Τα βρίσκει δύσκολα στο Αφρίν ο Ερντογάν

Μία εβδομάδα συμπληρώνεται από το περασμένο Σάββατο, όταν οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις ξεκίνησαν στρατιωτικές επιχειρήσεις στον κουρδικό θύλακο του Αφρίν στη βορειοδυτική Συρία. Παρά τις αντιφατικές πληροφορίες που εξακολουθούν να έρχονται από το μέτωπο, σχετικά με την τουρκική στρατιωτική εισβολή, ο Ερντογάν ανακοίνωσε ότι οι επιχειρήσεις θα επεκταθούν και ανατολικά μέχρι τα σύνορα με το Ιράκ. Ουσιαστικά, επιδιώκει να ελέγξει όλη τη ζώνη της βόρειας Συρίας όπου κατοικεί το κουρδικό στοιχείο.

Οι δηλώσεις Ερντογάν για επέκταση του μετώπου έγιναν λίγες ώρες μετά την επίσκεψή του στα σύνορα Τουρκίας-Συρίας και συγκεκριμένα στην παραμεθόριο επαρχεία Χατάι, όπου βρίσκεται το στρατηγείο της τουρκικής επιχείρησης. Φορώντας στρατιωτική περιβολή και συνοδευόμενος από τον αρχηγό του Γενικού Επιτελείου Ενόπλων Δυνάμεων και τον υπουργό Άμυνας, ο Ερντογάν υποσχέθηκε έναν ολοκληρωτικό πόλεμο για να «καθαρίσουν» τα τουρκικά σύνορα από τους «τρομοκράτες».

Ο στόχος του Τούρκου προέδρου να μην περιοριστεί στο Αφρίν, αλλά να διευρύνει το μέτωπο σε όλο το μήκος των συνόρων με την Συρία είναι γνωστός από την έναρξη της επιχείρησης. Άλλωστε, έχει ήδη ονοματίσει ως επόμενο στρατιωτικό στόχο την περιοχή της Μανμπίτζ, στρατηγικής σημασίας πόλη στα δυτικά του Ευφράτη. Εκεί, όμως, εκτός από τις δυνάμεις της κουρδικής πολιτοφυλακής YPG, τις οποίες η Άγκυρα θεωρεί τρομοκρατική οργάνωση, εδρεύουν και Αμερικανοί στρατιώτες. Πρόκειται για ειδικές δυνάμεις, οι οποίες συνεργάζονται στενά με τους Κούρδους στην καταπολέμηση του Ισλαμικού Κράτους.

Είναι εφικτή μια επίθεση στην Μανμπίτζ;

Το Κίνημα Αλλαγής στο ντιβάνι του ψυχαναλυτή

του Μάκη Ανδρονόπουλου  – 

Η χώρα εισέρχεται στην κρίσιμη φάση της τελικής διαπραγμάτευσης για το μεταμνημονιακό καθεστώς που περιλαμβάνει και την ρύθμιση του χρέους της. Η διαπραγμάτευση αυτή θα προδιαγράψει εν πολλοίς το μέλλον της. Δυστυχώς, η κυβέρνηση Τσίπρα δεν είναι απλώς μόνη σε αυτή την εθνική προσπάθεια, αλλά έχει απέναντί της όλη την αντιπολίτευση.

Εδώ δεν θα ασχοληθούμε με τους λόγους, για τους οποίους η ενοχική Δεξιά είναι απέναντι (Σ.Σ: το εξήγησε πρόσφατα η Καθημερινή με την αποκάλυψη του εγγράφου της Τράπεζας της Ελλάδος για τα δημοσιονομικά του 2009). Θα ασχοληθούμε με το αβάφτιστο ακόμη και επαμφοτερίζον Κίνημα Αλλαγής που θα μπορούσε να αποτελεί τον φυσικό συμπαραστάτη, αν όχι σύμμαχο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.

Οι ψύχραιμοι δημοκρατικοί προοδευτικοί πολίτες παρακολουθούν τα τεκταινόμενα στο χώρο ενόψει μάλιστα του ιδρυτικού συνεδρίου και εύλογα αναρωτιούνται τι θα βγάλει. Δεδομένου, μάλιστα, ότι η διαδικασία εκλογής αρχηγού απέρριψε εκκωφαντικά την κεντρώα εκδοχή και έδωσε το απόλυτο βάρος στο ΠΑΣΟΚ, όπως επισημαίνει σε πρόσφατο άρθρο του ο καθηγητής Γιώργος Σωτηρέλης, ο οποίος εντάσσει το νέο φορέα της «Κεντροαριστεράς»-«σοσιαλδημοκρατίας» στον πόλο της πληθυντικής Αριστεράς.

Νόαμ Τσόμσκι – Ο σκοπός της εκπαίδευσης

Ας αναρωτηθούμε, ποιος είναι ο σκοπός ενός εκπαιδευτικού συστήματος;

Φυσικά, υπάρχουν έντονες αντιθέσεις πάνω στο θέμα. Η παραδοσιακή αντίληψη, που πηγάζει από την Αναγέννηση, θέτει ως ύψιστους στόχους ζωής το να ερευνάς και να δημιουργείς- να ερευνάς τον πλούτο του παρελθόντος και να εσωτερικεύεις τα σημαντικά για σένα σημεία, να συνεχίζεις διευρύνοντας αυτή την αναζήτηση κατανόησης των πραγμάτων με το δικό σου προσωπικό τρόπο.

Από αυτή την οπτική, σκοπός της εκπαίδευσης είναι να βοηθά τους ανθρώπους να προσδιορίσουν πώς θα μαθαίνουν μόνοι τους. Είσαι εσύ, ο μαθητευόμενος, που επιτελεί στη διάρκεια της μαθητείας του και είναι δική σου υπόθεση το τί θα μάθεις, το πού θα πας, πώς θα το χρησιμοποιήσεις, πώς θα προχωρήσεις για να παράξεις κάτι νέο και συναρπαστικό για σένα, και πιθανόν για τους άλλους. Αυτή είναι η μια αντίληψη της εκπαίδευσης.

Η άλλη αντίληψη είναι, ουσιαστικά, χειραγώγηση. 

