Παρασκευή 29 Σεπτεμβρίου 2017

Όταν οι θέσεις του Χάινς Ρίχτερ περί “ιπποτικού πολέμου” καθρεπτίζουν αυτές του γερμανικού ακροδεξιού κόμματος AfD



Η είσοδος του γερμανικού ακροδεξιού κόμματος AfD στη Γερμανική Βουλή είναι το θέμα που κυριαρχεί σε όλη την Ευρώπη. Τέσσερα μόλις χρόνια από την ίδρυσή του και για πρώτη φορά μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου κόμμα της ακροδεξιάς εισέρχεται στη Γερμανική Βουλή με ποσοστό μάλιστα που πλησιάζει το 13,4%
Και στην Ελλάδα πολιτικοί σχολιάζουν την άνοδο του ακροδεξιού κόμματος. Όμως, πολλοί πολιτικοί που σήμερα εκφράζουν την αντίθεσή τους, ξεχνούν ότι ένας ιστορικός που στα βιβλία του εκφράζει θέσεις που καθρεπτίζουν αυτές του ακροδεξιού κόμματος βραβεύτηκε με τον Χρυσό Φοίνικα από τον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Κωστή Στεφανόπουλο και πιο πρόσφατα κηρύχθηκε επίτιμος διδάκτορας του Πανεπιστήμιου Κρήτης. Προφανώς και μιλάμε για τον Χάινς Ρίχτερ.
Ο Αλέξαντερ Γκάουλαντ, ηγετικό στέλεχος του AfD είχε δηλώσει:
«Αν κοιτάξω σε όλη την Ευρώπη, κανένας άλλος λαός δεν αντιμετώπισε με τόση καθαρότητα τις αδικίες του παρελθόντος όσο οι Γερμανοί»
Και μετά:
«Αν οι Γάλλοι είναι δικαίως υπερήφανοι για τον αυτοκράτορά τους και οι Βρετανοί για τον Νέλσονα και για τον Τσόρτσιλ, έχουμε το δικαίωμα να είμαστε κι εμείς υπερήφανοι για τα επιτεύγματα των γερμανών στρατιωτών σε δύο παγκόσμιους πολέμους».
Από την πλευρά του ο Χάινς Ρίχτερ στο βιβλίο “Η Μάχη της Κρήτης” μιλούσε για “ιπποτικό πόλεμο”, για Έλληνες και Βρετανούς αλεξιπτωτιστές που θαυμάζουν τις επιδόσεις των Γερμανών, “οι οποίοι αποτελούν πρότυπο” ενώ περιγράφει τη μάχη ως “ιπποτική και δίκαιη”. Μάλιστα, χαρακτηρίζει τους νεαρούς αλεξιπτωτιστές “θύματα μιας παιδείας” και “νέους γεμάτους ενθουσιασμό”.

Η Ναυμαχία της Σαλαμίνας



Ονομαστή ναυμαχία της αρχαιότητας, που διεξήχθη στις 28 ή 29 Σεπτεμβρίου του 480 π.Χ. (υπάρχει και η εκδοχή της 22ας Σεπτεμβρίου) στο στενό της Σαλαμίνας, κατά την οποία οι Έλληνες, με μικρές δυνάμεις, αλλά με άριστη τακτική, κατατρόπωσαν τον πανίσχυρο στόλο των Περσών.

Μετά την πτώση των Θερμοπυλών, οι Πέρσες του Ξέρξη προχώρησαν προς την Αθήνα, την οποία κατέλαβαν εύκολα, γιατί οι Αθηναίοι την είχαν εγκαταλείψει. Είχαν πάρει χρησμό από το μαντείο των Δελφών, πως μόνο «τα ξύλινα τείχη» θα τους έσωζαν και τέτοια θεώρησαν τα καράβια τους, στα οποία και κατέφυγαν. Μερικοί μόνο γέροντες, μη θέλοντας να ακούσουν τον Θεμιστοκλή ότι τα «ξύλινα τείχη» ήταν τα καράβια, έμειναν στην Αθήνα, κλείστηκαν στην Ακρόπολη κι έφτιαξαν γύρω πραγματικά ξύλινα τείχη. Όπως ήταν επόμενο, όταν έφθασαν οι Πέρσες, τούς σκότωσαν κι έκαψαν την Αθήνα. Σχεδόν με την είσοδο των Περσών στην Αθήνα, αγκυροβόλησε στον όρμο του Φαλήρου και ο περσικός στόλος, έχοντας παραπλεύσει την Εύβοια και το Σούνιο.

Οι Αθηναίοι, αφού μετέφεραν τα γυναικόπαιδα για περισσότερη ασφάλεια στην Αίγινα, μπήκαν στα καράβια τους και προετοιμάστηκαν για την αναμέτρηση με τους Πέρσες. Το πολεμικό συμβούλιο των Ελλήνων, που έγινε στη Σαλαμίνα, υπήρξε θυελλώδες. Ο Σπαρτιάτης Ευρυβιάδης πρότεινε να δοθεί η ναυμαχία στον Ισθμό της Κορίνθου, με κυριότερο επιχείρημα ότι σε περίπτωση αποτυχίας θα μπορούσαν να καταφύγουν στο εσωτερικό της Πελοποννήσου και να συνεχίσουν από εκεί τον αγώνα. Μαζί του συντάχθηκαν και οι Κορίνθιοι. Ο Αθηναίος Θεμιστοκλής επέμενε να γίνει η ναυμαχία στη Σαλαμίνα και μαζί του συντάχθηκαν οι Μεγαρείς και οι Αιγινήτες. Πίστευε ότι εάν οι μικρές ελληνικές δυνάμεις αγωνίζονταν σε ανοιχτή θάλασσα με τον τεράστιο σε όγκο περσικό στόλο δεν είχαν καμία ελπίδα νίκης, ενώ αντίθετα ήταν ιδανικό μέρος για τη ναυμαχία το στενό της Σαλαμίνας, όπου τα πολυάριθμα περσικά πλοία δεν θα μπορούσαν να αναπτυχθούν.

