«Οταν μέλη της Εκκλησίας ταυτίζονται με τη Χρυσή Αυγή, πρόκειται για πραξικόπημα απέναντι στο Ευαγγέλιο»

Του Δημήτρη Αγγελίδη

Καθώς δυναμώνουν οι ξενοφοβικές, ομοφοβικές και μισαλλόδοξες φωνές ορισμένων ιεραρχών που δεν κρύβουν τη σύμπλευσή τους με την πιο ρατσιστική και βίαιη Ακροδεξιά, ο καθηγητής Δογματικής και Συμβολικής Θεολογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο, Χρυσόστομος Σταμούλης, υπενθυμίζει ότι ο Χριστός υπήρξε πρόσφυγας, επισημαίνει ότι η ορθόδοξη παράδοση διδάσκει όχι απλώς την ανεκτικότητα αλλά την ουσιαστική συνάντηση με το διαφορετικό και υπογραμμίζει ότι η ταύτιση μελών της Εκκλησίας με τη ναζιστική οργάνωση και με ακραίες φονταμενταλιστικές ομάδες συνιστά πραξικόπημα απέναντι στο Ευαγγέλιο.

● Εκφράζονται συχνά στον χώρο της Εκκλησίας απόψεις ξενοφοβικές, μισαλλόδοξες, εμποτισμένες με μίσος απέναντι σε οτιδήποτε διαφέρει από το κυρίαρχο κοινωνικό πρότυπο. Είναι σύμφωνες αυτές οι απόψεις με την ορθόδοξη χριστιανική διδασκαλία;

Ο ξένος στην ορθόδοξη παράδοση είναι μια κυρίαρχη οντολογική πραγματικότητα, γιατί ο ίδιος ο Xριστός είναι ιστορικά και θεολογικά ξένος.

Δεν γίνεται δεκτός από τα πολιτικά και τα θρησκευτικά συστήματα της εποχής του, διώκεται και ουσιαστικά εξορίζεται, όπως το αναπαριστά η Φυγή στην Αίγυπτο, που απεικονίζεται στις ορθόδοξες εκκλησίες.

Ο Χριστός είναι ένας φυγάς, ένας πρόσφυγας, ο οποίος ανοίγει στην ορθόδοξη θεολογία τον δρόμο της αποδοχής της ετερότητας.

Οχι απλά της ανοχής, έννοια την οποία συναντάμε στον χώρο της ευρωπαϊκής πολιτικής και η οποία εμπεριέχει την ανισότητα, καθώς αυτός που ανέχεται βρίσκεται σε θέση ισχύος έναντι του άλλου.

Η ορθόδοξη θεολογία προτείνει τη διαδικασία της πρόσληψης, όπως στο θαυμάσιο δοξαστικό του Μεγάλου Σαββάτου, όπου ο Ιωσήφ καθικετεύει να του δώσουν το σώμα του Ιησού και λέει «Δος μοι τούτον τον ξένον».

Η προετοιμασία της Βρετανίας για τη σύγκρουση

Του Αλέξη Ζακυνθινού

Στις 7 Μαΐου οι επαναληπτικές εκλογές στη Γαλλία, στις οποίες πιθανολογείται πως θα συμμετέχουν για πρώτη φορά δύο δεξιά κόμματα, ενώ στις 8 Ιουνίου οι πρόωρες στη Βρετανία – η πρωθυπουργός της οποίας εξήγγειλε ξαφνικά την πρόθεση της, γνωρίζοντας πόσο σκληρές θα είναι οι διαπραγματεύσεις εξόδου της χώρας της από την ΕΕ, έχοντας απέναντι τον αιώνιο αντίπαλο της: τη Γερμανία, η οποία θεωρεί από καιρό τώρα πως έχει «ξεπλυθεί» από τα θηριώδη εγκλήματα του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου.

Η πρωτοβουλία της κυρίας May φαίνεται να οφείλεται σε δύο λόγους: (α) στην ανάγκη να εξασφαλίσει την ισχυρή στήριξη των Βρετανών, όσον αφορά τη σύγκρουση της με τη Γερμανία, η οποία επιχειρεί ξανά την κατάκτηση της Ευρώπης με άλλου είδους όπλα – έχοντας την άποψη πως θα της συμπεριφερθεί ανάλογα με την Ελλάδα (ανάλυση) και (β) στην πρόθεση της να αποκτήσει μία ισχυρότερη κοινοβουλευτική εκπροσώπηση από τη σημερινή (έχει μία μικρή πλειοψηφία μόλις 12 εδρών), εκμεταλλευόμενη την αδύναμη θέση της αντιπολίτευσης – αφού, με κριτήριο τις δημοσκοπήσεις, προηγείται με 42% έναντι 27% του αντιπάλου της.

H Aνάσταση για αρχαρίους

 ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ

Τ​​ην πραγματικότητα της ύπαρξης του ανθρώπινου εμβρύου πώς θα την ονομάζαμε, ζωή ή θάνατο; Eχει το ανθρώπινο έμβρυο «δυνάμει» (σε προοπτικές ανάπτυξης) τις προϋποθέσεις για να ζήσει, διαθέτει τις υπαρκτικές δυνατότητες για να συστήσει ενεργό παρουσία ατομικής υπόστασης του ζην. Oμως ακόμα δεν ζει. Πρέπει να «γεννηθεί» για να ζήσει.

Oι λεγόμενες «επιστήμες του ανθρώπου» διαθέτουν δυνατότητες πιστοποιήσεων, που μας επιτρέπουν να συμπεράνουμε ότι η γέννησή μας (η εγκατάλειψη της μήτρας με κοπή του ομφάλιου λώρου που μας μετάγγιζε δάνεια ζωή από το μητρικό σώμα) είναι μια οδυνηρή δοκιμασία (τραυματική εμπειρία) και αποτυπώνει ίχνη στον ψυχισμό μας. Oμως, χωρίς αυτή τη δοκιμασία, χωρίς το πέρασμα από τη δεδομένη (με τον λώρο και τον πλακούντα) τροφική εξάρτηση στην κατορθούμενη (με την αναζήτηση του μητρικού μαστού) τροφική σχέση, ούτε το έμβρυο θα συνεχίσει να υπάρχει ούτε θα συγκροτηθεί ποτέ λογικό (κοινωνούμενων σχέσεων) υποκείμενο.

Θα μπορούσε να τολμηθεί η έκφραση ότι το ανθρώπινο έμβρυο πρέπει να πεθάνει, για να «γεννηθεί» το λογικό υποκείμενο. Eμβρυο και βρέφος αντιπροσωπεύουν δύο ασύμπτωτους και ασύμβατους τρόπους ύπαρξης – ο ένας τρόπος αποκλείει τον άλλον.

