Ένας Μεγάλος Περίπατος ή πολλοί μικροί;

Του Τάσου Αναστασίου

Η εκκίνηση του πρόσφατου έργου του Μεγάλου Περίπατου μας εξαναγκάζει σε σκέψεις για το σε ποια πόλη επιθυμούμε να ζούμε, όλοι εμείς οι ταλαίπωροι κάτοικοί της. Ας αναλογιστούμε, λοιπόν, τι Αθήνα θέλουμε;

        Θέλουμε μια Αθήνα με μια μεγάλη επένδυση στο κέντρο της, που θα την χαίρονται οι Γερμανοί τουρίστες, οι Κινέζοι και άλλοι; Ή θέλουμε αποκέντρωση των παρεμβάσεων στις γειτονιές με πολλούς μικρούς χώρους αναψυχής και πολιτισμού για να εισπράξει πραγματικά το όφελος ο κάθε Πατησιώτης, Κυψελιώτης, Γκυζιώτης κ.τ.λ.;

        Θέλουμε την περαιτέρω αύξηση της αξίας γης στις φημισμένες κεντρικές οδούς για να δύνανται μόνο οι πολυεθνικές και τα πολυκαταστήματα να επενδύουν ή μια βελτίωση της ποιότητας ζωής στις συνοικίες των Αθηνών που θα διασφαλίζει τις περιουσίες και τους μόχθους μιας ζωής όσων τις δημιούργησαν;

        Τι προτιμάμε; Να ξεπηδάνε «ευκαιρίες απασχόλησης» στην εστίαση για σερβιτόρους, μπουφετζήδες και σεκιούριτι; Ή να εισέλθουμε στην –δύσκολη αλλά γοητευτική- νοοτροπία της δημιουργίας νέου προϊόντος με ενδογενή παραγωγή και τη διατήρηση της υπεραξίας αυτού;

        Τι πραγματικά είναι καλύτερο; Μια πόλη μεταλλαγμένη σε γραφικό εστιατόριο με θέα την Ακρόπολη, ένα φιλόξενο μπαράκι για το ξεσάλωμα των δυτικών αποίκων που επισκέπτονται το εξοχικό τους; Ή έναν τόπο αυτόνομης παραγωγής αλλά και ανάπτυξης ανθρώπινων σχέσεων έξω από την σφαίρα της οικονομίας;

        Θέλουμε μια κατακερματισμένη σε ζώνες Αθήνα – όπως επιχειρείται στο σχέδιο που τρέχει εδώ και χρόνια, μία ζώνη τουριστών, μία μεταναστών και μία κατοίκων; Ή μια Αθήνα όπου προτεραιότητα θα έχουν οι ντόπιοι κάτοικοι με μετανάστες μόνο όσους πραγματικά θέλουν και μπορούν να ενταχθούν και τουρίστες που δεν θα διαταράσσουν την κανονικότητα της πόλης;

        Τι απαιτούμε; Μια δημοτική αρχή που θα ξοδεύει για τη μόστρα; Ή θα παρέχει για την κάλυψη πραγματικών αναγκών;

        Θέλουμε μόνο την ανάδειξη των μουσείων και των αρχαιολογικών χώρων που υφίστανται ήδη; Σίγουρα τη θέλουμε. Αλλά παράλληλα θέλουμε και την ενθάρρυνση και χρηματοδότηση ενός πολιτιστικού «αντάρτικου» σε όλες τις γειτονιές των Αθηναίων.

        Και εν τέλει, για να μην διερωτόμαστε μόνο, τι μπορούμε να κάνουμε; Μπορούμε , αντί να αποφασίζουν άλλοι για εμάς, με τα δημοτικά τέλη και φόρους που εμείς πληρώνουμε και να λαμβάνουν αποφάσεις χωρίς δημόσιο διάλογο εν μέσω καραντίνας, μπορούμε να αποσπάσουμε τη λήψη των αποφάσεων του περιβάλλοντος που ζούμε σε μας τους ίδιους;

Κι όμως, τα φοινικόδεντρα είναι τα δέντρα που χρειαζόμασταν στην πρωτεύουσα

Του Σπύρου Γιανναρά

Κι όμως, τα φοινικόδεντρα είναι τα δέντρα που χρειαζόμασταν στην πρωτεύουσα, γιατί υπογραμμίζουν αυτό ακριβώς που έχουμε απογίνει: μια τριτοκοσμική μπανανία. Χρεοκοπημένη, εξαχρειωμένη, ξεπουλημένη, υπό καθεστώς μόνιμης πολιτικής αδιαφάνειας, διαπλοκής αετονύχιδων μαφιόζων επενδυτών και εξωνημένων πολιτικών, σε μόνιμη προεκλογική, ήτοι βαθιά αντιδημοκρατική συνθήκη, έτοιμη να παραχωρήσει ακόμη και εδάφη για να πάρει την επόμενη αχαμνή της δόση. 

Μια απελεύθερη χώρα, φαινομενικά, δηλαδή, ελεύθερων, μα δια βίου υπόδουλων ραγιάδων, χωρίς πίστη σε τίποτα, χωρίς συνείδηση καμιά, χωρίς ιερό και χωρίς όσιο. Ένα έθνος ορκισμένων φιλοτομάρηδων. Βάρβαρων, βίαιων, άγλωσσων, ανενδοίαστων κοπρόλαλων. Που ξυπνάνε βρίζοντας και κοιμούνται αφού δείρουν τη γυναίκα ή το παιδί τους. Μια χώρα αγράμματων πτυχιούχων, επηρμένων ημιμαθών, βουτηγμένων στην ιδεολογία, δηλαδή στην πιο επιθετική ακρισία της κονσερβοποιημένης σκέψης, άσκεφτοι κι αφασκέλωτοι που δεν παράγουν τίποτα, δεν δημιουργούν το παραμικρό, αλλά αντιγράφουν και κοπιάρουν με τη μέγιστη προχειρότητα ό,τι φανταχτερό γυαλίσει στα θολά τους όμματα, στα μάτια του ξιπασμένου ιθαγενούς. Για χρεωμένο, λερωμένο, κομματικό και μαύρο χρήμα. Κι η σκέψη τους, αν ποτέ σκεφτούν, αλλάζει ρότα σαν του χαμαιλέοντα το χρώμα, ανάλογα με το σκούρο μπατζάκι πάνω στο οποίο έχουν γαντζωθεί. Προκαλώντας ανείπωτη κι ανεπανόρθωτη καταστροφή.

