ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ (Μιλώντας σε Ρ/Σ): ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΣΧΟΛΕΣ

ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ (Μιλώντας σε Ρ/Σ)

 ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΣΧΟΛΕΣ

 

Η κυβέρνηση άρχισε πολύ Μητσοτακικά. Με την σχολή του πατέρα εννοώ. «Περιμένουμε, θα δούμε τον Ερντογκάν, θα του χτυπήσουμε την πλάτη…». Ήταν ένας ζηλωτής της σχολής πριν που το προχώρησε περισσότερο. Χόρευε κιόλας, Ζεϊμπέκικο. «Σε γκαζόν μάλιστα Μιχάλη» μου σημείωσε ένας Ίωνας πρώην Υπουργός που έφυγε από αυτόν τον κόσμο.

Έτσι και ενώ με τους προηγούμενους, είχε προχωρήσει η αποσταθεροποίηση των ιστορικών νησιών, κινδυνέψαμε να χάσουμε την πατρίδα μου, τον Έβρο. Στο παρά πέντε σώθηκε. Ο Έβρος έχει βάθος χρονικό, πολιτικό. Είχα πάει πολύ καιρό πριν για να το αποτρέψω (στο βιβλίο). Η πολιτική είναι πρόλογος έχω πει.

Σταδιακά η πίεση της ιστορίας τους οδήγησε να υιοθετήσουν δικές μου οπτικές, έννοιες, Λέξεις. «Το Τουρκικό πρόβλημα», « αποσταθεροποιούν τα σύνορα», «Το Νέο Ανατολικό Ζήτημα» και άλλες. Καταφεύγουν στην πηγή, το ταμείο, την δεξαμενή, τα μαθήματα της Αιξωνής.

Αυτό είναι θετικό αλλά υστερεί. Είναι αργό στους Ιστορικούς, στους Πολιτικούς χρόνους και στον Χώρο. Έμειναν, Επαναλαμβάνονται στις NAVTEX.

Υστερεί στρατηγικά και επόμενα γίνεται επικίνδυνο στο τακτικό πεδίο.

Άλλος είναι ο ρόλος της Ελλάδας. Ολικός και Βελούδινος. Αυτό είναι έργο της Πολιτικής Τέχνης, της Ανώτερης Τέχνης.

 

ΠΟΙΑ ΔΕΚΕΜΒΡΙΑΝΑ

 Ποιά Δεκεμβριανά; Μόνο ηλίθιοι ή «δεξιοί» και «αριστεροί» χωροφύλακες του Ελληνισμού τα ονομάζουν έτσι. Διαβάστε πώς πρέπει να ονομάζονται. Το είπα πρώτη φορά σε ομιλία μου στο Δημαρχείο Καστοριάς. Προσκεκλημένος ενός εξαίρετου ανθρώπου, του Δημάρχου Ανέστη Αγγελή και των Μαστόρων της γούνας. Άρχισα την ομιλία μου αναφερόμενος «στο Γράμμο και το Βίτσι». Θα θυμάμαι πάντοτε την έκπληξη αρχικά, την συγκίνηση και τον ενθουσιασμό των Καστοριανών. Πριν μπω στην αίθουσα της ομιλίας κάθισα στην Λίμνη να πάρω έναν καφέ και είδα, παρατηρούσα ψηλά, απέναντι, το Βίτσι…

Μου έφερε Μνήμες, Εξυψώθηκε ο Νους μου, η Ψυχή μου.

 

 Αιξωνή ΔΕΚ.2020

ΠΗΓΗ: http://polis-agora.blogspot.com/

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Για τα 12 μίλια στο Αιγαίο

Του Βασίλη Ασημακόπουλου

Χθες ο Υπουργός Προστασίας του Πολίτη, εκείνος του οποίου οι υπηρεσίες που προΐσταται, δεν έχουν ακόμα συλλάβει το Νο 2 της εγκληματικής νεοναζιστικής οργάνωσης, εκείνον με τη φωτό με το φέσι και τη σβάστικα, το έμβλημα των Τσάμηδων συνεργατών των Γερμανών στην κατοχή, να δηλώνει από το βήμα της Βουλής ότι είναι εθνικισμός τα 12 μίλια στο Αιγαίο και λαϊκισμός η κριτική για τη μη σύλληψη Παππά. 

Σήμερα στη Βουλή ο Υπουργός Άμυνας δήλωσε ότι το δικαίωμα στα 12 μίλια αποτελεί «δυνητικό κυριαρχικό δικαίωμα». Γνωστός καθηγητής πολιτικής επιστήμης, από την περίοδο της προσπάθειας αναθεώρησης της ιστορίας της δεκαετίας του ’40 ενάντια στο ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και το αριστερό-κομμουνιστικό κίνημα γενικότερα, γράφει πριν λίγες μέρες, άρθρο στην Καθημερινή για το θετική προοπτική της «φιλανδοποίησης» της χώρας στη σχέση της με την Τουρκία...

Ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ δήλωσε πριν από λίγες μέρες ότι η Ελλάδα πρέπει να προχωρήσει στην επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 μίλια στο Αιγαίο. Βέβαια η θέση του χώρου της ριζοσπαστικής-ανανεωτικής αριστεράς παραδοσιακά ήταν (και είναι) πολύ εχθρική στο ζήτημα αυτό, όπως και πολλών οργανώσεων της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, το θεωρούσαν εθνικισμό, έκφραση του επεκτατισμού της ελληνικής αστικής τάξης και διάφορα παρόμοια.

