ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΜΥΝΟΜΕΝΟΣ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ;

ΦΩΤΗΣ ΤΕΡΖΑΚΗΣ

Ξαφνικά, εδώ κι ένα δεκαήμερο ο ειδησεογραφικός βομβαρδισμός για τις «εκατόμβες της πανδημίας» σίγησε. Όχι επειδή το συμβάν θεωρήθηκε λήξαν: τα τιμωρητικά μέτρα της κυβέρνησης κατά των «απείθαρχων» πολιτών σε αγαστή σύμπραξη με
τους εργοδοτικούς εκβιασμούς, η δημόσια μασκαράτα της «προφύλαξης», ο φόρος υγείας στους πολίτες κάποιας ηλικίας που εννοούν να προστατεύσουν τον εαυτό τους από μια ναζιστικού τύπου γενετική παρέμβαση και, πάνω απ’ όλα, η μεθοδευμένη στρατηγική εξόντωσης κάπου 10.000 ανυπότακτων υγειονομικών, συνεχίζονται με ανανεωμένο σαδισμό κι εκδικητική εμμονή – δείχνοντας πώς οι στόχοι τους ούτε βραχυπρόθεσμοι ούτε απλώς «υγειονομικοί» ήταν. Ο λόγος είναι ότι η κυβερνητικά επιδοτούμενη βιομηχανία των fake news ανέλαβε νέα αποστολή, όπου και μετέφερε άρδην όλο το τεχνικό της προσωπικό: μια κολοσσιαία προπαγανδιστική εκστρατεία υπέρ των ΝΑΤΟϊκών της αφεντικών και την ευρωπαϊκών τους δεκανέων, κατά του γεωστρατηγικού τους αντιπάλου, της Ρωσίας.

Ακόμα μία φορά η «Ευρώπη», παραδειγματικά δυσλειτουργική και ανίκανη να διαχειριστεί τα προβλήματα που γεννά η ίδια η αρχιτεκτονική της, αποφάσισε να παίξει τον ρόλο του χρήσιμου ηλίθιου πυροβολώντας τα πόδια της. Η προθυμία της να πληρώσει, τουλάχιστον οικονομικά εάν όχι και με όρους ασφάλειας, το κόστος των αποφάσεων του στρατηγικού της «προστάτη», κατασιγάζοντας εν μιά νυκτί τα κατά καιρούς τραυλίσματα δοκιμαστικής και άτολμης «διαφοροποίησης», είναι πέραν ενός σημείου ανεξήγητη – αλλ’ ας πούμε ότι αυτό είναι μια ξεχωριστή συζήτηση, που μπορεί να γίνει σε δεύτερη φάση… Εκείνο που τώρα μας απασχολεί είναι η διαστροφή των σημασιών που έχει γίνει βαρύ υπερόπλο στα χέρια των επιγόνων του Διαφωτισμού και υπερήφανων κατά τ’ άλλα για τον «ορθολογισμό» τους (το ίδιο όπλο που χρησιμοποιήθηκε εναντίον μας στη διάρκεια της πανδημικής σκηνοθεσίας), και η ολοκληρωτικού τύπου φίμωση της σκέψης και του δημόσιου λόγου σε αυτό το κομμάτι του κόσμου που έχει το θράσος ν’ αποκαλεί τον εαυτό του «φιλελεύθερη/ες δημοκρατία/ες». Όχι, δεν είναι ο πυρηνικός όλεθρος που μας απειλεί τούτη τη στιγμή, όχι περισσότερο τουλάχιστον απ’ όσο μας απειλούσε από το 1945 και μετά· είναι η φρικιαστική έγερση του ολοκληρωτισμού με κοινοβουλευτικό μανδύα, η οργουελιανή στόχευση στον πυρήνα των κυττάρων και της σκέψης μας, προαιώνιο όνειρο κάθε ολοκληρωτισμού που τώρα επιτέλους γίνεται εφικτό με την εφιαλτική συνδρομή μιας μακάβριας τεχνολογίας.

«ΞΕΝΟΣ ΓΙΑ ΣΕΝΑΝΕ ΚΑΙ ΕΧΘΡΟΣ»

Ὁ Τζώρτζ Κέναν, γνωστὸς ὡς ὁ κατ’ ἐξοχὴν θεωρητικὸς τῆς ἀνάσχεσης τῆς Σοβιετικῆς Ἕνωσης μέσω τῆς ἐπιθετικῆς της περικύκλωσης ἀπὸ τὶς Ἡνωμένες Πολιτεῖες, ἔγραφε λίγο πρὶν ἀπὸ τὸ τέλος τοῦ Ψυχροῦ Πολέμου καὶ τὴν κατάρρευση τῆς Σοβιετικῆς Ἕνωσης, στὸ βιβλίο του, μὲ τὸν ἐμβληματικὸ τίτλο, «Ἡ παθολογία τῆς ἐξουσίας»:

«Ἐὰν ἡ Σοβιετικὴ Ἕνωση βυθιζόταν αὔριο κάτω ἀπὸ τὰ νερὰ τοῦ ὠκεανοῦ, τὸ ἀμερικανικὸ στρατιωτικὸ-βιομηχανικὸ κατεστημένο θὰ ἔπρεπε νὰ συνεχίσει, οὐσιαστικὰ ἀμετάβλητο, μέχρι νὰ μπορέσει νὰ ἐφευρεθεῖ κάποιος ἄλλος ἀντίπαλος. Ὁτιδήποτε ἄλλο θὰ ἦταν ἕνα ἀπαράδεκτο σὸκ γιὰ τὴν ἀμερικανικὴ οἰκονομία». (George F. Kennan, ‘The Pathology of Power’, Norton, 1987).

Ὅταν ἡ «Αὐτοκρατορία τοῦ Κακοῦ» -ὅπως ὀνόμασε τὴν Σοβιετικὴ Ἕνωση ὁ Ρόναλντ Ρέϊγκαν- εἶχε διαλυθεῖ καὶ τὸ ΝΑΤΟ ἄδραξε τὴν εὐκαιρία νὰ ἐπεκταθεῖ πρὸς Ἀνατολὰς (παρὰ τὴν ὑπόσχεση περὶ τοῦ ἀντιθέτου, ποὺ εἶχε δοθεῖ στὸν Γκορμπατζώφ), ὁ Κέναν, ὡς βετεράνος τῆς διπλωματίας, σοβιετολόγος καὶ βαθὺς γνώστης τῶν ρωσσικῶν πραγμάτων, εἶχε ἀντιταχθεῖ στὴν νέα ἀμερικανικὴ ἀπόπειρα περικύκλωσης τῆς Ρωσσίας λέγοντας:

«Νομίζω ὅτι εἶναι ἡ ἀρχὴ ἑνὸς νέου Ψυχροῦ Πολέμου. Οἱ Ρώσσοι, ἐν καιρῶ, θὰ ἀντιδράσουν. Νομίζω ὅτι εἶναι τραγικὸ λάθος. Δὲν ὑπάρχει κανένας λόγος νὰ γίνει. Κανεὶς δὲν ἀπειλεῖ κανέναν» (1998).

Λίγο προτοῦ πεθάνει τὸ 2005, ὁ Κέναν ἀναφέρθηκε σὲ ἐκείνη τὴν παλιά του δήλωση περὶ τῆς ἀνάγκης τῶν ΗΠΑ νὰ ἐφευρίσκουν διαρκῶς ἕναν καινούργιο ἐχθρό, γιὰ νὰ τὴν ἐπικρίνει, τὴν στιγμὴ ποὺ αὐτὴ εἶχε πλέον ἐπιβεβαιωθεῖ περίτρανα.

Ἦταν πολὺ ἀργά. Ἡ ὑπόθεση αὐτὴ εἶχε μετατραπεῖ σὲ δόγμα, ποὺ ἦταν πολὺ καλὰ ἑδραιωμένο μέσα στὸ βαθὺ κράτος τῶν ΗΠΑ, μὲ πρωτοπόρους τοὺς Ἀμερικανοὺς νεοσυντηρητικούς, ὅπως ἡ Βικτώρια Νούλαντ, σημερινὴ Ἀμερικανίδα ὑφυπουργό Ἐξωτερικῶν, ἡ ὁποία εἶχε παίξει προεξάρχοντα ρόλο στὸ ἀμερικανοκίνητο πραξικόπημα τῆς «Εὐρωμεϊντάν», τὸ 2014 στὸ Κίεβο, καὶ μάλιστα διὰ τῆς φυσικῆς της παρουσίας στὴν «πορτοκαλὶ ἐπανάσταση», συνεργαζόμενη στενὰ μὲ τὸν Τζέφρυ Πάϊατ, τότε Ἀμερικανὸ πρέσβη στὸ Κίεβο, καὶ μετέπειτα πρέσβη τῶν ΗΠΑ στὴν Ἑλλάδα.