Μια χώρα του Καιάδα στον οποίο σπρώχνουμε με την πρώτη ευκαιρία τον διπλανό μας, δια ασήμαντον αφορμή. "Ποιος θα πεθάνει για το Καστελλόριζο;" καγχάζει η κοπριά στη ξεπουλημένη γλάστρα του εκσυγχρονισμού, του απύθμενου αμοραλισμού, προτού μας σπρώξει σε μια ακόμη κομψά σκηνοθετημένη ταχύεργη σφαγή, αναγκαίο πυροτέχνημα πριν την παραχώρηση "λίγων ασήμαντων μέτρων γης". Οι Καστελλοριζιοί είναι άραγε έλληνες; Τόσο μακριά από την Ελλάδα; Τόσο μακριά από το Da Capo;

Από τη Φοινικιά στα φοινικόδεντρα, ο ίδιος ρημαγμένος δρόμος.

Ὦ Φοινικιά, μᾶς ἔρριξεν ἐδῶ ἕνα χέρι·
τὸ χέρι τό ῾βαλε καταραμένη Μοῖρα;
τὸ πῆγε νοῦς καλοπροαίρετος; Ποιὸς ξέρει!
Ἀπὸ ἑνὸς ὕπνου κάτου τὸν καταποτήρα
ποιὰ ὁρμὴ μᾶς ἄδραξε καὶ ποιὸς μᾶς ἔχει φέρει;
Τάχ᾿ ἀπὸ χαλαστῆ γιὰ τάχ᾿ ἀπὸ Σωτῆρα;
Νά μας ἀσάλευτα στὸν ἴσκιο σου ἀποκάτου·
ὁ ἴσκιος σου εἶναι τῆς ζωῆς ἢ τοῦ θανάτου;

ΚΑΙ ΨΗΦΙΖΑΜΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ

Το αναδημοσιεύω καθυστερημένα γιατί μας αφορά όλους!

Αν η κομματοκρατία" (ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ-ΚΙΝΑΛ κλπ) "κάνει" τη δουλειά της μετατρέποντας το πολίτευμα σε κακιστοκρατία, δυστυχώς, ο ελληνικός λαός τους το επιτρέπει.

Ας αναλάβουμε τις ευθύνες μας αν υπάρχει ακόμη καιρός!

ΠΗΓΗTasos Anastasiou

"ΤΟΥΣ ΕΘΑΨΑΝ ΖΩΝΤΑΝΟΥΣ!!"

"ΤΟΥΣ ΕΘΑΨΑΝ ΖΩΝΤΑΝΟΥΣ!!"

(Συγκλονιστική μαρτυρία για ομαδικό τάφο στο λιμάνι της Κερύνειας)

Η τουρκοκυπριακή εφημερίδα «Αφρίκα» με τίτλο «Τους έθαψαν ζωντανούς» αναφέρεται σε μια μαρτυρία και αφορά Ε/Κ αιχμαλώτους που είχαν μεταφερθεί στο λιμάνι της Κερύνειας με τελικό προορισμό τα Άδανα της Τουρκίας και εκεί φέρονται να τους δολοφόνησαν άγρια και να τους έθαψαν.

Πολίτης που βρισκόταν εκεί για να ρίξει μπετόν, μετέφερε τον διάλογο δύο Τούρκων στρατιωτών: “Και αυτούς να τους μεταφέρουμε στα Άδανα και να κάνουμε ό,τι κάναμε και στους άλλους. Τους άλλους τους μεταφέραμε, τους δέσαμε τα χέρια και τα πόδια και ζωντανούς τους θάψαμε κοντά σε έναν ποταμό εκεί. Δεν ξοδέψαμε καμία σφαίρα. Επειδή τους θάψαμε στην όχθη, το ποτάμι με το πέρασμα του χρόνου θα τους σκεπάσει και θα τους παρασύρει. Δεν θα μπορούν να βρουν τα ίχνη τους”.

Ο αυτόπτης μάρτυρας που μίλησε στον Σενέρ Λεβέντ ήταν το `74, 17-18 χρονών και ο στρατός του είχε αναθέσει, μαζί με άλλους, να ρίξουν μπετόν στο δρόμο προς το λιμάνι της Κερύνειας. Εκεί, προστίθεται σύμφωνα με την μαρτυρία, έφερναν τους Ε/Κ αιχμαλώτους στην σειρά και κάθε φορά που γυρνούσαν να τους δουν ο Τούρκος στρατιώτης που ήταν εκεί τους έλεγε να μην κοιτούν προς το μέρος των αιχμαλώτων, αλλά αλλού. Εκεί, άκουσε και τον διάλογο μεταξύ των στρατιωτών του τουρκικού στρατού ο νεαρός - τότε - μάρτυρας, ο οποίος θεωρούσε ότι ήταν ένα από τα μεγαλύτερα μυστικά αυτό και σκέφτηκε πολύ πριν του πει το τί είδε και χρησιμοποίησε πολύ προσεκτικά τις λέξεις θυμούμενος σαν χτες αυτό που έγινε τότε.

Στο άρθρο του Σενέρ Λεβέντ που αναφέρεται στο θέμα, γράφει επίσης ότι στον κήπο της εκκλησίας της Αγίας Βαρβάρας βρίσκεται ο μεγαλύτερος μαζικός τάφος και διερευνάται ο ισχυρισμός ότι ο τάφος αυτός μετακινήθηκε. Με αφορμή την επέτειο από την δολοφονία του Τ/Κ δημοσιογράφου Κουτλού Ανταλί σημειώνει ότι λέγεται πως η δολοφονία του έγινε λόγω της ενασχόλησης του Ανταλί με την προαναφερόμενη ιστορία.

Ο Σενέρ Λεβέντ γράφει ότι σε εκείνον τον μαζικό τάφο ήταν θαμμένοι οι Ε/Κ που είχαν δολοφονηθεί από τα χωριά, γύρω από την εκκλησία της Αγίας Βαρβάρας.

Μετά την ίδρυση της επιτροπής αγνοουμένων στις αρχές του `90, συνεχίζει ο Λεβέντ, η Τουρκία θέλησε να εξαφανίσει τους ομαδικούς τάφους στην Κύπρο και γι` αυτό έστειλε σε ειδική αποστολή κάποιους στο νησί, οι οποίοι είχαν γυρίσει πόρτα πόρτα σε αυτούς που ήξεραν πληροφορίες για τους ομαδικούς τάφους. Ένας εξ αυτών ήταν και ο Κουτλού Ανταλί. Για τον λόγο αυτό είχε δεχθεί απειλές για την ζωή του από στρατιωτικό, αναφέρει σημειώνοντας ότι κανείς δεν έχει το θάρρος να το πει αυτό ξεκάθαρα.

Από τον κατευνασμό στην υποταγή – Το τηλεφώνημα και τα τεκμήρια

Πουγκιάλης Χρήστος

Για να αποδεχθεί ο Ερντογάν την τηλεφωνική επικοινωνία με τον Έλληνα πρωθυπουργό προηγήθηκαν αρκετές κινήσεις "καλής θελήσεως" της ελληνικής πλευράς. Αυτό προκύπτει από διάσπαρτα στοιχεία που έχουν έλθει στο φως της δημοσιότητας. Όλα δείχνουν ότι η επικοινωνία οργανώθηκε με παρότρυνση-μεσολάβηση δυτικών χωρών. Καλό είναι λοιπόν να συσχετίσουμε τα γεγονότα, ώστε να εκτιμήσουμε τις εξελίξεις που θα ακολουθήσουν.

