Γεώργιος Πλήθων-Γεμιστός (1355 – 1452)

από Ερανιστής

Γεώργιος Πλήθων-Γεμιστός (1355 – 1452)

Κείμενο: Νίκος Τσιφόρος

Κείνον τον καιρό ζούσε στο Μωριά, ένας σοφός άνθρωπος, ο περίφημος Γεώργιος Γεμιστός, ο Πλήθων που τον λέγανε… Ο Γεμιστός, Έλληνας μέχρι το μεδούλι του και πολύ σπουδασμένος, αλληλογραφούσε με τον αυτοκράτορα και συναντήθηκε μαζί του στον Ισθμό… Τον έπιασε λοιπόν και του τα ‘πε χύμα:

—           Η Πελοπόννησος είναι και πρέπει να ξαναγίνει Ελληνική.

—           Ναι, αλλά πώς;

—           Θα επιστρατεύσουμε όλους τους Έλληνες, θα τους γυμνάσουμε και θα φτιάξουμε έναν δυνατό στρατό…

Έβαλε κάτω κι ένα σύστημα διατροφής. Να χωρίσουνε στα τρία την παραγωγή, να παίρνει το ένα τρίτο ο πληθυσμός που καλλιεργεί, το άλλο τρίτο οι άρχοντες γαιοκτήμονες και το τελευταίο τρίτο να το έχουνε να διατρέφουνε το στρατό.

Ο Γεώργιος Γεμιστός ή Πλήθων (κάτω αριστερά με τα γένια), λεπτομέρεια από τοιχογραφία στο παλάτι των Μεδίκων, Φλωρεντία, Ιταλία.

Ωραίο ήτανε το σχέδιο αλλά μπήκε στη μέση ο κλήρος.

—           Κι εμείς;

—           Θα καλλιεργείτε και θα παίρνετε από το μερίδιο των γεωργών.

—           Μπα! Εμείς είμαστε άγιοι άνθρωποι. Τσαπί θα πιάσουμε;

—           Βρε χριστιανοί μου, έτσι θα κρατήσουμε τον τόπο. Άμα μπουν οι Τούρκοι θα δουλεύετε και θα τρώνε αυτοί…

Τα δάνεια της …«ανεξαρτησίας»

Στις 9 Φεβρουαρίου 1824, σαν σήμερα πριν από 196 χρόνια, αρχίζει η χρυσοπληρωμένη από τον ελληνικό λαό δανειακή "σωτηρία" της χώρας από ξένους και ντόπιους τοκογλύφους. 

«Εγώ θέλω του σπιτιού µας τα κεραµίδια να σάσουµεν, να µην τρέχουν και πέση το σπίτι µας και µας πλακώση. Τα ξένα τα σπίτια τα ’χουν καλά σκεπασµένα οι νοικοκυραίοι τους και δεν παίρνει ο αγέρας τα κεραµίδια τους όσο σφοδρός και να είναι. Του δικού µας του σπιτιού τα κεραµίδια λίγος άνεµος να φυσήξη δεν αφίνει κανένα. Και έχει και κάτι µαστόρους – παίρνουν τα κεραµίδια και σκεπάζουν τα ξένα σπίτια».

     Στρατηγός Μακρυγιάννης

    Στις 9 Φεβρουαρίου 1824, σαν σήμερα πριν από 196 χρόνια, αρχίζει η χρυσοπληρωμένη από τον ελληνικό λαό δανειακή “σωτηρία” της χώρας από ξένους και ντόπιους τοκογλύφους. 

    Εκείνη την ημέρα υπογράφεται στο Λονδίνο συμφωνητικό ανάμεσα σε Άγγλους κεφαλαιούχους και τους εκπροσώπους της ελληνικής κυβέρνησης, Ιωάννη Ορλάνδο και Ανδρέα Λουριώτη, για τη σύναψη δανείου ύψους 800.000 λιρών. Η ληστρική «περιπέτεια» σε βάρος της ελληνικής  κοινωνίας είχε μόλις αρχίσει… 

        Η ιστορία των δανεισµών της Ελλάδας ξεκινάει, λοιπόν, πριν ακόµα δηµιουργηθεί το ελληνικό κράτος.

    Πάμε να δούμε πως εξελίχτηκε αυτή η «σωτηρία» μέχρι και τα τέλη του 2009, οπότε η χώρα εισήλθε στην γκιλοτίνα των Μνημονίων, με πρόσχημα – τι άλλο – το δημόσιο χρέος:

(πηγή: https://kapsimi.gr/einai-o-kapitalismos-ilithie

«Είναι ο Καπιταλισμός, ηλίθιε» – Νίκος Μπογιόπουλος)

       «(…) το πρώτο δάνειο (συνήφθη) για τις ανάγκες, υποτίθεται, του εθνικο-απελευθερωτικού αγώνα. Η ονοµαστική του αξία ήταν περίπου 800.000 χρυσές λίρες που δόθηκαν από βρετανικό τραπεζικό οίκο µε εγγύηση τις εκτάσεις της εθνικής γης. Από τις 800.000 η Ελλάδα δεν εισέπραξε τελικά παρά 300.000 λίρες περίπου. Η µοιρασιά του δανείου ανάµεσα σε γαιοκτήµονες και πλοιοκτήτες ήταν από τους παράγοντες που συνετέλεσαν στην πρόκληση του εµφυλίου πολέµου, που ξέσπασε ένα χρόνο αργότερα.

    Το 1825 συνήφθη δεύτερο δάνειο ύψους 2.000.000 λιρών, πάλι από βρετανικό τραπεζικό οίκο. Όπως και πριν, στην Ελλάδα έφτασε µόλις το 1/10 του ποσού. Πάνω από 500.000 λίρες σπαταλήθηκαν σε παραγγελίες πολεµικών πλοίων που είτε δεν παραλήφθηκαν ποτέ είτε παραλήφθηκαν µε µηχανικές βλάβες. Μεγάλο µέρος του δανείου πήγε σε ρουσφέτια και σε πελατειακή διασπάθιση (Νίκος Μπελογιάννης, Το ξένο κεφάλαιο στην Ελλάδα, εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή.)

    Το µέγεθος της διασπάθισης ήταν τέτοιο που, όπως ελέχθη τότε, κατάντησε το έθνος να έχει περισσότερους από 12.000 αξιωµατικούς, σε σύνολο ενόπλων δυνάµεων 20.000 ανδρών (σ.σ.: το γεγονός δηλαδή ότι στην Ελλάδα του 2010 ο αριθµός των εν ζωή απόστρατων αξιωµατικών που συνταξιοδοτούνται µε το βαθµό του στρατηγού ανέρχεται στους… 16.000, έχει τη ρίζα του στο απώτατο παρελθόν). Ό,τι απέµεινε από εκείνα τα «δάνεια της ανεξαρτησίας» διαµοιράστηκε ανάµεσα σε γαιοκτήµονες, κοτζαµπάσηδες και «καραβοκυραίους». Την ίδια περίοδο το πολιορκηµένο Μεσολόγγι, στρατιωτικά εγκλωβισµένο και οικονοµικά αποκλεισµένο, έµενε απροστάτευτο χωρίς τροφή και πολεµοφόδια, αφού από τον πακτωλό των δανείων δεν είχαν αποµείνει παρά µόνο 20.000 λίρες.

