Ο γιος του Παπατζή

Γεια σου πιτσιρίκο.

Απλά θλιβερός. Βγήκε με ύφος δαρμένου μάγκα να απολογηθεί για την προδοσία του λαού και την κωλοτούμπα που έκανε μέσα σε λίγες ημέρες. Πέντε μέρες μετά το «ΟΧΙ» της αξιοπρέπειας που ο ίδιος απαίτησε και πήρε από τον λαό, ξαναφέρνει την ίδια συμφωνία στο τραπέζι για να την υπογράψει.

Έχοντας στο μεταξύ ξεφτιλίσει όλους αυτούς που πίστεψαν ότι δεν είναι ρουφιάνος και πιόνι του Βερολίνου και τον στήριξαν παρά τις απειλές, τις προφητείες της επικείμενης καταστροφής και τους εκβιασμούς των ΑΤΜ.

Κι ανεβαίνει στο βήμα της Βουλής, φορώντας το τάχα μου συντετριμμένο ύφος της Όλγα Τρέμη, για να μας πει ότι υπήρχαν μόνο δύο επιλογές: Η κακή συμφωνία που διάλεξε και η καταστροφική επιλογή της ρήξης και της εξόδου από το ευρώ.

Μας είπε επίσης ότι:

– Θα υπογράψει την συμφωνία που θα δώσει το κατάλληλο σήμα στις αγορές και θα ανακουφίσει τα χρηματιστήρια της … Ευρώπης.

– Το πρόγραμμα που θα προτείνει ο Τσίπρας θα είναι 3 ετών και όχι εξάμηνο που ζητάγανε οι ανάλγητοι ξένοι! Είσαι η ελπίδα μας, πήδα, πήδα, πήδα μας!

Σκίζει ο Αλέξης Τσίπρας

Του πιτσιρίκου

Εξαιρετική ήταν η προεκλογική ομιλία του Αλέξη Τσίπρα στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ, τέσσερις μήνες μετά τις εκλογές.

Ο Αλέξης Τσίπρας είπε ότι δεν θα αποδεχθεί εξευτελιστικούς όρους στη διαπραγμάτευση αλλά κανείς από την κυβέρνηση δεν μας λέει ποιοι ακριβώς είναι οι όροι και τι αντιπροτείνει η κυβέρνηση, οπότε ενημερωνόμαστε από σκόρπια λόγια στραβοχυμένων πανελιστών του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι παίρνουν σβάρνα από το πρωί τα κανάλια των ολιγαρχών και λένε ό,τι τους κατέβει στο κεφάλι.

Βέβαια, οι πάντες έχουν ξεχάσει πως, προεκλογικά, ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε λόγο για κατάργηση του Μνημονίου, ενώ, παράλληλα, τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ θυμώνουν όταν τους το θυμίζεις, οπότε, παιδιά, ξεχάστε ότι το έγραψα και μη μαλώσετε.

Ο Αλέξης Τσίπρας αναφέρθηκε σε Ευρωπαίους αξιωματούχους που παίζουν με τη φωτιά αλλά δεν τους κατονόμασε, αφού είναι άκομψο τη μια μέρα να τους αγκαλιάζεις και να παίζεις σφαλιάρες μαζί τους, και την άλλη να τους κατηγορείς, αλλά ο λαός γουστάρει να πιστεύει πως εμείς είμαστε καλοί και μας κυνηγούν όλοι οι κακοί ξένοι, οπότε καλά έκανε και το είπε ο Τσίπρας, γιατί απευθύνεται σε χάπατα.

Ανέντιμες προεκλογικές υποσχέσεις στο βωμό του έντιμου συμβιβασμού

Του πιτσιρίκου
Βάσει του άρθρου του Νίκου Μπογιόπουλου Τι δεν καταλαβαίνεις;
Αγαπητέ Jo Di, δεν νομίζω πως υπήρχε κάποιος που πίστεψε πως ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε να εφαρμόσει αυτά που έλεγε προεκλογικά.
Αυτό θα ήταν αδύνατον μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ευρωζώνη.

Το ερώτημα είναι γιατί τα υποσχόταν όλα αυτά προεκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ.
Σε αυτό, θα πρέπει να απαντήσει ο Αλέξης Τσίπρας. Είναι ο μόνος αρμόδιος. Αυτό που πίστευαν πολλοί πολίτες -και αυτό ήταν που έφερε τον ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση, εκτός από την ξεπουλημένη κυβέρνηση του Σαμαρά και του Βενιζέλου- ήταν πως ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε να πετύχει μερικά από αυτά. Έστω, πέντε από αυτά.

Προφανώς, δεν μπορεί.
Αν καταλαβαίνω καλά, η γραμμή των κυβερνώντων την Ευρωπαϊκή Ένωση είναι πως ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να συντριβεί, για να σταλεί στους πολίτες όλων των ευρωπαϊκών χωρών το μήνυμα πως δεν επιτρέπεται καμία άλλη πολιτική μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και πως αυτοί διατάζουν και οι υπόλοιποι εκτελούν.

Τώρα η κυβέρνηση οδηγείται σε μία συμφωνία, την οποία κάποια στελέχη της κυβέρνησης επιμένουν να ονομάζουν «έντιμο συμβιβασμό».

Όχι, δεν είναι έντιμος συμβιβασμός. Είναι εξευτελισμός. Είναι ταπείνωση.

Δεν καταλαβαίνω γιατί ο Αλέξης Τσίπρας δεν βγαίνει να μιλήσει στους Έλληνες πολίτες και να τους εξηγήσει ποια ακριβώς είναι η κατάσταση.
Αυτό πρέπει να κάνει. Και βέβαια, όχι από το κανάλι του Βαρδινογιάννη, όπως έκανε πριν από δυο εβδομάδες.
Αν η Αριστερά δεν είναι ειλικρινής, δεν είναι Αριστερά.