Η επικοινωνία Μητσοτάκη-Ερντογάν συνδυάστηκε με τις δηλώσεις του αναπληρωτού Συμβούλου Εθνικής Ασφαλείας, ο οποίος αναγνώρισε ως λάθος την επιλογή της Ελλάδος να ποντάρει στον στρατάρχη Χάφταρ στην Λιβύη. Τη συσχέτιση επεσήμανε ο καθηγητής Γιάννης Μάζης, σε συνέντευξή του στον ραδιοσταθμό ΣΚΑΙ και ακολούθως η κατά κανόνα καλά πληροφορημένη εφημερίδα "Εστία".

Μάλιστα, ο Τούρκος Πρόεδρος είχε απαιτήσει ουσιαστικά "απολογία" από τον κ. Μητσοτάκη. Όπως είναι γνωστό, επιστρέφοντας από την διάσκεψη του Βερολίνου, είχε δηλώσει: «…θέλει να βελτιώσει τις σχέσεις μαζί μου και κάλεσε τον Χάφταρ στην Ελλάδα; Τι ανοησία… Να διορθώσει αυτό το λάθος και από εκεί και πέρα μπορούμε να συναντηθούμε μαζί του».

Όμως, πέραν του κατευνασμού του Ερντογάν, πίσω από τη "μετάνοια" της Ελλάδας για τις επαφές της με τον Λίβυο στρατάρχη, κρύβονται και οι πιέσεις συμμάχων-πατρόνων της χώρας μας, επειδή δεν τους αρέσει η σχέση του Χάφταρ με τη Ρωσία. Αυτό φάνηκε μια εβδομάδα πριν το τηλεφώνημα, όταν ο πρώην εκπρόσωπος Τύπου του ΝΑΤΟ Παναγιώτης Θεοδωρακίδης είχε αποκαλύψει: «Τηλεφωνεί ο Χάφταρ και το επιτελείο του και δεν σηκώνουν τηλέφωνο»! Όμως αυτή η σκαιά συμπεριφορά της Ελλάδος αποτελεί όνειδος για την υπόληψη και την αξιοπιστία της χώρας μας.

Μηνύματα "καλής θελήσεως"

Επιπλέον, λευκή σημαία στην τουρκική πολιορκία είχε σηκώσει και ο Κύπριος πρόεδρος Νίκος Αναστασιάδης, την παραμονή της τηλεφωνικής επικοινωνίας, διοχετεύοντας το εξής μέρος συνέντευξής του, που ήταν εν αναμονή μετάδοσης: «Εάν θεωρήσουμε ότι μπορούμε στρατιωτικά να δώσουμε μάλλον λύση μέσα από την στρατικοποίηση, αυτό θα είναι το τέλος του Κυπριακού Ελληνισμού…».

Στη πρέσα της Δύσης η Αθήνα για συμβιβασμό με Τουρκία

Καπούτσης Χρήστος

Είναι αυτονόητη και αυταπόδεικτη, η στρατηγική σημασία της Ανατολικής Μεσογείου, των μεσογειακών ακτών της Αφρικής, αλλά και της Μέσης Ανατολής, για τα ισχυρά κράτη και τις πολυεθνικές συμμαχίες όπως ΗΠΑ, Ρωσία, ΝΑΤΟ και ΕΕ. Να προσθέσω και το επενδυτικό ενδιαφέρον πολυεθνικών εταιρειών που δραστηριοποιούνται στην ενέργεια, αλλά και των πολεμικών βιομηχανιών, που συνδιαμορφώνουν τις γεωοικονομικές και στρατιωτικές εξελίξεις.

Στην ίδια γεωγραφική περιοχή, σημαντικές περιφερειακές δυνάμεις προωθούν τα δικά τους εθνικά συμφέροντα, που ενίοτε είναι αλληλοσυγκρουόμενα, όπως η Γαλλία, η Αίγυπτος, η Συρία, το Ισραήλ και η Σαουδική Αραβία. Σε αυτή την γεωστρατηγικά κρίσιμη γεωγραφική περιοχή, η εξακολουθητικά παραβατική και επεκτατική συμπεριφορά της Τουρκίας, διαμορφώνει ένα εκρηκτικό περιβάλλον, που αρκεί, ένα ατύχημα ή μια αστοχία, που θα είναι η σπίθα, για την γενικότερη ανάφλεξη με απροσδιόριστες εξελίξεις.

Ηχηρά παραδείγματα της προκλητικής τουρκικής συμπεριφοράς είναι η πρόσφατη κλιμάκωση των μεταναστευτικών ροών στον Έβρο και στο Αιγαίο, ως συνέπεια της εργαλειοποίησης του προσφυγικού φαινομένου από τουρκικής πλευράς. Είναι, ο προπηλακισμός από κατευθυνόμενα τουρκικά ΜΜΕ της προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας κ. Κατερίνας Σακελλαροπούλου, που όταν επισκέφτηκε το Αγαθονήσι και το εκεί στρατιωτικό φυλάκιο, έγραψαν, ότι βρίσκεται επί τουρκικού εδάφους, χωρίς τη άδεια των τουρκικών αρχών, αφού το Αγαθονήσι, κατά τα τουρκικά ΜΜΕ, κατέχουν παρανόμως οι Έλληνες.

Η Τουρκία, προβαίνει σε παράνομες γεωτρήσεις εντός της ΑΟΖ της Κύπρου. Η Τουρκία μετέχει με στρατιωτικά μέσα στον εμφύλιο στη Λιβύη. Μάλιστα ο πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας Εμμανουέλ Μακρόν, παρουσία της Γερμανίδας Καγκελαρίου Αγκελας Μερκελ, επισήμανε ότι «η Τουρκία μεταφέρει στην αφρικανική χώρα όπλα και τζιχαντιστές από την Συρία», τονίζοντας, ότι πρόκειται για μια απαράδεκτη ενέργεια, η οποία αποτελεί «απειλή για τις γύρω χώρες, αλλά και για την Ευρώπη».

Μηνύματα Ακάρ

Επίσης το τουρκο-λιβυκό σύμφωνο, για την ενέργεια και την ασφάλεια, των Ερντογάν-Σαράτζ όταν εφαρμοστεί, θα προσβάλει ευθέως ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα, όπως βασίμως εκτιμά το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών. Την ευήθεια Ελλήνων πολιτών αξιοποιεί ο υπουργός Άμυνας της Τουρκίας Ακάρ και με δηλώσεις τους όπως:

Γ. Τσιτσιμπής: "Γιατί οι ανεμογεννήτριες είναι κατώτερες των ανεμόμυλων"

Γιώργος Ηλ. Τσιτσιμπής

Τελευταία, έχει αναζωπυρωθεί το ενδιαφέρον για τα αιολικά βιομηχανικά κέντρα και όχι «πάρκα» (όπως θέλουν να τα εξωραΐσουν).

