Χ.Δ. : Όχι στην υποβάθμιση της γιορτής των Τριών Ιεραρχών

"...στο εκτός της εορταστικής εορταστικής εκδήλωσης διάστημα, για πρώτη φορά εφέτος, επί διακυβέρνησης Μητσοτάκη-Κεραμέως, η 30ή Ιανουαρίου θα είναι πια μια μέρα όπως οι άλλες. " 

 

Κι όμως, η νέα αυτή κατάσταση, αντιμετωπίζεται είτε με επαίνους, είτε "άκρα του τάφου σιωπή" από λαλίστατους σε άλλες περιπτώσεις χριστιανικούς κύκλους.

 

 

 

Την υποβάθμιση και περιθωριοποίηση του εορτασμού των Τριών Ιεραρχών στα σχολεία, που επιφέρουν οι αλλαγές που πραγματοποιεί το Υπουργείο Παιδείας καταγγέλλει το Κίνημα της Χριστιανικής Δημοκρατίας, με την ακόλουθη ανακοίνωση:   

1. Το Κίνημα της Χριστιανικής Δημοκρατίας καταδικάζει την επιλογή της Υπουργού Παιδείας Νίκης Κεραμέως, την ημέρα της εορτής των Τριών Ιεραρχών στις 30 Ιανουαρίου, το σχολείο να λειτουργεί κανονικά και να πραγματοποιείται το ωρολόγιο πρόγραμμα των μαθημάτων της ημέρας.
2. Το γεγονός ότι προβλέπεται στο ως άνω πλαίσιο η πραγματοποίηση εορταστικών εκδηλώσεων, δεν αναιρεί την ανεπίτρεπτη υποβάθμιση και περιθωριοποίηση της σχολικής αυτής εορτής, εκ μέρους της εκλεκτής της «Λέσχης Μπίλντερμπεργκ» κας Υπουργού.
3. Μέχρι σήμερα, ολόκληρη η ημέρα της 30ής Ιανουαρίου ήταν αφιερωμένη στους Τρεις Ιεράρχες. Είτε με την τέλεση αποκλειστικά εκκλησιασμού και σχολικών εκδηλώσεων, είτε με την καθιέρωση της ημέρας ως σχολικής αργίας.
4. Το καινοφανές πρότυπο που εισάγει η κα Κεραμέως, αντιγράφει τη νεοφιλελεύθερη μεθόδευση της κατάργησης της Κυριακής αργίας, με την έναρξη της λειτουργίας των καταστημάτων στις 11 π.μ.. Όλως υποκριτικώς, αφήνεται ένα δίωρο για όσους θέλουν να παραστούν στη Θεία Λειτουργία.

Ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος και η Ισότητα των δύο φύλων

http://www.sophia-ntrekou.gr/2013/07/blog-post_6.html

της Σοφίας Ντρέκου

Μέχρι και ο Μέγας πατέρας της ορθόδοξης εκκλησίας και ένας από τους Τρεις Ιεράρχες μας, Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος († 25 Ιανουαρίου 390 μ.Χ), μίλησε μ' ένα πασίγνωστο απόσπασμα από ομιλία που εκφωνήθηκε στην ΚΠολη ενώπιον του αυτοκράτορα Μ. Θεοδοσίου και πολλών αρχόντων, με αφορμή την ανισότητα κατά των γυναικών (βλ. εδώ) στη νομοθεσία (από τη μελέτη Η θέση της Γυναίκας στο χριστιανισμό):

«Δε δέχομαι αυτή τη νομοθεσία, δεν επαινώ την (κοινωνική) συνήθεια. Οι νομοθέτες ήταν άνδρες, γι’ αυτό η νομοθεσία είναι κατά των γυναικών. Γι’ αυτό και δώσανε τα παιδιά στην εξουσία του πατέρα, αφήνοντας χωρίς φροντίδα το ασθενέστερο [σ.σ.: τη μητέρα ίσως εννοεί].

Ο Θεός όμως δε φέρθηκε έτσι, αλλά (είπε) «τίμα τον πατέρα σου και τη μητέρα σου, για να ζήσεις καλά», που είναι η πρώτη εντολή στην παλαιά διαθήκη. […] Βλέπετε την ισότητα της νομοθεσίας. Ένας δημιουργός του άντρα και της γυναίκας, ένα χώμα και οι δυο, μία εικόνα (του Θεού), ένας νόμος, ένας θάνατος, μία ανάσταση. Ομοίως, γίναμε και από άντρα και από γυναίκα. Ένα χρέος οφείλεται από τα παιδιά στους γονείς. Πώς λοιπόν εσύ απαιτείς σωφροσύνη (συζυγική πίστη) από τη γυναίκα σου, ενώ ο ίδιος δεν την προσφέρεις; Πώς ζητάς χωρίς να δίνεις; Πώς νομοθετείς άνισα για σώμα ισότιμο με το δικό σου;

Αν εξετάζεις τα χειρότερα, δες: αμάρτησε η γυναίκα (Εύα), το ίδιο και ο Αδάμ. Και τους δύο τους εξαπάτησε ο όφις. Δε βρέθηκε ο ένας πιο αδύναμος και ο άλλος πιο δυνατός. Αλλά εξετάζεις τα καλύτερα; Και τους δύο τους σώζει ο Χριστός με τα Πάθη του. Έγινε άνθρωπος για τον άνδρα; Το ίδιο και για τη γυναίκα… Λέγεται ότι προέρχεται [ο Χριστός] από το σπέρμα Δαβίδ. Νομίζεις ενδεχομένως ότι με αυτό τιμάται ο άντρας; Γεννάται όμως από την Παρθένο και αυτό είναι υπέρ των γυναικών». (Αγ. Γρηγορίου του Θεολόγου, Λόγος ΛΖ', 6-7).

• Εδώ, εκτός από το προφανές (την υπεράσπιση της γυναίκας), φαίνεται και ότι:

α) Ο άγιος θεωρεί τους νόμους προϊόν κοινωνικών συνθηκών και όχι κάτι με «θεϊκή αυθεντία», κάτι που η «φωτισμένη» Δύση «ανακάλυψε» μόλις περί το 17ο αιώνα.

β) «Δε δέχομαι τη νομοθεσία» γράφει. Ο άγιος θεωρεί άκυρο το νόμο που θίγει τα δικαιώματα (κατ' αυτόν αυτονόητα) ανθρώπων ή κοινωνικών ομάδων, όπως εν προκειμένω των γυναικών. Με άλλα λόγια, θέτει θέμα "συνταγματικότητας των νόμων": ενός υπερνομικού κριτηρίου, που θα καθορίζει αν ένας νόμος είναι ηθικός - άρα έγκυρος - ή όχι!