Όταν κρύβεις τις προκλήσεις του Ερντογάν κινδυνεύεις να σε εκθέσει ή και εκβιάσει…

Του Χρήστου Πουγκιάλη από το slpress.gr

Προ ημερών, με το σχετικό μας άρθρο στο SLpress.gr, αποδείξαμε με αδιαμφισβήτητα επιστημονικά μετεωρολογικά στοιχεία ότι η δικαιολογία των δυσμενών καιρικών συνθηκών δεν ευσταθεί για την διατεταγμένη από τον Ερντογάν εισβολή και παραμονή του ωκεανογραφικού “Ορούτς Ρέις” στην ελληνική υφαλοκρηπίδα.

Για να αντιληφθούμε καλύτερα το μέγεθος του σφάλματος της δικαιολογίας που προέβαλε η κυβέρνηση, ας αναρωτηθούμε με ένα παράδειγμα από την κοινωνική μας ζωή: Δεν θα μας φαινόταν εξωφρενικό αν ο δικηγόρος μας προέβαλε επιχειρήματα για να δικαιολογήσει τις παρανομίες του αντιδίκου μας; Τι θα κάναμε με έναν τέτοιο υποθετικό δικηγόρο;

Αναφέραμε μάλιστα στο εν λόγω άρθρο ότι εφόσον η ελληνική φρεγάτα δεν εμπόδισε το τουρκικό σεισμογραφικό, όπως σε προηγούμενη φορά (2018), αυτό θα «αποτελεί άλλη μία κατάκτηση των Τούρκων και σε μια ανάλογη περίπτωση, μελλοντικά, θα κάνουν κάτι επιπλέον, σύμφωνα με τους σχεδιασμούς τους». Αρκετοί είναι οι αναλυτές που πίστευαν δικαιολογημένα κάτι τέτοιο.

Η συνέχεια στο slpress.gr

Η μετανάστευση ως αγορά

Η οικονομία των μετακινούμενων πληθυσμών και τα υπερκέρδη της

του Γιώργου Ρακκά από το Άρδην τ. 116 

Το σύγχρονο φαινόμενο της μετανάστευσης καθορίζεται μεταξύ άλλων και από έναν αυτοτροφοδοτούμενο πολλαπλασιαστικό παράγοντα, τις διαστάσεις του οποίου συχνά υποτιμούμε στον δημόσιο διάλογο: Την αγορά που έχει αναπτυχθεί για την υποστήριξή της. Γύρω από την κολοσσιαία μετακίνηση πληθυσμών της εποχής μας έχουν στηθεί διάφορες «βιομηχανίες»: Από την ανθρωπιστική οικονομία μέχρι την οικονομία των διακινητών, αλλά και εκείνην των εμβασμάτων, οι οποίες απορροφούν τεράστια κεφάλαια, κάτι που ανατροφοδοτεί και κλιμακώνει περαιτέρω την ίδια τη μετανάστευση.

Οι διάφοροι τομείς των οικονομικών της μετανάστευσης δεν σχετίζονται άμεσα ή απευθείας μεταξύ τους, λόγου χάρη τα εμβάσματα, με τους τζίρους των διακινητών, ή το συνολικό ύψος της χρηματοδότησης του ανθρωπιστικού κλάδου που δραστηριοποιείται μέσα στο φαινόμενο. Αναμφίβολα συνεπιδρούν όμως επάνω του, γεγονός που δείχνει το πόσο πολύπλοκα έχει εξελιχθεί, ιδίως τα τελευταία χρόνια. Η Ελλάδα είναι μια κατ’ εξοχήν χώρα που αναπτύσσονται αυτοί οι παράγοντες και γι’ αυτό έχει σημασία να τους εξετάσουμε έστω και συνοπτικά.

Αναδύεται μια νέα «ελληνική συνείδηση διεθνικότητας»

Του Νίκου Σταθόπουλου

Ποντισμένοι στην επικαιρότητα, έτσι όπως διαμορφώνεται αποκλειστικά από τις διεργασίες και από τους επικοινωνιακούς μηχανισμούς του συστήματος, πνιγόμαστε στα καταιγιστικά καθέκαστα και χάνουμε το συνολικό τοπίο. Χάνουμε το βάθος και την προοπτική, τη γενική εικόνα του εθνικού και κοινωνικού γίγνεσθαι. Κι αυτό σημαίνει ότι στερούμαστε των ζωτικών προϋποθέσεων για τη σύλληψη και σχεδίαση μιας καθολικής στρατηγικής.

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΑ το «όραμα», που λείπει, αλλά, κυρίως, η εποπτεία, η γενική άποψη των πραγμάτων, η σφαιρική αίσθηση και η συγκροτημένη γνώση της εξελισσόμενης «μοίρας» μας. Τα εργαλεία μας έχουν σκουριάσει και μια εξουθενωτική ένδεια ιδεών ορίζει το μοιραίο μας έλλειμμα. Κάπως έτσι, η πολιτική κουράζει και απωθεί ως αποσπασματική μεγαλοστομία και ασύνδετη επικαιρικότητα, δηλαδή ως «συμπεριφορά αντίδρασης» που δίνει στο σύστημα το εύχρηστο άλλοθι που χρειάζεται. Και, επιπλέον, κάπως έτσι, η εξέλιξη γίνεται κανονικά μοίρα. Ο λαός-θεατής, είναι το παρεπόμενο μιας ανυπαρξίας του πολιτικού, είναι ο αμήχανος πολίτης που περιμένει να «τον καταλάβουν» ώστε να καταλάβει κι αυτός τον εαυτό του!

Όλο και περισσότερο επιβεβαιώνεται ότι, ως εθνικοκοινωνική οντότητα, λειτουργούμε πια σε βάση ενσωματωμένης ετερονομίας. Δηλαδή, το σκέπτεσθαι και το αντιδράν μεσολαβούνται από το «αυτονόητο» της ετεροαναφορικότητας. Πολιτεία, ελίτ και «υποτελείς» τάξεις, λαός, διανόηση, σκέφτονται και αποφαίνονται με άκρως βαρύνουσα την παράμετρο των διεθνών δεσμών, εξαρτήσεων και αναφορών της χώρας. Κι είναι αυτό μια πραγματική συνείδηση, δηλαδή έγκυρη αντανάκλαση ενός οργανικού βιώματος.

Είναι η εποχή της «πλανητικής διοργάνωσης», ο νέος κόσμος των πολυεπίπεδων και πολύπλοκων σχέσεων και συναφειών. Είναι η αμετάκλητη μετάβαση σε μια «πλανητική κοινωνικότητα». Η σύγχρονη ιλιγγιώδης τεχνολογία, οι ιδέες που αναπτύχθηκαν στην εξέλιξη του ανθρώπινου στοχασμού, οι απελευθερωμένες ανάγκες και ο απορριπτικός αναστοχασμός όψεων των παλιών εμπειριών, οι νέες επικοινωνίες και «συναντήσεις» στο πλαίσιο των οικονομικοπαραγωγικών αλλαγών: γίνονται οι «μήτρες» ενός νέου συλλογικού φαντασιακού που συνέχεται και από τη συνείδηση της διεθνικότητας. Ο παλιός κόσμος της περίκλειστης αυτοαναφορικότητας έχει εκλείψει, και μια νέα «βάση» καθορίζει ένα διαφορετικό «εποικοδόμημα», με ριζικό του χαρακτηριστικό το αδιανόητο, πλέον, μιας πολιτισμικής ζωής χωρίς διαρκή και οργανική σχέση με το «διεθνές περιβάλλον». Και είναι αυτή μια εξέλιξη όχι εκ των προτέρων και τελεσίδικα αρνητική.

