ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΜΕ ΠΙΚΡΑ... ΝΙΚΟΣ ΚΟΥΝΔΟΥΡΟΣ, ΘΥΜΑ ΤΟΥ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΣΜΟΥ

του Γιώργου Τασιόπουλου

Ο Νίκος Κούνδουρος έφυγε στα 91 του έχοντας τιμήσει με το παραπάνω τον ιστορικό του ρόλο!

Κατά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο είχε ενταχθεί στις τάξεις του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, και πολέμησε στα Δεκεμβριανά στον λόχο σπουδαστών "Λόρδος Βύρων". Μετά τον πόλεμο εξορίστηκε στη Μακρόνησο, λόγω των αριστερών φρονημάτων του.

Όμως, ο Νίκος Κούνδουρος δεν έμεινε αδιάφορος στις ανοικτές πληγές του ελληνισμού και ας προσπάθησαν να εμποδίσουν το έργο του.

Με την κάμερά του, σε δύο ταινίες, θέλησε να κρατήσει ζωντανές τις μνήμες του μικρασιάτικου ελληνισμού ("1922") και του κυπριακού ελληνισμού ("Ελληνιστί Κύπρος<1974>").  Τίμησε έτσι στο έπακρο την πατριωτική του οφειλή!!!

ΝΙΚΟΣ ΚΟΥΝΔΟΥΡΟΣ: ΘΥΜΑ ΤΟΥ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΣΜΟΥ

Η ταινία του Ν. Κούνδουρου "1922", η ανάγκη του όπως αναφέρει ο ίδιος να καταθέσει, "ένα ειλητάρι στην μνήμη της μικρασιατικής οδύνης", είναι ίσως το πλέον συμβολικό παράδειγμα για τις προσπάθειες συγκάλυψης της Μικρασιατικής Γενοκτονίας. Η περιπέτεια της συγκεκριμένης ταινίας αποτελεί την πλέον αποκαλυπτική πράξη του νεοελληνικού αναθεωρητισμού. Βασισμένη σε αυθεντικές μαρτυρίες, γυρίστηκε το 1977-1978 με τη χρηματοδότηση του κρατικού Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου (ΕΚΚ). Από την εποχή των γυρισμάτων (τρία μόλις χρόνια μετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο) η Χουριέτ είχε καταγγείλει την ταινία, υποστηρίζοντας ότι έτσι «υπονομεύονται» οι ελληνοτουρκικές συνομιλίες. Φυσικά το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών γνώριζε καλύτερους και αποτελεσματικότερους τρόπους διαμαρτυρίας. Οι τουρκικές αντιδράσεις απέδωσαν. Το ελληνικό υπουργείο Προεδρίας αρνήθηκε να δώσει άδεια προβολής στην ταινία, κάτι που ήταν απαραίτητο για να βγει στις αίθουσες. Επί πλέον, το ΕΚΚ, το οποίο ήταν ιδιοκτήτης της ταινίας και είχε ως προϊστάμενη αρχή το υπουργείο Βιομηχανίας, δέσμευσε την ταινία στο εργαστήριο. Μια κόπια που παρανόμως κατάφερε να εξασφαλίσει ο Κούνδουρος προβλήθηκε στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, αποσπώντας 9 βραβεία. Το υπουργείο Προεδρίας φοβούμενο την κατακραυγή δεν τόλμησε να απαγορεύσει την προβολή της ταινίας, η οποία παρέμενε δεσμευμένη στα συρτάρια του ΕΚΚ.

Κύπριος αιχμάλωτος στα χέρια των Τούρκων – Μια συγκλονιστική μαρτυρία

Το τίμημα που ζήτησε η Τουρκία από τις κυπριακές Αρχές για να δώσει στον Μιχάλη Αγγελή το δικαίωμα στη ζωή, την ελευθερία και την αξιοπρέπεια ήταν η απελευθέρωση δέκα δικών τους. Η σύζυγός του, τα αδέρφια του, είχαν αρχίσει να διαπιστώνουν ότι η ελπίδα να τον δουν πάλι ζωντανό αργοπέθαινε μέσα τους. Ήταν Σεπτέμβρης και από την 21η Ιουλίου, την επόμενη μέρα της εισβολής, όταν ο Μιχάλης έπεσε στα χέρια των Τούρκων, τα νέα από τον Ερυθρό Σταυρό, δεν ήταν νέα. Η απάντηση ίδια και απαράλλακτη: «Αγνοείται». 

Εκείνος όμως ζούσε. Σε ένα μπουντρούμι στις φυλακές της Αμάσειας, στα βάθη της Τουρκίας, τρώγοντας ντοματόφλουδες, μουχλιασμένο πλιγούρι από τον κουβά, και ξύλο.

