Όταν είσαι γόνος "αριστοκρατών" βλέπεις τους πένητες ως ΑΠΟΒΡΑΣΜΑΤΑ...

Όταν είσαι γόνος "αριστοκρατών" βλέπεις τους πένητες ως ΑΠΟΒΡΑΣΜΑΤΑ...

Που να φανταστείς ότι υπάρχουν συνάνθρωποί σου που αδυνατούν να ανταποκριθούν στο αντίτιμο του εισιτηρίου, ενός αστικού μέσου, μαζικής μεταφοράς. Δικαιούσαι όμως να υπηρετείς, ως υπουργός, ένα λαό όταν δεν γνωρίζεις τις ανάγκες του;

Είναι ο υπουργός Υποδομών & Μεταφορών.

Είναι Καραμανλής τρίτης γενιάς.

Και δήλωσε:

«Θα κάμουμε μια μεγάλη καμπάνια για τους λεγόμενους τζαμπατζήδες. (στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς) Το ζήτημα δεν είναι εγώ να σε πιάσω το ζήτημα είναι ο ίδιος ο άνθρωπος που κάνει αυτή την πράξη πρέπει να νιώθει ως απόβρασμα της κοινωνίας».

Πρέπει να εκφράζεται έτσι υπουργός για τον τελευταίο, έστω και παράνομο πολίτη! Δεν άκουσα τέτοιες εκφράσεις για μεγαλοαπατεώνες μεγαλοαστούς, αυτούς που συμπεριλαμβάνονται σε λίστες και αθωώθηκαν. 

Δεν έχετε έρθει ποτέ φαίνεται στη δύσκολη θέση εσείς ή κάποιος συγγενής, γνωστός να βρεθείτε αδέκαρος αν και εργαζόμενος. Και με το αστικό μέσο δεν θα πήγαινες και τουρισμό. 

Ας ξεκινήσει όμως ο αριστοκράτης γόνος από το "αποβρασμα", το ξάδερφο Λιάπη, με τις πλαστές πινακίδες.

Ή όταν έχεις λερωμένη τη φωλιά σου πρέπει να είσαι πιο προσεκτικός στις εκφράσεις σου.

Γιατί πριν ένα χρόνο...

Στον εισαγγελέα παραπέμπεται ο Κώστας Καραμανλής για «αναιτιολόγητη» κατάθεση 380.000 ευρώ

κλικ για να το διαβάσετε

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ Ο ΔΟΛΟΦΟΝΟΣ ΤΟΥ ΑΛΕΞΗ...

Αυτό ήθελε η προηγούμενη κυβέρνηση! Και ακολουθεί η απόφαση για τη Χρυσή Αυγή... 

Αν κατάλαβα καλά, η νομοθεσία του ΣΥΡΙΖΑ τον καταδίκαζε, εφόσον το δικαστήριο εξαντλούσε τα όρια της βαρύτερης ποινής, σε 15 χρόνια. Και το δικαστήριο αφαίρεσε και κάτι για να επιστρέψει άμεσα στον σύννομο βίο του! Άξιοι αμφότεροι!!!

ΕΙΚΟΝΑ ΑΠΟ:Maraland

ΜΙΛΤΟΣ ΣΑΧΤΟΥΡΗΣ, "Δὲν εἶναι ὁ Οἰδίποδας"

φωτογραφία via Iwona Jasinska

πηγή: Anna Staikou

ΜΙΛΤΟΣ ΣΑΧΤΟΥΡΗΣ

Δὲν εἶναι ὁ Οἰδίποδας

(ἀπὸ τὰ Ποιήματα 1945-1971, Κέδρος 1977)

Ἕνας μεγάλος οὐρανὸς γεμάτος χελιδόνια
τεράστιες αἴθουσες δωρικὲς κολῶνες
τὰ πεινασμένα τὰ φαντάσματα
καθισμένα σὲ καρέκλες στὶς γωνιὲς
νὰ κλαῖνε
τὰ δωμάτια μὲ τὰ νεκρὰ πουλιὰ
ὁ Αἴγιστος τὸ δίχτυ ὁ Κώστας
ὁ Κώστας ὁ ψαρὰς ὁ πονεμένος
ἕνα δωμάτιο γεμάτο τούλια πολύχρωμα ποὺ ἀνεμίζουνε
νεράντζια σπᾶνε τὰ τζάμια στὰ παράθυρα
καὶ μπαίνουν μέσα
ὁ Κώστας σκοτωμένος
ὁ Ὀρέστης σκοτωμένος
ὁ Ἀλέξης σκοτωμένος
σπᾶνε τὶς ἁλυσίδες στὰ παράθυρα
καὶ μπαίνουν μέσα
ὁ Κώστας ὁ Ὀρέστης ὁ Ἀλέξης
ἄλλοι γυρίζουνε στοὺς δρόμους ἀπὸ τὸ πανηγύρι
μὲ φῶτα μὲ σημαῖες μὲ δέντρα
φωνάζουν τὴ Μαρία νὰ κατέβει κάτω
φωνάζουν τὴ Μαρία νὰ κατέβει ἀπὸ τὸν Οὐρανό
τ᾿ ἄλογα τ᾿ Ἀχιλλέα πετοῦν στὸν οὐρανό
βολίδες συνοδεύουνε τὸ πέταμά τους
ὁ ἥλιος κατρακυλάει ἀπὸ λόφο σὲ λόφο
καὶ τὸ φεγγάρι εἶναι ἕνα πράσινο φανάρι
γεμάτο οἰνόπνευμα
τότε νυχτώνει ἡ σιωπὴ τοὺς δρόμους
καὶ βγαίνει ὁ τυφλός με τὸ μπαστούνι του
παιδιὰ τὸν ἀκλουθᾶνε στὶς μύτες τῶν ποδιῶν
δὲν εἶναι ὁ Οἰδίποδας
εἶναι ὁ Ἠλίας τῆς λαχαναγορᾶς
παίζει μίαν ἐξαντλητικὴ θανάσιμη φλογέρα
εἶναι ὁ νεκρὸς Ἠλίας τῆς λαχαναγορᾶς

Προτιμώ να παραμείνω άνθρωπος!

Ναι, αυτό θέλω. Να αναμένω απ’ τους ανθρώπους το καλό μονάχα. Να κοιτάζω μέσα στα μάτια τους και να αναμένω την αλήθεια. Θέλω να παραμείνω άνθρωπος και να βοηθώ τον συνάνθρωπό μου.

Να είμαι αυθόρμητος, να μη φοβάμαι να ανταλλάξω μια κουβέντα μαζί του γιατί είναι ένας “άγνωστος”. Προτιμώ να παραμείνω άνθρωπος και να μην ξεχνάω ότι δεν είμαι τίποτα περισσότερο ή λιγότερο απ’ τον άλλον.

Προτιμώ να παραμείνω άνθρωπος. Να συνεχίζω να πιστεύω στην αγάπη. Ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι είμαι της “παλιάς σχολής”. Της σχολής εκείνης, της οποίας, το όνομα ακούει στην αληθινή φιλία και όχι στην εκμετάλλευση και την κοροϊδία.

Προτιμώ να παραμείνω άνθρωπος και να πιστεύω στην ένωση δύο ανθρώπων και όχι στο ψυχρό σεξ. Προτιμώ να παραμείνω άνθρωπος και να λέω “Kαλημέρα, καλησπέρα και καληνύχτα”. Να εκτιμώ την ευλογία και την ουσία των λέξεων αυτών.

Θέλω να παραμείνω άνθρωπος και να θυμάμαι πάντοτε ότι αποτελούμαι από πνεύμα και ψυχή, εκτός από σώμα. Προτιμώ να παραμείνω άνθρωπος και να μην “χάνομαι” στην ύλη.  Να έχω υπόψιν μου, την κάθε μέρα που έρχεται, πως ό,τι κάνω έχει αντίκτυπο στον διπλανό μου και ακόμα παραπέρα.

Να συνεχίσω ακόμα να ονειρεύομαι και να ελπίζω. Να μην φοβάμαι να εκφραστώ και να ερωτευτώ. Θέλω να παραμείνω άνθρωπος και να συνδεθώ με το Θείο, την αληθινή μου φύση. Τον αληθινό μου εαυτό. Θέλω και θα συνεχίσω να θέλω να παραμείνω άνθρωπος. Ό,τι κι αν σημαίνει αυτό.