Πλειστηριασμοί: Αθώος ο εκπαιδευτικός Ηλίας Σμηλιός

Αθώος κρίθηκε ο εκπαιδευτικός Ηλίας Σμήλιος με απόφαση του Δ' Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Θεσσαλονίκης

Σύμφωνα με ρεπορτάζ του omniatv, το δικαστήριο έκανε αποδεκτή την εισαγγελική πρόταση για απαλλαγή του Η. Σμηλιού για την «υποκίνηση» κινητοποίησης για την αποτροπή πληστηριασμού μικρού χωραφιού από την τράπεζα Πειραιώς.

Στην απολογία του, ο Ηλίας Σμηλιός ανάφερε:

«Σε όλα αυτά τα χρόνια, συμμετέχω με συγκεκριμένες ιδιότητες, είμαι πατέρας, είμαι δάσκαλος και εργαζόμενος. Ανήκω στην τάξη που αγωνίζεται για μια καλύτερη ζωή. Έχω ενα παιδί 16 χρονών, δε θέλω το παιδί μου να γίνει μετανάστης ούτε οι μαθητές μου. Θέλω όταν θα με ρωτήσουν τι έκανα, να τους απαντήσω ότι αγωνίστηκα. Η εκπαίδευση αφορά τη μετάδοση κοινωνικής και δημοκρατικής παιδείας, να αποκτήσουν αλληλεγγύη. Δεν μου επιτρέπεται να δώσω το παράδειγμα ενός υποταγμένου ανθρώπου. Απέναντι σε αυτό αγωνίστηκα. Αγωνίστηκα επίσης για τον πατέρα μου. Ο πατέρας μου πέθανε πριν 10 χρόνια. Δούλευε διπλή βάρδια για να πληρώσει ένα σπίτι και για να μου κάνει κάποια δώρα. Ένα πολύτιμο δώρο που μου έκανε ήταν η συλλογή του Λουντέμη. Ο Λουντέμης σε ένα δικαστήριο είπε ότι περάσανε εκατομμύρια χρόνια, για να σηκωθεί ο άνθρωπος από τα 4 στα 2 πόδια, εγώ δε θα τα κάνω ξανά 4, δε θα υποταχθώ. Εγώ λέω σήμερα ως εργαζόμενος, πατέρας και δάσκαλος, ότι εχω υποχρέωση να αγωνιστώ ως άνθρωπος.»

Oι «ΣΥΜΜΑΧΟΙ» k Οι «ΕΤΑΙΡΟΙ» 24 Χρόνια Μετά τα Ίμια.Το Χρονικό Απ’ τον Ν.Μπογιόπουλο !!!

Oι «ΣΥΜΜΑΧΟΙ» k Οι «ΕΤΑΙΡΟΙ» 24 Χρόνια Μετά τα Ίμια.Το Χρονικό Απ’ τον Ν.Μπογιόπουλο !!!

Η «επέτειος» των Ιμίων «γιορτάστηκε» από τους αμερικανοτσολιάδες με μια νέα συμφωνία για τις αμερικανικές βάσεις. Ο τέλειος συμβολισμός...

Ίμια: 24 χρόνια… «Ευχαριστούμε τις ΗΠΑ»!

 ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

   Ήταν 30 προς 31 Γενάρη 1996. Το βράδυ των Ιμίων. 

   Η άθλια καπηλεία καλά κρατεί. Και η υποκρισία, επίσης.

   Στην πλευρά της καπηλείας, στην κορυφή των πατριδοκάπηλων, βρίσκονται τα χιτλεροειδή της «Χρυσής Αυγής» και κάθε λογής ακροδεξιό κατακάθι. Που λερώνουν τη μνήμη των τριών παλικαριών που χάθηκαν εκείνο το βράδυ (του υποπλοίαρχου Χριστόδουλου Καραθανάση, του υποπλοίαρχου Παναγιώτη Βλαχάκου και του αρχικελευστή Έκτορα Γιαλοψού). 

Που σπεκουλάρουν πάνω στη θυσία τους και αναζητούν στη μνήμη τους ερείσματα για τον φασιστικό και εθνικιστικό οχετό τους. Οι -κατά δήλωσή τους- σπορά των ηττημένων του ’45. Οι ιδεολογικοί και πολιτικοί απόγονοι των ναζί. Αυτοί που κουβαλάνε τατουάζ με τα εμβλήματα των κατακτητών που ρήμαξαν την Ελλάδα απ’ άκρη σ’ ακρη. Οι απόγονοι των δοσίλογων. Να παριστάνουν τους «πατριώτες». Και να μιλάνε για προστασία των Ιμίων και των συνόρων. Αυτοί που συνεχίζουν το έργο των προπατόρων τους. Εκείνων που ξεπούλησαν την Ελλάδα ολάκερη. Αυτοί είναι που πιάνουν στο στόμα του τα τρία παιδιά. Ύβρις.

   Στην άλλη πλευρά οι υποκριτές. Είναι αυτοί που συνεχίζουν να κινούνται απαρέγκλιτα στις ίδιες εκείνες πολιτικές ράγες που σημαδεύτηκαν από τα γεγονότα της 31 Γενάρη του 1996.

Εξηγούμαστε:

α) Στα Ίμια, το 1996, και ενώ ετίθετο με τον πλέον εκκωφαντικό τρόπο το καθεστώς των «γκρίζων ζωνών» στο Αιγαίο, η ελληνική πολιτική ηγεσία εκστόμισε δια του πρωθυπουργού Σημίτη εκείνο το απίθανο «ευχαριστούμε τις ΗΠΑ»…

β) Στη Μαδρίτη, ένα χρόνο αργότερα, στο πλαίσιο της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ, η Ελλάδα υπέγραψε μια συμφωνία στην οποία αναγνωρίζονται «νόμιμα και ζωτικά συμφέροντα» της Τουρκίας στο Αιγαίο. Ήταν εκεί που η ελληνική πολιτική ηγεσία είπε, ουσιαστικά, «ευχαριστούμε το ΝΑΤΟ»…

γ) Στο Ελσίνκι, το 1999, η Ελλάδα έβαλε την υπογραφή της κάτω από ένα κείμενο που – κατά παρέκκλιση της θέσης ότι η μόνη διαφορά μεταξύ Αθήνας και Άγκυρας είναι η διευθέτηση της υφαλοκρηπίδας – κάνει λόγο για «εκκρεμείς συνοριακές διαφορές και άλλα συναφή θέματα» μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Ήταν εκεί που η ελληνική πολιτική ηγεσία είπε το «ευχαριστούμε την ΕΕ»…

Ρωτάμε: Τι από όλα αυτά έχει αλλάξει έκτοτε; Ποιο από αυτά τα «ευχαριστώ» που ειπώθηκαν στο φόντο των Ιμίων ανακλήθηκε ή αναιρέθηκε ποτέ στην πράξη;

2020: Ελληνική τραγωδία... πράξη πέμπτη;

 Ζέζα Ζήκου

Είναι ολέθριο σφάλμα να ανοίγεις τα χαρτιά σου όταν είσαι ανέτοιμος. Δεν επιτρέπεται να ομολογείται πως στο τέλος θα συρθεί η χώρα σε «ρεαλιστικά σάπιους» συμβιβασμούς

Έπειτα από μία δεκαετία οικονομικής χρεοκοπίας και τριών Μνημονίων, με ανοικτές ακόμη τις πληγές από το γκρέμισμα του ΑΕΠ κατά 25%, την ανεργία των νέων να έχει διαλύσει μια ολόκληρη γενιά και τη ζωή για τους πολλούς να έχει μετατραπεί σε άσκηση επιβίωσης, η αίσθησή μου είναι πως η Ελλάδα δεν γύρισε ακριβώς σελίδα, αλλά ξεπέρασε τη χειρότερη φάση. Τουλάχιστον η απόγνωση που κάποτε ήταν ορατή στους πολίτες έχει αμβλυνθεί. Οι Ελληνες τα έχουν δει όλα: μια ακροδεξιά καταιγίδα, μια άθλια, καιροσκοπική Αριστερά, πτωχευμένες τράπεζες, ένα δημοψήφισμα για την αξιοπρέπεια κατά της λιτότητας των δανειστών που ανετράπη και ανίκανες κυβερνήσεις όλων των πολιτικών αποχρώσεων. Παρ’ όλα αυτά επέζησαν.

