- Αρχική σελίδα
- ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ
- 1940
- ΕΡΤFLIX
- ΜΑΤΙΕΣ ΣΤΟ ΧΘΕΣ
- ΑΝΘΟΛΟΓΙΟΝ
- ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ
- ΘΕΑΤΡΟ ΣΤΟ ΡΑΔΙΟ
- ΘΕΑΤΡ/ΜΟΥΣ/ΒΙΒΛΙΟ
- ΘΕΑΤΡΟ
- ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ
- ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΚΑΪ
- ΑΡΧΕΙΟ ΕΡΤ
- ΜΟΥΣΙΚΗ
- ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ
- Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΜΟΥ
- ΤΥΠΟΣ
- ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟΣ
- ΟΛΑ ΔΩΡΕΑΝ
- ΒΙΝΤΕΟ
- forfree
- ΟΟΔΕ
- ΟΡΘΟΔΟΞΑ ΗΧΟΣ
- ΔΩΡΕΑΝ ΒΟΗΘΕΙΑ
- ΦΤΙΑΧΝΩ ΜΟΝΟΣ
- ΣΥΝΤΑΓΕΣ
- ΙΑΤΡΟΙ
- ΕΚΠ/ΚΕΣ ΙΣΤΟΣ/ΔΕΣ
- Ο ΚΟΣΜΟΣ ΜΑΣ
- ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ
- ΓΟΡΔΙΟΣ
- SOTER
- ΤΑΙΝΙΑ
- ΣΙΝΕ
- ΤΑΙΝΙΕΣ ΣΗΜΕΡΑ
- ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
- Ε.Σ.Α
- skaki
- ΤΕΧΝΗ
- ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
- ΑΡΙΣΤΟΜΕΝΗΣ
- gazzetta.gr
- ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ
- ΑΝΤΙΦΩΝΟ
- ΔΡΟΜΟΣ
- ΛΥΓΕΡΟΣ
- ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ...
- ΚΕΙΜΕΝΑ ΠΑΙΔΕΙΑΣ
- γράμματα σπουδάματα...
- 1ο ΑΝΩ ΛΙΟΣΙΩΝ
- ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ & ΓΛΩΣΣΑ
- ΓΙΑΓΚΑΖΟΓΛΟΥ
- ΜΥΡΙΟΒΙΒΛΟΣ
- ΑΡΔΗΝ
- ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΥΠΕΠΘ
- ΕΙΔΗΣΕΙΣ
- ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ
- ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ
Κυριακή 6 Αυγούστου 2023
6 Αυγούστου: γιορτή της Μεταμόρφωσης
Τρίτη 18 Ιουλίου 2023
† 16 Ιουλίου 2001 κοιμήθηκε π. Δημήτριος Χολέβας ή ο Παπαφλέσσας της Εθνικής Αντίστασης
ΚΛΙΚ στην εικόνα ή ΕΔΩ...: ΑΦΙΕΡΩΜΑ ο παπα-Χολέβας »
Σάββατο 8 Ιουλίου 2023
Αδικία, μα τον Θεό και τον Αλλάχ
Όταν η ανάγκη για ΑΓΑΠΗ, η πατρική έγνοια ενός ιερέα, η διαμαρτυρία ενός γνωστού πανεπιστημιακού, δεν μπορούν να νικήσουν τη σκατοψυχιά των Άιχμαν και τη γραφειοκρατία του κράτους ΧΑΘΗΚΕ κάθε ΕΛΠΙΔΑ για ΑΝΘΡΩΠΙΑ...
Μάριος Διονέλλης
Η οδύσσεια του Αρσάντ και ο αγώνας του ιερέα Μανώλη Καροφυλλάκη να τον δικαιώσει ⫸ Ενας χριστιανός ιερωμένος από την Κρήτη, που υπηρετεί στο Κερατσίνι, υπερασπίζεται έναν μουσουλμάνο μετανάστη που κρατείται άδικα στην Αμυγδαλέζα
Aκόμα ένα θύμα της αυθαιρεσίας και της κρατικής καταστολής εναντίον των μεταναστών αποκαλύπτεται από την ιστορία του Αρσαντ αλλά και του ιερέα Μανώλη Καροφυλλάκη από τον Αγιο Νικόλαο Λασιθίου, που επί σχεδόν 50 χρόνια υπηρετεί στο Κερατσίνι.