Το κριτήριο αυτό, προφανώς, γι' αυτόν είναι το ευαγγέλιο. Είναι αρκετό, αν το γνωρίζεις καλά, γιατί εκεί ο άνθρωπος φτάνει στην κορυφή της καταξίωσής του από τον ίδιο το Θεό, που γίνεται άνθρωπος.

• ...και συνεχίζει ο Άγιος Γρηγόριος: Πως απαιτείς σωφροσύνη;

Γ. Τσιτσιμπής: "Αχ, αυτοί οι Τρεις Ιεράρχες!"

Από Γιώργος Ηλ. Τσιτσιμπής

Αυτοί οι τρεις άγιοι, φαίνεται πως βάλθηκαν να μας ταλαιπωρήσουν τα τελευταία χρόνια. Τους ονομάζουμε «προστάτες των γραμμάτων», αλλά δεν τους έχουμε και πολλή υπόληψη.

Δύσκολα βρίσκεις αναφορές ή πολύ περισσότερο κείμενά τους στα σχολικά εγχειρίδια. Τι και αν ως πανεπιστήμονες γράψανε και κάνανε (κυρίως) πολλά, εμείς, επί της ουσίας, μάλλον τους αγνοούμε. Ευτυχώς, μέσα στις τόσες αστοχίες μας, προκαλούμε και λίγο ντόρο γύρω από το όνομά τους και τη Χάρη τους και ίσως κάποιοι αυτοβούλως θελήσουν να μάθουν περισσότερα γι’ αυτούς. Όπως λέει συνοπτικά σ’ ένα άρθρο του ο Λίνος Υφαντής, αντιπρόεδρος του Συνδέσμου Φιλολόγων Αιτωλοακαρνανίας, «… Δεν έμαθα ποτέ ότι ο ένας εκ των τριών Ιεράρχης, ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος τα έβαλε με τα “λαμόγια” της εποχής του, τους “βαλαντιοσκόπους” κληρικούς που πλούτιζαν, τους “κόλακες” και τα “παράσιτα”. Δεν έμαθα ποτέ ότι ο άλλος εκ των τριών Ιεράρχης, ο Βασίλειος ο Μέγας προσπαθούσε να λύσει προβλήματα εργαζομένων στα ορυχεία του Ταύρου της Μικράς Ασίας, ορφανών, αδικημένων, ασθενών και απόρων και καθιέρωσε τη διανομή αγαθών – τρόφιμα, ρούχα, χρήματα- και κάθε είδους βοήθειας σε φτωχές οικογένειες, άπορους κ.λπ. Ούτε είδα ποτέ το μεγάλο πτωχοκομείο, τη “Βασιλειάδα” και να τη συγκρίνω με άλλες παρόμοιες δράσεις της εποχής για να καταλάβω την αξία της. Δεν ήρθα σε επαφή ποτέ με τα κείμενα και τα ποιήματα του άλλου εκ των τριών Ιεραρχών, του Γρηγορίου Νανζιαζηνού. Ήθελα να αποκτήσω άποψη, να τα σχολιάσω όπως κάνω με τα άλλα της αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας…». Αυτή είναι η αλήθεια για το τι διδασκόμαστε στα σχολεία μας σήμερα.

Όσο για τους ηγήτορές μας, περιττεύει κάθε λόγος. Όπου και αν κοιτάξεις, «αριστερά και δεξιά», σε κοσμικούς και εκκλησιαστικούς κύκλους, φαίνονται όλοι ευθυγραμμισμένοι σε ένα κοινό σκοπό. Στρατευμένοι διεκπεραιωτές, εκατέρωθεν, προσπαθούν να αποδομήσουν τελείως ό,τι ως τώρα ήταν αυτονόητο. Μια μέρα γιορτής για την εκπαίδευση την καθιστούν, δυστυχώς, άκυρη, χωρίς να συναισθάνονται τη σημασία των πράξεών τους. Οι μεν, πέρσι, την κάνανε για πρώτη φορά αργία, άρα κλειστά τα πάντα και απόλυτη σιωπή για ένα τέτοιο γεγονός, οι δε, φέτος, μετά από παλινδρομήσεις με αλληλοεπικαλυπτόμενες εγκυκλίους, την στιγμή μάλιστα που αποτελούν απλά δηλώσεις προθέσεων, αφού για να ισχύσει το οτιδήποτε χρειάζεται νομοθέτημα (ξαναέκαναν το ίδιο λάθος με τους σημαιοφόρους των παρελάσεων), κατάφεραν στο τέλος το ίδιο αποτέλεσμα. Τα σχολεία θα λειτουργήσουν κανονικά, ως να μην συμβαίνει τίποτα αυτή την ημέρα και αν υπάρξει και κανένας ευαίσθητος μπορεί να πάει καμιά βόλτα στην εκκλησία ή να πει και δυο λόγια στα παιδιά για αυτούς που καθιερώθηκαν ως προστάτες και ευλογούντες στα της εκπαίδευσης. Τόσο καλά λοιπόν. Πιστεύει κανείς πως το ενδιαφέρον τους είναι να μην χαθεί καμιά ώρα μάθημα; Αυτό άραγε τους απασχολεί; Άλλωστε σε όλες τις σχολικές γιορτές, 25η Μαρτίου, 28η Οκτωβρίου, Πολυτεχνείο, η ημέρα είναι αφιερωμένη στο επετειακό γεγονός και μετά την γιορτή οι μαθητές αποχωρούν. Εδώ τι διαφορετικό υπάρχει; Μήπως ακολουθήσουν την ίδια μοίρα και οι άλλες επέτειοι;

Σχολική γιορτή Τριών Ιεραρχών: Αλαλούμ και στο βάθος … απαξίωση

του Σπύρου Βαζούρα

Κατά το περσινό σχολικό έτος 2018–2019,  η 30^η Ιανουαρίου, ημέρα των Τριών Ιεραρχών ορίσθηκε ως αργία από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ.