Στα κάτεργα της Αμάσειας, οι αφιονισμένοι με εθνικισμό φύλακες, «έπαιζαν» στη ρουλέτα τη ζωή του Μιχάλη και των Κυπρίων συγκρατουμένων του κάθε μέρα. Θυμάται ακόμα το αβάσταχτο του πόνου που κυρίευε το γρονθοκοπημένο του κορμί, την ανάσα του που χτύπαγε πάνω στο παγωμένο τσιμέντο της απομόνωσης για να επιστρέψει πάλι στα ρουθούνια του ζεστή, ως υπενθύμιση ότι είναι ακόμα ζωντανός και τις δαγκιές των πεινασμένων αρουραίων στο μελανιασμένο του σώμα.

«Μόνο από τις δαγκιές τους καταλάβαινα ότι είχα ακόμα χέρια και πόδια, δεν τα ένιωθα. Από το πολύ ξύλο ούτε το κεφάλι μου δεν μπορούσα να στρίψω για να τα δω. Ούτε τους αρουραίους έβλεπα. Πηχτό το σκοτάδι» λέει σήμερα και από τον τρόπο που περιγράφει εκείνα τα βασανιστήρια και άλλες πολλές μνήμες από την τρίμηνη αιχμαλωσία του, καταλαβαίνει κανείς ότι κάποιες στιγμές δεν τα θυμάται απλώς, αλλά τα ξαναζεί.

Ο Μ. Αγγελής πριν από την αιχμαλωσία του

ΚΥΠΡΟΣ 1974:Ο διοικητής των υπερασπιστών της Λευκωσίας Δ.Αλευρομάγειρος στο Militaire

ΚΥΠΡΟΣ 1974:Ο διοικητής των υπερασπιστών της Λευκωσίας Δ.Αλευρομάγειρος στο Militaire

Π. Καρβουνόπουλος 

Στις 20 Ιουλίου του 1974 ο Αττίλας ξεκινά στην Κύπρο. Ο δρόμος για τους Τούρκους εισβολείς έχει ανοίξει από το προδοτικό πραξικόπημα της χούντας πέντε μέρες νωρίτερα. Η άμυνα της Κύπρου έχει μεθοδικά αποδυναμωθεί από την ημέρα που η χούντα είχε αποσύρει τη μεραρχία…Η αντίσταση των ελληνοκυπριακών δυνάμεων δεν στηρίζεται σε σχέδιο και διαταγές,αλλά σε προσωπικές αποφάσεις και ιστορίες ανθρώπων που στο δίλημμα “πεθαίνουμε ή εξευτελιζόμαστε”, επέλεξαν το πρώτο!

Ένα τάγμα,σε μια πόλη φάντασμα.Την Λευκωσία.Το 336 Τάγμα Πεζικού με διοικητή τονΔημήτρη Αλευρομάγειρο,θα βρεθεί μόνο απέναντι στην λύσσα των δυνάμεων του Αττίλα,να κρατήσει τη Λευκωσία. Θα μπορούσαν να είχαν φύγει.Να είχαν αποφύγει τη μάχη και τους σχεδόν 50 νεκρούς.Δεν το έκαναν.Έμειναν εκεί κι έδωσαν μια επική μάχη εναντίον των Τούρκων.

Στα Φυλακισμένα Μνήματα,λίγο πριν η σύγκρουση ξεκινήσει,ο Αλευρομάγειρος και οι αξιωματικοί του έδωσαν έναν όρκο: “Δεν θα ξευτιλιστούμε,δεν θα περάσουν”.Τήρησαν τον όρκο με αίμα και θυσίες.Δεν εξευτελίστηκαν.Και μαζί τους έσωσαν και την τιμή όλων μας,γιατί έχουμε να θυμόμαστε από εκείνες τις ημέρες την ηρωϊκή τους μάχη στη Λευκωσία και να κάνουμε πως ξεχνάμε εκείνο το “η Κύπρος είναι μακριά”!

Η συνέντευξη του Δημήτρη Αλευρομάγειρου στο Militaire.gr είναι μια αφήγηση όλων όσων έγιναν εκείνες τις ημέρες της εισβολής του Αττίλα στην Κύπρο.

15 ΙΟΥΛΙΟΥ 1974: Ένας από τους πολλούς κρίκους στην αλυσίδα της νεοελληνικής συμφοράς

Του Παναγιώτη Ήφαιστου

Εάν ερωτήσεις σήμερα, 15 Ιουλίου 2016 στον δρόμο ή σε μια αίθουσα πανεπιστημίου, οι πλείστοι δεν θα ξέρουν ότι είχαμε χούντα από το 1967 μέχρι το 1974 και ότι οι άφρονες, παράφρονες ή και πράκτορες που ηγούνταν εκτέλεσαν ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα της σύγχρονης Ελληνικής ιστορίας, ίσως μεγαλύτερο και από την Μικρασιατική καταστροφή. Μεγαλύτερο γιατί οι συνθήκες και οι ιστορικοί συσχετισμού αρχές της δεκαετίας του 1920 ήσαν διαφορετικοί. Το πραξικόπημα στην Κύπρο το 1974 για να το εκτελέσει κάποιος πρέπει να ήταν ένας συνδυασμός προδότη, νηπίου, τρελού και παρανοϊκού. Λίγοι θα διαφωνήσουν ότι αυτών των ιδιοτήτων ήταν φορείς τα ηγετικά στελέχη της χουντικής ηγεσίας και ότι δεν τους άξιζε να φορούν την τιμημένη στολή του Έλληνα αξιωματικού. 