Ενδιαφέρον, όχι μόνο από τους ανεμογεννητριοσκεπτικιστές αλλά και από τους, με δημόσιο χρήμα επιδοτούμενους, «καταπατητές» κάθε βουνοκορφής, σε στεριά και θάλασσα. Με τον νόμο «για τον εκσυγχρονισμό της περιβαλλοντικής νομοθεσίας» που ψηφίστηκε στην Βουλή, την 5/5/2020, δίνονται πολύ περισσότερες δυνατότητες για την εγκατάσταση σταθμών παραγωγής ενέργειας σε οποιοδήποτε μέρος της χώρας, ακόμα και στις περιοχές Natura. Ακριβώς το αντίθετο από ότι κάνουν τα άλλα κράτη. Έχουμε δηλαδή, μια αυτοκαταστροφική υπονόμευση του περιβάλλοντος αλλά και της ενεργειακής αυτονομίας μας.

Επίσημα στοιχεία

Πρόσφατα ανακοινώθηκε, με επίσημα στοιχεία του ΑΔΜΗΕ, ότι η ζήτηση της 8ης Ιουνίου (95.728 μεγαβατώρες) καλύφθηκε κατά 57,65% από μονάδες φυσικού αερίου, 14,23% υδροηλεκτρικά, 4,92% ανανεώσιμες πηγές και 23,21% από εισαγωγές και θεωρήθηκε εξαιρετική επιτυχία. 

 Οι ΑΠΕ, γερμανικές ανεμογεννήτριες ισχύος 3000 MW και τα Κινέζικα φωτοβολταϊκά ισχύος 2442 MW, συνολικής ισχύος 5442 MW, που μας στοίχισαν αντιστοίχως 6 δις ευρώ και 7.5 δις ευρώ, σύνολο 13.5 δις ευρώ συμμετείχαν μόνο κατά 4.92% στην ηλεκτροπαραγωγή της χώρας μας. Δηλαδή ενεργειακά απέδωσαν μόνο το 8% της ισχύος τους. Αυτή είναι η επιτυχία!!! Από αυτό το 4.92%, τα αιολικά είχαν κάτω από 3%. (Αντώνης Φώσκολος: «ΑΠΕ-Λάθη με σοβαρές γεωπολιτικές επιπτώσεις»)

Η πραγματικότητα

Αυτό που μας παρουσιάζουν αλλά δεν μας το λένε, είναι η υποκατάσταση του δικού μας φτηνού λιγνίτη από το εισαγόμενο και ακριβότερο κατά 30%, ρωσικό φυσικό αέριο. «Βάζουμε τα χεράκια μας και βγάζουμε τα ματάκια μας». Αν γλυτώναμε όλα αυτά τα δις των εισαγωγών, θα είχαμε κάνει το λιγνίτη πραγματικά καθαρό και θα είχαμε και θέσεις εργασίας!!!

Μας λένε ότι όλο αυτό γίνεται για να κατέβει η συμμετοχή της Ελλάδας στις εκπομπές CO2 παγκοσμίως. Πόσο να κατέβει, από το 0,19% που είναι σήμερα, στο 0,18% ή στο 0,17%; Και τι έγινε; Όταν η Κίνα ευθύνεται για το 29,34%, η Γερμανία για το 2,15% και πάει λέγοντας, το δικό μας 0,2% είναι η ουσία;

«Η Αγιά Σοφιά εκφράζει με αρχιτεκτονικό τρόπο όλη την χριστιανική εκκλησιολογία»

Γεώργιος Κόρδης, Αγιογράφος

Ακούω τις απειλές πως θα μετατρέψουν λέει την Αγιά Σοφιά της Πόλης σε τζαμί. Κάποιοι θορυβούνται και θυμώνουν, ενώ κάποιοι άλλοι, για λόγους γνωστούς, το βρίσκουν φυσιολογικό αφού κι εμείς λέει τα ίδια κάναμε παλιά μετατρέποντας στον ελλαδικό χώρο μουσουλμανικά τζαμιά σε εκκλησίες. Δεν θα πάρω θέση επί της ουσίας απλώς ένα σχόλιο θα καταθέσω, το ίδιο που θα έλεγα αν με έβαζαν στην δύσκολη θέση να απαντήσω στις απειλές αυτές.

Κανένας ναός, καμιάς θρησκείας που έχει χτιστεί βασισμένος σε μια θεωρία ζωής και θανάτου δεν μπορεί να μετατραπεί σε κάτι άλλο. Οι αρχιτεκτονικές φόρμες δεν είναι αφηρημένα γεωμετρικά σχήματα κι ασήμαντα πράγματα που απλώς διακοσμούν και ομορφαίνουν τον χώρο.

Όλα τα κτίσματα του κόσμου πόσο μάλλον ένας ναός είναι έκφραση ιδεών, αισθημάτων και μιας εμπειρίας ζωής που για κάθε θρησκεία, φιλοσοφία και κοσμοθεωρία είναι διαφορετική. Έτσι και για τον ναό της του Θεού Σοφίας στην Πόλη.

Το αρχιτεκτόνημα αυτό, θαύμα αληθινό για την εποχή του αλλά και για τους αιώνες που ακολούθησαν, εκφράζει με αρχιτεκτονικό τρόπο όλη την χριστιανική θεολογία για το πρόσωπο του Χριστού και ταυτόχρονα για την εμπειρία ζωής όσων πιστεύουν στην Ανάσταση του.

Ο σχεδιασμός του βασίζεται στην σύνθεση δύο μορφών διαφορετικών στην φύση τους, ενός κύκλου (ημισφαίριο τρούλου) κι ενός τετραγώνου (κύβος κυρίως ναού). Τα δύο αυτά σχήματα συναντώνται και συντίθενται σε μια ενότητα ασύγχυτη, άτρεπτη και αδιαίρετη όπως ακριβώς στο πρόσωπο του Χριστού, του ένσαρκου Λόγου.

Όποιος έχει βρεθεί μέσα στον χώρο του ναού αισθάνεται άμεσα την πραγματικότητα αυτή. Ο κύκλος κατέρχεται στη γη μέσα από ένα πολύπλοκο σύστημα καμπύλων γραμμών και από την άλλη το τετράγωνο ανεβαίνει στον ουρανό μέσα από την στέρεα δομή του ναού. Ένωση δύο φύσεων και αλληλοπεριχώρηση και αντίδοση ιδιωμάτων χωρίς να χαθεί η διάκριση των φύσεων.

