«Ο φιλήκοος των ξένων είναι προδότης»

Γράφει ο Παναγιώτης Ήφαιστος  – 

«Έπρεπε» να γίνει η Επανάσταση το 1821 ή οι Έλληνες «έπρεπε» να αναμένουν κάποια άλλη ευνοϊκότερη ιστορική συγκυρία; Τέτοια ερωτήματα δεν απαντώνται γιατί αφορούν κάτι που δεν γνωρίζουμε: Πότε και πως κοχλάζει και πότε εκρήγνυται ο συλλογικός υπαρξιακός πυρήνας ενός έθνους για να αξιώσει εθνική ανεξαρτησία; Ο Καποδίστριας, πάντως, μας άφησε παρακαταθήκη ότι «ο φιλήκοος των ξένων είναι προδότης«.

Στοιχειώδης κατανόηση κάποιων αιτίων που προκάλεσαν την ελληνική επανάσταση απαιτεί σωστή αντίληψη της τρισχιλιετούς διαδρομής της Ελληνικότητας και του τι έγινε μετά την πτώση της Κωνσταντινούπολης μέχρι και το 1821. Των Ελλήνων οι Πόλεις και τα Κοινά κατόρθωσαν να διαιωνιστούν επί αιώνες. Πριν την Βυζαντινή Αυτοκρατορία και στην συνέχεια μέσα στο βυζαντινό κοσμοσύστημα, οι πόλεις αυτό-θεσπίζονταν.

Διαμέσου της Συγκλήτου των Πόλεων, επιπλέον, ήταν οι εντολείς του Βασιλέα της Πόλης. Η πτώση της Κωνσταντινούπολης και η έλευση των Οθωμανών υπέταξε πολλές, εξισλάμισε ουκ ολίγους, πλην τελικά η Υψηλή Πύλη τους άφησε να αυτό-θεσπίζονται, πληρώνοντας φόρους. Δεν χρειάζεται καν να ασχοληθούμε με τα επιστημονικά ανυπόστατα και ψευδεπίγραφα ξενόφερτα εθνομηδενιστικά ιδεολογήματα για την κατάσταση των Ελλήνων τον 18ο αιώνα. Καμιά σχέση δεν είχε η πολιτική ανθρωπολογία των Πόλεων με τους δύσμοιρους δουλοπάροικους (αβράκωτους – “sans culottes”) που εξεγέρθηκαν στο Παρίσι. Αυτό δεν είναι κατηγορία, είναι η τραγική μετά-μεσαιωνική πραγματικότητα.

Μία εκπληκτική παρέλαση στην Γερμανοκρατούμενη Θεσσαλονίκη

Η διαδήλωση την 25η Μαρτίου 1943 κάτω από τη μπότα των κατακτητών

του Σπύρου Κουζινόπουλου

Εβδομήντα πέντε χρόνια, συμπληρώθηκαν φέτος από τη μεγαλύτερη και σημαντικότερη εκδήλωση που συνέβη στη Θεσσαλονίκη στα χρόνια της γερμανικής φασιστικής κατοχής: Τη μαχητική  διαδήλωση στους κεντρικούς δρόμους της πόλης, στις 25 Μαρτίου 1943, χιλιάδων φοιτητών και άλλων νέων, κάτω από τα έκπληκτα βλέμματα των πάνοπλων Γερμανών στρατιωτών και δίπλα στις ερπύστριες των τανκς του Γ΄ Ράϊχ.

Ήταν μία εκδήλωση που απέβλεπε στον γιορτασμό της εθνικής επετείου, στην τόνωση του φρονήματος των υπόδουλων Θεσσαλονικέων αλλά και στην υπόμνηση προς τους κατακτητές ότι δεν θα περάσουν χωρίς αντίσταση τα εξοντωτικά τους μέτρα.

Η διαδήλωση, που είχε οργανωθεί από το ΕΑΜ και την ΕΠΟΝ Θεσσαλονίκης, προετοιμάστηκε από τους επικεφαλής της ΕΠΟΝ στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, μεταξύ των οποίων βρίσκονταν, εκτός του γραμματέα της, Άνθιμου Χατζηανθίμου και φοιτητές που θα γίνουν ευρύτατα γνωστοί αργότερα, όπως ο Μανόλης Αναγνωστάκης, ο Γιώργος Καφταντζής, ο Πάνος Θασίτης, ο Θανάσης Γιαννούσης  και πολλοί άλλοι.

Το φλογερό δημοσίευμα της παράνομης Ελευθερίας, ξεσηκώνει

Τα ξημερώματα εκείνης της ημέρας, με ημερομηνία 25 Μαρτίου 1943, είχε κυκλοφορήσει η μυστική εφημερίδαΕΛΕΥΘΕΡΙΑ,όργανο του ΕΑΜ Μακεδονίας, που εκδίδονταν με χίλιες προφυλάξεις στο υπόγειο του ανθόκηπου του Παντελή Μορφόπουλου στην Ξηροκρήνη. 

Ο συντάκτης της Ελευθερίας,
Γιάννης Κανάκης

Όλη τη νύχτα ο Γραμματέας του ΕΑΜ, Νίκος Δηλαβέρης με τον συντάκτη της εφημερίδας Γιάννη Κανάκη και τους ηρωϊκούς τυπογράφους Μιχάλη Αλεξανδρόπουλο και Κώστα Κατσούλη, πάσχιζαν να προλάβουν ώστε να γίνει έγκαιρα η έκδοση της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, με το φλογερό πρωτοσέλιδο άρθρο που αναφέρονταν στην επέτειο της Εθνικής μας Παλιγγενεσίας. Διαβάζουμε:    

25 ΜΑΡΤΙΟΥ 1821: Μέρα Ανάστασης του Γένους μας. Σαν τέτοια μέρα οι ηρωϊκοί προπάτορες μας έσπασαν τα δεσμά μιας μαύρης σκοτεινής και πολύχρονης σκλαβιάς και με το γιαταγάνι στο χέρι, αγωνίσθηκαν επτά ολόκληρα χρόνια για να μας δώσουν το πιο πολύτιμο που έχουμε σε τούτη τη γη, τη λευτεριά.