Όταν ο Ερντογάν χαστουκίζει ατιμωρητί την Ουάσιγκτον

του Σταύρου Λυγερού – 

Μπορεί ο πρόεδρος Τραμπ να έχει σηκώσει τη σημαία «πρώτα η Αμερική», αλλά αυτό που συμβαίνει στην πράξη είναι ότι οι ΗΠΑ τρώνε εδώ και καιρό πολιτικά χαστούκια από τον Ερντογάν. Δεν υπάρχει προηγούμενο όχι μόνο ηγέτης χώρας-μέλους του ΝΑΤΟ, αλλά και τρίτης χώρας να απευθύνεται στην Ουάσιγκτον με τέτοια επιθετική ρητορική.

Και σαν να μην έφθαναν τα λόγια, ο νεοοθωμανός πρόεδρος έχει εδώ και καιρό περάσει και στα έργα. Το άνοιγμα προς τη Ρωσία έχει μετατραπεί σχεδόν σε γεωπολιτικό εναγκαλισμό. Η Τουρκία έκλεισε συμφωνία για την αγορά των S-400 και τόσο στην Ουάσιγκτον όσο και στο ΝΑΤΟ απλώς ψελλίζουν.

Σαν να μην έφθαναν όλα αυτά, ο Ερντογάν απάντησε στην αμερικανική ανακοίνωση ότι θα συγκροτηθεί δύναμη 30.000 κυρίως από μαχητές του κουρδικού YPG με αποστολή τη φύλαξη των συνόρων Συρίας-Τουρκίας, με την εισβολή στο Αφρίν. Και απειλεί πως μετά θα πάρει σειρά το Μανμπίτζ και όλη η συνοριακή ζώνη μέχρι το Ιράκ, στην οποία οι Αμερικανοί έχουν βάσεις.

Είναι λάθος να προσεγγίζουμε αυτό που συμβαίνει στο Αφρίν αποκλειστικά με όρους σύγκρουσης Τούρκων-Κούρδων. Αυτή είναι η μία όψη. Η άλλη όψη είναι ότι αποδομείται η αξιοπιστία των ΗΠΑ διεθνώς. Τα μισόλογα της Ουάσιγκτον ισοδυναμούν με «προδοσία» των Κούρδων συμμάχων της, οι οποίοι έχυσαν πολύ αίμα στον πόλεμο εναντίον των τζιχαντιστών.

ΤΟ ΑΦΡΙΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΤΟΥ! ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΚΟΥΡΔΩΝ!

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ 27.01.2018, 17:00, ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΚΟΤΖΙΑ

Η Τουρκία σφάζει τους Κούρδους, Άραβες, Χριστιανούς και πρόσφυγες που ζουν στην Αφρίν!

Από τότε που ξεκίνησαν οι συγκρούσεις στη Συρία η Τουρκία υποστηρίζει ομάδες Τζιχαντιστών και την Αλ Καιντα. 

Η Αφρίν, ο πληθυσμός του οποίου είναι κυρίως κουρδικός, είναι μια από τις πιο σταθερές και ασφαλείς περιοχές της Συρίας. Για το λόγω αυτό έχει υποδεχτεί τόσους πολλούς πρόσφυγες την τελευταία πενταετία, ώστε ο πληθυσμός της έχει διπλασιαστεί στις 400.000. Όμως, το Αφρίν περιβάλλεται τώρα από εχθρούς, υποστηριζενους από την Τουρκία, ομάδες Τζιχάντ, την Αλ Καιντα και την ίδια την Τουρκία. 

Η Τουρκία έχει συγκεντρώσει μια τεράστια στρατιωτική δύναμη στα σύνορα με την Αφριν και επιτίθεται με ισχυρές δυνάμεις στο υπο κουρδικό έλεγχο καντόνι, καταστρέφοντας έτσι ένα ειρηνικό θύλακα και θέτοντας σε κίνδυνο χιλιάδες πολίτες, απλά και μόνο λόγω της εχθρότητας του εναντίον των Κούρδων. Η Τουρκία δεν μπορεί να πραγματοποιήσει μια τέτοια επίθεση χωρίς την έγκριση της Ρωσίας. Η στάση της Ρωσίας, των ΗΠΑ, των Ευρωπαϊκών Κρατών, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΟΗΕ μας απογοήτευσε.

Καλούμε:

- την Διεθνή κοινότητα να διασφαλίσουν την σταθερότητα και την ασφάλεια της Αφριν
- να αποτρέψουν την περαιτέρω τουρκική επιθετικότητα στη Συρία
- να κυρηχθεί η Ροζαβα, η Βόρεια Συρία συμπεριλαμβανομένης και της Αφριν ως ζώνη απαγόρευσης πτήσεων.

Πολιτιστικό Κέντρο Κουρδιστάν

Τζίμης Πανούσης Συνέντευξη στο MyPortal.gr Web TV

Μνημόνιο χωρίς πεζοδρόμιο

Του Σπύρου Παναγιώτου

Η μεγαλύτερη προσφορά

του Τσίπρα στο σύστημα

Ας παραδεχτούμε το προφανές. Η κυβέρνηση Αλ. Τσίπρα αντί να μετρά φθορές μετά την τελευταία, επαχθή για το λαό, ψηφοφορία στη Βουλή εμφανίζεται ενισχυμένη σε κοινοβουλευτική δύναμη. Οι 153 και μία ψήφοι του τελευταίου πακέτου, παρά τις διαψεύσεις, μπορεί να αυξηθούν και άλλο. Και όσο να μοιάζει αστείο κατόρθωμα να λεηλατείται το κόμμα του Λεβέντη παραμένει μοναδικό παράδειγμα των μνημονιακών χρόνων. Όχι τυχαία ο πρωθυπουργός γιόρτασε επιδεικτικά τον «θρίαμβο» του με κατ΄ ιδία συνάντηση με την ανύπαρκτη ως χθες «μεγαλοπολιτικό» της μια ψήφου.

