Γράφει ο Λεωνίδας Κουμάκης, Μέλος του IHA
Εδώ και δεκαπέντε ολόκληρα χρόνια, 55 (πενήντα πέντε) διαφορετικά τουρκικά σήριαλ έχουν βάλει την Τουρκική γλώσσα σε κάθε σχεδόν ελληνικό σπίτι, με αμέτρητες ώρες προβολών σε ώρες μεγάλης ακροαματικότητας, μαζί με ιδανικές εικόνες μιας φανταστικής, ευρωπαϊκής Τουρκίας που μοιάζει με αληθινό παράδεισο.
Η θεματολογία των τηλεοπτικών αυτών παραγωγών που έχουν εξαιρετική τεχνική αρτιότητα, ποικίλει από έντονα προπαγανδιστικά, όπως η «ωραιοποίηση» του αιματοβαμμένου κατακτητή-Σουλτάνου Σουλειμάν και πολλές άλλες που δεν μπορούσαν να προβληθούν στην Ελλάδα αλλά διανέμονται παντού με έντονα ανθελληνικό περιεχόμενο, μέχρι απλές ιστορίες καθημερινότητας, όπως μια γλυκύτατη μικρούλα που ψάχνει την μητέρα ή τον πατέρα της, ο πλούσιος / πλούσια που ερωτεύεται φτωχή / φτωχό και αντίστροφα, ο πάμπλουτος επιχειρηματίας που εκπροσωπεί την κοσμοπολίτικη Τουρκία με υπερπολυτελή σπίτια που απαραίτητα έχουν τεράστιες πισίνες και χώρους στάθμευσης αυτοκινήτων πολυτελείας, ο ευσυνείδητος γιατρός που φροντίζει τους ασθενείς του σε ένα υπερπολυτελές νοσοκομείο το οποίο υποτίθεται ότι είναι ένα από τα συνηθισμένα κ.ο.κ.ε.
Όλα αυτά βασίζονται σε ένα μακροπρόθεσμο πρόγραμμα πολιτισμικού εκτουρκισμού διαφόρων χωρών και περιοχών-στόχων με την άρτια και καλαίσθητη παρουσίαση όχι βέβαια κάποιων αντιπροσωπευτικών αλλά κάποιων «εικονικών προτύπων» που ήθελαν να εξάγουν οι τούρκοι ισλαμιστές σαν «πολιτιστική επιρροή», με την ταυτόχρονη εικονική προβολή ολόκληρης της Τουρκίας σαν ένα μαγικό τουριστικό προορισμό, ιδανικό τόπο επενδύσεων, μιας Τουρκίας που θα εμφανίζεται σαν μια καθιερωμένη οικονομική και πολιτική «υπερδύναμη».
Το όχημα για την λειτουργία του προγράμματος πολιτισμικού εκτουρκισμού ή «πολιτιστικής επιρροής», θα ήταν οι γενναία επιδοτούμενες τουρκικές τηλεοπτικές σειρές που θα εξάγονταν σε όσο το δυνατόν περισσότερες χώρες με «πολύ ανταγωνιστικές τιμές» – σχεδόν τζάμπα!
