Κρεμάστε τους παπάδες!

του Απόστολου Διαμαντή αναδημοσίευση από το protagon.gr

Παρατηρώ με απορία το μένος εναντίον των θρησκευτικών. Πρόκειται για έναν άγονο και ξεπερασμένο αντι κληρικαλισμό, ξένο εντελώς τόσο με την ελληνική παράδοση και τις πεποιθήσεις του λαού -ο οποίος είναι ο μόνος αρμόδιος να αποφασίζει τι θα διδάσκεται στο σχολείο, πώς θα είναι το Σύνταγμά του και σε τι Θεό θα πιστεύει- όσο και με την ευρωπαϊκή πραγματικότητα. Όσοι ανακινούν με αυτόν τον φανατισμένο τρόπο το ζήτημα των θρησκευτικών δεν γνωρίζουν όχι μόνο το ίδιο το ζήτημα, αλλά ούτε καν την ευρωπαϊκή πολιτική ιστορία και πραγματικότητα.

Προκαλεί πάλι η κα. Ρεπούση! Να καταργηθούν από τα σχολεία τα Αρχαία Ελληνικά και τα Λατινικά

Αναρτήθηκε από τον/την economikos στο Σεπτεμβρίου 10, 2013

Μετά το αίτημα για να καταργηθούν τα Θρησκευτικά στα σχολεία, η Βουλευτής της ΔΗΜΑΡ κα Ρεπούση ζήτησε να καταργηθεί η υποχρεωτική διδασκαλία των Αρχαίων Ελληνικών στην Γ Λυκείου και να είναι υποχρεωτική μόνο για όσους ακολουθήσουν κλασσικές σπουδές.

Μάλιστα, η κα Ρεπούση χαρακτήρισε τόσο τα αρχαία ελληνικά όσο και τα λατινικά νεκρές γλώσσες, ενώ δήλωσε πως δεν είναι δυνατόν να διδάσκονται τα αρχαία 11 ώρες από τις 34 στην Γ΄ Λυκείου.

Άμεση ήταν η απάντηση του υπουργού Παιδείας, Κωνσταντίνου Αρβανιτόπουλου ο οποίος απάντησε με έντονο τρόπο πως τα αρχαία δεν είναι νεκρή γλώσσα, ενώ σημείωσε πως τα αρχαία είναι ο πλούτος της γλώσσας και αυτό είναι κάτι που συνεισφέρει.

Κυβέρνηση Μπαλάφα(;)

Αρθρογράφος: 

Στάθης

Με συνέντευξή του στη «Real News» (στο φύλλο πριν από τον Δεκαπενταύγουστο) ο κ. Μπαλάφας, από τα επιτελικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, «άφησε παράθυρο συνεργασίας με τη ΔΗΜΑΡ», όπως επεσήμανε στον τίτλο της συνέντευξής του η εφημερίδα, χωρίς να προδίδει ουδόλως το πνεύμα αυτής της συνέντευξης. Πράγματι, ο κ. Μπαλάφας προτείνει μετεκλογική (ή μήπως και προεκλογική;) συνεργασία του ΣΥΡΙΖΑ με τη ΔΗΜΑΡ, φθάνοντας και ως τις παρυφές του ΠΑΣΟΚ ή και ως το ΠΑΣΟΚ το ίδιο. Το «όλον» ΠΑΣΟΚ που λέμε.

Εις ποιους την προτείνει αυτήν τη συνεργασία ο κ. Μπαλάφας; Στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ; Στον ΣΥΡΙΖΑ εν σώματι; Στους Ελληνες πολίτες και ψηφοφόρους; Για την ώρα αδιευκρίνιστο! Διότι εξ όσων γνωρίζω, ούτε η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ έχει θέσει θέμα συνεργασίας με τη ΔΗΜΑΡ, ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ εν σώματι. Μπορεί να το θέσουν βεβαίως ορισμένοι Ελληνες πολίτες - ου μην και ψηφοφόροι. Δικαίωμά τους. Λογικόν. Ηθικόν και νόμιμον.

Μήπως λοιπόν και ο κ. Μπαλάφας εκφράζει αυτούς τους πολίτες, ή ένα μέρος των ψηφοφόρων της ΔΗΜΑΡ, ή ένα μέρος των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ κάνοντας την πρόταση συνεργασίας ΣΥΡΙΖΑ - ΔΗΜΑΡ; Πολύ πιθανόν! Δικαίωμά του. Επίσης νόμιμον και ηθικόν.

Το πράγμα αρχίζει να περιπλέκεται, εφ’ όσον ο κ. Μπαλάφας προτείνει ως στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ στον ΣΥΡΙΖΑ και τους Ελληνες πολίτες τη συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ - ΔΗΜΑΡ - (ΠΑΣΟΚ) και λοιπόν «δημοκρατικών δυνάμεων».

Στο σημείο αυτό ας «αφήσουμε στην άκρη» τους ψηφοφόρους, διότιόλα τα κόμματα απευθύνονται σε όλους τους ψηφοφόρους (δικαιούνται και υποχρεούνται), και ας σημειώσουμε ότι ο κ. Μπαλάφας δεν απευθύνεται απλώς στους ψηφοφόρους της ΔΗΜΑΡ ή του ΠΑΣΟΚ καλώντας τους να ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ, αλλά προτρέπει τον ΣΥΡΙΖΑ να συνεργασθεί με τη ΔΗΜΑΡ (άντε κι όσο πατάει η γάτα με το ΠΑΣΟΚ).

Εν πρώτοις: είναι βέβαιος ο κ. Μπαλάφας ότι η ΔΗΜΑΡ θα εισέλθη στη νέα Βουλή;

"Μακεδόνες" βλέπει στα Σκόπια η Λένα Διβάνη

Από το "Πρώτο Θέμα" (14/2/2010):

ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΣΑΒΒΙΔΗ

"Μακεδόνες" βλέπει στα Σκόπια η Λένα Διβάνη
Το νέο μέλος του Δ.Σ. της ΕΡΤ έχει ταχθεί ανεπιφύλακτα υπέρ του έργου της συναδέλφου της, καθηγήτριας Μαρίας Ρεπούση


Τον περασμένο Νοέμβριο η καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Αθηνών κυρία Λένα Διβάνη εμφανίστηκε στην ΕΤ1 και ζήτησε από την Ελλάδα να αναγνωρίσει τους Σκοπιανούς ως "Μακεδόνες", επειδή αυτοαποκαλούνται έτσι από το 1949.

Σήμερα η ίδια επιστρέφει στην κρατική τηλεόραση ως μέλος του Δ.Σ. έπειτα από απόφαση του υπουργού Πολιτισμού κ. Παύλου Γερουλάνου, αλλά και του ΕΣΡ, που έδωσε το "πράσινο φως" για τον διορισμό της.


