Το “Νταβός” και η νέα εργατική τάξη των “αχρήστων”!

Το “Νταβός” και η νέα εργατική τάξη των “αχρήστων”!: Το Φόρουμ του Νταβός (WEF) εδώ και αρκετό χρονικό διάστημα προωθεί ένα ζήτημα που σχετίζεται με την ιδέα των “περιττών” ή “άχρηστων” ανθρώπων

Ανοίγει ο δρόμος για τη μεγάλη τουρκική πρόκληση νότια της Κρήτης

Ανοίγει ο δρόμος για τη μεγάλη τουρκική πρόκληση νότια της Κρήτης: Το SLpress.gr σε συνεργασία με το Cognosco Team παρουσιάζουν το ΕΝ ΘΕΡΜΩ για καυτά θέματα της επικαιρότητας.Εγγραφείτ

Ο τραγικός κοινοβουλευτικός “θίασος” και το ελληνικό αδιέξοδο

Ο τραγικός κοινοβουλευτικός “θίασος” και το ελληνικό αδιέξοδο: Η εκτόξευση της πολιτικής τοξικότητας, στη συζήτηση της πρότασης δυσπιστίας του ΣΥΡΙΖΑ κατά της κυβέρνησης τ

Η «Ύβρις» της Εύας Καϊλή και ο πολιτισμός των «ορίων».

του Ηλία Γιαννακόπουλου

α. «Τα έκανα όλα για χρήματα που δεν είχα ανάγκη» (Φραντσέσκο Τζόρτζι, σύντροφος της Εύας Καϊλή)
β. «Τόσο που κανένας δεν σ έχει / χορτάσει. / Όλα τα άλλα, βλέπεις, τα χορταίνει /κανείς. /
Τον έρωτα…/ το ψωμί… την μουσική… τους μεζέδες… τις τιμές..» (Αριστοφάνης, «Πλούτος»).
γ. «Διό ανοσιώτατον και αγριώτατον άνευ αρετής… και εδωδήν χείριστον»
(Αριστοτέλης, «Πολιτικά» 1258b, Γι αυτό και ο άνθρωπος χωρίς αρετή είναι
το ανοσιώτατον κι αγριώτατατον από όλα τα όντα… και ως προς την λαιμαργίαν το χείριστον).
δ. «Τίκτει γαρ κόρος ύβριν, όταν πολύς όλβος έπηται ανθρώποις
οπόσοις μη νόος άρτιος ήι» (Σόλων. Η χόρταση γεννά αυθάδεια, πολλά σαν
πέσουν πλούτη σε ανθρώπους που δεν έχουν το νου τους μετρημένο).

Ποιος μπορεί να ισχυριστεί πως το Qatargate δεν έχει και τα θετικά του; Με ποια επιχειρήματα θα απέκρουε κάποιος πως η ομολογία του συντρόφου της Εύας Καϊλή δεν μάς δίδαξε πολλά; Ποιο άλλο γεγονός θα μας βοηθούσε να προστρέξουμε στους αρχαίους Έλληνες για να βρούμε το περιεχόμενο του πλούτου, της απληστίας και της «Ύβρεως»; Μπορεί η δήλωση-ομολογία του Φραντσέσκο Τζόρτζι να είναι κάπως κυνική, ωστόσο ενέχει πολλά στοιχεία της ανθρώπινης απληστίας.

Αλήθεια πόσο εύκολο είναι για τον καθένα μας να οδηγηθεί στην ανάγνωση και μελέτη των αρχαίων κλασικών κειμένων με αφορμή την δήλωση ενός ανθρώπου με παραβατική συμπεριφορά; Μία συμπεριφορά που προσβάλλει την Ηθική, τραυματίζει την Πολιτική, μολύνει την δικαιοσύνη και εγείρει ερωτήματα για την ικανότητα του ανθρώπου να γνωρίζει τα ό ρ ι ά του.

Υπάρχουν, όμως, όρια στην δημοκρατία μας και στην ελευθερία μας; Αν υπάρχουν τέτοια όρια πώς μπορούν αυτά να διαφυλάξουν την ελευθερία μας και να οξυγονώσουν την δημοκρατία μας χωρίς να τις υπονομεύουν;

Να ,λοιπόν, που ο σύντροφος της Εύας Καϊλή άθελά του με την δήλωση-ομολογία του (απόσπασμα α) μάς βοήθησε να μελετήσουμε με άλλη ματιά τον Αριστοτέλη, τον Αριστοφάνη και τον Σόλωνα αλλά και πολλούς μύθους των αρχαίων Ελλήνων σχετικά με την φιλοχρηματία και την ανθρώπινη απληστία (Μίδας, Ερυσίχθονας).

Ο πολιτισμός των Ορίων

Ωστόσο δεν θα μπορούσαμε να κατανοήσουμε τις θέσεις των παραπάνω ανδρών αν δεν τις εντάξουμε στο γενικότερο πλαίσιο της θεωρίας και του πολιτισμού των «Oρίων» και της «Ύβρεως».

Ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός ήταν δομημένος στην ύπαρξη και θέσπιση των ορίων. Τα όρια αυτά τα έθεταν είτε οι εξωγενείς παράγοντες (φύση…) είτε ανθρωπογενείς (νόμοι, θεσμοί, θρησκεία…).Η παιδεία, η νομοθεσία, η φιλοσοφία, η ποίηση και η θρησκεία των αρχαίων ήταν διαποτισμένες από το πνεύμα και την αναγκαιότητα των ορίων που λειτουργούσαν ως ρυθμιστικοί παράγοντες-κανόνες της συμπεριφοράς των πολιτών.

Για τους αρχαίους η Ύβρις δεν σήμαινε μόνον την αυθάδεια και την αλαζονεία των ανθρώπων αλλά και την υπερβολή και την υπέρβαση των ορίων. Την υπέρβαση-καταστρατήγηση αυτών των ορίων την ακολουθούσε η Νέμεσις (δικαιοσύνη) και η Τιμωρία (Τίσις). Η συντριβή του «υβριστή» ήταν αναπόφευκτη αφού παραβιάστηκαν τα όρια. Για τους αρχαίους αυτή η πορεία ήταν νομοτέλεια: Ύβρις > Τίσις > Συντριβή.

Εκείνο, όμως, που χρειάζεται προσοχή είναι η εστίαση στο περιεχόμενο των «ορίων» και στην δυνατότητα των ανθρώπων να τα γνωρίζουν από πριν. Σχετικά με αυτό επισημαίνει ο Κ. Καστοριάδης:

«Τα όρια αυτά, τα σύνορα αυτά δεν μπορούμε να τα χαράξουμε εκ των προτέρων – γι αυτό χρειάζεται η φρόνησις. Τα σύνορα υπάρχουν, και όταν θα τα υπερβούμε, θα είναι εξ ορισμού πολύ αργά-σαν τους ήρωες της αρχαίας τραγωδίας, που μαθαίνουν ότι βρίσκονται μέσα στην ύβριν, στην υπερβολή, μόνον αφού συντελεστεί η καταστροφή».(Ακυβέρνητη κοινωνία).

Σύμφωνα, λοιπόν, με την παραπάνω άποψη του Καστοριάδη οι πολίτες όφειλαν να αυτοπεριορίζονται τόσο στον ατομικό τους όσο και στον κοινωνικό τους βίο. Κι αυτό γιατί η ζωή συνιστά μία συνεχή πρόκληση για τον άνθρωπο που εύκολα ρέπει προς την απληστία και την υπερβολή που επιφέρουν τον ερχομό της Άτης-τύφλωσης με ό,τι αυτό συνεπάγεται στην δυνατότητα για καθαρή σκέψη και φρόνηση.

Κρίση των Ιμίων, 30 Ιανουαρίου 1996

ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

Με αφορμή την "επέτειο" της κρίσης των Ιμίων, λίγες σκέψεις:


-Τι συνέβη; Αφορμή της κρίσης ήταν η αμφισβητούμενη από την Τουρκία εγκυρότητα ενός προσαρτήματος της Ιταλοτουρκικής Σύμβασης του 1932 που καθόριζε τα θαλάσσια σύνορα μεταξύ των Ιταλικών Δωδεκανήσων και των ακτών της Τουρκίας. Η τουρκική κυβέρνηση απέρριψε το προσάρτημα ως νομικά άκυρο, με την αιτιολογία ότι δεν είχε κατατεθεί στην Κοινωνία των Εθνών στη Γενεύη. Αυτό, σύμφωνα με την τουρκική θέση, σημαίνει ότι η κυριαρχία σε έναν άγνωστο αριθμό μικρών νησίδων και βραχονησίδων στα Δωδεκάνησα παραμένει απροσδιόριστη και πρέπει να καθοριστεί με κάποια καινούργια σύμβαση. Αντίθετα, η ελληνική θέση υποστήριξε ότι το εν λόγω προσάρτημα παραμένει έγκυρο. Η κρίση εκδηλώθηκε

με αφορμή την προσάραξη πλοίου στις βραχονησίδες των Ιμίων.

