Ο Τζέφρι μιλάει πολύ. Μήπως ανησυχεί;

Του Θέμη Τζήμα

Η πρόσφατη αντιπαράθεση πρεσβειών στην Ελλάδα είναι ασυνήθιστη ακόμα και για τα δεδομένα της ευρισκομένης σε καθεστώς περιορισμένης κυριαρχίας πατρίδας μας. Προέκυψε στο πλαίσιο εξίσου ασυνήθιστων καιρών και ενός ομιλητικότατου πρεσβευτή των ΗΠΑ, ο οποίος με τις πρόσφατες δηλώσεις ξεπέρασε μάλλον και τα δικά του χαλαρά μέτρα περί διπλωματικού λόγου.

Ο Τζέφρι Πάιατ μιλά γενικώς πολύ, έχοντας πίσω του ένα “βαρύ” βιογραφικό με βασικό σταθμό προφανώς τα γεγονότα στην Ουκρανία και την απόπειρα αλλαγής καθεστώτος, η οποία οδήγησε βεβαίως το δύστυχο αυτό κράτος σε ακόμα μεγαλύτερη φτωχοποίηση και σε εδαφικό ακρωτηριασμό.

Παρεμπιπτόντως, βέβαια, του έδωσε και μια αμφιλεγόμενη και μη αναγνωρισμένη από τις περισσότερες ορθόδοξες εκκλησίες ουκρανική αυτοκεφαλία, την οποία μερίδα μόνο των ελληνόφωνων εκκλησιών, κατόπιν εντατικών ενεργειών του ίδιου του Πάιατ, αγκάλιασε, αποδεικνύοντας ότι η “δεξιά του Κυρίου” αρέσκεται να λοξοκοιτά προς τους “Καίσαρες” λησμονώντας ακόμα και την καταδίκη του “εθνοφυλετισμού”. Φτωχό αντίτιμο για την απώλεια της Κριμαίας και κατ’ ουσίαν και του Ντονμπάς, αλλά ένα αντίτιμο οπωσδήποτε. 

Στην Αθήνα, ο Αμερικανός πρεσβευτής βρήκε κυβερνήσεις απολύτως πεισμένες ότι ο νεοφιλελευθερισμός και η απόλυτη παράδοση στις ΗΠΑ πρέπει να αποτελούν τις δύο ορίζουσες για την Ελλάδα. Επίσης και μέσα ενημέρωσης τα οποία στην αμερικανική πρεσβεία βρίσκουν το “αποκούμπι” τους και τη βασική πηγή πληροφόρησης. 

Δεν είναι παράξενο, λοιπόν, που ο κ. Πάιατ μιλάει τόσο πολύ και τόσο συχνά. Η πρόσφατη ωστόσο αναφορά του ότι η Ρωσία θα ωφεληθεί στην περίπτωση περαιτέρω κλιμάκωσης της έντασης μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας, συνιστά σύμφυρση των ελληνοτουρκικών με την αντιπαράθεση μέρους του κατεστημένου της Ουάσινγκτον με τη Μόσχα και υπ’ αυτήν την έννοια προδίδει τόσο το άγχος πέραν του Ατλαντικού για όσα συμβαίνουν στην Ανατολική Μεσόγειο, αλλά τις εσωτερικές διαφοροποιήσεις στις ΗΠΑ. 

Πρόκειται για στάση η οποία θα μπορούσε να θεωρηθεί ιταμή από ένα κυρίαρχο κράτος, αλλά αντίστοιχες ευαισθησίες η ελληνική ολιγαρχία ουδέποτε διέθετε. Κυρίως, όμως, η δήλωση Πάιατ εξηγεί (για πολλοστή φορά) την αμερικανική στάση ως προς τα ελληνοτουρκικά. Ο ανταγωνισμός ή και η αντιπαράθεση μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας μέχρι ενός σημείου αποτελεί εργαλείο επιβολής των συμφερόντων των ΗΠΑ και άρα είναι ευπρόσδεκτος από το αμερικανικό κατεστημένο. Από την πώληση αμυντικού εξοπλισμού έως την πατρωνία επί των δύο χωρών, τα οφέλη είναι μακρόχρονα και σταθερά. 

Πέραν ενός σημείου ωστόσο, στον βαθμό που προσεγγίζει την πιθανότητα ευκρινώς αντιληπτής αλλαγής συνόρων, εκθέτει τη Ουάσιγκτον και άρα καθίσταται επικίνδυνη, γιατί ένα από τα δύο κράτη καλείται να προσανατολιστεί προς άλλες συμμαχίες. 