Είναι "Μακεδόνες" οι Σκοπιανοί

Κατά τη διάρκεια της εκπομπής "Από πού κρατάει η σκούφια μας" της ΕΤ1 (30/11/2009), που είχε ως θέμα το επώνυμο των παντρεμένων γυναικών, η κυρία Διβάνη εμφανίστηκε υπέρμαχος των δικαιωμάτων των Σκοπιανών να αποκαλούνται "Μακεδόνες" και ό,τι αυτό σημαίνει γι' αυτούς, ενισχύοντας τη σκοπιανή προπαγάνδα που επιδιώκει να κατοχυρώσει διεθνώς το copyright του όρου "Μακεδονία" και βέβαια της ιστορικής και πολιτιστικής κληρονομιάς της περιοχής. "Όταν η γυναίκα άλλαξε 20 χρονών και έζησε όλη την υπόλοιπη ζωή της με άλλο επώνυμο ... είναι σαν τους 'Μακεδόνες' τώρα. Να τους πούμε πως δεν είστε 'Μακεδόνες', είστε κάτι άλλο", δήλωσε ως κάτι εντελώς φυσιολογικό η κυρία Διβάνη, χωρίς όμως να μπει στον κόπο να εξηγήσει πώς θα αποκαλούνται οι Βορειοελλαδίτες εφόσον οι Σκοπιανοί είναι -κατά την ίδια- "Μακεδόνες". Κατόπιν τούτου, τίθεται θέμα με τον... υπουργικό διορισμό στην ΕΡΤ, αφού πρόκειται για έναν κρατικό οργανισμό, τον οποίο πληρώνουν άμεσα οι Έλληνες πολίτες και όχι οι Σκοπιανοί, τους οποίους υπερασπίζεται με πάθος.


Χέρι-χέρι με τη Ρεπούση

Η κυρία Διβάνη, καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και συγγραφέας έργων με θέμα τις μειονότητες, ταυτίζεται με τις απόψεις Ρεπούση και δεν το κρύβει. Το 2007 τάχθηκε ανεπιφύλακτα υπέρ του έργου της συναδέλφου της, καθηγήτριας κυρίαςΜαρίας Ρεπούση, που βάφτισε την καταστροφή της Σμύρνης "συνωστισμό" Ελλήνων στην προβλήτα της πόλης και είχε προκαλέσει θύελλα αντιδράσεων.

Η ίδια είχε υπογράψει κατά της απόσυρσης του επίμαχου βιβλίου της ΣΤ' Δημοτικού ζητώντας: "Να αφήσουν οι πολιτικοί ήσυχους τους ιστορικούς και τους επιστήμονες να κάνουν τη δουλειά τους".

Και αν η κυρία Ρεπούση επιχείρησε να υποβαθμίσει εμφανώς τις σφαγές του ελληνικού πληθυσμού της Σμύρνης και την καταστροφή της Πόλης από τους Τούρκους, η κυρία Διβάνη προχώρησε ένα βήμα παραπάνω, αμφισβητώντας ευθέως το Κρυφό Σχολειό κατά την Τουρκοκρατία. Σε φοιτητικό φόρουμ στο Διαδίκτυο, μεταπτυχιακοί φοιτητές καυτηρίασαν τα όσα είχε υποστηρίξει το 2004 στη διάρκεια μαθήματος "Ιστορία Εξωτερικής Πολιτικής" του προγράμματος μεταπτυχιακών σπουδών του Τμήματος Νομικής του ΕΚΠΑ.

Τα σχολεία άνοιξαν, με το βιβλίο της ΣΤ΄Δημοτικού τι γίνεται; Συγγραφέας: Γιώργος Τασιόπουλος (ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΡΗΞΗ (18)

ΩΣ ΑΡΧΕΙΑΚΟ ΥΛΙΚΟ ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΡΗΞΗ (18) ΚΕΙΜΕΝΟ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ Κ. ΡΕΟΥΣΗ, ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΣΤ΄ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ, ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

Τα σχολεία άνοιξαν, με το βιβλίο της ΣΤ΄Δημοτικού τι γίνεται;

Συγγραφέας: 

Γιώργος Τασιόπουλος

Φύλλο 18

Η περσινή σχολική χρονιά, στην έναρξή της με τη δίμηνη απεργία των εκπαιδευτικών και στη συνέχεια με τον προβληματισμό για το περιεχόμενο των νέων σχολικών βιβλίων, και ιδιαιτέρως αυτού της Ιστορίας της Στ΄ τάξης, κατέστησε την εκπαιδευτική κοινότητα ιδιαιτέρως ανήσυχη για την ποιότητα της παρεχόμενης παιδείας μας.

Η εμμονή του ΥΠΕΠΘ στη διδασκαλία του εγχειριδίου της Ιστορίας και τη νέα σχολική περίοδο βρίσκει το κοινωνικό σώμα σε ποσοστό 75,6% να φαίνεται να αντιδρά και με μόνο το 8,6% να φαίνεται να συμφωνεί. (Έρευνα RASS, Παρόν 15-7-2007).
Το ΥΠΕΠΘ και η κ. υπουργός παραμένουν σταθεροί σύμμαχοι της συγγραφικής ομάδας και με διάφορα τερτίπια, ντε και καλά, επιμένουν στη λοβοτομή της ιστορικής συνείδησης των Ελληνοπαίδων, μη υπολογίζοντας το πολιτικό κόστος σε προεκλογική περίοδο...

Το «ατράνταχτο» επιχείρημα της κυρίας Γιαννάκου είναι πως άποψη επί του προκειμένου πρέπει να έχουν μόνον οι ιστορικοί. Έτσι, αναμένει τις διορθώσεις της συγγραφικής ομάδας που έρχονται και επανέρχονται εμμένοντας στη φιλοσοφία τους, αγνοώντας την παραδοσιακή ιστοριογραφία και άλλους έγκριτους ιστορικούς, μεταξύ των οποίων και αυτούς της Ακαδημίας.

Ο χρόνος κυλά και απ’ ό,τι δείχνουν οι προθέσεις της υπουργού, το βιβλίο θα επανέλθει και την επόμενη σχολική περίοδο προσωρινά, αναμένοντας και πάλι διορθώσεις, προς δόξαν της μεταμοντέρνας σχολής των αποδομητών της εθνικής Ιστορίας, μιας και ουδέν μονιμότερον του προσωρινού.

Πολιτική δήλωση του Γιάννη Μιχελογιαννάκη για τις δηλώσεις Ρεπούση

Δημοσιεύτηκε στις 2/6/2013

Ο Σαμίρ Αμίν έλεγε ότι ο πιο αντεπαναστατικός τρόπος που υπάρχει, είναι να χτυπάς την παράδοση. Τι εννοούσε;

Παράδειγμα: Βραδινός εσπερινός σε μια εκκλησία ενός χωριού και μια 80χρονη γιαγιά βγαίνει από το ναό με λαμπερό πρόσωπο. Κάθεται στο παγκάκι. Αν κάποιος καθίσει κοντά της και προσπαθήσει να την πείσει ότι ο τρόπος λατρείας της είναι λανθασμένος, με το οποιοδήποτε επιχείρημα, το μόνο που θα πετύχει είναι να την κάνει ενοχικά δυστυχισμένη. Νόημα δεν έχει, με τη λογική ότι οι εφεδρείες, η συνήθεια και ταπιστεύω αυτής της γιαγιάς είναι αδιαπραγμάτευτα ριζωμένα μέσα της, ακολουθώντας παράδοση χιλιάδων χρόνων.