Η κυβέρνηση Τσίπρα εφαρμόζει με ευκολία όσα ο συνασπισμένος μνημονιακός πολιτικός κόσμος δεν τολμούσε να φανταστεί. Ο ΣΥΡΙΖΑ, μέσα σε μια τριετία διέλυσε μισθούς και συντάξεις και μαζί με την υπερφορολόγηση των μεσαίων στρωμάτων αλλάζει την ταξική σύνθεση της ελληνικής κοινωνίας. Επέβαλε μια ασφαλιστική μεταρρύθμιση που όχι μόνο καταργεί δικαιώματα δεκαετιών αλλά κλέβει, ασύστολα, καταβεβλημένες εισφορές δημόσιων και ιδιωτικών υπαλλήλων. Άλλαξε τον χάρτη των εργασιακών σχέσεων καταργώντας την μόνιμη απασχόληση και σταδιακά κυριαρχεί η μερική και πρόσκαιρη θεμελιώνοντας τη φιγούρα των εργαζομένων των 400 ευρώ και κάτω. Δημιούργησε νέο πρόσθετο δημόσιο χρέος με την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και χάρισε την διοίκηση τους στους δανειστές μαζί με το μεγαλύτερο μέρος της ιδιωτικής περιουσίας της χώρας. Ξεπούλησε και δρομολογεί την ιδιωτικοποίηση του συνόλου της δημόσιας περιουσίας και επιχειρήσεων στερώντας από την ελληνική οικονομία κάθε δυνατότητα μελλοντικής ανάκαμψης προς όφελος των πολιτών της.

Kobane - Αfrin...

Εκείνοι που υπερασπίστηκαν το Kobane και ελευθέρωσαν την Raqqa, από τους Ισλαμοφασίστες του ISIS, τώρα επί πέντε ημέρες βομβαρδίζονται από την τουρκική αεροπορία. Η σιωπή είναι συνενοχή!

Η Κριτική Παιδαγωγική, ο Paulo Freire και η τόλμη να σκέφτεσαι με πολιτικούς όρους.

 Εκτύπωση

 του Henry Giroux*

μετάφραση, επιμέλεια: Γιώργος Καλημερίδης, Σοφία Χατζοπούλου

Σε μια εποχή, όπου η ιστορική μνήμη διαγράφεται και ο πολιτικός χαρακτήρας της εκπαίδευσης απορρίπτεται στο όνομα της αποδοχής ενός λόγου μέτρησης και ποσοτικοποίησης, είναι πολύ σημαντικό να θυμηθούμε το έργο και την κληρονομιά του Paulo Freire. Ο Paulo Freire ήταν ένας από τους πιο σημαντικούς παιδαγωγούς του 20ου αιώνα. Είναι ένας από τους βασικούς θεμελιωτές της «κριτικής παιδαγωγικής» – εκείνου του εκπαιδευτικού κινήματος που καθοδηγείται τόσο από το πάθος, όσο και από την αρχή της διαμόρφωσης μαθητών που θα έχουν ελευθερία συνείδησης, θα αναγνωρίζουν τις αυταρχικές τάσεις, με ενισχυμένη τη φαντασία τους, θα συνδέουν τη γνώση με την αλήθεια και την εξουσία και θα μαθαίνουν να διαβάζουν τόσο τη λέξη, όσο και τον κόσμο ως μέρος ενός ευρύτερου αγώνα για υποκείμενα με ικανότητα αυτενέργειας για κοινωνική δικαιοσύνη και ελευθερία.

Ο Paulo έπαιξε αποφασιστικό ρόλο στην ανάπτυξη ενός πολύ επιτυχημένου προγράμματος γραμματισμού στη Βραζιλία, πριν φυλακιστεί από τη στρατιωτική χούντα, η οποία κατέλαβε την εξουσία το 1964, και μετέπειτα εξοριστεί από την ίδια τη χώρα του. Όταν η Βραζιλία παρείχε ξανά τη δυνατότητα της δημοκρατίας (ή έστω της αμνηστίας) το 1980, ο Freireεπέστρεψε και από εκεί και μετά έπαιξε σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση των εκπαιδευτικών πολιτικών στη συγκεκριμένη χώρα, μέχρι τον θάνατο του, το 1997. Το πρωτοποριακό του έργο «Η Αγωγή των Καταπιεσμένων», το οποίο πούλησε πάνω από 1 εκατομμύρια αντίτυπα, επάξια τιμάται φέτος – 40 χρόνια μετά από την πρώτη αγγλική του μετάφραση – με δεδομένη την επιρροή που άσκησε σε πολλές γενιές εκπαιδευτικών τόσο στην Αμερική, όσο και στο εξωτερικό.

Αριστερός αντιεθνικισμός

Συγγραφέας: 

Ευτύχης Μπιτσάκης

ΟΥΤΟΠΙΑ, Τεύχος: 81, ΣΕΛ. 7

Ένας ιδιότυπος αριστερός αντιεθνικισμός ευδοκιμεί τα τελευταία χρόνια σε ορισμένους χώρους της ελληνικής Αριστεράς. Αλλά οι αριστεροί είναι εξ ορισμού αντιεθνικιστές. Ακόμα περισσότερο: είναι διεθνιστές. Πού βρίσκεται λοιπόν το πρόβλημα; Το πρόβλημα δεν είναι σημερινό και ο ελληνικός εθνικισμός δεν είναι τωρινό φαινόμενο. Εθνικισμός σε βάρος των Σλαβομακεδόνων, των Μουσουλμάνων και των Πομάκων της Θράκης. Οξύνθηκε όμως τελευταία με την επιμονή των Σλαβομακεδόνων της FYROM να ονομάζουν τους εαυτούς τους Μακεδόνες και το κράτος τους Μακεδονία. Λοιπόν;

Ο αριστερός αντιεθνικιστής θα αντιτείνει: Κάθε λαός έχει δικαίωμα να επιλέγει το όνομα του έθνους ή της κρατικής του υπόστασης. Σύμφωνοι. Όμως με μια προϋπόθεση: ότι δεν θα πλαστογραφεί την ιστορία, δεν θα διεκδικεί τίτλους ή εδάφη που δεν του ανήκουν, και δεν θα απειλεί γειτονικούς λαούς. Ας δεχτούμε λοιπόν ότι υπάρχει έθνος Σλαβομακεδόνων (επ’ αυτού φαντάζομαι έχουν γνώμη οι ιστορικοί). Το έθνος αυτό δικαιούται να επιλέξει όποιο όνομα θέλει, σεβόμενο τα αυτονόητα τα οποία σημείωσα.

