Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΕΠΙΚΗΔΕΙΟΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΕΠΙΚΗΔΕΙΟΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τρίτη 7 Δεκεμβρίου 2021

Θλίψη για τον χαμό του Σεμπαεδήν Καραχότζα

Έφυγε σήμερα από την ζωή σε ηλικία 42 χρόνων ο γνωστός δημοσιογράφος, και ακτιβιστής υπέρ του Πομακικού Ελληνισμού, αλλά και ευρύτερα των εθνικών μας θεμάτων, Σεμπαεδήν Καραχότζα, ο οποίος νοσηλευόταν εδώ και 11 ημέρες στο Γενικό Νοσοκομείο Καβάλας, καθώς στις 27 Νοεμβρίου υπέστη βαρύ εγκεφαλικό επεισόδιο.

Ο Σεμπαεδήν Καραχότζα θα συνδέσει το όνομά του με την θαρραλέα του δραστηριότητα υπέρ των Πομάκων, αγωνιζόμενος τόσο ενάντια στις απόπειρες κύκλων του Προξενείου της Κομοτηνής να καταπνίξουν την φωνή τους, και να τους επιβάλουν την τουρκική γλώσσα και συνείδηση, ενώ παράλληλα αρθρογραφεί και τοποθετείται με μια πατριωτική πάντα οπτική για όλα τα εθνικά μας θέματα.

Σύντομο βιογραφικό

Ο Σεμπαϊδήν Καραχότζα γεννήθηκε το 1979 στο χωριό Προσήλιο της Ξάνθης. Σπούδασε στο Γυμνάσιο Σμίνθης και στο 3ο Γενικό Λύκειο Ξάνθης από το οποίο αποφοίτησε το 1997.

Φοίτησε επί μία τριετία στη Νομική του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, χωρίς να ολοκληρώσει τις σπουδές του, λόγω προβλημάτων υγείας. Μέλος της Ένωσης Δημοσιογράφων Περιοδικού και Ηλεκτρονικού Τύπου Μακεδονίας Θράκης (Ε.ΔΗ.Π.Η.Τ.).

Επί σειρά ετών ήταν μόνιμος συνεργάτης στο περιοδικό «Ενδοχώρα». Ήταν για 3 χρόνια (2006-2009) εκδότης της Πομακικής εφημερίδας NATPRESΗ.

[ ]

Τετάρτη 27 Οκτωβρίου 2021

Κυριάκος Κατζουράκης (1944 - 2021) - Οι τρυφερές κι οι άγριες νύχτες του κ. Κυριάκου Κατζουράκη

Κυριάκος Κατζουράκης (1944 - 2021)

Οι τρυφερές κι οι άγριες νύχτες του κ. Κυριάκου Κατζουράκη




Το ξέρουμε. Οι τρυφεροί θα σώσουν τον κόσμο επειδή είναι οι πιο δυνατοί. Το ξέρουμε. Η τρυφερότητα φτιάχνεται από ατσάλι...

Αχ Άκο μου τι ωραία που συνταίριαξες τα χοντροκόκκινα και τα βιολέ που μπλεδίζουν πάνω στην ψυχρή ώχρα σ' αυτό τον πίνακα. Κι έπειτα ο καθρέφτης που διπλασιάζει τον χώρο, το εύρημα του Las Meninas που το απογείωσες σε μια σειρά έργων και το έκανες δικό μας. Βάζοντας την ιθαγενή μας ζωγραφική, τους νεκρούς και τους βασανισμένους του Εμφυλίου, δίπλα στις ανάλογα τυραννισμένες φιγούρες του Kitaj και του Bacon. Ευρωπαίος επειδή Έλληνας.
Σωστά το είπε η Κάτια ότι γύρευες την ομορφιά παντού. Και πάντως εκεί που δεν την ψάχνουμε συνήθως οι υπόλοιποι και που διαφέρει από την εύκολη, την πρόστυχη ομορφιά των πολλών. Στις γωνιές του εργαστηρίου σου στην οδό Βατάτζη, εμπρός σε μια κούπα μαύρου καφέ ή ένα ποτήρι ρακή, την ψηλαφούσα την ομορφιά σου ... συχνά περίτρομη, ανήσυχη, έτοιμη να φωλιάσει στους δυστοπικούς καμβάδες σου. Επειδή μόνο εκεί ένιωθε καλά.

