Φιλελευθερισμός και αναρχισμός

Του Θανάση Τσιριγώτη

Υπάρχει μια διαδεδομένη παραδοχή, ένα κατά συνθήκη ψεύδος. Πως δηλαδή ο φιλελευθερισμός σαν θεωρητική και πολιτική φιλοσοφία είναι αντίθετος με την ατομική τρομοκρατία. Πρόκειται περί μιας ιστορικοπολιτικής ανορθογραφίας που δεν έχει -κατά τη γνώμη μας- καμία σχέση με μία προσεκτική ανάγνωση των γεγονότων. Ο φιλελευθερισμός σαν η πιο συνεκτική θεωρητικοφιλοσοφική βάση του αστικού κόσμου έχει ως θεμέλιό του την εξύψωση  του εγώ. Ο συνεπής φιλελεύθερος θέτει το άτομο πάνω από το σύνολο, την προσωπικότητα, τα θέλω, τα γούστα και τα χαρίσματά του πάνω -και σε σύγκρουση- από όλους. Ακριβώς όπως φιλοσοφικά κάνει ο συνεπής αναρχικός είτε κουβαλάει όπλα είτε όχι.

Ο Κ.Μαρξ ασκούσε κριτική στον Μαξ Στίρνερ ακριβώς πάνω σ’ αυτό το σημείο. Οι μαρξιστές θέτουν ως προτεραιότητα τα συμφέροντα της μεγάλης πλειοψηφίας, την κοινωνικοποιημένη ανθρωπότητα και ο Β.Ι.Λένιν με διορατικότητα και επιμονή υποστήριζε την οργάνωση των εργατών στο κομμουνιστικό κόμμα, κόντρα στον ατομικισμό και τον μικροαστικό εξεγερτισμό. Τι λέει ο φιλοσοφικός φιλελευθερισμός; Κανένας φραγμός στα δικαιώματα του ενός, ο θάνατος σου η ζωή μου, κοινωνικός δαρβινισμός (οι ισχυροί θα επιζήσουν), αυτά που πήγε ως την άκρη ο αστός φιλόσοφος και μηδενιστής Φ.Νίτσε, αγαπημένος –όχι τυχαία- των αναρχοαυθόρμητων. Τι λέει αντίστοιχα ο συνεπής και διαβασμένος αναρχικός; Το εγώ, η προσωπικότητα και τα στιγμιαία θέλω μου βρίσκονται πάνω  από όλα, μισώ την οργάνωση, φτύνω την επαναστατική ιεραρχία, αδιαφορώ για το πολιτικό και το κοινωνικό «πρέπει».

Βραβείο ντροπής στον Τσίπρα από τους δικηγόρους του Παρισιού. Ντροπή τους!

Του Γιώργου Παπαδόπουλου-Τετράδη

Δεν ξέρω τι άκρες έχει ο ΣΥΡΙΖΑ με τους δικηγόρους του Παρισιού, αλλά ξέρω ότι ο Δικηγορικός Σύλλογος της Πόλης του Φωτός επιβεβαιώνει εκείνους που λένε «μην κατηγορείτε τους Έλληνες επαγγελματίες γιατί δεν ξέρετε πόσο αξιολογότεροι είναι από πολλούς ξένους». Η βράβευση του κ Τσίπρα από το συγκεκριμένο σωματείο για «Δέσμευση στο Ευρωπαϊκό ιδεώδες» μπορεί να εκληφθεί μόνο σαν βρισιά και περιφρόνηση στον ελληνικό λαό και στην έννοια τους ιδεώδους. Και σαν επιβράβευση του πολιτικού αμοραλισμού, της δειλίας και της πολιτικής ανηθικότητας. Οι δικηγόροι του Παρισιού θα έπρεπε να ντρέπονται!

Ντροπή, γιατί θα άξιζε τον κόπο να ξέρουν οι δικηγόροι του Παρισιού, ότι επαγγελματικά σωματεία στην Ελλάδα βράβευαν πρωθυπουργούς κυρίως επί χούντας! Και ότι τα επαγγελματικά σωματεία στην Ελλάδα έχουν τρυπήσει σόλες παπουτσιών να πορεύονται τα τελευταία χρόνια για να υπερασπιστούν τα υποτιθέμενα ευρωπαϊκά ιδεώδη στις εργασιακές σχέσεις και στα κοινωνικά δικαιώματα. Τα οποία οι κυβερνήσεις, με προεξάρχουσα αυτή του κ Τσίπρα, έχουν καταπατήσει και κουρελιάσει για να μη χάσουν τις καρεκλίτσες τους.

Ντροπή, γιατί οι δικηγόροι του Παρισιού θα όφειλαν να ξέρουν ότι ο κ Τσίπρας, σαν ορκισμένος κομμουνιστής και μάλιστα αριστεριστής, δεν έχει κανένα ευρωπαϊκό ιδεώδες εκτός από της ιδεολογίας του. Επιπλέον, θα όφειλαν να ξέρουν, ότι ο συγκεκριμένος πολιτικός έχει αποδείξει στην πράξη ότι δεν έχει κανένα ιδεώδες εκτός από της διατήρησης της εξουσίας. Εκτός αν αυτό βραβεύουν.

Ντροπή, γιατί οι δικηγόροι του Παρισιού θα όφειλαν να ξέρουν ότι η ευκολία με την οποία ο κ Τσίπρας λέει και ξελέει και η ευκολία με την οποία άλλα εξαγγέλλει και άλλα κάνει, αποδεικνύουν έναν πολιτικό που δεν είναι ικανός να έχει ιδεώδες εκτός από της kolotoumbas. Για την οποία και έχει γίνει διάσημος πανευρωπαϊκά.

Οι δικηγόροι του Παρισιού θα έπρεπε να ντρέπονται για το θράσος του συλλόγου τους να βραβεύσει τον κ Τσίπρα διότι «αφύπνισε την Ευρώπη το 2015 βάζοντάς την δυναμικά μπρός στις επιλογές της»! Οι Παριζιάνοι δικηγόροι όφειλαν να ξέρουν ότι η Ευρώπη όχι μόνο δεν αφυπνίστηκε, αλλά κατρακύλησε σε ακόμα πιο συντηρητικές κυβερνήσεις σε Ισπανία, Γερμανία, Αυστρία, Πολωνία, Ουγγαρία, Βρετανία, Φινλανδία, Ιταλία και Γαλλία, όπου η ακροδεξιά αύξησε τα ποσοστά της!

Να ντρέπονται για τη βράβευση του κ Τσίπρα οι Παριζιάνοι δικηγόροι και για την ομιλία που τον καλούν να δώσει με θέμα «Το μέλλον της Δημοκρατίας στην Ευρώπη». Ποιάς Δημοκρατίας! Να ντρέπονται γιατί ό άνθρωπος που θα τιμηθεί είναι εκείνος που δεν έχει αφήσει άρθρο για άρθρο του Συντάγματος που να μην έχει περιφρονήσει στο ελληνικό κοινοβούλιο, ενώ η κυβέρνησή του νομοθετεί a la carte και στο πόδι για τους Έλληνες πολίτες.

Να ντρέπονται αν δεν ξέρουν ότι η Δημοκρατία απαιτεί συνέπεια, γενναιότητα και αυταπάρνηση. Αρετές που απουσιάζουν εντελώς από τον πολιτικάντη που βραβεύουν. Να ντρέπονται, γιατί δεν είναι κρυμμένα όλα αυτά ούτε είναι δύσκολο να τα διαπιστώσουν.

