ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ: ΚΟΚΚΙΝΟΙ Ἤ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΙ; Η ΑΠΟΔΟΜΗΣΗ ΤΗΣ ΜΕΤΑΜΟΝΤΕΡΝΑΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

Τὴν Δευτέρα 29 Ἰουνίου, στις 8 μ.μ., τὸ Ἄρδην Θεσσαλονίκης πραγματοποίησε διαδικτυακή συζήτηση μὲ βάση τὸ βιβλίο τοῦ Ἀδριανοῦ Ἐριγκέλ «Κόκκινοι ή Νεοφιλελεύθεροι; Ἡ ἀποδόμηση τῆς μεταμοντέρνας Ἀριστερᾶς» (ἐκδόσεις Ἔξοδος).

Ὁμιλητές:

-Δημήτρης Γιαννάτος, κοινωνιολόγος

-Σωτήρης Γιαννέλης, ἐκδότης του βιβλίου,

-Γιώργος Ρακκᾶς, πολιτικός επιστήμονας

Ἡ ἐκδήλωση μεταδόθηκε ζωντανὰ ἀπὸ τὴν ἱστοσελίδα τοῦ Ἄρδην Θεσσαλονίκης (ardinthess.wordpress.com) καὶ ἀπὸ τὸ Υou Tube.

Εὐχαριστοῦμε τὸ Ἄρδην Θεσσαλονίκης καὶ προσωπικῶς τὸν κ. Γιῶργο Ρακκᾶ γιὰ τὸ θέμα τῆς ἐκδήλωσης καὶ τὴν πρόσκληση ποὺ μᾶς ἀπηύθυναν.

Παρακολουθῆστε ὁλόκληρη τὴν συζήτηση στὸν παρακάτω σύνδεσμο:

Ο κοινωνικός δαρβινισμός της ΕΕ

Ο κοινωνικός δαρβινισμός της ΕΕ: Ακόμη και τα μέτρα απομόνωσης, με στόχο την πρόληψη της μη εξάπλωσης του ιού, αποτέλεσαν προνόμιο για ορισμένους ανθρώπους και κοινωνίες - αφού, παρά το «κλείδωμα», εκατομμύρια άνθρωποι στον πλανήτη έπρεπε να εργάζονται είτε για να επιβιώσουν, είτε επειδή οι δουλειές τους ήταν απαραίτητες για τη δια ΠΗΓΗ: Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Φιλελευθερισμός ή σοσιαλισμός; – "Ληγμένα" σ' έναν κόσμο που αλλάζει

Γράφει ο Κωσταντίνος Δούνας* - 

Το μεταναστευτικό πρόβλημα είναι συνιστώσα μιας μακράς, βασανιστικής και στροβιλίζουσας μεταβατικής περιόδου των κοινωνιών. Επομένως, αποτελεί πρωτογενώς πολιτικό ζήτημα. Όλα τα ανωτέρω δηλώνουν ότι κλείνει ο κύκλος μιας μεγάλης ιστορικής περιόδου (Διαφωτισμός-νεωτερικότητα) του ανθρωποκεντρικού γίγνεσθαι και πως βιώνουμε την αρχή των αναταράξεων που θα κυοφορήσουν τα νέα δεδομένα μετάβασης.

Η νεωτερικότητα με τα ληγμένα κληροδοτημένα εργαλεία των εκδοχών του Διαφωτισμού (σοσιαλισμός-φιλελευθερισμός), αδυνατεί να διαχειριστεί τα νέα δεδομένα. Ολόκληρο το φάσμα των τότε προοδευτικών ιδεολογιών, που χρησίμευσαν για να εξέλθει η δύση από την φεουδαρχία και να εγκατασταθούν οι ατομικές ελευθερίες και το κράτος δικαίου/πρόνοιας, ολοκλήρωσε τον ιστορικό του ρόλο. Ως είθισται, με βάση τους νόμους της βιολογικής εξέλιξης των κοινωνιών, απλώς αντιστέκεται στην υπέρβασή του.

Οι ιδεολογίες του παρελθόντος, καταλαμβάνουν σήμερα θέση και ρόλο αντίστασης στην προοδευτική εξέλιξη των κοινωνιών. Συνεπώς καθίστανται αντιδραστικές και συντηρητικές. Τα νέα δεδομένα, με την έξοδο της οικονομίας από το κράτος-έθνος και συνεπώς την πλήρη αυτονόμηση της από την πολιτική, συνιστούν ένα στοιχείο μετάβασης προς την οικουμένη.

Την μετάβαση αυτή της οικονομίας δεν μπορεί να την παρακολουθήσει/ελέγξει η πολιτική, που είναι εγκλωβισμένη σε ένα πολιτικό σύστημα το οποίο εξυπηρετούσε ανάγκες του 18ου αιώνα και στο οποίο η σχέση μεταξύ των κρατών, παραμένει ως σχέση δύναμης.

