Η γλώσσα αλλάζει τη σκέψη 0

Στην ταινία Arrival του Ντενί Βιλνέβ, εξωγήινοι προσφέρουν στην ανθρωπότητα ένα νέο “όπλο”, τη γλώσσα τους.

Όσοι μαθαίνουν αυτή την “κυκλική” και χωρίς χρόνους γλώσσα, μπορούν να αντιληφθούν διαφορετικά τον χρόνο.

Ακούγεται εξωπραγματικό ως ιδέα, κι όμως συμβαίνει: Ό,τι θεωρούμε ως αληθινό εξαρτάται απόλυτα απ’ τη γλώσσα που μάθαμε να μιλάμε.

~~

Η γλωσσολόγος Dorothy Lee, ανέλυσε την ινδιάνικη γλώσσα Wintu και λέει γι’ αυτήν:

Αυτό που επαναλαμβάνεται είναι η νοοτροπία της ταπεινότητας και του σεβασμού προς την πραγματικότητα, προς τη φύση και προς την κοινωνία. Δεν μπορώ να βρω έναν ικανοποιητικό αγγλικό όρο για τη νοητική αυτή διεργασία, που είναι τόσο ξένη στην παιδεία μας.

Εμείς είμαστε επιθετικοί απέναντι στην πραγματικότητα. Λέμε “αυτό είναι ψωμί”. Οι Wintu λένε “ονομάζω αυτό ψωμί” ή “αισθάνομαι ότι είναι ψωμί” ή “βλέπω πως είναι ψωμί”.

Ένας Wintu δεν λέει ποτέ απόλυτα “αυτό είναι…” Αν μιλά για μια πραγματικότητα που δε βρίσκεται μέσα στην περιοριστική εμπειρία δεν τη δηλώνει καν, απλώς την υπαινίσσεται.

π. Χαράλαμπος(Λίβυος) Παπαδόπουλος: Ευχαριστώ Θεέ μου που δεν με άκουσες

Ο π. Χαράλαμπος (Λίβυος) Παπαδόπουλος μίλησε με θέμα: Ευχαριστώ Θεέ μου που δεν με άκουσες. Οι αυτοκαταστροφικές επιθυμίες του ανθρώπου και η σοφία της “σιωπής” του Θεού. Μίλησε για την βαθιά έλειψη του ανθρώπου και την απουσία του άλλου που τίθεται ως διαρκές αίτημα στην ζωή μας, για τα λάθη μας, τις ενοχές μας και τόνισε ότι μόνο όταν αποδεχθούμε το σκοτάδι που έχουμε μέσα μας μπορούμε να δομήσσουμε τον εαυτό μας. Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στον Δεκέμβριο του 2016 στον Ιερό Ναό Αγίου Διονυσίου στο Ίλιον. 

www.antifono.gr

Η «σκύλευση» των Ιερών Συμβόλων έγινε επιστήμη

Για να πω την μαύρη μου αλήθεια, σήμερα  – μια τόσο όμορφη κι ηλιόλουστη ημέρα – δεν είχα το «στομάχι» να κάτσω να γράψω για την νέα «παράσταση» που έδωσαν οι Συριζαίοι. Η «σκύλευση» των Ιερών Συμβόλων έγινε επιστήμη και επίσημα.

Με την σημερινή «απόβασή» τους (ή μήπως «εισβολή»;) στη μαρτυρική Μακρόνησο, απέδειξαν πως το θράσος τους κάλλιστα θα πρέπει να διδάσκεται στις απανταχού σχολές περί «ηθικής».

Ξέρω πως πολλοί που θα το διαβάσουν αυτό θα αντιδράσουν. Γιατί όμως ;

Το πιθανότερο είναι γιατί θεωρούν πως δεν ήταν «απόβαση» αυτό που κάνανε σήμερα στη Μακρόνησο οι αγαπητοί συριζαίοι αλλά «επίσκεψη».

Κι εξηγούμαι:

«Επίσκεψη» έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ στις ΗΠΑ λίγες μέρες πριν. Δεν μπορεί να το ξεχάσατε κιόλας, αφού ούτε βδομάδα δεν πέρασε καλά-καλά από τους ύμνους του Αλέξη Τσίπρα προς τον Ντόναλντ Τραμπ:

«Ανυπομονούμε να ενισχύσουμε τη συνεργασία μας, γιατί έχουμε κοινές αξίες(!) και κοινά συμφέροντα στην περιοχή.»

Και από όταν είπε το αμίμητο:

«Η προσέγγισή του στα πράγματα κι ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζει την πολιτική μπορεί να μοιάζει διαβολικός, αλλά γίνεται για καλό (!!).»

Ξεφύγαμε όμως.

Θυμάμαι – ήμουν δεν ήμουν – 12 ετών όταν έπιασα στα χέρια μου ένα βιβλίο που είχε βάλει από παλιά η μάνα μου στη βιβλιοθήκη.

Το όνομα του συγγραφέα μου φαινόταν παράξενο αλλά ο τίτλος του ήταν ακόμα πιο σκοτεινός:

«Οδός Αβύσσου Αριθμός 0», του Μενέλαου Λουντέμη.