Παρεμπιπτόντως, ἡ παρουσία τοῦ Πάϊατ, ἀπὸ τὸ 2016 στὴν Ἀθήνα, πιθανὸν νὰ ἐξηγεῖ πολλὰ γιὰ τὴν ἐμφάνιση πλειάδας ἐγχώριων ΝΑΤΟπατριωτῶν στὸν σημερινὸ πόλεμο στὴν Οὐκρανία, μὲ τὴν ἀνάδυση ἑνὸς πραγματικοῦ, πολύπλευρου καὶ πολύχρωμου, Ἀμερικανικοῦ Κόμματος στὴν Ἑλλάδα, ποὺ δρᾶ σὲ στενὸ συντονισμὸ μὲ τὸ πολιτικὸ σύστημα τῆς ἑλλαδικῆς εὐρωατλαντικῆς ἀποικίας.

Πόσο βαθιά μπορεί να είναι η παρακμή της Δύσης μας - Της Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη

Newsbreak 7.3.2022

Πόσο βαθιά μπορεί να είναι η παρακμή της Δύσης μας Της Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη Newsbreak 7.3.2022 Διαβάζω ότι η Δύση στράφηκε ακάθεκτη εναντίον των Ρώσσων ολιγαρχών, και τους άρπαξε την περιουσία τους: γιωτ, πολυτελείς κατοικίες, κταθέσεις κλπ, χωρίς δικαιολογία, ή ορθότερα με τις σκιώδεις δικαιολογίες, όπως ότι “βοηθούν τον Πούτιν”, ότι “οι περιουσίες τους έγιναν με δόλιο τρόπο”, ότι “είναι μεγαλομανείς”. Δεν ξέρω αν όλοι όσοι διαβάζουν αυτές τις κινήσεις της Δύσης, έχουν τις ίδιες απορίες μαζί μου, αλλά εγώ ως οικονομολόγος, μένω κυριολεκτικά εμβρόντητη, και να γιατί. Ολιγάρχες/βαθύπλουτοι υπάρχουν σε όλες της χώρες, Δύσης, Ανατολής, Βορρά και Νότου, και πριν από παντού στις ΗΠΑ. Οι τόσο μεγάλες περιουσίες, σπανιότατα, για να μην πούμε ποτέ, γίνονται με το σταυρό στο χέρι….οπωσδήποτε προέρχονται σε κάποιο βαθμό από ανορθόδοξες μεθόδους. 

Ο καπιταλισμός, ωστόσο, και αυτό γίνεται γνωστό από τα πρώτα μαθήματα του Α’ έτους των Οικονομικών, ουδόλως ενδιαφέρεται για το πως ένας φτωχός εμφανίζεται την επόμενη ημέρα πάμπλουτος, εφόσον δεν τον καταδιώκει η Αστυνομία. Ήμουν, από τα πρώτα χρόνια των σπουδών μου, και η διατριβή μου στη Σορβόννη είναι επάνω σε προβλήματα άνισης κατανομής εισοδήματος, καθώς και εξεύρεσης τρόπων για την επίτευξη δικαιότερης κατανομής. 

Ωστόσο, δεν αντιλαμβάνομαι τη δικαιολογία, νομική, οικονομική, ανθρωπιστική, καθεστωτική, ηθική κλπ., με βάση την οποίαν η Δύση (χωρίς να έχει εναγκαλιστεί τον κομμουνισμό) απογυμνώνει τους πλούσιους Ρώσσους από τις περιουσίες τους. Είναι πόλεμος, εντάξει! 

Αλλά, οι πόλεμοι δεν στρέφονται εναντίον ατόμων πλουσίων (και επαναλαμβάνω, ότι δεν έχω ουδεμία συμπάθεια για τους Ρώσσους ολιγάρχες), και δεν επικεντρώνεται σε κατηγορίες εναντίον τους, για το πως πλούτισαν, πως ξοδεύουν τα χρήματά τους, πως ζουν…..αυτές είναι τακτικές, και δή χαμηλού επιπέδου, όταν και αν γίνονται, από καθεστώτα κομμουνιστικά ή πειρατικής βάσης. 

Απορία εκφράζω και μάλιστα μεγάλης έκτασης, για το πως η Δύση, φιλελεύθερη, καπιταλιστική, εναντίον της παρέμβασης του κρατους, υπέρ της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και εναντίον του δημόσιου τομέα, στρέφεται επίσημα εναντίον των ολιγαρχών Ρώσσων, και μάλιστα μεταξύ άλλων, επειδή “απέκτησαν τα χρήματά τους με δόλια μέσα”, ωσάν οι μη Ρώσσοι ολιγάρχες της Δύσης τα απέκτησαν με ευάρεστο τρόπο! Όχι, και το επαναλαμβάνω, ότι ούτε είμαι υπέρ των Ρώσσων ολιγαρχών, ούτε έχω συμπάθειες γι’ αυτούς. Απλώς, διερωτώμαι πόσο εκτεταμένη και πόσο βαθιά μπορεί να είναι η παρακμή της Δύσης μας, ώστε να μετέρχεται μεθόδους κομμουνιστικές και πειρατικές εναντίον φίλων του Πούτιν, επειδή είναι εναντίον του.

Η αντίστροφη μιντιακή πραγματικότητα

του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη

Με την δύναμη των «ενσωματωμένων» ΜΜΕ, που βαδίζουν με το μεταμοντέρνο βήμα της Χήνας, αυτό που συμβαίνει σήμερα στην Ουκρανία έχει με οργουελλικό τρόπο αντιστραφεί και παρουσιάζεται ως «ρωσική απειλή». Ο λόγος: Η αποφασιστική αντίδραση της Μόσχας στην περικύκλωσή της από το ΝΑΤΟ μέσα στα μονοπολικά παγκόσμια σχέδια και η άρνηση των εθνών να δεχθούν την καταβρόχθισή τους από το ισοπεδωτικό νεοταξικό μοντέλο ώστε οι πολίτες να γίνουν τα hommuculus των «largely cocacola-ized countries» (κατά τον μεγάλο μας ποιητή Γ. Σεφέρη).

Η Ρωσία αποτελεί δικαιωματικά σήμερα σημαντικό μέρος του διεθνούς συστήματος και, ως εκ τούτου, κάποιοι ακραίοι κρίκοι των Επικυρίαρχων, ιδίως στις ΗΠΑ, όπου επικρατεί μεγάλη πόλωση, θα κάνουν ό,τι μπορούν για να την πολεμήσουν.

Ο έλεγχος των μέσων ενημέρωσης είναι κλασσική υπόθεση για τους Αμερικανούς. Την δεκαετία του '60, ο Λευκός Οίκος, επί Λύντον Τζόνσον, είχε προσλάβει την House Information Group για να «πουλήσει» τον πόλεμο του Βιετνάμ στους συμπολίτες του. Το 1983, ο Ρόναλντ Ρήγκαν είχε εισβάλει στην Γρανάδα μέσα σε ένα πλήρες ενημερωτικό μπλακ-άουτ. Το 1991, την εποχή του πρώτου Πολέμου του Κόλπου, ο Τζωρτζ Μπους πατήρ είχε εμπιστευθεί σε μια ιδιωτική συμβουλευτική εταιρεία, την Rendon Group, την διεξαγωγή καμπάνιας μέσω του τύπου υπέρ του καθεστώτος του Κουβέϊτ. Στην συνέχεια, με τον Κλίντον και τον Μπους τζούνιορ, οι neocons συστηματοποίησαν την χρήση της προπαγάνδας, ωσάν η άσκηση της εξουσίας να είναι μια γιγαντιαία και διαρκής καμπάνια παραπληροφόρησης όπου τα φαινόμενα μετρούν πιο πολύ από τα γεγονότα.

Τον Αύγουστο του 1991, ο πατήρ Μπους, όντας πρόεδρος των ΗΠΑ, είχε διακηρύξει με έμφαση: «Ένας νέος κόσμος αναδύεται. Αυτόν τον νέο κόσμο μπορούμε εμείς να τον διαμορφώσουμε». Υπό αυτό το δόγμα οδηγήθηκε όλο το δυτικό μπλοκ -με προεξάρχουσα ηγεσία αυτή των Μπους, Μπλερ, Κλίντον και Ομπάμα- σε απρόκλητες επιθέσεις και ανθρωποσφαγές στα πρότυπα αυτού που ο εισαγγελέας της Δίκης της Νυρεμβέργης, Robert Jackson, είχε αποκαλέσει ως «το υπέρτατο διεθνές έγκλημα, το οποίο διαφέρει από τα άλλα εγκλήματα πολέμου στο ότι περιέχει το ίδιο το συσσωρευμένο κακό ως ολότητα»!