Ξέρω φίλε μου ακριβέ, Κυριάκο μας, πως κι απόψε θα 'ρθεις στο ατελιέ, θα κατέβεις με το εσωτερικό ασανσέρ που διευκόλυνε τη μέση σου, από το ρετιρέ του ουρανού στο υπόγειο, θα ανάψεις τη λάμπα με το έντονο, ψυχρό φως, θα βγάλεις τα πινέλα από το νέφτι και θα ψάξεις πάλι εκείνο το γυμνό κορίτσι που κρυώνει και που κάποτε μάς είχε αγαπήσει. Ή, ίσως, τον πεινασμένο άντρα με τα δεμένα μάτια που βασανίζουν ακόμη σε κάποια από τις φυλακές του κόσμου. Κι ενώ εσύ, Άκο, ήθελες μόνο να ζωγραφίζεις τον έρωτα και την επιθυμία και την αγάπη και το φως της αγάπης, η φωνή της συνείδησης σου επέμενε πως έπρεπε να ανοιχτείς και στη νύχτα και στο σκοτάδι και στα φαντάσματα τους. Στο σκότος του ερέβους αν πρέπει να πεις την αλήθεια με την τίμια, τη σιγανή φωνή σου.

Έπρεπε, επίσης, δίπλα στα εγκαταλειμμένα κορίτσια να βάζεις πάντα κι ένα σκυλί που λουφάζει. Άλλοτε σαν απειλή κι άλλοτε σαν φόβος. Κι αυτό έκανες πάντα. Συνδύαζες αυτά που όλοι οι άλλοι αδυνατούσαν να συμφιλιώσουν. Γι' αυτό κι η τέχνη σου είναι τόσο γλυκόπικρη. Επειδή είναι τόσο αληθινή. Ώστε να μην χωράει στις εφήμερες πολιτικές και τα νιτερέσα των εκάστοτε αχθοφόρων της εξουσίας.
Σκέφτομαι, αλήθεια, πόσο σινεμά κρύβουν οι ζωγραφισμένες ιστορίες σου και πόση, ανάλογα, ζωγραφική τα εξαντλητικά σχεδιασμένα καρέ των ταινιών σου. Πόση έντεχνη παιδικότητα. Αφού πάντα ήσουν ένα μεγάλο παιδί. Κι αυτό αγάπησε περισσότερο επάνω σου η Κάτια.

Αλήθεια Κυριάκο δεν σ' έχω ακούσει ποτέ να φωνάζεις! Δεν είναι περίεργο; Ποτέ να υψώνεις τη φωνή σου. Αυτή τη φωνή που την έχω τώρα μέσα στ' αυτιά μου. Γλυκιά, σιγαλή, υποβλητική. Πάντα λίγο παραπονεμένη. Μια φωνή στην οποία κανείς δεν μπορούσε να αρνηθεί τίποτα!

Κυριάκο μου...

Πέμπτη 26 Νοεμβρίου 2020

Diego Armando Maradona, 1960-2020 - ΗΛΙΑΣ ΛΑΓΙΟΣ: "ΜΠΑΛΑΝΤΑ ΤΟΥ ΑΠΕΡΧΟΜΕΝΟΥ ΝΤΡΙΠΛΕΡ ΤΟΥ ΚΑΙΡΟΥ ΤΟΥΤΟΥ"

