Σάββατο 10 Απριλίου 2021

Η Κίνα «πουλάει» τον Ερντογάν με τα εμβόλια και αυτός θυμάται τους… Ουιγούρους

Σημαντικές καθυστερήσεις στις παραδόσεις των 100 εκατ. δόσεων που έχει συμφωνήσει να αγοράσει από την Sinovac η Άγκυρα. Δυσφορία του Ερντογάν, ο οποίος προχωρά σε αντιπερισπασμούς.

Του Γιώργου Παυλόπουλου από το in.gr

Την Τρίτη, 6 Απριλίου, το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών κάλεσε τον πρέσβη της Κίνας προκειμένου να του επιδώσει διάβημα για τα επιθετικά – όπως ισχυρίζεται – σχόλιά του που αφορούσαν την Μεράλ Ακσενέρ, επικεφαλής του αντιπολιτευόμενου Καλού Κόμματος, και τον δήμαρχο της πρωτεύουσας (και επίσης αντίπαλο του κυβερνώντος κόμματος ΑΚΡ), Μανσούρ Γιαβάς.

Την αντίδραση της Άγκυρας προκάλεσαν τα μηνύματα των δύο πολιτικών στο Twitter στα οποία έκαναν λόγο για την άγρια καταστολή της μειονότητας των Ουιγούρων από τις κινεζικές δυνάμεις, στην εξέγερση του 1990. «Η αυτόνομη περιοχή των Ουιγούρων στην Σιντζιάνγκ αποτελεί τμήμα της κινεζικής επικράτειας. Είναι κάτι διεθνώς αναγνωρισμένο και αναμφισβήτητο», ανέφερε το επίμαχο σχόλιο της πρεσβείας, προσθέτοντας ότι «η κινεζική πλευρά διατηρεί το δικαίωμα κάθε νόμιμης απάντησης».

Η αλήθεια είναι ότι το «θερμό επεισόδιο» φάνηκε να προκαλεί έκπληξη σε αρκετούς. Κυρίως, σε όσους είχαν διαπιστώσει τους εξαιρετικά χαμηλούς τόνους που είχαν επιλέξει εδώ και αρκετό καιρό η Άγκυρα και προσωπικά ο Ταγίπ Ερντογάν στο ζήτημα των «συγγενών» τους (πολιτιστικά, εθνοτικά και θρησκευτικά) Ουιγούρων. 

Παρασκευή 9 Απριλίου 2021

Οι πηγές για το Κρυφό Σχολείο 1460-1913!

Εδώ θα βρείτε μία επιγραμματική συλλογή των πηγών από το βιβλίο του Γιώργου Κεκαυμένου για το Κρυφό Σχολειό από το 1460 ως το 1913.

Η παράθεση απαντάει στο κυρίως ερώτημα που χρησιμοποιούν οι αποδομητές, ότι δηλαδή η παιδεία των Ελλήνων δεν εδιώκετο. Επίσης, υπάρχουν πηγές που παραπέμπουν ευθέως στην ύπαρξη κρυφών σχολειών.

Οι εικόνες με τις πηγές παρουσιάζονται και μία-μία εδώ, από όπου μπορείτε να τις αναπαράγετε και ως εικόνες. Ακολούθως, θα τις δείτε όλες μαζί.


Σε μορφή βίντεο

Απομνημονεύματα Ιωάννη Καποδίστρια


“Δαντέλα” τα ιδρύματα της χώρας – το έλλειμμα εθνικής στρατηγικής οφείλεται στην διάβρωση των θεσμών

Οι αποκαλύψεις των WikiLeaks σχετικά με τα “τιτιβίσματα” του Θάνου Ντόκου προς την τουρκική πρεσβεία –και από εκεί απευθείας στο καθεστώς Ερντογάν– την στιγμή που μάλιστα ήταν Γενικός Διευθυντής του ΕΛΙΑΜΕΠ το 2010, αναδεικνύουν με τον πιο παραστατικό τρόπο το μείζον γεωστρατηγικό πρόβλημα της χώρας: Οι θεσμοί εκείνοι που καλούνται για να καταρτίσουν την εθνική μας στρατηγική αποδεικνύονται εντελώς διαβρωμένοι από μηχανισμούς, νοοτροπίες και συμπεριφορές οι οποίες αντανακλούν μια πραγματικότητα φινλανδοποίησης του ελληνικού κράτους, και ευρύτερα των ιθυνουσών τάξεών του.

Πραγματικά, δεν ξέρουμε τι είναι περισσότερο σκανδαλώδες στην εν λόγω ιστορία: Ο Θάνος Ντόκος που σπεύδει να ενημερώσει την τουρκική πλευρά για μια ανάλυση του ΕΛΙΑΜΕΠ, ενώ αυτή θα δημοσιοποιούνταν τις επόμενες ημέρες, ή τα όσα ισχυριζόταν η ίδια η ανάλυση η οποία περιλαμβάνει «κατευθύνσεις για το πως μπορούν να συνυπάρξουν οι απόψεις Νταβούτογλου, οι περιφερειακές φιλοδοξίες της Άγκυρας και η ένταξη στην ΕΕ».

Προφανώς και τα δύο, ενώ φυσικά εξίσου σκανδαλώδες είναι ότι ο Θάνος Ντόκος θα συνεχίσει μετέπειτα την σταδιοδρομία του και σε πιο νευραλγικά πόστα, όπως εκείνου του Συμβούλου Ασφαλείας του Πρωθυπουργού.

2005-2010: Η ενίσχυση του φιλο-νεοθωμανισμού στην Ελλάδα
Να υπενθυμίσουμε ότι στις αρχές του 2010, ήταν η περίοδος όπου η κυβέρνηση Ομπάμα στις ΗΠΑ αποθέωνε το καθεστώς Ερντογάν ως υπόδειγμα «ισλαμικού δημοκρατικού και φιλελεύθερου δρόμου» -o ίδιος θα τιμηθεί ως ένα από τα “πρόσωπα της χρονιάς” από το αμερικάνικο Time το 2010- και εφάρμοζε κάθε διαθέσιμη διπλωματική πίεση προς την Ε.Ε., χρησιμοποιώντας πολύ συχνά ως αιχμή της την Ελλάδα του Γιώργου Παπανδρέου, υπέρ της ένταξης της Τουρκίας σε αυτήν. Να θυμίσουμε, ακόμα, ότι εκείνα τα χρόνια υπήρξαν χρόνια μείζονας επεμβάσεως των Αμερικάνων στα εσωτερικά της Ευρωπαϊκής Ένωσης: Στα τέλη της δεκαετίας του 2000 μια χιονοστιβάδα αποκαλύψεων φέρουν τις μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ να παρακολουθούν τους πάντες και τα πάντα στην Ευρώπη, από την ίδια την Μέρκελ, μέχρι τον προκάτοχο του Γιώργου Παπανδρέου, Κώστα Καραμανλή.  

Καλπαδάκηδες και Μηταράκηδες βλάπτουν εξίσου την Ελλάδα – Το βρώμικο παιχνίδι



Έκπληξη και ενδιαφέρον προκαλούν άρθρα που δημοσιοποιούνται τις τελευταίες ημέρες για υποθέσεις που σχετίζονται με τις ελληνοτουρκικές σχέσεις και εμπεριέχουν σαφείς αναφορές στο μεταναστευτικό. Πρόσφατο μακροσκελές άρθρο του κ. Απόστολου Δοξιάδη, με τίτλο “Ο Τσίπρας, ο Ερντογάν και το ειδύλλιο-σκάνδαλο”, περιέχει αναφορές σε πρωθυπουργούς, υπόνοιες κατασκοπείας, καθώς και εμπλοκή προσώπων που διαδραματίζουν και σήμερα καθοριστικό ρόλο στη διαχείριση του μεταναστευτικού.


Ο κ. Δοξιάδης είχε ανακοινωθεί ως σύμβουλος του σημερινού πρωθυπουργού για τα ασυνόδευτα ανήλικα, ενώ το άρθρο αναπαράχθηκε με retweet από την σύζυγο του πρωθυπουργού, κ. Μαρέβα Μητσοτάκη. Σε αυτό γίνονται αναφορές για τον διευθυντή του Διπλωματικού Γραφείου του πρώην Πρωθυπουργού (Τσίπρα), την σχέση του με ανώτερη Τουρκάλα διπλωμάτη και τα γεγονότα που εξελίχθηκαν με τους οκτώ Τούρκους στρατιωτικούς, που ζήτησαν διεθνή προστασία μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα στην Τουρκία (Ιούλιος 2016).

Για τους ακρίτες στην πρώτη γραμμή των συνόρων υπάρχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, γιατί εμπλέκονται άτομα γνωστά στην διαχείριση της μεταναστευτικής κρίσης, κάποια εκ των οποίων βρίσκονται σε θέσεις-κλειδιά ακόμα και σήμερα. Βλέπουμε το όνομα της αντιστράτηγου Ζαχαρούλας Τσιριγώτη, γνωστής στους νησιώτες για την προσπάθειά της να πείσει για την χρησιμότητα των δομών μεταναστών στα νησιά του Βορείου Αιγαίου. Τότε ήταν Γενική Επιθεωρητής Αλλοδαπών και Φύλαξης Συνόρων.