Την ίδια ημέρα που η ιρακινή πόλη της Μοσούλης έπεφτε στα χέρια των αμερικανοθρεμμένων τζιχαντιστών του DAESH/ISIS, για να ακολουθήσει ο φοβερός σφαγιασμός του πληθυσμού, ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ, ο Ομπάμα, έλεγε: «Ο αμερικανικός λαός κάνει τεράστιες επενδύσεις και θυσίες προκειμένου να δώσει στους Ιρακινούς την ευκαιρία να χαράξουν μια καλύτερη μοίρα» (sic)...

Αναφερόμενος δε στο «παγκόσμιο κράτος» (state of the world), είπε «Υπολογίζουμε την διεθνή κοινή γνώμη, αλλά η Αμερική ποτέ δεν θα ζητήσει κανενός την άδεια...».

O tempora, O mores!

Όταν στα βρέφη του Ιράκ είχε επιβληθεί, για πάνω από μια δεκαετία, εμπάργκο, οι εκατοντάδες χιλιάδες πρόωρες απώλειες των ζωών τους θεωρήθηκαν «παράπλευρες απώλειες» από επώνυμους Αμερικανούς αξιωματούχους, όπως η κυρία Μαντλίν Ωλμπράϊτ.

Οι γυναίκες και τα κορίτσια του Αφγανιστάν, που τρομοκρατούνταν από τους πολέμαρχους της CIA, βαφτίζονταν «απελευθερωμένες» από την Χίλαρι Κλίντον σε προεκλογικές δηλώσεις της.

Το ίδιο και με τους 41 Ρώσους που κάηκαν ζωντανοί, τον Μάϊο του 2014, στο Σπίτι των Συνδικάτων της Οδησσού από τους «εξεγερμένους» Ουκρανούς Ναζί.

Οι γεωστρατηγικοί στόχοι στην Ουκρανία

Του Νίκου Ιγγλέση

Η ρωσική εισβολή, στις 24-2-22, στην Ουκρανία προκάλεσε ένα παγκόσμιο σοκ, οι ευρωπαϊκές κοινωνίες και ιδιαίτερα η ελληνική, λόγω εγγύτητας, διχάστηκαν σε φιλονατοϊκούς και φιλορώσους. Η προπαγάνδα και τα fake news οργιάζουν, ιδίως από την πλευρά των Δυτικών και επιχειρούν να επηρεάσουν το συναίσθημα παρά τη λογική των ανθρώπων. Σ’ έναν πόλεμο πρώτη πεθαίνει η αλήθεια!  Δημοσιογράφοι και κάθε είδους ειδικοί καθημερινά αναλύουν το θέμα χωρίς, πολλοί, να κατανοούν τι πραγματικά συμβαίνει και γιατί αυτό συμβαίνει.

Ουδείς αγαπάει τον πόλεμο γιατί αφήνει πίσω του νεκρούς, τραυματίες, ακρωτηριασμένους, καταστρέφει τα σπίτια, το βιός των ανθρώπων και τις υποδομές της χώρας ενώ στους επιζώντες αφήνει ανεξίτηλα ψυχολογικά τραύματα. Ο πόλεμος όμως κυριαρχεί στις ανθρώπινες κοινωνίες από την προϊστορική εποχή. «Ο πόλεμος είναι πατέρας των πάντων και ο βασιλεύς των πάντων και μερικούς τους έκανε θεούς, άλλους ανθρώπους, μερικούς τους έκανε δούλους, άλλους ελεύθερους». Ηράκλειτος.

Ο πόλεμος στην Ουκρανία εμφανίζεται ως ένας πόλεμος του καλού ενάντια στο κακό, ως σύγκρουση του δίκαιου με το άδικο. Μια μανιχαϊστική αντίληψη επιχειρεί να ερμηνεύσει τα γεγονότα. Είναι όμως έτσι ή τα πράγματα είναι πολύ πιο σύνθετα; Καταγράφουμε, εν συντομία, μερικά μόνο στοιχεία για να ερμηνεύσουμε γιατί ξέσπασε αυτός ο πόλεμος και ποιοι είναι οι στόχοι όσων εμπλέκονται σ’ αυτόν.

Η Ρωσία με την εισβολή επιδιώκει δύο στόχους:

1ον. Να αποτρέψει την ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ και την εν συνεχεία εγκατάσταση σ’ αυτήν επιθετικών-πυραυλικών όπλων της Συμμαχίας, που θα έχουν μέσα στο βεληνεκές τους τα διοικητικά, στρατιωτικά και βιομηχανικά κέντρα της ρωσικής ενδοχώρας. Βέβαια το ίδιο πρόβλημα αντιμετωπίζει και με τις Βαλτικές Χώρες (Εσθονία, Λετονία, Λιθουανία) που όμως έχουν ήδη ενταχθεί στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ.

Σεργκέι Λαβρόφ_10.03.22

11 Μαρτίου, 2022 από seisaxthiablog

Ομιλία και απαντήσεις σε ερωτήσεις των μέσων ενημέρωσης του Ρώσου υπουργού Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ μετά από συνομιλίες με τον Τούρκο υπουργό Εξωτερικών Μ. Τσαβούσογλου και τον Ουκρανό υπουργό Εξωτερικών Ντμίτρυ Κουλέμπα (Dmitry Kuleba).

10.03.2022

Αγαπητές κυρίες και κύριοι,

Σήμερα, ο κ. Λαβρόφ είχε συνάντηση με τον Τούρκο υπουργό Εξωτερικών Μαβούντ Τσαβούσογλου. Ακολούθησε τριμερής συνάντηση με τον Υπουργό Εξωτερικών της Ουκρανίας Ντμίτρυ Κουλέμπα , η οποία πραγματοποιήθηκε μετά από πρόταση της τουρκικής πλευράς. Η πρωτοβουλία αυτή εκφράστηκε από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας της Τουρκίας, Ρεντζέπ Ταγίμπ Ερντογάν, σε συνομιλία που είχε με τον Πρόεδρο Βλαντίμιρ Πούτιν.

Συμφωνήσαμε με την πρόταση αυτή των Τούρκων συναδέλφων μας με δεδομένο ότι είμαστε κατ’ αρχήν υπέρ οποιασδήποτε επαφής για τα προβλήματα που διέπουν την τρέχουσα Ουκρανική κρίση και για θέματα που σχετίζονται με την εξεύρεση διεξόδου από αυτήν.

Το μόνο πράγμα που έχουμε δηλώσει εξαρχής είναι ότι οι επαφές αυτές πρέπει να έχουν προστιθέμενη αξία. Υποθέτουμε ότι δεν θα χρησιμοποιηθούν, πρωτίστως από τους Ουκρανούς συναδέλφους μας, οι οποίοι προβαίνουν τακτικά σε τέτοιου είδους ενέργειες, με σκοπό να αντικαταστήσουν ή να υποτιμήσουν την ουσιαστική κύρια διαπραγματευτική πορεία που βρίσκεται σε εξέλιξη στο έδαφος της Λευκορωσίας στο επίπεδο των δύο αντιπροσωπειών που έχουν εγκριθεί από τους προέδρους της Ρωσίας και της Ουκρανίας.

Η σημερινή συζήτηση επιβεβαίωσε ότι το εν λόγω εγχείρημα δεν έχει εναλλακτική λύση. Με πρωτοβουλία των Τούρκων φίλων μας ασχοληθήκαμε κυρίως με ανθρωπιστικά θέματα. Εξηγήσαμε τι είδους μέτρα λαμβάνει ο στρατός μας επί του πεδίου προκειμένου να συμβάλει στην ανακούφιση των αμάχων, οι οποίοι κρατούνται σε μεγάλο βαθμό όμηροι από τα λεγόμενα Ουκρανικά εθελοντικά τάγματα και τις δυνάμεις «εδαφικής άμυνας» ως ανθρώπινες ασπίδες.