(Φίλοι σου είναι αυτοί που σου λένε την αλήθεια. Οι κόλακες ποτέ δεν είναι φίλοι σου. Οι κόλακες είναι επικίνδυνοι. Και το διαπιστώνεις λίγο πιο αργά από όσο θα έπρεπε.)
Ανάρτηση από: http://pitsirikos.net
Αναδημοσίευση από: http://blogvirona.blogspot.gr/

Η ηττημένη Γερμανία και η κατεστραμμένη Ελλάδα

Φεβρουαρίου 10, 2015 από seisaxthiablog

πιτσιρικος

Ένας Γερμανός απευθύνεται σε όλα τα έθνη. Με ποιο δικαίωμα; Με το δικαίωμα ενός που προανήγγειλε τον πόλεμο που πλησίαζε, που προέβλεπε το τέλος, που αναγνώρισε την καταστροφή, που αψήφησε χλεύη, σαρκασμό και αμφιβολία και επί τέσσερα μακρά χρόνια προέτρεπε τους κατέχοντες εξουσία για συμφιλίωση. Με το δικαίωμα ενός που επί δεκαετίες είχε την προαίσθηση για την ολική κατάρρευση και ξέρει ότι αυτή είναι βαθύτερη απ’ ό,τι άνθρωποι, φίλοι και εχθροί υποψιάζονται. Με το δικαίωμα ενός που ποτέ δεν αποσιώπησε μια αδικία από πλευράς του λαού του και τώρα του επιτρέπεται να υπερασπιστεί το δίκιο του λαού του. 

Το μπαζωμένο ποτάμι

Ο Σταύρος Θεοδωράκης ανακοίνωσε την πρωτοβουλία για την δημιουργία Κίνησης που θα κατέλθει στις ευρωεκλογές. Το όνομα της Κίνησης θα είναι «Το Ποτάμι» αλλά αυτό δεν είναι και πολύ έξυπνο, αφού είναι γνωστό πως στην Ελλάδα τα ποτάμια τα μπαζώνουν.
Εντελώς συμπτωματικά, η ανακοίνωση της πρωτοβουλίας του Σταύρου Θεοδωράκη για συμμετοχή στις ευρωεκλογές γίνεται την επομένη της αποχώρησης της πρωτοβουλίας των 58 από την Ελιά.
Επίσης, εντελώς συμπτωματικά, πριν από μερικές ημέρες, ο Σταύρος Θεοδωράκης κατήγγειλε μέσω του δελτίου του Mega –παρέα με τον Πρετεντέρη, την Τρέμη και τον Τσίμα- πως πρωτοδίκης από την Κω άσκησε λογοκρισία στην εκπομπή του και στο Mega για το Φαρμακονήσι.

Τον κυνηγάει το σύστημα τον Σταύρο Θεοδωράκη γιατί είναι πολύ επικίνδυνος. Τα αποκαλυπτικά άρθρα του και οι εκπομπές του μετά την χρεοκοπία της χώρας είναι γροθιά στο στομάχι και προκαλούν έντονες συζητήσεις στα κομμωτήρια ανάμεσα στις κομμώτριες και τις πελάτισσες, με αποτέλεσμα να μην στρώνει η περμανάντ.
Είδα από περιέργεια την εκπομπή για το Φαρμακονήσι που ήταν ένα ωραιότατο πλυντήριο για τους λιμενικούς.
Διάβασα την ανακοίνωση του Σταύρου Θεοδωράκη για την ίδρυση του κινήματος και σκέφτομαι πως δεν μπορεί να είναι τόσο αφελής.
Όταν έχεις υπηρετήσει το σύστημα Σημίτη και τον Λαμπράκη, δεν περιμένεις να πάρει κάποιος στα σοβαρά όλα αυτά που εσύ ξαφνικά ανακάλυψες τον Φεβρουάριο του 2014.

Ο συστημικός Σταύρος Θεοδωράκης ζητάει απ’ όλους να ξεχάσουν ποιος είναι και για ποιους εργάζεται. Ζητάει να ξεχάσουμε το Mega, τον Ψυχάρη, τον Μπόμπολα και τους άλλους ολιγάρχες.

Απολιτίκ ξανά

Εγραψε:Pitsirikos

Στα χρόνια πριν από την χρεοκοπία της χώρας, το να συζητάς για την πολιτική δεν ήταν και πολύ δημοφιλές. Αν άνοιγες κουβέντα για πολιτική, είχες τον ανθρωποδιώκτη. Μετά την χρεοκοπία της χώρας, οι πάντες μιλάνε για πολιτική. Βέβαια, ο καθένας όπως μπορεί, και ανάλογα με τα εφόδιά του. Από το φόρεμα της τραγουδιάρας μέχρι το πρωτογενές πλεόνασμα είναι μια κάποια απόσταση. 

Οι περισσότεροι Έλληνες μιλάνε για την πολιτική με τον ίδιο τρόπο που μιλάνε στο καφενείο για τον Ολυμπιακό. Οπαδική διάθεση, λεκτικοί τραμπουκισμοί και τα ρέστα.

Κάποιοι άλλοι αποφάσισαν να επιμορφωθούν πολιτικά και το έριξαν στο διάβασμα.

Βέβαια, αν δεν έχεις αγαπήσει από μικρός το διάβασμα, κουράζεσαι, οπότε στο ενάμισι βιβλίο σταμάτησαν.

Φυσικά, αυτό δεν τους εμποδίζει να πετάνε διαρκώς σε όλες τις συζητήσεις όλα όσα διάβασαν –ή μάλλον ό,τι κατάλαβαν αυτοί- από το ενάμισι βιβλίο. Είναι ο φανατισμός του νεοφώτιστου.

