Εκδοχές πολιτιστικού ιμπεριαλισμού, πνευματικής αποικιοποίησης, ψεύτικης συνείδησης.

Του Βασίλη Ασημακόπουλου 

«...και φαντασιοκοπούντες, αγωνίζονται να συναρμόσωσι τον νέον Ελληνισμόν μετά του αρχαίου δι’ εναερίου τινός και αοράτου γεφύρας»

Κων/νος Παπαρρηγόπουλος

Η άποψη της κρατικής Επιτροπής για το ’21 στο ζήτημα της ιστορικής διαδρομής-συνέχειας του ελληνικού έθνους, απεικονίζεται στη σχετική αφίσα που κυκλοφόρησε ηλεκτρονικά πριν από λίγες ημέρες. Από τον 5ο αιώνα π.Χ. κατευθείαν στον 19ο αιώνα μ.Χ. «Δι’ εναερίου τινός και αοράτου γεφύρας», όπως γράφει με αρκετή δόση ειρωνείας ο Κων/νος Παπαρρηγόπουλος, το 1889, σχολιάζοντας αντίστοιχες απόψεις-θέσεις που κυριαρχούσαν στην άρχουσα τάξη του ελλαδικού βασιλείου και της κατεστημένης-επίσημης-θεσμικής του διανόησης τις πρώτες 2-3 δεκαετίες από την Ελληνική Επανάσταση.

Και πράγματι το κεντρικό αφήγημα ήταν ότι οι Έλληνες υπήρξαν μέχρι τη μάχη της Χαιρώνειας (338 πΧ- 4οςαιώνας π.Χ.) και επανεμφανίζονται τον 19ο αιώνα. Με αυτήν την κυρίαρχη μέχρι το 1850-1860 άποψη της κοινωνικής και πνευματικής ελίτ της χώρας, που ήταν εισαγωγή των δυτικών σχημάτων, κυρίως της Γερμανικής Ιστορικής Σχολής (με πλέον γνωστό εκπρόσωπο τον Φαλμεράυερ) συγκρούστηκε το σχήμα του Παπαρρηγόπουλου (και του Ζαμπέλιου) και τελικά επικρατεί, συναρθρώνοντας τη λογιοσύνη με το λαϊκό αίσθημα, θεμελιώνοντας την ηγεμονική ιστορική συνείδηση, στην ιδιομορφία μέσα στη διεθνική κίνηση, στην αλήθεια, τη μνήμη, το πνεύμα του τόπου, την πάλη του λαού, τον αντιστασιακό του χαρακτήρα, όπως θα το διατυπώσει τη δεκαετία του ‘70 ο Σβορώνος.

Το ίδιο αναλογικά συμβαίνει και στην εποχή μας. Αποεθνικοποιημένες ή μεταεθνικές ή αποεδαφοποιημένες ελίτ, πολιτικές, κοινωνικές, διανοητικές, εσωτερικεύουν την τελευταία 25ετία, τα σχήματα του λεγόμενου μοντερνισμού αγγλοσαξονικής προέλευσης, της δυτικής ομοιομορφίας για το εθνικό φαινόμενο. Το έθνος αμιγώς νεοτερικό φαινόμενο, δημιουργήθηκε από το κράτος ή την εθνικιστική ιδεολογία της αστικής τάξης, στη βιομηχανική εποχή. Εκδοχές πολιτιστικού ιμπεριαλισμού, πνευματικής αποικιοποίησης, ψεύτικης συνείδησης. 

Ο ιστορικός Beaton μας λέει ότι η ανεξαρτησία χαρίστηκε και δεν κερδήθηκε με αίμα! - slpress.gr

Ο ιστορικός Beaton μας λέει ότι η ανεξαρτησία χαρίστηκε και δεν κερδήθηκε με αίμα! - slpress.gr: Ο Roderick Beaton, ιδρυτικό μέλος της Επιτροπής Ελλάδα 2021, ανέφερε σε άρθρο του πως η ελληνική ανεξαρτησία 'χαρίστηκε'.

Η Ελληνική επανάσταση του 1821 - 200 χρόνια πορείας του Ελληνισμού/ το έθνος και το κράτος

Η εκπομπή ανοίγει με μια παρέμβαση – έκπληξη , με αφορμή τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση του 1821 , με τον τέως Πρόεδρο της Γ΄ Ελληνικής Δημοκρατίας και Επίτιμο Καθηγητή της Νομικής Σχολής, στο Τομέα Δημοσίου Δικαίου, του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Προκόπη Παυλόπουλο 

Στη συζήτηση που ακολουθεί καταθέτουν την οπτική τους : 

-Ο κ. Γιώργος Κοντογιώργης , Ομότιμος Καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης και πρώην Πρύτανης του Παντείου Πανεπιστημίου , συγγραφέας του βιβλίου «Ελληνισμός και Ελλαδικό Κράτος – Δύο αιώνες αντιμαχίας 1821-2021» 

- Ο κ. Γιάννης Μηλιός , Καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας στο ΕΜΠ στο Τομέα Ανθρωπιστικών Κοινωνικών Επιστημών και Δικαίου, συγγραφέας του βιβλίου «1821 - Ιχνηλατώντας το Έθνος, το Κράτος και τη Μεγάλη Ιδέα» Και από το στούντιο των Αντιθέσεων 

Γιώργος Κοντογιώργης: Βαθιά ανθελληνικό το δοξαστικό των εκδηλώσεων για τα 200 χρόνια από το 1821

Ο Καθηγητής Γιώργος Κοντογιώργης, μιλά με αφορμή την κυκλοφορία του βιβλίου του «Ελληνισμός και ελλαδικό κράτος. Δύο αιώνες αντιμαχίας, 1821-2021», από τις Εκδόσεις Ποιότητα. Αναλύει και τεκμηριώνει πώς η 200 χρόνων αντιμαχία κράτους – έθνους αποδόμησε τον ελληνισμό και τη δυνατότητα η Ελλάδα να αποκτήσει οικουμενική οντότητα. Επισημαίνει πως αυτό που συνέβη με την ελληνική επανάσταση δεν είναι μόνο ένα εθνικό ζήτημα, αλλά έχει να κάνει με την γενικότερη εξέλιξη του κόσμου. 

Η συνέντευξη δόθηκε στις 30-12-2020 στον ραδιοφωνικό σταθμό Alpha Radio 88,6 της Καβάλας.

Σχολικές παρελάσεις και Χριστίνα Κουλούρη*: "Οι μαθητικές παρελάσεις τελικά επιβλήθηκαν "από τα κάτω και όχι από τα πάνω".

Ο πρώτος εορτασμός της εθνικής επετείου

Ευχαριστώ τον Αθανάσιο Καλτσάτο!