Εγκλωβισμένη η πολιτική

Συνεπώς, η επαναφορά του πολιτικού πεδίου ως πεδίου λήψης των αποφάσεων δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί από το υπάρχον πολιτικό σύστημα. Στη δε περίπτωση δημιουργίας διακρατικών θεσμών, με την λεγόμενη παγκόσμια διακυβέρνηση, θα αναπαραχθεί η κυριαρχία/εξαγορά της οικονομίας επί της πολιτικής, κατά τον τρόπο που ήδη συμβαίνει στο εσωτερικό των κρατών.

Προσχεδιασμένη αχρήστευση. Προϊόντα κατασκευασμένα για να χαλάσουν

Προσχεδιασμένη αχρήστευση στο βιομηχανικό σχεδιασμό είναι η πολιτική σχεδιασμού ενός προϊόντος με τεχνητά περιορισμένη ωφέλιμη ζωή, έτσι ώστε να καταστεί άνευ αντικειμένου (δηλαδή, μη μοντέρνο ή να μην λειτουργεί πλέον) μετά από μια ορισμένη χρονική περίοδο προκειμένου να ενθαρρυνθεί ο αγοραστής να το αντικαταστήσει.Προσχεδιασμένη αχρήστευση σημαίνει ότι οι κατασκευαστές σχεδιάζουν προϊόντα για να αποτύχουν πρόωρα ή να ξεπεραστούν, για να πουλήσουν ένα νέο προϊόν ή αναβάθμιση. 

Παράδειγμα στα ηλεκτρονικά οι κατασκευαστές επιλέγουν σκόπιμα να χρησιμοποιούν φθηνά πλαστικά ή μαλακά μέταλλα που έχουν μικρότερη διάρκεια ζωής από άλλες εναλλακτικές λύσεις και επομένως καθιστούν το προϊόν λιγότερο ανθεκτικό. Γενικά, κατά τη διάρκεια της περιόδου εγγύησης, τα προϊόντα λειτουργούν σωστά. Ωστόσο, μετά το τέλος αυτής της περιόδου, προκύπτουν ελαττώματα όπως υπερθέρμανση ή δυσλειτουργία.

Σε όλες σχεδόν τις περιπτώσεις η τιμή της επισκευής είναι τόσο υψηλή που δεν αξίζει τον κόπο και οι καταναλωτές δεν έχουν άλλη επιλογή από το να αγοράσουν ένα νέο προϊόν. Πριν λίγα χρόνια, τα ιταλικά δικαστήρια καταδίκασαν την Apple και τη Samsung. Οι δύο κορυφαίοι κατασκευαστές κινητών τηλεφώνων ήταν ένοχοι όχι μόνο για τον προγραμματισμό του «τέλους ζωής» των μπαταριών των συσκευών τους, αλλά και για την αναγκαστική ενημέρωση που επιβράδυνε τα λειτουργικά συστήματα. Ο στόχος ήταν να μειωθεί η απόδοση και να αναγκάσει τον χρήστη να αγοράσει ένα νέο προϊόν, που διαφημίζεται ως πιο αποδοτικό και σύγχρονο.

Ορισμένοι κατασκευαστές περιορίζουν επίσης την ικανότητα των καταναλωτών να επιδιορθώνουν τα προϊόντα τους - χρησιμοποιώντας ψηφιακές κλειδαριές ή λογισμικό που προστατεύεται από πνευματικά δικαιώματα [1] , χρησιμοποιώντας μη συμβατικές βίδες [2],  ή συγκολλητικά στοιχεία  ή αρνούμενοι να παράσχουν τα εγχειρίδια επισκευής τους [3]. Ορισμένοι κατασκευαστές προσθέτουν ρήτρες στις συμφωνίες χρηστών τους [4] , έτσι ώστε οι καταναλωτές (συχνά εν άγνοια τους) να συμφωνούν να μην επιδιορθώσουν τα δικά τους προϊόντα, στερώντας τους έτσι το δικαίωμα της επισκευής των προϊόντων που έχουν αγοράσει και που αποτελούν περιουσιακό τους στοιχείο. Το προσδόκιμο ζωής των ηλεκτρονικών αγαθών γίνεται μικρότερο [5] , με τον αριθμό των ελαττωματικών συσκευών που αντικαθίστανται εντός πέντε ετών από 3,5 % το 2004 έφτασε σε 8,3%το 2013.