Τι γίνεται λοιπόν με τη γειτονική Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας, τη FYROM; Κατ’ αρχάς, στη FYROM συνυπάρχουν δύο εθνότητες: οι Σλαβομακεδόνες και οι Αλβανοί. Ας αγνοήσουμε όμως τις μεταξύ τους διαφορές και ας ασχοληθούμε μόνο με την ισχυρότερη εθνότητα: τους Σλαβομακεδόνες. Επίσης ας αναγνωρίσουμε το καθεστώς του έθνους σε αυτή την εθνότητα. Και ρωτάμε: Πότε εμφανίστηκαν οι Σλάβοι στον ελληνικό χώρο, και ειδικά στην ιστορική Μακεδονία; Γνωστό: τον 6ο, 7ο, 8ο αιώνα μ.Χ. Δηλαδή χίλια χρόνια περίπου μετά το Μακεδονικό βασίλειο και τον Αλέξανδρο. Δεν πάσχω από κανένα είδος προγονοπληξίας. Οι Μακεδόνες εξάλλου θεωρούνταν βάρβαροι από τους κατοίκους της Νότιας Ελλάδας. Είναι γνωστό ότι τα σλαβικά φύλα έφτασαν μέχρι την Πελοπόννησο και βαθμιαία αφομοιώθηκαν. Έμειναν βεβαίως τα τοπωνύμια, που πολλά επιβιώνουν μέχρι και σήμερα, παρ’ όλες τις μετονομασίες στις οποίες προχώρησε το ελληνικό κράτος. Όμως συμπαγείς σλαβικοί πληθυσμοί, πλειοψηφικοί, υπήρχαν μόνο σε ορισμένες περιοχές της βόρειας ελληνικής Μακεδονίας, και κυρίως στη βόρειο Μακεδονία, στη σημερινή FYROM. Πού στηρίζεται λοιπόν ο σλαβομακεδονικός, όψιμος και ανιστορικός εθνικισμός και ο συνακόλουθος αλυτρωτισμός;

Εν τόπω χλοερώ

ΤΑ ΝΕΑ-ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 20/01/2018

Χρήστος Χωμενίδης

«Μην τολμήσει κανείς να γράψει "καλό παράδεισο" γιατί θα τον τσακίσω!» προειδοποίησε θερμοκέφαλος θαμών του απέραντου διαδικτυακού καφενείου, το οποίο αποκαλείται facebook. «O Τζιμάκος ήξερε πως δεν είμαστε παρά οργανική ύλη και με τον θάνατό μας επιστρέφουμε στην απόλυτη ανυπαρξία. Σιχαινόταν επιπλέον τις ψαλμωδίες και το παπαδαριό!».

Και ιδού που το ίνδαλμά του τον διέψευσε παταγωδώς. Ο Τζίμης Πανούσης κηδεύτηκε χριστιανικότατα, με λαό αλλά και με κλήρο, με «δεύτε λάβετε τελευταίον ασπασμόν», με «Χριστός σε αναπαύσοι εν χώρα ζώντων και πύλας Παραδείσου ανοίξοι σοι»...

Δεν θα πέσω στην ίδια ανόητη παγίδα, να βγάλω εκ του μακρόθεν συμπεράσματα για την κρυμμένη ευσέβεια του Τζίμη Πανούση. Να εκφραστώ με το θράσος του κοινού, που επειδή έχει δει έναν καλλιτέχνη δύο φορές πάνω στην πίστα, αυταπατάται ότι τον γνωρίζει προσωπικά. Που επειδή έχει μερακλώσει ή βαλαντώσει με τα τραγούδια του εννοεί να έχει άποψη και προσδοκία από την όλη συμπεριφορά του.

Θα μιλήσω γενικά.

Μεταμοντέρνα Αριστερά (3) Η «Ορμή προς Ανατολάς» (Drang nach Osten) του Νεόπλουτου (ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ!)

Του Ηλία Παπαναστασίου

Με το Νομοσχέδιο που ψηφίστηκε τη Δευτέρα 15–1–2017 κλείνει μια ακόμη περίοδος αξιολόγησης και ταυτόχρονα ανοίγει μια άλλη. Αυτή του πρακτέου που στην περίπτωσή μας επικεντρώνεται σε δυο σημεία: των πλειστηριασμών και της εκποίησης της Δημόσιας Περιουσίας που βαφτίστηκε «αξιοποίηση» σύμφωνα με το νέο λεξιλόγιο. 

Το λεξιλόγιο των Syrizogreeklish. Γλώσσα που θα διδάσκεται στις έδρες Γλωσσολογίας των Ελληνικών Πανεπιστήμιων και έχει προέλευση το clan των ΣΥΡΙΖΑΙΩΝ. 

Σύμφωνα με αυτή τη γλώσσα :

- Οι πλειστηριασμοί βαφτίζονται «Ιερός Πόλεμος κατά των Στρατηγικών Κακοπληρωτών», όπως τουλάχιστον ισχυρίζονται οι του «Ηθικού Πλεονεκτήματος». 

- Η εκποίηση της Δημοσίας περιουσίας βαφτίζεται «αξιοποίηση» και προσέλκυση «νέων επενδυτών», στρατηγικού χαρακτήρα. Όχι οποιοιδήποτε. Μόνο σοβαροί, καλοντυμένοι και στρατηγικοί. Ακριβώς στα σύνορα της Ειδομένης και με την βαλίτσα των χρημάτων ανά χείρας. 

Μετά και σύμφωνα με το μυθιστόρημα –ή αφήγημα– του ΣΥΡΙΖΑ ανοίγει η περίοδος εκτός Μνημονίου. Οι αγορές δανείζουν φθηνά στην Ελλάδα, επίκεινται αυξήσεις μισθών και κατακόρυφη μείωση της ανεργίας με τον λαό να ανασαίνει – επιτέλους! – και τον ΣΥΡΙΖΑ να επιβραβεύεται εκλογικά «σχεδιάζοντας μια νέα τετραετία» (Παπαδημούλης). 

Αυτό είναι το αφήγημα της ΣΥΡΙΖΑΙΙΚΗΣ μυθοπλασίας – ή μυθολογίας– πείθοντας έναν αριθμό, σημαντικό ακόμη, οπαδών του. Αν δε προσθέσουμε και την ορμή προς τα πάνω (κοινωνικά στρώματα της ανώτερης κρατικομματικής γραφειοκρατίας του ΣΥΡΙΖΑ), έχουμε μια Science Fiction, παραγωγής Made in SYRIZA σύμφωνα με την οποία η Κυβέρνηση θα προχωρήσει από δω και πέρα στηριζόμενη σε δυο σκέλη πολιτικής : 

-Το πρώτο λέγεται «Πολιτική Επανίδρυσης του Κοινωνικού Κράτους». 