Οι μαθητικές παρελάσεις τελικά επιβλήθηκαν "από τα κάτω και όχι από τα πάνω". Ο συνομιλητής της Καραμανωλάκης το βρίσκει πολύ ενδιαφέρον και προφανώς και σημείο προβληματισμού αφού όπως λέει ακόμα και "στο δικό τους το μυαλό" (των "φωταδιστών") οι μαθητικές παρελάσεις ήταν κάτι που ερχόταν "από τα πάνω, για να εκβιάσουν το πατριωτικό συναίσθημα των μαθητών".

Παρακάτω στο ηχητικό στο 43:30:

Φουστανέλες, χλαμύδες και άλλες ιστορίες για τη συγκρότηση του εθνικού παρελθόντος

  

Συζητούν η Χριστίνα Κουλούρη και ο Βαγγέλης Καραμανωλάκης

http://www.askiweb.eu/index.php/el/2015-09-21-08-27-59/71-2015-09-25-11-37-32/anakoinoseis/181-15

Η ίδια βέβαια παλιά μας έλεγε ότι οι μαθητικές παρελάσεις αποτελούν "απαρχαιωμένο θεσμό με μιλιταριστικό χαρακτήρα που αποτέλεσαν έμπνευση ολοκληρωτικών καθεστώτων":

Σχολικές παρελάσεις και Χριστίνα Κουλούρη

https://www.youtube.com/watch?v=tzapkAp11zA

Η Ιστορία στο Κόκκινο: ακούστε την εκπομπή της Κυριακής 20 Δεκεμβρίου

Φουστανέλες, χλαμύδες και άλλες ιστορίες για τη συγκρότηση του εθνικού παρελθόντος

  

Συζητούν η Χριστίνα Κουλούρη και ο Βαγγέλης Καραμανωλάκης

 

O Bαγγέλης Καραμανωλάκης συζητά με τη Χριστίνα Κουλούρη, με αφορμή την έκδοση του βιβλίου της Φουστανέλες και χλαμύδες. Ιστορική μνήμη και εθνική ταυτότητα 1821-1930 (Αλεξάνδρεια 2020), για τη συγκρότηση του εθνικού παρελθόντος στον πρώτο αιώνα ζωής του ελληνικού κράτους. Οι λιθογραφίες, οι ζωγραφικοί πίνακες, οι αναβιώσεις του αρχαίου δράματος, οι επέτειοι και τα μνημεία αποτελούν την πρώτη ύλη μιας συζήτησης για το πως οι Νεοέλληνες εικονογράφησαν το εθνικό παρελθόν τους, πως συγκρότησαν την αυτοεικόνα τους και τις διαδρομές της μέσα στο χρόνο. Αναδεικνύοντας τη σημασία της Επανάστασης του 1821 ως κεντρικό μνημονικό γεγονός σε σύγκριση με την αρχαιότητα ή το Βυζάντιο, η συζήτηση επικεντρώνεται, τέλος, στους εορτασμούς της εν όψει και της επετείου των 200 χρόνων από την έναρξή της.

 

 

Η ίδια βέβαια παλιά μας έλεγε ότι οι μαθητικές παρελάσεις αποτελούν "απαρχαιωμένο θεσμό με μιλιταριστικό χαρακτήρα που αποτέλεσαν έμπνευση ολοκληρωτικών καθεστώτων":

Σχολικές παρελάσεις και Χριστίνα Κουλούρη

https://www.youtube.com/watch?v=tzapkAp11zA

Κατά τον ίδιο τρόπο που επίσης κάποτε έλεγε για την επέτειο της 25ης Μαρτίου πως ήταν απλώς μια επινόηση ώστε να επιτευχθεί «η σύνδεση … της εθνικής επετείου με τη θρησκευτική εορτή και τους συμβολισμούς για το έθνος που συνεπαγόταν ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου»

Χ. Κουλούρη, Μύθοι και Σύμβολα μιας Εθνικής Επετείου

http://users.sch.gr/symfo/sholio/istoria/kimena/1821.mithi+simvola.htm

αλλά τελικά υποχρεώθηκε να αναγνωρίσει πως "υπήρχε η πρόθεση, πράγματι, να γίνει η εξέγερση την 25η Μαρτίου"

Χ. Κουλούρη - Η 25η Μαρτίου είχε προεπιλεγεί για το 1821

https://www.youtube.com/watch?v=1GOtBzPjo24&fbclid=IwAR0lncvH-XRDOfIjhTzWiC8A47WvXYcxHPZ4x_y_HESUky_t69U4QQbQxwo

*Η Χριστίνα Κουλούρη είναι Πρύτανης και Καθηγήτρια Νεότερης και Σύγχρονης Ιστορίας στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης & Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου.

Επίσης, διευθύντρια της Ερευνητικής Μονάδας για τη Μελέτη της Ιστορικής Κουλτούρας (ΕΜΙΚ) στο Κέντρο Έρευνας Νεότερης Ιστορίας (ΚΕΝΙ).

ΞΑΝΑ στο '21 με τον ΓΙΑΝΝΗ ΓΙΓΑ, τον ΜΙΧΑΛΗ ΚΑΤΣΑΡΟ, τον ΚΩΣΤΗ ΠΑΛΑΜΑ

ΞΑΝΑ στο '21 με τον ΓΙΑΝΝΗ ΓΙΓΑ, τον ΜΙΧΑΛΗ ΚΑΤΣΑΡΟ, τον ΚΩΣΤΗ ΠΑΛΑΜΑ

Γερομοριάς

Ευχαριστώ τον αγαπημένο και τόσο σπουδαίο καλλιτέχνη Yiannis Gigas που έδωσε Ν Ο Η Μ Α στις ευχές για το νέο έτος! 

Γιατί τα χρώματα του Γιάννη Γίγα δεν είναι από το καβαλέτο, όπως ο Θεόφιλος πριν τη κάθε πινελιά εμβαπτίζει τον χρωστήρα του στην ψυχή του λαού μας με τις αποχρώσεις της φύσης της ελληνικής πατρίδας!

______****_______

Η διαμαρτυρία του συμπατριώτη μου Μιχάλη Κατσαρού σε δύσκολους χρόνους στέρησης ελευθερίας, επίκαιρη όσο ποτέ:

«Υστερόγραφο» 

Μιχάλης Κατσαρός

Η διαθήκη μου πριν διαβαστεί -καθώς διαβάστηκε- ήταν ένα ζεστό άλογο ακέραιο. 

Πριν διαβαστεί όχι οι κληρονόμοι που περίμεναν αλλά σφετεριστές καταπατήσαν τα χωράφια.

Η διαθήκη μου για σένα και για σε χρόνια καταχωνιάστηκε στα χρονοντούλαπα από γραφιάδες πονηρούς συμβολαιογράφους. 

Αλλάξανε φράσεις σημαντικές ώρες σκυμμένοι πάνω της με τρόμο εξαφανίσανε τα μέρη με τους ποταμούς τη νέα βουή στα δάση τον άνεμο τον σκότωσαν – τώρα καταλαβαίνω πια τι έχασα ποιος είναι αυτός που πνίγει.