Προϋπολογισμός 2018: Νέα μέτρα λιτότητας 1,8 δισ. ευρώ

Η κυβέρνηση υποστηρίζει με κάθε ευκαιρία ότι η τρίτη αξιολόγηση δεν θα φέρει «νέα μέτρα», ωστόσο από το 2018 θα εφαρμοστεί μια νέα σειρά επιβαρύνσεων, που έχει ήδη ψηφιστεί από το τρίτο μνημόνιο και τις «επικαιροποιήσεις» που ακολούθησαν μετά τις δύο πρώτες αξιολογήσεις. Στόχος κυβέρνησης και τρόικας είναι με τα νέα μέτρα να πιαστεί ο στόχος του πρωτογενούς πλεονάσματος, 3,5% που έχει τεθεί για το 2018, αλλά και για τα επόμενα έτη, μέχρι το 2022.
Ανάμεσα στα νέα μέτρα, περιλαμβάνεται:

Η κατάργηση του ΕΚΑΣ για 140.000 συνταξιούχους,που θα λάβουν τελευταία φορά το επίδομα στα τέλη Δεκεμβρίου. Το 2018 μόνο 80.000 συνταξιούχοι, της χαμηλότερης κλίμακας, θα συνεχίσουν να λαμβάνουν το επίδομα, με τον αριθμό να μειώνεται ακόμα περισσότερο το 2019 και το επίδομα να καταργείται το 2020. Η σταδιακή κατάρτγηση του ΕΚΑΣ προβλέπεται από το τρίτο μνημόνιο.
Η αύξηση των εισφορών για τους ελεύθερους επαγγελματίες, καθώς αυτή θα υπολογίζεται πλέον από τα ακαθάριστα έσοδα. Το υπουργείο Εργασίας έχει προβλέψει ότι το 2018 για τον καθορισμό των εισφορών θα υπολογίζεται το 85% του εισοδήματος, έκπτωση όμως που θα καταργηθεί το 2019.
Η κατάργηση της έκπτωσης 10% από το φόρο εισοδήματος φυσικών προσώπων λόγω ιατρικών δαπανών.
Κατάργηση των μειωμένων συντελεστών ΦΠΑ που ισχύουν σε 32 νησιά του βορειοανατολικού Αιγαίου και της Δωδεκανήσου, με αύξηση των συντελεστών από 4%, 9% και 17% σε 6%, 13% και 24% αντίστοιχα.
Μείωση κατά 50% του επιδόματος θέρμανσης, είτε με οριζόντια μείωση είτε με μείωση κατά 50% του αριθμού των δικαιούχων.

«Ξεροκόμματα στα μούτρα των Ελλήνων»

Του Γιώργου Σταματόπουλου

Καθόλου δεν πειράζει όταν πολλοί θυμίζουν στον κ. Τσίπρα τη σκληρή γλώσσα που είχε χρησιμοποιήσει εναντίον της προηγούμενης κυβέρνησης όταν η τελευταία χονδροειδώς, δηλαδή καθαρά πολιτικάντικα, είχε διανείμει κοινωνικό τάχα μέρισμα.

Ελεγε τότε γεμάτος πόζα και έπαρση και ασύστολη επαναστατικότητα και αυτοπεποίθηση ο νυν πρωθυπουργός και τότε (2014) αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης (αντλώ τα κυριότερα σημεία όπως δημοσιεύτηκαν στην εβδομαδιαία εφημερίδα «Κόντρα»).

«Θεωρούμε πράξη ντροπής, πράξη καταισχύνης και πράξη ταπείνωσης του κάθε πολίτη της χώρας, από τη μια να του αρπάζουν το ψωμί από το τραπέζι και από την άλλη να του πετούν κάποια ψίχουλα στο τραπέζι για να τον εξαγοράσουν. Και έχουν σκοπό όχι μόνο το ψωμί, αλλά και το ίδιο το τραπέζι και τις καρέκλες και το σπίτι να αρπάξουν.

»Αν αυτό δεν είναι ο απόλυτος πολιτικός ξεπεσμός, τότε νομίζω ότι αυτές οι λέξεις έχουν αρχίσει να χάνουν το νόημά τους. Πρόκειται για μια πράξη βαθιά ταπεινωτική, ανήθικη (...) Πώς πετάει αυτό το ξεροκόμματο της άγνοιας και της περιφρόνησης στα μούτρα των Ελλήνων επιχειρώντας με αυτόν τον τρόπο να τους αφαιρέσει το τελευταίο όπλο που τους έχει απομείνει, την αξιοπρέπειά τους; (...) Η θεσμοθέτηση και προπαγάνδιση της εθνικής επαιτείας και της εθνικής φιλανθρωπίας είναι εθνική πολιτική ή πολιτική εξευτελισμού του λαού μας; (...)
»Το πλεόνασμά τους είναι σεσημασμένο για τους Ελληνες και τις Ελληνίδες. Σε αυτό κρύβονται όλες οι συμφορές, όλη η σήψη, όλη η απάτη της σημερινής πολιτικής. Σε αυτό κρύβεται το δράμα εκατομμυρίων ανθρώπων, η καταστροφή νοικοκυριών και επιχειρήσεων, οι λιποθυμίες παιδιών από ασιτία στα σχολεία, τα εκατομμύρια των ανέργων, η ζωή εν τάφω στα νοσοκομεία, τα ψυχιατρεία και τα άσυλα ανιάτων, οι παγωμένες νύχτες και μέρες χιλιάδων και χιλιάδων συνταξιούχων. Πρόκειται για πλεόνασμα δυστυχίας, τραγωδίας ακόμη και αίματος, αλλά και για πλεόνασμα θράσους και απάτης».

...με τον χρηματιζόμενο αντιρατσισμό συντελείται σωματεμπορία αξίας εκατομμυρίων ευρώ

Τι ευαγγελίζεται και επιδιώκει η παγκοσμιοποίηση; Την υπερφαλάγγιση (και, ει δυνατόν, τον εκμηδενισμό) των εθνών. Ποια δύναμη στέργει αρωγός σε αυτή την ιστορικών διαστάσεων διαδικασία; Η Αριστερά, 1^ον εκείνη που συμπαρατάχτηκε με τον «εκσυγχρονισμό», 2^ον εκείνη που ενσωματώθηκε στον νεοφιλελευθερισμό και 3^ον εκείνη που, εκφυλισμένη, διατηρεί σχέση συγκοινωνούντων δοχείων με τον αριστερισμό και το μπάχαλο. Στις ιστορικές εξελίξεις δεν... υπάρχουν συμπτώσεις.