Κατεβάστε το ΔΩΡΕΑΝ E-Book: Ελληνισμός, Ρώμη και Χριστιανισμός

Η ρωμαϊκή περίοδος του Ελληνικού κόσμου, η εποχή δηλαδή από την κατάκτηση των ελληνιστικών βασιλείων και πόλεων μέχρι την ύστερη αρχαιότητα, παραμένει εν πολλοίς άγνωστη για το ευρύ κοινό.

Η μη μελέτη όπως εκείνης της τόσο σημαντικής εποχής και των αλλαγών που έφερε, από το οικουμενικό σύστημα των κοσμοπόλεων μέχρι υιοθέτηση του ονόματος Ρωμαίος και τον εκχριστιανισμό των Ελλήνων, έχει γεννήσει πλήθος παρερμηνειών και κενών στην ιστορική μας αντίληψη.

Το αφιέρωμα του περιοδικού Άρδην για τις σχέσεις Ελλάδας-Ρώμης, που δημοσιεύτηκε στο τεύχος 65 του Ιουνίου-Ιουλίου 2007, προσφέρεται εδώ σε μορφή e-book, ως απαραίτητη εισαγωγή για τον φοιτητή, εκπαιδευτικό και κάθε ενδιαφερόμενο.

ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ ΕΔΩ

ΑΦΙΕΡΩΜΑ-ΡΩΜΗΣΛήψη

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

Πως οι Έλληνες έγιναν “Ρωμαίοι”

Δ. Ζακυθηνός, Δύο ιστορικά παράλληλα

Δ. Βελισσαρόπουλος, Η ελληνική παιδεία στην Ρώμη

Π. Βέιν, Η ελληνορωμαϊκή Αυτοκρατορία

A.M. Jones, Ειδωλολατρία και Χριστιανισμός

Δ. Ι. Κωνσταντέλος, Η ελληνοχριστιανική ταυτότητα

Θ. Ι. Ζιάκας, Η ελληνική ταυτότητα στον σύγχρονο κόσμο

Δ. Γληνός, Η ουσία της ιστορικής ενότητας

Γ. Κοντογιώργης, Η μυθοπλασία στην Ιστορία

Εξ αποστάσεως εκπαίδευση και ανέπαφες ανθρώπινες «σχέσεις» – 6ο μέρος

Σκοτώστε τον Έρωτα, «αλλοιώστε» τις ανθρώπινες σχέσεις

του Δημήτρη Γιαννάτου *

Ας εστιάσουμε στην πραγματικότητα του ελληνικού σχολείου, τώρα. Αν είχε κάτι «θετικό» το ζήτημα της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης, της τηλεκάμερας στις τάξεις, αλλά και η σφοδρή κριτική στο νέο νομοσχέδιο για την παιδεία, που κατατέθηκε εν μέσω πανδημίας και με κλειστούς τους φυσικούς χώρους της εκπαίδευσης (και απόντες εκπαιδευτικούς-γονείς-μαθητές), ήταν το παρακάτω: ανέδειξε τη θεμελιώδη βαρύτητα του δημόσιου σχολείου, την αξία της ζωντανής διδασκαλίας και την ανάγκη να μην κλειστούμε στον ιδιωτικό μας χώρο, αλλά να συμμετάσχουμε στα κοινά της κοινωνίας, ειδικά στα δύσκολα.

Όμως ο δρόμος είναι μακρύς και δύσκολος, επειδή χρειάζεται να αντιπαλέψουμε την προϊούσα παρακμή και τη στρέβλωση των αξιών που πότισαν την ελληνική εκπαίδευση τα προηγούμενα χρόνια. Πάνω σ’αυτή την στρέβλωση, το έδαφος για να επιβληθούν οι ασώματες σχέσεις εκπαίδευσης ήταν ήδη έτοιμο πριν τον κορωνοϊό.

Η αναισθητοποίηση της γλώσσας ως χρηστικό εργαλείο και ακόμα περισσότερο η αποδόμηση της ελληνικής γλώσσας και ο ακρωτηριασμός της από τα νοήματα που εμπεριέχει η αρχαία ελληνική γραμματεία, η «ασώματη» και «ουδέτερη» ανάγνωση της ιστορίας μας και άλλα πολλά, είναι οι διαδρομές που οδηγούν στην θριαμβολογία της εξ αποστάσεως επικοινωνίας, εικόνων και πληροφορίας. Ανάμεσα σε ανθρώπινες απουσίες ως υποκατάστατο σχέσεων όχι πάντα εξ ανάγκης, αλλά ως ένα «υπεράνθρωπο» θαύμα ενός νέου τεχνικού πολιτισμού. 