Σήμερα, μετά το «ξύπνημα», μεγάλο μέρος του πληθυσμού της χώρας έχει απογοητευτεί και έχει παραδοθεί.

Δεν είναι αλήθεια πως οι Έλληνες δεν αντέδρασαν μετά την χρεοκοπία της χώρας και την επιβολή των Μνημονίων.

Μεγάλα τμήματα του πληθυσμού βγήκαν στους δρόμους, διαδήλωσαν, προσπάθησαν να οργανωθούν και να αντιδράσουν.

Πάλεψαν σκληρά σε δρόμους και πλατείες, έφαγαν τα χημικά και πολύ ξύλο.

Πάλεψαν και στους χώρους εργασίας τους. Προσπάθησαν.

Στη συνέχεια, στις εθνικές εκλογές, οι Έλληνες έστειλαν τον ΣΥΡΙΖΑ από το 4% στο 27% και έβαλαν τους Ανεξάρτητους Έλληνες στην Βουλή.

Τι άλλο να έκαναν;

Βέβαια, οι εκλογές ήταν η ταφόπλακα στη δυναμική των αντιδράσεων.

Όταν οι Έλληνες έκαναν ξανά κυβέρνηση τα δυο κόμματα που ξέσκισαν την χώρα επί δεκαετίες και την οδήγησαν στην χρεοκοπία και τον εξευτελισμό, ποιος να αντιδράσει πια και για ποιο λόγο; Αφού ήταν ολοφάνερο πως μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας επιβράβευσε τους εγκληματίες και αδιαφόρησε για την απονομή δικαιοσύνης.

Εγώ, προσωπικά, όταν ακούω κάποιον να παραπονιέται για τη σημερινή κατάσταση, τον ρωτάω τι ψήφισε. Είναι εντυπωσιακό πως περισσότερο γκρινιάζουν αυτοί που ψήφισαν Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ. Εντελώς ζώα.

Σήμερα, μετά την υπερπολιτικοποίηση του πληθυσμού της χώρας ύστερα από το σοκ της χρεοκοπίας, έχω την εντύπωση πως επιστρέφουμε σιγά-σιγά στην απολιτίκ κατάσταση που επικρατούσε πριν την χρεοκοπία.

Τώρα δεν είναι το lifestyle που κυριαρχεί αλλά το «ο σώζων εαυτόν σωθήτω».

Τέσσερα χρόνια μετά την χρεοκοπία, το απολιτίκ επιστρέφει και έχω την αίσθηση πως στις επόμενες εθνικές εκλογές η αποχή θα σπάσει όλα τα ρεκόρ.

Η εξήγηση που δίνω για την απολιτίκ διάθεση –που διαπιστώνω πως εξαπλώνεται- είναι πως οι πολίτες ήταν πιο έτοιμοι από ποτέ να ακούσουν την αλήθεια αλλά δεν βρέθηκε κανένα κόμμα και κανένας πολιτικός για να την πει.

Τα ίδια παλιά κόλπα. Καμία αίσθηση της πραγματικότητας και της κατάστασης στην κοινωνία.

Από την άλλη, οι πολίτες δεν έχουν βρει ακόμα τον τρόπο να μην περιμένουν από τα κόμματα αλλά να οργανωθούν αποτελεσματικά και να γίνουν οι ίδιοι «πολιτικοί ηγέτες».

Θα γίνει κι αυτό.

Απλά, μετά από 20 χρόνια στα μπουζούκια, πάνω στα τραπέζια και μέσα στην τηλεοπτική αποβλάκωση, χρειάζεται κάποιος χρόνος.

Είναι δύσκολο να απαρνηθείς τον παλιό σου εαυτό. Του πελάτη.

Κι άλλες ερωτήσεις προς τον ΣΥΡΙΖΑ

Εγραψε:Pitsirikos

Πίτσιρίκο, εκτός από τη διαφήμιση του κερδοφόρου κρατικού ΟΠΑΠ που δόθηκε δωράκι στο Μελισσανίδη, στην ιστοσελίδα της «Αυγής» υπάρχει και διαφήμιση της τράπεζας Eurobank.

-Μήπως πρόκειται για την ίδια χρεοκοπημένη τράπεζα που την πληρώνουμε με δανεικά για να ανακεφαλαιοποιηθεί και που πρόσφατα «απορρόφησε» με συνοπτικές διαδικασίες το -κατά πολύ υγιέστερο- κρατικό Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο;

-Μήπως πρόκειται για την ίδια χρεοκοπημένη τράπεζα που «αγόρασε» πρόσφατα από το ΤΑΙΠΕΔ 14 δημόσια κτήρια (μεταξύ των οποίων τα υπουργεία Παιδείας, Υγείας, Δικαιοσύνης και τη ΓΑΔΑ) έναντι 145,81 με την συμφωνία μετά να τα ξανανοικιάζει πίσω στο Δημόσιο αντί 14 εκατ. ευρώ το χρόνο;

Ο ΣΥΡΙΖΑ θα ακυρώσει αυτές τις συμφωνίες;

Μια βάρκα ήταν μόνη της σε θάλασσα γαλάζια…

Εγραψε:Pitsirikos

Αγαπητέ Πιτσιρίκο, είμαι το αντιπαραγωγικό μίασμα που έχει αποφασίσει την μία και μοναδική ζωή του να μην την βάλει σε καλούπια. Σου γράφω γιατί χθες μου δόθηκε η απάντηση στο ερώτημα που έθεσες (Διαφορά ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – ΣΥΡΙΖΑ ). Όχι όμως τόσο για τα ίδια τα κόμματα, αφού εάν το μυαλό σου δεν έχει γίνει λαπάς από την πολλή τηλεόραση μπορείς να την αντιληφθείς πλέον, αλλά για τους ψηφοφόρους τους.