Η θυματοποίηση των Ελλήνων

Η θυματοποίηση των Ελλήνων: Είναι θλιβερή η δημιουργία ενοχών από τους ίδιους τους Έλληνες στους συμπολίτες τους, μέσω κατηγοριών και εσφαλμένων ερμηνειών – σε έναν λαό που υποφέρει επί δέκα συνεχή χρόνια τα πάνδεινα, κυρίως λόγω της ανικανότητας των πολιτικών του κομμάτων να χειριστούν σωστά τα προβλήματα της οικονομίας. Σε κ ΠΗΓΗ: Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Οι αθέατοι μηχανισμοί της Γερμανίας στη Θεσσαλονίκη

Ρακκάς Γιώργος

Το Ελληνογερμανικό Ίδρυμα Νεολαίας αφορά ένα πρόγραμμα του γερμανικού κράτους το οποίο "σέρνεται" από το 2014. Οι διαδοχικές κυβερνήσεις που πέρασαν από τότε το έχουν υποστηρίξει, ενώ η συμφωνία για την ίδρυσή του υπεγράφη επί κυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑ, το 2017, και μονογραφήθηκε το 2018.

Τώρα, είναι η σειρά της κυβέρνησης Μητσοτάκη να προωθήσει στην υλοποίησή του, και σε συνεργασία με τον Δήμο Θεσσαλονίκης –ως διαχρονικός αρωγός του– βρέθηκε η έδρα του ιδρύματος. Είναι το πανέμορφο νεοκλασικό "Βίλα Πετρίδη", που ανήκει και ανακαινίστηκε την τελευταία δεκαετία από τον Δήμο Θεσσαλονίκης.

Το ίδρυμα ιδρύθηκε με σκοπό την «βελτίωση της αλληλοκατανόησης των νέων μεταξύ Ελλάδας και Γερμανίας». Προωθεί επίσης τις αξίες της ομοσπονδιακής Ευρώπης, και ενθαρρύνει την κινητικότητα των εργαζομένων. Δραστηριοποιείται ακόμα, με κοινά πρότζεκτ και σε ζητήματα ευαίσθητα στις σχέσεις μεταξύ των δυο χωρών, όπως τα πεπραγμένα της Γερμανίας στην Ελλάδα κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.

Ο "γερμανικός" χαρακτήρας του εγχειρήματος είναι κραυγαλέος. Η συνείδηση της νεολαίας θεωρείται "άγραφο χαρτί", στο οποίο η εκάστοτε κρατική πρωτοβουλία μπορεί να γράφει κατά το δοκούν ό,τι επιθυμεί. Διόλου απίθανο που με αυτήν την αντίληψη παρόμοιες οργανώσεις έχουν διαχρονική παρουσία στην ιστορία του γερμανικού κράτους. Κάποτε αυτή η προπαγανδιστική αντίληψη υπηρετούσε τον εθνικοσοσιαλισμό, ή τον σοβιετισμό της Ανατολικής Γερμανίας, σήμερα το αυτό συμβαίνει με τον ευρωπαϊκό ηγεμονισμό της.

Έτσι βλέπουμε τώρα την πρωτοβουλία αυτή να υπηρετεί όλους τους άξονες της "συναίνεσης του Βερολίνου", με τις συναντήσεις που διοργανώνει να προωθούν τις ιδέες της μεταεθνικότητας, της "κοινωνίας των μεταναστών", ή να αξιώνουν μια εναλλακτική προσέγγιση των πικρών στιγμών της Ιστορίας μεταξύ των δυο λαών, που υποτίθεται ότι θα φέρει πιο κοντά τις νέες γενιές τους. Έτσι, στα Φόρουμ που διοργανώνει το ίδρυμα, θα διαβάσει κανείς για διάφορα πρότζεκτ καταγραφής των προφορικών μαρτυριών από ανθρώπους που επέζησαν από τις βαναυσότητες των ναζιστικών στρατευμάτων στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.

Απομύζηση εγκεφάλων

Μια ύπουλη μεθόδευση συμψηφισμού συμβαίνει εδώ, καθώς προφανώς το Ίδρυμα πουθενά δεν αναφέρεται στην υποχρέωση της Γερμανίας να καταβάλει πολεμικές αποζημιώσεις στην Ελλάδα. Αντίθετα, διαπιστώνει κανείς μια προσπάθεια που γίνεται ώστε να διασκεδαστεί η άρνηση του γερμανικού κράτους να συζητήσει οτιδήποτε έχει να κάνει με την γερμανική κατοχή και τις οφειλές που έχει απέναντι στην Ελλάδα, με όψιμες ιστοριογραφικές ευαισθησίες.

500.000 Έλληνες έφυγαν την περίοδο 2008 – 2017!

Τον δρόμο της ξενιτιάς πήραν την περίοδο 2008 – 2017, τα χρόνια της οικονομικής κατάρρευσης και των ληστρικών Μνημονίων, 500.000 Έλληνες, σύμφωνα με μελέτη του ΣΕΒ.

Πάνω από τους μισούς, συγκεκριμένα το 51,4%, ήταν στην «κρίσιμη» ηλικιακή κατηγορία 25 – 44 ετών και σχεδόν το 70% ήταν απόφοιτοι ανώτατης εκπαίδευσης. Έχασε, δηλαδή, η χώρα μας έναν μεγάλο αριθμό από τη νέα γενιά, που θα πρόσφερε πολλά στην πατρίδα για την ταχύτερη έξοδο από τα δεσμά.

Αξίζει να τονιστεί ότι το συνολικό κόστος για κάθε απόφοιτο τριτοβάθμιας εκπαίδευσης ανέρχεται σε 34.000 ευρώ, ήτοι το συνολικό ποσό που χάθηκε είναι μεταξύ 3,1 και 4,2 δισ. ευρώ.

Πηγή: www.paron.gr

Επιμένων Ελληνικά

Επιμένων Ελληνικά

Στόχος του Επιμένων Ελληνικά η βεβαίωση ελληνκότητας όλων των πραγματικά ελληνικών επιχειρήσεων 

Για να ξέρουν οι Έλληνες καταναλωτές απο ποιον και τι αγοράζουν

Ο κοινωφελής, μη κερδοσκοπικός Οργανισμός «Επιμένων Ελληνικά», ιδρύθηκε πριν από 36 χρόνια με τη συμμετοχή πολλών επώνυμων προσωπικοτήτων από όλο το φάσμα της πολιτικής, επιχειρηματικής, καλλιτεχνικής και ακαδημαϊκής ζωής. Έγινε ευρύτατα γνωστός, εκτός πολλών άλλων δράσεών, με το διαχρονικό διαφημιστικό σποτ με τον «Εισαγόμενο» και έχει διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στη δημιουργία ισχυρής καταναλωτικής στροφής προς τις ελληνικές επιχειρήσεις, προϊόντα και υπηρεσίες. 