Η διαφήμιση μας έχει οδηγήσει σε εθισμό κατανάλωσης.Χρειαζόμαστε πραγματικά όλα όσα φανταχτερά μας προτείνουν και εμείς αγοράζουμε;

Όλα ξεκίνησαν από ένα εργαστήριο στο Μον Πελερέν της Ελβετίας: Τώρα χρειάζεται η απάντηση στο «δόγμα του σοκ»

Πολίτες στη Γενεύη παίρνουν τρόφιμα από ανθρωπιστικές οργανώσεις στο γήπεδο Les Vernets της ελβετικής πόλης. EPA, MARTIAL TREZZINI

Του ΜΙΧΑΛΗ ΨΥΛΟΥ

«Όλα ξεκίνησαν σε ένα εργαστήριο, όχι στην Ουχάν της Κίνας, αλλά στο Μον Πελερέν, στην Ελβετία το 1947, όπου συγκεντρώθηκαν αρκετοί κάτοχοι βραβείου Νόμπελ στα οικονομικά, συμπεριλαμβανομένου του φιλοσόφου Καρλ Πόπερ.

“Εκεί τέθηκαν σε εφαρμογή οι κύριες ιδέες που διέπουν τον κόσμο τα τελευταία 40 χρόνια» λέει ο Αλάν Καγιέ, ομότιμος καθηγητής Κοινωνιολογίας στο πανεπιστήμιο Paris Ouest Nanterre.

Τι συνέβη τότε; Στο ελβετικό χωριό ιδρύθηκε μια λέσχη στην οποία μετείχαν καμιά σαρανταριά κορυφαίοι συντηρητικοί οικονομολόγοι και στοχαστές, μεταξύ των οποίων ο Αμερικανός Μίλτον Φρίντμαν, ο Αυστροαμερικανός Λούντβιχ φον Μίζες, ο Γερμανός Βίλχελμ Ρέπκε, ο Αυστριακός Καρλ Πόπερ και, φυσικά, ο Αυστριακός Φρίντριχ φον Χάγιεκ.

• Σκοπός της Λέσχης Μον Πελερέν ήταν να διατυπωθεί η εναλλακτική πρόταση στις ιδέες του Bρετανού οικονομολόγου Τζoν Μέιναρντ Κέινς, οι οποίες κυριαρχούσαν στον μεταπολεμικό δυτικό κόσμο και ήθελαν το κράτος να παίζει κυρίαρχο ρόλο στην οικονομία, προκειμένου ο κόσμος να εξέλθει από την καταστροφή του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Στο Μον Πελερέν ο Χάγιεκ εισήγαγε την ιδέα του «νεοφιλελευθερισμού», την άποψη ότι η αγορά και οι αξίες της είναι ο πιο κατάλληλος και ορθός τρόπος οργάνωσης της κοινωνίας. Με απλά λόγια: Ο,τι είναι αδιάφορο για την αγορά είναι αδιάφορο και για την κοινωνία.

Αντικαπιταλιστικές πολιτικές στον καιρό του κορωνοϊού | του Ντέιβιντ Χάρβεϊ

Ο καθηγητής Ντέιβιντ Χάρβεϊ, αρκετά γνωστός γενικά στην Ελλάδα και πιο ειδικά στο «κοινό» του Δρόμου, δεν θα μπορούσε να μην είναι από τους πρώτους που επιχειρούν μια αρχική βαθιά βουτιά στην πανδημία του κορωνοϊού. Μια βουτιά από πολλές σκοπιές διερευνητική των πιθανών εξελίξεων, που ξεκινά με μια απότομη και πυκνή κατάδυση στο φόντο του προβλήματος. Περιέργως, όσο το κείμενο προχωρά το περιβάλλον γίνεται πιο ευκρινές, και ευκολότερα κατανοητές οι διάφορες πτυχές της πανδημίας, όπως και οι αντιτιθέμενες επιδιώξεις και προσδοκίες κάθε πολιτικού και κοινωνικού σχηματισμού. Ο Χάρβεϊ έχει το προσόν να ξεδιαλύνει ένα περίπλοκο κουβάρι έτσι που σταδιακά να αποκαλύπτεται η «απλή» πραγματικότητα με όλες τις αντιφάσεις της. Καλή ανάγνωση!

του Ντέιβιντ Χάρβεϊ*

Ο

ταν προσπαθώ να ερμηνεύσω, να κατανοήσω και να αναλύσω την καθημερινή ροή ειδήσεων, τείνω να εντοπίζω τι συμβαίνει υπό το φόντο δύο διακριτών αλλά συνδεόμενων μοντέλων για το πώς λειτουργεί ο καπιταλισμός. Το πρώτο επίπεδο είναι η χαρτογράφηση των εσωτερικών αντιφάσεων της κυκλοφορίας και της συσσώρευσης του κεφαλαίου ενόσω η χρηματική αξία ρέει προς αναζήτηση κέρδους μέσω των διαφορετικών «στιγμών» (όπως τις αποκαλεί ο Μαρξ) της παραγωγής, υλοποίησης (κατανάλωσης), διανομής και επανεπένδυσης. Αυτό είναι ένα μοντέλο της καπιταλιστικής οικονομίας ως σπειροειδούς κίνησης ατελείωτης επέκτασης ανάπτυξης. Γίνεται αρκετά περίπλοκο καθώς ξεδιπλώνεται μέσω, για παράδειγμα, των γεωπολιτικών αντιπαραθέσεων, της άνισης γεωγραφικής ανάπτυξης, των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων, των κρατικών πολιτικών, των τεχνολογικών αναδιαρθρώσεων και του συνεχώς μεταβαλλόμενου ιστού των καταμερισμών της εργασίας και των κοινωνικών σχέσεων.

