- Αρχική σελίδα
- ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ
- 1940
- ΕΡΤFLIX
- ΜΑΤΙΕΣ ΣΤΟ ΧΘΕΣ
- ΑΝΘΟΛΟΓΙΟΝ
- ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ
- ΘΕΑΤΡΟ ΣΤΟ ΡΑΔΙΟ
- ΘΕΑΤΡ/ΜΟΥΣ/ΒΙΒΛΙΟ
- ΘΕΑΤΡΟ
- ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ
- ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΚΑΪ
- ΑΡΧΕΙΟ ΕΡΤ
- ΜΟΥΣΙΚΗ
- ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ
- Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΜΟΥ
- ΤΥΠΟΣ
- ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟΣ
- ΟΛΑ ΔΩΡΕΑΝ
- ΒΙΝΤΕΟ
- forfree
- ΟΟΔΕ
- ΟΡΘΟΔΟΞΑ ΗΧΟΣ
- ΔΩΡΕΑΝ ΒΟΗΘΕΙΑ
- ΦΤΙΑΧΝΩ ΜΟΝΟΣ
- ΣΥΝΤΑΓΕΣ
- ΙΑΤΡΟΙ
- ΕΚΠ/ΚΕΣ ΙΣΤΟΣ/ΔΕΣ
- Ο ΚΟΣΜΟΣ ΜΑΣ
- ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ
- ΓΟΡΔΙΟΣ
- SOTER
- ΤΑΙΝΙΑ
- ΣΙΝΕ
- ΤΑΙΝΙΕΣ ΣΗΜΕΡΑ
- ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
- Ε.Σ.Α
- skaki
- ΤΕΧΝΗ
- ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
- ΑΡΙΣΤΟΜΕΝΗΣ
- gazzetta.gr
- ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ
- ΑΝΤΙΦΩΝΟ
- ΔΡΟΜΟΣ
- ΛΥΓΕΡΟΣ
- ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ...
- ΚΕΙΜΕΝΑ ΠΑΙΔΕΙΑΣ
- γράμματα σπουδάματα...
- 1ο ΑΝΩ ΛΙΟΣΙΩΝ
- ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ & ΓΛΩΣΣΑ
- ΓΙΑΓΚΑΖΟΓΛΟΥ
- ΜΥΡΙΟΒΙΒΛΟΣ
- ΑΡΔΗΝ
- ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΥΠΕΠΘ
- ΕΙΔΗΣΕΙΣ
- ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ
- ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ
Κυριακή 21 Απριλίου 2024
Η Σαρακοστή ως πολύπλευρη πορεία άσκησης - Σεβ. Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης κ. Φιλόθεος
Γιάννης Φέρτης
Για το μέλλον της Β. Ηπείρου
ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΑΣΙΟΠΟΥΛΟΣ
Γιώργος Τασιόπουλος
Το video της διαβούλευσης
Σάββατο 20 Απριλίου 2024
"Νηστίσιμη"... μπριζόλα ΔΕΝ υπάρχει!
Του Θανάση Κ.
Μάνος Χατζιδάκης
Από την Ιστορία στο storytelling – Το τέλος των Μεγάλων
ΑΝΔΡΟΝΟΠΟΥΛΟΣ ΜΑΚΗΣ
«Η διερώτηση για το αν ο κόσμος είναι πραγματικός» μπορεί να είναι παλιά, όμως στην εποχή της εικονικής πραγματικότητας και του metaverse μοιάζει πιο επιτακτική, ειδικά μετά την υποχώρηση των μεγάλων αφηγήσεων του 20ου αιώνα που κατέστησαν σε ανύποπτο χρόνο «ύποπτες» οι προφήτες Μαρξ, Νίτσε, Φρόιντ. Φυσικά, οι αφηγήσεις δεν εξαφανίστηκαν, αφού αποτελούν «το θεμέλιο της ταυτότητας» απλώς κατακερματίστηκαν, εξατομικεύτηκαν, εμπορευματοποιήθηκαν με αποτέλεσμα να χαθεί το μεγάλο προσδιοριστικό νόημα, να κυριαρχήσει ο βούρκος του παραλόγου. Έτσι, ο άνθρωπος, ζώο λογικό, μιμητικό, πολιτικό (και μεταφυσικό), είναι «το μόνο ον που εκπλήσσεται με την ίδια του την ύπαρξη», γι΄ αυτό και αποκτά «οντολογικό άγχος» καθώς «όλη μας η αξία συνίσταται στη σκέψη».
Με αυτούς τους φιλοσοφικούς στοχασμούς ο Γάλλος ιστορικός και ειδικός στον ναζισμό Johann Chapoutot στο βιβλίο του «Η μεγάλη αφήγηση – Εισαγωγή στην ιστορία του καιρού μας» (μετ. Γ. Καράμπελας, εκδ. ΠΟΛΙΣ, 2023) μας προετοιμάζει για κάτι όχι τόσο αισιόδοξο που έρχεται ολοταχώς καταπάνω μας. Στην ουσία μας παρέδωσε μία εργαλειοθήκη ερμηνείας του παρόντος και ιχνηλάτισης του μέλλοντος αφού η ανθρωπότητα (τουλάχιστον στη δυτική της έκφανση) κουβαλάει υποδόριες ιστορικές δυναμικές που τη στοιχειώνουν….
Με μια καταλυτική ευρυμάθεια σύγχρονων μελετών και μιας μεγάλης λογοτεχνικής γκάμας ο Γιοχάν Σαπουτό φεύγει από τη γεγονοτολογία και στρέφεται στο πνεύμα, την κουλτούρα για να μας εισάγει στις αιτίες που οδήγησαν στην αποδόμηση και στην κατάρρευση των μεγάλων αφηγήσεων. Στην ουσία πρόκειται για μια πραγματεία της φιλοσοφίας της ιστορίας του καιρού μας, μια συγκέντρωση αποδείξεων της επικείμενης αλλαγής παραδείγματος…
Η θεώρησή του είναι κυρίως γαλλοκεντρική, εντάσσεται και πάσχει από το σύνδρομο του Δυτικού Κανόνα. Αναμφίβολα η θεώρηση αυτή έχει μεγάλη αξία για μας τους δυτικούς, διότι το τέλος των μεγάλων αφηγήσεων αφορά πρωτίστως τη δυτική ρητορεία. Οι άλλοι δεν έχουν μιλήσει ακόμα.
Οι αιτίες της κατάρρευσης των μεγάλων αφηγήσεων
Το πρώτο αποδεικτικό στοιχείο που προσκομίζει ο Σαπουτό αναφέρεται στην «εξάντληση της προνοιοκρατίας». Γράφει για την Καθολική Εκκλησία και την διανοητική εξουσία της μετά την απόσχισή της από το ιουδαϊσμό, εξουσία που άσκησε μέσα από τη θεολογία στην πρόσληψη και την υφή του χρόνο επί αιώνες, εγκαινιάζοντας ένα «χριστιανικό καθεστώς ιστορικότητας» σε αντίθεση με τον κυκλικό χρόνο των Ελλήνων. Η «αμετάκλητη περατότητα του χρόνου» που χορηγεί η Εκκλησία ως «δηλητήριο» (Νίτσε), διαθέτει το αντίδοτο της «αιώνιας ζωής». Τη μέθοδο αυτή χρησιμοποίησαν πάπες, κρίσιμοι θεολόγοι και Καθολικοί φιλόσοφοι μέχρι την αντιμετώπιση του Διαφωτισμού που εκκοσμίκευσε τον διανυσματικό χρόνο των χριστιανών με τη μορφή της «προόδου».