Στο επίμαχο άρθρο αναφέρεται ότι είχε επωμιστεί την φύλαξη και την πιθανή επαναπροώθηση, ιδιαίτερα των Τούρκων αντικαθεστωτικών, αφού τα σύνορα ήταν ελεύθερα για τους υπόλοιπους παράνομα εισερχόμενους! Σήμερα, ως απόστρατη, δηλώνει ότι είναι λάθος να φτιάχνουμε στα σύνορα με την Τουρκία δομές. «Το μήνυμα είναι εντελώς λάθος» αναφέρει χαρακτηριστικά! Ένα άλλο πρόσωπο είναι ο διευθυντής της Υπηρεσίας Ασύλου Μάρκος Καραβίας επί ΣΥΡΙΖΑ και σημερινός Διοικητής της Υπηρεσίας, όπως τον αναβάθμισε ο Νότης Μηταράκης.

Ανατολή και Δύση

Γράφει ο Απόστολος Παπαδημητρίου


Οι όροι αυτοί πέρα από τη γεωγραφική τους σημασία απέκτησαν κατά καιρούς και άλλες, για να δηλώσουν μορφές σκέψης και πολιτισμού ή, πρόσφατα, πολιτικοστρατιωτικές συμμαχίες. Η χώρα μας βρίσκεται στο γεωγραφικό σταυροδρόμι μεταξύ Ανατολής (Ασίας) και Δύσης (Ευρώπης). Αυτό ασφαλώς κατά τους νεότερους χρόνους συνετέλεσε στο να εμπλακεί σε πολέμους, για τα συμφέροντα των ισχυρών, που θέλουν πάντα να διαφεντεύουν σε όσο το δυνατόν μεγαλύτερες εκτάσεις. Πολιτιστικά όμως πού ανήκε και που ανήκει; Καθώς οι δυτικοί, ιστορικοί, κοινωνικοί αναλυτές και πολιτικοί, επιβάλλουν κατά τους τελευταίους αιώνες τις απόψεις τους, θεωρήθηκε ότι η χώρα μας ανήκει στην Ανατολή, με την έννοια ότι ο νεότερος πολιτισμός της, θεωρούμενος κατά πολύ διαφορετικός από τον αρχαιοελληνικό, εδραζόταν στον μυστικισμό, ο οποίος κυριαρχούσε και κυριαρχεί στην Ανατολή σε αντίθεση προς τον «ορθολογισμό», ο οποίος θεμελιώθηκε και έχει επικρατήσει στη Δύση. Αυτή η υπεραπλουστευμένη ανάλυση, η οποία γίνεται, δυστυχώς, αποδεκτή και από ομοεθνείς μας, κατά την καταγωγή, όχι μόνο είναι εσφαλμένη, αλλά και άκρως στρεβλωτική της ιστορικής πραγματικότητας, καθώς αδιαφορεί για την τρομακτική διαφορά τρόπου σκέψης και βιοτής των Ελλήνων, στην αρχή, και των άλλων ορθοδόξων λαών, στη συνέχεια σε σχέση με τους φορείς πολιτισμών και σκέψης της γεωγραφικής Ανατολής.

Η Εκκλησία τιμά κατά τη δεύτερη Κυριακή των νηστειών μεγάλο άγιό της, αλλά εν πολλοίς άγνωστο, τον Γρηγόριο Παλαμά. Με τη θεολογία του αυτός περί των ακτίστων ενεργειών του Θεού έδωσε απάντηση στη διαμορφούμενη τότε στη Δύση σχολαστική θεολογία, μετά την κυριαρχία εκεί των Φραγκογερμανών. Ο κυριότερος εκπρόσωπος της σχολαστικής θεολογίας, ο Θωμάς Ακινάτης, έζησε δύο γενιές πριν από τον άγιο Γρηγόριο. Δεν θα υπεισέλθω στις θεολογικές διαφορές, καθ’ ότι δύσκολος για μας τους πολλούς ο λόγος. Περιορίζομαι να επισημάνω δύο ουσιώδη θέματα, στα οποία αποκλίνουν σημαντικότατα οι ορθόδοξοι, δηλαδή η καθ’ ημάς Ανατολή, και οι δυτικοί. Το πρώτο είναι η μεγάλη διαφορά ήθους και αυτή οφείλεται στη διαφορά δόγματος. Όσο και αν οι σύγχρονοι καταφρονητές του θεολογικού λόγου χλευάζουν το δόγμα, ως ανούσιο κώδικα αποστεωμένων εντολών, η ιστορία διδάσκει ότι το ορθό δόγμα οδήγησε τους αποδεχόμενους αυτό σε υπέρτατο ήθος, ενώ το εσφαλμένο σε τρομακτικά εγκλήματα. Βέβαια οι ερμηνεύοντες υλιστικά την ιστορία χλευάζουν με απόψεις σαν κι αυτήν. Χλευάζουν, επειδή απαξιώνουν να μελετήσουν τον βίο και τα κείμενα των Πατέρων της Εκκλησίας και περιορίζονται να επισημάνουν τις αστοχίες αυτοκρατόρων και εκκλησιαστικών προσώπων, αστοχίες, που στη γλώσσα του Ευαγγελίου αποκαλούνται αμαρτίες. Οι Πατέρες της Εκκλησίας, ακολουθώντας το αιώνιο πρότυπο, τον Ιησού Χριστό διακρίθηκαν για τη θαυμαστή συνέπεια λόγων και έργων. Και αυτό ενοχλεί διαχρονικά τους άκρως ασυνεπείς δημαγωγούς πάσης φύσεως.

Πέμπτη 8 Απριλίου 2021

«Η Κιβωτός της Ελληνικής αλήθειας»: Ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος γράφει για το 1821. Μέρος Α!



Πρόλογος – επιμέλεια Σπύρος Δημητρίου

Διακόσια χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση του 1821. Διάγουμε δύσκολες μέρες, δύσκολες καταστάσεις, πρωτόγνωρες που μάλλον μας γυρίζουν πίσω αντί να μας οδηγούν μπροστά. Αν σ’ αυτό προσθέσει κανείς και το ανολοκλήρωτο της εθνεγερσίας του ’21, τότε ο δρόμος που έχουμε να διανύσουμε εξακολουθεί και είναι μακρύς και δύσκολος. Η επίσημη  Ελλάδα ανολοκλήρωτη, όπως είπαμε,  κι ανερμάτιστη, προσβάλλει, «γιορτάζοντας» τη λαμπρή αυτή επέτειο, τοποθετώντας την στο εθνομηδενιστικό αφήγημα της παγκόσμιας τάξης πραγμάτων. Οι κυρίαρχες εξουσιαστικές ελίτ της χώρας, με την πνευματική να κάνει  τη βρώμικη  δουλειά,  έχουν προσχωρήσει αναφανδόν προς αυτή την κατεύθυνση, ενάντια στο λαϊκό σώμα και την συλλογική μνήμη.

 Εντούτοις, όμως,  αυτός ο λαός δείχνει να έχει  ακόμη αντοχές,  παρόλο που βάλλεται από παντού και με έντεχνο τρόπο. Η ελληνική ιδιοπροσωπία μας υπάρχει, και θα εξακολουθεί να υπάρχει,  γιατί  αυτός ο λαός  κρατά  τη συλλογική του μνήμη ζωντανή,  αλλά και τα κείμενα, τόσο των παλαιότερων όσο και των  νεώτερων, επιστρέφουν και θα επιστρέφουν πάντα στις πολιτιστικές και ιστορικές ρίζες του έθνους μας.

 Απ’ αυτά τα κείμενα αντοχής στη λήθη, είναι και το κείμενο του Παναγιώτη Κανελλόπουλου που ακολουθεί. Υπήρξε σημαίνων πρόσωπο της σύγχρονης  ελληνικής ιστορίας του 20ου αιώνα, πιο πολύ ίσως για τα  γράμματα, τη λόγια σκέψη και τη φιλοσοφία και  θα ήταν ακόμη πιο σημαντικός αν παρέμενε εκεί, παρά για τον εναγκαλισμό του με την τρέχουσα πολιτική πραγματικότητα στον  ταραγμένο αιώνα που έζησε. Το κείμενο με τίτλο : «Η κιβωτός της ελληνικής αλήθειας», περιλαμβάνεται στο αφιέρωμα για το 1821 που εξέδωσε το περιοδικό της «ΕΥΘΥΝΗΣ» το 1993, και  καταγράφει τους σταθμούς που οδήγησαν στη ελληνική ανεξαρτησία, τις ξένες δυνάμεις, το αναγκαίο κι εφικτό  της ελληνικής αλήθειας  αλλά και το ανολοκλήρωτο που ακόμη επιζητούμε :

«Στις 18 Μαίου 1833, ο δούξ de Broglie, υπουργός των εξωτερικών του Λουδοβίκου Φιλίππου, μιλώντας στη Γαλλική Γερουσία, είπε: «Η Ελλάς είναι μια ναυτική δύναμη προορισμένη να μεγαλώσει γρήγορα, να μοιρασθεί με την Αγγλία και μαζί μας την ηγεμονία της Μεσογείου, να στρέψει σε μας τα βλέμματά της, να ζητήσει στήριγμα και βάση στη φιλία μας, ν’ αγρυπνεί για μας στα σκαλοπάτια της Ανατολής…».