Η «σωστή πλευρά της ιστορίας»-Ένα ακόμα δυστοπικό εγχείρημα των νεοφεουδαρχικών κέντρων

Νίκος Σίμος

Δωδέκατη ημέρα της Ρωσο-ουκρανικής κρίσης και σε όλο αυτό το χρονικό διάστημα έχει απλωθεί με ταχύτητα και πρωτοφανή συγχρονισμό- σαν να ήταν έτοιμη από καιρό- μια δυτική προπαγάνδα η οποία αβίαστα -κατά την άποψή μου -αποτελεί την συνέχεια της προηγούμενης δυστοπικής προπαγάνδας που αφορούσε στην «υγειονομική κρίση»

Ο «φονικός ιός» κατά την αντίστοιχη ρητορική, του οποίου η θνητότητα παγκοσμίως δεν ξεπέρασε το 0.3% του πληθυσμού, αποτέλεσε την βάση και την ευκαιρία προπαρασκευής του υπό διαμόρφωση ενός μετα-ανθρωπικού μοντέλου τόσο δυστοπικού όσο και ο διακηρυγμένος στόχος των ίδιων των επινοητών του

Η κοινωνία του μετα – ανθρώπου «κουρέλιασε» στην ουσία τα Συντάγματα της «Δημοκρατικής Δύσης» και την χάρτα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της οποίας η αποτύπωση έδινε την εικόνα του πολιτισμού μας μέχρι την στιγμή της υπό εφαρμογή δυστοπίας, που θεωρητικοποιήθηκε με το «Great Reset» του κ Schwab

Ο «δικτάτορας» Πούτιν αντικατέστησε -στην ανάλογου τύπου δυστοπική ρητορική- τον «φονικό ιό» και οι πολίτες ανά τον κόσμο που συντάσσονται με την αντικειμενική αποτύπωση των γεγονότων και αιτιών που οδήγησαν στην πολιτική και πολεμική σύγκρουση Ρωσίας- Ουκρανίας, αντικατέστησαν τους σκεπτικιστές και τους επιφυλακτικούς που στην ρητορεία της προηγούμενης δυστοπικής προπαγάνδας χαρακτηρίζονταν ως «αρνητές -αντιεμβολιαστές»

Είναι η ίδια απολυταρχικής έμπνευσης προπαγάνδα που επιχειρεί να παρουσιάσει την μια και μόνη αλήθεια, αυτή της κάστας των Νεοφεουδαρχών και των εμπνευστών της Παγκόσμιας διακυβέρνησης, όπου λίγοι άνθρωποι σαν κάτοχοι του παγκόσμιου πλούτου επιδιώκουν να διαφεντεύουν την ζωή και τον θάνατο δισεκατομμυρίων ανθρώπων στον πλανήτη

Η ναζιστογενής αυτή έκφανση της μιας και μόνης αλήθειας έχει το θράσος, όπως και πριν στην «υγειονομική κρίση», να χρησιμοποιεί τις έννοιες της δημοκρατίας και της ελευθερίας κατά έναν πρωτοφανή διαστροφικό τρόπο που γίνεται αντιληπτός και από μικρόνοα !

Η Δημοκρατία και η Ελευθερία δεν μπορεί να συγκροτηθεί από προπαγανδιστές της «μισής πραγματικότητας»

Η αρχαιοελληνική μας παράδοση διδάσκει :

« Μηδὲ δίκην δικάσῃς, πρὶν ἀμφοῖν μῦθον ἀκούσῃς»

Η ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΨΕΥΔΟΥΣ

Η ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΨΕΥΔΟΥΣ

 

Paul Craig Roberts  

   

“The Empire of Lies”  

 
March 4, 2022
Μετάφραση Ρεσάλτο

Τα προηγούμενα δύο χρόνια έχουμε συνειδητοποιήσει ότι οι λαοί του Δυτικού κόσμου καθοδηγούνται χειρότερα και με μεγαλύτερη διαφθορά από οποιονδήποτε άλλο λαό στην Ιστορία. Οι λαοί εξαπατήθηκαν με μία «πανδημία κόβιντ», η οποία ήταν απολύτως ενορχηστρωμένη. Ναι, ο ιός υπήρξε, αλλά η «πανδημία» ενορχηστρώθηκε με ένα τεστ PCR, το οποίο παράγει μέχρι 97% ψευδώς θετικά και, για τον λόγο αυτόν, έχει σχεδόν σταματήσει να χρησιμοποιείται. Ο μέγας αριθμός των «κρουσμάτων» κόβιντ ήταν απλή φαντασία βασισμένη σε ψευδώς θετικά αποτελέσματα. (σ.σ. για να καλύψουν μάλιστα την ψευδή θετικότητα των τεστ εφηύραν και όρισαν σαν νέο ιατρικό όρο τον αντιεπιστημονικό και καταφανώς λανθασμένο νεολογισμό «ασυμπτωματικό κρούσμα»!) Ο αριθμός των θανάτων οργανώθηκε δίνοντας στα νοσοκομεία μεγάλα οικονομικά κίνητρα για να αναφέρουν θανάτους ως θανάτους από κόβιντ, ανεξάρτητα από την αιτία. Ο φόβος που δημιουργήθηκε από τα ψεύτικα αυτά στοιχεία για τα κρούσματα και τους θανάτους, οδήγησε τους ανθρώπους να δεχτούν ενέσεις από υλικό που δεν ξέρουν τί είναι. Με τον χρόνο αρχίζει και φαίνεται ότι το αδοκίμαστο «εμβόλιο» είναι μεγαλύτερος κίνδυνος για την υγεία και την ζωή συγκρινόμενος με τον κίνδυνο από κόβιντ, ενώ οι αριθμοί των θανάτων και των σοβαρών επιπτώσεων των παρενεργειών αυξάνονται όσο περισσότερο το «εμβόλιο» κάνει την φονική του εργασία στα σώματα των εμβολιασμένων. Απομένει να δούμε ποιες θα είναι οι μακροχρόνιες επιπτώσεις στον ρυθμό θανάτου των εμβολιασμένων.

Όλα τα άλλα μέτρα κατά του κόβιντ έκαναν μόνο κακό και κανένα καλό. Οι μάσκες αποδείχτηκαν αιτία πρόκλησης ασθενειών και όχι αποτελεσματικές. Τα λοκντάουν διέλυσαν την παραγωγή, κατέστρεψαν δουλειές, επιχειρήσεις και εφοδιαστικές αλυσίδες, και είναι η βασική αιτία της τωρινής μεγάλης ανόδου των τιμών.

ΚΥΡΩΣΕΙΣ:ΠΟΙOI ΘΑ ΜΑΤΩΣΟΥΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ;

ΚΥΡΩΣΕΙΣ:ΠΟΙOI ΘΑ ΜΑΤΩΣΟΥΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ; Της Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη 10.03.2022 (Newsbreak+Οικονομικός Ταχυδρόμος

 ================================================ 

Ο πόλεμος στην Ουκρανία ρίχνει, γι’ ακόμη μια φορά, την Ευρώπη σε αχαρτογράφητα νερά, που έχουν καταπιεί το Διεθνές Δίκαιο. Θα ήταν καταρχήν αδιανόητο για εμάς τους Έλληνες να δικαιολογήσουμε τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, έχοντας υποστεί τη βάρβαρη τουρκική εισβολή στην Κύπρο που συνεχίζεται. Και ακόμη, αντιμετωπίζοντας σε καθημερινή βάση, τις τουρκικές απειλές εναντίον της εθνικής κυριαρχίας των νησιών μας. Ωστόσο, εμφανίζεται το παράδοξο τώρα, η Ρωσία να θεωρείται «τιμωρητέα», επειδή εισέβαλε στην Ουκρανία, αλλά στην Τουρκία να παρέχεται συνεχής ατιμωρησία. Αυτό σημαίνει ότι η Δύση έχει επιλέξει να χρησιμοποιεί πολλαπλά μέτρα και σταθμά, για περιπτώσεις καταπάτησης εδαφικών κυριαρχικών δικαιωμάτων. Οι απαράδεκτες αυτές διακρίσεις δεν αποτελούν δυστυχώς το μοναδικό σύμπτωμα της προϊούσας παρακμής της Δύσης. Τα συνεχή λάθη της, οι αμηχανίες της, η αδυναμία πρόβλεψης των καταστροφών που εκκολάπτονται, οι εμμονές της με τη δημοκρατία, που δήθεν δικαιολογούν αναίτιους πολέμους, αλλά και οι αθετήσεις υποσχέσεών της οδηγούν, ολοένα συχνότερα, σε δραματικές καταστάσεις, που διαφορετικά θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί. Αδιάψευστη εξάλλου εικόνα αυτής της παρακμής προσφέρει και το «ανάστημα» των ηγετών της.