Ομως, η απήχηση του πρωθυπουργού, που έχει σπουδάσει στο Χάρβαρντ, ανακαλύπτοντας τις αρετές των ιδιωτικών επιχειρήσεων και των επενδυτών, δεν φθάνει ούτε στην Ουάσινγκτον ούτε στην Αγκυρα. Είναι προφανές ότι εννοεί όσα λέει για επενδύσεις και ανάπτυξη, καθώς γνωρίζει ότι μπορεί να άρει το αδιέξοδο μεταξύ ιδεολογίας και πραγματισμού που ενυπάρχει. Ωστόσο, μπορεί να αποδειχθούν μάταια όλα αυτά όταν εξαναγκαστεί να επιδοθεί σε αριστοτεχνικούς διπλωματικούς ελιγμούς...

Οι εφιαλτικές αιτίες που απειλούν με το ενδεχόμενο μιας διπλωματικής χρεοκοπίας είναι ορατές. OΚ. Η Ελλάδα δεν μπορεί να επηρεάσει τις μεγάλες γεωπολιτικές ανακατατάξεις, τις συνέπειες των οποίων υφίσταται αναγκαστικά. Και πιέζεται από εχθρούς και φίλους να καθίσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Ομως, ο μεγαλύτερος κίνδυνος είναι ο εσωτερικός και διαπιστώνεται όταν ομολογείται δημοσίως η προσφυγή στη Χάγη. Είναι ολέθριο σφάλμα να ανοίγεις τα χαρτιά σου όταν είσαι ανέτοιμος. Δεν επιτρέπεται να ομολογείται πως στο τέλος θα συρθεί η χώρα σε «ρεαλιστικά σάπιους» συμβιβασμούς... Διπλωματική αφέλεια; Διπλωματική υποκρισία; Διαλέγετε και παίρνετε, λαμβάνοντας υπ’ όψιν ότι στην καθ’ ημάς Ανατολή ο συνδυασμός αφέλειας και υποκρισίας είναι εγγύηση επιτυχίας. Ως έθνος και κράτος, έχουμε φτάσει στην όχθη του ορμητικού Ρουβίκωνα της διπλωματικής μας κατάντιας.

Η ΙΣΛΑΜΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΣΟΥΗΔΙΚΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

ΚΛΙΚ στην εικόνα για να διαβάσετε την ανάρτηση...

ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΔΙΑΜΕΛΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ »ΦΑΙΔΩΡΑ» ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΠΛΗΡΗ ΕΞΕΛΙΞΗ!

Η Ελλάδα δέχεται πολλαπλή επίθεση σε πολλά μέτωπα από εχθρούς που έχουν συμμαχήσει μεταξύ τους εναντίων της Ελλάδας με την παρότρυνση και τον σχεδιασμό των »συμμάχων» μας.

Στις 2 Ιουνίου 1988, ο τότε γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ Γιόζεφ Λουνς, με απόρρητο έγγραφό του προς τον τότε Υπουργό Άμυνας των ΗΠΑ Γκάσπαρ Ουάϊνμπεργκερ, αναφερόταν στο γνωστό “σχέδιο φαιδώρα”

Το έγγραφο εκείνο με αριθμό πρωτόκολλου NA/SG-SECDEF/WASHDC/264/83, έλεγε τα εξής:

‘’Συμφωνούμε απόλυτα με το μνημόνιό σας της 20ης Μαΐου 1988. Έστειλα τον προσωπικό μου βοηθό μου Van de Campen ο οποίος συζήτησε το θέμα με προσωπικότητες της Ελλάδας. Επεσήμαναν, ότι πρέπει να δοθεί προτεραιότητα στο Αιγαίο πέλαγος. Συμφωνούν για κοινή εκμετάλλευση των πετρελαίων του Αιγαίου με τους Τούρκους από το 1994 και μετά. Παράλληλα θα αναγκαστούν οι σημερινοί αρχηγοί των πολιτικών κομμάτων της Ελλάδας, να αποδεχθούν την δημιουργία Μακεδονικού κράτους σύμφωνα με το “Σχέδιο Φαιδώρα” υποτίθεται έναντι της συγκεκριμένης πρότασης συνεκμετάλλευσης του Αιγαίου Πελάγους.Ήδη ενημέρωσα τους συμμάχους και συμφωνούν όλοι με το σχέδιο.’’

ΠΕΡΙΠΟΥ ΣΤΑ ΤΕΛΗ ΤΗΣ ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ ΤΟΥ ’70. ΣΕ ΣΥΝΟΔΟ ΤΗΣ ΣΥΜΜΑΧΙΑΣ

Ο Γ.Γ. ΤΟΥ ΝΑΤΟ ΓΙΟΖΕΦ ΛΟΥΝΣ, ΣΥΝΟΜΙΛΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΑ ΥΠ.ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ ΔΗΜΗΤΡΙΟ ΜΠΙΤΣΙΟ.

‘’Τους παρακάλεσα να βοηθήσουν μέσω των μέσων μαζικής ενημέρωσης να δοθεί έκταση στο ζήτημα αυτό σαν ειδησεογραφία και πολιτικό σχόλιο.Τελικά, η εφαρμογή του “Σχεδίου Φαιδώρα”, θα γίνει αφορμή για αλλαγή του πολιτικού χάρτη της Ελλάδας. Με τον τρόπο αυτόν οι νέοι πολιτικοί ηγέτες θα είναι απαλλαγμένοι από τα φορτία των προβλημάτων των παλαιών.

Υπογραφή Γιόζεφ Λούνς, Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ.

Με την προεργασία του σχεδίου αποφασίστηκε, ύστερα από σχετική πρόταση του Ανδρέα Παπανδρέου υπευθυνότητα να δοθεί στο Γιώργο, ο οποίος ήδη ήταν ενεργός στην πολιτική σκηνή. Το σχέδιο αρχικά προέβλεπε την “ρύθμιση των εκκρεμοτήτων” μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας. Μεταξύ των εκκρεμοτήτων αναφερόταν :

Did you know you speak Greek?

George Steiner: Το έργο δεν έχει ανάγκη κανέναν!

 Αντίφωνο

Ο Τζορτζ Στάινερ, ο πολυμαθής κριτικός λογοτεχνίας πέθανε σήμερα σε ηλικία 90 ετών, στο σπίτι του στο Κέμπριτζ της Αγγλίας. 