Για φέτος, το Υπουργείο Παιδείας με ειδικό ενημερωτικό δελτίο (13/1/2020) στην επίσημη ιστοσελίδα του και με τίτλο «Ανοικτά και όχι κλειστά σχολεία την 30ή Ιανουαρίου. Αποκαθίσταται η ημέρα εορτασμού των Τριών Ιεραρχών» μας πληροφορεί ότι: «Η 30ή Ιανουαρίου κάθε έτους, ημέρα της εορτής των Τριών Ιεραρχών, αποκαθίσταται ως ημέρα πραγματοποίησης εορταστικών εκδηλώσεων προς τιμήν των τριών Αγίων και της Παιδείας, καθώς και όλης της εκπαιδευτικής κοινότητας. Η εν λόγω ρύθμιση αφορά τόσο την πρωτοβάθμια όσο και τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, δημόσια και ιδιωτική. Κατά τα λοιπά, το σχολείο θα λειτουργεί κανονικά και θα πραγματοποιείται το ωρολόγιο πρόγραμμα των μαθημάτων της ημέρας. Η σχετική νομοθετική ρύθμιση, που εμπεριέχεται σε κατατεθέν Νομοσχέδιο του Υπουργείου, θα προσαρμοστεί κατά την κοινοβουλευτική διαδικασία προκειμένου να αποτυπώνει πλήρως τα ανωτέρω».

Αξίζει όμως να δούμε τη διαδρομή των σχετικών εγκυκλίων και τις διοικητικές παλινωδίες του Υπουργείου Παιδείας μέχρι την τελική απόφαση για να αξιολογήσουμε κατά πόσο πραγματικά αποκαθίσταται η ημέρα εορτασμού των Τριών Ιεραρχών και το κύρος της, όπως θριαμβευτικά αλλά μάλλον παραπλανητικά ισχυρίζεται το σχετικό ενημερωτικό δελτίο του Υπουργείου Παιδείας.

Στις 10 Ιανουαρίου 2020, η καθ΄ ύλην αρμόδια Υφυπουργό Παιδείας κ. Σοφία Ζαχαράκη εκδίδει σχετική εγκύκλιο με την οποία ενημερώνει ότι «εν όψει σχετικής νομοθετικής ρύθμισης, την 30η Ιανουαρίου 2020, ημέρα εορτασμού των Τριών Ιεραρχών, στις σχολικές μονάδες Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης δεν θα διεξαχθεί διδασκαλία μαθημάτων, αλλά θα πραγματοποιηθούν εκδηλώσεις και δραστηριότητες σχετικές με το περιεχόμενο της συγκεκριμένης γιορτής, δηλαδή την προσφορά των Τριών Ιεραρχών στα Γράμματα. Επιπλέον, τη συγκεκριμένη μέρα δύναται να πραγματοποιηθεί εκκλησιασμός, κατά την κρίση του Συλλόγου Διδασκόντων και εφόσον οι συνθήκες το επιτρέπουν».

Στις 13 Ιανουαρίου 2020, ακολουθεί το ειδικό ενημερωτικό δελτίο του Υπουργείου Παιδείας για το θέμα σε πλήρη αναντιστοιχία (!!) με την εγκύκλιο της Υφυπουργού Παιδείας κ. Σοφίας Ζαχαράκη που πραγματικά αποκαθιστούσε την ημέρα εορτασμού των Τριών Ιεραρχών αλλά και την αξία της και το κύρος της στη σχολική ζωή.

Η αγράμματη αριστερά ...ο καλύτερος σπόνσορας της Δεξιάς

Η αγράμματη αριστερά ...ο καλύτερος σπόνσορας της Δεξιάς

Του Ανδρέα Αργυρόπουλου

Διάβασα την ανακοίνωση της νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ για τους Τρεις Ιεράρχες .Όχι ότι δε λένε και αλήθειες αλλά αγνοούν την αλήθεια.Γιατί ρε λεβέντες η γιορτή των Τριών Ιεραρχών να είναι "ΚΑΤΉΧΗΣΗ";;;Τους Τρεις Ιεράρχες τους κόβετε για "κατηχητόπουλα";;;Έζησαν μέσα στους διωγμούς και πέθαναν κυνηγημένοι από το θρησκευτικό και κοινωνικοπολιτικό κατεστημένο....αν είχατε διαβάσει τα κείμενά τους παίζει να κάνατε και διαδήλωση για να διδάσκονται υποχρεωτικά.Τιμήθηκαν διαχρονικά από επιστήμονες όλων των κλάδων(κοινωνιολόγους ,παιδαγωγούς,ιατρούς κ.λπ.) αφού δεν ήταν απλά"θεολόγοι". Λυπάμαι για τη στάση σας και για ένα ακόμη λόγο...στη γενιά μου η νεολαία της τότε ανανεωτικής αριστεράς αποτελούνταν στην πλειονότητά της από τους πιο ανοιχτόμυαλους ανθρώπους ,από τους πλέον διαβασμένους...θα μου επιτρέψετε και ένα τελευταίο:κανένας "ρηγάς" της γενιάς μου δεν έσκιζε ,ούτε εξαφάνιζε αφίσες που δε γούσταρε...ο συγκεκριμένος χώρος δίδαξε δημοκρατία πολλές φορές...με πολλή αγάπη σας προτρέπω να διαβάσετε τουλάχιστον κάποια από τα έργα των Τριών Ιεραρχών....μπορείτε να ξεκινήσετε με το παρακάτω που προς τιμήν της η ΑΥΓΗ μοίρασε προ ετών....

 

 ΔΙΑΒΆΣΤΕ...ΚΑΙ ΜΗΝ ΞΕΧΝΆΤΕ:

Η αγράμματη αριστερά
είναι ο καλύτερος σπόνσορας της Δεξιάς

 

 

Ο ουρανοφάντωρ θεμελιωτής του χριστιανικού ήθους

Αλέξανδρος Χριστοδούλου, Θεολόγος


Μέγας Βασίλειος (1 Ιανουαρίου)



Οικουμενικός διδάσκαλος, φωστήρας της ορθοδόξου πίστεως, πατέρας του μοναχισμού, προστάτης των φτωχών, τέλειο πρότυπο επισκόπου, ζωντανή εικόνα του Χριστού, διανέμοντας με τις πράξεις του τους θησαυρούς της φιλάνθρωπης Αγάπης του Κυρίου, ο άγιος Βασίλειος ο Μέγας γεννήθηκε το 329 στην Καισάρεια της Καππαδοκίας. Στην οικογένειά του ανήκει πλήθος μαρτύρων και αγίων.



Οι γονείς του, ο άγιος Βασίλειος ο Παλαιός και η αγία Εμμέλεια, διαπαιδαγώγησαν τα δέκα παιδιά τους στον δρόμο της αγιότητας. Η αδελφή του αγίου Βασιλείου, η αγία Μακρίνα, αληθινός πνευματικός οδηγός της οικογένειας, παρότρυνε την μητέρα και τους αδελφούς της προς τον μοναχικό βίο: τον άγιο Ναυκράτιο, τον άγιο Γρηγόριο, μελλοντικό επίσκοπο Νύσσης, και των άγιο Πέτρο, μελλοντικό επίσκοπο Σεβαστείας.

