Μια άποψη, του Μιχάλη Ράπτη (Πάμπλο)

Χθες συμπληρώθηκαν 24 χρόνια από τον θάνατο του Μιχάλη Ράπτη (Πάμπλο), ενός ευπατρίδη της επανάστασης. Συμμετείχε στην προσπάθεια έκδοσης του Άρδην και στο πρώτο τεύχος του δημοσιεύτηκε το παρακάτω κείμενο που έγραψε λίγες μέρες πριν “φύγει”. “Ήταν ένα ευαπτρίδης της παγκόσμιας επανάστασης, ένας αγωνιστής της εθνικής και κοινωνικής χειραφέτησης των λαών, ένας μαχητής της απελευθέρωσης και της εθνικής αξιοπρέπειας της Ελλάδας…”, όπως έγραφε ο Γιώργος Καραμπελιάς στο τχ. 1 του Άρδην.

Το κείμενο του που αναδημοσιεύουμε, και είχε γραφτεί λίγες μέρες μετά την Κρίση των Ιμίων, είναι δυστυχώς τραγικά επίκαιρο.

Άρδην

Συγγραφέας: Μιχάλης Ράπτης

Άρδην τ. 01

Το τελευταίο κείμενο του Μιχάλη Ράπτη που γράφτηκε ειδικά για το “Άρδην”.

Η κρίση της Ίμιας κατέδειξε βασικά πράγματα για την παρούσα κατάσταση στη χώρα μας.

Επιβεβαίωσε τα κοινά σχέδια Ουάσιγκτον-Άγκυρας για μια αποφασισμένη τροποποίηση του καθεστώτος στο Αιγαίο παρασύροντας την Αθήνα σε διαπραγματεύσεις.

Κατέδειξε επίσης πόσο η πίεση αυτή θα είναι μεγάλη αναγκάζοντας την Αθήνα να αντιμετωπίσει στήθος προς στήθος τη στρατιωτική αναμέτρηση. Κατέδειξε ακόμα σε ποιο βαθμό έχει ατονήσει η εθνική ευαισθησία της άρχουσας τάξης αλλά και μέρους του λαού.

Γιατί μπροστά σε μια τόσο σοβαρή εθνική κρίση που διέρχεται η Ελλάδα, το φυσικότερο θα ‘ταν τα διάφορα μαζικά της κόμματα φανερά ανίκανα, το καθένα μόνο του, να την αντιμετωπίσει, να στρεφόταν εξ ιδίων προς λύση εθνικού ενιαίου μετώπου δημοκρατικά στηριζόμενου στον λαό.

Αλλά ούτε σκέψη για κάτι τέτοιο, τα διάφορα κόμματα αλληλοσυγκρούονται και αλληλοκατηγορούνται με τους βαρύτερους χαρακτηρισμούς δίδοντας έτσι την εικόνα μιας χώρας χωρίς σοβαρή εθνική ηγεσία, ικανή να αντιλαμβάνεται και να ανταποκρίνεται έγκαιρα στις ανάγκες του λαού και του Έθνους της.

MEGA ΜΟΥ

MEGA ΜΟΥ

ΧΡΩΣΤΆΣ 350.000.000€, ΠΕΘΑΊΝΕΙΣ.

ΜΕ 35.000.000€ ΑΝΑΣΤΑΊΝΕΣΑΙ ΧΩΡΊΣ ΧΡΈΗ! ..ΘΑΎΜΑ!

Η Εστία διακρίνει σωστά τις ευθύνες Σημίτη, δεν βλέπει όμως τις ευθύνες κανενός άλλου

Ο Γιούνκερ κατηγορεί Σημίτη για πλαστογραφία με την ΟΝΕ -Μουγκάθηκε ο τέως Πρωθυπουργός;

«Η Ελλάς μπήκε στην Ευρωζώνη με λάθος Βάση» – Εμουγγάθη ο τέως Πρωθυπουργός; Πέντε ημέρες σιωπής μετά τη συνέντευξη

Μια πολιτική βομβα πρώτου μεγέθους, ιδιαιτέρως μεγάλης ισχύος, εξαπέλυσε ομιλών στον διευθυντή της «Καθημερινής» Αλέξη Παπαχελά ο τέως Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, αλλά και του Eurogroup παλαιότερα, Ζαν-Κλωντ Γιούνκερ. Δήλωσε σχεδόν ευθέως ότι η Ελλάς έγινε μέλος της ΟΝΕ με πλαστά στοιχεία!

Η «Εστία» αντελήφθη από την πρώτη στιγμή την ιστορική σημασία αυτών των δηλώσεων. Αλλά αυτήν τη φορά εν αντιθέσει με την πάγια πρακτική της δεν ανέδειξε αμέσως το θέμα με τις αποκαλυπτικές δηλώσεις Γιούνκερ. Απεφάσισε να περιμένει. Ήθελε να δώσει χρόνο στους πρωταγωνιστές να αντιδράσουν. Και στον κ.Σημίτη και στο ΠΑΣΟΚ και φυσικά σε όλο το πολιτικό και μιντιακό σύστημά μας. Ο εξόχως ενδιαφέρων διάλογος που είχε ο Αλέξης Παπαχελάς με τον Πρόεδρο Γιούνκερ στον τηλεοπτικό σταθμό ΣΚΑΪ είναι ως εξής:

Αλέξης Παπαχελάς: «Πιστεύετε ότι ήταν λάθος και της Κομισιόν τότε που δεν υπήρχε αυστηρή επίβλεψη;»

Ζαν-Κλωντ Γιούνκερ: «Δεν ήταν μόνο λάθος της Κομισιόν. Έφταιγε το Συμβούλιο των Υπουργών. Τότε ήταν η Κομισιόν του Μπαρόζο το 1998-99, η Κομισιόν ζήτησε την έγκριση των Υπουργών Οικονομικών να ελέγξουν τα στατιστικά στοιχεία των χωρών -μελών μέσω της EUROSTAT. Και δυστυχώς ήμουν μεταξύ αυτών που είπαν: ‘Όχι, όχι. Η Κομισιόν έχει αρκετές εξουσίες. Αφήστε τις χώρες-μέλη να ελέγξουν μόνες τα στοιχεία τους’. Αυτό ήταν τεράστιο λάθος. Αν είχε η Κομισιόν το δικαίωμα να ελέγξει τα στοιχεία, και το ιστορικό των στοιχείων, δεν θα ήταν δυνατό για την Ελλάδα να μπει στην Ευρωζώνη με λάθος βάση. Δεν ήταν λάθος της ‘αναθεματισμένης’ Κομισιόν, δεν ήταν δικό μου. Ήταν λάθος του Συμβουλίου και εγώ ήμουν μέλος του.».

«Εθνολαϊκισμός» και στην Ιρλανδία…

Η κατασυκοφάντηση του Σιν Φέιν δεν έπιασε τόπο

του Ερρίκου Φινάλη

«Βενεζουέλα θα μας κάνετε»: έτσι έλεγε προεκλογικά, απευθυνόμενος στο Σιν Φέιν,  ο Τζιμ Ο’Κάλαχαν – εκ των ηγετικών στελεχών του κεντροδεξιού Φιάνα Φόιλ που, μαζί με το επίσης κεντροδεξιό Φίνε Γκάιλ, μονοπωλούσε επί δεκαετίες την πολιτική ζωή της Ιρλανδίας [βλ. πλαίσιο]. Του ίδιου επιπέδου ήταν η κριτική που ασκούσε στο ανερχόμενο Sinn Féin και το μέχρι τώρα κυβερνών Φίνε Γκάιλ του απερχόμενου πρωθυπουργού Λίο Βαράντκαρ. «Αμετανόητοι τρομοκράτες» και «ακραίοι λαϊκιστές» ήταν μερικά από τα επίθετα με τα οποία φιλοδωρούσαν το ιστορικό κόμμα του αντιβρετανικού και σοσιαλιστικού-ρεπουμπλικανικού πατριωτισμού οι απόγονοι της συνθηκολόγησης του 1921 με τη Βρετανία. Οι οποίοι, στον αιώνα μας, κατέληξαν πολιτικοί υπάλληλοι της ευρωκρατίας και των πολυεθνικών, μετατρέποντας την Ιρλανδία σε φορολογικό παράδεισο για τις ελίτ.