Και συ λοιπόν στέκεσαι έτσι βουβός με τόσες παραιτήσεις από φωνή από τροφή από άλογο από σπίτι στέκεις απαίσια βουβός σαν πεθαμένος: 

Ελευθερία ανάπηρη πάλι σου τάζουν...

______****_______

Ας μεθύσουμε "με τ’ αθάνατο κρασί του Εικοσιένα", στίχοι του Κωστή Παλαμά που γράφτηκαν λίγο πριν το έπος του '40, ας μεθύσουμε να ξαναβρούμε την ψυχή μας για να αλλάξουμε ρότα.

Πίσω ξανά στο '21...

200 χρόνια πίσω για να κινήσουμε μπροστά, να σηκώσουμε άγκυρα, με ραγισμένα τα ύφαλα, μα με τα ξάρτια ορθά και με πανιά φτερούγες ανοιγμένες τα όνειρα Εκείνων!!! 

Ας μεθύσουμε ξανά απ' τ' αθάνατο κρασί του Εικοσιένα!!!

______****_______

«Ως μία βροχή έπεσεν εις όλους μας η επιθυμία της ελευθερίας μας, και όλοι, και ο κλήρος μας και οι προεστοί μας και οι καπεταναίοι και οι πεπαιδευμένοι και οι έμποροι, μικροί και μεγάλοι, όλοι εσυμφωνήσαμε εις αυτό το σκοπό και εκάμαμε την Επανάσταση…».

(Θ. Κολοκοτρώνης)

«Έκατσα που εσκαπέτισαν με τα μπαϊράκια τους απεκατέβηκα κάτω. Ήταν μιά εκκλησία εις τον δρόμον, η Παναγία στο Χρυσοβίτσι, και το καθησιό μου ήτο όπου έκλαιγα την Ελλάς… Σίμωσα, έδεσα το άλογό μου σ’ ένα δένδρο, μπήκα μέσα και γονάτισα. Παναγία μου είπα από τα βάθη της καρδιάς μου και τα μάτια μου δάκρυσαν. Παναγία μου βοήθησε και τούτη τη φορά τους Έλληνες να ψυχωθούν. Έκανα το Σταυρό μου, ασπάσθηκα την εικόνα της, βγήκα από το εκκλησάκι, πήδηξα στο άλογό μου και έφυγα. Σε λίγο μπροστά μου ξεπετάγονταν οχτώ αρματωμένοι, ο εξάδελφός μου ο Αντώνης Κολοκοτρώνης και επτά ανήψια του.

– Κανείς δεν είναι στην Πιάνα, μου είπε ο Αντώνης. Ούτε στην Αλωνίσταινα. Είναι φευγάτοι. – Ας μη είναι κανείς αποκρίθηκα. Ο τόπος σε λίγο θα γιομίση παλληκάρια… Ο Θεός υπέγραψε την λευτεριά της Ελλάδος και δεν θα πάρη πίσω την υπογραφή του».

(Θεόδωρος Κολοκοτρώνης)

«Χωρίς αρετή και πόνο εις την πατρίδα και πίστη εις την θρησκεία τους έθνη δεν υπάρχουν».

«…Κι’ αν είμαστε ολίγοι…παρηγοριώμαστε μ’ έναν τρόπον, ότι η τύχη μας έχει τους Έλληνες πάντοτε ολίγους. Ότι αρχή και τέλος, παλαιόθεν και ως τώρα, όλα τα θερία πολεμούν να μας φάνε και δεν μπορούνε, τρώνε από μας και μένει και μαγιά. Και ολίγοι αποφασίζουν να πεθάνουν, κι΄όταν κάνουν αυτείνη την απόφασιν, λίγες φορές χάνουν και πολλές κερδαίνουν…».

«…Τούτην την πατρίδα την έχομεν όλοι μαζί, και σοφοί κι’ αμαθείς και πλούσιοι και φτωχοί και πολιτικοί και στρατιωτικοί και οι πλέον μικρότεροι άνθρωποι, όσοι αγωνιστήκαμεν, αναλόγως ο καθείς, έχομεν να ζήσωμεν εδώ. Το λοιπόν δουλέψαμεν όλοι μαζί, να την φυλάμε κι’ όλοι μαζί και να μη λέγη ούτε ο δυνατός «εγώ», ούτε ο αδύνατος. Ξέρετε πότε να λέγει ο καθείς «εγώ»; Όταν αγωνιστή μόνος του και φκειάση, ή χαλάση, να λέγη εγώ, όταν όμως αγωνίζονται πολλοί να φκειάνουν, τότε να λένε «εμείς». Είμαστε εις το «εμείς» κι’ όχι εις το «εγώ». Και εις το εξής να μάθωμεν γνώση, αν θέλωμεν να φκειάσωμεν χωριόν, να ζήσωμεν όλοι μαζί….».

(Ιω. Μακρυγιάννης)

«Κι’ όσο αγαπώ την πατρίδα μου δεν αγαπώ άλλο τίποτας. Ναρθή ένας να μου ειπή ότι θα πάγη ομπρός η πατρίδα, στρέγομαι να μου βγάλη και τα δυό μου μάτια. Ότι αν είμαι στραβός, και η πατρίδα μου είναι καλά, με θρέφει, αν η πατρίδα μου αχαμνά, δέκα μάτια νάχω, στραβός θανά είμαι. Ότι σ΄αυτείνη θα ζήσω, δεν έχω σκοπό να πάγω αλλού».

(Ιω. Μακρυγιάννης)

Το ζήτημα της Επετείου των 200 χρόνων

Δημήτρης Μάρτος

Το 2021 σηματοδοτείται από δύο συλλογικές υποχρεώσεις: την αντιμετώπιση της πανδημίας και τον εορτασμό των 200 χρόνων από την Επανάσταση του 1821. Μιλώντας ιδιαίτερα για την επέτειο των 200 χρόνων, μπορούμε να πούμε ότι καθορίζεται και από την έξαρση της μόνιμης εθνικής απειλής: την επεκτατικότητα της Τουρκίας, που για την αντιμετώπισή της χρειάζεται όχι μόνο στρατιωτική, αλλά και παλλαϊκή ετοιμότητα.

Η Επανάσταση του 1821 γίνεται το δημιουργικό ιστορικό υπόστρωμα τροχισμού των εθνικών μας αντανακλαστικών. Και υπ’ αυτήν την έννοια το ζήτημα δεν εξαντλείται στις ενέργειες μιας κρατικο-ιδιωτικής επετειακής επιχείρησης, που ακούει στο όνομα "Επιτροπή Ελλάδα 2021". Η Επιτροπή αυτή, με ανούσιο τίτλο αφού δεν αναφέρεται ούτε σε επέτειο και ούτε στο 1821, θα διαχειρισθεί, στο όνομα του ελληνικού λαού, τα 200 χρόνια από την επανάσταση.