Κατερίνα Χασιώτη – Photo: Author/Depositphotos

Μ. Αναγνωστάκης «Στιγμιότυπα εσωτερικού χώρου»

Για μια κοινωνία της αποανάπτυξης*

Serge Latouche* δημοσιεύτηκε στον νέο Λόγιο Ερμή τ. 14

Παρότι αποτελεί σύνθημα όλων των κυβερνήσεων της Αριστεράς και της Δεξιάς, καθώς και στόχο των περισσότερων κινημάτων που υποστηρίζουν μια εναλλακτική παγκοσμιοποίηση, η διαρκής επέκταση αποτελεί μια παγίδα: βασισμένη στη συσσώρευση του πλούτου, είναι καταστροφική για τη φύση και ενισχύει τις κοινωνικές ανισότητες. Ακόμα και όταν αποκαλείται «βιώσιμη» ή «αειφόρος», δεν παύει να αντιστρατεύεται την πραγματική ευημερία. Ως εκ τούτου θα πρέπει να εργαστούμε για την αποανάπτυξη: για μια κοινωνία που βασίζεται στην ποιότητα και όχι στην ποσότητα, στη συνεργασία και όχι στον ανταγωνισμό, σε μια ανθρωπότητα απελευθερωμένη από τον οικονομισμό η οποία θέτει ως στόχο της την κοινωνική δικαιοσύνη.

«Θα αποτελέσει μια απολύτως θετική εξέλιξη μια κοινωνία όπου θα καταναλώνουμε  υγιεινά τρόφιμα, θα έχουμε λιγότερο θόρυβο, θα ζούμε σε ένα ισορροπημένο  περιβάλλον, δεν θα υποφέρουμε πλέον από τους καταναγκασμούς της κυκλοφορίας κ.λπ.»

Jacques Ellul[1]

Στις 14 Φεβρουαρίου 2002, στο Silver Spring, ενώπιον των υπευθύνων της Αμερικανικής Μετεωρολογικής Υπηρεσίας, ο πρόεδρος Μπους δήλωνε: «Επειδή η ανάπτυξη είναι το κλειδί για την περιβαλλοντική πρόοδο, διότι παρέχει τους πόρους που μας επιτρέπουν να επενδύσουμε στον τομέα των καθαρών τεχνολογιών, είναι η λύση, όχι το πρόβλημα[2]». Κατά βάθος, αυτή η θέση γίνεται ευρέως αποδεκτή από την Αριστερά, συμπεριλαμβανομένων πολλών ακτιβιστών κατά της παγκοσμιοποίησης, που πιστεύουν ότι η ανάπτυξη αποτελεί και τη λύση του κοινωνικού προβλήματος δημιουργώντας θέσεις εργασίας και διευκολύνοντας μια πιο δίκαιη κατανομή.

Για παράδειγμα, ο Fabrice Nicolino, οικολογικός χρονικογράφος της παρισινής εβδομαδιαίας επιθεώρησης, Πολίτης, που βρίσκεται κοντά στο κίνημα της «εναλλακτικής παγκοσμιοποίησης», αποχώρησε πρόσφατα από την επιθεώρηση μετά από μια εσωτερική σύγκρουση που προκλήθηκε από… τη μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος. Η συζήτηση που ακολούθησε αποκαλύπτει το αδιέξοδο της Αριστεράς[3]. Η αιτία της σύγκρουσης, λέει ένας αναγνώστης, οφείλεται χωρίς αμφιβολία στο ότι «τόλμησε να πάει ενάντια σε ένα είδος ενιαίας σκέψης, κοινής σε όλη σχεδόν τη γαλλική πολιτική τάξη, η οποία ισχυρίζεται ότι η ευτυχία μας πρέπει υποχρεωτικά να περάσει από περισσότερη ανάπτυξη, μεγαλύτερη παραγωγικότητα, μεγαλύτερη αγοραστική δύναμη, και ως εκ τούτου μεγαλύτερη κατανάλωση[4]».

Μετά από αρκετές δεκαετίες ξέφρενης σπατάλης, φαίνεται ότι έχουμε εισέλθει στη ζώνη των καταιγίδων, κυριολεκτικά και μεταφορικά… Η κλιματική απορρύθμιση συνοδεύεται από τους πολέμους του πετρελαίου, τους οποίους θα ακολουθήσουν πόλεμοι για το νερό[5] αλλά και πιθανές πανδημίες, εξαφάνιση βασικών ειδών φυτών και ζώων, εξαιτίας προβλέψιμων βιογενετικών καταστροφών.

Υπ’ αυτές τις συνθήκες, μια κοινωνία της αέναης οικονομικής επέκτασης δεν είναι ούτε βιώσιμη ούτε επιθυμητή. Συνεπώς, επείγει να στοχαστούμε μία κοινωνία της «αποανάπτυξης» όσο πιο γαλήνια και φιλική γίνεται.

Η Κύπρος στον Αγώνα του 1821

«Ο Κανάρης στην Κύπρο το 1821», Γ. Μαυρογένης. Υπάρχει ισχυρή και σταθερή τοπική παράδοση σύμφωνα με την οποία ο Κωσταντής Κανάρης τον Ιούνιο του 1821 ελλιμενίστηκε στις βόρειες ακτές της Κύπρου (Ασπρόβρυση Λαπήθου) όπου γέμισε τα καράβια του με προμήθειες και δεκάδες εθελοντές.

Του Ιωάννη Μιχαλακόπουλου από το ‘Αρδην τ. 111

Διὰ σᾶς ἡρώων κοπάδια,
δὲν φθάνει ἡ Χίος, ἡ Κύπρος·
τῶν Κυδωνίων δὲν φθάνουσιν
τῆς Κάσσου καὶ τῆς Κρήτης
ἡ κατοικία.
«Ηφαίστεια», Α. Κάλβος

Η εθελοντική προσφορά των Ελλήνων της Κύπρου στους εθνικούς αγώνες της Μητέρας Πατρίδας είναι αναμφισβήτητη και διαχρονική. Παρά το πέρασμα πολλών κατακτητών από τη Μεγαλόνησο σε διάφορες ιστορικές περιόδους, το Ελληνορθόδοξο στοιχείο δεν λύγισε· αντίθετα, με ζήλο πάντα συμμετείχε, αγωνίστηκε, θυσιάστηκε στο πλευρό της υπόλοιπης Ελλάδας.

Αρχικά, στην περίπτωση της εθνικής παλιγγενεσίας του 1821 ο φόρος αίματος των Ελληνοκυπρίων (όπως και των λοιπών Ελλήνων) ξεκίνησε να «καταβάλλεται» αιώνες πριν την επανάσταση. Συγκεκριμένα, το έτος 1570, 100.000 τουρκικού στρατού με 360 πλοία εισβάλλουν στην Κύπρο και επιδίδονται σε σφαγές και λεηλασίες υπό τις διαταγές του αιμοσταγούς Μουσταφά πασά. Μητέρες σφάζουν με τα ίδια τους τα χέρια τα παιδιά τους προκειμένου να μην τα αφήσουν σκλάβους στον βάρβαρο εχθρό. Πολλές Κύπριες, για να αποφύγουν τη μαρτυρική ατίμωση των ιδίων και των θυγατέρων τους, επιλέγουν να σκοτωθούν πηδώντας από γκρεμούς. Λίγους αιώνες αργότερα, κάτι ανάλογο θα συμβεί στο Ζάλογγο στην Ήπειρο και στην Αραπίτσα της Νάουσας[8]. Σε 20.000 υπολογίζονται τα θύματα και σε 2.000 οι απαχθέντες δούλοι κατά την τότε τουρκική θηριωδία, εν Κύπρω.

Κάπου στο όριο Ιστορίας και θρύλου, λέγεται ότι η νεαρή Μαρία Συγκλητική την οποίαν είχαν αιχμαλωτίσει οι Τούρκοι στο αμπάρι μιας γαλέρας, θέλοντας να εκδικηθεί, κατόρθωσε να διεισδύσει και να βάλει φωτιά στην πυριτιδαποθήκη, ανατινάζοντας το πλοίο. Εκεί, βρίσκονταν σιδηροδέσμια εκατοντάδες κορίτσια -προορισμένα για τα σκλαβοπάζαρα και τα χαρέμια της Ανατολής- που έγιναν παρανάλωμα του πυρός. Κάτι ανάλογο με τα ολοκαυτώματα του Σαμουήλ στο Κούγκι και του Καψάλη στο Μεσολόγγι. Από τότε μέχρι το τελειωτικό νικηφόρο ξέσπασμα του Ελληνισμού το 1821 υπήρξαν απόπειρες ξεσηκωμού στην Κύπρο οι οποίες κατεστάλησαν βιαίως εν τη γενέσει τους[2,8].