Comandante Vive


Comandante Vive

«Si yo fuera Maradona
saldría en mondovision
para gritarle a la FIFA
¡Que ellos son el gran ladrón!»
MANU CHAO
Ο θάνατος του Θεού είναι το τέλος μιας εποχής. Είναι το τέλος της ωραιότερης εποχής του ποδοσφαίρου, που συναντά κανείς πια μόνο σε κερκίδες, σε πρόσωπα πιτσιρικάδων που θα πέθαιναν για τη φανέλα τους, σε τσιμεντένια καθίσματα μικρών κατηγοριών. Είναι το τέλος της «παλιάς σχολής» του ποδοσφαίρου, σε μια εποχή που ήταν περισσότερο από ποτέ αναγκαία. Είναι το τέλος μιας λογικής που ξεπερνούσε τον μεταμοντερνισμό και τον καθωσπρεπισμό, πράγματα άσχετα με το ποδόσφαιρο. Είναι μια πληγή για όσους καταλαβαίνουν πως το ποδόσφαιρο δεν είναι άθλημα που παίζεται από κοστουμαρισμένους παλιάτσους σε επίχρυσες αίθουσες και άκρα σιωπή. Είναι το τέλος μιας σκληρά καπιταλιστικής λογικής που επιμένει πως το ποδόσφαιρο θα πολιτικοποιείται όποτε θέλει η FIFA, η UEFA και οι ισχυροί του κόσμου τούτου, όποτε, τέλος πάντων, συμφέρει στους βιομήχανους της φιλανθρωπίας, που δεν κατάλαβαν άλλωστε ποτέ τι ήταν ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα από την πληγωμένη Αργεντινή.
Πέραν των τετριμμένων, λοιπόν, είναι δύσκολο να κατανοήσουν -όσοι αντιλαμβάνονται το ποδόσφαιρο ως μπίζνα εκατομμυρίων, ως κτήμα εταιρειών, επενδυτών, χρυσοφόρων παιχτών και «φρόνιμων» οπαδών- τι είναι ο Ντιέγκο Μαραντόνα για όσους πρόλαβαν αλλιώς το ωραιότερο άθλημα του κόσμου. Για όσους έμαθαν να αγαπούν το ποδόσφαιρο σε λασπωμένα χορτάρια, τσιμέντα και κλειστά, συνδέσμους φιλάθλων, για όσους αγάπησαν την ιστορία της ομάδας τους κι όχι κάποιο προϋπολογισμό. Για όσους συγκινούνται ακόμα από το «χέρι του Θεού», την ήττα της Αγγλίας που χειροκρότησε όλος ο πλανήτης. Για όσους κατανοούν πως ο Ντιέγκο Μαραντόνα δεν θα ήταν ο Μαραντόνα αν δεν ζούσε όπως έζησε –«αν ήμουν ο Μαραντόνα, θα ζούσα σαν αυτόν» διαλαλεί κι ο Μάνου Τσάο και συμπληρώνει: «Αν ήμουν ο Μαραντόνα, θα έβγαινα στην τηλεόραση για να φωνάξω στη ΦΙΦΑ ότι είναι οι μεγάλοι κλέφτες».
Στο καλό, λοιπόν, Κομαντάντε. Δεν θα νικήσει το μοντέρνο ποδόσφαιρο, αυτό να πεις στον Μπεστ, στον Σώκρατες, στον Κρόιφ, στον Εουσέμπιο, στον Γκαρίντσα και σε τόσους άλλους που έπαιξαν για τη μπάλα και τη φανέλα, σε τόσους άλλους που κατάλαβαν πως το ποδόσφαιρο είναι ένα όπλο για την επανάσταση, για τον Τσε, τον Φιδέλ. Θα σε μνημονεύουμε πάντα για το ανεπανάληπτο χτύπημα στην αποικιοκρατική Αγγλία του 1986 –«ήταν σαν να νίκησα μια χώρα». Θα σε μνημονεύουμε πάντα για το πάθος, τη μαγκιά, τη φοβερή παρουσία στα γήπεδα των καλύτερων χρόνων του ποδοσφαίρου. Diego Vive. Hasta Siempre.