Πολλοί κατηγορούν για πολλά τον Αρχιεπίσκοπο και Πρόεδρο της Κύπρου Μακάριο κατά του οποίου έγινε το πραξικόπημα το 1974. Όσο προχωρούμε και όσο περισσότερο βιώνουμε, σπουδάζουμε, συναρτούμε γεγονότα και κυρίως όσο περισσότερο τα συνδέουμε με το στρατηγικό περιβάλλον της εποχής αλλά και με τα βιώματά μας στο νεοελληνικό κράτος τις τελευταίες δεκαετίες, τόσο περισσότερο πειθόμαστε ότι ένα ήταν το μοιραίο και μεγάλο σφάλμα του Μακαρίου: Όντας Εθνάρχης εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων ενός διαχρονικά Ελληνικού νησιού, πίστεψε ότι υπάρχει εθνικά ανεξάρτητη Ελλάδα με την οποία μπορούσε να ενωθεί η Κύπρος σε συμμαχία με τους εκάστοτε κυβερνώντες την Αθήνα. Υπολόγισε πολύ στην Αθήνα, συνέπραξε με την Αθήνα και τελικά υποχώρησε δεχόμενος της συμφωνία της Ζυρίχης.

Έχουν ταρίφα οι βιασμοί; Συγγνώμη Μαρία, συγγνώμη Άννα…

Του Γιώργου Καλλινίκου

«Επιάσαν με εμένα κι άλλες κορούδες και μας πήραν στα χωράφια θεοσκότεινα. Έφευγε ο ένας κι ερχόταν ο άλλος κι εγώ να αιμορραγώ, να παρακαλώ το Θεό να με βοηθήσει, να φωνάζω, ένα μωρό 14 χρόνων». Σαρανταένα χρόνια μετά η Μαρία καλείται να αντικρίσει ξανά μπροστά της τον εφιάλτη. Τον χειρότερο που μπορεί να ζήσει ένα κοριτσάκι στην αγνή ηλικία των 14 χρόνων. «Έκαναν το κέφι τους και μας έπαιρναν πίσω . Άκουγα τις γυναίκες που σκέφτονταν να αφήσουν το γκάζι της κουζίνας ανοικτό για να αυτοκτονήσουμε, να γλυτώσουμε από αυτό το μαρτύριο». Έτσι ξεκίνησε η εφηβεία κάποιων γυναικών. Προσβλέποντας στην αυτοκτονία. Ήταν ό,τι περισσότερο έκριναν εκείνη την περίοδο ότι άξιζε γι’ αυτές. Τα υπόλοιπα ήταν φρίκη. Ένας ζωντανός εφιάλτης με το προσωπείο του Αττίλα. Μπορεί άραγε η Μαρία ή οποιοδήποτε άλλο κοριτσάκι να ξέχασε έστω και για μια στιγμή σε αυτά τα 41 χρόνια, εκείνο το μαρτύριο; Να μην περιστρέφεται ξανά και ξανά ο ίδιος εφιάλτης στο μυαλό τους; «Κάθε νύκτα τα ίδια πράγματα. Κρυβόμαστε στο πατάρι του σπιτιού, αλλά μας έβρισκαν και μας τραβούσαν από τα μαλλιά. Συνέχισε αυτή η φρίκη μέχρι δυο-τρεις μήνες». Όχι δυο-τρεις νύκτες, αλλά δυο-τρεις μήνες! Σήμερα, 41 χρόνια μετά, η Πολιτεία τις θυμήθηκε. Αποφάσισε να τις βοηθήσει…   

Η «Ρεπούσικη» προσπάθεια Μ. Δρουσιώτη απο-ενοχοποίησης Λονδίνου μέσω Ουάσιγκτον και Μόσχας

Για τον ένοχο ρόλο του το 1974... 

«... Η Βρετανία έχει συνεχείς ιστορικούς δεσμούς με την Κύπρο και ομολογουμένως δίχως να μας τιμούν οι περισσότεροι. Ακόμα περισσότερο, η λύση διχοτόμησης – η γνωστή βρετανική προσέγγιση του «διαίρει και βασίλευε» για λύση στα προβλήματα των ιθαγενών στις πρώην αποικίες – έχει το μειονέκτημα να οχυρώνει και να θεσμοθετεί εθνικούς διαχωρισμούς και να τους προικίζει με κακόβουλες εδαφικές διαστάσεις...»

(Βρετανική εφημερίδα « Evening Standard» Λονδίνο, 15 Αυγούστου 1996)Οι Τούρκοι ένα και πλέον αιώνα από την βάρβαρη Γενοκτονία των Αρμενίων, Ελλήνων και Ασσυρίων στη Μικρά Ασία αρνούνται το έγκλημά τους. Βρίσκονται και δημοσιογράφοι και ακαδημαϊκοί που διαστρεβλώνουν ιστορικά γεγονότα με σκοπό την απο-ενοχοποίηση της Τουρκίας. Περιπτώσεις σαν την καΡεπούση η οποία αποφάνθηκε ότι όλα τα έφταιγε ο ... συνωστισμός στην παραλία της Σμύρνης.