Εκτιμάται ότι, η ικανοποιητική ανάπτυξη των στόχων του, μπορεί να οδηγήσει σε οφέλη για την ελληνική οικονομία της τάξης των 10 δις ετησίως και τη δημιουργία εκατοντάδων χιλιάδων θέσεων εργασίας, με τη διαπίστωση αυτή να αποτελεί και το ισχυρότερο επιχείρημα για την ενεργό στήριξη και δραστηριοποίησή του. 

Μετά την αναμενόμενη νέα οικονομική κρίση λόγω της πανδημίας, η στήριξη των ελληνικών επιχειρήσεων, προϊόντων και υπηρεσιών είναι σήμερα αναγκαία όσο ποτέ άλλοτε. Στηρίζοντας τις ελληνικές επιχειρήσεις, αγοράζοντας ελληνικά προϊόντα και υπηρεσίες, βοηθάμε την οικογένειά μας, τους συγγενείς, τους φίλους, τους δικούς μας ανθρώπους, δίνουμε ανάσα ζωής στην Ελληνική οικονομία. Στηρίζοντας τις ελληνικές επιχειρήσεις, στηρίζουμε το σπίτι μας. Το μήνυμα αυτό έχει γίνει ευρύτατα αποδεκτό από την ελληνική κοινωνία, με συνέπεια τη μαζική στροφή των καταναλωτών στα εγχώρια προϊόντα και υπηρεσίες. 

Απάντηση στον Ροζάκη σημείο προς σημείο – Καστελλόριζο, χωρικά ύδατα και γκρίζες ζώνες

Του Σταύρου Λυγερού από το slpress.gr

Η τηλεφωνική επικοινωνία Μητσοτάκη-Ερντογάν άρκεσε για να ξαναβγούν στην πολιτική αγορά οι γνωστοί κύκλοι που υψώνουν τη σημαία “να τα βρούμε” με την Τουρκία, αποσιωπώντας το τίμημα. Η συνέντευξη Ροζάκη στον Σαχίνη πολυσυζητήθηκε, επειδή ακριβώς ήταν πιο ειλικρινής. Στην πραγματικότητα, δεν πρόκειται για τις προσωπικές απόψεις ενός έγκριτου νομικού, αλλά για τον εκφραστή μίας σχολής σκέψης, η οποία επηρέασε αποφασιστικά την ελληνική πολιτική έναντι της Τουρκίας.

Έχει δίκιο ο Ροζάκης όταν λέει ότι η διεθνής νομολογία δεν δίνει αυτομάτως σε όλα τα νησιά, ανεξαρτήτως γεωγραφικής θέσης και μεγέθους, πλήρη επήρεια σε ΑΟΖ. Σε αρκετές περιπτώσεις δόθηκε περιορισμένη επήρεια και σε ελάχιστες (π.χ. Νήσος των Φιδιών στη Μαύρη Θάλασσα) καθόλου επήρεια.

Η Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας αναφέρει ότι νησιά που διατηρούν ακόμα και στοιχειώδη οικονομική δραστηριότητα δικαιούνται ΑΟΖ. Δεν αναφέρει, όμως, ρητά ότι μοναδικό και αποκλειστικό κριτήριο για την οριοθέτηση είναι η αρχή της μέσης γραμμής. Εάν αυτό προβλεπόταν ρητά και σαφώς δεν θα χρειαζόταν διαπραγμάτευση για την οριοθέτηση της ΑΟΖ, ούτε παραπομπή στο Διεθνές Δικαστήριο όπου υπήρχε διαφωνία. Η οριοθέτηση θα ήταν μία τεχνική διαδικασία.

Ο Ροζάκης λέει ότι το πλεονέκτημα της Ελλάδας είναι «ότι έχει πραγματικά μία συστάδα νησιών, η οποία επεκτείνεται σε όλο το Αιγαίο. Μάλιστα υπάρχει μία γραμμή η οποία πιάνει από το Σούνιο και κατεβαίνει στη Ρόδο. Για τα νησιά αυτά δεν υπάρχει αμφιβολία ότι έχουνε πλήρη επήρεια. Για άλλα νησιά, ενδεχομένως δεν έχουνε πλήρη επήρεια. Όπως το Καστελλόριζο, λόγου χάριν». Εξηγεί γιατί –κατά την άποψή του– το Καστελλόριζο δεν έχει πλήρη επήρεια σε ΑΟΖ, καταλήγοντας: «Εγώ υποστηρίζω ότι το Καστελλόριζο έχει περιορισμένη επήρεια».

Η θέση Ροζάκη για το Καστελλόριζο

“Να πεθάνουμε για το Καστελόριζο;” Κάτι αλλάζει στην ελληνική κοινωνία.

Από την defence-point.gr

Ο γνωστός δημοσιογράφος Γιάννης Πρετεντέρης, συνέγραψε στην εφημερίδα “Τα ΝΕΑ” ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο, το οποίο με εντυπωσιακό τρόπο απαντά στη συζήτηση που έχει ανοίξει για το Καστελόριζο και την επήρειά στις θαλάσσιες ζώνες των χωρών της περιοχής.

Μέσα από ιστορικά παραδείγματα, ο Πρετεντέρης αποδεικνύει ότι στην περίπτωση της Τουρκίας, είναι λάθος να επικεντρώνουμε στο Καστελόριζο απομονώνοντάς το. Ο υπολογισμός είναι πολύ ευρύτερος και το είδος του αντιπάλου συν την ιστορική εμπειρία από τη συμπεριφορά του, δεν αφήνει περιθώρια για “παρανοήσεις”…

Αξίζει να διαβαστεί. Οι αλλαγές και η συνειδητοποίηση της πραγματικής κατάστασης που αντιμετωπίζει η Ελλάδα μετά από δεκαετίες “πειραματισμών” με διάφορες θεωρίες, είναι το λιγότερο εντυπωσιακή.

Θεωρίες ευγενείς στις συλλήψεις τους που όμως προϋποθέτει δυο πλευρές καλής προαίρεσης. Κυρίως όμως διότι σε σημαντικό βαθμό, η ελκυστικότητά τους σχετιζόταν μάλλον με το ότι πλησίαζε πολύ αυτό που είχαμε στο μυαλό μας ως ευκταίο. Όχι το εφικτό.

Δεν έπαιξε ρόλο αυτό που βλέπαμε μπροστά στα μάτια μας και στρουθοκαμηλίζαμε, αλλά ο ασυνείδητος φόβος μη διαταραχθεί η επίπλαστη -και με δανεικά- ευμάρεια της “νομενκλατούρας” στην Ελλάδα, με αποτέλεσμα το πρόβλημα να κλιμακωθεί, ενώ εμείς ολιγωρούσαμε.

Έτσι φτάσαμε να το αντιμετωπίζουμε από τη χειρότερη δυνατή θέση στρατιωτικά, πάντα σε σύγκριση με το παρελθόν, τη στιγμή που παλεύουμε να εξέλθουμε από μια υπερδεκαετή σφοδρή οικονομική κρίση. Ευτυχώς, ο γεωπολιτικός περίγυρος είναι πιο ευνοϊκός.