Οι πολλές μορφές της 200χρονης επετείου του 1821.

Μπορεί να είναι εικόνα 2 άτομα και μνημείο
Μπορεί να είναι καρτούν 2 άτομα
Μπορεί να είναι εικόνα κείμενο



Οι πολλές μορφές της 200χρονης επετείου του 1821.

Μπορεί η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων να γιορτάζει την 200ή επέτειο του εθνικοαπελευθερωτικού μας πολέμου με αναφορές στην ελευθερία και στην «κολοβή» ανεξαρτησία μας, στον απαράμιλλο ηρωισμό των προγόνων, στην παλιγγενεσία και στα οράματα των αγωνιστών, στον ρόλο της Εκκλησίας κ.α.
Υπάρχει ακόμη και η ελίτ που κυρίως με την επιτροπή «Ελλάδα 2021» προσπαθεί να παρουσιάσει τα δικά της «αναθεωρητικά» σκεφτικά περί «νεαρού έθνους» με «λαμπρό, πολυπολιτισμικό μέλλον», κλπ.

Σαν «ειδική περίπτωση» μπορεί μάλιστα να ειδωθεί και η «καλλιτεχνική έκθεση» για το 1821 επί της Οδού Βασ. Όλγας όπου, εν είδη «αφηρημένης τέχνης» (, παρουσιάζονται σε ένα «έργο» ο εθνικός μας ποιητής να καταβροχθίζει μπακαλιάρο σκορδαλιά, ο ημίγυμνος άγγελος με την ελληνική σημαία να φορά τσαρούχια, μια μοντέρνα καρυάτιδα, ασφαλώς metoo, ο γύρος να περιστρέφεται μέσα σε «φοβερές» σπάθες, όλως τυχαίως και μια αγγλική σημαία, την Παναγία νοσηλεύτρια στον Ευαγγελισμό, το FERRIES να σαλπάρει στο στήθος του καταϊδρωμένου αγωνιστή με μια μύτη που, καλλιτεχνική αδεία, κάτι «ανάρμοστο» πάει να θυμίσει …. (Μάλιστα ο ευγενής Δήμαρχός κος Κ. Μπακογιάννης ανέλυσε καλλιτεχνικώς το «έργο» στην αξιότιμη πρόεδρό μας κα Κ. Σακελλαροπούλου πριν μερικές ημέρες).

Υπάρχουν όμως και αυτοί που βροντοφωνώντας «ΕΛΛΑΔΑ ΣΚΑΣΕ» βλέπουν οι τάλαινες στα 200 χρόνια, επαναλαμβανόμενα, «ρατσισμό, πατριαρχία, αντισημιτισμό, ταξική εκμετάλλευση, ιμπεριαλισμό και …ετεροσεξισμό» (sic!).
Επίπεδοοοοοοοο, …… ! Όλα τα έχει ο ταλαίπωρος «μπαχτσές» μας!

Ο ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ (ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ )


“Όχι στο Σχέδιο Ανάν”: Πώς ετοιμάστηκε το διάγγελμα Τάσσου

Από τον Φιλεύθερο

Πώς ετοιμάστηκε το διάγγελμα του Τάσσου Παπαδόπουλου το 2004 που έμελλε να καθορίσει την τύχη της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Την εικόνα της εποχής όπως και αποκαλυπτικά στοιχεία για τις πιέσεις που ασκήθηκαν και υπό ποιες συνθήκες διαμορφώθηκε το τελικό κείμενο του τότε Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας παρατίθενται μέσα από το τετράτομο Αρχείο Τάσσου Παπαδόπουλου, που πρόσφατα κυκλοφόρησε.

Στο Αρχείο επισημαίνεται: «Η απόφαση του Τάσσου Παπαδόπουλου να απευθύνει διάγγελμα δεν ήταν ούτε αυθόρμητη, ούτε συναισθηματική απόφαση. Ήταν μια ιστορική, καλά υπολογισμένη και ζυγισμένη πολιτική πράξη, με πλήρη επίγνωση της σημασίας της».

Στο 4ο τόμο αναφέρεται: «H 7η Απριλίου, Μεγάλη Τετάρτη του 2004, άφησε το εντονότερο αποτύπωμα στην πολιτική ιστορία του Τάσσου Παπαδόπουλου. Ήταν η μέρα του διαγγέλματος, με το οποίο κάλεσε σε απόρριψη του Σχεδίου Ανάν. Η σημαντικότητα της στιγμής εκείνης, δεν συνίσταται μόνο στο περιεχόμενο και το μήνυμα του διαγγέλματος, αλλά κυρίως στην ανάδειξη, μέσω εκείνου του διαγγέλματος, της ψυχικής ταύτισης του Τάσσου Παπαδόπουλου με την αγωνία, τον πόθο και την αποφασιστικότητα των Ελλήνων της Κύπρου να αγωνιστούν για την αξιοπρέπειά τους και να προασπίσουν την πατρίδα τους. Αυτό το σπάνιο και σπουδαίο γεγονός καταμαρτυρείται από τις χιλιάδες των επιστολών, τηλεγραφημάτων και μηνυμάτων που στάλθηκαν στον Τάσσο Παπαδόπουλο. Στο Αρχείο διασώζονται όλα αυτά τα χιλιάδες ντοκουμέντα της συλλογικής επικοινωνίας του λαού, ανθρώπων όλων των τάξεων, πολιτικών πεποιθήσεων και ηλικιών, με τον Πρόεδρο. Ο Τάσσος Παπαδόπουλος απάντησε σε όλους όσοι του απέστειλαν γραπτές επιστολές, με τις απαντήσεις να βρίσκονται επίσης στο Αρχείο. Στην ιστορία της Κύπρου δεν υπήρξε προηγούμενο μιας τόσο αθρόας και μαζικής, άμεσης γραπτής επικοινωνίας, ενός ηγέτη με τον λαό.

» Ο τρόπος με τον οποίο διαχειρίστηκε την απόφαση εκείνη αντανακλά και το ήθος του Τάσσου Παπαδόπουλου. Δεν επιδίωξε ούτε να εκπλήξει, αλλά ούτε και να αιφνιδιάσει για τις προθέσεις του. Ήθελε να γνωρίζουν οι πάντες, εντός και εκτός Κύπρου, ποια θα ήταν η απόφασή του, καθώς και το σκεπτικό που τον οδήγησε σε αυτήν. Από τους πρώτους οι οποίοι ενημερώθηκαν για την πρόθεση του Προέδρου να απευθύνει διάγγελμα, ήταν οι κυβερνητικοί εταίροι. Σε ειδική συνάντηση την 5η Απριλίου 2004, ο Τάσσος Παπαδόπουλος ενημέρωσε τους επικεφαλής των κομμάτων και των κινήσεων που στήριζαν την κυβέρνησή του, χωρίς κανένας να φέρει ένσταση. Αντίθετα, όλοι οι παρευρισκόμενοι συμφώνησαν ότι ο Πρόεδρος είχε καθήκον και δικαίωμα να ενημερώσει τον λαό και να λάβει σαφή θέση επί του Σχεδίου Ανάν. Στη συνάντηση εκείνη, ο Τάσσος Παπαδόπουλος δεν ανακοίνωσε την τελική του απόφαση, αλλά, μέσα από τα συμφραζόμενα και το κλίμα της συνάντησης, είχε διαφανεί ότι η τάση ήταν προς ένα διάγγελμα απόρριψης του Σχεδίου Ανάν».

Κάπως έτσι.... η "σχολική" μας ζωή! Ταλαντούχος ο μαθητής!!!


WEBEX ΣΤΙΓΜΕΣ ΠΟΥ ΟΛΟΙ ΕΧΟΥΜΕ ΠΕΡΑΣΕΙ - itshliaz




ΠΟΙΟΣ ΚΥΒΕΡΝΑ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΤΟΠΟ;

ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΑΣΙΟΠΟΥΛΟΣ

ΠΟΙΟΣ ΚΥΒΕΡΝΑ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΤΟΠΟ;

WikiLeaks -Εθνικό σκάνδαλο: Ο ΣΕΑ του πρωθυπουργού Θ. Ντόκος συμβούλευε την Τουρκία πώς θα μπει σε ΕΕ!!!

Ο Σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας του πρωθυπουργού κ. Ντόκος, συνεργάτης και μυστικοσύμβουλος των Τούρκων, σύμφωνα με τα Wikileaks.
Αν αληθεύει, και πρέπει άμεσα να απαντηθεί, να διωχθεί, "ΧΘΕΣ", ο συνεργάτης των Τούρκων από την θέση του, να ερευνηθεί ο διαχρονικός ρόλος και να πάψει η επιχορήγηση στο ΕΛΙΑΜΕΠ, να δώσει ο Πρωθυπουργός εξηγήσεις για τις επιλογές των συνεργατών του.