Τα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής, τα εθνικά θέματα, για χώρες όπως η Ελλάδα, δηλαδή κυρίαρχη-κυριαρχούμενη, που η εξέλιξή της κρίνεται στο εθνικό-γεωπολιτικό, όπως δείχνει ο 20ος αιώνας, αλλά και η παρούσα συγκυρία, κρίνονται στη μέση και τη μακρά διάρκεια και όχι στο βραχύ χρόνο. Τις αποφάσεις ή τις πράξεις ή παραλείψεις, τις επιλογές και κατευθύνσεις τις αντιμετωπίζεις ή τις πληρώνεις 25-30 χρόνια μετά. Η παρούσα ελληνο-τουρκική διαμάχη έχει πολλά τέτοια στοιχεία και έχει και ένα βάθος ιστορικό από τα τέλη της δεκαετίας του ’80 (δεν αναφέρομαι προφανώς σε όλη την ιστορία των σχέσεων του ελληνο-ορθόδοξου με τον οθωμανο-τουρκικό χώρο στην Ανατολική Μεσόγειο, γιατί πρέπει να είναι η μεγαλύτερη σε διάρκεια ενεργός σύγκρουση στον κόσμο).

Είναι σαφές ότι η ελληνική αστική τάξη έχει εξαντλήσει τη δυναμική της, λόγω της κρίσης του μεταπολεμικού αναπτυξιακού προτύπου ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του ’70, από τη συνδυαστική επενέργεια εξωτερικών και εσωτερικών παραγόντων. Γι’ αυτό δεν μπόρεσε να εκμεταλλευτεί το διεθνοπολιτικό παράθυρο ευκαιρίας της δεκαετίας του ’90, αντίθετα συνέβαλε τα μέγιστα στην αποδυνάμωση της εθνικής οικονομίας, στοιχείο που οδήγησε σε καθεστώς χρεοκοπίας τη χώρα. Είναι εκείνη που αποζητά τη φιλανδοποίηση, τη συνεκμετάλλευση του Αιγαίου με τον τουρκικό ιμπεριαλισμό και τις πολυεθνικές εταιρίες εκμετάλλευσης ορυκτού πλούτου ως φτωχός εταίρος. 

Είναι αυτή η κύρια δύναμη της εσωτερίκευσης της εξάρτησης και της υποτέλειας, που επιχειρεί να την «περάσει» και στον ελληνικό λαό ως «γραμμή λογικής». Η κατεύθυνσή της καταγράφεται στη γραμμή της «Επιτροπής για το 21». Γι’ αυτό οξύνεται και θα εντείνεται η αντίθεση εντός της κυβέρνησης – και όχι μόνο της κυβέρνησης- στα θέματα αυτά. Γι’ αυτό επανέρχεται «η γραμμή Ελσίνκι». 

Το δικαίωμα στα 12 μίλια στο Αιγαίο ήταν ήδη γνωστό εθιμικά από το 1958 και σίγουρα από το 1974 όταν άρχισαν οι διαπραγματεύσεις για το νέο δίκαιο της Θάλασσας και συμβατικά από το 1982.  Η Ελλάδα, μπορούσε να το ασκήσει από τον Νοέμβριο 1994 και μετά, καθώς τότε συμπληρώθηκε ο αριθμός των 60 χωρών που είχαν κυρώσει τη Διεθνή Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας. Η όχι τόσο γνωστή ένταση που προκλήθηκε μεταξύ Ελλάδας-Τουρκίας-ΗΠΑ(ΝΑΤΟ) για το ζήτημα αυτό την περίοδο 1994-1995, όπως και οι αντιθέσεις εντός του Υπουργικού Συμβουλίου εκείνης της εποχής, περιγράφεται εξαιρετικά κατατοπιστικά στο βιβλίο του τότε ΑΓΕΕΘΑ Ναυάρχου Χρήστου Λυμπέρη, "Οψόμεθα την αλήθεια καθώς εστί, 1994-1996 (Ποιότητα, 2014)". 

Το Τουρκικό Πρόβλημα

Το Τουρκικό Πρόβλημα 

Του Βασίλη Ασημακόπουλου

Η διεθνής και ανθρωπιστική φύση του προσφυγικού-μεταναστευτικού ζητήματος σε συνδυασμό με την απροκάλυπτη και χυδαία εργαλειοποίησή του από τον τουρκικό φασισμό, αλλά και την εισβολή του στη Συρία (για να μείνουμε στους πρόσφατους χρόνους), δίνει τη δυνατότητα και την υποχρέωση στην ελληνική πλευρά να θέσει σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο, στους θεσμούς που συμμετέχει, το κεντρικό ζήτημα της Ανατολικής Μεσογείου, το Τουρκικό Πρόβλημα, από την μεριά των κοινωνιών, των λαών, των εθνών, των κρατών της περιοχής, για την ειρήνη, την ασφάλεια και την πρόοδό τους.

Η στιγμή είναι καλή. Η διεθνής κοινότητα κοιτά στην περιοχή. Η λαϊκή διαθεσιμότητα και η κοινωνική πλειοψηφία που καταγράφεται μετά την αυτονόητα θετική στάση της κυβέρνησης στον Έβρο – ύστερα από την παλλαϊκή καταδίκη της πολιτικής της στα νησιά- και την αποδοχή της έστω με καθυστέρηση για τους γνωστούς λόγους, από την ηγεσία της αξιωματικής αντιπολίτευσης, συγκροτεί μια προσώρας τουλάχιστον εθνικο-πολιτική ενότητα στα βασικά και δημιουργεί τις προϋποθέσεις για το πέρασμα από μια στατική-αμυντική πολιτική που είναι απαραίτητη προϋπόθεση, σε μια ενεργητική στάση που αποτελεί πλέον αναγκαία συνθήκη.

Δεν έγινε τα τελευταία 30 χρόνια με αρνητικές συνέπειες για τη χώρα, την ευρύτερη περιοχή, τους ανθρώπους. Να γίνει τώρα. Ακόμα και αν δυσφορούν οι διαχρονικοί και σύγχρονοι υποστηρικτές της οθωμανο-τουρκικής βαρβαρότητας Γερμανοί. 

Το Τουρκικό Πρόβλημα, όπως το είχε θέσει ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης στο 4ο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, το 1996. 