Κάφκα: Η Μουσική είναι ο ήχος της ψυχής, η ίδια η φωνή του υποκείμενου κόσμου



Οι Απόψεις του Kafka σχετικά με τη Δύναμη της Μουσικής και την Δημιουργία Μορφών Τέχνης
“Τα μοναδικά δυνατά και βαθιά πάθη είναι εκείνα που αντέχουν τη δοκιμασία της λογικής”
  “Χωρίς τη μουσική, η ζωή θα ήταν ένα λάθος,”ισχυρίστηκε ο Nietzsche, ένας από τους σημαντικότερους και πιο δημοφιλείς φιλοσόφους που στοχάστηκαν πάνω στην απαράμιλλη δύναμη της μουσικής.
Δύο γενιές αργότερα ο, Franz Kafka — άλλος ένας συγγραφέας ζοφερής ευφυΐας και ταλέντου που διαφώτισε το πνεύμα με τις ισχυρές και σκοτεινές δηλώσεις του – ασχολήθηκε με το ίδιο θέμα στους διασκεδαστικούς διαλόγους με τον έφηβο σύντροφο και ιδεολογικό συνομιλητή του Gustav Janouch, οι οποίοι βρίσκονται συγκεντρωμένοι στο έργο Κουβεντιάζοντας με τον Kafka, που μας χάρισε ο περιπλανώμενος συγγραφέας σχετικά με τον Ταοϊσμό, το φαίνεσθαι σε αντιπαράθεση με το είναι, τον έρωτα και τη δύναμη της υπομονής.
Κατά τη διάρκεια ενός περιπάτου το καλοκαίρι του 1922, η κουβέντα στρέφεται προς τη μουσική – ένα θέμα με το οποίο ο δεκαεπτάχρονος Gustav επιθυμούσε διακαώς να ασχοληθεί, αλλά ο πατέρας του αντιμετώπιζε με άρνηση αυτή την επιθυμία και του απαγόρευσε να ακολουθήσει αυτόν τον τομέα. Ο Kafka λέει στον νεαρό του σύντροφο:
  “Η Μουσική είναι ο ήχος της ψυχής, η ίδια η φωνή του υποκείμενου κόσμου.”

Ο συντηρητισμός ως ιστορικό φαινόμενο



του Π. Κονδυλη

Η ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ένταξη του συντηρητισμού ως κοινωνικοπολιτικού και ιδεολογικού φαινομένου στο συνολικό φάσμα των Νέων Χρόνων σημαίνει δύο πράγματα: πρώτον, ότι αυτός δεν συνιστά ιστορική ή ανθρωπολογική σταθερά, παρά ένα συγκεκριμένο ιστορικό φαινόμενο, που συνδέεται με ορισμένη εποχή και με ορισμένο τόπο και που παρέρχεται μαζί μ’ αυτήν την εποχή ή και πριν ακόμη από το τέλος της· και δεύτερον, ότι δεν μπορεί να κατανοηθεί με αφετηρία την εχθρότητα του προς τη γαλλική Επανάσταση, αλλά ότι το καλύτερο είναι να ξεκινήσουμε από την αντιπαράθεση του με ορισμένα ειδοποιά γνωρίσματα των Νέων Χρόνων εν γένει, τα οποία οι συντηρητικοί θεώρησαν ως επαναστατικά. Ακόμα όμως κι αν επικρατούσε συμφωνία πάνω σε τούτη τη διπλή θέση, έτσι χοντρικά διατυπωμένη, και πάλι δεν θα είχαμε κερδίσει πολλά πράγματα από άποψη περιεχομένου εφ’ όσον δεν θα έχουν προσδιορισθεί με την αναγκαία σαφήνεια τα κρίσιμα για τον προβληματισμό μας χαρακτηριστικά της εποχής, μέσα στην οποία ο συντηρητισμός διαμορφώνεται, δραστηριοποιείται και τελικά αποσυντίθεται —και επί πλέον, εφ’ όσον δεν θα έχει δοθεί ικανοποιητική απάντηση στο ερώτημα ποιες είναι οι έσχατες πηγές της συντηρητικής σκέψης μέσα στην ιστορία της κοινωνίας και των ιδεών.

Ο Τζον Μέιναρντ Κέινς, οι οικονομικές κρίσεις και ο σύγχρονος κόσμος των πολυεθνικών



Ο Τζον Μέιναρντ Κέινς, οι οικονομικές κρίσεις και ο σύγχρονος κόσμος των πολυεθνικών
Γράφει ο Θανάσης Μπαντές
Αντιλαμβανόμενοι την κυκλική πορεία της οικονομίας (την άνοδο ακολουθεί η πτώση), κατανοούμε ότι ο κύκλος αυτός αποδίδεται στην πολυπλοκότητα πολλών συνισταμένων που καθορίζουν το οικονομικό γίγνεσθαι: «Αν εξετάσουμε τις λεπτομέρειες οποιασδήποτε πραγματικής στιγμής του οικονομικού κύκλου, θα ανακαλύψουμε ότι είναι ιδιαίτερα πολύπλοκη και ότι κάθε στοιχείο της ανάλυσής μας θα απαιτηθεί για την πλήρη εξήγησή της. Θα ανακαλύψουμε, ιδιαίτερα, ότι οι διακυμάνσεις στη ροπή προς κατανάλωση, στην προτίμηση ρευστότητας και στην οριακή αποδοτικότητα του κεφαλαίου, όλα αυτά, έχουν παίξει κάποιο ρόλο». (σελ. 335).
Δεν υπάρχει όμως αμφιβολία ότι ο σπουδαιότερος παράγοντας διαιώνισης του οικονομικού κύκλου είναι αυτό που έχουμε ονομάσει οριακή αποδοτικότητα του κεφαλαίου: «Θεωρώ, όμως, ότι ο ουσιαστικός χαρακτήρας του οικονομικού κύκλου και, ειδικά, η κανονικότητα της χρονικής αλληλουχίας και της διάρκειας που μας επιτρέπει να τον αποκαλούμε κύκλο οφείλεται κυρίως στον τρόπο με τον οποίο κυμαίνεται η οριακή αποδοτικότητα του κεφαλαίου. Νομίζω ότι ο οικονομικός κύκλος καλύτερα είναι να θεωρείται ότι προκαλείται από κυκλική μεταβολή της οριακής αποδοτικότητας του κεφαλαίου, η οποία όμως περιπλέκεται και συχνά επιδεινώνεται από συναφείς μεταβολές στις άλλες σημαντικές βραχυπρόθεσμες μεταβλητές του οικονομικού συστήματος». (σελ. 335).