Από κοντά και τα δεκανίκια του δικομματισμού, όπως το Εργατικό Κόμμα – το οποίο τελικά υπέστη την τύχη του ΠΑΣΟΚ, αφού οι Ιρλανδοί το θεώρησαν υπεύθυνο για την εισβολή της μνημονιακής τρόικας στη χώρα τους. Στις επιθέσεις εναντίον του Σιν Φέιν διέπρεψαν και οι Εργατικοί, κατηγορώντας το πρόγραμμά του ως «λαϊκίστικο και εθνικιστικό». Διότι έτσι είθισται να βαφτίζεται σήμερα όποιος επιχειρεί να απαντήσει στις αγωνίες της λαϊκής πλειοψηφίας, που στην Ιρλανδία παίρνουν οξεία μορφή με την αδυναμία πρόσβασης των λαϊκών τάξεων σε αξιοπρεπή κατοικία και σε υπηρεσίες υγείας…

Η λύση του κοινωνικού προβλήματος είναι οργανικά δεμένη με το εθνικό ζήτημα ενός κράτους καταδικασμένου να είναι κολοβό και δέσμιο ξένων – είτε Βρετανών είτε εκπροσώπων των παγκοσμιοποιημένων αγορών

Όμως τελικά όλη αυτή η καμπάνια έπεσε στο κενό, επιβεβαιώνοντας και με το παραπάνω τις προβλέψεις για αλματώδη άνοδο του Σιν Φέιν*. Προβλέψεις στις οποίες δεν φαινόταν να πολυέχει εμπιστοσύνη ούτε η ίδια η ηγεσία του, αφού θα μπορούσε να εκλέξει ακόμη περισσότερους βουλευτές εάν παρουσίαζε πλήρη ψηφοδέλτια σε όλες τις εκλογικές περιφέρειες – κάτι που δεν έκανε. Ακόμη κι έτσι όμως η κάλπη έβγαλε το Σιν Φέιν πρώτο κόμμα, τιμωρώντας το κυβερνών Φίνε Γκάιλ, τη… συμπολιτευόμενη αντιπολίτευση του Φιάνα Φόιλ και όλους τους μικρότερους σχηματισμούς (πλην των Πράσινων, που υπερδιπλασίασαν το ποσοστό τους).

Δύσκολο στοίχημα η επόμενη μέρα

Ελληνοτουρκικά & μεταναστευτικό: Ώρα μηδέν

Βίντεο εκδήλωσης κινήματος Άρδην | Θεσσαλονίκη 10/02/20 | 

Βιντεοσκόπηση της εκδήλωσης που πραγματοποίησε το κίνημα Άρδην στην Θεσσαλονίκη, στις 10 Φεβρουαρίου 2020.

Με την σειρά που εμφανίζονται, χαιρετισμό απευθύνει ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης Κωνσταντίνος Ζέρβας, και στη συνέχεια ακολουθούν οι ομιλητές: Γ. Ρακκάς, Αγγ. Συρίγος, Π. Σαββίδης, Σ. Καλεντερίδης και Γ. Καραμπελιάς.

Κώστας Παπαϊωάννου: Η κληρονομιά του Αλέξανδρου

Απόσπασμα από το ομώνυμο βιβλίο του Κώστα Παπαϊωάννου, (Εναλλακτικές Εκδόσεις, 2014)

Από το Άρδην τ. 97, Ιούνιος-Σεπτέμβριος 2014

Έξι αιώνες μετά τον θάνατο του Αλεξάνδρου, ένας Έλληνας από την Αίγυπτο, παίρνοντας το όνομα του Καλλισθένη, του συντρόφου του μεγάλου Μακεδόνα, συγκέντρωσε σε μια ενιαία αφήγηση όλους τους θρύλους που το όνομα του Αλεξάνδρου είχε απελευθερώσει στην ελληνιστική Ανατολή, μεταμορφώνοντας τον κατακτητή της Ασίας σε ένα είδος μάγου που έβγαινε από τις Χίλιες και μια νύχτες.

Η χωρίς προηγούμενο διάδοση του μυθιστορήματος του ψευδο-Καλλισθένη δείχνει καθαρά την τεράστια εντύπωση που προκάλεσε σε όλο τον κόσμο η μορφή του Αλεξάνδρου. Μέσω της λατινικής μετάφρασης του Ιούλιου Βαλέριου (4ος αι.) και εκείνης του αρχιερέα Λέοντα (Νάπολη, 10ος αι.), το Μυθιστόρημα του Αλεξάνδρου, συμπληρωμένο με τις μυθοπλασίες της Historia de Proeliis και της Επιστολής του Αλέξανδρου στον Αριστοτέλη, έγινε γνωστό σε όλους τους λαούς της Ευρώπης και αναπαράχθηκε σε πολλές γλώσσες, φτάνοντας μέχρι την Ισλανδία. Παρομοίως, και οι ανατολικοί λαοί μετέγραψαν στις γλώσσες τους την αφήγηση του ψευδο-Καλλισθένη, εμπλουτίζοντάς την με παραλλαγές που ο αλεξανδρινός μύθος είχε γεννήσει στην Ανατολή. Έτσι, για τους Αιγυπτίους, ο Αλέξανδρος υπήρξε ο γιος του τελευταίου Φαραώ, Νεκτανεβώ Β΄, ενώ οι Πέρσες Φιρντουζί (10ος αι.) και Νιζαμί (12ος αι.) τον είχαν μεταβάλει σε απόγονο του οίκου των Αχαιμενιδών, δηλαδή σε εθνικό ήρωα του Ιράν. Υιοθετημένος από την εσχατολογική ιουδαϊκή φιλολογία, ο Αλέξανδρος είναι επίσης παρών στο Κοράνι, όπου αναφέρεται ως Ισκαντέρ Δουλ-Καρνεΐν («Αλέξανδρος Δικέρατος»), σε ανάμνηση του γιου του θεού Άμμωνα, που ήταν στολισμένος με τα δύο κέρατα του πατέρα του. Ανάλογα χαρακτηριστικά βρίσκουμε στις αναρίθμητες μεταφράσεις του Μυθιστορήματος του Αλέξανδρου, στη συριακή, αρμενική, κοπτική, αιθιοπική, τουρκική, μαλαϊκή, σιαμέζικη και λοιπές γλώσσες. Ακόμα και σήμερα, οι οικογένειες των ευγενών του Μπαντακσάν, στις υπώρειες του Ιντοκούς, ισχυρίζονται πως κατάγονται από τον Αλέξανδρο, ενώ οι Καφίρ των ορέων του Νουριστάν θεωρούν πως είναι πρόγονοι των στρατηγών και των στρατιωτών του. Παρομοίως, ο πρόεδρος Σοεκάρνο –αλλά και οι παλαιοί Ολλανδοί κυβερνήτες– είχαν μεταμορφωθεί από τους κατοίκους της Ιάβας σε απογόνους του μεγάλου Ισκαντέρ Αγκούνγκ…

Άγαλμα του Βούδα, ελληνο-βουδιστικής τεχνοτροπίας, από το Βασίλειο της Ghandara, στο σημερινό Πακιστάν (1ος-2ος αι. μ.Χ.).

Εμείς τη Γιάννα, οι Κύπριοι τον Μπαμπινιώτη: Ανέλαβε πρόεδρος της Επιτροπής για τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση

Από Βασίλη Ασημακόπουλο:

Το κυπριακό κράτος επέλεξε για Πρόεδρο της Επιτροπής για τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση τον καθηγητή Γεώργιο Μπαμπινιώτη, τονίζοντας στο συμβολικό επίπεδο τη σημασία της γλώσσας στη συνέχεια του ελληνικού έθνους στο χώρο και τον χρόνο μέσα από την ιστορικότητά του. 

Το ελλαδικό κράτος επέλεξε για Πρόεδρο της Επιτροπής για τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση την Γιάννα Αγγελοπούλου, τονίζοντας στο συμβολικό και οργανωτικό επίπεδο τη σημασία που έχει για την πολιτικο-κρατική ελίτ της χώρας, η ελληνική κεφαλαιοκρατία και η συγκεκριμένη μερίδα της που η κ. Αγγελοπούλου εκπροσωπεί.