ΤΑ ΦΙΛΟΚΕΜΑΛΙΚΑ ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ

ΤΑ ΦΙΛΟΚΕΜΑΛΙΚΑ ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ

ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ

( Κατά την συζήτηση για τον κεμαλισμό και τον ναζισμό σε Ρ/Σ )

Η χώρα μας μετά την Άγκυρα ενσταυλίζει και τρέφει με δημόσιο χρήμα τα περισσότερα φιλοκεμαλο-οθωμανο-φασιστικά γουρούνια. Πρέπει να ζητήσω συγνώμη από τα γουρούνια. Τα «μουχτερά» που λέει ο Φαίδων Κουκουλές στο εξαίρετο έργο του στον πέμπτο τόμο (Εκδ. Παπαζήση).

Είναι εγκατεστημένα στις γνωστές, ορατές πλέον γιάφκες χοιροστάσια.

Η ΕΛΛΑΔΑ ΗΘΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ

Η ΕΛΛΑΔΑ ΗΘΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ

Η ΘΕΣΗ ΤΩΝ ΟΤΖΑΛΑΝ ΚΑΙ ΝΤΕΜΙΡΤΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΤΟΥ ΤΟΥΡΚΙΚΟΥ ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ.
ΕΙΝΑΙ ΣΤΙΣ ΒΡΥΞΕΛΕΣ.
ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΠΟΛΥ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΥΠΟΘΕΣΗ ΠΟΥ Η ΕΛΛΑΔΑ ΩΦΕΙΛΕΙ ΝΑ ΤΗΝ ΚΑΝΕΙ ΕΥΡΩΠΑЇΚΗ ΚΑΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ.
ΟΙ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΕΥΝΟЇΚΕΣ ΓΙ’ ΑΥΤΟ.
Η ΕΛΛΑΔΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΝΕΧΕΤΑΙ, ΝΑ ΛΕΡΩΝΕΤΑΙ ΣΤΟ ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΣΦΑΓΕΙΟ.
ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΤΟ ΚΑΝΟΥΝ ΚΡΙΝΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΕΝΟΥΣ ΛΑΟΥΣ.

Μιχάλης Χαραλαμπίδης

Αιξωνή, Φεβρουάριος 2020

Συνέντευξη: Μιχάλης Χαραλαμπίδης

«Aπό τις δεκαετίες του ’80 και ’90, οι Έλληνες υφίστανται μια αντί-εκπαίδευση. Έχουν μπει σε μια σφαίρα υποβάθμισής τους – ηθικής και νοητικής…»

 Hellenic NEXUS: Στο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, το 1996, είχατε κάνει μια δήλωση που πολλοί θεώρησαν προφητική. Είχατε πει ότι «στο τέλος του κύκλου το 2010, θα έχουμε μια Ελλάδα που θα μοιάζει με αυτό που ονομάζουμε Ελλάδα “Tουρκομπαρόκ”. Θα είναι, δηλαδή, ένα φτωχό βιλαέτι ή ένα γερμανικό λαντ». Ποια σημάδια βλέπατε τότε και πώς καταλήξαμε στη σημερινή κατάσταση;

Μιχάλης Χαραλαμπίδης: Το απόσπασμα αυτό της ομιλίας μου, που κυκλοφόρησε ευρέως στο Διαδίκτυο, έχει δύο πλευρές. Η μια πλευρά αφορά την πολιτική. Στην Ελλάδα, εδώ και πάρα πολλά χρόνια, από το τέλος της δεκαετίας του ’80, έχουμε απομακρυνθεί από την πολιτική ως κατηγορία αναλυτική και, κύρια, ως κατηγορία πρόβλεψης. Η πολιτική είναι πρόβλεψη, η πολιτική είναι πρόλογος. Αυτή η εκτίμηση για την πολιτική ήταν πολύ συνειδητοποιημένη και στους κλασικούς Έλληνες, αλλά και σε κάθε άνθρωπο που είναι ενεργός πολίτης – πολύ περισσότερο, σε αυτούς που θέλουν να έχουν ένα ρόλο στη διεύθυνση μιας χώρας.

Όλα αυτά τα χρόνια, πρότεινα έναν διαφορετικό δρόμο που οδηγούσε σε μια διαφορετική Ελλάδα. Σε μια Ελλάδα, η οποία θα ανακτούσε τη θέση της στη Γεωγραφία και στην Ιστορία της περιοχής, και θα είχε ένα ρόλο στην ευρωπαϊκή και στην παγκόσμια σφαίρα. Δυστυχώς, δεν υπήρξε η πολιτική ως πρόβλεψη. H πολιτική υπήρξε ως μικρή διαχείριση και κύρια πελατειακή ή, απλώς, ως διαμοιρασμός των δημόσιων εσόδων – μια πολιτική μικρών οριζόντων, ας το πούμε έτσι… Tον τελευταίο καιρό, ζούμε την πολιτική ως επίλογο και, μάλιστα, ως έναν παρακμιακό επίλογο.

ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ - ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΑΝ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΝΟΣ ΑΡΧΑΙΟΥ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ(Από την ομιλία του στα Χανιά)

ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΑΝ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΝΟΣ ΑΡΧΑΙΟΥ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ

Με τον Σημίτη και τον Γιωργάκη, έχοντας ως εκτελεστές τις γιάφκες του ΣΥΡΙΖΑ και την συνεπικουρία κλιμακίων της Δεξιάς είχαμε κακοποίηση της Ελληνικής Ιστορίας. Της Ιστορίας ενός αρχαίου Ιστορικού Έθνους.

Είμαι ευτυχής που γνώρισα,  στους Δελφούς μάλιστα, τον Νικόλαο Σβορώνο.

Από τον μεγάλο, μια παγκόσμια οντότητα Σπύρο Βρυώνη, πέσαμε στην Ρεπούση, τον Λιάκο κλπ. Έτσι παρήχθησαν οι περίφημες δηλώσεις του αμαθούς Σημίτη για την Βιέννη, τους Τούρκους, την Ευρωπαϊκή Ένωση. Κατά καιρούς είπε πολλά.