Εκεί, στο Κερατσίνι, εκτυλίσσεται η ιστορία των δύο ανθρώπων, ο ένας μουσουλμάνος πένης και ο άλλος χριστιανός ιερωμένος, που συναντήθηκαν πριν από πέντε χρόνια, όταν ο Αρσαντ βρέθηκε δίπλα του, ζητώντας βοήθεια από τις δομές που έχει οργανώσει ο παπα-Μανώλης για να στηρίζει όποιον έχει ανάγκη. Και εκείνος όμως πρόσφερε εθελοντικά τη δική του εργασία σε οποιαδήποτε ανάγκη είχε η εκκλησία, ενώ έγινε κομμάτι της ενορίας, η οποία, παρότι ήταν ξένος και αλλόθρησκος, εντούτοις τον συμπεριέλαβε στους κόλπους της.
Ο Αρσαντ (Arshad Muhamad, 43 ετών) είναι ένας από τους εργάτες γης στα φραουλοχώραφα της Μανωλάδας. Εκεί πρωτοβρήκε δουλειά όταν ήρθε στην Ελλάδα. Το 2014 ένας από τους κτηματίες τού υποσχέθηκε μισθό 5.000 ευρώ τον χρόνο για δουλειά κάθε μέρα χωρίς αργίες και Σαββατοκύριακα. Και όταν ήρθε η ώρα της πληρωμής αρνήθηκε να τον πληρώσει. Ο Αρσαντ έβαλε δικηγόρο για να διεκδικήσει τα λεφτά του, όμως βρέθηκε κατηγορούμενος ψευδώς από τον εργοδότη του ότι έβαλε φωτιά στο κτήμα. Η δίκη του ήταν μια παρωδία, χωρίς αποδεικτικά στοιχεία, ενώ οι κατηγορίες στοιχειοθετήθηκαν μόνο από τις «εκτιμήσεις» και τις «υποψίες» του πρώην εργοδότη του. Τελικά καταδικάστηκε κατά πλειοψηφία και έμεινε ενάμιση χρόνο στη φυλακή, απ’ όπου βγήκε το 2017.
Κυριακή 2 Ιουλίου 2023
Εκοιμήθη ο Νιγηρίας Αλέξανδρος † 30.6.2023
Ημέρα των Αποστόλων, εκοιμήθη ο Μητροπολίτης Νιγηρίας Αλέξανδρος, μετά από δύσκολη μάχη κατά του καρκίνου.
Σάββατο 1 Ιουλίου 2023
Κωστής Μοσκώφ: Ο παραδομένος λόγος, ο λόγος της Ορθοδοξίας
Στο φύλλο του «Βήματος» που είχε κυκλοφορήσει την Κυριακή 9 Οκτωβρίου 1983 περιλαμβανόταν ένα δισέλιδο άρθρο που έφερε τον τίτλο «Τα κατά Μοσκώφ και Ζουράρι πάθη». Οι θεσσαλονικείς διανοούμενοι Κωστής Μοσκώφ και Κώστας Ζουράρις, στενοί φίλοι από τα νεανικά τους χρόνια, σχεδόν συνομήλικοι και κατ’ αρχήν ομοϊδεάτες, είχαν παραχωρήσει ξεχωριστές συνεντεύξεις στην επίσης θεσσαλονικιά δημοσιογράφο και συγγραφέα Λένα Δουκίδου (1934-2020).
Αφορμή για το δημοσίευμα αυτό, σύμφωνα με το συνοδευτικό κείμενο της εφημερίδας, ήταν το «πείραμα» Μοσκώφ – Ζουράρι για την προσέγγιση ελληνικού κομμουνισμού και ελληνικής ορθοδοξίας στις αρχές της δεκαετίας του ’80. Οι δυο τους –συμπλήρωνε «Το Βήμα»–, χωρίς να απαρνούνται ο πρώτος τη μαρξιστική και ο δεύτερος την κομμουνιστική του ταυτότητα, ευαγγελίζονταν, μέσα στους κόλπους της ελληνικής Αριστεράς, το διάλογο και τη σύζευξη με ένα χώρο που κύριο χαρακτηριστικό του κατά τη μεταπολεμική περίοδο ήταν η σφόδρα αντικομμουνιστική και αντιμαρξιστική τάση.