Σάββατο 21 Νοεμβρίου 2020

Σ’ ευγνωμονούμε Νεοκλή Σαρρή

ΕΙΡΗΣΘΩ - Δευτέρα 21 Νοεμβρίου 2011
Σ’ ευγνωμονούμε
Νεοκλή Σαρρή

Η εικόνα ίσως περιέχει: 1 άτομο, γυαλιά και κοντινό πλάνο

Μ Ε ΑΠΕΡΑΝΤΗ ευγνωμοσύνη και βαθύτατη θλίψη κατευοδώνουμε τον εκλιπόντα προχθές Σάββατο 19η Νοεμβρίου 2011 στην Αθήνα, Κωνσταντινουπολίτη μας, Νεοκλή Σαρρή.
Ευγνωμοσύνη, επειδή, από το 1978 μέχρι τον ύστατο κτύπο της καρδιάς του, υπήρξε ο πρώτος, ο μακράν σπουδαιότερος, ο συνεπέστερος, ο ακούραστα προθυμότερος και αποδεδειγμένα ικανότερος, ανιδιοτελής Δάσκαλός μας. Στην μέγιστης ζωτικής σημασίας, για τον Ελληνισμό, επιστημονική ΓΝΩΣΗ τής Τουρκίας και των Τούρκων.
Ο εγκυρότερος και εγκαιρότερος και σφαιρικότερος και βαθύτερος εξιχνιαστής τής εκάστοτε τουρκικής πολιτικής.
Και, κατά συνέπεια, ο καταλληλότερος για να επισημαίνει πάντοτε τις ψευδαισθήσεις, την αναποτελεσματικότητα και την ανεπάρκεια τής πολιτικής ημών των Ελλήνων, Αθηνών και Λευκωσίας, έναντι της Τουρκίας.
Γ Ν Ω Ρ Ι Σ Α Μ Ε τον Νεοκλή Σαρρή το 1978,
μόλις εκδόθηκε ο 1ος τόμος τού πάντα πολύτιμου βιβλίου του «Η Άλλη Πλευρά – Πολιτική χρονογραφία της εισβολής στην Κύπρο με βάση τουρκικές πηγές».
Στον Νεοκλή Σαρρή καταφεύγαμε έκτοτε αδιαλείπτως για ν’ αντλούμε ΓΝΩΣΗ Τουρκίας.
Και, προπάντων, για να ζυγίζουμε και να μετράμε τα «επιστημονικά» γράδα όσων κατά καιρούς – επί τρεις δεκαετίες – εμφανίζονταν στην Αθήνα, στη Λευκωσία και… όπου γης, ως «έγκυροι αναλυτές» και ως «γνώστες» της τουρκικής πολιτικής, τους τσαρλατανισμούς (και… «πρακτορισμούς») τών οποίων υιοθετούσαν, φευ, οι εκάστοτε κυβερνώντες!
Η ίδια η ζωή απέδειξε και αποδεικνύει επί 33 χρόνια την ορθότητα της επιστημονικής ΓΝΩΣΗΣ του Νεοκλή Σαρρή:
«Ένας απλός διαμελισμός [της Κύπρου] δεν ικανοποιεί τα τουρκικά συμφέροντα […] σήμερα η εξωτερική πολιτική της Τουρκίας αποβλέπει στη διζωνική ομοσπονδία [ώστε] μέσω του “ομόσπονδου τ/κ κράτους”, η Τουρκία ελπίζει ότι θα θέσει υπό τον έλεγχό της το ΣΥΝΟΛΟ τής Κύπρου», έγραφε, ανέλυε, τεκμηρίωνε ΜΕ ΒΑΣΗ τις τουρκικές πηγές, τον Νοέμβριο 1978 ο Νεοκλής Σαρρής στον πρόλογο τής «Άλλης Πλευράς».
Το 2001, το βιβλίο «Στρατηγικό Βάθος» τού (από το 2009 υπ.Εξ. της Τουρκίας) καθηγητή Αχμέτ Νταβούτογλου, ήρθε να επαληθεύσει όσα αποκάλυπτε και δίδασκε επί 30 χρόνια ο Σαρρής…
Μ Ε Μ Φ Ο Μ Α Σ Τ Ε τις από το 1978 κυπριακές κυβερνήσεις. Στην Λευκωσία έπρεπε να εγκαταστήσουν τον Νεοκλή Σαρρή: Πρωτοσύμβουλο τού εκάστοτε Προέδρου της Δημοκρατίας. Και του Εθνικού Συμβουλίου. Κι επικεφαλής κέντρου τουρκικών σπουδών και ερευνών. Άλλη και, κατά παρασάγγας, αποτελεσματικότερη θα ήταν η πορεία μας (η πολιτική του Ελληνισμού), μακριά από το βάραθρο που μάς οδήγησε η πολιτική των ψευδαισθήσεων, εάν οι κυβερνώντες αντλούσαν ΓΝΩΣΗ Τουρκίας από τον Νεοκλή Σαρρή...

ΛΑΖΑΡΟΣ Α. ΜΑΥΡΟΣ
21.11.2011

Σάββατο 7 Νοεμβρίου 2020

ΕΦΥΓΕ Ο ΣΥΝΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΔΑΜΙΑΝΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗΣ


Ο Δαμιανός υπήρξε πρότυπο αγωνιστή για όλους τους συντρόφους του. Σε όλη του τη ζωή υπήρξε μαχητής της αριστεράς και των μεγάλων Δημοκρατικών, Πατριωτικών αγώνων του λαού μας. Δυσαναπλήρωτο το κενό που αφήνει.
Θερμά συλλυπητήρια στην γυναίκα του Αγάπη και την κόρη του Μάρθα!