Τι επιφυλάσσει για τα εθνικά κράτη η παγκοσμιοποίηση; Την ενίσχυση των ισχυρότερων (ακόμη και με την ανάκληση εξ εφέδρων του εθνικισμού) και την αποδυνάμωση των ασθενέστερων (με τη μετατροπή τους σε προτεκτοράτα, ειδικές οικονομικές ζώνες και «ζωτικούς χώρους»). Ποιος υποστήριξε τοις πράγμασι αυτή τη νεοϊμπεριαλιστική και νεοαποικιοκρατική διαδικασία; Η εν λόγω Αριστερά, όταν υποστήριζε τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, τους τυχοδιωκτισμούς στο Ιράκ, την «εξαγωγή δημοκρατίας» και τις «ανθρωπιστικές επεμβάσεις». Στην Ιστορία δεν υπάρχουν συμπτώσεις. Αυτή η εκφυλισμένη Αριστερά είναι εκείνη που συκοφαντεί τον πατριωτισμό ως εθνικισμό. Είναι η ίδια που ζητά την κατάργηση των εθνικών συνόρων ενώ ταυτοχρόνως συμπράττει στην ύψωση οικονομικών συνόρων.
Τι προτείνει η ομογενοποιημένη σκέψη; Τον πολυπολιτισμό, τον μεταμοντερνισμό και την υποταγή της σκέψης σε νόμους που την ποινικοποιούν (εγκλήματα γνώμης). Ποιος σε αυτά τα ζητήματα εκδηλώνεται βασιλικότερος του βασιλέως; Η εν λόγω εκφυλισμένη Αριστερά. Στην Ιστορία δεν υπάρχουν συμπτώσεις. Ποιος συμπράττει με τους νεοφιλελεύθερους στην αναθεώρηση της Ιστορίας (από τον χαρακτηρισμό ως έγκλημα του βομβαρδισμού της Δρέσδης έως τον προσδιορισμό ως «συνωστισμού» της ανθρωποσφαγής στη Σμύρνη); Η εν λόγω εκφυλισμένη Αριστερά. (Στελέχη της οποίας μάλιστα διακρίθηκαν στην υπηρεσία πολλών αφεντάδων).
Ποιος εισηγείται την αντικατάσταση της εθνικής ταυτότητας με μια… «ιστορική» τοιαύτη (που μόνον ιστορική δεν θα είναι, διότι καθαιρεί την αυτογνωσία); οι νεοφιλελεύθεροι. Με ποιους συμμάχους; την Αριστερά της αμάθειας και της δουλικότητας. Όπως όταν ισχυρίζεται φερ’ ειπείν  ότι ο Διαφωτισμός (όστις στα χέρια της ανασκολοπίζεται) «επινόησε τους Έλληνες». Στην Ιστορία δεν υπάρχουν συμπτώσεις. Όταν για παράδειγμα η παγκοσμιοποίηση και η νέα τάξη που την εκφράζει θέλουν τους λαούς ραγιάδες, έρχεται η Αριστερά που εκφυλίσθηκε να αποκόψει τους πολίτες από τη λαϊκή τους παράδοση και να αφαιρέσει από τα ακαδημαϊκά γράμματα κάθε εργαλείο αυτογνωσίας και συνεπώς αξιοπρέπειας. Στην Ιστορία δεν υπάρχουν συμπτώσεις.
Ποιος κατηγορεί μονίμως τον λαό για λαϊκισμό; Ποιος νοθεύει τη διάκριση των εξουσιών με τις Ανεξάρτητες Αρχές; Ποιος εκμαυλίζει ανθρώπους και διαβρώνει θεσμούς με τις ΜΚΟ; Οι νεοφιλελεύθεροι. Και ποιοι είναι ανακατεμένοι ως τον λαιμό σε όλα αυτά; οι εκφυλισμένοιαριστεροί. Με τις ΜΚΟ διασπαθίζεται δημόσιο χρήμα, με τον χρηματιζόμενο αντιρατσισμό συντελείται σωματεμπορία αξίας εκατομμυρίων ευρώ. Ποιος επιδοτεί τον πολιτισμό για να τον έχει στο χέρι; η εξουσία. Και ποιο χέρι της εξουσίας είναι «μακρύ χέρι» σε αυτήν την περίπτωση; το αριστερό (προσπαθούν να σε πείσουν). Όχι το αριστερό! το εκφυλισμένο αριστερό.
Ποιος θέλει να τσακίσει τη ραχοκοκαλιά του πολιτισμού της εργασίας; Ο νεοφιλελευθερισμός. Ποιος τον βοήθησε και τον βοηθάει; Η ενσωματωμένη Αριστερά. Από τους Εργατικούς (έως πριν λίγο καιρό) στη Βρετανία και το SPD στη Γερμανία έως τον ΣΥΡΙΖΑ που ανέλαβε εδώ να ολοκληρώσει τη βρώμικη δουλειά των μνημονίων, καθώς και να οργανώσει το μέλλον της χώρας σε καθεστώς επιτροπείας. Στην Ιστορία δεν υπάρχουν συμπτώσεις.
Η Αριστερά που συμψηφίζει τον εαυτό της με τη Δεξιά, λέγοντας ότι «δεν μπορούσαμε να κάνουμε αλλιώς» ή ότι σας δολοφονούμε «με πόνο ψυχής», η Αριστερά που ευαγγελίζεται ψέματα και ψέματα και ψέματα, η Αριστερά που καταφεύγει στα σοφίσματα των «μερισμάτων», που επικαλείται εναντίον των άλλων ένα «ηθικό πλεονέκτημα» όπως οι Άριοι τη φυλετική τους ανωτερότητα, είναι μια Αριστερά αμοραλιστική, εκφυλισμένη, λεηλατημένη από τον νεοφιλελευθερισμό και την παγκοσμιοποίηση. Στην Ιστορία
δεν υπάρχουν συμπτώσεις. Αυτή η προκατασκευασμένη Αριστερά μας έπιασε Κώτσους. Με περικεφαλαία. Ετρουτσική. Τρίλοφη. Η Αριστερά αυτή επιστρέφει πεσκέσι στο σύστημα ό,τι προσπάθησε να το αμφισβητήσει. Από την άλλη, σε ένα άλλο ανώτερο επίπεδο το σύστημα (Μακρόν) και το αντισύστημα (Τραμπ) κάνουν την ίδια δουλειά. Μετατρέπουν τους εργαζόμενους σε είλωτες, αποχυμώνουν τη δημοκρατία (που άλλωστε πλέον δεν χρειάζεται) και
μεταμορφώνουν τη γεωπολιτική στον πλανήτη σε ένα σύνολο τυραννίδων. Οι αναπόφευκτες συγκρούσεις των οποίων φέρνουν τον (γενικευμένο;) πόλεμο όλο και πιο κοντά. Στην Ιστορία δεν υπάρχουν συμπτώσεις. Έκφανση αυτών των τάσεων είναι όσα συμβαίνουν αυτές τις μέρες στη Γερμανία, όπου η Δεξιά της κυρίας Μέρκελ (και μάλιστα όχι η λαϊκή Δεξιά όπως επί Αντενάουερ, αλλά η νεοφιλελεύθερη) βρίσκεται πιο αριστερά από τους φιλελεύθερους και το AfD. Όσο
για εμάς εδώ – δεν υπάρχουν συμπτώσεις – habemus Τσίπρα, Κούλη, Φώφη και Λεβέντη…

Γιατί δεν θυμώνεις;

Φωτεινή Μαστρογιάννη

«Ο θυμός είναι καλύτερος από τη λύπη. Όταν είσαι θυμωμένος, τα πράγματα αλλάζουν».

Μάλκολμ Χ

Ο φόβος θεωρείται το πιο ισχυρό συναίσθημα. Στον φόβο έχω αναφερθεί και  σε προηγούμενα κείμενά μου αλλά στο παρόν θα σταθώ στις ιδιαίτερα σημαντικές επισημάνσεις της Λωρήν Γιάνγκ (Lauren Young) στη διδακτορική της διατριβή, σε ένα επιστημονικό πεδίο σχετικά άγνωστο για τον πολύ κόσμο όπως είναι αυτό της πολιτικής ψυχολογίας. Η διατριβή αυτή πραγματεύεται την ψυχολογία της καταστολής και τη διαφωνία στον απολυταρχισμό και παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον.

Όσο πιο πολύ αυξάνει ο φόβος τόσο πιο αποτελεσματικές γίνονται οι απειλές καταστολής αλλά και τόσο περισσότερο μειώνεται η διάθεση του ανθρώπου να εκφράσει τις δημοκρατικές του πεποιθήσεις ή ακόμα και την εναντίωσή του στο απολυταρχικό σύστημα. Αυτού του τύπου οι αλλαγές συνοδεύονται από απαισιοδοξία, απάθεια και αποφυγή του κινδύνου.

Ένα αυταρχικό καθεστώς χρησιμοποιεί τον φόβο για να τονίσει και να αυξήσει το κόστος της διαφωνίας των πολιτών σε αυτό (π.χ. μετάδοση στάσης του τύπου - ας καθίσουμε στ’αυγά μας, εμείς θα βγάλουμε το φίδι από την τρύπα; Δεν βλέπεις τι έπαθε ο Χ; ) προκειμένου αυτοί να μειώσουν την αντίστασή τους. Κατ’αυτό τον τρόπο, μεταδίδεται ο τρόμος (γι’αυτό και ο βομβαρδισμός με ειδήσεις τρόμου από ταιδιωτικά μέσα μαζικής «ενημέρωσης») οι πολίτες δεν αντιδρούν, γίνονται απαισιόδοξοι και όπως προείπα, αποφεύγουν τον οποιονδήποτε κίνδυνο.