 Καθώς θεωρώ ότι το δόγμα του «ανήκομεν εις την Δύσιν» δεν απαιτεί κατάργηση της αντικειμενικότητας των οπαδών της, υπενθυμίζω ότι η Δύση είχε αναλάβει τον Φεβρουάριο του 1990 την υποχρέωση να «μην υπάρξει ούτε πόντος επέκτασης του ΝΑΤΟ προς Ανατολάς». Ωστόσο, από τότε, η Ρωσία χρειάστηκε να ανεχθεί πολυάριθμες αθετήσεις αυτής της υπόσχεσης της Δύσης, με την είσοδο στο ΝΑΤΟ αρκετών χωρών της πρώην Σοβιετικής ένωσης. Εξηγώντας τους λόγους της εισβολής στην Ουκρανία, διότι προφανώς το ποτήρι της υπομονής ξεχείλισε, ο Πούτιν, μεταξύ άλλων, δήλωσε ότι «κινδύνευε». Αλλά, και πέρα από τις συνεχείς αθετήσεις υποσχέσεων, η συμπεριφορά της Δύσης, απέναντι στη Ρωσία, μετά την πτώση του παραπετάσματος, υπήρξε ταπεινωτική, προσβλητική ή ακόμη και εχθρική, παρότι επρόκειτο όχι μόνον για ευρωπαϊκή χώρα, αλλά και για χώρα της οποίας η συμβολή στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο έφερε την ήττα του Άξονα. Οι κακές αυτές συγκυρίες φαίνεται να επαληθεύουν τη θεωρία του γνωστού οικονομολόγου W.W. Rostow, με βάση την οποίαν, χώρες που υφίστανται τέτοιας μορφής έξωθεν συμπεριφορές, αναπτύσσουν δυνάμεις αντίδρασης, που σύντομα τις επιβάλλουν στο διεθνές προσκήνιο με αρχηγική περιβολή. 

Α.Ντούγκιν: Κάνουμε πόλεμο στην παγκοσμιοποίηση, στην μονοπολικότητα, στην αντιπαράδοση, στην Grand-Reset

Ο φιλόσοφος και καθηγητής Διεθνών Σχέσεων μιλά για την ουσία της επιχείρησης της Ρωσίας στην Ουκρανία

«Η εποχή που σχετίζεται με την οικοδόμηση μιας κεντρικής παγκόσμιας τάξης έχει τελειώσει» 

Βλαδίμηρος Πούτιν, Πρόεδρος της Ρωσικής Ομοσπονδίας.

Βάσει της παραπάνω αρχής, ο φιλόσοφος Αλεξάντρ Ντούγκιν, Καθηγητής Κοινωνιολογίας των Διεθνών Σχέσεων στο Κρατικό Πανεπιστήμιο της Μόσχας παρεμβαίνει στον “πόλεμο στην Ουκρανία” κι επισημαίνει;

« (…) Δεν πρόκειται για πόλεμο με την Ουκρανία. Είναι μια σύγκρουση με την παγκοσμιοποίηση ως αναπόσπαστο πλανητικό φαινόμενο. Είναι μια αντιπαράθεση σε όλα τα επίπεδα -γεωπολιτικό και ιδεολογικό.

Η Ρωσία απορρίπτει τα πάντα στην παγκοσμιοποίηση: τη μονοπολικότητα, τον ατλαντισμό, από τη μια, και τον φιλελευθερισμό, την αντί-παράδοση, την τεχνοκρατία, τη Μεγάλη Επανεκκίνηση (Grande Reset) με μια λέξη, από την άλλη.

Είναι σαφές ότι όλοι οι Ευρωπαίοι ηγέτες αποτελούν μέρος της ατλαντικής φιλελεύθερης ελίτ.

Και είμαστε σε πόλεμο με αυτό ακριβώς. Εξ ου και η θεμιτή [κατανοητή] αντίδρασή τους.

Η Ρωσία είναι πλέον αποκλεισμένη από τα παγκοσμιοποιητικά δίκτυα. Δεν έχει πλέον επιλογή: είτε να φτιάξει τον κόσμο, είτε να εξαφανιστεί. Η Ρωσία έχει χαράξει έναν δρόμο για να οικοδομήσει τον κόσμο της, τον πολιτισμό της. Και τώρα έγινε το πρώτο βήμα.

Όμως, εθνικά κυρίαρχος μπροστά στην παγκοσμιοποίηση δεν μπορεί παρά να είναι ένας μεγάλος χώρος, μια ήπειρος-κράτος, ένας πολιτισμός-κράτος. Καμία χώρα δεν μπορεί να αντισταθεί σε μια πλήρη αποσύνδεση για πολύ.

Η Ρωσία δημιουργεί ένα παγκόσμιο πεδίο Αντίστασης.

Δημήτρης Κουτρουμπής και Ρωσική Διασπορά

Δημήτρης Μαυρόπουλος : Δημήτρης Κουτρουμπής και Ρωσική Διασπορά Η πολιτιστική Εταιρεία ΑΙΝΟΣ σε συνεργασία με το Κέντρο Ελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Harvard, με αφορμή το έτος 2016 ως έτος Ελλάδας Ρωσίας, διοργάνωσαν εκδήλωση με θέμα τη Ρωσική Διασπορά, στο Ναύπλιο το Σάββατο 2 Απριλίου του 2016.

ΠΗΓΗ:Antifono.gr

Η αφανής ρωσική ήττα στην Ουκρανία

"...  Η αφανής ρωσική ήττα Υπάρχει, ωστόσο, κάτι που δείχνει να μην κατανοεί επαρκώς η Μόσχα. Είναι αληθές ότι μέχρι το 2014 η ουκρανική κοινωνία ήταν σε μεγάλο βαθμό διχασμένη όσον αφορά τη στάση έναντι της Ρωσίας με υπόστρωμα αυτού του διχασμού και τις γλωσσικές-πολιτισμικές διαφορές. Εξίσου αληθές είναι ότι από τότε το φιλοδυτικό καθεστώς στο Κίεβο συστηματικά πίεσε, εκδίωξε και πάντως περιθωριοποίησε τους φιλορώσους.

 Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με την προσάρτηση της Κριμαίας, μετατόπισε το κέντρο βάρους στην ουκρανική κοινωνία προς το φιλοδυτικό στρατόπεδο. Η ρωσική εισβολή εκ των πραγμάτων επιδείνωσε ποιοτικά το κλίμα για τη φιλορωσική πτέρυγα. Ας σημειωθεί ότι και μετά την ανεξαρτησία της Ουκρανίας ένα σημαντικό ποσοστό Ουκρανών εκινείτο σε μία “γκρίζα” ζώνη σε ό,τι αφορά τη στάση έναντι της Ρωσίας. Ναι μεν δεν ένοιωθαν Ρώσοι, αλλά θεωρούσαν την Ρωσία αδελφή σλαβική χώρα. 

Μετά το 2014 το ποσοστό αυτό μειώθηκε, αλλά με την εισβολή συρρικνώθηκε ποιοτικά. Η ουκρανική αντίσταση, μάλιστα, λειτουργεί ως μηχανισμός σφυρηλάτησης μίας ισχυρής ουκρανικής εθνικής συνείδησης, η οποία ήταν μέχρι πρότινος αβαθής κι ασθενική.   Η ΕΕ στριμώχνει Σερβία και Τουρκία για τις κυρώσεις 

Το αφήγημα του Πούτιν για το ομοεθνές Ρώσων και Ουκρανών μπορεί να είχε παλαιότερα κάποια βάση σε ό,τι αφορά ένα σημαντικότατο τμήμα Ουκρανών, αλλά το αίμα που χύνεται ανοίγει χάσμα που εκ των πραγμάτων λειτουργεί σαν βαθιά διαχωριστική γραμμή. Η Μόσχα δεν χάνει τους ταγμένους (εμφανώς ή και αφανώς) φιλορώσους. Χάνει, όμως, τους Ουκρανούς που συνειδησιακά βρίσκονταν στην “γκρίζα” ζώνη. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι κι αυτή η κατηγορία πολιτών, όπως και οι ταγμένοι αντιρώσοι, θα βιώσουν την κατάληψη της Ουκρανίας και την σχεδιαζόμενη εγκατάσταση μίας φιλορωσικής κυβέρνησης στο Κίεβο ως κατοχή.

 Αυτή είναι η αφανής ρωσική ήττα.