Μία συνέντευξη του κριτικού και φιλοσόφου, στην γαλλική le Monde (13/5/2013)

Le Monde: Είμαστε μάρτυρες της υποχώρησης της ευρωπαϊκής ιδέας. Αυτό του είδους η άμπωτη σας ανησυχεί;

George STEINER: Σίγουρα, αλλά ο δικός μου πεσιμισμός είναι σύνθετος, διότι από την άλλη πλευρά η Ευρώπη όπως την γνωρίζουμε εν έτει 2013 αγγίζει επίσης το θαύμα. Κουβεντιάζουμε τώρα εδώ, καθισμένοι παρέα στο Cambridge, ακόμη κι αν δύο παγκόσμιοι πόλεμοι έχουν καταστρέψει την ήπειρο, παρά την ύπαρξη του Ολοκαυτώματος, ακόμη κι αν κατά την διάρκεια του α’ Παγκοσμίου Πολέμου, οι βρετανικές στρατιωτικές δυνάμεις έχασαν 40.000 άνδρες μόλις την πρώτη ημέρα της μάχης του Passchendaele (1917), σε τέτοιο σημείο ώστε μια εφημερίδα να μην διαθέτει καν τον ανάλογο χώρο για να δημοσιευθούν όλα τα ονόματα των πεσόντων! Ναι, το γεγονός πως μετά από όλους αυτούς τους κατακλυσμούς η Ευρώπη ξαναπόκτησε μία δεδομένη ύπαρξη, έχοντας ακόμη μεγάλες ορχήστρες και μουσεία, αυτό είναι από μόνο του ένα θαύμα. Είχαμε το δικαίωμα να πιστέψουμε πως όλα αυτά σήμαιναν το τέλος της Ευρώπης. Κι άλλοι μεγάλοι πολιτισμοί αφανίστηκαν, ο δε Paul Valery, είχε από τα 1919 προαναγγείλει το τέλος του δικού μας πολιτισμού.

Le Monde: Το δυτικό τοπίο της διανόησης δεν έχει αλλάξει βεβαίως και λίγο.

George STEINER: Ουσιαστικά είναι οι θετικές επιστήμες αυτές που διεκδικούν πια τα πρωτεία και όχι οι ανθρωπικές. Τόσο όταν εγκαταστάθηκα στο Princeton ( New Jersey ) στο ΄΄σπίτι΄΄ του Einstein, όσο κι αργότερα στο Cambridge (Ηνωμένο Βασίλειο), επέλεξα να ζήσω ανάμεσα στους πρίγκιπες των θετικών επιστημών. Οι επιστήμες είναι ο μεγάλος αγωγός που μας συνδέει με το μέλλον. Ακόμη κι αν αποδίδουμε μέτρια σε αυτόν τον τομέα, μοιάζει σαν κάποιον που ενσωματώνεται σε μία ομάδα , που προσδοκά το υψηλότερο, έστω κι αν βαδίζει πάνω σε έναν κυλιόμενο διάδρομο. Κατά τα άλλα προτού η αγγλοσαξονική γλώσσα αναδειχθεί στην παγκόσμια lingua franca, οι μαθηματικοί είχαν διεκδικήσει για τον εαυτό τους αυτόν τον ρόλο. Θυμάμαι ότι στο Princeton μπορούσαμε να δούμε φοιτητές ρώσους, ιάπωνες και αμερικάνους να γράφουν με κάθε τρόπο πάνω σε έναν πίνακα. Τα δάχτυλά τους έμοιαζαν με αστραπές. Παρά το γεγονός πως αντιπροσώπευαν διαφορετικές εθνικότητες και μιλούσαν άλλες γλώσσες, καταλαβαίνονταν, ίσως με έναν τρόπο αστείο, χάρη στην παγκόσμια γλώσσα των μαθηματικών και των θετικών επιστημών. Ένα είδος Espéranto της ακριβείας.

"Άσσος φίλτρο κασετίνα"...

"Άσσος φίλτρο κασετίνα", τα τσιγάρα που κάπνιζε ο παππούς μου!

 Έχουν για εμένα, αν και άκαπνος, συναισθηματική αξία!

Το μεταμοντέρνο σήμα παραπλεύρως, καμία...

Ελληνική γλωσσα: Η τελειότητα ενός άλυτου γρίφου

Η γλώσσα μας

Η Αγγλική γλώσσα έχει 490.000 λέξεις από τις οποίες 41.615 λέξεις. είναι από την Ελληνική γλώσσα.. (βιβλίο Γκίνες)

Η Ελληνική με την μαθηματική δομή της είναι η γλώσσα της πληροφορικής και της νέας γενιάς των εξελιγμένων υπολογιστών, διότι μόνο σ’ αυτήν δεν υπάρχουν όρια. (Μπιλ Γκέιτς, Microsoft).

Η Ελληνική και η Κινέζικη. είναι οι μόνες γλώσσες με… συνεχή ζώσα παρουσία από τους ίδιους λαούς και…στον ίδιο χώρο εδώ και 4.000 έτη. Όλες οι γλώσσες θεωρούνται κρυφοελληνικές, με πλούσια δάνεια από τη μητέρα των γλωσσών, την Ελληνική.

(Francisco Adrados, γλωσσολόγος).

Η Ελληνική γλώσσα έχει λέξεις για έννοιες οι οποίες παραμένουν χωρίς απόδοση στις υπόλοιπες γλώσσες, όπως άμιλλα, θαλπωρή και φιλότιμο

Μόνον η Ελληνική γλώσσα ξεχωρίζει τη ζωή από το βίο, την αγάπη από τον έρωτα.

Μόνον αυτή διαχωρίζει, διατηρώντας το ίδιο ριζικό θέμα, το ατύχημα από το δυστύχημα, το συμφέρον από το ενδιαφέρον. Το εκπληκτικό είναι ότι η ίδια η Ελληνική γλώσσα μας διδάσκει συνεχώς πώς να γράφουμε σωστά. Μέσω της ετυμολογίας, μπορούμε να καταλάβουμε ποιός είναι ο σωστός τρόπος γραφής ακόμα και λέξεων που ποτέ δεν έχουμε δει ή γράψει.

Το «πειρούνι» για παράδειγμα, για κάποιον που έχει βασικές γνώσεις Αρχαίων Ελληνικών, είναι προφανές ότι γράφεται με «ει» και όχι με «ι» όπως πολύ άστοχα το γράφουμε σήμερα. Ο λόγος είναι πολύ απλός, το «πειρούνι» προέρχεται από το ρήμα «πείρω» που σημαίνει τρυπώ-διαπερνώ, ακριβώς επειδή τρυπάμε με αυτό το φαγητό για να το πιάσουμε.

Παγκόσμια Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας

Γεώργιος Μπαμπινιώτης

Η 9 Φεβρουαρίου ανακηρύχθηκε από τη Βουλή των Ελλήνων το 2017 "Παγκόσμια Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας", συνδέοντάς την με την ημερομηνία τού θανάτου (9 φεβρουαρίου τού 1857) τού εθνικού μας ποιητή Διονυσίου Σολωμού («Μήγαρις πὼς ἔχω ἄλλο τι στον νοῦ μου πάρεξ ἐλευθερία καὶ γλῶσσα»).

Διαδικαστικά —όσο γνωρίζω— δεν έχει ανγνωρισθεί ακόμη ως «Παγκόσμια Ημέρα», αλλά αυτό δεν μειώνει τη σημασία τής Επετείου από πλευράς Ελλάδος και Ελληνισμού όπου γης.

