«Νόστιμον ἦμαρ»

Γράφει ο Δημήτρης Τζήκας

Η ομηρική λέξη «νόστος» σημαίνει επάνοδος, επιστροφή στην πατρίδα, επιστροφή στο σπίτι, ταξίδι με καλό, αίσιο τέλος· περιήγηση, πλους «Νόστος Ἀχαιίδος» σημαίνει ευκαιρία για επιστροφή στην Ελλάδα· «ἐπὶφορβῆς νόστος» είναι η περιήγηση για αναζήτηση τροφής

Η λόγια φράση «νόστιμον ἦμαρ» σημαίνει την ημέρα του γυρισμού, της επιστροφής «οἴκᾰδε». Επειδή το «νόστιμον ἦμαρ» θεωρείται ηδονικότατη, γλυκύτατη μέρα, το επίθετο νόστιμος σημαίνει σήμερα οτιδήποτε είναι γλυκό, ηδύ, χαριτωμένο, ευχάριστο (στη γεύση, αν πρόκειται για κάτι που τρώγεται.), που κεντρίζει ευχάριστα τις αισθήσεις ή το ενδιαφέρον μας.

Ο Αργύρης Εφταλιώτης μεταφράζει: «Τον άντρα τον πολύπραγο τραγούδησέ μου, ω Μούσα, / που περισσά πλανήθηκε, σαν κούρσεψε τής Τροίας / το ιερό κάστρο, και πολλών ανθρώπων είδε χώρες / κι έμαθε γνώμες, και πολλά στα πέλαα βρήκε πάθια, / για μία ζωή παλεύοντας και γυρισμό συντρόφων. («Ἀ ἀρνύμενος ἥν τε ψυχὴν καὶ νόστον ἑταίρων.») / Μα πάλε δεν τους γλύτωσε, κι αν το ποθούσε, εκείνους, / τι από δική τους χάθηκαν οι κούφιοι αμυαλωσύνη, / τού Ήλιου τού Υπερίονα σαν έφαγαν τα βόδια, / κι αυτός τους πήρε τη γλυκειά του γυρισμού τους μέρα. («αὐτὰρ ὁ τοῖσιν ἀφείλετο νόστιμον ἦμαρ.») Και αλλού: «Όμως περίσσια λαχταρώ, και το ζητώ ολοένα, / να πάω στον τόπο, να χαρώ του γυρισμού τη μέρα. («οἴκαδέ τ᾿ ἐλθέμεναι καὶ νόστιμον ἦμαρ ἰδέσθαι.») / Κι αν με χτυπήσει οργή θεού στα μελανά πελάγη, / έχω καρδιά βασταχτερή, κι απομονή θα κάνω· / έπαθα που έπαθα πολλά και ‘πόφερα άλλα τόσα / στις μάχες και στις θάλασσες· ας μου γενεί και τούτο.»[1]

Οι Σειρήνες ήταν γυναικείες θεότητες που σχετίζονταν με το νερό, τον έρωτα και τον θάνατο.

«Καὶ καπνὸν ἀποθρῴσκοντα νοῆσαι»

Λιγότερο γνωστή είναι ίσως η φράση «…καὶ καπνὸν ἀποθρῴσκοντα νοῆσαι ἧς γαίης, θανέειν ἱμείρεται.» Που σημαίνει: [Εκείνου η κόρη τον κρατάει το δύστυχο στα δάκρυα, / και με γλυκειές μαγεύει τον κουβέντες, να ξεχάσει / τον τόπο του·] μα πάλε αυτός, και τον καπνό μονάχα / να θώρειε της πατρίδας του σαν αλαφροανεβαίνει, / κι ας πέθαινε.[2]

Ο Δημήτρης Τζήκας είναι ιστορικός.

Οι πληροφορίες είναι από εδώ: LIDDELL & SCOTT. Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας. Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος 2007.

[1] Οδύσσεια (ε219-226). Μετάφραση Αργύρη Εφταλιώτη.

[2] Οδύσσεια (α55-59). Μετάφραση Αργύρη Εφταλιώτη.

Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ομάδα του facebook Παροιμίες & γνωμικά. Αν θέλετε να γίνετε μέλη της ομάδας, επισκεφτείτε τη διεύθυνση: https://www.facebook.com/groups/2285257741730850/. Περισσότερες παροιμίες, παροιμιώδεις φράσεις και γνωμικά μπορείτε να βρείτε στο αρχείο μας ΕΔΩ.

Ας μην ετοιμάζονται τα νεοφιλελεύθερα πιράνχας...

Ας μην ετοιμάζονται τα νεοφιλελεύθερα πιράνχας

Υπάρχουν πάντα αιτίες για τα δεινά που ενσκήπτουν στην ανθρωπότητα τον καιρό της "αφθονίας”. Η πανδημία αποκαλύπτει την κατάρρευση δύο πολιτικών συστημάτων. Του κομμουνισμού στην κινέζικη εκδοχή του και του καπιταλισμού. 

Ο καπιταλισμός της Δύσης και η ανάγκη για συσσώρευση πλούτου στις μητροπόλεις του καπιταλισμού για αιώνες, είναι η αιτία του ιμπεριαλισμού, της αποικιοκρατίας, του ρατσισμού, των γενοκτονιών που οδήγησαν στην παρακμή του πολιτισμού, των οικουμενικών αξιών, την εξαθλίωση και τη μαζική εξόντωση πληθυσμών στον Τρίτο κόσμο.

Αυτές τις ημέρες η Δύση δοκιμάζεται λόγω πανδημίας επανεισάγοντας έναν ιό που γεννήθηκε στις γαλέρες εκμετάλλευσης των φτωχών της Κίνας και εξασφάλιζαν το καπιταλιστικό όνειρο στους αρχιερείς του καπιταλισμού και στους λάτρεις του χρήματος, των πιστών προσκυνητών των ναών της αγοράς του νεοφιλελευθερισμού.

Τώρα δοκιμάζεται η θεωρία για το "Τέλος της Ιστορίας" του Φουκουγιάμα και δεν πρέπει να δικαιωθεί η προτροπή του Φρίντμαν ότι η κρίση είναι η ευκαιρία για τα γεράκια του καπιταλισμού. 

Ας μην ετοιμάζονται τα νεοφιλελεύθερα πιράνχας, οι αδικημένοι λαοί του κόσμου να διεκδικήσουν επιτέλους τα δίκαιά τους, να επαναφέρουν τον πολιτισμό σε ένα κόσμο που παρακμάζει επικίνδυνα, να λυτρωθεί ο φτωχόκοσμος από την εξαθλίωση και τον τρόμο. 

Το κείμενο του Γιώργου Ρούση φωτίζει κάποιες αιτίες για αυτό που βιώνουμε. Δεν θα τα ακούσουμε από τις ντουντούκες των προπαγανδιστών των ΜΜΕ.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΑΣΙΟΠΟΥΛΟΣ

Ο ελεύθερος χρόνος μέτρο του πλούτου

Του Γιώργου Ρούση

Φωτό από το εργοστάσιο Catcher Technology στο Suqian της Κίνας

Τα δεδομένα από την διάδοση του ιου στην Κίνα και στην Ιταλία, θα πρέπει να οδηγήσουν σε ένα εύλογο προβληματισμό.
Είναι σαφές ότι και στις δύο αυτές χώρες, οι περιοχές στις οποίες πρωτοεμφανίστηκε ο ιός, ήταν περιοχές υψηλής βιομηχανικής ανάπτυξης και συνεπαγόμενα συγκέντρωσης μεγάλου αριθμού ανθρώπων στο ίδιο χώρο .
Όσον αφορά στην Ιταλία η περιοχή του Μπέργκαμο που έχει τα περισσότερα κρούσματα, είναι η πλέον βιομηχανικά αναπτυγμένη περιοχή της Ιταλιας .
Μάλιστα οι τοπικοί εργοστασιάρχες κατηγορούνται ευθέως τόσο από τους εργαζόμενους όσο και από προοδευτικούς τοπικούς άρχοντες , ότι ευθύνονται για την διάδοση του ιου, διότι παρά τις προειδοποιήσεις επέμεναν να κρατάνε ανοιχτά τα εργοστάσια τους, μέχρι που οι αντιδράσεις των εργαζομένων τους υποχρέωσαν να τα κλείσουν .
Στο μεταξύ ο ιός κάλπαζε ανενόχλητος και σήμερα τα φέρετρα στην πόλη γεμίζουν τα στρατιωτικά καμιόνια .
Όσον αφορά στην Κίνα παραθέτω στη συνέχεια ένα παράδειγμα των συνθηκών διαβίωσης και εργασίας , οι οποίες είναι σαφές ότι συνέβαλαν καθοριστικά στην διάδοση του ιου.*

Σε ένα εργοστάσιο-πόλη της εταιρίας Foxcom, υπεργολάβο της Apple, η οποία απασχολεί συνολικά 1.400.000 εργαζόμενους, το οποίο απασχολεί 250.000 εργαζομένους, κυρίως από τις πιο φτωχές περιοχές της Κίνας, η παραγωγή είναι συνεχής όλο το εικοσιτετράωρο. Οι εργαζόμενοι δουλεύουν εναλλάξ μέρα ή νύχτα. Τη νύχτα ξεκινούν στις οκτώ και τελειώνουν στις επτά το πρωί, με μια σύντομη στάση, γύρω στις έντεκα το βράδυ, επαναλαμβάνοντας συνεχώς την ίδια κίνηση.

