Λιτότητα και ευρώ είναι έννοιες ταυτόσημες που κανείς δεν μπορεί να τις διαχωρίσει

Ιανουαρίου 1, 2014 από seisaxthiablog

Δημήτρης Καζάκης

«Η λιτότητα, η ανάγκη να σταματήσει η λιτότητα, και όχι το νόμισμα, είναι το βασικό επίδικο αντικείμενο στην Ελλάδα και στην Ευρώπη» εκτιμά σε συνέντευξή του στο ΑΠΕ-ΜΠΕ (9/12) ο υπεύθυνος για την οικονομική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ και μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος, Γιάννης Μηλιός. Στο ερώτημα βέβαια ποιος προκαλεί την λιτότητα, ο κ. Μηλιός δεν απάντησε, ούτε ένιωσε την ανάγκη να απαντήσει. Λες και η λιτότητα που εφαρμόζεται είναι μια αυθαίρετη πολιτική επιλογή κάποιων επιτελείων, κάποιων σκοτεινών τύπων και δεν έχει να κάνει με την ίδια την ιδιοσυστασία του ευρώ.

Ο λόγος; Απλός. Ο κ. Μηλιός, όπως και συνολικά η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, κάνει μια απέλπιδα προσπάθεια να αποενοχοποιήσει το ευρώ και τις διαδικασίες της ευρωζώνης που κάνουν αναπόφευκτη την λιτότητα. Υπενθυμίζοντας το σύνθημα του ΣΥΡΙΖΑ «καμιά θυσία για το ευρώ, καμιά αυταπάτη για τη δραχμή» ο κ. Μηλιός είπε: «Σε επίπεδο συνθήματος, λέμε ότι δεν είναι θέμα νομίσματος, ότι είναι θέμα πολιτικών που ασκούνται και ότι και με το λεβ που έχει η Βουλγαρία ή τη στερλίνα που έχει η Βρετανία, ίδιες πολιτικές ακολουθούνται.»

Γιατί κατασκευάζουν και κυνηγάνε ανεμόμυλους;

Στο σημείο αυτό θα πρέπει να σταθούμε. Ποιος ισχυρίζεται ότι απλά και μόνο με το νόμισμα, ή ορθότερα με την εισαγωγή εθνικού κρατικού νομίσματος θα λυθούν τα προβλήματα; Σε ποιον αλήθεια απαντά ο κ. Μηλιός; Αυτό που ισχυρίζεται όποιος έχει σώας τας φρένας, δηλαδή ξέρει τι του γίνεται και δεν έχει δώσει γη και ύδωρ στο τραπεζικό καρτέλ της ευρωζώνης είναι το εξής: το εθνικό κρατικό νόμισμα αποτελεί την αφετηρία για να εφαρμοστούν πολιτικές ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας υπέρ των εργαζομένων και του ελληνικού λαού. Αφετηρία! Το ξαναλέμε, αφετηρία! Είναι τόσο δύσκολο να το καταλάβει ο κ. Μηλιός και οι επιτελείς του ΣΥΡΙΖΑ, ή τους βολεύει το κυνήγι ανεμόμυλων;

«Λάθος μεγάλο το ευρώ»

Ο ΝΟΜΠΕΛΙΣΤΑΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΣ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΠΙΣΣΑΡΙΔΗΣ

Της ΙΩΑΝΝΑΣ ΝΙΑΩΤΗ

«Εγκαταλείψτε το ευρώ· δημιούργησε μια χαμένη γενιά ανέργων και διχάζει την Ευρώπη», υποστηρίζει τώρα ο βραβευμένος με Νόμπελ (2010) οικονομολόγος Χριστόφορος Πισσαρίδης, αποκαλύπτοντας ότι μετανοεί για τη θερμότατη υποστήριξη που έδειξε στη δημιουργία του ενιαίου νομίσματος, καλώντας επιτακτικά κράτη και κυβερνήσεις σε υιοθέτηση μέτρων για την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης -με όρους οικονομίας και με όρους ήθους- μεταξύ των ευρωπαϊκών λαών.

«Κάποτε πίστεψα με πάθος στο ενιαίο νόμισμα, όμως εάν δεν προχωρήσουμε σε μεταρρυθμίσεις, δεν υπάρχει λόγος να συνεχίζουμε», είπε ο Πισσαρίδης χθες σε ομιλία του στον London School of Economics, όπου και διδάσκει, εκτιμώντας ότι δύσκολα οι μεταρρυθμίσεις θα υλοποιηθούν.