Η συμμετοχή στην Επιτροπή προσώπων που έχουν εκφραστεί, μέσα από βιβλία, άρθρα και τηλεοπτικές σειρές (!), για πρόσωπα και γεγονότα της Ελληνικής Επανάστασης, με αμφιλεγόμενες πολιτικοϊδεολογικές στοχεύσεις, όπως είναι η υπέρβαση της εθνικής συνείδησης για χάρη μιας "ευρωπαϊκής" και ο κατευνασμός της τουρκικής επεκτατικότητας, δημιουργούν βάσιμες ανησυχίες για το αν οι εκδηλώσεις για το 1821 θα συναρτηθούν με το εθνικό ζήτημα, που είναι η κατανόηση και η αντιμετώπιση του "τουρκικού προβλήματος".

Υπ’ αυτήν την έννοια κινδυνεύει να μαγαριστεί το βασικότερο ιστορικό υπόστρωμα απ’ όπου αντλεί ο ελληνικός εθνι(κι)σμός-πατριωτισμός τις εμπνεύσεις και τα παραδείγματά του. Έτσι, μπορεί να δούμε ανάλογες αποκαθηλωτικές προσεγγίσεις, σαν αυτές της σειράς "1821", του ΣΚΑΙ (2011) για τον Κολοκοτρώνη, τον αντιπροσωπευτικότερο ήρωα της Επανάστασης, επειδή δεν ικανοποιούσε ο συμβολισμός του, σε μια περίοδο που ο ελληνικός λαός αμφισβητούσε τον μονόδρομο των μνημονίων και άρα έπρεπε να αναθερμανθεί η δυτικοφροσύνη του.

Υποβάθμιση του ελληνικού διαφωτισμού

Μέσα από την υπερπροβολή προσωπικών παραμέτρων της ζωής του και παρουσιαζόμενος ως «ιδιοτελής», μαγαριζόταν η ηρωική του εικόνα, ενώ αναβαθμιζόταν η εικόνα του δυτικίζοντα Μαυροκορδάτου, παρουσιαζόμενος ως «ανιδιοτελής». Μπορεί ακόμη να δούμε μέλη της Επιτροπής να υποβαθμίζουν τον ελληνοβαλκανικό διαφωτισμό, είτε ως ασήμαντη υποσημείωση στο δυτικοευρωπαϊκό διαφωτισμό, είτε ως «ρωγμή στη συνέχεια» του Ελληνισμού και ότι ορθώς το ελληνικό κράτος, ως έκφραση του δυτικοευρωπαϊκού διαφωτισμού, απώθησε ως άχρηστα τα κείμενα και το "ήθος" του.

Να υπονοηθεί, κατά συνέπεια και η Επανάσταση του 1821, σαν ρωγμή στη συνέχεια του Ελληνισμού, επειδή αυτή θεωρείται μέρος του ελληνοβαλκανικού διαφωτισμού. Το ότι όμως ο ντόπιος διαφωτισμός αχρηστεύτηκε, δεν οφείλεται στην ασυνέχεια, αλλά στη συνέχειά του, στο νήμα του Ελληνισμού. Οφείλεται στο αποικιοκρατικό πρόγραμμα των Βαυαρών-δυτικών που πρόκρινε μια νέα εθνική ταυτότητα, ομογενοποιημένη γύρω από το νόημα και τη γεωγραφία της Αθήνας και όχι γύρω από τη βυζαντινή, κωνσταντινουπολιτικο-κεντρική και πλουραλιστική ταυτότητα και γεωγραφία του επαναστατικού Ελληνισμού.

Διαδικτυακή συζήτηση στον Ιανό: «Φιλική Εταιρεία, ήταν ώριμη η επανάσταση;» (βίντεο)

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΗ 200 ΕΤΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1821

Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΡΑΜΠΕΛΙΑΣ ΣΥΝΟΜΙΛΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ ΧΟΛΕΒΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΜΕΛΕΤΗ ΜΕΛΕΤΟΠΟΥΛΟ

Η Αλυσίδα Πολιτισμού IANOS και ο Γιώργος Καραμπελιάς με αφορμή την συμπλήρωση 200 ετών από την επανάσταση του 1821 θα πραγματοποιήσουν σειρά εκδηλώσεων για να τιμήσουν την έναρξη του Αγώνα.

Η πρώτη εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 16 Δεκεμβρίου στις 19:00 με θέμα: «Φιλική Εταιρεία, ήταν ώριμη η επανάσταση;».

Ο Γ. Καραμπελιάς θα συνομιλήσει με τον πολιτικό επιστήμονα και συγγραφέα Κωνσταντίνο Χολέβα και τον συγγραφέα και διδάκτορα Οικονομικών και Κοινωνικών Επιστημών, Μελέτη Μελετόπουλο.

Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί διαδικτυακά στο κανάλι Youtube και τη σελίδα Facebook του ΙΑΝΟΥ.

Γιώργος Κοντογιώργης, Από την Ελληνική Επανάσταση στον 21ο αιώνα (ΗΧΗΤΙΚΟ)

Ο Γιώργος Κοντογιώργης, Ομότιμος Καθηγητής και πρώην Πρύτανης του Παντείου Πανεπιστημίου, εισηγητής της Κοσμοσυστημικής Γνωσιολογίας, σε μια συνέντευξη που θα ανοίξει κύκλο συζητήσεων, θα προκαλέσει και θα προβληματίσει .
• Μία συναρπαστική στροφή στην Ιστορία Κλίμακας, για την πορεία του Ελληνισμού μέχρι σήμερα. . Από τον Οικουμενικό Ελληνισμό στο Νεοελληνικό Κράτος. Ποιος απολογισμός για τα 200 χρόνια από την ελληνική επανάσταση;
• Πώς θα ιστορήσουμε τον Ελληνικό κόσμο από την επανάσταση μέχρι σήμερα; Με βάση τα πεπραγμένα του κράτους ή με βάση τα πεπραγμένα του έθνους;

Η εκποίηση ως «παλιγγενεσία»

Christos Yiannaras | 02 Nov 2020

Ετοιμαζόμαστε να γιορτάσουμε (το κράτος εντέλλεται) τα διακόσια χρόνια από την Επανάσταση του 1821: Τη λαϊκή εξέγερση που ελευθέρωσε από την τουρκική τυραννία ένα ελάχιστο κομμάτι ελληνικής γης και ένα επίσης ολίγιστο ποσοστό πληθυσμού. Τι άραγε θα γιορτάσουμε; Μια ιστορική επιτυχία ή ένα φιάσκο; Η εξέγερση ήταν (μάλλον καταγωγικά) παγιδευμένη σε σχιζοείδεια οπτικής και σκοπών: Η πλειονότητα των εξεγερμένων έβλεπε σαν στόχο «να ξαναπάρουμε την Πόλη και την Αγια-Σοφιά» – να αποκατασταθεί, έστω εν σμικρώ, ο «τρόπος» της πολυεθνικής και πολυφυλετικής, ελληνικής (στη γλώσσα και στους θεσμούς) αυτοκρατορίας.