Η δεύτερη απόδειξη που πραγματεύεται ο Σαπουτό είναι η διαπίστωση που προέκυψε σοκαριστικά μετά τον Μεγάλο Πόλεμο, επικαλούμενος τον ποιητή Πολ Βαλερύ ότι «η άβυσσος της ιστορίας είναι αρκετά μεγάλη για όλους. Νιώθουμε ότι ένας πολιτισμός είναι τόσο εύθραυστος όσο μια ζωή». Γράφει: «Ο Μεγάλος Πόλεμος προκάλεσε αναταραχές στη γλώσσα, αμφιβολίες στην αφήγηση, έως και εξέγερση ενάντια στη διήγηση» και ακόμα «η κρίση της επιστημονικής αφήγησης, η κρίση του Διαφωτισμού έτσι όπως τον αναθεώρησε, διόρθωσε και εμβάθυνε ο επιστημονισμός, είναι επίσης κρίση του νοήματος». Και επιστρέφει στον Βαλερύ με το ότι «η ιστορία είναι το πιο επικίνδυνο προϊόν που έχει αναπτύξει η χημεία της διάνοιας»… για να φτάσει στους υπαρξιστές και να εξηγήσει πως αφού δεν υπάρχει Θεός για να μας δώσει μια ουσία, άρα ούτε και πρόνοια, δηλαδή δεν έχουμε πια την πολυτέλεια να σκεφτόμαστε με όρους πεπρωμένου ή προορισμού, ο άνθρωπος «γίνεται από πρόσωπο χαρακτήρας» με αποτέλεσμα η «εμπειρία του παραλόγου ως ριζική συνειδητοποίηση» προκαλεί «ναυτία».
Η τρίτη απόδειξη – δυναμική αλλαγής παραδείγματος στην Ιστορία αφορά στην κατάρρευση της «μαρξιστικής εσχατολογίας» που είχε προσλάβει θρησκευτικά χαρακτηριστικά, συγγενή με αυτά της Καθολικής Εκκλησίας, όχι μόνο οραματικά και οργανωτικά, αλλά και ψυχαναλυτικά. Ο διαλεκτικός υλισμός έρχεται να εκκοσμικεύσει τις ελπίδες των ανθρώπων και να διαυγάσει την ιστορία που εν τέλει είναι ταξικός ανταγωνισμός. Υπό το πρίσμα του ιστορικού υλισμού, ο Σαπουτό διέρχεται τις τραγικές εσωτερικές περιπέτειες του κομμουνισμού και της «φετιχοποίησης του κόμματος» μέσα από τις μεταλλάξεις που επέβαλαν οι πραγματικές συνθήκες και η διαστροφή της διάνοιας του Ιωσήφ Στάλιν.
Η τέταρτη απόδειξη αφορά την αποδόμηση στην ιστορική πράξη της κοσμοθεωρίας του ναζιστικού κόμματος (Weltanschauung) η οποία προσέλαβε και αυτή χαρακτηριστικά πολιτικής θρησκείας ανταποκρινόμενη στις βαθύτερες ψυχολογικές ανάγκες της γερμανικής κοινωνίας του Μεσοπολέμου. Στην τελευταία απολογία του στη Νυρεμβέργη (1948) όπου δικάζεται για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, ο στρατηγός των SS και διοικητής του Einsatzgruppe D –ομάδα επέμβασης που έδρασε στην Ουκρανία και την Κριμαία- δρ Όττο Όλεντορφ αναλύει τον ναζισμό ως «πολιτισμικό ή ακόμα και πνευματικό φαινόμενο» και λέει:
«Ο ναζισμός δεν είναι η αιτία, αλλά η συνέπεια μιας πνευματικής κρίσης. Απευθυνόμενος στους δικαστές του λέει πως η ήττα του ναζισμού δεν έλυσε επ’ ουδενί αυτή τη μεγάλη κρίση του καιρού μας, διότι οι «υπέρτατες αξίες και κριτήρια για το πώς πρέπει να αισθάνεται, να σκέφτεται και να δρα κανείς εξακολουθούν να απουσιάζουν. Τα μεταφυσικά θεμέλια είναι απόντα». Έτσι, «η δημοκρατική ιδέα είναι πολύ επιφανειακή. Δεν εμπεριέχει αυτή τη βεβαιότητα που θα όριζε την ανθρώπινη ζωή στην ολότητά της. Απονέμει καθήκοντα και δικαιώματα σε πρόσωπα και σε κοινωνικές οργανώσεις, χορηγεί ατομικές ελευθερίες –αλλά ποτέ δεν τις δικαιολογεί».
Πέμπτον, ο Σαπουτό, στο κεφάλαιο με τίτλο «Με λευκή φωνή» διερευνά τη μεταπολεμική λογοτεχνία στη Γερμανία, την «λογοτεχνία των ερειπίων», για να περάσει στη συνέχεια στη γαλλική. Ξεκινάει με τη διαπίστωση πως μετά το 1945 ξέσπασε μια «πραγματική κρίση της αφήγησης» αφού «η μελέτη των λόγων που δίνουν νόημα στην ιστορία συνεπάγεται εξέταση των στιγμών κατά τις οποίες η ιστορία μοιάζει να εκδικείται το νόημα».
Επικαλείται τον φιλόσοφο της Σχολής της Φρανκφούρτης Τέοντορ Αντόρνο που στο κείμενό του 1951 «Κριτική του πολιτισμού και κοινωνία» γράφει πως «η κριτική του πολιτισμού έρχεται αντιμέτωπη με το τελευταίο στάδιο της διαλεκτικής μεταξύ πολιτισμού και βαρβαρότητας: το να γράφει κανείς ποιήματα μετά το Άουσβιτς είναι πράξη βάρβαρη».....
Η συνέχεια ΕΔΩ...
Παρασκευή 19 Απριλίου 2024
8ο Παγκόσμιο Συνέδριο Ποντιακού Ελληνισμού - ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ
«Οι σκέψεις του Μαρξ για τη θρησκεία»
Μόνο ότι φταίει για όλα ο λαός δεν ακούσαμε στο συνέδριο της Καθημερινής!
Της Μαρίας Νεγρεπόντη – Δελιβάνη
Σίγουρα, η βασική υπόθεση στη βάση των όσων καταστρεπτικών υπέγραψαν οι δικοί μας ταγοί (μας τα υπενθύμισε το συνέδριο της Καθημερινής) στην αποφράδα περίοδο μετά το 2009, ήταν ότι αυτά δεν απέρρεαν από τη βούλησή τους, αλλά ήταν αποτέλεσμα απειλών και εκβιασμών έξωθεν. Εγείρονται, ωστόσο, εύλογα πολυάριθμα ερωτηματικά, που μέχρι σήμερα δεν έτυχαν ικανοποιητικών απαντήσεων. Ο ελληνικός λαός ουδέποτε έλαβε σαφείς και ειλικρινείς εξηγήσεις, σχετικά με τις προσβλητικές, επικίνδυνες, παράλογες, ανατρεπτικές υποχρεώσεις που αναλήφθηκαν γι’ αυτόν και χωρίς τη συναίνεσή του. Αντιθέτως, ο ελληνικός λαός παρέμενε, συστηματικά, εκτός των πάντων.