Τα 220 ευρώ που παίρνουν τον μήνα, τα επιστρέφουν σχεδόν όλα στην εταιρία, ως νοίκι για τους άθλιους κοιτώνες, διαστάσεων καμπίνας πλοίου, όπου διαμένουν ανά οχτώ, τα κοινόχρηστα, το φαγητό τους στην καντίνα του εργοστασίου, ακόμη και για την ειδική κάρτα εισόδου στο εργοστάσιο πού τους χρεώνουν.

ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ, ΧΩΡΑ ΖΩΝΤΩΝ. ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΜΟΡΦΕΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΟΠΩΣ ΤΙΣ ΕΖΗΣΑ 4. ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ ...

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΤΟΥ 1821

https://www.youtube.com/watch?v=5AB-VeyXAnk&feature=emb_logo

ΚΛΙΚ στο βίντεο, στην εικόνα ή ΕΔΩ για να δείτε το ντοκυμαντερ

Αναρτήσεις άλλες για το 1821 στο σύνδεσμο:

https://geromorias.blogspot.com/search/label/1821

 και 

https://geromorias.blogspot.com/search/label/%CE%A0%CE%A1%CE%9F%CE%A3%CE%A9%CE%A0%CE%91%201821

Π.Ν. Κρητικός «Στο γιο μου»

ΠΗΓΗ: Απαρέμφατο

1974-2020: Η σιωπή της αριστεράς απέναντι στην τουρκική επιθετικότητα

ΕΝΑΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΧΘΡΟΣ, Ο ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟΣ

Tου Τάσου Χατζηαναστασίου*

Οι πρόσφατες διαδηλώσεις αλλά και οι διάφορες ανακοινώσεις οργανώσεων και κομμάτων και οι δηλώσεις στελεχών της αριστεράς με αφορμή τα γεγονότα στον Έβρο, μοιάζουν λίγο πολύ ταυτόσημες. Ως κύριο εχθρό αναγνωρίζουν την Ευρωπαϊκή Ένωση και δευτερευόντως τις ΗΠΑ. Αντίθετα, η γερμανική κυβέρνηση, παρότι στηρίζει ανοιχτά την Τουρκία, μένει κατά κανόνα στο απυρόβλητο. Κόμματα, οργανώσεις και στελέχη της αριστεράς επιτίθενται όμως κατά της ελληνικής κυβέρνησης χρεώνοντάς της την υπακοή στις εντολές των «ιμπεριαλιστών» αλλά και κατηγορώντας την για εθνικισμό και ρατσιστική αντιμετώπιση των προσφύγων, χωρίς, φυσικά, να αντιλαμβάνονται το οξύμωρο του πράγματος. Γιατί και «εθνικιστική» και «ξενόδουλη», και με τη Μέρκελ και με τον Όρμπαν ταυτόχρονα δεν πάει, αλλά η διαλεκτική του made in Greece ψευδομαρξισμού όλα τα σφάζει όλα τα μαχαιρώνει. Μονίμως απούσα από το κάδρο η Τουρκία, που στην καλύτερη περίπτωση αντιμετωπίζεται κι αυτή ως ενεργούμενο του διεθνούς ιμπεριαλισμού και σε καμία περίπτωση ως μία χώρα που έχει τη δική της εθνική στρατηγική και που την ακολουθεί με συνέπεια ανεξάρτητα από το ποιο κόμμα βρίσκεται στην εξουσία. Η δε πανθομολογούμενη, ακόμη και από την ίδια την Τουρκία, επιθετικότητά της σε βάρος της Ελλάδας και της Κύπρου αγνοείται ή υποβαθμίζεται εντελώς. «Ένας είναι ο εχθρός», λοιπόν, «ο ιμπεριαλισμός» κατά το αλησμόνητο σύνθημα της Μεταπολίτευσης.

Γιατί, απ’ ό,τι δείχνουν τα πράγματα, από το 1974 και μετά τουλάχιστον, η αριστερά σε ό,τι αφορά τα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής έμεινε προσκολλημένη στα ίδια σχήματα και τις ίδιες αναλύσεις, πως για όλα φταίνε οι δυτικές δυνάμεις, βασικά οι ΗΠΑ – σήμερα και η ΕΕ – αδιαφοροποίητα, στο πλαίσιο ενός εσκεμμένα ασαφούς «αντιμπεριαλισμού». Έκτοτε, στο μεγαλύτερό μέρος της η τότε «επαναστατική» αριστερά μετασχηματίστηκε στη δικαιωματική αριστερά των ανοιχτών συνόρων και της αποδοχής του συνόλου της ιδεολογικής και πολιτισμικής σκευής της παγκοσμιοποίησης, δηλαδή του εδώ και πολύν καιρό ξεχασμένου εχθρού: του διεθνούς χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου. Οπότε, εύκολα έρχεται να συναντηθεί σε θέματα εξωτερικής πολιτικής, ταυτοτήτων, ιθαγένειας και πολιτισμού με τη νεοφιλελεύθερη δεξιά, αποτελώντας μάλιστα το πιο… μαχητικό της κομμάτι.

Ειδικά όμως στο θέμα της αντιμετώπισης της Τουρκίας η στάση της είναι πολύ χαρακτηριστική και παραμένει ίδια κι απαράλλαχτη από τα γεγονότα του 1974, όταν η Τουρκία εισέβαλε στην Κύπρο. Εάν μελετήσει κανείς τα γραπτά κείμενα, τις δηλώσεις και τα συνθήματα των κινητοποιήσεων της περιόδου, αναρωτιέται μήπως τελικά την εισβολή στην Κύπρο την έκαναν οι… Αμερικάνοι. «Ελλάδα, Κύπρος, Παλαιστίνη, Αμερικάνος δε θα μείνει» ήταν ένα από τα πιο δημοφιλή αλλά και πιο ανόητα συνθήματα της περιόδου. Ούτε στην Κύπρο ούτε στα κατεχόμενα από το Ισραήλ παλαιστινιακά εδάφη, υπάρχουν Αμερικάνοι, αλλά αυτό μικρή σημασία είχε για την «επαναστατική» θεωρία και πρακτική. Ούτε μία «αντιμπεριαλιστική» διαδήλωση δεν κατευθύνθηκε προς την τουρκική πρεσβεία στη Μεταπολίτευση. Ο μόνιμος προορισμός των διαδηλώσεων ήταν η αμερικανική πρεσβεία, λες και η Κύπρος ήταν στο… Βιετνάμ ή στη Λατινική Αμερική. Κανένα αίτημα ή έστω σύνθημα της μεγάλης πλειοψηφίας των αριστερών κομμάτων και οργανώσεων δεν αφορούσε έστω την καταδίκη της Τουρκίας, πόσο μάλλον την στρατιωτική ενίσχυση της Κύπρου και τον αγώνα για την απελευθέρωσή της. Υψηλοί ωστόσο αγωνιστικοί τόνοι από τη γενιά με τα αμπέχωνα και τις υψωμένες γροθιές κατά του ιμπεριαλισμού, κατά κύριο λόγο των ΗΠΑ. Κι ας είχαν τα διεθνή πρότυπά τους, όπως ο Γκεβάρα και όλοι οι υπόλοιποι ηγέτες των εθνικοαπελευθερωτικών κινημάτων στον κόσμο, σαφή θέση υπέρ της υπεράσπισης της εθνικής κυριαρχίας και ακεραιότητας. Οι ΗΠΑ και πολύ περισσότερο η Βρετανία, που παραδόξως μένουν επίσης έξω από το κάδρο, έχουν σοβαρές ευθύνες για την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, δεν ήταν, όμως διάολε, αυτές που την πραγματοποίησαν. (Και όχι η Κύπρος δεν έγινε ΝΑΤΟϊκή βάση, παρέμειναν οι βρετανικές και το βόρειο μέρος της στρατοκρατείται από την Τουρκία). Είτε, λοιπόν, την ανέχτηκαν, όπως οι ΗΠΑ, είτε τη διευκόλυναν, όπως η Βρετανία, και για το μόνο που νοιάστηκαν ήταν η πάση θυσία αποφυγή ενός ελληνοτουρκικού πολέμου. Ό,τι δηλαδή ακριβώς επιθυμούσε και η … επαναστατική αντιμπεριαλιστική αριστερά: να ολοκληρωθεί η κατάληψη της Κύπρου χωρίς καμία εμπλοκή της Ελλάδας και να παγιωθεί το καθεστώς κατοχής χωρίς αγώνα για ανατροπή των τετελεσμένων που προκάλεσε, σύμφωνα με τη δική τους ανάλυση ο εχθρός, δηλαδή ο ιμπεριαλισμός! Έτσι, η κυβέρνηση Καραμανλή «άδειασε» ουσιαστικά την αριστερά διατάσσοντας την έξοδο της Ελλάδας από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ, που ήταν και η μοναδική δυναμική ενέργεια κατά της τουρκικής εισβολής, αλλά που ούτε αυτή στρεφόταν άμεσα κατά της Τουρκίας. Πέραν τούτου ουδέν. Σύντομα, στις αρχές Δεκεμβρίου του 1974, αποφασίστηκε η επανέναρξη «ειρηνευτικών συνομιλιών» χωρίς την προηγούμενη απόσυρση των τουρκικών στρατευμάτων, αλλά και χωρίς αντιδράσεις από την αντιμπεριαλιστική αριστερά.