Φυσικά, έχουν μείνει αναπάντητες και οι κατηγορίες Δοξιάδη για τις σχέσεις Καλπαδάκη, διπλωματικού συμβούλου του Τσίπρα, και της Τουρκάλας συντρόφου του, διπλωμάτιδος του Τουρκικού ΥΠΕΞ, ανηψιού του Βρούτση, με την Τουρκία.
(Επισυνάπτω ανάρτηση με την καταγγελία)
https://www.google.com/.../ntomino-meta-arthro-doxiadi...

ΠΗΓΗ:ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΑΣΙΟΠΟΥΛΟΣ
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

ΑΙΩΝΙΑ ΣΟΥ Η ΜΝΗΜΗ ΕΛΛΗΝΑ!!!

Ο ΤΑΣΟΣ ΠΑΠΑΔΌΠΟΥΛΟΣ ΕΔΕΙΞΕ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ!

ΔΕΝ ΕΚΠΡΟΣΩΠΗΣΕ ΣΤΟ ΔΗΜΟΨΉΦΙΣΜΑ ΤΟ 76% ΤΩΝ ΚΥΠΡΙΩΝ ΑΛΛΆ ΤΟ ΣΎΝΟΛΟ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ!

ΑΙΩΝΙΑ ΣΟΥ Η ΜΝΗΜΗ ΕΛΛΗΝΑ!!!


από Λάζαρος Μαύρος

7η ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2004 ήταν Μεγάλη Τετάρτη τότε:

ΤΟ ΔΙΑΓΓΕΛΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΤΙΜΗΣ & ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ

ΤΑΣΣΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΤΟΥ «ΟΧΙ» ΤΟΥ 76% ΤΩΝ ΚΥΠΡΙΩΝ

Στον 4ο τόμο του «ΤΑΣΣΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ – ΑΡΧΕΙΟ 2003-2008» που κυκλοφόρησε πριν λίγες μέρες, στη σελίδα 446 περιλαμβάνεται το αρθρίδιο της στήλης «Ειρήσθω» της εφημερίδας «ΣΗΜΕΡΙΝΗ», το οποίο είχε δημοσιευτεί τη Δευτέρα 24η Νοεμβρίου 2008 όταν ο αείμνηστος Τάσσος μεταφέρθηκε στο Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας, 18 μέρες προτού αποβιώσει.
Το παραθέτουμε, αφιερωμένο στη μνήμη του:

ΕΙΡΗΣΘΩ 24.11.2008

Αθλοφόρε, έρρωσο!

Β Ρ Α Δ Ι ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ 13ης Αυγούστου 2004: '

Η πλατεία ενός από τα ομορφότερα χωριά στον κόσμο, της Χώρας Αστυπαλαίας, πλάι στους οκτώ παρατεταγμένους παμπάλαιους μύλους, ήταν γεμάτη κόσμο. Καφενεία, ταβέρνες, σουβλατζίδικα, δεν τους έμεινε άδεια καρέκλα. Όρθιοι, πολλαπλάσιοι. Δύο γιγαντοοθόνες πρόβαλαν από την τηλεόραση, σε απευθείας μετάδοση, τα καθέκαστα της τελετής έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας.

Κάποια στιγμή το πλήθος στην πλατεία της Αστυπαλιάς, ξεσπά σε ένα ενθουσιώδες παρατεταμένο χειροκρότημα. Κι οι καθήμενοι σηκώθηκαν όρθιοι χειροκροτώντας. Ήταν η στιγμή που η οθόνη, δείχνοντας τους επισήμους στο Καλλιμάρμαρο, σταμάτησε για λίγο, γεμάτη από το πρόσωπο του προέδρου της Κύπρου Τάσσου Παπαδόπουλου σε κοντινό πλάνο.

Στο πλήθος που χειροκροτούσε δεν υπήρχε κανένας Δηκοϊκός, Ακελιστής, Συναγερμικός, Εδεκίτης ή άλλος Κύπριος.

Ελλαδίτες ήσαν όλοι. Παραθεριστές.

Και το αυθόρμητο χειροκρότημά τους ήταν ο κότινος που ο όπου γης Ελληνισμός, απένειμε ενστικτωδώς και εξ αποστάσεως στον αθλοφόρο της εθνικής ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ των Ελλήνων. Όλων των Ελλήνων.

Η τρομοκρατία των «φωταδιστών»

 

Του Θύμιου Παπανικολάου

Θεωρούμε άκρως επίκαιρο το παρακάτω άρθρο
του Θύμιου Παπανικολάου


 

ΑΠΟ ΤΗ ΦΥΣΗ του και τη λειτουργία του ο υπερεθνικός ιμπεριαλισμός αντιμετωπίζει την πολιτισμική κληρονομιά των λαών με μηδενιστική καταφρόνηση. Η Νέα Τάξη Πραγμάτων θέλει να εκμηδενίσει την ιστορία των λαών και τις πολιτισμικές, εθνικές παραδόσεις ακριβώς γιατί είναι φορείς μορφών κοινωνικής συνοχής και συλλογικής συνείδησης. Το πρότυπο της Νέας Τάξης είναι οι ΗΠΑ: Ένα συνονθύλευμα φυλών και πολιτισμών χωρίς συνοχή, ένα αθροιστικό και όχι συνθετικό σύνολο… 

ΤΟ ΠΟΛΥΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟ αυτό πρότυπο προωθούν και στην Ελλάδα οι θιασώτες της παγκοσμιοποίησης. Στην πρωτοπορία βρίσκονται οι νεοταξικές κυβερνήσεις και η «προοδευτική» ουρά τους: οι ποικιλώνυμοι «φωταδιστές». Όλοι αυτοί αντιμετωπίζουν με μηδενιστική καταφρόνηση την ελληνική ιστορία, τις πολιτισμικές και πνευματικές μας κληρονομιές, κάθε τι που συγκροτεί κάποια μορφή συλλογικής συνείδησης. Και το σπουδαιότερο στο όνομα της «προόδου» ασκούν μια άγρια τρομοκρατία κατά της ελληνικής κοινωνίας. Μια τρομοκρατία που εξαναγκάζει ακόμα και επαναστατικά και ατίθασα πνεύματα να σιωπούν ή να αποδέχονται ως προοδευτικό λόγο το νεοταξικό λόγο των «φωταδιστών».

ΑΥΤΗ η ιδεολογική τρομοκρατία που λανσάρεται ως «προοδευτική» και ως επιστημονική εγκλωβίζοντας έτσι το σύνολο σχεδόν της αριστεράς, στηρίζεται σε ένα δόλιο αντιεπιστημονικό τέχνασμα: Στον τεμαχισμό της πολιτισμικής κληρονομιάς και στην αντιαδιαλεκτική απομόνωση των αντιδραστικών στοιχείων της. Δηλαδή η πολιτισμική κληρονομιά δεν εξετάζεται ως ένα διαλεκτικό όλο, αλλά σαν άθροισμα μερών. Απομονώνεται και διογκώνεται το «τεμάχιο» που μας ενδιαφέρει και μηδενίζουμε το σύνολο…

Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ και πολιτισμική κληρονομιά είναι μια σύνθεση διαμορφωμένων αντιθέσεων, δισυπόστατη: Βοήθησε τον άνθρωπο να αποκτήσει γνώσεις, ικανότητες και συλλογική συνείδηση και ταυτόχρονα χρησίμευσε και στη διαιώνιση της ταξικής κοινωνίας και στην εκμετάλλευση του ανθρώπου από τον άνθρωπο. Ακόμα όμως και τα στοιχεία της πνευματικής μας κληρονομιάς που καθρεφτίζουν την υποδούλωση του ανθρώπου και τη διαιώνισή της συνδυάζονται περίπλοκα με άλλα, που με αυτά ο άνθρωπος γνώρισε τον εαυτό του, όξυνε τη σκέψη του, μεγάλωνε τη νοημοσύνη του, συνειδητοποιούσε τα συναισθήματά του, συνακόλουθα ξεπερνούσε, ως ένα βαθμό, τα όρια των κοινωνικών συνθηκών του. Έτσι εξηγείται πώς έργα τέχνης δημιουργημένα εκατοντάδες και χιλιάδες χρόνια πριν, συνεχίζουν να γοητεύουν και να αγγίζουν και σήμερα μια χορδή μέσα του…

Τετάρτη 7 Απριλίου 2021

Ο Δήμος Θεσσαλονίκης, το Ελληνογερμανικό Ίδρυμα Νεολαίας, η Μέρκελ και ο τουρκικός επεκτατισμός

Ο Δήμος Θεσσαλονίκης, το Ελληνογερμανικό Ίδρυμα Νεολαίας, η Μέρκελ και ο τουρκικός επεκτατισμός

Απομνημονεύματα Θεόδωρου Κολοκοτρώνη



Διονύσης Τσιριγώτης, Ο σκοπός της Ελληνικής Εθνεγερσίας 200 χρόνια μετά



Διονύσης Τσιριγώτης, Ο σκοπός της Ελληνικής Εθνεγερσίας 200 χρόνια μετά

Γράφει ο Διονύσης Τσιριγώτης,

 Επίκουρος Καθηγητής, Σύγχρονης Ελληνικής Ιστορίας, Διεθνών Σχέσεων & Διπλωματίας. Τμήμα Διεθνών & Ευρωπαϊκών Σπουδών, Πανεπιστημίου Πειραιώς

H κορύφωση του αγώνα της Ελληνικής Εθνεγερσίας με την κήρυξη της επανάστασης, στις 24 Φεβρουαρίου του 1821 στο Ιάσιο της Μολδοβλαχίας από τον Αλέξανδρο Υψηλάντη, αποτελεί συνέχεια των προηγούμενων εναντιώσεων (πέραν των εκατό) του υπόδουλου Ελληνισμού, που εκκινούν ευθύς αμέσως με την άλωση της βασιλεύουσας πόλης στην περιοχή της μεσημβρινής Ελλάδας (Αρκαδία-Σπάρτη) υπό την αιγίδα των Ενετών το 1463. Τα επαναστατικά διαβήματα του Ελληνισμού αφορμώνται από την οικουμενική ιδέα του Γένους ν’ ανασυστήσει τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία μέσα από την καθολική απελευθέρωση ολόκληρης της Ελληνικής φυλής.