Γ. ΚΟΝΤΟΓΙΩΡΓΗΣ: ΧΩΡΙΣ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗ ΑΝΤΙΠΡΟΤΑΣΗ ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ



Η Ελλάδα έχει μπει με λάθος τρόπο, σε μία ατζέντα έντασης και διεκδικήσεων της Τουρκίας , η οποία τελικά δείχνει να υπαγορεύει και το ρυθμό σε αυτή τη διελκυστίνδα, λέει ο πανεπιστημιακός Γιώργος Κοντογιώργης, μιλώντας στον 9.84 και τον δημοσιογράφο Γιώργο Σαχίνη.
Ο ίδιος έκανε λόγο για Γερμανικό σχέδιο της Ε.Ε. με πολλές ταχύτητες, αναρωτήθηκε όμως με νόημα, τι έχει να αντιπροτείνει για την Ελλάδα σε αυτό τον καταιγισμό των εξελίξεων το ελληνικό πολιτικό σύστημα, εκτός από τον ρόλο διεκπεραιωτή των αποφάσεων των λεγόμενων δανειστών. Καν μία παραγωγική αντιπρόταση για ανάταξη της χώρας δεν υπάρχει, εκτός από τις διαχρονικές διευθετήσεις στα πλαίσια της κομματοκρατίας.

«Βόμβα»! Η Fraport ζητά αποζημίωση 70 εκατ. ευρώ από την Ελλάδα



Δυσαρεστημένη με την κατάσταση στην οποία βρίσκονται τα 14 περιφερειακά αεροδρόμια, που αγόρασε τον περασμένο Απρίλιο έναντι 1,2 δισεκατομμυρίων ευρώ, φαίνεται ότι είναι η Fraport.
Η γερμανική εταιρία ετοιμάζεται μάλιστα να ζητήσει αποζημίωση από την ελληνική κυβέρνηση ύψους περίπου 70 εκατομμυρίων ευρώ, σύμφωνα με δημοσίευμα του Spiegel.

Όπως τονίζεται, η Fraport είναι έτοιμη να κάνει χρήση των όρων του συμβολαίου που υπέγραψε με την Ελλάδα μετά τα όσα διαπίστωσε ο ειδικός της εταιρίας στα περιφερειακά αεροδρόμια, τα οποία και κατέγραψε στην τελική έκθεσή του.

Σύμφωνα με όσα ανέφερε, στην πρόσφατη ημερίδα του ΕΒΕΑ για την εθνική στρατηγική μεταφορών, ο Διευθύνων Σύμβουλος της Fraport Greece, Alexander Zinnel, η αυτοψία της ελληνογερμανικής κοινοπραξίας στους 14 αερολιμένες ήταν αρκούντως αποκαλυπτική. Και αυτό διότι, όπως σημείωσε:

βρέθηκαν 12.200 καμένες λάμπες. Πρόκειται για τεράστιο αριθμό: εάν -υποθετικά- ο αριθμός των
βλαβών στα 14 περιφερειακά αεροδρόμια αναγόταν σε ορίζοντα επταετίας, δηλαδή ως χρονική
αφετηρία ετίθετο το 2010, σημαίνει ότι κάθε χρόνο καίγονταν 1.742 λαμπτήρες χωρίς να αντικατασταθούν.
αντικαταστάθηκαν και τοποθετήθηκαν 1.287 πυροσβεστήρες
τοποθετήθηκαν 81 καινούργια κλιματιστικά

Grexit με όρους Βέρμαχτ; Όχι, ευχαριστούμε!



Του Λεωνίδα Βατικιώτη

  

Ήδη, πριν καν αρχίσουν οι συνομιλίες για το σχηματισμό της νέας γερμανικής κυβέρνησης γίνεται αισθητός στην Ελλάδα ο αντίκτυπος των εκλογών της 24ης Σεπτεμβρίου.


Δικαίως φυσικά, αν λάβουμε υπ’ όψη μας ότι το καθεστώς της Μνημονιακής επιτήρησης μετέφερε ντε φάκτο τα κέντρα αποφάσεων στο Βερολίνο και στις Βρυξέλλες. Πολύ περισσότερο τη συζήτηση θεμάτων όπως η παραμονή της Ελλάδας στην ευρωζώνη και το δημόσιο χρέος, που δεν αφήνουν ανεπηρέαστη σχεδόν καμιά άλλη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα.

Ωστόσο, πριν δούμε τις ανατροπές που φέρνει στη μέχρι σήμερα ισορροπία η εκρηκτική άνοδος των Ναζί της Εναλλακτικής για τη Γερμανία (AfD) στο 12,6% και των Φιλελεύθερων (FDP) στο 10,7% των προτιμήσεων του εκλογικού σώματος, αξίζει να διευρύνουμε λίγο το οπτικό μας πεδίο για έναν και μόνο λόγο. Για να καταστεί σαφές ότι αργά ή γρήγορα θα γίνουμε μάρτυρες ιστορικών αλλαγών στην ευρωζώνη, τουλάχιστον. Οι αλλαγές που προετοιμάζονται θα είναι ριζικές!

