Κάτι κακό είναι καλό ...

Οι εξαιρετικά πλούσιοι της Αμερικής έχουν δει τον πλούτο τους να αυξάνεται κατά 282 δισεκατομμύρια δολάρια κατά τη διάρκεια αυτών των τριών εβδομάδων πανδημίας

Του Alan Macleod - 27 Απριλίου 2020 - Source Mint News

Μια νέα έκθεση από το Ινστιτούτο Πολιτικών Μελετών δείχνει ότι, ενώ δεκάδες εκατομμύρια Αμερικανοί έχουν χάσει τη δουλειά τους λόγω της πανδημίας κορωνοϊού, η  πάμπλουτη ελίτ των ΗΠΑ είδε καθαρή αύξηση στα κέρδη της, αξίας 282 δισεκατομμυρίων δολαρίων σε μόλις 23 ημέρες. 

Και αυτό παρά το γεγονός ότι η οικονομία πρέπει να συρρικνωθεί κατά 40% αυτό το τρίμηνο. Η έκθεση σημειώνει επίσης ότι μεταξύ 1980 και 2020, η φορολογική επιβάρυνση των Αμερικανών δισεκατομμυριούχων, μετρούμενη ως ποσοστό του πλούτου τους, μειώθηκε κατά 79%. Τα τελευταία 30 χρόνια, ο πλούτος των αμερικανών δισεκατομμυριούχων έχει αυξηθεί περισσότερο από 1.100%, ενώ ο διάμεσος πλούτος των νοικοκυριών αυξήθηκε μόλις κατά 5%. 

Το 1990, ο συνολικός πλούτος που κατείχε η τάξη των Αμερικανών δισεκατομμυριούχων ήταν 240 δισεκατομμύρια δολάρια, σήμερα ο αριθμός αυτός είναι 2.950 δισεκατομμύρια δολάρια. Έτσι, οι Αμερικανοί δισεκατομμυριούχοι έχουν συσσωρεύσει περισσότερο πλούτο τις τελευταίες τρεις εβδομάδες από ότι πριν από το 1980. Ως αποτέλεσμα, μόνο τρία άτομα - ο Jeff Bezos, Διευθύνων Σύμβουλος της Amazon, ο Bill Gates, συνιδρυτής της Microsoft και ο Warren Buffet του Berkshire Hathaway - διαθέτουν τόσο πλούτο όσο το πρώτο μισό των αμερικανικών νοικοκυριών.

Η έκθεση του Ινστιτούτου Μελετών Πολιτικής παρουσιάζει μια εικόνα μιας σύγχρονης ολιγαρχίας, όπου οι υπερ-πλούσιοι έχουν καταλάβει τη νομοθετική και εκτελεστική εξουσία και ελέγχουν τους νόμους που ψηφίζονται. Η έκθεση μιλά για αυτό που ονομάζει μια νέα «βιομηχανία άμυνας πλούτου», όπου «δισεκατομμυριούχοι πληρώνουν εκατομμύρια για να αποφύγουν δισεκατομμύρια φόρους» , με ομάδες λογιστών, δικηγόρων, εκπροσώπων ομάδων συμφερόντων και διαχειριστές περιουσιακών στοιχείων που τους βοηθούν να αποκρύψουν την τεράστια περιουσία τους σε φορολογικούς παραδείσους και «φιλανθρωπικά ιδρύματα». Το αποτέλεσμα είναι τα αποτυχημένα κοινωνικά προγράμματα, το χαμηλότερο βιοτικό επίπεδο, ακόμη και μια διαρκής πτώση στο προσδόκιμο ζωής - κάτι που σπάνια φαίνεται στην ιστορία εκτός από περιόδους μεγάλων πολέμων ή λιμών. Λίγοι Αμερικανοί πιστεύουν ότι τα παιδιά τους θα είναι καλύτερα από ότι ήταν. Οι στατιστικές δείχνουν ότι έχουν δίκιο.

Αυτά είναι «λεφτόδεντρα» (εν καιρώ πολέμου), κύριε Μητσοτάκη; - ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

1. 

(χρήση 2019): – Χρηματιστήριο: Πρώτο σε απόδοση παγκοσμίως – Τράπεζες: “Κέρδη μαμούθ” – Εφοπλιστές: “Τρελά κέρδη”  – 500 πιο κερδοφόρες εταιρείες: “Εσπασαν όλα τα ρεκόρ” ΕΛΠΕ: 185 εκ. κέρδη – ΟΤΕ: 410 εκ. κέρδη…             

***

    Η κυβέρνηση έφτασε να μειώνει κατά 50% (!) τον μισθό των εργατών και να θέτει σε καθεστώς επιδόματος τους εργαζόμενους της χώρας. Με τα μέτρα της κυβέρνησης 250.000 επιχειρήσεις έχουν αναστείλει τις συμβάσεις των εργαζόμενων τους με άδηλη την επιστροφή τους στην εργασία. 

    Γιατί συμβαίνει αυτό το “μακελειό”; Επειδή είμαστε σε πόλεμο. Επειδή «όλοι θα υποστούμε το κόστος». Κι επειδή δεν υπάρχουν «λεφτόδεντρα», όπως είπε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος. Αφού, λοιπόν, η κυβέρνηση ψάχνει λεφτά για να αντιμετωπίσει την οικονομική κρίση που επιφέρει η πανδημία, κι αφού – παρότι ψάχνει – δεν τα βρίσκει λεφτά πουθενά αλλού παρά μόνο στους λεηλατημένους από τα Μνημόνια μισθούς των εργαζόμενων, είπαμε να την… βοηθήσουμε.

       Κύριε Μητσοτάκη, Σταϊκούρα, Βρούτση και λοιποί, σε τούτη την εμπόλεμη χώρα, ισχύουν τα εξής:

1) Μέσα στο 2019, το ελληνικό Χρηματιστήριο βρέθηκε στην πρώτη θέση των αποδόσεων παγκοσμίως (https://www.iefimerida.gr/oikonomia/hrimatistirio-me-kerdi-4947-kleinei-2019)  καταγράφοντας κέρδη 49,47% και την υψηλότερη επίδοση μετά το 1999 (+102%) . Το καλό μας Χρηματιστήριο αναδείχτηκε «πρώτο στον κόσμο στις αποδόσεις» με την τελευταία, μάλιστα, συνεδρίαση του 2019 να παρουσιάζει τη μεγαλύτερη άνοδο στους δείκτες της Υγείας (+2,37%). Η συνολική κεφαλαιοποίηση της αγοράς από τις αρχές του έτους αυξήθηκε κατά 16,392 δισ. ευρώ, στα 61,664 δισ. ευρώ από 45,272 δισ. ευρώ στο τέλος του 2018. Ποιός ήταν ο πρωταγωνιστής σε αυτό το ράλι κερδοφορίας στο καλό μας Χρηματιστήριο; Ιδού: «Πρωταγωνιστής της χρονιάς ήταν ο τραπεζικός κλάδος, ο δείκτης του οποίου κατέγραψε ράλι 101,34% (…).Η συνολική κεφαλαιοποίηση των μετοχών των τεσσάρων συστημικών τραπεζών το 2019 αυξήθηκε κατά 6,198 δισ. ευρώ και από τα 4,251 δισ. ευρώ στα τέλη του 2018 διαμορφώνεται σήμερα στα 10,449 δισ. ευρώ». Δηλαδή, οι τραπεζικές μετοχές μέσα στο 2019 διπλασίασαν την αξία τους…

