Οταν οι τρωγλοδύτες πάνε εκκλησία

ΤΑΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ

ΠΗΓΗ:http://www.kathimerini.gr/

Αυτοαποκαλούνται «αντιεξουσιαστές». Το οποίον σημαίνει ότι δεν δέχονται καμία εξουσία εκτός από τη δική τους. Ως «αντιεξουσιαστές» δικαιούνται να καταλαμβάνουν κτίρια, περιοχές ολόκληρες, να σπάνε υαλοπίνακες και να καίνε. Αυτοαποκαλούνται και «αναρχικοί». Κοινώς δεν δέχονται καμία αρχή εκτός από τη δική τους. Αντικληρικαλιστές το λιγότερο, άθεοι στα σίγουρα, κοινώς ανεξίθρησκοι. Το μόνο «οπιούχο» που δεν δέχονται να καταναλώσουν είναι η θρησκεία. Oλα αυτά πάνε μαζί. Τους ακούς να μιλούν και σου δίνουν την εντύπωση πως το μυαλό τους, στον βαθμό που κινείται, δουλεύει με νευρικά τικ.

Ανεξίθρησκοι λοιπόν; Σίγουρα. Πριν από μερικά χρόνια αποκαλούσαν «χρυσαυγίτες» όσους διαμαρτύρονταν για τη λειτουργία παράνομου τζαμιού στην περιοχή του Αγίου Παντελεήμονα. Διότι ο καθένας έχει δικαίωμα να πιστεύει τον δικό του θεό. Υποθέτω δε πως σε κάθε τέτοια περίπτωση θα αντιδρούν ως γνήσια τέκνα του Διαφωτισμού. Κι αν ο Βολταίρος δεν ήταν άθεος, δεν φταίνε αυτοί που ο Βολταίρος δεν είχε καταλάβει τη δική τους αλήθεια. Και επειδή γι’ αυτούς Θεός δεν υπάρχει, και επειδή όλες οι θρησκείες είναι ίδιες, και επειδή ο κόσμος είναι μπάχαλο, κι αν δεν είναι πρέπει να γίνει, άσε τους να πιστεύουν ό,τι θέλουν. Εκτός κι αν…

Ιερά Σύνοδος προς αντιεξουσιαστές: Εί­στε η α­πο­τυ­χία μας

Την απουσία «οποιασδήποτε δήλωσης καταδίκης της επίθεσης από τους καθ' ύλην αρμόδιους για τα ανθρώπινα δικαιώματα, την προστασία των πολιτών και τα θρησκεύματα υπουργούς», επισημαίνει σε ανακοίνωσή της η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος, αναφορικά με την εισβολή και τις πρά­ξεις βίας στον Ι­ε­ρό Ναό Αγ. Γρη­γο­ρίου Πα­λαμά της Μη­τρο­πό­λεως Θεσ­σα­λο­νί­κης, στις 31.7.2016.

Ακολουθεί το σχετικό ανακοινωθέν:

Ε­πι­θυ­μούμε να ευ­χα­ρι­στή­σουμε όσα κοι­νο­βου­λευ­τικά κόμ­ματα έ­σπευ­σαν να κα­τα­δι­κά­σουν α­πε­ρί­φρα­στα την ει­σβολή, τη δι­α­κοπή της θείας λει­τουρ­γίας και τις πρά­ξεις βίας κατά θρη­σκευ­τι­κών λει­τουρ­γών και πι­στών μέσα στον Ι­ερό Ναό Αγ. Γρη­γο­ρίου Πα­λαμά, στη Θεσ­σα­λο­νίκη χθες (31.7.2016). Ε­πι­ση­μαί­νουμε βε­βαίως και την ως τώρα α­που­σία ο­ποι­ασ­δή­ποτε δή­λω­σης κα­τα­δί­κης της ε­πί­θε­σης από τους καθ' ύ­λην αρ­μό­δι­ους για τα αν­θρώ­πινα δι­και­ώ­ματα, την προ­στα­σία των πο­λι­τών και τα θρη­σκεύ­ματα υ­πουρ­γούς.