25 ΜΑΡΤΙΟΥ 1943: Καινούρια μέρα δόξας! 

Ο τυπογράφος Μ.Αλεξανδρόπουλος

Ο αδάμαστος ελληνικός λαός σπάει τα δεσμά της σκλαβιάς και συνεχιστής των πιο λαμπρών και ηρωϊκών παραδόσεων του 1821, ξεχύνεται από τα βουνά και τις αετοράχες και με το κοφτερό του γιαταγάνι εκδικείται τους νέους τυράννους…

Και το κύριο άρθρο της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ κατέληγε ως εξής:

Ο ελληνικός Λαός το πήρε απόφαση: Λευτεριά ή Θάνατος.Ενωμένος κάτω από τη δοξασμένη πιά σημαία του ΕΑΜ, θα συντρίψει κάθε αντίδραση των κατακτητών και των οργάνων τους – γιατί κάθε φαγωμάρα, κάθε διαίρεση και αντίδραση είναι σήμερα προδοσία κατά του Έθνους μας – και θα βαδίσει για τη ΝΙΚΗ, για ένα νέο 1821.

Τουρκία...

Η νεαρή βρεταννίδα συντρόφισσα Anna Campbell σκοτώθηκε στο Αφρίν, από τουρκική ρουκέτα... Το πτώμα της βρίσκεται σε τέτοιο σημείο που δεν μπορεί να ανακτηθεί από τους Κούρδους... Ο τουρκικός στρατός εκδικητικά δεν επιτρέπει την πρόσβαση στο σημείο, Οι γονείς της κάνουν έκκληση για διεθνή κινητοποίηση ώστε οι Τούρκοι να επιτρέψουν την ταφή της... Τι ζούμε...

Συνελήφθησαν επτά φοιτητές «κομμουνιστές τρομοκράτες» στην Πόλη μετά την οργή του Ερντογάν

Η τουρκική Αστυνομία συνέλαβε την Κυριακή επτά φοιτητές γνωστού πανεπιστημίου της Κωνσταντινούπολης, μετά τις κατηγορίες που εξαπέλυσε σε ομιλία του το Σάββατο ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ότι πρόκειται για «κομμουνιστές τρομοκράτες», επειδή διαμαρτυρήθηκαν για την εισβολή του τουρκικού στρατού στη βορειοδυτική Συρία, στον κουρδικό θύλακα της Εφρίν.

Η τουρκική Αστυνομία έκανε έφοδο σε φοιτητική εστία του πανεπιστημίου Bogazici τα ξημερώματα της Κυριακής και συνέλαβε τρεις φοιτητές, δύο αγόρια και μια κοπέλα, ενώ και με τις άλλες συλλήψεις που ακολούθησαν ο αριθμός των κρατούμενων φοιτητών αυξήθηκε σε επτά.

Στην ίδια του ομιλία ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ανέφερε ότι δεν υπάρχει θέση στα τουρκικά πανεπιστήμια για «κομμουνιστές τρομοκράτες».

Τα πανεπιστήμια, είπε, υπάρχουν για να μορφώνουν εκείνους που προορίζονται να υπηρετήσουν την πατρίδα και το έθνος και υποσχέθηκε να τα εκκαθαρίσει από «κομμουνιστές» και «τρομοκράτες».

ΠΑΛΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΑΡΕΛΑΣΕΙΣ...

Η Αννυ Λιγνού πρόσθεσε μια νέα φωτογραφία στο άλμπουμ: Οι ιστορίες μου.

27 Οκτωβρίου 2017 · 

Επειδή πάλι θα ειπωθούν πολλές μπούρδες για την παρέλαση, το νόημά της, την καταγωγή της, την αξία της και το λόγο ύπαρξης της στις μέρες μας, σκέφτομαι τα εξής:

ΟΧΙ, η παρέλαση δεν είναι φασιστικό κατάλοιπο του Μεταξά, ακόμα κι αν και όλα τα ολοκληρωτικά καθεστώτα την χρησιμοποίησαν.

Η παρέλαση αντλεί την καταγωγή της από την αρχαιότητα, τους Αθηναϊκούς θριάμβους αλλά και τους τρεις Σπαρτιατικούς χορούς. Ακόμα και τώρα, βλέπουμε μια παραλλαγή τους:

Μπροστά οι γέροντες (όσοι μας έχουν απομείνει ανάπηροι πολέμου) που δηλώνουν πως ήταν κάποτε γενναία παλικάρια (Άμμες ποκ΄ ήμες άλκιμοι νεανίαι).

Μετά ακολουθούν οι στρατιώτες, οι μάχιμοι άντρες (και γυναίκες πια) της εποχής, που λένε "εμείς είμαστε τώρα γενναία παλικάρια, κι αν σου βαστάει, δοκίμασε" (Άμμες δε γ΄ ειμέν, αι δε λης πείραν λάβε).

Μια μέρα πριν τη στρατιωτική παρέλαση, γίνεται η μαθητική. Ο τρίτος χορός των παιδιών στην ουσία, αυτών που θα αναλάβουν στο μέλλον και μας διαβεβαιώνουν ότι θα γίνουν πολύ καλύτεροι από μας (Άμμες δε γ΄ εσσόμεθα πολλώ κάρρονες).

H πιο μαύρη 25η Μαρτίου στην ελληνική ιστορία

H πιο μαύρη 25η Μαρτίου στην ελληνική ιστορία

Του Ιάσωνα Χανδρινού, ιστορικού.