    Ερώτηση: Η κυβέρνηση της «εμπόλεμης χώρας», που κόβει κατά 50% τον μισθό του εργάτη, τι ακριβώς ποσοστό πήρε ή σκέφτεται να πάρει, όχι από το υστέρημα, αλλά από τα κέρδη που είχαν μέσα στη χρονιά οι «ραλίστες» του Χρηματιστηρίου, για να ανταπεξέλθει η πατρίδα στον πόλεμο;

2) Μέσα στο 2019 οι καλές μας τράπεζες, αυτές που έχουμε ανακεφαλαιοποιήσει 4 φορές, αυτές που ξεσπιτώνουν τον κόσμο μέσω των πλειστηριασμών, αυτές που στέλνουν εν μέσω πανδημίας τις εισπρακτικές να απειλούν και να εκβιάζουν, αυτές για τις οποίες η κυβέρνηση δεν νομοθετεί για το πως θα ενεργούν απέναντι στους πολίτες που χάνουν τις δουλειές τους αλλά τις “παρακαλεί”, σημείωσαν «κέρδη – μαμούθ» (http://www.topontiki.gr/article/361910/kerdi-mamoyth-15-dis-gia-tis-trapezes-mono-apo-promitheies-2019). Πάνω από 1,5 δισ. ευρώ ήταν τα κέρδη τους μόνο από τις ληστρικές προμήθειες που επιβάλλουν καταχρηστικά στους πολίτες.

ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ : ΜΗΝΥΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ 2019

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ-ΜΗΝΥΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ 2019

Σε ένα συγκλονιστικό κείμενο που περιλαμβάνεται στο βιβλίο του «Αργά βαδίζει ο Χριστός», ο νεοφανής άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς συνοψίζει την εντελώς και ουσιωδώς άθεη νοοτροπία του καπιταλιστή, ο οποίος κόντρα στο ρηθέν της Γραφής, υποστηρίζει ένα άλλο ρηθέν που λέει: «όλη η γη είναι δική μου».

«Έγώ άνέκαθεν αισθανόμουν βαθιά περιφρόνηση άπέναντι στούς άδύναμους καί πεινασμένους άνθρώπους, πού ζητούν μιά άλλαγή οικονομική καί νομική,ή όποία θά έδινε καί σ' αύτούς ψωμί καί δικαιώματα τόσα όσα έχει καί κάθε άριστοκράτης. Έπάνω σέ τί βασίζουν οί προλετάριοι αύτή τήν άπαίτησή τους; Στήν άνθρωπιά καί στό φυσικό δίκαιο; Έάν είναι σ' αύτά,τότε έχασαν τό παιχνίδι. Διότι θά ρωτούσα έγώ: Έπάνω σε τί βασίζουν τήν άνθρωπιά καί τό φυσικό δίκαιο; Έάν ή άνθρωπιά καί τό φυσικό δίκαιο είναι ή τελευταία αρχή την οποία επικαλούνται τότε εκείνοι πρέπει να πεθάνουν, διότι ή άνθρωπιά είναι νεότερη άπό τόν άνθρωπο καί τό φυσικό δίκαιο άσθενέστερο άπό τή φυσική δύναμη. Ό άνθρωπος ορίζει καί τό τί είναι ή άνθρωπιά καί τό τί είναι τό φυσικό δίκαιο. Καί έφόσον είναι έτσι, τότε έγώ έχω τή δική μου άνθρωπιά καί τό δικό μου φυσικό δίκαιο, βασισμένα επάνω στη δύναμή μου και στον πλούτο.
Κατ' αύτή τή δική μου άνθρωπιά,πάνω άπό τήν όποία έγώ δέν άναγνωρίζω άνώτερη άρχή, έγώ πρέπει νά ζώ, μά εκατοντάδες χιλιάδες προλετάριοι νά πεθάνουν άπό τήν πείνα, καί έγώ πρέπει νά ζώ καλά, μά έκατοντάδες χιλιάδες αύτών νά ζουν άσχημα.

(...)Έγώ δέν θέλω νά είμαι μισοχορτάτος, πόσο μάλλον πεινασμένος. Έγώ θέλω νά είμαι μόνο χορτάτος, μά θέλω νά είμαι χορτάτος άκόμα καί μέ τίμημα τήν πείνα σου καί τό θάνατο σου. Μού λείπουν τελείως οί λόγοι γιά τούς οποίους έγώ θά έπρεπε νά μοιράζομαι τή γή καί τό ψωμί μαζί σου. Καμία δύναμη δέν μέ σπρώχνει πρός αύτό, ούτε κάποια έξωτερική δύναμη μέ άναγκάζει. Σέ μένα τίποτα δέν λέει ότι ή γή είναι δική μας, ένώ όλα μοϋ λένε ότι ή γή είναι δική μου».

Εναντίον αυτής της νοοτροπίας που διαμόρφωνε την αντίστοιχη αφόρητη πραγματικότητα εξεγέρθηκαν με ειρηνικό τρόπο οι εργάτες την Πρωτομαγιά του 1886 στο Σικάγο, αντίστοιχες της οποίας εκδηλώθηκαν και στην πατρίδα μας μεταγενέστερα. Για να καταπνίξει την ειρηνική αυτή διαμαρτυρία εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων τότε, που υποστήριζε το «8 ώρες (βιοποριστικής) δουλειάς, 8 ώρες ύπνου, 8 ώρες ελεύθερου χρόνου», η «ευγενής» ιθύνουσα τάξη των ΉΠΑ κατέφυγε σε βία και άγρια καταστολή με όπλα με πραγματικές σφαίρες εναντίον του πλήθους, με αποτέλεσμα νεκρούς ανθρώπους. 

Η Ορθόδοξη Παράδοσή μας παρουσιάζει μια μοναδική ανεπιείκεια εναντίον της αποστέρησης του μισθού και της αδικίας στη διανομή του εισοδήματος. Η αδικία, όπως θα έλεγε και ο σύγχρονος γέροντας Παΐσιος ο αγιορείτης, δεν έχει καμιά δικαιολογία, διότι το ακόρεστο πάθος της πλεονεξίας δεν συνιστά δικαιολογία σε κανένα επίπεδο. Παραταύτα, το πιο διεφθαρμένο και άπληστο μέρος της κεφαλαιοκρατικής τάξης διασαλπίζει την απενοχοποίηση της κερδοσκοπίας σε βάρος του φτωχού συνανθρώπου, την οποία θεωρεί ως ...θεμιτή. Από κοντά και η αστοχριστιανική ψευδοθεολογία, πιστή στη γραμμή των Γραμματέων και Φαρισαίων της εποχής του Χριστού, «απενοχοποιεί» τον πλουτισμό, όταν ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος θα πει ότι «κάθε πλούσιος είναι είτε άνομος είτε γιος ανόμου».

Ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός λέει, αντιθέτως, πολύ χαρακτηριστικά: «Όταν δεις κάποιον να πλουτίζει με αδικίες και να ευημερεί, να στενάξεις, να δακρύσεις. Διότι ο πλούτος αυτός προσθέτει σ' αυτόν τιμωρία...», ενώ ο άγιος των νεοελληνικών γραμμάτων Αλ. Παπαδιαμάντης θα προσθέσει: «Η πλουτοκρατία ήτο είναι και θα είναι ο μόνιμος άρχων του κόσμου, ο διαρκής αντίχριστος. Αυτή γεννά την αδικίαν, αυτή τρέφει την κακουργίαν, αυτή φθείρει σώματα και ψυχάς. Αυτή παράγει την κοινωνικήν σηπεδόνα. Αυτή καταστρέφει κοινωνίας νεοπαγείς».

Η Παραβολή του Πλουσίου και του Λαζάρου στο έργο του Κάρολου Ντίκενς «A Christmas Carol - Χριστουγεννιάτικα Κάλαντα»

Επιμέλεια Σοφία Ντρέκου

Οι αρετές της καλοσύνης, της ανθρωπιάς, 

της συμπόνιας, της ελπίδας με κορυφαία την αγάπη, 

μετατρέπουν τον διδακτικό χαρακτήρα του έργου 

σε ευαγγελικό ανάγνωσμα.

Γράφει ο Φαίδων Χριστοδουλάκης

Μία από τις ομορφότερες ιστορίες που έχουν γραφτεί ποτέ με αφορμή τα Χριστούγεννα είναι αναμφισβήτητα το υπέροχο διήγημα του Τσάρλς Ντίκενς, «Χριστουγεννιάτικη ιστορία» (A Christmas Carol - Χριστουγεννιάτικα Κάλαντα). Το έργο αποτέλεσε αγαπημένο ανάγνωσμα ολόκληρων γενιών και λατρεύτηκε σχεδόν σε όλες τις κινηματογραφικές μεταφορές. (βλ. στο τέλος ολόκληρη την ταινία)

Σε αυτές τις γραμμές θα επιχειρήσουμε μια, όσο το δυνατόν, επιγραμματική ψηλάφηση του θαυμαστού κι αγαπημένου μας έργου, σκιαγραφώντας αδρά μόνον κάποιους βασικούς άξονες.

• Ο Ντίκενς στηρίζει όλο του το οικοδόμημα σε μία προέκταση της βιβλικής αφήγησης, μέσω μιας φαινομενικής αντίθεσης.

Έτσι, στη περίφημη παραβολή του Πλούσιου και του Λάζαρου (βλ. παρακάτω), που μας διασώζεται στο Κατά Λουκάν Ευαγγέλιο, υπάρχει στο τέλος της ένας χαρακτηριστικός διάλογος μεταξύ της ψυχής του κολαζομένου πλουσίου και του Αβραάμ.

Εκεί εκφράζεται ή ικεσία να αποσταλεί ο Λάζαρος στη γη με σκοπό τη νουθεσία και τη μετάνοια των υπολοίπων αδελφών του πλούσιου, η οποία καταλήγει στην άρνηση του Αβραάμ. Σε αυτό το σημείο ξεκινάει η αφήγηση του Ντίκενς, που χρησιμοποιεί «την άρση» της απαγόρευσης αυτής για να στείλει την ψυχή του Μάρλεϋ στον αμετανόητο φιλάργυρο φίλο του και συνέταιρο, τον Σκρουτζ και να του δώσει την ευκαιρία που ο ίδιος δεν είχε.

• Η περιγραφή της κολασμένης μορφής του Μάρλεϋ είναι πραγματικά ένας θησαυρός θεολογικών στοιχείων. 

Η θλιβερή του εικόνα με τις βαριές αλυσίδες και τα χρηματοκιβώτια και γενικά η ζοφερή του όψη, καθώς και η μόνιμη, χωρίς καμιά ανάπαυση, ταλαιπωρία του, μας παραπέμπει στον μεταθανάτιο κολασμό της ψυχής από τα πάθη αλυσίδες που την συμπνίγουν και δεν την αφήνουν να βρει λύτρωση.

Σε κάποιο σημείο το δράμα του κορυφώνεται, στη θέα των άλλων κολασμένων ψυχών που πλέον δεν μπορούσαν να πράξουν το καλό και βίωναν το μαρτύριο της αγάπης.

Από την άλλη όχθη η σκληροκαρδία του Σκρουτζ κι ο άκρατος υλισμός του, τον ωθούν στην αμφισβήτηση του παράδοξου γεγονότος της εμφάνισης του νεκρού του φίλου φτάνοντας στα όρια της απιστίας. Ωστόσο δέχεται το πρώτο πλήγμα και μαλακώνει κάτι στο οποίο συμβάλλει και το αίσθημα του τρόμου. 

Η σταδιακή μεταστροφή που θα οδηγήσει στην αληθινή μετάνοια, θα έρθει αργά και σταθερά με την επίσκεψη των αλλόκοτων φαντασμάτων των Χριστουγέννων.

Μέσω της θέασης του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος, του χρόνου δηλαδή ως μοναδικού πεδίου σωτηρίας, με επίκεντρο τα Χριστούγεννα, θα δει την σταδιακή του πορεία προς την πνευματική καταστροφή με την υποδούλωση του στο πάθος της φιλαργυρίας και της λατρείας της ύλης που τελικά θα τον μετατρέψει σε μία απόκοσμη κι εωσφορική ύπαρξη.

Η συνολική θέαση του βίου του ως ψυχικού και πνευματικού κατήφορου που τέλος έχει τον τάφο και την αιώνια κόλαση θα συγκλονίσει συθέμελα τη σκληρή και κρύα καρδιά του φιλάργυρου Σκρουτζ και θα τον φέρει σε μια ουσιαστική μετάνοια κι αλλαγή ζωής.

Σε όλο το έργο είναι διάχυτος ο θεανθρωπισμός του «πνεύματος των Χριστουγέννων», ο οποίος σύμφωνα με τον συγγραφέα, πρέπει ως πρόταση ζωής να κυριαρχεί όλο τον χρόνο και να νοηματοδοτεί τον ανθρώπινο βίο, ιδίως σε εποχές κοινωνικής αδικίας και βαθιάς φτώχειας, όπως αυτή που έζησε ο Ντίκενς.

• Οι αρετές της καλοσύνης, της ανθρωπιάς, της συμπόνιας, της ελπίδας με κορυφαία την αγάπη, μετατρέπουν τον διδακτικό χαρακτήρα του έργου σε ευαγγελικό ανάγνωσμα.

Μην κλέβετε λεφτά από το Δημόσιο, υπάρχει κατάρα που χτυπά την υγεία σας....😈

Μην κλέβετε λεφτά από το Δημόσιο, υπάρχει κατάρα που χτυπά την υγεία σας....😈

1. Energa, Αρης Φλώρος, αποφυλακίστηκε για λόγους υγείας

2. Λαθρεμπόριο πετρελαίου, Δ. Μελισανιδης, αποφυλακίστηκε για λόγους υγείας

3. Ερρίκος Ντυναν, Ανδρέας Μαρτίνης αποφυλακίστηκε για λόγους υγείας

4. Δωροδοκίες πολιτικών, Ακης Τσοχαντζοπουλος, αποφυλακίστηκε για λόγους υγείας

5. Τοκογλυφία και εκβιασμούς, Μάρκος Καραμπέρης, αποφυλακίστηκε για λόγους υγείας

6. Υπεξαιρέσεις, Βασίλης Παπαγεωργόπουλος, αποφυλακίστηκε για λόγους υγείας

7. Κατάργηση πολιτεύματος, Στυλιανός Παττακός, αποφυλακίστηκε για λόγους υγείας

8. Δομημένα ομόλογα, Νίκος Τσουρακης, αποφυλακίστηκε για λόγους υγείας....

