Το κείμενο που ακολουθεί αποτελεί ένα ευρύ απόσπασμα της ανάλυσης του Ζακ Νικονόφ, Προέδρου του Γαλλικού κόμματος της αποπαγκοσμιοποίησησης (Parti de la démondialisation - Pardem) για το κίνημα των Κίτρινων Γιλέκων, σε μετάφραση του Γιώργου Μάλφα.
Tου Jacques Nikonoff, Προέδρου του γαλλικού κόμματος Pardem.
17 Νοεμβρίου 2018. Εκατοντάδες χιλιάδες συμμετέχοντες και πάνω από 2000 σημεία συγκέντρωσης.
Η νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση εδράζεται σε τέσσερις στυλοβάτες: α) τον ιδεολογικό πόλεμο που διεξάγουν τα μεγάλα ΜΜΕ προκειμένου να υπερασπίσουν τα συμφέροντα των κυρίαρχων τάξεων, β) την απελευθέρωση του διεθνούς εμπορίου και της αγοράς εργασίας με την αποχαλίνωση των ελευθέρων συναλλαγών και την εσκεμμένη οργάνωση μιας μόνιμης μαζικής ανεργίας, γ) τη χρηματοοικονομική απελευθέρωση για την εγκαθίδρυση της δικτατορίας των χρηματαγορών, και δ) τέλος, κερασάκι στην τούρτα, τη διακυβέρνηση μέσω διεθνών συνθηκών, κυρίως ευρωπαϊκών, η οποία εξοντώνει τη δημοκρατία μέσα στα κράτη, δηλαδή την ελεύθερη επιλογή των πολιτών.
Η νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση εδράζεται σε τέσσερις στυλοβάτες: α) τον ιδεολογικό πόλεμο που διεξάγουν τα μεγάλα ΜΜΕ προκειμένου να υπερασπίσουν τα συμφέροντα των κυρίαρχων τάξεων, β) την απελευθέρωση του διεθνούς εμπορίου και της αγοράς εργασίας με την αποχαλίνωση των ελευθέρων συναλλαγών και την εσκεμμένη οργάνωση μιας μόνιμης μαζικής ανεργίας, γ) τη χρηματοοικονομική απελευθέρωση για την εγκαθίδρυση της δικτατορίας των χρηματαγορών, και δ) τέλος, κερασάκι στην τούρτα, τη διακυβέρνηση μέσω διεθνών συνθηκών, κυρίως ευρωπαϊκών, η οποία εξοντώνει τη δημοκρατία μέσα στα κράτη, δηλαδή την ελεύθερη επιλογή των πολιτών.
Η επιτυχία των Κίτρινων Γιλέκων δεν ήταν δεδομένη εκ των προτέρων, αφού η «Μακρόνια» εξουσία, τα μεγάλα ΜΜΕ, η κυρίως αριστερά, οργανωτική, συνδικαλιστική και πολιτική, είχαν συνασπισθεί για να προσπαθήσουν ώστε να ναυαγήσει η πρωτοβουλία. Παράλληλα η δεξιά και η άκρα δεξιά επιχείρησαν χονδροειδώς να την καπελώσουν.
Παρά τις ενορχηστρωμένες προσπάθειες ελέγχου εκ μέρους της δεξιάς, της ακροδεξιάς και της ντε φάκτο συμμαχίας ανάμεσα στα μεγάλα ΜΜΕ και την Αριστερά για τον τορπιλισμό της κινητοποίησης, αυτή σημείωσε μεγάλη επιτυχία.
Η Αριστερά, οργανωτική, συνδικαλιστική και πολιτική, ταλαντεύθηκε ανάμεσα στη σιωπή και τη κατασυκοφάντηση των Κίτρινων Γιλέκων. Η κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα που εκφράζει το κίνημα των κίτρινων γιλέκων, παραμένει ακατανόητο για τις κύριες συνδικαλιστικές και πολιτικές δυνάμεις, από τις οποίες οριστικά πλέον δεν μπορεί κανείς να περιμένει τίποτε εκτός από το χειρότερο.
Αποτυχία της απόπειρας ελέγχου εκ μέρους της δεξιάς και της ακροδεξιάς.
Με τον κ. Μακρόν επικεφαλής, το καθεστώς πολλαπλασίασε τις αναφορές στο μεσοπόλεμο, περίοδο ανόδου του φασισμού και του εθνικοσοσιαλισμού. Αποσκοπώντας να δημιουργήσει κλίμα φόβου, να διασπάσει και να δυσφημίσει το κίνημα παριστάνοντάς το ως εξτρεμιστικό. Τα μεγάλα ΜΜΕ πήραν αμέσως την πάσα, ακολουθούμενα από την κυρίως Αριστερά, η οποία όλο και περισσότερο επιβεβαιώνεται ως υπερασπιστής του συστήματος. Ακούγοντάς τους θα νόμιζε κανείς ότι βρισκόμαστε στο χείλος του γκρεμού, ότι ο εκφασισμός της κοινωνίας κατακλύζει τα πάντα και εκφράζεται δήθεν από τα Κίτρινα Γιλέκα.