Από την άλωση της Πόλης ως την απελευθέρωση (1821)

ΚΛΙΚ στην εικόνα ή ΕΔΩ για να δείτε το ντοκυμαντερ

Ιστορικό ντοκυμαντέρ που αναφέρεται στην άλωση της Κωνσταντινούπολης, την περίοδο που μεσολάβησε ως το 1821, την επανάσταση και την απελευθέρωση της Ελλάδας. Έχει δημιουργηθεί αποκλειστικά για εκπαιδευτικούς σκοπούς.

Αναρτήσεις άλλες για το 1821 στο σύνδεσμο:

https://geromorias.blogspot.com/search/label/1821

 και 

https://geromorias.blogspot.com/search/label/%CE%A0%CE%A1%CE%9F%CE%A3%CE%A9%CE%A0%CE%91%201821

Αυτός ο κόσμος ο μικρός, ο μέγας!

Αναφορά στην πορεία του ανθρώπου που τον οδήγησε στα σύγχρονα αδιέξοδα.

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

ΠΗΓΗ: Γιώργος Μπαρμπέρης, https://www.youtube.com/watch?v=9t-f_alieKI

Πανδημία κορωνοϊού: Είμαστε μπροστά σε ένα φιάσκο;

skal 

Ακολουθεί η μετάφραση του άρθρου που δημοσίευσε ο καθηγητής Ιατρικής, Επιδημιολογίας και Υγείας του Πληθυσμού και Στατιστικής στο Πανεπιστήμιο του Stanford  Γιάννης Ιωαννίδης*, ένας εκ των πιο έγκριτων επιστημόνων στον κόσμο, σχετικά με την πανδημία του κορωνοϊού και τους τρόπους αντιμετώπισης της από τις Αρχές.

Ο τίτλος του άρθρου που δημοσιεύτηκε στο αμερικάνικο ενημερωτικό ιατρικό περιοδικό statnews.com είναι: Είμαστε μπροστά σε ένα φιάσκο; Καθώς η πανδημία του κορωνοϊού εξελίσσεται, λαμβάνουμε αποφάσεις χωρίς αξιόπιστα δεδομένα.

Ακολουθεί το άρθρο:

Ενώ βρισκόμαστε μπροστά στην πανδημία του αιώνα, ίσως ταυτόχρονα να αποτελέσει και το φιάσκο του αιώνα.

Την ώρα που όλοι ζητούν καλύτερη πληροφόρηση, από εκείνους πoυ χρησιμοποιούν μοντέλα ανάλυσης της επιδημίας μέχρι τις κυβερνήσεις και τον κόσμο που περιορίζεται ή μπαίνει σε καραντίνα, δεν έχουμε αξιόπιστα δεδομένα για το πόσοι άνθρωποι προσβάλλονται από τον κορωνοϊό. Η πληροφόρηση είναι αναγκαία για την καθοδηγήσει τις αποφάσεις και δράσεις μας και για να δούμε τις επιπτώσεις τους.

Δρακόντεια μέτρα έχουν επιβληθεί σε πολλές χώρες, τα οποία θα είναι ανεκτά από όλους αν η πανδημία υποχωρήσει, είτε από μόνη της είτε λόγω των μέτρων. Για πόσο καιρό όμως θα πρέπει να ακολουθήσουμε αυτά τα μέτρα, και τι θα γίνει αν η πανδημία συνεχίσει για μεγάλο διάστημα; Πώς θα ξέρουμε αν τα μέτρα είναι στη σωστή κατεύθυνση ή τελικά προκαλούν περισσότερο κακό;

Ένα εμβόλιο θα ήταν σίγουρα η λύση, αλλά είμαστε μήνες μακρυά από μια τέτοια επιλογή. Δεν έχουμε λοιπόν καμία εικόνα για τις επιπτώσεις ενός παρατεταμένου lock-down.

Τα δεδομένα που έχουμε συλλέξει μέχρι στιγμής για την εξέλιξη της επιδημίας είναι παντελώς αναξιόπιστα. Λόγω των περιορισμένων διαγνωστικών αναλύσεων, έχουμε χάσει πιθανότατα την πλειοψηφία των ασθενών που προσβλήθηκαν από τον ιό. Και δεν ξέρουμε αν τα πραγματικά κρούσματα είναι 3πλάσια ή 300 φορές παραπάνω. Ακόμη και σήμερα, 3 μήνες μετά την έναρξη της έξαρσης του ιού, οι περισσότερες χώρες δεν μπορούν να πραγματοποιήσουν μεγάλο αριθμό διαγνωστικών αναλύσεων, και καμία χώρα δεν έχει αξιόπιστα δεδομένα για τον επιπολασμό του ιού σε τυχαίο αντιπροσωπευτικό δείγμα του πληθυσμού.

Το φιάσκο της έλλειψης δεδομένων δημιουργεί τεράστια αβεβαιότητα για τη θνητότητα από τον ιό. Τα επίσημα νούμερα είναι ανούσια μιας και οι διαγνωστικές αναλύσεις πραγματοποιούνται κυρίως σε αυτούς με σοβαρή νόσο και κακή πρόγνωση. Και αυτή η κατάσταση μπορεί να επιδεινωθεί όσο εξελίσσεται η επιδημία.

Τι δεν μας είπε ο Πρωθυπουργός στο μήνυμά του;

Από #George #Angelopoulos: 

τα ίδια ισχυουν για όσους προηγήθηκαν. 

1. Δεν μας είπε γιατί η δυναμικότητα των ΜΕΘ ήταν και παραμένει πολύ κάτω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο και τις απαιτήσεις, πράγμα που στην πανδημία μεταφράζεται σε δεκάδες ή εκατοντάδες θανάτους.

2. Δεν μας είπε γιατί λείπει τόσο πολύ προσωπικό που ακόμα και οι 2.000 έκτακτες προσλήψεις δεν επαρκούν.

3. Δεν μας είπε γιατί δεν προέβλεψε η κυβέρνηση να προμηθευτεί τα αντιδραστήρια που θα επέτρεπαν μαζικά τεστ στον πληθυσμό για να περιοριστεί η εξάπλωση του ιού.

4. Δεν μας είπε γιατί, με την έλλειψη διαγνωστικών τεστ, πάμε ολοταχώς για μοντέλο Ιταλίας που δεν μπόρεσε να ελέγξει σε ικανοποιητικό βαθμό ποιοι είναι φορείς.

5. Δεν μας είπε γιατί δεν προέβλεψε η κυβέρνηση να προμηθευτεί αναπνευστήρες που είναι άκρως απαραίτητοι όταν τα πράγματα φτάσουν σε οριακό σημείο, έστω και για διασωλήνωση στο προαύλιο.

6. Δεν μας είπε γιατί οι γιατροί και οι νοσηλευτές είναι τόσο λίγοι, που με τις καραντίνες, προτού καν ξεκινήσει η μάχη, κλείνουν τμήματα και κλινικές.

ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΟΥ ΑΝΟΣΟΠΟΙΗΤΙΚΟΥ

1) Σταματήστε τη ζάχαρη ΤΩΡΑ. Βυθίζει το ανοσοποιητικό σε λήθαργο.Το ίδιο βέβαια ισχύει και για τα αναψυκτικά αλλά και για τους χυμούς εμπορίου.

