Από τις «γκρίζες ζώνες» στην «τουρκοποίηση»

του Σταύρου Λυγερού  – 

Ο εμβολισμός της ακταιωρού του Λιμενικού από μεγαλύτερη τουρκική ακταιωρό στα Ίμια δεν αποτελεί μία μεμονωμένη επιθετική ενέργεια που εκφεύγει από το πλαίσιο της τουρκικής προκλητικής συμπεριφοράς στο Αιγαίο. Αντιθέτως, αποτελεί το ώριμο φρούτο της που σηματοδοτεί την ποιοτική κλιμάκωση της χρόνιας επεκτατικής στρατηγικής των Τούρκων.

Μετά από την εξέταση όλων των δεδομένων, αυτό είναι το συμπέρασμα, στο οποίο καταλήγουν αρμόδιοι αξιωματικοί στο Γενικό Επιτελείο, αλλά και διπλωμάτες που συμμετέχουν στον χειρισμό των ελληνοτουρκικών. Είναι πλέον σαφές ότι η Άγκυρα αφήνει πίσω τη θεωρία περί ύπαρξης “γκρίζων ζωνών” στο Αιγαίο και ενσωματώνει στον επιχειρησιακό σχεδιασμό της τη ρητορική περί τουρκικών νησίδων, οι οποίες βρίσκονται υπό ελληνική κατοχή!

Με άλλα λόγια, η στρατηγική περί “γκρίζων ζωνών” μεταλλάσσεται σε στρατηγική τουρκοποίησης. Με αυτή την έννοια, η περίπτωση των Ιμίων είναι πιλοτική. Δεν πρόκειται απλώς και μόνο για την τύχη δύο βραχονησίδων. Από την έκβασή της θα κριθεί η επέκταση της τουρκικής επεκτατικής πρακτικής και σε άλλες νησίδες, ακόμη και κατοικημένες. Η Άγκυρα, άλλωστε, έχει κατά καιρούς κατονομάσει σαν τουρκικές κατοικημένες ελληνικές νησίδες του ανατολικού Αιγαίου.

Ερντογάν σε γεωπολιτικό αδιέξοδο

 

Σε συμφωνία προκειμένου οι συριακές κυβερνητικές δυνάμεις να εισέλθουν στην περιοχή της Αφρίν και να βοηθήσουν στην απώθηση των τουρκικών δυνάμεων κατέληξαν οι Κούρδοι της Συρίας και η Δαμασκός. Την σύναψη της συμφωνίας γνωστοποίησε την Κυριακή στο Ρόιτερς υψηλόβαθμος αξιωματούχος των Κούρδων.

Ο Μπάντραν Τζία Κουρντ, σύμβουλος της κουρδικής διοίκησης στη βόρεια Συρία, δήλωσε ότι συριακά κυβερνητικά στρατεύματα θα αναπτυχθούν κατά μήκος συνοριακών θέσεων. Ανέφερε μάλιστα ότι  ενδεχομένως θα εισέλθουν στην περιοχή εντός των επόμενων δύο ημερών.

Στην συμφωνία ανάμεσα στους Κούρδους και την Δαμασκό υπογραμμίζεται το περίπλοκο της κατάστασης που έχει διαμορφωθεί στη βόρεια Συρία. Eκεί όπου οι κουρδικές δυνάμεις, η συριακή κυβέρνηση, οργανώσεις ανταρτών, αλλά και η Τουρκία, οι ΗΠΑ και η Ρωσία έχουν εμπλακεί σε έναν λαβύρινθο συμμαχιών και αντιπαλοτήτων.

Πρόκειται για την περιοχή του Αφρίν, όπου η Τουρκία ξεκίνησε τον περασμένο μήνα αεροπορικές και χερσαίες επιχειρήσεις εναντίον των Κούρδων πολιτοφυλάκων, ανοίγοντας άλλο ένα μέτωπο στην δοκιμαζόμενη από την σύρραξη Συρία. Παρά την συντριπτική υπεροχή των Τούρκων σε αριθμό και σε οπλισμό, δεν κατάφεραν να σημειώσουν αξιόλογες επιτυχίες όλο αυτό το διάστημα που έχουν εισβάλει στο Αφρίν.

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ 14ης ΜΑΗ: Η ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΑ ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ

Οι πέντε εισηγήσεις στην επιτυχημένη εκδήλωση της ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ 14ης ΜΑΗ στο ξενοδοχείο MUSEUM που πραγματοποιήθηκε την Δευτέρα 14 Φλεβάρη.

Συντονιστής της εκδήλωσης ήταν ο δημοτικός σύμβουλος Νέας Ιωνίας Άρης Χατζησαββίδης που άνοιξε την συζήτηση.

Στη συνέχεια ο πρώτος εισηγητής, ο οικονομολόγος Λεωνίδας Βατικιώτης από το kommon.gr.

Η τοποθέτηση του 2ου εισηγητή της εκδήλωσης Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Το (νεο)φιλελεύθερο «μαντρί» και η αντισυστημική ψήφος

Του Σταύρου Λυγερού

Τα γεγονότα είναι πολλά και πεισματάρικα για να τα αγνοήσουμε. Η φιλελεύθερη συναίνεση που κυριάρχησε στη Δύση μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο κλυδωνίζεται. Η Δύση δεν βρίσκεται στο 2007, παρότι οι άρχουσες ελίτ έχουν την τάση να διαβάζουν τα γεγονότα λες και βρισκόμαστε πριν την εκδήλωση της μεγάλης κρίσης. Γι’ αυτό και συνήθως διαψεύδονται, γεγονός που τραυματίζει την αξιοπιστία τους. Δεν τους είναι, άλλωστε, εύκολο να χωνέψουν το γεγονός ότι το μέχρι πριν μερικά χρόνια χειραγωγημένο ακροατήριό τους έχει περιέλθει σε κατάσταση εκλογικής ημιανταρσίας.

Η αντισυστημική ψήφος συνήθως είναι βουβή. Ακολουθεί υπόγειες διαδρομές. Ειδικά όταν προέρχεται από μικρομεσαίους νοικοκυραίους με μάλλον συντηρητική ιδεολογία που δεν έχουν συνηθίσει να κάνουν πολιτικό θόρυβο, όπως οι δεδηλωμένοι αριστεροί και οι αμφισβητίες των κοινωνικών κινημάτων. Πριν 12 χρόνια θα ήταν αδιανόητο ο Σάντερς, ένας σοσιαλιστής από το μικρό και ασήμαντο Βερμόντ, να διεκδικούσε με αξιώσεις το χρίσμα των Δημοκρατικών από την Κλίντον. Και βεβαίως θα ήταν αδιανόητο ένας τύπος όπως ο Τραμπ να είχε εκλεγεί πρόεδρος.