«Ο σκοπός της ελληνικής εθνεγερσίας κατά το έτος 1821 ήτον υπ’ από του οθωμανικού ζυγού ελευθέρωσις ολοκλήρου της ελληνικής φυλής. Τούτο υπήρξε το σύνθημα επί του μακαρίτου Ρήγα του Φερραίου εταιρείας. […]. Τον αυτόν τέλος σκοπόν εκήρυξε και η πρώτη εν Επιδαύρω εθνική Συνέλευσις και δι’ αυτόν τόσον ελληνικόν αίμα εχύθη εις την Ήπειρον, την Θεσσαλίαν, την Μακεδονίαν, την Κρήτην, την Χίον, την αππέναντι Ιωνίαν και εις αυτήν την Βηρυττόν ακόμη. Και όμως μέρος μόνον μικρόν της ελληνικής γης και φυλής απήλαυσε της ελευθερίας». (Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος)

Ωστόσο η ουσιώδης διαφορά της Εθνεγερσίας με τις σύνολες επαναστάσεις του Ελληνικού κόσμου εντοπίζεται στη συγκρότηση ενός καθολικού προτάγματος «που αποβλέπει στην ολική ανάκτηση της εθνικής ελευθερίας του ελληνισμού, το οποίο σχεδιάσθηκε με πρόσημο τον συγκεκριμένο αυτόν σκοπό από τους ίδιους τους Έλληνες». 
(Γ. Κοντογιώργης)


Γενικότερα στα αξονικά της αίτια εγγράφονται η αναντιστοιχία του ελληνικού ανθρωποκεντρικού κοσμοσυστήματος με την Οθωμανική δεσποτεία και συνεπαγόμενα τα διαφορετικά οντολογικά χαρακτηριστικά (γλώσσα, παιδεία, θρησκεία, πολιτισμός, κ.α.) που αντικατοπτρίζονται στον ελληνικό τρόπο του βίου μέσα από αυτοδιοίκητα-αυτοθέσμιστα κοινά που εδράζονται σε ανθρωποκεντρικά θεμέλια και διαπνέονται από την καθολική ελευθερία.

Τρίτη 6 Απριλίου 2021

Γιώργος Κοντογιώργης: Οι Κηφήνες της ηγεσίας της Αριστεράς απαγορεύουν τον διαφορετικό αριστερό λόγο



Γιώργος Κοντογιώργης 

Οι Κηφήνες της ηγεσίας της Αριστεράς απαγορεύουν τον διαφορετικό αριστερό λόγο Κηφήνες που έζησαν μια ζωή εις βάρος του λαού η Ηγεσία της Αριστεράς, απαγορεύει τον διαφορετικό αριστερό λόγο. 

Οι πολιτικοί έχουν θητεύσει στις πιο σκοτεινές πλευρές της κομματοκρατίας, στις παρατάξεις των Πανεπιστημίων και τα συναφή ή στον κομματικό οργανισμό.
 Το κράτος θεραπεύει ιδιοτελή συμφέροντα των ελίτ που κυβερνούν, δεν μπορεί να αναπτύξει δημόσιες εθνικές πολιτικές.   Όταν δεν μας αρέσει το έθνος σημαίνει ότι δεν μας αρέσει η ελευθερία 

Από την εκπομπή «Σε γνωρίζω από την κόψη» με τον Αντώνη Κοκορίκο, στον τηλεοπτικό σταθμό «Βεργίνα Τηλεόραση», της 2-4-2021. Η εκπομπή μεταδίδεται κάθε Παρασκευή.

Γ. Κοντογιώργης, Πώς το πολιτικό σύστημα ιδιοποιείται το κράτος και χειραγωγεί την κοινωνία




Ο Ομότιμος Καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης και πρώην Πρύτανης του Παντείου Πανεπιστημίου κ. Γιώργος Κοντογιώργης στις 2.4.2021 στην εκπομπή «Σε γνωρίζω από την κόψη» του τηλεοπτικού σταθμού Βεργίνα TV και στον δημοσιογράφο Αντώνη Κοκορίκο.

Πριν 80 χρόνια, στις 6 Απριλίου 1941, η ναζιστική εισβολή στην Ελλάδα (Κι όμως, σαν να μην έφυγαν ποτέ!)


του Γιώργου Τασιόπουλου


Πριν 80 χρόνια, στις 6 Απριλίου 1941, η ναζιστική εισβολή στην Ελλάδα

(Κι όμως, σαν να μην έφυγαν ποτέ!)

Η επιχείρηση είχε την κωδική ονομασία Μαρίτα, εκδηλώθηκε στις 5:15 το πρωί της 6ης Απριλίου στα οχυρά της Θράκης και της Ανατολικής Μακεδονίας.
Είχε επιδοθεί τελεσίγραφο νωρίτερα, στον πρωθυπουργό Αλέξανδρο Κορυζή από τον Γερμανό πρεσβευτή στην Αθήνα, πρίγκιπα Έρμπαχ. Ο Κορυζής είπε το δεύτερο ΟΧΙ, αυτή τη φορά στην ιταμή ναζιστική πρόκληση.

Η γερμανική επίθεση και η εντολή για τη σχεδίασή της είχε δοθεί από τον Χίτλερ στις 13 Δεκεμβρίου 1940. Στόχος του Γερμανού δικτάτορα ήταν η βοήθεια προς τον σύμμαχό του Μουσολίνι που ήταν στρυμωγμένος από τους Έλληνες στην Αλβανία και η εξασφάλιση των νώτων του ενόψει της επικείμενης επίθεσής του στη Ρωσία (Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα).

Τον διμέτωπο αγώνα κατά της Γιουγκοσλαβίας και της Ελλάδας ανέλαβε η γερμανική 12η Στρατιά υπό τον στρατάρχη Βίλχελμ Λιστ, ο οποίος είχε στη διάθεσή του 680.000 άνδρες, 1.200 τανκς και 700 αεροπλάνα. Η χώρα μας παράταξε 70.000 άνδρες στα οχυρά των ελληνοβουλγαρικών συνόρων, με επικεφαλής τον υποστράτηγο Κωνσταντίνο Μπακόπουλο, καθώς ο κύριος όγκος του ελληνικού στρατού μαχόταν τους Ιταλούς στην Αλβανία. Η γερμανική επίθεση εκδηλώθηκε στο μέτωπο των ελληνοβουλγαρικών συνόρων.

Ο θάνατος χιλιάδων Ελλήνων στα πεδία των μαχών και στο λιμό της Κατοχής, η συστηματική λεηλασία του πλούτου της χώρας, η εξόντωση της Εβραϊκής Κοινότητας, η ολοσχερής καταστροφή στην υποδομή της χώρας, ήταν ένα εγκληματικό ολοκαύτωμα σε βάρος των Ελλήνων.

Οι απόγονοι των ΝΑΖΊ ποτέ δεν ζήτησαν ειλικρινά συγγνώμη και δεν απέδωσαν την οφειλόμενες οικονομικές επανορθώσεις.

Αντιθέτως οι "Γερμανοί ξανάρχονται", και επιβάλλουν μνημόνια μετατρέποντας την Ελλάδα σε προτεκτοράτο και μετανεωτερική αποικία χρέους.

Αλαζονικά επιχειρούν να διεισδύσουν στην ελληνική εκπαίδευση μέσω του προγράμματος «MOG / Μνήμες από την Κατοχή στην Ελλάδα» για να επιβάλουν τη λήθη για τα ναζιστικά εγκλημάτα, αναθεωρώντας την ιστορία της γερμανικής κατοχής.

Με πρωτοβουλίες της γερμανικής κυβέρνησης και αναζητώντας συνεργάτες, νέους δωσίλογους, εκμεταλλευόμενοι την οικονομική κατάσταση της χώρας από το 2010 επιχειρούν με πρωτοβουλίες και ιδρύματα όπως η «Ελληνογερμανική Συνέλευση», το «Ελληνογερμανικό Ταμείο για το Μέλλον», το «Ελληνογερμανικό ίδρυμα Νεολαίας» να ξαναρπάξουν τον εθνικό πλούτο και να λοβοτομήσουν τη μνήμη των νέων.
Είναι ηθική υποχρέωση του ελληνικού λαού στη μνήμη των ηρώων, μαρτύρων του ναζισμού να υψώσει υπερήφανα το ανάστημά του και να ακυρώσει τους ανίερους, ιταμούς σχεδιασμούς τους διεκδικώντας τη δικαίωση και την καταβολή γερμανικών επανορθώσεων στα θύματα και τη χώρα μας σύμφωνα με το ηθικό και απαράγραπτο δικαίωμα μας.