Η προσπάθεια της κυρίας Ρεπούση, σωστή ή λάθος, επιστημονικά τεκμηριωμένη ή όχι, συγχέει τηνπατριωτική συνείδηση, συγχέει την παραδοσιακή συνείδηση (δημοτικό τραγούδι, μαρτυρίες, λογοτεχνία) και πολιτικά είναι άστοχη. Κοστίζει δε το διχασμό των γενεών, το διχασμό της εθνικής συνοχής, τοδιχασμό της κοινωνικής συνοχής, το διχασμό της πολιτισμικής συνοχής, το διχασμό της οικονομικής συνοχής (τουρισμός στην πιο φτωχή περιοχή της Ελλάδας όπως η Ήπειρος) και τέλος κοστίζει μειονοτικού τύπου προσπάθειες, που πλήττουν την πατριωτική συνείδηση.

Παρακαλώ τέτοιες δηλώσεις να είναι προσεκτικές, διότι η διαφύλαξη της ελληνικής ταυτότητας, ιδίως στην εποχή που πλήττεται η εθνική κυριαρχία, είναι επικίνδυνες.

Ιωάννης Μιχελογιαννάκης

Βουλευτής Ν. Ηρακλείου

-Η “Μαρία Ρεπούση” ως πλυντήριο των αχρείων…..

“Αλλά, πατριώτη, να σου πω τι κατάλαβα; Ντρέπεσαι τόσο πολύ για το παρόν σου που ξεσπάς σε όσους θίγουν το παρελθόν σου. Όμως αν το παρελθόν σου είναι τόσο ένδοξο και ηρωικό, πατριώτη, να ξέρεις ότι ντρέπεται διπλά για σένα. Η Ρεπούση  και η κάθε Ρεπούση λέει όσα λέει και κάνει τη δουλειά της. Το κακό είναι ότι κι εσύ τη δική της δουλειά κάνεις. Ασχολείσαι με τη Ρεπούση κι αφήνεις το λεφούσι που ψήφισες να λεηλατεί ανενόχλητο. Πατριώτη, η Ρεπούση είναι η πολυτέλεια της κατάντιας που σου εξασφάλισαν. Και δεν είναι καιρός για πολυτέλειες.”
‘Καρτέσιος’

Κάτω τα χέρια από τη Ρεπούση!!!

Μάλλον έχουμε φτάσει στο απροχώρητο. Όπου χύνει δάκρυα για τη Γενοκτονία του Πόντου και τη σφαγή της Σμύρνης  ο κάθε αχρείος, γόνος παλιού εθνικόφρονα εθνοπροδότη και αντιπρόσφυγα.

Ο κάθε πολιτικός κληρονόμος αυτών:
-που κυνηγούσαν τους “τουρκόσπορους  Μικρασιάτες πρόσφυγες του 1922 και έκαιγαν τις παράγκες τους,
-που εμπόδιζαν τους Σμυρνιούς να εξοπλιστούν μπας και διασωθούν από τους τσέτες του Κεμάλ,
-που δεν έστειλαν μια σφαίρα στον Πόντο,
-που απαγόρευσαν από τους Έλληνες της Ανατολής να αποχωρήσουν ενώ αποφάσιζαν να τους εγκαταλείψουν στο έλεος του… Ατατούρκ,
-που μετονόμαζαν την Οδό Αποστόλου Παύλου σε Οδό Κεμάλ Ατατουρκ,
-που συνόδευαν ως δοσίλογοι τους Γερμανούς κατακτητές στα μπλόκα που έκαναν το 1944 στις προσφυγικές συνοικίες της Αθήνας,
-που έκαναν το κορόιδο όταν ο Στάλιν εκτόπιζε τους Πόντιους του Καυκάσου στην Κεντρική Ασία το 1949…

Και ακόμα χειρότερα, χρησιμοποιεί αυτός ο Νεοέλληνας αχρείος ακροδεξιός το Ολοκαύτωμα των Ελλήνων της Ανατολής για να αμφισβητήσει το Ολοκαύτωμα των Εβραίων, προσβάλλοντας την Μνήμη  όλων των θυμάτων. Και όπως καταλαβαίνετε, ο λόγος αφορά τους  νεοναζί χρυσαυγίτες, πολιτικούς κληρονόμους των δολοφόνων του Ελληνισμού της Ανατολής.

Δυστυχώς, αυτή είναι η αρνητική συνέπεια  της χαζομάρας της Ρεπούση….  Να βοηθά τους ακροδεξιούς εγκληματίες να ξεπλένονται από τις ιστορικές αμαρτίες των πολιτικών του προγόνων

Και αυτό δημιουργούν -διαιωνίζοντας ψεύτικες αντιθέσεις- και άλλοι μίζεροι μικροαστοί σαν τον Γιώργο τον Μαργαρίτη, που δεν μπορεί μέσα στη σταλινική του τύφλα, στη ζντανοφική του σύγχυση και στη μεταφυσική αντίληψη του περιβάλλοντος κόσμου,  να ξεχωρίσει δύο διαφορετικά  πράγματα και να σταθεί νηφάλια και ψύχραιμα μπροστά στα πραγματικά ιστορικά γεγονότα  (άρθρο στην Εφ.Συν, 10-6-2013)…

Εμείς σας το φωνάζουμε συνέχεια:

ΜΗΝ ΠΑΙΖΕΤΕ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΗς ΑΚΡΟΔΕΞΙΑΣ

“Kρίση-μες χαζομαρούλες” ή “δουλεύοντας για την ακροδεξιά”

Καθεστωτικοί  ενάντια  στο  Λαό

γράφει ο Κλαίων Βιετναμέζος

Ζούμε σε μια περίεργη εποχή. Προχθές τα πήραμε στο κρανίο με τον Τράγκα. Σήμερα σειρά είχε να μας τρελλάνει ο Λιάκος και η παρέα του (Ρεπούση, Λιακόπουλα κ.λπ.)

Νέα αφορμή δόθηκε από την εκδήλωση της οργάνωσης “Πρωτοβουλία για την Υπεράσπιση της Κοινωνίας και της Δημοκρατίας” (που φιλοδοξεί να εκφράσει όλους τους “ορθοφρονούντες ευνοημένους της εποχής Σημίτη-Γιωργάκη”) που έχει ως στόχο να πείσει ότι αποτελεί   Μέτωπο Αποκλειστικών Κατόχων της Ακαδημαϊκής Ιστορίας (Μ.Α.Κ.Α.Ι). Θα τους αποκαλούμε λοιπόν στη συνέχεια του άρθρου “οι   Μ.Α.Κ.Α.Ι.”

Στόχος της εκδήλωσης ήταν να απαντήσει ο χώρος τους στη συζήτηση που έχει ανοίξει για τον αντιρατσιστικό νόμο και την ποινικοποίηση της Άρνησης.