Θεωρώ ότι το μοντέλο αυτό ενσωματώνεται σε ένα ευρύτερο πλαίσιο κοινωνικής αναπαραγωγής (σε νοικοκυριά και κοινότητες), σε μια διαρκώς μεταβαλλόμενη μεταβολική σχέση με τη φύση (συμπεριλαμβανομένης της «δεύτερης φύσης» της αστικοποίησης και του δομημένου περιβάλλοντος) και με κάθε είδους πολιτισμικούς, επιστημονικούς (βασισμένους στη γνώση), θρησκευτικούς και πιθανούς κοινωνικούς σχηματισμούς που οι άνθρωποι γενικά δημιουργούν στο χώρο και στο χρόνο. Αυτές οι τελευταίες «στιγμές» ενσωματώνουν την ενεργή έκφραση των ανθρώπινων επιθυμιών, αναγκών και ορέξεων, τη λαχτάρα για γνώση και νόημα και την εξελισσόμενη αναζήτηση για πληρότητα σε ένα πλαίσιο μεταβαλλόμενων θεσμικών ρυθμίσεων, πολιτικών αμφισβητήσεων, ιδεολογικών συγκρούσεων, απωλειών, ηττών, ματαιώσεων και αλλοτριώσεων οι οποίες αναπτύχθηκαν σε έναν κόσμο με έντονη γεωγραφική, πολιτιστική, κοινωνική και πολιτική ποικιλομορφία. Αυτό το δεύτερο μοντέλο αποτελεί τη δική μου κατανόηση του παγκόσμιου καπιταλισμού ως διακριτού κοινωνικού σχηματισμού, ενώ το πρώτο αφορά τις αντιφάσεις εντός του οικονομικού κινητήρα που τροφοδοτεί αυτόν τον κοινωνικό σχηματισμό σε ορισμένες οδούς της ιστορικής και γεωγραφικής του εξέλιξης.

Το γεγονός ότι η επιδημία έπληξε την Κίνα οδήγησε τον υπόλοιπο κόσμο να αντιμετωπίσει εσφαλμένα το πρόβλημα ως κάτι που συμβαίνει «εκεί πέρα». Το αγκάθι που έβαλε ο ιός στη θριαμβευτική πορεία ανάπτυξης της Κίνας θεωρήθηκε ακόμη και καλό νέο από ορισμένους κύκλους της διοίκησης του Τραμπ…

Από τον κεϋνσιανισμό-φορντισμό στο νεοφιλελευθερισμό – Η μεγάλη μετάλλαξη - slpress.gr

Μελάς Κώστας

Από τον κεϋνσιανισμό-φορντισμό στο νεοφιλελευθερισμό – Η μεγάλη μετάλλαξη - slpress.gr: Η μετάβαση από τον κεϋνσιανισμό-φορντισμό στο νεοφιλελευθερισμό κατέστη δυνατή, λόγω της κρίσης που προκάλεσε η μείωση του ποσοστού κέρδους για το κεφάλαιο.

Ο μακαρθισμός της κας Κιντή, ή ο ολοκληρωτισμός του "φιλελέ Κέντρου" - slpress.gr

Ο μακαρθισμός της κας Κιντή, ή ο ολοκληρωτισμός του "φιλελέ Κέντρου" - slpress.gr: Η αναπληρώτρια καθηγήτρια Βάσω Κιντή υιοθετώντας χουντικές πρακτικές προτείνει να μην αναλαμβάνουν σημαντικές θέσεις άνθρωποι που εναντιώνονται στο ευρώ.

Η ιέρεια των περικοπών – Ανοιχτή επιστολή στη Μιράντα Ξαφά - slpress.gr

Η ιέρεια των περικοπών – Ανοιχτή επιστολή στη Μιράντα Ξαφά - slpress.gr: Σε άρθρο της στην Καθημερινή η Μιράντα Ξαφά πρότεινε για την αντιμετώπιση των συνεπειών της πανδημίας τις γνωστές συνταγές της οικονομικής λιτότητας. ΠΗΓΗ: Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Κάτι κακό είναι καλό ...