Καταστροφή της πολιτιστικής κληρονομιάς της Κύπρου από τους Τούρκους (video)

Μέσα σε λίγα μόλις λεπτά, μπορεί να δει κανείς την καταστροφή που προκλήθηκε στη σημαντική πολιτιστική κληρονομιά της Κύπρου από τους Τούρκους.

Αυτή η ταινία μικρού μήκους, η οποία ήταν πρωτοβουλία της Επιτροπής των Κατεχομένων Δήμων Κύπρος, απεικονίζει την καταστροφή της πολιτιστικής κληρονομιάς της Κύπρος από την Τουρκία, που έχει ήδη λάβει χώρα στο βόρειο τμήμα της Κύπρος μετά την τουρκική στρατιωτική εισβολή το 1974.

Η Τουρκία και το παράνομο τουρκοκυπριακό καθεστώς φέρουν την αποκλειστική ευθύνη για την

παρούσα κατάσταση των εκατοντάδων αρχαιολογικών και θρησκευτικών μνημείων στα κατεχόμενα: εκατοντάδες των θρησκευτικών μνημείων έχουν βεβηλωθεί, λεηλατηθεί ή κατεδαφιστεί.

Ένας σημαντικός αριθμός από εκκλησίες έχουν μετατραπεί σε τζαμιά, στάβλοι, σχολές χορού, αποθήκες και ένα από αυτά έχει γίνει ένα νεκροτομείο.

Επιπλέον, αρκετοί αρχαιολογικοί χώροι που ήταν γνωστό και αναγνωρισμένο σε όλο τον κόσμο έχουν καταστραφεί ή που ανασκάφηκαν παράνομα , ενώ ένας μεγάλος αριθμός αρχαιοτήτων λαθραία και παραμένουν unfound μέχρι σήμερα.

Παρακολουθήστε το παρακάτω βίντεο… μια εικόνα ισούται με χίλιες λέξεις

Ανάρτηηση από: http://loutraki1.blogspot.gr

Αναδημοσίευση από:http://blogvirona.blogspot.gr/

ΕΚΟΙΜΗΘΗ Η ΑΓΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ. Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ ΟΔΟΦΡΑΓΜΑΤΟΣ.

Αναρτήθηκε από τον/την olympiada στο Ιανουαρίου 27, 2014

Σαν άλλη Κυρά της Ρω, αγέρωχη μέχρι τέλους.

Ελένη Αδάμου-Βλάχου

Έφυγε η μάνα μας, η ηρωίδα που αρνήθηκε να πάει ως επισκέπτρια στο σπίτι της

39 ολόκληρα χρόνια (1974- 2014), στρωμένο το τραπέζι, με το πιάτο έτοιμο, μήπως επιστρέψει ο γιός.

39 χρόνια, στην πρώτη γραμμή, στο οδόφραγμα του Λήδρα Πάλας. Έστεκε ΠΑΝΤΑ ΕΚΕΙ. Με την φωτογραφία του γιού της.

ΕΛΑ ΝΙΚΟ ΜΟΥ, ΤΖΑΙ Η ΜΑΝΑ ΣΟΥ ΕΝ ΑΡΩΣΤΗ, ΤΖΑΙ ΣΟΥ ΕΙΣΑΙ ΤΟ ΦΑΡΜΑΚΟ ΜΟΥ - ΕΛΕΝΗ ΒΛΑΧΟΥ – ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ ΚΑΙ ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΙ (κεντητό Ελένης Αδάμου-Βλάχου)

«Τα Ελληνόπουλα δεν ξέρουν μόνο πώς πρέπει να ζουν. Ξέρουν και πώς να πεθαίνουν». Καραολής και Δημητρίου: ΑΘΑΝΑΤΟΙ.

Αναρτήθηκε από τον/την olympiada στο Δεκεμβρίου 28, 2013

 ΕΛΛΑΣ – ΚΥΠΡΟΣ ΕΝΩΣΙΣ

Το αίμα των ηρώων και η διαχρονική προδοσία των κεμαλόδουλων ελληνόφωνων κρατιστών.

Η θυσία του Μιχαλάκη Καραολή και του Ανδρέα Δημητρίου που σηματοδότησε το πρώτο (και “ξεχασμένο”) Πολυτεχνείο στην Ελλάδα, όπου στρατιωτικές δυνάμεις δολοφόνησαν διαδηλωτές που απαιτούσαν: ΕΛΛΑΣ – ΚΥΠΡΟΣ ΕΝΩΣΙΣ.

Ο πατριωτισμός του Κολοκοτρώνη που θάφτηκε από τους πατριδοκάπηλους “εθνικόφρονες” επί δεκαετίες, μέχρι την προδοσία της Κύπρου το 1972 – 1974.