Μας προϊδέασε για την εκδήλωση ο σύντροφος Κούλογλου (της ίδιας εποχής ευνοημένος και αυτός),  οποίος έδωσε χώρο στην αποκλειστική προβολή -και μόνο σ’ αυτές- των απόψεων Λιάκου-Ρεπούση. Οι απόψεις τους είναι γνωστές:
-άρνηση της Γενοκτονίας,
-αμφισβήτηση των γεγονότων,
-εξίσωση του αίματος,
-νεοτουρκοφιλικότητα και φιλοκεμαλισμός,
-αποδοχή της φασιστικής κεμαλικής
πολιτικής ενάντια στον απλό
μουσουλμανικό λαό,
με ματιά οριενταλιστική
αντίστοιχη με
αυτή των δυτικών
αποικιοκρατών .

Oι Πόντιοι της Γερμανίας για τις θέσεις Ρεπούση….

Σκληρή απάντηση της Ο.Σ.Ε.Π.Ε. για την Μαρία Ρεπούση

.

Για τα όσα εκ νέου είδαν το φως της δημοσιότητας αναφορικά με τις θέσεις της Ιστορικού και βουλευτή του Ελληνικού Κοινοβουλίου κ. Μ. Ρεπούση, εμείς ως Ο.Σ.Ε.Π.Ε., δεν έχουμε παρά να επισημάνουμε για άλλη μια φορά πως η άρνηση της Ιστορίας δεν σημαίνει ότι δεν υπήρξε Ιστορία και να την παραπέμψουμε στο ψήφισμα της Διεθνούς Ένωσης Μελετητών Γενοκτονιών (International Association of Genocide Scholars ή IAGS) που μεταξύ άλλων αναφέρει “η άρνηση μιας γενοκτονίας αναγνωρίζεται παγκοίνως ως το έσχατο στάδιο γενοκτονίας, που εξασφαλίζει την ατιμωρησία για τους δράστες της γενοκτονίας, και ευαπόδεικτα προετοιμάζει το έδαφος για τις μελλοντικές γενοκτονίες”.

.

Αν οι δικές μας θέσεις και το δίκαιο αίτημα μας, της αναγνώρισης της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού της Μ.Α. κρίνεται από την κ. Μ. Ρεπούση και τον κάθε αρνητή της στον Ελλαδικό χώρο ως εθνικιστική προπαγάνδα, την στιγμή μάλιστα που προ λίγων ημερών καταδικάσαμε με Δελτίο Τύπου τον εθνικισμό που εκκολάφτηκε στη χώρα μας, τους θυμίζουμε εκ νέου τις δηλώσεις Τούρκων διανοούμενων που μόνο εθνικιστές δεν είναι.

.

Fikret Baskaya, από τους διανοούμενους που έχουν υποστεί τις περισσότερες διώξεις στην Τουρκία για της θέσεις του: “Η Ιστορία, όταν γράφεται από τους κυρίαρχους παραγνωρίζει εντελώς την τύχη και το πεπρωμένο αυτών που έμειναν κάτω απ’ τα συντρίμμια. Προφανώς, όταν η Ιστορία γράφεται απ’ αυτούς που καταστρέφουν, δεν υπάρχει λόγος να αναφερθεί το δράμα των θυμάτων που καταπλακώθηκαν απ’ τα συντρίμμια. Η επίσημη Ιστορία αγνόησε ότι αυτοί που καταστράφηκαν ήταν οι αρχαιότεροι με τις πιο βαθιές ρίζες, λαοί…”.

Από τον Homo Karagiozikus στον Πολιτικό Ανθρωπο

Του Μιχάλη Χαραλαμπίδη

Μια Πολιτική Κοινωνία, ένας Πολιτικός Άνθρωπος – κατά το άνθρωπος Ζώον Πολιτικόν – μπορεί να διακρίνει και να ιεραρχεί τα καίρια¹ επίπεδα της ευθύνης. Μια προπολιτική ή άπολιτικη, υποανάπτυκτη πολιτική κοινωνία, με υψηλά επίπεδα πολιτικής ηλιθιότητας δεν μπορεί να το κάνει και γίνεται αντικείμενο χειραγώγησης. (Εκτός του ότι δεν γνωρίζει να κυβερνά και να κυβερνάται όπως είναι η εγχώρια περίπτωση²)

Η δεύτερη επικεντρώνει την ευθύνη για τα σχολικά εγχειρίδια για «το συνωστίζονταν στην Σμύρνη» για τις αρνήσεις της γενοκτονίας στην Βουλευτή της ΔΗΜΑΡ σήμερα, προβεβλημένη ιστορικό του ενιαίου Συνασπισμού, πρόεδρο του ιδρυτικού συνεδρίου της ΔΗΜΑΡ κα. Ρεπούση. Από τον Νίκο Σβορώνο στην Ρεπούση.

Η πρώτη έχει άλλα κριτήρια επομένως άλλη έχει ιεράρχηση. Αρχίζει από το κεφάλι που λέει ο λαός μας όχι την …… Θέλω να είμαι ευγενής.

Η Ρεπούση δεν ήταν Πρωθυπουργός. Δεν ήταν Υπουργός Εξωτερικών. Δεν ήταν Υπουργός Παιδείας. Δεν ήταν Υπουργός Πολιτισμού. Δεν ήταν Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Δεν ήταν αρχηγός της Ν.Δ., του ΚΚΚΑΣΟΡ³, του Συνασπισμού, του Κ.Κ.Ε..

Οι πολίτες σκέφτονται πολύ απλά και λογικά, σύμφωνα με την Παιδεία και την Πολιτική Παιδεία που οφείλει να τους παρέχει η Ελληνική Πολιτεία με τους Θεσμούς της, τα Σχολεία, τα Πολιτικά Κόμματα ώστε να γίνονται πολίτες. Οι προ – πολίτες δεν σκέφτονται.

Οι Πολίτες λοιπόν επικεντρώνουν τις ευθύνες σε αυτούς τους θεσμούς και τα πρόσωπα που τους κατείχαν και τους κατέχουν. Κανείς πολίτης δεν πιστεύει ότι μια καθηγήτρια Αγγλικής ή Γαλλικής Φιλολογίας και μετά ιστορικός αποπειράθηκε μόνη της ένα πολιτικό και όχι επιστημονικό εγχείρημα, ένα πραξικόπημα. Την διδασκαλία στα Θύματα, μαθημάτων ιστορίας, αγιογραφικών μιας ιδεολογίας του θανάτου⁴ που χαρακτηρίζει τον θύτη, τον Κεμάλ, τον Κεμαλισμό. Παραδείγματος χάριν μαθήματα Ναζιστικής ερμηνείας της ιστορίας στα σχολεία του Ισραήλ και της Εβραϊκής Διασποράς. Περί αυτού πρόκειται.

