστη, δὲν εἶναι μήπως παράπονο καὶ πόνος ὁλόκληρων λαῶν; ( …)

– Τί προσφέραμε, Κύριε, εἶπα φωναχτά, σ’ αὐτοὺς τοὺς λαούς; Τί προσφέραμε γιὰ τὴν εἰρήνη, τὴν ἰσότητα, τὴ δικαιοσύνη, ἀνάμεσα στοὺς λαούς; Προσφέραμε τὸ Εὺαγγέλιο! Μὰ τί εἶναι τὸ Εὐαγγέλιο; Ἕνα κείμενο, ἕνα μήνυμα! Δὲν εἶναι ἡ πράξη, ἡ ζωή. Δὲν εἶναι ὑλοποίηση τῆς ἰδέας. Εἶναι, βέβαια, ἀπαραίτητο νὰ ποῦμε τὸ σωστό, ν’ ἀνοίξουμε τὸ δρόμο. Μὰ αὐτὸ εἶναι τὸ εὔκολο. Αὐτὸ δὲν ἀρκεῖ. Αὐτὸ ποὺ ἀξίζει εἶναι νὰ προχωρήσουμε στὴν πράξη. Νὰ δώσουμε στὸ μήνυμα σάρκα καὶ ὁστᾶ. Κι αὐτὸ δὲν ἔγινε. ( …)

Πόλεμοι, ἀποικιοκρατία, φασισμός, ὑλοκρατία, στυγνὴ ἐκμετάλλευση τῶν ἀδυνάτων καὶ σκλαβιά, αὐτὴ εἶναι ἡ πράξη τῶν Χριστιανῶν, Κύριε! Γι’ αὐτὸ ἦρθες λοιπὸν στὸν κόσμο καὶ γι’ αὐτὸ ἀνέβηκες στὸ Γολγοθᾶ; (…) Μέχρι πότε, Κύριε, θὰ βλέπεις αὐτὴν τὴν κατάσταση καὶ θὰ μακροθυμεῖς; ( …)

Εἶπα καὶ ἄλλα πολλὰ σὲ μιὰ πυρακτωμένη ἐξομολόγηση. ( …) Μὲ κυρίευσε ἐνθουσιασμός μέγας. Νόμιζα πὼς εἶχα φτερά, πὼς δὲν πατοῦσα στὸ χῶμα. Πηγαινοερχόμουνα ἀπὸ τὸ ἕνα σημεῖο στὸ ἄλλο ψάλλοντας. Χόρτασα «Χριστὸς Ἀνέστη»! Ἐκδικήθηκα τὴν Ἀνάσταση τῆς φυλακῆς μὲ τὰ αὐτόματα. Ἐδῶ, μακριὰ ἀπὸ τὴν κακία τοῦ κόσμου, στὴ γλυκειά Ἄνοιξη τ’ Ἀπρίλη, γιόρτασα τὴν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, τὴ ζωοφόρα Άνοιξη της ανθρωπότητας!

Από το βιβλίο “7 μήνες στην Ασφάλεια και τη Γυάρο”, ἔκδοση «Χριστιανικῆς».

“ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΓΥΑΡΟΥ. Ο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΕΧΘΡΟΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΛΕΙΨΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ” (“Χριστιανική” 27.7.1974)

Μετὰ τὴν ἐπιστορφή του ἀπὸ τὴν ἐξορία, στὸ πρῶτο μεταδικτατορικὸ φύλλο τῆς “Χριστιανικῆς”, ἐλεύθερος πιά, ὁ Νίκος Ψαρουδάκης μιλᾶ γιὰ τὴ Γυάρο. Ἀξίζει νὰ προσεχθεῖ ἡ περιγραφὴ τῶν ἄθλιων συνθηκῶν ποὺ ἐπικρατοῦσαν, γιὰ νὰ μὴ “ξεθωριάζουν” καὶ ξεχνιοῦνται τὰ πράγματα καὶ νὰ μὴν ὑποβαθμίζονται οἱ ἀγῶνες καὶ τὸ τίμημά τους. 

Μήνυμα τῆς Χ.Δ. γιὰ τὸν διπλὸ ἑορτασμό τῆς 25ης Μαρτίου

«Σήμερον τὸ ἱλαρὸν ἡμῖν ἔαρ, Χριστὸς ὁ τῆς δικαιοσύνης ἥλιος φαιδρῷ τῷ φωτὶ ἡμᾶς περιέλαμψε, καὶ τὰς τῶν πιστῶν ἐννοίας ἐφώτισε». (Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, 1ος λόγος στὸν Εὐαγγελισμὸ τῆς Θεοτόκου)

Γιορτάζουμε σήμερα τὸν Εὐαγγελισμὸ τῆς Θεοτόκου, τὴν ἀναγγελία τῆς γέννησης τοῦ Χριστοῦ «ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καὶ Μαρίας τῆς Παρθένου», τῆς ἀπελευθέρωσης τοῦ ἀνθρώπινου γένους ἀπὸ τὶς συνέπειες τῆς πτώσης καὶ τὴν ὑποδούλωση στὶς δυνάμεις τοῦ κακοῦ.