Ένα από τα πολλά και δυσεξήγητα συμβάντα είναι και το γεγονός ότι –εκτός μεμονωμένων περιπτώσεων– ο κύκλος συγκάλυψης δεν προστάτευε μόνο την εκάστοτε κυβέρνηση, που υπέγραφε, που συναινούσε, που υποχωρούσε, που συνοδοιπορούσε με συμφέροντα αλλότρια και εναντίον των εθνικών δικών μας, αλλά και την αντιπολίτευση. Και εύλογα διερωτάται κανείς τι το τόσο φοβερό μπορεί να κρύβεται πίσω από την ανεπίτρεπτη, γενικευμένη και ήδη παγιωμένη μεθόδευση συμπόρευσης.
Οι πιθανότερες απειλές, που κάπως διέρρευσαν ή που, κατά καιρούς, τις φανταστήκαμε είναι:
Πρώτον, να μας πετάξουν από το ευρώ. Η απειλή αυτή εκτοξεύτηκε αρκετές φορές, αφού είχε προηγηθεί μεθοδική τρομοκράτηση, κυρίως από τα συστημικά ΜΜΕ, σχετικά με τα φρικτά μαρτύρια που δήθεν μας ανέμεναν, αν αυτή είχε πραγματοποιηθεί. Η απαρίθμηση, βέβαια, των πιθανών μαρτυρίων μας ήταν εμφανώς αφελής, ακόμη και για τους πλέον αδαείς, γύρω από την ΕΕ και τα νομισματικά-οικονομικά της.
Ωστόσο, ταυτόχρονα, με τις απειλές είχαν τεθεί σε εφαρμογή και μεθοδεύσεις αποθάρρυνσης της όποιας σοβαρής συζήτησης γύρω από αυτήν, καθώς και απαξιωτική αντιμετώπιση οποιουδήποτε τολμούσε να εκφράσει αμφιβολίες, σχετικά με το μέγεθος της καταστροφής, που μας ανέμενε εκτός ευρώ. Γι’ αυτό ουδέποτε υπήρξε σοβαρή συζήτηση γύρω από την εναλλακτική αυτή λύση. Τα αναπάντητα ερωτήματα είναι αναρίθμητα:
- Πώς οι αρμόδιοι επέδειξαν τέτοιας έκτασης ελαφρότητα, ώστε να πιστέψουν ότι η ΕΕ, της οποίας έτριζαν από τότε τα θεμέλια, θα τολμούσε ποτέ να ξεπετάξει οικειοθελώς την Ελλάδα από την Ευρωζώνη;
Πώς η "στρατηγική υπομονή" του Ιράν μετατράπηκε σε σοβαρή αποτροπή
Τα αντίποινα του Ιράν κατά του Ισραήλ δεν πραγματοποιήθηκαν μόνα τους. Οι στρατηγικοί εταίροι Ρωσία και Κίνα καλύπτουν τα νώτα της Τεχεράνης και ο ρόλος τους στη σύγκρουση της Δυτικής Ασίας θα αυξηθεί αν οι ΗΠΑ δεν κρατήσουν το Ισραήλ υπό έλεγχο.
Pepe Escobar* / 15 ΑΠΡΙΛΊΟΥ 2024
Λίγο περισσότερο από 48 ώρες πριν από το εναέριο μήνυμα του Ιράν προς το Ισραήλ πάνω από τον ουρανό της Δυτικής Ασίας, ο Ρώσος αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Ριαμπκόφ επιβεβαίωσε, επισήμως, αυτό που μέχρι τώρα ήταν, στην καλύτερη περίπτωση, μυστικές διπλωματικές συζητήσεις:
Η ρωσική πλευρά διατηρεί επαφή με τους Ιρανούς εταίρους για την κατάσταση στη Μέση Ανατολή μετά το ισραηλινό χτύπημα στο ιρανικό προξενείο στη Συρία.
Ο Ryabkov πρόσθεσε: "Παραμένουμε σε συνεχή επαφή [με το Ιράν]. Νέες εμπεριστατωμένες συζητήσεις για όλο το φάσμα των θεμάτων που σχετίζονται με τη Μέση Ανατολή αναμένονται επίσης στο εγγύς μέλλον στο πλαίσιο των BRICS".
Στη συνέχεια σκιαγράφησε τη μεγάλη εικόνα:
Η συναίνεση με τις ισραηλινές ενέργειες στη Μέση Ανατολή, οι οποίες βρίσκονται στον πυρήνα της πολιτικής της Ουάσινγκτον, γίνεται με πολλούς τρόπους η βασική αιτία νέων τραγωδιών.
Εδώ, συνοπτικά, είχαμε τον κορυφαίο διπλωματικό συντονιστή της Ρωσίας με τις BRICS - κατά τη χρονιά της ρωσικής προεδρίας του πολυπολικού οργανισμού - να στέλνει έμμεσα μηνύματα ότι η Ρωσία καλύπτει το Ιράν. Το Ιράν, θα πρέπει να σημειωθεί, μόλις έγινε πλήρες μέλος των BRICS+ τον Ιανουάριο.
Το εναέριο μήνυμα του Ιράν αυτό το Σαββατοκύριακο το επιβεβαίωσε στην πράξη: τα συστήματα καθοδήγησης των πυραύλων τους χρησιμοποίησαν το κινεζικό σύστημα δορυφορικής πλοήγησης Beidou καθώς και το ρωσικό σύστημα GLONASS.
Αυτή είναι η ρωσική-κινεζική αντικατασκοπεία που ηγείται από πίσω και ένα γραφικό παράδειγμα των BRICS+ σε κίνηση.
Το "παραμένουμε σε συνεχή επαφή" του Ryabkov καθώς και οι πληροφορίες δορυφορικής πλοήγησης επιβεβαιώνουν τη βαθιά διαπλεκόμενη συνεργασία μεταξύ της στρατηγικής εταιρικής σχέσης Ρωσίας-Κίνας και του κοινού στρατηγικού εταίρου τους, του Ιράν. Με βάση την τεράστια εμπειρία στην Ουκρανία, η Μόσχα γνώριζε ότι η βιβλική ψυχοπαθής γενοκτονική οντότητα θα συνέχιζε να κλιμακώνεται αν το Ιράν συνέχιζε απλώς να ασκεί "στρατηγική υπομονή".
Η μετεξέλιξη της "στρατηγικής υπομονής" σε μια νέα στρατηγική ισορροπία έπρεπε να πάρει κάποιο χρόνο - συμπεριλαμβανομένων των ανταλλαγών υψηλού επιπέδου με τη ρωσική πλευρά. Εξάλλου, ο κίνδυνος παρέμενε ότι η ισραηλινή επίθεση εναντίον της κατοικίας του ιρανικού προξενείου/πρέσβη στη Δαμασκό θα μπορούσε κάλλιστα να αποδειχθεί το 2024 το remix της δολοφονίας του Αρχιδούκα Φραγκίσκου Φερδινάνδου.
Και μην ξεχνάτε τα Στενά του Ορμούζ.
Πέμπτη 18 Απριλίου 2024
Αυτοί εκπροσωπούν τη χώρα μας!
Γιώργος Τασιόπουλος
Αυτοί εκπροσωπούν τη χώρα μας...
Και ψηφίζουν εναντίον των συμφερόντων της χώρα μας!!!
Το Κόσοβο είναι προάγγελος της αναγνώρισης του ψευδοκράτους στην Κύπρο.
Πραξικοπηματικά αποσχίστηκε και αυτοανακηρύχθηκε ανεξάρτητο σε βάρος της Σερβίας, μιας φίλης χώρας στα Βαλκάνια.
Αύριο το ίδιο μπορεί να συμβεί στη Θράκη.