Ο άγιος Βασίλειος πέρασε την παιδική του ηλικία στην Νεοκαισάρεια του Πόντου, όπου έμαθε την ορθόδοξη πίστη από την μητέρα και την γιαγιά του, την αγία Μακρίνα την Παλαιά. Με την καθοδήγηση του πατέρα του προόδευσε γρήγορα στην θύραθεν γνώση που φρόντιζε να συνδυάσει μαζί με την πρόοδο στην αρετή. Μετά το θάνατο του πατέρα του σπούδασε στα μεγαλύ­τερα πολιτιστικά κέντρα της εποχής: την Καισαρεία της Παλαιστίνης, την Κωνσταντινούπολη και τελικά την Αθήνα. Διακρίθηκε σ’ όλες τις επιστήμες: στην φιλοσο­φία, την γραμματική, την λογική, την ρητορική, στα μαθημα­τικά, την αστρονομία, την ιατρική. Εκεί γνωρίσθηκε με τον Γρηγόριο τον Θεολόγο και έγινα αχώριστοι φίλοι. Μόλις τελείωσε τις σπουδές του στην Αθήνα, οι συμφοιτητές του ήθελαν να τον κρα­τήσουν για δάσκαλό τους.

Η βαθειά μελέτη του Ευαγγελίου, τον έκανε να αισθαν­θεί τη ματαιότητα της θύραθεν σοφίας γι’ αυτό εγκατέλειψε την Αθήνα και τη σταδιοδρομία του ρητοροδιδασκά­λου, βαπτίσθηκε και αποφάσισε να ακολουθήσει τη μοναχική ζωή. Επισκέφθηκε την Αίγυπτο, την Παλαιστίνη, την Συρία και ακόμη την Με­σοποταμία, όπου μπόρεσε να θαυμάσει τους ασκητικούς αγώνες και τις αρετές των ονομαστών ασκητών που ζούσαν στους τόπους αυτούς.

Γιώργος Τσιτσιμπής: "Αργία Τριών Ιεραρχών λάθος, υπερβολή ή σκοπιμότητα;

Του Γιώργου Ηλ. Τσιτσιμπή

Είναι αλήθεια πως αξίζει να τιμάς με ιδιαίτερο τρόπο κάτι που το θεωρείς ξεχωριστό. Βέβαια, ο τρόπος της τιμής έχει την δική του σημασία.

Καθημερινά, υπάρχουν επέτειοι στις οποίες αναφερόμαστε είτε για να αντλήσουμε συμπεράσματα, είτε για να τονίσουμε το ξεχωριστό και ιδιαίτερο, είτε απλά για να τιμήσουμε το γεγονός. Σ’ αυτή την οπτική, πρέπει να παραδεχτούμε πως υπάρχει και μια «αδυναμία». Καθιερώνεις μια επέτειο και ξεμπερδεύεις όλον τον άλλο καιρό από την σημασιολογία της. Το πιο δημιουργικό, θα ήταν κατά τη γνώμη μας, να υπήρχε διάχυση του νοήματος σ’ όλη τη διάρκεια του έτους. Με διάφορες ευκαιρίες να επανέρχεσαι και να σηματοδοτείς την καθημερινότητα με αυτό που θεωρείς μείζον. Πόσο ωραία θα ήταν κάτι τέτοιο να συνέβαινε, ας πούμε, με τις έννοιες δικαιοσύνη, αντίσταση, αλληλεγγύη …

Επί του προκείμενου τώρα. Έχουμε για πρώτη φορά (αυτή η πρώτη φορά μας έχει τσακίσει) γενικευμένη αργία για τα σχολεία μας, την ημέρα των Τριών Ιεραρχών. Κάτι, που προφανώς, για τον κάθε καλόπιστο, είναι ένδειξη ευγνωμοσύνης του Υπουργείου για να τιμήσει τους προστάτες των γραμμάτων. Και ω του θαύματος! (γιατί θαύματα γίνονται εντός και εκτός του χώρου της Εκκλησίας) αποδομείς εντελώς αυτό που υποτίθεται ότι θέλεις να τιμήσεις. Αυτή η μέρα γίνεται μια «νεκρή μέρα». Αργία και δεν κινείται τίποτα. Ούτε καν εκκλησιασμός. Τι και αν οι συγκεκριμένοι Άγιοι συμπυκνώνουν με τον καλύτερο τρόπο αυτό που είπαμε παραπάνω, τις έννοιες δικαιοσύνη, αντίσταση, αλληλεγγύη. Τι και αν οι ίδιοι στα συναξάρια τους, όχι μόνο δεν αναδεικνύονται αργόσχολοι αλλά αντιθέτως ιδιαίτερα δημιουργικοί!!! Θρησκευτική γιορτή χωρίς καν εκκλησιασμό; Η πρόταση, της εγκυκλίου που στάλθηκε στα σχολεία, για ένα δίωρο αφιέρωμα την προηγούμενη μέρα, μόνο ως άλλοθι μπορεί να εκληφθεί.

Εορτή των Τριών Ιεραρχών 2019 – Εορτή της Παιδείας σ’ έναν κόσμο χωρίς παιδεία

Εορτή της αγάπης σ’ έναν κατακτημένο και ερειπωμένο κόσμο, που αναζητά την αγάπη

 

Εικ. από εδώ, όπου ωραίο άρθρο για τους Τρεις Ιεράρχες

 

Ομιλία θεολόγου σε επαρχιακό σχολείο

Οι πυλώνες του ελληνικού πολιτισμού μπορούμε να πούμε πως είναι τρεις: η αρχαία Ελλάδα, οι Έλληνες Πατέρες της Εκκλησίας και οι νεότεροι και σύγχρονοι Έλληνες λογοτέχνες και στοχαστές.

Από τους τρεις αυτούς πνευματικούς χώρους ο άνθρωπος μπορεί να αντλήσει εφόδια για μια ζωή ελεύθερη και ποιοτική – και είναι επείγον να το κάνει, γιατί, όσο περνούν τα χρόνια, οι ισχυροί του κόσμου στερούν την ελευθερία μας και υποβαθμίζουν την ποιότητα της ζωής μας.

Για την αρχαία Ελλάδα, στο σχολείο κάτι μαθαίνουμε. Για τους νεότερους και σύγχρονους Έλληνες πνευματικούς δημιουργούς, επίσης κάτι.