Η προτεραιότητα αυτών των αλλαγών επισπεύδεται και δεν αναιρείται από τις πρόσφατες σχετικές μεν, αλλά ορατές, επιτυχίες που καταγράφει η ευρωπαϊκή οικονομία με πιο χαρακτηριστικό μέγεθος ότι φέτος για πρώτη φορά το πραγματικό κατά κεφαλήν ΑΕΠ θα ξεπεράσει το επίπεδο του 2007. Κοινώς, το στοίχημα που έβαλε ο Ντράγκι τον Ιούλιο του 2012 δηλώνοντας ότι «θα κάνει ότι απαιτείται για να σωθεί το ευρώ» το κέρδισε. Σε αυτό το πλαίσιο όπως έγραψε, στις 26 Σεπτεμβρίου ο προβεβλημένος αρθρογράφος των Financial Times Μάρτιν Γουλφ «η ανάκαμψη είναι μάλλον μια ευκαιρία για μεταρρυθμίσεις, τόσο σε επίπεδο κρατών όσο και σε επίπεδο ευρωζώνης. Το ερώτημα είναι ποιές μεταρρυθμίσεις να διαλέξεις», συμπλήρωνε[1]. Κι έχει δίκιο…

Πέμπτη 28 Σεπτεμβρίου 2017

Η εδραίωση της Φραγκοκρατίας στην Μεσσηνία (1206 – 1262 μ.Χ.)

αναδημοσίευση από τα Θέματα Ελληνικής Ιστορίας
άρθρο του Αρχιμανδρίτη κ. Κύριλλου Κεφαλόπουλου
ιστορικού συγγραφέα 

.
Μόνο δύο μέρες μετά την παράδοση του φρουρίου της Αρκαδίας (Κυπαρισσίας), μαντατοφόροι έφθασαν στον Γουλιέλμο Σαμπλίττη φέρνοντάς του την είδηση πως ο αδελφός του στα μέρη της Γαλλίας πέθανε άκληρος και επομένως ο ίδιος έπρεπε να τον διαδεχθεί. Έτσι, ο Σαμπλίττης ανεχώρησε για την Γαλλία αφήνοντας τον στρατό του και την κατακτημένη περιοχή στον Γοδεφρίδο Βιλλεαρδουίνο. Ειδικότερα στον Βιλλεαρδουίνο παραχώρησε την Καλαμάτα και την Αρκαδία με την περιοχή της(11). Ο Βιλλεαρδουίνος είχε άμεσα ζητήματα να αντιμετωπίσει, τις σχέσεις με τους Βενετούς και την διοικητική οργάνωση της κατακτημένης περιοχής. Εκείνη την περίοδο οι σχέσεις του με τους Βενετούς ήσαν εχθρικές, διότι οι τελευταίοι είχαν αποσπάσει με εχθροπραξίες από τους Φράγκους την Μεθώνη και την Κορώνη τα έτη 1206-1207. Τα δύο μέρη τελικά κατέληξαν σε συμφωνία, που επικυρώθηκε με την συνθήκη της Σαπιέντζας (1209), που συντάχθηκε στην ομώνυμη νησίδα απέναντι από την Μεθώνη. Με την συνθήκη αυτή ο Βιλλεαρδουίνος αναγνώριζε την βενετική κυριαρχία στην Μεθώνη και την Κορώνη (με τις περιοχές τους), παραιτούνταν των διεκδικήσεών του επ’ αυτών, και επίσης παραχωρούσε ελευθερία στις εμπορικές δραστηριότητες των Βενετών, και το δικαίωμα των τελευταίων να έχουν τις δικές τους εκκλησίες και αποθήκες σε κάθε πόλη. Ενώ το Χρονικό του Μορέως αναφέρει την παραχώρηση των δύο πόλεων στους Βενετούς(12), την συνδέει με την βοήθεια που προσέφεραν οι Βενετοί με τα πλοία τους στον Γουλιέλμο Βιλλεαρδουίνο, τον γιο του Γοδεφρίδου, για την κατάκτηση της Κορίνθου, του Ναυπλίου, του Άργους και της Μονεμβασιάς, γεγονότα όμως που συνέβησαν αργότερα (1246-1250). Κάπου το Χρονικό συγχέει τα δύο γεγονότα και εμφανίζεται να έχει αναχρονισμούς.

Το ζήτημα των τραπεζών στη σημερινή συγκυρία


Αποτέλεσμα εικόνας για κωστασ μελασ
Το ζήτημα των τραπεζών έρχεται και ξανάρχεται, στην επικαιρότητα παρά την αίσθηση ότι έχει μπει κι αυτό σε μια πορεία ομαλοποίησης. Γιατί συμβαίνει αυτό;

Επανέρχεται λόγω της επιμονής, καταρχάς, του ΔΝΤ το οποίο υποστηρίζει ότι χρειάζεται νέος έλεγχος των σταθμισμένων σε κίνδυνο στοιχείων του ενεργητικού   (Risk Weighted Assets - RWA) για τις ελληνικές τράπεζες. Δηλαδή, αυτός ο έλεγχος που έχει υπάρξει μέχρι σήμερα στα στοιχεία του ενεργητικού θεωρεί ότι δεν είναι επαρκής και βεβαίως αυτό συνδυάζεται με την ύπαρξη των κόκκινων δανείων. Ότι τα στοιχεία του ενεργητικού που είναι οι απαιτήσεις των τραπεζών, κυρίως τα δάνεια, χρειάζονται μια νέα εμπεριστατωμένη ανάλυση για να εξακριβωθεί, επακριβώς, ποια είναι η κατάσταση, υπονοώντας ότι χρειάζονται, τελικά, ενίσχυση κεφαλαίων.