Βγήκα χθες μπαρότσαρκα. Πλύθηκα, στολίστηκα και με το υπέροχο και αέρινο στυλ μου, έκανα εφόδους σε μπαράκια της πόλης μου.

Όπως καταλαβαίνεις, τις συζητήσεις μονοπωλούσε η πολιτική κατάσταση της χώρας.

Άκουσα διάφορες απόψεις από παραγωγικά μέλη της κοινωνίας μας. «Ο Γεωργιάδης μπορεί να είναι γελοίος, αλλά κάνει δουλειά»,» Ο Τσίπρας είναι νέος και έντιμος» κ.α.

Άκουσα και το απίθανο ότι η πολιτική που εφαρμόζεται αυτή την στιγμή μας οδηγεί σε κομμουνισμό σοβιετικού τύπου που με οδήγησε σε σκέψεις να λουστώ με την τεκίλα μου και να λαμπαδιαστώ σαν Βουδιστής μοναχός, μη αντέχοντας άλλο την μαλακία που δέρνει τον ομιλητή μου.

Στο κλείσιμο της βραδιάς, βρέθηκα σε φιλικό μπαράκι όπου είχα την τύχη να βρεθώ μετά από πολύ καιρό με φίλο που πάντα εκτιμούσα τα πολιτικά σχόλιά του. Αντιλαμβάνεσαι φυσικά ότι η κουβέντα δεν άργησε να φουντώσει.

Η στιχομυθία που ακολουθεί λέει πολλά :

Εγώ – Μπορείς να έχεις ανεξάρτητη οικονομική πολιτική μέσα στο Ευρώ ?

Αυτός – Σαφώς. Πρέπει όμως να γίνει μια συνεννόηση με τις άλλες χώρες που πλήττονται από την λιτότητα π.χ. Ισπανία, Πορτογαλία.

Εγώ – Μα σε όλες τις χώρες εφαρμόζεται μια πολιτική λιτότητας. Βέβαια εμείς επειδή είμαστε γαμάουα βάλαμε και τον όρο μνημόνιο έτσι για glamour. Μήπως πρέπει να αποχωρήσουμε από τη Ε.Ε ?

Αυτός – Μα είσαι τρελός ??? Και που θα βρούμε συμμάχους ?

Εγώ – Δηλαδή αυτό το πράγμα εσύ το λες συμμαχία ? Ο εχθρός πώς είναι δηλαδή ?

Σε αυτό το σημείο έκανε παρέμβαση φίλος παραγωγικός που έκανε το σχόλιο ότι δεν μπορούμε να κάνουμε πολιτική κουβέντα πίνοντας μπύρα σε μπαρ, κοιτάζοντάς με περιφρονητικά.

Σωστό. Πολιτική κουβέντα μπορεί να κάνει μόνο ο εργάτης σε βαμβακοφυτεία μετά από 16 ώρες εργασία και 200 καμτσικιές ή το πρώην κομματόσκυλο που ξεκωλώθηκε στις αφισοκολλήσεις και στο μοίρασμα εφημερίδας. Εγώ σαν άνεργος πρέπει να το βουλώνω…

Αυτός – Ο ΣΥΡΙΖΑ θα κάνει κάποιες αλλαγές.. Θα το δεις…

Εγώ – Με χορηγό την Eurobank και τον ΟΠΑΠ ?

Αυτός – Δηλαδή ?

Εγώ – Είχα την εντύπωση ότι Λάτσηδες και Σία ήταν το πρόβλημα της χώρας. Ο ΣΥΡΙΖΑ τους γλείφει τα παπούτσια…

Και τότε ο συνομιλητής μου χαμογέλασε και μου είπε το εξής : «Αυτούς δεν τους ακουμπά κανένας. Είσαι πολύ ρομαντικός και ζητάς πολλά. Εξάλλου καπιταλισμό έχουμε. Πού θα βρούμε χρηματοδότηση ? »

Τότε κατάλαβα Πιτσιρίκο…Δεν έχουμε να κάνουμε με πολίτες. Έχουμε να κάνουμε με πουτάνες που ψάχνουν νέο νταβατζή.

Και έβγαλα το συμπέρασμα ότι η διαφορά ΠΑΣΟΚ – ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι οι δύο πρώτοι θα σου σκίζουν το κώλο αλύπητα αλλά ο τρίτος θα σου ψιθυρίζει και δύο λόγια αγάπης… Διαλιέχτεεεεεε….

(Αγαπητέ αντιπαραγωγικέ φίλε, το προηγούμενο μέιλ σου έκανε τρελό σουξέ. Κι αυτό θα κάνει. Προσωπικά, αποφεύγω τις πολλές συζητήσεις γιατί έχω βαρεθεί να ακούω ανοησίες. Επίσης, επηρεάζομαι από τις κουλαμάρες που ακούω, κι αρχίζω κι εγώ να λέω ό,τι μαλακία μου κατέβει στο κεφάλι. Δεν μου κάνει καμία εντύπωση που υπάρχει ένα 40% που δεν πάει να ψηφίσει. Αυτοί είναι οι πιο υγιείς από όλους. Και δεν είναι και λίγοι. Να είσαι καλά.)

«Εσείς θα μας κλείσετε φυλακή»

Pitsiriko

Μια ακόμα καλή θέση για τον Ευάγγελο Βενιζέλο θα ήταν κλειδωμένος μόνος του μέσα σε ένα υποβρύχιο στο Αιγαίο. Να κάθεται στη μία μεριά, για να μην γέρνει το υποβρύχιο.