Οι εξαιρετικά πλούσιοι της Αμερικής έχουν δει τον πλούτο τους να αυξάνεται κατά 282 δισεκατομμύρια δολάρια κατά τη διάρκεια αυτών των τριών εβδομάδων πανδημίας

Του Alan Macleod - 27 Απριλίου 2020 - Source Mint News

Μια νέα έκθεση από το Ινστιτούτο Πολιτικών Μελετών δείχνει ότι, ενώ δεκάδες εκατομμύρια Αμερικανοί έχουν χάσει τη δουλειά τους λόγω της πανδημίας κορωνοϊού, η  πάμπλουτη ελίτ των ΗΠΑ είδε καθαρή αύξηση στα κέρδη της, αξίας 282 δισεκατομμυρίων δολαρίων σε μόλις 23 ημέρες. 

Και αυτό παρά το γεγονός ότι η οικονομία πρέπει να συρρικνωθεί κατά 40% αυτό το τρίμηνο. Η έκθεση σημειώνει επίσης ότι μεταξύ 1980 και 2020, η φορολογική επιβάρυνση των Αμερικανών δισεκατομμυριούχων, μετρούμενη ως ποσοστό του πλούτου τους, μειώθηκε κατά 79%. Τα τελευταία 30 χρόνια, ο πλούτος των αμερικανών δισεκατομμυριούχων έχει αυξηθεί περισσότερο από 1.100%, ενώ ο διάμεσος πλούτος των νοικοκυριών αυξήθηκε μόλις κατά 5%. 

Το 1990, ο συνολικός πλούτος που κατείχε η τάξη των Αμερικανών δισεκατομμυριούχων ήταν 240 δισεκατομμύρια δολάρια, σήμερα ο αριθμός αυτός είναι 2.950 δισεκατομμύρια δολάρια. Έτσι, οι Αμερικανοί δισεκατομμυριούχοι έχουν συσσωρεύσει περισσότερο πλούτο τις τελευταίες τρεις εβδομάδες από ότι πριν από το 1980. Ως αποτέλεσμα, μόνο τρία άτομα - ο Jeff Bezos, Διευθύνων Σύμβουλος της Amazon, ο Bill Gates, συνιδρυτής της Microsoft και ο Warren Buffet του Berkshire Hathaway - διαθέτουν τόσο πλούτο όσο το πρώτο μισό των αμερικανικών νοικοκυριών.

Η έκθεση του Ινστιτούτου Μελετών Πολιτικής παρουσιάζει μια εικόνα μιας σύγχρονης ολιγαρχίας, όπου οι υπερ-πλούσιοι έχουν καταλάβει τη νομοθετική και εκτελεστική εξουσία και ελέγχουν τους νόμους που ψηφίζονται. Η έκθεση μιλά για αυτό που ονομάζει μια νέα «βιομηχανία άμυνας πλούτου», όπου «δισεκατομμυριούχοι πληρώνουν εκατομμύρια για να αποφύγουν δισεκατομμύρια φόρους» , με ομάδες λογιστών, δικηγόρων, εκπροσώπων ομάδων συμφερόντων και διαχειριστές περιουσιακών στοιχείων που τους βοηθούν να αποκρύψουν την τεράστια περιουσία τους σε φορολογικούς παραδείσους και «φιλανθρωπικά ιδρύματα». Το αποτέλεσμα είναι τα αποτυχημένα κοινωνικά προγράμματα, το χαμηλότερο βιοτικό επίπεδο, ακόμη και μια διαρκής πτώση στο προσδόκιμο ζωής - κάτι που σπάνια φαίνεται στην ιστορία εκτός από περιόδους μεγάλων πολέμων ή λιμών. Λίγοι Αμερικανοί πιστεύουν ότι τα παιδιά τους θα είναι καλύτερα από ότι ήταν. Οι στατιστικές δείχνουν ότι έχουν δίκιο.

Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ ΗΤΑΝ ΣΕ ΑΠΟΔΡΟΜΗ...

ΚΛΙΚ στην εικόνα για να διαβάσετε...

Ο κορονοϊός και ο ιός του φόβου: Τα πρώτα συμπτώματα ενός οικονομικού Αρμαγεδδώνα

του Άρη Χατζηστεφάνου

Όταν οι χρηματιστές αρχίζουν να χρησιμοποιούν εκφράσεις όπως «λουτρό αίματος» και «νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου», καταλαβαίνεις ότι, μάλλον, πρέπει να βγάλεις τη νοσοκομειακή μάσκα και να φορέσεις το κράνος σου.

Η πρόσφατη «βουτιά» στις αμερικανικές προθεσμιακές αγορές (futures), η κατάρρευση του πετρελαίου (από την ανησυχία για τις προοπτικές της παγκόσμιας ζήτησης) και η αναζήτηση καταφυγίου στον χρυσό ήταν τα τελευταία στοιχεία που σκιαγραφούν τη μαύρη εικόνα που εξαπλώνεται σταδιακά στην παγκόσμια οικονομία.