Όμως οι εκπρόσωποι της χώρας μας ταγμένοι στη "σωστή πλευρά της ιστορίας" έσπευσαν να ψηφίσουν σε βάρος της εθνικής πολιτικής της χώρας μας
Πρώτη πρώτη έβαλε πλάτη η
Ντόρα Μπακογιάννη
αλλά και οι
Άννα Ευθυμίου, Γιώργος Σταμάτης, Ευριπίδης Στυλιανίδης, ( αυτός ως Θρακιώτης έπρεπε να το σκεφτεί καλύτερα)
Οι Αλέξης Τσίπρας και Γιώργος Παπανδρέου, πάντα καλοί συνεργάτες, ως Πόντιοι Πιλάτοι απείχαν, δεν είδαν δεν άκουσαν!
Εύγε!!!!
Στη Νίνα Γ. Κασιμάτη και στην Λιάνα Κανέλλη που καταψήφισαν και έσωσαν την τιμή της χώρας μας.....
Όπως, εύγε και στους Κύπριους βουλευτές, εκπροσώπους της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση (ΑΚΕΛ και ΔΗΚΟ) που καταψήφισαν.
Ο υπουργός Εξωτερικών της Σερβίας Ντάντσιτς μίλησε για “ημέρα ντροπής σήμερα στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης (PACE).
Πλέον ο αλβανικός εθνικισμός μπορεί να ρέει ανενόχλητος στα Βαλκάνια με δυο “ευρωπαϊκά κράτη”.
Θυμίζουμε ότι ο πρώην πρόεδρος του Κοσόβου Χασίμ Θάτσι, ο πρώην πρόεδρος του Κοινοβουλίου, Κάντρι Βεσέλι και ο πρώην βουλευτής Ρεξίπ Σελίμι διετέλεσαν κορυφαία στελέχη του UCK δικάζονται στη Χάγη ως εγκληματίες πολέμου.
Δεν θα μπορούσαν να επιμείνουν οι Κοσοβάροι για αναγνώριση του κράτους του αν δεν έσπευδαν άμεσα κάποιες χώρες της "σωστής πλευράς της ιστορίας," συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ, του Ηνωμένου Βασιλείου και των τριών μεγάλων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ιταλία, Γερμανία, Γαλλία), να το αναγνωρίσουν.
Υγ. Στη φωτογραφία ο «πρωθυπουργός» και η «πρόεδρος» του Κοσσυφοπεδίου, Άλμπιν Κούρτι και Βιόσα Οσμάνι, με το χάρτη της Μεγάλης Αλβανίας που περιλαμβάνει τμήματα της Σερβίας και της Ελλάδας (Τους νομούς Θεσπρωτίας, Πρέβεζας (όπου τους αποκαλούν ενωμένους ως «Τσαμουριά», η οποία για τους Αλβανούς θεωρείται ιστορική περιοχή), Ιωαννίνων, και κάποιες φορές και ολόκληρη την Ήπειρο μαζί με το Νομό Άρτας, την Κέρκυρα, και κάποιες φορές, και εδάφη από τη Δυτική Μακεδονία (όπως τους Νομούς Καστοριάς και Φλώρινας, αλλά και την περιοχή της Πτολεμαΐδας), ενώ σε κάποιους εθνικιστικούς χάρτες της Μεγάλης Αλβανίας, αναφέρεται επέκταση μέχρι και τη Θεσσαλονίκη).
ΘΑ ΓΙΝΕΙ Η ΕΥΡΩΠΗ ΜΙΑ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΚΗ ΝΕΟΤΑΞΙΚΗ ΚΟΛΕΚΤΙΒΑ Ή ΘΑ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΕΙ;
Νίκος Σίμος
Ο Άγιος Θεωνάς Αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης και η αινιγματική προφητεία του Οσιομάρτυρα Ιακώβου
Άγιος Θεωνάς, Αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης. Τοιχογραφία από το Κυριακό της σκήτης του Αγίου Δημητρίου, (1755), των ζωγράφων Κωνσταντίνου και Αθανασίου από την Κορυτσά. Από Άγιοι του Άθω: http://saints-of-mount-athos.blogspot.com/
Γράφει ο Στέλιος Κούκος
Ο Άγιος Θεωνάς έζησε τον 16ο αιώνα, δηλαδή επί τουρκοκρατίας, και μοιάζει να αποτελεί μια οσιακή συνέχεια των μεγάλων νηπτικών οσίων των προηγουμένων αιώνων.Σύμφωνα με τα στοιχεία και τις πηγές που υπάρχουν για την ζωή του τον συναντούμε πρώτη φορά ως ιερομόναχο στην κοινοβιακή ιερά μονή Παντοκράτορος του Αγίου Όρους. Δεν υπάρχουν ακριβή στοιχεία από την προηγούμενη ζωή του.
Ο Άγιος Θεωνάς, παρ’ όλο που ζούσε σε κοινόβιο αγαπούσε πιο πολύ την ησυχαστική ζωή και έτσι συνδέθηκε με τον όσιο γέροντα Ιάκωβο ο οποίος ασκήτευε σε κελλί που βρισκόταν πάνω από την ιερά μονή Ιβήρων. (Αργότερα Σκήτη Τιμίου Προδρόμου Ιβήρων).
Ο γέροντας Ιάκωβος ήταν περιβόητος ανάμεσα στους πατέρες του Άθωνα «διά τας μυστικάς αποκαλύψεις, και ουράνια χαρίσματα» τα οποία αξιώθηκε να λάβει από τον Θεό. Αργότερα, μάλιστα, μαρτύρησε και ως οσιομάρτυρας γιορτάζεται την 1η Νοεμβρίου μαζί με τους δύο υποτακτικούς του τον διάκονο Ιάκωβο και τον μοναχό Διονύσιο οι οποίοι απαγχονίστηκαν μαζί του.
Ο Άγιος Θεωνάς, έχοντας αντίστοιχο ησυχαστικό ζήλο με τον όσιο γέροντα Ιάκωβο, συγκαταριθμήθηκε κι αυτός ως μέλος της συνοδείας του. Αργότερα, μάλιστα, αξιώθηκε να τον διαδεχτεί.
Φυγή από τον Άθωνα κατόπιν θείας αποκαλύψεως
Ο γέροντας Ιάκωβος μαζί με την συνοδεία του, αφού, αρχικά, μετακινήθηκαν σε ησυχαστικοτέρα μέρη του Άθωνα, εν τέλει έφυγαν από το Άγιον Όρος. Αυτό έγινε κατόπιν θείας αποκαλύψεως στον όσιο γέροντα. Η ευλογημένη, ησυχαστική συντροφία εγκαταστάθηκε στο μοναστήρι του Τιμίου Προδρόμου στην Ανάληψη Δερβεκίστας της Αιτωλοακαρνανίας [Περβεκίστα της Ναυπάκτου την αναφέρει ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης στον βίο του Αγίου Θεωνά που έγραψε].
Εκεί ο γέροντας έγινε και πάλιν σημείο αναφοράς και πολύς κόσμος κατέφευγε κοντά του για να εξομολογηθεί και για να λάβει πνευματική καθοδήγηση. Η όλη αυτή πνευματική κίνηση γύρω από αυτόν δεν άρεσε ή καλύτερα ενόχλησε και έτσι από φθόνο τον διέβαλαν στους Τούρκους ως επαναστάτη. Για τον λόγο αυτό οι Τούρκοι τον συνέλαβαν και τον μετέφεραν στα Τρίκαλα, όπου τον φυλάκισαν μαζί με τους δύο υποτακτικούς του που προαναφέραμε.