Μάσιμο Ρεχαλκάτι | Το σύμπλεγμα του Τηλέμαχου | αποσπάσματα 1.2

περίληψη: Αντι-Οιδίποδας των Ντελέζ Γκουαταρρί – ο άνθρωπος ως επιθυμητική μηχανή – και το πνεύμα του υπερμοντέρνου καπιταλισμού·  ‘μικροφασισμοί του Αντι-Οιδίποδα- και μια λησμονημένη αυτοκτρική των έμπνευστών του…

Ο γιός αντι-Οιδίποδας

Τι σημαίνει να διαπιστώνεις ότι ο γιός-Οιδίποδας φέρει μέσα του το σπέρμα του γιού-Αντί-Οιδίποδα; Η αναφορά αυτή ανάγεται στην αντι-οιδιπόδεια κουλτούρα που καλλιεργήθηκε τη δεκαετία του ’70, με την έκδοση ενός βιβλίου που άφησε εποχή: Ο Αντί-Οιδίπους των ΝΤελέζ και Γκουαταρρί (1972). Πρόκειται για την πιο ισχυρή κριτική στην πρακτική και τη θεωρία της ψυχανάλυσης, προερχόμενη από την «αριστερά». Σήμερα κυριαρχεί η συντηρητική κριτική της «δεξιάς»: εναντίον της ψυχανάλυσης διάκειται η επιστημονική ψυχολογία, η χημική ισχύς του ψυχοφαρμάκου, η αυθεντία της ψυχιατρικής στην θεραπεία της νοητικής αποδιοργάνωσης. Αντίθετα, οι συγγραφείς του Αντί-Οιδίποδα (ένας ήδη πολύ γνωστός φιλόσοφος και ένας διακεκριμένος ψυχίατρος, αναλυτής του Λακάν, με τον οποίο ο Λακάν διακόπτει απότομα σχέσεις) θα αποδοκιμάσουν την ψυχανάλυση, όχι ως επιστημονικώς ανεπαρκή όσον αφορά τη θεωρία και την κλινική πρακτική της, αλλά για κάτι αρκετά πιο ουσιώδες. Της καταλογίζουν ότι είναι στην υπηρεσία της καθεστηκυίας δύναμης και τάξης.

Τhe Promise (H υπόσχεση). Μια ταινία που δεν πρέπει να χάσετε

Την περασμένη Τρίτη ξεκίνησε η προβολή της ταινίας «Τhe Promise» με ελληνικό τίτλο «H μεγάλη υπόσχεση». Η πρεμιέρα οργανώθηκε από την εταιρεία διανομής και την Αρμενική Εθνική Επιτροπή Ελλάδας.

Το θέμα της προέρχεται από τη Γενοκτονία των Αρμενίων. Προσεγγίζει τα τραγικά γεγονότα με μια ιστορία αγάπης, έναν έναν κλασικό κινηματογραφικό «τρόπο» αφήγησης μιας μεγάλης ιστορίας. Οι εικόνες της ταινίας ταιριάζουν απολύτως στην τραγική -αλλά προκλητικά αποσιωπημένη- εμπειρία του ελληνισμού της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Από τα Τάγματα Εργασίας, τα φοβερά  Αμελέ Ταμπουρού, έως την καταστροφή πολλών ελληνικών χωριών και πόλεων της Μικράς Ασίας και την εξόντωση του πληθυσμού, τόσο την περίοδο 1916-1917 όσο και την περίοδο 1920-1922.

Η ταινία γεννά σίγουρα και ερωτήματα για την λήθη που επιβλήθηκε στην ελληνική πλευρά, για την αβελτηρία των κυβερνήσεων, για τη συνειδητή καταστολή της προσφυγικής μνήμης στο όνομα της κυνικής διπλωματίας και της εξυπηρέτησης της εξωτερικής πολιτικής.

Aν ο τουρκικός εθνικισμός διέπραξε τις Γενοκτονίες των χριστιανικών οθωμανικών κοινοτήτων, οι δεξιές και κεντρώες ελληνικές κυβερνήσεις μετά το 1922 -κυρίως μετά το 1930-  επιχείρησαν τη γενοκτονία της μνήμης (βοηθούσης και της ελλαδικής αριστεράς)… Για το θέμα αυτό διαβάστε πατώντας «κλικ»:  Σύγχρονες ερμηνευτικές αντιφωνίες και ιδεολογικές συγκρούσεις 

–—————————————-

Στη συνέχεια παρατίθενται δύο κείμενα για την ταινία, του Αιμίλιου Χαρμπή από την «Καθημερινή» και της  Κιάρας Σουγκανίδου από το Protagon…

——————————————-

Φιλμάροντας τη Γενοκτονία των Αρμενίων

ΑΙΜΙΛΙΟΣ ΧΑΡΜΠΗΣ

ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ ΣΚΙΤΣΟΥ ΣΤΟ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ!

Το εργαστήρι είναι ανοιχτό για όλους τους φίλους της τέχνης του σκίτσου.
ΠΗΓΗ: Εφημερίδα, "Πρώτη" Περιστερίου

Γιατί 20 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ στηρίζουν ξαφνικά νομιμοποίηση της κάνναβης; Είναι η Μονσάντο ηλίθιε!

του Χρήστου Μελίδη  

Δεν βρίσκετε λίγο παράξενο το γεγονός ότι ξαφνικά κυβερνητικοί βουλευτές άρχισαν να ενδιαφέρονται για την υγεία μας; Δεν βρίσκετε λίγο παράξενο ότι αυτό το συγκινητικό ανθρωπιστικό ενδιαφέρον, δεν εδράζεται στο να σταματήσουν οι αυτοκτονίες και τα ψυχολογικά προβλήματα χιλιάδων πολιτών λόγω οικονομικής κρίσης, αλλά επικεντρώνει ειδικά και συγκεκριμένα στην νομιμοποίηση της κάνναβης;

Πριν λίγες μέρες, 20 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ με ερώτηση που κατέθεσαν στη Βουλή πρότειναν την πλήρη νομιμοποίηση της παραγωγής, μεταποίησης και αξιοποίησης της φαρμακευτικής και της βιομηχανικής κάνναβης.