Ο Πρόεδρος της ΟΙΕΛΕ και πρώην διευθυντής του Kολεγίου Αθηνών κατά Σαμαρά για την υπόθεση Μπουλούτα

Η απάντηση στον κ. Σαμαρά του Προέδρου της ΟΙΕΛΕ:

Το μαρτύριο της καθηγήτριας που έπιασε το γιο Σαμαρά ν΄ αντιγράφει και μηδένισε το γραπτό του. Δεν βρίσκεται στη ζωή -απολύθηκε το 2012.

Στη μνήμη της Φώφης Μπουλούτα και στο όνομα της αλήθειας…

Σήμερα ομολογώ ότι είναι μια από τις πλέον δύσκολες και φορτισμένες στιγμές της πορείας μου στο χώρο της εκπαίδευσης και στα κοινά. Ως Πρόεδρος της ΟΙΕΛΕ, είμαι αναγκασμένος να μιλήσω δημόσια για μια υπόθεση για την οποία είχα δεσμευτεί πολιτικά και ηθικά να μείνω σιωπηλός στο όνομα της προστασίας ενός 15χρονου παιδιού που αντιμετώπιζε τον κίνδυνο του διασυρμού λίγο πριν τις εκλογές του Ιουνίου του 2012 σε συνθήκες ακραίας πόλωσης. Μια υπόθεση την οποία χειρίστηκα με λεπτότητα και άκρα μυστικότητα, όπως αποδεικνύεται και από τα απόρρητα έγγραφα που σήμερα, μετά από 6 ολόκληρα χρόνια, δίνω στη δημοσιότητα.

Όμως είμαι υποχρεωμένος να σπάσω αυτή τη σιωπή. Διότι κάποιοι, με αφορμή μικροκομματικές αντιπαραθέσεις, διαστρεβλώνουν ωμά την πραγματικότητα. Κυρίως όμως διασύρουν, ακόμη και μετά θάνατον, το όνομα της αγαπημένης μου συναδέλφου και φίλης Φώφης Μπουλούτα που υπήρξε θύμα των διαχρονικών χαρακτηριστικών των μελών της ελληνικής πολιτικής ελίτ, ανεξαρτήτως χρώματος. Της άκρατης αλαζονείας, της αίσθησης ότι κανείς δεν μπορεί να αγγίξει τους «εκλεκτούς», της αντίληψης ότι οι νόμοι μπορεί να ισχύουν μόνο για τους υπόλοιπους, της άποψης ότι όποιος τολμά να διεκδικήσει το δίκαιό του απέναντί στους ισχυρούς πρέπει να συντρίβεται.

Πριν ξεκινήσω την αναφορά μου στα γεγονότα που θα αποδείξω και μέσω εγγράφων, να τονίσω με έμφαση ότι ουδόλως με ενδιαφέρουν οι όποιες κόντρες της ΝΔ με τον ΣΥΡΙΖΑ, του πρώην με τον νυν Πρωθυπουργό της χώρας. Δεν ήμουν τότε, ούτε είμαι σήμερα μέλος/στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ και κανενός άλλου κόμματος. Φυσικά, δεν γνωρίζω, ούτε έχω οποιαδήποτε επαφή με τον κ. Ν. Παππά, και δεν είχα επικοινωνίαμε οποιοδήποτε στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ την περίοδο που εκτυλίχθηκε η συγκεκριμένη υπόθεση. Όσοι έχουν παρακολουθήσει την πορεία μου, αλλά και της Ομοσπονδίας, γνωρίζουν ότι έχουμε αναγνωρίσει το έργο πολιτικών στελεχών από όλο το φάσμα της πολιτικής ζωής. Έχουμε, επίσης, έρθει σε σκληρή αντιπαράθεση με όλες τις κυβερνήσεις στο όνομα του δημόσιου συμφέροντος και του κοινωνικού αγαθού της εκπαίδευσης. Δεν έχω να κερδίσω τίποτα, αλλά δεν πρόκειται να φοβηθώ κανέναν. Με τους νεκρούς δεν παίζουμε. Δεν θα επιτρέψω μια νεκρή να γίνει αντικείμενο πολιτικής εκμετάλλευσης από επαγγελματίες συκοφάντες που δεν υπηρετούν την αλήθεια, αλλά τις προπαγανδιστικές ορέξεις των αφεντικών τους.

Ο πλούτος και η φτώχεια των Εθνών

Η περιουσία των ιδιωτών στον πλανήτη εκτοξεύθηκε στα 210,9 τρις $, επεξηγώντας πολύ καλά σε ποιούς οφείλουν τα τεράστια χρέη τους τα κράτη και όλοι οι υπόλοιποι – ενώ έχει αποδειχθεί πως ο καπιταλισμός μπορεί μεν να επιβιώσει τόσο με μεγαλύτερο, όσο και με μικρότερο κράτος, αλλά πολύ δύσκολα με κραυγαλέες εισοδηματικές ανισότητες.

.

Ανάλυση

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία σχετικά με το ότι, οι εισοδηματικές ανισότητες αυξάνονται χρόνο με το χρόνο – πως οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι. Υπάρχουν βέβαια περισσότεροι πλούσιοι, αλλά το μερίδιο του πλούτου μίας συνεχώς μειούμενης «αριστοκρατίας» κλιμακώνεται με ισχυρότερο ρυθμό – πολύ συχνά χωρίς καν να δραστηριοποιούνται επιχειρηματικά, αφού τα χρήματα τους εργάζονται μόνα τους στις αγορές, μέσω «εταιριών γραμματοκιβωτίων» σε φορολογικούς παραδείσους, καθώς επίσης με τη χρησιμοποίηση πρακτικών στα όρια της νομιμότητας.

Η «πώληση» τώρα της αυξανόμενης ανισότητας στους λαούς που κυβερνώνται πλέον από όλο και περισσότερους πολιτικούς μισθοφόρους των ελίτ, φαίνεται να έχει επιτυχία – με τη βοήθεια της ιδεολογίας του «Trickle Down Effect» που προέρχεται  από τον Adam Smith και το βιβλίο του «Ο πλούτος των Εθνών». Σύμφωνα με αυτήν τη θεωρία, η οποία δεν επαληθεύθηκε σχεδόν ποτέ, τα εξής:

«Η μεγέθυνση και ο πολλαπλασιασμός της παραγωγής σε όλους τους οικονομικούς τομείς, ως αποτέλεσμα του καταμερισμού της εργασίας, έχει ως αποτέλεσμα την άνοδο του πλούτου – ο οποίος, σε μία καλά κυβερνώμενη χώρα, εξαπλώνεται από τα υψηλότερα στα χαμηλότερα εισοδηματικά στρώματα του πληθυσμού».