Τελικά εκτός των άλλων παθολογιών ο ψευτοεκσυγχρονισμός ήταν και φίλο Αλ Κάϊντα (βλέπε στο "Το Μικρά Ασία Ενώνει Το Τουρκία Εκβαρβαρίζει"). 

Είχε και τους ουλεμάδες του. 

Μετά πέρασαν στον ΣΥΡΙΖΑ όπου μαθήτευσαν πριν.   Οι μπάμπουσκες που λέω.

28η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940

28^η  ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940

ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΗΚΑΜΕ  ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΖΩΗ

ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ

ΠΑΡΕΛΑΣΗ, ΤΡΙΠΟΛΗ 1946, ΧΗΡΕΣ ΠΕΣΟΝΤΩΝ 1940

Είναι ορατό εδώ και χρόνια ότι νεοφασιστικοί μηχανισμοί στοχοποίησαν την 28η Οκτωβρίου. Όπως στοχοποίησαν την 19η Μαΐου. Είναι οι ίδιοι μηχανισμοί.

Τί κάναμε την 28η Οκτωβρίου του 1940.  Υπερασπιστήκαμε την Ανθρώπινη Ζωή και την Ανθρώπινη Αξιοπρέπεια. Τί είναι η 19η Μαΐου; Η υπεράσπιση της Ιδεολογίας της Ζωής επί αυτής του θανάτου. «Η Νίκη της Ζωής επί του θανάτου» είπα όταν την πρότεινα.

Εμείς δεν κάναμε Άουσβιτς, Κάνδανο, Καλάβρυτα, Κομμένο, Παραμυθιά, Πύργους, Δομένικο.
Δεν είχε ελληνικά τάγματα μαζί με τους Ναζί στην υπεράσπιση του Χίτλερ στο Βερολίνο.
Αυτή είναι η Εθνική Διαφορετικότητα μας.
Είναι ακόμη μία Ευγενής Διαφορετικότητα.

Δεν είναι όλες οι Διαφορετικότητες ευγενείς.

Αν μας Μιμούνταν και άλλοι δεν θα είχαμε Άουσβιτς ούτε Δίστομο.

                                   Μιχάλης Χαραλαμπίδης

Αιξωνή, Νοέμβριος 19

ΔΥΣΚΟΛΟΙ ΚΑΙΡΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ «ΕΓΧΩΡΙΑ» ΚΕΜΑΛΟΛΑΓΝΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΕΜΑΛΟΦΑΣΙΣΜΟ

ΣΥΓΚΡΙΣΕΙΣ  ΜΕ ΤΟΝ ΝΑΖΙΣΜΟ

Είναι περίοδος που η ιστορία βγάζει τα συμπεράσματά της και καταδικάζει. Ανοίγει την χωματερή της. Οι ένοχοι αγωνιούν για την σωτηρία τους.
Έτσι εξηγούνται οι νευρώσεις, οι αντιπαραθέσεις
- στο εσωτερικό των παραγώγων του ΚΚΚΑΣΟΡ, ΚΙΝΑΛ – ΚΙΔΗΣΟ –«ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΠΑΡΑΤΑΞΗ»

• - στο τελευταίο του παράγωγο τον ΣΥΡΙΖΑ
• - στην επαρχιώτικη και ψευτοπαγκοσμιοποιημένη εκδοχή της ΝΔ παλιές εθνικόφρονες γιάφκες
• - την ΔΗΜΑΡ

Το πρόβλημα τους είναι αν θα διατηρήσουν την φωτογραφία του ΚΕΜΑΛ στα γραφεία τους ή θα την κατεβάσουν. Δεκαετίες τώρα την έχουν αναρτημένη και την προσκυνούν.
Είναι ισχυρή η επιμονή να διατηρηθεί ο Μουσταφάς του Βαρδάρη από τις δύο ιστορικές πλέον κεμαλοφασιστικές συνιστώσες. Το ΚΙΔΗΣΟ και την μπολσεβικο-μπεριακή συνιστώσα.

Υπάρχει το ερώτημα. Πως αυτά τα λουλούδια, μάλλον τα αγκάθια, όχι μόνον φύτρωσαν αλλά κατέλαβαν και θέσεις σε κεντρικούς θεσμούς της Ελληνικής Πολιτείας;

Η απάντηση βρίσκεται στο κείμενο μου «Γεωπολιτικός έλεγχος και Διανοητικός Ακρωτηριασμός» όπως και στην Ανάλυση για το κράτος. Η τελευταία οδηγεί σε άλλες ερμηνείες των μορφωμάτων και των ρόλων των προσώπων.

Παρατηρήστε στα κείμενα τους το μίσος ενάντια στον κουρδικό λαό των γνωστών κουκουλοφόρων εσατζήδων της μεταπολίτευσης που με πυροβολούσαν. Θα τα βρείτε στο διαδίκτυο.

Ένα δεύτερο ερώτημα. Η Χρυσή Αυγή είναι πλέον αγνοούμενη. Με τους κεμαλοφασίστες τί θα γίνει; Και αυτούς που τώρα κρύβονται και μεταμορφώνονται και τον οργανικό πυρήνα τους.
Ας ξεκινήσουν το Πάντειο, το Καποδιστριακό, το Δημοκρίτειο μια συγκριτική έρευνα για τα δύο μορφώματα. Ποιο ήταν το πιο επικίνδυνο. 