Μερικές σκέψεις μου επί τού θέματος

Μέλη της κυβέρνησης των Κάτω Χωρών προτείνουν την έγκριση ενός «χαπιού αυτοκτονίας» για άτομα άνω των 70 ετών «κουρασμένα από τη ζωή»: χωρίς να χρειάζεται συνταγή

Καμία ιδέα για ένα καλύτερο σύστημα υγείας και κοινωνικών υπηρεσιών.
Όλο μετανεωτερικές ιδέες και "επαναστάσεις" είναι η Δύση!

Και έτσι λύνουμε και ασφαλιστικό και συνταξιοδοτικό!!!

Σε επόμενο στάδιο το χάπι ίσως γίνει υποχρεωτικό και σε ταλαιπωρημένους, εξαρτημένους, ανήμπορους..

Για να μείνουν μόνο οι νέοι, οι δυνατοί και οι όμορφοι!
Για την παρακμή της Δύσης κάποιοι άρχισαν να μιλούν εδώ και ένα αιώνα...

Με σύστημα υγείας με τόσες ελλείψεις μάλλον το αυτοκτονικό χάπι γίνεται  μονόδρομος και υποχρεωτικό για τους φτωχοποιημένους υπερήλικες!
https://www.facebook.com/143715585672129/posts/2978725722171087/

"...Η πώληση αυτού του φαρμάκου, όπως το επιθυμούν, δεν θα απαιτεί κανενός είδους ιατρική συνταγή ούτε θα χρειάζεται να δικαιολογείται κάποιο πρόβλημα υγείας για την απόκτησή του. Κάθε άτομο άνω των 70 ετών που έρχεται να το αγοράσει, θα μπορούσε να το κάνει χωρίς εμπόδιο.
Το όνομα είναι αφιέρωση στον Huib Drion, δικαστή του Ανώτατου Δικαστηρίου που ήταν καθηγητής του δικαίου και ακαδημαϊκός . Θεωρείται επαναστάτης αφού πριν από περίπου 40 χρόνια υποστήριξε την ιδέα ότι το κράτος πρέπει να προσφέρει ένα δηλητηριώδες χάπι ώστε οι πολίτες να μπορούν να αποφασίσουν πότε θα τερματίσουν τη ζωή τους..."

Γ.Τ. 

Η κυβέρνηση των Κάτω Χωρών πρότεινε να περάσει ένας νόμος πριν από το τέλος του 2020 για να δημιουργήσει ένα «χάπι αυτοκτονίας». Το μέτρο αυτό να διατεθεί για άτομα άνω των 70 ετών που δεν επιθυμούν να συνεχίσουν να ζουν. Δηλαδή, να τους δίνει τη δυνατότητα να επιλέξουν πότε να εγκαταλείψουν αυτόν τον κόσμο χωρίς να ζήσουν δύσκολες στιγμές.

Η πώληση αυτού του φαρμάκου, όπως το επιθυμούν, δεν θα απαιτεί κανενός είδους ιατρική συνταγή ούτε θα χρειάζεται να δικαιολογείται κάποιο πρόβλημα υγείας για την απόκτησή του. Κάθε άτομο άνω των 70 ετών που έρχεται να το αγοράσει, θα μπορούσε να το κάνει χωρίς εμπόδιο.

Το «χάπι αυτοκτονίας», μια αρχαία ιδέα

Η ολλανδική κυβέρνηση δημοσίευσε πρόσφατα μια πρώτη μελέτη που καθόρισε το κοινό-στόχο στο οποίο απευθύνεται αυτός ο τύπος φαρμάκου, που ονομάζεται επαγγελματικά το χάπι Drion.

Το όνομα είναι αφιέρωση στον Huib Drion, δικαστή του Ανώτατου Δικαστηρίου που ήταν καθηγητής του δικαίου και ακαδημαϊκός . Θεωρείται επαναστάτης αφού πριν από περίπου 40 χρόνια υποστήριξε την ιδέα ότι το κράτος πρέπει να προσφέρει ένα δηλητηριώδες χάπι ώστε οι πολίτες να μπορούν να αποφασίσουν πότε θα τερματίσουν τη ζωή τους.

Ήταν ο συντάκτης του βιβλίου Het Zelfgewilde Einde Van Oudere Mensen , κάτι σαν Η επιλογή του τέλους της ζωής για τους ηλικιωμένους . Το επινόησε όταν γνώρισε έναν γέρο που ήταν τρομοκρατημένος να φανταστείτα τελευταία χρόνια της ζωής του οτι θα τα περάσει στην κατοικία του.Και αυτή είναι μια από τις στιγμές που οι περισσότεροι τρομάζουν τους ηλικιωμένους καθώς γερνούν και εξαρτώνται όλο και περισσότερο από τους άλλους.

“Μου φαίνεται ότι πολλοί ηλικιωμένοι θα βρούν μεγάλη ψυχική ηρεμία εάν θα μπορούσαν να έχουν ένα μέσο για να τερματίσουν τη ζωή τους με αποδεκτό τρόπο τη στιγμή που για αυτούς είναι το καταλληλότερο”.

HUIB DRION

Η θρησκευτική αυτάρκεια ως εμπόδιο αληθινής σχέσης με τον Θεό

ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

Σχόλιο στα Βιβλικά Αναγνώσματα: 2Τι 3:10-15· Λου 18:10-14

Η περίοδος του Τριωδίου συνιστά, σύμφωνα με την παράδοση της Ορθόδοξης Εκκλησίας, ένα στάδιο πνευματικών αγώνων, κατά το οποίο οι πιστοί προετοιμάζονται με μετάνοια, με προσευχή και με νηστεία για τη μεγάλη γιορτή του Πάσχα.

Τις απαρχές της καθιέρωσης αυτής της περιόδου προετοιμασίας θα πρέπει να αναζητήσει κανείς στα τέλη του ζ΄ μ.Χ. αιώνα, εποχή κατά την οποία βάση και πηγή έμπνευσης για την υμνολογία της Εκκλησίας αποτέλεσε ένα μικρό σχετικά βιβλίο (περίπου 15 τυπωμένες σελίδες) που προέρχεται από τους πρώτους χριστιανικούς αιώνες. Το βιβλίο αυτό επιγράφεται “Ὦδαί” και είναι μια συλλογή εννέα ασμάτων, που αναφέρονται σε σημαντικά βιβλικά γεγονότα. Έτσι, η πρώτη ωδή αναφέρεται στην έξοδο των Ισραηλιτών από την Αίγυπτο και στη διάβαση της Ερυθράς Θάλασσας και η δεύτερη στην παράδοση των πλακών του Νόμου από τον Θεό στον Μωυσή.