Η εύ­γλωττη ε­πί­σης σι­ωπή ε­πι­στη­μο­νι­κών και α­κτι­βι­στι­κών ε­νώ­σεων και συμ­βου­λίων, που έ­χουν ως αν­τι­κεί­μενο τις δη­μό­σιες πα­ρεμ­βά­σεις και πο­λι­τι­κές για τα αν­θρώ­πινα δι­και­ώ­ματα στην χώρα μας, δεί­χνει ότι μάλ­λον δεν σο­κά­ρον­ται από τις βι­αι­ο­πρα­γίες, ό­ταν στρέ­φον­ται κατά της ορ­θό­δο­ξης χρι­στι­α­νι­κής πλει­ο­ψη­φίας. Ο­φεί­λουμε, του­λά­χι­στον, να τους α­να­γνω­ρί­σουμε το προ­σόν της ει­λι­κρί­νειας.

Τέ­λος, στους «αν­τ­ε­ξου­σι­α­στές», που νό­μι­σαν ότι βε­βη­λώ­νον­τας την κυ­ρι­α­κά­τικη προ­σευχή έ­δω­σαν κτύ­πημα στην ε­ξου­σία, δεν θα α­πευ­θύ­νουμε τις κα­τα­δι­κα­στι­κές δη­λώ­σεις, που συ­νη­θί­ζον­ται σε αυ­τές τις πε­ρι­πτώ­σεις. Α­φού ου­δείς πέ­τυχε να τους εμ­πνεύ­σει σε­βα­σμό για οτι­δή­ποτε στη ζωή τους, μόνο την λύπη μας δι­α­τυ­πώ­νουμε, λέ­γον­τάς τους: Εί­στε η α­πο­τυ­χία μας. Η α­πο­τυ­χία μας ως κοι­νω­νίας, ως σχο­λείου, ως οι­κο­γέ­νειας, ως δη­μο­κρα­τίας.

Η απάντηση του Θανάση Παπακωνσταντίνου

Γεια σας.

Είμαι ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου και θα ήθελα να παρουσιάσω το δικό μου μικρό κομμάτι της αλήθειας που μου αναλογεί,χωρίς να παραγνωρίζω την αλήθεια της κυρίας που έγραψε το κείμενο αλλά και όλων των άλλων που ασχολήθηκαν με το θέμα.

Δεν γνωρίζω τη διαδικασία μέσω του facebook, γι’ αυτό απευθύνομαι σ’ αυτό το blog, με την ελπίδα ότι θα φτάσει «στα χέρια» της άμεσα ενδιαφερόμενης αλλά και αυτών που με κατηγορούν ή με υπερασπίζονται.

Πρώτα θα αναφερθώ-όσο πιο λακωνικά γίνεται- σε κάποια γενικότερα ζητήματα που με ταλανίζουν,σε κάποιες απόψεις που ενστερνίζομαι και που,έχοντας μια δυναμική σχέση με τον αυθορμητισμό και το χαοτικό της ύπαρξης, με οδηγούνε σε μια στάση ζωής και όχι σε κάποια άλλη .Ύστερα θα αναφερθώ και στο συγκεκριμένο.

α)Σε σχέση με τη μουσική(και γενικότερα την τέχνη):

Η μουσική είναι βαθύς στοχασμός πάνω στην ανθρώπινη κατάσταση. Έρχεται να στηρίξει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια που βάλεται από εξωτερικούς εχθρούς(απάνθρωπες εξουσίες,άπληστα ανθωποειδή,που σαν θεοί μοιάζουν τον ήλιο ,το ψωμί και το θάνατο) αλλά και από εσωτερικές συγκλονιστικές διαδικασίες.

Στα μέσα Μάρτη του 1988, έφυγε ο Νικόλας Άσιμος. Πιστεύω πώς την καθαρή ουσία του θα την ζηλεύαμε πολλοί χριστιανοί. Ελπίζω να είναι αναπαυμένος κάπου πού φωτίζει με αγάπη ο Θεός. «Όχι ανθρώπινη. Θεϊκή. Από αυτήν πού δεν κάνει εξαιρέσεις.»