Γιατί όμως την κάνναβη; Και γιατί τώρα;

Διότι τώρα ήρθε η στιγμή που μπορούν κάποια μεγάλα συμφέροντα να βγάλουν δισεκατομμύρια από αυτήν την νομιμοποίηση. Υπάρχει ένα ολόκληρο παγκόσμιο κίνημα αφοσιωμένο σ’ αυτόν τον σκοπό, ένα κίνημα υποστηριζόμενο από αμέτρητους οργανισμούς, επιτροπές, ΜΚΟ, και φυσικά τεράστια χρηματοδότηση. Η πορεία για την ελεύθερη χρήση κάνναβης που έγινε πέρσι στην Αθήνα, ο Γιώργος Παπανδρέου που έκανε παρόμοια πρόταση πριν τρία χρόνια και οι 20 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ τώρα, είναι όλοι ηθοποιοί στο ίδιο σενάριο.

Ποιά συμφέροντα βρίσκονται από πίσω; Ποιοί κερδίζουν;

Όπως είχε αποκαλύψει το 2014 η Washington Times, ο δισεκατομμυριούχος Τζορτζ Σόρος μέσω ενός δικτύου μη κερδοσκοπικών οργανώσεων έχει ξοδέψει τουλάχιστον 80 εκατομμύρια δολάρια στην προσπάθεια νομιμοποίησης της μαριχουάνας από το 1994. Τότε είχε διοχετεύσει ένα μέρος των κεφαλαίων του για να οργανώσει τη διερεύνηση εναλλακτικών πολιτικών για τα ναρκωτικά.

Ίτε παίδες 28ης Οκτωβρίου εσαεί…

Λάζαρος Μαύρος

Τ Ο  ΕΠΟΣ του Σαράντα, η ελληνική νικηφόρα απόκρουση και κατανίκηση των υπέρτερων δυνάμεων των Ιταλών Εισβολέων, από την 28η Οκτωβρίου 1940 μέχρι τέλους Μαρτίου του 1941, αποτελεί για το έθνος την πιστή επανάληψη της αρχαίας ελληνικής δόξας των Μαραθωνομάχων του 490 π.Χρ. και των Σαλαμινομάχων του 480 π.Χρ., οι οποίοι συνέτριψαν τις υπέρτερες δυνάμεις των Περσών Εισβολέων. 

 

Ε Ν Δ Ο Ξ Η  επαναβεβαίωση δυόμισι χιλιάδων ετών, της αρχέγονης ελληνικής ταυτότητας. Την οποία έγραψε το 472 π.Χρ. και όρισε εσαεί για όλους τους ελληνικούς αιώνες, στην τραγωδία «Πέρσαι», ο αρχαίος τραγωδός μας ο Αισχύλος:

 

«Ω, παίδες Ελλήνων, ίτε, ελευθερούτε πατρίδ’, ελευθερούτε δε παίδας, γυναίκας, θεών τε πατρώων έδη, θήκας τε προγόνων` νυν υπέρ πάντων αγών».

Βίκτωρ Όρμπαν: Το «δίκτυο Soros» στις Βρυξέλλες σχεδιάζει τη δημιουργία μιας «Ευρώπης μικτού πληθυσμού»

Ένα δίκτυο που διευθύνεται από τον Ούγγρο επιχειρηματία Τζωρτζ Σόρος ασκεί τεράστια επιρροή στα όργανα της Ε.Ε. στις Βρυξέλλες και προωθεί τη δημιουργία μιας «Ευρώπης μικτού πληθυσμού» ενθαρρύνοντας την μετανάστευση. Αυτό υποστήριξε ο Ούγγρος πρωθυπουργός, μιλώντας στο «Ράδιο Κόσσουτ», εξαπολύοντας μια ακόμη λεκτική επίθεση εναντίον του Σόρος, αποκαλώντας τον «αφεντικό της πολιτικής-μαριονέτα», που διαθέτει τεράστια επιρροή επί των κορυφαίων θεσμών της Ε.Ε.

Οι άνθρωποι του Σόρος έχουν διεισδύσει στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και στα άλλα σώματα του 28μελούς συνασπισμού χωρών, ισχυρίζεται ο Βίκτωρ Όρμπαν, επιδιώκοντας να δημιουργήσει μια «Ευρώπη μικτού πληθυσμού» και να «καταδικάσει» την Βουδαπέστη για «να αλλάξει την μεταναστευτική της πολιτική».

Περισσότερα από 200 μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου συμπεριλαμβάνονται στη λίστα της «αυτοκρατορίας» του Σόρος ως «φίλοι του δικτύου», συνέχισε ο κ. Όρμπαν. Υπάρχουν κάποιοι απ’ αυτά στην «Επιτροπή Πολιτικών Ελευθεριών, Δικαιοσύνης και Εσωτερικών Υποθέσεων» (LIBE), μεταξύ αυτών και Ούγγροι».

Ο Όρμπαν, που θα επιδιώξει και μια τέταρτη θητεία στη θέση του πρωθυπουργού στις εκλογές του επόμενου χρόνου, είπε ότι έχει δώσει εντολή στις μυστικές υπηρεσίες της χώρας να ερευνήσουν την «αυτοκρατορία Σόρος» και να «δημοσιοποιήσουν τα στοιχεία». «Εμπλέκοντας τις εθνικές υπηρεσίες ασφαλείας, το ‘δίκτυο Σόρος’ που προσπαθεί να επηρεάσει την ζωή της Ευρώπης θα πρέπει να εκτεθεί δημοσίως». «Ποιοι είναι αυτοί οι Ούγγροι που συμμετέχουν σε αυτή τη διαδικασία από εδώ, εντός της Ουγγαρίας;» αναρωτήθηκε ο Όρμπαν.

ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ Η ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΣΗ

Η ενδιάμεση έκθεση του ΟΟΣΑ για το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα την οποία κρύβει, αλλά εφαρμόζει ήδη η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας.