Μια λεπτομέρεια(;) που μας δείχνει πολλά

Στο γ΄τεύχος του βιβλίου «Γλώσσα» της Δ΄Δημοτικού [ σ.σ είναι εκπληκτικό πόσο η κατεδάφιση της Παιδείας αρχίζει από απλές λέξεις: γ΄τεύχος(!!!) του βιβλίου (δηλαδή του περιοδικού που έχει τεύχη(!!!) ), μιας απροσδιόριστης «Γλώσσας»], συναντάμε τη μετάφραση – ίσως ανούσια για πολλούς γονείς ή και εκπαιδευτικούς – ενός χορίου από την Αντιγόνη, του Σοφοκλή. Το αρχαίο κείμενο ξεκινά ως εξής:

                «Πολλά τα  δεινά κουδέν ανθρώπου δεινότερον πέλει…»(στ.332-333)

Η μετάφραση στο βιβλίο είναι : «Πολλά είναι τα θαυμαστά, μα τίποτα πιο θαυμαστό από τον άνθρωπο»!. Η λέξη «δεινά» παραπέμπει αποκλειστικά στο «θαυμαστό». Ενώ στο βιβλίο του δασκάλου, η επεξήγηση είναι : «Πρόκειται για έναν ύμνο στην ανθρώπινη «δεινότητα», στη δύναμη και το μεγαλείο του ανθρώπου». Ενώ στο κάτω μέρος της εικόνας μπορείτε να δείτε και την άσκηση για τους μαθητές: «Ο Σοφοκλής στο απόσπασμα αυτό δείχνει το θαυμασμό του για τη δύναμη, την τόλμη και την εφευρετικότητα του ανθρώπου, απαριθμώντας τα κατορθώματα του. Προσπαθήστε να βρείτε μέσα στο κείμενο με ποια σειρά εμφανίζονται αυτά τα κατορθώματα και να βάλετε στα κουτάκια τους αντίστοιχους αριθμούς»!

«Μνήμη Θέμου Στοφορόπουλου» (1940-2020):

του Γιώργου Παπαγιαννόπουλου

Λίγοι στίχοι δημοσιευμένοι στο «Παρόν» της 31.05.20.

«Μνήμη Θέμου Στοφορόπουλου» (1940-2020):

—————————

Έφυγε ο «Επί Τιμή»,

ο Πρέσβης Στοφορόπουλος.

Παρόν θα είναι «ες αεί».

Ορθός ¨»εξήλθε», αλώβητος.

Τάσσος και Θέμος Θύμωσαν

τον Τούρκο εισβολέα.

ΟΧΙ στο Σχέδιο Ανάν,

η «λύση» απορριπτέα.

Κύπρος κι΄Ελλάδα τον τιμούν

τον άξιο Ευπατρίδη.

Ψηλά τον πήχυ ανέβασε

ακέραιος, με ευθύνη.

Τί γίνεται με την Τουρκία;

Του Άγγελου Συρίγου από το newshub.gr

Μεταξύ 2003 και 2010 η Τουρκία εμφανιζόταν ως άγγελος ειρήνης και συνδιαλλαγής. Είναι ενδεικτικό ότι προσπαθούσε να διαμεσολαβήσει μεταξύ Ισραήλ και Συρίας, Αφγανιστάν και Πακιστάν, Ιράν και Ηνωμένων Πολιτειών ή των τριών εθνοτικών κομμάτων της Βοσνίας. Έκτοτε τα πράγματα άλλαξαν ριζικά. Ας δούμε τι γίνεται από σε λιγότερο από ένα χρόνο, από τον Σεπτέμβριο του 2019: εισέβαλε στο έδαφος ανεξάρτητου κράτους, της Συρίας· αποστέλλει κρυφά στρατιώτες και όπλα στη Λιβύη κατά ρητή παραβίαση των σχετικών ψηφισμάτων του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ· προχώρησε στη διενέργεια γεωτρήσεων στην ΑΟΖ ενός άλλου κράτους, της Κύπρου· οριοθέτησε κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου (αλλά και της γεωγραφίας και λογικής) θαλάσσιες ζώνες που δεν της ανήκουν με τη Λιβύη· προσπάθησε να αποσταθεροποιήσει την Ελλάδα στέλνοντας δεκάδες χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες στον Έβρο.

Σήμερα, και παρά την πανδημία του κορωνοϊού, κρατά τρία ενεργά μέτωπα: με Συρία, με Λιβύη και με Ελλάδα-Κύπρο. Διαπιστώνουμε την απόλυτη επιλογή της ισχύος έναντι του διεθνούς δικαίου και της ειρηνικής επιλύσεως των διαφορών. 