Θα είχε μικρότερη σημασία εάν επρόκειτο για αμερικανική ιδιαιτερότητα. Πρόκειται, όμως, για φαινόμενο που απλώνεται σ’ όλη σχεδόν τη Δύση. Το Brexit μπορεί να πάτησε στον παραδοσιακό βρετανικό ευρωσκεπτικισμό, αλλά πήγασε από την ίδια μήτρα που τροφοδοτεί και την Ακροδεξιά και κάποια αριστερά ή ιδιότυπα κόμματα, τα οποία αλλάζουν τον παραδοσιακό πολιτικό χάρτη στη Δύση.

Ο Αγώνας για Εθνική και Οικονομική Κυριαρχία και η «Αριστερά»

Εφιστούμε την προσοχή του Ελληνικού λαού για τις παρακάτω κρίσιμες εξελίξεις στη «γειτονιά» μας (Βαλκάνια, Ευρώπη και Μέση Ανατολή).

Τα γεγονότα που εξελίσσονται με ραγδαίους ρυθμούς στην ευρύτερη Μέση Ανατολή, στα Βαλκάνια με την ονομασία των «Σκοπίων» αλλά, ακόμη σημαντικότερα, και σε όλο τον ευρωπαϊκό χώρο, φαίνεται να φτάνουν σε σημείο κρισιμότατο που πυροδοτεί η ευθεία και ωμή επίθεση της Υπερεθνικής Ελίτ (Υ/Ε) ενάντια σε χώρες και κινήματα που αντιστέκονται στην Νέα Διεθνή Τάξη (ΝΔΤ) και αγωνίζονται για το αναφαίρετο δικαίωμα των λαών στην αυτοδιάθεσή τους. Δηλαδή ενάντια σε χώρες  που είναι στο στόχαστρο της ΝΔΤ ακριβώς διότι αποτελούσαν κυρίαρχα κράτη μη υποτελή στην Υ/Ε , όπως το Ιράκ, η Λιβύη και σήμερα η Συρία. Ή αντίστοιχα ενάντια στα λαϊκά στρώματα στην Ευρώπη που αγωνίζονται για την εθνική, οικονομική και  πολιτιστική  τους κυριαρχία. Τα τελευταία γεγονότα κάνουν σαφές ότι η Υπερεθνική και Σιωνιστική Ελίτ είναι αποφασισμένη για ευθεία σύγκρουση με οποιοδήποτε κίνημα ή χώρα που εναντιώνεται στη διαδικασία ενσωμάτωσης των λαών στην ΝΔΤ, ώστε να ολοκληρωθεί το παγκόσμιο καθεστώς απόλυτης κυριαρχίας οικονομικής/πολιτικής/πολιτιστικής που πρεσβεύει η οριστικοποίηση της ΝΔΤ της Νεοφιλελεύθερης Παγκοσμιοποίησης από τη Μέση Ανατολή έως τα Βαλκάνια και την Ευρώπη με οποιοδήποτε κόστος.

ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ, ΣΥΡΙΑ, ΙΡΑΝ, ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ κλπ…

ΤΕΛΙΚΑ ΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ!!! Ή ΠΟΙΟΣ ΕΠΙΒΆΛΛΕΙ ΤΟΝ ΑΛΥΤΡΩΤΙΣΜΟ...

Το βαθύ τραύμα μιας ναρκισσιστικής αριστεράς

Από το ιστολόγιο Κοινωνικό οδόφραγμα 

Ο λαϊκός-πατριωτικός ριζοσπαστισμός που εκφράστηκε στα πρόσφατα συλλαλητήρια για τη Μακεδονία, στιγματίστηκε από την κυνική και αντικοινωνική κριτική του μεγαλύτερου μέρους της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς και του «αντιεξουσιαστικού» χώρου. Σε συγχορδία με τους δεξιούς ψάλτες της νεοφιλελεύθερης νομαδικότητας του ανθρώπου, οι χώροι αυτοί εκδήλωσαν ανοικτά τα απωθημένα τους, για ζητήματα ταυτότητας και πρωτογενούς λαϊκής έκφρασης.

Η βρώμικη επίθεση στον Μίκη Θεοδωράκη, εκτός όλων των άλλων υποδηλώνει τη βαθύτατη αλλοτρίωση των χώρων αυτών καθώς και την επιβεβαίωση της υπερηδονιστικής νοοτροπίας ενάντια σε κάθε μέτρο. Είναι η εκδήλωση ενός ναρκισσισμού που λειτουργεί αντικοινωνικά και όχι ως μέρος μιας ισορροπημένης διαδικασίας που οικοδομεί τις ανθρώπινες σχέσεις. Άλλωστε οι χώροι αυτοί επικαλούνται το λαό, αλλά στην ουσία δεν τον θέλουν να μπλέκεται στα πόδια του. Υποτίθεται ότι αγαπούν όλους τους λαούς του πλανήτη, όλες τις πατρίδες του κόσμου (εκτός από τη δική τους, παραδόξως), μα όπως μας λέει η παράπλευρα ψυχολογική φράση του Ντοστογιέφσκι : «όποιος αγαπάει όλη την ανθρωπότητα, δεν αγαπάει παρά μόνο τον εαυτό του». Και δεν είναι τυχαίο ότι οι χώροι αυτοί ξεχειλίζουν από ναρκισσισμό, έπαρση και προκλητικότητα (εκδήλωση, βεβαίως ενός δραματικού προσωπικού και συλλογικού τραύματος ταυτότητας και σχέσεων).

Σύνταξη 480 ευρω θα παίρνουν οι συνταξιούχοι το 2021

(Φωτογραφία: Eurokinissi)

Στα 480 ευρώ προσγειώνουν τη μέση σύνταξη το 2021 τα επίσημα στοιχεία τα οποία δείχνουν την φτωχοποίηση των συνταξιούχων.

Η περικοπή της προσωπικής διαφοράς από 1/1/2019 με την οποία θα μειωθούν περαιτέρω κύριες και επικουρικές συντάξεις αγγίζει τα 2,5 δισ. ευρώ. Συνδυαστικά, με τη νέα μείωση του αφορολογήτου που έρχεται θα επηρεαστούν συνολικά όλοι οι συνταξιούχοι της χώρας (2,6 εκατομμύρια), καθώς θα απωλέσουν από 1 έως 3 συντάξεις).