Στις γραμμές που ακολουθούν θα διαβάσετε τη συνέντευξη που είχε παραχωρήσει στη Δουκίδου ο Κωστής Μοσκώφ, ο οποίος έφυγε από τη ζωή ακριβώς πριν από 25 χρόνια, στις 27 Ιουνίου 1998, σε ηλικία 59 μόλις ετών:
Είσαι πιστός;
Όχι, δεν είμαι πιστός. Μα το «πιστός ή όχι» είναι ερώτημα Δυτικό. Δηλαδή, η ερώτηση πηγάζει από τον τρόπο που είναι διαρθρωμένη η ιδεολογία στη Δύση, όχι σε μας. Σε μας η Ορθοδοξία δεν είναι σύστημα όπως η Καθολική Εκκλησία. Η Ορθοδοξία είναι βίωμα. Το βίωμα της ζωής.Πότε άρχισες να ενδιαφέρεσαι πιο έντονα για την ιδεολογία της Ορθοδοξίας;
Το 1975. Τότε άρχισα να γράφω και τα «Δοκίμιά» μου πάνω στην παραδοσιακή ιδεολογία μας.Είπες ότι δεν είσαι πιστός. Ποια είναι ακριβώς η σχέση σου με το αντικείμενο;
Σχέση ερευνητική. Είναι μια διερεύνηση καθαρά μαρξιστική – λενινιστική. Αν έχει επιβραδυνθεί το προοδευτικό κίνημα στην Ελλάδα τα τελευταία 40-50 χρόνια, είναι γιατί δεν υπήρχε γνώση των ιδιομορφιών της ιστορίας μας, μελέτη τού πώς κινείται η ύλη στην Ελλάδα τα τελευταία 2.000-3.000 χρόνια. Υπάρχει γι’ αυτό μια πολύ μεγάλη ιδεολογική αδυναμία. Αυτή είναι λοιπόν η προσπάθειά μου τα τελευταία 8 χρόνια. Η διερεύνηση του παραδομένου λόγου τού πριν σώματός μας.Κυριακή 25 Ιουνίου 2023
ΔΥΟ ΓΑΪΔΟΥΡΙΩΝ ΑΧΥΡΑ, ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ! ΣΑΝΟ, ΠΟΤέ!
Του Θανάση Ν. Παπαθανασίου
Αρχισυντάκτης του περιοδικού «Σύναξη»
Ετούτες οι εκλογές (του 2023) έχουν σημαδευτεί από την θορυβώδη είσοδο της επίκλησης της χριστιανικής πίστης στο πολιτικό προσκήνιο. Μέσα στην πανευρωπαϊκή και παγκόσμια ενίσχυση φαιών και μαύρων κινημάτων, δεν αποτελεί διόλου έκπληξη το ότι η είσοδος αυτή δεν αφορά παρουσίες Θεολογίας της Απελευθέρωσης. Αφορά κόμματα διαποτισμένα από θρησκευτικό φονταμενταλισμό, του οποίου βασικά χαρακτηριστικά είναι τα εξής τρία: 1) Επιθετικός σταυροφορικός λόγος που ισχυρίζεται πως είναι μαρτυρία, 2) Δίψα για θεοκρατία, δηλαδή για νομική επιβολή των αξιωμάτων της εκκλησιαστικής κοινότητας εφ’ όλης της κοινωνίας, και 3) Αποθέωση της αυτοχθονίας, δηλαδή ανάδειξη της βιολογικο-εθνικής προέλευσης σε αποφασιστικό κριτήριο προσδιορισμού των ανθρώπων και της στάσης απέναντί τους. Και τα τρία χαρακτηριστικά κρώζουν υπέρ της Ορθοδοξίας, μα αποτελούν ριζικά αντιχριστιανικές πεποιθήσεις.
Το παρόν σημείωμα, ίσα που προκάμω να το γράψω, μέσα σε στιγμές πολύ δύσκολες για μένα. Το γράφω ως προσημείωση αναλυτικότερου κειμένου, που ίσως να καταφέρω να φτιάξω αργότερα. Μου είναι αδύνατο να αναλύσω εδώ αυτά τα τρία χαρακτηριστικά. Έχω γράψει κατ’ επανάληψη εδώ και χρόνια, και (συγχωρέστε με, αλλά) σε τυχόν ενδιαφερόμενους ευχαρίστως να θέσω υπόψη τους δημοσιευμένα κείμενά μου.
Μολονότι λοιπόν είναι επείγουσα και ζωτική ανάγκη η διαύγεια και η ετοιμότητα να μοιράζει κανείς δυο γαϊδουριών άχυρα, δεσπόζει η θολούρα και κάνει περίπατο η φαλκίδευση. Όχι μόνο από σαμάνους του εκκλησιαστικού χώρου, αλλά και από αριστερούς που απλώς ταυτίζουν το θρησκευτικό φαινόμενο με τις φονταμενταλιστικές διαστροφές του. Αμφότεροι βολεύονται προσφέροντας σανό για γίδια: στα πνευματικοπαίδια τους οι πρώτοι, στον αυτιστικό κύκλο τους οι δεύτεροι. Αμφότεροι, ανίκανοι και απρόθυμοι να μοιράσουν δυο γαϊδουριών άχυρα.