Οι τουρκικές επιλογές δεν είναι χωρίς συνέπειες. Ειδικά τον Μάρτιο του 2020 η Τουρκία υπέστη τρεις διαδοχικές ήττες. Η πρώτη αφορούσε στο μέτωπο της Συρίας. Ο Ερντογάν απειλούσε ότι «εάν δεν αποχωρήσουν οι σύριοι στρατιώτες πίσω από τις γραμμές ανακωχής του 2018, θα αποχωρήσουν χωρίς τα κεφάλια τους». Κατά τη συνάντηση με τον Πούτιν στις 5 Μαρτίου 2020 υποχρεώθηκε να αποδεχθεί πλήρως τη νέα πραγματικότητα επί του συριακού εδάφους. 

Η δεύτερη τουρκική ήττα έγινε το τριήμερο της Καθαράς Δευτέρας. Ο Ερντογάν, εκμεταλλευόμενος την καρναβαλική ραστώνη, θέλησε να γεμίσει την Ελλάδα με κάποιες δεκάδες χιλιάδες μετανάστες και πρόσφυγες Η παρουσία τους θα δημιουργούσε σοβαρότατο πολιτικό πρόβλημα και θα αποσταθεροποιούσε τη χώρα. Παρά τον καλό σχεδιασμό, το σχέδιο απέτυχε παταγωδώς. 

Αυτό οδήγησε στην τρίτη ήττα του Ερντογάν. Επί χρόνια απειλούσε την ΕΕ ότι θα ανοίξει τις πύλες της χώρας του και θα πλημμυρίσει την Ευρώπη με πρόσφυγες. Η απειλή εξανεμίστηκε αφήνοντας την εντύπωση πασχαλινού βαρελότου. 

Τάκης Φωτόπουλος : Τα συστημικά αίτια της κρίσης κορωνοϊού & το ιστορικό δίλημμα για την ανθρωπότητα

Ο πολιτικός φιλόσοφος, συγγραφέας και ακαδημαϊκός Τάκης Φωτόπουλος, από το Λονδίνο όπου ζει και εργάζεται, μιλώντας χτες 28/5/2020 στον 98.4 και τον Γιώργο Σαχίνη, αφού σημείωσε πόσο επικίνδυνη είναι η πανδημία του κορωνοϊού, ιδιαίτερα όσον αφορά την ταχύτητα διασποράς και μετάδοσης, είπε πως την καθιστά στην ουσία την πρώτη πανδημία στην εποχή της Νέας Διεθνούς Τάξης της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, αλλά και τη μεγαλύτερη πανδημία στην ανθρωπινή Ιστορία. Και αυτό τόσο λόγω του επιθετικού είδους του ιού που προέκυψε στις σημερινές συνθήκες παγκοσμιοποιητικής «ανάπτυξης» όσο και της ταχύτητας επέκτασής του, που οφείλεται βασικά στους θεσμούς των «ανοιχτών και ελεύθερων αγορών» της Παγκοσμιοποίησης, οι οποίοι συνετέλεσαν αποφασιστικά στην ταχύτητα διάδοσής του πρωτίστως βέβαια στα δυτικά μητροπολιτικά κέντρα –που έχουν ήδη καθιερώσει πολύ πυκνούς οικονομικούς δεσμούς με όλα τα υπόλοιπα κράτη για τη μαζική μετακίνηση εμπορευμάτων, εργασίας και κεφαλαίου, συνιστώντας τη Νέα Διεθνή Τάξη (ΝΔΤ) της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης– και εν συνεχεία στην περιφέρεια της ΝΔΤ (Βραζιλία, Ινδία κ.λπ.), όπου σήμερα ο κορωνοϊός θερίζει…

Πληθαίνουν τα σημάδια αποδυνάμωσης των ΗΠΑ

Του Κώστα Ράπτη από το capital.gr

Το 1976 ο Γάλλος δημογράφος και ανθρωπολόγος Εμανουέλ Τοντ προέβλεψε, στηριγμένος στην ανάλυση ποσοτικών δεδομένων, την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, η οποία και επήλθε πράγματι μετά από μιάμιση δεκαετία.

Το 2002 ο ίδιος επανήλθε με το βιβλίο του “Μετά την Αυτοκρατορία”, για να προβεί σε εξίσου δυσοίωνες προβλέψεις για το μέλλον των Ηνωμένων Πολιτειών. Σε μια συγκυρία κατά την οποία ο πλανήτης ζούσε τη “μονοπολική στιγμή” του και ο Τζόρτζ Μπους τζούνιορ ετοιμαζόταν για την εισβολή στο Ιράκ, ο Τοντ έκανε λόγο για ραγδαία εξάντληση της αμερικανικής ισχύος.