«[…] oι σκλάβοι ελευθερώθηκαν… Eπάνω στα ουράνια

ο Ύψιστος τούς έδωκε μαρτυρικά στεφάνια.

Mα της Pενάλδας η ψυχή τρακόσια τώρα χρόνια

Στα γαλανά μας κύματα περιπλανάτ’ αιώνια…

Aυτή μια νύχτα σκοτεινή, νύχτα δίχως φεγγάρι

Στη ναυαρχίδα οδήγησε το χέρι του Kανάρη.»

Κατά την περίοδο εγγύτερα στο 1821 ο ρόλος των Ελληνοκυπρίων καθίσταται εντονότερος, με πολλά και συγκεκριμένα παραδείγματα. Αρχικά, ανάμεσα στους σημαντικότερους συντρόφους του Ρήγα Φεραίου και ένας εξ αυτών που τον ακολούθησαν στη θυσία (Βελιγράδι, 1798), ήταν ο Λευκωσιάτης λόγιος Ιωάννης Καρατζάς, τριάντα ενός ετών[3].

ΒΙΝΤΕΟ – Γ. Κοντογιώργης: Το Βυζάντιο, η «αρχαιότητα», η Δύση, η Ανατολή και εμείς (1,2,3,4,5,6/6)

Ο Γιώργος Κοντογιώργης επιχειρεί μια εκ βάθρων αναπροσέγγιση του Βυζαντίου υπό το πρίσμα της μακραίωνης εποποιίας του ελληνισμού.

Η σειρά αυτή των διαλέξεων πραγματοποιήθηκε στο Ίδρυμα Β. & Μ. Θεοχαράκη (Δεκέμβριο 2017 – Ιανουάριο 2018).

1/6

2/6

Αθεο εγκώμιο στη θρησκεία

Μιχάλης Πάγκαλος

Η ηθική και πολιτική σημασία της Βίβλου

Όλος Ο αθεϊσμός στον χριστιανισμό,1 του Ερνστ Μπλοχ (1885-1977), είναι ένας ύμνος στη Βίβλο. Πρόκειται για ένα πυρετικό εγκώμιο στον βιβλικό ανθρωπισμό, που προηγείται κάποιες χιλιάδες χρόνια σε σχέση με τον αναγεννησιακό. Το πρώτο πράγμα που εκπλήσσει τον αναγνώστη είναι ότι τα βιβλικά παραθέματα αποκτούν εδώ νέες και απροσδόκητες σημασίες. Παλιό κρασί σε νέα ασκιά. Ο Μπλοχ δεν χρησιμοποιεί τα παραθέματα αυτά, όπως κάνουν συχνά οι θεολόγοι, για έναν ανώδυνο και ψυχωφελή περίπατο από το ένα στο άλλο, αλλά τα εντάσσει στη συνολική του προβληματική, την προβληματική του ανθρώπου που οδυνάται. Ο Μπλοχ συγκρούεται με τις βεβαιότητές μας και ταράζει τα νερά της αυταρέσκειάς μας.

Χωρίς τον Αθεϊσμό στον χριστιανισμό, η Αρχή της ελπίδας (1954-1959), το μείζον έργο του Μπλοχ, μένει ακατανόητο. Ο πολιτικός φιλόσοφος Μπλοχ γνωρίζει ότι η φιλοσοφία από μόνη της δεν μπορεί να ζωοποιεί και να τρέφει την ελπίδα και ότι γι' αυτό χρειάζονται εξωφιλοσοφικές ηθικές πηγές. «Το humanum του Εγελου, γράφει, εξαφανίστηκε μέσα στο κράτος» (338). Σε αυτές τις ηθικές πηγές ανήκουν οι παγκόσμιες θρησκείες και η ίδια η Βίβλος, η ανθρώπινη καρδιά του δυτικού πολιτισμού.

Η «ουτοπία του ανθρώπου» που διατρέχει τη δυτική ιστορία δεν συλλαμβάνεται από τα προεκλογικά προγράμματα και τους επικοινωνιολόγους, γιατί προϋποθέτει αυτές τις μεγάλες ενοράσεις των ποιητών, των φιλοσόφων και των προφητών. Αντίθετα από τις εθνικές μυθολογίες, η Βίβλος είναι καθολική και παγκόσμια. Δεν εξυμνεί κάποιον εβραϊκό εθνικισμό, αλλά μιλά στην καρδιά του φτωχού και βασανισμένου πλάσματος, στους δυστυχισμένους και τους κατατρεγμένους. Αυτοί, και όχι οι ακαδημαϊκοί θεολόγοι, είναι οι μόνοι αληθινοί αναγνώστες της. Η καθολικότητα της Βίβλου, όπως κηρύχτηκε «έως εσχάτου της γης» από τον χριστιανισμό, συνίσταται στο ότι κάθε άνθρωπος μπορεί να κάνει τις ιστορίες της δικές του.

Η Βίβλος, ως πυλώνας του ανθρωπισμού, της ισότητας και της δικαιοσύνης, αποτελεί πηγή έμπνευσης και για τους σύγχρονους δημοκρατικούς αγώνες. Η αποσύνδεση της Αριστεράς από τη βιβλική παράδοση την αποξενώνει από την ιστορικά δική της ηθική της θυσίας και την οδηγεί στον πιο αδιέξοδο δικαιωματισμό. Η αποκοπή συνολικά του δυτικού πολιτισμού από τη βιβλική και χριστιανική του πηγή τον οδηγεί στα σκοτάδια του ναζιστικού παγανισμού:

«Σε έναν κόσμο που έχει στραφεί ενάντια στη Βίβλο, οι άνθρωποι πηδούν με μεγάλη ευκολία πάνω από τις νεοπαγανιστικές πυρές της γερμανικής γιορτής Γιολ, διότι η ναζιστική καρικατούρα των Χριστουγέννων δεν έχει τίποτε να κάνει με το τέκνο εκ της ρίζης Ιεσσαί [σ.σ. εννοεί τον Χριστό]» (51).

Χριστός και άνθρωπος

«Δεν πρόκειται να ζητήσω συγγνώμη από κανέναν 15χρονο»

Aristomenis Syngelakis

Μια προκλητική για το περί δικαίου αίσθημα δικαστική απόφαση που πρέπει να αναιρεθεί!

«Δεν πρόκειται να ζητήσω συγγνώμη από κανέναν 15χρονο» (Επαμεινώνδας Κορκονέας, δολοφόνος του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου).

Υπεράσπιση του Κορκονέα: να αναγνωρισθεί το ελαφρυντικό της «ανάρμοστης συμπεριφοράς του παθόντος»! Δηλαδή: «καλά του έκανε τέτοιος που ήταν»!!!

Πολιτική αγωγή (Ν. Κωνσταντόπουλος): «η προβολή του αιτήματος αυτού είναι το αποκορύφωμα της θρασύτητας και της ύβρεως στο νεκρό Αλέξη». Ή αλλιώς: το αίτημα αυτό συνιστά τη δεύτερη εκτέλεση του Αλέξη!

Απόφαση Μεικτού Ορκωτού Δικαστηρίου Λαμίας: αναγνώριση του ελαφρυντικού του «πρότερου σύννομου βίου» του Κορκονέα και ποινή κάθειρξης 13 ετών (!), που οδηγεί στην άμεση αποφυλάκισή του, ενώ ομόφωνα αθώος κρίθηκε ο συγκατηγορούμενός του Βασίλης Σαραλιώτης.

Σημαντική σημείωση: αναγνωρίστηκε στον Κορκονέα το ελαφρυντικό του «πρότερου σύννομου βίου» παρά το γεγονός ότι, με βάση τις έως χθες δικαστικές αποφάσεις, για την αναγνώριση αυτού του ελαφρυντικού δεν αρκεί το λευκό ποινικό μητρώο αλλά χρειάζονται θετικές διακρίσεις στην προηγούμενη ζωή του κατηγορουμένου (βραβεία, έπαινοι, διακρίσεις κτλ)!