Γιώργος Δάγλας: "Η πλάνη του χρόνου"

Αυτή η πλάνη του αιωνίου έφηβου
και η πεισματική μου άρνηση
να συνεργαστώ με τον χρόνο και τις "αρχές"
με έφτασαν.
να γυρνώ, ρέμπελος και άπατρις
τακτοποιώντας τσαλακωμένα χαρτιά
με ακατανόητα λόγια,
κατηφορίζοντας τους ίδιους δρόμους,
συναντώντας τα ίδια άγνωστα βλέμματα,
τις ίδιες θλιμμένες προθήκες
την ίδια παρέα που γλεντάει από τότε,
την ίδια διαδήλωση που δεν τελείωσε πότε,
τα ίδια χαμόγελα χαρούμενων κοριτσιών.
Μα το απόγευμα αυτό
ήρθε από κάπου αλλού.

Τεχνητή Νοημοσύνη: Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα, τώρα τον έλεγχο χάνουμε;

Του Θωμά Γιούργα

Τα επόμενα λίγα χρόνια, το αργότερο μέχρι το 2030, τα αυτοκίνητα χωρίς οδηγό (self-driving cars) θα έχουν κατακλύσει τους δρόμους. Ήδη τα πρώτα self-driving cars εξετάζονται σε ελεγχόμενους δρόμους των Η.Π.Α, ενώ η ρύθμιση της τεχνητής του νοημοσύνης είναι αντικείμενο φιλοσοφικής συζήτησης. Για παράδειγμα, τι θα κάνει ένα αυτοκίνητο δίχως οδηγό στην περίπτωση αναπόφευκτης σύγκρουσης –θα στρίψει προς το πεζοδρόμιο όπου βρίσκονται δύο μικρά παιδιά ή θα πέσει πάνω σε 4 ενήλικες; Τα σενάρια είναι αναρίθμητα και η συμβολή των Ηθικών και πολιτικών φιλοσόφων αναγκαία (σκεφτείτε πόσες δουλειές θα χαθούν εξαιτίας της αντικατάστασης οδηγών από self-driving οχήματα).

Η προοπτική της ενσωμάτωσης βαθιάς τεχνητής νοημοσύνης στην ζωή μας είναι προ των πυλών. Ήδη μηχανές όπως το Google search, translators, κινητά τηλέφωνα περιέχουν αρκετά προηγμένη τεχνολογία τεχνητής νοημοσύνης. Εμείς ως άνθρωποι (agents) έχουμε κάνει ένα σημαντικό outsourcing των ικανοτήτων μας και της ταυτότητας μας στις έξυπνες μηχανές. Κάναμε outsourcing την γνώση σε μηχανές αναζήτησης, κάναμε outsourcing την μνήμη μας σε υπολογιστές και κινητά, και το επόμενο βήμα που έρχεται απειλητικά είναι να κάνουμε outsourcing την κρίση μας για άλλους ανθρώπους σε applications που μέσα από πολύπλοκους αλγόριθμους θα μας «ενημερώνουν» για το αν ένας άγνωστος άνθρωπος που κάθεται απέναντι μας είναι ομοφυλόφιλος, αν είναι αξιόπιστος, αν είναι τεμπέλης, κλπ

Αυτή η παραχώρηση της ταυτότητας και των ικανοτήτων μας στην τεχνητή νοημοσύνη πρόκειται να προκαλέσει τεράστια ηθικά ρήγματα και διλήμματα στην καθημερινή συναναστροφή μας με άλλους ανθρώπους. Ακόμα χειρότερα, σε ένα δυστοπικό σενάριο, πρόκειται να χρησιμοποιηθεί από κρατικούς και εταιρικούς κολοσσούς για τον έλεγχο, την καταστολή, την χειραγώγηση πολιτών και της κοινωνίας (ειδικά σε ένα καθεστώς σκληρού νεοφιλελευθερισμού όπως το σημερινό). Αυτές οι προκλήσεις βρίσκονται πολύ κοντά μας, ή μάλλον είναι τεχνολογικά ήδη εδώ και περιμένουμε να τις συναντήσουμε στο άμεσο μέλλον.

Δύο διαδικασίες μπορούν μας προστατεύσουν μπροστά στην απειλή δυστοπικών σεναρίων χρήσης της τεχνητής νοημοσύνης. Πρώτον, η εφαρμογή της τόσο προηγμένης τεχνολογίας και της τεχνητής νοημοσύνης να μην πέσει στα χέρια ιδιωτικών συμφερόντων. Δεύτερον και σημαντικότερο, να κατασκευάσουμε και να εντάξουμε ΑΜΕΣΑ, μαθήματα συναισθηματικής εκπαίδευσης από τις πρώτες βαθμίδες του σχολείου. Στοχεύοντας στο να δημιουργήσουμε συναισθηματικά καλλιεργημένους, αυτόνομους και με κριτική σκέψη πολίτες, οι οποίοι δεν θα εμπιστεύονται περισσότερο τον ψηφιακό εαυτό τους από τον πραγματικό εαυτό τους.

*Έμπνευση του τίτλου οι προφητικοί στίχοι της Ναταλίας Γερμανού στο τραγούδι του Σάκη Ρουβά.




ΠΗΓΗ: http://www.nostimonimar.gr

Ο μυστήριος υποψήφιος βουλευτής του Καμμένου που διοργανώνει μόνος του «Συλλαλητήριο» για τη Μακεδονία στην Αθήνα

 Tου Τάσου Ασλανίδη από το thestival.gr 

Η αποκάλυψη για το ποιος πραγματικά κρύβεται πίσω από τη διοργάνωση του Συλλαλητηρίου για τη Μακεδονία στις 4 Φεβρουαρίου, στην Αθήνα, έχει προκαλέσει αντιδράσεις. Παμμακεδονικές ενώσεις, πολιτιστικοί σύλλογοι και χριστιανικά σωματεία που πρωτοστάτησαν στο μεγαλειώδες συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης, ήδη έχουν αποστασιοποιηθεί από το «συλλαλητήριο» που διοργανώνει ο κ. Μιχάκης.

Οι ίδιοι οι διοργανωτές του Συλλαλητηρίου της Θεσσαλονίκης μόλις ενημερώθηκαν για το ποιος δημιούργησε την εκδήλωση στο facebook για το Συλλαλητήριο της Αθήνας αποφάσισαν να απέχουν από τη συγκεκριμένη πρωτοβουλία.

