Η κατάθεση του Θόδωρου Τσουκάτου, πρωτοκλασάτου στελέχους του ΠΑΣΟΚ την περίοδο Σημίτη, ενώπιον του δικαστηρίου για τις χρηματοδοτήσεις της SIEMENS και ειδικότερα για εκείνη που ανέλαβε ο ίδιος με περίπλοκο τρόπο να μεταφέρει τα χρήματα στα ταμεία του ΠΑΣΟΚ, είναι αποκαλυπτική. Όχι πως ήμασταν ανυποψίαστοι για το τι συνέβαινε, αλλά μαθαίνουμε από …πρώτο χέρι το μέγεθος της διαφθοράς, της υποκρισίας και της διαπλοκής της πολιτικής εξουσίας με τις μεγάλες φίρμες της οικονομίας και για τον τρόπο που έκλειναν τις δουλειές τους.
Σε ερωτήσεις από Έδρας για τις ιδιωτικές χρηματοδοτήσεις των κομμάτων, ο Θεόδωρος Τσουκάτος επεσήμανε πως: «Ήταν ένα καθεστώς το οποίο κανείς δεν ήθελε να ερευνηθεί. Ούτε το κόμμα μου, ούτε κανένα άλλο κόμμα. Στρουθοκαμηλισμός και υποκρισία. Γι’ αυτό κανείς δεν ήθελε να το ψάξει. Δεν υπάρχει πρωθυπουργός που δεν τα γνωρίζει αυτά. Ολόκληρο το πολιτικό σύστημα για την ιδιωτική χρηματοδότηση των κομμάτων έκανε τον βλάκα. Με έστειλαν εδώ ως μαύρο πρόβατο. Το ΠΑΣΟΚ σφύριζε κλέφτικα και όλοι ήταν μια χαρά εκτός από εμένα».
Και με αφορμή αυτή την υπόθεση, ο κατηγορούμενος αποκάλυψε ότι την εκλογική περίοδο του 2000 οι χρηματοδοτήσεις προς το ΠΑΣΟΚ έφτασαν τα 16 δισ. δραχμές. Δηλαδή, για να έχουμε σύγχρονη εικόνα, ξεπέρασαν τα 46 εκατ. ευρώ. Και είναι λογικό να αναρωτηθείς. Το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ έχουν λάβει τραπεζικά δάνεια ύψους 500 εκατ. ευρώ τα οποία δεν μπορούν πλέον να αποπληρώσουν, ενώ στα ταμεία τους έμπαιναν τεράστια ποσά από τον ιδιωτικό τομέα, όπως προκύπτει από επίσημες –πλέον- καταθέσεις σαν αυτήν του Τσουκάτου.
Τι στην ευχή έκαναν με όλα αυτά τα χρήματα; Πώς τα διαχειρίστηκαν και που τα ξόδεψαν; Σε ποιους έδιναν λόγο οι εισπράκτορες και οι διαχειριστές; Γιατί κανείς δεν αντέδρασε; Γιατί κανείς δεν ζήτησε εξηγήσεις; Πόσο δημοκρατικά λειτουργούσαν και λειτουργούν αυτά τα κόμματα;