H πιο μαύρη 25η Μαρτίου στην ελληνική ιστορία ήταν αυτή του 1944. Το πρωί της προηγούμενης, ημέρα Σάββατο, ξεκινούσε μια αστραπιαία συντονισμένη επιχείρηση. Χιλιάδες άνδρες, γυναίκες και παιδιά από την Αθήνα και διάφορες πόλεις της κεντρικής, δυτικής και νότιας Ελλάδας που είχαν την ατυχία να μην γεννηθούν άρειοι, αρπάχτηκαν κυριολεκτικά μέσα στα σπίτια τους. Έφυγαν με το κλειδί στην πόρτα και τα σερβίτσια στο τραπέζι. Στοιβάχτηκαν σε πλατείες ή στα αντίστοιχα κέντρα υποδοχής προσφύγων του τότε, αποθήκες και κινηματογράφους, στις παρυφές των γενέθλιων πόλεων τους -ξαφνικά αφιλόξενες και παγωμένες. Δεν άνοιξε μύτη. Δεν σημειώθηκε καμία αντίδραση. Δεν υπήρξε καμιά παρατυπία. Στις 11 Απριλίου μια αμαξοστοιχία με βαγόνια ελληνικά -«Άνδρες 40, Ίπποι 8»- έφτυσε την πολύχρωμη και καταταλαιπωρημένη στρατιά των αθώων σε ένα αχανές στρατόπεδο χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά. Μέσα σε λίγες ώρες, χιλιάδες χρόνια ιστορίας, θρησκευτικής παράδοσης, γλώσσας, πολιτιστικής και κοινωνικής ζωής, φωτογραφίες με φόντο την Ακρόπολη, τα βουνά της Άρτας και την λίμνη της Καστοριάς, παράσημα της Μικράς Ασίας, φύλλα πορείας του 7ου Συντάγματος Πεζικού Χαλκίδας, απολυτήρια σχολείων, πιστοποιητικά γεννήσεων σε οθωμανική γραφή, προικοσύμφωνα, σημειώσεις ποιημάτων, τετράδια με μουσικές νότες από την φιλαρμονική της Πρέβεζας, γιαννιώτικες και βολιώτικες συνταγές, τραγουδάκια που πιθανόν να είχαν ετοιμαστεί για τις πρόβες της σχολικής γιορτής χάθηκαν σε κάποια κρεματόρια. Έγιναν στάχτη, στεγνή κι αδάκρυτη.

Ένα ελληνικό σχολείο δε γιόρτασε καθόλου την 25η Μαρτίου εκείνη τη χρονιά. Εβραϊκόν Δημοτικόν Σχολείον Αθηνών, οδός Ακταίου, αριθμός 2, Πετράλωνα. Στην πόρτα μπήκε λουκέτο και στο βιβλίο των πρακτικών της σχολικής επιθεώρησης η σύντομη εγγραφή: «Τα μαθήματα διεκόπησαν λόγω του διωγμού των Ισραηλιτών…», υπογραφή και σφραγίδα.

(Η φωτογραφία είναι από τη συγκέντρωση των Εβραίων των Ιωαννίνων. Από 1960, επέστρεψαν ζωντανοί κάπου 110)

Τουρκία και ΝΑΤΟ

Σώτη Τριανταφύλλου

Το ΝΑΤΟ έχει απογοητεύσει πολλές φορές την Ελλάδα· αλλά, για να φύγουμε από τη Συμμαχία απαιτούνταν, μεταξύ άλλων, στενότερες και πιο ειλικρινείς σχέσεις με την Ευρωπαϊκή Ενωση - τις οποίες δεν είχαμε και δεν αποκτήσαμε ποτέ. Η απογοήτευση δεν οφείλεται αποκλειστικά στις αποτυχίες της Ατλαντικής Συμμαχίας· σήμερα όμως το ιστορικό των αποτυχιών είναι τόσο επιβαρημένο ώστε το ΝΑΤΟ φαίνεται να έχει ξεπεραστεί από τις εξελίξεις· έχει μείνει, τρόπον τινά, πίσω.

Το 1949 ρόλος του ήταν η αναχαίτιση της Σοβιετικής Ενωσης· η απάντηση στον σοβιετικό επεκτατισμό. Αυτή η έμμονη ιδέα οδήγησε τις ΗΠΑ σε αυτοκτονική εξωτερική πολιτική: στην άνευ όρων στήριξη του Ισραήλ, στην εμπλοκή στο Βιετνάμ, στη χρηματοδότηση των μουτζαχεντίν στο Αφγανιστάν και σε άλλες εξωφρενικές συμπαιγνίες. Ελειπε η οξυδέρκεια· ήδη από τότε που προστέθηκε στο ΝΑΤΟ η Τουρκία - μολονότι στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο είχε παίξει ρόλο "επιτήδειου ουδέτερου"- το ΝΑΤΟ έβλεπε μονάχα το βραχυπρόθεσμο κέρδος. Το μοναδικό κριτήριο ήταν η γεωγραφική της θέση· εξάλλου, όλοι περίμεναν ότι θα εξευρωπαϊστεί, ότι ο κεμαλισμός θα προχωρήσει. Ο πόλεμος δεν είχε διδάξει την ανθρωπότητα ότι η πρόοδος μπορεί να αντιστραφεί: οι Ευρωπαίοι και οι Αμερικανοί πίστευαν ακόμα στο αέναο "εμπρός". 