Όσοι μπορούν να κοιτάξουν με ωμό ρεαλισμό τα στοιχεία, καταλαβαίνουν ότι οι επιπτώσεις από τον φόβο του κορονοϊού μπορεί να αποδειχθούν πολύ πιο επικίνδυνες (και εν δυνάμει θανατηφόρες) από τον ίδιο τον ιό. Γιατί, ενώ ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας εξηγούσε προ ημερών ότι ο ιός δεν έχει υποστεί ακόμη κάποια σημαντική μετάλλαξη, δεν μπορεί να ειπωθεί το ίδιο και τα για τα βασικά δεδομένα της παγκόσμιας οικονομίας.

Όπως και ο κορονοϊός, έτσι και ο ιός του φόβου για την παγκόσμια οικονομία ξεκίνησε στην Κίνα. Ενώ όμως οι περισσότεροι σχολιαστές παρακολουθούσαν την πορεία των μεγάλων βιομηχανιών πολλοί λιγότεροι πρόσεχαν τη σφαγή που πραγματοποιείται στη βάση οικονομίας. Οι μικρές επιχειρήσεις, στις οποίες εργάζεται το 80% του πληθυσμού, αντιμετωπίζουν ήδη τρομακτικά προβλήματα ρευστότητας και ενδέχεται να στερεύσουν σε διάστημα λίγων μηνών, αφήνοντας εκατομμύρια νοικοκυριά στον αέρα.

Η παγκόσμια οικονομία περιμένει αυτές τις ημέρες το πρώτο μεγάλο «καρδιογράφημα» της κινεζικής παραγωγής. Οι δηλώσεις, όμως, του Κινέζου ηγέτη Σι Τζινπίνγκ, ότι ο «κορονοϊός θα έχει σχετικά μεγάλο αντίκτυπο στην οικονομία και την κοινωνία», έδωσαν μια πρόγευση της καταστροφής.

Όπως είναι φυσικό σε ένα παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα, το οποίο τραντάζεται ακόμη και φήμες που κυκλοφορούν στο ίντερνετ, μια πραγματική κρίση σε μια χώρα με τραπεζικό σύστημα 40 τρισεκατομμυρίων δολαρίων, μπορεί να προκαλέσει ντόμινο εξελίξεων σε ολόκληρο τον κόσμο.

Τα Covideconomics και ο εφτάψυχος καπιταλισμός

Μάκης Ανδρονόπουλος

Σε κάθε απρόβλεπτη κρίση τα οργανωμένα συμφέροντα, επειδή ακριβώς είναι οργανωμένα και έχουν στόχους, μηχανισμούς, ισχυρά κεφάλαια κινήσεως, πολιτική και μιντιακή ισχύ, τοποθετούνται επιθετικά πάνω στο απρόσμενο. Έτσι, καταφέρνουν να γυρίσουν σχετικά γρήγορα το παιχνίδι υπέρ τους. Θα γίνει το ίδιο με την κρίση του κορονοϊού; Η λογική λέει πως ναι. Συμβαίνει ήδη.

Ο πολύς Νουριέλ Ρουμπινί λέει ότι έρχεται η «τέλεια καταιγίδα»(!) οικονομικών, πολιτικών, κοινωνικοοικονομικών και περιβαλλοντικών κινδύνων. Σιγά μην τρομάξει ο καπιταλισμός από αυτή. Ευλογία μοιάζει να είναι! Οι οικονομολόγοι δεν έχουν καταλάβει τίποτε από τον καπιταλισμό, ούτε η αριστερά, ούτε οι κοινωνιολόγοι. Ο καπιταλισμός δεν είναι οικονομικό σύστημα, αλλά κοινωνικό και γι' αυτό είναι εφτάψυχος. Στα πεντακόσια χρόνια της νεώτερης ιστορίας του, ο καπιταλισμός έχει περάσει από εκατό κύματα και κάθε φορά ανέβαζε επίπεδο. Είναι σύστημα με ισχυρή βιοϊσχύ.

Μετά τον πόλεμο ήρθε ο Κέινς και τον έσωσε. Ο χριστιανοδημοκράτης Χέλμουτ Κολ χρειάστηκε να γίνει ο καλύτερος σοσιαλδημοκράτης! Οι οικονομολόγοι στην κρίση του 2008-2009 θεωρούσαν ότι ο καπιταλισμός είναι καταδικασμένος, προανήγγειλαν το τέλος του, που δεν ήρθε, απλώς διευρύνθηκαν οι ανισότητες. Ε και; Η αριστερά δεν μπόρεσε τότε να διατυπώσει ένα διάδοχο σχήμα του καπιταλισμού, ούτε τα κοινωνικά κινήματα της αντιπαγκοσμιοποίησης. Οι κοινωνιολόγοι βλέπουν μόνο τις επιπτώσεις των μεταλλάξεων του καπιταλισμού, δεν τον έχουν αντιμετωπίσει ανθρωπολογικά, ούτε την vitalité του.