Ανοιχτός σε όλα

    Pitsirikos

Σε συνέντευξή του, ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ, Φώτης Κουβέλης, απαντώντας σε ερώτηση για ενδεχόμενο συμμετοχής της ΔΗΜΑΡ σε κυβέρνηση με τον ΣΥΡΙΖΑ, είπε πως δεν απορρίπτει κυβέρνηση συνεργασίας της Αριστεράς, αν και προτιμάει τη συνεργασία με κόμματα της Δεξιάς όπως η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ. 

Είναι μοναδικός ο Φώτης Κουβέλης. Το ένα δεν το απορρίπτει, το άλλο δεν το αποκλείει, αφήνει το ένα ενδεχόμενο ανοιχτό, να δούμε, όμως, και το άλλο ενδεχόμενο, και, γενικά, όλα είναι ανοιχτά.

Καταλαβαίνω και σέβομαι την επιλογή του Φώτη Κουβέλη να αφήνει όλα τα ενδεχόμενα ανοιχτά σε όλα τα θέματα αλλά ας τον ρωτήσει κάποιος:

Το ενδεχόμενο να κάνει εγχείριση αλλαγής φύλου το έχει αποκλείσει ή το συζητάει;

Εμείς κι αυτοί

Εγραψε: Pitsirikos

Στη διάρκεια συνέντευξης Τύπου στις Σέρρες, ο πρόεδρος των Ανεξάρτητων Ελλήνων, Πάνος Καμμένος, ζήτησε να αποχωρήσει το τηλεοπτικό συνεργείο της Δημόσιας Τηλεόρασης. Ο κ. Καμμένος είπε πως δεν υπάρχει Δημόσια Τηλεόραση αλλά υπάρχουν η ΕΡΤ, η ΕΤ3 και η ΕΡΑ. 

Η στάση του Πάνου Καμμένου να ζητήσει την αποχώρηση του συνεργείου της Δημόσιας Τηλεόρασης από τη συνέντευξη Τύπου είναι μια ξεκάθαρη στάση.

Μπορεί κάποιος να διαφωνεί μαζί του αλλά είναι μια ξεκάθαρη στάση.

Αυτό που λείπει από τους πολιτικούς και τους πολίτες που εναντιώνονται στην κυβερνητική και μνημονιακή πολιτική είναι η ξεκάθαρη στάση.

Άνθρωποι που υποστηρίζουν πως έχουμε πόλεμο, την επόμενη στιγμή είναι στα καθεστωτικά κανάλια και χαριεντίζονται παρέα με τους καθεστωτικούς δημοσιογράφους και τους «εχθρούς».

Μετά από αυτό, ο πολίτης τι συμπέρασμα να βγάλει;

Αυτό που δεν έχουν καταφέρει να περάσουν στους πολίτες οι πολιτικές δυνάμεις που εναντιώνονται στην κυβέρνηση, την Τρόικα και το Μνημόνιο είναι πως «εμείς δεν είμαστε σαν αυτούς».

Αυτός είναι ο λόγος που δεν μπορούν να κινητοποιήσουν μαζικά τους πολίτες, αν και η κυβερνητική πολιτική ξεσκίζει μεγάλα τμήματα του πληθυσμού της χώρας.

Οι πολίτες στρέφονται εναντίον της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ που βρίσκονται στην κυβέρνηση, στηρίζουν στις δημοσκοπήσεις τα αντιμνημονιακά κόμματα αλλά δεν γίνονται κίνημα.

Δεν γίνονται «εμείς».

Αγαπητέ Αλέξη

Εγραψε:Pitsirikos

Αγαπητέ Αλέξη, σου γράφω για να σου πω μερικές σκέψεις που έχω κάνει. Πρώτα απ’ όλα, θέλω να σου πω πως είμαι πολύ χαρούμενος που σου την έχουν πέσει τις τελευταίες ημέρες όλα αυτά τα καθάρματα που σιχαίνομαι, γιατί έχω έναν πολύ καλό λόγο να σε υποστηρίζω. Βασικά, εγώ υποστηρίζω Αλέξη. Είμαι Αλεξικός, τον ΣΥΡΙΖΑ δεν τον μπορώ και πάρα πολύ. Όπως δεν τον μπορείς κι εσύ, άλλωστε.

Αγαπητέ Αλέξη, είπες στη Βουλή πως το Μνημόνιο θα το ακυρώσει ο κυρίαρχος λαός με την ψήφο του.

Ποιος λαός, Αλέξη μου; Δεν υπάρχει λαός.

Αγαπητέ Αλέξη, «λαός» στα αρχαία ελληνικά σημαίνει «μάζα». Μην ακούς αυτά τα παλαιοκομμουνιστικά με τον λαό που θα ενωθεί και θα κάνει την επανάσταση. Αυτά είναι μαλακίες. Ο λαός γαμιέται.

Θεωρώ πως θα ήταν σωστότερο –αντί για «λαός»- να λες «πολίτες». Φτάνει με τους λαούς και την Ευρώπη των λαών και όλες αυτές τις πίπες. Όσο μιλάμε για «λαούς» μας έχουν πάρει και τα σώβρακα οι αγορές. Ως λαός αποτύχαμε. Ίσως, σαν πολίτες, να τα καταφέρουμε καλύτερα.

Μην κοιτάς τι έλεγε ο Ανδρέας Παπανδρέου που είχε ξεσκιστεί με το λαό.

Ο Ανδρέας μπορούσε και να μαζέψει τον λαό. Του έκλεινε το μάτι και μάζευε ένα εκατομμύριο νοματαίους.

