Στην κατηφόρα τη μεγάλη...

Απόστολος Αποστολόπουλος

Αν δεν έχουμε στοιχειώδη γνώση ποια συμφέροντα έχουν στην περιοχή μας και σε διεθνές επίπεδο οι Δυνάμεις που δεσμεύουν τη χώρα μας, θα ζούμε με Μύθους, θα βαλτώνουμε χωρίς διέξοδο. Το πιο σπουδαίο κατόρθωμα του ξένου παράγοντα και των εγχώριων συνεργατών του είναι ότι έχουν πείσει τον κόσμο πως η Ελλάδα είναι μια ασήμαντη κουκίδα στο Χάρτη και ότι για όλα τα δεινά φταίμε εμείς ενώ αυτοί παρουσιάζονται πάντα ως σωτήρες-εννοείται ότι δεν είμαστε, στρατηγικά, ο ομφαλός της Γης ούτε είμαστε ανεύθυνοι για την κρίση. 

Αλλά αυτά, (η χαμηλή αυτοεκτίμηση και η μίξη συναισθημάτων θαυμασμού/εχθρότητας, φόβου αλλά και υπερτίμησης/υποτίμησης του επικυρίαρχου) χαρακτηρίζουν χώρες και λαούς υποτελείς και απαιτούν ιδιαίτερη αναφορά γιατί θέτουν άμεσα το αίτημα της εθνικής ανεξαρτησίας. Εξυπακούεται ότι οι εσωτερικοί παράγοντες (όπως η πάλη των τάξεων) είναι καθοριστικοί αλλά επιδρούν στους χειρισμούς και όχι στη στρατηγική των επικυρίαρχων. Πχ όταν η Ελλάδα, με τη Γιάλτα, καταχωρήθηκε στο Δυτικό χώρο η εντολή (του Τσώρτσιλ) στον στρατηγό Σκόμπι ήταν να μας φερθεί σαν σε αποικία. Επίσης, στόχος των ΗΠΑ (και συνεργατών) στη Συρία ήταν και παραμένει η αποχώρηση του Άσαντ ενώ οι νίκες των φιλοκυβερνητικών/ρωσικών δυνάμεων, σημαντικές αλλά ανολοκλήρωτες, δεν επαρκούν ώστε να αλλάξουν οι αντίπαλοι τον στρατηγικό στόχο τους. Μόνο καθοριστικές, συντριπτικές ήττες υποχρεώνουν σε αναδίπλωση, όπως στο Βιετνάμ.

Ο ΒΑΛΤΟΣ

Του ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΥ*

Ένα ρίγος διατρέχει τις χώρες της Δύσης από την Ευρώπη ως τις ΗΠΑ, προοίμιο υψηλού πυρετού. Οι κοινωνίες δυσφορούν χωρίς, ωστόσο, να αμφισβητούν τους βασικούς θεσμούς λειτουργίας του Συστήματος.  Εναντιώνονται στις πολιτικές λιτότητας αλλά δεν αποσκοπούν σε λύσεις ανατροπής. Ενδεικτικά, ο κόσμος εμμένει, πλειοψηφικά, στην ΕΕ και στο ευρώ παρά τα όσα γίνονται και παρά την επίγνωση (ή τη διαίσθηση) ότι τα χειρότερα ακολουθούν. Επίσης οι πρόσφυγες/μετανάστες, θύματα του πολέμου της Δύσης εναντίον τους, αναζητούν καταφύγιο σωτηρίας στις χώρες των εχθρών τους και ουδείς επισημαίνει την αντίφαση… Η Επανάσταση δεν βρίσκεται στον ορίζοντα της συνείδησης του κόσμου ως μέθοδος ανατροπής, τουλάχιστον για την ώρα.

Η Παγκοσμιοποίηση, όπως τη διαμορφώνει η αμερικανική ηγεσία, συναντά μικρά ή μεγαλύτερα εμπόδια αλλά το αντίπαλο δέος, ο κόσμος και οι αντιδράσεις του, εμφανίζεται αμήχανο και ανίσχυρο, σε σχέση με τον αντίπαλο. Ικανότητα υπολογίσιμης αντίστασης σήμερα δεν έχουν οι κοινωνίες και οι Τάξεις και ούτε θα αποκτήσουν για όσο καιρό οι πληβείοι δεν διαθέτουν πειστικό όραμα, σχέδιο και στρατηγική για το αύριο. Αντίθετα, αντίσταση στον ιμπεριαλισμό της Παγκοσμιοποίησης υπό την αιγίδα των ΗΠΑ προβάλλουν τα Έθνη-Κράτη, η Ρωσία κατά κύριο λόγο καθώς και η Κίνα. Στο επίκεντρο δεν είναι η διαμάχη για το κοινωνικό καθεστώς αλλά η ίδια η ύπαρξη του κάθε Έθνους και του κάθε Κράτους, αυτή είναι η κύρια όψη των αντιθέσεων για να μιλήσουμε με όρους μαρξιστικούς. Την επιβεβαίωση προσφέρει η πραγματικότητα. Μπροστά στα μάτια μας διαλύονται Έθνη-Κράτη,Λιβύη, Ιράκ, Συρία, ενώ η Ρωσία αποτελεί σταθερό στόχο, με Τσάρο, υπαρκτό σοσιαλισμό, καπιταλισμό. Αγκάθι είναι η συνολική ισχύς της χώρας, όχι το κοινωνικό καθεστώς και η ιδεολογία της. Η φύση του κοινωνικού καθεστώτος ενυπάρχει αλλά δεν πρωταγωνιστεί στην πλανητικών διαστάσεων σύγκρουση. Παρά τις αποτυχίες, πχ τη μερική ήττα στη Συρία ή την Ουκρανία, οι ΗΠΑ είναι σε φάση επιθετική με έγχρωμες επαναστάσεις, εσχάτως στη Βραζιλία, με «αποκαλύψεις» περί αθέμιτου πλουτισμού και φοροδιαφυγής διασημοτήτων από δημοσιογραφικούς οργανισμούς χρηματοδοτούμενους από τον Σόρο, τον Ροκφέλερ και ομοίους.