- Τι προέκυψε;

1. - Εισαγωγή (και σιωπηλή αποδοχή από τον "Σημιτισμό" τότε, από ολόκληρο το ελληνικό πολιτικό σύστημα σε συνέχεια), της τούρκικης θεωρίας των "γκρίζων ζωνών¨, ήτοι ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗ ΕΛΛΗΝΙΚΏΝ εδαφών και θαλασσών (και ναί,η θάλασσα "έχει σύνορα"...)

2. -Η κρίση επέτρεψε στους Τούρκους να αμφισβητήσουν την κυριαρχία στα Ίμια, έπληξε το κύρος των ενόπλων δυνάμεων και οδήγησε σε μια τραγωδία με τρεις νεκρούς: Τον Χριστόδουλο Καραθανάση, τον Παναγιώτη Βλαχάκο και τον Έκτορα Γιαλοψό, το ελικόπτερο των οποίων συνετρίβη λίγο πριν επιστρέψει στη φρεγάτα Ναβαρίνο. Ακόμη και σήμερα, μερίδα της κοινής γνώμης πιστεύει ότι το μοιραίο ΑΒ-212 εβλήθη από (εχθρικά) πυρά.

Ο ἀντικοινωνικὸς χαρακτήρας τῆς ἰδιοκτησίας

 

Γιῶργος Σικελιώτης - Οἰκογενειακὸ

Ξενομερίτες εἴμαστε καὶ περαστικοὶ ἀπὸ τὴ γῆ. Ὅσο δὲ γιὰ τὸ «δικό μου» καὶ τὸ «δικό σου» εἶναι μόνο ψιλὰ λόγια, ποὺ δὲν ἰσχύουν στὴν πραγματικότητα. Κι ἂν ίσχυρίζεσαι ὅτι ἡ οἰκία σου εἶναι δική σου, εἶναι λόγος ἄνευ περιεχομένου. Διότι καὶ ὁ ἀέρας καὶ ἡ γῆ καὶ ἡ ὕλη εἶναι τοῦ Δημιουργοῦ, ἀκόμα κι ἐσὺ ποὺ κατασκεύασες ὅλα αὐτὰ καὶ τὰ πάντα. Κι ἂν ἡ χρήση εἶναι δική σου, ἀλλὰ κι αὐτὴ εἶναι ἀβέβαιη, ὄχι μόνο λόγῳ τοῦ θανάτου, ἀλλὰ καὶ λόγω τῶν εὐμετάβλητων συνθηκῶν τῆς ζωῆς. Αὐτὰ λοιπόν, ἀφοῦ τὰ συνειδητοποιήσουμε καλά, ἂς φιλοσοφήσουμε καὶ θὰ εἴμαστε διπλὰ κερδισμένοι. […]

Κοινὰ εἶναι (τὰ ἀγαθὰ) τὰ δικά σου καὶ τοῦ συνανθρώπου σου, ὅπως κοινὸς εἶναι ὁ ἥλιος, καὶ ὁ ἀέρας καὶ ἡ γῆ καὶ ὅλα τὰ ἄλλα. Καὶ ὅπως ἀκριβῶς ὅ,τι ἰσχύει γιὰ τὸ σῶμα μας, στὸ ὁποῖο τὰ πάντα εἶναι τοῦ σώματος ὁλόκληρου ἀλλὰ καὶ κάθε μέλους χωριστά, τὸ ἴδιο ἰσχύει καὶ γιὰ τὴ χρήση τῶν χρημάτων: δηλαδὴ ἡ ἰδιοποίηση ἀπὸ ἕνα μέλος καταστρέφει τὴ ζωή.

Καὶ γιὰ νὰ γίνω σαφέστερος· […] ὅπως εἶναι κακὸ ἡ κοιλία νὰ κατέχει ἀποκλειστικὰ τὶς τροφὲς καὶ νὰ μὴ τὶς διανέμει στὰ ὑπόλοιπα μέλη, βλάπτοντας ὁλόκληρο τὸ σῶμα, ἴδια εἶναι καὶ ἡ κακία τῶν πλεονεκτῶν: νὰ κατακρατοῦν δηλαδὴ ὅ,τι διαθέτουν μόνο γιὰ τὸν ἑαυτό τους. Αὐτὸ καταστρέφει καὶ τοὺς ἑαυτούς τους καὶ τοὺς ἄλλους.

 

ἅγ. Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, Ὁμιλία Ι´ εἰς τὴν Α´ πρὸς Κορινθίους

ΗΜΕΡΑ ΕΟΡΤΗΣ ΤΩΝ ΤΡΙΏΝ ΙΕΡΑΡΧΏΝ

Τους Τρεις μεγάλους Ιεράρχες που ο Κάουτσκι και η Ρόζα Λούξεμπουργκ τους ανέφεραν ως άξιους μελέτης για την  πρόταση  τους στην οργάνωση της κοινωνικής ζωής και που με τόση ευκολία οι ηγήτορες της πολιτείας μας ουσιαστικά κατάργησαν την ημέρα της κοινής εορτής τους. 

Με τόση ευκολία κατάργηση μιας παράδοσης, 16 αιώνες από τον εγκόσμιο βίο τους, 10 αιώνες από την καθιέρωση της εορτής και 200 χρόνια από την καθιέρωση της σχολικής εορτής στο νεοελληνικό κράτος, όταν μεταφέρθηκε η εορτή από το προγενέστερο παράδειγμα της οθωμανοκρατούμενης Σμύρνης όπου πρωτοεορτάστηκε ως ημέρα αφιερωμένη στην παιδεία.

ΠΗΓΗ-Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

“Ὁ τιμουλκῶν σῖτον, δημοκατάρατος”

Του Θανάση Ν. Παπαθανασίου 

Παραθέτω απόσπασμα από τον Μέγα Βασίλειο, μιας και σήμερα είναι των τριών Ιεραρχών. Μοιάζει με γράμμα προς τους διαχειριστές της επισιτιστικής κρίσης (ή της ετοιμασίας της επισιτιστικής κρίσης) και τα τσαλίμια τους για την μεγιστοποίηση του κέρδους με προφάσεις χίλιες δυο (υπενθυμίζω ότι περίεργες ανατιμήσεις είχαν σκάσει μύτη πριν από τον πόλεμο στην Ουκρανία). Και φυσικά δεν είναι τσαλίμια ατομικά! Ένα ολόκληρο, παγκοσμιοποιημένο σύστημα έχει αυτή την αθλιότητα ως κανονική του λειτουργία!

. 

«Μην αυξάνεις τις τιμές ανεβάζοντάς τες μόλις ο κόσμος πέσει σε ανάγκη. Μην περιμένεις να λείψει το σιτάρι για να ανοίξεις τις σιταποθήκες σου. Όποιος ακριβαίνει το σιτάρι, έχει την κατάρα του κόσμου. Μην περνάς τον λιμό για χρυσάφι, και τις στερήσεις της κοινωνίας για δική σου καλοπέραση. Μην καπηλεύεσαι τις συμφορές των ανθρώπων, μην κάνεις την οργή του Θεού ευκαιρία να πλουτίσεις. Αποβλέπεις στον χρυσό και δεν βλέπεις τον αδερφό. Ξέρεις καλά να διακρίνεις τα γνήσια από τα πλαστά χρήματα, αγνοείς όμως τον αδερφό σου, παρόλο που βρίσκεται σε ανάγκη. Η ομορφιά του χρυσαφιού σε υπερευχαριστεί, δεν λογαριάζεις όμως πόσοι στεναγμοί φτωχών σε ακολουθούν».

Όχι στην υποβάθμιση της γιορτής των Τριών Ιεραρχών

Από το Γραφείο Τύπου της ΧΔ

Την υποβάθμιση και περιθωριοποίηση του εορτασμού των Τριών Ιεραρχών στα σχολεία, καταγγέλλει το Κίνημα της Χριστιανικής Δημοκρατίας, με την ακόλουθη ανακοίνωση:


1. Το Κίνημα της Χριστιανικής Δημοκρατίας έχει καταδικάσει από τη πρώτη στιγμή την επιλογή της Υπουργού Παιδείας Νίκης Κεραμέως, την ημέρα της εορτής των Τριών Ιεραρχών στις 30 Ιανουαρίου, το σχολείο να λειτουργεί κανονικά και να πραγματοποιείται το ωρολόγιο πρόγραμμα των μαθημάτων της ημέρας. Το γεγονός ότι προβλέπεται στο ως άνω πλαίσιο η πραγματοποίηση ολιγόωρων εορταστικών εκδηλώσεων, δεν αναιρεί την ανεπίτρεπτη υποβάθμιση και περιθωριοποίηση της σχολικής αυτής εορτής, η οποία έχει προκληθεί επί Υπουργίας Νίκης Κεραμέως.