«Λειτουργεί η Ευρώπη;» ρώτησε το κοινό του ο διακεκριμένος οικονομολόγος, για να απαντήσει ο ίδιος ότι τόσο η Ευρωπαϊκή Ενωση όσο και η Ευρωζώνη λειτουργούσαν στην αρχή της σύστασής του προσφέροντας πολλά οφέλη για τις χώρες- μέλη. «Τώρα όμως είμαστε αντιμέτωποι με πλούσιο Βορρά και φτωχό Νότο και με το κλαμπ των μεσογειακών χωρών που υποφέρουν», σχολίασε.

Τι πήγε λοιπόν στραβά; Ο Κύπριος οικονομολόγος, που ζει στη Βρετανία από το 1974, υποστηρίζει ότι οι συνάδελφοί του οικονομολόγοι στη δεκαετία του '90 είχαν μεγάλη εμπιστοσύνη στη δυνατότητα της οικονομίας και των αγορών για αυτορρύθμιση, εμπιστοσύνη που τώρα... εξανεμίζεται. Ετσι λοιπόν ο ίδιος πιστεύει ότι η χρήση του ενιαίου νομίσματος θα πρέπει να καταργηθεί με έναν ελεγχόμενο τρόπο, ή τα κύρια μέλη του θα πρέπει να κάνουν τα αναγκαία το συντομότερο δυνατό, ώστε να το καταστήσουν φιλικό προς την ανάπτυξη και την απασχόληση.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, το ευρώ και ο μουντζούρης! του Σταύρου Λυγερού

Αναρτήθηκε από τον/την ONLINE-PRESS 

Η παρέμβαση της Αριστερής Πλατ­φόρμας στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ επανέφερε στην επικαιρότητα την εσωκομμα­τική διαφωνία για την παραμονή ή την έξοδο από το ευρώ. Στο τελευ­ταίο συνέδριο η μεγάλη πλειοψηφία είχε ταχθεί υπέρ της παραμονής. Ο Λαφαζάνης και οι ομοϊδεάτες του γνωρίζουν ότι δεν έχουν τη δυνατότητα να ανατρέψουν τη θέση που έχει ψηφιστεί. Η παρέμβασή τους είχε στόχο να υπογραμμίσει και κυρίως να εγγράψει μια πολιτική υποθήκη.

Η συζήτηση στον ΣΥΡΙΖΑ για το νόμισμα διεξάγεται περισσότερο με ιδεολογικούς και λιγότερο με πολιτικούς όρους. Μπορεί ο καθένας να έχει την άποψή του για το πώς το ευρώ επηρεάζει την ελληνική οικονομία, το πρόβλημα, όμως, τίθεται με πολύ πρα­κτικούς όρους. Σύμφωνα με όλες τις δη­μοσκοπήσεις το ενδεχόμενο ο ΣΥΡΙΖΑ να είναι πρώτο κόμμα και ο Τσίπρας να κληθεί να σχηματίσει κυβέρνηση συγκεντρώνει ολοένα και περισσότερες πιθανότητες. Σε μια τέτοια περίπτωση, ο κόμπος θα φτάσει στο χτένι.

Ο ΣΥΡΙΖΑ επαγγέλλεται την κατάργηση του Μνημονίου και ευρύτερα της ασκού­μενης πολιτικής της μονοδιάστατης λιτότη­τας. Από την άλλη πλευρά, είναι ηλίου φα­εινότερο ότι το ευρωιερατείο δεν είναι δια­τεθειμένο να αποδεχτεί την ακύρωση του Μνημονίου, επειδή θα βρεθεί αντιμέτωπο με μια αποφασισμένη ελληνική κυβέρνηση.