 

Μιχάλης Χαραλαμπίδης 

Αιξωνή, Οκτώβριος 19

Το τουρκικό πρόβλημα - Βίντεο

Μιχάλης Χαραλαμπίδης, ομιλία 4ο συνέδριο ΠΑΣΟΚ, Ιούνιος 1996

«Θα πρέπει λοιπόν να μπει στην Ευρώπη το Νέο Ανατολικό Ζήτημα για να είμαστε Ευρωπαίοι, όχι ευρωπαϊστές. Θα πρέπει να πούμε στα διεθνή βήματα, παντού, ότι δεν υπάρχει Κυπριακό πρόβλημα, δεν υπάρχει πρόβλημα Αιγαίου, δεν υπάρχει πρόβλημα Θράκης. Υπάρχει μόνο ένα πρόβλημα. Το τουρκικό πρόβλημα. Και αυτό θα πρέπει να λυθεί με βάση τις αρχές, τις αξίες και τα ιδανικά που αποτέλεσαν τα θεμέλια των ευρωπαϊκών δημοκρατιών. ... Έρχεται η περίοδος της άνοιξης των λαών της Ανατολικής Μεσογείου... Και τότε το σύνθημα του Ανδρέα Παπανδρέου ‘Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες’ θα βρει τη σύγχρονη προέκτασή του, που είναι η εξής : ‘Η Ελλάδα θα ανήκει στους Έλληνες, όταν η Ανατολική Μεσόγειος ανήκει στους λαούς της»

(μετά και τις δηλώσεις-τελεσίγραφα του Ερντογάν για παράδοση των όπλων των Κούρδων της Συρίας όπου έχει φασιστικά εισβάλει και τις φωτογραφίες που κυκλοφόρησαν από τον Τούρκο υπουργό Άμυνας)

Δεν μπορεί να υπάρξει ειρήνη, πρόοδος, ευημερία στους λαούς και τα έθνη της περιοχής της Ανατολικής Μεσογείου, αν δεν λυθεί το τουρκικό πρόβλημα.

Ένα ρατσιστικό φασιστικό ισλαμοκεμαλικό καθεστώς, αναθεωρητικό και επεκτατικό. Η τουρκική κοινωνία βιώνει ένα τραγικό για την ίδια – και με ολέθριες συνέπειες για τους λαούς και τις κοινωνίες της ευρύτερης περιοχής - δημοκρατικό αδιέξοδο. Οι δύο κυρίαρχες ιδεολογίες της, η ισλαμική-νεοθωμανική και η κεμαλική είναι ρατσιστικές, φασίζουσες, ολοκληρωτικές. Δεν υπάρχει ένα μαζικό προοδευτικό-σοσιαλιστικό ή φιλελεύθερο-ανθρωπιστικό λαϊκό ρεύμα που θα βάλει σε κρίση τις κυρίαρχες ιδεολογίες στην Τουρκία. Το κράτος αυτό, εμβόλιμο το χαρακτήριζε-ανέλυε ο Νεοκλής Σαρρής σε ένα βιβλίο του, κινείται μεταξύ ιμπεριαλιστικού υποσταθμού και περιφερειακής δύναμης, μεταξύ αυτοκρατορικής ρητορείας και ανασφάλειας. Είναι φορέας υπανάπτυξης, πολέμου και ιστορικής οπισθοδρόμησης για την περιοχή. Ο εκδημοκρατισμός του αποτελεί ιστορικής σημασίας ζήτημα για τους λαούς της περιοχής, τα κοινωνικά και εθνικο-απελευθερωτικά κινήματά της.

ΧΩΡΙΣ ΤΟ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ                                            (Μιλώντας σε Ρ/Σ)\

         

 ΧΩΡΙΣ ΤΟ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ

                            ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

Την δεκαετία του ’80 ένα κυνικό εξωελλαδικό και εσωτερικό παρασύστημα επεδίωκε την «μεταφορά», έτσι το ονόμαζαν, του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως εκτός του ιστορικού τόπου του. Διαβολικά μυαλά της γεωπολιτικής και των ψευτοεπισήμων. Αυτή ήταν η υπόδειξη. Φθάσαμε και στις κρίσιμες διαβολικές ημέρες του πρώτου Νταβός 1988.

Έπρεπε να υπερασπισθώ την Κωνσταντινούπολη, το Πατριαρχείο. Έπρεπε να βρω ένα ΒΗΜΑ για να εκφράσω δημόσια την γνώμη μου. Δεν υπήρχαν βήματα. Ήταν ελεγχόμενα και φοβισμένα. Το βρήκα σε έναν ιστορικό Σύλλογο στο Αιγάλεω. Πρέπει να τους τιμήσουν. Εκεί υπεράσπισα το Πατριαρχείο. Στο βιβλίο «Το Μικρά Ασία Ενώνει-Το Τουρκία Εκβαρβαρίζει» έχω το κρίσιμο απόσπασμα της ομιλίας μου.

Ο Λόγος εξαφάνισε τους Διαβόλους και άνοιξε έναν άλλο ορίζοντα. Ήμουν μόνος. Αλλά λέει κάτι ο Καζαντζάκης για το μόνος.

Χωρίς το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως δεν υπάρχει Ορθόδοξη και όχι μόνο εκκλησία. Εκεί είναι η Αύρα. 

ΣΧΟΛΙΑ Μιχάλης Χαραλαμπίδης

ΣΧΟΛΙΑ Μιχάλης Χαραλαμπίδης

ΚΟΥΡΔΙΑ

Αν την άνοιξη του 1997 προσκαλούσε η Πάντειος για μια διάλεξη τον δικό μας Νέλσον Μαντέλα τον Αμπντουλάχ Οτζαλάν η Ιστορία, η περιοχή, η Αθήνα θα ήταν αλλού. «Ηθική πρωτεύουσα».

Η Ρώμη, η Στοκχόλμη ήταν ώριμες να το κάνουν επίσης.

Μιλούσα και μιλώ για την ΠΟΛΙΤΙΚΗ.

Αντί αυτής είχαμε τα ΖΩΑ. Πάνθηρες στις ζούγκλες, Γκρίζους Λύκους, Καουμπόηδες και Μούτσους.

Οι δυνάμεις της ιδεολογίας του θανάτου μπήκαν πάλι σε κίνηση, έστησαν άγριο χορό. Όπως στο Κόμπανι, την Κάνδανο, το Μεσόβουνο, την Γκουέρνικα, την Σάντα.

Η Ε.Ε. ni hablar λένε στα Καστιλιάνικα.

Εδώ ένοχη σιωπή ενόχων. Κρύβονται. Ή μήπως μερικοί, μαζί με τους γνωστούς Βαλκάνιους θα συμμετάσχετε στα ασκέρια του ψευδοσουλτάνου. Μερικοί υπότροφοι του ελληνικού δημοσίου ή εξωελλαδικών δημόσιων.