Της Συντακτικής Επιτροπής

Ήδη από τον Φεβρουάριο του 2017 το υπουργείο Παιδείας έχει στα χέρια του την ενδιάμεση έκθεση του ΟΟΣΑ για το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα. Η έκθεση, αν και δημοσιευμένη στην ιστοσελίδα του ΟΟΣΑ[1], κατά ένα παράξενο τρόπο παραμένει κρυφή από την ελληνική εκπαιδευτική κοινότητα, καθώς μέχρι τώρα έχουν παρουσιαστεί μόνο επιμέρους πλευρές της μέσω επιλεκτικών διαρροών από τον κυβερνητικό τύπο[2]  ενώ το Υπ Παιδείας ισχυρίζεται ακόμα και στις επίσημες συναντήσεις του με τις εκπαιδευτικές ομοσπονδίες (ΟΛΜΕ – ΔΟΕ) ότι δεν την γνωρίζει και την αναμένει!

Στο παρόν άρθρο θα επικεντρωθούμε συνοπτικά στους βασικούς άξονες των προτάσεων του ΟΟΣΑ για το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα και θα εξετάσουμε στη βάση αυτής της παρουσίασης δύο κρίσιμες -κατά τη γνώμη μας- διαστάσεις, αφενός τον βαθμό συμμόρφωσης του υπουργείου στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα του ΟΟΣΑ και αφετέρου τον βαθμό διαφοροποίησης της σημερινής ενδιάμεσης έκθεσης του ΟΟΣΑ, σε σχέση με τις προτάσεις που ο ίδιος είχε καταθέσει το 2011. Οι δύο διαστάσεις ασφαλώς αλληλοδιαπλέκονται κι είναι κρίσιμες για την κατανόηση των γενικότερων πολιτικών σχεδιασμών των αστικών δυνάμεων στο πεδίο του σχολείου. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ κι ο ίδιος ο υπουργός Παιδείας ισχυρίζονται ότι ο ρόλος του ΟΟΣΑ είναι απλά συμβουλευτικός κι όχι δεσμευτικός και ταυτόχρονα ότι η νέα έκθεση δεν μπορεί παρά να λαμβάνει υπόψη της τα νέα δεδομένα που διαμορφώθηκαν στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα και την ελληνική κοινωνία μετά το 2015.

Θυμίζουμε ότι η έκθεση ΟΟΣΑ του 2011 αποτέλεσε μια σημαντική τομή για την ελληνική εκπαίδευση. Η εκπαιδευτική πολιτική των κυβερνήσεων από το 2011 και μετά βασίστηκε πάνω στις πολύ συγκεκριμένες, νεοφιλελεύθερης κοπής, προτάσεις του ΟΟΣΑ. Ο εξορθολογισμός του σχολικού δικτύου διαμέσου μαζικών συγχωνεύσεων – καταργήσεων σχολικών μονάδων, η θεσμοθέτηση ανεξάρτητων αρχών αξιολόγησης σχολείων και πανεπιστημίων (ΑΔΙΠΠΔΕ-ΑΔΙΠ), το Π.Δ. 152 για την ατομική αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, η αύξηση του διδακτικού ωραρίου, οι διαθεσιμότητες εκπαιδευτικών και ο νόμος πλαίσιο για τα πανεπιστήμια αποτελούν μερικές μόνο εξειδικεύσεις της έκθεσης ΟΟΣΑ του 2011 για την ελληνική εκπαίδευση. Επομένως, κάθε άλλο παρά  συμβουλευτικό / τεχνοκρατικό ρόλο είχε ο ΟΟΣΑ τα τελευταία 6 χρόνια στη διαμόρφωση της εκπαιδευτικής πολιτικής.

Σχετικά με την επίσκεψη κλιμακίων του Ο.Ο.Σ.Α στα ελληνικά σχολεία

του Χρήστου Ρέππα

Πληροφορηθήκαμε την επίσκεψη κλιμακίου του Ο.Ο.Σ.Α σε ελληνικά σχολεία (σχολεία στην Εύβοια και στην Α’ Διεύθυνση Αθηνών) και την προσπάθειά του να έρθει σε επαφή με την ελληνική εκπαιδευτική πραγματικότητα  μέσα  από συγκεκριμένο πλαίσιο ερωτήσεων που θέτει σε εκπαιδευτικούς, γονείς και μαθητές. Δεν έχουμε πεισθεί ούτε για τις δημοκρατικές προθέσεις αυτού του οργανισμού ούτε πιστεύουμε ότι οι επισκέψεις αυτές είναι αποτέλεσμα ειλικρινούς ερευνητικής προσπάθειας για την κατανόηση της λειτουργίας της ελληνικής εκπαίδευσης και των προβλημάτων της. Οι επισκέψεις του κλιμακίου αυτού στα σχολεία γίνονται με συνοδεία των εκπροσώπων του Υπουργείου Παιδείας. Δίνεται, έτσι και επισήμως υπηρεσιακός χαρακτήρας που επιτρέπει στη διοίκηση της Εκπαίδευσης να ξεδιπλώσει τον αυταρχισμό της και την κατασταλτική της νοοτροπία εναντίον των συνδικάτων εκείνων που σωστά αντιστέκονται σ’ αυτό το σκηνικό χειραγώγησης της εκπαιδευτικής κοινότητας.

ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΗ ΚΑΝΝΑΒΗ

«Δούρειος Ιππος» για τη νομιμοποίηση της χρήσης ναρκωτικών
Μπίζνες δισεκατομμυρίων ευρώ στις πλάτες της νεολαίας και του λαού

Με όχημα την καλλιέργεια, τυποποίηση και εμπορία της κάνναβης για φαρμακευτική χρήση, ανοίγει ο δρόμος για νομιμοποίηση της χρήσης των ναρκωτικών

Αρχές καλοκαιριού, εκπρόσωποι πολυεθνικών ομίλων από τον κλάδο της παραγωγής «φαρμακευτικής» κάνναβης με έδρα τις ΗΠΑ, το Ισραήλ και τον Καναδά, συναντιούνται στην Ελλάδα με κυβερνητικούς παράγοντες. Επισημαίνεται ότι η χώρα είναι ιδιαίτερα προνομιακή κλιματολογικά και εδαφολογικά για την καλλιέργεια κάνναβης, γεγονός που εξασφαλίζει αποδοτικότερη παραγωγή.

Οι εταιρείες εκδηλώνουν ενδιαφέρον να προχωρήσουν άμεσα στην αγορά μεγάλων καλλιεργούμενων εκτάσεων κάνναβης, κυρίως στη Βόρεια Ελλάδα,την Εύβοια και τα Δωδεκάνησα. Οι ίδιοι εκτιμούν ότι ο τζίρος από τη «φαρμακευτική» κάνναβη ενδέχεται να αγγίξει το ποσό των 220 δισ. ευρώ σε βάθος δεκαετίας.

Το ηροστράτειο σύνδρομο και η κυρία Ρεπούση

O ΗΡΟΣΤΡΑΤOΣ ΚΑΙ Η ΚΥΡΙΑ ΡΕΠΟΥΣΗ

Ο Ηρόστρατος έζησε στην Έφεσο κατά τον 4ο αιώνα π.χ. Είχε διακαή πόθο να γίνει διάσημος. Δεν είχε όμως τις δυνατότητες να αναδειχθεί στη φιλοσοφία, στην επιστήμη, στην πολιτική. Κατέφυγε λοιπόν σε κάτι πρωτόγνωρο : έβαλε φωτιά στον περίφημο ναό της Αρτέμιδος. Τιμωρήθηκε βέβαια με θάνατο και απαγορεύτηκε η μνεία του ονόματός του. Ωστόσο, ο Ηρόστρατος πέτυχε τον στόχο του αφού παρέμεινε διάσημος ύστερα από 2400 χρόνια.

Δεν γνωρίζω κάποιον σύγχρονο ματαιόδοξο που να έχει βάλει φωτιά στην Μητρόπολη της Αθήνας ή να έχει προσπαθήσει να ανατινάξει τον Παρθενώνα, με σκοπό να γίνει διάσημος. Υπάρχουν όμως και άλλοι τρόποι να γίνει κανείς διάσημος, όπως π.χ. η προσβολή «ιερών και οσίων» . Κάτι τέτοιο νομίζω ότι επιχείρησε η κ. Ρεπούση και το πέτυχε με τις αλλαγές που επιχείρησε στην ιστορία και στην γλώσσα μας.

Ποιος θα γνώριζε την κυρία Ρεπούση αν δεν είχε εισαγάγει την περίφημη Ιστορία της Έκτης Δημοτικού το 2007 ;

Το βιβλίο αυτό προκάλεσε καταιγισμό αντιδράσεων, όχι μόνο για τον αναφερόμενο «συνωστισμό» των κατοίκων της Σμύρνης στα πλοία που τους μετέφεραν από τη Σμύρνη στην Αθήνα, αλλά και για άλλα σημεία αυτού του βιβλίου.

Εντύπωση κάνει, π.χ., ότι οι άγριες σφαγές αμάχων στη Χίο και στα Ψαρά, αναφέρονται απλώς ως «καταστροφή των νήσων από τον Οθωμανικό στόλο, που απαντά στα προβλήματα που του δημιούργησαν.» Αποσιωπούνται οι απάνθρωπες σφαγές που είχαν συγκλονίσει την Ευρώπη και ενέπνευσαν διάσημους καλλιτέχνες. Έτσι, έχουμε τον θαυμάσιο πίνακα του Delacroix «η σφαγή της Χίου». Από τη μεριά του, ο Victor Hugo έγραψε το υπέροχο ποίημα : «L’enfant Grec aux yeux bleus» – το Ελληνόπουλο με τα γαλανά μάτια, που δεν ζητούσε τίποτα άλλο παρά μπαρούτι και βόλια για να πολεμήσει το δυνάστη σφαγέα.

Κράτα τ’ απολύτως νεσεσέρ για το ταξίδι

Ο τίτλος του κειμένου προέρχεται από ένα λάθος. Ξεκίνησα να γράφω -στο μυαλό μου πρώτα- ένα κείμενο για το νεσεσέρ που βρήκα πεταμένο στο δρόμο. Και πόσο δυσκολευόμουν να το σπρώξω, αφού ζύγιζε όσο δύο άντρες καλοταϊσμένοι.

Έπειτα, καθώς “είδα” ξανά την εικόνα, κατάλαβα ότι είχα χρησιμοποιήσει λάθος λέξη. Τα νεσεσέρ είναι εκείνα τα τσαντάκια όπου βάζεις τα απαραίτητα για το ταξίδι.

Ίσως θα ήταν πιο αστείο αν δεν αντιλαμβανόμουν το ολίσθημα, γιατί τότε θα ήταν ένα φανταστικό κείμενο. Πώς γίνεται ένα νεσεσέρ να ζυγίζει όσο δύο άντρες; Και μάλιστα καλοταϊσμένους;

Τι θα μπορούσε να έχει μέσα, για να είναι τόσο βαρύ; Ούτε καν πλάκες χρυσού. Ίσως όσμιο. Ένα κυβικό μέτρο οσμίου ζυγίζει 25 τόννους. Οπότε ένα νεσεσέρ γεμάτο όσμιο μπορεί να ζύγιζε παραπάνω από δυο άντρες. Και θα γινόμουν και πλούσιος αν το είχα βρει.