Βέβαια, το σχολείο είναι σαν πολιορκημένο κάστρο. 
Δέχεται βολές από παντού, με αποτέλεσμα οι μαθητές μας να μη βλέπουν την αξία του και να μην απλώνουν το χέρι, να πάρουν τα δώρα της παιδείας που, παρά τις αντιξοότητες, τους προσφέρει. Πάντως, εκείνος ο χώρος, για τον οποίο δε μαθαίνουμε σχεδόν τίποτε, είναι οι Πατέρες της Εκκλησίας (δηλαδή οι άγιοι διδάσκαλοι του χριστιανισμού), που τις ελάχιστες αναφορές τους τις έχουμε περιορίσει στο μάθημα των Θρησκευτικών, ενώ έχουν θέση και στα φιλολογικά και τα κοινωνιολογικά μαθήματα. Τους αντιμετωπίζουμε μόνο σαν θρησκευτικούς στοχαστές, ενώ εκείνοι ήταν πυρπολητές ψυχών, μελετητές των βαθύτερων κινήτρων της ανθρώπινης συμπεριφοράς, μελετητές των κοινωνικών φαινομένων και διδάσκαλοι ειρηνικών επαναστάσεων.

Τρεις Ιεράρχες και παιδεία

Του π. Βασιλείου Θερμού, περ. "Διάβαση", τευχ. 35/2002

Σε μια παιδεία που έχει χάσει τον προσανατολισμό της...

Σοφία Ντρέκου

«Πάντες οι των λόγων αυτών ερασταί, 

συνελθόντες ύμνοις τιμήσωμεν.

Αυτοί γαρ τη Τριάδι, 

υπέρ ημών αεί πρεσβεύουσιν» 

Σε μια παιδεία που έχει χάσει τον προσανατολισμό της, που βηματίζει ανακυκλώνοντας σκόρπια δάνεια χωρίς να ξέρει το γιατί και το πως, που αναπαράγει άριστα τις κοινωνικές ανισότητες, που δε νοηματοδοτεί τις ζωές των παιδιών, γιορτάζουμε μια αχτίδα φωτός! 

Μια αχτίδα μεστής και περιεκτικής πρότασης ΖΩΗΣ. Ζωή που επικοινωνεί στην ουσία της ύπαρξης. Ζωή με ελπίδα, με νόημα, με αγάπη, με συγκατάβαση, με υπομονή, με μετάνοια, με χαρμολύπη, με πρόνοια θεού. 

Οι τρεις Ιεράρχες δεν είναι μια ιστορική υπόμνηση στους μαθητές και ...πάμε παρακάτω. Άλλη προοπτική μας δίνουν! Προοπτική μίμησης, ενεργής και ουσιαστικής. 

Των Τριών Ιεραρχών είναι και μία προτροπή για ενότητα των Ελλήνων που συνήθως διαχωρίζονται σε αντίπαλες ομάδες με ασήμαντες διαφορές! χωρίς λόγο και ουσία!

Εύχομαι να τους μιμηθούμε όλοι. 

Δάσκαλοι και μαθητές. 

Χρόνια πολλά και ευλογημένα.

Ἡ παιδεία τῶν τριῶν Ἱεραρχῶν τῆς ἑλληνικῆς καὶ τῆς ὀρθόδοξης κληρονομιᾶς, εἶναι ἡ παιδεία ποὺ χρειάζεται ἡ Εὐρώπη σήμερα, γιὰ νὰ ξαναβρεῖ τὰ ὑπαρκτικὰ καὶ πνευματικὰ θεμέλιά της

Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Δ. Μεταλληνοῦ,

Ὁμοτίμου καθηγητοῦ Θεολογικῆς Σχολῆς Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν

1. Ἡ ἀποκτηθεῖσα ἐμπειρία ἀπὸ τὴν προενταξιακὴ διαδικασία (ἀπὸ τὸ 1958) καὶ τὴν μετέπειτα ἔνταξή μας στὴν Ἑνωμένη Εὐρώπη, ὁδήγησε σὲ κάποιες ἀξιωματικὲς ἀρχές, ὡς σταθερές τῆς πορείας μας μέσα σ' αὐτήν. Ἡ πρώτη ἀρχὴ εἶναι, ὅτι τὸ πρόβλημα δὲν εἶναι ἡ Εὐρώπη, ὅπως δὲν ὑπῆρξε ποτὲ πρόβλημα κάθε ἀναγκαστικὸς ἀναπροσανατολισμὸς τῆς ἐθνικῆς μας πολιτικῆς σ' ὅλη τὴν ἱστορική μας διάρκεια. Τὸ πρόβλημα εἴμαστε ἐμεῖς, ἡ δική μας δηλαδὴ παρουσία μέσα στὴν Εὐρώπη. Ἡ δεύτερη ἀρχὴ εἶναι, ὅτι τὸ πρόβλημα τῆς Εὐρώπης δὲν εἶναι πρώτιστα πολιτικὸ ἢ οἰκονομικό, ἀλλὰ πνευματικὸ καὶ πολιτιστικό. Διότι τὸ ἀμείλικτο ἐρώτημα εἶναι, ποιὸν...

ἄνθρωπο καὶ ποιὰ κοινωνία μπορεῖ νὰ παραγάγει ἡ Ἑνωμένη Εὐρώπη, καὶ τελικὰ ποιὸν πολιτισμό.

Εἶναι πράγματι γεγονός, ὅτι μέσα στὴν νέα μεγάλη μας Πατρίδα κρίνεται ἡ ταυτότητά μας, ἀλλὰ καὶ ἡ ἱστορική μας συνέχεια καὶ συνεπῶς ἡ ἱστορικὴ (μὲ ὅ,τι σημαίνει αὐτὸ) ἐπιβίωσή μας. Ἡ ἀποτίμηση ὅμως τῆς Εὐρώπης, ὡς μητέρας τοῦ Δυτικοῦ Κόσμου, εἶναι θέμα προοπτικῆς. Ὑπάρχουν δύο προοπτικές: ἡ ἑλληνορθόδοξη καὶ ἡ οὐνιτίζουσα τῶν εὐρωπαϊστῶν μας. Οἱ πρῶτοι διαπιστώνουν στὸν πολιτισμὸ διαφοροποιήσεις καὶ ἀποστασιοποίηση. Οἱ δεύτεροι, συμπτώσεις καὶ ταύτιση. Τὸ tertium comparationis, τὸ σημεῖο ἀναφορᾶς, εἶναι ὁ πολιτισμός. 