Γι’αὐτὸ καὶ «ἡ σκλαβιὰ ποὺ ἔσπρωξε τοὺς Ἕλληνες νὰ ξεσηκωθοῦνε καταπάνω στὸν Τοῦρκο δὲν ἤτανε μονάχα ἡ στέρηση κι ἡ κακοπάθηση τοῦ κορμιοῦ, ἀλλά, ἀπάνω ἀπ’ ὅλα, τὸ ὅτι ὁ τύραννος ἤθελε νὰ χαλάσει τὴν πίστη τους.» σύμφωνα μὲ τὸν Φώτη Κόντογλου.

Ὡς ὑπόδουλοι στὴν ὀθωμανικὴ αὐτοκρατορία, οἱ Ἕλληνες, ὅπως καὶ οἱ ἄλλοι χριστιανικοὶ λαοί, ἦταν πολίτες δεύτερης κατηγορίας σε σχέση μὲ τὸν κυρίαρχο μωαμεθανισμό. Ἔτσι, ἀκόμα καὶ ὅταν δὲν γίνονταν βίαιοι ἐξισλαμισμοί, ἡ προσχώρηση στὸν Μωαμεθανισμὸ ἦταν προϋπόθεση γιὰ τὴν κοινωνικὴ ἐξέλιξη καὶ ἀποδοχή.

Ὁ γιορτασμὸς τοῦ χαρμόσυνου ἀγγέλματος τῆς ἀπελευθέρωσης καὶ τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου σύμφωνα μὲ τὴν Ὀρθόδοξη πίστη, ἔγινε σημεῖο ἀναφορᾶς τῆς ἀπελευθέρωσης τοῦ Γένους μας ἀπὸ τὴν ὀθωμανικὴ τυραννία.

Ἡ Ἐπανάσταση τοῦ 1821, βασισμένη ταυτόχρονα στὴν ἀγωνιστικὴ Ὀρθόδοξη Παράδοση τοῦ ἑλληνικοῦ Λαοῦ καὶ στὶς πιὸ προωθημένες ἀρχὲς τῶν ἀπελευθερωτικῶν κινημάτων τῆς ἐποχῆς, ἀνέτρεψε πέρα ἀπὸ κάθε ρεαλιστικὴ πρόβλεψη τὴν καταθλιπτικὴ κυριαρχία τῆς Ἱερᾶς Συμμαχίας στὴν Εὐρώπη. Εὔστοχα ὁ συγγραφέας Γιῶργος Θεοτοκᾶς ἐντόπισε τὶς βάσεις τῆς ἑλληνικῆς παράδοσης στὴν Ὀρθοδοξία, στὴν κλασικὴ παιδεία καὶ στὸ φιλελεύθερο δημοκρατικὸ πνεῦμα τοῦ 1821.

Χ.Δ. : Όχι στην υποβάθμιση της γιορτής των Τριών Ιεραρχών

"...στο εκτός της εορταστικής εορταστικής εκδήλωσης διάστημα, για πρώτη φορά εφέτος, επί διακυβέρνησης Μητσοτάκη-Κεραμέως, η 30ή Ιανουαρίου θα είναι πια μια μέρα όπως οι άλλες. " 

 

Κι όμως, η νέα αυτή κατάσταση, αντιμετωπίζεται είτε με επαίνους, είτε "άκρα του τάφου σιωπή" από λαλίστατους σε άλλες περιπτώσεις χριστιανικούς κύκλους.

 

 

 

Την υποβάθμιση και περιθωριοποίηση του εορτασμού των Τριών Ιεραρχών στα σχολεία, που επιφέρουν οι αλλαγές που πραγματοποιεί το Υπουργείο Παιδείας καταγγέλλει το Κίνημα της Χριστιανικής Δημοκρατίας, με την ακόλουθη ανακοίνωση:   