Μια μειονότητα των εξεγερμένων ήταν σαφώς επηρεασμένη ή και ενθουσιασμένη με τη νεογέννητη τότε στη Δύση ιδέα του «εθνικού κράτους»: Δεν είναι ο «πολιτισμός» (γλώσσα, παραδόσεις, Τέχνη, «νόημα» της ύπαρξης και του βίου) που γεννάει τη συνοχή της συνύπαρξης σε ενιαίο κράτος. Αλλά είναι η νομική σύμβαση (Σύνταγμα) που εξασφαλίζει, με χρηστική λογική, την οργανωμένη συμβίωση.

Εγινε σύντομα φανερό ότι οι αρχές και εξουσίες στην Ευρώπη απέρριπταν, με μαχητικό πείσμα, κάθε ενδεχόμενο να απελευθερωθεί έστω και μικρό τμήμα του ελληνικού χώρου. Οπως τίμια ομολογεί ο Γάλλος μεσαιωνολόγος Jacques Le Goff, ο μεγάλος και μισητός αντίπαλος της ευρωπαϊκής Δύσης δεν ήταν ποτέ οι Τούρκοι, ήταν οι Ελληνες, το «Βυζάντιο», η «Πόλη». Ανακουφίστηκαν, όταν «εάλω η Πόλις» και στα τετρακόσια χρόνια στυγνής δουλείας των Ελλήνων μπόρεσαν να σφετεριστούν και να μονοπωλήσουν την αρχαιοελληνική κληρονομιά, ονομάζοντας τον στρεβλωτικό σφετερισμό «Αναγέννηση».

Η εξέγερση του 1821 παγιδεύτηκε σε δυο διαφορετικές εκδοχές του στόχου της: Η πλειονότητα των εξεγερμένων θεωρούσε αυτονόητο ότι απελευθέρωση από τους Τούρκους σήμαινε «να πάρουμε την πόλη και την Αγια-Σοφιά» – να αποκατασταθεί, έστω «εν σμικρώ», ο τρόπος της πολυεθνικής και πολυφυλετικής, ελληνικής (στη γλώσσα και στους θεσμούς) αυτοκρατορίας.

Το 1821 και εμείς | Της Μαρίας Ευθυμίου

Της Μαρίας Ευθυμίου*

Οι απαντήσεις του κοινού στα ερωτήματα σχετικά με το 1821 αποδεικνύουν το γεγονός ότι οι γνώσεις μας για την Επανάσταση περιορίζονται στα όσα λίγα μαθαίνουμε στο σχολείο και όσα ακούμε από τους επετειακούς λόγους σε σχέση με το γεγονός αυτό. Δεν είναι, φυσικά, αυτό παράξενο. Θα έλεγε κανείς ότι είναι μάλλον αναμενόμενο – το δείχνουν εξ άλλου και οι απαντήσεις περί αυτού σε ειδικό σκέλος των ερωτήσεων, με τους ερωτωμένους να επιθυμούν μεγαλύτερη ενημέρωση και αναστοχασμό για το σημαντικό αυτό θέμα.

Οι αντιλήψεις μας για το 1821, τους πρωταγωνιστές και τα διακυβεύματά τους, εδράζονται στα ερμηνευτικά σχήματα που άνθισαν στην Ελλάδα του πρώτου μισού του 20ού αι. Στην περίοδο αυτή, κυριάρχησαν μη επιστημονικές προσεγγίσεις σε σχέση με το εναρκτήριο αυτό γεγονός της σύγχρονης Ιστορίας μας: η οπτική της Εκκλησίας η οποία στόχευε στην καταγραφή αποφασιστικού ρόλου των ιερωμένων στα πράγματα, και η οπτική της αναδυόμενης κομμουνιστικής διανόησης του Μεσοπολέμου. Στο μανιχαϊστικό ερμηνευτικό σχήμα της διανόησης αυτής καλοί υπήρξαν οι αρματολοί και οι κλέφτες (οι «στρατιωτικοί» δηλαδή του Αγώνα) και κακοί οι προύχοντες, οι πολιτικοί και οι ξένοι.

Τούτο είναι, στην ουσία, το ερμηνευτικό σχήμα που έχει κυριαρχήσει μέχρι σήμερα, παρά τις σοβαρότατες ανατροπές που, στο μεταξύ, έχει φέρει η επιστημονική έρευνα. Έτσι δεν είναι να απορεί κανείς που οι θετικές γνώμες για Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, τον κατ’ εξοχήν στρατιωτικό του 1821, είναι συντριπτικά υπέρτερες σε σχέση με εκείνες για τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο, τον μεγαλύτερο πολιτικό του Αγώνα. Ούτε το ότι η Εκκλησία, οι αρματολοί και οι κλέφτες αντιμετωπίζονται με τόσο θετικό τρόπο, αντίθετα από εκείνον που αντιμετωπίζονται οι πρωτοπόροι της Επανάστασης έμποροι και προεστοί. Στο πλαίσιο αυτό, παρότι εκείνη υπήρξε η καιριότερη δύναμη πίσω από τη διπλωματική νίκη των Ελλήνων και τη δημιουργία ανεξάρτητου ελληνικού κράτους το 1830, θα ήταν παράξενο να είχε θεωρηθεί από τους ερωτωμένους η φιλελεύθερη
προτεσταντική Αγγλία ως η χώρα που είχε την πιο θετική συμβολή στη νικηφόρα έκβαση του Αγώνα. Αντίθετα, η ομόδοξη απολυταρχική Ρωσία, η επί αιώνες πεφιλημένη των Ελλήνων, έχει στις απαντήσεις το κύριο βάρος.

Στην απλουστευτική μανιχαϊστική αντιμετώπιση που έχει επί μακρόν κυριαρχήσει, το μεγάλο γεγονός της σύγκλησης τριών αντιπροσωπευτικών Εθνοσυνελεύσεων, κατά τη διάρκεια του Αγώνα, είναι δευτερεύον μια και, σε αυτές, κυριαρχούσαν οι «κακοί» πολιτικοί. Εξ αυτού, το ακρογωνιαίο αυτό επαναστατικό γεγονός του 1821 δεν τονίζεται και δεν διδάσκεται επαρκώς, με αποτέλεσμα ελάχιστοι από εμάς να το γνωρίζουν – όπως φαίνεται και από τις δοθείσες, στην αντίστοιχη ερώτηση, απαντήσεις. Και τούτο είναι βαρύ γιατί, μελετώντας το, πολλά θα είχαμε να μάθουμε ως πολίτες σήμερα.

[PDF] Κατεβάστε την ανάλυση της Μαρίας Ευθυμίου

---

Η κα Μαρία Ευθυμίου είναι Καθηγήτρια Ιστορίας του Νέου Ελληνισµού (από τον 13ο αι. έως την Ελληνική Επανάσταση) στο Τμήμα Ιστορίας & Αρχαιολογίας του Εθνικού & Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.