 Το εάν θα εκδηλωθεί τότε μία άλλου τύπου αντίσταση είναι νωρίς να το πούμε. Ακόμα, όμως, κι αν δεν υπάρξει, η αίσθηση ότι μία κοινωνία βρίσκεται υπό κατοχή θα εκδηλωθεί με όποιον τρόπο είναι διαθέσιμος, κυρίως πολιτικά. Αυτός σημαίνει ότι το πιθανολογούμενο αυριανό φιλορωσικό καθεστώς στο Κίεβο θα στερείται στοιχειώδους πολιτικής νομιμοποίησης, εάν δεν περιέλθει και σε έμμεση πολιτική απομόνωση. Σε κάθε περίπτωση, η αφανής ρωσική ήττα θα καταστήσει την επόμενη ημέρα πολύ πιο δύσκολη όχι μόνο για τους συνεργάτες του Πούτιν στην Ουκρανία, αλλά και για την ίδια τη Μόσχα..."

Όλο το άρθρο...

Η αφανής ρωσική ήττα στην Ουκρανία:

Γιατί ρωσικά τανκς στην Ουκρανία είχαν σοβιετικές σημαίες

"... Οι Ρώσοι κομμουνιστές! Να σημειωθεί πως το Ρωσικό Κομμουνιστικό Κόμμα (επισήμως Κομμουνιστικό Κόμμα Ρωσικής Ομοσπονδίας) αποτελεί την αξιωματική αντιπολίτευση στην Ρωσία. Κατέκτησε το 25% στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές, εν μέρει και λόγω του ότι υποστηρικτές του προφυλακισμένου ηγέτη της αντιπολίτευσης Αλεξέι Ναβάλνι, έδωσαν “γραμμή” να ψηφιστούν οι υποψήφιοι των κομμουνιστών, για να περιοριστεί η δυναμική των εκλεκτών του Πούτιν.

 Αν είναι όντως, λοιπόν, νόθες οι εκλογές στη Ρωσία (όπως παγίως ισχυρίζονται οι δυτικοί) αυτές είναι πρωτίστως εις βάρος των… Ρώσων κομμουνιστών, οι θέσεις των οποίων σίγουρα δεν προκαλούν ενθουσιασμό στην Δύση! Βέβαια το Ρωσικό Κομμουνιστικό Κόμμα, “σκιά” του άλλοτε κραταιού ΚΚΣΕ, περισσότερο θυμίζει την “βολική αριστερή αντιπολίτευση” στον Πούτιν, όπως είναι το εθνικιστικό κόμμα του Βλαντιμίρ Ζιρινόφσκι (τρίτο στην ρωσική Δούμα) η “βολική (ακρο)δεξιά αντιπολίτευση” στον Ρώσο πρόεδρο.  

 Ο οικονομικός πόλεμος για την Ουκρανία έχει φόντο... την Κίνα Ρώσοι πολιτικοί επιστήμονες σε πρόσφατο συνέδριο τους, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι το Ρωσικό Κομμουνιστικό Κόμμα «δεν έχει καμία σχέση με τον μαρξισμό» και πως είναι ένα «συντηρητικό, δεξιό κόμμα… σαν τους Ρεπουμπλικάνους στις ΗΠΑ»!

 Επειδή μία εικόνα αξίζει χίλιες λέξεις, όταν ο ηγούμενος Εφραίμ της Μονής Βατοπεδίου είχε περιφέρει την Αγία Ζώνη στην Μόσχα το 2011, ο πρώτος που είχε σπεύσει να προσκυνήσει ήταν ο Ζουγκάνοφ! 

ΟΥΤΕ ΜΕ ΤΟΝ ΠΟΥΤΙΝ ΟΥΤΕ ΜΕ ΤΗΝ ΔΥΣΗ

ΟΥΤΕ ΜΕ ΤΟΝ ΠΟΥΤΙΝ ΟΥΤΕ ΜΕ ΤΗΝ ΔΥΣΗ

Του Χάρη Ναξάκη*

      Στις διαπραγματεύσεις το 416 π. Χ. μεταξύ Αθηναίων και Μηλίων (Θουκυδίδης) οι Αθηναίοι διαπραγματευτές Κλεομήδης και Τεισίας διαμηνύουν: Δεν χρειάζεται να φτάσετε στα έσχατα… διότι δεν αγωνίζεστε περί αρετής εναντίον ίσων αντιπάλων, οπότε θα ήταν ντροπή να υποχωρήσετε, αλλά αγωνίζεστε για την σωτηρία σας. Επομένως δεν πρέπει να αντισταθείτε σε πολύ ανώτερους σας… Θέλουμε και χωρίς κόπο να σας εξουσιάζουμε και για το συμφέρον και των δύο να σωθείτε… έχετε την δυνατότητα να υποταχθείτε πριν πάθετε πιο μεγάλες συμφορές και εμείς επίσης αν δεν σας καταστρέψουμε θα έχουμε κέρδος… οι άνθρωποι πρέπει να υπακούουν στον νόμο της φύσης σύμφωνα με τον οποίο εξουσιάζει ο ισχυρότερος.

     Η καταστροφή που επακολούθησε, της Μήλου από τους Αθηναίους, δείχνει το βαθμό μηδενισμού στον οποίο είχε φτάσει η δίψα των Αθηναίων για απόκτηση ισχύος και επιβεβαιώνει για άλλη μια φορά ότι οι δαίμονες της βούλησης για την απόκτηση εξουσίας και κυριαρχίας έχουν εγκαθιδρύσει για τα καλά το βασίλειό τους εντός της ανθρώπινης κατάστασης. Όπως όμως συμβαίνει, όχι πάντα, η αλαζονική υπερεκτίμηση της δύναμης (ύβρις) οδηγεί στην νέμεση (τιμωρία). Η Αθηναϊκή ηγεμονία καταστράφηκε μετά την αποτυχημένη σικελική εκστρατεία.

     Μετά την ήττα των ολιγαρχικών

των ολιγαρχικών το 403 π. Χ. στην αρχαία Αθήνα, οι νικητές δημοκρατικοί αποφάσισαν “των δε παρεληλυθότων μηδενί προς μηδένα μνησικακείν”, να μην διατηρήσουν δηλαδή την μνήμη των περασμένων γεγονότων με μνησικακία, με δικαστικές διώξεις για τα εγκλήματα που έγιναν κατά την διάρκεια του εμφυλίου. Πρόκειται για μια ουμανιστική απόφαση που θεσμοθετεί για πρώτη φορά την αμνηστία, και δείχνει ότι εντός της ανθρώπινης υπόστασης κατοικούν οι δυνάμεις της ύβρεως, της διχόνοιας, αλλά και της ενότητας.

Έκκληση κληρικών της Εκκλησίας της Μόσχας για ειρήνευση.

Από ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ Ν. ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ fb

Λόγος θαρραλέος, ξέχειλος από διαυγή θεολογία και με τα μάτια ανοιχτά σε όλο το κάδρο. Έκκληση κληρικών της Εκκλησίας της Μόσχας για ειρήνευση.

Στέκω με συγκίνηση στην εξής φράση: «Σεβόμαστε τη θεόδοτη ελευθερία του ανθρώπου και πιστεύουμε ότι ο λαός της Ουκρανίας πρέπει να κάνει την επιλογή του μόνος του, όχι με το όπλο στον κρόταφο,  χωρίς πίεση από τη Δύση ή την Ανατολή».

Μετάφραση ολόκληρου του κειμένου τους: 

« ΕΚΚΛΗΣΗ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΩΝ ΤΗΣ ΡΩΣΙΚΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΓΙΑ ΣΥΜΦΙΛΙΩΣΗ ΚΑΙ ΤΕΡΜΑΤΙΣΜΟ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ

Εμείς, ιερείς και διάκονοι της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, μιλώντας ο καθένας για τον εαυτό του, απευθύνουμε έκκληση σε όλους εκείνους από τους οποίους εξαρτάται η παύση του αδελφοκτόνου πολέμου στην Ουκρανία, ζητώντας τη συμφιλίωση και την άμεση κατάπαυση του πυρός. 

Κάνουμε αυτήν την έκκληση μετά την Κυριακή της Εσχάτης Κρίσης και την παραμονή της Κυριακής της Συγχώρεσης. Η Έσχατη Κρίση περιμένει κάθε άνθρωπο. Καμία γήινη εξουσία, κανένας γιατρός, κανένας φύλακας δεν θα μας προστατεύσει από αυτή την κρίση. Ανησυχώντας για τη σωτηρία κάθε ανθρώπου που θεωρεί τον εαυτό του παιδί της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, δεν θέλουμε να εμφανιστεί σε αυτή την κρίση, κουβαλώντας μητρικές κατάρες σαν βαρύ φορτίο. Υπενθυμίζουμε ότι το Αίμα του Χριστού, που χύθηκε από τον Σωτήρα για τη ζωή του κόσμου, όταν λαμβάνεται στο μυστήριο της Κοινωνίας από ανθρώπους που δίνουν δολοφονικές εντολές, δεν δίνει ζωή, αλλά αιώνιο μαρτύριο.