1. Το Κίνημα της Χριστιανικής Δημοκρατίας καταδικάζει την επιλογή της Υπουργού Παιδείας Νίκης Κεραμέως, την ημέρα της εορτής των Τριών Ιεραρχών στις 30 Ιανουαρίου, το σχολείο να λειτουργεί κανονικά και να πραγματοποιείται το ωρολόγιο πρόγραμμα των μαθημάτων της ημέρας.
2. Το γεγονός ότι προβλέπεται στο ως άνω πλαίσιο η πραγματοποίηση εορταστικών εκδηλώσεων, δεν αναιρεί την ανεπίτρεπτη υποβάθμιση και περιθωριοποίηση της σχολικής αυτής εορτής, εκ μέρους της εκλεκτής της «Λέσχης Μπίλντερμπεργκ» κας Υπουργού.
3. Μέχρι σήμερα, ολόκληρη η ημέρα της 30ής Ιανουαρίου ήταν αφιερωμένη στους Τρεις Ιεράρχες. Είτε με την τέλεση αποκλειστικά εκκλησιασμού και σχολικών εκδηλώσεων, είτε με την καθιέρωση της ημέρας ως σχολικής αργίας.
4. Το καινοφανές πρότυπο που εισάγει η κα Κεραμέως, αντιγράφει τη νεοφιλελεύθερη μεθόδευση της κατάργησης της Κυριακής αργίας, με την έναρξη της λειτουργίας των καταστημάτων στις 11 π.μ.. Όλως υποκριτικώς, αφήνεται ένα δίωρο για όσους θέλουν να παραστούν στη Θεία Λειτουργία.

ΞΕΧΑΣΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΟ ΝΟΕΜΒΡΗ ΤΟΥ 73

Νικήτας Αποστόλου

 ΞΕΧΑΣΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΟ ΝΟΕΜΒΡΗ ΤΟΥ 73

Το Πολυτεχνείο του 73 το γιορτάζουμε γιατί ήταν η έμπρακτη αντίσταση και πάλη ενάντια σ΄ εκείνους που ασεβώντας στο ιερό δικαίωμα της Ελευθερίας είχαν καταλύσει για την λαϊκή κυριαρχία ως συλλογικό άθλημα ελευθερίας του Λαού μας.

Ένας ασυμβίβαστος αγωνιστής της εποχής εκείνης, της περιόδου της επταετούς δικτατορίας ήταν ο Νίκος Ψαρουδάκης, διευθυντής και εκδότης της 15ήμερης τότε εφημερίδας “ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ”.

Δυστυχώς για την χώρα και κυρίως για την νεολαία μας, το έργο και την δράση του ιδίου και των συνεργατών του το μεταδικτατορικό κατεστημένο, φρόντισε και φροντίζει να μην γίνει γνωστό να βρίσκεται κριμένο στην αφάνεια.

Ως χρέος μου τιμής προς το έργο αυτό και προς την απληροφόρητη κοινωνία μας αναρτώ δυο φωτογραφίες πρωτοσέλιδων της εφημερίδας “ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ” που δημοσιεύθηκαν τότε.

Το τίμημα της δημοσίευσής των ήταν για τον Νίκο Ψαρουδάκη η εκτόπισή του στη Γιάρο

Φύλλο 1043- Πέμπτη 17 Οκτωβρίου 2019

ΟΙ ΛΑΟΙ ΧΘΕΣ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ

Στη μέγγενη των μεγάλων

Κυκλοφορεῖ μὲ τὸν παραπάνω τίτλο τὸ νέο φύλλο τῆς 17ης Ὀκτωβρίου 2019 τῆς «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ», στὸ κύριο ἄρθρο τοῦ Ζώη Μεταξᾶ, ὅπου τονίζεται, μεταξὺ ἄλλων:

«… Μιλάμε όχι μόνον για τους Τούρκους σφαγείς αλλά και τους Αμερικάνους και Ρώσους, που χάριν των γεωπολιτικών τους σχεδιασμών και συμφερόντων, έκαναν την ανθρώπινη ζωή χωρίς αξία, ένα τίποτα! Αναλώσιμο υλικό στους ανταγωνισμούς τους.Τους Αμερικάνους τους ξέραμε. Αλλά δεν περιμέναμε τους Ρώσους του Πού­τιν, που πρώτος αυτός άναψε το πράσινο φως…»

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο

Γραφτείτε συνδρομητές για να διαβάσετε ολόκληρο το φύλλο

ΤΑ ΠΛΗΡΗ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

ΖΩΗΣ ΜΕΤΑΞΑΣ: ΟΙ ΛΑΟΙ ΧΘΕΣ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ  Στη μέγγενη των μεγάλων

ΚΩΣΤΑΣ ΧΑΤΖΗΑΝΤΩΝΙΟΥ:  Καρχεμίς

Βασίλης Σπυρόπουλος :    Σκέψεις για μια χρεωκοπία

ΣΟΦΙΑ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ: Σαν σήμερα (μόνιμη στήλη)

ΕΡΓΑΣΊΕΣ ΚΑΙ ΑΠΟΦΆΣΕΙΣ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΉΣ ΕΠΙΤΡΟΠΉΣ ΤΗΣ Χ.Δ.: Θετικὴ ἀνταπόκριση, ἀπομένει δρόμος

Ο ΒΕΝΙΑΜΙΝ ΛΕΣΒΙΟΣ: Οραματιστής και θεμελιωτής της ελευθερίας των Ελλήνων

Νέος “Αττίλας” στη βόρεια Συρία

Σε συνέχεια της τουρκικής στρατιωτικής επίθεσης εναντίον της αυτόνομης περιοχής της βόρειας Συρίας (Ροζάβα) που ελέγχουν οι “Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις”, στελεχωμένες κυρίως από Κούρδους μαχητές, το Κίνημα της ΧΔ εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση:

“1. Καταδικάζουμε την τουρκική εισβολή στη βόρεια Συρία, ως αντίθετη στο διεθνές Δίκαιο και στη συνθήκη της Λωζάνης, με την οποία έχουν αναγνωρισθεί διεθνώς τα σύνορα στην περιοχή.