Κατ’αυτό τον τρόπο, ένα αυταρχικό καθεστώς είτε αυξάνει τις καταπιεστικές του πράξεις ή οδηγεί τα άτομα να επανεκτιμήσουν τα συναισθήματά τους (χαρακτηριστικό παράδειγμα η συζήτηση για την επιστροφή στο εθνικό νόμισμα η οποία υφίσταται πλέον σε πολύ μικρότερο βαθμό όπου οι πολίτες κυριολεκτικά επανεκτίμησαν τη στάση τους, έχοντας ιδιαίτερα αυξημένο το κόστος διαφωνίας βλ. π.χ. η αύξηση αισθημάτων τύπου «θα καταστραφούμε περαιτέρω, η Ελλάδα είναι Ψωροκώσταινα και πρέπει να εξαρτάται από τους μεγάλους όπου χωρίς αυτούς δεν μπορεί να ζήσει κτλ.»)

Υπό αυτές τις συνθήκες, μορφές παθητικής αντίστασης όπως είναι το κίνημα κατά των πλειστηριασμών, οι καταλήψεις κτλ είναι πιο πιθανόν να έχουν μεγαλύτερη συμμετοχή από ότι η ενεργητική αντίσταση όπως είναι οι διαδηλώσεις.

Η Γιανγκ κάνει μία εξίσου σημαντική παρατήρηση αναφερόμενη στους ψηφοφόρους που είναι ιδιαίτερα ευάλωτοι στη βία και υποτάσσονται στις απειλές. Αυτοί είναι κυρίως οι φτωχοί οι οποίοι τόσο σωματικά όσο και ψυχολογικά είναι ευάλωτοι στη βία. Καταλαβαίνουμε λοιπόν ότι όσο πιο πολύ φτωχοποιείται μία κοινωνία, τόσο πιο υποταγμένη γίνεται. 

Ο Πόντιος συγγραφέας Δημήτρης Ψαθάς για τον Πόντιο εκτελεσθέντα από τους Ναζί Ναπολέων Σουκατζίδη

Θ. Μαλκίδης 

Ο Ναπολέων Σουκατζίδης είναι το κεντρικό πρόσωπο της ταινίας του Παντελή Βούλγαρη «Το τελευταίο σημείωμα», όπου την βραδιά πριν την εκτέλεση κυριαρχούν η ποντιακή και η κρητική μουσική και χορός, ενώ αναφορά στον Ναπολέοντα Σουκατζίδη (αναφέρεται ως Τσουκατζίδης) γίνεται και στο έργο του επίσης Πόντιου συγγραφέα Δημήτρη Ψαθά «Αντίσταση», ως εξής:

«Ο Ναπολέων Σουκατζίδης και οι Διακόσιοι της Πρωτομαγιάς»

Κι εκεί στο Χαϊδάρι… Διακόσια ονόματα φωνάζει ο στρατοπεδάρχης. Οι Ακροναυπλιώτες. Άνθρωποι που λιώσαν στα μπουντρούμια και τις εξορίες της τετάρτης Αυγούστου, που δεμένους χειροπόδαρα τους άφησε στον Γερμανό.

-Ναπολέων Τσουκατζίδης¹!

Βγαίνει κι ο Ναπολέων. Και ο στρατοπεδάρχης κομπιάζει μπροστά σ’ αυτόν τον ήρωα που μιλά εφτά γλώσσες και δέχεται μέσα στο Χαϊδάρι με θεϊκή γαλήνη τα μαρτύρια και κρατά στις καρδιές των μαρτύρων αναμμένη τη φλόγα της ελπίδας και του αγώνα.

-Όχι εσύ, Ναπολέων!

-Γιατί όχι εγώ;

-Εσύ δεν θα τουφεκιστείς.

-Και πόσους θα τουφεκίσεις, αν εξαιρεθώ εγώ;

-Διακόσιους.

-Όχι. Δεν δέχομαι κανένας να μ’ αντικαταστήσει. Είμ’ Έλληνας!

Επιμένει ο στρατοπεδάρχης. Αλύγιστος ο Ναπολέων. Και βγαίνουν έξω απ’ τον σωρό οι διακόσιοι και στήνουνε χορό: Έχε γεια, καημένε κόσμε, έχε γεια, γλυκειά ζωή! Βλέπει ο Γερμανός στρατοπεδάρχης τούτους τους διακόσιους που απάνω τους βαραίνει ο ίσκιος του θανάτου να χορεύουν, να τραγουδούν και ν’ αποχαιρετάνε τους συντρόφους τους -σαστίζει. Τι είναι τούτο δω; Αντηχεί ο αέρας από αντάρα αντρίκια:

-Έχετε γεια, παιδιά.

-Ζήτω η Ελλάδα!

-Σαν άντρες θα πάμε!

Και τους ανεβάζουν στ’ αυτοκίνητο -σωρό. Κι είναι πρωτομαγιά. Κι είναι γλυκός ο πρωινός αέρας, ολόχρυση η αυγή κι ο Υμηττός κεντιέται με χρυσάφι. Κι εκεί στο σφαγείο στήνονται τα πολυβόλα για το μεγάλο μακελειό. Μαζί θα πέσει κι ο Ναπολέων, που ένα «ναι» να ‘λεγε του Γερμανού είχε γλυτώσει (…)

«Η Σοφία», ο πρώτος «πολίτης-ρομπότ», επαναθέτει το ζήτημα της ανθρώπινης ταυτότητας

by karavaki

«Η Σοφία», ο πρώτος «πολίτης-ρομπότ» με τεχνητή νοημοσύνη, επαναθέτει το ζήτημα της ανθρώπινης ταυτότητας, αν και αυτό επισκιάζεται από το ζήτημα «είναι ασφαλείς οι άνθρωποι από τα ρομπότ;»

Στο θέμα «ταυτότητα του ανθρώπου και τεχνολογία» οι τάσεις είναι σαφείς. Από τη μια έχουμε το πείραμα Cern. Μέσα από τις επιφανειακές, λαϊκίστικικες αναφορές σ’ αυτό, κάποιοι αφήνουν να εννοηθεί ότι όπου να ‘ναι ο άνθρωπος ανακαλύπτει το θρυλικό μποζόνιο και αποκαλύπτει το μυστήριο του σύμπαντος, δηλαδή μπορεί -έμμεσα- να πλάσει ζωή. Από την άλλη έχουμε την παγκόσμια προώθηση της ρομποτικής που πρόσφατα έδωσε στον κόσμο και τον πρώτο «πολίτη-ρομπότ». Η «Σοφία» είναι το πρώτο ρομπότ με τεχνητή νοημοσύνη που έλαβε «ιθαγένεια» στο κράτος της Σαουδικής Αραβίας. Τι έπεται από την Hanson Robotics και τους άλλους κατασκευαστές; Ποιο είναι το μέλλον των εφαρμογών τεχνητής νοημοσύνης; Τι «όντα» επιθυμεί να πλάσει ο άνθρωπος «κατ’ εικόνα του«;

Ο άνθρωπος πλάθει κατ’ εικόνα του. Την δική του εικόνα πού την αποδίδει;

Εξαρτάται από το πώς ορίζεται ο άνθρωπος. Όπως θα δει κάποιος στο δεύτερο βίντεο το «ζήτημα του Καντ» ως προς την σχέση ηθικής-επιστήμης επανατίθεται στο τραπέζι με την αντίθετη φορά. Αυτή τη φορά θεωρείται ότι ο άνθρωπος έχει φυσική ροπή προς το καλό. Ο άνθρωπος κατασκευάζει ρομπότ. Το ρομπότ έχει φυσική ροπή προς το καλό, επειδή την ίδια ροπή έχει και ο δημιουργός του. Άρα δεν έχει να περιμένει τίποτε κακό από τις δημιουργίες του ο [καλός] άνθρωπος. Όμως γιατί ο άνθρωπος είναι εκ κατασκευής «καλός»; Αυτή η λεπτομέρεια δεν διευκρινίζεται στον διάλογο της Hanson Robotics με τον «πολίτη Σοφία», ιδιαίτερα όταν σήμερα το δικαίωμα του ανθρώπου/πολίτη έχει φτάσει στο «δικαίωμα» άρνησης της φύσης του. Ζούμε μέσα σε κλίμα παρότρυνσης για αλλαγή φύλου/ταυτότητας φύλου.