Το κείμενο φιλοξενείται και είναι μέρος της ανάλυσης της δημοσκόπησης του ΚΕΦίΜ “Πώς βλέπουν οι Έλληνες την Επανάσταση του 1821”; που δημοσιεύτηκε και παρουσιάστηκε στις 8 Ιουλίου 2020. Βρείτε ολόκληρη την ανάλυση εδώ. Δείτε την έκθεση αποτελεσμάτων της πανελλαδικής δημοσκόπησης.

Με αφορμή την επίσκεψη της Γ. Αγγελοπούλου στο Βελεστίνο

Η Γ. Αγγελοπούλου με τον δήμαρχο Βελεστίνου. Πηγή

του Κ. Α. Μοράρου

Πριν μερικές ημέρες πραγματοποιήθηκε επίσκεψη της προέδρου και μελών της Επιτροπής εορτασμού των 200 ετών από την Επανάσταση το 1821, στην γενέτειρα του Ρήγα Φεραίου το Βελεστίνο Μαγνησίας.

Σημειολογικά πολύ σημαντική η επίσκεψη αυτή, όμως λειψή. Οι σύμβουλοι της προέδρου, τα μέλη της Επιτροπής και γενικά αυτοί που αποφάσισαν αυτή την επίσκεψη, άφησαν το Πήλιο απ’ έξω! Το Πήλιο είναι συνυφασμένο με την  Επανάσταση του 1821. Στους αναγνώστες είναι γνωστά τα γεγονότα και οι τόποι που πρωταγωνίστησαν. Οι Μηλιές, η Ζαγορά, το Τρίκερι και όλο το Πήλιο, που πολλά χωριά του λεηλατήθηκαν και πυρπολήθηκαν, τόποι καθοριστικοί στην Επανάσταση στην Θετταλομαγνησία. Οι άνθρωποι, όπως ο Άνθιμος Γαζής, ο  Χριστόφορος Περραιβός, ο Γρηγόριος Κωνσταντάς, ο Γιάννης Δήμου, ο Δανιήλ Φιλιππίδης και όλη η οικογένεια, οι Μπασδέκηδες, Καρατάσος κλπ κλπ. Ευχή σε επόμενη φάση να αποκατασταθεί η αβλεψία. Δεν χάνει το Πήλιο από την απόκρυψή του, η αλήθεια χάνει, η Ιστορία και οι επόμενες γενιές.

Βέβαια η εν λόγω Επιτροπή, που καλόν λόγο δεν έχει κατορθώσει να αποσπάσει από κανέναν, πλήν της εξουσίας, του Συστήματος και του καταστημένου που την εγκαθίδρυσε, θα μας απασχολήσει στο επόμενο διάστημα, από την συγκρότησή της, από τις ενέργειές της, από αυτά που δεν έκανε και  θα κάνει…

Στο Βελεστίνο λοιπόν ο Δήμαρχος Ρήγα Φεραίου, σύμφωνα με τα δημοσιεύματα, με αφορμή της επετείου των 200 ετών από την Επανάσταση του 1821, πρότεινε την υλοποίηση δυό σχεδίων. Το «πρώτο που στοχεύει ο Δήμος, είναι η υλοποίηση ενός προγράμματος ενεργειακής αυτονομίας του δήμου Ρήγα Φεραίου, όπου σε μία έκταση 14 στρεμμάτων θα στηθεί και θα παράγεται ενέργεια από ανανεώσιμες πηγές, αφού σχεδιάζεται να κατασκευαστεί ένα μεγάλο φωτοβολταϊκό πάρκο». Σημαντικός ακούγετε αυτός ο στόχος, αλλά δεν έχει απολύτως καμία σχέση με την επέτειο των 200 ετών από την Επανάσταση του 1821! Μην μπερδεύουμε τα θέματα, προσοχή!

«Ο δεύτερος στόχος-σχέδιο που ανακοίνωσε ο δήμαρχος είναι η δημιουργία ιστορικού κέντρου τεκμηρίωσης με το όνομα Ρήγας Βελεστινλής». Ώπα, σιγά! Υπάρχει ο «Εκθεσιακός Χώρος «Ρήγας Βελεστινλής», που φιλοξενεί την Χάρτα του Ρήγα και στην χρηματοδότησή του προέβλεπε και Κέντρο Τεκμηρίωσης. Να δημιουργηθεί ένα ακόμα κτήριο, που δεν θα λειτουργεί; Το όνειρό του Δημάρχου, που τα αναφέρει χρόνια τώρα δεξιά και αριστερά, είναι να φτιάξει «το Σπίτι του Ρήγα» στον ομώνυμο χώρο, που σύμφωνα με το πρόγραμμα επισκέφτηκαν οι φιλοξενούμενοί του την περασμένη Δευτέρα, γιατί έχει εγκαταλειφθεί;

Εδώ πρέπει να μπεί και μια άλλη και πολύ σημαντική παράμετρος. Από το 1987 έχει δημιουργηθεί η  Επιστημονική Εταιρεία Μελέτης Φερών-Βελεστίνου-Ρήγα, με σκοπό τη μελέτη, προβολή της ζωής και του έργου του Ρήγα Βελεστινλή καθώς και της γενέτειράς του,  του Βελεστίνου και των αρχαίων Φερών. Από την Εταιρεία έχουν διοργανωθεί μέχρι σήμερα, εάν δεν λαθεύω, επτά Διεθνή Συνέδρια με 250+ ανακοινώσεις για τις Φερές, το Βελεστίνο και τον Ρήγα, έχουν εκδοθεί όλα τα έργα του Ρήγα και έργα σε διάφορες γλώσσες, επίσης δεκάδες αυτόνομες ολοκληρωμένες μελέτες και άλλα πολλά. Να σημειωθεί ότι και το  Ελληνικό Κοινοβούλιο, έχει εκδώσει τα άπαντα του Ρήγα, με την συνεργασία της εν λόγω Επιστημονικής Εταιρείας. Ο σεμνός Δημήτρης Καραμπερόπουλος, πρόεδρος της Εταιρείας, αυτές τις ημέρες έγραψε άρθρο με τίτλο «Γιατί τιμούμε τον μαρτυρικό θάνατο του Ρήγα Βελεστινλή (24 Ιουνίου 1798)», χωρίς να κάνει καμία αναφορά για την στάση του Δήμου Ρήγα Φεραίου να μην καλέσει την Εταιρεία στην Επίσκεψη της Επιτροπής για την επέτειο των 200 ετών από την Επανάσταση του 1821.  Μια Επιτροπή που μετάτρεψε τον τίτλο σε «ΕΛΛΑΔΑ 2021» και πουθενά δεν αναφέρετε το 1821!

Με την ευκαιρία αυτής της επίσκεψης και της τιμής στον Ρήγα Βελεστινλή είναι αφορμή να ενσκήψουμε στο πνεύμα του.