2. Η προάσπιση και αποκατάσταση της εδαφικής ακεραιότητας της Συρίας είναι μονόδρομος για την ειρήνευση της χώρας. Για το λόγο αυτό η ΧΔ είναι αντίθετη σε κάθε αποσταθεροποιητική ενέργεια και εισβολή ξένης δύναμης.

3. Για άλλη μια φορά, όπως ‘έγινε το 1974 στην Κύπρο, το τουρκικό καθεστώς, αξιοποιεί την ανοχή της διεθνούς κοινότητας και τον τυχοδιωκτισμό των μεγάλων δυνάμεων για να εκδηλώσει την επιθετικότητα και τις επεκτατικές του βλέψεις. Οι ΗΠΑ, αφού αποσταθεροποίησαν τη Συρία ενισχύοντας τζιχαντιστές και ριζοσπάστες ισλαμιστές, στη συνέχεια χρησιμοποίησαν τους Κούρδους μαχητές για τις δικές τους σκοπιμότητες, τώρα τους εγκαταλείπουν και δίνουν το “πράσινο φως”  στην Τουρκία να επέμβει. Η Ρωσία συμμαχεί με τον Ερντογάν, επωφελείται για να πουλήσει όπλα στην Τουρκία, εγκαταλείπει ουσιαστικά τους Χριστιανούς της Μέσης Ανατολής τους οποίους υποτίθεται ότι στηρίζει. Η Ευρωπαϊκή Ένωση καταδικάζει φραστικά την εισβολή, χωρίς να επιβάλει ουσιαστικές κυρώσεις στην Τουρκία.

ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ: Ὄχι καζίνο καὶ οὐρανοξύστες στὸ Ἑλληνικό

Δὲν γνωρίζουμε ἐμεῖς περίπτωση πρωτεύουσας ποὺ νὰ καταργεῖ προϋπάρχον ἀεροδρόμιο. Μὲ τὴν ἐξάπλωση τοῦ ποελοδομικοῦ ἱστοῦ καὶ τὴν αὔξηση τῶν ἀναγκῶν, δημιουργοῦνται νέα καὶ πιὸ σύγχρονα, ἐνῶ τὸ παλιὸ διατηρεῖται μὲ λιγότερο ἐπιβαρυμένη χρήση. Τὸ Ἑλληνικὸ ἀποτέλεσε ἐξαίρεση, ἴσως μοναδικὴ στὸν παραπάνω κανόνα.

Τὴν ἀτυχῆ αὐτὴ ἐξέλιξη καὶ τὴν ἐρήμωση ποὺ ἀκολούθησε, κινδυνεύει νὰ διαδεχθεῖ ἡ λογικὴ τῆς ὑπερεκμετάλλευσης, ἡ ὁποία θὰ ἐπιβαρύνει τὸ περιβάλλον πολλαπλάσια. Ἀκούγονται σχέδια γιὰ καζίνο καὶ πολυόροφα κτήρια.

Εἶναι ἀπαράδεκτο ὁ τζόγος νὰ λογίζεται ὡς έργαλεῖο ἀνάπτυξης. Ἡ θέση τῶν καζίνο, ἐφόσον εἶναι ἀνεκτὴ ἡ λειτουργία τους, πρέπει νὰ εἶναι ἀπόμερη καὶ νὰ μὴ λειτουργοῦν ὡς “κράχτες” σὲ κεντρικὰ σημεῖα. Ἀρκετὲς καταστροφὲς ἔχει ἐπιφέρει ἠ κρίση. Ἀς μὴ προσθέσουμε ἕνα παραπάνω λόγο καταστροφῆς προσώπων καὶ ὁλόκληρων οἰκογενειῶν.

Στὸ αὐτοβιογραφικὸ μυθιστόρημα τοῦ Φιόντορ Ντοστογιέφσκι “Ὁ παίχτης” περιγράφεται μὲ ἐνάργεια πῶς λειτουργεῖ τὸ πάθος τῆς χαρτοπαιξίας ποὺ μπορεῖ νὰ καταλάβει καὶ τοὺς πιὸ ἀξιόλογους ἀνθρώπους. Ὁ μεγάλος συγγραφέας εἶχε μετακομίσει οἰκογενειακῶς στὴ Γερμανία γιὰ μεγάλο διάστημα, μὲ κύριο σκοπὸ νὰ ἔχει πορόσβαση σὲ καζίνο.

ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ : ΜΗΝΥΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ 2019

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ-ΜΗΝΥΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ 2019

Σε ένα συγκλονιστικό κείμενο που περιλαμβάνεται στο βιβλίο του «Αργά βαδίζει ο Χριστός», ο νεοφανής άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς συνοψίζει την εντελώς και ουσιωδώς άθεη νοοτροπία του καπιταλιστή, ο οποίος κόντρα στο ρηθέν της Γραφής, υποστηρίζει ένα άλλο ρηθέν που λέει: «όλη η γη είναι δική μου».

«Έγώ άνέκαθεν αισθανόμουν βαθιά περιφρόνηση άπέναντι στούς άδύναμους καί πεινασμένους άνθρώπους, πού ζητούν μιά άλλαγή οικονομική καί νομική,ή όποία θά έδινε καί σ' αύτούς ψωμί καί δικαιώματα τόσα όσα έχει καί κάθε άριστοκράτης. Έπάνω σέ τί βασίζουν οί προλετάριοι αύτή τήν άπαίτησή τους; Στήν άνθρωπιά καί στό φυσικό δίκαιο; Έάν είναι σ' αύτά,τότε έχασαν τό παιχνίδι. Διότι θά ρωτούσα έγώ: Έπάνω σε τί βασίζουν τήν άνθρωπιά καί τό φυσικό δίκαιο; Έάν ή άνθρωπιά καί τό φυσικό δίκαιο είναι ή τελευταία αρχή την οποία επικαλούνται τότε εκείνοι πρέπει να πεθάνουν, διότι ή άνθρωπιά είναι νεότερη άπό τόν άνθρωπο καί τό φυσικό δίκαιο άσθενέστερο άπό τή φυσική δύναμη. Ό άνθρωπος ορίζει καί τό τί είναι ή άνθρωπιά καί τό τί είναι τό φυσικό δίκαιο. Καί έφόσον είναι έτσι, τότε έγώ έχω τή δική μου άνθρωπιά καί τό δικό μου φυσικό δίκαιο, βασισμένα επάνω στη δύναμή μου και στον πλούτο.
Κατ' αύτή τή δική μου άνθρωπιά,πάνω άπό τήν όποία έγώ δέν άναγνωρίζω άνώτερη άρχή, έγώ πρέπει νά ζώ, μά εκατοντάδες χιλιάδες προλετάριοι νά πεθάνουν άπό τήν πείνα, καί έγώ πρέπει νά ζώ καλά, μά έκατοντάδες χιλιάδες αύτών νά ζουν άσχημα.

(...)Έγώ δέν θέλω νά είμαι μισοχορτάτος, πόσο μάλλον πεινασμένος. Έγώ θέλω νά είμαι μόνο χορτάτος, μά θέλω νά είμαι χορτάτος άκόμα καί μέ τίμημα τήν πείνα σου καί τό θάνατο σου. Μού λείπουν τελείως οί λόγοι γιά τούς οποίους έγώ θά έπρεπε νά μοιράζομαι τή γή καί τό ψωμί μαζί σου. Καμία δύναμη δέν μέ σπρώχνει πρός αύτό, ούτε κάποια έξωτερική δύναμη μέ άναγκάζει. Σέ μένα τίποτα δέν λέει ότι ή γή είναι δική μας, ένώ όλα μοϋ λένε ότι ή γή είναι δική μου».

Εναντίον αυτής της νοοτροπίας που διαμόρφωνε την αντίστοιχη αφόρητη πραγματικότητα εξεγέρθηκαν με ειρηνικό τρόπο οι εργάτες την Πρωτομαγιά του 1886 στο Σικάγο, αντίστοιχες της οποίας εκδηλώθηκαν και στην πατρίδα μας μεταγενέστερα. Για να καταπνίξει την ειρηνική αυτή διαμαρτυρία εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων τότε, που υποστήριζε το «8 ώρες (βιοποριστικής) δουλειάς, 8 ώρες ύπνου, 8 ώρες ελεύθερου χρόνου», η «ευγενής» ιθύνουσα τάξη των ΉΠΑ κατέφυγε σε βία και άγρια καταστολή με όπλα με πραγματικές σφαίρες εναντίον του πλήθους, με αποτέλεσμα νεκρούς ανθρώπους. 