Καὶ εἶναι γνωστό, ὅτι καρδιὰ τοῦ πολιτισμοῦ εἶναι ἡ παιδεία, ὡς καλλιέργεια καὶ διάπλαση τοῦ ὅλου ἀνθρώπου, ὁ ὁποῖος στὴν συλλογικὴ πραγμάτωσή του παράγει τὸν πολιτισμό, ὡς ὀργάνωση καὶ διευθέτηση τοῦ κοινωνικοῦ χώρου, σύμφωνα μὲ τὸ περιεχόμενο τῆς ψυχῆς του. Διότι, ὅπως εἶπε ὁ γνωστὸς ἱστορικὸς τῶν πολιτισμῶν καὶ διακεκριμένος διπλωμάτης Arnold Toynbee «ψυχὴ τοῦ πολιτισμοῦ εἶναι ὁ πολιτισμὸς τῆς ψυχῆς»! Ἀκριβῶς τὸ περιεχόμενο τῆς ψυχῆς διαμορφώνεται μὲ τὴν Παιδεία, τὴν ὅλη ἀγωγὴ δηλαδὴ τοῦ ἀνθρώπου.

Οι Τρεις Ιεράρχες, οι προστάτες των γραμμάτων ...

«Τρεις Ιεράρχες γιατί Θεέ μου μας τους έστειλες;»

Γράφει ο Γιώργος Ηλ. Τσιτσιμπής

Συχνά, ζώντας στην μακαριότητά μας, αισθανόμαστε πως, δεν βαριέσαι, καλά πορευόμαστε. Χωρίς να δίνουμε ιδιαίτερη σημασία, αρκούμαστε στο να διεκπεραιώνουμε απλά τις προσωπικές μας υποθέσεις.

Πολλές φορές μάλιστα, προσαρμόζουμε τα πράγματα στα δικά μας μέτρα έτσι που να μην αφήνουμε περιθώρια άλλης εναλλακτικής πορείας ή έστω αμφισβήτησης πως θα μπορούσαμε να έχουμε διαφορετικές αντιδράσεις στα έως τώρα.

Υπάρχουν βέβαια και συνθήκες που πονάνε. Ξύνουν συνειδήσεις. Θα προτιμούσαμε να μην τις βρίσκαμε στο διάβα μας. Γιατί, ποιος θέλει να αμφισβητούνται οι επιλογές του; Ποιος θέλει να αναμετριέται με τον έσω άνθρωπο και μάλιστα να διαπιστώνει ότι υπάρχει κι άλλος δρόμος;

Τρεις άνθρωποι, γιατί άνθρωποι είναι οι Άγιοι κι όχι Θεοί, είναι αυτοί που, και πολλοί άλλοι στην εκκλησιαστική μας ιστορία, μας δημιουργούν «προβλήματα». Όχι με την κατάρτισή τους, θεολογική και ακαδημαϊκή, αλλά κυρίως με την κοινωνική τους στάση. Γιατί και σήμερα έχουμε καταξιωμένους επιστήμονες, αλλά δυστυχώς, δεν έχουμε κοινωνικούς καθοδηγητές, δεν έχουμε πρότυπα.

Το έργο τους είναι εύκολο να το βρει κάποιος. Άλλωστε, έχουν γραφτεί τόσα πολλά, που δύσκολα θα μπορούσε να προστεθεί κάτι παραπάνω. Αυτό που εντυπωσιάζει είναι, ότι και οι Τρεις τους δεν έχουν μιλήσει μόνο, αλλά κυρίως έχουν πράξει. Έχουμε δηλαδή πρόταση από την πλευρά τους για το πώς θα πρέπει να αντιμετωπίζουμε την καθημερινότητά μας.

Αλληλεγγύη

Ο Θεός υπάρχει μόνο ως αδελφός στο πρόσωπο του πλησίον. Για την εκκλησία μας, άρα και για τους Πατέρες, δεν υπάρχει ατομική άσκηση αγάπης. Η αγάπη είναι erga omnes, για να το συνδέσουμε με την επικαιρότητα. Προσφέρεται αδιάκριτα προς όλους τους ανθρώπους, για όλες τις χρήσεις, χωρίς καμία προϋπόθεση, φύλου, φυλής, χρώματος, θρησκεύματος, εθνότητας ή οτιδήποτε άλλο.

Αλλοίωση ήθους και κριτηρίων

Πολλοί από εμάς παρακολουθούμε τα «εκκλησιαστικά ρεπορτάζ» διαφόρων «μεγάλων» εφημερίδων και ηλεκτρονικών μέσων και βλέπουμε εκεί τους εκπροσώπους των τοπικών εκκλησιαστικών αρχών και διάφορους Μητροπολίτες μας να λαμβάνουν θέσεις σε διάφορα ζητήματα και να τυγχάνουν σχολιασμού.
Τα ζητήματα αυτά σπάνια άπτονται της πολιτικής εκτός εξαιρέσεων, ακόμη και σε μια χώρα όπως η Ελλάδα, που εδώ και 7,5 περίπου χρόνια βρίσκεται, στον ένα ή στον άλλο βαθμό, υπό καθεστώς υπαγόρευσης πολιτικής και επιτροπείας, με την αδικία, ανισότητα και αποστέρηση να «οργιάζουν». Μια από αυτές τις εξαιρέσεις υπήρξε και το σύγχρονο νομοθέτημα που αφορούσε τροποποιήσεις σε μια ήδη υπάρχουσα νομοθεσία που αφορά τη λεγόμενη «αλλαγή ταυτότητας φύλου». Προς αποφυγή παρεξηγήσεων, το άρθρο αυτό δεν τοποθετείται ως προς την λήψη θέσης εκ μέρους των προαναφερθέντων θεσμικών (ή άλλων) προσώπων. Τοποθετείται όμως ως προς το πρωτοφανές της «ιεράς αγανάκτησης» που παρατηρείται σε παρόμοιες περιπτώσεις, όταν ο ελληνικός λαός δεν έχει δει τοποθετήσεις σε άλλα ζητήματα, που από χριστιανικής πλευράς είναι αναμφισβήτητα πολύ μεγαλύτερης έως εξαιρετικής σημασίας.

Οι Τρεις Ιεράρχες ως αληθινοί παιδαγωγοί

Ο Γέρων Βασίλειος Ιβηρίτης, μιλώντας για τους Τρεις Ιεράρχες, τονίζει ότι αληθινός παιδαγωγός είναι ο άγιος, που προσφέρει, όχι γνώσεις, αλλά την αλήθεια και την θεία ζωή της Εκκλησίας, η οποία χαριτώνει και σώζει τον άνθρωπο.

ΕΔΩ

Τρία χελιδόνια φέρνουν την Άνοιξη. Οι Τρεις Ιεράρχες !

Τρία χελιδόνια φέρνουν την Άνοιξη!