Η Ελλάδα είναι υπόδειγμα καταβαράθρωσης του Κράτους χωρίς χρήση όπλων και εξουθένωσης του Έθνους με τη συμβολή των γηγενών, χρήσιμων ηλίθιων της Αριστεράς και ψευδοπατριωτισμού της κυρίαρχης ελίτ με τις ποικίλες κομματικές αμφιέσεις. Και οι δυο επικαλούνται το «ευρωπαϊκό όραμα», ένα φάντασμα του παρελθόντος, αν ποτέ υπήρξε έστω ως φάντασμα. Η ελίτ, ως κυβερνώσα επί δεκαετίες παράταξη, είχε και έχει απλώς στο μυαλό της την ΕΕ ως αγελάδα που μπορεί αενάως να τρέφει την ίδια και τη χώρα ως παράσιτο, άξιο προστασίας λόγω του μακρινού, πλην ένδοξου παρελθόντος. Τώρα γνωρίζει ότι αυτά τέλειωσαν αλλά δεν μπορεί να αποκοπεί από την ευρωπαϊκή φαντασίωση γιατί είναι δεμένη χειροπόδαρα με πλήθος εξαρτήσεων και σκανδάλων.

Πειράματα και πειραματόζωα

Υπάρχουν μόνο στρατηγικοί σχεδιασμοί, από αυτούς που είναι ικανοί να τους σχεδιάσουν και να τους εφαρμόσουν

Του Απόστολου Αποστολόπουλου

Η οικονομική κρίση και οι (κακές) σχέσεις με τη Ρωσία δυσκολεύουν τη Γερμανία/Βρυξέλλες, αλλά δεν αμφισβητούν τα θεμέλια της Ε.Ε. Αντίθετα, το Προσφυγικό μπορεί να σημάνει την αρχή του τέλους της. Προσωρινά Ε.Ε./Γερμανία απέφυγαν τα χειρότερα, να πλημμυρίσουν ξαφνικά και ανεξέλεγκτα από πρόσφυγες και μετανάστες. Αλλά για πρώτη φορά το ψυχρόαιμο και υπολογιστικό Βερολίνο έκανε τόσο ρηχή ανάλυση και έδειξε τόση επιπολαιότητα, απευθύνοντας πρόσκληση σε ένα εκατομμύριο πρόσφυγες να πάνε να δουλέψουν στα εργοστάσια. Ξεσηκώθηκαν οι υποτελείς, Πολωνία, Αυστρία κ.λπ., εξεγέρθηκαν πλήθη εντός της επικράτειας, η Μέρκελ από επίσημη αγαπημένη απέφυγε στο παρά ένα να γίνει αποδιοπομπαία. Ο Ούγγρος πρωθυπουργός Ούρμπαν διακήρυξε ότι οι Ούγγροι δεν θα επιτρέψουν να μετατραπεί η χώρα σε πολυεθνικό μωσαϊκό επειδή έτσι θέλουν οι «φανατισμένοι διεθνιστές των Βρυξελλών».Η συμφωνία της Ε.Ε. με την Τουρκία, ώστε να ανακοπεί το προσφυγικό κύμα, πρόσφερε μικρή ανάπαυλα, αλλά όχι λύση.

Η ΕΜΠΟΛΕΜΗ ΕΙΡΗΝΗ

Του ΑΠ. ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΥ

Απειλές για πόλεμο, ακόμα και πυρηνικό, ακούγονται πλέον συχνά-πυκνά με αφορμή την πρόθεση της Τουρκίας να εισβάλει στο έδαφος της Συρίας, αν οι Κούρδοι κυριεύσουν την πόλη Αζάζ μέσω της οποίας οι Τούρκοι τροφοδοτούν τους τζιχαντιστές με πολεμοφόδια. Αν υπάρξει τουρκική χερσαία εισβολή μπορεί να φτάσουμε ακόμα και σε πυρηνικό χτύπημα, λένε οι Ρώσοι. Ως τώρα, σε μόλις πέντε μήνες, οι Ρώσοι μετέτρεψαν την επικείμενη κατάρρευση του καθεστώτος Άσαντ σε θριαμβευτική ανάκτηση των χαμένων εδαφών. Και κυρίως δημιούργησαν τις συνθήκες ώστε οι Κούρδοι της Συρίας να απέχουν μόλις ένα βήμα από την ίδρυση αυτόνομου Κράτους είτε δίπλα στα σύνορα είτε εντός της Τουρκίας, διαμελίζοντάς την.

Πρόκειται για μια τριπλή αποτυχία: Απέτυχε ο σχεδιασμός της Τουρκίας να έχει στα σύνορά της μια Συρία ως κράτος-παρία, υποχείριό της. Απέτυχε, γενικότερα, η επιδίωξη του Ερντογάν να ανασυστήσει την επιρροή της Τουρκίας ως δερβέναγα της Μ. Ανατολής. Απέτυχε και η επιθυμία των υποστηρικτών της στις ΗΠΑ να καταστήσουν την Τουρκία περιφερειακή Δύναμη, ένθετο παίκτη ελέγχου της περιοχής. Οι απειλές του Ερντογάν, και της Σαουδικής Αραβίας, για χερσαία επέμβαση στο Συριακό έδαφος πάσχουν από την αδυναμία και των δυο χωρών να αντιμετωπίσουν τη Ρωσία αν εισβάλουν χωρίς τη συγκατάθεσηκαι την ενεργό υποστήριξη των ΗΠΑ άμεσα ή με τη μορφή Νατοϊκής στήριξης.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ΚΑΙ Ο ΚΥΡΙΑΚΟΣ

Του ΑΠ. ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΥ 

Η εκλογή Μητσοτάκη στην ηγεσία της ΝΔ ταιριάζει με τις πολιτικές που εφαρμόζονται από την κυβέρνηση. Μετά την πολύχρονη κυριαρχία του νεοφιλελευθερισμού, μέσω Μνημονίων, η εκλογή Μητσοτάκη ήρθε σαν το κερασάκι στην τούρτα. Η ΝΔ επισήμως αποδέχεται ότι παύει να είναι το κόμμα της λαϊκής δεξιάς. Αν κάποιοι από τους ψηφοφόρους της δεν το κατάλαβαν τόσο το χειρότερο. Όλα εδώ πληρώνονται.

Με εμπνευστή τον Σημίτη οι νεοφιλελεύθερες απόψεις δίνουν εικοσαετή ιδεολογική και πολιτική μάχη για να επιβληθούν. Στο ΠΑΣΟΚ όπως και στη ΝΔ η επικράτηση νεοφιλελεύθερων ηγεσιών είχε κίνητρο την κατάκτηση της Εξουσίας, η ιδεολογία παραμερίστηκε ως εκλογικός παράγων. 