Η Ορθόδοξη Παράδοσή μας παρουσιάζει μια μοναδική ανεπιείκεια εναντίον της αποστέρησης του μισθού και της αδικίας στη διανομή του εισοδήματος. Η αδικία, όπως θα έλεγε και ο σύγχρονος γέροντας Παΐσιος ο αγιορείτης, δεν έχει καμιά δικαιολογία, διότι το ακόρεστο πάθος της πλεονεξίας δεν συνιστά δικαιολογία σε κανένα επίπεδο. Παραταύτα, το πιο διεφθαρμένο και άπληστο μέρος της κεφαλαιοκρατικής τάξης διασαλπίζει την απενοχοποίηση της κερδοσκοπίας σε βάρος του φτωχού συνανθρώπου, την οποία θεωρεί ως ...θεμιτή. Από κοντά και η αστοχριστιανική ψευδοθεολογία, πιστή στη γραμμή των Γραμματέων και Φαρισαίων της εποχής του Χριστού, «απενοχοποιεί» τον πλουτισμό, όταν ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος θα πει ότι «κάθε πλούσιος είναι είτε άνομος είτε γιος ανόμου».

Ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός λέει, αντιθέτως, πολύ χαρακτηριστικά: «Όταν δεις κάποιον να πλουτίζει με αδικίες και να ευημερεί, να στενάξεις, να δακρύσεις. Διότι ο πλούτος αυτός προσθέτει σ' αυτόν τιμωρία...», ενώ ο άγιος των νεοελληνικών γραμμάτων Αλ. Παπαδιαμάντης θα προσθέσει: «Η πλουτοκρατία ήτο είναι και θα είναι ο μόνιμος άρχων του κόσμου, ο διαρκής αντίχριστος. Αυτή γεννά την αδικίαν, αυτή τρέφει την κακουργίαν, αυτή φθείρει σώματα και ψυχάς. Αυτή παράγει την κοινωνικήν σηπεδόνα. Αυτή καταστρέφει κοινωνίας νεοπαγείς».

ΟΧΙ ΣΤΟ ΛΑΪΚΙΣΜΟ ΠΟΥ ΣΤΟΧΟΠΟΙΕΙ ΤΟΥΣ ΙΕΡΕΙΣ

Κίνημα Χριστιανικής Δημοκρατίας

Η Χ.Δ. ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ-ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ

Με αφορμή το πλαίσιο Συμφωνίας που ανακοινώθηκε από τον Αρχιεπίσκοπο κ. Ιερώνυμο και τον Πρωθυπουργό κ. Αλέξη Τσίπρα, το Πολιτικό Γραφείο της Χ.Δ. εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση με τις πρώτες εκτιμήσεις:

1. Οι ιερείς, ως προϊστάμενοι εκκλησιαστικών κοινοτήτων, είναι και πρέπει να παραμείνουν δημόσιοι λειτουργοί, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Το ίδιο θα πρέπει να ισχύει και για τους θρησκευτικούς λειτουργούς των άλλων αναγνωρισμένων θρησκευτικών κοινοτήτων στην Ελλάδα, ισραηλιτικών, μουσουλμανικών κ.λπ. Θα πρέπει, συνεπώς, να αμείβονται από το Δημόσιο, πολλώ μάλλον λόγω των κατά καιρούς διευθετήσεων ή αναγκαστικών απαλλοτριώσεων της εκκλησιαστικής περιουσίας και να ασκείται δημόσιος δημοκρατικός έλεγχος. Κάτι τέτοιο και δεν είναι ασύμβατο με τη σύγχρονη ευρωπαϊκή πραγματικότητα (στο Βέλγιο π.χ. αμείβονται από το Κράτος και οι ορθόδοξοι ιερείς) και απεικονίζει την ιστορική σχέση του ελληνικού Λαού με την Εκκλησία. Η Ελληνική Πολιτεία οφείλει να αμείβει τους ορθόδοξους ιερείς, ως ελάχιστη αναγνώριση των αγώνων τους υπέρ του Έθνους και του Λαού διαχρονικά, θέση που έχει λάβει και το Η΄ Συνέδριο της Χ.Δ.

2. Η Χ.Δ., με απόφαση του Η’ Συνεδρίου της, έχει επαναλάβει ρητά την αντίθεσή της σε «οποιασδήποτε μορφής απόπειρα τεχνητής και από τα πάνω επιβαλλόμενης αποξένωσης και αποκοπής του ελληνικού Λαού από την Ορθόδοξη Παράδοσή του» και τάχθηκε υπέρ «της σχέσης συναλληλίας Εκκλησίας-Πολιτείας με συνύπαρξη και αμοιβαία συνεργασία, διακριτούς ρόλους, χωρίς αλληλεξάρτηση. Στα πλαίσια αυτά, τάσσεται υπέρ της διατήρησης των προβλέψεων του άρθρου 3 του Συντάγματος για την επικρατούσα θρησκεία και του άρθρου 16 για τη διαμόρφωση θρησκευτικής συνείδησης ως έναν από τους σκοπούς της Παιδείας, σε συνδυασμό με το άρθρο 13 για την ελευθερία της θρησκευτικής συνείδησης».