του θεολόγου π. Παντελεήμωνος Κρούσκου

Επιμέλεια Σοφία Ντρέκου

Εορτή των Τριών Ιεραρχών! Η διδασκαλία τους για ορθόδοξη ασκητική, μυστηριακή ζωή, ελληνική παιδεία, αλληλεγγύη, κοινοκτημοσύνη και βαθιά αγάπη έμπρακτη στον Θεό και τον Άνθρωπο είναι περισσότερο επίκαιρη σήμερα παρά ποτέ!

Εορτάζει η ΕΚΚΛΗΣΙΑ! Όχι μόνον η Παιδεία η ελληνική και οι δάσκαλοι.

Εορτάζουν οι θεολόγοι, οι μοναχοί, οι αρχιερείς, οι κληρικοί, οι καθηγητές,οι δάσκαλοι, οι σπουδαστές, οι ποιητές, οι φιλόσοφοι, οι ιατροί, οι ηγεμόνες,οι παιδαγωγοί, οι ρήτορες,οι φιλόλογοι, οι βιολόγοι, οι φυσικοί,οι πολιτικοί επιστήμονες, οι κοινωνικοί και δημόσιοι λειτουργοί, οι συγγραφείς,οι αγωνιστές, οι καθηγητές του εργατικού δικαίου, οι δικαστικοί, οι νομικοί, οι εργαζόμενοι, οι ακτιβιστές, οι εθελοντές παντός είδους, αστρονόμοι, μαθηματικοί, αρχαιοδίφες, ερευνητές,οι νοσοκόμοι, οι ψυχολόγοι και ψυχίατροι, οι πατέρες, οι αναλυτές, οι καλλιτέχνες, οι ευεργέτες, οι πλούσιοι και οι πένητες, οι εν τω κόσμω και οι ασκητές, οι φίλοι και οι συγγενείς...οι.. οι... οι... Τρείς Ιεράρχες, οικουμενικής και πανανθρώπινης εμβέλειας!

Μέγας Βασίλειος. Ο Πατέρας των Πατέρων. Ασκητική αρχοντιά, πρότυπο παιδαγωγού, ελεήμων και φιλάνθρωπος μέχρι θυσίας εσχάτης, κατήγορος του πλούτου, κρουνός θεολογίας, χάρακας της ορθόδοξης πατερικής παράδοσης, λειτουργός ισάγγελος και προφήτης θεηγόρος των οραμάτων του Θεού, ζωντανή εικόνα του ευαγγελίου του Χριστού.

Γρηγόριος ο Θεολόγος. Ο ευαίσθητος και ατσαλένιος ταυτόχρονα. Ποιητής και ησυχαστικός και μαζί δραστήριος πρόμαχος της ορθοδοξίας και πατέρας της δοκιμαζόμενης εκκλησίας. Αετός υψιπετής της θεολογίας. Ζωντανό και πλήρες δοχείο του αγίου πνεύματος. Εικόνα ζωντανή της Ειρήνης του Θεού. Ο κανόνας της Εκκλησίας και δεύτερος Ιωάννης.

Ιερός Χρυσόστομος. Ο ασυμβίβαστος γίγαντας. Ο φιλάσθενος και αδαμάντινος στύλος της εκκλησίας. Ο έλεγχος και ο διδάσκαλος. Ο δεύτερος Πρόδρομος και υπερασπιστής των αδικημένων. Ο πατέρας των απλών και καταπονημένων. Ο κανόνας της εγκρατείας και πηγή της αστείρευτης φιλανθρωπίας. Ο χρυσός ποταμός της ευαγγελικής ερμηνείας,ο άλλος Παύλος, ο δέκατος τρίτος Απόστολος!

Λίγες ταπεινές σκέψεις για τους Τρείς Μεγάλους...

Οι Τρεις Ιεράρχες είναι ίσως τα πιό εμβληματικά πρόσωπα της ελληνορθοδοξίας. Και όταν λέμε ελληνισμό, δεν εννοούμε το βαυαρικό μόρφωμα και κρατίδιο, αλλά την μακραίωνη παράδοση από το φως της αρχαιότητας ως την αναγέννηση του έθνους, αυτή πού βρίσκεται στην ομηρική, κλασσική και ρωμαίϊκια γλώσσα, στο ερώτημα, την επιστήμη, την γνώση, την θεοσέβεια, το μαρτύριο, την χαρμολυπική ψυχή, τον πανηγυρικό καημό της ρωμηοσύνης.

Σήμερα είναι Κυριακή: Η εορτή των Τριών Ιεραρχών

Ο Δημήτρης Μαυρόπουλος απαντά στις ερωτήσες του Βασίλη Ξυδιά, μέσα στα πλαίσια της εκπομπής «Σήμερα είναι Κυριακή», από τον τηλεοπτικό σταθμό της ΕΤ1. Περίοδος 1989-90.

Η διαδρομή του εκκλησιαστικού σώματος που οδήγησε, κατά τον 11ο αιώνα, στην καθιέρωση της ενοποιημένης εορτής των τριών ιεραρχών. Το πνευματικό και κοινωνικό πλαίσιο της εποχής. Τα εκκλησιολογικά ρεύματα που συγκεράζει η θέσπιση της ισότιμης, αυτής, αναφοράς.

Η, ευρύτερη, συνθετική λειτουργία της ευχαριστιακής βιοτής.

Η στάση των Πατέρων του 4ου αιώνα έναντι των κλασσικών ελληνικών γραμμάτων, και η επιβεβαίωσή της από τους Πατέρες του 11ου.

ΤΟΝ ΠΛΑΤΩΝΑ & ΤΟΝ ΠΛΟΥΤΑΡΧΟ, ΧΡΙΣΤΕ ΜΟΥ!

"Αν θέλεις για κάποιους από τους αλλόθρησκους/ να κάνεις μια εξαίρεση από την απειλή σου, Χριστέ μου,/ να μου εξαιρέσεις τον Πλάτωνα και τον Πλούταρχο·/ γιατί και οι δύο ήταν και στη θεωρία και στον τρόπο ζωής/ στους νόμους σου απ' όλους πιο πιστοί·/ και αν αγνοούσαν ότι εσύ είσαι ο Θεός των πάντων,/ τότε χρειάζονται μόνο την καλοσύνη σου,/ που σε κάνει να χαρίζεις σε όλους τη σωτηρία."

Ποίημα (επίγραμμα) του Μητροπολίτη Ευχαΐτων Ιωάννη Μαυρόποδα, που καθιέρωσε την γιορτή των Τριών Ιεραρχών κατά τον 11ο αιώνα.