Δε θέλω καρδιά μου να κλαις για όσα περάσαμε χθες,

χαλάσανε τόσα πολλά μα βρες μονοπάτι ξανά,

δεν ξέρει ο κόσμος να ζει, κατέβα να πάμε πεζοί,

εκεί που καθένας ζητά να βρει τη μιλιά του ξανά.

ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΝΙΚΟΛΑ ΑΣΙΜΟΥ

«Ανθρώπους ψάχνουμε όχι ιδεολογίες, Ανθρώπους να’χουν θάρρος, αγάπη, καλοσύνη. Ανθρώπους που δεν είναι ψεύτες, ρηχοί και βολεμένοι και ξέρουν να δίνουνε, όχι να ρουφάν και να εκμεταλλεύονται τους γύρω. Ανθρώπους έστω με καρδιά. Ας είναι δικηγόροι, παπάδες και αστυνόμοι. Ας είναι και χαφιέδες, κομουνιστές, αναρχικοί, αρκεί να έχουν τόλμη να κρατήσουν ένα λόγο και να πούνε την αλήθεια.

Αν δεν καταλαβαίνετε το θέατρο μας και μας κοροϊδεύετε ακόμα δεν φταίμε εμείς.

Εμείς έχουμε τη γνώση. Αυτή που δεν έχουν όλοι μαζί οι κυβερνήτες, οι δικαστές και οι γιατροί. Σας κολλάμε στον τοίχο με ένα ζελοτέϊπ.

Είμαστε καθαροί γι’ αυτό ζούμε μέσα στις υπόγες και χαρίζουμε.

Δίνουμε παραστάσεις στην πλατεία και χαίρονται τα παιδάκια και δεν έχουμε λεφτά.

Είμαστε αυτόδουλοι της καλοσύνης. Ξέρουμε να δημιουργούμε όχι να καταστρέφουμε. Ξενυχτάμε μέρα νύχτα και φτιάχνουμε μονάχοι τα όργανα μας.

Οι άλλοι σπάνε λάμπες και μπουκάλια, εμείς τα καθαρίζουμε με σκούπες. Οι σκουπιδιάρηδες είναι μαζί μας και όλοι οι άνθρωποι το πλανήτη.

Ρωτήστε στην περιοχή των Εξαρχείων που μας ξέρει. Μας αγαπάνε όλοι. Ρωτήστε αν χρωστάμε τίποτα και σα κανένα. Σε όλους έχουμε δώσει παραπάνω.

Μπακάληδες, ψιλικατζήδες, περιπτεράδες, ταβερνιάρηδες μας εκτιμάνε.

Χαρίζουμε το γέλιο, αγάπη και ευτυχία.

Κάναμε τους γέρους να αισθάνονται παιδιά.

(Βγάλτε τα μαύρα ρούχα και τις κουκούλες για να σκεφτείτε…

Του Παναγιώτη Παπαδόπουλου (Κάιν)

Ούτε στα Εξάρχεια, ούτε στον Βαρουφάκη, ούτε στον Ορφανό, ούτε σε κανένα, ποτέ και πουθενά! Τσακίστε τον φασισμό στου μυαλού την σκοτεινή την γειτονιά…

(Βγάλτε τα μαύρα ρούχα και τις κουκούλες για να σκεφτείτε, προτού είναι οριστικά αργά για εσάς και εμάς μαζί…)

Η εκδίωξη του Γιάννη Βαρουφάκη και της συντροφιάς του από τον λούμπεν πολιτικό χουλιγκανισμό  που με εξουσιοφασιστικές  πρακτικές στα Εξάρχεια και στις συγκεντρώσεις εφαρμόζουν την «πολιτική» του τραμπουκισμού σε όποιον δεν είναι με το «τοπικό Κρατίδιο» της φοβέρας και της σκλαβιάς, είναι μια στενάχωρη υπόθεση που μόνο οι πολιτικοί χώροι μπορούν να λύσουν με τα «όπλα» της αυτοοργάνωσης, της περιφρούρησης και του διαχωρισμού. Ο λούμπεν πολιτικός χουλιγκανισμός που έχει «ιερό και όσιο» την βία και τη «δημοκρατία» της εκδίκησης είναι η άλλη σκοτεινή πλευρά που συμπληρώνει τον φασισμό και όσο «γυρνάμε την πλάτη» τόσο πιο συχνά θα τον βρίσκουμε μπροστά μας!