Η Αριστερά, οργανωτική, συνδικαλιστική και πολιτική, ταλαντεύθηκε ανάμεσα στη σιωπή και τη κατασυκοφάντηση των Κίτρινων Γιλέκων. Η κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα που εκφράζει το κίνημα των κίτρινων γιλέκων, παραμένει ακατανόητο για τις κύριες συνδικαλιστικές και πολιτικές δυνάμεις, από τις οποίες οριστικά πλέον δεν μπορεί κανείς να περιμένει τίποτε εκτός από το χειρότερο.
Αποτυχία της απόπειρας ελέγχου εκ μέρους της δεξιάς και της ακροδεξιάς.
Με τον κ. Μακρόν επικεφαλής, το καθεστώς πολλαπλασίασε τις αναφορές στο μεσοπόλεμο, περίοδο ανόδου του φασισμού και του εθνικοσοσιαλισμού. Αποσκοπώντας να δημιουργήσει κλίμα φόβου, να διασπάσει και να δυσφημίσει το κίνημα παριστάνοντάς το ως εξτρεμιστικό. Τα μεγάλα ΜΜΕ πήραν αμέσως την πάσα, ακολουθούμενα από την κυρίως Αριστερά, η οποία όλο και περισσότερο επιβεβαιώνεται ως υπερασπιστής του συστήματος. Ακούγοντάς τους θα νόμιζε κανείς ότι βρισκόμαστε στο χείλος του γκρεμού, ότι ο εκφασισμός της κοινωνίας κατακλύζει τα πάντα και εκφράζεται δήθεν από τα Κίτρινα Γιλέκα.
Το ιδανικό για τη δεξιά και την ακροδεξιά θα ήταν να βρεθεί η ηγεσία τους στρογγυλοκαθισμένη ανάμεσα στα Κίτρινα Γιλέκα, στα μπλόκα, όπου θα μπορούσαν να παίρνουν το λόγο και να καταχειροκροτούνται από χιλιάδες διαδηλωτών. Το όνειρό τους ήταν επίσης να διαποτίσουν το κίνημα των Κίτρινων Γιλέκων με τα συνθήματα της δεξιάς και της ακροδεξιάς, π.χ. ενάντια στο φορολογικό σφυροκόπημα, στους μετανάστες, στους ανέργους και τους επωφελούμενους από τα δημόσια βοηθήματα, ενάντια στους δημοσίους υπαλλήλους… Όσοι βρέθηκαν στα οδοφράγματα μπορούν να μαρτυρήσουν ότι σλόγκαν και πανΌ με τέτοιες εμετικές ιδέες, ήταν σπανιότατα.
Έτσι, στις 17 Νοεμβρίου, δεν ακούσαμε ούτε έναν εκπρόσωπο του RN (Rassemblement National, Λεπέν) η των LR (Ρεπουμπικανών, Les Républicains) να εκφράζονται ενώπιον των Κίτρινων Γιλέκων, αν και τα Μέσα παραμόνευαν για δηλώσεις διαφόρων πολιτικών προσώπων μεταμφιεσμένων σε Κίτρινα Γιλέκα. Ούτε μια προκήρυξη του RN ή του LR δεν μοιράστηκε, ούτε ένα ακροδεξιό σλόγκαν (ρατσιστικό, ξενοφοβικό κλπ) δεν ακούστηκε (πλην μερικών περιπτώσεων, και πολύ σπάνιων, οι οποίες προβλήθηκαν κατά κόρον από τα μεγάλα ΜΜΕ και την Αριστερά).
Την ώρα που νέες διαδηλώσεις καλούνται για τις 24 Νοέμβρη, εκ των οποίων μία στο Παρίσι και οι άλλες σε κάθε νομό, η οργανωμένη, συνδικαλιστική και πολιτική αριστερά αρνείται ακόμα να καλέσει τους οπαδούς της να συμμετάσχουν χωρίς σημαίες ούτε πανό. Είναι αλήθεια ότι τα Κίτρινα Γιλέκα έχουν μόνο μία σημαία, τη σημαία του Βαλμί και της Αντίστασης, την εθνική σημαία, η οποία είναι μισητή από την επικρατούσα ομάδα της ευρωπαϊστικής και οικουμενιστικής αριστεράς .
Η Αριστερά ταλαντεύτηκε ανάμεσα στη σιωπή και στη συκοφάντηση των κίτρινων γιλέκων.