ΠΗΓΗ-Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

ΕΣΔΟΓΕ: ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ 80η ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗΣ ΕΙΣΒΟΛΗΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ



Αθήνα 6 Απριλίου 2021

 

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ 80η ΕΠΕΤΕΙΟ

ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗΣ ΕΙΣΒΟΛΗΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Συμπληρώνονται σήμερα ογδόντα χρόνια από την επίθεση που εξαπέλυσε τα χαράματα της 6ης Απριλίου 1941 το Γ΄ Ράιχ εναντίον της χώρας μας. Η Ελλάδα, μετά από τον ηρωικό και νικηφόρο αγώνα της στα βουνά της Αλβανίας, που σήμανε και την πρώτη νίκη των Συμμάχων εναντίον του Άξονα, βρέθηκε να πολεμά σε έναν άνισο αγώνα, ταυτόχρονα εναντίον της ναζιστικής Γερμανίας και της φασιστικής Ιταλίας.

Μπορεί η υπεροπλία του Άξονα να λύγισε το κορμί της Ελλάδας, αλλά το φρόνημα του λαού μας παρέμεινε αδούλωτο, πιστό στις αξίες της ελευθερίας, της εθνικής ανεξαρτησίας και αξιοπρέπειας. Ο παλλαϊκός ξεσηκωμός της Μάχης της Κρήτης έδωσε το σύνθημα για τη γέννηση της Εθνικής και Ευρωπαϊκής Λαϊκής Αντίστασης, που μαζί με τον αγώνα των Συμμάχων πέτυχαν τη συντριβή του Άξονα. 



Ο ελληνικός λαός αντιστάθηκε στη φαιά πανούκλα του ναζισμού – φασισμού και θυσιάστηκε όσο λίγοι λαοί. Ο λιμός της Κατοχής, αποτέλεσμα της συστηματικής λεηλασίας του πλούτου των Ελλήνων, οι μαζικές εκτελέσεις αμάχων, η εξολόθρευση της Εβραϊκής Κοινότητας, η καταναγκαστική εργασία, τα ανείπωτα βασανιστήρια στα οποία υποβλήθηκε ο λαός μας και η ολοσχερής καταστροφή της χώρας συνιστούν το Ολοκαύτωμα της Ελλάδας: ένα τερατώδες έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, στα όρια της γενοκτονίας.  

Επίσημη απώλεια ιστορικής μνήμης


Christos Yiannaras
| 05 Apr 2021


Οι σημερινοί Ελληνώνυμοι μοιάζει να μην έχουμε μνήμη. Είναι ουσιώδες το υστέρημα, κυρίως επειδή η μνήμη διδάσκει και συντηρεί την αξιοπρέπεια. Σήμερα, για την πλειονότητα των Ελληνωνύμων, τόσο η εμπειρία σχέσεων όσο και οι ειδήσεις – πληροφορίες υποκαθίστανται, παθητικά και αυτονόητα, από συγκεχυμένο συνονθύλευμα τηλεοπτικών εντυπώσεων. Ο βομβαρδισμός με «εντυπώσεις», νομοτελειακά ατομικές, και η ευκολία ψυχολογικής τους επιβολής έχουν καταστήσει την πληροφόρηση μια τεχνική προπαγάνδας και τους χειριστές αυτής της μαστορικής opinion makers. Το ναρκισσιστικό του καθενός μας εγώ επιλέγει φιγουράτα δόγματα, από κανάλια και έντυπα της ψυχολογικής μας προτίμησης, υπακούοντας σε πολυποίκιλα απωθημένα. Με τέτοιο εξοπλισμό κάποιοι, ίσως, να φτάνουν και σε έδρα πανεπιστημιακή – βεντέτες, με καλοστημένη προβολή, αφού (κατά σύμπτωση) οι «πεποιθήσεις» τους εξυπηρετούν κόμματα ή και κάποια ξένη πρεσβεία.

Ασεβώ, ίσως, στον νηφάλιο αναγνώστη μου, τον κουρασμένο από τη μακρόσυρτη απογοήτευση και ανελπιστία για την πατρίδα του, αν συνδέσω τη χαμένη μας μνήμη με τον εορτασμό, πριν από δέκα ακριβώς ημέρες, διακοσίων χρόνων από την έναρξη του απελευθερωτικού των Ελλήνων αγώνα. Προκαλούσε ο εορτασμός το οδυνηρό ερώτημα, αν οι σημερινοί Ελληνώνυμοι σώζουμε ακόμα ιστορική μνήμη, επομένως και συλλογική αξιοπρέπεια.

Ο σοφός Κωστής Παπαγιώργης είχε πει (ή γράψει) ότι: «το ελληνικό 1821 ήταν η μόνη στην Ιστορία επανάσταση, όπου άλλοι πολέμησαν και άλλοι κυβέρνησαν»! Γιατί επαναστάτησε ο Ελληνισμός, στη Μολδοβλαχία πρώτα και στον Μοριά αμέσως μετά; Για να ελευθερωθούν οι Έλληνες από τους Τούρκους. Πώς καταλάβαιναν αυτή την απελευθέρωση οι επαναστατημένοι; Να «πάρουνε την Πόλη και την Αγια-Σοφιά», να απαλλαγεί από τον τουρκικό ζυγό η ελληνική αυτοκρατορία της χριστιανικής Ανατολής. Δηλαδή, ο στόχος των επαναστατών ήταν ό,τι ακριβώς φοβόταν και απεχθανόταν η Δύση.

Η πρώτη αντίδραση των Ευρωπαϊκών Δυνάμεων στην πολυμερισμένη και ασυντόνιστη εξέγερση των Ελλήνων ήταν οργή και απειλές. Όταν οι θυσίες και ο ηρωισμός των Ελλήνων άρχισαν να γεννάνε φιλελληνισμό στις κοινωνίες της Δύσης, η στρατηγική μεταβλήθηκε: άρχισε η μεθοδική δολιότητα να διχαστούν οι Έλληνες –αγγλικό, γαλλικό, ρωσικό κόμμα– ο φατριασμός να κυριολεκτείται.

Δευτέρα 5 Απριλίου 2021

ΑΡΙΣΤΕΙΑ!!!

Δεν υπάρχει διαθέσιμη περιγραφή για τη φωτογραφία.

Αυτά είναι τα αποτελέσματα προκήρυξης θέσης απο την Ελληνική Αστυνομία για θέση αξιωματικού-ΚΛΗΡΙΚΟΥ.
Ο υποψήφιος με τα ΛΙΓΟΤΕΡΑ αντικειμενικά προσόντα (πτυχίο και Αγγλικά) ΠΕΡΝΑΕΙ τον υποψήφιο με τα περισσότερα αντικειμενικά προσόντα (2ο πτυχίο και μεταπτυχιακό, καλύτερα Αγγλικά) γιατί στην ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ πήρε 19 ενώ ο άλλος μόλις 5.2.
Αυτοί θέλουν να μας αξιολογήσουν "αντικειμενικά"

Κυριακή 4 Απριλίου 2021

1821-2021: Aς λευτερωθούμε, πραγματικά. Ας επανιδρύσουμε των Ελλήνων τις Κοινότητες.



Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΚΟΙΝΟΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Ο ΙΩΝ ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ

Στους 2 αιώνες υποτελούς ανεξαρτησίας, εκπαιδευτήκαμε έτσι ώστε να λησμονήσουμε τον διαχρονικό τρόπο ευημερίας, ελευθερίας και ανεξαρτησίας των Ελλήνων: 

Την Εκκλησία, την αληθώς Άγια Κοινωνία. Την έλεγαν και Αδελφότητα, Κοινότητα, Συντροφία, Κομπανία και στα δικά μας μέρη, που βίωσαν κατοχή 660 χρόνων(1204-1864) την είπαν Συναδελφική Εκκλησία.

Ήταν ο τρόπος των Ελλήνων με τον οποίο αντιστάθηκαν, διέσωσαν την πίστη τους και τη φύση τους, την ουσία της ελληνικότητας, ενώ παράλληλα, μεγαλουργούσαν. Χάρις στον τρόπο της Κοινότητας, έγιναν η ισχυρότερη και πιο αξιοζήλευτη μικροκοινωνία, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης, όπου βρέθηκαν Έλληνες.