Συνέχεια εδώ...https://agiatheodora.gr/blog/
Καλό ταξίδι Μιχάλη Χαραλαμπίδη.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΗΦΑΙΣΤΟΣ
Καλό σου ταξίδι αγαπητέ και αξέχαστε Μιχάλη.
Άλυτος γρίφος η στρατιωτική συντριβή του Ιράν15/04/2024
Όπως εξελίσσονται τα πράγματα στη Μέση Ανατολή, τυχόν επέκταση του πολέμου στο Ιράν δεν μπορεί να αποκλειστεί, παρά τις διεθνείς εκκλήσεις για αυτοσυγκράτηση (και εκ μέρους των ΗΠΑ) με δεδομένη την πρόθεση του Ισραήλ να πληρώσει το Ιράν το “τίμημα” για την επίθεση του, «την κατάλληλη στιγμή», όπως διεμήνυσε ο Ισραηλινός υπουργός Πολέμου. Εάν το Ισραήλ αγνοήσει τις διεθνείς πιέσεις και προχωρήσει σε αντίποινα για την επίθεση του Ιράν και η δε Τεχεράνη (όπως έχει προειδοποιήσει) αντιδράσει, τότε θα πάμε σε γενίκευση.
Το Ιράν –σύμφωνα με την άποψη πολλών ειδικών και σε αντίθεση με την επικρατούσα στερεοτυπική αντίληψη– είναι ένας σκληρά ορθολογικός και προσεκτικός δρων και δύσκολα θα μπλέξει σε μια εκτεταμένη σύγκρουση. Τον εν λόγω ισχυρισμό επιβεβαιώνει η στάση της Τεχεράνης που λίγο μετά την έναρξη της ιρανικής επίθεσης δήλωσε πως “πέτυχε τον στόχο της” και έδωσε μήνυμα αποκλιμάκωσης. Όμως, όλα θα εξαρτηθούν και από την στάση που θα κρατήσει το Ισραήλ, την στιγμή που το μέτωπο στα βόρεια σύνορα του με την Χεζμπολάχ του Λιβάνου είναι ακόμα ανοιχτό, ενώ υπάρχει πάντα και η δράση των σιιτών ανταρτών Χούτι στο μέτωπο της Ερυθράς Θάλασσας.
Στο σημείο αυτό θα πρέπει να επισημάνουμε ότι ο πόλεμος με το Ιράν ήταν επιθυμητή εξέλιξη από μια μερίδα της ισραηλινής πολιτοκοστρατιωτικής ηγεσίας, πολύ πριν εκδηλωθεί η επίθεση του Ιράν. Πάγιος συλλογισμός τους (που προφανώς και ισχυροποιήθηκε μετά την ιρανική επίθεση) είναι να δοθεί μια “οριστική λύση” στην ιρανική απειλή, όπως αυτοί την αντιλαμβάνονται, παρασέρνοντας και τις ΗΠΑ σε έναν πόλεμο εναντίον του Ιράν. Γνωρίζοντας τον συλλογισμό τους, ο Μπάιντεν έσπευσε να ξεκαθαρίσει πως οι ΗΠΑ δεν θα υποστηρίξουν ισραηλινά αντίποινα στην ιρανική επίθεση.
Ο εγκλωβισμός στην αντίληψη της “αποφασιστικής νίκης” είναι μια από τις διαχρονικές παθογένειες του Ισραήλ, η οποία προέκυψε από τις συνεχείς και σαρωτικές στρατιωτικές επιτυχίες του εναντίον των αραβικών στρατών, στις πρώτες δεκαετίες μετά τη δημιουργία του εβραϊκού κράτους, που οδήγησαν όμως σε διαδοχικά αδιέξοδα. Έτσι, κάθε στρατιωτική νίκη του Ισραήλ, αντί για ειρήνευση, οδηγούσε σε μια ακόμη πολεμική αναμέτρηση.
Ο διαχρονικός εγκλωβισμός του Ισραήλ
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η συντριπτική και γρήγορη νίκη στον Πόλεμο των Έξι Ημερών, που εξέπληξε και τους ίδιους τους Ισραηλινούς και η οποία οδήγησε στην κατάληψη ολοκλήρου της Χερσονήσου του Σινά, κάτι που δεν περιλαμβάνονταν στις αρχικές στοχεύσεις της ισραηλινής ηγεσίας. Αυτή όμως η “υπερβάλλουσα” επιτυχία οδήγησε στον μετέπειτα “Πόλεμο Φθοράς” με την Αίγυπτο και στη συνέχεια στον Πόλεμο του Γιομ Κιπούρ.Στα επόμενα χρόνια απέτυχαν και οι επιθέσεις στον Λίβανο, που αποσκοπούσαν στην εξαφάνιση των επικίνδυνων για το Ισραήλ δυνάμεων που δρούσαν εκεί. Στον πρώτο πόλεμο του Λιβάνου το 1982 οι ισραηλινές δυνάμεις, παρόλες τις αρχικές σαρωτικές επιτυχίες τους, στις οποίες ξεχωρίζει η συντριπτική νίκη της ισραηλινής αεροπορίας ενάντια στο πυκνό αντιαεροπορικό δίκτυο των Σύριων στην Κοιλάδα Μπεκάα, εγκλωβίστηκαν σε μάχες φθοράς, τόσο στα στενά περάσματα του Νοτίου Λιβάνου, όσο και μέσα στον αστικό ιστό της Βηρυτού.
Επίσης, η επιχείρηση αμαυρώθηκε από τις σφαγές των προσφύγων στα στρατόπεδα Σάμπρα και Σατίλα από χριστιανικές πολιτοφυλακές, με την ανοχή των Ισραηλινών. Στον Δεύτερο Πόλεμο του Λιβάνου το 2006 οι ισραηλινές ένοπλες δυνάμεις (IDF) απέτυχαν με ταπεινωτικό τρόπο να επιτύχουν συντριπτικό πλήγμα στην μικροσκοπική τότε Χεζμπολάχ. Οι IDF εφάρμοσαν ένα αμφιλεγόμενο νέο δόγμα, τις επιχειρήσεις EBO (Εffects Based Operations), βασισμένες εν μέρει πάνω σε θεωρίες Γάλλων μεταμοντέρνων φιλοσόφων! Μετά από την αποτυχία αυτή, οι IDF σταμάτησαν τα “πρωτοποριακά” πειράματα και ξαναγύρισαν στις παραδοσιακές μεθόδους μάχης, με πολύ θετικά αποτελέσματα, όπως φάνηκε στην επιχείρηση Cast Lead μερικά χρόνια μετά και στη συνέχεια σε άλλες επιχειρήσεις εναντίον της Χαμάς.
Ο άλυτος γρίφος του Ιράν
Η εμμονή του Ισραήλ σε μια “τελική νίκη” δια των όπλων έναντι του Ιράν υπήρχε και πριν την ιρανική επίθεση. Στην πραγματικότητα έφτασε σε πρωτοφανή επίπεδα μετά την επίθεση της Χαμάς, την οποία το Τελ Αβίβ έσπευσε από την πρώτη στιγμή να αποδώσει στο Ιράν – με τις ΗΠΑ να μην αποδέχονται τον ισραηλινό ισχυρισμό. Το Ισραήλ θεωρεί το Ιράν ως κορυφαία απειλή για την ίδια του την ύπαρξη και θέλει να εξαλείψει αυτήν την απειλή με έναν “αποφασιστικό πόλεμο” (φόβος που είναι υπερβολικός αλλά όχι εντελώς αβάσιμος). Όμως, η λογική του “μεγάλου πολέμου” με το Ιράν (παρασέρνοντας και τις “άβουλες” ΗΠΑ σε αυτόν), ο οποίος υποτίθεται ότι θα φέρει κάποιο “οριστικό” αποτέλεσμα, πάσχει και ορθότατα έχουν ενδοιασμούς οι Αμερικανοί (ακόμα και επί Τραμπ).