Ο Σάββας Ρομπόλης (ομότιμος καθηγητής Παντείου Πανεπιστημίου) εκτιμά ότι το 2021 η μέση σύνταξη θα φθάσει στα 480 ευρώ οδηγώντας σε πλήρη φτωχοποίηση τους συνταξιούχους. Με τα νέα μέτρα, όπως αναφέρουν τα ΝΕΑ, από το 2019, συν την ευελιξία της απασχόλησης, συν τη μείωση της κρατικής επιχορήγησης που έχει ζητήσει το ΔΝΤ από 18 δισ. να πάει στα 12 δισ. ευρώ, τότε 1 στους 2 συνταξιούχους θα παίρνει μία σύνταξη στα 550 ευρώ καθαρά και αν μπει το θέμα του αφορολογήτου σε αυτές τις κατηγορίες εισοδήματος, θα φτάσουμε γύρω στα 480 ευρώ, κατά τον Σάββα Ρομπόλη.

Τα «εθνικά» όρια της αστικής τάξης

Τα «εθνικά» όρια της αστικής τάξης

15-02-2018

Ετούτο τον πατριωτισμό του λαού ποικιλότροπα απεχθάνεται η κυρίαρχη αστική μας τάξη. Πότε πιθηκίζοντας όσα «κοσμοπολίτικα» συναντά, πότε ομνύοντας πίστη και αφοσίωση στους «αφέντες-προστάτες», πότε καταθέτοντας στα πόδια και στα συμφέροντά τους τις τύχες της χώρας, του λαού, του μέλλοντος μας.

Γιώργος Μαργαρίτης

 

Στη δεύτερη δεκαετία του 21ου αιώνα στην στρατηγική -και ως εκ τούτου εξαιρετικά εύφλεκτη- ζώνη της Μέσης Ανατολής διαμορφώθηκε μια ιδιαίτερη κατάσταση την οποία μπορούμε να ορίσουμε ως «στρατηγικό κενό». Με το τελευταίο εννοούμε την απουσία μιας δύναμης ή ενός συστήματος δυνάμεων που θα είχε τη ισχύ να επιβληθεί στα τοπικά και στα επιμέρους συμφέροντα επιβάλλοντας το δικό της νόμο και, κάτω από αυτόν, την σταθερότητα στην περιοχή. Για πολλούς αιώνες στην ζώνη αυτή η σταθερότητα εξασφαλιζόταν από την ισχύ της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, μετά από αυτήν από το αποικιακό ευρωπαϊκό σύστημα και, τέλος, στα πιο κοντινά στα δικά μας χρόνια από τον ισχυρό «δυτικό» συνασπισμό του Ψυχρού Πολέμου. Στον τελευταίο δέσποζε η υπερδύναμη Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής.

Οι καιροί όμως αλλάζουν και οι συσχετισμοί μεταβάλλονται. Οι δημογραφικές μεταβολές, τα οικονομικά μεγέθη, οι στρατιωτικές δυνατότητες ανέτρεψαν σε βάρος του δυτικού συνασπισμού δυνάμεων τις ισορροπίες. Η αλλαγή των δεδομένων εμφανίστηκε δραματικά στο προσκήνιο μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, ακριβώς τη στιγμή που στη δυτική Ευρώπη και στις ΗΠΑ θριαμβολογούσαν για την επικράτηση και την επιβολή του δικού τους καπιταλισμού σε ολόκληρο τον κόσμο. Σχεδόν απρόσμενα, σε καιρούς ευδαιμονίας, οι νικητές του Ψυχρού Πολέμου έχασαν όλους τους θερμούς πολέμους που εξαπέλυσαν στην περιοχή. Για την ακρίβεια κέρδισαν όλες τις μάχες, ανακάλυψαν όμως με έκπληξη ότι τα μεγέθη δεν τους επέτρεπαν πλέον να κερδίσουν τον πόλεμο. Από τις επιβλητικές εκστρατείες, τύπου Αφγανιστάν και Ιράκ, περιορίστηκαν στους δι’ αντιπροσώπων πολέμους και σε αντίστοιχους σχεδιασμούς: η «Αραβική Άνοιξη» ήταν η ελπιδοφόρα καινοτομία που όμως οδήγησε στο κενό και στη απογοήτευση.

Από τον Μακεδονικό Αγώνα στην απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης

Τηλεταινία ιστορικό ντοκιμαντέρ (2011), διάρκειας 54', :ΕΤ3 

Σκηνοθέτης και παραγωγός: Σταμάτης Τσαρουχάς 

Αφήγηση: Σοφία Σωτηρίου, Χρήστος Λιακόπουλος Σενάριο: Σοφία Σωτηρίου Μουσική: Χρήστος Τσιαμούλης Φωτογραφία: Κώστας Ποταμιάνος, Σωκράτης Στεφανίδης Μοντάζ: Σαιφεντίν Σαλήμ

Τα αποτελέσματα της Α' & Β΄ Σταυροφορίας για τους Βυζαντινούς

Τα αποτελέσματα της Α'  Σταυροφορίας για τους Βυζαντινούς

Γράφει ο Μάριος Νοβακόπουλος*

ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΜΕΡΟΣ: Η Α΄ Σταυροφορία από την Ευρώπη στην Ιερουσαλήμ

Η επιτυχία της Α’ Σταυροφορίας, παρ’ όλες τις κακουχίες και τις πολλές φορές που έφθασε στο χείλος της καταστροφής, προκάλεσε τεράστιο ενθουσιασμό στη Δύση. Μετά τη μάχη της Ασκαλώνος οι περισσότεροι σταυροφόροι θεώρησαν πως το προσκύνημα τους είχε εκπληρωθεί και επέστρεψαν στην Ευρώπη, αμέσως όμως τα νέα της καταλήψεως των Αγίων Τόπων προκάλεσαν την εισροή ακόμη περισσοτέρων ιπποτών, με αποστολή την υπεράσπιση των νέων χριστιανικών κρατιδίων.  Ο Ραϋμόνδος της Τουλούζης επέστρεψε στην Ευρώπη και οργάνωσε μία νέα Σταυροφορία για την ενίσχυση των φραγκικών θέσεων στην Ανατολή.  Η εκστρατεία του 1101 όμως κατέληξε σε πανωλεθρία, αφού οι Σελτζούκοι συνέτριψαν τους σταυροφόρους στην Αμάσεια του Πόντου.  Άλλες απόπειρες από το Γουλιέλμο της Βαυαρίας και το Γουλιέλμο του Πουατιέ επίσης οδηγήθηκαν σε σφαγή από τους μουσουλμάνους.  Ο Ραϋμόνδος όμως επέμεινε και οργάνωσε μία τρίτη αποστολή, η οποία έφθασε στο Λίβανο δια θαλάσσης.  Με τη βοήθεια των Βυζαντινών οι σταυροφόροι κατέλαβαν την Τρίπολη (1105), ιδρύοντας την ομώνυμη κομητεία και τελευταίο από τα Σταυροφορικά Κράτη. 