ΔΙΑΣΠΟΡΑ

Άνθρωποι των Σπηλαίων βγάζουν άναρθρες κραυγές άρνησης ψήφου στην Διασπορά. Η πρόταση τους ο Ελληνισμός να «διοικείται» από το Da Capo και σκοτεινούς θαλάμους.

Εκτός από την ανάγκη πολιτικής υπάρχει ανάγκη πεφωτισμένων ανθρώπων στο θέατρο και τον κινηματογράφο.

Μια μικρή ομάδα παιδιών* στην Βόρεια Κουρδία ανέβασαν τον Προμηθέα Δεσμώτη του Αισχύλου. Χρησιμοποίησαν για αφίσα το εξώφυλλο ενός βιβλίου μου.

«Η ιστορία ανήκει στους Λαούς» έγραψα το 1984 (Για τον Διεθνισμό). «Στις νέες γενιές» να προσθέσω σήμερα 2019.

* μια καλή πρόταση για την Κεραμέως, τους καθηγητές, τα αληθινά κινήματα των    μαθητών χωρίς ευλογιά.

                                                        

 Μιχάλης Χαραλαμπίδης

                                                          Αιξωνή, Οκτώβριος 2019 

Ομιλία Μιχάλη Χαραλαμπίδη στην Ξάνθη…Θέμα « Μακεδονικός λόγος-Μακεδονικότητα- Ελληνικότητα (ΗΧΗΤΙΚΟ)

Μ. Χαραλαμπίδης: άκυρη η συμφωνία των Πρεσπών, απουσιάζει το ένα υποκείμενο, ο ελληνικός λαός/Προτεραιότητα της Ελλάδας το πιο δυναμικό της πεδίο, η ανάπτυξη

Όλη η ομιλία του  ΕΔΩ Ή ΕΔΩ 

Παρά την κακοκαιρία, οι Ξανθιώτες ανταποκρίθηκαν στην πρόσκληση δέκα συλλόγων –Ε.Α.Α.Σ , σύλλογοι Κυπρίων, Εβριτών, Μικρασιατών, Σαρακατσάνων, Ποντίων, συνταξιούχων πολιτικών δημοσίων υπαλλήλων, Λύκειον των Ελληνίδων, σύνδεσμος εφέδρων αξιωματικών, ένωση απόστρατων αστυνομικών- και γέμισαν την αίθουσα του Ι.Θ.Τ.Π , για να ακούσουν το Μιχάλη Χαραλαμπίδη στην ομιλία του με θέμα:’ Μακεδονικός λόγος-Μακεδονικότητα- Ελληνικότητα-Οικουμενικότητα’.

Ο ομιλητής παρουσίασε το σκεπτικό του βιβλίου του ‘Μακεδονικότητα, Ελληνικότητα, Οικουμενικότητα/Κεντρική Βαλκανική Δημοκρατία’ , το οποίο είναι και η πρόταση του για το Μακεδονικό. Δεν περιορίστηκε όμως μόνο στη Συνθήκη των Πρεσπών, αλλά μίλησε για την προτεραιότητα της χώρας, την ανάπτυξη, και για τη θωράκιση της χώρας επαναφέροντας την ίδρυση της Ρωμανίας.

Αναφερόμενος στο Σκοπιανό επισήμανε καταρχήν ότι η ιστορία είναι ο μεγάλος κριτής των δημοσίων προσώπων και εστιάζοντας στη συμφωνία των Πρεσπών, υποστήριξε:

‘Η Συμφωνία των Πρεσπών δείχνει ότι την έκαναν άνθρωποι με χαμηλό επίπεδο αυτοσεβασμού και χωρίς συνείδηση του τι σημαίνει ελληνισμός. Ποιοι ψήφισαν αυτή τη συμφωνία; Όχι πάντως ο ελληνικός λαός. Και για αυτό το λόγο είναι άκυρη. Μέσα στην τόση φλυαρία δεν μιλά κανείς για αυτό. Από τη συμφωνία απουσιάζει το ένα υποκείμενο: ο ελληνικός λαός. Στα Σκόπια συμμετείχε, μέσω δημοψηφίσματος, ο λαός. Εδώ όχι…Αν σήμερα πάει ένας πρόεδρος της Δημοκρατίας ή ένας πρωθυπουργός στον Ο.Η.Ε και το εξηγήσει , θα το κατανοήσουν όλοι… Αυτό που έγινε δεν είναι πολιτική κυρίαρχης χώρας’.

Συμπλήρωσε ότι είναι λάθος για τους ίδιους τους Σκοπιανούς να τους δώσεις όνομα εθνικό. Το ζήτημα –είπε- για αυτούς δεν είναι ‘τι είναι’ αλλά το ότι βρίσκονται σε σύγχυση. Είναι ακαθόριστοι. Οι ίδιοι δεν ξέρουν τι είναι. Δεν είναι ούτε Βούλγαροι, ούτε Σλάβοι, υποστήριξε. Το ουσιαστικό όμως είναι το τι θα γίνει 30 χρόνια μετά΄. Παραπέμποντας στην ιστορία και στους πολιτικούς χειρισμούς που ακολουθήθηκαν από γειτονικές Βαλκανικές χώρες, παρατήρησε ότι υπάρχει διαχρονικά ένα υπόστρωμα ελληνικό (σ.σ : και το επέκτεινε λέγοντας ότι η άποψη του είναι πως υπάρχει σε όλο το βαλκανικό χώρο. Για να γίνει κατανοητή η θέση του Μ.Χαραλαμπίδη επ’ αυτού, ασχέτως αν κανείς συμφωνεί ή διαφωνεί, θα πρέπει ο ακροατής να παραπεμφθεί στο βιβλίο του ‘Μακεδονικότητα-Ελληνικότητα-Οικουμενικότητα/Κεντρική Βαλκανική Δημοκρατία’, όπου επεξηγεί τις έννοιες των παραπάνω όρων και καταλήγει ‘…Οι πολίτες του – των Σκοπίων- θα εκφράζουν ελεύθερα την ταυτότητα της εθνικής ή θρησκευτικής ομάδας στην οποία αισθάνονται ότι ανήκουν ή αναγνωρίζονται. Αυτοί που θεωρούν τον εαυτό τους Μακεδόνα, σημαίνει ότι θεωρούν τον εαυτό τους μέρος ενός ιστορικού και μαρτυρικού, λόγω των αλλεπάλληλων διώξεων και καταναγκασμών, κομματιού του ελληνισμού, του Μακεδονικού. Αυτού που ένωσε το Έθνος των Ελλήνων’)