 Στην Αριστερά, αντιθέτως, η διείσδυση του νεοφιλελευθερισμού αλά Σημίτη (με το μανδύα της σοσιαλδημοκρατίας) ήταν ιδεολογική και βρήκε πρόσφορο έδαφος καλλιεργημένο ήδη από τον Κύρκο και το ΚΚΕ εσωτ. Με μοιραία επίπτωση να εγκαταλειφθούν σιωπηρά και το καίριο ζήτημα της Ανεξαρτησίας και, ως επακόλουθο, τα ελάχιστα ίχνη κοινωνικής πολιτικής. Τώρα πλέον το μέγιστο μέρος του πολιτικού προσωπικού αποδέχεται στην πράξη τις νεοφιλελεύθερες απόψεις, όπως τις επιτάσσουν τα Μνημόνια, ως μονόδρομο. Ιδεολογικά, δεν υπάρχει εμπόδιο για τον κ. Μητσοτάκη στο δρόμο προς την εξουσία. Πρακτικά του στρώνει το χαλί, θέλοντας και μη, η ίδια η κυβέρνηση, υποχρεωμένη να εφαρμόζει όσα έχει υπογράψει με αναπόφευκτο αποτέλεσμα τη ραγδαία φθορά της. Ο ΣΥΡΙΖΑ ούτε θέλει ούτε ξέρει ούτε μπορεί να αντιμετωπίσει ιδεολογικά τον κ. Μητσοτάκη. Με κοινό τους τόπο τα Μνημόνια, δεν είναι η σύγκρουση που θα χαρακτηρίσει τους δυο μονομάχους αλλά η ομοιότητά τους. Συγκρούσεις τηλεοπτικού επιπέδου, κούφιας ρητορείας, έχουμε παρακολουθήσει άφθονες. Είμαστε καταδικασμένοι να τις ξαναδούμε. 

Ανατροπές το 2016

Απόστολου Αποστολόπουλου

 Το κορυφαίο γεγονός του περασμένου χρόνου ήταν ότι η Ρωσία έκανε το πρώτο βήμα για να ξαναγίνει υπερδύναμη, όπως ήταν η ΕΣΣΔ. Αν επιβάλει στη Μ. Ανατολή λύση συμβατή με τα συμφέροντά της, τότε ο κόσμος θα γίνει, σταδιακά, πολυπολικός, η παντοκρατορία των ΗΠΑ θα είναι παρελθόν. Ως τώρα όλες οι απόπειρες των ΗΠΑ να καθηλώσουν τη Ρωσία στο επίπεδο της περιφερειακής δύναμης έχουν αποτύχει, κυρίως στην Ουκρανία. Φαίνεται ότι ΗΠΑ/Δύση αποτυγχάνουν και στη Μ. Ανατολή. Εντός του 2016 θα έχουμε επαρκώς σαφή απάντηση αν η Ρωσία θα ανακτήσει, σταδιακά, τη θέση της «άλλης» υπερδύναμης.

Τη νικηφόρα ρωσική επέμβαση στη Μ. Ανατολή ακολούθησε, ως κρίκος της ίδιας αλυσίδας, η τρομοκρατική ενέργεια στο Παρίσι. Το κλίμα φόβου στις ΗΠΑ μετά το χτύπημα στους Δίδυμους Πύργους, μεταφέρθηκε στην Ευρώπη. Αλλά ενώ οι Αμερικανοί αποδέχθηκαν παθητικά την εισβολή στο Ιράκ, στην Ευρώπη ο κόσμος δεν φαίνεται πρόθυμος να στηρίξει πολεμικές περιπέτειες στη Μ. Ανατολή. Οι «τρελές περιπέτειες» την εποχή της ευημερίας, το 2001, δεν γίνονται δεκτές με την ίδια ευκολία σήμερα, εποχή ισχνών αγελάδων. Όταν μάλιστα η εκστρατεία του Τζ. Μπους αποδείχθηκε ότι στηριζόταν σε ψεύδη, κατέληξε σε φιάσκο και άφησε πίσω της το ατελεύτητο χάος.

Εθνική ανεξαρτησία και απαλλαγή από τα μνημόνια

Του Αποστόλη Αποστολόπουλου

Ο πολυτάραχος πολιτικός βίος της χώρας μας γνώρισε μόνο δύο Επαναστάσεις με ευρεία λαϊκή συμμετοχή, το 1821 και το 1940. Η Εθνική Ανεξαρτησίαήταν και στις δυο η κινητήρια δύναμη. Ο εσωτερικός, με ταξικά στοιχεία, Αγώνας, υποκινούμενος έξωθεν, ήταν και τις δυο φορές καταστροφή.

Μετά τη Γαλλική αστική Επανάσταση το 1789 και επί ένα αιώνα η εργατική τάξη έδωσε σκληρές, ταξικές, διαδοχικές μάχες, 1830-48-71, αλλά ηττήθηκε. Απροσδόκητα, όμως, στη Ρωσία, χάρη στην πολιτική ιδιοφυία του Λένιν, η μάχη δόθηκε εν ονόματι της εργατικής τάξης (οι εργάτες ήταν μόλις το 5% του πληθυσμού) και επικράτησε. Η Επανάσταση ήταν κατά κάποιο τρόπο «μικτή», είχε, δηλαδή, διακηρυκτικά, σαφή ταξική διάσταση αλλά πήρε μαζικό χαρακτήρα, με συμμετοχή λαού και στρατού, στο πλαίσιο του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, ως επίλογος. Στον 20^ο αιώνα η Εθνική Ανεξαρτησία πήρε τα ηνία από την «αμιγώς» ταξική σύγκρουση και με σημαία τον εθνικοαπελευθερωτικό, διαταξικό, αγώνα νίκησαν λαϊκές δυνάμεις πχ στην Κίνα, στο Βιετνάμ ή στη Γιουγκοσλαβία και ανατράπηκε η αποικιοκρατία. Η «αλλαγή παραδείγματος» οφείλεται, μεταξύ άλλων, σε τρεις παράγοντες: Α) Οι Πόλεμοι (Α΄ και Β΄) ανέδειξαν ταΈθνη σε ρόλο πρωταγωνιστή και όχι τις Τάξεις, μαζικοποιώντας τους αγώνες. Β) Ο ιμπεριαλισμός  αντιπαράθεσε τις ισχυρές χώρες στις αδύναμες. Γ) Και τέλος η εργατική τάξη, ηττημένη, περιορίστηκε στους συνδικαλιστικούς αγώνες, όπως διαπίστωσε ο Λένιν. Και οι τρεις παράγοντες ισχύουν απολύτως έως σήμερα.

ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΗ ΣΥΡΙΑ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ

Του ΑΠ. ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΥ

Παρά τα όσα λέγονται και παρά τις προκλήσεις/προβοκάτσιες, όπως η κατάρριψη του ρωσικού αεροσκάφους, η εποχή των διαπραγματεύσεωνφαίνεται να πλησιάζει στη Συρία. Οι λεγόμενοι «μετριοπαθείς» ισλαμιστές, εγκαταλείπουν και παραδίδουν τα εδάφη ή τις πόλεις που κατέχουν, πχ τηΧομς, είτε επειδή κάθε περαιτέρω αντίσταση θα ήταν μάταιη είτε επειδή έχουν προηγηθεί συνεννοήσεις για το προσεχές μέλλον.

Η καταγραφή των γεγονότων ως αυτή τη στιγμή οδηγεί στο συμπέρασμα ότι παράλληλα με τις απόπειρες συνεννόησης υπάρχουν και άλλες που σπρώχνουν στη δημιουργία μιας παγκόσμιας κρίσης με άμεση αντιπαράθεση Ρωσίας-ΗΠΑ/ΝΑΤΟ. Ενδεικτικά αναφέρουμε την υπερπληθώρα Ρωσικών και Δυτικών ναυτικών και αεροπορικών δυνάμεων στη ζώνη περί τη Συρία, τη βόμβα στο ρωσικό αεροπλάνο με περισσότερους από 200τουρίστες στην Αίγυπτο, την πολύνεκρη επίθεση στο Παρίσι και την κατάρριψη του ρωσικούαεροσκάφους από την Τουρκία. Αθροιστικά, τα γεγονότα δημιουργούσαν κλίμα εχθρότητας των Ευρωπαίων πολιτών για τους μουσουλμάνους άρα ευνοϊκό κλίμα για βομβαρδισμούς στη Συρία και ωθούσαν τη Ρωσία σε άμεση βίαιη αντίδραση ώστε να δημιουργηθεί παγκόσμια κρίση όπως εκείνη τηςΚούβας τη δεκαετία του 60. Η Ρωσία κερδίζει τις μάχες επί του εδάφους στη Συρία αλλά αν η Τουρκίαυποχρέωνε τον Πούτιν σε ταπεινωτική υποχώρηση (όπως ο Χρουστσώφ στην κρίση της Κούβας) τότε το Κρεμλίνο θα έχανε τον πόλεμο. Τελευταία απόπειρα πίεσης, ως τώρα, ήταν η «πληροφορία» ότι η Τουρκία θα κλείσει τα Στενά σε αντίποινα για τις ρωσικές κυρώσεις εναντίον της. Η «πληροφορία» αποσύρθηκε διακριτικά και ο Πούτιν δήλωσε ότι ευελπιστεί πως δεν θα χρειαστεί χρήση πυρηνικώνεναντίον της τρομοκρατίας. Μόνο βλάκες δεν κατάλαβαν, δεν συσχέτισαν τα δυο αυτά πράγματα και δεν εννόησαν τη ρωσική απειλή. Από αυτή την αναμέτρηση βγήκε χαμένος ο Ερντογάν. Ο Πούτιν τον κατήγγειλε προσωπικά ότι από τη μια χρηματοδοτεί τους τρομοκράτες και από την άλλη εισπράττει ουκ ολίγα από το εμπόριο λαθραίου πετρελαίου που διευθύνει ο γιος του συναλλασσόμενος με τους Τζιχαντιστές.

ΣΚΕΨΕΙΣ ΠΕΡΙ ΕΥΡΩΠΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΚΑΙ ΜΕΡΙΚΑ ΑΛΛΑ

Του ΑΠ. ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΥ

Η επίσκεψη Ολάντ στην Αθήνα αναζωπύρωσε το σύνθημα «Ελλάς- Γαλλία Συμμαχία», μια ακόμα μυθολογία της εποχής. Η Ελλάδα και επί Καραμανλήκαι επί Τσίπρα ήταν ο «αιτών», ο αδύναμος εταίρος. Η διαφορά είναι ότι και η Γαλλία τώρα είναι μεν απαραίτητος αλλά δεύτερος τροχός της ευρωπαϊκής άμαξας. Δεν μπορεί να σώσει την Ελλάδα από τους γερμανικούς εκβιασμούς (νέες απειλές για GREXIT κλπ) και δεν μπορεί να διεκδικήσει πρωτεύουσα θέση στις «επενδύσεις», δηλαδή στη λεηλασία του εθνικού πλούτου. Η επίσκεψη Ολάντ δίνει αφορμή για μερικές γενικότερες σκέψεις σχετικά με την Ευρώπη, την ΕΕ, και την Αριστερά.

Όταν, μετά τον Β’ Πόλεμο, οι ευρωπαϊκές χώρες, οι εμπόλεμοι, υποβιβάστηκαν σε Δυνάμεις δεύτερης κατηγορίας, έχασε κάθε νόημα ένας νέος Πόλεμος μεταξύ τους. Η ΕΕ, και συνακόλουθα η Ειρήνη, είναι αποτέλεσμα της αδυναμίας τους και όχι αποτέλεσμα Σοφίας. Η ΕΕ ήταν η ύστατη απόπειρα να ανακτήσουν κάτι από την παλαιά τους ισχύ. Μετά από μισό και πλέον αιώνα δεν τα κατάφεραν. Ρωσία και ΗΠΑ-αλλά πλέον και η Κίνα- είναι οι Παγκόσμιοι παίκτες, η ΕΕ είναι κολαούζος, όπως καταδείχθηκε στην Ουκρανία και επισφραγίστηκε στη Συρία. Η ΕΕ είναι προτεκτοράτο των ΗΠΑ, διαπιστώνουν περιφρονητικά οι κορυφαίοι Κίσινγκερ και Μπρζεζίνσκι.