Ο κυρ Στέλιος

Εγραψε:Pitsirikos

Ο κυρ Στέλιος είναι ηλεκτρολόγος. Ένας από τους δύο που έχουμε στη δουλειά. Ο πιο παλιός. Έχει πάρει σύνταξη αλλά δουλεύει ακόμα. Μια ζωή δουλεύει ο κυρ Στέλιος. Τεχνίτης μεγάλος που με την εμπειρία του αποτελεί σχολείο για εμάς τους νεότερους. Και πού δεν έχει δουλέψει. Από οικοδομές, εργοτάξια, δημόσια έργα, στην επαρχία, στα νησιά, μέχρι και στη Σαουδική Αραβία υπάρχουν έργα του. Οτιδήποτε και να συμβεί, ξέρεις ότι ο κυρ Στέλιος μπορεί να δώσει λύση.

Ο κυρ Στέλιος έφυγε από το χωριό του γύρω στα 15 και ήρθε στην Αθήνα. Πόσες και πόσες ιστορίες μας έχει διηγηθεί για τη δύσκολη ζωή στο χωριό και την ακόμη πιο δύσκολη μετοίκηση στη άγνωστη πρωτεύουσα. Στα Πετράλωνα έμενε που για να πάρει κανείς μια ιδέα για το πώς ήταν αρκεί να δει τη «Συνοικία το όνειρο».

Έμαθε τη δουλειά και σιγά σιγά με πείσμα και προσπάθεια κατάφερε να γίνει και ο ίδιος μάστορας και να ξεκινήσει τη δική του πορεία. Δούλεψε πολύ και σκληρά αλλά ανταμείφθηκε ανάλογα. Πέρασαν πολλά λεφτά από τα χέρια του. Έζησε μία καλή ζωή και ως καλός οικογενειάρχης φρόντισε να εξασφαλίσει ως ένα βαθμό και το μέλλον των παιδιών του.

Πεθαίνω σαν χώρα

Εγραψε:Pitsirikos

Αντιδράσεις έχει προκαλέσει στη χώρα μας η εξωφρενική δήλωση του Τούρκου πρωθυπουργού Ταγίπ Ερντογάν πως δεν υπάρχει χώρα που να ονομάζεται Κύπρος. Εντάξει, δεν έχει προκαλέσει και ιδιαίτερες αντιδράσεις γιατί οι Μπανανίες δεν αντιδρούν και πάρα πολύ. Άλλωστε, γι’ αυτό είναι Μπανανίες.

Το πιο αστείο της υπόθεσης είναι πως δεν υπάρχει χώρα που να ονομάζεται Ελλάδα.

Όπως είχε πει η Λιάνα Κανέλλη, «η Ελλάδα δεν είναι χώρα, είναι χώρος».

Ωραίος χώρος, όμως. Ευάερος, ευήλιος και διαμπερής. Στα κοινόχρηστα μας πιάνουν κάπως τον κώλο αλλά χαλάλι τους.

(Με την ευκαιρία, θέλω να υπενθυμίσω πως αυτό το πράγμα δεξιά στη φωτογραφία κυκλοφορεί ακόμα ελεύθερο. Αυτά ούτε στις Μπανανίες δεν γίνονται.)

Ψυχή ρηχή, του Πιτσιρίκου

Έφοδο στην ΕΡΤ έκαναν τα ΜΑΤ στις 4:20 τα ξημερώματα, ενώ είχαν μαζί τους κι έναν εισαγγελέα για να τους κρατάει το φανάρι. Οι άνδρες των ΜΑΤ ήταν μεταμφιεσμένοι σε τεχνικούς και προσπάθησαν να ξεγελάσουν τους εργαζόμενους της ΕΡΤ, λέγοντάς τους πως έχουν πάει για να εγκαταστήσουν το δωρεάν Wi-Fi του Σαμαρά που θα φέρει ανάπτυξη και πετροδολάρια.Οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ είδαν τις σκατόφατσες και κατάλαβαν πως είναι τα ΜΑΤ αλλά τι να κάνουν κι αυτοί οι έρμοι, αφού οι συνάδελφοί τους τους πρόδωσαν και έτρεξαν να κάνουν αίτηση να προσληφθούν στη Δημόσια Τηλεόραση.

Το παιχνίδι για την ΕΡΤ χάθηκε όταν οι περισσότεροι εργαζόμενοι της ΕΡΤ αποφάσισαν πως είναι ραγιάδες και διακονιάρηδες, και έτρεξαν σαν σκλάβοι να χωθούν στην Δημόσια Τηλεόραση.

«Μα έχουν παιδιά». Γιατί, ο Τσε Γκεβάρα δεν είχε παιδιά; Και δεν έχουν όλοι οι πρώην εργαζόμενοι στην ΕΡΤ παιδιά. Ξέρω κάτι λαμόγια που είναι άτεκνα.

Ναι, η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου είναι μια ακραία και επικίνδυνη κυβέρνηση.

Αλλά η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου (και η κάθε κυβέρνηση) θα κάνει ό,τι της επιτρέψουμε να μας κάνει.

Εμείς της επιτρέπουμε να έχει κάνει την Δημοκρατία και την Δικαιοσύνη σκουπίδια.

Μια μικρή ιστορία ατομικισμού

Εγραψε:Pitsirikos

(Καλησπέρα πιτσιρίκο, είμαι αναγνώστης του blog σου εδώ και χρόνια. Σου στέλνω μια ιστορία. Είναι μεγάλη, δεν ξέρω αν προσφέρεται για δημοσίευση. Αν θες πάντως μπορείς να τη δημοσιεύσεις χρησιμοποιώντας τα αρχικά μου Β.Ξ. Η ιστορία είναι αληθινή, το μόνο που έχω αλλάξει είναι τα ονόματα.)