3. Οποιαδήποτε μεταβολή αυτής της ιστορικής σχέσης του ελληνικού Λαού με την Εκκλησία του θα πρέπει να γίνει με την μεγαλύτερη δυνατή λαϊκή συναίνεση, σε επίπεδο Δημοψηφίσματος και σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να προωθηθεί από μια μειοψηφούσα ευκαιριακή πολιτική συμμαχία.

ΞΕΝΑΓΗΣΗ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΙΑΣ - Κυριακή 29 Απριλίου

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΓΙΑ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2017

«Είμαστε μια «Χριστιανική κοινωνία» και όμως δεν είμαστε σε θέση να γιορτάσουμε τα Χριστούγεννα με το Χριστό…. Αιώνες τώρα, γιορτάζουμε τα Χριστούγεννα στα Ανάκτορα του Ηρώδη και όχι στη φάτνη της Βηθλεέμ ! Έτσι, αντί να υπηρετούμε το Χριστό, σκοτώνουμε την ελπίδα των λαών….». 

Αυτά τονίζονταν σε κείμενο της ΧΔ της δεκαετίας του 1970.

Παράλληλα, ο μεγάλος Ρώσος ορθόδοξος φιλόσοφος Νικόλαος Μπερντιάγιεφ, από την εκδημία του οποίου συμπληρώνονται εβδομήντα χρόνια τον Μάρτιο του 2018, τόνιζε: «Ἡ φοβερότερη μορφή αθεΐας …..είναι…… αυτή που εμφανίζεται στην αθεΐα τῆς πρακτικής ζωής, στην αδιαφορία και στην ψυχρότητα. Αυτή τη μορφή της αθεΐας συχνά τη συναντάμε ανάμεσα στους κατ’ όνομα Χριστιανούς.»

Όλα αυτά είναι πάντοτε επίκαιρα, με μια διαφορά: Σήμερα, τα προσχήματα και οι μάσκες πέφτουν. Η άρχουσα τάξη, που επί δεκαετίες χρησιμοποιούσε κατά καιρούς τον Χριστιανισμό αλλοιώνοντας το περιεχόμενο της διδασκαλίας του, για να εξασφαλίσει τα προνόμια και την επικυριαρχία της, δηλώνει πια ανοιχτά, σε κάθε ευκαιρία και με κάθε πρόσχημα, ότι έχει πάψει να πιστεύει σε μια χριστιανική κοινωνία. Ότι ο Χριστός δεν είναι ευπρόσδεκτος στον κόσμο, όπως έχουν κατά νου να τον διαμορφώσουν οι «άρχοντες του κόσμου τούτου». 

« Μέγα μάθημα τῆς ταπείνωσης είναι για μας, αδελφοί μου, ἡ Γέννηση τού Χριστού. Πού γεννήθηκε; Μέσα σέ μία φάτνη, σ’ ένα παχνί να πούμε καλύτερα, για να νοιώσουμε βαθύτερα την ανείπωτη συγκατάβαση τού Θεού, γιατί τ’ αρχαία λόγια κάνουνε να φαίνουνται στα μάτια μας πλούσια καὶ τα φτωχά πράγματα. Ἡ μητέρα του, η υπεραγία Θεοτόκος, μακριά από το σπίτι της, ξένη σε ξένον τόπο, πήγε και τον γέννησε μέσα σ’ ένα μαντρί……Ποιας άνθρωπος γεννήθηκε με μεγαλύτερη ταπείνωση;» θυμίζει ο Φώτης Κόντογλου.

Χριστιανισμός, πολιτική και κομματισμός

Συχνά γίνεται λόγος για τη δυνατότητα ίδρυσης ενός χριστιανικού κόμματος, όπως και συμμετοχής σε αυτό. Από τη στήλη αυτή έχουμε μιλήσει ήδη προ μηνών για τις σχέσεις (ορθόδοξου) χριστιανισμού και πολιτικής. Στο σημερινό άρθρο θα επιχειρηθεί μια «επιγραμματική» προσέγγιση στο ζήτημα αυτό.
Πρέπει καταρχάς να πούμε ότι υπάρχουν ορισμένες γνωστές τάσεις στον εκκλησιαστικό ή θρησκευτικό χώρο, ειδικά στη χώρα μας:
Α)η μία τοποθέτηση συγκεφαλαιώνεται στο «ου ποιούμεν πολιτικήν», που προέρχεται από το χώρο των Θρησκευτικών Αδελφοτήτων, εκφράζοντας μια ισχυρή (αν και όχι τη μόνη) υπάρχουσα τάση του
Β)μια άλλη τοποθέτηση θεωρεί το ζήτημα μάλλον αδιάφορο εξ επόψεως του περιεχομένου του πολιτικού αγώνα. Ο Χριστιανός μπορεί μεν να πολιτευθεί, αλλά τα βασικά προσόντα του θα είναι κατά το μάλλον ηθικά