Σύμφωνα με το άρθρο 5 που υπέγραψαν τελικά 29 χώρες, η επίθεση σε μέλος του ΝΑΤΟ ισοδυναμεί με επίθεση σε όλα τα μέλη και επισύρει άμεση και συλλογική απόκριση. Δεν είχε προβλεφθεί ότι η Τουρκία - που διαφέρει ιστορικά και πολιτιστικά από τις υπόλοιπες χώρες - θα εξελισσόταν σε rogue state με ηγέτη τον υποψήφιο χαλίφη του σουνιτικού κόσμου. Για τρεις-τέσσερις δεκαετίες τα μέλη του ΝΑΤΟ δεν έβλεπαν τίποτα πέρα από τη σοβιετική απειλή· ανέλυαν τον κόσμο με όρους Ανατολής-Δύσης· η Ανατολή και η Δύση ήταν οικονομικά, πολιτικά και κοινωνικά συστήματα - μορφές καπιταλισμού - όχι γεωγραφικά, θρησκευτικά και πολιτισμικά. Στο μεταξύ, η Τουρκία έδειχνε ξανά και ξανά ότι δεν μοιράζεται τις αξίες της Ατλαντικής Συμμαχίας· απλώς επωφελείτο από αυτή στο στρατιωτικό πεδίο. Το 1974, όταν εισέβαλε στην Κύπρο, το ΝΑΤΟ έκανε την πάπια. Αλλά, η Τουρκία είναι σαφής· δεν στρέφεται μόνο εναντίον της Ελλάδας, στρέφεται εναντίον ολόκληρης της Δύσης.

Τρίζουν τα κόκκαλα του Κολοκοτρώνη

Γιωργος Παπαδοπουλος Τετραδης

Χτες βράδυ, μετά τις βαρύγδουπες δηλώσεις της πολιτικής ηγεσίας, που κρατάει τη χώρα στα χέρια της, για την 25η Μαρτίου, και καθώς ήμουν στο χωριό που γεννήθηκε ο Κολοκοτρώνης, άκουσα τα κόκκαλά του να τρίζουν. Κι ας είναι θαμμένα στο Πρώτο.

Δεν ήταν τόσο οι δηλώσεις όσο οι φυσιογνωμίες, οι άνθρωποι, από τα στόματα των οποίων έβγαιναν. Που τα λόγια με τους ανθρώπους είχαν τόση σχέση όση το μαύρο με το άσπρο. Η μέρα με τη νύχτα. Και που δικιολογούν εν πολλοίς την περιφρόνηση, με την οποία κινείται και μιλάει ο από ανατολάς τραμπούκος της περιοχής. Αλλά, και τη χλεύη και την υποτίμηση, με την οποία αντιμετωπίζεται η χώρα από τους θήτες και δανειστές της. Και την αδιαφορία από όλους τους υπόλοιπους.

Δεν ξέρω πόσοι πολίτες έχουν συνειδητοποιήσει ότι έχουν παραδώσει τη διακυβέρνηση της χώρας σε μια κυβέρνηση και ένα κόμμα, η συντριπτική πλειοψηφία των οποίων δεν πιστεύουν στην πατρίδα και τη θρησκεία. Στα οποία πιστεύει η μεγάλη πλειονότητα των πολιτών. Πολλοί από τους οποίους τους ψηφίζουν! Για το διορισμό, για τη χαλλλλαρότητα, για το ελαμωρετώρα, γιατί αντιπαθούν τη φυσιογνωμία «του Κούλη».

Δεν ξέρω πόσοι από τους πολίτες ξέρουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ που κυβερνάει δεν εκφράζει ιδεολογικά ούτε το 2% των πολιτών. Το υπόλοιπο 2% από το 4% που είχε, το πιο καθαρό και άδολο ιδεολογικά, οι ψηφοφόροι του Συνασπισμού στη συντριπτική τους πλειονότητα, έφυγε μετά το 2015.

Ποιο είναι το τριαντατόσο τοις εκατό που πήρε το κόμμα το 2015; Πασόκοι και νεοδημοκράτες, αηδιασμένοι από τις προηγούμενες κυβερνήσεις με το μετακινούμενο 5%- 10%, που με το ένστικτο της αυτοσυντήρησης πάει «με το γκουβέρνο» «δι’ ίδιον όφελος». Ίδιοι και λιγότεροι σήμερα. Για τους ίδιους λόγους. Που επίσης πιστεύουν σε πατρίδα και θρησκεία. Στα λόγια. Στις πράξεις, πιστεύεις στην πατρίδα άμα την ωφελείς και την πονάς. Και θυσιάζεις κάτι γι αυτήν. Αλλά ψηφίζουν ΣΥΡΙΖΑ!

Η κατασυκοφάντηση της Επανάστασης του 21

Στα πλαίσια της αποδόμησης της ελληνικής εθνικής συνείδησης, οι εθνομηδενιστές ιστορικοί έχουν αποδυθεί σε ένα γενικευμένο εγχείρημα αποσύνδεσης της σχέσης του νεώτερου ελληνισμού, και μάλιστα του ελληνικού κράτους, με τις παλαιότερες περιόδους της ιστορίας μας.

Έτσι, η θεωρία τουΦαλμεράυερ, στη σύγχρονη –κατά Χομπσμπάουμ εκδοχή–, για την απουσία οποιαδήποτε σχέσης ανάμεσα στον ελληνισμό του 19ου αιώνα με το Βυζάντιο και την αρχαιότητα, έχει επανέλθει ως η σύγχρονη ακαδημαϊκή κατεστημένη ιστορία ενός θνήσκοντος(;) ελληνικού κράτους. Σε αυτό πλαίσιο, έχει ιδιαίτερα κακοποιηθεί η ελληνική ιστορία των χρόνων που προηγούνται άμεσα της Επανάστασης του ’21, όπως είχε φανεί και με το βιβλίο της κ. Ρεπούση. Διότι, σε εκείνη την ιστορική περίοδο, μπορεί να καταδειχτεί η οποιαδήποτε συνέχεια ή ασυνέχεια.