Εσάς, ποια γενοκτονία σας αρέσει;

Οι «μοντέρνοι» ιστορικοί μας πληροφορούν ότι δεν υπήρξε γενοκτονία των Ελλήνων της Μ. Ασίας

Του Νικόλα Δημητριάδη

Αρκετός ντόρος έγινε πρόσφατα με την επιστολή της –γραφικής  πλέον– Μ. Ρεπούση, σχετικά με το ενδεχόμενο να μπλεχτούν στο αντιρατσιστικό νομοσχέδιο οι… καλές γενοκτονίες με τις… κακές. Αν η σχολή ιστοριογραφίας που εκπροσωπεί δεν χάνει ευκαιρία να στηλιτεύει τη «χρήση της Ιστορίας για πολιτικούς σκοπούς», δεν προξενεί εντύπωση το γεγονός ότι κάνει ακριβώς αυτό το οποίο καταγγέλλει. Είναι βασική αρχή της προπαγάνδας να αποδίδεις στους αντιπάλους σου τις δικές σου αδυναμίες. Την ώρα, όμως, που οι «μοντέρνοι» ιστορικοί στην Ελλάδα πληροφορούν τους Έλληνες ότι δεν υπήρξε γενοκτονία των Ελλήνων της Μικράς Ασίας, συνάδελφοί τους στην Τουρκία πληροφορούν τους Τούρκους για το αντίθετο. Και ενώ οι «αποδομητές» στην Ελλάδα απολαμβάνουν την υλική και ιδεολογική στήριξη της εξουσίας,  οι συνάδελφοί τους στην Τουρκία αντιμετωπίζουν πραγματικές διώξεις.
Αν η Ρεπούση προτιμά τις… ξένες γενοκτονίες (καθώς οι ντόπιες κρίνονται ύποπτες κρυπτοεθνικισμού), υπάρχουν από την άλλη και οι τενεκέδες της Χρυσής Αυγής, που βρήκαν ευκαιρία να αυξήσουν και άλλο τα ποσοστά τους. Με ένα νέο κρεσέντο γραφικότητας υπέβαλαν σχέδιο νόμου «για την πάταξη του ρατσισμού κατά των Ελλήνων», στο οποίο, με τη σειρά τους, κρατάνε τις ντόπιες γενοκτονίες και αφήνουν απέξω… τις ξένες. Η τροπή της υπόθεσης «αντιρατσιστικό νομοσχέδιο» είναι αρκετά βολική και για τις δύο πλευρές. Από τη μία το νομοσχέδιο αυξάνει τα ποσοστά της ΧΑ και από την άλλη η παρουσία της ΧΑ επιτρέπει στην κατεστημένη ιδεολογία να εμφανίζεται ως «προοδευτική». Έτσι είναι και οι δύο ικανοποιημένοι.

Η κα Ρεπούση, πάλι (οι νάνοι και οι σκιές τους)

 

του Μάνου Στεφανίδη

Η κα Ρεπούση, πάλι! Σαν να μην έφταναν όλα τα υπόλοιπα μας προβλήματα. Η έλλειψη ιδεών, η έλλειψη πολιτικής, η έλλειψη παραδείγματος. Ο νανισμός που ενδημεί στη χώρα επιτείνοντας την συλλογική μελαγχολία. Την άκουσα να “απολογείται” δις ενώπιον τηλεδικαστών και την λυπήθηκα. Ούτε να υποστηρίξει τη θέση της δεν τόλμησε. Απλώς δεσμεύτηκε πως δεν θα ξανανακατέψει την ιστορία με την πολιτική (sic). Τέτοια σύγχυση, τόση υποκρισία. Λες και διαχωρίζεται η πολιτική από την ιστορία ή, είναι δυνατόν να σκεφτεί κανείς ή να πράξει πολιτικά χωρίς να διαθέτει προηγουμένως συνείδηση ιστορίας.  Αυτό και αν είναι γκάφα έστω και αν δεν το παρατήρησε κανείς. Χειρότερη από τις αδολέσχειες περί Ζαλόγγου. Τι κάνει στην πράξη η κα Ρεπούση; (Νομίζει ότι) διακονεί τη μοντέρνα ιστορία. Δηλαδή μεθοδικά αρνείται ό,τι διαστέλλει το ιστορικό γεγονός από το μονοσήμαντο ή το καθημερινό και το καθιστά σύμβολο. Το “παράδειγμα” που ανέφερα πιο πάνω. Θεωρεί επίσης πως καθήκον του ιστορικού, εξ αιτίας του φόβου για “αντικειμενικότητα”,  είναι να απομειώνει τα μεγέθη, να σμικραίνει τις θυσίες, να παραβλέπει τον τρόμο αλλά και το δέος που εμφιλοχωρεί στις μεγάλες πράξεις των ανθρώπων. Η κα Ρεπούση, έτσι, εμμέσως πλην σαφώς, αμφισβητεί το Μύθο από τον Ηρόδοτο και το Δράμα από το Θουκυδίδη. Αλλά και επίσης και τα realia που λαμβάνει υπ’ όψιν η σχολή των Annales για να διαβάσει το χτες με τα τεχνικά εφόδια του σήμερα. Φρονώ, τέλος, ότι όσον αφορά τον “συνωστισμό”, η συγγραφέας του εκτελούσε διατεταγμένη υπηρεσία ώστε να στρογγυλευθούν οι αιχμές και τα δυσάρεστα στοιχεία της ελληνοτουρκικής ιστορίας. Ένα εγχείρημα ήκιστα ιστορικό εφόσον έθετε την ιστορική αλήθεια στην υπηρεσία της πολιτικής σκοπιμότητας. Ήταν τότε που Σημίτης και Γιωργάκης πουλούσαν φιλία στην τουρκική ηγεσία για να εισπράξουν Ίμια, γκρίζες ζώνες και τετελεσμένα. Επειδή φίλτατοι ιστορία σημαίνει την πικρή αλλά σωτηρία γνώση της αληθείας. Όλης της αλήθειας. Ή, τουλάχιστον όσης αλήθειας αντέχει η ανθρώπινη συνθήκη. Χωρίς συμψηφισμούς και τακτοποίησεις. Δεν ήταν λοιπόν lapsus calami τότε ο “συνωστισμός” αλλά επιστημονικό ατόπημα το οποίο εξάλλου μάζεψε εκ των υστέρων η συγγραφέας του χωρίς πάντως να ζητήσει συγνώμη επειδή πλήγωσε τόσο αναίτια την πρόσφατη εθνική μας μνήμη. Είπα, επιτέλους, τη λέξη που πονάει: εθνικό. Υπάρχει μια μερίδα ιστορικών που φοβούμενη μήπως χαρακτηριστεί σοβινιστική, αποκρούει κάθε τι το εθνικό, έστω και αν είναι αληθές! Δεν αποφεύγει όμως να χρησιμοποιεί συχνά εύκολη προπαγάνδα ή δάνεια και παρωχημένα σχήματα ερμηνείας.

Κορυφαίοι ιστορικοί απαντούν στη Ρεπούση

Ο ιστορικός-συγγραφέας, Σαράντος Καργάκος σε άρθρο του στη Realnews υπό τον τίτλο «Στην κυρία Ρεπούση απαντά ο Δ. Σολωμός» αναφέρει:

«Ο ΕΘΝΙΚΟΣ ΜΑΣ ποιητής -αν ούτος δικαιούται να ονομάζεται ούτως- στο πολύστιχο ποίημα που έγραψε με τίτλο "Εις τον θάνατον του Λόρδου Μπάιρον" αφιερώνει 5 τετράστιχα στο χορό του Ζαλόγγου (101-105).