Mε τη φυσική γέννηση παρέχεται στον άνθρωπο η ζωή όχι πια ως μονόδρομος εξάρτησης από το μητρικό σώμα, αλλά ως διλημματική σχέση με το φυσικό περιβάλλον. H εξάρτηση του εμβρύου ήταν μια αδήριτη αναγκαιότητα – δεν υπήρχε εναλλακτική δυνατότητα ύπαρξης. H σχέση με τη φύση είναι διλημματική, επιτρέπει δύο ενδεχόμενα, δύο δυνατότητες, δύο τρόπους ύπαρξης:

Mπορεί η σχέση του ανθρώπου με τη φύση να είναι προέκταση της παθητικής εξάρτησης του εμβρύου από το μητρικό σώμα – αναγκαστική, αυτοματική λήψη οξυγόνου, τροφής και ποτού, υλικών για την εξασφάλιση στέγης, θέρμανσης, φωτισμού και λοιπών χρειωδών του βίου. ΄H μπορεί η σχέση να είναι λογική: να προκύπτει από τη θεληματική ετοιμότητα του ανθρώπου να συναντήσει στη φύση τον λόγο μιας προσωπικής δημιουργικής παρουσίας. Που η μοναδικότητα και εταιρότητά της αποκαλύπτεται σε κάθε φυσικό ενέργημα – όπως αποκαλύπτεται η υπαρκτική ετερότητα του ζωγράφου στη ζωγραφιά του, του μουσουργού στη μουσουργία του, του γλύπτη στο άγαλμά του.

Τριχοτόμηση της Τουρκίας. Ο Ερντογάν συμφέρει τον Ελληνισμό (18-4-2017)

Η νίκη του Ερντογάν είναι «πύρρειος» και μπορεί θεσμικά να προχωρήσει στις αλλαγές, πολιτικά όμως έχει υποστεί τεράστια ήττα και κυρίως το δημοψήφισμα αποτυπώνει την πολιτιστική τριχοτόμηση της Τουρκίας, άρα κάτι βαθύτερο και πιο ουσιώδες , λέει ο αρθρογράφος και αναλυτής Σταύρος Λυγερός, επικεφαλής του site stavroslygeros .gr .

Ο ίδιος εξήγησε γιατί η σημερινή κατάσταση στη Τουρκία και η άποψη της δύσης για τον Ερντογάν, ευνοεί τα ελληνικά συμφέροντα, χωρίς να αποκλείει συνέχεια των εντάσεων και με επίκεντρο την Κύπρο, όμως υποστήριξε ότι η προτεραιότητες για την βαθιά διαιρεμένη Τουρκία σήμερα είναι άλλες.

Οι γελοιογραφίες των ημερών!

Οι οθόνες μας αφαιρούν τον λόγο;

σχέδιο του  Steve Cutts

Παγιδευμένοι στα smartphones μας, σε λίγο δεν θα είμαστε σε θέση να διεξάγουμε μια πραγματική συζήτηση, υποστηρίζουν κάποιοι ερευνητές

του Φρεντερίκ Ζουανιώ* από το Άρδην τ. 106

Πρόκειται για καθημερινές και ανησυχητικές σκηνές της ψηφιακής εποχής. Μια οικογένεια, δύο γονείς και δύο έφηβοι, βρίσκονται στο εστιατόριο: κατά τη διάρκεια του γεύματος, πληκτρολογούν τα κινητά τους, συνομιλώντας ελάχιστα. Πέντε συνάδελφοι γευματίζουν μαζί: κάθε δύο λεπτά συμβουλεύονται τις οθόνες τους, στέλνουν μηνύματα, συζητούν αποσπασματικά. Δέχεστε μια πρόσκληση σε δείπνο από δύο γονείς με παιδιά 12, 13 ετών: οι νεαροί παρακολουθούν το φέισμπουκ και απαντούν στο γουατσάπ, χωρίς να συμμετέχουν στη συζήτηση, ενώ ένας από τους ενήλικες, απών κατά το ήμισυ, στέλνει μηνύματα.

Όλοι έχουμε γίνει μάρτυρες ή πρωταγωνιστούμε σε τέτοιες σκηνές, όπου οι ψηφιακές πρακτικές μας ανταγωνίζονται την οικογενειακή μας ζωή και τις φιλικές μας σχέσεις. Ανακαλύπτουμε ότι τις καταπατούν. Τις περικυκλώνουν. Τις κατακερματίζουν.

«Κατακερματισμένη» ταυτότητα

Ερευνητές των ανθρωπιστικών επιστημών αρχίζουν να προσμετρούν αυτή την επίπτωση. Η ψυχο-κοινωνιολόγος Σέρυ Τερκλ (Sherry Turkle), καθηγήτρια στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης (ΜΙΤ), διεξάγει εδώ και είκοσι χρόνια μια εργασία σχετικά με την επίδραση των τεχνολογιών στις συμπεριφορές.

Ήδη από το 1995, στο βιβλίο Life on the Screen (H ζωή στην οθόνη, εκδ. Simon & Schuster), μελετούσε την «ταυτότητα στην εποχή του Διαδικτύου». Έδειχνε πώς οι φορητοί υπολογιστές, οι κονσόλες παιχνιδιών, όλα αυτά τα «αντικείμενα μέσω των οποίων σκεπτόμαστε» έχουν γίνει «καθημερινοί σύντροφοι», προικισμένοι με μια μορφή «ψυχολογίας»: μεταφέροντάς μας στον κυβερνοχώρο, έχουν τροποποιήσει την ταυτότητά μας. Την «πολλαπλασίασαν», μετατρέποντάς μας σε συνδεδεμένους παίκτες, σε αντίγραφα, αλλά και την «κατακερμάτισαν», μονοπωλώντας την προσοχή μας ανά πάσα στιγμή.

Δεν είναι πάντα εύκολο να συμβιβαστεί το ψηφιακό εγώ, αιχμαλωτισμένο από το διαδίκτυο, με το κοινωνικό εγώ. «Η ζωή στην οθόνη μεταβάλλεται σε καθημερινή φιλοσοφία», διαβεβαιώνει η Σέρυ Τερκλ.