Πολιτική αγωγή (Ζ. Κωνσταντοπούλου): Η απόφαση του δικαστηρίου «οπλίζει το χέρι του επόμενου Κορκονέα»!

Το Διαδίκτυο και οι Ψυχοσυναισθηματικές Επιπτώσεις στα παιδιά

Αγγελίδου Ασημίνα - Ψυχολόγος

Το Διαδίκτυο είναι ένα μεγάλο και αναπόφευκτο μέρος της ζωής των παιδιών και αφιερώνουν πολλές ώρες στον υπολογιστή, στο κινητό ή στο τάμπλετ. 

Τι σημαίνει εθισμός στο Διαδίκτυο και ποια συμπτώματα παρουσιάζουν τα παιδιά;

Συμπτώματα Εθισμού στο διαδίκτυο

Ένα άτομο ή παιδί το οποίο είναι εθισμένο στο διαδίκτυο τις περισσότερες φορές εμφανίζει τα ακόλουθα συμπτώματα:

• Εξιδανίκευση του μέσου. Ο χρήστης θεωρεί το Διαδίκτυο το σημαντικότερο «κεφάλαιο» της καθημερινότητάς του.
• Τροποποίηση της διάθεσης. Παρουσιάζεται αύξηση της παραγωγής του νευροδιαβιβαστή του εγκεφάλου ντοπαμίνη, κι έτσι το παιδί βιώνει αλλαγές στην διάθεσή του.
• Ανοχή. Το άτομο χρειάζεται σταδιακά όλο και περισσότερες ώρες χρήσης ώστε να νιώθει ευχαρίστηση.
• Σύγκρουση. Ενώ το παιδί αισθάνεται ότι έχει πρόβλημα, δεν μπορεί να κάνει κάτι για να περιορίσει τη χρήση.

Οι ψυχοσυναισθηματικές επιπτώσεις στα παιδιά

Πέρα του εθισμού όμως διαπιστώνονται πολλές ψυχοσυναισθηματικές επιπτώσεις στο παιδί. Αναλυτικότερα:

Το cyber bullying, δηλαδή η τρομοκρατία, η εξύβριση και ο εκφοβισμός ενός παιδιού μέσω του διαδικτύου (όπως πειράγματα με στόχο τη διασκέδαση, διάδοση προσβλητικών φημών online, αποστολή ανεπιθύμητων μηνυμάτων, παρενόχληση και δυσφήμηση σε τρίτους. Για τους ειδικούς η σημαντικότερη αιτία για τη διόγκωση του φαινομένου είναι η έλλειψη επικοινωνίας στην οικογένεια, ανάμεσα στα παιδιά και τους γονείς. Άλλες αιτίες είναι η βίωση συναισθημάτων όπως ο θυμός, η ζήλια, η απόγνωση και η εκδίκηση. Δεν είναι λίγες και οι περιπτώσεις όπου ο διαδικτυακός εκφοβισμός λειτουργεί και ως μέσον ψυχαγωγίας για τους δράστες, τα αισθήματα των οποίων ικανοποιούνται με τις αντιδράσεις των θυμάτων.

Δυο άγγελοι...

φωτογραφία Noel Oswald

Δυο άγγελοι κάθονται πάνω στους ώμους μου: 

Ο άγγελος του γέλιου και ο άγγελος των δακρύων. Οι διαπληκτισμοί τους είναι η ζωή μου

Βασίλι Βασίλιεβιτς Ροζάνοφ

Από την Άννα Στάικου

Η ιστορία του ωραιότερου-ίσως- τραγουδιού που έγραψε ποτέ ένας από τους μεγαλύτερους Έλληνες συνθέτες.-Από τη Μανταλένα Μαρία Διαμαντή

Μάνος Λοΐζος...

Τί να πρωτογράψει κανείς για εκείνο τον σπουδαίο συνθέτη που έγραψε τη δική του μεγάλη ιστορία στο ελληνικό τραγούδι... Δεν είχε μόνο το χάρισμα να δημιουργεί εξαιρετικές μελωδίες. Είχε την τύχη να συνεργαστεί με υπέροχους ανθρώπους...Ανάμεσά τους : τον Λευτέρη Παπαδόπουλο, τον Φώντα Λάδη και τον Γιάννη Νεγρεπόντη και Δημήτρη Χριστοδούλου στους στίχους και με τους ερμηνευτές Στέλιο Καζαντζίδη, Μαρία Φαραντούρη, Χάρις Αλεξίου, Γιώργο Νταλάρα, Γιάννη Καλατζή, Δήμητρα Γαλάνη.

Όσοι τον γνώρισαν ήταν σαν να τους σφράγισε με μία αόρατη σφραγίδα. Εμείς, υπόλοιποι, μάθαμε εκείνον μέσα από τα τραγούδια του.

Γεννήθηκε στις 22 Οκτωβρίου του 1937 στην Αλεξάνδρεια -ή σύμφωνα με άλλες μαρτυρίες στη Λάρνακα και λίγο αργότερα μετανάστευσαν οικογενειακώς στην Αίγυπτο προς αναζήτηση καλύτερης ζωής -

Νίκος και Ζωή Κωνσταντοπούλου: Η απόφαση οπλίζει το χέρι του επόμενου Κορκονέα

Για «προδιαγεγραμμένη απόφαση» και για «μεθόδευση» προκειμένου ο Επ. Κορκονέας να έχει μία «σκανδαλώδης μεταχείριση» μίλησε η πολιτική αγωγή στο δικαστήριο, αμέσως μετά την απόφαση για τη δολοφονία Αλέξη Γρηγορόπουλου.

Τόσο ο Νίκος Κωνσταντόπουλος όσο και η Ζωή Κωνσταντοπουλου, στο άκουσμα της κάθειρξης 13 ετών στον Κορκονέα, γνωστοποίησαν ότι θα ασκήσουν αναίρεση υπέρ του νόμου επί της απόφασης. «Η απόφασή σας οπλίζει το χέρι του επόμενου Κορκονέα» δήλωσε στο δικαστήριο η Ζωή Κωνσταντοπούλου, με το Νίκο Κωνσταντόπουλο να τοποθετείται σχετικά: 

«Καταδικάσετε τον κατηγορούμενο για ανθρωποκτονία με άμεσο δόλο. Ο δολοφόνος αυτός ήρθε στο δικαστήριο και ζήτησε ελαφρυντικό για ανάρμοστη συμπεριφορά του θύματος, συμπεριφέρθηκε ως τυμβωρύχος και σε αυτόν δώσατε ελαφρυντικό. Η πολιτική αγωγή θα ζητήσει την αναίρεση της απόφασης υπέρ του νόμου». 

Υπεράσπιση: να διαγραφεί η δήλωση από τα πρακτικά...

Πολ. αγωγή: δεν μπορείτε να διαγράψετε αυτά που ειπώθηκαν. Οπως δεν διαγράφονται το «ελευθερος ο Σαραλιώτης, ελευθερος ο Κορκονέας».

Κωνσταντόπουλος: "Ακραίες νομικές επινοήσεις"

«Η απόφαση προκαλεί το κοινό περί δικαίου αίσθημα. Θα ζητήσουμε την αναιρεση της απόφασης υπέρ του νόμου. Είναι κραυγαλέα αντίφαση. Το ιδιο δικατηριο που καταδικάζει τον Κορκονέα ως δολοφόνο με άμεσο δόλο γιατί εκτέλεσε ενα παιδι 15 χρονών, του χορήγησε ελαφρυντικό και τον αφηνει ελεύθερο. Ο άλλος αστυνομικός αφέθηκε ελεύθερος διότι υπηρχαν αμφιβολίες για το διπλό δόλο που απαιτείται. Πρόκειται για ακραίες νομικές επινοήσεις που δεν υπηρετούν την αναζήτησή της ουσιαστικής αλήθειας. Ο Κορκονέας αποφάσισε και σκότωσε τον Αλέξανδρο. Υπήρξε ένας παρασκηνιακός μηχανισμός με στόχο και μεθοδευμένες αναβολές για να υπαχθεί η υπόθεση στις διατάξεις του νέου Ποινικού Κώδικα, οι οποίες ήταν καθοριστικής σημασίας», δήλωσε ο δικηγόρος της οικογένειας Γρηγορόπουλου, Ν. Κωνσταντόπουλος.