Τι σημαίνει προτεκτοράτο; Το εξηγεί ο πρώην πρωθυπουργός της Γαλλίας Φ. Φιγιόν στον επίσης πρώην υπουργό Ζ. Βιλιέ: Η Λέσχη Μπίλντεμπεργκ, και η «Τριμερής», του λέει, υπάρχουν και έχουν δυο στόχους: Να καταστρέψουν την ομοιογένεια των Εθνών/Κρατών. Και, καταστρέφοντας τα Έθνη-Κράτη, να μετατρέψουν την Ευρώπη σε «χώρο», σε μια ενιαία Αγορά με Παγκόσμια Διακυβέρνηση, υπό τον έλεγχο των ΗΠΑ. Δεν πρόκειται για συνωμοσία διότι τα μέλη των δυο Λεσχών είναι μέλη και των εκλεγμένων κυβερνήσεων, καταλήγει ο Φιγιόν. (www. agoravox.tv/tribune libre). Ο Κίσσινγκερ είναι κορυφαίο παράδειγμα, σημειώνω.

ΟΙ εκλογές είναι το πρώτο βήμα μιας μακράς πορείας

Απόστολος Αποστολόπουλος

Τρεις φορές από τη δεκαετία του 50 ένα δυναμικό  λαϊκό πλειοψηφικό ρεύμα έθεσε επιτακτικά το αίτημα της Κοινωνικής Δικαιοσύνης και της Εθνικής Ανεξαρτησίας-Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία. Ανατράπηκε και τις τρεις με διάφορους τρόπους και διαφορετικούς πρωταγωνιστές. Η Χούντα έβαλε στο γύψο τη χώρα, ανέκοψε την ορμή των δημοκρατικών νεοαστών (τυπικός εκπρόσωπος ο Τρίτσης) και του μαχητικού λαϊκού κινήματος. 

Το ΠΑΣΟΚ του Α.Γ. Παπανδρέου απορρόφησε, με δόλωμα τον πατριωτισμό, τους  δημοκρατικούς νεοαστούς και την Εαμική αριστερά, διακηρύσσοντας ότι «η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες», αλλά στην πράξη η εξάρτηση παρέμεινε αναλλοίωτη. Την τρίτη φορά τα λαϊκά αιτήματα απεμπολήθηκαν από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ με πρωταρχική ευθύνη του ίδιου του κ. Τσίπρα.

Η μεταστροφή της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ πυρπολεί το αναγεννώμενο, κυριολεκτικά από την τέφρα του, λαϊκό Κίνημα. Ειδικότερα η Αριστερά, ως συνώνυμο της συνέπειας λόγου/πράξης και εμπιστοσύνης ηγεσίας/λαού, υπέστη βαρύ πλήγμα. Εδραιώνεται η αντίληψη «όλοι ίδιοι είστε». Χειρότερη υπηρεσία προς τη χώρα δεν μπορούσε να υπάρξει. Η απαξίωση είναι γενική, πλήρης, ολοκληρωμένη, σε όλο το κατεστημένο πολιτικό φάσμα. Κανείς να μην εκπλαγεί αν ο ΣΥΡΙΖΑ πληρώσει άμεσα την παρασπονδία του, στις εκλογές, με πολύ βαρύτερο τίμημα από ότι οι προηγούμενοι.

ΤΟ ΟΧΙ ΚΑΙ ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ

ΨΕΜΑΤΑ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΕΣ

Του ΑΠ. ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΥ

Το καινούργιο και ελπιδοφόρο που είχε φέρει ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ότι θα κρατούσε τις υποσχέσεις του, όσα έλεγε δεν θα ήταν προεκλογικές φούσκες. Αποδείχθηκε ψέμα. Στο ψέμα προστίθεται κι άλλο ψέμα ότι θα διορθώσει ή μετριάσει όσα δυσμενή προβλέπει το μνημόνιο για τους αδύναμους. Αλλά το μνημόνιο προβλέπει δυσμενή μέτρα για να ισοφαρίσει κάθε ελάφρυνση, θα δίνει από δω και θα παίρνει από εκεί. Υπάρχουν κι άλλα:

Είναι αλήθεια ότι το όχι στο δημοψήφισμα δεν ήταν ναι στην έξοδο από το ευρώ. Απορρίφθηκε η λιτότητα, όχι το ευρώ. Το μνημόνιο επιδείνωσε τη λιτότητα και διατήρησε το ευρώ.

Είναι ψέμα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μεταλλάχθηκε. Στον ΣΥΡΙΖΑ επικράτησε πλήρως η συντηρητική συνιστώσα, μονόχνωτη στις φιλοευρωπαϊκές ιδεοληψίες της, τυφλή στον εθνομηδενισμό της, έμπλεη ψευδαισθήσεων. Νομίζουν στην ΕΕ και διάφοροι μεγαλόσχημοι εγχώριοι ότι απόκτησαν σοσιαλδημοκρατία αλά ευρωπαϊκά ή νεκρανάσταση του παλαιού Κέντρου ή του Σημιτισμού. Παράδοση σοσιαλδημοκρατίας δεν υπάρχει και το «Κέντρο/Σημιτισμός» έχουν πεθάνει. Νεκρανάσταση έκανε μόνο ο Ιησούς, ούτε ο ΔΟΛ ούτε ο Τσίπρας.

Μεταμνημονιακά και άλλα

Του ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΥ

[Πηγή: iskra, 19/08/2015]

«……..Ο «Κοινωνικός ΣΥΡΙΖΑ» δεν είναι μνημονιακός ούτε τον συγκροτεί μια τάξη. Τα αιτήματα της Ανεξαρτησίας και της Δικαιοσύνης είναι διαταξικά, είναι πατριωτικά, είναι εθνικά. Επειδή είναι αιτήματα για την επιβίωση του καθενός, δηλαδή της σύνολης πατρίδας. Όσο αυτό δεν γίνεται κατανοητό και επικρατεί συγκεκαλυμμένος ή απροκάλυπτος εθνομηδενισμός ή δήθεν ταξικές οπτικές, ο κόσμος θα καθηλώνεται στο περιθώριο και οι κυβερνήσεις της Αθήνας θα καταδικάζονται αργά ή γρήγορα σε επονείδιστους συμβιβασμούς, κωλοτούμπες….»

ΟΛΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ

Άνοιξε μια νέα σελίδα, άγραφη ακόμα. Η τελική έκβαση εξαρτάται κυρίως από τέσσερεις παράγοντες:

1. Αν θα υπάρξει διάδοχη κατάσταση ικανή να πείσει με την πρότασή της ότι πράγματι μπορεί να τα καταφέρει εκεί που ο ΣΥΡΙΖΑ απότυχε. Η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ, θυμίζω, ήταν σταδιακή και ήταν το αντίστροφο της βαθμιαίας κατάρρευσης των δυο κατεστημένων πόλων εξουσίας, της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Αν από τη σημερινή περισυλλογή περάσουμε στην έκρηξη ή πως αλλιώς, είναι άγνωστο.