Στη μεταπολιτευτική περίοδο, και ιδιαίτερα μετά το 1990, θα γίνει το αποφασιστικό βήμα σε αυτή την κατεύθυνση, θα συγκροτηθεί μια μαρξίζουσα ιστοριογραφική σχολή, η οποία θα καταλάβει τις κυριότερες θέσεις των Πανεπιστημίων, των πολιτιστικών ιδρυμάτων και του «προοδευτικού» Τύπου, δηλαδή την ιδεολογική και πνευματική εξουσία, και θα εγκαταλείψει σταδιακώς κάθε αναφορά στην κυρίαρχη έως τότε εθνικο-απελευθερωτική συνιστώσα. Στο εξής, μία και μόνη ιδεολογική αντίθεση θα χαρακτηρίζει τον προεπαναστατικό ελληνισμό, η διχοτομία ανάμεσα στον «διαφωτισμό» και την «Εκκλησία»˙ διχοτομία η οποία, στο κοινωνικό και οικονομικό πεδίο, αναγνωρίζει πλέον την αστική τάξη, και μάλιστα τα ανώτερα στρώματά της, ως τον βασικό, αν όχι και αποκλειστικό, φορέα του «φωτισμού» και της επανάστασης.

Έτσι, οι αναλύσεις μαρξιστών όπως του Ζέβγου, του Σβορώνου, του Μοσκώφ, του Μάξιμου, του Ψυρούκη, ακόμα και του Κορδάτου, για τον μεταπρατικό χαρακτήρα της μεγαλο-αστικής τάξης της υπόδουλης Ελλάδας, σταδιακώς, βυθίζονται στη λήθη. Πράγματι, η συμμαχία των Οθωμανών με την αποικιοκρατική Δύση, που διείσδυε εμπορικά στην Ανατολή, και η γενικευμένη ανασφάλεια του οθωμανικού κράτους, υποχρέωσε την ελληνική μεγαλοαστική τάξη να στραφεί περισσότερο προς το εμπόριο μεταξύ Ανατολής και Δύσης και να δημιουργήσει μια εξαρτημένη σχέση με το δυτικό κεφάλαιο, ενώ μόνον τα μεσαία και κατώτερα στρώματα των βιοτεχνών, των καραβοκυραίων, των εμπόρων, θα συγκροτούν μια οιονεί «εθνική» αστική τάξη. Όλες αυτές οι επισημάνσεις, σταδιακώς αποσιωπούνται και προβάλλεται μόνον ο διαφωτιστικός και παιδευτικός ρόλος των Φαναριωτών, των μεγαλεμπόρων και των τραπεζιτών – σίγουρα υπαρκτός, αλλά σφραγισμένος από τη μεταπρατική υφή αυτών των τάξεων.

Μέσα από αλλεπάλληλες ιδεολογικές και κοινωνικές μετατοπίσεις, περάσαμε, από τον παλαιό μαρξιστικόυπερτονισμό των κοινωνικών αντιθέσεων στο εσωτερικό του υπόδουλου ελληνισμού, στην ανοικτή υποστήριξη των ελίτ ως φορέων της προόδου και στην περιφρόνηση των λαϊκών στρωμάτων ως σκοταδιστικών, υποβαθμίζοντας ακόμα και την ίδια τη συμμετοχή τους στην Επανάσταση του ’21.

Η Ρωσική Στρατονομία παρέδωσε στους Τούρκους την πόλη Τελ Ριφάτ στη βορειοδυτική Συρία

No comments!!!

Η Ρωσική Στρατονομία παρέδωσε στους Τούρκους την πόλη Τελ Ριφάτ στη βορειοδυτική Συρία

Σε εξέλιξη βρίσκεται η δίχως μάχη κατάληψη της πόλης Τελ Ριφάτ στη βορειοδυτική Συρία από τον τουρκικό στρατό και τους μισθοφόρους του τζιχαντιστές.

Πληροφορίες από τοπικά ΜΜΕ και μιντιακούς ακτιβιστές συμφωνούν ότι η Άγκυρα προχώρησε στην κατάληψη της Τελ Ριφάτ, που τελούσε μέχρι το πρωί της Τρίτης υπό τον έλεγχο των Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων (SDF), της κυβέρνησης της Συρίας συν μιας μικρής φρουράς Ρώσων Στρατονόμων, ύστερα από συμφωνία με τη Μόσχα.

Βέβαιο είναι -μέχρι στιγμής- ότι ο τουρκικός στρατός κατέλαβε το αεροδρόμιο Μινάγκ, που βρίσκεται βορειοδυτικά της Τελ Ριφάτ και ότι τα τουρκικά στρατεύματα εισήλθαν στην πόλη.

Στην Τελ Ριφάτ ήταν αναπτυγμένες μέχρι και το πρωί της Τρίτης 27 Μαρτίου δυνάμεις της ρωσικής Στρατονομίας.

Που σημαίνει ότι η πόλη τελούσε στην ουσία υπό ρωσική προστασία και ότι δεν υπήρχαν σε αυτήν «τρομοκράτες» να εκδιωχθούν.

Ασφαλής χώρα η Τουρκία ;;;

Ασφαλής χώρα η Τουρκία ;;;
Στην #Turkey δάσκαλος, υπέρμαχος της πολιτικής Ερντογάν, βάζει τους μαθητές του να φωτογραφηθούν με θηλιά υπέρ της επαναφοράς της θανατικής ποινής.
Καταλάβατε τώρα ποιος είναι ο τρομοκράτης ή μπα;

Θέλω ν' ανοίξω τους ορίζοντες!

9 εκπληκτικά παραδείγματα που δείχνουν πώς επηρεάζουμε τον εγκέφαλό μας

ΚΛΙΚ στην εικόνα για την συνέχεια...

ΕΙΣΑΙ ΑΝΕΡΓΟΣ; ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΝΟΧΗ...

Πασχίζουν να μας πείσουν διάφοροι ότι ο βασικός φταίχτης για την ανεργία είναι οι ίδιοι οι άνεργοι και οι άνεργες.

Αυτή η μετατόπιση της ευθύνης από τις κυβερνήσεις και το κράτος προς την εργαζόμενη και άνεργη νεολαία καταρακώνει μια ολόκληρη γενιά.