Jimmy's Hall του Κεν Λόουτς (full movie ελληνικοί υπότιτλοι)

Ιρλανδία, 1932: ο Τζέιμς Γκράλτον επιστρέφει στη φάρμα του ύστερα από δέκα χρόνια εξορίας στην Αμερική, για τις κομμουνιστικές ιδέες του από τους φασίστες, την εκλησία, την άρχουσα τάξη και τα τσιράκια τους κι επιχειρεί να επαναλειτουργήσει την εγκαταλελειμμένη αίθουσα χορού - πνευματικό κέντρο που ο ίδιος είχε φτιάξει.

Οι νέοι της περιοχής θα τον υποστηρίξουν και θα ξαναφτιάξουν το κέντρο. 

Αυτό θα προκαλέσει την άγρια επίθεση των εχθρών της ελεύθερης σκέψης και θα οδηγήσει τελικά σε συγκρούσεις, καταλήγοντας σε απόλυτα φασιστικές μεθόδους.

Εκπληκτική η στιγμή της "εξομολόγησης" του Jimmy στον, κυνηγό του, παπά.

Παπαδιαμάντης εαρινός και αναστάσιμος

Παπαδιαμάντης εαρινός και αναστάσιμος (2).

Καλεσμένος της εκπομπής «Άξιον Εστί» του Βασίλη Βασιλικού είναι ο συγγραφέας Δημήτρης Κοσμόπουλος.

Ο ποιητής και δημοσιογράφος Δημήτρης Κοσμόπουλος γεννήθηκε το 1964 στο Kοντογόνι (Παπαφλέσσα) Πυλίας , στη Mεσσηνία. Mεγάλωσε στην Kαλαμάτα . Ποιήματά του έχουν μεταφρασθεί σε ευρωπαϊκές γλώσσες. Δοκίμια και μεταφράσεις του έχουν δημοσιευθεί σε εφημερίδες και περιοδικά .Zει και εργάζεται στην Aθήνα . 

Οι ποιητές μας διασώζουν την αλήθεια του προσώπου μας. Στην εποχή της εικονικής πραγματικότητάς μας καθαρίζουν την όραση απὸ τις τρέχουσες επιχωματώσεις και μας κάνουν αισθητό το αίτημα για πραγματικότητα βίου εορταστική και πένθιμη συνάμα. ( Δημήτρης Κοσμόπουλος )

Γιάννης Ραχιώτης, δικηγόρος: Τι κρύβει η «έκρηξη» ΜΚΟ και η μαζική στρατολόγηση επιστημόνων

Συνέντευξη στον Μιχάλη Σιάχο

Με αφορμή την πρόσφατη παραίτησή του από την Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΕΕΔΑ), η οποία συνοδεύτηκε από ένα κείμενο καταγγελίας για μετατροπή της σε Μη Κυβερνητική Οργάνωση (ΜΚΟ), συνδεδεμένη, μάλιστα, με τις «δραστηριότητες» του Σόρος, ο γνωστός δικηγόρος Γιάννης Ραχιώτης μίλησε στον  Δρομο για την ιστορία, τη δομή και τις εμφανείς και «αφανείς» στοχεύσεις των ΜΚΟ.

Κατά τον Γιάννη Ραχιώτη, «στην Ελλάδα τα τελευταία δύο χρόνια εξαπλώνονται ταχύτατα τα δίκτυα των μεγάλων δυτικών ΜΚΟ», ενώ οι «ειδικότεροι πολιτικοί στόχοι της μαζικής στρατολόγησης επιστημόνων και της διάχυσης εκατομμυρίων», όπως χαρακτηριστικά τονίζει, «δεν γίνονται αμέσως εμφανείς».

Αν σας ζητούσε κάποιος να του ορίσετε τι είναι οι περίφημες Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, τι θα του απαντούσατε;

Κώστα Βάρναλη: «Ματωμένο Πάσχα»

Όλες οι μέρες του ελληνικού έθνους στους αιώνες της δουλείας του σταθήκανε μέρες δυστυχίας κι αίματος. Ακόμα κι οι μέρες του Πάσχα. Αυτές κυρίως τις άγιες ημέρες διάλεξε ο Αντίχριστος για να χτυπήσει τους Χριστιανούς, είτε για να τους πετύχει αφύλαχτους, είτε για να τους κάνει να νιώσουνε την αιμοβορία του περισσότερο.

Ο εχθρός, ο Αντίχριστος, δεν είναι μονάχα μουσουλμάνοι: Τούρκοι, Μπαρμπερίνοι κι Αλτζερίνοι! Ίσως περισσότερον αντίχριστοι για τους Έλληνες στάθηκαν οι Φράγκοι. «Οι Φράγκοι δεν πιστεύουνε αληθινό Χριστό και είναι Αντίχριστοι» λέγει το «Χρονικό του Γαλαξιδιού» (17ος αιώνας).

***

Απ’ αυτό το «Χρονικό» ξεσηκώνουμε το ματωμένο Πάσχα του Γαλαξιδιού στα 1703. Κι όχι μόνο για την τραγικότητά του, αλλά περισσότερο για τη λογοτεχνική αξία του κειμένου. Η γλώσσα του είναι από τις καλύτερες του δημοτικού λόγου, το ύφος απλό και φυσικό κι όλα τα συμβάντα που ιστορεί τα κινεί και τα ζωντανεύει η ζεστή καρδιά και φαντασία του χρονογράφου.

Το λοιπόν, «εκείνους τους χρόνους πολλοί κουρσάροι κατατρεμένοι από τα μέρη Μπαρμπαριάς και Αλτζέρι, εμαζωχτήκασι στον Έπαχτο. Ένας από τούτους τους κουρσάρους, έχοντας μάνα Χριστιανή και πατέρα Τούρκο (τον ελέγασι Ντουραντζίμπεη) είχε την αυθεντία του κόρφου και αυθέντευε απάνου σε ούλα τα καράβια του κόρφου με φερμάνι βασιλικό.

Μιαν ημέρα δυο γαλαξιδιώτικες γαλιότες, θεληματικώς ή ανήξερα, δεν τον αποχαιρετίσασι στο πέλαγος με σινιάλο και κανονιές. Και αυτός, πολύ θυμωμένος, στέλνει αποκρισάρη στο Γαλαξίδι για να πάρει αυτές τις γαλιότες και να τες παραδώσει στα χέρια του πειράτου.