2. Αν ο άλλος πόλος, του παλιού κατεστημένου, θα μπορέσει να ανακαινιστεί σε πρόσωπα και προτάσεις ώστε να προσελκύσει και πάλι οπαδούς.

3. Αν το διεθνές περιβάλλον, στην ΕΕ και ευρύτερα, μετατραπεί από απολύτως δυσμενές, όπως είναι σήμερα, σε ευνοϊκότερο.

4. Αν στην Ελλάδα αλλά και στην ΕΕ ο κόσμος θα αφυπνιστεί τόσο ώστε να αποτελέσει παράγοντα εξελίξεων, κάτι που τώρα δεν συμβαίνει.

Το μεγάλο λάθος που θα μπορούσαν να κάνουν οι σημερινοί αντιφρονούντες είναι να εμφανιστούν διαιρεμένοι, αδιάφορο για ποιο λόγο. Θα χάσουν την πρώτη αλλά κρίσιμη μάχη εντυπώσεων και ουσίας, όπως αναφέρεται στο σημείο 1.

ΕΙΝΑΙ ΑΚΑΤΑΝΟΗΤΟ ΕΚΤΟΣ ΚΑΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΝΟΗΤΟ

Του ΑΠ. ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΥ-Σαβ. 11/7/15

Είναι ακατανόητο πως κατέληξε η κυβέρνηση να φέρει αυτή τη συμφωνία στη Βουλή, μετά το δημοψήφισμα. Συμφωνία που περιλαμβάνει όλα όσα απέρριπτε σθεναρά… ως τη στιγμή που συμφώνησε να τα αποδεχθεί.Χωρίς την παραμικρή αναφορά για το χρέος, ούτε, για τα προσχήματα, διάσωση μισθών και συντάξεων.

Είναι ακατανόητο γιατί έγινε το δημοψήφισμα. Εκτός του ότι ενίσχυσε(προσωρινά;) το ηγετικό προφίλ του πρωθυπουργού. Είναι απίθανο, παράλογο, λογικά άτοπο να έγιναν αποδεκτά μετά το δημοψήφισμα όσα αναφέρει η συμφωνία. Στοιχειώδης λογική υπαγορεύει ότι οι όροι της συμφωνίας, τα άρθρα, οι λεπτομέρειες, οι λεπτές ή χοντροκομμένες διατυπώσεις είχαν καταγραφεί, ήταν γνωστά στις πλευρές πριν από το δημοψήφισμα και είχαν γίνει αποδεκτά. Γιατί, λοιπόν, κλήθηκε ο κόσμος να ψηφίσει;

Είναι ακατανόητο γιατί η κυβέρνηση άφησε να φθάσουμε στο πιο κρίσιμο σημείο της διαπραγμάτευσης με άδεια Ταμεία. Χωρίς όπλα.

Είναι πολύ περισσότερο ακατανόητο γιατί χρήματα που υπάρχουν (και γνωρίζει η κυβέρνηση ότι υπάρχουν και που βρίσκονται) δεν χρησιμοποιούνται, δεν χρησιμοποιήθηκαν για να αντιμετωπίσουμε τους «φίλους» και αντίπαλους Δανειστές και τους εκβιασμούς τους. Θεωρείται πιο ηθικό και έντιμο η «ληστεία» των Ταμείων και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης;

ΣΤΙΣ 12 ΚΑΙ ΕΝΑ

Του ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΥ

Κανείς δεν πρέπει να εκπλαγεί αν καταλήξουμε σε συμφωνία στις 12 και ένα και όχι στο παρά πέντε. Πάντως για πρώτη φορά από την έναρξη των διαπραγματεύσεων οι Εταίροι και οι ΗΠΑ δείχνουν σημάδια ανησυχίας μετά την «κοφτή» δήλωση Τσίπρα ότι οι κυβερνητικές προτάσεις είναι το έσχατο σημείο υποχώρησης. Όσοι είναι υπέρ της ρήξης δυσανασχετούν για τις παραχωρήσεις αλλά η κυβέρνηση θα κριθεί όχι μόνο από όσα έδωσε αλλά και από όσα αποσπάσει από τους Εταίρους, την ύστατη ώρα. Αν η πλειοψηφία του κόσμου ήθελε έξοδο από το ευρώ τα κριτήρια θα ήταν άλλα. Το «αστείο» είναι ότι αρκετοί στην ΕΕ εξακολουθούν να μας απειλούν με αυτό που φοβούνται και οι ίδιοι, με GREXIT. Ωστόσο «ανακαλύπτουν» πλέον ότι ακόμα και αν δεν πληρώσουμε τη δόση τους δεν χρεοκοπούμε. Αναλύονται σε «στοχαστικές προσαρμογές» και γίνονται γλυκανάλατοι: Με νοιάζει ο ελληνικός λαός, όχι η κυβέρνηση, λέει ο Γιούνκερ, παραλείποντας ότι ο ελληνικός λαός εξέλεξε αυτήν ακριβώς την κυβέρνηση.

Τα ΜΜΕ στην Ευρώπη υποστήριξαν προ ημερών ότι το GREXIT θα κόστιζε μόνο στη Γερμανία ένα τρισεκατομμύριο ευρώ. Προχθές οι FT έγραψαν ότι Γερμανία και Γαλλία μαζί θα έχαναν 160 δις ευρώ. Άπαντες αδιαφορούν πλήρως για το χάος της χρηματικής διαφοράς και το κύρος των εκτιμήσεών τους. Οι FT συνιστούν GREXIT, αναλύοντας μεθοδικά τα πλεονεκτήματά του.