 Δεν δέχεται, ωστόσο, αυτή την ανάλυση η ευρωπαϊκή πλευρά. Φυσικά και η ελληνική.

Σας ζηλεύω ρε μπαγάσες

Της Ειρήνης Αγαπηδάκης 
Εσάς που δε βλαστημάτε τις Δευτέρες, που ξυπνάτε το πρωί και δεν σας κατακλύζουν οι έγνοιες μόλις ανοίξετε τα βλέφαρα: πώς θα πληρώσω εκείνο και τ’ άλλο; Με τι λεφτά θα πάω στον γιατρό; Πρέπει να βρω λεφτά για να μη μου κόψουν το ρεύμα.
Εσάς που δε χρειάζεται να αντλήσετε κουράγια από το τίποτα και να τα αυγατίζετε κάθε εβδομάδα για να στηρίξετε τους ανθρώπους που αγαπάτε.
Εσάς που καταφέρατε σε αυτή τη συγκυρία να μη χρειάζεται να κοιτάτε πενήντα φορές τη μέρα τον λογαριασμό σας για να διαπιστώσετε πως ούτε σήμερα μπήκαν τα λεφτά που σας χρωστάνε.
Εσάς που δεν ξέρετε τι σημαίνει να ντρέπεσαι που χρωστάς και να μη μπορείς να θυμώσεις με αυτούς που δε σε πληρώνουν, γιατί δεν έχουν δεκάρα.
Εσάς που έχετε την άνεση να ατενίζετε το δικό μας χάλι από μακριά, και να μιλάτε για μίζερη κανονικότητα και τι καλά που εφαρμόζει τα Μνημόνια ο ΣΥΡΙΖΑ.

ο Χρυσό 200άρι του Κεντέρη, στις 28-9-2000. Οι άθλοι του 2000-2002!!!




ΣΥΓΚΙΝΗΜΕΝΟΣ Ο ΚΕΝΤΕΡΗΣ ΑΦΙΕΡΩΝΕΙ ΤΗ ΝΙΚΗ ΤΟΥ ΣΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ ΤΟΥ ΝΑΥΑΓΙΟΥ ΤΟΥ ΣΑΜΙΝΑ...Συγκεντρωμένος στο βατήρα του, σκέφτεται την κούρσα. Δίπλα του μεγαθήρια όπως ο Ντάρεν Κάμπελ και ο Άτο Μπόλτον. Μετά την «πιστολιά» του διαιτητή ξεκινά την κούρσα της ζωής του. Με αντίθετο άνεμο --0.6, κάνει την καλύτερη εκκίνηση μαζί με τον Μπόλτον από το Τρίνιταντ, 0.163. Μέχρι τα μέσα της κούρσας ο Έλληνας βρίσκεται στην πέμπτη θέση, αυξάνει ταχύτητα και κάνει ένα εκπληκτικό τελευταίο κατοστάρι. Ο κόσμος που βρίσκεται στο Σίδνεϋ έχει μείνει άφωνος, ο Κώστας Κεντέρης λίγο πριν τον τερματισμό, ανοίγει τα χέρια του και πανηγυρίζει την κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου με νέο Πανελλήνιο ρεκόρ, 20.09.


2000-2002 ΣΑΡΩΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΤΙΤΛΟΥΣ!!!


Τετάρτη 27 Σεπτεμβρίου 2017

Κίνα: Ρομπότ έκανε μόνο του εμφύτευση δοντιών σε ασθενή



Στην Κίνα πραγματοποιήθηκε η πρώτη εμφύτευση δοντιών αποκλειστικά από ρομπότ.
Αν και κατά τη διάρκεια της επέμβασης για την εμφύτευση δύο δοντιών ήταν παρόντες και κανονικοί γιατροί, ο ρόλος τους ήταν καθαρά επικουρικός καθώς δεν παρενέβησαν σε κανένα στάδιο της διαδικασίας.
Η επέμβαση που κράτησε μια ώρα πραγματοποιήθηκε στην πόλη Ξιάν της περιφέρειας Σαανξί με τους γιατρούς να αποφαίνονται ότι ολοκληρώθηκε όπως θα περίμεναν από έναν άνθρωπο.
Κινεζικά ΜΜΕ σημειώνουν ότι η συγκεκριμένη τεχνολογία αναπτύχθηκε λόγω της έλλειψης καταρτισμένων οδοντιάτρων στο εσωτερικό της Κίνας και των συνεπακόλουθων συχνών ιατρικών λαθών.
Όπως εξήγησε ο επικεφαλής γιατρός των δύο ομάδων που συνεργάστηκαν για την ανάπτυξη του συγκεκριμένου ρομπότ, το οποίο χρησιμοποίησε εμφυτεύματα που είχαν τυπωθεί σε 3D εκτυπωτή.

Τρίτη 26 Σεπτεμβρίου 2017

40 εκατομμύρια σύγχρονοι σκλάβοι και 152 εκατομμύρια παιδιά θύματα καταναγκαστικής εργασίας

Κόσμος



Η σύγχρονη δουλεία και η παιδική εργασία σε αριθμούς και εικόνες. Ο υπέροχος κόσμος του καπιταλισμού…

Ετήσια αναφορά για το 2016 της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας (ILO) του ΟΗΕ και της Οργάνωσης για την Προάσπιση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (Walk Free Foundation) σε συνεργασία με τον Διεθνή Οργανισμό Μετανάστευσης:

«πάνω από 40 εκατομμύρια άνθρωποι θύματα της σύγχρονης δουλείας και 152 εκατομμύρια παιδιά θύματα της καταναγκαστικής εργασίας» 

Σύγχρονη δουλεία



Υπάρχουν περίπου 40 εκατομμύρια άνθρωποι παγιδευμένοι στη σύγχρονη δουλεία. Οι νέες εκτιμήσεις που προέκυψαν από τις έρευνες δείχνουν ότι οι γυναίκες και τα κορίτσια επηρεάζονται δυσανάλογα από τη σύγχρονη δουλεία, ο πληθυσμός τους αντιπροσωπεύει σχεδόν 29 εκατομμύρια άτομα, δηλαδή το 71% του συνόλου. Οι γυναίκες αντιπροσωπεύουν το 99% των θυμάτων της καταναγκαστικής εργασίας στη βιομηχανία του σεξ και το 84% των καταναγκαστικών γάμων. Ένα στα τέσσερα θύματα της σύγχρονης δουλείας (περίπου 10 εκατομμύρια) είναι παιδιά. 