13 Απριλίου 1204- Άλωση της Κωνσταντινούπολης, της Ρωμανίας από τους Δυτικούς- Δ΄ Σταυροφορία-Φραγκοκρατία και ένα κείμενο του Μιχάλη Χαραλαμπίδη

Του Βασίλη Ασημακόπουλου

Σαν σήμερα, 13 Απριλίου 1204- Άλωση της Κωνσταντινούπολης, της Ρωμανίας από τους Δυτικούς- Δ’ Σταυροφορία-Φραγκοκρατία

Είναι ορισμένα κείμενα που διαβάζεις και αισθάνεσαι, συνειδητοποιείς ότι σε διαμορφώνουν, σε επηρεάζουν. Μορφοποιούν, συγκροτούν σε θεωρητικο-πολιτική κατεύθυνση, σε αναλυτικό σχήμα, διάσπαρτες έννοιες, καταστάσεις που υπάρχουν μέσα σου. Ένα απ’ αυτά για μένα ήταν το κείμενο του Μιχάλη Χαραλαμπίδη, «Ούτε Σταυροφορίες-Ούτε Ιεροί Πόλεμοι. 1204-2004- Η όγδοη εκατονταετία», που είχε δημοσιευθεί στην Ελευθεροτυπία στις 11.04.1993 (ήμουν Γ΄ Λυκείου). Με αφορμή τη σημερινή ημέρα, επέτειος της Άλωσης της Πόλης από τους Σταυροφόρους, αντιγράφω ορισμένα αποσπάσματα από εκείνο το κείμενο του Μ.Χ., που περιλαμβάνεται στο βιβλίο του Ελληνική Πολιτική Παιδεία-Η πολιτική ως ανώτερη τέχνη, σσ. 239-244, (εκδ. Στράβων, 2012).

 Ούτε Σταυροφορίες-Ούτε Ιεροί Πόλεμοι. 

1204-2004: Η όγδοη εκατονταετία

Η κυρίαρχη στον ευρωπαϊκό χώρο ευρωκεντρική εκδοχή της ιστορίας είδε τους σταυροφόρους, όπως και τους εξερευνητές στη Λατινική Αμερική, ως απόστολους, φορείς της πίστης, του σταυρού, του μηνύματος του Θεού. Υποβαθμίζει το γεγονός ότι στην πραγματικότητα ήταν φορείς του σπαθιού, του εμπορίου, του φέουδου και της ληστείας. Περισσότερο σπαθοφόροι παρά σταυροφόροι. Αναδεικνύει το μύθο της απελευθέρωσης των Αγίων Τόπων και της Ιερής Πόλης, αλλά σιωπά, «η μεγάλη ιστορική σιωπή» ή ελαχιστοποιεί την κατάληψη και λεηλασία της Κωνσταντινούπολης και τη σφαγή των κατοίκων της. Αποφεύγει μια ιστορική εξομολόγηση κι ομολογία ότι η κατάληψη της Πόλης, αν δεν ήταν ο μοναδικός, ήταν οπωσδήποτε ένας από τους στόχους των σταυροφοριών. 

Τελικά, η πρώτη ευρωπαϊκή αποικιακή έξοδος ή η πρώτη αποικιακή ευρωπαϊκή συσσώρευση κεφαλαίου, η οποία διήρκεσε ορισμένους αιώνες και υποχρεώθηκε να αλλάξει ρότα-δρόμους προς τη Λατινική Αμερική, σκεπάζεται επιμελώς με πολλά κλειστά και σκονισμένα αρχεία και τους τόμους της ευρωπαϊκής ιστοριογραφίας. 

ΑΥΤΑ ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ

Περιμένω από το Facebook, το εδώ παράρτημά του και το μητρικό, να συμφιλιωθεί με τους κανόνες δημοκρατικού διαλόγου που γεννήθηκαν σε αυτήν την πόλη, ΤΗΝ ΑΘΗΝΑ, και να απομακρυνθεί από την φιλοκεμαλική ρατσιστική συμπεριφορά και συστράτευσή του.

Ας δεχθούμε για λίγο ότι έσφαλαν ότι παρασύρθηκαν από εγχώριους «πολιτικούς» και παραπολιτικούς επιτήδειους.

Διαφορετικά αναλαμβάνουν την ευθύνη της ταύτισής τους με τον κεμαλικό ρατσισμό εκατό χρόνια μετά το έγκλημα 1919-2019.

Οι εμπλεκόμενοι που είναι πολλοί σε αυτό το φιλορατσιστικό κτύπημα, την φιλορατσιστική ηλεκτρονική επιδρομή ας το λάβουν σοβαρά υπ’ όψιν τους..

Μπορείτε να αρχίσετε με την συγνώμη σας.

ΑΥΤΑ ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ

Μιχάλης Χαραλαμπίδης

Αιξωνή, Μάρτιος ‘19

ΠΗΓΗ: http://polis-agora.blogspot.com/

ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΤΟ ΑΙΜΑ ΜΑΣ ΠΙΣΩ

« Καλλίον κι’ σκοτώνωσε και άς λέγνεμε εφοβέθεν»

ΠΟΝΤΟΣ - ΣΑΝΤΑ, ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΒΑΣΚΩΝ-ΓΚΟΥΕΡΝΙΚΑ, ΚΟΥΡΔΙΑ-ΚΟΜΠΑΝΙ
ΣΤΟΥΤΓΚΑΡΔΗ

                                         του Μιχάλη Χαραλαμπίδη

                                                                         (από συνέντευξη σε Ρ/Σ)

Η δύναμη των ιδεών και των λέξεων είναι μεγαλύτερη από την δύναμη των όπλων.