Ο κόμης της Τουλούζης όμως δεν έζησε να δει τη δικαίωση του, καθώς πέθανε λίγο πριν την πτώση της πόλεως.  Τέλος, περισσότερο επιτυχημένο από τα περισσότερα σταυροφορικά κινήματα ενισχύσεως υπήρξε αυτό των Νορβηγών, οι οποίοι υπό την ηγεσία του βασιλιά Σιγούρδου έπλευσαν ως την Παλαιστίνη, νίκησαν τους Φατιμίδες, εγκαθίδρυσαν την Αρχοντία της Σιδώνος και επέστρεψαν στην πατρίδα τους (1107-1110).  Στην επιστροφή οι Νορβηγοί πέρασαν από την Κωνσταντινούπολη, όπου έτυχαν θερμής υποδοχής και παρέδωσαν το στόλο τους στον Αλέξιο, γυρνώντας ύστερα από ξηράς.

Υπέροχα αραβικά ποιήματα για την αγάπη και τον έρωτα

Ο Αραβικός πολιτισμός, από τις απαρχές του, ασχολείται με την αγάπη, τον έρωτα και τον ρομαντισμό. Από παραμύθια μέχρι μύθους για υπέροχες ιστορίες αγάπης, τα αραβικά ποιήματα εκφράζουν μια νοοτροπία ρομαντισμού και ευαισθησίας στα ανθρώπινα συναισθήματα. Οι πιο μεγάλοι Άραβες ποιητές, όπως ο Νατζίμπ Μαχφούδ, o Νιζάρ Καμπάνι, ο Χαλίλ Τζιμπράν και άλλοι, έχουν γράψει μερικά από τα πιο διάσημα ποιήματα για την αγάπη και τον έρωτα.

Τα αραβικά ποιήματα για την αγάπη και τον έρωτα καλλιεργούνται από την προ ισλαμική εποχή με την ποίηση του Χιτζάζ του 7ου και 8ου αιώνα μ.Χ. Η αναφορά στον έρωτα εκείνη την εποχή σήμαινε και την απομάκρυνση από το πολιτικό κράτος αλλά και την ελευθερία έκφρασης.

Η Λάιλα και ο Μαζνούν – η πιο διάσημη αραβική ιστορία ανεκπλήρωτης αγάπης που ενέπνευσε πολλούς Άραβες ποιητές.

Η περίφημη ιστορία αγάπης μεταξύ του Μαζνούν και της Λάιλα αποτέλεσε την απαρχή της αραβικής ερωτικής ποίησης. Πρόκειται για τη διήγηση της περίφημης ιστορίας μέσα από το έργο δύο Αράβων ποιητών, του Νιζαμί Γκαντζάβι και του Μουχάμαντ Φουζούλι. Η ιστορία αφορά δύο ερωτευμένους νέους στους οποίους απαγορεύεται η ένωση. Η Λάιλα λογοδοτείται σε κάποιον άλλον άντρα ενώ ο Μαζνούν γίνεται ερημίτης και αφοσιώνεται στη γραφή ποίησης για την αγάπη του προς τη Λάιλα. Ενώ προσπαθούν να συναντηθούν, τελικά πεθαίνουν μη έχοντας καταφέρει να πραγματοποιήσουν την πολυπόθητη σχέση τους. Σε αυτό το πνεύμα ρομαντισμού και ερωτικού δράματος, παραθέτουμε 5 αραβικά ποιήματα για την αγάπη, μεταφρασμένα στα ελληνικά.

Νιζάρ Καμπάνι

Η αγάπη μου με ρωτάει:

“Ποια είναι η διαφορά μεταξύ εμένα και του ουρανού;”

Η διαφορά, αγάπη μου,

είναι ότι όταν γελάς

ξεχνάω τον ουρανό.

Τουρκικός Μωαμεθανισμός. Άραβες, Πέρσες, Τούρκοι. Οι Σελτζούκοι Τούρκοι

Τουρκικός Μωαμεθανισμός. Άραβες, Πέρσες, Τούρκοι. Οι Σελτζούκοι Τούρκοι

Κείμενο: Παύλος Καρολίδης

Οι Άραβες, ών εν μέσω περί τας αρχάς του 7 μ. Χ. αιώνος εγεννήθη ο Μωαμεθανισμός, επί 2 αιώνας και επέκεινα υπήρξαν οι φοβεροί σημαιοφόροι της νέας θρησκείας. Δι’ αυτών αύτη εξετάθη από των ερήμων της Πετραίας Αραβίας, ένθεν μεν διά της βορείου Αφρικής μέχρι του Ατλαντικού και των Πυρηναίων, ένθεν δε διά Συρίας, Ασσυρίας, Μηδίας και Περσίας μέχρι του Ώξου και του Ινδού. Οι Άραβες κατέστρεψαν το Περσικόν κράτος, ηκρωτηρίασαν δεινώς το Ελληνικόν, και προσβαλόντες αυτό εν τη καρδία αυτού, δεν κατώρθωσαν να κατενέγκωσι θανάσιμον πληγήν. Και αφού επί των τεσσάρων πρώτων αιρετών Χαλιφών, είτα δε διά δύο αλλεπαλλήλους αρξάντων δυναστικών οίκων (Ουμμεϊαδών και Αββασιδών) ανέπτυξαν όλην την δύναμιν του Αραβικού Μωαμεθανισμού επί δύο ολοκλήρους αιώνας, από των μέσων του 9 μ. Χ. αιώνος εισήλθον οριστικώς εις την περίοδον της παρακμής και αδυναμίας. Η αδυναμία αύτη προυχώρει αυξανομένη ακριβώς, καθ’ ούς χρόνους το Ελληνικόν κράτος ετάσσετο υπό την ισχυράν Μακεδονικήν καλουμένην δυναστείαν, την αναδείξασαν τοσούτους μεγάλους βασιλείς και στρατηγούς. Η από των μέσων δε του 8 μ. Χ. αιώνος αρξαμένη διαίρεσις του ενιαίου μεγάλου Χαλιφικού κράτους διά της ιδρύσεως χαλιφικού Ισπανικού κράτους έλαβεν ευρυτέρας διαστάσεις κατά τον επόμενον αιώνα, ότε ολόκληρος η βόρειος Αφρική απεχωρίσθη του χαλιφικού κράτους των Αββασιδών διά της εν ταις χώραις ταύταις ιδρύσεως νέας δυναστείας χαλιφικής, της των Φατιμιδών, δυναστείας δηλονότι απ’ αυτού του Προφήτου καταγομένης. Η νέα χαλιφεία επί αιώνα ήνθησεν εν Αιγύπτω, εκείθεν άρχουσα της Β. Αφρικής.