Οι Νόμοι του Πλάτωνα




ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΟΛΟΓΙΚΟ ΥΠΟΒΑΘΡΟ
ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΤΟΥ ΠΛΑΤΩΝΟΣ:
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, ΙΣΟΤΗΤΑ, ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ
ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΟΣΜΟΣΥΣΤΗΜΑ


Γιώργος Κοντογιώργης


Καθηγητής Παντείου Πανεπιστημίου


Η κρατούσα άποψη στη νεωτερικότητα υποστηρίζει ότι η κλασική ελληνική γραμματεία υπήρξε το αποτέλε-σμα μιας υπέρβασης της πραγματικότητας, η οποία επέ-τρεψε στη «σκέψη» να αυτονομηθεί από τους περιορι-σμούς που της επέβαλε το βιούμενο σύστημα και να κι-νηθεί σε μια ανώτερη σφαίρα, με προοπτική το μέλλον. Η υπέρβαση αυτή αιτιολογεί και τη διαρκή της επικαιρότη-τα.

Η παραδοχή αυτή υποδηλώνει τρία τινά: Πρώτον, ότι ο ελληνικός φιλοσοφικός στοχασμός γεννήθηκε μεν στο περιβάλλον της πόλης, όμως ελάχιστα κοινά σημεία είχε μαζί της, ότι συνεπώς η διαλεκτική της ελληνικής σκέψης ανάγεται σε ζητήματα που δεν αφορούσαν στο παρόν της. Σύμφωνα με τη λογική αυτή, οφείλουμε να δεχθούμε ότι ο Πλάτων στους Νόμους δεν διαλέγεται με την εποχή του, μολονότι αναφέρεται, υπό μίαν έννοια, σ’ αυτήν. Δεύτε-ρον, και συνακόλουθα προς τα ανωτέρω, για τη νεωτερι-κότητα ο διάλογος με την αρχαιότητα είναι εφικτός μόνο στο πλαίσιο της ελληνικής φιλοσοφικής σκέψης, όχι όμως και με τις πραγματικότητες της πόλης. Η πόλη εκφράζει ένα «προ-νεωτερικό» (προ-βιομηχανικό κ.λπ.) και μάλι-στα προ-φεουδαλικό, δηλαδή δουλοκτητικό ή απλώς πα-ραδοσιακό, με την ανθρωπολογική έννοια του όρου, στά-διο στην ιστορία της ανθρωπότητας, που δεν υπόκειται σε σύγκριση με τα εντελώς ανέκδοτα φαινόμενα της εποχής μας. Τρίτον, ότι το ανέφικτο της σύγκρισης, η αδυναμία του διαλόγου με τις πραγματικότητες της πόλης, οφείλε-ται προφανώς στην ανωτερότητα της νεωτερικότητας και εν ολίγοις, του νεώτερου κόσμου, και όχι απλώς στη χρο-νική απόσταση που (δια)-μεσολάβησε από τότε έως σή-μερα .

Θα επιχειρήσω παρακάτω να καταδείξω ακριβώς ότι ο ελληνικός φιλοσοφικός στοχασμός υπήρξε συμφυής της πόλης, ότι ο διάλογος μαζί της ήταν οργανικός και αδιά-πτωτος, θα έλεγα μάλιστα παρακολουθηματικός της εξέ-λιξής της. Η τεκμηρίωση της υπόθεσης αυτής απολήγει αναπόφευκτα στο συμπέρασμα ότι ο μη διάλογος της νε-ωτερικότητας με τις πραγματικότητες της πόλης, οφείλε-ται μάλλον στην αδυναμία της να προσεγγίσει φαινόμενα τα οποία βιώθηκαν σ’ αυτήν και, ως εκ τούτου, αποτέλε-σαν αντικείμενο του φιλοσοφικού διαλογισμού, δεν εγ-γράφονται όμως στο κεκτημένο του νεώτερου κόσμου. Θα καταδείξω επομένως, όπως ελπίζω, ότι η νεωτερικότητα ανάγεται μεν στη μεγάλη ανθρωποκεντρική κλίμακα, εί-ναι δε εξαιρετικά πρώιμη και ταξινομείται, με όρους συ-γκριτικής αναλογίας, στην προϊστορία της κλασικής πε-ριόδου της πόλης.