Αυτά ήταν τα όπλα μου στην μεγάλη ποντιακή Ανάβαση-Επιστροφή. Έναν Αγώνα που γίνονταν σε δύο μέτωπα. Το ένα ήταν η εδώ πέμπτη φάλαγγα του Κεμαλοφασισμού, της Κεμαλολαγνίας  με την στρατολόγηση και Ποντίων  gladiators. Καπό τους έλεγαν στο Νταχάου και το Άουσβιτς. Η ιστορία όμως είναι μαζί μας.

Στην εισαγωγή του βιβλίου Το Ποντιακό Ζήτημα Σήμερα – Αγώνας και Νίκες σε Δύο Μέτωπα προανήγγειλα την παγκόσμια πρωτοβουλία μας με αφορμή την εκατονταετία 1919-2019 και ανέλυσα τις ιδέες και τις λέξεις που την κινούσαν. Οι ιδέες και οι λέξεις έγιναν δράση – αυτό είναι ένα χαρακτηριστικό του τρόπου μου – στην πόλη, τον τόπο των αλόγων, αυτό σημαίνει Stuttgart, από την Ποντιακή Δωδεκάπολη. Θα γίνουν και σε άλλους τόπους.

Το αίμα από την αιμοδοσία θα πάει στο νοσοκομείο του ηρωϊκού Κόμπανι. Το Κόμπανι των Κουρδισών Αμαζόνων.Εκεί οι γυναίκες νίκησαν τον Κεμαλοισλαμικό φασισμό.

Στην Σάντα του Πόντου της Τραπεζούντας έγινε ό,τι έγινε στην Γκουέρνικα της χώρας των Βάσκων αργότερα.

Η ιστορία όμως ζητά την αποκατάστασή της. Το φως την επιστροφή του. Οι κοινωνίες μία νέα Δίκη. Ο ανθρωπισμός την επιστροφή στην μητρική, την πατρική εστία του.

« Καλλίον κι’ σκοτώνωσε και άς λέγνεμε εφοβέθεν» λέει ένας ποντιακός στίχος 

(στο Το Ποντιακό ως Ευρωπαϊκό Ζήτημα  και στο Το Μικρά Ασία Ενώνει – Το Τουρκία Εκβαρβαρίζει ).

ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ: ΤΟ #ME TOO ΤΩΝ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ

  

               
ΤΟ #ME TOO ΤΩΝ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ*

Οι λαοί της Μικράς Ασίας γνώρισαν τις βαρβαρότερες μορφές της αποικιοκρατίας και του ιμπεριαλισμού. Τα πλέον υψηλά επίπεδα βίας του.  Ειδικά οι γυναίκες και τα παιδιά.

Η ευρωπαϊκή όμως πολιτική και η διανόηση σιωπά, ανέχεται νομιμοποιεί πολλές φορές αυτήν την βία. Στα κινήματα ανθρώπινης αλληλεγγύης προς τους λαούς της Κεντρικής, της Νότιας Αμερικής, της Αφρικής είμασταν μαζί.  Εκεί γνώρισα Γερμανούς και Γερμανίδες και διατηρώ πολύ καλές μνήμες.  Στην Μικρά Ασία όμως και την Μεσοποταμία δεν τους είδα.

Πάντοτε πίστευα ότι ο Διεθνισμός και ο Ανθρωπισμός μας κρίνονται κυρίως στην Μικρά Ασία και την Μεσοποταμία. Πολύ περισσότερο σήμερα.  Θα καλούσα την Annette Groth που την είδα με μεγάλη χαρά εδώ σήμερα να πάρει μια πρωτοβουλία ανοίγματος αυτής της συζήτησης στο Βερολίνο και σε άλλες πόλεις της Γερμανίας. Μπορούμε να πάμε την συζήτηση στην Γαλλία, την Ιταλία. Αυτό θέλει σήμερα η ιστορία. Είναι όμως στην Γερμανία που κατέφυγε, μαζεύτηκε η Μικρά Ασία. Η Γερμανία έχει στο εσωτερικό της το Μικρασιατικό ζήτημα.

Η βία επικεντρώνονταν στις Γυναίκες. Αυτό αποκάλυπτε, συστηματοποίησε επιστημονικά το κείμενο « Η γυναίκα στην Ποντιακή Γενοκτονία» στις αρχές του ´90. Δεν είναι όμως μόνο οι Πόντιες, οι Τραπεζούντιες, οι Σανταίες. Όλες οι γυναίκες των αυτόχθονων λαών γνώρισαν την οθωμανική και κεμαλική βαρβαρότητα. Θα σας αναλύσω την σημερινή συνέχειά της.

Η περιοχή μας θέλει ένα νέο ανθρωπισμό. Πρωταγωνίστριες της απελευθέρωσής της είναι οι γυναίκες. Αυτό δείχνει η σημερινή εκδήλωση. Γράφει ιστορία. Θα αλλάξει την ιστορία.

Η απελευθέρωση των γυναικών είναι υπόθεση των γυναικών. Θα σας πρότεινα όμως μια δική μου ιδέα η οποία είναι σαφής, αποκαλυπτική, δυνατή. Το μήνυμα, το όνομα αυτού του νέου ανθρωπιστικού γυναικείου κύματος που διαπερνά την Μικρά Ασία και την Μεσοποταμία να είναι το #ME TOO. Οι τελευταίες που το είπαν είναι οι γυναίκες Γεζίδι.

*Μιλώντας στην εκδήλωση με θέμα « Το διαρκές ολοκαύτωμα των γυναικών. Μικρά Ασία, Πόντος, Μεσοποταμία». Με αφορμή την εκατονταετία 1919-2019