Ο Γάλλος καθηγητής κατέγραφε μία σειρά αρνητικών τάσεων, όπως η υποχώρηση της κοινωνικο-οικονομικής ενσωμάτωσης των Αφρο-Αμερικανών, η ανάπτυξη μιας “βουλιμικής” οικονομίας που τρέφεται από την καλή θέληση των ξένων επενδυτών και η άσκηση εξωτερικής πολιτικής με όρους που διασκορπίζουν τα αποθέματα “μαλακής ισχύος” της χώρας.

Τα όσα παρακολουθούμε τα τελευταία 24ωρα μοιάζει να επαληθεύουν χαρακτηριστικά τις εκτιμήσεις αυτές. Δεν πρόκειται μόνο για το θέαμα των φλεγόμενων αμερικανικών πόλεων ή ενός προέδρου ο οποίος καταφεύγει στο μπούνκερ του Λευκού Οίκου, αλλά και για εξελίξεις που καταγράφει περισσότερο διακριτικά η ειδησεογραφία: από την ακύρωση της Συνόδου της G7 που καλούσε ο Ντόναλντ Τραμπ, λόγω της άρνησης της Άγκελα Μέρκελ να παραστεί δια ζώσης, μέχρι την αποστολή πετρελαιοφόρων του Ιράν στη Βενεζουέλα, σε μια έμπρακτη περιφρόνηση των αμερικανικών κυρώσεων απέναντι και στις δύο αυτές χώρες.

Άλλα σημάδια παρακμής εξαπλώνονται βαθύτερα στον χρόνο, ώστε να αποτελούν αντικείμενο διαρκούς προσοχής: λ.χ. η αμερικανική ιδιαιτερότητα των mass shootings, που μαστίζουν τη χώρα τακτικά ή η κρίση των οπιοιειδών, που οδήγησε σε πτώση του προσδόκιμου επιβίωσης της λευκής εργατικής τάξης.

Μια χώρα που αδυνατεί να διαχειριστεί αποτελεσματικά τα του οίκου της, όπως έδειξε και η πανδημία του κορονοϊού, δύσκολα μπορεί να λειτουργήσει ως διεθνής ηγέτης.

ΚΑΡΑΝΤΙΝΑ: Πρόβα τζενεράλε παγκόμιου ὁλοκληρωτισμοῦ;

τοῦ Robert Redeker, φιλόσοφου 

Μετάφραση: Εὐάγγελος Δ. Νιάνιος 

Ὁ κορωνοϊὸς ἀπέδειξε ὅτι ἡ ἐπίκληση ὕψιστης ὑγειονομικῆς ἀνάγκης, μὲ τὴ βοήθεια τῆς τηλεόρασης, εἶναι ἐγγύηση γιὰ τὴν ἐπιβολὴ δικτατορίας, καὶ μάλιστα παγκόσμιας σὲ περίπτωση πανδημίας…

Ἡ ἄνοιξη τοῦ 2020 εἶδε νὰ ἐμφανίζεται μία νέα μορφὴ παγκοσμιοποίησης: ἡ ἀναγωγή, σὲ ὅλη τὴ Γῆ, ὅλων τῶν πολιτικῶν ζητημάτων σὲ ἕνα, τὸ ὁποῖο δὲν εἶναι ἕνα, τὸ ὑγειονομικὸ ζήτημα. Ὡστόσο, τὰ κράτη κυριαρχήθηκαν ἀπὸ αὐτὸ τὸ ζήτημα, τὸ ἐνσωμάτωσαν στὸ σύστημά τους, γιὰ νὰ καταστρέψουν τὴν πολιτική. Ὅλες οἱ ἀερολογίες γιὰ τὸ τέλος τῆς παγκοσμιοποίησης, γιὰ τὸν «κόσμο μετά», παραμερίστηκαν μπροστὰ σὲ αὐτὸ τὸ σημαντικὸ γεγονός: τὰ κράτη, μὲ σπάνιες ἐξαιρέσεις, ἐπιδόθηκαν στὸν ἴδιο τύπο διαχείρισης τῆς ὑγειονομικῆς κρίσης. Όλα περιόρισαν τὶς θεμελιώδεις ἐλευθερίες. Ὅλα τους ἔκαναν σχέδια τεχνολογικῆς παρακολούθησης - τὴν περίφημη "ἰχνηλάτηση" - ἀνθρώπων σὰν νὰ ἦταν ζῶα. Πολλὰ χρησιμοποίησαν drones σε ρόλο μηχανικῶν τσοπανόσκυλων. Όλα μεταμόρφωσαν τοὺς κατοίκους τους σὲ ἐργαστηριακοὺς ποντικούς, στοὺς ὁποίους πειραματίστηκαν νέες μορφὲς διακυβέρνησης. Μέσα σὲ λίγους μῆνες, ἐμφανίστηκε ἕνα εἶδος ἀντιπολιτικοῦ παγκόσμιου κράτους, ὅπου τὸ δίκαιο παραβιάστηκε πλήρως ἀπὸ τὸ νόμο. 