Ευτυχώς ο επίδοξος χαλίφης, είτε δεν έχει στο λεξιλόγιό του τη λέξη “αμετροέπεια” ώστε να γνωρίζει τις δυνητικές επιπτώσεις, είτε φοβάται πολύ περισσότερο από όσο θεωρούμε και δεν έχει άλλη επιλογή από το να τα παίξει όλα για όλα…

Αυτή η μεταστροφή στην ελληνική κοινωνία, θα μπορούσε να αποδειχθεί το ισχυρότερο όπλο. Αρχικά στο επίπεδο της αποτροπής, διότι η αγανάκτηση του κόσμου είναι μεγάλη και το κλίμα αυτό το εισπράττει η κυβέρνηση, με επικεφαλής έναν πρωθυπουργό, ο οποίος στο ζήτημα του Έβρου έδειξε σοβαρά αντανακλαστικά.

Εάν ισχύει το ότι ο αντίπαλος θεωρεί πως πρέπει να τα παίξει όλα για όλα, τότε αυτή η νέα κατανόηση του προβλήματος και η συσπείρωση του κόσμου, μπορεί να αποτελέσει πολλαπλασιαστή ισχύος που να καθορίσει το αποτέλεσμα ακόμα και ένοπλης σύγκρουσης.

Κι όπως έχουμε πολλάκις αναφέρει στο DP, η έννοια της νίκης και της ήττας σε μια σύρραξη Ελλάδας-Τουρκίας είναι πολύ σχετική. Τα κριτήρια που θα την καθορίσουν δεν θα είναι μόνο οι αριθμητικές απώλειες.

Διότι η Ελλάδα είναι σε θέση να στείλει πολύ σκληρό μήνυμα στην Τουρκία και οι στρατηγοί το ξέρουν. Το ξέρει και ο Ερντογάν. Μια αποφασισμένη ελληνική κοινωνία ανατρέπει μια από τις βασικές παραδοχές του τουρκικού σχεδιασμού.

Ποιά είναι αυτή; Το ότι ο στρατιωτικός καταναγκασμός φέρνει αποτελέσματα. Το “ταμπού” απέναντι στη χρήση της στρατιωτικής ισχύος ακόμα και στις πλέον ακραίες καταστάσεις που ισχύει σχεδόν σε όλη τη Δύση. Αυτό εκμεταλλεύεται ο Ερντογάν και πιέζει. Ξέρει πολύ καλά όμως ότι αυτή τη φορά η κατάσταση είναι διαφορετική.

Εμφύλιος στο Μητσοτακέικο ή Realpolitik και ριάλια

Του Μάνου Στεφανίδη

“Αθήνα, ωραίο σκηνικό με απαίσιο φωτισμό”                                 

 Γιάννης Τσαρούχης

Εγώ, ως γνωστόν, δεν είμαι διακεκριμένος, πολιτικός αναλυτής. Ούτε γράφω περισπούδαστες επιφυλλίδες στο Βήμα ή τα Νέα. Ούτε καν στην Καθημερινή, έστω, στην Αυγή ή την Εφημερίδα των Συντακτών. Δεν είμαι διάολε κι ο Μπαρμπαχειλάς! Κι όλες μου οι προβλέψεις ή οι αναλύσεις, εδώ και χρόνια, για τον Κωστάκη, τον Γιωργάκη, τον Βαγγέλα, τον Μπαρούφα ή τον Αλέξη, σε αντίθεση με όλους τους έγκριτους αγιογράφους των, ήταν λάθος! Ήταν δικές μου αμετροέπειες! Όλοι τους ήταν αδάμαντες! Mea culpa οι άδικοι ψόγοι.

Όμως να που κάτι αντιλαμβάνομαι κι από τα νυν τεκταινόμενα. Κι όχι να το παινευτώ που θα’ λεγε κι ο Χατζηχρήστος αλλά… έχω το διάλο μέσα μου!

 Τελικά λοιπόν, πιστεύω, υπάρχει πρόβλημα στο συγκεκριμένο σχήμα εξουσίας. Ο πρωθυπουργικός ανιψιός ήδη κάνει κακό στην κυβέρνηση του θείου του με τις επιθετικές του πρωτοβουλίες κι ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει καταλάβει τη ζημία αλλά και το υπολογισμένο παιχνίδι που προωθεί η αδελφή του. Κυριολεκτικά κάτω από τη μύτη του. Με την οποία αδελφή ως γνωστόν διατηρεί σχέσεις λίαν τεταμένες. Το γιατί θα σας το πω άλλη φορά. Εν προκειμένω, και μεταξύ μας, η μόνη λύση για τη χώρα είναι αυτός ακριβώς ο εμφύλιος που σοβεί υπόγειος στο μητσοτακέικο! Και μην περιμένετε αυτά να σάς τα αποκαλύψουν οι ντερμπεντεραίοι…

Η πικρή αλήθεια είναι ότι το μονομπλόκ, μονοπωλιακό σύστημα εξουσίας που βιώνουμε με τους Αδώνιδες ως αναγκαίο μανταϊνό αλλά και τους Παπάδες του ΣΥΡΙΖΑ να φοβούνται την επόμενη κασέτα, είναι άκρως προβληματικό. Με την ΠτΔ δοτή και δεδομένη, απ’την άλλη, προϊόν, αποκλειστικά, της βούλησης και της προσωπικής ατζέντας κάθε πρωθυπουργού, το σκηνικό δεν προοιωνίζεται τίποτα το δημοκρατικά αισιόδοξο. Αφού κι ο κορυφαίος θεσμός υπηρετείται με διαδικασίες και μεθόδους ήκιστα θεσμικές, μάλλον ευκαιριακές και πάντως ερήμην της λαϊκής βούλησης.