Ας έχουμε υπόψη μας πως είναι σχεδόν αδύνατον να επιτευχθεί κατάληψη του Ιράν από τις αμερικανικές δυνάμεις, όπως έγινε στο Ιράκ, ή έστω αλλαγή καθεστώτος. Ακόμη και αν δεν υπάρξει καμία αντίδραση από Κίνα και Ρωσία (κάτι περίπου αδύνατον), η επιχείρηση αυτή είναι τέτοιας κλίμακας που ξεφεύγει από τις δυνατότητες των Αμερικανών σήμερα, ακόμη και στην απίθανη περίπτωση που θα ήταν πρόθυμοι να εμπλακούν σε πολυετή πόλεμο μεγάλης κλίμακας, τύπου Β΄ Παγκοσμίου.
ΝΙΝΑ ΚΑΣΙΜΑΤΗ - ΛΙΑΝΑ ΚΑΝΕΛΗ ΚΑΙ ΚΚΕ: Σχετικά με την ψηφοφορία για την ένταξη του Κοσόβου στο Συμβούλιο της Ευρώπης
Τελικά, και όπως αναμενόταν, η Κοινοβουλευτική Συνέλευση ψήφισε υπέρ της ένταξης του Κοσόβου στο Συμβούλιο της Ευρώπης. Το μη αναγνωρισμένο από τη χώρα μας κρατίδιο, με τα πολλά θέματα σχετικά με την τήρηση του κράτους Δικαίου και της προστασίας των δικαιωμάτων των ανθρώπων παράλληλα με τους αλβανικούς αλυτρωτισμούς και τις θεωρίες περί Μεγάλης Αλβανίας, περνά την πόρτα της Ευρώπης όχι απλά με ελληνικό “πράσινο φως” αλλά με την Ελλάδα σε ρόλο… τροχονόμου…
Η εισήγηση της Ντόρας Μπακογιάννη και τα όσα μετά υποστήριξε, προκειμένου να διευκρινήσει την πρόταση της κόντρα στην πάγια εθνική θέση, υπερψηφίστηκε από 131 βουλευτές, 29 καταψήφισαν και 11 (ανάμεσα τους Τσίπρας, Παπανδρέου) ήταν απόντες.
Από ελληνικής πλευράς καταψήφισε μόνο η βουλευτής τους ΣΥΡΙΖΑ Νίνα Κασιμάτη ενώ υπέρ οι βουλευτές της ΝΔ. Απούσα, λόγω προβλήματος υγείας, ήταν και η βουλευτής του ΚΚΕ Λιάνα Κανέλλη, η οποία είχε στείλει όμως επιστολή στην γραμματεία της ελληνικής αντιπροσωπείας. “Το θ
έμα του Κοσόβου που θα συζητηθεί αύριο, 16/4/24, είναι εξαιρετικής σημασίας για το κόμμα μου και μένα, να καταγραφεί η άρνησή μου, δηλαδή ΚΑΤΑ στην ψηφοφορία, παρακαλώ να με αντικαταστήσετε μόνο με συνάδελφο αναπληρωματικό μέλος, που θα έχει την ίδια αρνητική ψήφο, όπως η κ. Κασιμάτη, που με διαβεβαίωσε γι’ αυτό” ανέφερε η κα. Κανέλλη.
Την υπερψήφιση της ένταξης του Κοσόβου πανηγύρισε ο υπουργός Εξωτερικών του, περνώντας και τη γραμμή πως η Πρίστινα δεν είναι υποχρεωμένη να εφαρμόσει κάποια από τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει (11 σημεία για δημοκρατίες και ατομικές ελευθερίες) πριν την ένταξη. Αντίθετα, ο υπουργός Εξωτερικών της Σερβίας Ντάντσιτς μίλησε για “ημέρα ντροπής σήμερα στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης (PACE). Για πρώτη φορά στην ιστορία, συστήθηκε η ένταξη σε κάτι που δεν είναι κράτος και δεν πληροί τις βασικές απαιτήσεις στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθεριών”.
Πλέον ο αλβανικός εθνικισμός μπορεί να ρέει ανενόχλητος στα Βαλκάνια με δυο “ευρωπαϊκά κράτη”. Άλλωστε το “ΟΚ” έχουν δώσει και οι “αμυνόμενοι” Ουκρανοί, όπως ο βουλευτής Ο. Γκοντσαρένκο που έδωσε συγχαρητήρια στο Κόσοβο με μια ομιλία στα αλβανικά, επιτιμώντας το Βελιγράδι που “ονειρεύεται σερβική αυτοκρατορία” παραλληλίζοντας την με την “αυτοκρατορία Πούτιν”. Για τη Μεγάλη Αλβανία… τσιμουδιά. Άντε τώρα να του εξηγήσεις πως για τους Σέρβους οι “Θερμοπύλες” τους είναι το Κοσσυφοπέδιο , όταν ο ίδιος ο πρόεδρος του έχει πει πως δεν θέλει να δει την Μαριούπολη σύγχρονες Θερμοπύλες…
Σχετικά με την ψηφοφορία για την ένταξη του Κοσόβου στο Συμβούλιο της Ευρώπης
Το ΚΚΕ έχει καταδικάσει αποφασιστικά τον πόλεμο των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ στην Γιουγκοσλαβία και την διάλυση της χώρας, τη δημιουργία του προτεκτοράτου του Κοσόβου και τις μεθοδεύσεις αναγνώρισής του. Το τελευταίο διάστημα επιχειρείται η ένταξη του Κοσόβου στο Συμβούλιο της Ευρώπης και ως προς αυτό έχει μεγάλες ευθύνες η κυβέρνηση της ΝΔ, ενώ ο Α. Τσίπρας, που έχει αναλάβει το ρόλο του Προέδρου του Συμβουλίου της Ευρώπης για τα Δυτικά Βαλκάνια, σε σχετική ψηφοφορία στην Πολιτική Επιτροπή του Συμβουλίου της Ευρώπης τοποθετήθηκε με “παρών”.
Σήμερα, στη Συνεδρίαση του Συμβουλίου της Ευρώπης, στο Στρασβούργο, θα γίνει ψηφοφορία για την ένταξη ή μη του Κοσόβου και η βουλευτής του ΚΚΕ Λιάνα Κανέλλη, εκπρόσωπος του κόμματος στο Συμβούλιο της Ευρώπης, απέστειλε στην Γραμματεία της Ελληνικής Αντιπροσωπείας την ακόλουθη επιστολή:
”Κυρία Καραστεργίου,
Καθώς απουσιάζω για λόγους υγείας απ’ αυτή τη σύνοδο του Συμβουλίου της Ευρώπης και το θέμα του Κοσόβου που θα συζητηθεί αύριο, 16/4/24, είναι εξαιρετικής σημασίας για το κόμμα μου και μένα, να καταγραφεί η άρνησή μου, δηλαδή ΚΑΤΑ στην ψηφοφορία, παρακαλώ να με αντικαταστήσετε μόνο με συνάδελφο αναπληρωματικό μέλος, που θα έχει την ίδια αρνητική ψήφο, όπως η κ. Κασιμάτη, που με διαβεβαίωσε γι’ αυτό. Αν για οποιοδήποτε λόγο δεν είναι εφικτό, ας μείνει η θέση μου κενή για να μην αλλοιωθεί η αρνητική μου ψήφος.