Ἡ «Θεολογία» τοῦ COVID-19 

Μία ἀνατροπὴ ἔγινε ἀπὸ τὴ μία μέρα στὴν ἄλλη: ὑπὸ κράτηση στὸ σπίτι τους, οἱ λαοί αποπολιτικοποιηθηκαν. Ξαφνικά, μετατραπήκαμε σὲ ἕναν ἄλλο κόσμο, ὅμοιο σὲ μεγάλο βαθμὸ μὲ...

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ, το λεγόμενο ΒΥΖΑΝΤΙΟ - Βάσει ξένων ιστορικών

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ,

το λεγόμενο ΒΥΖΑΝΤΙΟ

Βάσει ξένων ιστορικών

Χαρακτηριστικό είναι ότι οι ιστορικοί που μελετούν την βυζαντινή εποχή,

μιλούν για Έλληνες και Ελλάδα και χρησιμοποιούν το επίθετο «ελληνικός»

για να την χαρακτηρίσουν.

Αυτό αποδεικνύει όχι μόνον την ύπαρξη και την συνέχεια του Ελληνικού Έθνους πολύ πριν την σύσταση του Ελληνικού Κράτους των νεοτέρων χρόνων (1830),

που σχηματίστηκε μετά την Ελληνική Επανάσταση,

αλλά και την Ελληνικότητα της Αυτοκρατορίας,

που ήκμασε για 1.000 περίπου χρόνια

- η μακροβιότερη Αυτοκρατορία στην Ιστορία!!! -

οπότε μιλούμε σαφώς για ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ.

Όλως ενδεικτικώς παρατίθενται τα εξής, επισημαίνεται δε ότι σκοπίμως επελέγησαν ξένοι και όχι Έλληνες ιστορικοί, για να μην θεωρηθεί ότι Έλληνες ιστορικοί, όπως ο Παπαρρηγόπουλος, είχαν λόγους στην εποχή τους να επικαλεσθούν την συνέχεια του Ελληνικού Έθνους:

Φίνλεϋ (Finlay):

«Μέχρι τα μέσα τού 19ου αιώνα δεν παρουσιάστηκαν σοβαρά έργα σχετικά με την ιστορία τhς Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.

Η μελέτη τού Βυζαντίου προήχθη όμως πάρα πολύ με το έργο τού Άγγλου ιστορικού Τζωρτζ Φίνλεϋ: «Ιστορία της Ελλάδος από την Εποχή της Κυριαρχίας των Ρωμαίων μέχρι την εποχή μας (146 π.Χ. -1864 μ.Χ.)». Όπως ο Γίββων, ο Φίνλεϋ άφησε μια αυτοβιογραφία, η οποία φωτίζει τα γεγονότα τής γεμάτης ενδιαφέρον ζωής του που τόσο επηρέασαν το έργο του. Γεννήθηκε στην Αγγλία το 1799 και πήρε την βασική του εκπαίδευση εκεί. Αργότερα, έχοντας διαλέξει το δικηγορικό επάγγελμα για καριέρα του, πήγε στη γερμανική πόλη Γκέτινγκεν να συμπληρώσει τις μελέτες του στο Ρωμαϊκό Δίκαιο.