Κατά τη γνώμη μου το σκηνικό αυτών των εκλογών έχει βαθιές ρίζες, οι οποίες πρέπει να μελετηθούν από κάθε σοβαρό άνθρωπο (είτε πιστό είτε άπιστο είτε αγνωστικιστή). Παραθέτω στη συνέχεια επισημάνσεις που είχα κάνει πριν από 19 χρόνια (κείμενο που πρωτοδημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Χριστιανική», 19-2-2004, και αναδημοσιεύτηκε επεξεργασμένο στο βιβλίο μου «Η Ρήξη με το Μηδέν. Σφηνάκια Πολιτικής Θεολογίας», εκδ. Αρμός, 2015). Οι επισημάνσεις είχαν αφορμή το πολιτικό κίνημα της «Χριστιανικής Δημοκρατίας», το οποίο είχε ιδρύσει ο μακαρίτης Νίκος Ψαρουδάκης (και ο οποίος είχε γίνει γνωστός για την αντιδικτατορική δράση του). Φρονώ ότι οι επισημάνσεις ισχύουν σήμερα και μάλιστα νιώθω ότι αυτά που προ ετών φαίνονταν σπερματικά, βρίσκονται πλέον σε πλήρη ανάπτυξη (μολονότι ο αναγνώστης θα το καταλάβει, διευκρινίζω εκ των προτέρων ότι την «Χ.Δ.» -και ειδικά την χριστιανοσοσιαλιστική συμβολή της- δεν της συναριθμώ στους «θρησκευόμενους» σχηματισμούς των τρεχουσών εκλογών, αλλά την αντιδιαστέλλω από αυτούς). Ακολουθούν οι εν λόγω επισημάνσεις μου:
ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΛΗΜΜΑ «ΑΠΟΥΣΙΑ Ή ΠΑΡΟΥΣΙΑ;»,
ΣΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ «ΤΙ ΕΙΔΟΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑ;»
«Μιλώντας κάπως σχηματικά, θεωρώ βασικό να αντιδιαστείλουμε το χριστιανοδημοκρατικό αίτημα από το χριστιανοσοσιαλιστικό. Το χριστιανοδημοκρατικό αίτημα νοιάζεται ιδιαιτέρως για τον θεσμικό εξηθικισμό της κοινωνίας, τον κυριαρχικό ρόλο της εκκλησιαστικής ιεραρχίας στην κοινωνία, την ταύτιση κοινωνίας και εκκλησιαστικής κοινότητας και την οικοδόμηση του κράτους του Θεού. Το χριστιανοσοσιαλιστικό, αντιθέτως, χαρακτηρίζεται από την αμφισβήτηση του όποιου κατεστημένου (κοινωνικού, πολιτικού ή θρησκευτικού), την αναγνώριση ότι κοινωνία και εκκλησιαστική κοινότητα δεν συμπίπτουν, την ταξική ευαισθησία και τη δυσανεξία προς τα θεοκρατικά οράματα. Στην πορεία της “Χριστιανικής Δημοκρατίας” (όπως και άλλων ρευμάτων) μπορούν να εντοπιστούν αμφότερα τα αιτήματα, με ανάλογες επιδράσεις, κάθε φορά, πάνω στην εκκλησιαστική συνείδηση. Κοντολογίς, το πρώτο αίτημα εκτρέφει περισσότερο την ισχύ, ενώ το δεύτερο την ελευθερία (σημειωτέον ότι στη διαμόρφωση του δευτέρου συνέβαλε ιδιαιτέρως η θεωρητική και πρακτική δουλειά της «Χριστιανοσοσιαλιστικής Σπουδαστικής Κίνησης» και των συνεργαζομένων της στα πανεπιστήμια, και της “Ελληνικής Χριστιανοσοσιαλιστικής Οργάνωσης Νέων”, νεολαίας της Χ.Δ., στον ευρύτερο πολιτικό χώρο, κατά τη δεκαετία του 1980).Στον εκκλησιαστικό χώρο διείσδυση είχε, με διαφόρους τρόπους και σε διαφόρους βαθμούς, το χριστιανοδημοκρατικό αίτημα. Μετά τον εμφύλιο (1949), η πλειονότητα της εκκλησιαστικής ηγεσίας διαπίστωνε ότι η δεξιά την εκπροσωπούσε επαρκώς, αίσθημα που ενισχύθηκε και μετά την πτώση της χούντας (1974), οπότε η εκκλησιαστική ηγεσία είχε βρεθεί σε αμυντική θέση απέναντι στην αριστερίζουσα περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Σ’ αυτό το πλαίσιο, επικράτησε η θέση υπέρ της μη συμμετοχής των χριστιανών στις πολιτικοκοινωνικές διεργασίες. Αυτός υπήρξε ένας από τους λόγους για τους οποίους κυριάρχησε σιγά σιγά η εικόνα μιας Εκκλησίας που αυτοπεριορίζεται σε μια “πνευματική” σφαίρα και απουσιάζει από την «κοινωνική». Βέβαια, έμμεσα και άρρητα, συμμετοχή χριστιανών υπήρχε, αλλά με την ένταξή τους σε συντηρητικούς κομματικούς σχηματισμούς. Όχι με την ανάπτυξη διακριτής και κριτικής πολιτικοποιημένης χριστιανικής σκέψης.