Το ευρώ και η συμμετοχή στην Ευρωπαϊκή Ένωση

Αναρτήθηκε από τον/την Νικόλας στο Οκτωβρίου 22, 2013

του Γιώργου Καραμπελιά

Η συμμετοχή της Ελλάδας στην Ε.Ε. την οποία επιδιώκουν οι ελληνικές κυβερνήσεις από τις αρχές της δεκαετίας του ’60 και η οποία εγκαινιάσθηκε το 1980 αποτελεί συνέπεια δύο βασικών γεωπολιτικών δεδομένων. Πρώτον, του χωρισμού της Ευρώπης σε ανατολικό και δυτικό στρατόπεδο με αποτέλεσμα η Ελλάδα να αποτελεί μέχρι το 1989 τη μοναδική χώρα που ανήκε στη δυτική συμμαχία και το ΝΑΤΟ στη νοτιοανατολική Ευρώπη έναντι των υπόλοιπων βαλκανικών χωρών που ανήκαν είτε στο σύμφωνο της Βαρσοβίας, είτε στους αδέσμευτους (Γιουγκοσλαβία), είτε συμμαχούσαν με την «μακρινή κόκκινη Κίνα» (η Αλβανία του Εμβερ Χότζα). Ο χωρισμός των Βαλκανίων ανάμεσα σε μια «δυτική» Ελλάδα και τις υπόλοιπες χώρες απέκλειε λίγο πολύ μια βαλκανική στρατηγική, τέτοια που προσπάθησε να αναπτύξει ο Παπαναστασίου από το 1930. Το δεύτερο γεωπολιτικό δεδομένο το οποίο επιτείνεται μετά το 1974 την κατοχή της Β. Κύπρου από την Τουρκία και την τουρκική επιθετικότητα στο Αιγαίο, είναι η αντιμετώπιση της τουρκικής απειλής μέσω της προσφυγής σε μια ευρύτερη ευρωπαϊκή συμμαχία. Στρατηγική που ήταν ιδιαίτερα εμφανής στις προσπάθειες του Κων. Καραμανλή και την ιδιαίτερη σχέση που ανέπτυξε με την Γαλλία στην δεκαετία του ’70.

Τέλος, και ίσως αποφασιστικότερης σημασίας, η παρασιτική φύση του κεφαλαίου έναντι της Δύσης βαθειά ριζωμένη στην ελληνική κοινωνική και οικονομική πραγματικότητα, ολοκλήρωνε τον «μονόδρομο» της στροφής προς την Ε.Ε. Και όλα αυτά παρ’ ότι ήταν προφανές πως η ένταξη αυτή θα είχε αρνητικές συνέπειες ιδιαίτερα για την ελληνική βιομηχανική παραγωγή η οποία καλούνταν να ανταγωνιστεί χωρίς δασμολογική προστασία τις πολύ ισχυρότερες δυτικοευρωπαϊκές οικονομίες.

Τεράστια τα κέρδη της Γερμανίας από το ευρώ

Σεπτεμβρίου 7, 2013 από seisaxthiablog

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Εντελώς αυθαίρετα και κινδυνολογικά αποδεικνύονται τα επιχειρήματα που επικαλούνται οι ελληνικές κυβερνήσεις για να δικαιολογήσουν την απροθυμία τους ακόμη και να διαπραγματευτούν με τους πιστωτές τη διαγραφή μέρους έστω του δυσθεώρητου δημόσιου χρέους.

Ποιο επιχείρημα προτάσσουν οι αξιωματούχοι των κυβερνήσεων Γ. Παπανδρέου, Λ. Παπαδήμου και Αντ. Σαμαρά σταθερά την τελευταία τριετία; Ότι κάθε προσπάθεια διαφοροποίησης από τις επιλογές και τις επιταγές του Βερολίνου σχετικά με το δημόσιο χρέος αυτόματα θα προκαλούσε τη μήνιν του, καθώς θα του επέφερε οικονομικές ζημίες, και ως αντίποινα θα μας πέταγε έξω από την Ευρωζώνη.

Με άλλα λόγια, δεν υπάρχει κανένα περιθώριο διαπραγμάτευσης και η πιστή υιοθέτηση των όρων που θέτουν η Άνγκελα Μέρκελ και οι πιστωτές είναι μονόδρομος για την Ελλάδα! Διαφορετικά, μας περιμένει η διεθνής απομόνωση και ο οικονομικός μαρασμός, σύμφωνα με τους κήρυκες της υποτέλειας και του ενδοτισμού.

Στην πραγματικότητα τίποτε από τα παραπάνω δεν ισχύει. Τα προηγούμενα  επιχειρήματα αποδεικνύονται φύλλο συκής για να καλύψουν την εγκληματική υποχωρητικότητα των ελληνικών κυβερνήσεων και τη μετατροπή τους σε πειθήνια όργανα των πιστωτών. Κι αυτό το συμπέρασμα προκύπτει με κάθε σαφήνεια από μελέτη που έδωσε πρόσφατα στη δημοσιότητα το γερμανικό Ίδρυμα Μπέρτελσμαν, το οποίο ανήκει και χρηματοδοτείται από τον ομώνυμο γερμανικό κολοσσό που δραστηριοποιείται στο χώρο των μέσων μαζικής ενημέρωσης, λειτουργώντας σε περισσότερες από 50 χώρες και απασχολώντας περισσότερους από 100.000 εργαζόμενους. Δεν πρόκειται, επομένως, για κάποιο ήσσονος σημασίας κέντρο.