Η Οθωμανική Αυτοκρατορία στην ακμή της, το 1683

Το Σκοπιανό και ο Σόρος

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Ο 87χρονος εβραιοουγγρικής καταγωγής και άθεος μεγιστάνας του πλούτου Τζορτζ Σόρος, δια μέσου «των ιδρυμάτων ανοικτής κοινωνίας», τα οποία χρηματοδοτεί και ελέγχει, επιδιώκει να προωθήσει την παγκοσμιοποίηση και μια παγκόσμια κυβέρνηση, στην οποία όλοι να πειθαρχούν. Προς τούτο επιδιώκει να καταργηθούν οι επί μέρους εθνικές ταυτότητες και να συμβεί εκείνο, που έλεγε ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος: ένας τεράστιος κιμάς, ο οποίος να πλάθεται και να διαπλάθεται κατά τις εντολές όσων θα έχουν την παγκόσμια εξουσία.

Αυτή η παγκόσμια κοινωνία, που επιδιώκει ο Σόρος,  θα είναι, κατά την άποψη του, ένας παράδεισος... Αυτός ο «παράδεισος» είναι ο σύγχρονος εφιάλτης, που προκαλεί τρόμο σε κάθε ελεύθερο και δημοκράτη πολίτη. Μέσα από τα ωραιοποιημένα λόγια «αποστολής και αξιών» των ιδρυμάτων του  Σόρος επανέρχεται ο εφιάλτης του σοβιετικού ολοκληρωτισμού και του «μεγάλου αδελφού». «Πιστεύουμε στην κατάργηση των διαχωριστικών γραμμών, που περιλαμβάνουν φυλές, τάξεις, γένη, σεξουαλικό προσανατολισμό και πολιτικά δικαιώματα» γράφουν στις «Αξίες» του. Για τον σκοπό τους έχουν κατασκευάσει έναν ιδεολογικό και επικοινωνιακό μηχανισμό – οδοστρωτήρα. Με αυτόν επιδιώκουν να αναμίξουν τους λαούς, να ισοπεδώσουν τις εθνικές ταυτότητες τους, να διαγράψουν το ιστορικό παρελθόν τους και να  επιβάλλουν μιαν  άθεη και χωρίς διαφορές  φυλών, και φύλων παγκόσμια ολοκληρωτική κοινωνία...

 Για να επιτύχει τον σκοπό του ο Σόρος έχει επενδύσει 32 δισεκατομμύρια δολάρια στα ιδρύματά του, που δραστηριοποιούνται σε 140 χώρες! Στην περίπτωση των Σκοπίων οι οργανώσεις του Σόρος κατηγορούνται ότι ενεπλάκησαν στην απομάκρυνση από την εξουσία του εθνικιστικού  Κόμματος VMRO και στην άνοδο της σημερινής «μετριοπαθούς» σκοπιανής κυβέρνησης. Σκοπός, να προωθηθεί  συμφωνία για το όνομα με την «συνεργάσιμη» κυβέρνηση Τσίπρα...

Η Ορθόδοξη Εκκλησία στο Βυζάντιο

Γράφει ο Μάριος Νοβακόπουλος*

Στις προνεωτερικές κοινωνίες η θρησκεία ήταν ίσως το σημαντικότερο στοιχείο τους, οδηγός του ορθού βίου και πηγή ενότητος, νομιμοποίησης και πολιτισμού.  Η Βυζαντινή αυτοκρατορία όχι απλώς δεν αποτελεί εξαίρεση αλλά από τις πιο περίτρανες επιβεβαιώσεις αυτού, στο βαθμό που γίνεται λόγος για πολιτισμό-κοινότητα οικοδομημένη πάνω στην πίστη (kultgemeinschaft).  Ο Βυζαντινός ήταν πάνω από όλα «ζώον θεολογικόν», με τη θρησκεία όχι μόνο να διέπει κάθε πτυχή της ζωής του αλλά και να αποτελεί βασική διέξοδο συμμετοχής στο δημόσιο βίο, πολιτικής αμφισβήτησης και φιλοσοφικής αναζήτησης.  Ίσως περισσότερο από Ρωμαίοι, οι Βυζαντινοί ήσαν ο νέος «Περιούσιος Λαός», «Έθνος Χριστιανών».  Ο αυτοκράτορας ήταν σχεδόν ιερός λόγω της θέσεως του, «ζώσα εικών Χριστού».   Ονομαζόταν ισαπόστολος, προστάτης της Χριστιανοσύνης και τοποτηρητής του Θεού στη Γη.  Στη βυζαντινή τέχνη απεικονίζεται διαρκώς να πλαισιώνει ή να πλαισιώνεται από το Χριστό και τη Θεοτόκο, περιβαλλόμενος από φωτοστέφανο.  Περιβάλλεται πομπώδεις τίτλους που διακηρύσσουν την εγκόσμια δόξα και ισχύ του μαζί με την προνομιακή του θέση ενώπιον της Ουρανίου Βασιλείας.

Όμως αντίθετα με τους θεοποιημένους Φαραώ ή προχριστιανικούς καίσαρες, στο Βυζάντιο η πίστη δεν εξαρτάτο από τον αυτοκράτορα.  Ήταν ο θρόνος του Αποστόλου Ανδρέου που προΐστατο της Εκκλησίας, όχι αυτός του Μεγάλου Κωνσταντίνου.  Από εκεί διακονούσε τον «Νέο Ισραήλ» ο πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως.