"Είναι κι αυτή μία στάσις. Νιώθεται".

Εμείς τη Γιάννα, οι Κύπριοι τον Μπαμπινιώτη: Ανέλαβε πρόεδρος της Επιτροπής για τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση

Ο καθηγητής Γεώργιος Μπαμπινιώτης θα είναι ο πρόεδρος της Επιτροπής που θα οριστεί για τους εορτασμούς των 200 χρόνων από την Ελληνική Επανάσταση του 1821, η δημιουργία της οποίας έλαβε πριν από μερικές μέρες το πράσινο φως από το Κυπριακό υπουργικό συμβούλιο.

Όπως αναφέρει ο Φιλελεύθερος της Κύπρου, την ανακοίνωση για την ανάληψη της προεδρίας της Επιτροπής από τον καθηγητή Μπαμπινιώτη, ο οποίος έχει ταυτίσει το όνομά του με την ελληνική γλώσσα, έκανε ο υπουργός Παιδείας, Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας της Μεγαλονήσου, Πρόδρομος Προδρόμου.

Στο πλαίσιο εκδήλωσης που πραγματοποιήθηκε χθες στο Παγκύπριο Γυμνάσιο με ομιλητή τον κ. Μπαμπινιώτη αναδείχθηκε η ανεκτίμητη αξία της ελληνικής γλώσσας, με τους μαθητές να έχουν την ευκαιρία να συζητήσουν με τον καθηγητή.

Η εκδήλωση άνοιξε με το ποίημα «Τη Γλώσσα μου έδωσαν Ελληνική», απόσπασμα από το έργο «Άξιον Εστί» του Οδυσσέα Ελύτη, το οποίο απαγγέλθηκε από τη μαθήτρια της Γ41, Ελένη Αραβή, καθώς και με το τραγούδι «Γλωσσολαλιά», από το Μουσικό Σύνολο του Σχολείου, σε στίχους Σοφίας Αθανασιάδου και μουσική Παντελή Θαλασσινού.

Ο διευθυντής του Παγκύπριου Γυμνασίου, Λοΐζος Σέπος, απευθυνόμενος προς τον κ. Μπαμπινιώτη είπε πως «η παρουσία σας περιποιεί ιδιαίτερη τιμή για το σχολείο μας, όπως και οι συχνές επισκέψεις σας στην Κύπρο μας».

Υπερχρεωμένα νοικοκυριά: Δημεύεται η περιουσία, μένει το χρέος

Από την Πρωτοµαγιά του 2020 δεν θα υπάρχει καµία προστασία για την πρώτη κατοικία. Αυτό πρακτικά σηµαίνει ότι χιλιάδες δανειολήπτες και οφειλέτες του ∆ηµοσίου µπορεί να χάσουν τα σπίτια τους. Από τη στιγµή που ένας οφειλέτης κηρύξει πτώχευση, οι πιστωτές του (Εφορία, Ταµεία, τράπεζες) θα του πάρουν το σύνολο της περιουσίας του, για να το ρευστοποιήσουν. Αυτό σηµαίνει πρακτικά ότι όποιος πτωχεύσει δεν θα έχει απολύτως τίποτα στο όνοµά του, ενώ θα χάσει και όποιο περιουσιακό στοιχείο µπορεί να πουληθεί (π.χ. πίνακες ή ακριβά έπιπλα).

Ωστόσο, ο µεγάλος «πονοκέφαλος» είναι τι θα γίνει µε όσους χάσουν όλη την περιουσία τους, αλλά έχουν ακόµα υπόλοιπο οφειλών. Για παράδειγµα, ένας οφειλέτης χρωστά 100.000 ευρώ σε στεγαστικό δάνειο, σε Εφορία και σε Ταµεία. Το σύνολο της περιουσίας του που θα κατασχεθεί και θα ρευστοποιηθεί είναι 80.000 ευρώ. Αυτός ο οφειλέτης θα πτωχεύσει, αλλά θα υπάρχει ένα υπόλοιπο χρέους 20.000 ευρώ. Σύµφωνα µε τις έως τώρα πληροφορίες, τα 80.000 ευρώ (που καλύπτονται από την περιουσία του) θα διαγραφούν αµέσως. Ωστόσο, τα υπόλοιπα 20.000 ευρώ θα διαγραφούν σε µια τριετία, αν και στο τραπέζι έχουν πέσει προτάσεις να διαγράφονται σε µικρότερο χρονικό διάστηµα (π.χ. στους 12 µήνες).

Το µεγάλο ερώτηµα που χρήζει απάντησης είναι τι θα γίνει στην περίπτωση που κάποιος αποκτήσει ένα ικανοποιητικό (για τα σηµερινά δεδοµένα) εισόδηµα. Πληροφορίες αναφέρουν ότι δεν αποκλείεται οι πιστωτές του να απαιτήσουν σε δόσεις το υπόλοιπο του χρέους του. Στην ουσία, υπάρχει κίνδυνος ένας οφειλέτης να χάσει το σπίτι του (ακόµα και την πρώτη κατοικία), το αυτοκίνητο και το σπίτι στο χωριό και να συνεχίσει να χρωστά. Στην περίπτωση που υιοθετηθούν αυτές οι προτάσεις, στην πράξη «σβήνει» η δεύτερη ευκαιρία, αφού θα υπάρχει ακόµα υπόλοιπο χρέους. Σε αυτό το σηµείο θα πρέπει να σταθούν οι εµπνευστές του νέου νόµου, καθώς ένα στεγαστικό δάνειο µπορεί να χορηγήθηκε µε όρους προ κρίσης, µε άλλες οικονοµικές δυνατότητες του δανειολήπτη, ενώ µεσολάβησε και µια βαθιά οικονοµική κρίση. Πάντως, οι πιστωτές θα επανεξετάζουν ανά τακτά χρονικά διαστήµατα την οικονοµική κατάσταση του πτωχευµένου. Αν κάποιος που έχει δηλώσει πτώχευση θέλει να ανοίξει τη δική του επιχείρηση, θα πρέπει να περιµένει τρία χρόνια για να κάνει έναρξη εργασιών. Για να κάνει µια νέα αρχή στη ζωή του και θελήσει να πάρει ένα νέο δάνειο (στεγαστικό ή καταναλωτικό, π.χ. για ένα αυτοκίνητο) θα πρέπει να δικαιολογήσει στην Εφορία πού βρήκε αυτά τα εισοδήµατα.

Το «ιρλανδικό μοντέλο»

Μπορεί να µην παρουσιάζεται µε αυτόν τον τρόπο, αλλά αυτή την ώρα ο νέος νόµος φαίνεται πως οικοδοµείται πάνω στο λεγόµενο «ιρλανδικό µοντέλο» (ή σχέδιο «ΝΑΜΑ»). Ανεξάρτητος επόπτης θα αξιολογεί µαζί µε τους πιστωτές την αίτηση ενός «κόκκινου» οφειλέτη. Θα κρίνουν, δηλαδή, αν πρέπει να δηλώσει πτώχευση (ή να δεχθούν την αίτηση πτώχευσης του ίδιου του οφειλέτη) και να ρευστοποιηθεί το σύνολο της περιουσίας του, ή να γίνει ρύθµιση όλου του χρέους (σε Εφορία, Ταµεία και τράπεζες) µε βάση τις οικονοµικές του δυνατότητες. Μάλιστα, αν χρωστά και στους τρεις, δεν θα πληρώνει τρεις διαφορετικές δόσεις, αλλά «όλα σε µία δόση». Το µοντέλο, όπως εφαρµόστηκε στην Ιρλανδία, προέβλεπε επίδοµα ενοικίου σε όσους κριθούν πως το έχουν ανάγκη. Εφόσον έχουν χάσει το σπίτι τους, µπορούν µε το επίδοµα να νοικιάσουν άλλη κατοικία ή αν συµφωνήσει η τράπεζα, να συνεχίσει να διαµείνει σε αυτό το σπίτι σαν… ενοικιαστής. Το ίδιο µοντέλο προέβλεπε και κάτι ακόµα: λόγω του µεγάλου στοκ ακινήτων, θα µπορούσε να γίνει και ανταλλαγή κατοικιών. ∆ηλαδή, αν ένας δανειολήπτης που έχει κόκκινο δάνειο µένει σε ένα τεσσάρι στη Γλυφάδα, να του το πάρει η τράπεζα και να του δώσει ένα δυάρι, π.χ., στο Παγκράτι.