2) Ελαττώστε την ημερήσια κατανάλωση θερμίδων ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ. Λιγότερο φαγητό καλύτερη αντίδραση στην νόσο.
3) Καταναλώστε δύο φρέσκα ΦΡΟΥΤΑ την ημέρα, άφθονες ωμές ΣΑΛΑΤΕΣ σε διάφορα χρώματα, λίγους ώμους ανάλατους ξηρούς καρπούς.
4) ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ για ένα διάστημα τα γαλακτοκομικά κυρίως το γάλα και το γιαούρτι. Φαίνεται να προάγουν τις φλεγμονές.
5) ΜΕΙΩΣΤΕ το κρέας και αυξήστε το ψάρι. Καταναλώστε όσο το δυνατόν περισσότερο ΩΜΕΣ τροφές και καταργείστε εντελώς τις τηγανιτές.
6) Όσο και αν ο παππούς σας έλεγε το αντίθετο το οινόπνευμα καταρρακώνει το ανοσοποιητικό. ΜΕΙΩΣΤΕ το.
7) ΑΥΞΗΣΤΕ το νερό έτσι που κανένας ιός να μην σας βρει αφυδατωμένους. Κάνει διαφορά.

8) Χρησιμοποιήστε στη διατροφή σας ΜΠΑΧΑΡΙΚΑ όπως κουρκουμά, τζίντζερ, κανέλα Κευλάνης, πιπέρι, μπούκοβο. Ενισχύουν το ανοσοποιητικό.
9) ΜΕΙΩΣΤΕ δραστικά τους επεξεργασμένους υδατάνθρακες όπως είναι τα λευκά ζυμαρικά, ρύζι, ψωμί.Ναι στα όσπρια.
10)Τέλος φτιάξτε το πρωί ένα κατσαρολάκι με ΑΦΕΨΗΜΑ όπως φασκόμηλο, βαλσαμόχορτο, θυμάρι. Πάρτε το σε ένα θερμός και καταναλώστε τουλάχιστον τρία ποτήρια την ημέρα. Είναι αντιβακτηριδιακό, βλεννολυτικό, ανοσοενισχυτικό.

Θα προσέθετα τα εξής:

11) Συχνός ηλιασμός για ανάπτυξη της βιταμίνης D, που είναι εξ΄ίσου σημαντική με την βιταμίνη C για το ανοσοποιητικό σύστημα.
12) Περπάτημα,όχι σε πολυσύχναστα σημεία)άσκηση κάθε είδους, κίνηση και διανοητική άσκηση.
13) Φροντίδα της καλής διάθεσης και της χαράς. Αντίσταση στον πανικό και στον φόβο.

Νεοφιλελέ

Ελλάδα 2021

Αύριο χωρίς εκκλησία...

Του Γιώργου Τασιόπουλου

Γιώργο λένε και εμένα και αν την Κυριακή πάω για αγορές να με χρησιμοποιήσετε ως παράδειγμα προς αποφυγήν με όλους τους χαρακτηρισμούς που θα μου αναλογούν...

Στα μικρά μου χρόνια στο χωριό που ζούσα, τις Κυριακές πηγαίναμε όλοι εκκλησία. Μετά καθόμαστε όλοι κάτω από τον πλάτανο της αυλής της και ανεβαίναμε και στα δύο καφενεία του χωριού. Εκεί μαθαίναμε όλα τα νέα!!! Πρώτα τα δικά μας, του χωριού. Αποφάσιζαν οι μεγαλύτεροι για τα κοινοτικά έργα με προσωπική εργασία. Να ανοίξουμε αγροτικούς δρόμους, να συντηρήσουμε τα εξωκλήσια μας, να βάλουμε το Σάββατο ένα χέρι όλοι μαζί να ραβδίσουμε τις ελιές του Πάνου που είναι άρρωστος στην Αθήνα.

Όταν ανέβηκα φοιτητής το '80 στην Αθήνα, τα πράγματα ήταν κάπως αλλιώς. Εκσυγχρονιζόμαστε σιγά σιγά και οι εκκλησίες δε μάζευαν τόσο κόσμο. Μόνο που όλοι περιμέναμε τίποτε αργίες να την κάνουμε για το χωριό. Δεν υπάρχει άλλος λαός να μισεί τόσο την πόλη που ζει, όσο ο Έλληνας, και να είναι τόσο δεμένος με τον τόπο που γεννήθηκε! Και όταν φτάσαμε την δεκαετία του 90' ίσως και ενωρίτερα και το χωριό άρχισε να αλλάζει. Έπιναν "αγροτικό", ουίσκι στο καφενείο, οι ευρωπαϊκές επιδοτήσεις έφεραν κάποια ευημερία και έτσι από τα πολιτιστικά στέκια βρέθηκαν προοδευτικοί άνθρωποι που άντεξαν στη δύσκολη μετεμφυλιακή εποχή, να γίνονται θαμώνες των "σκυλάδικων". Δε σε μετρούσαν πια στα καφενεία με το πόσο ψωμί και κρεμμύδι φάγατε μαζί, αλλά από τα κυβικά που οδηγείς και τη θέση που σε διόρισε ο δεξιός ή ο αριστερός κομματάρχης...

Έτσι μας βρήκε ευάλωτους ο νεοφιλελευθερισμός και κάποιες Κυριακές το χρόνο, στην αρχή για shoping therapy ανοίξανε τα μαγαζιά, δεν πηγαίναμε και εκκλησία. Τώρα, ήρθε και ο κορωνοϊός και τα Super Market είναι ανοιχτά και μας περιμένουν, μόνο οι εκκλησίες μας θα είναι κλειστές!!! 

 Εμένα μου άρεσε ακόμη και στις μέρες μας να πηγαίνω εκκλησία, και μετά έστω και μόνος, να πίνω ένα καφέ να ξαναζώ ως ανάμνηση τις Κυριακές των παιδικών μου χρόνων. 

 Αύριο χωρίς εκκλησία και καφέ θα ανέβω στο Αιγάλεω όρος πάνω από το Περιστέρι. Αιγάλεω λέγαν και τα βουνά πάνω από το χωριό μου στην Τριφυλία. Φαίνεται, έτσι το βάπτισαν οι πρώτοι Μεσσήνιοι που μετοίκησαν στην Δυτική Αθήνα. Τρεις φορές το έκαναν, την τελευταία φορά οι ηττημένοι του εμφυλίου. Λες τώρα να ήρθε το "Τέλος της ιστορίας" που έγραψε ο Φουκουγιάμα, εκεί που λέγαμε ότι διαψεύστηκε, και να ξεχάσουμε το χωριό μας;

Η Δ΄ Σταυροφορία 1204 και η περίοδος Λατινοκρατίας

«Δεν υπήρξε ποτέ μεγαλύτερο έγκλημα κατά της ανθρωπότητας από την Δ΄ Σταυροφορία», έγραψε ένας ερευνητής της ιστορίας των σταυροφοριών της εποχής μας, ο διάσημος Σερ Στίβεν Ράνσιμαν, που επιπλέον χαρακτήρισε τη μεγάλη αυτή επιχείρηση πράξη «γιγάντιας πολιτικής ανοησίας».

 

(Ψηφιακό σχολείο "η Ελληνική Παιδεία" https://eschool.elp.gr/ )

~ από τον alex fot

Δημόπουλος Στέφανος ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ, ΧΩΡΑ ΖΩΝΤΩΝ Σύγχρονες μορφές της Ορθοδοξίας, όπως τις έζησα 2

π. Λίβυος: Πίστη δεν σημαίνει βάζω το Θεό σε πειρασμό – Μένουμε σπίτι

π. Λίβυος: Πίστη δεν σημαίνει βάζω το Θεό σε πειρασμό – Μένουμε σπίτι

Για τους πιστούς χριστιανούς δεν υπάρχει κανένα δίλλημα ή ερώτημα ότι αυτό που κοινωνάμε στην Θεία ευχαριστία, δεν είναι απλά ένα κρασί ή ένα ψωμί αλλά ο ίδιος ο Χριστός. Ο Θεός επέλεξε αυτόν τον τρόπο για να κοινωνάμε μαζί Του ολοκληρωτικά. Μας παρέδωσε αυτή την πράξη κατά το μυστικό δείπνο και ζήτησε από εμάς να την επαναλαμβάνουμε έως το τέλος της ιστορίας.