 Καθώς ο νεαρός Φίνλεϋ άφηνε τον θείο του, ο τελευταίος τού είπε: «Λοιπόν, ελπίζω να σπουδάσεις καλά Ρωμαϊκό Δίκαιο, αλλά υποθέτω ότι, πριν σέ δω πάλι, θα έχεις επισκεφθεί τους Έλληνες» . Τα λόγια αυτά αποδείχθηκαν προφητικά. Η Ελληνική Επανάσταση, που ξέσπασε την εποχή αυτή, είλκυσε την προσοχή της Ευρώπης. Αντί να σπουδάσει με επιμέλεια Ρωμαϊκό Δίκαιο, ο Φίνλεϋ διάβασε προσεκτικά την ιστορία της Ελλάδος, σπούδασε την ελληνική γλώσσα και, το 1823, αποφάσισε να επισκεφθεί την Ελλάδα για να γνωρίσει τη ζωή της και τον λαό της. Επίσης επιθυμούσε να διαπιστώσει ο ίδιος τί πιθανότητες επιτυχίας είχε η Ελληνική Επανάσταση. Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στην Ελλάδα, το 1823 και το 1824, συχνά συναντούσε τον Λόρδο Βύρωνα, που είχε έλθει στην Ελλάδα για να συμμετάσχει στο έργο της Εθνικής Απελευθερώσεως και που πέθανε εκεί τόσο πρόωρα. Το 1827, ύστερα από μια σύντομη επίσκεψη στην Αγγλία, ο Φίνλεϋ γύρισε στην Ελλάδα και έλαβε μέρος στο έργο της αποστολής τού στρατηγού Γκόρντον (Gordon), για τη λύση της πολιορκίας των Αθηνών. Κατά τον Φίνλεϋ, η άφιξη τού Καποδίστρια, ως Κυβερνήτη της Ελλάδος, και η προστασία των τριών Ευρωπαϊκών Δυνάμεων, υποσχόταν στους Έλληνες μια περίοδο ειρηνικής προόδου. Φιλέλληνας εκ πεποιθήσεως και πιστεύοντας στο μέλλον τού νέου κράτους, ο Φίνλεϋ κατελήφθη από τέτοιο πάθος για την Ελλάδα, ώστε αποφάσισε να μείνει μονίμως σ' αυτήν. Αγόρασε ένα κτήμα και ξόδεψε όλα του τα χρήματα για την ανάπτυξή του. Την εποχή αυτή ακριβώς αποφάσισε να γράψει μια ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως, για την προετοιμασία τής οποίας άρχισε να σπουδάζει το παρελθόν της χώρας. Βαθμιαίως άρχισε να εμφανίζει σειρά έργων σχετικών με την Ελληνική Ιστορία. Η Ελλάς υπό τους Ρωμαίους — καλύπτουσα γεγονότα από το 146 π.Χ. μέχρι το 717 μ.Χ. — εκδόθηκε το 1844.

Δέκα χρόνια αργότερα κυκλοφόρησε η Ιστορία της Βυζαντινής και Ελληνικής Αυτοκρατορίας (716-1453). Το βιβλίο αυτό ακολούθησαν άλλα δύο έργα σχετικά με τη σύγχρονη Ελληνική Ιστορία. Αργότερα μελέτησε προσεκτικά όλα του τα έργα και αποφάσισε να τά ετοιμάσει για μια καινούργια έκδοση. Αλλά πριν τελειώσει την προσπάθειά του αυτή πέθανε στην Αθήνα τον Ιανουάριο του 1875. Το γενικό του έργο, Ιστορία της Ελλάδος από την κατάκτηση της από τους Ρωμαίους μέχρι την εποχή μας (146 π.Χ. - 1864 μ.Χ), εκδόθηκε το 1877 σε μια επτάτομη έκδοση από τον Χ. Φ. Τόζερ (Η. F. Tozer), που περιέλαβε την αυτοβιογραφία τού Φίνλεϋ στην αρχή τού πρώτου τόμου. Η τελευταία αυτή έκδοση χρησιμοποιείται και σήμερα ακόμη. Κατά τον Φίνλεϋ η ιστορία της Ελλάδος, κατά τη διάρκεια είκοσι αιώνων ξένων κατακτήσεων, παρουσιάζει τον υποβιβασμό και τις συμφορές ενός Έθνους που έζησε το ανώτατο όριο πολιτισμού στον αρχαίο κόσμο. Εν τούτοις όμως ούτε ο εθνικός του χαρακτήρας εξαλείφθηκε ούτε οι εθνικές φιλοδοξίες του έσβησαν. Οι ιστορικοί δεν πρέπει ν' αγνοούν την ιστορία ενός λαού που ύστερα από τόσες περιπέτειες είχε ακόμη τη δύναμη να δημιουργήσει μια ανεξάρτητη χώρα. Όπως παρατηρεί ο Φίνλεϋ, οι συνθήκες της Ελλάδος, κατά τη διάρκεια της μακροχρόνιας δουλείας της, δεν συνετέλεσαν στον εκφυλισμό της κάτω από τους Ρωμαίους και αργότερα κάτω από τους Οθωμανούς, οι Έλληνες σχημάτισαν μονάχα ένα ασήμαντο μέρος μια μεγάλης Αυτοκρατορίας. Ο μη φιλοπόλεμος χαρακτήρας τους έδινε μικρή αξία, από πολιτικής απόψεως, και πολλές από τις μεγάλες μεταβολές και επαναστάσεις, που έλαβαν χώρα στις επικράτειες των αυτοκρατόρων και των σουλτάνων, δεν επηρέασαν, απευθείας, την Ελλάδα. Ούτε η γενική Ιστορία της Ρώμης, ούτε η Ιστορία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας αποτελούν τμήμα της Ελληνικής Ιστορίας. Υπό τους Βυζαντινούς Αυτοκράτορες, τα πράγματα ήταν διαφορετικά, γιατί τότε οι Έλληνες γνώριζαν καλά την Αυτοκρατορία τους. Οι διαφορές, ως προς την πολιτική θέση του Έθνους, κατά τη διάρκεια των περιόδων αυτών, απαιτούν, εκ μέρους των ιστορικών, διαφορετική μεταχείριση για την εξήγηση των χαρακτηριστικών τους. Ο Φίνλεϋ διήρεσε την ιστορία των Ελλήνων σε έξι περιόδους:

1) Την εποχή της Ρωμαϊκής Κυριαρχίας, η οποία τέλειωσε στις αρχές του 8ου αιώνα με την άνοδο τού Λέοντος τού Ισαύρου, που έδωσε νέο χαρακτήρα στη διοίκηση της Κωνσταντινουπόλεως

Γερμανική επίσημη έκθεση καταγγέλλει τον κορωνοϊό ως «παγκόσμιο ψεύτικο συναγερμό»

Έκθεση που διέρρευσε από το υπουργείο Εσωτερικών της Γερμανίας, αμφισβητεί το εδραιωμένο αφήγημα της Corona, όπως λεν τον κορωνοϊό οι Γερμανοί.

Μερικά από τα βασικά αποσπάσματα έκθεσης είναι:

- Η επικινδυνότητα του covid-19 υπερεκτιμήθηκε: Πιθανότατα σε κανένα σημείο ο κίνδυνος από τον νέο ιό δεν θα ξεπεράσει το κανονικό επίπεδο.

- Οι άνθρωποι που πεθαίνουν από τον κορωνοϊό, είναι, ουσιαστικά, αυτοί που θα πέθαιναν στατιστικά την ίδια χρονιά, επειδή είχαν φτάσει στο τέλος της ζωής τους και τα αδύναμα σώματά τους δεν μπορούσαν πλέον να αντιμετωπίσουν οποιοδήποτε τυχαίο καθημερινό άγχος (συμπεριλαμβανομένων των περίπου 150 ιών που κυκλοφορούν σήμερα).

- Σε όλον τον κόσμο, μέσα σε ένα τέταρτο του έτους, δεν υπήρξαν περισσότεροι από 250.000 θάνατοι από covid-19, σε σύγκριση με 1.500.000 θανάτους (25.100 στην Γερμανία) κατά την διάρκεια του κύματος της γρίπης του 2017/2018.

- Ο κίνδυνος προφανώς δεν είναι μεγαλύτερος από αυτόν πολλών άλλων ιών. Υπάρχουν ενδείξεις ότι αυτό ήταν κάτι παραπάνω από ψευδής συναγερμός.

Μια σκέψη θα μπορούσε να ακολουθήσει αυτές τις διαπιστώσεις:

Κατά την διάρκεια της κρίσης του κορωνοϊού, το κράτος απεδείχθη ως ένας από τους μεγαλύτερους παραγωγούς της fake news….

Η ΕΚΘΕΣΗ ΕΔΩ.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

"Expertise nichtignorieren": Wissenschaftler kritisieren BMI für Umgang mit Corona-Papier/ Οι επιστήμονες επικρίνουν το ΒΜΙ για τον χειρισμό της κρίσης του κορωνοϊού, RT Deutsch, 13.5.2020.

“Stephen Kohn [the whistleblower]has since been suspended from duty. He was advised to obtain a lawyer and hiswork laptop was confiscated”, Der Spiegel, 15.5.2020.

Ενώ οι «δραματικές συνέπειες του κορωνοϊού είναι ότι 52.000 ops για καρκίνο καθυστέρησαν», εφημ. Das Bild, 23.5.2020.

ΠΗΓΗ: German Official LeaksReport: Coronavirus Is ‘A Global False Alarm’, Humans are free, 30.5.2020. ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 30.5.2020.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ για τον ΚΟΡΩΝΟΪΟ, ΕΔΩ.