_______****_______

Ο Δαμιανός Βασιλειάδης, εκπαιδευτικός, καθηγητής Γερμανικών, συγγραφέας, φοίτησε στην Παιδαγωγική Ακαδημία της γενέτειράς του, Φλώρινα και συνέχισε τις σπουδές του στη Γερμανία, όπου σπούδασε Παιδαγωγικά, Ψυχολογία και Γερμανική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου. Πήρε ενεργό μέρος στο ελληνικό και γερμανικό φοιτητικό κίνημα και στην ίδρυση της Ποντιακής Λέσχης Μονάχου, ως ιδρυτικό στέλεχος.

Η δικτατορία τον βρήκε στο Μόναχο. Εντάχτηκε στον αντιδικτατορικό αγώνα, στέλεχος του ΠΑΚ, ιδρυτικό μέλος του ΠΑΣΟΚ. Γενικός Γραμματέας των οργανώσεων της Δυτικής Γερμανίας, Δυτικού Βερολίνου των Φίλων του ΠΑΚ. Ήταν μέλος του "Εθνικού Συμβουλίου" του ΠΑΚ, υπεύθυνος του ΚΕΜΕΔΙΑ (Κέντρου Μελετών και Διαφώτισης) επί ΠΑΚ και ΠΑΣΟΚ και μέλος της πρώτης Κεντρικής Επιτροπής του.

Αποχώρησε το 1977, πριν αυτό ανέλθει στην εξουσία προαισθανόμενος τη διολίσθηση του κινήματος από τις αφετηριακές αρχές του. 

Παρέμεινε ενεργός, σταθερός στις ιδέες του και τα οράματα του!


Συνυπήρξαμε στην πολιτική κίνηση, "Άμεση Δημοκρατία" με πρόεδρο τον Μανώλη Γλέζο.

Διετέλεσε επί δύο δεκαετίες πρόεδρος της "Ελληνοκουρδικής Ένωσης Φιλίας".

Ιδρυτικό μέλος του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα, από την ίδρυση του το 1996 μαζί με τον Μανώλη Γλέζο.

Συνυποψήφιος στις τελευταίες δημοτικές εκλογές με τη δημοτική κίνηση, "ΑΘΗΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ".

Πρωτοπόρος εκπαιδευτής ορεινής πεζοπορίας και οδηγός βουνού καθιέρωσε πρώτος τις ήπιες μορφές τουρισμού στην Ελλάδα, (ορειβασία, ορεινή ποδηλασία κλπ.).


Από το συγγραφικό του έργο ξεχωρίζουν:

 ΠΑΚ ΠΑΣΟΚ, Μύθος και πραγματικότητα, εκδ. «Διάλογος», Αθήνα 1977. Η μελέτη: Δημοκρατικός Σοσιαλισμός ή το όραμα του ΠΑΚ και του ΠΑΣΟΚ και η εφαρμογή του στην πράξη, εκδ. «Εναλλακτικές εκδόσεις», Αθήνα 2006.

Ο μύθος του Ανδρέα ή οι θεωρητικές βάσεις της Ένωσης Κέντρου, του ΠΑΚ και του ΠΑΣΟΚ και η πρακτική τους κατάληξη, εκδ. «Εναλλακτικές εκδόσεις», Αθήνα 2007.

Ο Μαρξ, ο Λένιν, ο Γκράμσι και η πολιτισμική ηγεμονία της Αριστεράς. εκδ. «ΚΨΜ», Αθήνα 2011.

Παγκοσμιοποίηση, Νέα Τάξη και Ελληνισμός, εκδ. «Στοχαστής», Αθήνα 2012.

Δημοκρατικός Συγκεντρωτισμός ή Αποκεντρωτισμός ή Αυταρχική συγκεντρωτική ή δημοκρατική αποκεντρωτική εξουσία, εκδ. Γόρδιος, Αθήνα 2014.

Πανεθνικό – Παλλαϊκό Κίνημα, εκδ. «Γόρδιος», Αθήνα 2014.

Επιμελήθηκε τη βιογραφία του πατέρα του, που ήταν πέντε φορές πρόσφυγας με τίτλο: Ο Λάμπον α σο Καρς ή Η Οδύσσεια ενός Ποντίου από τον Καύκασο, εκδόσεις «Στοχαστής», Αθήνα 2013.