Ειδικότερα, το 2017 τα προσωπικά (ιδιωτικά) περιουσιακά στοιχεία αυξήθηκαν κατά 12% σε σχέση με το 2016 – περισσότερο από τα προηγούμενα χρόνια, καθώς επίσης κατά πολύ περισσότερο από τους μισθούς των εργαζομένων, πόσο μάλλον από τις κοινωνικές παροχές. Σύμφωνα δε με την Boston Consulting Group, μόνο η περιουσία των ιδιωτών εκτοξεύθηκε στα 210,9 τρις $, επεξηγώντας πολύ καλά σε ποιούς οφείλουν τα τεράστια χρέη τους τα κράτη – τα 72,6 τρις $ των δημοσίων χρεών (πηγή) και τα 91,4 τρις $ των ιδιωτικών, συνολικά δηλαδή τα 164 τρις $ που ανέρχονται στο 225% του παγκοσμίου ΑΕΠ (πηγή).

Η ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΚΟΙΝΟΚΤΗΜΟΣΥΝΗ

Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου,

11η ὁμιλία στὶς Πράξεις, κεφ. 4,32-3

ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΕ ΜΟΡΦΗ PDF

«…Ἦταν τόση ἡ προθυμία, μὲ τὴν ὁποία ἔδιναν (ὅσοι εἶχαν περιουσίες), ὥστε δὲν ὑπῆρχε οὔτε ἕνας φτωχὸς [στὴν πρώτη χριστιανικὴ κοινότητα τῶν Ἱεροσολύμων] Δὲν ἔδιναν δηλαδὴ ἕνα μέρος μόνο ἀπὸ τὴν περιουσία τους, κρατώντας τὴν ὑπόλοιπη γιὰ τὸν ἑαυτό τους, οὔτε τὰ ἔδιναν μὲν ὅλα, ἀλλὰ μὲ τὸ αἴσθημα πὼς ἦταν δικά τους καὶ τὰ χάριζαν. Τὴν ἀνωμαλία τῆς ἄνισης κατανομῆς τῶν ἀγαθῶν [ποὺ συμβαίνει στὶς κοινωνίες] τὴν εἶχαν ἐξαφανίσει ἀπὸ ἀνάμεσά τους καὶ ζοῦσαν μὲ μεγάλη ἀφθονία ἀγαθῶν. (…) Οὔτε τολμοῦσαν δηλαδὴ νὰ δίνουν οἱ ἴδιοι ἀπευθείας στὰ χέρια τῶν φτωχῶν, οὔτε ἔνιωθαν ὑπερήφανοι ποὺ ἔδιναν, ἀλλὰ ἔφερναν [τὰ χρήματα ποὺ εἰσέπρατταν ἀπὸ τὴν πώληση τῶν περιουσιῶν τους] μπροστὰ στὰ πόδια [τῶν Ἀποστόλων] καὶ αὐτοὺς τοὺς ἄφηναν νὰ τὰ διαχειρισθοῦν καὶ τοὺς καθιστοῦσαν ἀπόλυτους κύριους, ὥστε ἡ κατανάλωση νὰ γίνεται ἀπὸ ἀγαθά, ποὺ ἀνῆκαν πιὰ σ’ ὁλόκληρη τὴν κοινότητα κι ὄχι ἀπὸ δικά τους. Αὐτὸς ὁ τρόπος ἐκτὸς τῶν ἄλλων τοὺς βοηθοῦσε καὶ στὸ νὰ μὴν ὑπερηφανεύονται.

Ἂν καὶ σήμερα γινόταν τὸ ἴδιο, θὰ ζούσαμε πιὸ εὐτυχισμένοι καὶ οἱ πλούσιοι καὶ οἱ φτωχοί. […] εἶναι ἀπὸ μόνο τοῦ φανερό, προπαντὸς ὅμως ἀπὸ ὅσα συνέβησαν τότε, πὼς διαθέτοντας οἱ πλούσιοι τὶς περιουσίες τους, ὄχι μόνο δὲν φτώχυναν, ἀλλὰ καὶ τοὺς φτωχούς τους ἔκαμαν πλούσιους.

Ἀλλὰ ἂς περιγράψουμε καὶ τώρα μὲ λόγια τὸ καθεστὼς ἐκεῖνο (…) Πόσο χρυσάφι νομίζετε πῶς θὰ συγκεντρωθεῖ; Εγώ ὑποθέτω ὅτι ἂν ὅλοι καὶ ὅλες καταθέσουν ἐδῶ εἰλικρινὰ ὅλα τὰ μετρητά τους καὶ προσφέρουν ἐπιπλέον καὶ τὰ χωράφια τους καὶ ὅλα γενικὰ τὰ ἰδιόκτητα ἀντικείμενα καὶ σπίτια τους (γιὰ δούλους δὲν κάνω λόγο, ἐπειδὴ οὔτε τότε συνέβη κάτι τέτοιο, ἀλλὰ τοὺς ἐλευθέρωναν καὶ τοὺς ἐξίσωναν μὲ τοὺς ἑαυτοὺς τῶν), σὲ λίγο θὰ συγκεντρωνόταν χωρὶς ἀμφιβολία μέχρι ἕνα ἑκατομμύριο λίτρες χρυσάφι, ἢ καλύτερα δυὸ καὶ τρεῖς φορὲς αὐτὴ ἡ ποσότητα.

Να χορτάσουμε τους πλούσιους...

Ο κτηνώδης πλούτος τους από την απάνθρωπη φτώχεια μας – του Παναγιώτη Θεοδωρόπουλου

Οι 500 πλουσιότεροι άνθρωποι του πλανήτη αύξησαν την περιουσία τους κατά ένα 900 δισ. δολάρια το 2017, φτάνοντας τα 5,3 τρισ. δολάρια!

Χτες δόθηκαν στη δημοσιότητα τα στοιχεία του δείκτη «Bloomberg Billionaires Index», που μετράει την περιουσία των 500 πιο ισχυρών επιχειρηματιών στον κόσμο. Τα στοιχεία είναι αποκαλυπτικά και ταυτόχρονα προκλητικά. Δείχνουν την τεράστια ανισότητα που παράγει το  εκμεταλλευτικό καπιταλιστικό σύστημα. 

Σύμφωνα με τα στοιχεία, οι 500 πλουσιότεροι άνθρωποι του πλανήτη αύξησαν την περιουσία τους κατά 900 δισεκατομμύρια δολάρια το 2017! Η συγκεκριμένη επίδοση τους, είναι τέσσερις φόρες μεγαλύτερη σε σχέση με την αντίστοιχη επίδοση του 2016! Ο δείκτης Bloomberg Billionaires Index, έδειξε ότι η περιουσία των «500» σημείωσε αύξηση κατά 23%.

Συνολικά μέχρι τις 26 Δεκεμβρίου 2017, οι 500 ζάπλουτοι έλεγχαν 5,3 τρισ. δολάρια σε σχέση με τα 4,4 τρισ. δολάρια στις 27/12/2016.

Μεγάλος κερδισμένος του 2017 ο ιδρυτής της Amazon, Τζεφ Μπέζος που πρόσθεσε στην περιουσία του 34,2 δισ. δολάρια, επίδοση που τον έφερε στην πρώτη θέση τον Οκτώβριο. Στη δεύτερη θέση ο Μπιλ Γκειτς, ιδρυτής της Μicrosoft. Μόνο αυτοί οι δύο επιχειρηματίες έχουν περιουσία που ξεπερνά τα 190 δισ. δολάρια.  Αυτή τη στιγμή η καθαρή αξία της περιουσίας του Μπέζος φτάνει τα 99,6 δισ. δολάρια, ενώ αυτή του ιδρυτή της Microsoft τα 91,3 δισ. δολάρια.