"Μην κοιτάς τι συμβαίνει γύρω σου, μην κοιτάς τι κάνει η κυβέρνηση κοίτα τι κάνεις εσύ για τον εαυτό σου" είναι το μόττο που μας αντιμετωπίζει εμμονικά σαν άτομα που δεν προσπαθούν και δεν θέλουν να δουλέψουν.

Ξαφνικά η αντικειμενικά υπαρκτή και στατιστικά αποτυπωμένη ανεργία δεν παίζει κανένα ρόλο. Το ότι πας να δουλέψεις και σε αντιμετωπίζουν σαν σκουπίδι δίνοντας σου ένα χαρτζιλίκι επίσης.

Εμείς λέμε λοιπόν ότι άνεργοι και άνεργες μπορεί να είμαστε.

Βλάκες όμως όχι. Ούτε ένοχοι/ες.

Ούτε μόνοι ούτε μόνες!

#g400 #ergnews #zoikaioxiepiviosi

Οι ΗΠΑ, η Κίνα και η «παγίδα του Θουκυδίδη»

Γράφει ο Γιώργος Λυκοκάπης  – 

Ο Ντόναλντ Τραμπ κατάφερε να προκαλέσει μεγάλο εκνευρισμό στην Κίνα τον Δεκέμβριο του 2016, μόλις λίγες μέρες πριν ορκιστεί Πρόεδρος. Η τηλεφωνική επικοινωνία που είχε με την πρόεδρο της Ταϊβάν ήταν για το Πεκίνο «μία μικροπρεπής ενέργεια«. Ο Τραμπ ήταν ο πρώτος εκλεγμένος Πρόεδρος που είχε επαφή με ηγέτη της Ταϊβάν, τη νήσο όπου κατέφυγαν οι ηττημένες εθνικιστικές δυνάμεις του κινεζικού εμφυλίου.

Οι ΗΠΑ δεν έχουν αναγνωρίσει την ανεξαρτησία της Ταϊβάν, αν και της προμηθεύουν οπλισμό. Δεν συζητείται αυτό το ενδεχόμενο, ειδικά μετά την σινοαμερικανική προσέγγιση που ξεκίνησε ο Ρίτσαρντ Νίξον. Ο αρχιτέκτονας της ιστορικής προσέγγισης Ουάσιγκτον-Πεκίνου ήταν ο γκουρού της αμερικανικής διπλωματίας, ο Χένρι Κίσσινγκερ. Για τον πρώην υπουργό Εξωτερικών, ο μεγάλος εχθρός των ΗΠΑ ήταν η ΕΣΣΔ, όχι η Κίνα του Μάο. Αυτή ήταν η θέση όλων των αμερικανικών κυβερνήσεων που ακολούθησαν μετά την παραίτηση του Νίξον.

Οι σχέσεις ΗΠΑ-Κίνας δεν χάλασαν ούτε μετά την σφαγή των Κινέζων φοιτητών στην πλατεία της Τιεν-Αν-Μεν το 1989. Ο διάδοχος του Μάο, ο Ντεγκ Χσιάο Πινγκ, ήταν πρόθυμος για φιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις στην οικονομία, αλλά όχι στο πολιτικό σύστημα. Το κινέζικο καθεστώς δεν είχε την τύχη των κομμουνιστικών καθεστώτων της Ανατολικής Ευρώπης. Αντιθέτως, εξελίχθηκε σε μία οικονομική υπερδύναμη, ικανή να ανταγωνιστεί τις ΗΠΑ.

Τα γενεολογικά δεδομένα τρομάζουν τους Τούρκους

Students hold Turkey's national flags as they attend a Republic Day ceremony at Anitkabir, the mausoleum of modern Turkey's founder Mustafa Kemal Ataturk, to mark the republic's anniversary in Ankara, Turkey, October 29, 2017. REUTERS/Umit Bektas

Στις 8 Φεβρουαρίου αλλά και τις ημέρες που ακολούθησαν μια μεγάλη έκπληξη περίμενε πάρα πολλούς Τούρκους. Για πρώτη φορά είχαν τη δυνατότητα να ενημερωθούν on line για την εθνική και θρησκευτική ταυτότητα των προγόνων τους και άρα για την καταγωγή τους, τις ρίζες τους, την κληρονομιά τους. Κάπως έτσι, πολλοί ανακάλυψαν πως δεν είναι «γνήσιοι» Τούρκοι όπως υπερηφανεύονταν αλλά και πως η Τουρκία δεν έγινε αίφνης στις αρχές του περασμένου αιώνα, όπως κάποιοι θέλουν, μια χώρα με απόλυτα συνεκτική εθνική ταυτότητα. Αντιθέτως, πολλοί Τούρκοι, έμαθαν πως παππούδες και γιαγιάδες τους είναι Έλληνες, Αρμένιοι, Εβραίοι κ.α.

Εάν αυτό είχε γίνει την περίοδο που η Τουρκία εξακολουθούσε να ελπίζει στην ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση και ο λαός της φαινόταν κάποιος πιο ανοιχτός σε θέματα που αφορούσαν την εθνική και θρησκευτική ταυτότητα, ίσως να μην συνέβαιναν όσα ακολούθησαν την 8η Φεβρουαρίου (ίσως βέβαια και τα αρχεία να μην είχαν ανοίξει ποτέ, αφού και η κίνηση αυτή εξυπηρετεί ίσως άλλους σκοπούς). Σήμερα όμως οι συζητήσεις για τους «προδότες» και τους «κρυπτοαρμένιους» επιστρέφουν.