Τι εξηγεί την άνοδο του Μελανσόν στη Γαλλία;

Του Κώστα Ράπτη

Κατά τον Economist, ένας δεύτερος γύρος των γαλλικών προεδρικών εκλογών, όπου θα μονομαχούν η Marine Le Pen και ο Jean-Luc Mélenchon, θα είναι η "εφιαλτική επιλογή”. Η Figaro αναφέρθηκε στον Mélenchon ως έναν "μικρό Chavez α λα γαλλικά” και οι Financial Times σημείωσαν ότι η αβεβαιότητα που προκαλεί η άνοδος του υποψήφιου της ριζοσπαστικής Αριστεράς έχει ήδη αυξήσει το premium στα γαλλικά ομόλογα εξαιτίας της ανησυχίας των επενδυτών για τις εξελίξεις. Σε κάθε περίπτωση, η εντυπωσιακή άνοδος του υποψηφίου της "Ανυπότακτης Γαλλίας”, που θεωρείται και ο μεγάλος κερδισμένος των τηλεοπτικών ντιμπέιτ, αποτελεί, μία εβδομάδα πριν από τον πρώτο γύρο των γαλλικών εκλογών, την τελευταία ανατροπή σε μια αναμέτρηση που διαψεύδει κάθε πρόβλεψη.

Στην αρχή όλα φάνταζαν προβλέψιμα. Το γαλλικό πολιτικό σύστημα είχε εξοικειωθεί με την ιδέα ότι η υποψήφια του ακροδεξιού Εθνικού Μετώπου θα περνούσε στον δεύτερο γύρο αλλά εκεί θα τελείωνε και η άνοδός της. Δεδομένης της σχετικής πολιτικής κατάρρευσης των Σοσιαλιστών, που συγκεφαλαιώθηκε στην πρωτοφανή για τα γαλλικά πολιτικά δεδομένα απόφαση εν ενεργεία Προέδρου να μην επιδιώξει την επανεκλογή του, όλα έδειχναν ότι ερχόταν ξανά η ώρα της Κεντροδεξιάς. Μάλιστα η ανάδειξη-έκπληξη του François Fillion στις εσωκομματικές προκριματικές εκλογές, έδειχνε να αναζωογονεί την παράταξη, με μια συνταγή κοινωνικού συντηρητισμού και ανυποχώρητου οικονομικού φιλελευθερισμού, περισσότερο απ' ό,τι μια επιστροφή του φθαρμένου Sarkozy.

Θεσπρωτία: "Εσπασαν " Τη Νεκρική Σιωπή ..Με Κλαρίνα ..Στο Νεκροταφείο [Βίντεο-Φωτο]

-Αναβίωσε ένα μοναδικό  έθιμο στο Γηρομέρι Φιλιατών-

-Ρίγη συγκίνησης στο νεκροταφείο 

-Για το έθιμο   μίλησαν στην κάμερα του epirus-tv-news ο κ.Λέλης Γρηγόρης ,εκπρόσωπος  της Τοπικής Κοινότητας Γηρομερίου και ο κ.Παναγιώτης Ντούρος ,δικηγόρος   παρ΄ Αρείω Πάγω,γεννημένος στο Γηρομέρι Φιλιατών.

-δείτε το βίντεο 

Ενα συγκινητικό έθιμο αναβίωσε σήμερα Δευτέρα του Πάσχα στο χωριό Γηρομέρι Φιλιατών Θεσπρωτίας.

Πάσχα ρωμέικο

Ο Καλατζό διαβάζει Παπαδιαμάντη.

ΚΑΛΗ ΣΟΥ ΝΥΧΤΑ ΚΥΡ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕ - ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ

Μια ομάδα ηθοποιών ταξιδεύει στη γενέτειρα του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗ με σκοπό τη δραματοποιημένη παρουσίαση μερικών από τα πιο γνωστά έργα του, όπως η «ΥΠΗΡΕΤΡΑ», τα «ΔΑΙΜΟΝΙΑ ΣΤΟ ΡΕΜΑ», το «ΟΝΕΙΡΟ ΣΤΟ ΚΥΜΑ», το «ΣΤΟ ΧΡΙΣΤΟ ΣΤΟ ΚΑΣΤΡΟ» και η «ΦΟΝΙΣΣΑ». Παράλληλα με τη δραματοποίηση αυτή επιχειρείται ανασύσταση στιγμών του μοναχικού βίου του μεγάλου Σκιαθίτη συγγραφέα. Στον ρόλο του ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗ ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ.