Ο ήρωας της επανάστασης του 1821 που πέθανε πάμφτωχος

Υπήρξαν πολλοί επαναστάτες που μετά το τέλος της Επανάστασης του 21 διώχθηκαν, απομονώθηκαν, φυλακίστηκαν με διάφορες ψευδείς κατηγορίες και κάποιοι από αυτούς εκτελέστηκαν.

Παράδειγμα ανιδιοτελούς  προσφοράς και θυσίας για την πατρίδα ήταν ο οπλαρχηγός και στρατηγός Νικήτας Σταματελόπουλος ή Νικητηράς ο Τουρκοφάγος (1782 -1849) από τη Νέδουσα (Μεγάλη Αναστάσοβα) του Ταΰγετου.

Έζησε όλη τη ζωή του υπηρετώντας την υπέρτατη αξία της θυσίας για την πατρίδα και την λευτεριά.

Αναφέρει ο ίδιος: «Η μοίρα μου το θέλησε να γίνω καπετάνιος, μα δε θα ήτανε σωστό να κάνω πραμάτεια το καπετανλίκι μου για να καζαντίσω!!!»

Ακόμη και το πολύτιμο σπαθί που του προσφέρθηκε ως επάθλου μετά την κατάληψη της “Τριπολιτσάς”, το δώρισε για ενίσχυση των Δημοσίων Εσόδων.

Λίγα χρόνια πριν από το θάνατό του, φυλακίστηκε στην Αίγινα προληπτικά με τη χαλκευμένη κατηγορία-εικασία του Ρωσόφιλου που ίσως να έφερνε Ρώσο Πρίγκιπα να αντικαταστήσει το βασιλιά Όθωνα.

Ξεχασμένος, ένας πολύτεκνος ήρωας, τυφλός και πάμφτωχος αποφυλακίστηκε για να καταλήξει στον Πειραιά επαίτης στο δρόμο.

Το ελληνικό κράτος του έδωσε άδεια επαίτη (!) μόνο για κάθε Παρασκευή – κι όχι Κυριακή που είχε περισσότερο πλήρωμα στην εκκλησία – μπροστά στον Ιερό Ναό της Ευαγγελίστριας. Ο τότε πρέσβης της Μεγάλης Βρετανίας στην Αθήνα, όταν πληροφορήθηκε την τραγική κατάσταση στην οποία βρισκόταν ο Στρατηγός, κατέβηκε στον Πειραιά.

Μήπως ο Κολοκοτρώνης και ο Κασομούλης είχαν διαβάσει Παπαρρηγόπουλο;

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Βλέπω ότι κάποιοι ενοχλούνται από τον Κωνσταντίνο Παπαρρηγόπουλο (1815-1891). Ο εθνικός μας ιστορικός κατηγορείται ότι αποκατέστησε το Βυζάντιο και «ενέπλεξε την Ιστορία στα γρανάζια της εθνικής ιδεολογίας». Κι όμως, όποιος διαβάσει τα κείμενα των ανθρώπων που προετοίμασαν το 1821 και αυτών που πρωταγωνίστησαν στην Ελληνική Επανάσταση, θα διαπιστώσει ότι το Βυζάντιο/Ρωμανία ήταν καταγεγραμμένο στην εθνική μνήμη όλων των Ελλήνων, λαϊκών και κληρικών, αγραμμάτων και λογίων, από το 1453 μέχρι και το 1821, αλλά και αργότερα.

Οι γιαγιάδες και οι μανάδες που εμψύχωναν τα ελληνόπουλα στη διάρκεια της Τουρκοκρατίας με τον θρύλο του Μαρμαρωμένου Βασιλιά είχαν επηρεασθεί από τον Κ. Παπαρρηγόπουλο; Χρονικώς αδύνατον! Απλώς εξέφραζαν τους μύχιους πόθους ενός λαού.

Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, όταν είπε στον Άγγλο Πλοίαρχο Χάμιλτον ότι δεν δέχεται να συνθηκολογήσει με τους Τούρκους, διότι «ο βασιλέας μας συνθήκη δεν έκαμε», μιλούσε ως συνεχιστής των αγώνων του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου. Είχε διαβάσει Παπαρρηγόπουλο; Όχι βέβαια. Αλλά έλεγε αυτό που υπήρχε μέσα στην καρδιά των αγωνιζομένων. Πίστευαν στη Μεγάλη Ιδέα, πίστευαν ότι είναι συνεχιστές του Βυζαντίου.

Διαδικτυακή εκδήλωση: 200 χρόνια από την Επανάσταση του 1821 (βίντεο)

Το Άρδην και το livemedia διοργάνωσαν διαδικτυακή εκδήλωση με θέμα:

«200 χρόνια από την Επανάσταση του 1821

Συκοφάντηση της Επανάστασης ή επανεκκίνηση του ελληνισμού»

Μίλησαν οι:

Γιώργος Καραμπελιάς, συγγραφέας – επικεφαλής Άρδην

Άγγελος Συρίγος, βουλευτής – αν. καθηγητής διεθνούς δικαίου και εξωτερικής πολιτικής

Στάθης Σταυρόπουλος, σκιτσογράφος – δημοσιογράφος

Συντονίζει ο δημοσιογράφος Λάμπρος Καλαρρύτης (Παραπολιτικά FM)

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ο Ρόντρικ Μπήτον και τα 200 χρόνια από το 1821

Από την πρόσφατη συνέντευξη που έδωσε ο Κυριάκος Μητσοτάκης στην Μάρα Ζαχαρέα, κυκλοφόρησε ένα πλάνο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης όπου στο γραφείο του πρωθυπουργού φαίνεται το βιβλίο του Ρόντρικ Μπήτον, Ελλάδα η βιογραφία ενός έθνους στην αγγλική του έκδοση:

Το βιβλίο μπορεί να ξέμεινε τυχαία, ή να τοποθετήθηκε σκοπίμως από τον ίδιο τον πρωθυπουργό ή το επιτελείο του. Μικρή σημασία έχει. Εκείνο που η φωτογραφία δείχνει ούτως ή άλλως, είναι το ιδεολογικό κλίμα που αυτήν την στιγμή επικρατεί στο Μέγαρο Μαξίμου, περί των εορτασμών του 2021, και μέσω αυτών για το ίδιο το ελληνικό έθνος και την ιστορία του.

Ο Beaton ήταν επί 30 χρόνια κάτοχος της έδρας των Ελληνικών Σπουδών («Κοραή») στο πανεπιστήμιο King’s Collegeτου Λονδίνου. Συμμετέχει στην Επιτροπή 2021, μαζί με τον Ρήτσαρντ Κλόγκ και τον Μαρκ Μαζάουερ αντιπροσωπεύουν μια βρετανική προσέγγιση στον σύγχρονο ελληνισμό, ‘μετα-αποικιακή’ θα μπορούσε να την χαρακτηρίσει κανείς, όχι για την θεωρία της, σίγουρα όμως για τις αποδομητικές της προθέσεις. 