Η ΚΙΝΑ ΑΠΟΔΙΔΕΙ ΕΥΘΥΝΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΟΥΚΡΑΝΙΚΟ

Βήμα, βήμα η ναζιστικοποίηση της Ουκρανίας...

Βήμα, βήμα η ναζιστικοποίηση μιας χώρας...

Αντιπροσωπεία Λ.Δ. του Ντόνετσκ

Ημέρα 1η:

Η Ράντα (Βουλή) της Ουκρανίας, στις 23/2/14, ψήφισε τους εξής νόμους :

4201 - Σχέδιο απόφασης για την απαγόρευση των δραστηριοτήτων του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ουκρανίας.

4217 - Σχέδιο ψηφίσματος για την αντιμετώπιση των συνεπειών της σοβιετικής κατοχής της Ουκρανίας.

4176 - Σχέδιο νόμου για την κατάργηση του νόμου που ποινικοποιούσε την ναζιστική προπαγάνδα.

4184 - Σχέδιο απόφασης για τον διορισμό ως υπουργού Εσωτερικών της Ουκρανίας του Β. Αβάκοφ και τον διορισμό μελών της νεοναζιστικής ομάδας «Δεξιός Τομέας» στο Υπουργείο.

4215 - Σχέδιο απόφασης για το «Πάνθεον των εθνικών ηρώων».

4203 - Σχέδιο διατάγματος για την εισαγωγή δημοσιονομικών περιορισμών.

4215 - Σχέδιο ψηφίσματος απόδοσης τιμής στους συμμετέχοντες στις ένοπλες συγκρούσεις κατά τη διάρκεια ειρηνικών διαδηλώσεων.

4211 - Σχέδιο απόφασης της απόλυσης από την υπηρεσία των στρατιωτών και αξιωματικών των σωμάτων ασφαλείας. (Στη θέση τους προσλαμβάνονται μέλη των ακροδεξιών ομάδων).

4 199- Σχέδιο απόφασης κατάργησης του δικαιώματος των μειονοτήτων στη χρήση της γλώσσας τους. Απαγορεύθηκαν τα ρωσικά, τα ρουμανικά, τα ουγγρικά και τα ελληνικά.

Τα ελληνικά αναγνωρίζονταν ήδη από την εποχή της Οκτωβριανής Επανάστασης.

ΥΓ η φωτογραφία από την Υεμένη. Το συλλογικό έγκλημα του ΝΑΤΟ, που , όπως συνέβη και στο Ντονμπας, δε μιλάει κανείς.

Η Η ΕΠΕΚΤΑΣΗ ΤΟΥ ΝΑΤΟ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΗ ΡΩΣΙΑ

Πέτρος Μαγκανιάρης

Ήταν το όχι και τόσο μακρινό 1990 όταν ο αμερικανός υπουργός Εξωτερικών Τζέιμς Μπέικερ βρέθηκε στην Μόσχα και συναντήθηκε πρώτα, στις 7 και 8 Φεβρουαρίου, με τον σοβιετικό ομόλογό του Εντουαρντ Σεβαρντνάτζε και ακολούθως με τον Μιχαήλ Γκορμπατσόφ, στις 9 Φεβρουαρίου.

Από τις συνομιλίες του Μπέικερ στη Μόσχα προκύπτει ότι ο αμερικανός αξιωματούχος κινήθηκε στη γραμμή της παραμονής μιας ενωμένης Γερμανίας στο ΝΑΤΟ με την προσφορά της μη επέκτασης του ΝΑΤΟ προς ανατολάς.

Η  Μέρι Ελίζ Σαρότ, καθηγήτρια στο Johns Hopkins School of Advanced International Studies (SAIS), στο βιβλίο της  1989: The Struggle to Create Post-Cold War Europe φερνει στην δημοσιότητα τις ιδιόχειρες σημειώσεις του ίδιου του Μπέικερ,απο εκείνες τις συναντήσεις .

Ο αμερικανός υπουργός έγραφε μετά τη συνομιλία του με τον Σεβαρντνάτζε: «Αποτέλεσμα: Ενωμένη Γερμανία, αγκυροβολημένη σε ένα αλλαγμένο (πολιτικό) ΝΑΤΟ – του οποίου η δικαιοδοσία δεν θα προχωρήσει ανατολικά!» (στο πρωτότυπο και με συντομογραφίες: «End result: Unified Ger. anchored in a *changed (polit.) NATO – *whose juris. would not move *eastwards!»). Ο Μπέικερ ακολούθησε την ίδια γραμμή και στις 9 Φεβρουαρίου, κατά τη συνάντησή του με τον Γκορμπατσόφ, με τον στενό συνεργάτη του Ντένις Ρος να σημειώνει στο σχετικό Memorandum of Conversation (MemCon) ότι «δεν θα υπάρξει επέκταση της δικαιοδοσίας ή των δυνάμεων του ΝΑΤΟ ούτε μία ίντσα προς ανατολάς».

Ο Γκορμπατσώφ όμως ανάμεσα στα πολλά αλλα περίεργα και αμφιλεγόμενα που έκανε , ποτέ δεν ζήτησε γραπτά την παραπάνω διαβεβαιωση - συμφωνία.

Ακολούθησε λιγα χρονια αργότερα η η διεύρυνση του ΝΑΤΟ (η οποία ξεκίνησε επί προεδρίας Μπιλ Κλίντον) όχι μόνο σε χώρες του πρώην Συμφώνου της Βαρσοβίας (π.χ. Πολωνία, Ουγγαρία), αλλά και σε πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες που ανεξαρτητοποιήθηκαν (όπως τα κράτη της Βαλτικής).

Ο χάρτης που παρατίθεται δείχνει την απόλυτη στοχοποίηση και περικύκλωση της Ρωσίας απο το ΝΑΤΟ που ακολούθησε. 

Μονο η Ουκρανία ουσιαστικά ελειπε για να ολοκληρωθει η περικύκλωση......

Χαρλάμοβ σε Μενδώνη: Δημιουργείτε αχαλίνωτο και ανούσιο μίσος προς καθετί ρωσικό

Kosmodromio

Ο μεταφραστής των Ελύτη, Σεφέρη, Σολωμού στα ρωσικά απαντάει με μια σκληρή αλλά ουσιαστική ανακοίνωση στην υπουργό Πολιτισμού.

Ο μεταφραστής της ελληνικής λογοτεχνίας (Ελύτης, Σεφέρης, Σολωμός) στα ρωσικά, Ιππόλυτος Χαρλάμοβ, απαντά με ανακοίνωσή του στην υπουργό Πολιτισμού για την απόφασή της να διακόψει συνεργασίες με ρωσικούς πολιτιστικούς φορείς: «Είναι υποκριτικές οι “κυρώσεις” σας κυρία Μενδώνη, είναι απλά μια ακόμα πτυχή του πολέμου της πλουτοκρατίας ενάντια στο λαό».

Ολόκληρη η ανακοίνωση του Ιππόλυτου Χαρλάμοβ:

«Η κα Μενδώνη σαφώς και έχει κάθε δικαίωμα να διακόψει συνεργασίες, να απαγορεύσει προβολές, εκθέσεις και ό,τι στο καλό θέλει. Να κάνει το δικό της πολιτικό μανιφέστο όπως απαιτούν τα γεγονότα αυτών των ημερών.

Η κα Μενδώνη δεν έχει όμως κανένα ηθικό δικαίωμα να αποσιωπήσει μια μικρή λεπτομέρεια: ότι σε πολλές συνεργασίες της δεν ήταν καθόλου σωστή.

Αν πρόκειται για μανιφέστα, ας κάνω κι εγώ ένα.

Όταν το υπουργείο της κας Μενδώνη τσιμέντωνε την Ακρόπολη και έκανε αλλά χρήσιμα, εγώ εδώ έφτυνα αίμα για να αναδείξω τα μνημεία της Νεοελληνικής λογοτεχνίας (όχι μόνο εγώ, αλλά θα μιλήσω μόνο για την αφεντιά μου καθώς δεν έχω ζητήσει τη συγκατάθεση των άλλων μελών της ομάδας μας να τα μνημονεύσω σε αυτή την ανάρτηση).