Από τη μεριά της η Ζωή Κωνσταντοπούλου δήλωσε:

«Η πολιτική αγωγή είμαστε εδώ για τον Αλέξανδρο που δολοφονήθηκε εν ψυχρώ. Η απόφαση επιβραβεύει τους δράστες, οπλίζει το χέρι του κάθε επόμενου Κορκονέα, του κάθε αστυνομικού που θα δολοφονήσει πολίτη. Ειναι πολύ μακρά η σειρά των αποφάσεων που αντί να τιμωρήσουν, χάιδεψαν τους δράστες.

«Εκείνος που έχει σίδερο, έχει και ψωμί.»

του Βασίλη Στοϊλόπουλου

Ο σιδεράς του χωριού Πρεδάππιο στην επαρχία Εμίλια Ρομάνα της Ιταλίας και φλογερός επαναστάτης Alessandro, όταν γεννήθηκε ο γιος του, στις 23 Ιουλίου του 1883, του έδωσε τρία ονόματα σοσιαλιστών επαναστατών : Benito, Amilcare, Andrea. Το πρώτο ήταν το όνομα του μεγάλου μεταρρυθμιστή προέδρου του Μεξικού Benito Juarez, το δεύτερο ήταν ενός από τους πιο γνωστούς αναρχικούς εκείνης της εποχής, του Amilcare Cipriani και το τρίτο ήταν από τον πρώτο σοσιαλιστή βουλευτή της Ιταλίας, τον Andrea Costa. Όταν ο νεαρός μεγάλωσε θεωρούσε τον Καρλ Μαρξ σαν «τον μεγαλύτερο όλων των θεωρητικών του σοσιαλισμού», υποστήριζε τις «προοδευτικές» θέσεις του Γάλλου φιλοσόφου Τζωρτζ Σορέλ και ο ίδιος ανήγαγε την επαναστατική βία σε υψηλότερη μορφή πολιτικής. Πολύ γρήγορα οι σύντροφοί του τον χαρακτήριζαν «νέο Μαρά», που θέλει με ορμή ν΄ ανάψει «τον ιερό πόλεμο του προλεταριάτου»

Όταν το καλοκαίρι του 1914 ξεκινούσε ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος ο Benito Amilcare Andrea ήταν ήδη διευθυντής του επίσημου οργάνου του Σοσιαλιστικού Κόμματος της Ιταλίας «Αβάντι», που προωθούσε την «προλεταριακή ενότητα» και ήταν υπέρ της ιταλικής ουδετερότητας και κατά του Μεγάλου Πολέμου – όταν όλα τα άλλα σοσιαλιστικά κόμματα της Ευρώπης είχαν πιο «πατριωτική άποψη». Όταν μάλιστα κατελήφθη το Βέλγιο από τους Γερμανούς έγραφε στο «Αβάντι» : «Μας προσκαλούν να χύσουμε τα δάκρυά μας για το μαρτυρικό Βέλγιο. Βρισκόμαστε μπροστά σε μια αισθηματική φάρσα σκηνοθετημένη από τη Γαλλία και το Βέλγιο. Αυτές οι δύο καμόρες θα ήθελαν να εκμεταλλευτούν την παγκόσμια ευπιστία. (…) Εμείς έχουμε καθήκον να εξεγείρουμε την εργατική τάξη εναντίον αυτών όλων.»

ΑΠΕΦΑΝΘΗ Η ΔΙΚΑΙΟΣΎΝΗ: ΕΛΕΎΘΕΡΟΣ Ο ΚΟΡΚΟΝΕΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΕΝΟΣ 15ΧΡΟΝΟΥ

Τελικά όλα τα βολεύει η δικαιοσύνη... Δεν βγήκε μήπως και τυχαία η απόφαση λίγο πριν μπει και ο Αύγουστος???

amazon5 Αμύ­θη­τα κέρδη για την «Amazon» που θέλει τους ερ­γα­ζό­με­νους – ρο­μπότ να ου­ρούν σε μπου­κά­λια

Η «Amazon», του τρισεκατομμυριούχου Τζεφ Μπέζος, που αποτελεί σύμβολο καινοτομίας για τους απανταχού απολογητές του καπιταλισμού, καθώς ομολογουμένως ανέτρεψε διά παντός τις ισορροπίες στις λιανικές πωλήσεις σε όλο τον κόσμο, βγάζει αστρονομικά κέρδη. Τη στιγμή που οι εργαζόμενοι της ζουν από κουπόνια σίτισης και αποφεύγουν να χρησιμοποιούν τις τουαλέτες, για να διατηρούν σε υψηλά επίπεδα την αποδοτικότητά τους, από την οποία αναλόγως και πληρώνονται.

Η «Amazon» πρωτοπορεί στην εφαρμογή απάνθρωπων ρυθμών και συνθηκών εργασίας, στην απαγόρευση της συνδικαλιστικής δράσης.  Οι εντατικοί ρυθμοί υπαγορεύονται από έναν αλγόριθμο και οι απαρέγκλιτοι στόχοι που τίθενται στους εργαζομένους, είναι φορές που δεν τους επιτρέπει να παρεκκλίνουν ούτε δευτερόλεπτο για να πάνε στην τουαλέτα.

«Λάβαμε φρικτές πληροφορίες για εργαζόμενους που αναγκάζονταν να ουρήσουν σε πλαστικά μπουκάλια, επειδή δεν μπορούσαν να πάνε τουαλέτα, και για έγκυες που αναγκάζονταν να μένουν όρθιες, ενώ κάποιες απολύθηκαν», ανέφερε το βρετανικό συνδικάτο GMB κατά την πρόσφατη απεργία.

«Η Amazon προσφέρει εκπτώσεις στους πελάτες εις βάρος των μισθών των ίδιων της των πελατών και αποφεύγοντας τις συλλογικές διαπραγματεύσεις», κατήγγειλε ο Όρχαν Άκμαν του συνδικάτου Verdi της Γερμανίας.

«Είμαστε άνθρωποι, όχι ρομπότ» έγραφε το πανό που σήκωσαν οι εργαζόμενοι στις ΗΠΑ στην πρόσφατη απεργία τους. «Δημιουργούμε μεγάλο πλούτο για την Amazon, όμως δεν μας συμπεριφέρονται με τον σεβασμό και την αξιοπρέπεια που αξίζουμε», δήλωσε ο Σάφιγιο Μοχάμεντ, ένας εργαζόμενος.

Irvin Yalom: Τα Δύο Είδη Μοναξιάς

Υπάρχουν δύο είδη μοναξιάς: η καθημερινή και η υπαρξιακή.

Η πρώτη είναι διαπροσωπική, είναι ο πόνος του να είσαι απομονωμένος από τους άλλους ανθρώπους.

Αυτή η μοναξιά -η οποία συχνά συνδέεται μ’ έναν φόβο για τη στενή επαφή ή με αισθήματα απόρριψης και ντροπής ή με την πεποίθηση ότι είμαστε ανίκανοι ν’ αγαπηθούμε- είναι σε όλους μας γνώριμη.

Για την ακρίβεια το μεγαλύτερο μέρος της δουλειάς που γίνεται στην ψυχοθεραπεία, επιχειρεί να βοηθήσει τους θεραπευόμενους να μάθουν να διαμορφώνουν πιο στενές, πιο υποστηρικτικές και σταθερές σχέσεις με τους άλλους.

Η μοναξιά αυξάνει σε πολύ μεγάλο βαθμό την αγωνία του θανάτου.

Ο πολιτισμός μας ορθώνει δυστυχώς πολύ συχνά ένα παραπέτασμα σιωπής και απομόνωσης γύρω απ’ τον άνθρωπο που πεθαίνει.

Μπροστά στον μελλοθάνατο οι φίλοι και τα μέλη της οικογένειας γίνονται συχνά πιο απόμακρα, γιατί δεν ξέρουν τι να πουν.

Φοβούνται μην τον ταράξουν. Αποφεύγουν επίσης να τον πλησιάσουν πολύ, από φόβο μην έρθουν αντιμέτωποι με τον δικό τους θάνατο. Ακόμα και οι θεοί των αρχαίων Ελλήνων το έβαζαν στα πόδια.

Αυτή η καθημερινή απομόνωση λειτουργεί αμφίδρομα: δεν είναι μόνο όσοι είναι καλά που τείνουν ν’ αποφεύγουν τον μελλοθάνατο, πολλές φορές κι οι ίδιοι οι μελλοθάνατοι συνεργάζονται στην απομόνωσή τους.