Η ελληνική παιδεία και ο πολιτισμός στο Βυζάντιο

ἀρχιμ. Κύριλλου Κεφαλόπουλου

Στὴ βυζαντινὴ παιδεία ἡ Ἐκκλησία κατεῖχε σημαντικὸ ρόλο. Τὰ πρῶτα γράμματα τὰ μικρὰ παιδιὰ τὰ μάθαιναν σὲ σχολεῖα ποὺ διατηροῦσε ἡ Ἐκκλησία (ἀνάγνωση, γραφή, γραμματική, ψαλμούς, μουσική, ἱερὰ ἱστορία). Μετὰ τὴ βασικὴ αὐτὴ ἐκπαίδευση ἀκολουθοῦσε ἡ γενικὴ ἐγκύκλιος παιδεία, ὅπου τὰ μεγαλύτερα παιδιὰ διδάσκονταν γραμματική, ρητορική, ποιητική, ἱστορία, φιλοσοφία καὶ μαθηματικά. Ἀπὸ τοὺς ἀρχαίους συγγραφεῖς διδάσκονταν Ὅμηρο, Ἡσίοδο, Πίνδαρο, κείμενα τοῦ Δημοσθένους, τοῦ Λυσίου, βασικὲς φιλοσοφικὲς ἀρχὲς τοῦ Πλάτωνος καὶ τοῦ Ἀριστοτέλους, παράλληλα μὲ κείμενα ἀπὸ τὴν Ἁγία Γραφὴ (Ψαλτήριο, Παροιμίαι Σολομῶντος κ.ἄ.) καὶ τοὺς Πατέρες. Ὅσοι ἐπιθυμοῦσαν ἀνώτερες σπουδὲς μποροῦσαν νὰ φοιτήσουν σὲ πανεπιστημιακὰ ἱδρύματα ποὺ διατηροῦσαν τὸ κράτος καὶ ἡ Ἐκκλησία. Οἱ αὐτοκράτορες μερίμνησαν ἰδιαιτέρως γιὰ τὶς ἀνώτερες σπουδές. Ἤδη ἀπὸ τὸν Μέγα Κωνσταντῖνο εἶχε ἱδρυθεῖ καὶ λειτουργοῦσε στὴν Κων/πολη ἀνώτερο ἐκπαιδευτήριο, τὸ ὁποῖο ἐπὶ Θεοδοσίου Β’ (425) ἀναδιοργανώθηκε καὶ ἔμελλε νὰ ἀποτελέσει κορυφαῖο ἐκπαιδευτικὸ ἵδρυμα πανεπιστημιακοῦ ἐπιπέδου, γνωστὸ ὡς Πανδιδακτήριον, μὲ συνεχῆ λειτουργία ὣς τὴν Ἅλωση τῆς Πόλεως. Ἀξίζει νὰ σημειωθεῖ ὅτι πρὶν ἀπὸ τὴν ἵδρυση τοῦ Πανδιδακτηρίου ὑπῆρχαν σὲ ἄλλες πόλεις τῆς Αὐτοκρατορίας ἀνώτερες σχολὲς φημισμένες, ὅπως οἱ σχολὲς Φιλοσοφίας καὶ Ρητορικῆς στὴν Ἀθῆνα, τὸ «Μουσεῖον» τῆς Ἀλεξάνδρειας, ἡ Νομικὴ Σχολὴ τῆς Βηρυττοῦ, ἡ Ἀντιόχεια, ὅπου δίδασκε ὁ μέγας διδάσκαλος τῆς ρητορικῆς Λιβάνιος. 
Διδασκόταν στὸ Πανδιδακτήριον ἑλληνικὴ καὶ λατινικὴ ρητορική, γραμματικὴ καὶ φιλολογία, ἡ νομικὴ ἐπιστήμη καὶ ἡ φιλοσοφία (στὰ πλαίσια τῆς ὁποίας ἐντασσόταν καὶ ἡ ἰατρική, οἱ ἰατροφιλόσοφοι). Ἡ νομοθεσία προέβλεπε κτηριακὴ ὑποδομή, κρατικὴ μισθοδοσία τῶν καθηγητῶν, τίτλους καὶ προνόμια κοινωνικά. Ἡ ἐπιλογὴ τῶν καθηγητῶν γινόταν μὲ αὐστηρὰ κριτήρια ἐπιστημονικῆς γνώσης καὶ ἤθους. Μεγάλες μορφὲς σπούδασαν καὶ ἐδίδαξαν ὡς καθηγητὲς τοῦ Πανδιδακτηρίου, ὅπως ὁ Μέγας Φώτιος, ὁ Λέων ὁ Φιλόσοφος καὶ Μαθηματικὸς (9ος αἰ), ὁ Μιχαὴλ Ψελλός, ὁ μετέπειτα Πατριάρχης Ἰω. Ξιφιλίνος (11ος αἰ), ὁ Εὐστάθιος, μητροπολίτης Θεσσαλονίκης (12ος αἰ), οἱ Γεώργιος ὁ Ἀκροπολίτης καὶ Θεόδωρος Μετοχίτης, ἀμφότεροι Μεγάγοι Λογοθέτες τοῦ κράτους, ὁ Γεώργιος Σχολάριος, γιὰ νὰ ἀναφέρουμε μερικὰ ἀπὸ τὰ πιὸ γνωστὰ ὀνόματα.

Η Ελλάδα που πεθαίνει....

Λαμπριάτικος Ψάλτης

Αποσπάσματα από το πασχαλινό διήγημα του Αλ. Παπαδιαμάντη

Ἀλλὰ τὰ πλεῖστα τῶν ὑπ᾿ ἐμοῦ γραφέντων ἐορτα­σίμων διηγημάτων ἔχου­σιν, ἂς μοῦ ἐπιτραπῇ ὁ λατινικὸς ὅρος, a priori τὴν ὑπόθεσιν, εἶναι δηλαδὴ μᾶλλον θρησκευτικά. – Ποίαν χάριν, σᾶς παρακαλῶ, ποίαν δύναμιν ἢ πρωτοτυπίαν θὰ εἶχε τὸ νὰ λάβῃ τις τὸν κόπον νὰ περιγράψῃ λεπτομερῶς πῶς χωρικὸς ἱερεὺς ἀπῆλ­θε νὰ λειτουργήσῃ εἰς ἐξωκκλήσιον, χάριν μικρᾶς κοινότητος ἀγροί­κων ἢ βοσκῶν, ποῖοι καὶ πόσοι μετέσχον τῆς πανηγύρεως,  καὶ ποῖά τινὰ ἦσαν τὰ ἤθη τῶν πανηγυριστῶν; Τοῦτο θὰ ἦτο ὅλως εὐτελὲς καὶ ταπεινόν, κατὰ τὴν γνώμην τῶν κριτικῶν. Τὸ νὰ γράψῃ τις, ὅτι γηραιὸς ἀνὴρ ἐφόνευσε τὴν συμβίαν του, κατ᾿ αὐτὴν τὴν ἡμέραν τῶν Χριστουγέννων – χωρὶς μήτε ὁ ἀναγνώστης μήτε ὁ συγγραφεὺς νὰ ὑποπτεύωσι κἂν διατί τὴν ἐφόνευσε -, τοῦτο εἶναι ὑψηλὸν καὶ πολυτελές, κατὰ τὴν ἐκτίμησιν μερικῶν. Μετὰ τοιοῦτον ἔγκλημα κατ᾿ αὐτὴν τὴν ἁγίαν ἡμέραν, τὸ θέμα ἐξηντλήθη, καὶ ὅλα τὰ Χριστουγεννιάτικα καὶ τὰ πασχαλινὰ διηγήματα δὲν πρέπει πλέον νὰ βλέπωσι τὸ φῶς.Μὴ θρησκευτικὰ πρὸς Θεοῦ! Τὸ Ἑλληνικὸν Ἔθνος δὲν εἶναι Βυζαντινοί, ἐννοήσατε; Οἱ ση­μερινοὶ Ἕλ­ληνες εἶναι κατ’ εὐθεῖαν διάδοχοι τῶν ἀρχαίων. Ἔπειτα ἐπολιτίσθησαν, ἐπροώ­δευσαν καὶ αὐτοί. Συμβαδίζουν μὲ τἆλλα ἔθνη. Ποίαν ποίησιν ἔχει τὸ νὰ γράψῃς ὅτι ὁ Χριστὸς «δέχεται τὴν λατρείαν τοῦ πτωχοῦ λαοῦ», καὶ ὅτι ὁ πτωχὸς ἱερεὺς «προσέφερε τῷ Θεῷ θυσίαν αἰνέσεως»; 

Η μυροβόλος Σμύρνη φαρμάκωσε τον Ερντογάν - Πώς ψήφισε η Σμύρνη στο δημοψήφισμα - Δείτε τα αποτελέσματα κατά επαρχία

Του Σάββα Καλεντερίδη. 