Η Εκκλησία ήταν από τις σημαντικότερες δομές της βυζαντινής πολιτείας και κοινωνίας.  Το κύρος της ήταν αδιαμφισβήτητο και η οικονομική της επιφάνεια αξιόλογη.  Ένα αχανές δίκτυο από μοναστήρια παρείχε υπηρεσίες προνοίας, φιλανθρωπίας και εκπαίδευσης, παράλληλα με τις αντίστοιχες δομές του κράτους.  Κληρικοί υπήρξαν μερικοί από τους διαπρεπεστέρους διανοητές και επιστήμονες του Βυζαντίου.  Ο πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως ήταν ο δεύτερος τη τάξει επίσκοπος της Χριστιανοσύνης, πρώτος ανάμεσα στους πατριαρχικούς θρόνους της Ανατολής και με ίση πρεσβεία τιμής σε σχέση με τον πάπα.  Και καθώς η Βυζαντινή αυτοκρατορία ταυτιζόταν με την πιστή, πολιτισμένη οικουμένη, ο πατριάρχης της ονομάστηκε «οικουμενικός».

Οι "δυο Κυριακές του λαού" που τίναξαν στον αέρα τα σχέδια ΟΛΩΝ - Η τρίτη θα τινάξει στον αέρα το πολιτικό σύστημα

Γράφει ΕΙΔΙΚΟΣ ΣΥΝΕΡΓΑΤΗΣ

Τα ογκώδη συλλαλητήρια σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα υπήρξαν σημαντικά πολιτικά γεγονότα που παράγουν άμεσες και έμμεσες συνέπειες στο ευρύτερο πολιτικό σκηνικό της χώρας. Έως σήμερα, η κυβέρνηση, με αλαζονεία, λόγω της απουσίας ουσιαστικών αντιδράσεων από το μοιραίο θέρος του 15, «πουλάει» την κοινωνική αδράνεια σε εγχώριους και, πρωτίστως, εξωχώριους προστάτες με αντάλλαγμα την παραμονή της στην εξουσία.

Μετά τα σκληρά μνημόνια, που κατοχυρώνουν τους δανειστές για έναν αιώνα, και ικανοποίησαν δεόντως το Βερολίνο, μετά τα εσωτερικά deals που προωθούνται ταχύτατα και παρασκηνιακά, κερδίζοντας έτσι τα βασικά επιχειρηματικά συμφέροντα, είχε έλθει και η ώρα των «ανοικτών» εθνικών ζητημάτων.

Με αντάλλαγμα τη μείωση του χρέους, ίσως και την απομάκρυνση του ΔΝΤ, συμφωνήθηκε με τις ΗΠΑ να υπάρξει ξεκαθάρισμα με τα Σκόπια, ώστε να μπουν στον ΝΑΤΟ -για να διωχθούν οι Ρώσοι, να μειωθεί η απειλή της αυστρογερμανικής επιρροής, αλλά και να προχωρήσει ένα ακόμη βηματάκι η απορρόφηση της Σερβίας στους ατλαντικούς θεσμούς.

Μια όμως παράμετρος είχε αγνοηθεί: ο ελληνικός λαός είχε μαζέψει πολύ αγανάκτηση, που δεν εκδήλωνε καθώς δεν έβλεπε καμία ρεαλιστική εναλλακτική λύση. Αυτό που ο Τσίπρας ακολουθεί κατά γράμμα, όπως του υπαγορεύουν, δύσκολα πιστεύει κάποιος ότι με κυβέρνηση ΝΔ θα αλλάξει ριζικά.

Οι έξι θηριωδίες που διέπραξε η Βρετανική Αυτοκρατορία

WIKIMEDIA COMMONS

Το 44% των Βρετανών που συμμετείχε σε δημοσκόπηση του YouGov δήλωσε υπερήφανο για την αποικιοκρατική ιστορία της χώρας του, το 21% το αποκηρύσσει και το 23% δεν παίρνει θέση ούτε υπέρ ούτε κατά. Στην ίδια δημοσκόπηση το 43% πιστεύει ότι η Βρετανική Αυτοκρατορία ήταν κάτι καλό, το 19% πιστεύει το αντίθετο και το 25% δεν υποστηρίζει καμία από τις δύο απόψεις

Υπενθυμίζεται ότι μέχρι το 1922 η Βρετανία κυβερνούσε το ένα πέμπτο του παγκόσμιου πληθυσμού και ήλεγχε το ένα τέταρτο περίπου της συνολικής έκτασης της ξηράς της Γης.

Όμως, όπως μεταδίδει ο independent, αν και οι υποστηρικτές της αποικιοκρατίας λένε πως η Αυτοκρατορία είχε σαν αποτέλεσμα να υπάρξει οικονομική ανάπτυξη, καθώς και άλλα οφέλη στα μέρη που διοικούσε, υπάρχουν και αυτοί που θυμίζουν μια σειρά από σφαγές εις βάρος των αντιφρονούντων, την επιβολή εξαθλίωσης σε ολόκληρους πληθυσμούς αλλά και τη χρήση στρατοπέδων συγκέντρωσης.

Η βρετανική εφημερίδα παρουσιάζει μια λίστα με τις θηριωδίες της Βρετανικής Αυτοκρατορίας

Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και ο εγκλεισμός σε αυτά των Μπόερς

Ο εκτουρκισμός των μουσουλμάνοπαίδων, της Θράκης (Πομάκων και Ρομά), στο όνομα της Ελληνοτουρκικής φιλίας!!!-Πιλοτικό πρόγραμμα Υποστήριξης μουσουλμανοπαίδων στα νηπιαγωγεία της Θράκης.

Αναδημοσιεύουμε την ανακοίνωση της Δ.Ο.Ε. που αφορά το πιλοτικό πρόγραμμα Υποστήριξης μουσουλμανοπαίδων στα νηπιαγωγεία της Θράκης.

Με ανακοίνωσή της η ΔΟΕ, καταγγέλλει το Υπουργείο Παιδείας ότι με "αδόκιμο" τρόπο χωρίς τη συναίνεση των ακριτών εκπαιδευτικών προσπαθεί να επιβάλλει την εφαρμογή του προγράμματος για την είσοδο της Τουρκικής στα νηπιαγωγεία.