Ως τις αρχές του 20ου αιώνα, ήταν οι μεγαλοαστοί της Οθωμανικής, της Ρώσικης και της Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας, ενώ μεγαλουργούσαν στην Ιταλική χερσόνησο, στην Αίγυπτο, ήταν πρωτεργάτες στην ίδρυση του Σίτυ του Λονδίνου κι έλαμπαν κι όπου αλλού τους έστελνε ο ξενιτεμός. Στα κατεχόμενα από Λατίνους και Άγγλους Επτάνησα, παρ’ όλο που είχαν στερηθεί τη δυνατότητα να λειτουργούν σε αυτοδιοίκητες κοινότητες, ευημερούσαν επίσης. Όταν οι πρώτοι Λατίνοι και στη συνέχεια οι Ενετοί απαλλοτρίωσαν όλους τους ναούς και τους έκαμαν κρατικούς, διορίζοντας παπάδες της αρεσκείας των, οι Επτανήσιοι άρχισαν να κτίζουν τις δικούς τους ναούς και να δημιουργούν γύρω τους τις δικές τους Συναδελφικές εκκλησίες. Ως το τέλος της μακρόχρονης Κατοχής, είχαν απομείνει ελάχιστες κρατικές εκκλησιές. Οι Ορθόδοξοι στο θρήσκευμα Έλληνες τις περιφρονούσαν και δεν τις πλησίαζαν, αποκτώντας με το έτσι θέλουμε κι έτσι μας αρέσει» ένα ντε φάκτο αυτοδιοίκητο, που αναγνωρίστηκε, τελικά, στον 18ο αιώνα, λίγο πριν την αποχώρηση των Ενετών.

Ενδεικτικά, στο άγνωστο στην Ελλάδα Μίσκολτς(Miskolc) της σημερινής Ουγγαρίας, υπήρχε ελληνόφωνη κοινότητα Βλάχων, για την οποία διαβάζουμε σε άρθρο του περιοδικού «Εώα και Εσπέρια», στο τεύχος 7 του 2007:

«Σύμφωνα με απογραφή τοΰ 1783, άπό τους 12.767 κατοίκους της πόλης οί 212  ήταν μη ουνίτες Έλληνες, οι 82 Εβραίοι, ένώ σε απογραφή τοΰ 1792-1793 απαντούν 97 έλληνες οικογενειάρχες. Τό 1817, όπως μας πληροφορεί σύγγραμμα με στατιστικά στοιχεία τού νομού Borsod, όπου υπαγόταν διοικητικά το Miskolc, οί μή ουνίτες Έλληνες, μολονότι αποτελούσαν τό 1/463 τοΰ πληθυσμού τού νομού, κατείχαν ακίνητα, βοσκοτόπια, και ώς προς τά ιδρύματα τους «κανένα έθνος δέν μπορεί νά τους παραβληθεί». Στον κεντρικό δρόμο, στά ισόγεια τών σπιτιών, καταστήματα, καφενεία και τά ϊδια τά οικήματα καταδείκνυαν τόν πλούτο τους» (ΟΛΓΑΚΑΤΣΙΑΡΔΗ-HERING, ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑ, ΚΟΜΠΑΝΙΑ, ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ. ΓΙΑ ΜΙΑ ΤΥΠΟΛΟΠΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΚΟΙΝΟΤΗΤΩΝ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ, ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΟ ΑΓΝΩΣΤΟ ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΟ TOY MISKOLC (1801)).

Ο γεννημένος στην Κεφαλονιά, Κωνσταντίνος Καραβίδας, είχε γράψει το 1931:

(οι κοινοτικοί θεσμοί)«αν και υστερούσαν, τεχνικώς και ποσοτικώς, όντες κατώτεροι και πενιχρότεροι, βιολογικώς όμως ήσαν απολύτως πληρέστεροι και ζωντανότεροι από τους εν εξελίξει ακόμα και σήμερον ευρισκόμενους σχηματισμούς του καπιταλισμού… είχαν διευθετήσει τα εγγενή εις κάθε παραγωγικόν σχηματισμόν καθαρώς οικονομικά ζητήματα –το της οργανώσεως της παραγωγής δηλαδή, το της πίστεως, το της ασφαλίσεως, το της αποσβέσεως, το της κεφαλαιοποιήσεως… παραλλήλως είχε επιτευχθή οργανική λύσις όχι μόνον δια το κοινωνικόν λεγόμενον ζήτημα(μοιραία συγκέντρωσις δηλαδή του πλούτου και σχέσεις πλουσίων προς πτωχούς) αλλά και το ηθικόν και ψυχολογικόν ευρύτερα(σχέσεις ανθρώπου προς άνθρωπον και προς την ανάγκην της εργασίας και προς την φύσιν)». (από το βιβλίο του “Αγροτικά”).

O αυτόπτης μάρτυρας της Σφαγής της Χίου



Η συγκλονιστική μαρτυρία του Χριστόφορου Καστάνη για μια από τις μεγαλύτερες θηριωδίες στην ιστορία της ανθρωπότητας


«Τους μεν ηλικιωμένους επέρασαν γενναιότατα εν στόματι μαχαίρας, παρομοίως και τας ηλικιωμένας γραίας, την δε κινητήν περιουσίαν αυτών ελεηλάτησαν. Τας δε ωραίας κόρας των και τους τρυφερούς νεανίσκους των ηχμαλώτισαν. Το αίμα έρρευσε ποταμηδόν …» γράφει για τη Σφαγή της Χίου ο Οθωμανός τοποτηρητής. Βαχίτ πασάς. Δύο αιώνες μετά, τα γεγονότα της 30στής Μαρτίου 1822 παραμένουν έναν μνημείο κτηνωδίας και φρίκης. 42.000 νεκροί και 52.000 σκλάβοι. Το νησί που άκμαζε ερήμωσε μέσα σε λίγες μέρες.

Το ιστορικό πλαίσιο


Στις αρχές του 19ου αιώνα η Χίος διέθετε μία μεγάλη και ακμάζουσα ελληνική κοινότητα που ευημερούσε βασιζόμενη στην καλλιέργεια της μαστίχας. Το 1822 ο πληθυσμός του νησιού ξεπερνούσε τις 100.000.

Με τις φήμες για εξέγερση να φουντώνουν ο σουλτάνος έστειλε στη Χίο τον Βαχίτ πασά με στρατεύματα.


Σύμφωνα με το αρχικό σχέδιο, που είχε καταστρώσει ο έμπορος και μέλος της Φιλικής Εταιρίας, Ιωάννης Ράλλης, η εξέγερση θα γινόταν τον Ιούλιο του 1822. Απορρίφθηκε από τις ισχυρές οικογένειες της Χίου με τη σύμφωνη γνώμη του Δημήτριου Υψηλάντη.

Τελικά τον Μάρτιο του 1822 ο πρώην αξιωματικός του Ναπολέοντα, Αντώνιος Μπουρνιάς αποβιβάστηκε στο νησί με διακόσιους άντρες. Κάλεσε τον οπλαρχηγό Λυκούργο Λογοθέτη (πραγματικό όνομα Γεώργιος Παπλωματάς) να τον στηρίξει.

Ο Μπουρνιάς υπολόγιζε σε βοήθεια και από τα γύρω νησιά αλλά και από την Πελοπόννησο που είτε δεν ήρθε ποτέ, είτε καθυστέρησε σημαντικά. Η μόνη ουσιαστική ενίσχυση ήταν αυτή των Ψαριανών. Με μικρό στράτευμα και διχόνοια μεταξύ Μπουρνιά και Λογοθέτη η εξέγερση ήταν ουσιαστικά καταδικασμένη.

Ο σουλτάνος θεώρησε τη Χίο ιδανική ευκαιρία για να στείλει ένα μήνυμα στους εξεγερμένους Έλληνες. Έστειλε 7.000 στρατιώτες στο νησί υπό την ηγεσία του Καρά Αλί. Οι εξεγερμένοι αντιστάθηκαν ελάχιστα και ακολούθησε η λεηλασία της Χίου και η σφαγή του πληθυσμού της. Χαρακτηριστικό είναι ότι ο Βαχί πασάς έστειλε στην Κωνσταντινούπολη την αναφορά για την ανακατάληψη του νησιού και μαζί της ένα φορτίο με κομμένα κεφάλια και αυτιά.

Η μαρτυρία

Περί Εθνικών μύθων… και άλλων μυθολογιών

11
1410




Μέλος ανεκτίμητο μιας εθνικής ταυτότητας είναι οι λεγόμενοι «εθνικοί μύθοι», δηλαδή οι σύντονες αφηγήσεις λογίων συνήθως ανδρών του παρελθόντος, οι οποίες οικοδόμησαν την έννοια της εθνικής ταυτότητας ως διαχρονικού ιδιώματος. Κι είναι γνωστό ότι μια ηγεμονική σήμερα ακαδημαϊκή και δημοσιογραφική γραφή καταφέρεται συστηματικά εναντίον της, χρησιμοποιώντας ευρύτατα την απαξίωση αυτών των μύθων. Επισείοντας μάλιστα τη σημαία του σολωμικού προτάγματος  ότι «το έθνος πρέπει να μάθει να θεωρεί εθνικό ό,τι είναι αληθές», ισχυρίζεται ότι έχει πλέον απεμπλακεί από αντι-επιστημονικά σχήματα ερμηνειών, κατηχώντας με τη σειρά της συστηματικά την εκπαιδευτική και όχι μόνο κοινότητα στα υποτιθέμενα θέσφατα της ιστοριογραφικής επιστήμης, που ευνοούν, το λιγότερο, έναν «νέο πατριωτισμό», μακριά από «νατιβιστικές» προκαταλήψεις…

Δεν θα ασχοληθούμε εδώ με την ανασκευή της απαξίωσης αυτών των μύθων, αλλά θα στρέψουμε την προσοχή μας σε μια αποσιωπημένη διάσταση του ζητήματος, που αποτελεί και το θεωρητικό του υπόβαθρο: τον υποχρεωτικά ανθρώπινο χαρακτήρα της μυθοπλασίας και τη θετικιστική ιστοριογραφική αντίληψη που εμφιλοχωρεί πίσω από την προγραμματική άρνησή της.