Ίσως μόνο, έμμεσα, ο Μισέλ Φουκώ, μέσω της ανάλυσης της εξουσίας. Οι αριστεροί, ενώ είχαν το καλύτερο στην εποχή του λυσάρι που ακόμα ισχύει, το "Κεφάλαιο" του Μαρξ, λίγα κατάλαβαν και έπραξαν τα χειρότερα, ακολουθώντας τον Λένιν. Οι μόνοι που κατάλαβαν ήταν οι Κινέζοι του Κομμουνιστικού Κόμματος, οι οποίοι αντελήφθησαν ότι το κεφάλαιο δεν είναι εχθρός, δεν έχει σημασία, αυτοί που το ελέγχουν έχουν σημασία. Και υιοθέτησαν έναν εφαρμοσμένο καπιταλισμό που τους ανέδειξε σε παγκόσμιο ανταγωνιστή.

Οι νέες 7 πληγές του Φαραώ

Ο παγκόσμιος εγκλεισμός, εκτός από το ότι κατέβασε αλεπούδες στις πόλεις και καθάρισε την ατμόσφαιρα από το κάρβουνο, ανέδειξε τα εξής:

Πρώτον, πως ο ιός μεταφέρεται με τη ρύπανση.

Τα οφέλη των κουπονιών στα σχολεία το κέρδος και η Εκπαίδευση

Συζητάμε -μέσω Skype- με τον πρόεδρο του Ινστιτούτου Δημοσιονομικών Μελετών και μέλος του Δ.Σ. του ΚΕΦΙΜ κ. Τάσο Αβραντίνη.

Συνέντευξη στον Λεωνίδα Βουρλιώτη

Η συζήτηση περιστρέφεται πρώτα και κύρια στο φιάσκο της κυβέρνησης στην υπόθεση των vouchers των επιστημόνων αλλά και σε «προκλητικά» θέματα, όπως η συμβατότητα της έννοιας του κέρδους με την εκπαίδευση ή σε ζητήματα και που ανακύπτουν από την πανδημία του COVID-19.

Αρχικά να επισημάνουμε, ότι μπορεί κανείς να διαφωνεί με πολλά από όσα μας λέει ο συνομιλητής μας. Ορισμένα είναι στην αρχή οριακά προκλητικά, αναγνωρίζουμε όμως ότι σε οδηγούν παρόλα αυτά σε περισσότερη σκέψη και αμφιβολία για πολλά πράγματα που θεωρείς δεδομένα. Εκείνο όμως που οφείλουμε να του αναγνωρίσουμε ανεπιφύλακτα είναι η διαχρονική συνέπεια με την οποία ο κ. Αβραντίνης αναπτύσσει τις φιλελεύθερες απόψεις του για ένα μικρό και αποτελεσματικό κράτος, η γνώση και η τεκμηρίωση αλλά κυρίως το θάρρος και η τόλμη να υποστηρίζει δημοσίως θέσεις, με τις οποίες μάλλον η πλειοψηφία διαφωνεί. Σίγουρα δεν πρόκειται για έναν βαρετό άνθρωπο.

Πρώτο Μέρος

Ερώτηση: Κύριε Αβραντίνη είστε ένας από τους συνεπέστερους υποστηρικτές της ελεύθερης αγοράς με απόψεις -που τολμώ να σας πω- συχνά προκαλούν. Πώς σχολιάζετε το πρόσφατο φιάσκο στο θέμα της κατάρτισης μέσω των vouchers των νέων επιστημόνων και την συνακόλουθη αποτυχία του ιδιωτικού εκπαιδευτικού συστήματος των ΚΕΚ;

ΟΙ ΠΡΩΗΝ ΑΠΟΙΚΙΟΚΡΑΤΕΣ ΣΕ ΑΠΟΓΝΩΣΗ

ΚΛΙΚ στην εικόνα για να διαβάσετε...

ΕΦΤΑΨΥΧΟΣ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ

ΚΛΙΚ στην εικόνα για να το διαβάσετε...

Πως οι κοινωνίες κατέληξαν όμηροι των Αγορών - Η ιδιοποίηση του κράτους

ΚΛΙΚ στην εικόνα...