Αυτή όμως η εμπειρία της εκκλησίας, δεν είναι σημείο αντιπαράθεσης, επίδειξη δύναμης, υπεροχής ή ηθικής ανωτερότητας. Δεν κοινωνάμε για να ξεχωρίζουμε απο τους άλλους αλλά για να γίνουμε ένα με τους άλλους. Μην ξεχνάμε ότι πρέπει να έχουμε μέριμνα και για αδελφούς μας που είναι ασθενείς στην πίστη και να μην τους φερόμαστε με υπεροψία και εγωισμό πετροβολώντας τους χριστιανικά.

Από την άλλη ερωτήματα εγείρει το γεγονός ότι για ακόμη μια φορά φανερώθηκε απίστευτο μένος απέναντι στην εκκλησία και τον χριστιανισμό. Αλήθεια πόσο είναι το ποσοστό των μονίμως εκκλησιαζομένων; Μόλις το 2%. Και ανεβαίνει στο 5% εάν βάλουμε μέσα εκείνους που πάνε για λόγους κοινωνικής ανάγκης(γάμους, βαπτίσεις, κηδείες μνημόσυνα). Τόσο μένος γι΄ αυτό το 2% ;
Δηλαδή όλοι οι άλλοι χώροι κοινών συναθροίσεων έχουν περιοριστεί; Όχι βέβαια. Τώρα το γιατί σε μια κοινωνική κρίση μονομερώς στιγματίζουν την εκκλησία είναι ένα ερώτημα που θα πρέπει να μας απασχολήσει.
Νομίζω ότι η σύνοδος της εκκλησίας αλλά και όλα τα μέλη της, έχουμε υψηλό κριτήριο κοινωνικής ευθύνης, το οποίο άλλωστε έχουμε αποδείξει ιστορικά και θα πράξουμε αναλόγως και πάλι. Γι΄ αυτό ως εκκλησία καλούμαστε να μαρτυρήσουμε στο δημόσιο βίο, ότι Χριστιανός σημαίνει απόλυτη ευθύνη ενώπιον του άλλου. Ότι καμία πράξη μας δεν μπορεί να βάζει σε κίνδυνο τη χαρά, ευτυχία και ζωή του άλλου.

1. Έτσι περιορίζουμε τις άσκοπες μετακινήσεις μας.
2. Χρησιμοποιούμε με ιερή ευλάβεια τις οδηγίες και πρακτικές υγιεινής. Καλός καθαρισμός παντού.
3. Εάν είμαστε σε μεγάλη ηλικία ή ανήκουμε σε ευπαθείς ομάδες καθόμαστε σπίτι και δεν πάμε στο ναό. Διαβάζουμε, προσευχόμαστε, ερχόμαστε σε καλύτερη επαφή με τους οικείους μας, ξεκουραζόμαστε, ανανεωνόμαστε.

Αλμπέρ Καμύ, «Η πανούκλα» (απόσπασμα)

«Οι Θεομηνίες, στην πραγματικότητα, είναι κάτι που ενδιαφέρει όλους από κοινού, αλλά δύσκολα τις πιστεύει κάποιος όταν του πέσουν κατακέφαλα. Υπήρξαν στον κόσμο τόσες πανούκλες όσοι και οι πόλεμοι. Εν τούτοις, πόλεμοι και πανούκλες βρίσκουν σχεδόν πάντα τους ανθρώπους το ίδιο απροετοίμαστους. 

Ο γιατρός Ριέ ήταν απροετοίμαστος, όπως και οι συμπολίτες μας και έτσι πρέπει να καταλάβουμε τους δισταγμούς τους. … Όταν ξεσπάει ένας πόλεμος, οι άνθρωποι λένε: 

“Δεν θα διαρκέσει πολύ, είναι μια ανοησία”. 

Κι αναμφισβήτητα, ένας πόλεμος είναι σίγουρα μια μεγάλη ανοησία, αυτό όμως δεν τον εμποδίζει να διαρκέσει πολύ. Η ανοησία επιμένει πάντα, κάτι που θα μπορούσε να το διακρίνει ο καθένας, αν δεν σκέφτονταν μόνο τον εαυτό του. Απ’ αυτή την άποψη, οι συμπολίτες μας ήταν όπως όλος ο κόσμος. Σκέφτονταν μόνο τους εαυτούς τους.  

Ή, για να το πούμε κι αλλιώς, ήταν ανθρωπιστές: δεν πίστευαν στις θεομηνίες. Η θεομηνία υπερβαίνει τα μέτρα του ανθρώπου, και γι’ αυτό λέμε ότι δεν είναι πραγματική, είναι ένα κακό όνειρο που θα περάσει. Όμως δεν περνάει πάντα. Και από κακό όνειρο σε κακό όνειρο, είναι οι άνθρωποι που περνάνε και χάνονται και πρώτοι απ’ όλους οι ανθρωπιστές, που δεν πήραν τις προφυλάξεις τους. Οι συμπολίτες μας δεν ήταν πιο ένοχοι από άλλους. Ξεχνούσαν να είναι μετριόφρονες, αυτό είναι όλο. Σκέφτονταν ότι όλα είναι ακόμη δυνατά για αυτούς· πράγμα που σήμαινε ότι οι θεομηνίες είναι αδύνατες. Συνέχιζαν να ασχολούνται με τις επιχειρήσεις τους, να έχουν τις απόψεις τους, να ετοιμάζουν εκδρομές.  

Πώς θα μπορούσαν να σκεφτούν τη Πανούκλα, που καταργεί το μέλλον, τις μετακινήσεις, τις συζητήσεις; Πίστευαν ότι είναι ελεύθεροι, όμως ποτέ κανένας δεν θα είναι ελεύθερος, όσο θα υπάρχουν θεομηνίες».

[...]

Έτσι οι αιχμάλωτοι της πανούκλας πάλεψαν όλη τη βδομάδα μ’ όποιον τρόπο μπορούσαν. Και μερικοί ανάμεσά τους όπως ο Ραμπέρ, έφθασαν, όπως βλέπουμε, να φανταστούν ότι ενεργούσαν ακόμα σαν ελεύθεροι άνθρωποι, ότι μπορούσαν να διαλέξουν. Όμως μπορούμε πράγματι να πούμε ότι αυτή τη στιγμή, στα μέσα του Αυγούστου, η πανούκλα είχε καλύψει τα πάντα. Δεν υπήρχαν πια τότε προσωπικά πεπρωμένα, αλλά μια συλλογική υπόθεση που ήταν η πανούκλα και αισθήματα που τα μοιράζονταν όλοι. Το σημαντικότερο ήταν ο χωρισμός και η εξορία, μ’ όλο το φόβο και την εξέγερση που περιέκλειαν. Νά γιατί ο αφηγητής πιστεύει ότι ταιριάζει στο αποκορύφωμα της ζέστης και της αρρώστιας να περιγράψει τις βιαιότητες των επιζώντων συμπολιτών μας, την ταφή των νεκρών και την οδύνη των χωρισμένων εραστών.

Δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό

Από το καβαφικό ποίημα «η πόλις», αφιερωμένο στον Ερντογάν

Από Απόστολος Αποστολόπουλος

Ερντογάν δεν έχει σχέση με την ποίηση αλλά, στην περίπτωση, του ταιριάζει ο Καβάφης, ποιητής που αντλεί έμπνευση από την Ιστορία. Ο Ερντογάν τρέχει από δω κι από κει, πότε στον Πούτιν πότε στη Μέρκελ, από πόλη σε πόλη αλλά, χωρίς να του κλείνουν την πόρτα, τον αφήνουν στο κατώφλι.