Γ.Πανούσης: "Ξένα και εγχώρια κέντρα κατευθύνουν τις συμμορίες των Εξαρχείων"

Ότι πρόκειται για μισθωμένες συμμορίες κατευθυνόμενες από ξένα και εγχώρια κέντρα με σκοπό την αποσταθεροποίηση της κυβέρνησης κατήγγειλε πριν από λίγο σε ραδιοφωνικό σταθμό ο αναπληρωτής υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Γιάννης Πανούσης, αναφερόμενος στους "μπαχαλάκηδες" που σπάνε και καταστρέφουν το κέντρο της Αθήνας και πραγματοποιούν καταλήψεις σε δημόσια κτήρια, από τότε που ανέλαβε η νέα κυβέρνηση.

Eίναι σαφές και απορίας άξιον πως όλοι οι γνωστοί-άγνωστοι είχαν εξαφανιστεί επί κυβερνήσεως Σαμαρά και τώρα βρίσκονται στην καθημερινή ατζέντα της επικαιρότητας.

Κύκλοι του υπουργείου κάνουν λόγο για έλεγχο από κέντρα που συσχετίζονται με την προηγούμενη κυβέρνηση.

Θυμίζουμε ότι στα χέρια των αρχών έπεσε προ ημερών Ουκρανός ανήκων στο Δεξιό Τομεά.Μέρες η ΕΥΠ παρακολουθούσε άτομα που ήρθαν στην Ελλάδα και είναι ύποπτοι για σχέσεις με παραστρατιωτικούς ναζί της Ουκρανίας.

Οι βάρβαροι του Καβάφη επιτίθενται στον Παλαμά

Μαρτίου 21, 2015 από seisaxthiablog

Ισαάκ Σούσης

Αν ποτέ καταφέρουμε να αντιληφθούμε πολυδιαστασιακά την πραγματικότητα, θα έχουμε κάποια κλειδιά για ένα επόμενο στάδιο εξέλιξης. Και γω σκεπτόμουν σήμερα ότι ο βανδαλισμός στο άγαλμα του Παλαμά δεν απέχει καθόλου από την καταστροφή των αγαλμάτων και των αρχαίων πόλεων από Τζιχαντιστές. Ανήκω μάλιστα σε αυτούς που δένονται με πράγματα και παραστάσεις, το Αττικόν μου λείπει έτσι όπως χάσκει ακόμα ανοιχτή η τρύπα στο τετράγωνο της Σταδίου επιδεικνύοντας σαν άλλο μουσειακό έκθεμα τα ίχνη της φωτιάς.

Αλλά μου λείπει έτσι κι αλλιώς ανθρώπινα και μια ολόκληρη παράσταση ζωής που πέρασε ανεπιστρεπτί όσο κι αν κάποια στοιχεία της συγχωνεύονται στη ροή του χρόνου, Μου λείπουν άνθρωποι που ζουν και που τους βλέπω και ποτέ πια δεν θάναι ίδιοι.

Στους αναρχικούς που βανδαλίζουν μνημεία τέχνης κι ιστορίας θα μπορούσε κανείς , όπως και το κάνουν πολλοί , να αντιτείνει γιατί δεν αναλαμβάνουν μια πράγματι καίρια δράση , κάτι ανάλογο με αυτό που έγινε χτες στην Φρανκφούρτη ή γιατί δεν χτυπάνε σε ιδιωτικές περιουσίες κατάπτυστων πολιτικών και επιχειρηματιών, θα είμασταν πολλοί περισσότεροι χαρούμενοι έτσι .

Αντιφασιστες και αναρχικοί σε όλον τον πλανήτη συμπαραστέκονται στους Κούρδους μαχητες.

κ

Στην Ελλαδα έχουν ιδιωτικοποιηθεί και αυτοί απο την εποχή Σημιτη...σε επενδυτές τυπου Σορος και Εργενεκον. Απο εποχής Σημίτη. Τότε που φασιστες με φαιοκόκκινη προβιά χτυπούσαν αγωνιστες του ΡΚΚ και κομμουνιστές για να υπερασπίσουν τις προδοσίες Σημιτη και την παράδοση του Οτσαλάν.