10 Μαίου 1956. O απελευθερωτικός αγώνας της ΕΟΚΑ στην αγγλοκρατούμενη Κύπρο, με στόχο την ένωση με τη μητέρα Ελλάδα, ήταν σε εξέλιξη.

Η Κύπρος ασφυκτιούσε, κάτω από τα απάνθρωπα μέτρα των αγγλικών στρατευμάτων.

Οι τηλεφωνικές επικοινωνίες είχαν κοπεί και είχε διακοπεί η κίνηση των οχημάτων στους δρόμους.

Το κλίμα ήταν τεταμένο, εξαιτίας της προγραμματισμένης εκτέλεσης των δύο στελεχών της Ε.Ο.Κ.Α.

Οι αντιδράσεις των Κυπρίων και των Ελλήνων ήταν έντονες, αλλά ο σκληρός στρατάρχης Χάρντινγκ ήταν αμετακίνητος και ανελέητος.

Δεν ήταν διατεθειμένος να δώσει χάρη.

1974: Όταν το Βαρώσι έσωσε τη Λευκωσία

Ο Στρατηγός εν αποστρατεία Δημήτριος Αλευρομάγειρος, ταγματάρχης το 1974, διοικητής του 336ΤΠ στην Αμμόχωστο, περιγράφει πως βίωσε τον πόλεμο και τις δυο φάσεις της εισβολής.

Εξηγεί γιατί το τάγμα του από την Αμμόχωστο όπου ήταν βρέθηκε στη Λευκωσία και συγκεκριμένα στον Άγιο Παύλο. Τεκμηριώνει την πρόθεση των αττίλων να καταλάβουν ολόκληρη τη Λευκωσία όπως αποκαλύφθηκε από τουρκικό χάρτη και αποδεικνύει πως αυτή κρατήθηκε ελεύθερη χάρις στον ηρωισμό που επέδειξαν οι στρατιώτες του, οι στρατιώτες της ΕΛΔΥΚ, ως επίσης και των λοιπών ταγμάτων που παρατάχθηκαν στη γραμμή αντιπαράταξης που είχε σχηματιστεί την 20ή του Ιούλη.

Η αφήγηση του Στρατηγού, εκθέτει ως τουλάχιστον ανιστόρητους όσους μιλούν για “εγκατάλειψη” της Αμμοχώστου από τους κατοίκους της, των ώρα που αυτοί έδιναν τη νικηφόρο μάχη της Λευκωσίας.Από την εκπομπή του Πάρη Καρβουνόπουλου στο ‘ONALERT’‘Ζωντανά στο στούντιο’

www.onalert.gr18 Ιουλίου 2013

Τα πραγματικά γεγονότα για τη μάχη στο ύψωμα Kολοκασίδη ή 190 ή ΣΥΤΑ την 16/8/1974 στην Λευκωσία

Στις 20 Ιουλίου του 2013 δημοσιεύσαμε στην ιστοσελίδα μας το κείμενο:

Χρειαζόμαστε και μιαν Άλλη Ιστορική Αφήγηση για το 1974

http://cyprus.indymedia.org/node/4860

Μέσα στο άρθρο αρθρωνόταν η ανάγκη μιας άλλης ιστορικής αφήγησης γύρω από τα γεγονότα της εισβολής:

«Εκείνης που υπερβατικά ενώνει τους ανθρώπους μας μέσα από τον κοινό αγώνα και τον κοινό πόνο. Εκείνης που θάφτηκε από τους πολιτικούς βρυκόλακες που εμπορεύονται το μίσος και τη διχόνοια. Εκείνης που δεν είναι μια ιστορία ήττας μόνο αλλά πραγματικής υπέρβασης και στην οποία βρίσκεται κρυμμένο το μεγαλείο του λαού μας.»

Διατυπωνόταν επίσης η απορία για την αδυναμία του κράτους και των θεσμών του να μιλήσουν για όλους εκείνους που στις προδομένες κυπριακές Θερμοπύλες όρθωσαν το δικό τους ανάστημα μπροστά στα τανκ του εισβολέα:

«Ποιός θα μιλήσει για τον παππού σήμερα που με το μαρτίνι στάθηκε μπροστά στα τανκ και το σιδερόφρακτο κατακτητή και δε δείλιασε; Ποιός θα μιλήσει μαζί του και θα μάθει από πού στο δαίμονα ή τον άγγελο άντλησε τόση δύναμη να μας μπολιάσει και μας με τη γνώση και το θάρρος αυτής της υπερκόσμιας εμπειρίας πέρα από τα όρια της ζωής;»

Στις 21 Οκτωβρίου λάβαμε μια επιστολή-παράκληση δημοσίευσης ενός άρθρου από τον αναγνώστη της ιστοσελίδας μας Γιώργο Πασιαρδή.

Το κείμενο αναφέρεται στα ιστορικά γεγονότα της μάχης στο ύψωμα Κολοκασίδη την 16/8/1974 στην Λευκωσία κατά την διάρκεια της β φάσης της τουρκικής εισβολής.