ΤΟ ΚΟΜΠΛΕΞ ΤΟΥ ΦΕΡΜΟΥΑΡ

Του Μανώλη Μηλιαράκη

Το φερμουάρ, όπως είναι γνωστό, είναι ένας χρήσιμος και αναγκαίος υλικός μηχανισμός για να γίνουν κατάλληλα προς ένδυση ορισμένα μέρη του ρουχισμού μας. Υπάρχει όμως και το άυλο φερμουάρ, που χρησιμοποιείται για να κλείνουν το στόμα τους, σε κρίσιμες στιγμές και περιόδους για τον Άνθρωπο και την Κοινωνία, εκείνοι που λόγω της θέσης τους και κυρίως του αυτοπροσδιορισμού τους, ως διανοουμένων, φιλοσόφων και ανθρώπων του Πνεύματος, έπρεπε να έχουν στόμα ελεύθερο και ανυπότακτο και με θάρρος να παίρνουν ξεκάθαρη θέση, με την προσωπική τους στάση ζωής, απέναντι στα δρώμενα της εποχής, για να γίνονται φως και οδοδείκτες για τον λαό.

Παράδειγμα, γνωστός επιφυλλιδογράφος, την περίοδο της Απριλιανής Χούντας, σε εφημερίδα του γνωστού και εν πολλαίς αμαρτίες βιώσαντος Συγκροτήματος, της Χρήστου Λαδά και σήμερα στην ναυαρχίδα της μνημονιακής πολιτικής και της νέου τύπου κατοχής που βιώνουμε, ο Χρήστος Γιανναράς.

Σε όλη την περίοδο της δικτατορίας είχε το στόμα του επτασφράγιστο. Και αν κάνω λάθος θα του ζητήσω χίλιες φορές συγνώμη. Αλλά ο τα πάντα γνωρίζων και ελέγχων, θεολόγος, φιλόσοφος και κριτής της οικουμένης κύριος Γιανναράς, ας μας πει πότε και που, από την 21η Απριλίου 1967 μέχρι την 24 Ιουλίου 1974, έχει καταγγείλει, ως πνευματικός άνθρωπος, το προδοτικό, ξενοκίνητο και ξενόδουλο πραξικόπημα; Πού και πότε κατάγγειλε τις εξορίες, τις φυλακίσεις, τα φρικτά βασανιστήρια, χιλιάδων συμπολιτών μας; Πού και πότε εξεδήλωσε την συμπαράστασή του στα θύματα της Χούντας;

Χριστιανική: 64 χρόνια αγώνες ελευθεροτυπίας. «Η πέννα ξίφος και οδηγός του λαού»

του Κωνσταντίνου Μπλάθρα

«Ασκώ την δημοσιογραφίαν από το 1953. Απ’ αρχής την αντιμετώπισα ως

αποστολή και όχι ως επάγγελμα». Η αποστροφή αυτή από την απολογία του

Νίκου Ψαρουδάκη ενώπιον του δικαστηρίου, που τον καταδίκασε σε φυλάκιση, τον Ιούλιο του 1976, δύο χρόνια μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας στην Ελλάδα (!), εκφράζει νομίζω ως σήμερα όλους τους συνεργάτες της «Χριστιανικής». «Η εφημερίς αύτη… κήρυξ και στρατιώτης του Ελληνοχριστιανικού πολιτισμού, της πολυτίμου αυτής κληρονομίας του ελληνικού λαού και ολοκλήρου της ανθρωπότητος», όπως αναφέρεται στην αίτηση προς το Υπουργείο Τύπου, για τη χορήγηση της άδειας έκδοσής της, έμελλε να είναι από τις λίγες ελληνικές εφημερίδες που αγωνίστηκε τόσο σθεναρά για την ελευθερία του τύπου στη Χώρα μας.

Κυκλοφόρησε με προμετωπίδα της τον αγώνα για το Θεό και τον άνθρωπο:

«Αγνοήσαμε», έγραφε στο πρώτο της κιόλας φύλλο, πριν από 64 χρόνια, «τα δυο στοιχειώδη πράγματα, τον Θεόν και τον άνθρωπο. Και νομίσαμε πως μπορούσαμε να οικοδομήσουμε ατιμωρητί τη ζωή μας στην άμμο της αρνήσεως, της σκληρότητος και του θανάτου.»

Το πρώτο της φύλλο, με τον τίτλο τότε «Χριστιανική Δημοκρατία», κυκλοφόρησε στις 17 Μαΐου του 1953, ως «Όργανο της νέας γενιάς».