2. Η επιλογή αυτή αντιγράφει τη νεοφιλελεύθερη μεθόδευση της κατάργησης της Κυριακής αργίας, με την έναρξη της λειτουργίας των καταστημάτων στις 11 π.μ.. Με βάση την οποία, όλως υποκριτικώς, αφήνεται ένα δίωρο για όσους θέλουν να παραστούν στη Θεία Λειτουργία. Όμως, η αργία στην πράξη καταργείται, και αυτό είναι πρακτική αντιορθόδοξη και αντιχριστιανική, αφού η Κυριακή αργία συνδέεται άμεσα με την αφιέρωση της όλης ημέρας της Ανάστασης στο Θεό. Όπως διευκρινίζουν οι Πατέρες της Εκκλησίας, η μέρα αυτή έχει να κάνει με την ξεκούραση και την αναψυχή του ανθρώπου, καθώς και με ποικίλα δυνατά έργα ευποιΐας. Το ίδιο ίσχυε στα σχολεία μας για την 30ή Ιανουαρίου, όσον αφορά στους Τρεις Ιεράρχες, διότι πρόκειται για μια μέρα συλλογικής μνήμης τριών από τους πλέον κορυφαίους αγίους της Ορθόδοξης πίστης μας.

Η σύναξη των από πάνω

Το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ επιχειρεί να προωθήσει την ολοκληρωτική κυριαρχία τους επί της υπόλοιπης ανθρωπότητας

του Ερρίκου Φινάλη

«Από το Νταβός θα λείπουν οι ισχυροί ηγέτες και το χιόνι», έγραφαν στις αρχές της εβδομάδας πολλά διεθνή ΜΜΕ -και το ίδιο αντέγραφαν τα ελληνικά- αναφερόμενα στην ετήσια σύναξη της διεθνούς ελίτ στις ελβετικές Άλπεις, που επισήμως αποκαλείται Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ (WEF). Ίσως ήταν μια προσπάθεια να μειωθεί η εντύπωση της κοινής γνώμης ότι μια χούφτα δυνατοί δίνουν γραμμή για το πώς και πόσο θα μαυρίσει κι άλλο το μέλλον της ανθρωπότητας. Καλού-κακού πάντως, τα σοβαρά ΜΜΕ κατήγγελλαν ταυτόχρονα και τους «συνωμοσιολόγους που οργιάζουν», ενώ στην πραγματικότητα οι πλούσιοι και ισχυροί απλώς συναντιούνται για να επιλύσουν τα παγκόσμια προβλήματα -αυτό τόνισε μεταξύ άλλων το Associated Press…

Όπως επισημαίνει όμως ο Τόμας Φάτσι στο κατατοπιστικότατο άρθρο του που δημοσιεύουμε εδώ, «δεν υπάρχει τίποτα συνωμοτικό στο WEF»: αυτή η σύναξη των ελίτ δεν κρύβει ότι στόχος της είναι να αφαιρέσει την εξουσία λήψης αποφάσεων από εκλεγμένες κυβερνήσεις -που, έστω και θεωρητικά, δίνουν λόγο στους πολίτες- και να τη μεταβιβάσει στους «καταλληλότερους» να μας εξουσιάζουν μέσω ενός είδους… διεθνούς ΣΔΙΤ (Σύμπραξη Δημόσιου-Ιδιωτικού Τομέα). Οπωσδήποτε, ο στόχος βρίσκεται σε πορεία υλοποίησης, παρά τα τεράστια προβλήματα, ίσως και τη διάσπαση, που αντιμετωπίζει η καθοδηγούμενη από τη Δύση παγκοσμιοποίηση, αφότου ένα ασταθές και ετερογενές αλλά υπαρκτό μπλοκ διεθνών και περιφερειακών δυνάμεων αμφισβητεί ανοιχτά πια τη διεθνή ηγεμονία των ΗΠΑ και των συμμάχων τους.

Μάλιστα το εύρος του στόχου απλώνεται αφού, όπως επεσήμαινε ο Μάρτιν Γούλφ, αναλυτής των Financial Times, ζούμε σε «εποχή πολιτισμικών πολέμων, πολιτικών ταυτότητας, εθνικισμού και γεωπολιτικής αντιπαλότητας, με την τεχνολογία να συνεχίζει τον μετασχηματισμό του κόσμου, με έκρηξη των διασυνοριακών online αλληλεπιδράσεων και της τεχνητής νοημοσύνης, και με την πολιτική να παίρνει την πρωτοκαθεδρία από την οικονομία». Με άλλα λόγια, στόχος είναι η πλήρης κυριαρχία των ελάχιστων επί της υπόλοιπης ανθρωπότητας, όχι απλά καταργώντας κάθε επίφαση δημοκρατίας και κάθε υπόλειμμα εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας, αλλά ακόμη και «μεταπλάθοντας» την ανθρώπινη φύση μέσα από την εμπορευματοποίηση των πάντων, τη διάλυση της κοινωνικότητας και τον διχασμό της κοινωνίας.

Παζάρια, φόβοι και αστειότητες σε πολεμικό φόντο

Κατά τα άλλα, το φετινό Νταβός είναι το δεύτερο από το οποίο απουσιάζει η Ρωσία -τα στέκια των Ρώσων ολιγαρχών και κρατικών στελεχών στο ελβετικό χιονοδρομικό κέντρο έχουν πλέον καταληφθεί από τους αντίστοιχους Ουκρανούς, που «απαιτούν» μεγαλύτερη πολιτική, οικονομική και στρατιωτική ενίσχυση. Ενθουσιωδώς ανταποκρίθηκε ο επικεφαλής του ΝΑΤΟ Στόλτενμπεργκ, δηλώνοντας στο WEF ότι «θα ενισχύσουμε την Ουκρανία με βαρέα και πιο σύγχρονα όπλα» διότι «η δημοκρατία πρέπει να νικήσει την τυραννία»… Από κοντά κι ο Πολωνός πρόεδρος Αντρέι Ντούντα: «Είναι ζωτικής σημασίας να στείλουμε στην Ουκρανία σύγχρονα άρματα μάχης και πυραύλους». Την ίδια ώρα βέβαια ένας άλλος υψηλός προσκεκλημένος του WEF, ο Γερμανός καγκελάριος Σολτς, απέφευγε κάθε σχετικό σχολιασμό, κάνοντας τον Πολωνό πρωθυπουργό Ματέους Μοραβιέτσκι να απειλεί δημοσίως ότι θα στείλει γερμανικής κατασκευής τανκς Leopard και χωρίς την άδεια της Γερμανίας…

Η ιδεολογία του Νταβός δεν τα πάει καλά

από Mathieu Bock-Côté

Το Φόρουμ του Νταβός πραγματοποιείται αυτή την εβδομάδα.

Αυτή η συνάντηση στα ελβετικά βουνά ήταν για μεγάλο χρονικό διάστημα η σύνοδος κορυφής των υπέρμαχων της απεριόριστης παγκοσμιοποίησης.

Οι ηγέτες του κόσμου συναντήθηκαν εκεί για να μοιραστούν τις αναλύσεις και τις διαγνώσεις τους σχετικά με την τρέχουσα κατάσταση στον πλανήτη και για να εξετάσουν τα επόμενα βήματα της παγκοσμιοποίησης, την οποία θεώρησαν ως τη φυσική πρόοδο της ανθρωπότητας. Αυτή ήταν η κυρίαρχη ιδεολογία της δεκαετίας του 1980, του 1990, του 2000 και ακόμη και του 2010. Ας την ονομάσουμε, για τους σκοπούς αυτής της στήλης, την ιδεολογία του Νταβός, η οποία καθοδηγείται από το ιδανικό ενός κόσμου χωρίς σύνορα, όπου θα κυριαρχεί αυστηρά η αγορά και το διεθνές δίκαιο, όπου η ριζοσπαστικότητα θα εκλαμβάνεται οριστικά ως παθολογία και όπου ο καθένας θα καλείται να γίνει παγκόσμιος πολίτης.

Παγκοσμιοποίηση

Αλλά αυτή την εβδομάδα, οι Νταβοσιανοί, όπως ονομάζονται, δεν τα πάνε πολύ καλά.

Στην πρώτη συνάντησή τους μετά το COVID, αναγκάζονται να παραδεχτούν ότι η παγκοσμιοποίηση δεν πάει πλέον καλά.

Αυτός είναι πιθανώς ο λόγος για τον οποίο συγκεντρώθηκαν γύρω από το θέμα “συνεργασία σε έναν κατακερματισμένο κόσμο”.

Ο πόλεμος στην Ουκρανία, η άνοδος της Κίνας, η επιστροφή του προστατευτισμού στις Ηνωμένες Πολιτείες, η μεταναστευτική κρίση, το λαϊκιστικό κύμα στην Ευρώπη είναι αρκετά για να καταστήσουν σαφές ότι ο κόσμος είναι βαθιά διχασμένος και ότι καμία παγκόσμια διακυβέρνηση δεν μπορεί να σχεδιαστεί σοβαρά σε αυτό το πλαίσιο.

Οι άνθρωποι του Νταβός ανακαλύπτουν και κάτι άλλο: η οικονομία δεν είναι η μόνη που υπαγορεύει την πορεία του κόσμου.

Ποιοί μένουνε Ευρώπη;

Ιωάννης Σαΐνης

Από το 1922 ήδη, ο Γάλλος διανοούμενος Paul Valery, δίνει τον ορισμό του Ευρωπαίου: "Ευρωπαίος, είναι αυτός που γνώρισε και στηρίχθηκε στην αρχαιοελληνική ορθολογιστική σκέψη, στη νομοθετική ρωμαϊκή προσφορά και στην ιουδαιοχριστιανική πνευματικότητα". 