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: πάψατε να καταπιέζετε τους πτωχούς

"Ο λόγος μου σας κάμνει να είσθε εκτός εαυτών. Σεις μου λέτε: Δεν θα πάψης επί τέλους να επιτίθεσαι εναντίον των πλουσίων; Εγώ σας λέγω: πάψατε να καταπιέζετε τους πτωχούς. Σεις κραυγάζετε: Πάλιν οι κεραυνοί σου εναντίον μας; Εγώ σας απαντώ: πάλιν φέρεσθε σκληρά στους συνανθρώπους σας; Σεις αχόρταγα εκμεταλλεύεσθε τις ανάγκες αυτών που δεν έχουν τίποτα, μα γι’ αυτό ακριβώς κι’ εγώ δεν παύω να ελέγχω εσάς που τά’χετε όλα!"

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

Άνταμ Σμιθ - Έρευνα για τη Φύση και τα Αίτια του Πλούτου των Εθνών

Συγγραφέας : Άνταμ Σμιθ

Βιβλίο          : Έρευνα για τη φύση και τα αίτια του πλούτου των εθνών

Εκδόσεις      : Παπαζήση

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΚΤΟ

ΟΙ ΕΜΠΟΡΙΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ

Οι εμπορικές συμβάσεις της εμποροκρατικής εποχής επιδιώκουν προπαντός να παραχωρήσουν στους εμπόρους και τους βιομηχάνους ενός ορισμένου κράτους μια προνομιούχο σχέση στη χώρα του αντισυμβαλλομένου, σε σχέση με τους εμπόρους και βιομηχάνους άλλων χωρών και έτσι να παραμερίσουν τον ελεύθερο ανταγωνισμό με άλλα έθνη. Η φύση των μέχρι τώρα συμβάσεων αυτού του είδους ενείχε το στοιχείο ότι κάθε ένας από τους αντισυμβαλλόμενους έλπιζε να πετύχει ένα πλεονέκτημα περισσότερο από τον άλλο. Από τα συμφέροντα του ελεύθερου ανταγωνισμού και της διεθνούς εξισορρόπησης προηγούνταν τα εθνικά εγωιστικά συμφέροντα.

Μεταξύ των εμποροκρατικών εμπορικών συμβάσεων εξέχουσα θέση κατέχει μια σύμβαση μεταξύ της Μεγάλης Βρετανίας και της Πορτογαλίας που έκλεισε το 1703 και πήρε το όνομα του Άγγλου διαπραγματευτή της Σύμβασης Methuen. Αυτή απεικονίζει καθαρότατα την ιδιοτυπία της εμποροπολιτικής αυτής εποχής. Σε αυτή, η Πορτογαλία υποσχόταν να εισάγει αγγλικά μάλλινα είδη με το δασμό που ίσχυε πριν από την έκδοση της απαγόρευσης εισαγωγής των αγγλικών μαλλίνων. Αφετέρου, η Μεγάλη Βρετανία υποχρεωνόταν να εισάγει πορτογαλικά κρασιά στα δύο τρίτα του δασμού που επέβαλε στα γαλλικά και τα άλλα κρασιά. Και τα δύο έθνη κατά τη συμφωνία της συμβάσεως αυτής είχαν υπόψη μονομερώς το ίδιο συμφέρον. Για τη Μεγάλη Βρετανία, η σύμβαση αυτή θεωρούνταν πλεονεκτική, προπαντός γιατί η Πορτογαλία θα μπορούσε να πληρώνει μόνο εν μέρει την αγγλική εξαγωγή με το κρασί της και ως εκ τούτου θα έπρεπε να τη συμπληρώνει με την αποστολή χρυσού στην Αγγλία, το οποίο εισήγε από την Βραζιλία.

Η απαγορευμένη ομιλία ενός δισεκατομμυριούχου (VIDEO)

Αποκάλυψε το μεγαλύτερο ψέμα του καπιταλισμού και αυτό ενόχλησε πολλούς "συναδέλφους καπιταλιστές"...

O Nick Hanauer είναι ένα γνήσιο τέκνο του καπιταλισμού. Η επιτυχημένη επιχείρησή του με έδρα το Σιάτλ αξίζει σήμερα 1 δις δολάρια, όμως αυτό δεν τον εμποδίζει να συγκρούεται με τους υπόλοιπους "συναδέλφους της πλουτοκρατίας", υπενθυμίζοντάς τους ότι, αν δεν αυξηθεί άμεσα ο κατώτατος μισθός, οι ΗΠΑ θα βρεθούν σύντομα αντιμέτωπες με μία μεγάλη κοινωνική επανάσταση.

Ο Hanauer σε μία ομιλία του στο TED μίλησε ανοιχτά για το μεγαλύτερο ψέμα του καπιταλισμού: "Οι πλούσιοι δεν δημιουργούν θέσεις εργασίας, οι καταναλωτές το κάνουν", είπε μεταξύ άλλων. Δεν ήταν λίγοι οι "συνάδελφοί" του που δυσαρεστήθηκαν με όσα ανέφερε στην ομιλία του. Μάλιστα, το TED αποφάσισε να την "κόψει" με την δικαιολογία ότι το περιεχόμενό της ήταν πολύ αμφιλεγόμενο και τα επιχειρήματα του Hanauer δεν ήταν πειστικά. 

Και φυσικά «το μαχαίρι θα φτάσει στο κόκαλο»…

Αρθρογράφος:
Νίκος Μπογιόπουλος

Η Ελλάδα, η μεγαλύτερη εφοπλιστική δύναμη στον κόσμο, η χώρα με τους «οικειοθελώς» φορολογούμενους εφοπλιστές, που η διασωστική της υποδομή σε ό,τι αφορά ναυτικά ατυχήματα εκείνο που κυρίως έχει να επιδείξει είναι η αυτοθυσία, ο αλτρουισμός και η γενναιότητα των παιδιών που συμμετέχουν ως πληρώματα και ως διασώστες σε τέτοιες επιχειρήσεις, παρακολουθεί μια ακόμα καταστροφή γαρνιρισμένη με την γελοιότητα των πολιτικών προϊσταμένων.

   Η καταστροφή στο Σαρωνικό έφερε ξανά στο προσκήνιο τα ήδη γνωστά: Πιστοποιητικά «αξιοπλοΐας» άνευ αξίας, σύστημα πρόληψης – αντιμετώπισης ναυτικών ατυχημάτων από ανεπαρκές έως ανύπαρκτο, πλήθος ερωτημάτων ανάμεσα στα οποία και εκείνα που εγείρονται για ενδεχόμενες «κομπίνες» και στη μέση ένα κράτος υπηρέτης των συμφερόντων του κεφαλαίου που οι ταγοί του – όταν γίνεται η… «στραβή» – πουλάνε επικοινωνιακή τρελίτσα.