Ενδιαφέρον έχει και το εκλογικό αποτέλεσμα του νομού Σμύρνης, όπως ενδιαφέρον έχουν και οι επαρχίες του νομού. Τα αποτελέσματα στο σύνολο του νομού είναι «Ναι» 31, 20% και «Όχι» 68, 80%. Όσον αφορά τις επαρχίες, το υψηλότερο ποσοστό «Όχι» καταγράφηκε σε περιοχές που μέχρι το 1923 κατοικούσαν Έλληνες και τώρα κατοικούν σε μεγάλο ποσοστό πρόσφυγες με καταγωγή από την Ελλάδα, κυρίως από την Κρήτη. 

Συγκεκριμένα, στο Κορδελιό (Καρσίγιακα) καταγράφηκε ποσοστό 83%, στα Βουρλά καταγράφηκε ποσοστό του «Όχι» σχεδόν 80%, στο Γκιουζέλμπαχτσε ποσοστό 81%, στη Φώκαια ποσοστό 78%, στο Τσεσμέ ποσοστό 76%, όπως και στο Ντικιλί, στο Καραμπουρούν 73% και στην Έφεσο (Σελτσούκ) 73%. Πάντως η Σμύρνη κρατάει τα σκήπτρα της πιο δημοκρατικής και προοδευτικής πόλης και περιφέρειας ολόκληρης της Τουρκίας.

Δείτε παρακάτω τα αποτελέσματα (επί τοις εκατό) των επαρχιών του νομού.

Ο θάνατος της τουρκικής δημοκρατίας

Oι ανώτατες εισοδηματικές τάξεις εγκαταλείπουν την Τουρκία, με κυριότερους προορισμούς την Ισπανία, την Πορτογαλία και την Ελλάδα, σημειώνοντας πως πέρυσι 6.000 εκατομμυριούχοι μετανάστευσαν σε άλλα κράτη – η εμπειρία του ΔΝΤ.  

. 

ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΒΙΛΙΑΡΔΟΥ.

Ανάλυση

Η κοινοβουλευτική δημοκρατία στην Τουρκία, μετά από σχεδόν 100 χρόνια και αφού κατάφερε να επιζήσει από πολέμους και πραξικοπήματα, κατέρρευσε – έχοντας κηδευτεί από εκείνους τους Πολίτες της χώρας που ψήφισαν ΝΑΙ με πλειοψηφία 51,4%. Οι ελάχιστοι ψήφοι, με τους οποίους κέρδισε ο πρόεδρος της χώρας το δημοψήφισμα, του δίνουν τη δυνατότητα να κυβερνήσει απολυταρχικά – αφού η ψήφιση του προεδρικού συστήματος που θα ακολουθήσει, επικεντρώνει όλες τις εξουσίες στον ίδιο.

Εν προκειμένω δεν πρόκειται για μία συνταγματική αναθεώρηση, όπως ισχυρίζεται η τουρκική κυβέρνηση – αλλά για μία επανάσταση, για ένα πραξικόπημα εκ των άνω, το οποίο καταργεί τη δημοκρατία στην Τουρκία, μετατρέποντας την σε ένα δικτατορικό κράτος του ενός ανδρός. Λογικά λοιπόν θεωρείται πως η 16η Απριλίου θα καταγραφεί στην ιστορία ως η ημερομηνία που καταλύθηκε η δημοκρατία του Ατατούρκ – ενώ τα αποτελέσματα της θα γίνονται αντιληπτά ακόμη και όταν θα έχει πάψει να υπάρχει ο σημερινός της πρόεδρος.

Τι θέλει η αλεπού στο παζάρι;

Ο ΣΕΒ, ο ΣΙΣ (ΣΙΕΙΕ), το ΙΟΒΕ και η ιδιωτική εκπαίδευση στην Ελλάδα

της Μ.Δ. 

Στις μέρες μας, οι ειδήσεις αφορούν σχεδόν κατ’αποκλειστικότητα την οικονομία, την τρομοκρατία και τον τραμπισμό. Αντίθετα, πολύ σημαντικά ζητήματα δεν περνάνε ούτε στα ψιλά των εφημερίδων, μιας και η τέταρτη εξουσία είτε γράφει για ότι της υπαγορέψουνε, είτε επιλέγει να θάψει θέματα. Αυτό φάνηκε καθαρά στο θέμα της ιδιωτικής εκπαίδευσης και του … νεοφιλελευθερισμού!

Ας αρχίσουμε όμως από την αρχή. Το παρόν σύνταγμα ορίζει στο άρθρο 16 ότι «η παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του κράτους» (παρ.2), ενώ η παρ.8 αναφέρει ότι «νόμος ορίζει τις προϋποθέσεις και τους όρους χορήγησης άδειας για την ίδρυση και λειτουργία εκπαιδευτηρίων που δεν ανήκουν στο κράτος, τα σχετικά με την εποπτεία που ασκείται πάνω σε αυτά, καθώς και την υπηρεσιακή κατάσταση του διδακτικού προσωπικού τους». Σειρά νόμων καθορίζει με λεπτομέρεια τους όρους – ίδιοι με των δημόσιων – υπό τους οποίους λειτουργούν τα ιδιωτικά σχολεία και οι εκπαιδευτικοί τους, ώστε να μην επηρεάζεται το εκπαιδευτικό έργο και η εκπαιδευτική διαδικασία (π.χ. οι συμβάσεις των ιδιωτικών εκπαιδευτικών έχουν έναρξη την 1η Σεπτεμβρίου και λήξη την 31 Αυγούστου κάθε χρονιάς απαρεγκλήτως, ενώ οι οποιεσδήποτε απολύσεις ελέγχονται ως προς την καταχρηστικότητά τους από υπηρεσιακό συμβούλιο). Γιατί όλη αυτή η νομική θωράκιση; Απλά, διότι τα ιδιωτικά σχολεία εκδίδουν τίτλους ισότιμους με τα δημόσια σχολεία, οπότε ο νομοθέτης ήθελε να εξασφαλίσει ότι η ιδιωτική εκπαίδευση θα λειτουργούσε κατά τρόπο όμοιο με τη δημόσια. Έτσι, διασφαλίζεται ότι όλοι οι μαθητές – δημόσιων και ιδιωτικών σχολείων – θα έχουν ίσες ευκαιρίες να αποκτήσουν αντίστοιχα τυπικά προσόντα, αξιολογημένα κατά ίδιο και νόμιμο τρόπο.