~~

Δυστυχώς η πραγματικότητα σπάνια γίνεται τόσο συναρπαστική. Το όσμιο δεν φυτρώνει στα δέντρα. Και μ’ αυτά που βρίσκεις στον δρόμο δεν λύνεις το οικονομικό σου πρόβλημα. Τις περισσότερες μέρες, εμείς οι απλοί θνητοί, τις περνάμε ανάμεσα στον πόνο και στην ανία (ο Σοπενχάουερ το ‘χε πει), με κάποιες εκλάμψεις ευτυχίας, τόσο σπάνιες όσο η ευφυΐα για τον Ραταπλάν.

Κάτι τέτοιο αισθανόμουν εκείνο το βράδυ, ένα κενό στο στομάχι που ήθελα να γεμίσω με ό,τι υπήρχε διαθέσιμο στην κουζίνα. Οι αρχαίοι δεν πίστευαν ότι η έδρα της ψυχής είναι το στομάχι; Ε, λοιπόν, έχει μια λογική. Γι’ αυτό όταν νιώθουμε άδειοι θέλουμε να τρώμε.

Περπατούσα κι έψαχνα για κάποιο νόημα. Κάτι που θα κρατάει λίγο περισσότερο χρόνο.

“Όλες μας οι προσπάθειες ενάντια στην εντροπία είναι καταδικασμένες”, σκεφτόμουν. “Για να καθαρίσεις το σπίτι, για να φτιάξεις το αυτοκίνητο και τα δόντια σου, για να μείνεις -όσο μπορείς- αδύνατος και υγιής, για να έχεις μια οικονομική κατάσταση που να μην προκαλεί τα γέλια και τα κλάματα.”

Το φύλο, η οικογένεια, η απελευθέρωση της επιθυμίας…

…και ο εαυτός μας ως πράγμα

Του Γιώργου Ρακκά από την Ρήξη φ. 137

Δεν αρκεί η επίκληση στα ατομικά δικαιώματα και τις λοιπές αξίες της ανοιχτής κοινωνίας για να δικαιολογήσει την αίγλη με την οποία η ίδια η παγκοσμιοποιητική εξουσία περιβάλλει διοργανώσεις όπως το Gay Pride, οι οποίες τείνουν να μεταμορφωθούν σε θεσμικό τελετουργικό που καλείται να υπηρετήσει η σύγχρονη φιλελεύθερη πολιτειότητα των ατομικών δικαιωμάτων.

Αυτή ακριβώς η αίγλη είναι που μας κάνει να πιστεύουμε ότι το Gay Pride εκπληρώνει άλλη λειτουργία, από εκείνη που επικαλείται η κυρίαρχη κατάσταση μέσα στην πολιτική ή τον πολιτισμό: Κι αυτό διότι, από τον ίδιο του τον χαρακτήρα, ως δημόσιας επίδειξης πρακτικών σεξουαλικής ελευθεριότητας, έρχεται να υπονομεύσει εκείνες ακριβώς τις προϋποθέσεις πάνω στις οποίες διασφαλίζεται η ελευθερία του κάθε ανθρώπου να ορίσει εκείνος την ερωτική του ζωή.

Υπάρχει μια θεμελιώδης διάκριση που εντοπίζεται στα θεμέλια του δημοκρατικού πολιτεύματος και συνιστά ουσιαστική ασφαλιστική δικλείδα για την αποτροπή κάθε μορφής ολοκληρωτικής διολίσθησης: Η διάκριση ιδιωτικής και δημόσιας σφαίρας.

Η προσωπική ελευθερία, που έχει να κάνει με την ερωτική αυτοδιάθεση του καθενός μας, είναι κάτι το οποίο αφορά στην ιδιωτικότητά μας: Αυτό ήταν εξ άλλου και το ουσιαστικότερο επιχείρημα του κινήματος για τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων στη ριζοσπαστική του φάση, ότι, ακριβώς, η ελευθερία του καθενός μας συνιστά μια αξία με μεγαλύτερη βαρύτητα από την κυρίαρχη κοινωνική νόρμα.

Ο κυβερνητικός μύθος για μείωση της ανεργίας

Του Παύλου Δερμενάκη

Τα στοιχεία απασχόλησης-ανεργίας δείχνουν επιδείνωση, η κυβέρνηση πανηγυρίζει

Η κυβέρνηση δηλώνει σε κάθε ευκαιρία ότι η ανεργία έχει μειωθεί: από 25,8% τον Ιανουάριο 2015 σε 21,0% τον Ιούλιο 2017. Επικαλείται τα γενικά μεγέθη, αποφεύγοντας τον «σκόπελο» της αναφοράς των ποιοτικών στοιχείων απασχόλησης, τα οποία καταρρίπτουν την αισιόδοξη εικόνα που επιχειρεί να προβάλει. Κι ενώ κάποιοι αριθμοί βελτιώνονται, το συνολικό αποτέλεσμα γίνεται ακόμα χειρότερο την περίοδο διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Σύμφωνα με τα τελευταία κυβερνητικά στοιχεία (σύστημα ΕΡΓΑΝΗ), στο εννιάμηνο 2017 δημιουργήθηκαν 265.871 νέες θέσεις εργασίας. Όμως ούτε οι μισές δεν είναι πλήρους απασχόλησης. Στο σύνολο των προσλήψεων, το 54,5% αφορούσε μερική ή εκ περιτροπής απασχόληση. Αν λάβουμε δε υπόψη και ότι το 48,6% των αποχωρήσεων από την εργασία δηλώθηκαν ως «οικειοθελείς», οδηγούμαστε στο συμπέρασμα ότι η τελική εικόνα του ποσοστού της ανεργίας είναι τελείως πλαστή.