Ποιο είναι το επάγγελμα του κ. Μιχάκη;

Ο κ. Μιχάκης δηλώνει δικηγόρος και νομικός σύμβουλος. Στο προσωπικό του προφίλ στο facebook αναφέρει ότι είναι ψάλτης. Σε άρθρα του στο διαδίκτυο υπογράφει ως μουσικοσυνθέτης και δικηγόρος. Έχει δηλώσει ότι δημοσιογραφεί από 15 ετών. Δηλώνει επίσης ότι είναι μαθητής του Μανώλη Ανδρόνικου. Στο βιογραφικό του υπάρχουν οι ιδιότητες του υποψήφιου βουλευτή καθώς και του προέδρου του πολιτικού φορέα ΕΛΛΗΝ.Ε.Σ.

Η πολιτική σταδιοδρομία του κ. Μιχάκη

Ο κ. Μιχάκης τον Ιανουάριο του 2015 επεδίωξε να καθίσει στης Βουλής τα έδρανα. Έθεσε τον εαυτό του στην κρίση του εκλογικού σώματος ως υποψήφιος με τους Ανεξάρτητους Έλληνες στην Α΄ Περιφέρεια Θεσσαλονίκης. Το αποτέλεσμα ήταν απογοητευτικό. Τερμάτισε προτελευταίος μεταξύ των υποψηφίων βουλευτών.

Τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους αποφάσισε να μην είναι υποψήφιος. Ο κ. Μιχάκης τότε ενημέρωσε τους υποστηρικτές του μέσω του ιστολογίου του ότι δεν θα είναι υποψήφιος βουλευτής γιατί «όλοι εξαπατούν τον ελληνικό λαό» και ζήτησε από το κοινό του να σταθεί δίπλα του τονίζοντας πως θα το δικαιώσει.

Το Άσμα Ασμάτων και η θεία Αγάπη

π. Πλακίδας Ντεσέιγ

 

Στη μνήμη του παπα-Εφραίμ από τα Κατουνάκια

Το Άσμα Ασμάτων είναι το κόσμημα της Παλαιάς Διαθήκης και, μαζί με το Ευαγγέλιο του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, το κέντρο της θείας Αποκάλυψης.

 

Περιέχει ένα συγκλονιστικό μήνυμα που εκφράζεται με ασυνήθιστη τόλμη: ο Χριστός, μονογενής Υιός του Θεού. τρέφει για την Εκκλησία του, για την Ύπεραγία Μητέρα του, που εικονίζει την Εκκλησία, και για τον καθένα μας, μιαν αγάπη τόσο βαθιά, τόσο δυνατή, τόσο προσωπική όσο και ο νεαρός σύζυγος για την αγαπημένη του. Κάθε χριστιανός καλείται σε αυτό το μυστήριο του γάμου με την Εκκλησία, στην ένωση μαζί της.

 

Αυτή η αγάπη είναι για τον Χριστό, αλλά και για μας, πηγή άμετρης, πλουσιοπάροχης, ανεξάντλητης χαράς.

Ο Χριστός περιμένει από μας μιαν αγάπη όμοια με εκείνη που νιώθει η αγαπημένη για τον αγαπημένο της, μιαν αγάπη που έχει όλη τη δροσιά της πρώτης αγάπης.

Εκστατικός από χαρά, ατενίζει την ομορφιά της συμβίας του, ομορφιά που είναι στην πραγματικότητα έργο δικό του, αντανάκλαση της λαμπρότητάς του -το ίδιο εκστατική από χαρά και κείνη, ατενίζει την ομορφιά του Αγαπημένου της: «ιδού ει καλή, η πλησίον μου, ιδού ει καλή, οφθαλμοί σου περιστεραί» (Ασμ. Ασμ. 1, 14) -«ιδού ει καλός ο αδελφιδός μου και γε ωραίος» (Άσμ. Ασμ. 1,15).

Εκείνος νιώθει χαρά και ευφροσύνη να βρίσκεται μαζί μας, να είναι μαζί μας, αλλά και για μας δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά από το να τον νιώθουμε σύντροφο μας, να είμαστε ένα μαζί του, σε μια διαρκή ανταλλαγή αγάπης, μέσα στην πνοή του Αγίου Πνεύματος που μας θεώνει: «εξεγέρθητι, βορρά, και έρχου, νότε, διάπνευσον κήπον μου και ρευσάτωσαν αρώματά μου» (Ασμ. Ασμ. 4,16)

Η συμβολή της βυζαντινής ζωγραφικής στη μοντέρνα Ευρωπαϊκή τέχνη

Ο εικαστικός και θεωρητικός της τέχνης Βαγγέλης Παππάς, σε μια διάλεξη με γενικό τίτλο «Μαniera Greca», χωρισμένη σε δύο μέρη: α) τι ήταν το βυζάντιο, και ποιά η συνεισφορά του στην ευρωπαϊκή Ιστορία και β) ποιά η συμβολή της βυζαντινής ζωγραφικής στη μοντέρνα Ευρωπαϊκή τέχνη.

Σκοπός του δεύτερου μέρους, το οποίο παρουσιάζουμε εδώ, είναι θα εξηγηθεί η δυναμική της βυζαντινής ζωγραφικής (maniera greca) και η προσφορά της στην μοντέρνα δυτική τέχνη, σε βαθμό ώστε να μπορούμε να αναγνωρίσουμε τις φόρμες της και την ουσία της μέσα σε έργα μεγάλων δημιουργών των σπουδαιότερων κλλιτεχνικών κινημάτων της νεώτερης εποχής.

Η διάλεξη δόθηκε, μέσα στα πλαίσια του Ελεύθερου Πανεπιστημίουτου Δήμου Περιστερίου, τον Δεκέμβριο του 2017.

Το ανέλπιστο στην επιστήμη

Ευάγγελος Μπάρτζης*

 

«Αν δεν ελπίζεις δεν θα βρεις το ανέλπιστο, γιατί είναι ανεξερεύνητο και απροσπέλαστο», Ηράκλειτος

 

Πότε η επιστήμη προσεγγίζει επικίνδυνα στην αποβλάκωση; Όταν επαναπαύεται σε βεβαιότητες, ξεπέφτοντας στο επίπεδο της ιδεολογίας, κυρίαρχο στοιχείο της οποίας είναι η διατράνωση ότι περιλαμβάνει το σύνολο της αλήθειας, χωρίς περιθώρια επαναπροσδιορισμού ή αναγνώρισης ελλείψεων.