"Εκεί όπου, συνεχίζει ο Valery, έχει απήχηση το όνομα του Μωυσή, του Αποστόλου Παύλου, του Πλάτωνα και του Σωκράτη, του Κικέρωνα και του Οράτιου, εκεί είναι Ευρώπη".

Τα τρία αυτά συστατικά δεν αναμίχθηκαν στο μπλέντερ παράγοντας έναν αηδιαστικό παχύρευστο χυλό- συνέβη και αυτό κάποιες στιγμές στην πολυκύμαντη Ιστορία της Ευρώπης- αλλά ζυμώθηκαν, με την πάροδο του Χρόνου, σε κάτι που δεν είναι, ούτε ακριβώς Χριστιανικό, ούτε Ιουδαϊκό, ούτε αμιγώς Ρωμαϊκό ή Ελληνικό.

Έτσι αναδείχτηκε τελικά κάτι νεοφανές στην ανθρώπινη Ιστορία, ο Ευρωπαϊκός πολιτισμός, προπύργιο της Δημοκρατίας, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του Παγκόσμιου πολιτισμού.

Οι εχθροί του Ευρωπαϊκού πολιτισμού βρίσκονται, τοπικά, τόσο εκτός αυτού, όσο και εντός του. 

Και θαυμαστές του Ευρωπαϊκού πολιτισμού επίσης βρίσκονται, τόσο εντός του (τοπικά), όσο και εκτός του. Γιατί ο Ευρωπαϊκός πολιτισμός δεν είναι κυρίως τόπος, είναι κυρίως τρόπος θέασης του Κόσμου, όπως όλοι οι πολιτισμοί.

Συλλυπητήρια για τον Μανώλη

Παναγιώτης Λαφαζάνης-ΔΗ.Κ.Ε.Α:

Αποχαιρετούμε ένα μεγάλο δημοκράτη, έντιμο πατριώτη, παλαίμαχο αγωνιστή, τον Μαν.Μηλιαράκη Λαφαζάνης-ΔΗ.Κ.Ε.Α εκφράζουν την βαθύτατη θλίψη τους για την απώλεια του Μανώλη Μηλιαράκη και τα θερμά συλλυπητήριά τους στην Χριστιανική Δημοκρατία και την οικογένειά του.

https://iskra.gr/lafazanis-di-k-e-a-apochairetoume-ena-megalo-dimokrati-entimo-patrioti-palaimacho-agonisti-ton-man-miliaraki/

Δημοκρατικό Κοινωνικό Κίνημα (ΔΗ.Κ.ΚΙ)

Έφυγε από τη ζωή ο Μανώλης Μηλιαράκης, πρώην πρόεδρος της Χριστιανικής Δημοκρατίας και εκδότης της εφημερίδας Χριστιανική.
Αιωνία του η μνήμη.
Το ΔΗ.Κ.ΚΙ., αποχαιρετά με μεγάλη λύπη τον συναγωνιστή.
Αγωνίστηκε κατά της χούντας, υπέρ των εθνικών θεμάτων, για την κοινωνική δικαιοσύνη την Ελληνική παιδεία και τον πολιτισμό. Εντυπωσίαζε η νηφάλια και ανιδιοτελής σκέψη του, η καλοσύνη, η ευγένεια και το απαράμιλλο ήθος του.

Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο (Ε.ΠΑ.Μ)

Αγαπητοί φίλοι στη Χριστιανική Δημοκρατία

Αν κι εσύ νιώθεις πως είσαι πρωταγωνιστής ταινίας δυστοπίας, πειραματόζωο σε σκοτεινό εργαστήριο… Μη φοβάσαι!

Δες και ΕΔΩ:
Περί Αξιολόγησης….

Αν κι εσύ νιώθεις πως είσαι πρωταγωνιστής ταινίας δυστοπίας, πειραματόζωο σε σκοτεινό εργαστήριο… Μη φοβάσαι!

Ομάδα Πειραματόζωων Εκπαιδευτικών

Δεν είσαι ο/ η μόνος/ η, δεν είσαι μόνος/ η! Εγκλωβισμένοι/ ες είμαστε όλοι/ ες μας τα τελευταία 20 και πλέον χρόνια. Οι διαχειριστές μας αλλάζουν “επιστημονικές” ποδιές και ασκούν πάνω μας οποιαδήποτε “καινοτομία” περιμένοντας να δουν μέχρι που αντέχουμε. Μας τραβάνε, μας κοπανάνε, δοκιμάζουν συνταγές. Όμως δε φτάνει μόνο αυτό. Ήρθε επιτέλους η ώρα που θα μετρήσουν τις επιδόσεις μας! Η λαμπρή αυτή μέρα που θα καθίσουν σε μία γωνία, θα βγάλουν μία λίστα και θα αρχίσουν να σημειώνουν:πόσο καλά τρέχεις;
πόσο φρόνιμα συμπεριφέρεσαι;
πόσο αντέχεις την πίεση;
πόσο σωστά σκέφτεσαι;

Φυσικά, θα προσπαθήσουν να μας πείσουν πως η μεζούρα τους είναι σωστά φτιαγμένη και δεν πρέπει να ανησυχούμε. Εκείνοι γνωρίζουν καλύτερα τι πρέπει να κάνουμε. Εμείς δεν πρέπει να φέρουμε αντίρρηση. Η μεζούρα έχει όνομα και υπογραφή, λέγεται “Νόμος 4823/ 2021” και τον υπογράφουν επιφανείς και άξιοι άνθρωποι του τόπου μας, ανάμεσα σε άλλους και η υπουργός Παιδείας Νίκη Κεραμέως (δικηγόρος στο επάγγελμα με οικογενειακή παράδοση στο χώρο και διεθνείς γνωριμίες). Πρόκειται για ανθρώπους που γνωρίζουν καλύτερα από τον καθένα/ καθεμία μας και είναι καλό να τους υπακούσουμε. Να δεχτούμε την ετυμηγορία τους και να κάτσουμε φρόνιμα αν θέλουμε μια θεσούλα σε αυτό το όμορφο εργαστήριο πειραμάτων (βλ. στο τέλος του κειμένου τις ακριβείς μονάδες μέτρησης της εν λόγω μεζούρας).

Η λαμπρή μέρα, λοιπόν, είναι εδώ! Ξεκινάει το μέτρημα με τη μεζούρα! Στο εργαστήριο που μας μάθανε να ζούμε δε θα είμαστε πια όλοι ίσοι και όμοιοι! Θα χωριστούμε σε 4 κατηγορίες:οι εξαιρετικοί/ ες
οι πολύ καλοί/ ες
οι ικανοποιητικοί/ ες και
οι μη ικανοποιητικοί/ ες.

Στο εργαστήριο θα έρθουν καλοντυμένοι/ες εντολοδόχοι, που δουλεύουν χρόνια στα γραφεία των εργαστηρίων μας, θα βγάλουν μία λίστα και θα σημειώσουν την απόδοσή μας. Οι συνθήκες κάτω από τις οποίες ζούμε δε θα ληφθούν υπόψη, εκείνη τη μέρα πρέπει να δώσουμε τον καλύτερό μας εαυτό. Να σταθούμε προσοχή και να πούμε με στόμφο τα σπουδαία μας επιτεύγματα στη διδασκαλία.

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ

23 Ιανουαρίου 2023

από Βασίλης Βιλιάρδος

Το πρόβλημα, ειδικά με τα κόκκινα δάνεια πρώτης κατοικίας, θα μπορούσε να επιλυθεί πολύ εύκολα από την αρχή, με το αμερικανικό μοντέλο του 1933. Το σωστό εργαλείο είναι το κυπριακό ή το ισπανικό μοντέλο – να δοθεί η δυνατότητα στο δανειολήπτη να αγοράσει το σπίτι του στην τιμή που το αγόρασε το εκάστοτε fund, συν τους τόκους, τα έξοδα και ένα φυσιολογικό κέρδος. Το ιδιωτικό χρέος είναι πάνω από 410 δις €, εκ των οποίων πάνω από 260 δις € κόκκινο. Από το κόκκινο απέναντι στο δημόσιο που έχει δημιουργηθεί από τα μνημόνια, θα πρέπει να αφαιρεθούν οι τοκογλυφικοί τόκοι (=της τάξης του 8,5%) και οι προσαυξήσεις – καθώς επίσης να πληρωθεί το υπόλοιπο σε 120 δόσεις, με τόκο ίσο με αυτόν που πληρώνει το κράτος.

.

.

Η συνέντευξη και οι απαντήσεις

Η σημερινή συνέντευξη του πρωθυπουργού, με το διαχωρισμό της σε διάφορες ενότητες –  όπου μετά από κάθε μία, ακολουθούν με πλάγια γράμματα οι απαντήσεις επιγραμματικά.