Κυριακή 11 Ιουνίου 2023
Ποιος ήταν ο παπά Ανυπόμονος που πέθανε μια μέρα σαν σήμερα- Ο αντάρτης με το ράσο που πολέμησε τους κατακτητές
Το όνομά του ήταν Γερμανός Δημάκης, όμως έμεινε στην Ιστορία ως παπά Ανυπόμονος. Ο παπάς που πολέμησε τους κατακτητές φορώντας το ράσο του, στα χρόνια της Κατοχής, πέθανε μια μέρα σαν σήμερα, 9 Ιουνίου του 2004.
Διαβάζουμε από το βιβλίο του Διονύση Χαριτόπουλου «Άρης ο Αρχηγός των Ατάκτων» εκδόσεις Εξάντας:
«Εκείνες τις ημέρες εμφανίζεται στο Γενικό Στρατηγείο και ένας ασυνήθιστος ιερωμένος. Είναι ο αρχιμανδρίτης Γερμανός (κατά κόσμον, Γερμανός Δημάκος), ηγούμενος της Μονής Αγάθωνος, κοντά στην Υπάτη, και ταυτόχρονα επόπτης της Μονής Δαδίου (Αμφίκλειας) και πρόεδρος της ίδιας Κοινότητας.
»Από την αρχή του ένοπλου αγώνα, η στήριξη που προσφέρει στους αντάρτες της περιοχής του είναι μεγάλη και τελικά δεν περνάει απαρατήρητη από τους κατακτητές. Τον Απρίλιο είναι πια καταζητούμενος και αναγκάζεται να φύγει στο βουνό. Και άλλοι υψηλόβαθμοι του κλήρου προσχώρησαν στην εαμική Αντίσταση με πιο γνωστούς τον μητροπολίτη Κοζάνης Ιωακείμ και Ηλείας Αντώνιο. Ο αρχιμανδρίτης Γερμανός, όμως, προσχώρησε στον μόνιμο ΕΛΑΣ και πιο συγκεκριμένα, κατευθείαν στον Άρη. Είναι το πρόσωπο - το τελευταίο - που έρχεται να συμπληρώσει τον κύκλο των στενών συντρόφων του αρχηγού και θα γίνει γνωστός ως «ο παπάς του Άρη».
»Ο αρχηγός ήταν μάλλον διστακτικός με τον αρχιμανδρίτη που θέλει να κρατήσει τουφέκι· του πρότεινε διάφορες θέσεις ανάλογες με το σχήμα του, από που θα συνέχιζε την αντιστασιακή του δραστηριότητα, μα εκείνος ήταν ανένδοτος.
- Θα αντέξεις να μας ακολουθήσεις; τον ρωτάει ο αρχηγός.
- Ε, όσο αντέξω, λέει ο πονηρός ιερωμένος μην του δώσει και την εντύπωση πως θα του γίνει τσιμπούρι.
Αλλά βλέποντας τον αρχηγό να εξαιρεί από την κατάταξη τους άοπλους, φοβάται ότι δεν θα τον κρατήσει· πάει κατευθείαν στη γραμμή, όπου κάποιοι ένοπλοι εφεδρικοί γράφονταν στον μόνιμο ΕΛΑΣ.
«Γράψε και μένα» λέει στο Λευτέρη Χρυσιώτη, που κάνει χρέη στρατολόγου.