Περιεχόμενο της τρίτης ωδής είναι η προσευχή της Άννας, η οποία ήταν άτεκνη αλλά αξιώθηκε να γίνει μητέρα του τελευταίου κριτή, του Σαμουήλ. Η τέταρτη, πέμπτη και έκτη ωδή έχουν ως περιεχόμενο τις προσευχές των προφητών Αββακούμ, Ησαΐα και Ιωνά αντίστοιχα. Οι επόμενες δύο, έβδομη και όγδοη, αναφέρονται στο μαρτύριο των Τριών Παίδων στο καμίνι της Βαβυλώνας, ενώ η ένατη περιέχει τις προσευχές της Θεοτόκου Μαρίας και του Ζαχαρία. Εμπνευσμένοι από τις ωδές αυτές οι υμνογράφοι αρχίζουν να συνθέτουν ύμνους που βασίζονται στη θεματολογία τους. Οι ύμνοι αυτοί ονομάστηκαν ῾῾κανόνες᾽᾽ και εισήχθησαν αρχικά στη λατρεία του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων. Από εκεί, στις αρχές του θ´ μ.Χ. αιώνα, μεταφέρθηκαν στο Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως και διαδόθηκαν σε ολόκληρη την Εκκλησία. Από τότε μέχρι σήμερα, βάση των ιερών ακολουθιών αποτελούν οι κανόνες με τις εννέα ή οχτώ ωδές, καθώς η δεύτερη συνήθως παραλείπεται. Ενώ όμως όλον τον χρόνο ψάλλονται πλήρεις κανόνες, κατά την περίοδο από την Κυριακή του Τελώνου και Φαρισαίου ώς το Μεγάλο Σάββατο, ψάλλονται κανόνες με τρεις μόνον ωδές, γι᾽ αυτό η περίοδος αυτή ονομάζεται ῾῾Τριώδιον᾽᾽.

Καθώς η περίοδος αυτή αποσκοπεί στην προετοιμασία των πιστών για να γιορτάσουν με τον πλέον κατάλληλο τρόπο το Πάσχα, τα βιβλικά αναγνώσματα της περιόδου εξυπηρετούν αυτόν ακριβώς τον σκοπό. Αλλά, ενώ θα ανέμενε κανείς να προβάλλονται μέσα από τα συγκεκριμένα αναγνώσματα τύποι ευσεβών και ενάρετων ανθρώπων, όπως αρμόζει στην περίοδο, θα διαπιστώσει με έκπληξη ότι συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Στην ευαγγελική περικοπή της πρώτης Κυριακής εξαίρεται ένας από τους πιο αμαρτωλούς ανθρώπους της εποχής του Χριστού, ένας τελώνης, ενώ κεντρικό πρόσωπο στο ανάγνωσμα της επόμενης Κυριακής είναι ένας άσωτος. Ανάγνωσμα της μεθεπόμενης Κυριακής, της Αποκριάς, είναι η φοβερή Παραβολή της Κρίσεως, όπου ο Χριστός εμφανίζεται να κρίνει τους ανθρώπους με κριτήρια πολύ διαφορετικά από αυτά που συνήθως θεωρούνται χαρακτηριστικά του ευσεβούς ανθρώπου, ενώ στο ανάγνωσμα της Κυριακής της Τυρινής, που ακολουθεί, ο Χριστός ασκεί κριτική στον τρόπο που οι ευσεβείς της εποχής του νηστεύουν.

Ο «Μικρός Τραμπ» πέτυχε να... «ξεφτίσει» τη γερμανική Ευρώπη

 Ζέζα Ζήκου

Μην ομιλείτε περί ενοχής, μη ομιλείτε περί ευθύνης. Όταν περνά το Σύνταγμα της Ηδονής με μουσικήν και σημαίας· όταν ριγούν και τρέμουν αι αισθήσεις, άφρων και ασεβής είναι όστις μένει μακράν, όστις δεν ορμά εις την καλήν εκστρατείαν, την βαίνουσαν επί την κατάκτησιν των απολαύσεων και των παθών». Από το ποίημα του Καβάφη «Το Σύνταγμα της Ηδονής», που ανήκει στα «Κρυμμένα» του ποιητή. Ευτυχώς που ο σπουδαίος ποιητής το έκρυψε, ωστόσο οι στίχοι ταιριάζουν απόλυτα στον «Μικρό Τραμπ», ο οποίος δεν είναι άλλος από τον Μπόρις Τζόνσον.

Το Brexit αποτελεί γεγονός από τα μεσάνυκτα χθες Παρασκευή (ώρα Βρυξελλών), δηλαδή 1.317 ημέρες μετά την απόφαση των Βρετανών να αποχωρήσουν από την Ε.Ε. Υστερα από τις διαστάσεις βιβλικής εξόδου που είχε προσλάβει η διαδικασία αποχώρησης της Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση, και η οποία αναδείχθηκε ταυτόχρονα σε μια από τις πλέον πεισματικές και ανθεκτικές μορφές στην ιστορία του Ηνωμένου Βασιλείου, σήμερα, 1η Φεβρουαρίου του 2020, χαρακτηρίζεται το νεότερο Βατερλώ της Ευρώπης.

Οι υπέρ του Bremain οπαδοί της παραμονής στην Ε.Ε., εκπροσωπώντας ξένα συμφέροντα, επιχείρησαν να μεθοδεύσουν νέο δημοψήφισμα, όμως απέτυχαν. Ο Ευρωπαίος διαπραγματευτής Μισέλ Μπαρνιέ προσπάθησε επί ματαίω να διασώσει το στάτους της Επιτροπής, αλλά συνετρίβη. Ο Εμανουέλ Μακρόν σε ρόλο Σαρλ ντε Γκωλ έμεινε μόνος να υπερασπίζεται το κατακρημνισμένο κύρος του, με την καγκελάριο Αγκελα Μέρκελ, αποδυναμωμένη όσο ποτέ άλλοτε στο παρελθόν, να έχει μάτια μόνο για τον Ερντογάν. Και η Τερέζα Μέι, η αξιοπρεπής κόρη ενός πάστορα, εγκαταλελειμμένη από το κόμμα της, με ένα Κοινοβούλιο σε κατάσταση αλλοφροσύνης, παραδόθηκε στον «Μικρό Τραμπ». Και εδώ στην Ελλάδα, οι παραδοσιακοί «λάτρεις» της Βρετανίας, αυτοί που σχηματίζουν εικόνα του Ηνωμένου Βασιλείου από ένα πανεπιστήμιο, όπου για ένα διάστημα εφοίτησαν, απλώς για πολλοστή φορά γελοιοποιήθηκαν στις εκτιμήσεις τους. Αλλά το «Ναι» μπορεί να σημαίνει και «Όχι» μόνο σε χώρες Μπανανίες.

Ο δημοκρατικός πατριωτισμός το μόνο «αντίδοτο» στην παρακμή

Το κείμενο αποτελεί το πόρισμα της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης του Κινήματος Άρδην που πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 18 Ιανουαρίου 2020 στην Αθήνα. Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Ρήξη (φ. 157).

1 Είναι προφανές, μετά από μια δεκαετία βαθύτατης οικονομικής κρίσης και υποβάθμισης, εκπτώχευσης μεγάλων στρωμάτων του πληθυσμού, οικονομικής και κοινωνικής αποσάθρωσης των μεσαίων στρωμάτων, εκχώρησης της εθνικής περιουσίας, καταστροφής του παραγωγικού ιστού, φυγής των νέων, επίτασης της δημογραφικής κατάρρευσης και μεταβολής της χώρας σε χώρα περιορισμένης κυριαρχίας, σε «αποικία χρέους» κυριολεκτικώς, έχουμε εισέλθει σε μια νέα περίοδο κατά την οποία η πυξίδα των κυρίαρχων αντιθέσεων μετακινείται προς τα μεγάλα εθνικά ζητήματα και αφορούν στην ίδια την επιβίωση του ελληνικού έθνους.