«Εξαιρέστε το Καστελόριζο από την ΑΟΖ» ήταν η παράκληση του ΥΠΕΞ και του Παπανδρέου στους Κύπριους (βίντεο)

President the Socialist International (SI) Greek George Papandreou delivers a speech during the commencement of the XXV Congress of the Socialist International (SI) in Cartagena, Colombia, 02 March 2017. EPA/RICARDO MALDONADO ROZO
President the Socialist International (SI) Greek George Papandreou delivers a speech during the commencement of the XXV Congress of the Socialist International (SI) in Cartagena, Colombia, 02 March 2017. EPA/RICARDO MALDONADO ROZO
Γράφει ο Δημήτρης Ι. Μανακανάτας 
Αν κάποιος έλεγε στον οποιοδήποτε Έλληνα ότι η ελληνική κυβέρνηση έχει ζητήσει από την Κύπρο, να αυτοεξαιρεθεί από το Διεθνές Δίκαιο με σκοπό να μετατρέψει μια εθνική επιτυχία σε εθνική αποτυχία για να μην αντιδράσει η Τουρκία τότε θα απαντούσε ότι πρόκειται για φαιδρότητες.
Σίγουρα το να προσπαθήσει από μόνη της η πολιτική ηγεσία της χώρας να υπονομεύσει μια τεράστια επιτυχία για τον Ελληνισμό στο πεδίο της εξωτερικής πολιτικής μόνο και μόνο για να μην δημιουργηθεί πρόβλημα με την Τουρκία, ακούγεται τουλάχιστον προσβλητικό για την τότε ελληνική κυβέρνηση.
Ωστόσο σύμφωνα με τον πρώην υπουργού Εξωτερικών Νίκο Ρολάνδη της Κυπριακής Δημοκρατίας, το 2003 η Αθήνα ζήτησε από τη Λευκωσία να αλλάξει μια συμφωνία με την Αίγυπτο, η οποία εάν ολοκληρωνόταν όπως προβλεπόταν αρχικά, το Κάιρο θα είχε αποδεχτεί πως το Καστελόριζο έχει ΑΟΖ. Με απλά λόγια, σύμφωνα με τα λεγόμενα του κ. Ρολάνδη η Κύπρος είχε προετοιμάσει το έδαφος για να πραγματοποιήσει η Ελλάδα μια κίνηση ματ έναντι της Τουρκίας σε σχέση με την ΑΟΖ, αλλά η τότε ηγεσία του ΥΠΕΞ με επικεφαλής τον Γιώργο Παπανδρέου δεν στάθηκε αντάξια των περιστάσεων…

Ως γνωστόν στις 17 Φεβρουαρίου του 2003, υπεγράφη συμφωνία μεταξύ της Αιγύπτου και της Κύπρου σχετικά με την εκμετάλλευση των δυνητικών κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στην ΑΟΖ της Κύπρου. Η υπογραφή της συμφωνίας μεταξύ των δυο κρατών πραγματοποιήθηκε στο Κάιρο και για την κυπριακή πλευρά επικεφαλής ήταν ο τότε υπουργός Εμπορίου, Βιομηχανία και Τουρισμού Νίκος Ρολάνδης.

Ο κ. Ρολάνδης είχε χρηματίσει και ως υπουργός Εξωτερικών από το Μάρτιο του 1978 έως το Σεπτέμβριο του 1983 και θεωρείται ο κύριος χειριστής της ενεργειακής συμφωνίας με την Αίγυπτο. Υπενθυμίζεται ότι μετά από πολύμηνες μυστικές διαβουλεύσεις με τις αιγυπτιακές αρχές, λίγο πριν από την πτώση της κυβέρνησης του προέδρου Γλαύκου Κληρίδη, ο κ. Ρολάνδης ολοκλήρωσε τη διακρατική συμφωνία. Ειδικότερα, η κυπριακή πλευρά εκπροσωπήθηκε από τον Νίκο Ρολάνδη, ενώ από την αιγυπτιακή πλευρά υπέγραψε ο υπουργός Εξωτερικών της χώρας Αχμέτ Μάχερ. 

Grans-Montana - Γ.Σ. ΟΗΕ - Προτεκτοράτο Αναστασιάδης - ΑΚΕΛ και οι... Εκλογές!





Έδειξε προχθές,η στήλη, υπό τον τίτλο «Ν. Υόρκη, Διεθνής Κοινότητα & η λιποταξία Αναστασιάδη» πώς ακριβώς εγκαταλείφθηκε ο στόχος «να εκτεθεί η Τουρκία στη Διεθνή Κοινότητα», μετά που αυτή η χώρα Κατακτητής - Επιδρομέας - Επεκτατιστής, έδειξε ΚΑΙ στις Πενταμερείς Διασκέψεις της Γενεύης και του Grans-Montana τις περιλάλητες και δήθεν… αναζητούμενες προς διαπίστωση από τους κ.κ. Αναστασιάδη, Άντρο-ΑΚΕΛ και Αβέρωφ-ΔηΣυ, «πραγματικές προθέσεις» της.
 
Η ομιλία Αναστασιάδη στη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών, ενώπιον δηλαδή της Διεθνούς Κοινότητας, απέδειξε την εγκατάλειψη εκείνου του στόχου, ο οποίος είχε προαναγγελθεί από τους ίδιους κ.κ. Αναστασιάδη, Άντρο-ΑΚΕΛ και Αβέρωφ-ΔηΣυ, όταν είχε αποφασιστεί η αποδοχή της τουρκικής απαίτησης για Πενταμερή Διάσκεψη.
 
Αντί το «ναυάγιο» στο Grans-Montana τον Ιούλιο και η 72α σύνοδος της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ τον Σεπτέμβριο, να αποτελέσουν την έναρξη της πολιτικής που υποσχέθηκαν, ούτως ώστε να «ΕΚΤΕΘΕΙ η Τουρκία στη Διεθνή Κοινότητα» και να επιδιωχθούν εναντίον της τιμωρητικές κυρώσεις, ο πρόεδρος Αναστασιάδης έσπευσε να δηλώσει:
(α) ότι δεν είναι στόχος του η επίρριψη ευθυνών και
(β) την ετοιμότητά του να επαναρχίσουν αμέσως οι διαπραγματεύσεις, με βάση το Πλαίσιο Γκουτέρες, «με ενδελεχή και επαρκή προετοιμασία και ισχυρή πολιτική βούληση και αποφασιστικότητα απ’ όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη»…
 