Δημοσιονομικά περιθώρια

Τον Φεβρουάριο προσδιόρισε ο πρωθυπουργός ως τον κρίσιμο μήνα που θα διαπιστωθεί ποια είναι τα δημοσιονομικά περιθώρια για νέα μέτρα στήριξης, τονίζοντας ότι αν προκύπτει προσωρινός δημοσιονομικός χώρος θα διατεθεί για προσωρινά μέτρα και αν υπάρχει μόνιμος σε μόνιμου χαρακτήρα παρεμβάσεις.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης στη συνέντευξη τύπου για την οικονομία εμφανίστηκε αισιόδοξος ότι «είδαμε τα χειρότερα» σε ότι αφορά τις τιμές στο ράφι αναγνωρίζοντας ότι αυτό είναι το νούμερο ένα πρόβλημα για τα νοικοκυριά.

Σε ότι αφορά το δημόσιο εξήγγειλε νέο ενιαίο μισθολόγιο για το 2024, ενώ για τη βιομηχανία που ζήτησε παρέμβαση για να αντιμετωπίζει τον «υπαρξιακό κίνδυνο», παρέπεμψε στην ανάγκη να υπάρξει «ευρωπαϊκή απάντηση».

Απαντήσεις

(α) Πώς είναι δυνατόν να έχει δημοσιονομικό χώρο ένα κράτος που παράγει μόνο ελλείμματα (=ζημίες) και χρέη; Μπορεί μία επιχείρηση που έχει συνεχώς ζημίες, να αναφέρεται σε περισσότερες δαπάνες; Εάν έχει έξοδα παραπάνω από τα έσοδα της η Ελλάδα, οπότε ελλείμματα (γράφημα), δεν θα τα πληρώσουν κάποια στιγμή οι Έλληνες;

(β) Ο πληθωρισμός το 2023 υπολογίζεται από την κυβέρνηση στο 5% – ο οποίος θα είναι επί πλέον του 9,5% περίπου του 2022. Όσον αφορά τα τρόφιμα, ήταν ήδη στο 15,48% το Δεκέμβριο του 2022, πάνω από το Δεκέμβριο του 2021 (γράφημα). Πώς είναι δυνατόν λοιπόν να έχουμε δει τα χειρότερα στο ράφι; Πώς θα καλύψουν οι Έλληνες την απώλεια εισοδημάτων από τον πληθωρισμό της τάξης του 15% για το 22/23, με τους μισθούς καθηλωμένους;

Πληθωρισμός στα τρόφιμα

(γ) Σχετικά με τη βιομηχανία, θα περιμένουμε την ευρωπαϊκή επέμβαση; Βοήθεια από τους άλλους δηλαδή, ως συνήθως; Ακόμη και να υπάρξει, δεν πρέπει να κάνουμε κάτι και εμείς, αφού η εναπομένουσα βιομηχανία μας καταρρέει, όπως άλλωστε και ο πρωτογενής μας τομέας; Για παράδειγμα, μόνο στην κεντρική Μακεδονία που παρήγαγε το 60% του ελληνικού γάλακτος από 6.000 παραγωγούς, έχουν πια απομείνει περί τους 1.800 – με τους 400 να έχουν εγκαταλείψει την παραγωγή τους μόνο τον τελευταίο χρόνο.

Η ακρίβεια

Όψεις της κινεζικής διανόησης

από Ευάγγελος Κοροβίνης

Στο παρόν άρθρο θα εκτεθούν περιληπτικά οι απόψεις ενός γνωστού στην κοινή γνώμη της Κίνας διανοούμενου, καθηγητού σε πανεπιστήμιο της Σαγκάης, που διατυπώνει με παρρησία τις αποκλίνουσες απόψεις του χωρίς να ανήκει όμως στην ομάδα των αντιφρονούντων φιλελευθέρων, οι οποίοι υιοθετούν ως αδιαφιλονίκητο πρότυπο το δυτικό παράδειγμα. Γίνεται λόγος για τον Xu Jilin.

Σε αντίθεση με αρκετούς Κινέζους διανοούμενους που προβάλλουν την Κίνα ως αξεπέραστο μοντέλο ταχείας οικονομικής ανάπτυξης και αποτελεσματικής διακυβέρνησης σε έναν μετααμερικανικό κόσμο, ο Xu Jilin είναι μεν και αυτός υπερήφανος για τα κινεζικά επιτεύγματα των τελευταίων δεκαετιών, αλλά ανησυχεί για την πνευματική ατμόσφαιρα λατρείας του κράτους και προπαντός για την ευθραυστότητα της κινεζικής ανόδου, καθώς η οικονομική απογείωση της Κίνας συνοδεύεται από ένα ηθικό και πνευματικό κενό.

Ο Μαοϊσμός, πράγματι, απαξίωσε τον κομφουκιανισμό χαρακτηρίζοντας τον ως φεουδαρχικό κατάλοιπο. Στην συνέχεια και η ίδια η επαναστατική κουλτούρα της μαοϊκής περιόδου αμφισβητήθηκε, μετά τις υπερβολές και την αποτυχία της πολιτιστικής επανάστασης. Το κενό που άφησαν πίσω τους αυτές οι εξελίξεις συγκαλύπτεται σήμερα ανεπαρκώς από την ποπ κουλτούρα και τον καταναλωτισμό, αλλά και από έναν αβαθή εθνικισμό.

Ο Xu Jilin βρίσκεται ακριβώς σε αντιπαράθεση όχι μόνον με τους φιλελεύθερους αλλά και με την κρατικιστική αριστερά και την νεοκομφουκιανή δεξιά, που υμνούν και εξαίρουν την κινεζική μοναδικότητα. Προσπαθεί να επεξεργασθεί, με βάση την κινεζική παράδοση, έναν νέου τύπου οικουμενισμό που να είναι συμπεριληπτικός όπως ο προνεωτερικός, όχι όμως και πατερναλιστικός. Επιχειρεί επίσης να προσδιορίσει μια θέση για τον κομφουκιανισμό στην δημόσια ζωή της σύγχρονης Κίνας.

Ο Xu Jilin πιστεύει ότι ο πατριωτισμός και η εθνική υπερηφάνεια αρκετών Κινέζων διανοούμενων στηρίζεται σε άγνοια ή έστω σε παρανάγνωση της κινεζικής ιστορίας, Ότι είναι προϊόν της εθνοκρατικής μετάλλαξης της Κίνας και των στενών οριζόντων και επιδιώξεων του κινεζικού έθνους-κράτους αποκλειστικά για πλουτισμό και διεύρυνση της ισχύος του. Ότι εν τέλει είναι μια υπερηφάνεια για το γεγονός ότι η Κίνα έπαιξε το παιχνίδι της οικονομικής ανόδου σύμφωνα με τις δυτικές προδιαγραφές και ότι παραμένει εκκρεμής, εδώ και πάνω από έναν αιώνα, η διαμόρφωση μιας εναλλακτικής, προς την δυτική, νεωτερικότητας με κινεζικά χαρακτηριστικά.

***

Ο εθνοκρατισμός εισέδυσε στην Κίνα ως πνευματικό και πολιτικό κίνημα στα τέλη του 19ου αιώνα και στις αρχές του 20ου. Την περίοδο αυτή υψώθηκαν για πρώτη φορά φωνές που καλούσαν τον λαό της Κίνας να «σπάσει τους δεσμούς» του με την πατερναλιστική οικογένεια και το προνεωτερικό κράτος που διακρίνονταν επίσης από μια πατερναλιστική ηθική. Για πολλούς Κινέζους εκσυγχρονιστές, έκτοτε, ολες οι ενδιάμεσες ομάδες μεταξύ του εαυτού και της ανθρωπότητας, όπως η οικογένεια, οι τοπικές κοινότητες, το παραδοσιακό κράτος κ.λ.π είναι «είδωλα». Προς χάριν της ανθρωπότητας καλούνται όλοι να καλλιεργήσουν έναν «αληθινό εαυτό» απαλλαγμένο από την λατρεία αυτών των «ειδώλων».

Ο «Γ΄ Παγκόσμιος πόλεμος» μαίνεται.

50 Χώρες υπό τις ΗΠΑ συγκρούονται με την ΡΩΣΙΑ.

από Γιώργος Ρωμανός

Ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι ουσιαστικά ένας «Γ΄ Παγκόσμιος Πόλεμος». 50 χώρες της Δύσης εκ των οποίων 30 χώρες του ΝΑΤΟ με 3 πυρηνικές δυνάμεις: Αμερική, Γαλλία, Αγγλία, συγκρούονται με 1 χώρα, την Ρωσία, από τις 24 Φεβρουαρίου 2022.

Ο πλανήτης χωρίστηκε σε δύο στρατόπεδα. Από την διαρκώς συνεχιζόμενη κλιμάκωσή του θα εξαρτηθεί αν θα φύγουν και τα εισαγωγικά από το «Γ΄ Παγκόσμιος Πόλεμος».

Ο όρος προκαλεί αμηχανία στις κυβερνήσεις της Δύσης που προτιμούν να μιλούν για έναν «Ευρωπαϊκό Πόλεμο» και για «ρωσική εισβολή και κατοχή στην Ουκρανία», ενώ αυτό είναι η δική τους εκδοχή.

Η μέχρι σήμερα αποσιώπηση του όρου δεν αλλάζει την ουσία των πραγμάτων που έχουν ισχυρό ιστορικό προηγούμενο. Εφιαλτικά πανομοιότυπος με τον εν εξελίξει στην Ουκρανία ήταν και ο πόλεμος που ξεκίνησε το 1914. Κι εκείνος αρχικά ονομάστηκε «Ευρωπαϊκός Πόλεμος» και κατόπιν «Μεγάλος Πόλεμος» (αγγλ. the Great War, γαλλ. Grande Guerre).