Το βραβείο «οικονομικών δολοφόνων» απονέμεται στον Τσίπρα

Άρης Χατζηστεφάνου

Σε ορισμένους από τους πλέον ορκισμένους εχθρούς των εργασιακών δικαιωμάτων και κάθε λαϊκής κατάκτησης των τελευταίων αιώνων, έχει απονεμηθεί το βραβείο Prix du courage politique, το οποίο θα λάβει ο Έλληνας πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας από την επιθεώρηση Politique Internationale και από τον Δικηγορικό Σύλλογο Παρισιού.

Μεταξύ των βραβευθέντων συναντάμε τον πρώην πρόεδρο της Γαλλίας Νικολά Σαρκοζί, ο οποίος επέβαλε τους πιο ακραίους όρους της φιλελεύθερης οικονομικής ατζέντας των ΗΠΑ στη Γαλλία. Ο «Μίστερ Αμέρικα», όπως τον αποκαλούσαν τα μέσα ενημέρωσης στις ΗΠΑ, κατάφερε να συνδυάσει τη νεοαντιδραστική πολιτική του «νόμου και της τάξης» του Τζουλιάνι με μια από τις πιο επιθετικές αντιλαϊκές πολιτικές που είχε γνωρίσει η Ευρώπη μετά την Μάργκαρετ Θάτσερ.

Στη λίστα των βραβευθέντων συναντάμε όμως και τον πρώην τραπεζίτη και νυν πρόεδρο της Γαλλίας, Εμανουέλ Μακρόν, ο οποίος έχει θέσει σαν βασικό στόχο της θητείας του να διαλύσει την εργατική νομοθεσία της Γαλλίας – ή ό,τι απέμεινε από αυτήν.

Τρίτη κατά σειρά πολιτικός από τη Γαλλία, που έλαβε το βραβείο Prix du courage politique, η σημερινή επικεφαλής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, Κριστίν Λαγκάρντ, η οποία κατάφερε να φέρει την νεοαποικιακή πολιτική που ασκούνταν σε χώρες του Τρίτου Κόσμου και στην ευρωπαϊκή περιφέρεια.

Και τέλος από τη μαύρη λίστα δεν θα μπορούσε να λείπει και η Άγκελα Μέρκελ, η γυναίκα που ολοκλήρωσε την μετατροπή της ευρωζώνης στο απόλυτο όπλο για την κυριαρχία της γερμανικής οικονομικής αυτοκρατορίας στην Ευρώπη.

Χρειάζεται πραγματικά πολύ πολιτικό κουράγιο, όπως λέει και ο τίτλος του βραβείου, για να μπεις στη λίστα των μεγαλύτερων οικονομικών δολοφόνων της Ευρώπης. Και ο Αλέξης Τσίπρας κέρδισε με το σπαθί του αυτό τον τίτλο.

Για τον Μπερντιάγεφ

Το Ημερολόγιο της «Χριστιανικής» για το έτος 2018 είναι αφιερωμένοστον μεγάλο Ορθόδοξο συγγραφέα Νικολάι Μπερντιάγεφ (1874-1948). Πρώτο βιβλίο που είχε διεξέλθει η στήλη ήταν αυτό υπό τον τίτλο «Ο χριστιανισμός και η πάλη των τάξεων» από τα «Ελάσσονα φιλοσοφικά» των εκδ. Καστανιώτη.
Ο Μπερντιάγεφ είχε ξεκινήσει ως νεαρός διανοούμενους από ένα ιδιαίτερο είδος του μαρξισμού. Συγκεκριμένα, από το ρεύμα του λεγόμενου «νόμιμου μαρξισμού», το οποίο πήρε το όνομά του από τα νόμιμα έντυπα όπου δημοσίευαν τα μέλη του. Στο ρεύμα αυτό ανήκε και ο μετέπειτα Ορθόδοξος ιερέας και φιλόσοφος π. Σέργιος Μπουλγκάκωφ (1871-1944), ο οποίος αργότερα εξέδωσε το ενδιαφέρον βιβλίο του για τον Μαρξ «Ο Καρλ Μαρξ ως θρησκευτικός τύπος», στο οποίο δίνει μεταξύ άλλων μια αρκετά εύστοχη αποτίμηση της προσωπικότητας και των έργων του. Οι νόμιμοι μαρξιστές θεωρούντο γενικότερα φιλοσοφικά μη-υλιστές ή και ιδεαλιστές και καλλιέργησαν τις σχέσεις με τον Ορθόδοξο Χριστιανισμό.


Ο Μπερντιάγεφ, μετά την έξοδό του από τον μαρξισμό, είχε διέλθει ένα διάστημα σφοδρής αντιπαράθεσης με τους μαρξιστές, και ιδιαίτερα τους νέους καθεστωτικούς. Ο ίδιος είχε προηγουμένως ασκήσει κριτική και στη Τσαρική Διοικούσα Εκκλησία, η οποία βρισκόταν σε τρομακτική πράγματι ηθικοπνευματική κατάπτωση, και οι βιογράφοι του (βλ. «Για την κοινωνική ανισότητα», εκδ. Πουρναράς, Εισαγωγή) αναφέρουν την σύμπτωση του Α’ Παγκόσμιου Πολέμου, που ανέστειλε την ποινή εξορίας που του είχε επιβληθεί από την τελευταία! Το 1920 τον βρίσκουμε ως Καθηγητή στο Πανεπιστήμιο της Μόσχας, ενώ το 1922, μετά από αντιπαράθεση με το καθεστώς σχετικά με την αδιαπραγμάτευτη ελευθερία της δημιουργικότητας και προσωπικότητας την οποία πρέσβευε, τον βρίσκουμε σε αναγκαστική εξορία από τη Σοβιετική Ένωση, μαζί με άλλους διανοητές, στο λεγόμενο «πλοίο των φιλοσόφων».

Η ιταλική βόμβα μεγατόνων- Του Άρη Οικονόμου

.

Τυχόν έξοδος της Ιταλίας από το ευρώ, με το 93% των ομολόγων της στο εθνικό της δίκαιο και με χρέη στα 2,3 τρις €, πανικοβάλλει τη Γερμανία – επίσης τη δεύτερη ισχυρότερη της τράπεζα και τις ασφαλιστικές της εταιρείες, οι οποίες έχουν στην κατοχή τους μεγάλο μέρος του ιταλικού χρέους.

.

Άρθρο

Το νούμερο ένα πρόβλημα της Ευρωζώνης είναι η Ιταλία – κυρίως λόγω του τεράστιου δημοσίου χρέους της που πλησιάζει τα 2,3 τρις € (επταπλάσιο του ελληνικού), των προβλημάτων των τραπεζών της και των λοιπών αδυναμιών της οικονομίας της (άρθρο). Η χώρα έχει βέβαια πολλά όπλα στη διάθεση της, ειδικά όσον αφορά την άσκηση πιέσεων στη Γερμανία – οπότε είναι σε πολύ καλύτερη θέση από την Ελλάδα. Τα βασικότερα είναι τα εξής:

(α) Αποτελεί την τρίτη μεγαλύτερη οικονομία της νομισματικής ένωσης, οπότε τυχόν έξοδος της από το κοινό νόμισμα θα μπορούσε να σημαίνει το τέλος του ευρώ – κάτι που φυσικά θέλει να αποφύγει η Γερμανία, η οποία κερδίζει τεράστια ποσά απομυζώντας τους εταίρους της.