Ασπάζονται τη σιωπή, για να μην τυχόν παρασύρουν τους ανθρώπους που αγαπούν μέσα στον μακάβριο, μελαγχολικό τους κόσμο.

Ύποπτες και προσβλητικές δηλώσεις Πάιατ για την Ελλάδα και τα εθνικά μας θέματα

Σταύρος Καλεντερίδης* 

Πριν λίγες μέρες διεξήχθη το 23^ο ετήσιο συνέδριο του Βρετανικού περιοδικού Economist. Είναι το συνέδριο που θα μας μείνει αξέχαστο για την ντροπή που προκάλεσαν σε κάθε Έλληνα οι μειοδοτικές δηλώσεις για τη Μακεδονία, του υπουργού Εθνικής Άμυνας. Βέβαια το πιο επονείδιστο, ταπεινωτικό και αξέχαστο ήταν το γεγονός πως καθ’ όλη τη διάρκεια των δηλώσεών του, ο έλληνας υπουργός τελούσε υπό την αυστηρή επιτήρηση του βορειαμερικανού πρέσβη, τον οποίο ο υπουργός διστακτικά κοιτούσε σαν να τον συμβουλεύεται, για να σιγουρευτεί πως δεν ενόχλησε ξεστομίζοντας κάτι που δεν έπρεπε – εκτός γραμμής και σεναρίου.

Στο ίδιο λοιπόν συνέδριο συνέβη και κάτι ακόμα που πέρασε, εκούσια ή ακούσια, κάτω από τα ραντάρ της εγχώριας δημοσιογραφίας. Αναφέρομαι στις ύποπτες, έως κατάφορα προσβλητικές δηλώσεις του πρέσβη των Η.Π.Α., Τζέφρι Πάιατ.

Σύμφωνα λοιπόν με τον πρέσβη, «η Ελλάδα υπέμεινε και άντεξε τεράστιες προκλήσεις, διατηρώντας ταυτόχρονα τη δημοκρατία της και απορρίπτοντας τον εξτρεμισμό, για να βρεθεί τώρα σε θέση να χτίσει το μονοπάτι προς την περαιτέρω οικονομική της ανάπτυξη. Το κυριότερο δε, για τη δική μου κυβέρνηση, είναι πως η Ελλάδα μεταμορφώθηκε επίσης από πηγή προβλημάτων, σε πηγή λύσεων, για τη στρατηγικά σημαντική περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου».

Η έλλειψη μέτρου (και διάκρισης) θα φάει αυτόν τον τόπο

Τα σοβαρά αυτοδύναμα κράτη έχουν υιοθετήσει πια υβριδικές μορφές κρατικής παρέμβασης/ελεύθερης οικονομίας.

Του Γιώργου Ρακκά από την huffingtonpost.gr

Μια κυβέρνηση με κυρίαρχο στίγμα το νεοφιλελεύθερο, και εν πολλοίς το εθνομηδενιστικό (αν και με πινελιές εθνικών ενοχών).

Κάνει το λάθος ο κ. Μητσοτάκης και αντιπαραβάλει στον κρατικιστικό εθνομηδενισμό της παγκοσμιοποίησης, τον νεοφιλελεύθερο εθνομηδενισμό της παγκοσμιοποίησης. Θα τον εκδικηθεί κι αυτόν η ελληνική πραγματικότητα, που ’ναι στριφνή, κακιά και υπερπολύπλοκη.

Έξω γελάνε με την σύγκρουση κρατισμού – αντικρατισμού, που είναι κοπής του 1980. Τα σοβαρά αυτοδύναμα κράτη έχουν υιοθετήσει πια υβριδικές μορφές κρατικής παρέμβασης/ελεύθερης οικονομίας. Βοήθησε και η εξέλιξη της παγκοσμιοποίησης, όπου από υποτιθέμενο πεδίο θριάμβου της ελεύθερης αγοράς, μετεξελίχθηκε σε πεδίο θριάμβου οικονομιών που το κράτος έχει κυρίαρχο ρόλο, αν και σχεδιαστικό (Κίνα, ευρύτερα, νοτιοανατολική Ασία), με τις (πιο) ελεύθερες μορφές επιχειρείν να αναλαμβάνουν εκτελεστικό ρόλο.

Το ίδιο σε άλλην εκδοχή, (προσπαθούν να) κάνουν οι ΗΠΑ, που το κράτος τους έχει προστατευτικό ρόλο σε πολύ ζωτικά κομμάτια της οικονομίας (όπως για παράδειγμα η εφαρμοσμένη έρευνα ή τα όπλα, τα μόνα πεδία στα οποία διατηρεί κάποιο προβάδισμα η Αμερική). Και βέβαια πληρώνουν την έλλειψη εθνικής παιδείας, λογουχάρη, στις πολύ κακές επιδόσεις του εκπαιδευτικού τους συστήματος (ιδίως της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας βαθμίδας), αλλά και τις ανισότητες που προκαλεί το εκπαιδευτικό τους σύστημα [και γι′ αυτόν ακριβώς τον λόγο εισάγουν ένα μεγάλο μέρος του μορφωμένου εργατικού δυναμικού τους, ιδίως τους κογκνιτάριους (μάστορες της γνώσης) απ′ έξω].

Η εθνική ταυτότητα των αρχαίων Μακεδόνων

Ο Αλέξανδρος εισβάλλει στην Ιταλία. Μικρογραφία από τον κώδικα Peniarth 481.

Ο πανελληνισμός του Μεγάλου Αλεξάνδρου και η εθνική του αυτο-αντίληψη

Απόσπασμα από την έρευνα του Alexander Harmantas, Αρχαία μακεδονική εθνική ταυτότητα: Μια μελέτη με βάση τις βιβλιογραφικές πηγές από τον 5ο π.Χ. ως το 2ο μ.Χ. αιώνα, Βασιλικό Παν/μιο του Κίνγκστον, 2017.

Αν τελικά δεν γνωρίζουμε πολλά σε σχέση με την αυτο-αντίληψη των Μακεδόνων ως συλλογική εθνοτική ομάδα, τι μπορούμε να συμπεράνουμε για τη συνολική τους πολιτιστική κληρονομιά; Είναι δυνατόν να περιγράψουμε την κατάκτηση της Αιγύπτου και της Εγγύς Ανατολής σαν μια, ουσιαστικά, ελληνική κατάκτηση; Ίσως, η πιο προφανής προσέγγιση που θα επιτρέψει να απαντήσουμε τα παραπάνω ερωτήματα είναι η θέση του ίδιου του Αλέξανδρου· πραγματικά, δεν θα έπρεπε να βρούμε κάποια σημαντική διατύπωση μακεδονικής ταυτότητας στον πιο φημισμένο Μακεδόνα όλων των εποχών; Είδαμε ότι οι υπάρχουσες πηγές για τον Αλέξανδρο είναι αρκετά μεταγενέστερες και δεν μας προσφέρουν πάντα μια ξεκάθαρη άποψη για τις στάσεις και τις απόψεις των συγχρόνων του απέναντι στον ίδιο και τους Μακεδόνες συμπατριώτες του. Ωστόσο, όλες οι πηγές μας συμφωνούν στην στάση του Αλέξανδρου να εμφανίζει την κατάκτηση της Ανατολής σαν ένα θεμελιακά ελληνικό θρίαμβο. Το μέσο με το οποίο επικοινωνούσε αυτή την άποψη ήταν ο πανελληνισμός, που μπορεί να αποδοθεί κάπως ελεύθερα ως η ελληνική πολιτισμική ή πολιτική ενότητα. Στην περίπτωση του ένδοξου Μακεδόνα κατακτητή, μια κατάλληλη περιγραφή του πανελληνισμού θα μπορούσε να είναι η ιδέα ότι διάφορες πόλεις-κράτη θα μπορούσαν να γίνουν πλουσιότερες χάρη στην ένωσή τους στον κοινό στόχο της κατάκτησης όλης, ή έστω μέρους, της περσικής αυτοκρατορίας. Έστω κι αν δεν μπορεί να παραληφθεί το εγγενές πολιτικό στοιχείο αυτής της πολιτικής, είναι εντούτοις προφανές ότι η σχέση του Αλέξανδρου με τον πανελληνισμό υπερέβαινε τα αμιγώς πολιτικά κίνητρα, δεδομένης της αργεαδικής του καταγωγής, καθώς και της γνήσιας κλίσης του προς το ομηρικό ήθος. Ως υποτιθέμενος απόγονος του Ηρακλή (μέσω του Φιλίππου) και του Αχιλλέα (μέσω της μητέρας του, Ολυμπιάδας), ο Αλέξανδρος κατά πάσα πιθανότητα δεν αμφέβαλλε για την «ελληνικότητά» του. Πράγματι, η προώθηση του πανελληνισμού δεν δίνει απλώς έμφαση στην ελληνική του ταυτότητα, αλλά τον ταυτίζει με τα ελληνικά ηρωικά ιδεώδη και, συνεπώς, ενέχει μεγάλη σημασία για τον ίδιο σε προσωπικό επίπεδο.