Ο Σπύρος κι ο Γιώργος γνωρίζονται κατά τη διάρκεια των σπουδών τους. Σπουδάζουν πολιτικές επιστήμες. Ο Σπύρος είναι στο πρώτο έτος κι ο Γιώργος στο τρίτο. Συνδέονται με ουσιαστική φιλία, βολτάρουν, παίζουν μπάσκετ,πάνε σινεμά, κάνουν «φοιτητική ζωή» και συζητούν πολύ. Κι όταν συζητούν διαφωνούν. Ο Γιώργος υποστηρίζει ότι το παν στη ζωή είναι να έχεις γνωριμίες, να δικτυώνεσαι και πως μέσα απ’ αυτές θα προκύψει αργότερα και μια θέση εργασίας. Ο Σπύρος του λέει συνέχεια το αγαπημένο του ρητό: «συν Αθηνά και χείρα κίνει», τον παρακινεί να διαβάζουν, να κάνουν εργασίες, να μάθουν μια ξένη γλώσσα, να πάρουν ecdl… 

Ο Γιώργος δεν κάνει τίποτα απ’ αυτά, δουλεύει εθελοντικά για λίγους μήνες μόνο στο πολιτικό γραφείο ενός υπουργού, θέτει σε εφαρμογή δηλαδή το σχέδιό του.

Ο Σπύρος χαράσσει δική του πορεία, πραγματοποιώντας αρκετά από τα παραπάνω, έχοντας συνοδοιπόρο μετά το δεύτερο έτος τη συμφοιτήτρια και κοπέλα του Μαρία.

Τα χρόνια περνούν και το νεαρό ζευγάρι αποφοιτά στα 4 χρόνια.

Ο Γιώργος αντίθετα θα χρειαστεί 7 χρόνια για να πάρει το πτυχίο του, μιας και το θεωρούσε δύσκολο να δίνει παραπάνω από τρία μαθήματα σε κάθε εξεταστική.

Το νεαρό ζευγάρι σκέφτεται τώρα τι να κάνει. Σπουδαία η σχολή, τους άνοιξε πνευματικούς ορίζοντες, μα «πολύ γενικό βρε παιδί μου, δεν προσφέρει επαγγελματική αποκατάσταση» αποφαίνονται εργοδότες, συγγενείς, συμφοιτητές και φίλοι.

Και εγώ, πάντως, θα βγω

8 Νοε, Εγραψε:Pitsirikos

Πιτσιρίκο, γεια σου και πάλι. Είμαι ο Μήτσος που δεν ελπίζει και δεν βολεύεται. Σου είχα γράψει όταν κλείσανε την ΕΡΤ περί αλληλεγγύης και τελευταία ήθελα να σου ξαναγράψω, ιδιαίτερα από τη στιγμή που άρχισε στο blog η συζήτηση περί απεργιών. Από χθες που μπήκανε τα ΜΑΤ στην ΕΡΤ, ήταν ιδανική ευκαιρία.

Καταρχήν τα ΜΑΤ δεν μπήκανε στην ΕΡΤ στις 7 Νοεμβρίου. Τα ΜΑΤ μπήκανε στην ΕΡΤ την ημέρα που οι περισσότεροι υπάλληλοί της πήρανε μέρος στο διαγωνισμό για την ΔΤ. Αυτοί ανοίξανε το δρόμο στα ΜΑΤ. Το πότε πραγματικά θα μπαίνανε στο κτίριο ήταν απλά θέμα κατάλληλης χρονικής στιγμής. Οι υπάλληλοι της ΔΤ καλέσανε τα ΜΑΤ, και τα ΜΑΤ, ανταποδίδοντας τη χάρη, θα τους καλωσορίσουν στο Ραδιομέγαρο.

Όσον αφορά το θέμα της απεργίας, πολλά πράγματα έχουν γραφτεί και θα γραφτούν. Εγώ αυτό που ξέρω είναι ότι πολλοί νιώθουμε, με όλα αυτά που ακούμε και βιώνουμε, έναν κόμπο στο λαιμό, κάτι να μας πνίγει. Οι πιο ταλαντούχοι αυτό το συναίσθημα το εκτονώνουν σε ένα κείμενο, ένα στίχο, μια μελωδία και παίρνουν μια ανάσα. Όλοι οι υπόλοιποι όμως μπορούμε να το κάνουμε σύνθημα και κραυγή.

Να συναντηθούμε στο δρόμο, να φωνάξουμε, να χαμογελάσουμε να φύγει ο κόμπος από τον λαιμό, να αναπνεύσουμε και εμείς. Τόσο απλά. Τόσο φυσικά. ‘Όπως όταν βλέπεις μια πηγή στο βουνό, σταματάς και πίνεις δροσερό νερό και ξεδιψάς. Και συνεχίζεις.

Κάποτε ρώτησες του αναγνώστες σου, αν πρέπει να δουλέψεις. Η δικιά μου απάντηση είναι ΝΑΙ, πρέπει να δουλέψεις και ακριβώς για τον λόγο που προανέφερα. Ο Μπρεχτ έχει γράψει:

«Εκεί όπου η βρωμιά είναι πιο μεγάλη,

εκεί ακούς τα πιο μεγάλα λόγια.

Μ’ αν πρέπει τη μύτη σου να φράξεις,

πώς θα φράξεις την ίδιαν ώρα και τ’ αυτιά σου;»

Και καταθλιπτικοί και καταπληκτικοί

Εγραψε:Pitsirikos

Από κατάθλιψη πάσχει το 4,9% των Ελλήνων, οπότε αντιλαμβανόμαστε πως το 95,1% των Ελλήνων είναι αναίσθητοι. Το ποσοστό καταθλιπτικών στην Ελλάδα είναι κοντά στον μέσο όρο της Δυτικής Ευρώπης, οπότε διαπιστώνουμε πως η Ελλάδα αποτελεί πια ισότιμο μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. 