(β) Η γερμανική τράπεζα Commerzbank, καθώς επίσης οι ασφαλιστικές εταιρείες Allianz και Muenchner Rueck, έχουν στην κατοχή τους πολλά δις € σε ομόλογα του ιταλικού δημοσίου (πηγή: focus) – γεγονός που σημαίνει πως εάν χρεοκοπήσει η Ιταλία, θα αντιμετωπίσουν τεράστιες οικονομικές δυσκολίες (κάτι ανάλογο ισχύει επίσης για τις γαλλικές τράπεζες). Προφανώς δε η Ιταλία δεν μπορεί να διασωθεί από τον ESM, ενώ υπάρχουν οι εξής προτάσεις εξόδου της από την κρίση υπερχρέωσης:

Μὲ τὸν τρόπο τοῦ Γ. Σ. - Ὅπου καὶ νὰ ταξιδέψω ἡ Ἑλλάδα μὲ πληγώνει

Στὸ Πήλιο μέσα στὶς καστανιὲς τὸ πουκάμισο τοῦ Κενταύρου

γλιστροῦσε μέσα στὰ φύλλα γιὰ νὰ τυλιχτεῖ στὸ κορμί μου
καθὼς ἀνέβαινα τὴν ἀνηφόρα κι ἡ θάλασσα μ᾿ ἀκολουθοῦσε
ἀνεβαίνοντας κι αὐτὴ σὰν τὸν ὑδράργυρο θερμομέτρου
ὡς ποὺ νὰ βροῦμε τὰ νερὰ τοῦ βουνοῦ.

Στὴ Σαντορίνη ἀγγίζοντας νησιὰ ποὺ βουλιάζαν
ἀκούγοντας νὰ παίζει ἕνα σουραύλι κάπου στὶς ἀλαφρόπετρες
μοῦ κάρφωσε τὸ χέρι στὴν κουπαστὴ
μιὰ σαΐτα τιναγμένη ξαφνικὰ
ἀπὸ τὰ πέρατα μιᾶς νιότης βασιλεμένης.

Στὶς Μυκῆνες σήκωσα τὶς μεγάλες πέτρες καὶ τοὺς θησαυροὺς τῶν Ἀτρειδῶν
καὶ πλάγιασα μαζί τους στὸ ξενοδοχεῖο τῆς «Ὡραίας Ἑλένης τοῦ Μενελάου»
χάθηκαν μόνο τὴν αὐγὴ ποὺ λάλησε ἡ Κασσάντρα
μ᾿ ἕναν κόκορα κρεμασμένο στὸ μαῦρο λαιμό της.
Στὶς Σπέτσες στὸν Πόρο καὶ στὴ Μύκονο
μὲ χτίκιασαν οἱ βαρκαρόλες.

Διαταγή της Ευρώπης: Καταστρέψτε κάθε διαφορά.

ΔΙΑΤΑΓΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ: ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΤΕ ΚΑΘΕ ΔΙΑΦΟΡΑ.

Άρθρο της Ιταλίδας ανθρωπολόγου Ida Magli               

 Μετάφραση & Σχολιασμός: Θεόδωρος Λάσκαρης

Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, οι ανθρωπιστικές επιστήμες  εξαφανίστηκαν από τον ορίζοντα της μαζικής πληροφόρησης και αυτό επιτεύχθηκε απλά με τη σιωπή, δηλαδή μη μιλώντας πλέον για αυτές. 

Δεδομένου του τεράστιου ενθουσιασμού που είχαν προκαλέσει την περίοδο μεταξύ του τέλους του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και μέχρι τη δεκαετία του 1990, το γεγονός ότι κανείς δεν επισήμανε αυτή την εξαφάνιση αποτελεί την επιβεβαίωση ότι η εξαφάνιση ήταν ηθελημένη. Οι καθέδρες προφανώς συνεχίζουν να υπάρχουν, αλλά οι επιστήμες τους δεν ενδιαφέρουν τα μέσα πληροφόρησης. Ταυτόχρονα, με διαταγή της ΕΕ, αφαιρέθηκαν από τα σχολεία αρχαίες, ευγενείς και βασικές επιστήμες όπως η γεωγραφία, η λατινική και αρχαία ελληνική γραμματεία (με τις αντίστοιχες γλώσσες τους), μειώνοντας τες σε φαντάσματα, σε κομμάτια μιας ανύπαρκτης γνώσης. Ακόμη και η ιστορία, στερημένη από όλες τις μεθοδολογικές συμβολές με τις οποίες η σύγχρονη εποχή την είχε εμπλουτίσει, φαίνεται να έγινε ένα απομεινάρι άλλων καιρών, αδύναμη να δώσει στους ανθρώπους εκείνη την αυτογνωσία που είναι ο κύριος καρπός της και αποτελεί βασική κατάκτηση του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Ασφαλώς και αυτό αποφασίστηκε και πραγματοποιήθηκε μέσα σε απόλυτη σιωπή.

Ως φαίνεται, ζούμε σε μία κοινωνία αναλφάβητων, όπου κανείς δεν είναι σε θέση να αξιολογήσει και να εκφράσει μία κρίση πάνω σε παρόμοια μέτρα. Ωστόσο, ακόμη και μόνο ο κλάδος των Ιταλών καθηγητών*αποτελείται από σχεδόν ένα εκατομμύριο άτομα, πως δεν διαμαρτυρήθηκαν και δεν εξέφρασαν τη γνώμη τους για μία τόσο σοβαρή απόφαση; Οι κυβερνήτες, έχοντας προνοήσει να εκπαιδεύουν όλους με τα κρατικά σχολεία, υπαγορεύουν επίσης και το είδος της διδασκαλίας στο οποίο οι πολίτες πρέπει να υπόκεινται. Πρόκειται για μια διδασκαλία την οποία μπορούμε να συνοψίσουμε ως ακολούθως: οι μαθητές πρέπει να μελετούν με τρόπο που να μην μαθαίνουν τίποτα ή σχεδόν τίποτα. Κατά πρώτον, δεν πρέπει να μαθαίνουν να σκέπτονται. Άλλωστε, σε τι χρησιμεύει  η “σκέψη”, σε τι χρησιμεύει η ”γνώση”; Κατά συνέπεια, πρέπει να μάθουν τα πάντα χωρίς να μάθουν τίποτα για τον εαυτό τους, για τη ζωή τους, για την ιστορία τους, για το έθνος τους, για τους θεσμούς και την εξουσία που στηρίζει αυτούς τους θεσμούς. Γίνεται κατανοητό, ότι όλα αυτά προγραμματίστηκαν βάσει τη ιδεολογίας αυτών που κυβερνούν την Ευρώπη και που ο απώτερος σκοπός της είναι η παγκόσμια ομογενοποίηση, ο σχηματισμός όμοιων ατόμων, των “πολιτών του κόσμου”. 

Κινητοποίηση στις 24 Νοέμβρη ενάντια στη φιέστα της «Black Friday»

Φωτό αρχείου

Με κεντρικό σύνθημα «Τα δικαιώματά μας δεν τα βγάζουμε στο “σφυρί”», ο Σύλλογος Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας πραγματοποιεί κινητοποίηση την Παρασκευή 24 Νοέμβρη στις 12 μ. στο υπουργείο Εργασίας (Σταδίου 29), ενάντια στη φιέστα της «Black Friday» που οργανώνουν για ακόμη μια χρονιά οι μεγαλοεργοδότες του κλάδου την τελευταία Παρασκευή του Νοέμβρη. Κάλεσμα συμμετοχής στην κινητοποίηση απευθύνει και ο Σύνδεσμος Υπαλλήλων Εμπορικών Καταστημάτων και Ιδιωτικών Επιχειρήσεων Πειραιά.

Ο Σύλλογος Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας στην ανακοίνωσή του αναφέρει τα εξής:

«"Black Friday" οργανώνουν για ακόμα μια χρονιά οι μεγαλοεργοδότες του κλάδου την Παρασκευή 24 Νοεμβρίου και οι εμποροϋπάλληλοι καλούνται να δουλέψουν 11ωρα και 12ωρα, να αλλάξουν τα ρεπό τους και να εργαστούν κάτω από καθεστώς έντονης πίεσης. Μια κατάσταση βέβαια που δεν διαφέρει από την καθημερινότητα που ζουν μέσα στα καταστήματα χιλιάδες εργαζόμενοι στο Εμπόριο.

Δεκάδες είναι οι καταγγελίες αυτές τις μέρες στο Σύλλογο Εμποροϋπάλληλων Αθήνας από συναδέλφους για τις απαιτήσεις των εργοδοτών μπροστά στη φιέστα της "Black Friday" και της προετοιμασίας για το εορταστικό ωράριο.