Η Τήνος, οι ”αιμασιές” και το τέλος της παράστασης

Ιουλίου 15, 2013 από seisaxthiablog



Του Αλέκου Αλαβάνου

Σε έναν ρόλο που δεν τον γνωρίζαμε, ο πρώην ηγέτης του ΣΥΡΙΖΑ και συνιδρυτής πλέον του «Σχεδίου Β» ακολουθεί το «φίδι» των τηνιακών ξερολιθιών από το αγαπημένο χθες στο τραχύ σήμερα.

”Είναι παράδοξο η ταυτότητα ενός νησιού, με ήπιους ανθρώπους και χωρίς άγριους κώδικες τιμής, να προσδιορίζεται από το «αίμα».

Η λέξη «αιμασιά» συναντάται για πρώτη φορά στην ομηρική Οδύσσεια. Στη Ραψωδία Σ, ο μνηστήρας Ευρύμαχος περιπαίζει τον ζητιάνο Οδυσσέα, προτείνοντάς του να δουλέψει στα χωράφια του, «κλαδιά να κόβεις για φραγμό και δέντρα να φυτεύεις». «Αιμασιάς τε λέγων και δένδρεα μακρά φυτεύων». Η λέξη συναντάται κατόπιν στον Ηρόδοτο, στην Κλειώ, το πρώτο βιβλίο των Ιστοριών του, όταν περιγράφει τη Βαβυλώνα με το «τείχος από ψημένα τούβλα». «Αιμασίη πλίνθων οπτέων».

Η άκανθος ,που όποιος την πλησιάσει «αιμάσσει», αυτό ήταν το πρώτο νόημα της λέξης. Ύστερα ο φράχτης από βάτα, ο τοίχος από πέτρες, η ξερολιθιά. Αυτός ακριβώς ο ομηρικός όρος «αιμασιά» περιπλανάται αδιάκοπα στην Τήνο επί τρεις χιλιετίες, είναι και σήμερα σε πλήρη χρήση στην τοπική λαλιά. Σημαίνει την πεζούλα, τη σκάλα, τη διαδοχή στενών οριζοντίων ζωνών στις πλαγιές των ορεινών όγκων, για να τις κάνουν καλλιεργήσιμες.

ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ-ΚΑΤΑΠΕΛΤΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΟΔΟ ΤΗΣ ΙΣΠΑΝΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ

ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΣΤΑΘΗ ΚΟΥΒΕΛΑΚΗ

ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΟΔΟ ΤΗΣ ΙΣΠΑΝΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ

Η δραματική κοινωνική και οικονομική κατάσταση στην οποία βυθίζεται η κοινωνία μας απαιτεί μια πολιτική ικανή να δημιουργήσει τις συνθήκες διεξόδου από την κρίση. Είναι μια επείγουσα αναγκαιότητα. Ο χρόνος έχει καταστεί θεμελιώδης παράγοντας όσον αφορά τους υπαρκτούς κινδύνους επιδείνωσης και υποβάθμισης, λόγω των τεράστιων κοινωνικών προβλημάτων που προκαλεί η επιμονή στην πολιτική της προσαρμογής, της λιτότητας και της ιδιωτικοποίησης των δημόσιων αγαθών.

Το δίχτυ στο οποίο έχουμε παγιδευτεί αποτελείται από τα καταστροφικά επίπεδα ανεργίας, από έναν εξωτερικό δανεισμό της χώρας που είναι αδύνατον να αντιμετωπιστεί και από την εξέλιξη των δημοσίων οικονομικών που οδηγούν σε οικονομική κατάρρευση του κράτους. Πάνω από 6 εκατ. άνεργοι , πάνω από 2,3 τρισ. ευρώ ολικών υποχρεώσεων προς ξένους και ένα δημόσιο χρέος σχεδόν 1 τρισ. ευρώ, που πλησιάζει το 100% του ΑΕΠ, αυτά είναι τα δεδομένα που ορίζουν μια καταστροφή μη αντιμετωπίσιμη που θέτει σε κίνδυνο την κοινωνική συμβίωση και κατεδαφίζει θεμελιώδη κοινωνικά δικαιώματα. 