Ένα είναι το κλειδί για να κρίνουμε τις κινήσεις του Ερντογάν πριν και αφού έμπλεξε με το Συριακό: Όλοι θέλουν να τα έχουν καλά με την Τουρκία. Αλλά κανείς δεν θέλει την Τουρκία πιο μεγάλη και πιο ισχυρή από ό,τι ήδη είναι. Η Τουρκία είναι καλή ενόσω στηρίζει τους τζιχαντιστές και απαλλάσσει τους Αμερικανούς και άλλους Δυτικούς από τη βρώμικη δουλειά, από την κατηγορία ότι συνεργάζονται με τρομοκράτες. Η Τουρκία είναι καλή όσο καθαρίζει για λογαριασμό τους. Η Τουρκία είναι ακόμα καλύτερη όταν μαλώνει με τον Πούτιν, ρίχνει τα ρώσικα αεροπλάνα, απειλεί με πόλεμο (!) τη Ρωσία, θυμίζοντας, θα λέγαμε, το γνωστό ανέκδοτο με τον λαγό και την τίγρη. Ο Πούτιν, με ένα αδυσώπητο χιούμορ έβαλε, στην κοινή τους συνέντευξη, τον Ερντογάν δίπλα στην προτομή της αυτοκράτειρας Αικατερίνης Β’ που συνέτριψε τους Οθωμανούς. Ο Ερντογάν κατάλαβε απολύτως την προσβολή γιατί έκανε το ίδιο στον Γ. Παπανδρέου όταν τον έβαλε να δώσει συνέντευξη με φόντο τον Κεμάλ. Ο Πούτιν δεν θα τα χαλάσει με τον Ερντογάν για χίλιους δυο λόγους, οικονομικούς και γεωπολιτικούς. Αλλά θα τον σέρνει, εν είδη κατοικίδιου, ζωηρού έως άτακτου, χωρίς τρόπους αλλά αν πάρει θάρρος και γαβγίζει τον αφέντη τρώει δυο καρπαζιές και φρονιμεύει. Επειδή δεν θα τον συμφέρει (τον σκύλο) να γυρίσει στο παλιό αφεντικό, τις ΗΠΑ. Επειδή θυμάται (ο σκύλος) ότι το παλιό αφεντικό πήγε να τον θανατώσει, με το πραξικόπημα του 2016, και μόλις που τη γλίτωσε. Μετά τρέχει να δει τη Μέρκελ, τον Μακρόν και κάθε Ευρωπαίο που σκάει μύτη στην TV παριστάνοντας τον σπουδαίο. Η Ε.Ε. θα τον μαλώσει, θα τον χαρτζιλικώσει και τέρμα. Ο Ερντογάν δεν είναι απόβλητος, η Διεύθυνση του Παρθεναγωγίου των Βρυξελλών (και Βερολίνου) τον έχει απλώς στη γωνία για τιμωρία, προσωρινά. Ο Ερντογάν θα μπορούσε να είναι ανεκτός στους Ευρωπαίους, παρά τις παρασπονδίες με τη Ρωσία, επειδή οι Αμερικάνοι προκαλούν έντονη δυσφορία με τον αυταρχισμό τους και τις παράλογες κυρώσεις που ζημιώνουν τις ευρωπαϊκές οικονομίες. Ο Ερντογάν, όμως, έχει γίνει εξίσου παράλογος χωρίς να έχει την ισχύ των ΗΠΑ. Στον Έβρο απειλεί ευθέως τα ευρωπαϊκά συμφέροντα. Η Ελλάδα θα έπρεπε να ζητήσει να θέσουν οι Βρυξέλλες θέμα ταχείας απομάκρυνσης όσων συνωθούνται στα σύνορα. Ως τώρα αμυνθήκαμε αποτελεσματικά στον Έβρο αλλά μεσο-μακροπρόθεσμα θα υπάρξουν προβλήματα χωρίς θετικά μέτρα από την Ε.Ε..

Διαισθανόμαστε ότι η μάχη στα σύνορα του Έβρου είναι από αυτές που λέμε ότι είναι «η μητέρα των μαχών». Ο μεν κόσμος έχει πάθος, οι δε εγχώριοι ενδοτικοί τα δίνουν όλα με ψεύδη και υπονόμευση επειδή ξέρουν ότι αν από τη σύγκρουση αναδειχθεί κάποια ηγεσία, μπορεί το μέλλον τους να καταλήξει στα σκοτάδια του Άδη

Για να τελειώνουμε με τη συνεχή κλαψούρα ότι είμαστε μόνοι κλπ. Δεν είναι αναγκαστικά αρνητικό η σταθερή συμμαχία με κάποια πλευρά, π.χ. τις ΗΠΑ, όταν μάλιστα κανείς ευρωπαίος δεν τολμάει να τους αντιμιλήσει. Το πρόβλημά μας είναι ότι δεν ζητάμε κάποιο αντάλλαγμα όταν παραχωρούμε βάσεις, όταν υπακούμε σε εμπάργκο προϊόντων, πηγή εισοδήματος, κλπ. Η ελληνική ελίτ παραχωρεί τζάμπα τη γεωπολιτική αξία της χώρας για να κρατιέται στην εξουσία και να διατηρεί τα προνόμιά της. Το είχε διαπιστώσει, με απόλυτη διαύγεια, ο Παναγιώτης Κονδύλης πριν από τριάντα χρόνια αλλά και άλλοι πριν και μετά.

ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΙΑΚΟ ΔΕΝΤΡΟ ΤΟΥ ΠΟΛΥΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

Του Κώστα Χατζηαντωνίου

[Το εισαγωγικό σημείωμα του νέου τεύχους του περιοδικού "Κοράλλι"]

Στην ανομολόγητη ταύτιση του πλήθους που περιφέρεται στα αχανή εμπορικά κέντρα του σύγχρονου κόσμου με την κοινωνία των πολιτών, στην στρατηγική συμμαχία των μαζών που διαδηλώνουν στους δρόμους για περισσότερη κατανάλωση με απελπισμένους που έρχονται απ’ όλο τον πλανήτη ζητώντας μερίδιο σ’ αυτή, στην σύγχυση αξιών, ιδεών και αισθημάτων, ένα κακότεχνα κατασκευασμένο πολυπολιτισμικό «αφήγημα» προπαγανδίζεται διαρκώς. Η νέα μεγάλη «αφήγηση» όσων περιφρονούν τις αρχές της ιθαγένειας αλλά και του αγώνα για να γίνουν ελεύθερες, πιο δίκαιες, πιο ισχυρές οι χώρες του τρίτου κόσμου, όσων αρνούνται το εθνικό «αφήγημα» (όπως με θρασύτητα ονομάζουν τη ζωντανή ιστορία μας), είναι ένα δήθεν ουμανιστικό φαντασιακό πρόταγμα που θεμελιώνεται πάνω σε μια φαντασμαγορία αέναης κινητικότητας και γενικής διαθεσιμότητας των ανθρώπων- πελατών, που ψυχή τε και σώματι θα αποδέχονται τις καταστροφές του Κεφαλαίου ως… δημιουργικές.

Όποιος με ενθουσιασμό χαιρετίζει αυτή την προοπτική… ευέλικτης ζωής, ευέλικτης κατοικίας, ευέλικτης απασχόλησης (προσοχή: όχι εργασίας!), όποιος χαίρεται με την όξυνση του ανταγωνισμού σε κάθε πόρο της ζωής, όποιος αναμιγνύει λαϊκοδημοτικό τραγούδι, αφρικανική κίνηση και ινδικά ηχοχρώματα ενώ κυκλοφορεί με το τελευταίο i- pod, θεωρείται ιδανικός απόγονος του Καντ, του Σμιθ και του Μαρξ εν ταυτώ, της νεωτερικότητας και της κριτικής αποδόμησης των πάντων, της απιστίας προς όλα και προς όλους και, την ίδια στιγμή, της υποκριτικής, παραληρηματικής πίστης στα δικαιώματα του Εγώ. Πόσο διαφέρει όμως, στην πραγματικότητα, από μια κοινωνία- στρατόπεδο, αυτή η πολύχρωμη, εμπορευματική πολυπολιτισμική ειρήνη; 

Αν η αναγωγή των τελικών αιτίων σε μηχανικά αίτια έχει διαστρεβλώσει, εδώ και αιώνες, την αντίληψη περί της ζωής και περί του πνεύματος, σήμερα παρακολουθούμε την τελική φάση μιας εξέλιξης που θεωρεί τον εγκέφαλο μηχανή αλλά συγχρόνως καλλιεργεί τη συναισθηματική διάχυση ως μέθοδο καταστροφής των παραδοσιακών θεσμών και κυρίως του κοινοτικού πνεύματος. Οι πιστοί οπαδοί αυτής της εξέλιξης (όσοι δεν είναι κυνικοί αλλά αφελείς) νομίζουν πως ακούνε τρομπέτες θριάμβου ενώ παίζεται ένα πένθιμο εμβατήριο. Νομίζουν πως τα κατασκευάσματα του λόγου μπορούν να υποκαταστήσουν την εμπειρία της ζωής, η αφηρημένη βούληση τα φυσικά ένστικτα, οι πολιτείες- εταιρείες τα έθνη. Κι ενώ λένε πως αντιμάχονται την κλειστή κοινωνία, αυτό που προωθούν είναι η διάλυση της κοινωνίας. Κι αυτό το ονομάζουν πολυπολιτισμό.