Η Μεσσηνία όπως την είδε το 1832-1833 ο Γάλλος αξιωματικός Λακούρ

Στο τέλος του Αγώνα της εθνικής ανεξαρτησίας και στην αυγή του νεοελληνικού Κράτους πολλοί ήταν οι φιλέλληνες, οι αξιωματικοί του γαλλικού εκστρατευτικού σώματος και της γαλλικής Επιστημονικής Αποστολής στο Μοριά (στρατιωτικοί ή επιστήμονες) ή οι περαστικοί ταξιδιώτες που ήρθαν, με δική τους πρωτοβουλία ή εκτελώντας συγκεκριμένη αποστολή, στην πελοποννησιακή χερσόνησο και μας άφησαν πολύτιμες αναμνήσεις για ό,τι είδαν και έζησαν από κοντά. Ένας από αυτούς είναι και ο αξιωματικός του γαλλικού στρατιωτικού σώματος, που περέμεινε στην Πελοπόννησο μετά την αποχώρηση του στρατηγού Μαιζών, Ζακ-Λουί Λακούρ (Jacques Louis Lacour).

Ο Λακούρ, με αφετηρία το Ναβαρίνο, επισκέφτηκε κατά τη διάρκεια των ετών 1832 και 1833 -σε εκτέλεση ειδικών αποστολών- όλες σχεδόν τις επαρχίες της Πελοποννήσου, τα νησιά του Αργοσαρωνικού, την Αττική, τους Δελφούς και τη Ζάκυνθο και κατέγραψε τις εντυπώσεις του στο έργο του Excursions en Grece pendant l'occupation de la Morée par l'armée française dans les années 1832 et 1833, το οποίο εκδόθηκε το 1834 στο Παρίσι από τον εκδοτικό οίκο Arthus Bertrand. Πρόκειται για μία δευτερογενή ιστορική πηγή που μας δίνει πολλές και σημαντικές πληροφορίες για την κοινωνία των πόλεων και των χωριών που επισκέφτηκε, για τα ήθη και τα έθιμα, για την οικονομική ζωή, για τα αρχαία μνημεία, αλλά και για το φυσικό τοπίο και τους οικισμούς, λίγα μόλις χρόνια μετά τις μεγάλες καταστροφές που είχε υποστεί η νοτιοδυτική κυρίως Πελοπόννησος από τις επιδρομές των αιγυπτιακών στρατευμάτων του Ιμπραήμ πασά.

Είναι, λοιπόν, ολοφάνερη η σημασία αυτών των πληροφοριών για τον μελετητή της κοινωνικής και οικονομικής κατάστασης των περιοχών που περιηγήθηκε, όσο και για τον αρχαιολόγο, τον λαογράφο, αλλά και γι' αυτόν που θέλει να μελετήσει τη διαμόρφωση του χώρου, την οικιστική ανασυγκρότηση, ύστερα από τον επταετή πόλεμο, την αρχιτεκτονική των αστικών και των αγροτικών κατοικιών, κλπ. Συγκρίνοντας τις πληροφορίες του Λακούρ μ' αυτές που μας δίνουν για τους ίδιους τόπους άλλοι σύγχρονοί του στρατιωτικοί ή περιηγητές διαπιστώνουμε ότι, σε γενικές γραμμές, είναι αξιόπιστες και, σε αρκετές περιπτώσεις, συμπληρώνουν κενά άλλων περιηγητικών έργων ή απομνημονευμάτων που γράφτηκαν αυτή την περίοδο. Γνωρίζει και παραθέτει συχνά αρχαίους συγγραφείς (ιδίως τον περιηγητή του +2ου αιώνα Παυσανία, τον γεωγράφο Στράβωνα και τον Λατίνο ποιητή Οράτιο) -κάτι που δείχνει ότι είχε μια όχι συνηθισμένη για στρατιωτικό αρχαιογνωσία και νεώτερους περιηγητές (τον Ανάχαρση, τον Pouqueville, τον Gell, κ.ά). Είχε επίσης, όπως φαίνεται, καλή γνώση των γεγονότων που διαδραματίστηκαν στους τόπους που επισκέφτηκε, σε διάφορες ιστορικές περιόδους. Αξίζει να υπογραμμίσου με ιδιαίτερα την παρατηρητικότητα του Γάλλου αξιωματικού, ο οποίος καταγράφει, συχνά με σχολαστικότητα, τα γλέντια ή άλλες κοινωνικές εκδηλώσεις των χωρικών, κάνοντας ταυτόχρονα σημαντικές και λεπτές παρατηρήσεις για τα ήθη και έθιμα και για την ιδιοσυγκρασία και το χαρακτήρα του ελληνικού λαού ιδίως των χωρικών. Βλέπει με συμπαθητική ματιά τους Έλληνες, τους καταλογίζει όμως και σοβαρά ελαττώματα, ορισμένα από τα οποία πιστεύει ότι οφείλονται στη μακρόχρονη σκλαβιά.

Πρόκειται για μια αξιόλογη ιστορική πηγή που έχει χρησιμοποιηθεί ελάχιστα από τους ερευνητές. Γι' αυτό, αλλά και λόγω των σημαντικών πληροφοριών που μας δίνει, σκοπεύουμε να αφιερώσουμε στο μέλλον μία ειδική μελέτη γι' αυτό το έργο και να το μεταφράσουμε στα ελληνικά. Αλλά ας παρακολουθήσουμε τώρα την περιήγηση του Λακούν στη μεσσηνιακή γή η οποία καλύπτει το ένα τέταρτο περί που του βιβλίου του (κάπου 120 σελίδες)- παραθέτοντας, κυρίως, ό,τι έχει σχέση με την περιγραφή του τόπου, των αρχαίων μνημείων και τοπικά ήθη και έθιμα.

Οι ταξιδιωτικές αναμνήσεις του Λακούρ από το Μοριά αρχίζουν το καλοκαίρι του 1832 με μια πολύ ενδιαφέρουσα περιγραφή του Ναβαρίνου, που είχε αρχίσει να συνοικίζεται στα ριζά του κάστρου:

Χωρίς έθνη και πατρίδες

ΠΗΓΗ: Ελλάδα 2021

Σε τί ασφαλές, φιλικό περιβάλλον ζούμε!!!

Η ομάδα υποστήριξης fb σίγουρα θα μου στείλει βραβείο για την πρώτη ανάρτηση...

Μου απαγορεύει τη δεύτερη!!!

Σε τί ασφαλές, φιλικό περιβάλλον ζούμε!!!

ΠΗΓΗ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΑΣΙΟΠΟΥΛΟΣ

Η ΔΙΕΘΝΗΣ ΜΑΦΙΑ ΤΩΝ ΑΓΟΡΩΝ ΤΙΜΑ ΤΑ ΣΤΕΛΕΧΗ ΤΗΣ!!!

Μεταξύ άλλων η International Leadership Association στην απόφασή της να τιμήσει τον κ. Παπανδρέου, τονίζει: «Ως πρωθυπουργός της Ελλάδας από το 2009 έως το 2011, ο Γιώργος Παπανδρέου συνειδητοποίησε πολύ καλά τι σημαίνει να βρίσκεσαι στην ηγεσία μιας χώρας σε μια ταραχώδη περίοδο»

Δήλωση Φώφης Γεννηματά

"...Η Εθνική, Ευρωπαϊκή και Διεθνής διαδρομή του Γιώργου Παπανδρέου, ως Προέδρου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς και του Κινήματος Δημοκρατών Σοσιαλιστών, αποτελεί διαρκή συμβολή στην αντιμετώπιση των μεγάλων προκλήσεων της παγκοσμιοποίησης, της άμβλυνσης των ανισοτήτων, της εμβάθυνσης της Δημοκρατίας.
Γιώργο θερμά Συγχαρητήρια!»..."