Caricature Events, Soter skitso.biz

Εξώφυλλο Live Caricature Events, Soter skitso.biz

ΕΝΑ ΒΙΝΤΕΟ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑ ΟΛΟΙ!!!

ΝΕΕΣ ΦΟΥΡΝΙΕΣ ΑΣΤΕΓΩΝ, ΚΑΙ ΑΠΟΛΥΤΗ ΦΤΩΧΙΑ, ΕΡΧΟΝΤΑΙ.

ΝΕΕΣ ΦΟΥΡΝΙΕΣ ΑΣΤΕΓΩΝ, ΚΑΙ ΑΠΟΛΥΤΗ ΦΤΩΧΙΑ, ΕΡΧΟΝΤΑΙ.

...

Δεν είστε οφειλέτες ;

Θα γίνετε.

Με ανεργία 30%, συνεχόμενη αύξηση φόρων, τεράστια ακρίβεια παντού, σύντομα, αν δεν έχετε, ήδη, θα αποκτήσετε ληξιπρόθεσμα χρέη.

Μέχρις στιγμής, κάτι η προστασία της πρώτης κατοικίας, κάτι οι δόσεις, κάτι το ένα, κάτι το άλλο, υπήρχε μία ελπίδα.

Σύντομα…αυτά όλα τελειώνουν, ανεξάρτητα, το τι ψηφίζετε, και το τι δεν ψηφίζετε.

Ήδη, στους δρόμους, κυκλοφορούν 24.000 άστεγοι, με εξάμηνη λειτουργία των νέων μέτρων, που προβλέπονται να ψηφιστούν, πολύ σύντομα, θα διπλασιαστούν, αλλά και δεκάδες χιλιάδες οικογένειες εντίμων ανθρώπων, θα αναγκαστούν, να συγκατοικήσουν με τα παιδιά και τα εγγόνια τους, θα μείνουν χωρίς ρεύμα, και θέρμανση, χωρίς μαθήματα για τα παιδιά τους, κλπ.

Και όλα αυτά, μέσα από "Βουβές, και πολύ σύντομες δίκες", στις οποίες δεν θα υπάρχουν μάρτυρες, αλλά ούτε και εσείς θα έχετε τα λεφτά, να πληρώσετε έναν δικηγόρο,...

Δεν μας ενδιαφέρει το τι ψηφίζετε.

μας ενδιαφέρει, να αντιδράσετε, καταδικάζοντας, κάθε έναν και κάθε μία βουλευτή, που θα ψηφίσει αυτήν την τροποποίηση, όταν θα έρθει από τον Σεπτέμβριο στην Βουλή..

Η ψήφος τους, θα έχει ονοματεπώνυμο, και για κάθε έξωση, που θα αρχίσει, με καταιγιστικό μάλιστα ρυθμό, και θα είναι συνυπεύθυνοι, χωρίς καμία δικαιολογία όλοι τους .

Καμία δικαιολογία, για τρόικα, και ξε - τρόικα.

Εδώ, μιλάμε, για την επιβίωση του ελληνικού λαού.

Οι ρυθμίσεις του νομοσχεδίου αυτού, έρχονται σε συνέχεια σειράς βαρύτατα δυσμενών μέτρων κατά της μικρής και μεσαίας τάξης & της μικρής ιδιοκτησίας.

Ο προτεινόμενος επανακαθορισμός, ευνοεί αποκλειστικά τις Τράπεζες, σε βάρος κάθε άλλου δανειστή, συμπεριλαμβανομένου του Δημοσίου και των φορέων κοινωνικής ασφάλισης.

Οι δε Τράπεζες αποκτούν συμμετοχή στη διανομή του πλειστηριάσματος ακόμα και με την προσημείωση υποθήκης, χωρίς να είναι αναγκασμένες να την έχουν τρέψει σε υποθήκη.

ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΤΕ ΓΙΑΤΙ ΠΡΑΓΜΑ ΜΙΛΑΜΕ , Ή, ΟΧΙ;;;

Η businesswoman που ζει σε δανεική σκηνή

ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΜΠ. πρώην ιδιοκτήτρια εταιρείας καθαρισµού

Η businesswoman που ζει σε δανεική σκηνή 

Αναλάμβανε τον καθαρισμό μεγάλων κτιρίων, από τράπεζες μέχρι το Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας. Ο μηνιαίος τζίρος της έφτανε τα 70.000 ευρώ και απασχολούσε 200 άτομα προσωπικό. Οταν το 2008 οι πελάτες της άρχισαν να μην την πληρώνουν, η Βασιλική Μπαλ. έκανε ό,τι ήταν δυνατόν για να τα βγάλει πέρα. Μετακόμισε σε ένα σπίτι, 55 τ.μ., στην πλατεία Αττικής. Τα έξοδα, όμως, ήταν πολλά, οι δουλειές μειώνονταν συνεχώς και οι οφειλές της προς το ΙΚΑ αυξάνονταν, φτάνοντας συνολικά στο 1,5 εκατ. ευρώ. Μέσα σε μια μέρα έβαλε λουκέτο στην εταιρεία, αφού πρώτα αποζημίωσε όλους τους υπαλλήλους της. «Εμεινα κυριολεκτικά στον δρόμο. Πριν από δύο χρόνια, η Ενορία της Νέας Μάκρης μου χάρισε ένα τροχόσπιτο για να μείνω στο κάμπινγκ της περιοχής. Σήμερα ζω χάρη στη σύνταξη αναπηρίας των 437 ευρώ που παίρνω. Με αυτά τα χρήματα, ούτε σκέψη για κανονικό σπίτι», τονίζει η κυρία Μπ..

ΟΜΑΔΑ ΚΙΒΩΤΟΣ ΑΣΤΕΓΩΝ

7,5 χρόνια μακριά από τα λαμόγια των δήθεν Μ.Κ.Ο.

24-7-2019

Η Εξομολόγηση του Φλωράκη μέσα στο «Σπίτι του Λαού»!

Τα βραβεία Λένιν, Καρλ Μαρξ και Φιλίας των Λαών  δεν μπόρεσαν να κρατήσουν δέσμιο τον Χαρίλαο Φλωράκη (1914-2005) και επέστρεψε με την Εξομολόγηση στους κόλπους της Ορθόδοξης Εκκλησίας.

[Η Εξομολόγηση ενός ανθρώπου αλλάζει το χωρόχρονο της ζωή του εις το διηνεκές. Αυτή όμως ενός πολιτικού που εκπροσωπεί την πρωτοπορία του αντιχριστιανικού Διαφωτισμού υπερβαίνει τα όρια του ατομικού και έχει ευρύτερες επιπτώσεις σε ολόκληρο το λαό και στην πορεία του Εθνους. Αυτός είναι και ο λόγος που η κρατούσα «προοδευτική» ιντελλιγκέντσια – δεξιά και αριστερά – κάνει ό,τι μπορεί να μη διαρρεύσει η Εξομολόγηση του Χαρίλαου Φλωράκη…Θέλετε και ένα άλλο γεγονός; Όταν ο Μητροπολίτης Μεξικού κ. Αθηναγόρας διεβίβασε στην Αθήνα την επιθυμία του Φιντέλ Κάστρο να επισκεφθεί το Αγιον Ορος , η απάντηση ήταν σιωπή. Από τη μια, δεν μας βόλευε να χωθούμε στη μύτη των Αμερικανών και, από την άλλη, μόνο η εικόνα ενός μαρξιστή στην Ακρόπολη της Ορθοδοξίας θα είχε καταλυτικές επιπτώσεις σε ολόκληρο το πανευρωπαϊκό «προοδευτικό» κίνημα… Εμείς όμως δε θέλουμε την Ελλάδα μεγάλη και δημιουργική- παγκόσμια υπερδύναμη στον πολιτισμό, κατά τον Χένρι Μίλερ – αλλά μικρή και μίζερη  στα μέτρα μας…

Το κείμενο που ακολουθεί είναι αφήγηση του εξομολόγου του, ιερομόναχου Αθανάσιου Σιμωνοπετρίτη*. Ε.Δ.Ν.]