Σε καραντίνα οι δανειστές – Απέλαση του οικονομικού δαρβινισμού από την Ελλάδα - slpress.gr

ΗΦΑΙΣΤΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Σε καραντίνα οι δανειστές – Απέλαση του οικονομικού δαρβινισμού από την Ελλάδα - slpress.gr: Οι δανειστές, εν μέσω πανδημίας, εμμένουν στα παράλογα αιτήματα τους, ενώ οι ίδιοι έχουν παραδεχτεί τα οικονομικά εγκλήματα που έγιναν με τα μνημόνια. ΠΗΓΗ: Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Άρχισαν τα όργανα – Η πείνα χτυπά την πόρτα της Γαλλίας - slpress.gr

Άρχισαν τα όργανα – Η πείνα χτυπά την πόρτα της Γαλλίας - slpress.gr: Τα νέα συσσίτια στην πρωτεύουσα της Γαλλίας είναι αποτέλεσμα των τεράστιων ανισοτήτων που υπήρχαν από πριν. Απλώς, η πανδημία τις φέρνει στην επιφάνεια. ΠΗΓΗ: Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Νοσοκομείο «Σωτηρία»: η νίκη της ζωής πάνω στον θάνατο

Κώστας Ζαφειρόπουλος

Μοιάζει με ένα πάρκο με διάσπαρτα κτίρια. Εδώ χτυπάει η καρδιά της πραγματικής μάχης με τον κορονοϊό στην Ελλάδα. Το νοσοκομείο «Σωτηρία», το πνευμονολογικό κέντρο αναφοράς της χώρας, έχει νοσηλεύσει μέχρι σήμερα πάνω από 240 ασθενείς με COVID-19, περίπου το ένα τέταρτο όλων των ασθενών που έχουν νοσηλευτεί στη χώρα. Ενα από τα κτίριά του, όπου σήμερα στεγάζεται το Κέντρο Αναπνευστικής Ανεπάρκειας, χτίστηκε πριν από δεκαετίες ως σανατόριο για φυματικούς.

Οι ασθενείς που νοσηλεύονται εδώ είναι συνήθως μεσαίων και χαμηλών εισοδημάτων. Ξαφνικά «βρέθηκαν στο νοσοκομείο και άτομα με περιουσίες δισεκατομμυρίων αθροιστικά. Ηρθαν εξ ανάγκης, δεν μπορούσαν να πάνε κάπου αλλού. Η ειρωνεία είναι πως ορισμένοι από αυτούς ήταν μεγαλομέτοχοι σε ιδιωτικά νοσοκομεία. Δεν τους δέχτηκαν ούτε τα δικά τους νοσοκομεία» λέει στην «Εφ.Συν.» γιατρός με χρόνια εμπειρίας στο νοσοκομείο.

Ενα δημόσιο νοσοκομείο που έφτασε στα όριά του, απροετοίμαστο και υποστελεχωμένο, αθωράκιστο για μια τέτοια επιδημία, που κατέγραψε ίσως τις μεγαλύτερες επιτυχίες δεδομένου του φόρτου που δέχθηκε. Ενα νοσοκομείο που λειτουργεί κάθε μέρα σε συνθήκες άτυπης εφημερίας.

Επιχειρήσαμε τις τελευταίες δύο εβδομάδες, με συνεχή επικοινωνία με γιατρούς, νοσηλευτές και ασθενείς της Α’ Παθολογικής Κλινικής, να καταγράψουμε ένα ημερολόγιο των κρίσιμων αυτών ημερών, να αφουγκραστούμε τις αγωνίες τους αλλά και να μοιραστούμε τη χαρά τους, που δεν μπορούσε να κρυφτεί, ειδικά τις τελευταίες μέρες: τέσσερα εξιτήρια από το νοσοκομείο τη Μεγάλη Βδομάδα με πρώην διασωληνωμένους ασθενείς με πολύ σοβαρά υποκείμενα νοσήματα. Η ζωή τους κινδύνευε άμεσα, «δεν μπορείτε, μας λένε, να περιγράψετε με λόγια σε ένα χαρτί τα συναισθήματά μας. Είναι η νίκη της ζωής απέναντι στον θάνατο».

---

«Δεν μας αρέσει η λέξη “ήρωες”»

Παναγιώτα Λουρίδα, παθολόγος-λοιμωξιολόγος,

επιμελήτρια Α’ ΕΣΥ, Α’ Παθολογική Κλινική του «Σωτηρία»

Είναι η μία από τις δύο επιμελήτριες λοιμωξιολόγους (μαζί με την Κατερίνα Αργυράκη) που εφημερεύει μέρα παρά μέρα εδώ και 1,5 μήνα. Η ομάδα τους μέχρι στιγμής έχει διαχειριστεί 60 περιστατικά,  έχει πάνω από 40 εξιτήρια ενώ έχει διασωληνώσει πάνω από 15 ασθενείς.  Συζητάμε μαζί της κατά τη διάρκεια ενός από τα ελάχιστα διαλείμματά της για όλα αυτά που δεν μπορούμε να δούμε και να γνωρίζουμε: για τις αγωνίες των γιατρών, για τις ελλείψεις, για τις σχέσεις με τους ασθενείς, για το μυστήριο του ιού.