Είναι τα εξής:

Τὲς ἐμάζωξε εἰς τὸ μέρος
τοῦ Τσαλόγγου τὸ ἀκρινὸ
τῆς ἐλευθεριᾶς ὁ ἔρως
καὶ τὲς ἔμπνευσε χορό.

Τέτοιο πήδημα δὲν τὸ εἶδαν
οὔτε γάμοι, οὔτε χαρές,
καὶ ἄλλες μέσα τους ἐπήδαν
ἀθωότερες ζωές*.
(*Εννοεί τα παιδιά που οι γυναίκες είχαν μέσα στην κοιλιά)

Η Ρεπούση προσβάλλει ξεδιάντροπα την ελληνική ιστορία

  Γράφει: Μιχάλης Ιγνατίου



Η κυρία Μαρία Ρεπούση, ιστορικός κατά δήλωσή της και βουλευτής με την υποστήριξη 1670 Ελλήνων πολιτών, είναι για πολλούς ανθρώπους η εικόνα και «ενσάρκωση» της λέξης «πρόκληση». Με όλη τη σημασία της λέξης…
Υπό οποιαδήποτε οπτική γωνία αναλυθούν οι απόψεις της, γεγονός είναι πως ό,τι εκστομίζει αυτή η κυρία, προσβάλλει τα αισθήματα της πλειοψηφίας των Ελλήνων, την ιστορική μας μνήμη και την αδιαμφισβήτητη διϋποκειμενική γνώση. Το χειρότερο όλων, είναι ότι όσο με ενοχλεί η φασιστική δράση της ναζιστικής Χρυσής Αυγής, άλλο τόσο δεν αντέχω τις αμπελοφιλοσοφίες της βουλευτού της ΔΗΜΑΡ, η οποία στοχεύει να αλλάξει την ελληνική ιστορία και μάλιστα προς όφελος των εχθρών της -και δεν έχει το θάρρος να το παραδεχθεί.

Τις προθέσεις ,βέβαια, πρέπει να τις αναζητήσουμε στο επιστημονικό πεδίο και όχι κάπου αλλού. Είναι κάτι που δεν αποτελεί δική μας υπόθεση. Εμπίπτουν στην μεγάλη εκείνη κατηγορία των εθνομηδενιστικών παραδοχών, οι οποίες συνήθως προορίζονται όχι για τα ισχυρά κράτη αλλά τα κράτη-θύματα των αξιώσεων, που στην περίπτωσή μας έχει η ηγεμονική Γερμανία.

Ένα σίριαλ που θα έκανε τον Γκέμπελς περήφανο…

Ιουνίου 1, 2013 από seisaxthiablog

Ελένα Νοβοσέλοβα
Πρόσφατα στον γερμανικό τηλεοπτικό σταθμό ZDF προβλήθηκε σε τρεις συνέχειες η σειρά «Οι μητέρες μας, οι πατέρες μας», που αφορούσε τον μεγαλύτερο πόλεμο του περασμένου αιώνα, μέσα από τα μάτια Γερμανών. Η σειρά αναφέρεται σε πέντε νεαρούς, οι μοίρες των οποίων χωρίστηκαν από το πολεμικό μέτωπο. Σύμφωνα με την υπόθεση, για τον καθένα από αυτούς ο πόλεμος γίνεται μια σκληρή ψυχολογική και ηθική δοκιμασία. Το νέο σίριαλ δείχνει ότι η Γερμανία κουράστηκε να μετανοεί για όσα διέπραξε και προσπαθεί να απαλλαγεί από το αίσθημα ενοχής, μεταθέτοντάς το σε άλλους, κάτι που πράττει και μέσω του κινηματογράφου, όπου εμφανίζονται σοβιετικοί βιαστές, πολωνοί αντισημιτιστές και ουκρανοί σαδιστές.
Μια καλλιτεχνική ταινία είναι ασφαλώς ένα πεδίο ελεύθερης δημιουργίας, αλλά όταν η υπόθεση αφορά τόσο σημαντικά – για ολόκληρο τον κόσμο – γεγονότα, δεν χρειάζεται να δίνονται και ιστορικές ερμηνείες. Οι πρώτοι στη Ρωσία που αντιλήφθηκαν τη σειρά ήταν τα μέλη της «Ρωσικής κοινότητας στρατιωτικής ιστορίας». Στην ανακοίνωση που εξέδωσαν, τονίζεται ότι η κοινότητα «εκφράζει την έντονη διαμαρτυρία της για τη διαστρέβλωση της ιστορικής αλήθειας και της προσπάθειες για νέα συγγραφή της ιστορίας», ενώ εκλαμβάνει την εμφάνιση ανάλογων ταινιών σαν «ασέβεια σε βάρος των πολλών εκατομμυρίων θυμάτων του ναζισμού και σαν προσπάθεια ηθικής αποκατάστασής του».
Από την πλευρά του ο τηλεοπτικός σταθμός ZDF δεν συμφωνεί με την κριτική. Η διεύθυνση του καναλιού αποκαλεί το σίριαλ «αντιπολεμικό» και θεωρεί ότι της οι σκηνές βίας σε αυτό δεν έχουν σκοπό τη δημιουργία συγκεκριμένων εντυπώσεων.
Σήμερα στη γερμανική κοινωνία έχει γίνει αισθητή η προσπάθεια «συμφιλίωσης με το παρελθόν» καθώς και να δικαιολογηθούν οι πράξεις των πατεράδων και των παππούδων τους στο έδαφος της ΕΣΣΔ τα χρόνια του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου. Η ταινία δημιουργεί την εντύπωση ότι οι γερμανοί στρατιώτες έμαθαν τι πρεσβεύει η ναζιστική κυβέρνηση μόνο όταν βρέθηκαν στο μέτωπο. Προβάλλεται εμφανώς το θέμα της νοσταλγίας για τις ήσυχες και ευτυχισμένες προπολεμικές μέρες, λες και δεν υπήρξε ποτέ κανένας Χίτλερ με το «Αγών μου», που εξυμνούσε την εξόντωση των «υπανθρώπων».
Καλλιεργούνται στερεότυπα
Στο σίριαλ αντανακλώνται και άλλοι σύγχρονοι μύθοι. Ένας από αυτούς είναι ότι τα σοβιετικά στρατεύματα, εισερχόμενα στο έδαφος της Γερμανίας έγιναν ανεξέλεγκτα και βίαζαν μαζικά τις Γερμανίδες. Αναφέρονται ως θύματα δύο εκατομμύρια γυναίκες. Εξάλλου, «θηριωδίες» στο φιλμ δεν κάνουν μόνο οι Ρώσοι, αλλά και οι Πολωνοί και Ουκρανοί, οι οποίοι παρουσιάζονται σε αυτό ως απόλυτοι αντισημιτιστές.
Στερεότυπα όπως αυτά καλλιεργούνταν εσκεμμένα στον γερμανικό πληθυσμό πριν ακόμη από την έναρξη του πολέμου. Αρχικά η γκεμπελική προπαγάνδα γέμιζε τα μυαλά των Γερμανών με ιδέες ότι πολεμούν με πρωτόγονους, οι οποίοι θα βιάσουν όλες τις γυναίκες ηλικίας από 8 έως 80 ετών. Μετά τον πόλεμο, το θέμα των βιασμών εμφανίστηκε στην αρθρογραφία δυτικών χωρών. Στη συνέχεια προέκυψαν οι γιατροί, οι οποίοι αναφέρθηκαν σε 2 εκατομμύρια Γερμανίδες, θύματα βιασμού, αλλά την εποχή εκείνη ξεκινούσε ήδη ο Ψυχρός πόλεμος.
Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι «οι σοβιετικοί στρατιώτες που βρέθηκαν στο έδαφος της Γερμανίας ήταν μαλακοί και ευγενικοί», όπως πιστεύει ο διδάκτορας ιστορικών επιστημών και επικεφαλής του Κέντρου Ιστορίας των Πολέμων και Γεωπολιτικής του Ινστιτούτου Γενικής Ιστορίας της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών, Μιχαήλ Μιαχκόφ. Σύμφωνα με τον ιστορικό, «απελευθερώνοντας τη χώρα τους συναντούσαν παντού καμένα χωριά, κατεστραμμένες πόλεις, χιλιάδες επί χιλιάδων νεκρούς, μεταξύ των οποίων γέρους και παιδιά. Τι θα έπρεπε να νιώσει ο συμπατριώτης μας απέναντι στους Γερμανούς ύστερα από αυτά; Μίσος, το οποίο αναμφίβολα συντηρούσε η σοβιετική προπαγάνδα, μια και ο πόλεμος θα έκρινε την εθνική κρατική μας υπόσταση».