Ο πολυπολιτισμός, ο πολυθεϊσμός της εποχής μας, μετέρχεται ένα ευφυές τέχνασμα. Συναρμολογεί ένα φαντασιακό δέντρο από τα κλαδιά του οποίου κρέμονται τα φωτεινά του σημαίνοντα, σαν μπάλες σε χριστουγεννιάτικο δέντρο. Είναι η καντιανή υπόθεση αλλά και η σαρία των απόκληρων, το ορατό χέρι της αγοράς μα και τα οργισμένα συνδικάτα, ο γέρικος μαρξικός διεθνισμός αλλά και οι κοκότες του νεοφιλελευθερισμού, η σαπουνόφουσκα της παγκόσμιας ποπ κουλτούρας μα και τα πιο ευτελή λαϊκά άσματα, τα πανεπιστήμια- αχούρια, τα πρυτανεία της παρακμής αλλά και τα παραληρήματα της τηλεοπτικής διαπαιδαγώγησης. 

Νέα συμφωνία της Ε.Ε με την Τουρκία

Πρόσωπα που μας υπενθυμίζουν ότι στην πολιτική μπορείς να πολιτεύεσαι με ήθος!Βεβαίως, διακρίθηκε αυτή η πολιτική ομάδα, καθώς και ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης, για την μορφωτική τους υπεροχή απέναντι στις κομματικοπολιτικές νομελκατούρες της μεταπολίτευσης.

Πολεμήθηκαν με λύσσα από τα κατεστημένα ΜΜΕ και τους κομματανθρώπους.

ΓΕΡΟΜΟΡΙΑΣ

 

ΜΙΑ ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΗ ΤΗΛΕΔΙΑΣΚΕΨΗ

ΤΩΝ ΜΕΡΚΕΛ, ΜΑΚΡΟΝ ΚΑΙ ΕΡΝΤΟΓΑΝ

των Χρήστου Κηπουρού και Πασχάλη Χριστοδούλου {*}

xrkipouros@gmail.com     pashalsf@gmail.com

Μια νέα συμφωνία της Ε.Ε με την Τουρκία που οφείλει πέραν της διάλυσης του συστήματος των διακινητών που ούτως ή άλλως αντικατέστησε απολύτως το τουρκικό κράτος, και πέραν του τερματισμού των νέων ναυαγίων μετά πνιγμών στο Αιγαίο, που θα προκύψει με την αντικατάσταση των νησιών από τη συμφωνία του 2016, αφού θα καταργηθούν τα εν Αιγαίω hotspots, μπορεί να συμπεριλαμβάνει και τα εξής.

Ο πρόσφατα δημιουργηθείς, από την Τουρκία, καταυλισμός στο ΠΑΖΑΡ ΚΟΥΛΕ λίγο έξω από την Αδριανούπολη, θα μπορέσει με τη συνδρομή και την παρουσία της ύπατης αρμοστείας του Ο.Η.Ε και της Ε.Ε. -Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Ασύλου, FRONTEX και EUROPOL- να μετεξελιχθεί και να λειτουργήσει, αφού βέβαια προηγουμένως κατασκευασθεί, ως κέντρο διαπίστευσης και υποδοχής προσφύγων, γνωστό και ως HOTSPOT, στο τουρκικό έδαφος. Όταν μάλιστα απαιτηθούν και επιπλέον κέντρα, ας τα προτείνει η γειτονική χώρα στη δική της όμως επικράτεια.

Εκεί, με τη συμμετοχή και ταυτόχρονα όμως τον αυστηρό έλεγχο νομιμότητας των Μ.Κ.Ο., θα λαμβάνονται οι αποφάσεις χορήγησης ασύλου, με τις διαδικασίες που περιλαμβάνονται στις διεθνείς συνθήκες των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, και περιγράφονται στην προηγούμενη συμφωνία. Είναι αυτονόητο το ότι παραπέμπονται στις καλένδες και οι λεγόμενες επαναπροωθήσεις, έστω και αν λόγω του τουρκικού σταγονόμετρου, δεν υπερέβησαν τους δύο χιλιάδες, κατά τα τρία τέσσερα τελευταία χρόνια. 

Εξυπακούεται ότι θα πρόκειται για μια ισότιμη και δίκαιη κατανομή των προσφύγων και των μεταναστών στο ευρωπαϊκό κοινωνικό σώμα. Ότι δεν θα απαιτηθούν στα νησιά νέες κλειστές δομές που τις αποκαλούν προαναχωρησιακές, ούτε νέες ανοιχτές και νέες Μόριες.

Ο Έλληνας επιστρέφει στις παραδοσιακές αξίες

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Η συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων εγκρίνει το κλείσιμο των συνόρων και την αντιμετώπιση της τουρκικής ασύμμετρης απειλής στον Έβρο. Η εθνική ομοψυχία είναι εντυπωσιακή και στις πρόσφατες δημοσκοπήσεις τα ποσοστά υπερβαίνουν το 80%. Υπάρχει, όμως, και μία άλλη έρευνα της κοινής γνώμης στην Ελλάδα, η οποία πραγματοποιήθηκε τον Δεκέμβριο 2019, και η οποία καταγράφει πολύ ενδιαφέροντα ευρήματα ως προς τη στροφή των Ελλήνων στις παραδοσιακές αξίες.

Αναφέρομαι στην έρευνα της εταιρίας ΔΙΑΝΕΟΣΙΣ (www.dianeosis.org) με τίτλο «Τι πιστεύουν οι Έλληνες-2020). Από τον μεγάλο αριθμό ερωτήσεων και απαντήσεων που δημοσιεύονται στον διαδικτυακό ιστότοπο της εταιρίας επιλέγω τα σημεία που δείχνουν πιο παραστατικά την αναζήτηση της εθνικής ταυτότητας από την πλειοψηφία του λαού μας.

Για πρώτη φορά μετά από την έναρξη της οικονομικής κρίσης τα θέματα εθνικής και πολιτιστικής σημασίας βρίσκονται πάνω από τα οικονομικά ως προς τις ανησυχίες των Ελλήνων. Στο ερώτημα ποιες είναι οι δύο μεγαλύτερες απειλές για το μέλλον των Ελλήνων οι τέσσερις πρώτες απαντήσεις είναι: Δημογραφικό-μείωση πληθυσμού: 47,1%. Μετανάστευση: 41.7%. Σχέσεις με Τουρκία: 32,1%. Οικονομική κατάσταση της χώρας: 22,4%.

Σχετικά με την Ευρωπαϊκή Ένωση το 64,5% των συμπολιτών μας θεωρεί θετικό γεγονός τη συμμετοχή μας, αλλά παράλληλα το 59,4% πιστεύει ότι περισσότερη ωφελημένη από τη συνεργασία βγήκε η Ευρ. Ένωση. Ο φεντεραλισμός βρίσκεται σε υποχώρηση. Μόνο το 18% των ερωτηθέντων πιστεύει ότι η Ε.Ε. θα εξελιχθεί σε μία πιο ενωμένη ομοσπονδία κρατών. Το 21% θεωρεί ότι θα παραμείνει όπως είναι και το 40,8% προβλέπει αρνητικό το μέλλον της Ένωσης με αποχώρηση ορισμένων χωρών.

Οι Έλληνες εμφανίζονται επιφυλακτικοί απέναντι στην πολυπολιτισμικότητα. Στο ερώτημα αν η παρουσία μεταναστών εμπλουτίζει τον πολιτισμό μας, οι θετικές απαντήσεις είναι 28,2% και οι αρνητικές 70,2%. Στο ερώτημα αν η παρουσία των μεταναστών στη χώρα μας βοηθάει στην επίλυση του δημογραφικού προβλήματος μόνο το 24,6% απαντά θετικά, ενώ το 73,2% είναι αρνητικό.

Εξ αποστάσεως εκπαίδευση: Η κυβέρνηση χωρίς ίχνος ντροπής μοιράζει «καθρεφτάκια σε ιθαγενείς»

της Γιώτας Ιωαννίδου

Μεγάλος θόρυβος και υπερπροβολή της λεγόμενης «Εξ αποστάσεως εκπαίδευσης» γίνεται από την κυβέρνηση αυτές τις ημέρες. Εν μέσω μιας ιδιαίτερα κρίσιμης κατάστασης, όπως έχει διαμορφωθεί από τον κορονοιό που εξαπλώνεται και ένα διαλυμένο δημόσιο σύστημα υγείας που αδυνατεί να αντιμετωπίσει τις επιπτώσεις του, οι υπεύθυνοι του Υπουργείου και της κυβέρνησης φωτογραφίζονται σε πιλοτικές εκπαιδευτικές τηλεδιασκέψεις ευχαριστώντας τις εταιρείες παρόχους. Ο κος Πατούλης και άλλοι ιθύνοντες των Περιφερειών προχωρούν ακόμη παραπέρα και αναθέτουν απευθείας σε εταιρείες την παροχή εκπαιδευτικών υπηρεσιών. 