Σημερα κάτι ναζιστικα απόβλητα με προβιά αντιφασίστα και πολύ χρήμα, οργανώνουν εκδηλώσεις κατα της… Ισλαμοφοβίας (!!) υπέρ των “ανταρτών της Συρίας” και οτι άλλο βολεύει τους ναζιστες της δύσης και της Τουρκίας. Συμπτωματικάμοιράζοντας χρήμα μέσω ΜΚΟ, οπως γινόταν στην Ουκρανια όπου ο Σορος χρηματοδοτούσε τους νεοναζι.

Συμπτωση θα ειναι…

Η Μεγάλη Αυταπάτη (Σχόλιο με αφορμή τη σύλληψη του Ν. Μαζιώτη)

Γιώργος Καραμπελιάς

Αντικρίζοντας το βλέμμα του Νίκου Μαζιώτη στις τηλεοράσεις και τις εφημερίδες, έφερα συνειρμικά στη σκέψη μου έναν παλιότερο «αντάρτη πόλης», τον Χρήστο Τσουτσουβή, που το πάθος τον οδήγησε στον θάνατο. Έναν θάνατο προδιαγεγραμμένο από τις επιλογές του και τον τρόπο που τις διεκδικούσε. Τότε είχα γράψει, συγκλονισμένος από τον θάνατό του –είχαμε συμμετάσχει παλαιότερα σε κοινούς αγώνες–, ένα «ρέκβιεμ», που αποτελούσε ταυτόχρονα και την απαρχή της οριστικής μου ρήξης με την ίδια την άκρα αριστερά και την προσπάθεια από την πλευρά μας, να πείσουμε για τον σφαλερό της δρόμο, συμμετέχοντας σε έναν κοινό χώρο μαζί της. Σήμερα, τριάντα χρόνια μετά, και αφού έχει ολοκληρωθεί ένας κύκλος, νιώθω την ανάγκη να επανέλθω και πάλι με αφορμή, το ζήτημα του ένοπλου αγώνα, στις συνθήκες της Ελλάδας, και τη μοίρα όσων επιμένουν σ’ αυτόν.

Η ιστορική συγκυρία

Ζούμε σε μια κομβική στιγμή της ελληνικής ιστορίας, όπου μοιάζει να καταρρέει, μέσα στη γενικευμένη παρακμή, το ίδιο το έθνος-κράτος που οικοδομήσαμε τα τελευταία διακόσια χρόνια –καθώς και το δεύτερο ελληνικό κράτος της Κύπρου– και μαζί του να απειλείται με έκλειψη τελεσίδικη ο ίδιος ο ελληνισμός. Έχω γράψει αλλού ότι η άκρα δεξιά άνοιξε με τη χούντα αυτή την ιστορική εποχή, για να ακολουθήσει η «κεντροαριστερά», η αριστερά και η άκρα αριστερά που την ολοκλήρωσαν, σφραγίζοντας τη μεταπολίτευση. Το δράμα του ελληνισμού, που μας οδήγησε στο σημερινό αίσθημα πνιγμού και αδιεξόδου, συνίσταται στο ότι και οι μεν και οι δε συνήργησαν με τον τρόπο τους, και άσχετα με το ποιος φέρει τη μεγαλύτερη ευθύνη, στην επιτάχυνση της παρακμής που βιώνουμε.