Συνέγραψε μελέτες και δημοσιεύει άρθρα σε εφημερίδες και περιοδικά.
Θερμά συλλυπητήρια στην γυναίκα του Αγάπη, την κόρη Μάρθα!

.....****.....

Καταγγέλλοντας την υποτέλεια και την υποταγή των κυβερνώντων στα διεθνή κέντρα σε βάρος του λαού μας έγραφε σε μια από τις τελευταίες αναρτήσεις του:

Η εφαρμογή της μεθόδου του: Σοκ και Δέος

Του Δαμιανού Βασιλειάδη, εκπαιδευτικού, συγγραφέα

Αθήνα, 1 Φεβρουαρίου 2020

Ο ψυχολογικός πόλεμος που γίνεται από τα καθεστώτα για την υποταγή της κοινής γνώμης στα σχέδια τους παρουσιάζεται συνήθως με την μορφή του Σοκ και Δέος, όπως το έχει αναλύσει η γνωστή δημοσιογράφος και συγγραφέας Ναόμι Κλάιν στο περιβόητο βιβλίο της: "Το δόγμα του Σοκ, η άνοδος του καπιταλισμού της καταστροφής".. 

Γράφει η Ναόμι Κλάιν: Το Σοκ και δέος, «παρουσιάζεται συχνά ως μια στρατιωτική μέθοδος ισχύος πυρός, όμως οι συντάκτες του δόγματος θεωρούν ότι είναι κάτι περισσότερο: Ισχυρίζονται ότι είναι ένα πολύπλοκο ψυχολογικό σχέδιο που πλήττει “απευθείας την θέληση του αντιπάλου να αντισταθεί”. Τα εργαλεία που χρησιμοποιούνται προέρχονται από έναν βραχίονα του στρατιωτικού συμπλέγματος των ΗΠΑ: Αποστέρηση και υπερφόρτωση των αισθήσεων με σκοπό τον αποπροσανατολισμό και την παλινδρόμηση των υποκειμένων». 

Βασικά πρόκειται για ψυχολογικά βασανιστήρια σε αντίθεση με τα σωματικά βασανιστήρια, τα οποία όμως οδηγούν σε αντίθεση με τα τελευταία σε ολοκληρωτική σύγχυση και παραλυσία τα υποκείμενα. 

Αυτήν την προσπάθεια χειραγώγησης, για να πλήξει την θέληση του αντιπάλου, έως τον βαθμό σύγχυσης και παραλυσίας, μας εκθέτει ποιητικά με το ποίημα του ο μεγάλος Έλληνας ποιητής Κωνσταντίνος Καβάφης με τίτλο: ΤΕΛΕΙΩΜΕΝΑ. 


«ΤΕΛΕΙΩΜΕΝΑ» 

Μέσα στον φόβο και στες υποψίες,
με ταραγμένο νου και τρομαγμένα μάτια,
λυώνουμε και σχεδιάζουμε το πώς να κάμουμε
για ν’ αποφύγουμε τον βέβαιο
τον κίνδυνο που έτσι φρικτά μας απειλεί.
Κι όμως λανθάνουμε, δεν είν’ αυτός στον δρόμο•
ψεύτικα ήσαν τα μηνύματα
(ή δεν τ’ ακούσαμε, ή δεν τα νοιώσαμε καλά).
Άλλη καταστροφή, που δεν την φανταζόμεθαν,
εξαφνική, ραγδαία πέφτει επάνω μας,
κι ανέτοιμους — πού πια καιρός — μας συνεπαίρνει.

Δευτέρα 30 Δεκεμβρίου 2019

Πέρασε στην αιωνιότητα...

Αποτέλεσμα εικόνας για θανοσ μικρουτσικοσ


Ο Σταυρός του Νότου



Πέρασαν σχεδόν 40 χρόνια από τότε που το πρωτάκουσα... Σε κασέτα ξανά και ξανά... Επαρχιωτόπουλο στα πρώτα βήματα στην πόλη, στις κατασκηνώσεις του καλοκαιριού... κάθε νότα, κάθε στίχος σαν να με έπαιρνε από το χέρι να φύγω για ταξίδι... μου χάιδευε τις αισθήσεις, με νανούριζε γλυκά τις νύχτες, μου έφτιαχνε εικόνες και μου ζωγράφιζε όμορφα πρόσωπα που ονειρευόμουν ν΄απαντήσω, μερικά τα συνάντησα στη ζωή και τ΄αγάπησα...