 

Η αλήθεια της ιδεολογίας προσφέρεται ως βεβαιότητα την οποία ο άνθρωπος οφείλει να αποδεχθεί, προκειμένου να λυτρωθεί από την άγνοια, η οποία ταυτίζεται με την αβεβαιότητα· βεβαιότητα ότι η αλήθεια είναι γνωστή, προσδιορίσιμη, και ότι ο άνθρωπος μπορεί να την κατακτήσει. Κάθε είδους ιδεολογία είναι φορέας διανοητικής αιτιοκρατίας, αφού επαγγέλλεται την ακριβή περιγραφή της πραγματικότητας, θεϊκής ή υλικής, θεωρώντας ότι η περιγραφή αυτή εκφράζει την αλήθεια στο σύνολό της. Έτσι, η αλήθεια ορίζεται μέσα σε έναν συγκεκριμένο αριθμό αρχών και κανόνων, οι οποίοι αποδεικνύουν το αληθές κάθε πρότασης που εκφράζει η ιδεολογία και το ψευδές κάθε έκφρασης που αυτή απορρίπτει. Σε τελική ανάλυση, στις ιδεολογίες η αλήθεια ταυτίζεται με τις γλωσσικές εκφράσεις τους.

 

Ωστόσο, ο αιώνας που διανύουμε μοιάζει να διέπεται από μια βασική έννοια: το τέλος της βεβαιότητας. Το γλωσσικό και νοηματικό κοσμοείδωλο (paradigm) που ευνοούσε τη βεβαιότητα της αιτιοκρατίας, τόσο στις επιστήμες όσο και στη φιλοσοφία και τις τέχνες, μοιάζει να υποχωρεί, παραχωρώντας τη θέση του σε ένα νέο κοσμοείδωλο, στο οποίο επικρατούν έννοιες όπως ο αποδομισμός (deconstruction), η πιθανοκρατία, το χάος και η ερμηνευτική (hermeneutics). H βασική ιδέα πίσω από τις παραπάνω έννοιες είναι η άρνηση να αποδεχτούμε ότι η αλήθεια μπορεί να εκφραστεί από ένα ορισμένο σύνολο, μαθηματικό ή γλωσσικό. Ας μου επιτραπεί παρακάτω να γεφυρώσω αιώνες σκέψης και να μην αποφύγω τις γενικεύσεις και τις ομαδοποιήσεις για χάρη συντομίας.

Αφρίν, άνδρες και γυναίκες συμμετέχουν στην αντίσταση. Ακόμη και οι ηλικιωμένοι πήραν τα όπλα για να αντιμετωπίσουν την τουρκική εισβολή!!!

Τις τελευταίες δεκαετίες, ιδιαίτερα στη δεκαετία του 1920 και του 1930, διαδοχικές τουρκικές κυβερνήσεις κατέστειλαν πολλές κουρδικές εξεγέρσεις, αρνήθηκαν την ύπαρξη των Κούρδων, ακολουθώντας πολιτική άρνησης, περιθωριοποίησης και αποκλεισμού των Κούρδων. Ωστόσο, με το τέλος κάθε εξέγερσης οι Κούρδοι ακολουθούσαν όλο και περισσότερο την σκοπό τους και αποδείκνυαν την ικανότητά τους να αναδιοργανωθούν και να ξαναρχίσουν τον αγώνα τους για τα νόμιμα εθνικά, κοινωνικο-πολιτιστικά και πολιτικά τους δικαιώματα. Οι Κούρδοι δεν είναι διατεθειμένοι να εγκαταλείψουν τον αγώνα τους, ειδικά τώρα που το ζήτημά τους έχει κερδίσει περιφερειακή και διεθνή διάσταση. 

Οι διαδοχικές τουρκικές κυβερνήσεις, με όλες τις στρατιωτικές τους δυνάμεις και οπλισμένες με τα πιο σύγχρονα όπλα, έχουν προσπαθήσει εδώ και δεκαετίες να εξαλείψουν τον κουρδικό λαό, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Το αποδεικνύει ο πόλεμος που μόλις ξεκίνησε εναντίον των Κούρδων και που σύντομα θα επεκταθεί με διάφορες προφάσεις.

Η εξουσία των διανοουμένων

Του Χάρη Ναξάκη*

Υπάρχουν 2 (;) δρόμοι για να αναλύσεις τους λόγους αποτυχίας της πρώτης (;) πληβειακής επανάστασης, της Οκτωβριανής. Ο πρώτος, που ακολούθησα κι εγώ στα νιάτα μου, αλλά γρήγορα τον εγκατέλειψα, είναι ότι για όλα φταίει η σταλινική γραφειοκρατία, η σταλινική αντεπανάσταση, η προσωπολατρία, κλπ. Ο δρόμος αυτός είναι εύκολος και απλοϊκός. Για να τεκμηριώσει κάποιος τον σταλινικό ολοκληρωτισμό αρκούν τα στοιχεία που παραθέτει ο Κ. Παπαϊωάννου στη Γένεση του Ολοκληρωτισμού: από τους 82 ηγέτες που πέρασαν από την Κεντρική Επιτροπή και τη Γραμματεία από το 1917 έως το 1929, οι 14 καταδικάστηκαν σε θάνατο ή σε μακροχρόνια φυλάκιση, 3 αυτοκτόνησαν, 3 δολοφονήθηκαν και 41 εξαφανίστηκαν χωρίς να αφήσουν ίχνη την περίοδο των εκκαθαρίσεων (1935-38). Όσον αφορά τα μεσαία στελέχη, το 70% των μελών της Κεντρικής Επιτροπής, το 60% των αντιπροσώπων του κόμματος στο 17ο συνέδριο, εξαφανίστηκαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Ο δεύτερος δρόμος ερμηνείας της αποτυχίας της Οκτωβριανής Επανάστασης, που και αυτόν ακολούθησα στα νιάτα μου, αλλά επίσης εγκατέλειψα, είναι η άποψη ότι πριν τη σταλινική αντεπανάσταση και μέχρι το θάνατο του Λένιν είχαμε ένα αυθεντικό σοσιαλιστικό καθεστώς ή η αντίληψη ότι και ο λενινισμός ήταν μια μορφή ιακωβίνικης αυταρχικής εξουσίας, αλλά η θεωρία, ο Μαρξ είχε δίκιο. Φταίνε οι μαρξιστές, οι επίγονοι, η εφαρμογή της θεωρίας, όχι ο Μαρξ. Είναι όμως γνωστό ότι ο Λένιν υποστήριζε την εξουσιαστική αντίληψη ότι η σοσιαλιστική ιδεολογία εισάγεται από τους διανοούμενους στην εργατική τάξη, μέσω του κόμματος-μεσσία, γιατί οι πληβείοι είναι ανίκανοι να παράγουν αυθόρμητα το σοσιαλιστικό πρόταγμα.