«Η γιαγιά που πήδησε στο Ζάλογγο»

Ιουνίου 1, 2013 από seisaxthiablog

Λαμπρινή Θωμά

 

Μεγάλωσα ακούγοντας πως, η προγιαγιά της προγιαγιάς της Κούκαινας, ήταν από κείνες που πήδησαν στο Ζάλογγο. Έπεσε τελευταία- προτελευταία, μας έλεγε η γιαγιά η Βέργω, έπεσε πάνω στα πτώματα, έσπασε το πόδι, χτύπησε, μα έζησε, είχαμε προίκα και την παντρέψαμε κι ας ήταν σακάτισσα, κι από κει κρατάμε όλοι.

Χρόνια κοροϊδευαμε τη μαμα- άσε ρε μάνα που τη γλίτωσε, μας την πήδησαν οι τούρκοι, τουρκόσποροι είμαστε όλοι. Θύμωνε η μάνα με τα αυθάδικα – κοκκίνιζε, φούσκωνε από θυμό, αχ βρωμόπαιδα, τίποτα δε σέβεστε, τίποτα… Η γιαγιά η Βέργω, Βιργινία, ήταν γυναίκα της Πίνδου, η γιαγιάκα μου. Βράχος ηπειρώτικος, ατσάλι και ψυχή μαζί, άκακη σαν το πρόβατο κι άγρια σαν η λύκαινα αν πήγαινες να της πειράξεις το μικρό της. Ανέβαινε η μικρομάνα στο βουνό, ζαλωμέν τα πυρομαχικά, μαζί με την πεθερά της, και της έλεγε η γιαγια να μη φοβάται όσο ακούει τις σφαίρες, τη δική της δε θα την ακούσει όταν θα έρθει.

Ημουν μεγάλη όταν έμαθα πως εκείνη η γιαγια που πήδησε στο Ζάλογγο, αυτή ντε που έγινε αφορμή για τόσα γέλια και τόσο θυμό, κρατούσε απ΄το Γιωργάκη το Μπότσαρη. Καθόμασταν οι γυναίκες στην αυλή, στα πεζούλια, καλοκαίρι, τζιτζίκια και ψιλοκελάιδισμα, ήμουν δεν ήμουν 20 χρονώ, τρίβαμε ρίγανη, κι είπε η γιαγιά πως, εκείνο το κορίτσι το σακάτικο, που πόσα δώσαμε να το παντρέψουμε ανάθεμα κι αν ξέρει και καλά που είχαμε, κρατούσε απ’ το Γιωργάκη το Μπότσαρη, από τη φάρα του Τούσια και του Μάρκου και του Κίτσου και του Νότη. Ολη η γενια της γιαγιας της Κούκαινας.

Τι επιδιώκουν οι αποδομητές των “εθνικών μύθων”

Οι χθεσινές δηλώσεις της Μαρίας Ρεπούση σχεικά με χορό του Ζαλόγγου ότι κάθε λαός δημιουργεί τους μύθους του, επαναφέρει τη συζήτηση για τις επιδιώξεις της αποδομητικής ιστορικής σχολής, της οποίας από τα πιο προβεβλημένο μέλη είναι η Ρεπούση. Ο Γ. Καραμπελιάς στο βιβλίο του Συνωστισμένες στο Ζάλογγο αποδομεί την επιχειρηματολογία της Βάσως Ψιμούλη ότι ο χορός του Ζαλόγγου ηταν ένας μύθος. Στο παρακάτω απόσπασμα από το βιβλίο του Γ. Καραμπελιά σκιαγραφούνται οι επιδιώξεις των αποδομητών της ιστορίας μας.

Απόσπασμα (σσ. 14-21) από το βιβλίο του Γιώργου Καραμπελιά, Συνωστισμένες στο Ζάλογγγο

Στα πλαίσια της «αποδόμησης των εθνικών μύθων», προνομιακή θέση κατέχει προφανώς και η κατάρριψη του «μύθου» των Σουλιωτών, μιας από τις ισχυρότερες καταγωγικές αφηγήσεις του νεώτερου ελληνισμού[1]. Αυτό το εγχείρημα εκφράζεται κυρίως μέσω της αποσιώπησης – χαρακτηριστικά, στο ιστορικό ντοκιμαντέρ του Σκάι για την Τουρκοκρατία, στις αρχές του 2011, εκθειάζεται ο Αλή πασάς και αποσιωπούνται ολοκληρωτικά οι Σουλιώτες. Τέλος, μέσα από ορισμένες ιστορικές πραγματείες –όπως αυτή της Βάσως Ψιμούλη– επιχειρείται ένα βήμα πιο πέρα, δηλαδή η ανοικτή αμφισβήτηση του ίδιου του «εθνικού μύθου» του Σουλίου και των Σουλιωτών[2].