Ωστόσο ο Χέκελ, συνειδητοποίησε τι ακριβώς συνέβαινε στον πλανήτη και, στις 20 Σεπτεμβρίου 1914, χρησιμοποίησε πρώτος τον όρο Α΄ΠΠ, λέγοντας επί λέξη στο ραδιοφωνικό δίκτυο «The Indianapolis Star», ότι: «δεν υπάρχει αμφιβολία πως η πορεία και ο χαρακτήρας του επίφοβου «Ευρωπαϊκού Πολέμου» […] θα γίνει ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος με την πλήρη έννοια της λέξης».

Αλλά ποια είναι σήμερα αυτή η «πλήρης έννοια της λέξης», για τον «Γ΄ΠΠ» μέσα στα αχαρτογράφητα νερά των αλλεπάλληλων παγκόσμιων κρίσεων που αλλάζουν τον πλανήτη;

Τα αίτια που τον προκάλεσαν ήταν πολλά, ωστόσο κορυφαίο ήταν το ότι διακυβεύεται η ισχύς και η μονιμότητα της οικονομικής και της κυρίαρχης πολιτικής τάξης (με αυτή τη σειρά…) που έχει εδραιωθεί και στις δύο όχθες του Ατλαντικού, σε ΗΠΑ και Ευρώπη, μετά από δύο παγκόσμιους πολέμους.

Το διακύβευμα βεβαιώνει κατηγορηματικά και ο Λάρι Φινκ, Διευθύνων Σύμβουλος και Πρόεδρος της Black Rock, του μεγαλύτερου διαχειριστή περιουσιακών στοιχείων στον κόσμο, που ελέγχει περισσότερα από 10 τρισεκατομμύρια δολάρια.

Η ΡΟΖΑ ΤΗΣ ΕΠΑΝΆΣΤΑΣΗΣ

Του Γιάννη Κιουλέκα

Μία σπουδαία ιστορική επαναστατική προσωπικότη- τα. Οι χριστιανικοί λαοί τής Μικράς Ασίας τής οφείλουν πολλά γιατί τούς υπερασπίστηκε γράφοντας την αλήθεια... 

Τα κείμενα της πού οφείλουν να διαβάσουν όλοι οι Μικρασιάτες  μεταφράστηκαν στα ελληνικά το 1985. Σχεδόν 70 χρόνια μετά πού γράφτηκαν! Για πρώτη φορά δημοσιεύθηκαν από το περιοδικό : "ΛΑΟΙ" ! (δεξιά φωτ.)

 

«Μια μέρα την είχα δει σε μια μικρή γερμανική πολιτεία, πάνου σε ένα τραπέζι, να μιλάει σε χιλιάδες εργάτες και πεινασμένους. Ήταν αδύναμη, σα ραχητική, φορούσε ένα παλιό σάλι, έτρεμε από το κρύο κι έβηχε. Μα ποτέ δεν θα ξεχάσω την κραυγή που τινάχτηκε από το ανεμικό της στόμα και ανέβηκε στον ουρανό: «Ελευθερία, φως, δικαιοσύνη. Να χαθούμε όλοι αδέλφια, για να σώσουμε της γης.»

Νίκος Καζαντζάκης για Ρόζα Λούξεμπουργκ.

Η κόκκινη Ρόζα δολοφονήθηκε σαν σήμερα. Να χαθούμε όλοι, αδέλφια, για να σώσουμε τη γη! Τα πιστεύω, τις ελευθερίες. Και τις αξίες μας

■

Ένα από τα ζητήματα που απασχόλησαν τη Λούξεμπουργκ ήταν το εθνικό ζήτημα που εκείνα τα χρόνια αναδεικνυόταν ως ένα από τα κεντρικά ζητήματα στην Ευρώπη και την Εγγύς Ανατολή. Το ερώτημα που είχαν κληθεί να αντιμετωπίσουν οι μαρξιστές διανοούμενοι ήταν έως ποιο σημείο θα μπορούσε να συμπορευτεί το εθνικό ζήτημα με το κοινωνικό και ποια θα έπρεπε να είναι η στάση του εργατικού κινήματος. Η Λούξεμπουργκ φαίνεται να έχει ξεκάθαρη άποψη για το θέμα αυτό και να ορίζει τους κανόνες λαμβάνοντας πάντα υπόψη τα συγκεκριμένα περιβάλλοντα, αλλά και το ρόλο που θα είχε το εθνικό κίνημα στο κάθε περιβάλλον:

Έτσι εκβιάζουν τους δανειολήπτες τα κοράκια των funds

Δες και ΕΔΩ: 

Πλειστηριασμοί: Χαμός στον Άρειο Πάγο. Υπέρ των funds τάχθηκε ο εισαγγελέας

Ο Σύλλογος Δανειοληπτών & Προστασίας Καταναλωτών Βορείου Ελλάδος απέστειλε χθες Τρίτη 24 Ιανουαρίου 2023, αναφορά στον Υπουργό Οικονομικών κ. Χρήστο Σταϊκούρα, σχετικά με τοκογλυφική συμπεριφορά “Εταιρείας Διαχείρισης Απαιτήσεων”.

Ο Σύλλογος παρουσιάζει ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα για το πως λειτουργούν τα «κοράκια» της αγοράς απέναντι σε δανειολήπτη. Εκβιάζοντας για την αρπαγή της πρώτης κατοικίας απαιτούν και λαμβάνουν υπέρογκα ποσά και μετά ξαναεκβιάζουν για αρπάξουν ακόμα περισσότερα διεκδικώντας ακόμα και μέρος των συντάξεων των γονιών του που είναι «εγγυητές» του δανειών. Και όλα αυτά με τις νομοθετικές «ευλογίες» της κυβέρνησης Μητσοτάκη που παρακολουθεί το φαινόμενο προς όφελος των «κορακιών»…

Ακολουθεί η αναφορά:

Κύριε Υπουργέ,

Από τα ΜΜΕ λαμβάνουμε τον τελευταίο καιρό την πληροφόρηση ότι η Κυβέρνηση και εσείς προσωπικά πιέζετε τα Τραπεζικά Ιδρύματα και τις “Εταιρείες Διαχείρισης Απαιτήσεων” να στηρίξουν τους δανειολήπτες και να προχωρούν σε όσο γίνεται ευνοϊκές, για τους τελευταίους, ρυθμίσεις. Παρόλα αυτά, στο Σύλλογο Δανειοληπτών & Προστασίας Καταναλωτών Βορείου Ελλάδος συνεχίζουν να φτάνουν εξακριβωμένες αναφορές για καταστάσεις με ακριβώς τα αντίθετα χαρακτηριστικά.

Πιο ειδικά, έχουμε στα χέρια μας πολλές περιπτώσεις όπου οι εν λόγω Εταιρείες φαίνεται να λειτουργούν ως τοκογλύφοι, χρησιμοποιώντας το δανεισμό ως αφορμή για να ξεκινήσουν εκβιασμό και οικονομική αφαίμαξη των πολιτών. Έχουμε ήδη καταθέσει αναφορές δανειοληπτών που γίνονται αποδέκτες τέτοιων παράλογων απαιτήσεων και ανήκουν σε εξαιρετικά ευαίσθητες ομάδες του Ελληνικού πληθυσμού, παλιννοστούντες ομογενείς από τη Σοβιετική Ένωση, σεισμόπληκτους, πυρόπληκτους ή πλημμυρόπληκτους. Τέτοιες αναφορές γίνονται και για τους υπόλοιπους συμπολίτες μας, όπως αυτή που ακολουθεί και απαιτεί, όπως θα διαπιστώσετε, την άμεση κινητοποίησή σας:

Πώς ο εθισμός στην οθόνη αλλοιώνει τη σκέψη των παιδιών

Η ΨΗΦΙΑΚΗ «ΔΙΑΠΛΑΣΗ» ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ

Η σχέση με το κινητό και το τάμπλετ ξεκινάει πριν από το σχολείο. Οι ειδικοί της εκπαίδευσης και της παιδικής υγείας βλέπουν ήδη τις επιπτώσεις της ψηφιακής ζωής στην πρόσληψη της γνώσης και τη συγκέντρωση

Πολλά παιδιά «παίζουν» με το τάμπλετ των γονιών τους ή διαθέτουν τα ίδια τάμπλετ ή κινητό ήδη από δύο ετών! 

Φωτ. GETTY IMAGES

Απόστολος Λακασάς

Διαστάσεις πανδηµίας λαμβάνει η έκθεση των παιδιών στις οθόνες των κινητών και των τάμπλετ από πολύ μικρή, ακόμη και τη βρεφική ηλικία. Παιδαγωγοί, εκπαιδευτικοί και ψυχολόγοι αρχίζουν ήδη να διαπιστώνουν τις μαθησιακές δυσκολίες που προκαλεί η ψηφιακή ζωή των παιδιών: Εχουν εθιστεί στο διαρκές και έντονο ερέθισμα που δίνουν οι συσκευές, είναι πια πολύ πιο δύσκολο να συγκεντρωθούν σε κάτι άλλο. Ο τρόπος με τον οποίο μαθαίνουν έχει αλλάξει, χάνουν το ενδιαφέρον τους για τα βιβλία, και όταν δεν είναι «συνδεδεμένοι» παραπονιούνται πως βαριούνται.