Η είδηση:

Βραβεύεται για την πρωθυπουργία 2009-2011 ο Γιώργος Παπανδρέου!

Newsroom

13/10/2017 - 13:02

Μπορεί πολλοί να κατέκριναν τον Γιώργο Παπανδρέου γγια την επιλογή του να βάλει τη χώρα στο Μνημόνιο, ωστόσο υπάρχουν και κάποιοι που θα τον τιμήσουν για το έργο του ως πρωθυπουργός τη διετία 2009-2011.

Συγκεριμένα, ο πρόεδρος του Κινήματος Δημοκρατών Σοσιαλιστών Γιώργος Α. Παπανδρέου, βρίσκεται στις Βρυξέλλες, προκειμένου να συμμετάσχει στο 19ο Συνέδριο της International Leadership Association (ILA). Εκεί θα του απονεμηθεί το Βραβείο Ηγετικής Προσφοράς της ILA, για το έργο του ως πρωθυπουργού της Ελλάδας την περίοδο 2009 - 2011.

Μεταξύ άλλων η International Leadership Association στην απόφασή της να τιμήσει τον κ. Παπανδρέου, τονίζει: «Ως πρωθυπουργός της Ελλάδας από το 2009 έως το 2011, ο Γιώργος Παπανδρέου συνειδητοποίησε πολύ καλά τι σημαίνει να βρίσκεσαι στην ηγεσία μιας χώρας σε μια ταραχώδη περίοδο».

Δήλωση Φώφης Γεννηματά

“Τι έκανες στον πόλεμο παππού;”

Ο Β΄ Παγκόσμιος πόλεμος μέσα από την

ιστορία ενός κύπριου εθελοντή

  

ΣΑΒΒΑΣ Π. ΜΑΣΤΡΑΠΠΑΣ* 

            Τις πρώτες πρωινές ώρες της 1ης Σεπτεμβρίου 1939 Γερμανικά στρατεύματα εισβάλουν στο Πολωνικό έδαφος, χωρίς να προηγηθεί κήρυξη πολέμου.

Στις 10 π.μ. της ίδιας μέρας ο Αδόλφος Χίτλερ αναγγέλλει στο Ραϊχστάγ (Γερμανική Βουλή) ότι οι πολεμικές επιχειρήσεις άρχισαν. Το απόγευμα ο πρέσβης της Μ. Βρετανίας στο Βερολίνο επιδίδει στον υπουργό εξωτερικών του Ράιχ, Ρίμπεντροπ διακοίνωση με την οποία το Λονδίνο απαιτεί την διακοπή κάθε επιθετικής ενέργειας κατά της Πολωνίας.

Στις 3/9/1939 ο Ρίμπεντροπ απορρίπτει τις αξιώσεις του Λονδίνου. Την ίδια μέρα η Μ. Βρετανία δηλώνει επίσημα ότι από το μεσημέρι βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση με την Γερμανία.

Η Κύπρος ως αποικία του Βρετανικού στέμματος βρέθηκε αυτομάτως και αυτή σε εμπόλεμη κατάσταση. Από τον Αύγουστο του 1939 κυβερνήτης της Κύπρου είναι ο Σερ Ουίλιαμ Ντένις Μπάττερσχιλ, ο οποίος αντικατέστησε τον γνωστό για την σκληρότητά του Πάλμερ.

Η Βρετανική στρατιωτική δύναμη που υπήρχε στην Κύπρο το 1939 αριθμούσε μόλις 200 άνδρες.

Στις 5 Σεπτεμβρίου 1939 ο Μπάττερσχιλ συγκάλεσε το συμβουλευτικό συμβούλιο και τους ανακοίνωσε ότι αποφάσισε τη σύσταση στρατιωτικού σώματος που θα αποτελείτο από 500 Κυπρίους. Τον Οκτώβριο άνοιξε στρατολογικό γραφείο στη Λευκωσία.

Μέχρι τον Δεκέμβριο 1939 παρουσιάστηκαν 1000 υποψήφιοι και έγιναν δεκτοί οι 250.

ΚΑΤΑΤΑΞΗ ΚΑΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

            Ο παππούς μου Σάββας Θεοδούλου Μαστραππάς (γεννήθηκε στις 7-7-1912 στη Λάπηθο και απεβίωσε στις 15-7-1982 στην προσφυγιά), κατατάχτηκε στο Κυπριακό Σύνταγμα του Αγγλικού Στρατού στις 14-2-1940 με αριθμό CY950 και υπηρέτησε με τον βαθμό του Λοχία (Σάρτζις όπως έλεγε) (Σύμφωνα με το βιβλίο του Πέτρου Παπαπολυβίου «Εθελοντές Β.Π.Π.). Όπως γράφει ο Γερμανός ιστορικός Χάιντς Ρίχτερ (Ιστορία της Κύπρου, τόμος Α):

«Στην πρώτη φάση μέχρι την επίθεση της Ιταλίας στην Ελλάδα παρουσιάστηκαν 6000 υποψήφιοι οι οποίοι δεσμεύτηκαν για μερικά χρόνια. Ο στρατός πλήρωνε 3 σελίνια, τη μέρη δηλαδή το τριπλάσιο από το μεροκάματο ενός ανειδίκευτου εργάτη, σε μια εποχή που η ανεργία μάστιζε τον πληθυσμό μετά το κλείσιμο των Ορυχείων χαλκού και αμιάντου».

«Δούλευα στα μεταλλεία της Λεύκας (μου έλεγε ο παππούς). Οι Εγγλέζοι έκλεισαν τα μεταλλεία και έμεινα χωρίς δουλειά. Είχα τέσσερα παιδιά τότε και δεν είχα άλλη λύση για να τα αναγιώσω από το να καταταχτώ στον Στρατό».

Η βασική στρατιωτική εκπαίδευση γινόταν αρχικά στη Λευκωσία και από το Νοέμβριο του 1939 στα Πολεμίδια.

Ήταν θυμάμαι χαρακτηριστική η ορολογία που χρησιμοποιούσε ο παππούς μου καθώς και οι άλλοι συνυπηρετήσαντες. Αγγλικοί όροι και παραγγέλματα προσαρμοσμένοι στην Κυπριακή διάλεκτο.

«Εμαθέναμεν Λεφράιτ (αριστερό-δεξί), βήμα. Οι πιο πολλοί δεν έξεραν ποιο εν τω δεξί τζιαί πιο ήταν το αριστερό τους πόδι, με αποτέλεσμα να μπερδεύονται. Τότε ένας Μέιτζερ (ταγματάρχης) έδωσε διαταγή να τους δέσουν ένα σκόρδο στο ένα πόδι και έναν κρεμμύδι στο άλλο, μ’ αυτό τον τρόπο απλοποίησε τα πράγματα για τους εκπαιδευτές που έδιναν το παράγγελμα: Σκόρτος – Κρομμύδιν, σκόρτον – Κρομμύϊν».

Η ενδοοικογενειακή κακοποίηση της Ελλάδας

(Ομιλία της Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη στο κόψιμο της πίτας του Στέλιου Παπαθεμελή)

Στις 08.02.2020(αίθουσα Αλέξανδρος-Θεσσαλονίκη)

=========================================

Εδώ και χρόνια το κόψιμο της πίτας του Στέλιου Παπαθεμελή, ανήκει στα σημαντικά ποιοτικά συμβάντα της Θεσσαλονίκης. Και τούτο, ανεξαρτήτως της ιδιότητας του Στέλιου, αν είναι δηλαδή υπουργός, υφυπουργός, βουλευτής ή πρόεδρος της Δημοκρατικής Αναγέννησης. Ο εκάστοτε τίτλος ή και η τυχόν έλλειψή του αποτελεί ασήμαντη λεπτομέρεια στην προσωπικότητα του Στέλιου. Γιατί ο ίδιος ήταν και παραμένει, πάντοτε, στην ολιγομελή ομάδα των σημαιοφόρων της πόλης, της περιοχής και της Ελλάδας μας, και με όλες του τις δυνάμεις φυλάει Θερμοπύλες.