Θ. Ι Ζιάκας, Ελλήνων Πάσχα: μεταξύ δύο Κόσμων

inShare

Δομήνικος Θεοτοκόπουλος «Η Ανάσταση»

του Θεόδωρου Ι. Ζιάκα από το Αντίφωνο

Το βιβλίο αυτό (Ιλιάδα ο κόσμος μας) διαπιστώνει ότι το σύστημα κοσμοθεωρητικού προσανατολισμού, που προσφέρει το κείμενο της Ιλιάδας για τον κόσμο της Ιωνίας του 8ου π.Χ. αιώνα, παραμένει αξιόπιστο και για τον σύγχρονο δικό μας κόσμο. Το ίδιο διαπιστώνει και για το Ευαγγελικό κείμενο, ένα κείμενο τον 1ου και του 2ου αιώνα μ.Χ., όπως τουλάχιστον το προσέλαβαν οι Έλληνες Πατέρες της Εκκλησίας.

Αλλά πώς μπορούν οι κόσμοι των κειμένων αυτών να είναι και δικός μας κόσμος; Αυτό είναι το προκλητικό ερώτημα του βιβλίου.

Οι «κόσμοι» των δύο κειμένων είναι κοσμο-εικόνες, αντιλήψεις για τον κόσμο. Όχι ο ίδιος ο κόσμος. Οπότε, ή ο κόσμος είναι δεδομένος και ανεξάρτητος από τα κείμενα, ή είναι δημιούργημά τους.

Με άλλα λόγια: Ή υπάρχει μια στατική, αναλλοίωτη ανθρώπινη «φύση» και τα μεγάλα πολιτισμικά κείμενα μας λένε απλώς «τι είναι και πώς λειτουργεί», ή η εν λόγω «φύση μας» δεν είναι και τόσο «δεδομένη και αναλλοίωτη». Δηλαδή είναι κάτι που διαπλάθεται, με βάση ενυπάρχουσες ίσως δυνατότητες, οι οποίες όμως δεν ενεργοποιούνται από μόνες τους, αυτόματα, αλλά χρειάζονται ειδικές πολιτισμικές επεξεργασίες, κατευθυνόμενες από τη γνώση των δυνατοτήτων αυτών, δηλαδή από κάποια «μεγάλα κείμενα».

Αν υπάρχει ανθρώπινη φύση, που επιδέχεται «καλή αλλοίωση», τότε ο ρόλος των μεγάλων κειμένων εμφανίζεται πράγματι ουσιαστικός: Εφόσον αυτά μας «έφτιαξαν» είναι όντως ο «κόσμος μας». Περιέχουν τα «πρότυπα», τους «ελκυστές», τα «κέντρα έλξης», του κόσμου μας.

Εδώ μεσολαβεί όμως ένα δεύτερο παράδοξο: Πώς μπορεί το ιλιαδικό κείμενο να είναι «ο κόσμος μας» και το ευαγγελικό κείμενο να είναι επίσης «ο κόσμος μας», αφού τα πρότυπά τους είναι εντελώς διαφορετικά και εν πολλοίς ασυμβίβαστα; Αν ο κόσμος μας είναι «και των δύο», τότε πρέπει να βρισκόμαστε κάπου «ανάμεσα», σαν σε κάποιου είδους ελλειπτική τροχιά γύρω από δύο εστιακά κέντρα. Θα πρέπει να μιλάμε τότε για μια «ένταξη» στους διαφορετικούς κόσμους τους και συνάμα για «απόκλιση» απ’ αυτούς.

Irene Papas και Vangelis: «Rapsodies»

Ο δίσκος που σημαδεύτηκε από την συνεργασία του Βαγγέλη Παπαθανασίου και της

Ειρήνης Παππά

του Φώτη Μελέτη 

Η συνεργασία του Βαγγέλη Παπαθανασίου με την Ειρήνη Παππά είχε ξεκινήσει στις αρχές της δεκαετίας του ’70, σ’ ένα από τα πιο σημαντικά άλμπουμ του προοδευτικού ροκ, το «666» (1972) των Aphrodite’s Child, που αναφέρεται κυρίως στην «Αποκάλυψη του Ιωάννη», με τη στιχουργική συμβολή του σκηνοθέτη Κώστα Φέρρη.

Μ ερικά χρόνια αργότερα, και συγκεκριμένα το 1979, ηχογραφούν ξανά μαζί τον δίσκο «Ωδές», που περιλαμβάνει ελληνικά δημοτικά τραγούδια, διασκευασμένα στο γνωστό ηλεκτρονικό ύφος του Vangelis.

Η συνεργασία τους λοιπόν τριτώνει με το θαυμάσιο δίσκο «Rapsodies» (Ραψωδίες), που περιλαμβάνει μερικούς από τους κορυφαίους χριστιανικούς ύμνους που ψάλλονται κυρίως τη Μεγάλη Εβδομάδα, αλλά και δύο μοναδικές συνθέσεις του Vangelis, βάζοντας τη δική του σφραγίδα σε τούτο το άλμπουμ.

Ο δίσκος ηχογραφήθηκε στα Nemo Studios στο Λονδίνο, με ηχολήπτη τον John Martin (Jon Anderson) ενώ το artwork είναι του Νίκου Κωστόπουλου. Παρακάτω κάνουμε μία σύντομη περιγραφή όλων των συνθέσεων του άλμπουμ «Rapsodies», το οποίο παντρεύει σε τέλειο βαθμό την παράδοση αιώνων και το οποίο εκφράζει μοναδικά η Ειρήνη Παππά, με τη συμπαντική και εμπνευσμένη μουσική του σπουδαίου Βαγγέλη Παπαθανασίου.

Έθνη και Ναρκισσισμός

Φωτεινή Μαστρογιάννη

Οικονομολόγος, καθ. ΜΒΑ

«Ο βάρβαρος, όπως το θηρίο, είναι κακός, αλλά δεν έχει την κακία του πολιτισμένου ανθρώπου. Η κακία είναι η εκδίκηση του ανθρώπου απέναντι στην κοινωνία για τους περιορισμούς που επιβάλλει. Αυτή η εκδικητικότητα ενθαρρύνει τον επαγγελματία μεταρρυθμιστή και τον μηχανορράφο…
Οι πιο δυσάρεστες συνήθειες και η πιο κακή ιδιοσυγκρασία του ανθρώπου, ο δόλος του, η δειλία του, η έλλειψη σεβασμού έχουν γεννηθεί από την ελλιπή προσαρμογή του σε έναν σύνθετο, συμπλεγματικό πολιτισμό. Είναι το αποτέλεσμα της πάλης ανάμεσα στα ένστικτα και στην κουλτούρα μας».