   Αυτή η μαύρη εικόνα, σε μια ακτογραμμή δεκάδων χιλιομέτρων στην Αττική, γίνεται ακόμα πιο «μαύρη»αν σκεφτεί κανείς ότι η Ελλάδα είναι μια χώρα που στις θάλασσές της εκατομμύρια άνθρωποι διακινούνται κάθε χρόνο. Που εκατοντάδες δεξαμενόπλοια με φορτία – βόμβα πηγαινοέρχονται στα λιμάνια της. Βέβαια κι αυτοί οι κυβερνώντες έδωσαν την συνήθη υπόσχεση: Θα διεξαχθούν ενδελεχείς έρευνες για τα αίτια της καταστροφής. Υποψιαζόμαστε, δε, ότι «το μαχαίρι θα μπει βαθιά στο κόκκαλο»…

   Ας θυμηθούμε, λοιπόν, τι σημαίνει να «μπαίνει το μαχαίρι στο κόκκαλο», είτε το κράτος τουςυπηρετεί τους καπιταλιστές στη στεριά, είτε στον αέρα, είτε στη θάλασσα:

    Πριν από δυο σχεδόν δεκαετίες, όταν το «Γιάκοβλεφ» πήρε μαζί του πάνω από 70 ανθρώπους εκδόθηκε πόρισμα. Ήταν φυσικά αθωωτικό για τους «από πάνω». Μόνο που το αεροδρόμιο δεν είχε ραντάρ προσέγγισης…
    Όταν ναυάγησε το «Δύστος» – και εκείνο είχε πιστοποιητικά… αξιοπλοΐας –  έσπευσαν να αθωώσουν την ΑΓΕΤ για το σαπάκι της που τράβηξε στον τάφο 20 ανθρώπους. Πέντε μέρες αργότερα ο τότε υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας υπέγραψε απόφαση που έδινε άδεια στα πλοία της εταιρείας να σαλπάρουν με μειωμένη σύνθεση του πληρώματος…
    Το «Αϊρον Αντώνης» πήρε στον πάτο 24 ανθρώπους, στον Ατλαντικό, το ’94. Του είχαν δώσει πιστοποιητικά αξιοπλοΐας από τον «Ελληνικό Νηογνώμονα». Ο γαλλικός Νηογνώμονας το είχε βγάλει άχρηστο, αλλά εκείνοι το έκριναν αξιόπλοο! Μετά δήλωσαν αθώοι. Είναι ιδιωτικός, είπαν, ο «Νηογνώμονας» και συνεπώς τι φταίει το κράτος (τους) για τα πιστοποιητικά που δίνει! Η εταιρεία και ο υπεύθυνος του «Νηογνώμονα», 4 χρόνια μετά, αν και κρίθηκαν ένοχοι, πλήρωσαν 500.000 δραχμές και αφέθηκαν ελεύθεροι…
    Όταν έπεσαν η «Ρικομέξ» και τα άλλα κτίρια που καταπλάκωσαν 140 ψυχές, είπαν ότι θα αποδοθούν οι ευθύνες. Δεκαοχτώ χρόνια μετά ποιος δεν θυμάται εκείνον τον απίθανο ισχυρισμό του αρμόδιου υπουργού για τους «χαμένους» φακέλους με τις πολεοδομικές παραβάσεις; Συμβαίνει καμιά φορά να «χάνονται» οι φάκελοι όταν αφορούν πολυεθνικές, μονοπώλια, εργολάβους, εφοπλιστές και γενικώς την «υγιή επιχειρηματικότητα»…

Λαθροπλούσιοι

Η συναυλία του Αντώνη Ρέμου με έναν Λιβανέζο και έναν Τούρκο τραγουδιστή στο Nammos της Μυκόνου -με αφορμή τη μεγάλη γιορτή των μουσουλμάνων-, προσέλκυσε πολλούς Άραβες και Τούρκους επιχειρηματίες.

Η συνέχεια στο εικονίδιο του Πιτσιρίκου:

Αλήθειες και παραμύθια περί πλουσίων και φτωχών

 Νεφέλη Λυγερού

---

Print

Λέγεται πως ο Φράνσις Σκοτ Φιτζέραλντ ρώτησε κάποτε τον Έρνεστ Χεμινγουέι: «Πιστεύεις ότι οι πλούσιοι είναι διαφορετικοί από εσένα και εμένα;» Χωρίς να σκεφτεί ιδιαίτερα, ο εκκεντρικός συγγραφέας απάντησε: «Ναι, έχουν περισσότερα χρήματα από εσένα και εμένα» και ήπιε μία γουλιά από το ποτό του.

Οι τελευταίες έρευνες, όμως, διαψεύδουν τον Χεμινγουέι. Οι πλούσιοι, εκτός από περισσότερα χρήματα, έχουν και ιδιαίτερες συμπεριφορές και συνήθειες. Ο καθηγητής ψυχολογίας και κοινωνικής συμπεριφοράς στο πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας Πωλ Πιφ έχει κάνει εκτεταμένες έρευνες σχετικά με τη συμπεριφορά των πλουσίων.

Αυτές έδειξαν ότι άτομα με περισσότερα χρήματα έχουν την τάση να είναι λιγότερο γενναιόδωρα, λιγότερο έμπιστα, λιγότερο φιλάνθρωπα και λιγότερο εργατικά από τα άτομα με μικρομεσαία εισοδήματα.

Μια άλλη μελέτη έδειξε ότι εκείνοι που έχουν στην κατοχή τους ακριβά αυτοκίνητα είναι πιο πιθανό να φερθούν με αγένεια στους άλλους οδηγούς και στους πεζούς. Πειράματα κοινωνικής ψυχολογίας απέδειξαν ότι οι πλούσιοι έχουν περισσότερες πιθανότητες να πουν ψέμματα και να διαπράξουν απάτες.

Ο ΠΛΟΥΤΟΣ ΚΑΡΠΟΣ ΠΛΕΟΝΕΞΙΑΣ ΚΑΙ ΑΡΠΑΓΗΣ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

  