Ο ΛΑΟΣ ΠΡΟΠΟΡΕΥΕΤΑΙ…

(Παρ. 22/05/15 - 13:40)

Του ΑΠ. ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΥ

...Και η ηγεσία ακολουθεί, έλεγε τις μέρες τις Αποστασίας, το 1965, ο τότε, καθαιρεθείς από τον Βασιλιά, πρωθυπουργός Γεώργιος Παπανδρέου. Η «Ένωση Κέντρου», κόμμα κεντροαριστερό, θα λέγαμε σήμερα, (αντικομμουνιστικό), προκαλούσε ισχυρή ενόχληση επειδή διεκδικούσε κάποια αυτονομία σκέψης και δράσης και περιορισμό της αυθαιρεσίας του Παλατιού και των ΗΠΑ. Ο κόσμος αντέδρασε με τεράστιες διαδηλώσεις, ο Παπανδρέου βρέθηκε επικεφαλής ενός λαϊκού κινήματος παρά το ότι ουδόλως ήθελε ρήξη με το Παλάτι/ΗΠΑ. Την απόστασή του από το λαϊκό κίνημα την εξέφρασε με τη φράση του τίτλου: ο λαός προπορεύεται, η ηγεσία ακολουθεί. Ο λαός ήταν πρωταγωνιστής. Η αριστερά δεν ήταν ικανή να διαχειριστεί το λαϊκό κίνημα, είχε παραχωρήσει την ηγεμονία στην Ένωση Κέντρου, κατανοητό λίγα χρόνια μετά τον εμφύλιο. Αλλά ακατανόητη η αυταπάτη ότι όλα θα εξελίσσονταν εντός του κοινοβουλίου-η ΑΥΓΗ εξηγούσε την ημέρα του πραξικοπήματος στις 21 Απριλίου γιατί δεν μπορεί να γίνει δικτατορία!

…ΑΝΤΙΛΑΛΕΙ. ΟΛΗ Η ΕΛΛΑΔΑ ΜΙΑ ΦΩΝΗ

Του ΑΠ. ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΥ

Δεν είναι μια απλή νίκη, είναι άθλος ανατροπής των δυνάμεων που υπηρέτησαν τα Μνημόνια, υπόκυψαν στο Βερολίνο και τις Βρυξέλλες (Β-Β) σε βάρος των ανθρώπων και της χώρας. Είναι άθλος επειδή για πρώτη φορά στην Ευρώπη μετά τον Πόλεμο ανεβαίνει στην κυβέρνηση, με τον πιο δημοκρατικό τρόπο, ένας απόγονος της Αριστεράς της Αντίστασης, του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου.

Ο ΣΥΡΙΖΑ και προσωπικά ο Τσίπρας, ηγέτης και πρωθυπουργός πλέον, τίμησε τη μνήμη εκείνων που θυσιάστηκαν στην Καισαριανή, υπενθυμίζοντας σε όλους ότι ο λαός αλλά και η κυβέρνηση τιμούν τα θύματα και δεν λησμονούν τους θύτες.Τα δύσκολα έρχονται, λένε όλοι. Τα μηνύματα προμηνύουν την κακότροπη διάθεση υποδοχής του Έλληνα πρωθυπουργού από το ευρωιερατείο, ειδικά το γερμανικό. Ωστόσο να έχουμε κατά νου ότι οι πρώτες επαφές (και οι πρώτες μάχες) θα έχουν στόχο την ελληνική και ευρωπαϊκή Κοινή Γνώμη. Το επιχείρημα ότι πρέπει να τηρούνται τα συμφωνηθέντα δεν είναι θεσμικά αβάσιμο. Όταν όμως ο λαός αποδοκιμάζει όσα μια κυβέρνηση υπόγραψε τίθεται θέμα δημοκρατίας.

Η δημοκρατική λειτουργία μπορεί να παρακαμφθεί, χωρίς αντιδράσεις, όταν όλα πάνε καλά. Αλλά σήμερα στην ΕΕ το κλίμα έχει στραβώσει, η Οικονομία βυθίζεται, οι λαοί βράζουν. Οι Ισπανοί, Ιταλοί,Γάλλοι, θα μετρήσουν τη στάση των Βρυξελλών απέναντι στην Ελλάδα και αν πάρουν το μάθημα ότι οι ΒΒ αδιαφορούν για τη λαϊκή θέληση μπορεί να εκραγούν-φάνηκε στη Γαλλία.

ΜΕΡΙΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΑΥΡΙΟ

Του ΑΠ. ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΥ

Ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε αξιωματική αντιπολίτευση επειδή τον ψήφισε ο μεγάλος όγκος της πάσης φύσεως αριστεράς και κεντροαριστεράς. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα γίνει κυβέρνηση, μάλλον αυτοδύναμη, επειδή θα τον ψηφίσει και μια ισχυρή μερίδα των παραδοσιακών δεξιών ψηφοφόρων, των νοικοκυραίων, και, λιγότερο, όσοι ακολούθησαν το 2012 τη Χρυσή Αυγή. Κριτήριο και κοινό σημείο όλων είναι «να φύγουν αυτοί». Αυτό ισχύει απολύτως και για τους μικρομεσαίους και πληβείους ψηφοφόρους της ΧΑ στις τελευταίες εκλογές.

Ο μηχανιστικός τρόπος που αντιμετωπίζουν αυτούς τους ψηφοφόρους τα στελέχη της ιστορικής Αριστεράς, και του ΣΥΡΙΖΑ, καταδεικνύει ότι οι ιστορικές αγκυλώσεις θολώνουν την πολιτική κρίση, καταγράφουν έλλειμμα αυτοπεποίθησης και πολιτικού σθένους και συνεπάγονται αδυναμία κατανόησης της σημερινής πραγματικότητας-με την εξαίρεση της πολιτικής διαύγειας και θάρρους του Γλέζου και του Παναγούλη. Προϋπόθεση επιτυχίας είναι το εκλογικό άθροισμα να μετατραπεί σε πολιτικό κίνημα. Καμία προκατάληψη, καμία ιδεοληψία, καμία «ιστορικά υποχρεωτική» προδιαγραφή, καμία «μίμηση» ιστορικού προηγούμενου, δεν μπορεί να το πετύχει. Ο οδηγός επιτυχίας των πρώτων ημερών για την κυβέρνηση είναι ένας: το έχω πει, το κάνω.

Είμαστε όλοι CHARLIE. Μπορεί αλλά ίσως και όχι

από seisaxthiablog

 Του ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΥ

Ο Ομπάμα συγκαλεί στις 18/2 σύναξη των συμμάχων για την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας αλλά, φυσικά, όχι τη Ρωσία. Το Κρεμλίνο δεν είναι σύμμαχος κατά της τρομοκρατίας. Είναι στόχος της. Όπως στόχος είναι το Ιράκ, η Συρία, η Λιβύη και η ουρά μεγαλώνει. Η Γαλλία ετοιμάζεται να «επέμβει» (δηλαδή να βομβαρδίσει) τη Λιβύη για να υπερασπίσει τα συμφέροντά της, ούτε λόγος για τρομοκρατία.