Είναι περισσότερο από προφανές, που λέτε, ότι ο ανιψιός τα έχει κάνει θάλασσα με τον “λουδοβίκειο” μεγάλο Περίπατο ο οποίος εξελίσσεται σε μεγάλο Περίδρομο, σε μεγάλο Φαγοπότι και σε δημοτικό Φεστιβάλ κιτς και προχειρότητας, να καθίσταται σταδιακά κόλαφος και εναντίον του πρωθυπουργού, του ίδιου. Το αίμα γαρ… 

Είναι, βλέπετε, αστείο, χλευάζαμε τον Τσίπρα που έκλεινε την Ηρώδου Αττικού με κλούβες και τώρα ο ανιψιός αποκλείει, μιας διά παντός, τον ήπιας κυκλοφορίας και άνετο αυτόν δρόμο με τα τόσο φαρδιά πεζοδρόμια για να τον κάνει πεζόδρομο…του θείου του. Δίπλα ακριβώς στην όαση του Εθνικού Κήπου. Το μόνο μέρος δηλαδή του κέντρου που δεν χρειάζεται ανάπλαση! Ας σημειωθεί ότι πουθενά ο Μεγάλος Περίπατος δεν είναι ενιαίος. Διακόπτεται κάθε τρεις και λίγο από πλάγιους δρόμους, κυκλοφορία αυτοκινήτων και φανάρια. Κέρδος μόνο οι ζαρντινιέρες – κίνδυνος θάνατος. Δηλαδή ένας Περίπατος – τρύπα στο κενό, με πρόχειρα βαμμένη την άσφαλτο, σαν επαρχιακό λούνα παρκ. Χωρίς σεβασμό για τα γύρω μνημεία, κλασικά και νεοκλασικά, πρόβλεψη για έργα σύγχρονης τέχνης, πράσινο (!) πλην των διασήμων πλέον καλλωπιστικών ψευδοαγγουροαγκιναρών εντός λαμαρινών.

Ή, αν προτιμάτε, ένα είδος “έκθεσης ιδεών” στο δημόσιο χώρο όπως αυτή που τίθενται τις πανελλήνιες εξετάσεις και στις οποίες γράφουν οι πάντες συμπεφωνημένα ψεύδη έχοντας απόλυτη συνείδηση ότι η αλήθεια, δηλαδή η πραγματικότητα, βρίσκεται αλλού.

«ΗΡΘΑΝ ΣΤ ΟΝΕΙΡΟ ΜΟΥ (ΤΟ ΧΡΕΟΣ)

«ΗΡΘΑΝ ΣΤ ΟΝΕΙΡΟ ΜΟΥ (ΤΟ ΧΡΕΟΣ)

Stefanos Pantos

Ήμουν στο Ζόναρς, στην αρχή της Πανεπιστημίου.

Ήρθαν στο τραπέζι μου και κάθισαν απέναντι. Με κοίταζαν με αυστηρό ύφος, σαν εξεταστική επιτροπή: 

Ο Πικιώνης, ο Κωνσταντινίδης, ο Ζενέτος κι ο Προβελέγγιος.

"Τι είναι αυτοί οι φοίνικες στις γλάστρες ;;;" με ρώτησε ο Τάκης (ο Ζενέτος)

"Τι είναι αυτές οι μπογιές στην άσφαλτο ;;;" πήρε το λόγο ο Δημήτρης (ο Πικιώνης)

"Γιατί έχουν βάλει την στάση του λεωφορείου στη μέση του δρόμου ;;;" είπε ο Άρης (ο Κωνσταντινίδης).

"Κι αυτοί γιατί περπατάνε στην κίτρινη άσφαλτο αντί στο πεζοδρόμιο;;;" πετάχτηκε ο Αριστομένης (ο Προβελέγγιος).

"Ο καινούργιος Δήμαρχος κάνει ανάπλαση στο ιστορικό κέντρο" είπα συνεσταλμένα.

"Ανάπλαση το λες αυτό, αρχιτεκτονάκο ;;;" με χλεύασε ο Ζενέτος.

"Δεν έχω συμμετοχή στο έργο, κύριε Τάκη, μην τα βάζετε μαζί μου" αντέταξα.

"Δεν έχεις συμμετοχή ;;;. Η πολιτεία σε όρισε Πρόεδρο του Αρχιτεκτονικού Συμβουλίου της πόλης των Αθηνών και αφήνεις να γίνονται αυτά τα αίσχη ;;;" άστραψε και βρόντηξε ο Κωνσταντινίδης. 

"Μα κύριε Άρη δε μου έφεραν καμία μελέτη να εγκρίνω" ψέλλισα. 

"Εννοείς ότι το έργο γίνεται χωρίς μελέτη ;;;"

"Μάλιστα, γίνεται σαν προμήθεια, δηλαδή αγόρασαν πεντακόσιες γλάστρες, τρακόσια παγκάκια και εφτά χιλιάδες λίτρα χρώμα και είναι κάποιος που καθοδηγεί τους εργάτες: "Βάλε μια γλάστρα εδώ, ένα παγκάκι εκεί - βάψε κόκκινη την άσφαλτο απ αυτή τη γραμμή μέχρι εκείνη"

"Πώς τον λένε αυτόν τον αγράμματο που διέταξε το έργο ;;;"

"ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ, κύριε Άρη".

Η λύση της παραγωγής πλούτου

Η λύση της παραγωγής πλούτου: Στην Ελλάδα ενοχοποιούνται το ευρώ, πολύ σωστά η Γερμανία, η πολιτική διαφθορά, η διαπλοκή και οι τράπεζες - δυστυχώς όμως όχι η μη δημιουργία πλούτου, η απομάκρυνση από τον πρωτογενή τομέα, το προβληματικό δημόσιο, τα θεσμικά μας ελλείμματα, η έλλειψη παιδείας και οι μη παραγωγικές επενδύσεις σε ακ ΠΗΓΗ: Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Η απόλυτη οικονομική αποτυχία

Η απόλυτη οικονομική αποτυχία: Ακόμη και να δρομολογηθεί το Ταμείο Ανασυγκρότησης, ασφαλώς θα ζητηθούν ανταλλάγματα από χώρες όπως η Ελλάδα - ενώ όταν θα συμβεί, με τη σημερινή κακοδιαχείριση που διαπιστώνουμε, θα βρεθούμε ξανά με την πλάτη στον τοίχο. Με απλά λόγια, θα μας επιβληθεί ακόμη ένα εφιαλτικό μνημόνιο, το οποίο θα μας ΠΗΓΗ: Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Ο κοινωνικός δαρβινισμός της ΕΕ

Ο κοινωνικός δαρβινισμός της ΕΕ: Ακόμη και τα μέτρα απομόνωσης, με στόχο την πρόληψη της μη εξάπλωσης του ιού, αποτέλεσαν προνόμιο για ορισμένους ανθρώπους και κοινωνίες - αφού, παρά το «κλείδωμα», εκατομμύρια άνθρωποι στον πλανήτη έπρεπε να εργάζονται είτε για να επιβιώσουν, είτε επειδή οι δουλειές τους ήταν απαραίτητες για τη δια ΠΗΓΗ: Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Να πεθάνουμε για το Καστελλόριζο!

Να πεθάνουμε για το Καστελλόριζο!: Οφείλουμε να υπενθυμίσουμε πως ο συγγραφέας του άρθρου με το ερωτηματικό της ντροπής εάν θα πρέπει να πεθάνουμε για το Καστελλόριζο,  ως ο βασικός παρουσιαστής τότε του MEGA, τασσόταν υπέρ του ΔΝΤ, των μνημονίων και της Τρόικα - μέσω των οποίων χάσαμε ολόκληρη την εθνική μας κυριαρχία, υποθηκεύσαμε ΠΗΓΗ: Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com