«Θα σε γράψω παπούλη».
«Τώρα», επιμένει εκείνος.
«Τι έχεις και βιάζεσαι;».
«Γράψε με που σου λέω!».
«Πολύ ανυπόμονος είσαι» του κάνει ο Λευτέρης.
«Γραψ’ τον: Ανυπόμονο» του λέει ο Άρης που έχει πλησιάσει και παρακολουθεί τη σκηνή. Ήταν η αρχή μιας μεγάλης προσωπικής φιλίας.
Πέμπτη 25 Μαΐου 2023
π. Τιμόθεος Λαγουδάκης: ένας μάρτυρας αγωνιστής κατά της Χούντας που το όνομά του χάθηκε στην ομίχλη του χρόνου
Δευτέρα 15 Μαΐου 2023
Ορθόδοξη πρόσληψη της πολιτικής
Μια σύντομη προσέγγιση
από Γιώργος Τασούδης
Πέραν των φυσικών νόμων, ένα από τα «προικιά» του Θεού στον μεταπτωτικό άνθρωπο, στο πλαίσιο της συνοχής των κοινωνιών που έμελλε να συσταθούν, δύναται να θεωρηθεί και η πολιτική. Στην Εκκλησία, ως σώμα Χριστού, γίνεται παραδεκτός ο θεόδοτος χαρακτήρας της εξουσίας, τόσο «ίνα μη ο κόσμος εις ακοσμία εμπέση» (Ισίδωρος Πηλουσιώτης, PG 78, 657) όσο και σε αναρχία, καθόσον «η αναρχία παντού κακόν και συγχύσεως αίτιον» (Ιωάννης Χρυσόστομος, PG 60, 615).
Εξού κι ο Ορθόδοξος Χριστιανός προσεύχεται για τους ανθρώπους της εξουσίας (Α΄ Τιμ. 2:1-3, Α΄ Κλημ. 61:1, Πολύκαρπος Σμύρνης Προς Φιλ. 12:3, Ιουστίνου Α΄ Απολογία 17:3), είναι νομιμόφρων σε κάθε Πολιτεία (Ρωμ. 13, 1-7 και Α΄ Πετρ. 2, 11-18), αλλά υπό την αδιαπραγμάτευτη προϋπόθεση ότι «εν αις αν εντολή Θεού μη εμποδίζεται» (Μ. Βασίλειος, PG 31, 860). Διότι η βιβλική και αποστολική παρακαταθήκη προτάσσουν όπως «ζητείτε πρώτον την Βασιλείαν του Θεού» (Ματθ. 6, 33), «απόδοτε ουν τα καίσαρος καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ» (Ματθ. 22, 21), και «πειθαρχείν δει Θεώ μάλλον η ανθρώποις» (Πράξ. 5, 30).
Δευτέρα 17 Απριλίου 2023
🛑 Π. ΦΙΛΟΘΕΟΣ ΦΑΡΟΣ ..."Έχουμε σκοτώσει το θεό μέσα μας...
🛑 Π. ΦΙΛΟΘΕΟΣ ΦΑΡΟΣ ..."Έχουμε σκοτώσει το θεό μέσα μας ...Τι σχέση έχει ο κλήρος με τα χρυσαφικά ? Ο Χριστός κυκλοφορούσε ξυπόλυτος και με έναν χιτώνα»...ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ...
Πέμπτη 13 Απριλίου 2023
Ο Χριστός του Κάρλος Φουέντες
Κρατούμενος ονόματι Ιησούς
Περικλής Κοροβέσης
Πέμπτη 30 Μαρτίου 2023
Γ. Κρανιδιώτης: Ευαγγέλιο και Επανάσταση
Ο Γιώργος Κρανιδιώτης και ο Δημήτρης Αρκάδας συζητούν για τους άξονες μιας ριζοσπαστικής χριστιανικής οπτικής και τους πολιτικούς όρους πραγμάτωσής της, επιχειρώντας να απαντήσουν σε ερωτήματα όπως: Μπορεί να συνδυαστεί η θεολογία ως ο λόγος του Θεού με την προοπτική μιας βίαιης ανατροπής των δομών ενός κοινωνικού σχηματισμού;
Παρασκευή 3 Μαρτίου 2023
Ὅπου γάρ ἐστιν ὁ θησαυρὸς ὑμῶν...