2 Οι σαρωτικές γεωπολιτικές ανατροπές, τόσο σε πλανητικό πεδίο, όσο και στο πεδίο της Μέσης Ανατολής και της Ανατολικής Μεσογείου, επιτάσσουν στους Έλληνες να αναθεωρήσουν παγιωμένες νοοτροπίες και παραδοχές, εφόσον επιθυμούν να παραμείνουν στοιχειωδώς αυτεξούσιοι. Η υποχώρηση της δυτικής ηγεμονίας, και η αναδυόμενη πολυπολικότητα που έρχεται να υποκαταστήσει την μονοπολική παγκοσμιοποίηση, αφήνει ένα κενό ισχύος που επιτρέπει στην Τουρκία να παίξει το χαρτί της καθοδήγησης του μουσουλμανικού κόσμου, όπως έκανε και επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Την ίδια στιγμή, οι μεγάλοι διεθνείς οργανισμοί στους οποίους στήριζε η Ελλάδα, σε όλες τις κυβερνήσεις της ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, την γεωπολιτική της σταθερότητα και ασφάλεια το ΝΑΤΟ και η Ε.Ε. βρίσκονται σε κρίση συνοχής και προσανατολισμών, μια κρίση που δεν είναι παρά μια ακόμα ένδειξη της κρίσης και της συνολικής υποχώρησης της Δύσης.

3 Παράλληλα η νέα μεγάλη «μετακίνηση των λαών» μέσω των τεράστιων προσφυγικών και μεταναστευτικών ρευμάτων, ανατρέπει τις πατροπαράδοτες εθνικές ταυτότητες, ιδιαίτερα στην Ευρώπη, και επιτείνει τις γεωπολιτικές αναταράξεις. Μετακίνηση που, ιδιαίτερα στις ζώνες της επαφής μεταξύ των διαφορετικών κόσμων, όπως είναι η Ελλάδα, διαπλέκει άμεσα και αξεδιάλυτα τα ζητήματα της εθνικής ταυτότητας, με τα ζητήματα των γεωπολιτικών ανατροπών. Έτσι στην Ελλάδα το μεταναστευτικό-προσφυγικό ζήτημα δεν θέτει μόνο ζητήματα εσωτερικής εθνικής και κοινωνικής συνοχής αλλά αποτελεί και μείζον όπλο της τουρκικής στρατηγικής.

4 Τα γεγονότα αυτά καθιστούν επίκαιρη και αναγκαία όσο ποτέ, την διαμόρφωση μιας πάγιας εθνικής στρατηγικής για την αποτροπή του τουρκικού επεκτατισμού σε όλες του τις διαστάσεις. Το στοίχημα αυτό αποτελεί «αγώνα επιβίωσης» για τον ελληνισμό στον 21ο αιώνα, και πρέπει να καταστεί το κεντρικό αντικείμενο της ελληνικής πολιτικής από το οποίο και εξαρτώνται όλες οι στρατηγικές μας επιλογές. Εξ άλλου, η εθνική αυτεξουσιότητα αποτελεί για κάθε κοινωνία πρωταρχική προϋπόθεση για την διασφάλιση αυτοδιάθεσης, λαϊκής κυριαρχίας και δημοκρατίας.

Η Τουρκία κατάφερε να παγιώσει σε βάρος μας έναν άνισο συσχετισμό ισχύος κατά τις τελευταίες δεκαετίες. Αρχικώς ανεχτήκαμε την εισβολή και κατοχή της ελληνικής Κύπρου. Εν συνεχεία βυθιστήκαμε στον ύπνο της παγκοσμιοποίησης, βλέποντας όνειρα εκσυγχρονιστικού νεοπλουτισμού, και τέλος τα δέκα χρόνια της κατάρρευσης, επικεντρωθήκαμε μυωπικά και στρεβλά μόνο στις οικονομικές παραμέτρους της κρίσης. Έτσι βρεθήκαμε ιδιαίτερα εξασθενημένοι με αποτέλεσμα η ανατροπή του εις βάρος μας συσχετισμού ισχύος, στο άμεσο μέλλον να  απαιτεί μια πολιτική ελιγμών, εκμετάλλευσης των παγιωμένων διεθνών συσχετισμών, αντιμετώπισης του ασύμμετρου μεταναστευτικού πολέμου, αλλά και άμεσης ισχυροποίησης των ενόπλων δυνάμεων που θα κάνουν απαγορευτικό το κόστος που θα πρέπει να καταβάλει η Τουρκία για να μας υποτάξει. Μόνο έτσι μπορούμε να κερδίσουμε χρόνο ώστε να ανατάξουμε τη δημογραφία, την οικονομία την κοινωνία και τις συμμαχίες μας σε μακροπρόθεσμη βάση.

Κοροϊδία: Με δάνεια ελληνικών τραπεζών το Ελληνικό. Ούτε ευρώ από Λάτση

Σχεδόν απίστευτο αλλά αληθινό. Το έργο του Ελληνικού από τη αρχή μέχρι το τέλος θα κατασκευαστεί με δάνεια των ελληνικών τραπεζών, δηλαδή από τον ιδρώτα και το “αίμα” του ελληνικού λαού, ο οποίος γνώρισε και συνεχίζει να βιώνει την καταλήστευση των μνημονίων και των δεσμεύσεων της λεγόμενης μεταμνημονιακής περιόδου.

Σχεδόν απίστευτο αλλά αληθινό. Το έργο του Ελληνικού από τη αρχή μέχρι το τέλος θα κατασκευαστεί με δάνεια των ελληνικών τραπεζών, δηλαδή από τον ιδρώτα και το “αίμα” του ελληνικού λαού, ο οποίος γνώρισε και συνεχίζει να βιώνει την καταλήστευση των μνημονίων και των δεσμεύσεων της λεγόμενης μεταμνημονιακής περιόδου.

Η Lamda Development του ομίλου Λάτση, η οποία έχει αναλάβει το έργο του Ελληνικού, ανακοίνωσε στις 27/1 συμφωνία με τις τράπεζες Eurobank και Πειραιώς για κοινοπρακτικά δάνεια ύψους 1,2 δις ευρώ περίπου (βλέπε ρεπορτάζ για την συμφωνία εδώ).

Με αυτό το δάνειο, που συνήφθη με όρους αγοράς(!), όπως ανακοινώθηκε, θα καλυφθούν όλες οι εργασίες της πρώτης πενταετίας του έργου, παραλιακή ζώνη, συγκροτήματα κατοικιών, εμπορικές χρήσεις, τα δύο εμπορικά κέντρα στη λεωφόρο Βουλιαγμένης και στον Άγιο Κοσμά κλπ κλπ.

Επιπρόσθετα θα εκδοθούν από τις τράπεζες εγγυητικές επιστολές έως 500 εκ. ευρώ για όλες τις υποχρεώσεις της εταιρίας που απαιτούν εγγυήσεις.

Ακόμα πιο εξοργιστικό είναι ότι τα διακαιώματα εξασφάλισης των τραπεζών θα αφορούν υποθήκες επί μέρους των ακινήτων της ΕΛΛΗΝΙΚΟ Α.Ε, την ενεχυρίαση μετοχών της εταιρείας του έργου καθώς και ενεχυρίαση των εσόδων από την εκμετάλλευση του έργου.

Όπως βλέπετε ο “μεγαλοεπενδυτής” Λάτσης δεν βάζει ούτε ένα ευρώ για την “εμβληματική” επένδυση.

Όλα τα λεφτά της επένδυσης, από την αρχή μέχρι το τέλος προέρχονται από τις ελληνικές τράπεζες περίπου όπως έγινε με την εξαγορά των αεροδρομίων από την Fraport. Προέρχονται δηλαδή από την τσέπη του ελληνικού λαού, τις καταθέσεις του στις τράπεζες, πολλές εκ των οποίων είναι και δεσμευμένες για χρέη.