Κάθε φορά που το ξανακούω, ανατριχιάζω, συγκινούμε και επιστρέφω...

Η θλίψη είναι πάνδημη για την απώλεια ενός μεγάλου Έλληνα δημιουργού. Οι μεγάλοι άνθρωποι του πνεύματος, ποιητές, λογοτέχνες, εικαστικοί, μουσικοί είναι η συνείδηση του έθνους. 
Τούτη την εποχή της παρακμής, που όλα έχουν πάρει την κατηφόρα η απώλειά τους γίνεται οδυνηρότερη! 
Άντε, να γίνουμε συγχωρητικοί για τα λάθη τους τα ανθρώπινα, και μας στενοχώρησες αγαπημένε μας Θάνο, κείνα τα χρόνια του ΄90 που ήταν και τα χρόνια που ξεκίνησε η παρακμή του τόπου. 

Μα ξαναβρήκες τη νεανική σου περπατησιά στο δύσκολη την ανηφόρα και έτσι θα σε θυμόμαστε, χτυπημένος από την αρρώστια και εσύ να μας τραγουδάς...
Θα ψάξουμε ξανά στους στίχους και στις νότες σου την ώρα της "δύσκολης βάρδιας" αφού "νωρίς μπατάρισε ο καιρός και έχει χαλάσει" να βρούμε παρηγοριά και μπούσουλα για το μέλλον.


ΚΑΛΟ ΣΟΥ ΤΑΞΙΔΙ ΘΑΝΟ...


ΑΓΙΕ ΝΙΚΟΛΑ ΦΥΛΑΓΕ ΜΑΣ ΚΑΙ ΑΓΙΑ ΘΑΛΛΑΣΙΝΗ!!!!

ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΑΣΙΟΠΟΥΛΟΣ

Πέμπτη 12 Δεκεμβρίου 2019

Αλέκος Μιχαηλίδης: «Που πας παλικάρι, ωραίο σαν μύθος…»



Χαιρετίσματα πολλά, παππού Φώτη Παπαφώτη. 

Ολόρθος αποχώρησες, επέτειο της μάχης των Σπηλιών, για να βρεις τους συντρόφους σου στο ωραίο γλέντι του παραδείσου. 

Εκεί, θα χαιρετήσεις ξανά τους συναγωνιστές σου. 

Στην Αθήνα, στην Κρήτη, στην Καρπασία, στη Λευκωσία. 

Αυτούς που έφυγαν νωρίς, αυτούς θα προτιμήσεις να αγκαλιάσεις. 

Κι έπειτα θα αναπαυθείς στη θαλπωρή της ωραίας εκείνης παρέας. Ο Γρηγόρης θα καπνίζει το μάγκικο τσιγάρο του, ο Μάτσης θα ονειρεύεται έναν άλλον γαλαξία, ο Ευαγόρας θα χαμογελά θαυμάζοντας τους ήρωες του Λιοπετρίου, ο Καραολής θα σιγοτραγουδά τον βαρύ σκοπό της λευτεριάς. 

Χαιρετίσματα πολλά, παππού Παπαφώτη. 

Σε όλους που απέρριψαν τα οφίτσια και διάλεξαν τον δρόμο της αξιοπρέπειας, τον δρόμο της ΕΟΚΑ, τον δύσκολο δρόμο της μαγκιάς. Και μια χειραψία στον δικό μας παππού, που σιωπηλός αμφισβήτησε τα «μετάλλια» μιας εξουσίας που έψαχνε και ψάχνει άλλοθι για τη μετριότητά της. Εκεί, κουβαλώντας τη χειροβομβίδα της Ελλάδας, θα συνεχίσεις τον αμανέ της λευτεριάς με τους συναγωνιστές σου, κατά παράβαση των νουθεσιών των αλλήθωρων που μένουν πίσω για να σηκώσουν το βαρύ όνομα της ιστορίας. Για να αντηχεί αιώνια ο ύμνος που τραντάζει τον ναό, ο ύμνος του πενήντα πέντε και να βασανίζει τους κράχτες της νέας αποικιοκρατίας, τους εγγυητές του φασισμού, τους κολαούζους του «ρεαλισμού», τους ιδεολόγους του συμβιβασμού.


«Κι αν νικηθήκαμε δεν ήταν απ’ την τύχη ή τις αντιξοότητες,
αλλά απ’ αυτό το πάθος για κάτι πιο μακρινό».

Καλή αντάμωση.