Η δολοφονική επίθεση στο σατυρικό γαλλικό περιοδικό ήταν μάνα εξ ουρανού για όσους έβλεπαν ότι οι Αμερικανοί σήκωναν μόνοι τους το βάρος του διεθνούς αντιτρομοκρατικού αγώνα ενώ κάποιοι ευρωπαίοι σύμμαχοι αλληθώριζαν προς τον μέγιστο εχθρό, τη Ρωσία, ζητώντας να αρθούν οι κυρώσεις εναντίον της -κυρώσεις που πλήττουν πρωτίστως όχι τις ΗΠΑ αλλά τους συμμάχους. Οι Αμερικανοί επίσημοι κυριολεκτικά έλαμψαν δια της απουσίας τους από τη διαδήλωση στο Παρίσι. Σαν να έλεγαν στους Γάλλους ότι αν πχ συνεχίσουν να αντιδρούν στιςαντιρωσικές κυρώσεις ή αν συνεχίσουν να επιζητούν μερίδιο στη Μ. Ανατολή, αν γενικώς δεν ακολουθούν πειθήνια, θα αντιμετωπίσουν μόνοι τους τρομοκράτες αν ή όταν ξαναχτυπήσουν.

ΤΑ ΔΩΔΕΚΑ ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ

Δεκεμβρίου 6, 2014 από seisaxthiablog

Του ΑΠ. ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΥ

Ο Πούτιν κατήγγειλε σε πρόσφατη ομιλία του ότι οι ΗΠΑ οργανώνουν σε χώρες με ανεπιθύμητα καθεστώτα επαναστάσεις χρησιμοποιώντας διάφορες ελκυστικές για τον πολύ κόσμο ονομασίες όπως «Αραβική Άνοιξη», «πορτοκαλί επανάσταση» στην Ουκρανία, «επανάσταση της ομπρέλας» στο Χογκ Κογκ κλπ. Η Κίνα παρουσίασε σε βίντεο τα 12 βήματα προετοιμασίας αυτών των επαναστάσεων από την έναρξη ως την ολοκλήρωσή τους. Επειδή πολλά λέγονται για την επόμενη μέρα του ΣΥΡΙΖΑ άμα γίνει κυβέρνηση και επειδή ζήσαμε και την πτώση της κυβέρνησης Καραμανλή, καλό είναι να δούμε πως περιγράφουν οι Κινέζοι τα πράγματα.

• Αποστολή πρακτόρων διαφόρων μυστικών υπηρεσιών (CIA κλπ) στη χώρα/στόχο με τη μορφή σπουδαστών, τουριστών, εθελοντών, δημοσιογράφων, επιχειρηματιών κλπ.
• Ίδρυση ΜΚΟ με αντικείμενο τη μάχη υπέρ διαφόρων ιδεωδών πχ Δημοκρατία, Ανθρώπινα Δικαιώματα.
• Προσέλκυση Πανεπιστημιακών, Πολιτικών, Δημοσιογράφων, Στρατιωτικών, είτε με χρηματισμό τους είτε με εκβιασμούς ή με όποιο πρόσφορο τρόπο.
• Διαφθορά των συνδικαλιστών.  Επιλογή ενός ελκυστικού ονόματος της επανάστασης ώστε να είναι συμπαθής στον κόσμο μόλις εμφανιστεί.
• Ξέσπασμα διαδηλώσεων με οποιαδήποτε αφορμή, σημασία έχει η έναρξη των εκδηλώσεων.
• Συνθήματα στα αγγλικά για να τα καταλαβαίνει η κοινή γνώμη στις ΗΠΑ/Δυτικό Κόσμο έτσι ώστε να διευκολυνθεί ο προσεταιρισμός του πολιτικού προσωπικού και ο κόσμος.
• Οι διεφθαρμένοι Πανεπιστημιακοί, συνδικαλιστές κλπ μετέχουν και καλούν τον κόσμο να μετάσχει στην επανάσταση.

Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και ο Σουν Τζου

16/11/14

Απόστολος Αποστολόπουλος

Το πρόβλημα- κλειδί της χώρας δεν είναι πρωτίστως οικονομικό, είναι πολιτικό/γεωπολιτικό. Αν δεν είμαστε αυτεξούσιοι δεν μπορούμε να λύσουμε κανένα πρόβλημα. Στον ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται το συνειδητοποιούν, αν κρίνουμε από την πρόσφατη ομιλία Τσίπρα στην ΚΟ όπου, για πρώτη φορά, έκανε εκτενή αναφορά στο διεθνές περιβάλλον και στην εξωτερική πολιτική.

Πολλοί διαχωρίζουν τα εθνικά θέματα, πχ τις σχέσεις μας με την Τουρκία, από τις σχέσεις μας με την ΕΕ και ειδικά με τη Γερμανία θεωρώντας ότι τα περί Μνημονίων αφορούν στην Οικονομία. Κάνουν αδικαιολόγητο λάθος. Οι σχέσεις με τρίτους, Εταίρους ή όχι, σχέσεις ειρηνικές ή εμπόλεμες, οικονομικές ή άλλες, συνιστούν την εξωτερική πολιτική. Αν υποκύπτεις συστηματικά στους τρίτους, αυτοί είναι κυρίαρχοι και συ υπόδουλος.

Ανεξαρτησία δεν σημαίνει κάνω του κεφαλιού μου.  Σημαίνει, αντίθετα, τη δυνατότητα να αποφασίζεις αυτοτελώς λαμβάνοντας υπόψη τους διεθνείς συσχετισμούς. Η επιλογή εντός/εκτός ευρώ, η εξεύρεση λύσης για το χρέος, η αναζήτηση διεθνών συμμαχιών, οι σχέσεις με την Τουρκία, η αντιμετώπιση των διεκδικήσεων και απειλών της, όλα αυτά συνοψίζονται στο πρόβλημα της εθνικής ανεξαρτησίας, όπως ορίστηκε προηγουμένως. Αλλά και το «μοντέλο ανάπτυξης», οι εσωτερικές οικονομικές επιλογές, στο πρόβλημα της  ανεξαρτησίας υπάγονται. Είναι γνωστό και παλαιό ζήτημα πχ ότι η αποβιομηχάνιση της χώρας δεν προέκυψε ως επιλογή έσωθεν αλλά ως επιβολή έξωθεν. Ήταν αποτέλεσμα της εξάρτησης.