Η συνέχεια ΕΔΩ..

Η εορτή των Τριών Ιεραρχών

από

 Δημήτρης Μαυρόπουλος

 -

Η διαδρομή του εκκλησιαστικού σώματος που οδήγησε, κατά τον 11ο αιώνα, στην καθιέρωση της ενοποιημένης γιορτής των τριών ιεραρχών. Το πνευματικό και κοινωνικό πλαίσιο της εποχής. Τα εκκλησιολογικά ρεύματα που συγκεράζει η θέσπιση της ισότιμης, αυτής, αναφοράς.

Η, ευρύτερη, συνθετική λειτουργία της ευχαριστιακής βιοτής.

Η στάση των Πατέρων του 4ου αιώνα έναντι των κλασσικών ελληνικών γραμμάτων, και η επιβεβαίωσή της από τους Πατέρες του 11ου.

Ο Δημήτρης Μαυρόπουλος απαντά στις ερωτήσεις του Βασίλη Ξυδιά, μέσα στα πλαίσια της εκπομπής «Σήμερα είναι Κυριακή», από τον τηλεοπτικό σταθμό της ΕΤ1. Περίοδος 1989-90.

Η εκδίκηση των Βάρβαρων Γερμανικών φυλών και ο πόλεμος στην Ουκρανία – Ο άνθρωπος του Νεάντερνταλ «Mad Max», στόχος του Αγγλο/Σαξονικού Βαρβαριάτου.

Του

 

Ηλία Παπαναστασίου

 

 

 

Πολλοί αναγνώστες θα θυμούνται την ταινία «Mad Max» (No 1,2,3,4) με πρώτο έτος κυκλοφορίας το 1979 και στην οποία περιγράφεται ένας δυστοπικός κόσμος μετά από μια τεράστια κατακλυσμιαία καταστροφή, πιθανότατα πυρηνική. Θα θυμούνται τις μορφές κτηνάνθρωπων, τους πολέμους και τις αμείλικτες σφαγές των εναπομείναντων «ανθρώπων» που θύμιζαν ύαινες με ανθρώπινη μορφή, έτοιμοι να κατασπαράξουν ή και να κανιβαλίσουν τον αντίπαλό τους. Μια ταινία η οποία συνέχισε με τρία sequel έως το 2015. Αποκρουστική και ανατριχιαστική στη βία της, βάναυσα ρεαλιστική στην αφήγησή της, δραματικά προφητική στον επίλογό της. Γιατί;

 

 

 

Γιατί ποιος θα φανταζόταν το 1979, την «ρεαλιστική» προοπτική της, όταν πρωτοεμφανίστηκε η «Mad Max» No 1 με πρωταγωνιστή τον εξαιρετικό Μελ Γκίμπσον, εκπέμποντας σαν ταινία ένα βαθιά πεισιθανάτιο ύφος και «πνευματικό άρωμα» διαρκούς και απροσδιόριστου θανάτου – άγρια «πνευματικό», με μπαλτάδες, ηλεκτρικά πριόνια, δολοφονικά μαχαίρια κλπ.– μιας ερεβώδους δυστοπίας, πολύ «φαντασιακής» αλλά και τόσο «ρεαλιστικής» ; Πολύ «φαντασιακής», γιατί ποιος θα πίστευε πως 44 χρόνια μετά το 1979, όταν πρωτογυρίστηκε η ταινία, κινδυνεύουμε να ζήσουμε παρόμοιες σκηνές (όσοι καταφέρουμε να ζήσουμε); 

Ταυτόχρονα πολύ «ρεαλιστικής» γιατί εάν «ευοδωθούν» τα σχέδια των κυρίαρχων στην Αμερικανο/Ευρώπη Βάρβαρων Γερμανικών Φυλών δηλαδή του Αγγλο/Σαξονικού Βαρβαριάτου (Βαρβαριάτο, όπως «Προλεταριάτο», «Πρεκαριάτο» κλπ.), εάν δηλαδή προχωρήσουν έως το τέρμα σε ένα Παγκόσμιο Πυρηνικό Πόλεμο εξαφάνισης της Ρωσίας, τότε η αγέρωχη και γενναιόκαρδη χώρα των Ρως θα απαντήσει ανάλογα. Με αμείλικτα πυρηνικά πλήγματα, ανώτερων τεχνολογικά ρωσικών όπλων, η λεγομένη «Δύση» που είναι ένας μύθος, ουσιαστικά δηλαδή η Αμερικανο/Ευρώπη, θα εξαφανιστεί φροντίζοντας, όσο προλάβει, να καταστρέψει ένα επίσης τεράστιο τμήμα της Ρωσικής Επικράτειας. Ουσιαστικά μετά από ένα παρόμοιο πυρηνικό ολοκαύτωμα, αμφιβάλουμε εάν θα μείνει ζωντανό ένα 2–3% του παγκοσμίου ανθρωπίνου πληθυσμού. Πλην – ίσως– ενός σημαντικού ποσοστού της Αμερικανο/Ευρωπαϊκής Ελίτ που όμως θα κινδυνεύει να καννιβαλιστεί ζωντανή από τους περιφερόμενους και πεινασμένους επιζήσαντες που θα τρέφονται κυρίως από νεκρή ή ζωντανή ανθρώπινη σάρκα. Όσοι βεβαίως λίγοι ή ελάχιστοι επιζήσουν από τα θανατηφόρα και περιφερόμενα σε όλο τον πλανήτη, ραδιενεργά νέφη.

 

 

 

Σας φαίνονται «υπερβολικά», «εξωπραγματικά» ή «φαντασιακή κατασκευή» όλα τα παραπάνω; Μήπως «Λαϊκισμός» (Για να ευθυμήσουμε και λίγο...); Σκεφτείτε όμως πόσα τεχνολογικά επιτεύγματα επικίνδυνης και αμφίβολου προοπτικής (π.χ. τεχνητή νοημοσύνη, τεχνητό κρέας, τροφή από έντομα) πιστεύατε πως θα υλοποιηθούν, μόλις πριν 30 χρόνια ; Αλλά και πότε μετά την κρίση της Κούβας το 1962, αισθανθήκατε τόσο κοντά τον κίνδυνο ενός πυρηνικού ολοκαυτώματος όσο το 2022 και 2023; Πέρασαν 61 χρόνια μετά την «Κρίση της Κούβας» του 1962 για να αρχίσουμε να συνειδητοποιούμε, έστω μια μειοψηφία που όμως πληθύνεται, πως ο κίνδυνος Πυρηνικού Ολοκαυτώματος της Ανθρωπότητας δεν είναι απλώς «πιθανός» αλλά σχεδόν μαθηματικά δεδομένος εάν δεν σταματήσουμε την «Γερμανική(Αγγλο/Σαξονική) Παράνοια». Όμως η «παράνοια», οφείλεται μόνο σε στρατιωτικά αίτια, οικονομικά και κοινωνικά, ή μήπως οφείλεται και σε «ψυχοπαθολογικά αίτια, ιστορικού χαρακτήρα»; Αλήθεια, τι εννοούμε;

Ο χάρτης του Μπάιντεν στηρίζει τη "Γαλάζια Πατρίδα" και ελληνικός ενδοτισμός

Ο Γεώργιος Ρωμανός στο Ανοικτό Πανεπιστήμιο του Δήμου Ασπροπύργου 

Στα μονοπάτια της ψυχολογίας… Ανανέωση ή ενσωμάτωση

Στις μέρες μας – περισσότερο από άλλοτε – αναδύεται βασανιστική η ανάγκη να ανοικοδομηθεί η σχέση μεταξύ ψυχολογίας-ψυχοθεραπείας και κοινωνικής θεωρίας. Είναι τέτοια η πολιτισμική κρίση, που το ζήτημα αυτό αποκτά ανθρωπολογική σπουδαιότητα.

Αν αναλογιστούμε ότι η πολυεπίπεδη κρίση, παρουσιάστηκε, πρώτιστα ως οικονομική κρίση ενός συστήματος με απόλυτη κυριαρχία των ποσοτικών-υλιστικών αξιών, τότε η κάθε απόπειρα αλλαγής, χρειάζεται να αναδομήσει και πάλι τις αρχές, τη θεωρία και τη γλώσσα επικοινωνίας της. Η απόλυτη γλώσσα του οικονομισμού, αλλοίωσε αν δεν αλλοτρίωσε και τη γλώσσα της ψυχοθεραπείας, όλες τις προηγούμενες δεκαετίες. Ενδεικτικές –αν και όχι πάντα απόλυτα – της οικονομίστικης και ενίοτε «εμπορευματικής» λογικής είναι και οι συχνές «φράσεις»» της ψυχοθεραπείας : «μην αγοράζεις το πρόβλημά του», «επενδύω τα συναισθήματα μου», «δεν έχεις κάνει την αλλαγή κτήμα σου», «δίνεις – παίρνεις», «τι θα χάσεις, τι θα κερδίσεις», «ο επαγγελματίας», «ο πελάτης», «η υπηρεσία», «δεν εισπράττω αυτό που λες», «το χρειάζομαι, δεν το χρειάζομαι», «κόστος-όφελος», κ.α. Και βέβαια, το αντιφατικό είναι ότι η ορολογία αυτή, επεδίωκε να αποκόψει τη θεραπεία από μια «παραδοσιακή» αφετηρία, είτε δεξιού κερδοσκοπικού ορθολογισμού, είτε στεγνού αριστερού υλισμού!.