Μια αναδρομή στο πρόσφατο παρελθόν

Πόσο σημαντικές όμως είναι για την τουρκική κοινωνία αυτές οι αποκαλύψεις του παρελθόντος; Ας απαντήσουμε με μια σύντομη ιστορία…

Ο Χραντ Ντινκ ήταν συντάκτης της αρμενικής εφημερίδας Agos το 2004, όταν έγραψε ότι η Σαμπίχα Γκοκσέν, η πρώτη γυναίκα πιλότος στις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις ήταν αρμενικής καταγωγής. Εξαιτίας αυτού, αλλά και άλλων άρθρων που έγραψε, το υπουργείο Δικαιοσύνης διεξήγαγε έρευνα για τις δραστηριότητές τους και τελικά το 2007 δολοφονήθηκε. Το κίνητρο της δολοφονίας εκτιμάται πως συνδέεται με την ισχυρή υποστήριξη που παρείχε στους Αρμένιους.

Αριστερά και τουρκική απειλή. Ερωτήματα …

Του Χρήστου Καπούτση*

Οι εξελίξεις σε μια ευρύτερη, αλλά ενιαία γεωγραφική περιοχή, από την Ουκρανία, Κριμαία, Μαύρη Θάλασσα, Βαλκάνια, Αιγαίο, Ανατολική Μεσόγειο και Μέση Ανατολή είναι , αναμφίβολα, δραματικές, συγκρουσιακές, αλλά και καθοριστικές, για τους Λαούς και τα Έθνη.

Τώρα γράφεται η νέα ιστορία σε αυτή την Στρατηγικής σημασίας γεωγραφική περιοχή. Η ανάλυση της ρευστής γεωπολιτικής κατάστασης, από σοβαρούς πολιτικούς ηγέτες και πολιτικούς φορείς , που στον πυρήνα της ιδεολογίας τους, είναι τα λαϊκά και τα εθνικά συμφέροντα, απαιτεί διορατικότητα, υπευθυνότητα και ρεαλισμό. 

Δεν εξυπηρετούνται τα ευρύτερα λαϊκά συμφέροντα με την κυριολεξία του όρου, ούτε τα εθνικά συμφέροντα, από αναλύσεις της σημερινής γεωπολιτικής πραγματικότητας με ιδεοληπτικά και ξεπερασμένα στερεότυπα. Και κυρίως, γνήσιοι λαϊκοί ηγέτες και φιλολαϊκά κόμματα , δεν επιτρέπεται να αγνοούν τις ευαισθησίες , τις αγωνίες, τους αγώνες και την ιστορία του Ελληνικού Λαού.

Αναρωτιέμαι, με δεδομένη την επιθετική και επεκτατική συμπεριφορά της Τουρκίας, πόσο εφικτή και αποτελεσματική , στην προάσπιση των εθνικών και λαϊκών συμφερόντων είναι τώρα, σε αυτή την διεθνοπολιτική συγκυρία, η συγκρότηση ενός ευρύτατου λαϊκού αντιπολεμικού μετώπου; 

Γιατί δεν υπάρχει μια ξεκάθαρη καταγγελία της Αριστεράς, για την προσάρτηση των Ιμίων από την Τουρκία και για την προφυλάκιση των δυο στρατιωτικών;

Είναι –όντως- αφελής η ηγεσία των Κούρδων;

   Επιλογή χάρτη από τΜτΒ*

Του Ανδρέα Ζαφείρη

Οι πρόσφατες εξελίξεις στη βόρεια Συρία, έφεραν στο κέντρο της συζήτησης το κουρδικό και τις συμμαχίες που έχει επιλέξει η κουρδική ηγεσία. Η κυρίαρχη αντίληψη είναι ότι η ηγεσία των Κούρδων «αξιοποιήθηκε» από τις ΗΠΑ μια προηγούμενη περίοδο και τώρα «πληρώνει» τις επιλογές της.

Είναι άραγε έτσι;

Αποτέλεσε η κυρίαρχη ομάδα της ηγεσίας τον «χρήσιμο ηλίθιο» του αμερικανικού σχεδίου στη περιοχή;

Ίσως θα έπρεπε να δούμε, κατ αρχάς, την εξέλιξη αυτής της συμμαχίας (Κούρδων Συρίας-ΗΠΑ-Ισραήλ) τα τελευταία χρόνια.

Ένα σύντομο χρονικό.

• Το 2012, στις αρχές τις ιμπεριαλιστικής επέμβασης στη Συρία, το  Δημοκρατικό Κόμμα (PYD) και το Κουρδικό Εθνικό Συμβούλιο (KNC), προσχώρησαν στη σύσταση της Κουρδικής Ανώτατης Επιτροπής (KSC) και ίδρυσαν τις πολιτοφυλακές του YPG.
• Τον Ιούλιο του 2012 το PYD-YPG απέκτησε  τον έλεγχο στις πόλεις Kobanî, Amuda και Afrin και στη συνέχεια των Al-Malikiyah, Ras al-Ayn, al-Darbasiyah και al-Muabbada.
• Τον Ιούλιο του  2013 ο Salih Muslim, ηγέτης του PYD, είχε συζητήσεις με Τούρκους αξιωματούχους σχετικά με την αυτονομία των Κούρδων  στη Συρία. Τα αιτήματα της Τουρκίας περιλάμβαναν ότι το  PYD δεν θα έβλαπτε την ασφάλεια των συνόρων της Τουρκίας και θα ήταν αντίθετο στη συριακή κυβέρνηση .
• Το 2013 το PYD εγκατέλειψε τον συνασπισμό με τον KNC και ίδρυσε το Κίνημα για μια Δημοκρατική Κοινωνία (TEV-DEM).