Είμαι μια Σουλιωτοπούλα

Έντονες αντιδράσεις έχει προκαλέσει η δήλωση που έκανε η βουλευτής της ΔΗΜΑΡ, Μαρία Ρεπούση, για το χορό του Ζαλόγγου. Η κυρία Ρεπούση υποστήριξε πως ο χορός του Ζαλόγγου είναι εθνικός μύθος, ενώ έφτασε στο σημείο να αμφισβητήσει ακόμα και το ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας.
Σύμφωνα με την κυρία Ρεπούση, οι Σουλιώτισσες συνωστίζονταν δίπλα στον γκρεμό και αυτό τις έκανε να μοιάζουν πως χορεύουν χιπ χοπ.
Επίσης, η κυρία Ρεπούση υποστηρίζει πως ο Σαμουήλ δεν ανατινάχτηκε στο Κούγκι αλλά η έκρηξη έγινε επειδή ο καλόγερος έπαιζε με τα σπίρτα δίπλα στους δυναμίτες.
Πάντως, αν υπήρχε ένα βίντεο, θα ξέραμε τι πραγματικά έγινε στο Ζάλογγο και δεν θα μπορούσε η κάθε Ρεπούση να λέει ό,τι θέλει, οπότε φτάνουμε στο συμπέρασμα πως η αντίσταση κατά των Τούρκων ξεκίνησε πρόωρα και έπρεπε να περιμένουν να κυκλοφορήσουν τα πρώτα κινητά με κάμερα.
Το λογικό είναι πως οι Σουλιώτισσες δεν χόρεψαν γιατί, αν χόρευαν πιασμένες από το χέρι, η κάθε Σουλιώτισσα που έπεφτε στον γκρεμό δεν θα ήξερε αν θα έπεφτε και η επόμενη ή θα την έκανε με ελαφρά πηδηματάκια και θα προτιμούσε να γίνει γκόμενα κάποιου Τουρκαλβανού.
Βέβαια, οι Σουλιώτισσες είχαν στην αγκαλιά τους τα μωρά τους, οπότε δεν είναι και πολύ εύκολο να χορεύεις καλαματιανό κρατώντας ένα μωρό.

Μαρία Ρεπούση: εξάμβλωμα αυθάδειας

Η «ιστορικός» Μαρία Ρεπούση θα καταγραφεί στην ιστορία σαν εξάμβλωμα αυθάδειας: ΟΧΙ τόσο διότι είναι διατεταγμένη «ιστορικός» (επιδοτούμενη μαζί με άλλους από «εστίες» του Σόρος) με στόχο να παραχαράξει και να αλλοιώσει την ελληνική ιστορία, αλλά για τις υστερικές εμμονές της…
Μετά τους «συνωστισμούς» και CIA, καθώς και τις υστερικές εμμονές της που αρνούνται τη γενοκτονία των Ποντίων, τώρα έβγαλε άλλη στριγκιά κραυγή: «Ο χορός του Ζαλόγγου είναι εθνικός μύθος»!!!

Εάν ήταν πραγματικά Ιστορικός και όχι «ιστορικός» υπηρεσίας, θα γνώριζε τη διαλεκτική της Ιστορίας: Οι ιστορικοί Θρύλοι δεν είναι μύθοι. Στηρίζονται σε αληθινά γεγονότα φορτισμένα συγκινησιακά, ίσως και με κάποια «μυθολογική» υπερβολή, μεταφερόμενα από γενιά σε γενιά μέσω της προφορικής παράδοσης.
Πραγματικά γεγονότα της ιστορίας, συγκλονιστικά και ηρωικά γίνονται Θρύλοι μέσω της λαϊκής παράδοσης και λαϊκής μούσας: ΑΥΤΑ δεν είναι ιστορικοί μύθοι, ούτε κατασκευασμένα από κανέναν, απλώς μπορεί, το ιστορικό τους ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ να «επενδύεται» με κάποιες συγκινησιακές «υπερβολές», με κάποιο «μυθολογικό» τσόφλι…

Διατεταγμένη σκέψη

Μαΐου 29, 2013 από seisaxthiablog

Εναν χρόνο τώρα η τρικομματική κυβέρνηση έχει αλαλιάσει τη χώρα, την έχει μετατρέψει σε ένα πεδίο βολής που ασκούνται ληστεύοντας ξένιοι και ντόπιοι τοκογλύφοι, κι όμως
περί τη συνοχή της έως τώρα δεν είχε ανοίξει μύτη. Πέρα από κάτικόνξες και κόκκινες γραμμές για πράσινα άλογα της ΔΗΜΑΡ, η τριανδρία της ελεεινής μορφής επέδειξε εκπληκτική ομοφωνία στο σφάξιμο της χώρας,
στην κατάλυση της κυριαρχίας της και στη μετατροπή της σε Φόρου Υποτελές προτεκτοράτο.
Κι αίφνης, άρχισε να γίνεται της κακομοίρας με το «αντιρατσιστικό» νομοσχέδιο – τρικυμία εν κρανίω, φουρτούνα στο φλυτζάνι, πνιγμοί στο κουτάλι. Πρόκειται για μια
ψευδοκρίση στη συνοχή της κυβέρνησης, η οποία μάλιστα συνεχίζει να εξελίσσεται σε δραματικούς τόνους, ενώ η πραγματική κρίση γύρω της, στηνκοινωνία και την οικονομία, εξακολουθεί να βράζει, με τον 13ο και 14ομισθό στον ιδιωτικό τομέα να τίθενται ήδη εν κινδύνω, ενώ ένας νέος φορολογικός Αρμαγεδδών βρίσκεται σε εξέλιξη μέσω των φορολογικών δηλώσεων, αλλά και των λυπητερών που αναμένεται να καταφθάσουν στα σπίτια μας καταμεσοκαλόκαιρο με τον ΦΑΠ του 2011, τον ΦΑΠ του 2012, το επ’ αόριστον πλέον χαράτσι μέσω ΔΕΗ, τον ΦΑΠ του 2013 και βλέπουμε,
διότι οι εισπράξεις είναι μείον, η ύφεση βαθαίνει, η ανεργία απλώνεται σαν πανώλη και το «success story» του κ. Σαμαρά παραμύθι με κινέζικους δράκους.
Το κακό με όλην αυτήν την ιστορία ξεκίνησε από τον δημοσκοπικό θάνατο του ΠΑΣΟΚ και τις διαρκείς ταπεινώσεις της ΔΗΜΑΡ. Καταλύτηςαποδείχτηκε ο «αντιρατσιστικός νόμος», πάνω στον οποίον, μάλλον προς έκπληξιν του κ. Σαμαρά, ο κ. Ρουμπακιώτης
είχε προλάβει να αποτυπώσει με ιδεοληπτική μανία όλο τονκομφορμισμό, τον υπολανθάνοντα σταλινισμό και τον καθεστωτισμό μιας ορθοπεδικής αριστεράς που συνέπλευσε όλα αυτά τα χρόνια με τον«εκσυγχρονισμό» κατά την πολιτική ορθότητα, τον ευρωλιγουρισμό, τηνπολυπολιτισμικότητα κι όλες εκείνες τις αμερικανιές που προτάσσουν μια κοινωνία της φορμόλης εις ό,τι αφορά τις ιδέες και των βομβαρδισμών
εναντίον εκείνων των οποίων τη διαφορετικότητα υποτίθεται ότι υπερασπίζεται.