Όπως φαίνεται στην Πράξη Ένταξης, «Πιλοτικές παρεμβατικές δράσεις υποστήριξης Μουσουλμανόπαιδων στα Νηπιαγωγεία της Θράκης» με Κωδικό ΟΠΣ 5003740 στο Επιχειρησιακό Πρόγραμμα «Ανάπτυξη Ανθρώπινου Δυναμικού, Εκπαίδευση και Δια Βίου Μάθηση 2014-2020», σύμφωνα με τη δράση, "Προβλέπεται ο σχεδιασμός και η υλοποίηση πιλοτικού προγράμματος προσχολικής εκπαίδευσης με τη σύγχρονη παρουσία στην τάξη της/ου νηπιαγωγού και συνεργάτριας/η μέλους της μειονότητας (δίγλωσσου ατόμου) πτυχιούχου ελληνικού ΑΕΙ, έχει σκοπό την ισορροπημένη γλωσσική ανάπτυξη και την επιδίωξη τα νήπια να κατακτήσουν σταδιακά την «προσθετική διγλωσσία» (γνωστική επάρκεια στην άνετη χρήση δύο γλωσσών προφορικά και γραπτά)...".

Σύμφωνα με τη ΔΟΕ, καταγγέλλεται η απαράδεκτη απόπειρα από πλευράς εκπροσώπων του Ι.Ε.Π. να αποσπάσουν τη συναίνεση των συναδέλφων μέσω τηλεφωνημάτων στα οποία φρόντιζαν να τονίζουν την πρόβλεψη του προγράμματος για χορήγηση χρηματικού αντιτίμου στους/στις εκπαιδευτικούς που πρόκειται να συμμετέχουν ή, ακόμη και έμμεσες «απειλές» για  υποχρεωτικό ορισμό τους σε περίπτωση διαφωνίας τους.

Το αντάλλαγμα της επίσκεψης Ερντογάν στη Θράκη, οι απειλές του για Κύπρο και  Αιγαίο, φαίνεται να αποδίδουν καρπούς για τους "νεοσουλτάνους".

Ο εκτουρκισμός των νηπίων μουσουλμάνων,  της Θράκης (Πομάκων και Roma), στο όνομα της Ελληνοτουρκικής φιλίας!!! 

Γιώργος Τασιόπουλος

Η ανακοίνωση της ΔΟΕ μετά από τη συνάντησή της, τη Δευτέρα 5-2-2018 με τον Πρόεδρο του Ι.Ε.Π:

Αρ. Πρωτ. 501                        Αθήνα 15/2/2018                                                Προς                                                Τους Συλλόγους Εκπαιδευτικών Π.Ε.

Θέμα: Συνάντηση του Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε. με τον Πρόεδρο του Ι.Ε.Π.

                Τη Δευτέρα 5-2-2018, έπειτα από αίτημα του Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε., πραγματοποιήθηκε συνάντηση με τον Πρόεδρο του Ι.Ε.Π. με αντικείμενο το πιλοτικό πρόγραμμα Υποστήριξης μουσουλμανοπαίδων στα νηπιαγωγεία της Θράκης.

                Πριν την διεξαγωγή της συζήτησης επί του αντικειμένου του προγράμματος, το Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε. διατύπωσε την έντονη δυσαρέσκειά του για τον «αδόκιμο» τρόπο με τον οποίο γίνεται προσπάθεια να επιβληθεί το πρόγραμμα στα νηπιαγωγεία της Θράκης χωρίς τη συναίνεση των συναδέλφων. Συγκεκριμένα, έθεσε το ζήτημα της απαράδεκτης απόπειρας από πλευράς εκπροσώπων του Ι.Ε.Π. να αποσπάσουν τη συναίνεση των συναδέλφων μέσω τηλεφωνημάτων στα οποία φρόντιζαν να τονίζουν την πρόβλεψη του προγράμματος για χορήγηση χρηματικού αντιτίμου στους/στις εκπαιδευτικούς που πρόκειται να συμμετέχουν ή, ακόμη και έμμεσες «απειλές» για  υποχρεωτικό ορισμό τους σε περίπτωση διαφωνίας τους.  Η απάντηση που δόθηκε προς το Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε. ήταν ότι έχουν παρεξηγηθεί οι προθέσεις τους. Ισχυρίστηκαν, δε,  από την πλευρά τους, ότι στις μέχρι τώρα επαφές τους δεν έχουν διαπιστώσει αντίδραση από τις νηπιαγωγούς, για την εφαρμογή του προγράμματος, κάτι το οποίο η Δ.Ο.Ε. δεν μπορεί να αποδεχτεί αφού οι τοπικοί Σύλλογοι Εκπαιδευτικών ΠΕ βεβαιώνουν το ακριβώς αντίθετο.

Ενώ ο Ερντογάν ετοιμάζεται για πόλεμο, οι πολιτικοί μας παίζουν με το …τόπι τους

Του Μιχάλη Ιγνατίου

Η χθεσινή, ήταν η χειρότερη ημέρα για τις σχέσεις της Ελλάδας και της Τουρκίας από το 1996, όταν γκριζαρίστηκαν τα Ίμια, αφού με υπαιτιότητα του κ. Ταγίπ Ερντογάν, οι δύο χώρες θα μπορούσαν να φτάσουν σε πολεμική σύρραξη.

Και μην λέτε πως αυτά τα πράγματα δεν γίνονται στην Ευρώπη του 21^ου αιώνα, διότι έχουμε να κάνουμε με ένα απρόβλεπτο και επικίνδυνο ηγέτη, που μπορεί να ανάψει φωτιά στο δευτερόλεπτο.

Ο ισλαμιστής πρόεδρος της Τουρκίας είναι πολύ πιεσμένος εσχάτως λόγω της αποτυχίας των ενόπλων δυνάμεων της χώρας του να επιβληθούν στο Αφρίν. Τρεις και πλέον εβδομάδες πολέμου και οι Κούρδοι μαχητές καλά κρατούν. Οι τουρκικές απώλειες είναι μεγάλες και οι άνθρωποι του Ιμάμη Γκιουλέν στην Ουάσιγκτον ομιλούν για 300 νεκρούς. Εάν η πληροφορία είναι αληθινή, τότε πολλά εξηγούνται. Προφανώς ο Ερντογάν προσπαθεί να ξεσπάσει και να εκτονωθεί επί των …αδυνάτων, στο Αιγαίο και την Κυπριακό.