Με αυτόν τον τρόπο απαλλάχθηκε και πάλι η Τουρκία από την οιανδήποτε πιθανότητα να εκτεθεί στη Διεθνή Κοινότητα. Αυτής τα κράτη-μέλη, όσα τυχόν ενδιαφέρονται για το Κυπριακό, είναι αυτονόητο ότι δεν έχουν τίποτε να κάνουν, παρά μόνο να παρακολουθούν - αν βρουν καιρό κι αν νομίζουν ότι αξίζει τον κόπο - ως άπραγοι θεατές, την «ενδελεχή και επαρκή προετοιμασία» μιας νέας Πενταμερούς Διάσκεψης:

Μάστιγα ο παράνομος τουρισμός στα Κατεχόμενα παρά τις προειδοποιήσεις-Η περίπτωση του Ισραήλ

File photo: Travelers at Israel’s Ben Gurion International Airport {Ofer Vaknin/Haaretz}


Η αυστηρή προειδοποίηση του Ισραήλ δεν φαίνεται πως αρκεί να ανακόψει την αύξηση της τουριστικής κίνησης των υπηκόων του προς τα Κατεχόμενα
Αντιμετωπίζοντας τον λαθροτουρισμό στην κατεχόμενη Κύπρο
Χθες, λίγες μόλις ώρες πριν τον εορτασμό της εβραϊκής πρωτοχρονιάς, το ισραηλινό υπουργείο εξωτερικών προειδοποίησε τους Ισραηλινούς τουρίστες να σκεφτούν πολύ καλά πριν επισκεφθούν για διακοπές την κατεχόμενη βόρεια Κύπρο. Αν και κάθε χρόνο το Ισραήλ επαναλαμβάνει αυτή την ταξιδιωτική οδηγία με ταυτόσημο ύφος και περιεχόμενο, η χθεσινή ανακοίνωση ήταν αυστηρότερη και πολύ λεπτομερέστερη από τις προηγούμενες.
Στις προηγούμενες ταξιδιωτικές οδηγίες του ισραηλινού ΥΠΕΞ επισημαινόταν απλώς ότι στην κατεχόμενη Βόρεια Κύπρο δεν υπάρχει διπλωματική παρουσία του Ισραήλ και ως εκ τούτου, εάν παραστεί έκτακτη ανάγκη, η Πρεσβεία του Ισραήλ στη Λευκωσία δεν θα είναι σε θέση να πράξει ο,τιδήποτε. Αντιθέτως, η τωρινή ανακοίνωση εφιστά την προσοχή όσων Ισραηλινών πολιτών σκοπεύουν να επισκεφθούν το νησί, να φροντίσουν να εισέλθουν μόνο από τις νόμιμες εισόδους της Κυπριακής Δημοκρατίας και όχι μέσω κατεχομένων (π.χ. από τα λιμάνια της Αμμοχώστου ή της Κερύνειας ή από το αεροδρόμιο της Τύμπου). Τονίζεται μάλιστα ότι σε περίπτωση κατά την οποία Ισραηλινοί τουρίστες έχουν ήδη εισέλθει στην Κύπρο από παράνομη είσοδο – δηλαδή μέσω της «ΤΔΒΚ» – και αποπειραθούν να περάσουν στις ελεύθερες περιοχές, οι κυπριακές αρχές θα τους καταγράψουν στη λίστα ανεπιθυμήτων, θα τους απαγορευθεί η νόμιμη είσοδος στο νησί για τα επόμενα 10 χρόνια και ότι είναι στη διακριτική ευχέρεια των κυπριακών αρχών ασφαλείας να ασκήσουν ποινική δίωξη για παράνομη είσοδο στη χώρα, αδίκημα που επισύρει φυλάκιση έως και 12 μηνών.

Το τέλος της «Μεγάλης Ιδέας» που κατέρρευσε το 1922 με την Μικρασιατική καταστροφή

Τον Αύγουστο του 1922 μπήκαν στη Σμύρνη οι πρώτες κεμαλικές δυνάμεις

Του Νίκου Χρ. Χαραλάμπους

Το μικρό ελληνικό κρατίδιο, που προέκυψε από τη Διάσκεψη του Λονδίνου το 1830, ήταν πολύ κατώτερο των οραμάτων του έθνους των Ελλήνων. Το νεαρό κράτος θα χρειαστεί τον εθνικισμό –έννοια που έχει βάναυσα κακοποιηθεί τελευταία– ο οποίος θα εμβολιαστεί με το ιδεολόγημα και το όραμα της «Μεγάλης Ιδέας» για την απελευθέρωση των αλυτρώτων και την εδαφική του επέκταση. Με το όραμα της Μεγάλης Ιδέας, τα εδαφικά όρια του κράτους διπλασιάστηκαν, καθώς και ο πληθυσμός του.
Το ιδεολόγημα της Μεγάλης Ιδέας καταρρέει το 1922, μετά τη Μικρασιατική καταστροφή η οποία συντελέστηκε και τυπικά στις 25 Σεπτεμβρίου 1922 με την ανακωχή των Μουδανιών. Έκτοτε, ο Ελληνισμός, το ελληνικό κράτος, δεν θα έχει εδαφικές διεκδικήσεις και θα περιοριστεί στη σημερινή εδαφική επικράτειά του, με μόνη εξαίρεση τις περιπτώσεις των Δωδεκανήσων και της Κύπρου. 
Στην πρώτη περίπτωση, ο Ελληνισμός πέτυχε. Με τη Συνθήκη των Παρισίων στις 10 Φεβρουαρίου 1947, παραχωρήθηκαν στην Ελλάδα τα Δωδεκάνησα και το Καστελλόριζο. Στη δεύτερη, απέτυχε.
Η εθνική περιπέτεια της Μικράς Ασίας, που είχε άδοξη κατάληξη, αρχίζει με τη λήξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου το 1918 που βρήκε την Ελλάδα στο πλευρό των νικηφόρων συμμαχικών δυνάμεων της Αντάντ (Αγγλίας, Γαλλίας, Ιταλίας).