Ἀπὸ τὴν ΙΒ΄ ὁμιλία στὴν Α΄ πρὸς Τιμόθεον ἐπιστολή)  «... Εἰ γὰρ τὰ βιωτικὰ πράγματα καὶ ἐπίκηρα καὶ φθαρτὰ πόνων χωρὶς καὶ ἱδρώτων οὐδέποτε παραγίνεται τοῖς ἀνθρώ-ποις, πολλῷ μᾶλλον τὰ πνευματικά. Τί δέ, φησί, τοὺς ἐπιτυγχάνοντας οὐχ ὁρᾷς, τοὺς δι’ ὀλίγων πόνων μεγάλα κτησα-μένους ἀγαθά; Ποῖα ἀγαθά; χρήματα, καὶ οἰκίας, καὶ πλέθρα γῆς τόσα καὶ τόσα, καὶ ἀνδραπόδων ἀγέλας, καὶ σταθμὸν ἀργυρίου καὶ χρυσίου; ταῦτα λέγεις ἀγαθά, καὶ οὐκ ἐγκαλύπτῃ οὐδὲ καταδύῃ, ἄνθρωπος περὶ οὐρανοῦ φιλοσοφεῖν προστε-ταγμένος, καὶ πρὸς τὰ τῆς γῆς κεχηνὼς πράγματα, καὶ ἀγαθὰ καλῶν ἃ μηδενός ἐστιν ἄξια λόγου; Εἰ ταῦτα ἀγαθά, πάντως καὶ τοὺς κεκτημένους αὐτὰ ἀγαθοὺς δεῖ καλεῖν· ὁ γὰρ ἀγαθόν τι ἔχων, πῶς οὐκ ἀγαθός; Τί οὖν, εἰπέ μοι; ὅταν οἱ κεκτημένοι αὐτὰ πλεονε-κτῶσιν, ἁρπάζωσιν, ἀγα-θοὺς αὐτοὺς καλέσομεν; Εἰ γὰρ ἀγαθὸν ὁ πλοῦτος, ἀπὸ δὲ πλεονε-ξίας συνάγεται, ὅσῳ ἂν αὔξηται, τοσούτῳ μᾶλλον τὸν ἔχοντα ἀγαθὸν ποιήσει νομίζεσθαι. Ἄρα οὖν ἀγαθὸς ὁ πλεονεκτῶν; Εἰ δὲ ὁ πλοῦτος ἀγαθός, ὑπὸ δὲ πλεονεξίας αὔξεται, ὅσω ἂν πλεονεκτῇ, ἀγαθώτερος ἔσται. Εἶδες τὴν ἐναντίωσιν; Ἀλλὰ ἂν μὴ πλεονεκτῇ, φησί. Καὶ πῶς ἔνι γενέσθαι; ὀλέθριον γὰρ τὸ πάθος, καὶ οὐκ ἔστιν, οὐκ ἔστι μὴ ἀδικοῦντα πλουτεῖν. Τοῦτο καὶ ὁ Χριστὸς ἀπεφήνατο λέγων, Ποιήσατε ὑμῖν φίλους ἐκ τοῦ μαμωνᾶ τῆς ἀδικίας. Τί οὖν, φησιν, ἂν παρὰ πατρὸς δέξηται τὸν κλῆρον; Τὰ ἐξ ἀδικίας συλλεγέντα ἐδέξατο. Οὐ γὰρ δὴ ἀπὸ τοῦ Ἀδὰμ ὁ πρόγονος ἐκείνου πλούσιος ἦν, ἀλλὰ πολλοὺς ἑτέρους εἰκὸς πρὸ ἐκείνου γεγενῆσθαι, εἶτα ἐν τοῖς πολλοῖς εὑρεθῆναί τινα ἀδίκως τὰ τῶν ἄλλων εἰληφότα καὶ καρπούμενον...» (Ε.Π.Μ. 62, 561-2).

ΕΡΜΗΝΕΙΑ Ἂν δηλαδὴ τὰ βιοτικὰ πράγματα, τὰ ὁποῖα καὶ πρόσκαιρα εἶναι καὶ φθαρτά, δὲν ἀποκτῶνται ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους χωρὶς κόπους καὶ ἱδρῶτες, πολὺ περισσότερο τὰ πνευματικά. Ἀλλὰ τί, θ’ ἀντείπει κανείς, δὲ βλέπεις τοὺς πιασμένους οἰκονομικά, αὐτοὺς ποὺ μὲ λίγους κόπους ἀπέκτησαν πολλὰ ἀγαθά; Ποιὰ ἀγαθά;  Χρήματα καὶ σπίτια καὶ στρέμματα γῆς τόσα καὶ τόσα καὶ κοπάδια ἀπὸ δούλους κι ἀσήμι καὶ χρυσάφι σὲ μεγάλες ποσότητες; Αὐτὰ ἀποκαλεῖς ἀγαθὰ καὶ δὲ σκεπάζεις τὸ πρόσωπό σου ἀπὸ ντροπὴ καὶ δὲ ζητᾶς ν’ ἀνοίξει ἡ γῆ νὰ σὲ καταπιεῖ, πού, ἐνῶ σὰν ἄνθρωπος ἔχεις προσταχθεῖ νὰ φιλοσοφεῖς γιὰ τὸν οὐρανό, ἀπο θαυμάζεις μ’ ἀνοιχτὸ τὸ στόμα γήινα πράγματα κι ἀποκαλεῖς ἀγαθὰ αὐτὰ ποὺ εἶναι τελείως ἀνάξια λόγου;  Ἂν αὐτὰ εἶναι ἀγαθά, τότε θὰ πρέπει ὁπωσδήποτε ν’ ἀποκαλοῦμε καὶ τοὺς κατόχους τους ἀγαθούς. Γιατί κάποιος ποὺ ἔχει κάτι τὸ ἀγαθό, μπορεῖ νὰ μὴν εἶναι καὶ ὁ ἴδιος ἀγαθός; Τί λοιπόν, εἰπέ μου; Ὅταν οἱ κάτοχοί τους πλεονεκτοῦν κι ἁρπάζουν, θὰ τοὺς ἀποκαλέσουμε ἀγαθούς; Ἂν δηλ. εἶναι ἀγαθὸ πράγμα ὁ πλοῦτος, ὅσο μεγαλώνει, τόσο περισσότερο θὰ κάμει νὰ νομίζεται ἀγαθὸς ὁ κάτοχός του. Δεδομένου ὅμως ὅτι μὲ τὴν πλεονεξία συγκεντρώνεται, δὲν καταλήγουμε στὸ συμπέρασμα ὅτι εἶναι ἀγαθὸς ὁ πλεονέκτης; Ἂν δὲ ὁ πλοῦτος εἶναι ἀγαθός, εἶναι δὲ γνωστὸ ὅτι μὲ τὴν πλεονεξία αὐξάνει, ὅσο πλεονεκτεῖ ὁ κάτοχός του, τόσο περισσότερο ἀγαθὸς θὰ εἶναι. Εἶδες τὴν ἀντίφαση (στὴν ὁποία ὁδηγεῖ ἡ ἄποψη ὅτι ὁ πλοῦτος εἶναι κάτι τὸ ἀγαθό); Ἀλλ’ ἂν δὲν πλεονεκτεῖ, θ’ ἀντείπει κανείς. Καὶ πῶς εἶναι δυνατὸ νὰ συμβεῖ αὐτό; Ἐρωτῶ, γιατὶ εἶναι ὀλέθριο τὸ πάθος τῆς πλουτομανίας καὶ δὲν εἶναι, δὲν εἶναι μὲ κανένα τρόπο δυνατὸ νὰ πλουτεῖ κανεὶς χωρὶς ν’ ἀδικεῖ. Τοῦτο καὶ ὁ Χριστὸς τὸ ἐπιβεβαίωσε λέγοντας: «Ποιήσατε ὑμῖν φίλους ἐκ τοῦ μαμωνᾶ τῆς ἀδικίας». Τί λοιπόν, θ’ ἀντείπει κανείς, μ’ ἄδικα μέσα θὰ ἔχει πλουτίσει ἂν κληρονομήσει τὸν πλοῦτο ἀπὸ τὸν πατέρα του; Τὰ προϊόντα τῆς ἀδικίας κληρονόμησε. Γιατὶ δὲν ἦταν βέβαια πλούσιος ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ Ἀδὰμ ὁ πρόγονός του, ἀλλὰ φυσικὸ εἶναι νὰ ὑποθέσουμε ὅτι πολλοὶ ὑπῆρξαν πρὶν ἀπ’ αὐτόν, κάποιος δὲ ἀπὸ τοὺς πολλοὺς ἅρπαξε τὰ ἀγαθὰ τῶν ἄλλων καὶ τὰ καρπώθηκε...».

Ανάρτηση από: geromorias.blogspot.com