Πανέτοιμο δηλώνει το υπουργείο παιδείας να έρθει σε επαφή και να εκπαιδεύσει εξ αποστάσεως και για όσο χρειαστεί τους μαθητές όλων των σχολείων. Μάλιστα η κ. Κεραμέως δήλωσε προκλητικά ότι το υπουργείο παιδείας ανταποκρίθηκε αστραπιαία στις εκπαιδευτικές ανάγκες και εμφάνισε την αγωνία των εκπαιδευτικών για τη δημόσια εκπαίδευση και τους μαθητές τους, αυτές τις κρίσιμες ώρες, ως αγκάλιασμα της κυβερνητικής πρωτοβουλίας. Την ίδια στιγμή η υπουργός δηλώνει μη ενημερωμένη για την τύχη των γευμάτων που μοιράζονταν στους μαθητές μέσω των σχολικών μονάδων, όταν οι οικογένειες όπως και τα παιδιά που δυσπραγούν αναμένεται να αυξηθούν εξαιτίας των οικονομικών επιπτώσεων της πανδημίας. Η λογική «αφού δεν έχουν ψωμί ας φάνε παντεσπάνι» αναπτύσσεται ξανά σε όλο της το μεγαλείο.  

Όπως και στη δημόσια υγεία, έτσι και στη δημόσια εκπαίδευση, αφού πέρασαν από πάνω της τον οδοστρωτήρα της λιτότητας, της αδιοριστίας και της αντιδραστικής αναδιάρθρωσης προς όφελος του κέρδους και της αγοράς, αφού και την ύστατη στιγμή της αναγκαίας γενναίας κρατικής χρηματοδότησης και στήριξης περί άλλων τυρβάζουν, τώρα «μοιράζουν και καθρεφτάκια στους ιθαγενείς» made by εταιρεία… Γιατί πώς αλλιώς μπορεί να ιδωθεί όλη αυτή η ιστορία, την κρίσιμη περίοδο που περνάμε! Οι μαθητές μας και οι οικογένειές τους, όπως και όλοι μας, περνούν και θα περάσουν ακόμη πιο έντονα μια πολυδιάστατη δοκιμασία με ευρύτερες συνέπειες –υγείας, οικονομικές, κοινωνικές, ψυχολογικές- και με απροσδιόριστη έκβαση.

Όλη η μαχόμενη εκπαίδευση, δάσκαλοι και καθηγητές, και τώρα όπως και πάντα, εφευρίσκουν τρόπους να στέκονται δίπλα στους μαθητές τους, να στηρίζουν τους πιο ευάλωτους, να εκφράζουν την αλληλεγγύη και τη συμπαράστασή τους σε όλα τα επίπεδα. Ήδη από τις πρώτες μέρες κλεισίματος των σχολείων, αρκετοί εκπαιδευτικοί απέδειξαν τη διάθεσή τους, μέσα στις κρίσιμες στιγμές που ζούμε να είναι σε επικοινωνία και να προσφέρουν κάθε  δυνατή στήριξη στους μαθητές τους αξιοποιώντας και τις όποιες δυνατότητες τούς  παρέχει η σύγχρονη τεχνολογία.

#ΚΟΥΒΑ: ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΑΣ!!!

του Λεωνίδα Αποσκίτη

Το βρετανικό κρουαζερόπλοιο με πολλά κρούσματα κορονοϊού ανάμεσα στους επιβάτες του, το οποίο για μερες αναζητούσε απεγνωσμένα ελλιμενισμό σε λιμάνια της Καραϊβικής, κατέληξε τελικά στην...απαγορευμένη Κούβα.

Οι αρχές της Κούβας, που βρίσκεται σε εμπάργκο πάντα των αμερικανόφιλων δυνάμεων, έδωσαν αυτό που ωμά τους αρνήθηκαν οι σύμμαχες των ΗΠΑ χώρες στους επιβάτες του πλοίου: ειδικευμένη και άμεση ιατρική βοήθεια και εντατική θεραπεία.

Η Κούβα η οποία δεν έχει κλείσει τα σύνορα της και δεν έχει πάρει κανένα μέτρο για την επιδημία έχει μόνο 4 ελαφρά κρούσματα #Covid-19 καταγράψει από τα οποία οι τρείς είναι Ιταλοί τουρίστες. 

Η φαρμακοβιομηχανία της Κούβας παράγει 22 φάρμακα που μπορούν να θεραπεύσουν χιλιάδες ασθενείς με Covid-19, όπως εξήγησε ο πρόεδρος της Eduardo Martinez...Το κουβανικό αντι- ιϊκό φάρμακο Ιντερφερόνη Αλφα 2Β χρησιμοποιείται στην Κίνα κατά του νέου κορονοϊού με επιτυχία και πάνω από 15 χώρες θέλουν να το αγοράσουν.

Το φάρμακο - το οποίο δεν εμβολιάζει αλλά θεραπεύει - δεν επιτρέπεται να κυκλοφορήσει στις δυτικές χώρες...

Πώς οι Ιταλοί πληρώνουν τα σπασμένα των globalized fashionistas - Καμενόπουλος Σωτήρης

 

Η "διαχείριση κρίσεων" ορίζεται ως η μεθοδολογία εκείνη που περιλαμβάνει συγκεκριμένο σχέδιο, οργάνωση, καθοδήγηση και έλεγχο κατά τη σημαντική περίοδο ακριβώς πριν, κατά τη διάρκεια, και μετά από μία καταστροφή. Στόχος είναι να ελαχιστοποιηθούν οι τυχόν απώλειες των πόρων ενός οργανισμού ή επιχείρησης ή κράτους από αυτή την καταστροφή. Σημαντικό είναι ότι οι συγκεκριμένοι πόροι θεωρούνται άκρως απαραίτητοι για την πλήρη επανόρθωση του οργανισμού αυτού.

Η διαχείριση κρίσεων περιλαμβάνει την αναγνώριση κινδύνων, την εκτίμηση κινδύνων, την κατάστρωση σχεδίου, την άμεση δράση, την "ανάρρωση" και τον έλεγχο του σχεδίου. Οι δύο πρώτες φάσεις για να καταστεί μία κρίση διαχειρίσιμη είναι η αναγνώριση και η εκτίμηση των κινδύνων.

Σε αυτές τις δύο πρώτες φάσεις ίσως η Ιταλία απέτυχε όσον αφορά την κρίση του κορονοϊού. Θα αναρωτηθούν οι αναγνώστες: μα καλά, εδώ κοντεύει να κλείσει η Ελλάδα, με την Ιταλία θα ασχολούμαστε; Εξηγώ: εάν οι παρακάτω "αιρετικές" υποθέσεις για τη γενεσιουργό αιτία εξάπλωσης του κορονοϊού στην Ιταλία αληθεύουν, τότε ίσως βγουν ορισμένα χρήσιμα συμπεράσματα για την αντιμετώπιση πιθανών μελλοντικών κρίσεων. Ίσως αποτελέσουν μάθημα για τη δημόσια διοίκηση αλλά και για την εταιρική ευθύνη στον ιδιωτικό τομέα.

Σύμφωνα με μία "αιρετική" άποψη, εδώ και αρκετά χρόνια πολλοί Ιταλοί επιχειρηματίες στη βόρεια Ιταλία έχουν πουλήσει τις εταιρείες δερμάτινων ειδών και κλωστοϋφαντουργικών προϊόντων σε Κινέζους επιχειρηματίες. Όπως ίσως πολλοί δεν γνωρίζουν, η βόρεια Ιταλία είναι η καρδιά της ιταλικής μόδας. Σύμφωνα με την ίδια "αιρετική" άποψη η Ιταλία πριν πολλά χρόνια επέτρεψε σε 100.000 Κινέζους εργαζόμενους από τη Γιουχάν (την πόλη από την οποία ξεκίνησε η πανδημία το κορονοϊού) και τη Γουένζου (Wenzhou) να μετακομίσουν στην Ιταλία για να εργαστούν σε αυτά τα εργοστάσια, με απευθείας πτήσεις μεταξύ Γιουχάν και βόρειας Ιταλίας.

Η ίδια "αιρετική" άποψη υποστηρίζει ότι ίσως η πανδημία του κορονοϊού στην Ιταλία να συνδέεται με τα προαναφερθέντα. Σύμφωνα με την ίδια άποψη, η κινεζική μαφία εκμεταλλεύεται ιταλικά κλωστοϋφαντουργικά εργοστάσια με δεκάδες χιλιάδες παράνομους μετανάστες που μεταφέρουν εμπορεύματα "Made in Italy" στην Κίνα και αλλού. Αλήθεια; Ψέμα; Δεν μπορεί να γνωρίζει κανείς με βεβαιότητα.

Ιταλικές επιχειρήσεις σε Κινέζους