Αριστερά και κοινωνία…

Εκίε που οι αριστεροί βλέπουν έναν απεχθή εθνικισμό, εμείς ανοίγουμε τις γραφές των επαναστατών μαρξιστών του περασμένου αιώνα, που κατανοούσαν ότι η αγάπη για την πατρίδα είναι έμφυτη στο λαό, έχει βαθύτατες ρίζες κι εκδηλώνεται αυθόρμητα.

Εκεί που η αριστερά βρίσκει λόγους ν’ απέχει, αποστρέφοντας το πρόσωπο μ’ ένα σούφρωμα αηδίας στη μύτη, εμείς βλέπουμε έδαφος για ζύμωση κι ανακατευόμαστε με το πλήθος για να μπολιάσουμε τις ιδέες μας. Γιατί γνωρίζουμε τη μαρξιστική ρήση που λέει ότι όταν οι ιδέες εισάγονται στις μάζες αποκτούν υλική δύναμη. Ποιες ιδέες να εισάγεις από μακριά…

Εκεί που η αριστερά νίπτει τας χείρας, εμείς εργαζόμαστε άοκνα κι αταλάντευτα για την Επανάσταση, που αυτή ποτέ της δε θ’ αξιωθεί κι όταν τη δει να ‘ρχεται σίγουρα θα της εναντιωθεί, λόγω του ιδιότυπου συντηρητισμού που τη διακρίνει.

Αν υπάρχει κάποιος που έχει τεράστια ευθύνη για τη διολίσθηση των εργατικών και λαϊκών στρωμάτων της κοινωνίας προς την ακροδεξιά, είναι ακριβώς η αριστερά, που μέσα στον υπερφίαλο ελιτισμό της, έχει χάσει κάθε επαφή με την εργατική τάξη, μέσα σε μια αποστειρωμένη ιδεολογική καθαρότητα. Δεν αφουγκράζεται πια το λαό, δεν κατανοεί τις ανάγκες του, δεν προσαρμόζεται στο Θέλημά του, παρά εκφράζει την καταφρόνια της με κάθε δυνατή ευκαιρία, για να υπογραμμίσει τη δική της ανωτερότητα.Καλά θα κάνει να ασκήσει την αυτοκριτική της και να μην κουνάει σ’ εμάς το δάχτυλο. Ο εχθρός της αλήθειας δεν είναι το ψεύδος, αλλά η πεποίθηση. Κι η αριστερά είναι τόσο εγκλωβισμένη στις μεγαλόπνοες πεποιθήσεις της.

Του Όττο

Συναντήσεις Κορυφής στο cafe του ΙΑΝΟΥ | Γιώργος Κοντογιώργης

Η ελληνική ιστοριογραφία από τον Φαλμεράυερ στον Χόμπσμπάουμ", Ο Γιώργος Κοντογιώργης καλεσμένος του Γιώργου Καταμπελιά, Στον Ιανό, 24/1/2018

Πρόκειται για το όνομα ή για μια ακόμη υπεργολαβία;

Αδιαφορία μπροστά στον κίνδυνο ανάφλεξης της Βαλκανικής 

Του Γιάννη Ραχιώτη

Οι κ.κ Κοτζιάς και Τσίπρας κομπάζουν ότι θα «λύσουν» το πρόβλημα του ονόματος της ΠΓΔΜ , όπως δεν έκαναν όλες οι προηγούμενες Ελληνικές κυβερνήσεις από το 1990. Τα παπαγαλάκια τους στα ΜΜΕ διευκρινίζουν ότι «επείγει» το ζήτημα, για να μπορέσει η ΠΓΔΜ να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ τον ερχόμενο Ιούλιο. Όμως η ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ, από τη σκοπιά των ελληνικών συμφερόντων αλλά και των συμφερόντων των βαλκανικών λαών κάθε άλλο παρά επείγει. Ατυχώς, το δίδυμο Κοτζιά – Τσίπρα φαίνεται να απασχολείται απλά με την εξεύρεση του κατάλληλου προσχήματος για άρση του βέτο, δηλαδή του ορίου που δεν ξεπέρασε ακόμη και το δίδυμο Καραμανλή – Μπακογιάννη. Οι συνέπειες για την ειρήνη στα Βαλκάνια από την ύπαρξη κρατικής οντότητας με όνομα ταυτόσημο με το όνομα περιοχών δύο άλλων όμορων κρατών, μάλλον τους αφήνουν αδιάφορους. Το επιχείρημα ότι η ΠΓΔΜ είναι πολύ ανίσχυρη για να απειλήσει οποιονδήποτε είναι τυπικά σωστό αλλά δεν παίρνει υπ’ όψη την πάγια πολιτική των δυτικών δυνάμεων που είναι η διάσπαση των κρατών σε ανίσχυρα κρατίδια-πελάτες. Στην καθόλου απίθανη περίπτωση διάσπασης της ΠΓΔΜ και προσάρτησης του αλβανόφωνου τμήματος στην Αλβανία, τότε θα ανοίξουν στην Ελλάδα και τη Βουλγαρία – με την κατάλληλη δυτική μόχλευση- ζητήματα που σήμερα φαίνονται εκτός συζήτησης…Όλες οι μετεμφυλιακές ελληνικές κυβερνήσεις γνώριζαν ότι για να διατηρηθούν στην κυβέρνηση πρέπει να υπακούουν στον Αμερικανό πρέσβη. Από το 1980 και μετά, για τα οικονομικά ζητήματα, και στο ευρωπαϊκό διευθυντήριο. Η διαφορά αυτής της κυβέρνησης απ’ όλες τις προηγούμενες βρίσκεται στην ενεργητικότητα με την οποία προωθεί τα αμερικανικά συμφέροντα στην ευρύτερη περιοχή, που ξεπερνά κατά πολύ τα όρια της παραδοσιακής υποτέλειας. Ταυτοχρόνως είναι εκπληκτική η αδιαφορία τους για τις επιπτώσεις της εξωτερικής τους πολιτικής στην ειρήνη και στα μακροπρόθεσμα συμφέροντα του ελληνικού λαού.

Συμμαχίες με τις πιο αντιδραστικές δυνάμεις