Τα Χριστούγεννα του 2019, ο Μπήτον, παραχώρησε μια συνέντευξη στην Ιωάννα Κλεφτογιάννη, για λογαριασμό της ιστοσελίδας lifo.gr. Εκεί υποστηρίζει ότι η αντίληψη της οθωμανικής κυριαρχίας ως ‘σκλαβιάς’ είναι περισσότερο μια ιδεολογική κατασκευή των φιλελλήνων περιηγητών, παρά ένα αίσθημα που χαρακτήριζε την συνείδηση του υπόδουλου ελληνισμού:    

« — Ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε το ελληνικό έθνος οι ίδιοι οι Έλληνες έχει επηρεαστεί περισσότερο από τα 400 χρόνια της Τουρκοκρατίας ή από τον εξωραϊσμένο τρόπο που μας έβλεπαν οι αρχαιολάτρες Ευρωπαίοι φιλέλληνες περιηγητές;

Και τα δύο. Και μου κάνει εντύπωση ότι, σε κείμενα ξένων περιηγητών, Άγγλων, όπως ο Βύρωνας, αλλά και Γάλλων του 18ου αιώνα, ενώ διαβάζεις ότι οι Έλληνες ζουν ως σκλάβοι των Τούρκων, είναι φανερό ότι οι συγγραφείς τους πάλευαν να κατανοήσουν πώς γίνεται ένας λαός να ζει σε εθελοντική σκλαβιά. Και ο όρος «σκλαβιά» ανήκει πιο πολύ στους περιηγητές και όχι στους ντόπιους. Γιατί ένας οξυδερκής άνθρωπος, όπως ήταν ο Βύρωνας, καταλάβαινε ότι ο μέσος Έλληνας, πολλοί Ρωμιοί τότε της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, δεν είχαν καθόλου την αντίληψη της σκλαβιάς. Οι ξένοι είναι που μεγάλωσαν με την έννοια της κλασικής και της αρχαίας Ελλάδας ως γενέτειρας της πολιτικής ελευθερίας όλου του κόσμου κι έτσι ξαφνιάζονται βλέποντας τους Έλληνες σε κατάσταση υποτέλειας. Κείμενα του ελληνικού Διαφωτισμού αναφέρονται με πολύ διαφορετικούς τρόπους στην οθωμανική κυριαρχία. Πολλές φορές, Έλληνες πολύ έξυπνοι και μορφωμένοι γράφουν με αρκετό σεβασμό για τον σουλτάνο, αποδίδοντάς του μάλιστα τον βυζαντινό τίτλο του «βασιλέως».

Καραϊσκάκης: «βωμολόχος» και «σεξιστής»!

Του Θύμιου Παπανικολάου

Σήμερα, όπως έχουμε υπογραμμίσει πολλές φορές, η παραχάραξη και επανεγγραφή της Ιστορίας αποτελεί στρατηγική επιλογή του διεθνούς κεφαλαίου, των μηχανισμών του και των ιδεολογικο-πολιτικών ιπποκόμων του.
Επίσης, από την πρώτη στιγμή είχαμε χαρακτηρίσει την Επιτροπή Αγγελοπούλου για το ΄21, «ομάδα κρούσης» των αποδομητών της ιστορίας μας και της προσαρμογής της στις μυθολογίες της Παγκοσμιοποίησης.Οι δόλιες επιδιώξεις της Επιτροπής Αγγελοπούλου
(επιδιώξεις παραχάραξης και αλλοίωσης του ΄21, σύμφωνα με την οπτική της διεθνούς μαφίας του χρήματος), εκδηλώθηκαν από την πρώτη στιγμή με:

α). Το σήμα των 200 χρόνων: Μια γελοιογραφία του ΄21! Ένα άχρωμο, άγευστο και «ανέραστο» κατασκεύασμα, «σκοτεινό», αποστειρωμένο από κάθε αγωνιστικό Πάθος, αφυδατωμένο από κάθε ιστορικό συμβολισμό και χυμό του ΄21…

β). Την «εξαφάνιση» της Μπουμπουλίνας!!!

γ). Την εμφάνιση των δικτατόρων στο πάνθεον των προσώπων που διακυβέρνησαν την χώρα

δ). (προσφάτως) Τον εύκολο χαρακτηρισμό του Καποδίστρια ως «δικτάτορα» (ταχυδακτυλουργικό τέχνασμα που «εξαφανίζει» τις συνθήκες της εποχής, υπεραπλουστεύει ισοπεδωτικά την πραγματικότητα και κρίνει το ΤΟΤΕ με τα σημερινά στερεότυπα περί δικτατόρων).

Σήμερα η Επιτροπή Αγγελοπούλου στοχοποιεί τον Καραϊσκάκη, αντλώντας τα «όπλα» της από τα σύγχρονα «φεμινιστικά» ιδεολογήματα της Παγκοσμιοποίησης: Τον παρουσιάζει «μισογύνη» και «βωμολόχο» εναντίον του γυναικείου φύλου!!!

Φυσικά μετά την αντίδραση που προκλήθηκε η ανάρτηση στην ιστοσελίδα της Επιτροπής εξαφανίστηκε…

Εδώ, οι νερόβραστοι, αλλά και υπόδουλοι «στοχαστές» της ψεύτικης και υποκριτικής «ευγένειας» του «πολιτισμού» της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, ΔΕΝ κρίνουν μόνο ένα ήρωα Επαναστάτη του ΄21 με τα μάτια ενός νωθρού εμπόρου των «καλών τρόπων» και του «αντισεξισμού», αλλά και με τα ΣΥΓΧΡΟΝΑ κριτήρια της πολυπολιτισμικής, φεμινιστικής και εθνομηδενιστικής ΥΣΤΕΡΙΑΣ…
Το να κρίνεις την εποχή της Επανάστασης του 1821 με τα σημερινά κριτήρια που έχει επιβάλει η κυρίαρχη ιδεολογία του νεοφιλελευθερισμού είναι ένα δόλιο και πολιτικά ιδιοτελές ταχυδακτυλουργικό τέχνασμα.

Το να κρίνεις, με σημερινά κριτήρια (της ειρηνόφιλης και καλοζωισμένης υποκρισίας της Δύσης), συμπεριφορές αγωνιστών και επαναστατών που διαμορφώθηκαν μέσα στη φτώχεια, στη σκλαβιά, την ταπείνωση και τον εξευτελισμό από τους Τούρκους αφεντάδες, που διαμορφώθηκαν μέσα σε συνθήκες ζωής και θανάτου, δεν είσαι απλώς ταχυδακτυλουργός απατεώνας, αλλά ελεεινός συκοφάντης: Εκτελεστικό όργανο των μαφιόζων του χρήματος και της πολιτικής, των μαφιόζων του αυθάδους εθνομηδενισμού…