ΠΗΓΗ:George Philalethe

Η παρακαταθήκη των Τριών Ιεραρχών

Του Γιώργου Ηλ. Τσιτσιμπή

Τι μας αφήνουν οι ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΙ κάθε εποχής, για να μπορούμε να τους θυμόμαστε ή να τους δοξολογούμε; Την βιοτή τους, θα μπορούσαμε να απαντήσουμε λιτά και συνοπτικά. Τα όσα είπαν και πολύ περισσότερο τα όσα έπραξαν. Το δίπολο, λόγια και πράξεις, είναι αυτό που ισχυροποιεί τη μνήμη.

Ήταν και οι τρεις σπουδαίοι. Τιμώνται για την επιστημοσύνη τους, την ευρυμάθειά τους, τον θεολογικό τους λόγο αλλά κυρίως για το ανθρώπινο πρόσωπο. Λογικό άλλωστε, αφού είναι τα πρόσωπα που σηματοδοτούν αυτό που η εκκλησία θέλει ως παράδειγμα, ως πρότυπο. Δηλαδή όχι απλά μια παρουσία στον θρησκευτικό χώρο και λόγο, αλλά μια παρουσία στην κοινωνία, στη ζωή.

Παιδιά «καθώς πρέπει», με περγαμηνές στις επιστήμες της εποχής τους, κερδίθηκαν από το βίωμα της εκκλησίας και αποτέλεσαν την έκφραση της ελληνοχριστιανικής παράδοσης, συνδυάζοντας άριστα και τα δύο συνθετικά του όρου. Σε μια αποστροφή του, σε ένα κείμενο – ομιλία ο θεολόγος Μπεκριδάκης Δημήτρης, αποσαφηνίζει την σύνθεση αρχαιοελληνικής ευφυΐας και χριστιανικής αρετής: «Με επίγνωση ότι ο αρχαίος Ελληνισμός και ο Χριστιανισμός είναι από κάθε άποψη, πολιτισμικά και συμβολικά, συστήματα ασύμπτωτα και αντιθετικά, οι Πατέρες, δεν ανάμειξαν Ελληνισμό και Χριστιανισμό, διότι εάν συνέβαινε κάτι τέτοιο θα επρόκειτο για περίπτωση συγκρητισμού, όπου νέα θρησκευτικά μορφώματα γεννιούνται από θραύσματα των παλιών. Εκείνο που έκαναν, οι Τρεις Ιεράρχες, ήταν μια σύνθεση στο επίπεδο της μεθόδου και της μορφής. Προσέλαβαν το γλωσσικό και εννοιολογικό όργανο του αρχαίου κόσμου και το χρησιμοποίησαν για να εκφραστεί με περισσότερη πληρότητα και σαφήνεια η αλήθεια του Ευαγγελίου». Μια αλήθεια που δίνει απάντηση και στα σημερινά νεοπαγανιστικά ιδεολογήματα ακροδεξιών ρητορειών, αφού δεν αναγνωρίζει περιούσιους λαούς και ανώτερα έθνη, αλλά μόνο ανθρώπους, παιδιά του ίδιου Θεού.

Δυο λόγια για την ημέρα των Τριών Ιεραρχών

Θανάσης Ν. Παπαθανασίου

Δρ. Θεολογίας, εκπαιδευτικός

Ομιλία του γράφοντος, ως Προέδρου της Δημοτικής Επιτροπής Παιδείας του Δήμου Βύρωνα, προς τους εκπαιδευτικούς των σχολείων του Δήμου Βύρωνα, την Παρασκευή 30 Ιανουαρίου 2015 (εκδήλωση του Δήμου).

Με τα δυο λόγια που θα πω, θα ζητήσω να αναμετρηθούμε με τη μνήμη μας. Λέω «να αναμετρηθούμε», διότι η μνήμη είναι περίεργη δύναμη του ανθρώπου. Μπορεί να γίνει ευλογία, μπορεί να γίνει και κατάρα. Κατάρα γίνεται όταν με κρατά αιχμάλωτο στο παρελθόν, ευλογία γίνεται όποτε φωτίζει τον βηματισμό μου στο τώρα.

Θέλοντας, λοιπόν, να αναφερθώ στη γιορτή των Τριών Ιεραρχών, δεν θα σας ζητήσω να στρέψουμε τη μνήμη μας στο παρελθόν· ούτε όμως και να αδειάσουμε από μνήμη. Σας ζητώ να στρέψουμε τη μνήμη μας στο μέλλον.

Κοντεύουν 30 χρόνια από την ημέρα που ξεστομίστηκε μια φράση με τεράστιο φορτίο, μια φράση η οποία σηματοδότησε τις εξελίξεις στην Ευρώπη και σε ολόκληρο τον κόσμο. Είναι η φράση της Μάργκαρετ Θάτσερ, πρωθυπουργού τότε της Μεγάλης Βρετανίας, «Δεν υπάρχει κοινωνία. Υπάρχουν μόνο άτομα». Είναι το σλόγκαν του νεοφιλελευθερισμού και των δυνάμεων οι οποίες, ακριβώς στις μέρες μας, σπάζουν την έννοια του κοινωνικού, αποσαθρώνουν τις συλλογικές ταυτότητες, και στα θρύψαλά τους αφήνουν μονάχα ιδιωτικές τροχιές: ιδιωτική ευημερία ή ιδιωτική εξαθλίωση. Ιδιωτικές ευημερίες, που χτίζονται πάνω σε ιδιωτικές εξαθλιώσεις.

Αν τους Τρεις Ιεράρχες δεν τους κάνουμε άνευρα σύμβολα, αλλά αντέξουμε να ακούσουμε τη φωνή τους, θα ακούσουμε έναν λόγο επαναστατικό, εντελώς επίκαιρο, μια στάση ζωής σε ρήξη με ό,τι ψευτίζει τον άνθρωπο. Οι πόλεις, είχε πει ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, είναι γεμάτες από άγιες τράπεζες. Όχι όμως απλώς από πέτρινες άγιες τράπεζες μέσα στις εκκλησίες. Έμψυχες άγιες τράπεζες, κορυφαίες άγιες τράπεζες –είπε– είναι οι εξαθλιωμένοι και οι περιθωριακοί που ζουν στα βρωμερά σοκάκια. Αυτοί, τα υποπροϊόντα σήμερα του νεοφιλελευθερισμού, στην οπτική των Τριών Ιεραρχών γίνονται οι ύψιστες φανερώσεις του ίδιου του Χριστού. Στην οπτική του Χρυσοστόμου, του Βασιλείου, του Γρηγορίου, η μεταφυσική πίστη και η αλληλεγγύη δεν βρίσκονται σε αντίθεση, αλλά ακριβώς το αντίθετο: σε εντελή όσμωση.