Το υπουργείο της κας Μενδώνη με θεωρούσε προφανώς έναν είλωτα -ή και χειρότερο από είλωτα, γιατί ένας είλωτας που δούλευε σε σπίτι Σπαρτιάτη είχε τουλάχιστον φαγητό- ενώ το υπουργείο της θεωρούσε περιττό το να πληρώνει εγκαίρως τα συμφωνημένα χρήματα, με αποτέλεσμα για 2 χρόνια να κάθομαι άφραγκος, να προσπαθώ να επιβιώσω ασχολούμενος με ό, τι μπορεί και δεν μπορεί να φανταστεί η κα Μενδώνη και υπό αυτές τις συνθήκες να μεταφράζω Σολωμό, για να τηρήσω τη συμφωνία μας.

Την αμοιβή μου για το βιβλίο του Ελύτη την πήρα με καθυστέρηση παραπάνω από ένα έτος. Την αμοιβή μου για τον Σολωμό προφανώς δεν πρόκειται να τη δω ποτέ.

Όταν όμως κυκλοφόρησε ο τόμος του Σολωμού, το υπουργείο της κας Μενδώνη ήταν αυτό που εισέπραξε μπράβο και χειροκροτήματα.

Εχθές η κα Μενδώνη έβγαλε ανακοίνωση για την αναστολή κάθε συνεργασίας με τη Ρωσία.

Εύγε κα Μενδώνη. Αυτό σημαίνει ότι όλοι οι είλωτές σας, που είναι πολλοί κι ας μην τους μνημονεύω, τώρα που έφτασαν αυτές οι πραγματικά μαύρες μέρες, μπορούν να μην ελπίζουν καν να δουν την αμοιβή τους που ούτως ή άλλως έχει καθυστερήσει για μήνες και σε κάποιες περιπτώσεις για χρόνια.

Αυτό σημαίνει ότι αντί να στηρίξετε τους καλλιτέχνες, επιστήμονες και αθλητές, πολλοί από τους οποίους είναι κατά της στρατιωτικής επιχείρησης και πολλοί από τους οποίους είναι Έλληνες στην καταγωγή, τους αποτελειώνετε.

Αυτό σημαίνει επίσης ότι βάζετε τεράστιο ίσον μεταξύ πολιτισμού, ανθρώπου και επίσημης πολιτικής της χώρας, και αντί να διατυπώσετε κάποια ισορροπημένη άποψη, δημιουργείτε μέσα στην κοινωνία αχαλίνωτο και ανούσιο μίσος προς καθετί Ρωσικό.

Χ.Δ. : Καταδίκη της ρωσικής εισβολής και της υποκρισίας της Δύσης

Σε συνέχεια της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, η Χριστιανική Δημοκρατία εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση:

1. Η Χριστιανική Δημοκρατία από θέση αρχής καταδικάζει κάθε μορφή παράβασης του διεθνούς δικαίου και ιδίως τις επιθετικές πολεμικές ενέργειες, όπως και τη δημιουργία τετελεσμένων με μονομερή αλλαγή συνόρων. Για το λόγο καταδικάζει την η υπό εξέλιξη ρωσική στρατιωτική εισβολή στην Ουκρανία, όπως και αναγνώριση ως κρατικών οντοτήτων των αυτονομιστών της ανατολικής Ουκρανίας.
2. Είναι γεγονός ότι δεν αναμέναμε τέτοια κλιμάκωση, πέρα από τα όρια των περιοχών που ήδη ελέγχονταν από τους αυτονομιστές. Δυστυχώς, η εκτίμησή μας αυτή δεν επιβεβαιώθηκε και με σημείο αναφοράς τους αυτονομιστές της ανατολικής Ουκρανίας, μία πολύ ευρύτερη επιχείρηση είναι σε εξέλιξη.
3. Η αντίδραση των ΗΠΑ, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ, ελέγχεται ως υποκριτική για τους εξής λόγους:

• Εκείνοι είναι οι «πρώτοι διδάξαντες», με την πρόκληση της διάλυσης της Γιουγκοσλαβίας, τον αιματηρό εμφύλιο πόλεμο που ακολούθησε, τους βομβαρδισμούς εναντίον της Σερβίας το 1999. Η συστημική προπαγάνδα, με τη επιλεκτική μνήμη, ξεχνά ότι αυτός ήταν ο πρώτος πόλεμος στην Ευρώπη μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ταυτόχρονα, η νέο-Οθωμανική Τουρκία αφήνεται χωρίς την παραμικρή κύρωση να κατέχει το βόρειο τμήμα της Κυπριακής Δημοκρατίας και να απειλεί την εθνική κυριαρχία της Ελλάδας.
• Αντί το ΝΑΤΟ να διαλυθεί, όπως έγινε με τον αντίπαλο συνασπισμό του «Συμφώνου της Βαρσοβίας», επεκτάθηκε προς τα ανατολικά, περιλαμβάνοντας και πρώην μέλη του αντιπάλου συνασπισμού, όπως και χώρες που ανήκαν στη Σοβιετική Ένωση, κατά παράβαση σειράς δεσμεύσεων και συμφωνιών με τη Ρωσία.
• Με παρέμβαση των δυτικών μυστικών υπηρεσιών και ιδίως των αμερικανικών, χρησιμοποιήθηκαν οι διαδηλώσεις του «Μαϊντάν» το 2014 για να ανατραπεί η εκλεγμένη κυβέρνηση και να επιβληθεί ακραίο φιλοδυτικό και αντιρωσικό καθεστώς.
• Στήριξαν ένα καθεστώς με αυξημένη επιρροή των πολιτικών επιγόνων των συνεργατών των ναζιστών κατακτητών κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο (συμμορίες του Στεπάν Μπαντέρα), και των μαχητικών νεοναζιστικών πολιτοφυλακών. Η βάση από την οποία αντλούν πολιτική δύναμη είναι ο ουνιτικός πληθυσμός της δυτικής Ουκρανίας, περιοχής που μέχρι το 1939 ήταν ενσωματωμένη στην Πολωνία ή στην Αυστρία και οικονομικά και πολιτιστικά συνδεόταν πάντα με την κεντρική Ευρώπη. Αντίθετα, η υπόλοιπη Ουκρανία από τον 17ο αιώνα και μετά, με μικρά διαλείμματα, ήταν τμήμα της Ρωσικής Αυτοκρατορίας και της Σοβιετικής Ένωσης που την διαδέχθηκε και συνδέεται οικονομικά και πολιτιστικά με τη Ρωσία και στα ανατολικά τμήματα κατοικείται από συμπαγείς ρωσικούς πληθυσμούς.
• Η απομόνωση της Ρωσίας ήταν εξαρχής στόχος του στρατιωτικο-βιομηχανικού συμπλέγματος των ΗΠΑ και της συστημικής πτέρυγας του «Δημοκρατικού Κόμματος» που είναι διαπλεκόμενη με αυτό. Διότι χωρίς την αντιπαλότητα με τη Ρωσία, το ΝΑΤΟ δεν έχει λόγο ύπαρξης.

4. Κατά συνέπεια, ο Βλαντίμιρ Πούτιν έσφαλε για τον επιπλέον λόγο ότι έπραξε ακριβώς αυτό που ήθελαν οι Αμερικάνοι, οι οποίοι με τον τρόπο αυτό όχι μόνο «μαντρώνουν» τους ευρωπαίους συμμάχους στο ΝΑΤΟ, αλλά και επωφελούνται οικονομικά, υποκαθιστώντας τους Ρώσους στο βαθμό που μέσω των κυρώσεων αποκλείονται από τις αγορές της Ευρώπης.
5. Ακόμα και ο Χένρι Κίσινγκερ είχε εκτιμήσει σε άρθρο του στην εφημερίδα Washington Post το 2014 ότι λόγω των έντονων διαφοροποιήσεων στον πολιτισμό και στην οικονομία των διαφορετικών περιφερειών της Ουκρανίας, προκειμένου «η Ουκρανία να επιβιώσει και ευδοκιμήσει, δεν πρέπει να είναι προπύργιο της μίας πλευράς απέναντι στην άλλη. Πρέπει να λειτουργήσει σαν γέφυρα ανάμεσά τους». Ο Κίσινγκερ, που ως υπουργός εξωτερικών των ΗΠΑ στις κυβερνήσεις Νίξον και Φορντ δεν είχε διστάσει να στηρίξει τη μέθοδο των στρατιωτικών πραξικοπημάτων και στρατιωτικών επεμβάσεων για την ανατροπή καθεστώτων άλλων χωρών που δεν ήταν φιλοαμερικανικά, δεν δίστασε να προβλέψει ότι η Ουκρανία δεν μπορούσε να επιβιώσει ως δορυφόρος της Δύσης.