Πιο συγκεκριμένα, η εργοδοσία των "Public", "Κωτσόβολος", "Media Markt" έχουν τροποποιήσει όλα τα προγράμματα των εργαζομένων επιβάλλοντάς τους παραπάνω ώρες εργασίας, όχι μόνο την Παρασκευή 24 Νοέμβρη, αλλά και τις μέρες πριν και μετά από αυτή την ημερομηνία. Αντίστοιχες καταγγελίες έχουμε και για επιχειρήσεις μέσα σε εμπορικά κέντρα τύπου "Mall", "Attika", "McArthur Glen" και στην Ερμού.

Ο ΜΠΑΚΟΥΝΙΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ

Δεν θα σωπάσω ένα ντοκιμαντέρ του Θόδωρου Μαραγκού (Παρασκευή 24 Νοεμβρίου 2017)

ΤΑΙΝΙΟΘΗΚΗ ΤΗΣ ΡΗΞΗΣ

«Δεν θα σωπάσω» (2016)

σε σκηνοθεσία Θόδωρου Μαραγκού

Παρασκευή 24 Νοεμβρίου 2017 & ώρα 19.30

Είσοδος Ελεύθερη

Κίνημα Άρδην, Ξενοφώντος 4, 2103826319, kinhmaardin@gmail.com, ardin-rixi.gr

ΔΕΝ ΘΑ ΣΩΠΑΣΩ

«Η ταινία άρχισε να γυρίζεται στο τέλος του 2014 και ολοκληρώθηκε πριν από το δημοψήφισμα της 6 Ιουλίου 2015. Ενώ ετοιμαζόμουν να την προβάλλω δημόσια, έρχεται η εξωφρενική πράξη του κ Τσίπρα, το ΟΧΙ του Ελληνικού λαού να το κάνει.. ΝΑΙ!!!. Τότε ακύρωσα όλη την ταινία, πέταξα όλα τα dvd, που είχα τυπώσει και άρχισα να την ξαναφτιάχνω σχεδόν από την αρχή με ότι συνεπάγεται αυτό. Συμπεριέλαβα στους μνημονιακούς, Γιωργάκη Παπανδρέου, Βενιζέλο ,Σαμαρά και τον Τσίπρα! Η ταινία τελείωσε με την σημερινή τελική μορφή της, γύρω στον Μάρτιο του 2016, εμπλουτισμένη ΚΑΙ με τον ρόλο του ΣΥΡΙΖΑ, ΚΑΙ όλων των ΔΗΘΕΝ. Τον τίτλο «ΠΩΣ ΘΑ ΣΩΠΑΣΩ» τον έκανα «ΔΕΝ ΘΑ ΣΩΠΑΣΩ» γιατί πιστεύω ότι η παρούσα φάση, έχει ανάγκη περισσότερο το ΔΕΝ ΘΑ ΣΩΠΑΣΩ! Εύχομαι την ταινία να την δουν όλοι οι Έλληνες και όλοι οι Φιλέλληνες, για να επιτελέσει τον σκοπό για τον οποίο δημιουργήθηκε.

  Αφιερώνεται σε όλους όσους οραματίζονται μια ελεύθερη, ανεξάρτητη και δημοκρατική Ελλάδα!»

Θόδωρος Μαραγκός

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗ ΜΑΡΙΑ ΠΑΝΑΓΟΥ (20 Μαΐου 2016 )

Με αφορμή την νέα του ταινία ο σκηνοθέτης Θόδωρος Μαραγκός δηλώνει θυμωμένος με όσα γίνονται στη χώρα και θυμάται το «προφητικό» κινηματογραφικό παρελθόν του…

Γιατί να ζεις σε έναν κόσμο που τον γνωρίζεις μονάχα από χαρτιά και εικόνες σε pixels;

Μάχεσαι, μοχθείς για να έχεις. Θες να είσαι από αυτούς που έχουν όσα χρειάζονται. Θες να έχεις για να δίνεις και στους άλλους, σε όλους εκείνους που αγαπάς και τους νοιάζεσαι.

Πράγματι, το να έχεις, έχει αξία. Και μάλιστα ανεκτίμητη. Αρκεί να ξέρεις τι είναι αυτό που αξίζει να έχεις.

Η ανεκτίμητη αξία του να έχεις δε βρίσκεται στο να αποκτάς ολοένα και περισσότερα αγαθά.

Αντίθετα, αυτό που αξίζει να κερδίζεις και να αποκτάς είναι εμπειρίες.

Αξίζει να έχεις δει μέρη για τα οποία ίσως και να μην είχες ποτέ την ευκαιρία να ακούσεις.

Να έχεις γευτεί γεύσεις από τόπους μακρινούς που σου θυμίζουν εκείνες τις μέρες που ταξίδευες σε άλλες πόλεις, σε άλλες χώρες, που γέμισαν την καρδιά σου με συναισθήματα και τον ουρανίσκο σου με ένα χείμαρρο καινούριων γεύσεων.

Να έχεις περπατήσει δρόμους μακρινούς, δρόμους χωμάτινους, γεμάτους περιπέτεια που έκαναν τα πόδια σου να κουραστούν, μα το μυαλό σου να αναζωογονηθεί.

Ονειρύομαι...

Το βιβλίο κάνει καλό...πού;

Αναρωτηθήκατε ποτέ τι είναι επιτέλους αυτό που κάνουν τα βιβλία και πρέπει σώνει και καλά να διαβάζουμε; Όλοι μας λενε πόσο καλό είναι αλλά δεν μας λένε γιατί και πώς!
Και εγώ μιλάω για αυτά, σας προτείνω όμορφα βιβλία και σχετικές δραστηριότητες για τα παιδιά, βιώνω καθημερινά την θετική επίδρασή τους στην ζωή μου και στην ζωή των παιδιών μου, μα ποτέ πραγματικά δεν σας μίλησα πιο αναλυτικά!
Σήμερα λοιπόν θα σας πω όλα όσα έμαθα και όλα όσα έψαξα και βρήκα!
Ξεκινάμε λοιπόν;


Βιβλίο = λέξεις! Είναι αυτονόητο πως το βιβλίο εμπλουτίζει το λεξιλόγιό μας. Τα κείμενα είναι γραμμένα από διαφoρετικούς ανθρώπους, με διαφορετικές κουλτούρες και ίσως σε διαφορετικό χρόνο. Έτσι το λεξιλόγιο που χρησιμοποιείται αλλάζει καθώς αλλάζουν τα πρόσωπα που γράφουν, αλλά και οι καταστάσεις για τις οποίες γράφουν. Πιθανότατα να συναντήσουμε λέξεις που δεν θα τις συναντούσαμε ποτέ καθώς το λεξιλόγιό μας εξαρτάται αποκλειστικά από το περιβάλλον στο οποίο ζούμε και συναναστρεφόμαστε.  (σχετική έρευνα)

Έκφραση Μαθαίνοντας νέες λέξεις, αλλά και διαφορετικούς τρόπους να τις χρησιμοποιούμε καλλιεργείται η έκφραση. Ερευνες έχουν δείξει πως τα παιδιά τα οποία έχουν επαφή με τα βιβλία από μικρή ηλικία, έχουν καλύτερο προφορικό και γραπτό λόγο, κατανοούν τα κείμενα πιο εύκολα και γενικά έχουν πιο καλές επιδόσεις στο σχολείο.

Η Νέα Αγωγή Σταυροδρόμι παρανοήσεων… και χωνευτήρι σύγχρονου παιδαγωγικού προβληματισμού

του ΦΙΛΙΠ ΜΕΡΙΕ[1]

σε μετάφραση Σοφία Λάχλου – Φωτεινή Παπαρήγα[2]

Πριν τις διακοπές, λίγες σκέψεις σχετικά με τη «Νέα Αγωγή», η οποία εμφανίστηκε στις αρχές του 20ου αιώνα, δομήθηκε το 1921 στο Συνέδριο του Καλέ και για την οποία γίνεται λόγος ακόμη και σήμερα… από αρκετούς που ελάχιστα την γνωρίζουν.