Έτσι, και γι’ αυτό δέχθηκα με ιδιαίτερη ευχαρίστηση την τιμητική του πρόσκληση να μιλήσω απόψε σε αυτή την εκδήλωση.

Με αφορμή τη φυσική, αλλά όχι και την πραγματική αποχώρηση του ΔΝΤ, από τη χώρα μας, εφόσον η εποπτεία του θα συνεχιστεί για πολύ ακόμη, επέλεξα ως θέμα μου για απόψε τον απολογισμό των Μνημονίων. Που τον συνοψίζω με τον τίτλο «ενδοοικογενειακή κακοποίηση της Ελλάδας», και με την πεποίθηση ότι δεν υπερβάλλω. Ως πρώτο, λοιπόν, σημείο της αποψινής μου ομιλίας θα είναι η διερεύνηση του:

1.Πως πεταχτήκαμε στα Τάρταρα;

*Υπενθυμίζω ότι από την πρώτη στιγμή της κρίσης, η επίσημη ερμηνεία για το πώς αυτή προκλήθηκε, κυρίως βέβαια από τα γερμανικά ΜΜΕ, ήταν ότι εμείς και μόνον εμείς ήμασταν οι υπαίτιοι. Από το πρωί μέχρι το βράδυ, τα δικά τους ΜΜΕ, μας πρόσβαλλαν παντοιοτρόπως, χαρακτηρίζοντάς μας τεμπέληδες, αλκοολικούς, ουζοπότες από το πρωί, ανίκανους να παράγουμε οτιδήποτε, καλοπερασάκηδες αλλά με το μόχθο των εταίρων μας και άλλα τινά. Με βάση όλα αυτά τα δήθεν αποκρουστικά χαρακτηριστικά του DNA μας εξηγούνταν δήθεν τα τεράστια ελλείμματα και χρέη, που δημιούργησε η ανευθυνότητά μας, και που θέτουν σε κίνδυνο τη σταθερότητα της Ευρωζώνης. Εξυπακούεται, λοιπόν, ότι πρέπει να «συνετιστούμε» μέσω σκληρής τιμωρίας. Για την αποτελεσματικότερη και παραδειγματική τιμωρία μας, οι εταίροι μας έκριναν απαραίτητο να ζητήσουν και τη βοήθεια του ΔΝΤ, επειδή ακριβώς είχε μακρά εμπειρία στον τομέα αυτό, παρότι ως τότε, μόνον για την περίπτωση αναπτυσσόμενων και κυρίως αφρικανικών χωρών.

Φυσικό ήταν όσο και αναπότρεπτο, αυτό το χειμαρρώδες και αδιάκοπο κατηγορητήριο, σχετικά με τους άχρηστους για οτιδήποτε Έλληνες, να στρώσει κόκκινο χαλί για την υποδοχή των διεθνών χρηματιστηριακών γυπαετών, που έσπευσαν να ρημάξουν το Χρηματιστήριο. Η αποστολή των γυπαετών ήταν να εμφανίσουν ως αναπόφευκτα, για την Ελλάδα, τα απάνθρωπα Μνημόνια.

*Σίγουρα, η ενορχηστρωμένη αυτή προπαγάνδα εναντίον των δήθεν αχρείων Ελλήνων, κυρίως πάντοτε από τα γερμανικά ΜΜΕ, ουδεμία σχέση είχε με την πραγματικότητα. Ωστόσο η επιδιωκόμενη συνέπειά της, που όχι απλώς επέτυχε, αλλά και μέχρι σήμερα στραγγαλίζει κάθε δυνητική προσπάθεια αντίδρασής και λυτρωμού μας, είναι το γεγονός ότι σημαντικό τμήμα του ελληνικού λαού, τελικά πείστηκε ότι εμείς φταίμε για όλα. Και, δυστυχώς, καμία ελληνική κυβέρνηση των τελευταίων 10 ετών, δεν προσπάθησε να μεταβάλλει αυτό το νοσηρό, αλλά χωρίς βάση, κλίμα.

Έτσι ερμηνεύεται η, σε πρώτη ματιά, απάθεια με την οποία ο ελληνικός λαός δέχθηκε και εξακολουθεί να ανέχεται τα φρικτά μαρτύρια που του επιβάλλουν οι ξένοι, δυστυχώς, και με τη σύμπραξη των ελληνικών Κυβερνήσεων. Και έτσι ήρθαν τα Μνημόνια, που στην πραγματικότητα θα είναι μαζί μας, επ’ αόριστον.

• 1α. Ωστόσο, η κατάσταση της ελληνικής οικονομίας πριν από την κρίση, ουδόλως δικαιολογούσε τον εξευτελισμό και τη σκληρή τιμωρία μας

Και τώρα κουλτούρα ανακεφαλαιοποίησης;

Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα*

Ι. Μικρή ποιοτική ιστορία του ασφαλιστικού

Με την παγκόσμια υποχώρηση του οράματος για μια αταξική κοινωνία ο σύγχρονος καπιταλισμός στο τέλος της δεκαετίας του 1980 μπήκε στο δήθεν όραμα «του τέλους της ιστορίας». Μέρος του αποτελεί και το πείραμα της «Σχολής του Σικάγου» περί των «τριών πυλώνων» για το ασφαλιστικό και συνταξιοδοτικό στη Χιλή (Πινοσέτ 1973). Τώρα ξέρουμε το αποτέλεσμα: Οι χιλιανοί συνταξιούχοι ψάχνουν να ζήσουν από τα παιδιά τους και βγαίνουν στους δρόμους… Ένα κομμάτι αποτελεί μια μικρή «εθνική σύνταξη» που εγγυάται όπως-όπως το κάθε εθνικό κράτος, ένα άλλο θα αποτελεί μέσω των «επαγγελματικών ταμείων» ή παραπλήσιων μορφών χρήσης των κρατήσεων κι το τελευταίο -για όσους μπορούν- η ιδιωτική ασφάλιση.

Το κράτος -«το λιγότερο κράτος» κατά τον Κ. Μητσοτάκη τον πρεσβύτερο- άρχισε να απομακρύνεται ως ο ένας από τους τρεις χρηματοδότες των ασφαλιστικών αναγκών και των συντάξεων κατά το αναδιανεμητικό σύστημα, δια μέσου της φορολογίας των «ισχυρών». Οι άλλοι δύο ήταν οι εργοδότες και οι εργαζόμενοι. Με το νόμο Σιούφα (1992) της τότε Κυβέρνησης (Κωνστ. Μητσοτάκη-ΝΔ) τέμνονται οι εργαζόμενοι του δημοσίου σε πριν το 1993 και από το 1993, ενώ παράλληλα μπαίνει λογιστικά η κράτηση 6,67% των εργαζομένων επί του βασικού μισθού και του χρονοεπιδόματος (πριν 1993) και όλου του μισθού (από 1993). Βλέποντας προς τα πίσω κατανοούμε λοιπόν με τον επανυπολογισμό του ν. Κατρούγκαλου ποιο κομμάτι θα θεωρείται συντάξιμος μισθός από το 2002.

Το παρά πέρα σκληρό βήμα επί Γιαννίτση 2000 (κυβέρνηση Κ. Σημίτη-ΠΑ:ΣΟΚ) δεν έγινε αφού βρέθηκε μπροστά σε τεράστιο κίνημα. Το αφομοίωσε λίγο αργότερα (Ρέππας 2002) επί το μαλακότερο. Η κίνηση εκείνη άρχισε να φθείρει το ύψος των κύριων συντάξεων. Μέχρι τα μνημόνια έγιναν μικρότερες παρεμβάσεις, όπως π.χ. η επιβολή κρατήσεων στους παλιούς ασφαλισμένους (πριν το 1993) επί ενός εικονικού ποσού των 140,70 Ευρώ (μέρος των επιδομάτων).