Μια απλή σκέψη: σε περίοδο κρίσης και μεγάλης ανεργίας, ανεξάρτητα από το ποσοστό της, δεν είναι φυσιολογικό να υπάρχουν τόσες πολλές οικειοθελείς αποχωρήσεις. Άρα κάτι άλλο συμβαίνει: οι εργαζόμενοι υποχρεώνονται σε αποχώρηση «οικειοθελώς», για να επαναπροσληφθούν με νέα «σύμβαση» μερικής ή εκ περιτροπής απασχόλησης, με μειωμένες αποδοχές κ.λπ. Παράλληλα, οι μετατροπές από πλήρη σε μερική απασχόληση χωρίς απόλυση όλο και αυξάνουν. Στο εννιάμηνο 2017 πάνω από 38.000 χιλιάδες θέσεις εργασίας πλήρους απασχόλησης μετατράπηκαν σε μερική, είτε με μονομερή απόφαση του εργοδότη είτε με τη συναίνεση του εργαζόμενου. Με αυτές τις μεθόδους μοιράζεται μια υπάρχουσα θέση πλήρους απασχόλησης σε περισσότερους από έναν ανέργους. Και η κυβέρνηση πανηγυρίζει… 

Τα ελληνικά αδιέξοδα και ο νόμος του Okun

.

Βασίλης Βιλιάρδος

Το τρίτο μεγάλο αδιέξοδο είναι το κοινωνικό, αφού διαπιστώνεται πως οι Έλληνες έχουν σκύψει υποταγμένοι το κεφάλι, αποδεχόμενοι τον υποβιβασμό τους σε Πολίτες δεύτερης κατηγορίας – ενώ η ανεργία είναι αδύνατον να μειώνεται κατά τον οικονομολόγο, ταυτόχρονα με τη μείωση του ΑΕΠ.

.

«Η Ελλάδα δεν έχει βιώσιμο δημόσιο και ιδιωτικό χρέος, δεν έχει βιώσιμα πρωτογενή πλεονάσματα, δεν έχει βιώσιμο ασφαλιστικό, δεν έχει βιώσιμο κοινωνικό κράτος, δεν έχει βιώσιμο δημόσιο τομέα, δεν έχει βιώσιμο φορολογικό σύστημα, δεν έχει βιώσιμο πολιτικό σύστημα, δεν έχει βιώσιμο παραγωγικό μοντέλο και δεν διαθέτει ούτε βιώσιμες τράπεζες» (πηγή)

.

Άποψη

Με την Ελλάδα δεν έχει πλέον νόημα να ασχολείται κανείς, αφού έχει παγιδευτεί σε ένα πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό αδιέξοδο άνευ προηγουμένου στην ιστορία της. Όσον αφορά το πρώτο, έχει εκλεγεί μία ακόμη κατοχική κυβέρνηση, η οποία διακρίνεται από πολύ μεγαλύτερο καιροσκοπισμό συγκριτικά με τις προηγούμενες – αφού οι κυβιστήσεις της δεν έχουν ντροπή και όρια, αλλάζει απόψεις πιο συχνά και από τον καιρό, ενώ η μοναδική «ιδεολογική πυξίδα» της είναι πλέον η διαφύλαξη των ιδιοτελών της συμφερόντων, με αποκλειστικό στόχο την παραμονή στην εξουσία και τη νομή της.

Κατά τη διάρκεια της θητείας της πάντως προκάλεσε ανυπολόγιστες ζημίες στη χώρα, δεν τήρησε απολύτως καμία προεκλογική της δέσμευση, δολοφόνησε την τελευταία ελπίδα των Πολιτών, ενώ συνεχίζει να τους εξευτελίζει διεθνώς – υιοθετώντας χωρίς ίχνος ντροπής την πολιτική του ικέτη, της υποτέλειας και των υποκλίσεων. Εκτός αυτού, επισφράγισε πανηγυρικά τη μετατροπή της Ελλάδας σε προτεκτοράτο – αναγκάζοντας/εκβιάζοντας για πρώτη φορά την πλειοψηφία των κομμάτων να ψηφίσει το τρίτο μνημόνιο, το οποίο κατοχύρωσε όλα τα προηγούμενα, ολοκληρώνοντας την καταστροφή.

Η « Δεκάτη » – Ο πρώτος φόρος του Νεοελληνικού Κράτους.

Ο βασικός φόρος κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας,  ήταν αυτός της «δεκάτης». Δηλαδή σε κάθε δέκα ίσα μέρη αγροτικής παραγωγής, το ένα μέρος το έπαιρνε ο εκπρόσωπος της Οθωμανικής εξουσίας. Το λαμβανόμενον «δέκατον»,  δεν θεωρούταν φόρος, αλλά δικαίωμα ιδιοκτησίας, διότι κύριος όλης της γης εθεωρείτο ο Σουλτάνος . Το κράτος υπενοικίαζε συνήθως το δικαίωμα είσπραξης της δεκάτης σε τοπικούς άρχοντες.

« … αμέσως μεν άμα τη Επαναστάσει το φορολογικόν σύστημα έμεινε προσωρινώς το αυτό, ως επί Τουρκοκρατίας, καταργηθέντος μόνον του κεφαλικού φόρου (χαράτζ), όστις είχε δουλικόν χαρακτήρα, ως και των αυθαιρέτων παραεισπράξεων, διά θεσπίσματος δε του Βουλευτικού (αρ. 10 από 26 Απριλίου 1822) ωρίσθησαν οι έγγειοι φόροι ως εξής: 
α) Από καρπούς και γεννήματα και όλα τα προϊόντα  το εν εις τα δέκα, 
β)  Από ορύζια δύο εις τα δέκα. 
γ)  Εξ’ εθνικών κτημάτων τρία εις τα δέκα » (1) .