Μὴ θησαυρίζετε ὑμῖν θησαυροὺς ἐπὶ τῆς γῆς, ὅπου σὴς καὶ βρῶσις ἀφανίζει, καὶ ὅπου κλέπται διορύσσουσι καὶ κλέπτουσι. θησαυρίζετε δὲ ὑμῖν θησαυροὺς ἐν οὐρανῷ, ὅπου οὔτε σὴς οὔτε βρῶσις ἀφανίζει, καὶ ὅπου κλέπται οὐ διορύσσουσιν οὐδὲ κλέπτουσιν. ὅπου γάρ ἐστιν ὁ θησαυρὸς ὑμῶν, ἐκεῖ ἔσται
καὶ ἡ καρδία ὑμῶν. (Ἀπὸ τὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα τῆς περασμένης Κυριακῆς, Ματθ. στ’ 14-21)
• Τὸ πιὸ πάνω ἀπόσπασμα συνδέεται μὲ τὴν προτροπὴ γιὰ συγχωρητικότητα μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων, σύμφωνα μὲ τὸ παράδειγμα τοῦ ἴδιου τοῦ Θεοῦ. Ἕνα τρόπο ζωῆς ποὺ ἀποτρέπει τὴν μετατροπὴ τῆς κοινωνίας σὲ ζούγκλα καὶ καταστέλλει ἐν τῆ γενέσει τους κλιμακούμενες συγκρούσεις μὲ ὀδυνηρὰ ἀποτελέσματα.
• Παράλληλα, θέτει τὶς προτεραιότητες μιᾶς «πολιτικῆς οἰκονομίας τοῦ Εὐαγγελίου», ποὺ ἔρχονται σὲ εὐθεῖα ἀντίθεση μὲ τὴν κρατοῦσα, ἡ ὁποία τὸν 19ο αἰώνα εἶχε ὀνομαστεῖ ἀπὸ ὁρισμένους ἐπιστήμονες «πλουτολογία».
Τρίτη 28 Φεβρουαρίου 2023
«Η διαφορά μεταξύ κατάγματος και αυτοάνοσου».
Του Θανάση Ν Παπαθανασίου
Κυριακή 26 Φεβρουαρίου 2023
«Λευκό Ρόδο» σε πείσμα του Χειμώνα! Του Αριστομένη Συγγελάκη
«Λευκό Ρόδο» σε πείσμα του Χειμώνα! Του Αριστομένη Συγγελάκη
Τετάρτη 22 Φεβρουαρίου 2023
22 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ. Τρεις κουβέντες μου για την ξεχωριστή ημέρα:
Του Θανάση Ν Παπαθανασίου
Δευτέρα 30 Ιανουαρίου 2023
Ο ἀντικοινωνικὸς χαρακτήρας τῆς ἰδιοκτησίας
Γιῶργος Σικελιώτης - Οἰκογενειακὸ |
Κοινὰ εἶναι (τὰ ἀγαθὰ) τὰ δικά σου καὶ τοῦ συνανθρώπου σου, ὅπως κοινὸς εἶναι ὁ ἥλιος, καὶ ὁ ἀέρας καὶ ἡ γῆ καὶ ὅλα τὰ ἄλλα. Καὶ ὅπως ἀκριβῶς ὅ,τι ἰσχύει γιὰ τὸ σῶμα μας, στὸ ὁποῖο τὰ πάντα εἶναι τοῦ σώματος ὁλόκληρου ἀλλὰ καὶ κάθε μέλους χωριστά, τὸ ἴδιο ἰσχύει καὶ γιὰ τὴ χρήση τῶν χρημάτων: δηλαδὴ ἡ ἰδιοποίηση ἀπὸ ἕνα μέλος καταστρέφει τὴ ζωή.
Καὶ γιὰ νὰ γίνω σαφέστερος· […] ὅπως εἶναι κακὸ ἡ κοιλία νὰ κατέχει ἀποκλειστικὰ τὶς τροφὲς καὶ νὰ μὴ τὶς διανέμει στὰ ὑπόλοιπα μέλη, βλάπτοντας ὁλόκληρο τὸ σῶμα, ἴδια εἶναι καὶ ἡ κακία τῶν πλεονεκτῶν: νὰ κατακρατοῦν δηλαδὴ ὅ,τι διαθέτουν μόνο γιὰ τὸν ἑαυτό τους. Αὐτὸ καταστρέφει καὶ τοὺς ἑαυτούς τους καὶ τοὺς ἄλλους.