Ως κατάθλιψη ορίζεται ένα αίσθημα λύπης, απογοήτευσης και εγκατάλειψης που διαρκεί για χρόνια και κάνει τον άνθρωπο να νιώθει πως η ζωή είναι μάταιη και δεν αξίζει να την ζει κάποιος αλλά αυτό δεν είναι και μακριά από την αλήθεια, αφού, αν το καλοσκεφτείς, η ζωή είναι, όντως, μάταιη.

Η κατάθλιψη αποτελεί την δεύτερη, παγκοσμίως, σημαντικότερη αιτία ανικανότητας και αναπηρίας, μετά τους πόνους στη μέση, αλλά, αν έχεις πόνους στη μέση, δεν προλαβαίνεις να πάθεις κατάθλιψη γιατί έχεις τον σφάχτη στη μέση που σε κάνει να πιστεύεις πως η ζωή δεν είναι μάταιη αλλά ανυπόφορη.

Τα υψηλότερα ποσοστά κατάθλιψης καταγράφονται στο Αφγανιστάν, και αυτό μάλλον οφείλεται στο γεγονός πως οι Αφγανοί έχουν λυμένα όλα τα προβλήματά τους και παθαίνουν κατάθλιψη από το κωλοβάρεμα, ενώ οι Αφγανές δηλώνουν καταθλιπτικές, για να μην νομίζουμε εμείς πως είναι καταχαρούμενες κάτω από τις μπούρκες.

Σκέψεις (και) πάνω στην αυριανή απεργία

Πιτσιρίκο, έχω πάει σε πολλές απεργίες, διαδηλώσεις κτλ. Έχω φάει τα κυνηγητά μου, τα χημικά μου και όσα άλλα ευχάριστα μπορεί κανείς να ζήσει σε μια πορεία. Πήγα σε πορείες με πολύ κόσμο, με λίγο κόσμο και με καθόλου κόσμο.

Ήμουν σε διαδηλώσεις που οι ενδιαφερόμενοι ήταν λιγότεροι από τους αλληλέγγυους, λες και δεν απόλυαν αυτούς αλλά κάποιους άλλους.

Ήμουν στο Σύνταγμα όπου σχεδόν κανένας κλάδος δεν στήριξε την προσπάθεια, παρά μόνο κάποια κόμματα της αριστεράς που είδαν φως και μπήκαν (ως συνήθως).

Είδα τον γιατρό που μου ζήτησε φακελάκι να διαδηλώνει για ένα καλύτερο σύστημα υγείας (προφανώς, τόσα χρόνια ήταν ικανοποιημένος).

Βρέθηκα ανάμεσα σε κλάδους που όταν το πρόβλημα έφτασε στην πόρτα τους ζητούσαν παλλαϊκό ξεσηκωμό και συσπείρωση όλων γύρω τους, αλλά σύντομα αυτοί οι ίδιοι πουλούσαν τον “αγώνα” τους (αχ αυτή η λέξη “αγώνας”, πιο βιασμένη λέξη δεν υπάρχει). Φυσικά, όταν άλλοι κλάδοι πλήττονταν αυτοί έπιναν τον εσπρέσο τους.

Είδα πολιτικά κόμματα να μεταλλάσσονται. Από αριστερά να γίνονται κεντρώα, από δεξιά αριστερά και το ανάποδο.

Διαδηλωτές που κατηγορούσαν άλλους διαδηλωτές ως “περιπατητές” να έχουν γίνει χειρότεροι και από τον Ιωάννη τον Περιπατητή.

Είδα εργαζόμενους να κατεβαίνουν στον δρόμο με τον φραπέ και το γυαλάκι, λες και πήγαιναν εκδρομή. Άνθρωποι που έλεγαν πώς τους ισοπεδώνει η κυβέρνηση αλλά δεν είχαν καμία όρεξη να ξεσηκωθούν απλά έκαναν την απεργιακή τους περατζάδα.

Προς Συριζαίους (Α΄)

Του πιτσιρίκου

Κάποια από τα σχόλια μου των τελευταίων ημερών δεν άρεσαν σε κάποιους οπαδούς του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι, εκτός από διάφορα βρισίδια, με χαρακτήρισαν από «πράκτορα» ως «έμμισθο» που έκανε στροφή. Αφού πω σε αυτούς τους ανθρώπους να πάνε να γαμηθούνε, θέλω να διευκρινίσω μερικά πράγματα:

Το γεγονός ότι η χώρα χρεοκόπησε και τα καθάρματα που την οδήγησαν στην χρεοκοπία παραμένουν στις θέσεις τους δεν με κάνει ΣΥΡΙΖΑ.

Το γεγονός ότι θεωρώ τον Σαμαρά και τον Βενιζέλο δυο από τις πιο σκοτεινές και ελεεινές μορφές της... ελληνικής πολιτικής σκηνής δεν με κάνει ΣΥΡΙΖΑ.

Το γεγονός ότι ο Σαμαράς περιτριγυρίζεται από λούμπεν ακροδεξιούς που πουλάνε εθνικισμό ενώ ξεπουλούν τη χώρα δεν με κάνει ΣΥΡΙΖΑ.

Το γεγονός ότι μου την έπεσε το γραφείο του πρωθυπουργού δεν με κάνει ΣΥΡΙΖΑ. Απλά, αυτοί είναι καθυστερημένοι.

Το γεγονός ότι θα πανηγυρίσω έξαλλα μόλις η συμμορία Νέας Δημοκρατίας-ΠΑΣΟΚ ηττηθεί και στην εξουσία θα βρεθεί για πρώτη φορά –μετά από σχεδόν μισό αιώνα- ένα άλλο κόμμα, δεν με κάνει ΣΥΡΙΖΑ.