Μ. Μπακούνιν – Π. Κροπότκιν

Ὄψεις τῆς ἀναρχικῆς θεωρίας στήν ρωσσική σκέψη τοῦ 19ου αἰώνα


Του Δημήτρη Μπαλτά
 

 Ἡ θεωρία τοῦ ἀναρχισμοῦ (= ἐπαναστατικοῦ σοσιαλισμοῦ) ἀποτελεῖ ἕνα ἰδιαίτερο κεφάλαιο τῆς Ἱστορίας τῆς ρωσσικῆς φιλοσοφικῆς σκέψεως. Ἀπό μεθοδολογικῆς πλευρᾶς, ὁ Ν. Μπερντιάγιεφ (1874-1948) προτείνει τήν διάκριση τοῦ ἀναρχισμοῦ ἀπό τήν ἀναρχία, ὅταν γράφει ὅτι «ὁ ἀναρχισμός εἶναι ἀντίθετος ὄχι στήν τάξη, στή δομή, στήν ἁρμονία, ἀλλά στήν ἐξουσία, στή βία, στήν αὐτοκρατορία τοῦ Καίσαρα». Ἡ ἀναρχία εἶναι χάος καί δυσαρμονία, δηλαδή ἀσχήμια» (Βλ. Δ. Μπαλτᾶς, Ρῶσσοι φιλόσοφοι, 19ος-20ός αἰ., Ἐκδόσεις Σαββάλας, Ἀθήνα 2002, σ. 112). Πέρα ἀπό τήν διάκριση αὐτή μέ τήν ὁποία μπορεῖ νά συμφωνήσει ἤ νά διαφωνήσει κανείς, εἶναι γεγονός ὅτι μεγάλοι εἰσηγητές τῶν ἀναρχικῶν θεωριῶν ἦσαν οἱ Ρῶσσοι πρίγκηπες Μιχαήλ Μπακούνιν (1814-1876) καί Πιότρ Κροπότκιν (1842-1921), οἱ ὁποῖοι παρουσιάζουν ὁμοιότητες, ἀλλά καί διαφορές στίς ἀντιλήψεις τους (Βλ. γενικῶς Δ. Μπαλτᾶς, Σταθμοί τῆς ρωσσικῆς φιλοσοφίας, Ἐναλλακτικές Ἐκδόσεις, Ἀθήνα 2007, σσ. 55-58).

Δέν εἶναι ἴσως πολύ γνωστό ὅτι ὁ Μπακούνιν διακρίνει, μεταξύ ἄλλων, τήν πατρίδα ἀπό τό κράτος. Στό πλαίσιο αὐτό γράφει χαρακτηριστικά ὅτι «ἡ Πατρίδα ἀντιπροσωπεύει τό ἱερό καί ἀδιαφιλονίκητο δικαίωμα κάθε ἀνθρώπου, κάθε ὁμάδας ἀνθρώπων, ἑνώσεων, κοινοτήτων, περιοχῶν, ἐθνῶν νά αἰσθάνονται, νά σκέπτονται, νά δροῦν μέ τόν δικό τους τρόπο» (H. Arvon, Μπακούνιν, μετ. Π. Γκέκα, Ἐκδόσεις Πλέθρον, Ἀθήνα, 2009, σ. 112).

Όψεις της αναρχικής θεωρίας στην ρωσσική σκέψη του 19ου αι.

25 Φεβρουαρίου 2013

Επιστήμες / Φιλοσοφία   Διδάκτωρ Φιλοσοφίας του Πανεπιστήμιου Αθηνών, Καθηγητής Μ.Ε. Δημήτρης Μπαλτάς 

Η θεωρία του αναρχισμού (= επαναστατικού σοσιαλισμού) αποτελεί ένα ιδιαίτερο κεφάλαιο της Ιστορίας της ρωσσικής φιλοσοφικής σκέψεως. Μεγάλοι εισηγητές των αναρχικών θεωριών ήσαν οι Ρώσσοι πρίγκηπες Μιχαήλ Μπακούνιν (1814-1876) και Πιότρ Κροπότκιν (1842-1921), οι οποίοι παρουσιάζουν ομοιότητες αλλά και διαφορές στις αντιλήψεις τους.


Από μεθοδολογικής πλευράς, ο Ν. Μπερντιάγιεφ (1874-1948) προτείνει την διάκριση του αναρχισμού από την αναρχία, όταν γράφει ότι «ο αναρχισμός είναι αντίθετος όχι στην τάξη, στη δομή, στην αρμονία, αλλά στην εξουσία, στη βία, στην αυτοκρατορία του Καίσαρα». Η αναρχία είναι χάος και δυσαρμονία, δηλαδή ασχήμια» (βλ. Δ. Μπαλτάς, Ρώσσοι φιλόσοφοι, 19ος-20ος αι., Εκδόσεις Σαββάλας, Αθήνα 2002, σ. 112).