​Ένα από τα πολλά παράδοξα της Νέας Αγωγής οφείλεται στο γεγονός ότι παρόλο που, σε μεγάλο ποσοστό, δεν εφαρμόστηκε, κατάφερε να επιβάλει το μεγαλύτερο μέρος των «κοινών τόπων» της στον λόγο περί εκπαίδευσης. Σίγουρα, ο περιθωριακός της χαρακτήρας διεκδικήθηκε συστηματικά και συνεχίζει να διεκδικείται ακόμη από τους εισηγητές της, οι οποίοι φοβούνται ότι με τη θεσμοποίηση χάνεται ο «ανατρεπτικός» χαρακτήρας των προτάσεών της, ενισχύεται η παρέκκλιση από αυτές, και σε βάθος χρόνου εξομοιώνονται με τη «συνηθισμένη παραδοσιακή παιδαγωγική», που «εκμοντερνίστηκε» πρόχειρα για να δημιουργεί σύγχυση.

Ταυτόχρονα, όμως, και χωρίς να εγκαταλείπουν το περιθώριό τους, οι οπαδοί της Νέας Αγωγής όλο και καταλαμβάνουν τον τεράστιο ιδεολογικό χώρο των μέσων ενημέρωσης, καλπάζουν προς όλες τις κατευθύνσεις κι έχουν καταφέρει να κυριαρχούν. Μιλούν και γράφουν απερίσκεπτα, ενώ οι κάθε λογής εκλαϊκευτές σε θέματα παιδαγωγικής… από ψυχολόγους που καυχιούνται για παιδαγωγική κατάρτιση έως δημοσιογράφους-ειδικούς της στήλης τύπου «Τρόποι ζωής», τόσο σε περιοδικά για το «ευρύ κοινό» όσο και στην πλούσια βιβλιογραφία σχετικά με την «προσωπική ανάπτυξη»… δε χάνουν ευκαιρία να αναπαραγάγουν τα λεγόμενά τους. Αυτή η τρέλα προσηλυτισμού υπέρ της Νέας Αγωγής δεν παύει, ωστόσο, να δίνει διάρκεια στη μέγιστη πλάνη: ενώ η «παραδοσιακή παιδαγωγική» «σχολικού τύπου» (αποκομμένες διδασκαλίες, χωρίς επικοινωνία μεταξύ τους, «διαλέξεις» που συνοδεύονται από ασκήσεις εφαρμογής, βαθμολόγηση και συστηματικές ταξινομήσεις κτλ.) δεν έχει αλλάξει σε τίποτα, οι αντίπαλοι της Νέας Αγωγής καταγγέλλουν συνεχώς την επίδραση των «μεταρρυθμιστών» και τους φορτώνουν την ευθύνη για την πτώση του επιπέδου στο σχολείο, τη γενικευμένη επιείκεια και την άρση των πνευματικών απαιτήσεων.

 Αυτή η παράξενη κατάσταση δυσχεραίνει την εκλεπτυσμένη ανάλυση των πραγματικών προτάσεων της Νέας Αγωγής, καθώς οι επιθέσεις που δέχεται ενισχύουν, ως αντίδραση, τη συσπείρωση όλων των οπαδών της γύρω από εμβληματικά σλόγκαν… με κίνδυνο να χαθούν οι πολυάριθμες διαφορετικές προσεγγίσεις και να αποκρυφτούν τα ουσιώδη διακυβεύματα. Κάτι τέτοιο συνέβη με την προβολή της γνωστής φράσης «ο μαθητής στο κέντρο του συστήματος», που προκάλεσε τις κατεξοχήν παρανοήσεις: ενώ σχετίζεται με τον νόμο επαγγελματικού προσανατολισμού του 1989, του Λιονέλ Ζοσπέν, και χρησιμοποιήθηκε για να τονίσει την ανάγκη εξόδου από μια «μαζικοποιημένη δημοκρατικοποίηση» -αποτελούσε δηλαδή μια σκέψη διαχείρισης του μεγάλου ρεύματος-, ώστε να οδεύσουμε προς μια φοίτηση που να επιτρέπει, μέσω μιας παιδαγωγικής παρέμβασης προσαρμοσμένης σε κάθε μαθητή, την επιτυχία της πλειοψηφίας, παρουσιάστηκε –κι έπειτα καταγγέλθηκε- ως μία μέθοδος εκτοπισμού της γνώσης από το σχολείο και υποταγής στα καπρίτσια του κάθε μαθητή-δυνάστη… Οι εισηγητές της αισθάνθηκαν τότε την υποχρέωση να την υπερασπιστούν, βασιζόμενοι σε αυτό που εννοούσαν αρχικά και χωρίς να αντιληφθούν ότι οι επικριτές τους παρέμεναν επίτηδες προσκολλημένοι στην πρώτη τους ερμηνεία. Προέκυψε, λοιπόν, ένα αίσθημα ότι έχουμε να κάνουμε με διάλογο κωφών, όπου η αντιπαλότητα φουσκώνει συνεχώς χωρίς κάποιος να διασαφηνίζει επαρκώς τα πράγματα, για να καταλάβουμε επιτέλους για ποιο πράγμα γίνεται λόγος και τι ακριβώς σημαίνουν οι λέξεις που χρησιμοποιούνται.

Σκισμένα κομμάτια γνώσης/ του Ιάκωβου Ιωάννου

.

Είτε θα υπάρξει κάποια σαφήνεια και μία κοινή εθνική στάση στην Ελλάδα, είτε μόλις ξεκίνησε η κρίση – η οποία θα την οδηγήσει στη χρεοκοπία και στην έξοδο από την Ευρωζώνη, ενώ θα τη σβήσει από το χάρτη ως Έθνος. 

.

Άποψη

Βομβαρδιζόμαστε, εισπράττουμε καθημερινά «σκισμένα κομμάτια γνώσης», σύμφωνα με την έκφραση του Σοπενχάουερ – τα οποία κατά κάποιον τρόπο δεν ταιριάζουν σωστά μεταξύ τους. Γνώσεις όμως και πληροφορίες που δεν ταιριάζουν μεταξύ τους, δεν γίνονται κατανοητές, ενώ είναι αποσπασματικές και κατακερματισμένες, δεν μεταφράζονται σε συγκεκριμένες πράξεις, οι οποίες θα είχαν κάποιο θετικό αποτέλεσμα – αντίθετα, κάνουν ακόμη πιο πυκνή την ομίχλη που μας τυλίγει, εντείνοντας την υφιστάμενη αδυναμία μας να καταλάβουμε τι ακριβώς συμβαίνει, ενεργώντας ορθολογικά.

Ειδικότερα, μαθαίνουμε πως τόσο στην Ευρώπη, όσο και στον υπόλοιπο πλανήτη, κυρίως στην Κίνα, τα συνολικά χρέη αυξάνονται συνεχώς – κάτι που όμως συμβαίνει από πολλά χρόνια τώρα, χωρίς να έχουν δημιουργηθεί άλυτα προβλήματα. Μόνο στην Ελλάδα δεν αυξάνουν σημαντικά τα χρέη σε απόλυτα μεγέθη, αλλά τα προβλήματα της είναι άλυτα – οπότε κάτι δεν ταιριάζει.

Περαιτέρω, ενημερωνόμαστε πως για κάθε 1 € μέτρων που επιβάλλονται στην Ελλάδα, οι ληξιπρόθεσμες οφειλές μόνο απέναντι στο δημόσιο αυξάνονταν κατά 1,14 € από το 2010 έως το 2014 και κατά 2,83 € από το 2015 έως το 2017 (γράφημα) – ενώ εάν προσθέταμε όλες τις υπόλοιπες (τράπεζες, ασφαλιστικοί οργανισμοί κλπ.), ο αντίκτυπος των μέτρων στην οικονομία μας θα ήταν πολύ πιο οδυνηρός. Εν τούτοις η Τρόικα επιμένει στην τήρηση αυτών των μέτρων, παρά το ότι το ΔΝΤ που τα δρομολόγησε παραδέχθηκε πως ήταν λανθασμένα, χωρίς όμως να τα αποσύρει – οπότε ούτε εδώ ταιριάζει κάτι.