1. Όταν κατά το 19ο αιώνα αποφάσισαν οι ιστορικοί ότι η ιστοριογραφία πρέπει επιτέλους να περιβληθεί την τήβεννο μιας επιστημονικής «πειθαρχίας» (discipline), το πλέον πρόσφορο παράδειγμα που είχαν ήταν αυτό των φυσικών επιστημών που άρχιζε με τα συναρπαστικά τότε επιτεύγματά του να επιβάλλεται στις συνειδήσεις, αλλά και στο ίδιο το ασυνείδητο των ανθρώπων. Η εποχή του ατμού και του ηλεκτρισμού «γέννησε» μια θετικιστική ιστοριογραφία, η οποία ήταν βέβαιη ότι, αν μελετούσε εξαντλητικά τις ιστορικές πηγές και αν ευφυώς τις συνέδεε, θα μπορούσε να αποτυπώσει τα έργα του παρελθόντος «όπως πραγματικά συνέβησαν» («wie es eigentlich gewesen», κατά τη διάσημη έκφραση του Leopold von Ranke). Αυτή η αντίληψη περί της άκρως εφικτής δυνατότητας να υπάρξει αντικειμενικότητα και απροσωποληψία στην ιστοριογραφία άρχισε να αμφισβητείται ήδη από τα τέλη του 19ου αιώνα, παρ’ όλα αυτά παραμένει μέχρι σήμερα για τους ιστορικούς «το ευγενές όνειρό» τους (P. Novick), αν και είναι «ένας διάσημος κόμβος» (E. Carr).

Σάββατο 3 Απριλίου 2021

Ανδρέας και Μαρίτσα Καραολή - ΕΟΚΑ




Γιάννης Ζέβγος: 1821 και ξένες δυνάμεις



ΓΙΑΝΝΗΣ ΖΕΒΓΟΣ*


Η μεγάλη λαϊκή Επανάσταση του 1821 δεν ήταν τυχαίο και μεμονωμένο ιστορικό γεγονός. Πριν απ’ το 1821 σειρά ολόκληρη από επαναστάσεις έσπαζαν τις φεουδαρχικές σχέσεις κι’ άνοιγαν καινούργια περίοδο στην ιστορία της ανθρωπότητας. Η μεγάλη γαλλική επανάσταση του 1789 συγκλόνισε ολόκληρο τον κόσμο, ξαπόλησε τις συμπυκνωμένες επαναστατικές δυνάμεις και άνοιξε την περίοδο των εθνικών πολέμων και αστικοδημοκρατικών επαναστάσεων. Το 1821 βρίσκεται στη γραμμή αυτών των επαναστατικών κινημάτων, από αυτά πήρε τις οργανωτικές και ιδεολογικές αρχές και το ξέσπασμα της προκάλεσε το ενδιαφέρο των αντιμαχομένων κοινωνικών δυνάμεων σ’ ολόκληρη την Ευρώπη.

Στα χρόνια του 1821 στις μεγάλες χώρες της Ευρώπης κυριαρχούσε η αντεπανάσταση. Οι ελέω Θεού βασιλιάδες, που ενσάρκωναν την αντίδραση, είχαν συμπήξει την «Ιερή συμμαχία». Με όργανο τον χωροφύλακα της αντίδρασης τον Τσάρο και με την υποστήριξη της συντηρητικής Αγγλίας επεδίωκαν να καταπνίξουν κάθε επαναστατικό λαϊκό κίνημα, να διαιωνίσουν την τυραννική τους κυριαρχία και να κρατήσουν ακίνητο τον τροχό της ιστορίας.

Ωστόσο το επαναστατικό ηφαίστειο έβραζε στην Ιταλία και στην Ισπανία και τη στιγμή που οι βασιλιάδες της «Ιερής συμμαχίας» ήταν συγκεντρωμένοι στο Λέϊβαχ της Αυστρίας, ξέσπασε η επανάσταση και στην Ελλάδα.

Είναι φανερό πως η σημασία της ελληνικής επανάστασης δεν είχε τοπική περιορισμένη σημασία. Η επαναστατική φλόγα που άναβε στη Μολδοβλαχία και φούντωνε στην καθαυτό Ελλάδα υπήρχε κίνδυνος να μεταδοθεί σ’ όλες τις ευρωπαϊκές περιφέρειες της τουρκικής αυτοκρατορίας και να προκαλέσει δυνάμωμα του επαναστατικού κινήματος σ’ όλες τις ευρωπαϊκές χώρες.

Μέσα σ’ αυτές τις συνθήκες η εξέγερση του ελληνικού λαού συγκέντρωσε την προσοχή των δυνάμεων της επανάστασης και της αντεπανάστασης.

Με αγαλλίαση και με αλαλαγμούς χαράς υποδέχτηκαν το άγγελμα για την ελληνική επανάσταση οι λαοί και τα προοδευτικά στοιχεία της Ευρώπης και όλου του κόσμου, ενώ με τρόμο, με μίσος και κατάπληξη το άκουσαν οι αντιδραστικές κυβερνήσεις και οι βασιλιάδες της «Ιερής συμμαχίας».

Ο Γιώργος Καραμπελιάς με αφορμή την επέτειο 200 ετών απο την Επανάσταση του 1821




Ο συγγραφέας και πολιτικός αναλυτής Γιώργος Καραμπελιάς, ήταν ο φιλοξενούμενους του newshub.gr σε μια συνέντευξη με αφορμή την επέτειο 200 χρόνων απο την Επανάσταση του 1821.

Περί Εθνικών μύθων… και άλλων μυθολογιών

11
1410




Μέλος ανεκτίμητο μιας εθνικής ταυτότητας είναι οι λεγόμενοι «εθνικοί μύθοι», δηλαδή οι σύντονες αφηγήσεις λογίων συνήθως ανδρών του παρελθόντος, οι οποίες οικοδόμησαν την έννοια της εθνικής ταυτότητας ως διαχρονικού ιδιώματος. Κι είναι γνωστό ότι μια ηγεμονική σήμερα ακαδημαϊκή και δημοσιογραφική γραφή καταφέρεται συστηματικά εναντίον της, χρησιμοποιώντας ευρύτατα την απαξίωση αυτών των μύθων. Επισείοντας μάλιστα τη σημαία του σολωμικού προτάγματος  ότι «το έθνος πρέπει να μάθει να θεωρεί εθνικό ό,τι είναι αληθές», ισχυρίζεται ότι έχει πλέον απεμπλακεί από αντι-επιστημονικά σχήματα ερμηνειών, κατηχώντας με τη σειρά της συστηματικά την εκπαιδευτική και όχι μόνο κοινότητα στα υποτιθέμενα θέσφατα της ιστοριογραφικής επιστήμης, που ευνοούν, το λιγότερο, έναν «νέο πατριωτισμό», μακριά από «νατιβιστικές» προκαταλήψεις…

Δεν θα ασχοληθούμε εδώ με την ανασκευή της απαξίωσης αυτών των μύθων, αλλά θα στρέψουμε την προσοχή μας σε μια αποσιωπημένη διάσταση του ζητήματος, που αποτελεί και το θεωρητικό του υπόβαθρο: τον υποχρεωτικά ανθρώπινο χαρακτήρα της μυθοπλασίας και τη θετικιστική ιστοριογραφική αντίληψη που εμφιλοχωρεί πίσω από την προγραμματική άρνησή της.

1. Όταν κατά το 19ο αιώνα αποφάσισαν οι ιστορικοί ότι η ιστοριογραφία πρέπει επιτέλους να περιβληθεί την τήβεννο μιας επιστημονικής «πειθαρχίας» (discipline), το πλέον πρόσφορο παράδειγμα που είχαν ήταν αυτό των φυσικών επιστημών που άρχιζε με τα συναρπαστικά τότε επιτεύγματά του να επιβάλλεται στις συνειδήσεις, αλλά και στο ίδιο το ασυνείδητο των ανθρώπων. Η εποχή του ατμού και του ηλεκτρισμού «γέννησε» μια θετικιστική ιστοριογραφία, η οποία ήταν βέβαιη ότι, αν μελετούσε εξαντλητικά τις ιστορικές πηγές και αν ευφυώς τις συνέδεε, θα μπορούσε να αποτυπώσει τα έργα του παρελθόντος «όπως πραγματικά συνέβησαν» («wie es eigentlich gewesen», κατά τη διάσημη έκφραση του Leopold von Ranke). Αυτή η αντίληψη περί της άκρως εφικτής δυνατότητας να υπάρξει αντικειμενικότητα και απροσωποληψία στην ιστοριογραφία άρχισε να αμφισβητείται ήδη από τα τέλη του 19ου αιώνα, παρ’ όλα αυτά παραμένει μέχρι σήμερα για τους ιστορικούς «το ευγενές όνειρό» τους (P. Novick), αν και είναι «ένας διάσημος κόμβος» (E. Carr).