Να ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ ποτέ… Αυτός ο χάρτης αποδεικνύει το βρώμικο ρόλο του Χένρι Κίσινγκερ και των Ηνωμένων Πολιτειών εναντίον της Κύπρου

Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ

Τον Αύγουστο του 2001 -και μετά από 14 χρόνια έρευνας- είχαμε φτάσει στο γλυκό τέλος, για να ακολουθήσει ένα ντελίριο πανηγυρισμών έξω από τα αμερικανικά αρχεία, στο College Ρark της Πολιτείας του Μέριλαντ. Κρατούσαμε πια στα χέρια μας τον ΧΑΡΤΗ που αναζητούσαμε χρόνια, και ο οποίος -σύμφωνα με πρώην αξιωματούχο της εποχής Κίσινγκερ, που μας βοηθούσε- θα έλυνε όλες τις απορίες μας και θα απαντούσε στα πολλά βασανιστικά ερωτήματα, που έχουμε όλοι στην Κύπρο και αρκετοί στην Ελλάδα.

Μαζί με τον χάρτη είχαμε καταφέρει να κερδίσουμε με διάφορους τρόπους, πάντα ΝΟΜΙΜΟΥΣ, τη συντριπτική πλειοψηφία των εγγράφων του Κίσινγκερ για την Κύπρο, την Ελλάδα, τη Χιλή, την Μπαγκλαντές και το Ανατολικό Τιμόρ.

13 Αυγούστου του 1974: Στα γραφεία της CΙΑ -και σε στενή συνεργασία με το επιτελείο του Κίσινγκερ, συμπεριλαμβανομένου και του νομικού του συμβούλου, Χέλμουντ Σόνενφελτ- τα μέλη της ομάδας Βureau of Ιntelligence and Research, που ασχολούνταν με την «Κυπριακή Κρίση», όπως είχε χαρακτηριστεί η εισβολή, σχεδίασαν ένα χάρτη με τον αριθμό 9. Ήταν ο ένατος μίας σειράς χαρτών, που απεικόνιζαν τις κινήσεις των τουρκικών στρατευμάτων από την 20ή Ιουλίου 1974, όταν άρχισε η εισβολή, μέχρι εκείνη την ημέρα, τη 13η Αυγούστου. Την επόμενη ημέρα, πραγματοποιήθηκε η δεύτερη εισβολή, που ολοκλήρωσε την τραγωδία. Οι οκτώ χάρτες καταστράφηκαν και ο ένατος διασώθηκε επειδή ο Κίσινγκερ είχε μία κακή, όπως αποδείχθηκε, συνήθεια να κρατά στο προσωπικό του αρχείο μερικά από τα σημειώματα των συνεργατών του. Η λεζάντα στο χάρτη έγραφε τα εξής: “9. Map done by the Bureau of Intellegence and Research projecting Turkish moves on Cyprus, August 13, 1974. SECRET”.

Ο χάρτης πρωτοδημοσιεύθηκε στο βιβλίο «Τα Μυστικά Αρχεία του Κίσινγκερ» (Εκδόσεις Λιβάνη) του Κώστα Βενιζέλου και του Μιχάλη Ιγνατίου. Ο Κίσινγκερ, δεν αμφισβήτησε ποτέ την εγκυρότητα του χάρτη και των εγγράφων. Μάλιστα, με επιστολή που έστειλε η προσωπική του γραμματέας στον Μιχ. Ιγνατίου, αποδέχεται και την ύπαρξη του Μνημονίου Σόνενφελντ.

Άκρως απόρρητον έγγραφο !!!

Άκρως απόρρητον έγγραφο !!!

Ένα άκρως απόρρητον έγγραφο πριν την Τούρκικη εισβολή 

στην Κύπρο τον Ιούλιο του ´74 

Άκρως απόρρητον

Αναφέρεται ότι εις ΓΕΕΦ περιήλθον κάτωθι πληροφορίαι.

Άλφα. Συλληφθέντες σήμερον (17-7-74) αναρχικοί Ελληνοκύπριοι οίτινες κατέφυγον αρχικώς εις θύλακα Λεύκαςανέφερον ότι Τουρκοκύπριος ποιμήν επληροφόρησεν αυτούς περί επεμβάσεως Τουρκίας εντός 24ώρου. Αξιοπιστία πηγής ΣΤ4.

Βήτα. Περί 11:00 ώραν σήμερον Τουρκοκύπριοι πρόσφυγες  επανεγκατασταθέντες εις μικτόν χωρίον Περιστερώνα Μόρφου μετεκόμησαν εις αμιγή Τουρκοκυπριακά χωρία. Αξιοπιστία πηγής Γ2.

Γάμα. Ελληνοκύπριος ιδιώτης επληροφόρησεν αστυνομικόν σταθμόν Ξυλοτύπου ότι εις βάσιν Δεκελείας παρατηρήται ηυξημένη δραστηριότης και ότι ανοικτά Δεκελείας υφίστανται δύο (2) πλοία Αγγλικά. Αξιοπιστία πηγής Δ4.