Σε προηγούμενα κείμενά μας, κρούσαμε τον κώδωνα του κινδύνου και  μιλήσαμε για την ανάγκη ενότητας του πολιτικού κόσμου στην Ελλάδα και στην Κύπρο. Αντί ενότητας, γίναμε μάρτυρες της μεγαλύτερης διχόνοιας από τη δικτατορία μέχρι σήμερα. Η αντιπαράθεση μεταξύ των κομμάτων και των κομματαρχών περιέχει μίσος και αυτό το στοιχείο είναι έντονα ανησυχητικό. Πως θα αντιμετωπίσουν μία δυσάρεστη κατάσταση όταν βρίζονται από το πρωί μέχρι το βράδυ; Πως θα ενωθούν για να αποκρούσουν μία επιθετική ενέργεια από την Τουρκία, η οποία -κατά τη γνώμη μου- είναι πιθανή;

Είναι φανερό ότι ο Ερντογάν αποφάσισε να εξαγάγει τα προβλήματα της χώρας του, που είναι πολλά, στο εξωτερικό. Και οι μόνες χώρες όπου μπορεί να παίζει τον νταή, είναι η Ελλάδα και η Κύπρος. Δυστυχώς, δίνουμε πάντα την εντύπωση ότι είμαστε πανέτοιμοι για …«έντιμο συμβιβασμό», που μόνο έντιμος δεν είναι. Πάντα καταλήγει εις βάρος μας και το είδαμε πολλές φορές στην Κύπρο, όπου η μειοψηφία του 18% έχει βάλει στη γωνία την πλειοψηφία του 82% και την δέρνει.

Μας «περιπαίζουν» οι Γερμανοί: Η Ελλάδα σύντομα θα σταθεί στα πόδια της

Της Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη

Μας «τρολάρουν» οι Γερμανοί: Η Ελλάδα σύντομα θα σταθεί στα πόδια της

Όταν μια οδυνηρή πολιτική, όπως αυτή της Τρόικας με τα μνημόνια στην Ελλάδα, κάνει τον κύκλο της και οι ενδιαφερόμενοι κρίνουν ότι δεν μπορούν να αντλήσουν πια σημαντικά πλεονεκτήματα από αυτήν, αρχίζουν να την κατακρίνουν, προετοιμάζοντας έτσι τη συνέχεια της, που δεν αποκλείεται να έχει ακόμη πιο δραματικές συνέπειες από αυτήν/ Ακριβώς, αυτή είναι η περίπτωση με τη νέα γερμανική Κυβέρνηση και την Ελλάδα.

Και να προσθέσω, ακόμη, ότι οι εταίροι/δανειστές μας έκριναν τώρα απαραίτητο να "δείξουν ότι το οκταετές παντελώς αποτυχημένο σχέδιο" στην Ελλάδα......ΕΠΕΤΥΧΕ! Έτσι, λοιπόν, βλέπουν επιτυχίες, ανάκαμψη, μειώσεις της ανεργίας και άλλες φανταστικές εξελίξεις, ώστε να συνεχιστεί, με άλλη βέβαια ετικέτα, η καταστρεπτική για την επιβίωση της Ελλάδας, πολιτική. Να συνεχιστεί η αφαίμαξη του πλούτου της, να μην βλέπουμε ότι ανάπτυξη αποκλείεται, όταν συνεχώς εξακολουθούν να μειώνονται, όλα τα εισοδήματα των πολιτών, να μην αντιλαμβανόμαστε το μέγεθος της κοροϊδίας, με δηλώσεις ότι "η ανεργία μειώνεται", ενόσω η αιμορραγία των νέων συνεχίζεται, και ενόσω ψάχνει κανείς με απόγνωση πια να βρει μια νέα πρόσληψη εργαζομένου, που να εμπίπτει στην κατηγορία της πλήρους απασχόλησης.

Ο παρασιτικός καπιταλισμός

Του Βασίλη Βιλιάρδου

Στις Η.Π.Α. έχουν δημιουργηθεί ήδη δύο παράλληλες κοινωνίες, όπου στη μεν πρώτη οι πλούσιοι γίνονται όλο και πλουσιότεροι και στη δε δεύτερη οι φτωχοί φτωχότεροι με τελική κατάληξη τις φυλακές – ενώ στην Ευρώπη μπορεί να προηγείται η Ελλάδα, αλλά σύντομα θα ακολουθήσουν όλες οι άλλες χώρες.  

«Οι περισσότερες δυτικές κυβερνήσεις, συμπεριλαμβανομένης της Γερμανίας, υπηρετούν τα συμφέροντα μίας συγκεκριμένης, ιδιαίτερης και παρασιτικής ομάδας: μίας «κάστας», τα μέλη της οποίας αποκαλούνται «Εισοδηματίες» (Rentiers) – επειδή διαθέτουν μεγάλα κεφάλαια, τα εισοδήματα τους προέρχονται από επενδύσεις (από κερδοσκοπικές επιθέσεις ή/και τοποθετήσεις καλύτερα) και δεν είναι υποχρεωμένοι να εργάζονται. Η παρασιτική και άπατρις αυτή ομάδα, κάνει τα πάντα για να ελέγξει τις εξελίξεις στον πλανήτη – πριν από όλα τους πολιτικούς, η πλειοψηφία των οποίων την υπηρετεί έμμισθα, αφού στηρίζει την εξουσία της σε αυτήν (στην ελίτ).

Το συγκεκριμένο τώρα οικονομικό σύστημα, το οποίο παράγει συνεχώς νέους σκλάβους χρέους (κράτη, επιχειρήσεις, νοικοκυριά και άτομα), μας οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην καταστροφή – μέσα από τις κρίσεις που γίνονται συχνότερες και μεγαλύτερες, από τις χρηματιστηριακές φούσκες που σπάζουν με πάταγο, από τις επεμβάσεις των κεντρικών τραπεζών που μεταφέρουν τον πλούτο από τα κάτω προς τα επάνω, από τα πλασματικά χρήματα στις αγορές συναλλάγματος και παραγώγων, από τα περιβαλλοντικά προβλήματα που οφείλονται κυρίως στην αχόρταγη λεηλασία των φυσικών πόρων κοκ.» (Β. Γ. με παρεμβάσεις).

Ανάλυση

Ο Schumpeter είχε γράψει ότι, ο καπιταλισμός δεν είναι συνώνυμο της ελεύθερης αγοράς, αλλά η δυναμική της κοινωνίας στα χέρια μίας καπιταλιστικής ελίτ –  μίας ομάδας δηλαδή, στην οποία ανήκουν οι άνθρωποι που χαρακτηρίζονται από τα προσόντα της διάνοιας και της θέλησης άνω του κανονικού (της απληστίας επίσης). Κατά τον ίδιο η ιστορία, για την ακρίβεια η ιστορία ως μέσο καταγραφής των αλλαγών και των εξελίξεων, είναι η ιστορία της επίδρασης των ελίτ, επάνω στην αδρανή μάζα της κοινωνίας.