«Ελληνική γεωργία: Μια ολοκληρωμένη θεώρηση στην συνεχιζόμενη κρίση» (βίντεο)

Το Κίνημα Άρδην διοργανώνει σειρά εκδηλώσεων για την Παραγωγική Ανασυγκρότηση της χώρας. Η τέταρτη συζήτηση πραγματοποιήθηκε  την Πέμπτη 22 Μαρτίου με θέμα:

 «Ελληνική γεωργία:
Μια ολοκληρωμένη θεώρηση στην συνεχιζόμενη κρίση»

ομιλητής:

Παύλος Καρανικόλας,
Επίκουρος καθηγητής Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών

στον χώρο πολιτικής και πολιτισμού Ρήγας Βελεστινλής, Ξενοφώντος 4, Σύνταγμα

ΠΗΓΗ: http://ardin-rixi.gr/archives/207589
 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Τομογραφία-σοκ της τουρκικής κοινωνίας

Γράφει ο Βαγγέλης Γεωργίου  – 

Γεγονός υψίστης ιστορικής σημασίας θεωρούν το αποτυχημένο πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 2016 οι περισσότεροι στην Τουρκία. Αρνούνται να παντρέψουν την κόρη τους με τον γιο ενός ιδεολογικά αντίθετου, ενώ σχεδόν οι μισοί δεν έχουν καμία αντίρρηση να παρακολουθούνται τα τηλέφωνα των πολιτικών τους αντιπάλων. Πρόκειται για εικόνα της τουρκικής κοινωνίας, όπως την αποτύπωσε πρόσφατη έρευνα του πανεπιστημίου Bilgi στην Κωνσταντινούπολη.

Αποτελεί ίσως ειρωνεία ότι η έρευνα, που υποστηρίχτηκε από το Black Sea Trust for Regional Cooperation Marshall, αποτελεί συνέχεια σχετικής μελέτης που ξεκίνησε το 2015 συνονόματος του Τούρκου προέδρου, του επίκουρου καθηγητή Εμρέ Ερντογάν. Η μελέτη πραγματοποιήθηκε, σε ένα δείγμα 2004 ατόμων άνω των 18 ετών σε 16 πόλεις, το διάστημα Νοεμβρίου-Δεκεμβρίου 2017. Τα δε ευρήματα παρουσιάστηκαν στις 5 Φεβρουαρίου του 2018 στην Κωνσταντινούπολη, δηλαδή λίγες μέρες μετά την εισβολή στο Αφρίν.

Οι συνεντεύξεις έγιναν σε ψηφοφόρους των τεσσάρων βασικών κομμάτων: Το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (Ερντογάν), το Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα (Κεμαλικό), το Δημοκρατικό Κόμμα των Λαών (κουρδικό) και το Κόμμα Εθνικιστικής Δράσης (Γκρίζοι Λύκοι). Υπάρχουν επίσης ευρήματα και για το Καλό Κόμμα της Μεράλ Ακσενέρ, το οποίο ιδρύθηκε την περίοδο που έγινε η έρευνα.

Εκ των ερωτηθέντων, το 43,4% δήλωσε ότι ταυτίζεται περισσότερο με το κόμμα του Ερντογάν. Ένα 21,5% νιώθει πιο κοντά στις θέσεις του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος και ένα 11,5% με το Κόμμα Εθνικιστικής Δράσης. Μόνο ένα 9% ταυτίζεται περισσότερο με το Δημοκρατικό Κόμμα των Λαών και ένα 5,5% με το νεοπαγές Καλό Κόμμα.

Ερντογάν – λεονταρισμοί, αλλά και βήματα πίσω

Γράφει ο Σταύρος Λυγερός  – 

Το γεγονός ότι στη χορεία όσων έκαναν πολεμοχαρείς δηλώσεις εναντίον της Ελλάδας προσετέθη και ο ίδιος ο Ερντογάν, το γεγονός ότι απείλησε με χυδαία γλώσσα, επικαλούμενος τον Σαγγάριο και τη Σμύρνη, επιβεβαιώνει ότι για μία ακόμα φορά ότι ο τουρκικός επεκτατισμός έχει αλλάξει πίστα. Είναι εξίσου ενδεικτικό ότι μετά την απόφαση της ΕΕ να εκταμιεύσει τα τρία δισ. ευρώ στην Τουρκία για τους πρόσφυγες, ο Ερντογάν απείλησε την Ελλάδα και κατ’ επέκτασιν την Ευρώπη: «Αν ανοίξουμε τις πόρτες δεν θα βρίσκετε τρύπα να κρυφτείτε. Να παρακαλάτε να μην ανοίξουμε τα σύνορα».

Στην πραγματικότητα πρόκειται για μία άλλη εκδοχή της ομηρίας. Απλώς, αυτή τη φορά η Άγκυρα όπλο του εκβιασμού είναι το κύμα προσφύγων και παράνομων μεταναστών. Όπως προκύπτει από τα παραπάνω, δεν πρόκειται απλώς και μόνο για κάποιους γραφικούς συμβούλους ή βουλευτές που πουλάνε εθνικισμό και νταηλίκι.

Είναι πλέον σύσσωμο το τουρκικό πολιτικό σύστημα που έχει εισέλθει σε φάση όχι μόνο πολεμικής ρητορικής και ενδεχομένως τυχοδιωκτικών κινήσεων. Στην πραγματικότητα, ο Ερντογάν επαναφέρει προνεοτερικές μεθόδους άσκησης εξωτερικής πολιτικής, όπως είναι η άσκηση εκβιασμών, παίρνοντας ομήρους ή απειλώντας με πρόσφυγες και παράνομους μετανάστες.

Παραλλήλως, η εισβολή στο Αφρίν καταδεικνύει ότι όσα μέχρι πρότινος θεωρούνταν εκτός ατζέντας σήμερα πλέον είναι εντός. Αυτό επιβεβαιώνεται και από την προ εβδομάδων πειρατική ενέργεια του τουρκικού πολεμικού ναυτικού να εμποδίσει τη γεώτρηση της ΕΝΙ στην κυπριακή ΑΟΖ. Στην πραγματικότητα, βεβαίως, ο Ερντογάν επέλεξε εύκολο στόχο, με την έννοια ότι δεν φοβήθηκε αντίδραση της Ιταλίας. Γι’ αυτό και αυτές τις ημέρες δεν τόλμησε να παρεμποδίσει τα δύο σκάφη που διενεργούν έρευνες για λογαριασμό της ExxonMobil στο θαλάσσιο οικόπεδο 10.