Δέλτα. Φήμαι φέρουσι ότι αύριον 18-7-74 αφικνείται εις Αγγλικάς βάσεις νήσου δύναμη εννεακοσίων (900) κομάντος και εντός προσεχών ημερών δύναμις τριών χιλιάδων πεντακοσίων ανδρών.

Σχόλιον. Συνεργασία διοικητών βάσεων μετά εθνικής φρουράς αρμονική μέχρι σήμερον. Οικογένειαι Βρετανών παραμένουν ήρεμοι εις οικίας των Λάρνακα και Λεμεσόν.

Αναδημοσίευση από:http://blogvirona.blogspot.gr

20-7-1974: 39 χρόνια από την εισβολή στην Κύπρο

Ηττηθήκαμε στην Κύπρο;

Το χρονικό μιας προδοσίας

Του Κώστα Χατζηαντωνίου

Τη Δευτέρα 15η Ιουλίου 1974 εκδηλώθηκε στη Λευκωσία, από την ελεγχόμενη από τη χούντα Εθνική Φρουρά, το προδοτικό πραξικόπημα κα­ι του αρχιεπισκόπου Μακαρίου. Το πραξικόπημα αυτό είχε από καιρό σχεδιαστεί στους παράδρομους της CIA και του Στέιτ Ντιπάρτμεντ που εκμεταλλευθήκαν άριστα τη μικρόνοια της ιωαννιδικής δικτατορίας. Η επιβολή της 21ης Απριλίου άλλωστε ήταν υπό τις «ευλογίες» του αμερικανικού παράγοντος που επιθυμούσε σφόδρα να κλείσει με μια λύση διπλής ένωσης το Κυπριακό, μόνιμη εστία εσωτερικής αναταραχής στο NATO. Παράλληλα από καιρό ήθελε να απαλλαγεί από τον Μακάρι­ο τον οποίο θεωρούσε εν δυνάμει «Κάστρο της Μεσογείου» και απειλή για την ασφάλεια του Ισραήλ.Η επιβολή αυτής της «λύσης» (που με την ιερή λέξη της Ενώσεως κάλυπτε την ουσία που ήταν η διχοτόμηση) με πολιτικά μέσα είχε αποτύχει (σχέδιο Άτσεσον κ.λπ.) αφού ο Μακάριος ανθίστατο και δεν υπήρχε Ελλαδίτης πολιτικός που θα αναλάμβανε αυτό το κόστος. Δεν απέμενε παρά η δημιουργία μιας σκηνοθετημένης πολεμικής κρίσης. Πρώτη δοκιμή υπήρξαν τα γεγονότα του 1967 αλλά η υποχώρηση Παπαδόπουλου, και η προδοτική απόσυρση της μεραρχίας και του βαρύτατου οπλισμού της προ του τουρκικού τελεσιγράφου, θεωρηθήκαν επαρκές πρώτο βήμα.

Ήρωας Αντισυνταγματάρχης Παύλος Κουρούπης

Ο Αντισυνταγματάρχης Παύλος Κουρούπης υπηρετούσε,κατά την διάρκεια της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο το 1974,ως Διοικητής στο 251 ΤΠ Κερύνειας και υπερασπίστηκε ηρωικά την πόλη καταφέρνοντας να καθηλώσει την τουρκική αποβατική δύναμη για 2,5 μέρες στην ακτή του όρμου Πεντεμίλι διοικώντας 2 μόνο λόχους Πεζικού!

ΗΠΑ και ΝΑΤΟ συμφώνησαν για το πραξικόπημα και την εισβολή – Αποκαλύπτεται απόρρητο τηλεγράφημα με ημερομηνία 12 Ιουλίου 1974

Του Μ. Ιγνατίου

July 16, 2013 TOP1, Washington, Κύπρος

Ενα άκρως αποκαλυπτικό έγγραφο, το οποίο επιβεβαιώνει τη μεγάλη συνωμοσία εναντίον της Κύπρου το 1974 είδε το φως της δημοσιότητας. Ο Πρόεδρος της κοινοβουλευτικής επιτροπής για το φάκελο της Κύπρου, Μαρίνος Σιζόπουλος, μιλώντας χθες στη μεσημεριανή εκπομπή της κρατικής τηλεόρασης, προέβη σε μια αποκάλυψη, παρουσιάζοντας και έγγραφο, το οποίο αφορούσε τη συνάντηση του Υφυπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ, Σίσκο και του Γενικού Γραμματέα του ΝΑΤΟ, Λουνς.

Το έγγραφο έχει συνταχθεί από τους νατοϊκούς και φέρει ημερομηνία 12 του Ιούλη 1974. Σύμφωνα λοιπόν με το έγγραφο, ο Σίσκο «παρουσίασε την απόφαση των ΗΠΑ να τελειώσουν με το Κυπριακό και συμφωνούμε να υποστηρίξουμε τις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις να εισβάλουν στην Κύπρο και για τη βίαιη ανατροπή του Μακαρίου».