Στα μνημόνια με το «δεν υπάρχει σάλιο στα ταμεία» του Λοβέρδου φτάσαμε στο ν. Κουτρουμάνη-Λοβέρδου, όπου έγινε τεράστια τομή και στο ύψος των συντάξεων, αλλά και στο δικαίωμα εξόδου μόνο για όσους συμπλήρωναν 25ετία το 2010 (και με εξαγορές το 2011, 2012). Η θεμελίωση σύνταξης με 25ετία καταργείται. Ταυτόχρονα εισήγαγε πλάγια τον τεμαχισμό της σύνταξης σε εθνική και αναλογική. Εννοείται πως προχωρούσε το «σκυλοφάγωμα» στις επικουρικές συντάξεις και το εφάπαξ, όλα πληρωμένα με αίμα. Σ΄ αυτό βοήθησε και o Βρούτσης ως υπουργός επί κυβέρνησης Α. Σαμαρά (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ 2013).

Ο ν. Κατρούγκαλου (5/2016) έβαλε ως κεντρικούς πυλώνες τα 40 χρόνια εργασίας, τα 67 έτη στην έξοδο, τον τεμαχισμό στα τρία της κύριας σύνταξης (εθνικής, ανταποδοτικής και προσωπικής διαφοράς), πατώντας πάνω στο 3ο μνημόνιο που ψήφισαν πακέτο (ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΠΟΤΑΜΙ), 8/2015. Την ίδια στιγμή οι επικουρικές το εφάπαξ έφτασαν σε «χαμηλό βαρομετρικό». Οι στόχοι των μνημονίων για μείωση στο 50% επιτεύχθηκαν απ’ όλες τις μνημονιακές κυβερνήσεις. Γι αυτό ήλθε η ώρα της πορείας ανακεφαλαιοποίησης και σταθεροποίησης του ν. Κατρούγκαλου και με την βοήθεια του ΣτΕ, στο οποίο πονηρά έστειλαν οι εργατοπατέρες τον κόσμο, αντί στον συλλογικό αγώνα…

ΙΙ. Βασικοί άξονες το ν/σχ Βρούτση

1) Εφαρμόζει τις αποφάσεις του ΣτΕ, οι οποίες είναι μαχαιριά στις πλάτες των συνταξιούχων, αφού καταργεί νομικά αμετάκλητα τη 13η και 14η σύνταξη.

Αδελφάκι του Χίτλερ..

ΠΗΓΗ: Ελλάδα 2021

Τα τεκταινόμενα στη Γερμανία, μετά τις εκλογές στη Θουριγγία

• Γράφει ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

Διαστάσεις ευρείας πολιτικής κρίσης έλαβε η εκλογή του Τόμας Κέμεριχ στο αξίωμα του πρωθυπουργού της Θουριγγίας με τις ψήφους του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος (CDU) και της Εναλλακτικής για την Γερμανία (AfD).

Τα γεγονότα της Θουριγγίας προκάλεσαν ένα χάος. Στην “γη” της πρώην Ανατολικής Γερμανίας, το τοπικό Χριστιανοδημοκρατικό κόμμα αποφάσισε να αμφισβητήσει τη σιωπηρή απαγόρευση των συμμαχιών με την άκρα δεξιά κάνοντας άνοιγμα στο ακροδεξιό «AfD». Η απόφαση αυτή Θεωρήθηκε “ασυγχώρητη” από τη Μέρκελ. Ο πρόεδρος του CDU, Annegret Kramp-Karrenbauer (συχνά αποκαλούμενη μόνο με το ακρωνύμιο AKK), συνετρίβη μεταξύ της ανικανότητάς της να διαχειριστεί την υπόθεση με το σωστό παλμό και του ακόμα μεγάλου πολιτικού βάρους της Μέρκελ.

Η παραίτηση της Kramp-Karrenbauer, η οποία θα έπρεπε να διαδεχθεί τη Μέρκελ όχι μόνο στο κόμμα αλλά και στον αγώνα για την καγκελαρία (στη Γερμανία θα ψηφίσουν το 2021) ήταν αναπόφευκτη. Ένας απρόβλεπτος πολιτικός σεισμός που  μπορεί πρώτα να κατακλύσει το γερμανικό συντηρητικό κόμμα και στη συνέχεια να «αποσταθεροποιήσει» και άλλα κόμματα.

Για «σημείο καμπής στην μεταπολεμική πολιτική ιστορία» της Γερμανίας έκανε λόγο σε σχόλιό της η Handelsblatt και προβλέπει ότι το τίμημα που θα πληρώσουν CDU (Χριστιανοδημοκράτες) και FDP (Φιλελεύθεροι) θα είναι τελικά πολύ υψηλό.

Την 1η Ιουλίου του τρέχοντος έτους, η Γερμανία θα αναλάβει την εκ περιτροπής προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης ακριβώς εν μέσω μιας προσπάθειας πολιτικής, θεσμικής και οικονομικής ανανέωσης της ΕΕ στην οποία η Μέρκελ θέλει να αποτελέσει τον πρωταγωνιστή. Για την καγκελάριο (και για τη Γερμανία) το 2020 έπρεπε να είναι μια σχετικά ήσυχη περίοδος: το τελευταίο έτος στο αξίωμά της, λόγω της επικείμενης πολιτικής σύνταξης. Αντ΄ αυτού, προέκυψε πολιτική κρίση.

Το Δεκέμβριο του 2018, οι Χριστιανοδημοκράτες (CD) διοργάνωσαν ένα Συνέδριο που εξέλεξε την κ. Kramp-Karrenbauer  νέο πρόεδρό τους. Παρά το γεγονός ότι παραιτήθηκε από το ρόλο του προέδρου της CDU, η Angela Merkel δεν παραιτήθηκε από την θέση της καγκελαρίου της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας (θέση που θα παραμείνει μέχρι τις επόμενες πολιτικές εκλογές το 2021).

16.2.20 - Καλή όρεξη - bon-appetit Logo 2021

ΚΑΛΉ ΌΡΕΞΗ - BON-APPETIT

ΑΥΤΌ ΜΟΥ ΈΡΧΕΤΑΙ ΝΑ ΠΩ, ΒΛΈΠΟΝΤΑΣ ΤΟ LOGO 2021 ..  ΊΣΩΣ ΕΥΘΎΝΟΝΤΑΙ ΤΑ ΓΡΑΦΙΚΆ ΣΤΟΙΧΕΊΑ ΤΟΥ ΛΟΓΌΤΥΠΟΥ ΠΟΥ ΥΙΟΘΕΤΉΘΗΚΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΟΡΤΑΣΜΌ ΤΩΝ ΔΙΑΚΟΣΊΩΝ ΧΡΌΝΩΝ ΑΠΌ ΤΟ 1821, ΊΣΩΣ ΟΙ ΆΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΑΝΈΛΑΒΑΝ ΤΟΝ ΕΟΡΤΑΣΜΌ  ...  ΔΕΝ ΞΈΡΩ