Λιάνα Κανέλλη
Βουλευτής ΚΚΕ”
“Πέρασε” η εισήγηση Μπακογιάννη για το Κόσοβο
Τελικά, και όπως αναμενόταν, η Κοινοβουλευτική Συνέλευση ψήφισε υπέρ της ένταξης του Κοσόβου στο Συμβούλιο της Ευρώπης. Το μη αναγνωρισμένο από τη χώρα μας κρατίδιο, με τα πολλά θέματα σχετικά με την τήρηση του κράτους Δικαίου και της προστασίας των δικαιωμάτων των ανθρώπων παράλληλα με τους αλβανικούς αλυτρωτισμούς και τις θεωρίες περί Μεγάλης Αλβανίας, περνά την πόρτα της Ευρώπης όχι απλά με ελληνικό “πράσινο φως” αλλά με την Ελλάδα σε ρόλο… τροχονόμου…
Η εισήγηση της Ντόρας Μπακογιάννη και τα όσα μετά υποστήριξε, προκειμένου να διευκρινήσει την πρόταση της κόντρα στην πάγια εθνική θέση, υπερψηφίστηκε από 131 βουλευτές, 29 καταψήφισαν και 11 (ανάμεσα τους Τσίπρας, Παπανδρέου) ήταν απόντες. Από ελληνικής πλευράς καταψήφισε μόνο η βουλευτής τους ΣΥΡΙΖΑ Νίνα Κασιμάτη ενώ υπέρ οι βουλευτές της ΝΔ. Απούσα, λόγω προβλήματος υγείας, ήταν και η βουλευτής του ΚΚΕ Λιάνα Κανέλλη, η οποία είχε στείλει όμως επιστολή στην γραμματεία της ελληνικής αντιπροσωπείας. “Το θέμα του Κοσόβου που θα συζητηθεί αύριο, 16/4/24, είναι εξαιρετικής σημασίας για το κόμμα μου και μένα, να καταγραφεί η άρνησή μου, δηλαδή ΚΑΤΑ στην ψηφοφορία, παρακαλώ να με αντικαταστήσετε μόνο με συνάδελφο αναπληρωματικό μέλος, που θα έχει την ίδια αρνητική ψήφο, όπως η κ. Κασιμάτη, που με διαβεβαίωσε γι’ αυτό” ανέφερε η κα. Κανέλλη.
Οργισμένη η Σερβία, οι Ουκρανοί “μιλούν” αλβανικά…
Την υπερψήφιση της ένταξης του Κοσόβου πανηγύρισε ο υπουργός Εξωτερικών του, περνώντας και τη γραμμή πως η Πρίστινα δεν είναι υποχρεωμένη να εφαρμόσει κάποια από τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει (11 σημεία για δημοκρατίες και ατομικές ελευθερίες) πριν την ένταξη. Αντίθετα, ο υπουργός Εξωτερικών της Σερβίας Ντάντσιτς μίλησε για “ημέρα ντροπής σήμερα στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης (PACE). Για πρώτη φορά στην ιστορία, συστήθηκε η ένταξη σε κάτι που δεν είναι κράτος και δεν πληροί τις βασικές απαιτήσεις στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθεριών”.
Πλέον ο αλβανικός εθνικισμός μπορεί να ρέει ανενόχλητος στα Βαλκάνια με δυο “ευρωπαϊκά κράτη”. Άλλωστε το “ΟΚ” έχουν δώσει και οι “αμυνόμενοι” Ουκρανοί, όπως ο βουλευτής Ο. Γκοντσαρένκο που έδωσε συγχαρητήρια στο Κόσοβο με μια ομιλία στα αλβανικά, επιτιμώντας το Βελιγράδι που “ονειρεύεται σερβική αυτοκρατορία” παραλληλίζοντας την με την “αυτοκρατορία Πούτιν”. Για τη Μεγάλη Αλβανία… τσιμουδιά.
Τετάρτη 17 Απριλίου 2024
Η στρατηγική της ανάτασης του ελληνισμού στο έργο του Μιχάλη Χαραλαμπίδη
Δημήτρης Μάρτος
Αμέσως με κέρδισε με την οξυδέρκεια και την σαφήνεια του πολιτικού του λόγου. Επηρέασε καθοριστικά την πολιτική μου αγωγή. Φώτισε τα σκοτάδια της μεταδικτατορικής πολιτικής αβελτηρίας. Τα βιβλία, τα κείμενα, οι ομιλίες, οι νουθεσίες και οι δράσεις του, συγκροτούν όχι μόνο ένα απόθεμα ιδεών και πρακτικών για τους νέους ανθρώπους, τους «ευγενείς συναθλητές» του, όπως αισιόδοξα ευελπιστούσε, αλλά και μια σχολή πολιτικής θεωρίας και
σχεδιασμού. Αυτό που διέκρινε κανείς στην υπερβατική προσωπικότητα του ήταν το υψηλό αίσθημα ατομικής ευθύνης απέναντι στην εθνική συλλογικότητα.
Την εγκωμίασε με σθένος και πάθος, σαν αντιστάθμισμα στο μαγαρισμό της και τελικά στη «δολοφονία» της από τη διανοητική πενία και τον καιροσκοπισμό των μεταπολιτευτικών
πολιτικών μορφωμάτων.
Ό,τι επεξεργαζόταν και ό,τι πρότεινε το τεκμηρίωνε και ιστορικά στις διδαχές των μεγάλων δασκάλων μας. Και είχε εμπεδώσει πρωτίστως την ουσία της αρχαίας ελληνικής παιδείας: ότι ο άνθρωπος πρέπει να κρίνεται από το «είναι» του, από το λόγο και την ηθική και όχι από το «έχειν», τον πλούτο και τη δύναμη.
Ύφαινε ένα νήμα στιγμών της ελληνικής ιστορίας που μπορούσαν να αποτελέσουν τα σταθερά βάθρα μιας στρατηγικής ανάτασης, μιας εξόδου από το αέναο τέλμα και τη συρρίκνωση. Η Αθήνα του 5ου π.Χ. αιώνα ήταν η μεγαλειώδης αφετηρία του νήματος. Στην σκέψη του το κλεινόν άστυ δεν ήταν ένα άθροισμα σπιτιών, ιδιοκτησιών και ιδιωτών, αλλά ο δημόσιος χώρος, ήταν η Αγορά, η οποία μετέτρεπε το άστυ σε Εκκλησία του Δήμου, σε πόλη-πολιτεία, και όχι σε πόλη-κράτος, δηλαδή, σε πόλη - γραφειοκρατών και ιδιοκτητών. Η Πόλη-Αγορά ήταν, για τον ΜΧ, η πρώτη ιστορική στιγμή, όχι μόνο για την εθνική αλλά και την οικουμενική χειραφέτηση. Την τίμησε, δίνοντας στο ηλεκτρονικό βήμα του το όνομά της.
