του ΠΕΤΡΟΥ Ι. ΜΗΛΙΑΡΑΚΗ*
Όταν γράφονται αυτές οι γραμμές το τοπίο είναι απολύτως θολό για την πορεία της θρυλούμενης πλέον «αξιολόγησης». Άξιο παρατήρησης είναι δε ότι η Ελλάδα στην παρούσα φάση απειλήθηκε ακόμη και με «πιστωτικό γεγονός», όπως προκύπτει από τις «εσωτερικές συνομιλίες» των ad hoc αξιωματούχων του ΔΝΤ.
Ωστόσο, η πρόκληση ενός «πιστωτικού γεγονότος» κατά τα κρατούντα συναρτάται ευθέως και ευρίσκεται σε αιτιώδη σχέση με την ενεργοποίηση των Credit Default Swaps (CDS), πράγμα που «τυπικά» δεν θα ισχύει (εφόσον υπάρξει) για την υπό κρίση περίπτωση. Το «πιστωτικό γεγονός» προϋποθέτει ότι το κράτος οφειλέτης ευρίσκεται σε πλήρη αδυναμία να εξοφλήσει το κουπόνι ή να καταβάλει στην αξία του στη λήξη του το ομόλογο που κυκλοφόρησε στην αγορά και εξ αιτίας της αδυναμίας αυτής ενεργοποιούνται τα CDS. «Πιστωτικό γεγονός» χωρίς ενεργοποίηση των CDS θα είναι καινοφανές! Ως εκ τούτου «πιστωτικό γεγονός» (κατά τα κρατούντα) δεν αφορά την αδυναμία του κράτους να αποπληρώσει συνομολογημένο δάνειο προς άλλο κράτος. Αυτό διευκρινίζεται ενταύθα για την ορθή χρήση της ορολογίας. Στην περίπτωση όπου κράτος-μέλος προβαίνει σε διοικητική διαπιστωτική πράξη με την οποία ανακοινώνει στάση πληρωμών έναντι κράτους ή κρατών ή καταγγελία του δανείου δεν θεωρείται «πιστωτικό γεγονός», εφόσον δεν ενεργοποιούνται οι σχετικές ρήτρες. Για το ενδεχόμενο «στάσης πληρωμών» ή άλλως για το ενδεχόμενο «καταγγελίας δανειακής σύμβασης» με μονομερή ενέργεια κράτους, χρήσιμα είναι τα εξής:
ΤΟ ΚΥΡΙΑΡΧΟ ΚΡΑΤΟΣ ΠΑΡΕΜΒΑΙΝΕΙ
Ένα κράτος μπορεί να καταγγείλει το όποιο υφιστάμενο χρέος ή άλλως δηλώνει ότι ευρίσκεται σε αδυναμία αποπληρωμής υποχρεώσεων. Η καταγγελία αυτή ή η δήλωση της αδυναμίας αυτής δεν συνεπάγεται κατάλυση της κυριαρχίας του (εσωτερικής και εξωτερικής) ούτε ότι το κράτος αυτό διαγράφεται από το χάρτη, ούτε ότι ο λαός του έχει τις συνέπειες ενός δολίως πτωχεύσαντος επιχειρηματία, ή άλλως ενός έντιμου μεν αλλά ατυχούς επιχειρηματία του οποίου οι οικονομικές δραστηριότητες και οι επιλογές απέτυχαν καθ’ ολοκληρία.