Σίγκμουντ Φρόιντ από το συνέντευξη που έδωσε το 1930 στον Τζωρτζ Σιλβέστερ Βίρεκ και δημοσιεύτηκε στο βιβλίο Glimpses of the Great.

Ο ναρκισσισμός έχει λάβει πλέον διαστάσεις επιδημίας. Εάν και πρόκειται για διαταραχή της προσωπικότητας για την οποία έχουν αναφερθεί στο παρελθόν πολλοί κορυφαίοι ψυχολόγοι, εν τούτοις, από τη δεκαετία του 1980 άρχισε να λαμβάνει μεγάλες διαστάσεις και να πλήττει πλέον και τις γυναίκες ενώ παραδοσιακά έπληττε τους άντρες (το 75% των ναρκισσιστών είναι άντρες). Πλήττει όμως και ολόκληρες κοινωνίες μεταξύ αυτών και η ελληνική.Ο ναρκισσισμός όπως ανέφερα στο κείμενό μου «Ναρκισσισμός, οικονομία και οικονομικές κρίσεις» θεωρείται και ως μία βασική αιτία δημιουργίας οικονομικών κρίσεων.

Τί είναι όμως ο ναρκισσισμός και πώς δημιουργείται; Η American Psychiatric Association (1994) ορίζει τον ναρκισσισμό ως το αίσθημα μεγαλείου, την ανάγκη για θαυμασμό και την παντελή έλλειψη ενσυναίσθησης που μπορεί να έχει κάποιος. Για τους ψυχολόγους, ο ναρκισσισμός θεωρείται διαταραχή της προσωπικότητας.Δημιουργείται στην παιδική ηλικία ως αποτέλεσμα της παιδικής κακοποίησης – στο σημείο αυτό οι ψυχολόγοι επισημαίνουν, ότι κακοποίηση είναι και η υπερβολική παροχή των πάντων σε ένα παιδί (όπως κάνουν πολλοί γονείς τα τελευταία σαράντα σχεδόν χρόνια στην Ελλάδα κάτι που μου ανέφερε και η ψυχίατρος Κατερίνα Μάτσα σε συνέντευξή της μαζί μου). Οι γονείς παρέχοντας τα πάντα δεν αναγνωρίζουν ούτε αποδέχονται την ατομικότητα του παιδιού και δεν υπάρχουν όρια στη σχέση τους μαζί του, γίνονται «φιλαράκια» με τα παιδιά τους αντί για γονείς.

ΕVET στον Ερντογάν - Ο χάρτης των Τουρκικών εκλογών

«Για μια νέα εποχή που αρχίζει» έκανε λόγο ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν έπειτα από την πύρρειο νίκη που σημείωσε στο δημοψήφισμα για τη συνταγματική αναθεώρηση.

ΑΣ ΜΕΙΝΟΥΜΕ "ΑΦΕΛΕΙΣ", "ΠΡΩΤΟΓΟΝΟΙ", "ΑΠΛΟΪΚΟΙ"

του Νίκου Σταθόπουλου

ΑΣ ΜΕΙΝΟΥΜΕ "ΑΦΕΛΕΙΣ", "ΠΡΩΤΟΓΟΝΟΙ", "ΑΠΛΟΪΚΟΙ", με τις παραδοσιακές ευχές και τα παμπάλαια έθιμα, με τη "ρηχότητα" της "μη ορθολογικής" συγκίνησης, με το πλεονάζον "αγαπητιλίκι" τσουγκρίζοντας το κόκκινο αυγό, με τα "λιπαρά" της οβελιακής παράδοσης..Ας μείνουμε φανατικά πρωτόπλαστοι, διαρκείς σε έναν κόσμο που διαλύεται τρέχοντας ξέφρενα χωρίς λόγο κυνηγώντας ένα "κέρδος" με προορισμό το εμβαδόν του τάφου...Ας μείνουμε έτσι "ακίνητοι", με την "ακινησία" που τους τρομάζει τους Αφέντες γιατί αυτοί ξέρουν καλά ότι είναι η άλλη όψη της Κίνησης που δε "μασάει" από Γολγοθάδες γιατί η "πρόοδός" της είναι η Ανάσταση..Ναι, αυτή η ανένδοτη "ακινησία" της ελπίδας που αντιστέκεται σε έναν φωταγωγημένο κόσμο που έχει συνθηκολογήσει....'Ετσι μαγικά "αδρανείς" αλλά διαρκώς ετοιμοπόλεμοι για τα πραγματικά και τα νοερά οδοφράγματα που τρέμουν όπως ο διάολος το λιβάνι...Θανάτω θάνατον πατήσας!κι όποιος δεν καταλαβαίνει, δεν ξέρει πού πατά και πού πηγαίνει....

ΚΩΣΤΗ ΠΑΛΑΜΑ // ΠΑΣΧΑΛΙΝΗ ΕΝΘΥΜΗΣΗ

«… Πίσω από τα συρματένια πυκνόπλεχτα καφάσια του γυναικωνίτη λάμπανε μύρια φώτα, οι λαμπάδες οι αναστάσιμες στων γυναικών τα χέρια. Και καθώς από πίσω από τα δίχτυα του καφασιού τα σχήματα συγχύζονται μισοδειγμένα, μισοκρυμμένα, τα κορμιά ορθώνονται λαμπάδες, οι λαμπάδες γέρνανε σαν τα κορμιά, τα μάτια λάμπανε και τα φώτα γυαλίζανε σα ματιές, εγώ μέσα σ’ εκείνο το λαμπριάτικο ανακάτωμα δεν ξάνοιξα τίποτε άλλο παρά την Ευανθούλα του Αλέγρα του ψαρά –είταν η ίδια, είταν το φάντασμά της; το ίδιο κάνει– με το ουρανί της φόρεμα, την κρεμεζιά της πόλκα, τη δόξα μιας αγίας γύρω στα μαλλιά της, τη “στρογγυλοφέγγαρη φωτοχυσία” στο πρόσωπό της, με τη λαμπάδα στο ένα της χέρι και στο άλλο της χέρι με κάτι –πώς να το πώ;– με κάτι ανείπωτο που μου ένευε, που με καλούσε, μου μιλούσε, μου φώναζε, μου τραγουδούσε, κάτι που αγωνίζονταν να συμπληρώση και κάποια άλλα φτερά να δώση στη λυρική την πρόσκληση του λειτουργού από την Ωραία Πύλη προς δικαίους και αμαρτωλούς για το ξεφάντωμα το αναστάσιμο».