Βάσισε τη στρατηγική της ανάτασης και της νέας διεθνούς περπατησιάς των Ελλήνων σε κάποιες ιδεολογικοπολιτικές, κοινωνικές, αναπτυξιακές και ιστορικές κοινότητες. Η πρώτη ιδεολογικοπολιτική κοινότητα ήταν το ΠΑΣΟΚ. Ως ιδρυτικό μέλος και μέλος της συντακτικής ομάδας της Διακήρυξής του, ήλπιζε στη συγκρότηση ενός πολιτικού θεσμού σε δημοκρατική βάση και όχι παλαιοκομματική και σταλινική, βασισμένο στα κοινωνικά κινήματα και όχι στο πελατειακό κράτος. Διέκρινε, όμως, ότι το ΠΑΣΟΚ κατανάλωσε σύντομα την «πολιτική πρόσοδο» που του έδωσε η Ιστορία. Μας έλεγε ότι «το ΠΑΣΟΚ το κάναμε για να πάμε στην Κερύνεια και όχι στα Ίμια». Προσπάθησε να εξηγήσει τι οδηγούσε αυτή τη μεγάλη ιδεολογικοπολιτική κοινότητα στον εκφυλισμό, προτείνοντας και τους τρόπους της ανασυγκρότησής της. Τη «Σύγκρουση του Νέου με το Παλαιό», όπως παρουσίασε στο ομότιτλο βιβλίο τη σύγκρουσή του με τις γραφειοκρατικές, σταλινικές και κρατικίστικες αντιλήψεις και πρακτικές στο κόμμα, νομίζω ότι η μέθη της εξουσίας δεν άφησε να την καταλάβουν.
Η δεύτερη κοινότητά του ήταν οι «Ιταλοί», ένα διακριτό ιδεολογικοπολιτικό ρεύμα, που ανδρώθηκε αρχικά μέσα στο ΠΑΣΟΚ και τη διαμόρφωσή του την επιμελήθηκε ο ίδιος. Δεν επρόκειτο για κάποια πολιτική σέχτα αλλά για συναγωνιστές των φιλόδοξων στρατηγικών του και των ενδιάμεσων εφαρμογών τους. Αλλά ο ΜΧ υπερέβη το στενό πολιτικό προσδιορισμό του «Ιταλού», βαδίζοντας στη συνέχεια μόνος του, για να ενδυθεί η προσωπικότητά του με εθνικές και σταδιακά με οικουμενικές διαστάσεις.
Η τρίτη κοινότητα ζητημάτων, που περιπλανήθηκε και ανέδειξε ως ψηφίδες της στρατηγικής του, ήταν οι αναπτυξιακές κοινότητες. Πρωτίστως, οι «τόποι», οι γεωγραφικοί και ιστορικοί, με τους οποίους ως άλλος Δημητριεύς υποδείκνυε να ασχοληθούμε, να αναδείξουμε τα απόκρυφα νοήματά τους και τα παραγωγικά τους πλεονεκτήματα που απωθήθηκαν από τον αθηνοκεντρισμό. «Ο μεγάλος πόρος του συστήματος Ελλάδα είναι ο τόπος, το έδαφος, το τοπίο» μας υπενθύμιζε. Η γονιμότητα της σκέψης του τροφοδοτούνταν από τη μεγάλη κοινοτιστική, συνεταιριστική και αγροτοδιατροφική μας παράδοση.
Για τον Μιχάλη Χαραλαμπίδη
Θεοφάνης Μαλκίδης
Για τον άνθρωπο, το διανοούμενο, για τον Έλληνα Μιχάλη Χαραλαμπίδη .
Η συνέντευξη στον τηλεοπτικό σταθμό ΣΤΑΡ Βορείου Ελλάδος
“Εγκέφαλος ποπ κορν” – Η διάσπαση της προσοχής μας λόγω τεχνολογίας16/04/2024
ΚΑΛΟΠΟΥΛΟΥ ΜΑΡΙΑ
Πρόσφατα δεδομένα σχετικών ερευνών δείχνουν ότι η μέση διάρκεια της ανθρώπινης προσοχής είναι 8,25 δευτερόλεπτα. Εάν αυτός ο αριθμός δε σημαίνει τίποτα για εσάς, τότε σκεφτείτε το εξής: Τα χρυσόψαρα έχουν μέση διάρκεια προσοχής 9 δευτερολέπτων. Σκεφθείτε το για ένα λεπτό!
Μέσα σε αυτό το χάος και τη ζοφερή εικόνα των μειωμένων γνωστικών ικανοτήτων, βομβαρδιζόμαστε τώρα με έναν νέο όρο: «εγκέφαλος ποπ κορν». Ας ρίξουμε φως στο θέμα και ας δούμε πώς μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε. Δυστυχώς, ούτε η δυνατότητα προσήλωσης μας βελτιώνει τα πράγματα, αν σκεφτεί κανείς ότι σε μόλις 15 χρόνια (από το 2000 έως το 2015) η ικανότητά μας να παραμένουμε προσηλωμένοι μειώθηκε κατά 25%.
«Ο “εγκέφαλος ποπ κορν” αναφέρεται στο μυαλό μας, το οποίο μεταπηδά συνεχώς από τη μια σκέψη στην άλλη, παρόμοια με το πώς το ποπ κορν σκάει σποραδικά σε ένα δοχείο. Υπό αυτό το πρίσμα, οι σκέψεις ενός ατόμου μεταπηδούν από τη μια ιδέα στην άλλη, χωρίς πολύ βάθος ή εστίαση και όλο αυτό αποτελεί μια κατάσταση διάσπασης της προσοχής με γρήγορες εναλλαγές στην εστίαση του θέματος», εξηγούν οι νευροψυχίατροι. Αν νομίζετε ότι αυτό σας θυμίζει έναν όρο που όλοι γνωρίζουμε ήδη, Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής (ADD), τότε έχετε δίκιο. Όπως και με το ADD, τα άτομα με «εγκέφαλο ποπ κορν» αντιμετωπίζουν αρκετές γνωστικές δυσκολίες.
Όπως εξηγούν οι ειδικοί, ο “εγκέφαλος ποπ κορν” έχει ως αποτέλεσμα τη δυσκολία των ατόμων να παραμείνουν συγκεντρωμένοι στην εργασία τους, κάτι που άθελά τους οδηγεί σε κακή απόδοση. Αυτή η ανήσυχη ψυχική κατάσταση οδηγεί κατ’επέκταση σε μια αίσθηση εξάντλησης.
Οι αιτίες του “εγκεφάλου του ποπ κορν”
Ο “εγκέφαλος ποπ κορν” δεν είναι επίσημος όρος που συναντάμε στα βιβλία ψυχολογίας. Αν και είναι δύσκολο να προσδιορίσουμε την ακριβή στιγμή ή την πλατφόρμα όπου πρωτοεμφανίστηκε αυτός ο όρος, πιθανότατα κέρδισε την διάδοσή του μέσω… πλατφορμών όπως το TikTok, το Reddit ή το Twitter.
Είναι σύνηθες να εμφανίζονται νέοι όροι και φράσεις σε διαδικτυακές κοινότητες, όπου οι χρήστες μοιράζονται εμπειρίες και ιδέες που σχετίζονται με την ψυχική υγεία και τη γνωσιακή λειτουργία. Αυτή λοιπόν η αλλαγή στο βαθμό τής διάσπασης της προσοχής μας, προκαλείται εν μέρει από την τεχνολογία.
Έτσι, ενώ οι χρήστες αλληλεπιδρούσαν στις πλατφόρμες μέσων κοινωνικής δικτύωσης και συζητούσαν το πώς το multitasking και η υπερφόρτωση ερεθισμάτων οδηγούν σε μειωμένο εύρος προσοχής, ο όρος «εγκέφαλος ποπ κορν» έκανε την εμφάνιση του καθώς ταυτίστηκε με τις εμπειρίες τους και έγινε viral.