ἅγ. Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, Ὁμιλία Ι´ εἰς τὴν Α´ πρὸς Κορινθίους
Πέμπτη 8 Δεκεμβρίου 2022
Στέλιος Κούκος: Γέροντας Εφραίμ, Έφτιαξε Ορθόδοξες βάσεις, νησίδες ελληνικής γλώσσας και βυζαντινής μουσικής στην καρδιά της Υπερδύναμης!
Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης και Αριζονίτης (1928-2019).
Μνήμη Γέροντος Εφραίμ Φιλοθεΐτη και Αριζονίτη
Γράφει ο Στέλιος Κούκος
Η περίπτωση του Γέροντα Εφραίμ Φιλοθεϊτή και Αριζονίτη (1928-2019) μας θυμίζει, κάπως, τους μεγάλους αγίους ασκητές που δημιουργούσαν μοναστήρια γι’ αυτούς που τους πλησίαζαν και ήθελαν να ασκηθούν μαζί τους στους τόπους που ασκήτευαν αυτοί. Στη συνέχεια, όμως, οι μεγάλοι ασκητές άλλαζαν τόπο ασκήσεως χάριν ησυχίας, αλλά και πάλιν δημιουργούσαν ένα νέο μοναστήρι γι’ αυτούς που τους ανακάλυπταν και ήθελαν να ζήσουν κάτω από τις πνευματικές τους οδηγίες.
Βεβαίως, η περίπτωση του Αγιορείτη Γέροντα δεν είναι έτσι ακριβώς και ίσως να μην υπάρχει και άλλος Γέροντας ή Άγιος ο οποίος να ίδρυσε τόσα πολλά Μοναστήρια – 19 τον αριθμό!
Ο… βαθμός δυσκολίας, μάλιστα, αυξάνει όσον αφορά τον Γέροντα Εφραίμ, αφού οι άνθρωποι οι οποίοι τον ακολούθησαν στα εν Αμερική και Καναδά Μοναστήρια του, δεν μιλούσαν οι περισσότεροι την ίδια γλώσσα με αυτόν. Κάποιοι ούτε και μεταξύ τους. Αλλά, ούτε και ο ίδιος ο Γέροντας γνώριζε κάποια άλλη γλώσσα πέραν από την ελληνική, δηλαδή τη μητρική του.
Πάντως, ένας ισπανόφωνος, μοναχός πλέον, λέει πως ο ίδιος εξομολογήθηκε στον π. Εφραίμ στα ισπανικά και ο Γέροντας του μιλούσε στα ισπανικά!
Δευτέρα 14 Νοεμβρίου 2022
Η ΑΓΆΠΗ ως ΠΡΆΞΗ σώζει και ΌΧΙ η ΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΟΠΟΊΗΣΗ της ΕΛΠΊΔΑΣ
Του Παναγιώτη Ταμβάκη
Το ΘΑΎΜΑ, ένας από τους τρεις πειρασμούς του Χριστού στην αρχή στην έρημο («αν είσαι Υιός του Θεού, πες οι πέτρες αυτές να γίνουν ψωμιά») και στο τέλος πάνω στον Σταυρό («αν είσαι Υιός του Θεού κατέβα από τον σταυρό»). Το αναλύει αριστουργηματικά ο Ντοστογιέφσκι στον Μεγάλο Ιεροεξεταστή.
Η προσδοκία του θαύματος γεννά ελπίδα και Η ΕΛΠΊΔΑ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΟΠΟΙΕΊΤΑΙ από τους επιτήδειους συνήθως ΚΛΗΡΙΚΟΎΣ και θεολόγους με διάφορους τρόπους, δεξιούς και αριστερούς.
Η αγία ζώνη της Θεοτόκου τιμάται επειδή ως εικόνα της μας παραπέμπει στο «πρωτότυπο», δηλαδή στην απόλυτη πίστη-εμπιστοσύνη τής μάνας τού Θεανθρώπου στον Δημιουργό και γιό της. Όχι για να μας γιατρέψει από την ασθένεια ή να μας παρηγορήσει τον πόνο αλλά για να μας φανερώσει ΤΟ ΝΌΗΜΑ της ασθένειας ή του πόνου μας και να μας στρέψει προς την ανιδιοτελή ελπίδα της αγάπης. Όσο και αν αυτό φαίνεται σε πρώτη προσέγγιση ασπλαχνία και αναλγησία προς τον συνάνθρωπο, είναι η πραγματική αγάπη πέραν των νοσηρών συναισθηματισμών. Και αυτό είναι το ΈΡΓΟ ΤΩΝ ΚΛΗΡΙΚΏΝ, όχι η εμπορευματοποίηση.