Το έγγραφο αυτό, επιβεβαιώνει πως Ηνωμένες Πολιτείες και ΝΑΤΟ, όπως ενδεχομένως κι άλλες δυνάμεις, γνώριζαν εκ των προτέρων και είχαν συμφωνήσει για την ανατροπή του Μακαρίου και στη συνέχεια να στηρίξουν εισβολή της Τουρκίας στο νησί.

Ο κ. Σιζόπουλος αναφέρθηκε και σε ένα κρυπτογραφημένο έγγραφο του τότε υπουργού Εξωτερικών των Ηνωμένων Πολιτειών, Χένρι Κίσιγκερ. Σύμφωνα με το έγγραφο αυτό, ο Κίσιγκερ υποδείκνυε με νόημα όπως «καθαρίστε το τραπέζι για τον πρέσβη και ακολουθείστε το πρόγραμμα».

Υπενθυμίζεται πως ο πρέσβης των ΗΠΑ την περίοδο εκείνη ήταν ο Ρόμπερτ Ντέιβις, ο οποίος είχε δώσει τα διαπιστευτήρια του στον Πρόεδρο Μακάριο στις 10 Ιουλίου και δολοφονήθηκε στις 19 Αυγούστου.

Το τηλεγράφημα αυτό μπορεί να ερμηνευθεί πολλαπλώς, είναι όμως σαφές πως ο Κίσιγκερ δίνει εντολές για εφαρμογή σχεδίου που αφορά την Κύπρο. Με τα όσα επακολούθησαν είναι σαφές τι εννοούσε στο κρυπτογραφημένο απόρρητο τηλεγράφημα του ο Χένρι Κίσιγκερ.

Read more: http://mignatiou.com/?p=8967#ixzz2ZZLoIFKx

Ιούλιος 1974: Αποκατάσταση της Δημοκρατίας, ή ρετουσάρισμα της Δικτατορίας;

Ιουλίου 18, 2013 από seisaxthiablog

Γράφει ο askordoulakos
«Η ένταξή μας στην ΕΟΚ αποτελεί πλέον δεδομένο. Με το σημερινό πολιτικό κατεστημένο του, ο Ελληνισμός θα υποδουλωθή οπωσδήποτε. Με άλλο, αξιοκρατικά αναδειγμένο, ο Ελληνισμός θα επιζήση, και θα επικράτηση μέσα στην Ευρωπαϊκή οικογένεια»
Από το κείμενο της εισήγησης του ιδρυτικού συνεδρίου του ΕΝΕΚ στον Βόλο, 6 Μαΐου 1979.
__________________________
Τον Ιούλιο του 1974, οι στρατιωτικοί παρέδωσαν την εξουσία στους πολιτικούς, που τους υπέδειξαν οι ξένοι προστάτες, διότι δεν ήθελαν να βγει στο προσκήνιο ο ελληνικός λαός, που σιγά σιγά είχε πάρει φόρα από την εξέγερση του Πολυτεχνείου και την κατάρρευση της Χούντας. Οι «σύμμαχοι» ήθελαν να τοποθετήσουν στην Ελλάδα κάποιον με λίαν βεβαρυμένο παρελθόν , ώστε να τον έχουν στο χέρι και να τους κάνει όλες τις δουλειές (σας θυμίζει κάτι;) κι αυτός ήταν ένας από τους πολλούς λόγους, για τους οποίους επιλέχθηκε ο…ενθνάρχης Καραμανλής.

Η «διπλή» 15η Ιουλίου

αλίευση από: http://istrilatis.blogspot.gr

Δεν θέλαμε για κανένα λόγο να ξεχάσουμε ή να επιτρέψουμε σε όσους παρακολουθούν τον ΟΙΣΤΡΟ να πιστέψουν ότι το ξεχάσαμε: ότι σήμερα 15η Ιουλίου είναι μια μαύρη επέτειος. Μάλλον δύο επέτειοι: Γιατί δυο φορές μετά την «απελευθέρωση», συνδέθηκε με μεγάλες καταστροφές για τον Ελληνικό λαό: 

Η πρώτη το 1965. Τότε δηλαδή που ανατράπηκε με πρωτοβουλία των Ανακτόρων η δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση της Ένωσης Κέντρου, με πρωθυπουργό τον Γεώργιο Παπανδρέου. Έναν πολιτικό που ανέκαθεν παρέμεινε πιστός υποστηρικτής του αστικού συστήματος, του καθεστώτος της εθνικής υποτέλειας και εξάρτησης της χώρας, από τους πιο αποτελεσματικούς πολέμιους των προσπαθειών του λαού για την εθνική και κοινωνική του χειραφέτηση. Και όμως, το καθεστώς της υποτέλειας και εξάρτησης που βοήθησε να ξαναστηθεί στα πόδια του μετά την απελευθέρωση από τους Γερμανο-ιταλο-βούλγαρους κατακτητές, όταν νόμισε ότι δεν είναι ικανός να το υπηρετήσει αποτελεσματικά, τον παραμέρισε.

Ήρωας Αντισυνταγματάρχης Παύλος Κουρούπης

Αναρτήθηκε από τον/την olympiada στο Ιουνίου 28, 2013