«…Θα σας πω για τον Χαρίλαο. Ήταν μια από τις συγκλονιστικότερες στιγμές που έζησα. Με ειδοποίησε ο Γέροντάς μας, ο οποίος έλειπε, ότι θα έλθει στη Μονή μας (τη Σιμωνόπετρα) ο Χαρίλαος Φλωράκης με 6-7 συντρόφους του. «Κοίταξε να τους περιποιηθείτε». Ήρθε μαζί με τον ηθοποιό Τίτο Βανδή. Τον ρώτησα: «Πρώτη φορά έρχεσαι εδώ, κ. πρόεδρε;». «Δυστυχώς, πρώτη φορά», μου είπε. «Πως σε λένε;», με ρώτησε. «Είμαι ο π. Αθανάσιος», του είπα. «Πάπα-Θανάση, ήρθα εδώ στο Άγιον Όρος και νόμιζα ότι θα βρω γέρους κατουρημένους, αλλά εδώ βρήκα μοναχούς παλικάρια σαν κυπαρίσσια. Στο Βατοπέδι βλέπω ένα καλογεράκι και με φωνάζει: «Γεια σου, σύντροφε». «Εσύ από που και ως που σύντροφος;». «Ήμουν αρχηγός της ΚΝΕ της Κομοτηνής, όταν ήμουν λαϊκός». «Και πως βρέθηκες εδώ;». «Δεν με ικανοποιούσε ο Μαρξ και αυτό που ήθελα το βρήκα στον Χριστό». «Όταν το άκουσα αυτό», είπε ο Φλωράκης, «μου ήρθε να άνοιγε η γη να με καταπιεί».

Η ζωγραφιά της ημέρας, από τον Julien Couty

Η ζωγραφιά της ημέρας, από τον Julien Couty

"Ένας λαός χωρίς ταυτότητα" Δημήτρης Λιαντίνης

Είμαστε ένας λαός χωρίς ταυτότητα. Με μια ιστορία που ο ίδιος τη νομίζει λαμπρή. Και απορεί, πώς και δεν πέφτουν οι ξένοι ξεροί μπροστά στο μεγαλείο της. Οι ξένοι όμως, σαν συλλογιούνται την ελληνική ιστορία, την αρχαία εννοώ, γιατί για τη νέα δεν έχουν ακούσει, και βάλουν απέναντι της εμάς τους Νεοέλληνες, φέρνουν στο μυαλό τους άλλες παραστάσεις. Φέρνουν στο μυαλό τους κάποιους καμηλιέρηδες που περπατούν στο Καρνάκ και στη Γκίζα.

Τι σχέση ημπορεί να 'χουν, συλλογιούνται, ετούτοι οι φελλάχοι του Μισιριού σήμερα με τους αρχαίους Φαραώ, και το βασιλικό ήθος των πυραμίδων τους;

Την ίδια σχέση βρίσκουν οι ξένοι στους σημερινούς Έλληνες με τους αρχαίους. Οι θεωρίες των διάφορων Φαλμεράυερ έχουν περάσει στους Φράγκους. Εμείς θέλουμε να πιστεύουμε ότι τους αποσβολώσαμε με τους ιστορικούς, τους γλωσσολόγους, και τους λαογράφους μας. Λάθος. Κρύβουμε το κεφάλι με το λιανό μας δάχτυλο. Και βέβαια. Πώς μπορούσε να γίνει αλλιώς, αφού ο μέγας γλωσσολόγος Γ. Χατζιδάκις έλεγε αυτά που έλεγε, -ορθά- κι από την άλλη έβριζε το Σολωμό μας αγράμματο, και τη γλώσσα του σκύβαλα και μαλλιαρά μαλλιά;

Σχέση με τους αρχαίους Έλληνες έχουμε εμείς, λένε οι Γάλλοι, οι Εγγλέζοι και οι Γερμανοί. Εμείς, που τους ανακαλύψαμε, τους αναστυλώσαμε, τους εξηγήσαμε. Για τους Ευρωπαίους οι Νεοέλληνες είμαστε μια δράκα ανθρώπων απρόσωπη, ανάμεσα σε βαλκανιλίκι, τουρκολογιά και αράπηδες. Είμαστε οι ορτοντόξ. Με το ρούσικο τυπικό στη γραφή, με τους κουμπέδες και τους τρούλλους πάνω από τα σπίτια των χωριών μας, με ακτινογραφίες σωμάτων και σκουληκόμορφες φιγούρες αγίων στους τοίχους των εκκλησιών. Οι Ευρωπαίοι βλέπουνε τους πολιτικούς μας να ψηφίζουν στη Βουλή να μπει το «ορθόδοξος» στην ευρωπαϊκή μας ταυτότητα, κατά τη διαταγή των παπάδων, και κοιτάνε ανακατωμένοι και ναυτιάζοντας κατά το θεοκρατικό Ιράν και τους Αγιατολάχους. Τέτοιοι οι βουλευτές μας, ακόμη και της Αριστεράς. «Αυτοί οι πολιτικοί, αυτοί οι βουλεπταί (sic) εκατάστρεψαν το έθνος». Έτσι γράφει ο Παπαδιαμάντης.

«Λέγε ακαταπαύστα την ευχή με τη γλώσσα και με το νου»

Γέροντας Ιωσήφ Ησυχαστής († 1959)

Η πράξη της νοεράς προσευχής είναι να βιάσεις τον εαυτό σου να λες συνεχώς την ευχή με το στόμα αδιαλείπτως. Στην αρχή γρήγορα να μην προφθάνει ο νους να σχηματίζει λογισμό μετεωρισμού. Να προσέχεις μόνο στα λόγια: «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με». Όταν αυτό πολυχρονίσει, το συνηθίζει ο νους και το λέει και γλυκαίνεσαι σαν να έχεις μέλι στο στόμα σου και θέλεις όλο να το λες. Αν το αφήνεις στενοχωριέσαι πολύ.

Όταν το συνηθίσει ο νους και χορτάσει -το μάθει καλά- τότε το στέλνει στη καρδιά. Επειδή ο νους είναι ο τροφοδότης της ψυχής και ό,τι καλό ή πονηρό δει ή ακούσει το κατεβάζει στη καρδιά που είναι το κέντρο της σωματικής και πνευματικής δυνάμεως του ανθρώπου, ο θρόνος του νου· όταν ο ευχόμενος κρατά το νου του να μη φαντάζεται τίποτε, αλλά προσέχει μόνο στα λόγια της ευχής, τότε αναπνέοντας ελαφρά με κάποια βία και θέληση δική του τον κατεβάζει στη καρδιά και τον κρατά μέσα κλεισμένο και λέει με ρυθμό την ευχή:

– «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με».

Στην αρχή λέει μερικές φορές την ευχή και παίρνει μία αναπνοή. Κατόπιν όταν συνηθίσει να παραμένει ο νους στη καρδιά, λέει σε κάθε αναπνοή μία ευχή με τον εξής τρόπο: Λέει το «Κύριε Ιησού Χριστέ» στην εισπνοή και το «ελέησόν με» στην εκπνοή. Αυτό ανήκει στην πρακτική μορφή της ευχής έως ότου επισκιάσει και αρχίσει να ενεργεί η Θεία Χάρη. Εάν αυτό δεν διακοπεί, με την χάρη του Χριστού, ακολουθεί η θεωρία.

Λοιπόν παντού λέγεται η ευχή· και όταν κάθεσαι και στο κρεβάτι και περπατώντας και όρθιος. «Αδιαλείπτως προσεύχεσθε, εν παντί ευχαριστείτε», λέει ο Απόστολος. Δεν προσεύχεσαι μόνο όταν πλαγιάζεις. Θέλει αγώνα· όρθιος, καθιστός. Όταν κουράζεσαι, κάθεσαι και μετά πάλι όρθιος. Να μη σε πιάνει ο ύπνος.