Ένας κριτικός προβληματισμός για τις νέες τάσεις ή σχολές ψυχοθεραπείας, ξεκίνησε από τη δεκαετία του ΄60. Την περίοδο εκείνη θεωρείτο δεδομένο, ιδιαίτερα στην αριστερή «ριζοσπαστική» σκέψη, ότι οι νέες αυτές προσεγγίσεις ήταν «επαναστατικές», επειδή απλά και μόνο, ξεπερνούσαν τον Φρόιντ ή επειδή μπολιάζονταν από το πνεύμα του μοντερνισμού της εποχής, που τρέφεται από μια μάλλον ψυχαναγκαστική απώθηση του παρελθόντος ή της παράδοσης : «Είμαι μοντέρνος, άρα υπάρχω».

Γ. Κοντογιώργης:Για το παρόν και το μέλλον του κόσμου

Η μανία του Ουελμπέκ με τον Σοπεγχάουερ

Πώς ο Μισέλ Ουελμπέκ ανακάλυψε τον Γερμανό φιλόσοφο, μετέφρασε και σχολίασε αποσπάσματα από το έργο του, δημιουργώντας έναν οδηγό πλεύσης για τον εαυτό του και τελικά για τη σύγχρονη ζωή.

Νίκος Μπακουνάκης

Ο Μισέλ Ουελμπέκ είναι ένας ακόμη συγγραφέας, από τους σημαντικότερους της εποχής μας, που έρχεται να προστεθεί στη μακρά σειρά καλλιτεχνών και δημιουργών οι οποίοι υποκύπτουν στην οδυνηρή σαγήνη της φιλοσοφίας του Σοπεγχάουερ.

ΛΕΝΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΕΡΜΑΝΟ φιλόσοφο Άρτουρ Σοπεγχάουερ (1788-1860) ότι η φιλοσοφία του, έτσι όπως αναπτύσσεται και αποτυπώνεται μέσα στα έξυπνα και γλαφυρά κείμενά του, τόσο διαφορετικά από τις «ασθμαίνουσες παραγράφους» των συγχρόνων του φιλοσόφων, «είναι σαν να ανοίγει ένα παράθυρο σε ένα πνιγμένο από τον καπνό δωμάτιο για να μπει μέσα ο καθαρός αέρας του πρωινού».

Δεν είναι τυχαίο ότι η φιλοσοφία του Σοπεγχάουερ εξακολουθεί να έλκει όσους ψάχνουν ένα νόημα στη ζωή, ανάμεσά τους πολλοί καλλιτέχνες, παρόλο που τη διατρέχει βαθύς πεσιμισμός και οδύνη, ενώ ο ίδιος ο φιλόσοφος έχει μείνει στην ιστορία ως ο «μοναχικός μισάνθρωπος» και ο «χολερικός στοχαστής».

Η συνέχεια ΕΔΩ...

Η ανανέωση της νεοελληνικής ορθόδοξης θεολογίας. Θεολογικά ρεύματα και τάσεις κατά τον 20ό και τον 21ο αιώνα

Σχέδιο: Χρήστος Μαρκίδης

Σταύρος Γιαγκάζογλου

Η ανανέωση της νεοελληνικής ορθόδοξης θεολογίας.
Θεολογικά ρεύματα και τάσεις κατά τον 20ό και τον 21ο αιώνα

1. Οι Ομολογίες Πίστεως του 17ου αιώνα

Η νεότερη ορθόδοξη θεολογία ενεπλάκη στους θεολογικούς προσανατολισμούς της χριστιανικής Δύσης ήδη από τον 17ο αιώνα, όταν κλήθηκε να τοποθετηθεί έναντι των δυτικών ομολογιών πίστεως. Κατά τα πρότυπα των προτεσταντικών ή ρωμαιοκαθολικών ομολογιών πίστεως, οι δογματικές εκθέσεις των ορθοδόξων της περιόδου αυτής, δεν εκφράζουν παρά την παγίδευση και την «ψευδομόρφωση» της ορθόδοξης θεολογίας. Οι «Ορθόδοξες» Ομολογίες Πίστεως του 17ου αιώνα, αντιμετώπιζαν τις προτεσταντικές αποκλίσεις με ρωμαιοκαθολικά επιχειρήματα, ενώ στα σημεία διαφωνίας με τους ρωμαιοκαθολικούς υιοθετούσαν τις θέσεις των προτεσταντών. Το ωστικό κύμα του δυτικού «κονφεσιοναλισμού» σάρωσε όλες σχεδόν τις ορθόδοξες χώρες. Οι δυτικές επιδράσεις επηρέασαν καταλυτικά την ορθόδοξη θεολογική σκέψη όχι μόνο στην τουρκοκρατούμενη ελληνόφωνη Ανατολή αλλά και στη Ρωσία, η οποία κυρίως από την περίοδο του Μεγάλου Πέτρου και εξής, δέχθηκε συστηματικά τις δυτικές επιρροές σε όλο το φάσμα της πνευματικής, κοινωνικής, πολιτικής και θρησκευτικής ζωής. Η θεολογική αυτή αλλοτρίωση των Ορθοδόξων και στον ελληνόφωνο και στον σλαβόφωνο χώρο υπήρξε μια πραγματικότητα της οποίας οι συνέπειες είναι υπαρκτές ακόμη και σήμερα.

2. Η φιλοκαλική κίνηση του 18ου αιώνα

Η φιλοκαλική κίνηση του 18ου αιώνα με συμβολικό κέντρο την έκδοση της Φιλοκαλίας των Ιερών Νηπτικών, με πρωτοβουλία του Μακαρίου Νοταρά (1731-1805) και με την επιμέλεια του Νικοδήμου Αγιορείτη (1749-1809), αποτέλεσε μια απροσδόκητη αναλαμπή της λησμονημένης μυστικής και πατερικής παράδοσης και συνάμα μια προσπάθεια ανανεωτικής έκφρασης της ελληνικής θεολογίας. Δίχως να αναφέρεται πουθενά στον πρόλογό της στη Μεταρρύθμιση ή στην Αντιμεταρρύθμιση, η Φιλοκαλία λαμβάνει αποστάσεις από τις Ομολογίες Πίστεως του 17ου αιώνα. Θα ήταν λάθος να δούμε τη φιλοκαλική κίνηση του 18ου αι. μονάχα ως απλή πρόταση επιστροφής στην αρχαία ασκητική παράδοση του μοναχισμού, δίχως τον ευχαριστιακό και μυστηριακό άξονα ανανέωσης της εν γένει εκκλησιαστικής ζωής των ορθοδόξων, αλλά και την επανασύνδεση με τη θεολογία των Ελλήνων Πατέρων της Εκκλησίας.

25/1/23. Αποφράδα ημέρα 4 χρόνια μετά. Δεν ξεχνούμε ποια ονόματα ξεπούλησαν τη Μακεδονία.

25 Ιανουαρίου 2023. Αποφράδα ημέρα σήμερα. Τέσσερα χρόνια από την κύρωση του αίσχους από το Κοινοβούλιο. Πιο κάτω θα δείτε όλα τα ονόματα των 11 βουλευτών εκτός του ΣΥΡΙΖΑ που κύρωσαν τη Συμφωνία των Πρεσπών στη Βουλή. Οι 9 μεταγράφηκαν στον ΣΥΡΙΖΑ προερχόμενοι από 5 διαφορετικά κόμματα και οι 2 εγκατέλειψαν την πολιτική!

Πρώτα όμως η αποκάλυψη ενός βιβλίου Σκοπιανών που συνεχίζουν την προπαγάνδα τους για «εθνική μειονότητα» εντός Ελλάδς με κάθε τρόπο. Ακόμα και με βιβλία μαγειρικής!

Πριν από μία εβδομάδα περίπου, σε κάποιο βιβλιοπωλείο βλέπω στο ράφι μαγειρικής ένα βιβλίο με τίτλο Macedonia. Κάτω μάλιστα υπήρχε η ταμπελίτσα «Greece». Εκεί βρισκόταν 5-6 βιβλία ελληνικής μαγειρικής. Το παίρνω και βλέπω το όνομα Κατερίνα Νίτσου. Ωραία, λέω. Να μία ωραία έκδοση με συνταγές από τη Μακεδονία! (πρώτη εικόνα το εξώφυλλο και δεύτερη το ράφι)

Το ανοίγω και βλέπω έναν χάρτη με τα Σκόπια στο κέντρο να γράφει «Βόρεια Μακεδονία». Ωχ. Λέω. Πρόβλημα. (εικόνα 3).