Μια κρίση τέτοιου μεγέθους έχει πολλές και περίπλοκες αιτίες που κυμαίνονται από τη γενική κρίση του χρηματιστικού καπιταλισμού μέχρι τη σπατάλη και τη διαφθορά, μέσω ενός φορολογικού συστήματος που απαλλάσσει τα μεγάλα εισοδήματα και είναι ακραία άδικο. Όμως, ακόμη και με κίνδυνο να απλουστεύσουμε την ανάλυση, για να ξεκαθαρίσουμε ποιες είναι οι λύσεις, πρέπει να αποδώσουμε την κύρια αιτία αυτής της ελεεινής κατάστασης στην ένταξη της χώρας μας στο κοινό νόμισμα.

Όπως αναγνωρίζεται πλέον, δεν υπήρχαν οι όροι για την υιοθέτηση κοινού νομίσματος ανάμεσα σε χώρες με οικονομίες άνισες, χωρίς να συνοδεύεται από ενιαία φορολογία. Από την άλλη μεριά, η εισαγωγή του κοινού νομίσματος είχε ως συνέπεια να δημιουργηθεί ένα πλαίσιο αντιδραστικής και αντικοινωνικής πολιτικής εφ' όλης της ύλης, σύμφωνα με τα νεοφιλελεύθερα δόγματα, που στην Ευρώπη του Μάαστριχτ βρήκαν την πιο τέλεια εφαρμογή τους. Με βάση τις ρυθμίσεις εκείνης της εποχής, το κράτος πρόνοιας είναι ασύμβατο με την Ευρώπη του Μάαστριχτ.

Η αρχή του τέλους του €

Ο καπιταλισμός στην σωστή του μορφή ήταν είναι και θα είναι το σωστότερο σύστημα γιατί βασίζεται σε μια βασική έννοια που υπάρχει έμφυτη στο ανθρώπινο DNA : Την καλώς εννοούμενη ιδιοκτησία.

Κατά την χθεσινή συνεδρίαση του Eurogroup η βασική αυτή αρχή παραβιάστηκε στον βωμό ενός απεχθούς πολέμου με την Ρωσία και ενός φθηνού κίνητρου για τιμωρία όσων προσπάθησαν το αυτονόητο, να προστατέψουν δηλαδή τους κόπους ετών μεταφέροντας τους στην Κύπρο.  

Στα κομμουνιστικά καθεστώτα, ο λαός «δημεύει» το μεγάλο κεφάλαιο – χωρίς να σημαίνει ότι συμφωνούμε.  Στα σημερινά «εθνικοκαπιταλιστικά», το μεγάλο κεφάλαιο «δημεύει» το λαό – όπως στο παράδειγμα της απίστευτης δήμευσης των τραπεζικών καταθέσεων στην Κύπρο.

Αποφασίσθηκε εφάπαξ άμεση φορολόγηση 6,75% των καταθέσεων έως 100.000, καθώς επίσης 9,9% από 100.000 - με νόμο που θα κατατεθεί το Σαββατοκύριακο και με πάγωμα των αντίστοιχων ποσών τη Δευτέρα, ημέρα αργίας (συν φορολόγηση των τόκων, για να εξασφαλιστούν περί τα 6 δις €). Επίσης πολλά άλλα (αύξηση του συντελεστή φορολόγησης, "κατάσχεση" των κυπριακών υποκαταστημάτων στη Ελλάδα, από τις Ελληνικές τράπεζες κλπ.).

Η λιτανεία του ευρώ και η σημασία του εθνικού νομίσματος

Η λιτανεία του ευρώ και η σημασία του εθνικού νομίσματος

Του Δημήτρη Καζάκη

Ας αφήσουμε προς στιγμή τον κ. Σαμαρά να ψάχνει εναγωνίως την ανάπτυξη στα αποκαΐδια της ευρωκρατούμενης Ελλάδας, τον κ. Βενιζέλο να ψάχνει για το κόμμα του, τον κ. Κουβέλη να ψάχνει από πού να κρατηθεί, τον κ. Τσίπρα να το παίζει παράγοντας  διεθνούς βεληνεκούς ως άλλος Παπανδρέου, τον κ. Καμμένο να φυλάει καραούλι μπας και του μείνει κανένας βουλευτής και την κ. Παπαρήγα να ξεφτιλίζει με τον χειρότερο τρόπο το κόμμα της. Ας τους αφήσουμε όλους αυτούς κι ας ασχοληθούμε με τα σοβαρά. Με αυτά δηλαδή που αρνούνται να ασχοληθούν όλοι αυτοί.