« Ο Καποδίστριας εύρε τον λαόν ηγανακτησμένον κατά των φόρων και των ενοικιαστών των,  οίτινες δεν ήσαν άλλοι από τους προύχοντας και τους καπετανέους…Οι αγρόται έχοντες διαρκώς υπέρ την κεφαλήν αυτών τον ενοικιαστήν, εκ της αδείας του οποίου εξηρτάτο η έναρξις του θερισμού, του τρυγητού, του αλωνίσματος, η μεταφορά παντός προϊόντος  πληρώνοντες εις είδος πολύ πλείονα των 10%, εξαπατώμενοι κατά την μέτρησιν, ζύγισιν κ.λ.π. υπό ενοικιαστών, βοηθουμένων υπό δωροδοκουμένων υπαλλήλων και της ενόπλου δυνάμεως υποχρεούμενοι να μεταφέρουν τον εις είδος φόρον  εις μακρυνάς αποστάσεις, εις τας αποθήκας του ενοικιαστού είχον πολλαχώς εξαντλήθη. …» (1)  .

Στο διάταγμα : « Περί της φορολογίας των προϊόντων της γης διά το έτος 1835» ( ΕτΚ αρ. 15- 11/5/1835 ), ορίζονταν μεταξύ άλλων τα εξής :

«…  Άρθρο 28 : Όταν ο φορολογούμενος θερίζη, συλλέγη, ή συγκομίζη κρυφίως τα εις φορολογίαν υποκείμενα προϊόντα , και ζητή οπωσδήποτε ν’ αποφύγη την πληρωμήν του φόρου, τότε υποχρεούται να πληρώση το τριπλάσιον του νομίμου φόρου. Εξ’ εναντίας οφείλει και ο ενοικιαστής να παρευρεθή επιτοπίως εν καιρώ, αλλ’ ο φορολογούμενος υποχρεούται να τον ειδοποιήση  τρεις ημέρας πριν της ενάρξεως του θέρους, ή της καρπολογας…

Υεμένη: Μια χώρα μεταξύ γενοκτονίας και λιμού

Συνέντευξη του Γιάχια Μοχάμεντ Αμπντάλα Σάλεχ στον Κώστα Γεώρμα για τη Ρήξη

Συναντήσαμε τον Γιάχια Σάλεχ στο χώρο πολιτικής και πολιτισμού «Ρήγας Βελεστινλής». Ο Γιάχια Σάλεχ είχε τον βαθμό του στρατηγού και υπήρξε επικεφαλής του σώματος «Κεντρική Οργάνωση Ασφάλειας της Υεμένης» μέχρι και το 2012. Σήμερα, είναι πρόεδρος του Φόρουμ για την Πρόοδο και την Ανάπτυξη αλλά και της Οργάνωσης Καναάν για την Παλαιστίνη. Κύριο θέμα της συζήτησής μας ήταν η κατάσταση στην Υεμένη και η ανύπαρκτη αντίδραση της παγκόσμιας κοινότητας σε μια εν εξελίξει ανθρωπιστική κρίση.

Η Υεμένη είναι μια χώρα 28 εκατομμυρίων κατοίκων περίπου, βρίσκεται στον νότο της αραβικής χερσονήσου. Από αρχαιοτάτων χρόνων έχει υπάρξει κύριος εμπορικός δρόμος και η στρατηγική της σημασία την έχει κάνει να βρίσκεται πάντα στο επίκεντρο των αντιπαραθέσεων. Είναι η φτωχότερη χώρα της Μέσης Ανατολής. Το μερίδιό της στην παγκόσμια παραγωγή πετρελαίου είναι μόλις 0,2%. Ωστόσο, η στρατηγική της σημασία έγκειται στο ότι σε αυτήν ανήκει το Μπαμπ Ελ Μάντεμπ, που αποτελεί το τέταρτο σε κλίμακα σημείο διέλευσης πλοίων παγκοσμίως. Από το πέρασμα αυτό περνούν καθημερινά 3,5 εκατομμύρια βαρέλια πετρέλαιο. Επίσης, η στρατηγική της σημασία είναι προφανής και από το γεγονός ότι οι Αμερικάνοι ζήτησαν από την κυβέρνηση της Υεμένης να δημιουργήσουν μια στρατιωτική βάση, περίπου στο ίδιο σημείο που κάποιες δεκαετίες πριν βρισκόταν μια στρατιωτική βάση των Σοβιετικών. Η απάντηση της υεμενικής κυβέρνησης στους Αμερικάνους ήταν αρνητική.
Ρωτήσαμε τον Γιάχια Σάλεχ για την υφιστάμενη κατάσταση στην Υεμένη. «Αυτή τη στιγμή», μας είπε, «η επίθεση της Σαουδικής Αραβίας στη χώρα μου έχει ως αποτέλεσμα έως σήμερα 10.000 νεκρούς. 3,5 εκατομμύρια είναι αυτοί που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις εστίες τους λόγω των ανηλεών βομβαρδισμών των Σαουδαράβων και των συμμάχων τους. Εδώ θέλω να επισημάνω ότι οι Σαουδάραβες καταστρέφουν όλες τις υποδομές, λέγοντας ότι στοχεύουν στρατιωτικούς στόχους των Χούθι. Αυτό δεν είναι αλήθεια, πρόσφατα βομβάρδισαν 25 «στρατιωτικούς στόχους». Στην πραγματικότητα βομβάρδισαν σχολεία, νοσοκομεία, γάμους, κηδείες. Τα ίδια τα Ηνωμένα Έθνη δηλώνουν ότι τον περασμένο χρόνο βομβάρδισαν 38 σχολεία και νοσοκομεία».