Η εθνική κυριαρχία όρος αντιμετώπισης του προσφυγικού/μεταναστευτικού

του Δημήτρη Γκάζη από τον Δρόμο της Αριστεράς\

Οι μεταναστευτικές και προσφυγικές ροές εμπεδώνονται ως ένα ζωτικής σημασίας πρόβλημα για την ελληνική κοινωνία, ενώ οι ροές απ’ την Τουρκία συνεχίζονται, με τις αρχές, με εκπληκτική ωμότητα, να περιμένουν την κακοκαιρία του χειμώνα για να τις ανασχέσει. Χαρακτηριστικά είναι τα αποτελέσματα πρόσφατης έρευνας της Kappa Research, σύμφωνα με την οποία οι Έλληνες αξιολογούν ως κρίσιμα ζητήματα της χώρας, κατά 57% το προσφυγικό, και κατά 51% τα εθνικά θέματα, με τα οικονομικά ζητήματα (ανάπτυξη, ανισότητες, διαπλοκή) να ακολουθούν. Χαρακτηριστικές είναι οι αντιδράσεις στα νησιά για το θέμα, με τις πρόσφατες κινητοποιήσεις να τρομάζουν την κυβέρνηση που μετράει το πολιτικό κόστος των επιλογών της. Τα ίδια τα επίσημα στοιχεία επιβεβαιώνουν την ανησυχία αυτή. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Ύπατης Αρμοστείας των Ηνωμένων Εθνών, 74.348 πρόσφυγες πέρασαν τα σύνορα της Ελλάδας το 2019, αριθμός ο οποίος είναι διπλάσιος σε σχέση με το 2018, μάλιστα σύμφωνα με την Ύπατη Αρμοστεία οι 59.457 πέρασαν στη χώρα μας δια μέσου θαλάσσης, φτάνοντας στα ήδη επιβαρυμένα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου. Ανησυχητικές είναι και οι προβλέψεις για το 2020. Ο Μάνος Λογοθέτης, ειδικός γραμματέας πρώτης υποδοχής της ελληνικής κυβέρνησης, σε πρόσφατες δηλώσεις του στον γερμανικό τύπο, δήλωσε ότι «η Ελληνική κυβέρνηση προβλέπει ότι περίπου 100.000 αιτούντες άσυλο θα καταφθάσουν στα νησιά της από την Τουρκία μέσα στο 2020». Έχουμε μια κρίση διαρκείας, και όχι ένα έκτακτο φαινόμενο που τροφοδοτείται απ’ τις γεωπολιτικές αναταράξεις της περιοχής αλλά και τους σχεδιασμούς της Ευρώπης για μετατροπή της χώρας μας σε αποθήκη και φράχτη. Με αυτές τις συνθήκες, αναμένεται τα επόμενα χρόνια, με τις ροές να κινούνται στα περσινά επίπεδα, περίπου 60 με 70 χιλιάδες άνθρωποι να εγκλωβίζονται στη χώρα μας κάθε χρονιά, και να πέφτει στην Ελλάδα το βάρος της διαχείρισης αυτών των πληθυσμών, με απρόβλεπτες συνέπειες. Όλα αυτά χωρίς να υπολογίζονται τυχόν νέες καταστροφές ή πολεμικές συρράξεις, που θα τροφοδοτήσουν πλάι στις μεταναστευτικές ροές, και ένα νέο κύμα προσφύγων.

ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΣΤΙΓΜΗ διαφαίνεται ο κίνδυνος, το μεταναστευτικό/προσφυγικό να μετατραπεί σε στρατηγικό ζήτημα για την εθνική κυριαρχία μας, με την πλευρά αυτή να τείνει να υπερβεί απ’ την άποψη του επείγοντος την ανθρωπιστική ή κοινωνική του πλευρά, που συνεχίζουν παρ’ όλα αυτά να είναι παρούσες. Αυτό δεν οφείλεται σε μια ξενοφοβική πολιτική της χώρας μας που επιλέγει το δρόμο της περιχαράκωσης, αλλά περισσότερο επιβάλλεται απ’ την γεωπολιτική πραγματικότητα της περιοχής μας. Η χρησιμοποίηση απ’ τον Ερντογάν των προσφυγικών ροών ως γεωπολιτικό όπλο γκριζαρίσματος του Αιγαίου και του Έβρου, ειδικά σε μια περίοδο που η Τουρκία ξεδιπλώνει το σύνολο της αναθεωρητικής της πολιτικής, απαιτεί μια άλλου τύπου αξιολόγηση των ζητημάτων. Παράλληλα η ευρωπαϊκή διάσταση της χώρας μας αμφισβητείται απ’ το ίδιο το ευρωπαϊκό κέντρο που έχει κατατάξει την χώρα μας έξω ακόμη κι από εκείνη την υποβαθμισμένη ευρωπαϊκή περιφέρεια, χρησιμοποιώντας, μετά τα μνημόνια και την επιτήρηση, τον εγκλωβισμό προσφύγων και μεταναστών. Αυτό σε μια περίοδο που τα αδιέξοδα της Ε.Ε., κάνουν ξανά επίκαιρες τις πολιτικές με κριτήριο το εθνικό συμφέρον που επανέρχεται ως κριτήριο των χωρών της Ευρώπης, τόσο από συντηρητικούς τύπου Ορμπάν, όσο και από προοδευτικούς τύπου Μακρόν.

Δεν νοείται κυρίαρχο κράτος που δεν ασκεί στοιχειώδη έλεγχο επί των συνόρων του. Η υποτέλεια που έχει κυριαρχήσει ως ρεαλισμός στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια είναι μια αυτοκαταστροφική λογική

Παναΐτ Ιστράτι: Ο σημερινός συγγραφέας Ζωή, έργο, ελληνική μοίρα (μέρος Β΄)

του Σπύρου Κουτρούλη από την Ρήξη φ. 157

Ο Μ. Πάτσης συμπεραίνει τελικά ότι ο «σκοπός της κομμουνιστικής αριστεράς της εποχής ήταν να εξοντώσει πνευματικά και ηθικά τον συγγραφέα και σε ένα μεγάλο βαθμό το κατόρθωσε» (σελ. 237), αλλά και συνολικότερα, «ένα χαρακτηριστικό των χωρών που αναπαράγουν τον ολοκληρωτισμό τα παλαιότερα χρόνια, αλλά και σήμερα παρέμεινε η πνευματική και ψυχική εξόντωση του ελεύθερου ανθρώπου και ατόμου» (σελ. 237).

Μετά από αρκετές δεκαετίες μπορούμε με βεβαιότητα να συμπεράνουμε ότι η κριτική του Τρότσκι ήταν εξαιρετικά προσεκτική και δεν έφτανε στην ουσία των καθεστώτων αυτών, αφού μιλούσε για «εκφυλισμένα εργατικά κράτη» και όχι για την κυριαρχία της νέας τάξης της γραφειοκρατίας, ούτε για κρατικό καπιταλισμό. Το γεγονός της αποτυχίας του τροτσκισμού μπορεί εύκολα να ερμηνευθεί, αφού ο Τρότσκι υπήρξε επιφανές στέλεχος της γραφειοκρατίας. Ως υπουργός Άμυνας είχε καταστείλει την εξέγερση των ναυτών της Κροστάνδης, είχε πρωτοστατήσει στην κυριαρχία του τρόμου και στον διωγμό κάθε διαφωνούντα είτε βρισκόταν εντός είτε βρισκόταν εκτός του κόμματος, ενώ πολλές από τις πολιτικές που στη συνέχεια εφάρμοσε ο Στάλιν, όπως ο διωγμός των αγροτών και η βίαιη κολλεκτιβοποίηση, ήταν αυτός που πρώτος τις εμπνεύστηκε.

Ο Μ. Πάτσης θα αναφερθεί και σε άλλα σημαντικά θέματα, όπως την πρωτοπόρα οξύτατη κριτική του Γκόρκι στον Λένιν και στον Τρότσκι, τους οποίους συνέκρινε με τον Νετσάγιεφ. Γράφει ο Μ. Γκόρκι: «Εξαναγκάζοντας το προλεταριάτο να συμφωνήσει με την καταστροφή της ελευθερίας του Τύπου, ο Λένιν και τα τσιράκια του νομοθέτησαν κάτι τέτοιο για τους εχθρούς της δημοκρατίας φιμώνοντάς την, απειλώντας με την πείνα και με τα πογκρόμ όλους όσους δεν συμφωνούν με τον δεσποτισμό τον δικό του και του Τρότσκι. Αυτοί οι «ηγέτες» δικαιολογούν τον δεσποτισμό, εναντίον όσων μαρτυρικά αγωνίστηκαν σε τόσες γενιές ανθρώπων…Θεωρώντας τον ίδιο τους τον εαυτό Ναπολέοντες του σοσιαλισμού, οι λενινιστές εξαφανίζουν και σφάζουν, ολοκληρώνοντας την καταστροφή της Ρωσίας: ο ρώσικος λαός θα πληρώσει για όλα αυτά ποτάμια αίμα» (σελ. 315-316). Η κριτική του Γκόρκι θα εμπνεύσει και άλλους συγγραφείς, όπως τον Ν. Μπερδιάγεφ, αλλά ο ίδιος θα συμπλεύσει εν συνεχεία με το σοβιετικό καθεστώς.

Επίσης ο Μ. Πάτσης αναφέρεται σε έναν άλλο Έλληνα ποιητή της ΕΣΣΔ, τον Γιώργη Κωστοπράβ, από τη Μαριούπολη, που έγραψε ποιήματα που υμνούσαν τον Κόκκινο Στρατό, αλλά οι σταλινικοί τον συνέλαβαν και τον εκτέλεσαν (σελ. 411), μαζί με πολλές χιλιάδες Έλληνες Πόντιους.