Ολοκαύτωμα νεομαρτύρων Πόντου!

Μαρτυρική επέτειος σήμερα! Κρανίου τόπος ο Πόντος! Τρόπος γενοκτόνος!

Πόντος Νεομαρτύρων χώμα! Χώρα αγίων μαρτύρων! Νέφος νεομαρτύρων!

Οι γκιαούρηδες, άπιστοι, έπρεπε να αφανιστούν! Να εξαφανιστούν!

Εν προκειμένω, και σήμερον -19 Μαΐου- κρεμάται επί ξύλου ο ποντιακός ελληνισμός!

Δοκιμασία ανθρωπισμού! Απανθρωπισμού δοκιμή!
Ολοκαυτώματος και τελικής λύσης πρόβα!

Έτσι τελειώνουν οι λαοί, οι μειονότητες, οι θρησκευτικώς αλλιώς φρονούντες στην Τουρκία! Φρικτό τέλος και εξαφανισμός για τις χριστιανικές τους πεποιθήσεις!

Και βεβαίως σύμπαντος του γένους!
Της μακραίωνης ιστορίας τους!
Του τόπου τους που πότισαν αιώνες και αιώνες με τον πόνο και τον κόπο τους!
Από τα χώματα που άνθησαν και εξελίχθησαν: γλώσσες, φιλοσοφίες, μουσικές, χοροί, εικαστικά, αρχιτεκτονικές, κάθε έργο πολιτισμού…
Πάσης φύσεως μνημεία!
Μνήμης περισσής, τέχνης και ζωής!

Ιστορία!
Αρχαίων Ελλήνων, Ελληνορωμαίων-Ρωμιών, υποδούλων τουρκοπατημένης Ρωμανίας τόπος!
Μια πολιτισμική γενοκτονία!

Αγίων τόπος!
Ορθοδοξίας ο τρόπος!
Μοναστήρια, ασκηταριά, εκκλησίες λαμπρές με περίτεχνες τοιχογραφίες, ταπεινές με εκφράσεις λαϊκής πίστης!

Διηνεκώς μαρτυρικός Πόντος!
Κρυπτοχριστιανών ο κρυφός ζήλος!
Το αιματηρό μαρτύριο της συνείδησης!
Ακόμη, ακόμη και σήμερα! Ανθούν και φέρουν κι άλλο!
Και φέρουν κι άλλο!
Σε υπόγειες εκκλησιές!
Σε ανώγειες, επουράνιες συνειδήσεις!
Και πίστη θερμή!
Εν διωγμώ!

Πόντος ου τόπος!
Μαρτυρίου τόπος!
Τρόπου φονικού!
Μνήμη μνημάτων τόπος!

Αναστολή πολιτισμού! Κάθε λόγου, λογικής! Παραλογισμός!
Επικράτεια φρίκης, απανθρωπισμός! Πλέον η μάχαιρα έχει τον λόγο!
Κρανίου τόπος ο Πόντος! Τρόπος γενοκτόνος!
Πόντος Νεομαρτύρων χώμα!
Χώρα αγίων μαρτύρων!
Νέφος μαρτύρων!

Βροτοκτόνοι αλλ’ ου ψυχοκτόνοι!
Μάρτυρες, νεομάρτυρες και αεί μαρτυρούντες Χριστόν εσταυρωμένον!
Συσταυρωμένοι προσδοκούντες και αναμένοντες ανάσταση νεκρών!
Και ήδη αξιόμισθοι!
Στεφάνων μαρτύρων!

Το ανθρώπινο “κοπάδι” που ανηφόρησε τον δρόμο της εξορίας και της προσφυγιάς πνιγμένο στο δάκρυ και στο αίμα…

ΣΚΙΤΣΟ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ ΓΚΟΥΜΑ 19/05/2020

Παραφράζοντας ένα απλό στίχο του Καζαντζάκη, από την Ασκητική του … αντιλήφθηκα ότι το μόνο που κάνουμε είναι να “κραυγάζουμε”…

Τις κραυγές αυτές όμως θα έπρεπε να τις κάνουμε λόγο! Λόγο ουσίας. Και τελικά να ζητήσουμε τον λόγο απο αυτούς που πρέπει να λογοδοτήσουν.

Αν όχι σε εμάς, σε αυτο το ανθρώπινο “κοπάδι” που ανηφόρησε τον δρόμο της εξορίας και της προσφυγιάς πνιγμένο στο δάκρυ και στο αίμα…

Γονατίζουμε μπροστά στη Γενοκτονία των Ποντίων. Και ζητούμε την παγκόσμια αναγνώριση της Ποντιακής Γενοκτονίας. Η κατοχική δύναμη Τουρκία πρέπει να πληρώσει…

Κ.Π. ΓΚ.

Το Χρονικό της Γενοκτονίας

1908: Κίνημα των Νεότουρκων στην οθωμανική Θεσσαλονίκη. Οι εθνικιστές ηγέτες (Κεμάλ – Ενβέρ – Ταλάτ) υποσκελίζουν το σουλτάνο Αμπτούλ Χαμίτ και αναλαμβάνουν τον πολιτικό έλεγχο της αυτοκρατορίας.

1910. Αυταρχικά, κατασταλτικά μέτρα κατά των χριστιανικών κοινοτήτων της αυτοκρατορίας.

1911: Σε συνέδριο του «Κομιτάτου Ένωση και Πρόοδος» των Νεότουρκων κυριαρχεί το σύνθημα: «Η Τουρκία στους Τούρκους».

1913 : Οργανώνεται από τους Νεότουρκους το «Γραφείο Εγκατάστασης Φυλών και Μεταναστών» και ιδρύεται η μυστική υπηρεσία (Teskilat i-mahsusa)

1914. Έναρξη του Α’ ΠΠ. Οι πρώτες μαζικές διώξεις κατά Ελλήνων στην Ανατολική Θράκη. Πογκρόμ στη Δυτική Μικρά Ασία και η σφαγή της Φώκαιας. Ρωσοτουρκικός Πόλεμος. Έξαρση του τουρκικού εθνικισμού, συσπείρωση του μουσουλμανικού στοιχείου.

Συγκλονιστικές μαρτυρίες από τη γενοκτονία των Ποντίων: «Κραυγές, που ξέσκιζαν το λαρύγγι και άγρια ουρλιαχτά ανθρώπων»

Γενοκτονία Ποντίων: Η εξόντωση του ποντιακού πληθυσμού είχε αρχίσει να οργανώνεται από τους Τούρκους από τον Δεκέμβριο του 1916.

Το σχέδιο οργάνωσαν οι Εμβέρ και Ταλαάτ και προέβλεπε «Άμεση εξόντωση μόνον των ανδρών των πόλεων από 16 έως 60 ετών και γενική εξορία όλων των ανδρών και γυναικόπαιδων των χωριών στα ενδότερα της Ανατολής με πρόγραμμα σφαγής και εξόντωσης».

Οι εκκαθαριστικές επιχειρήσεις ξεκίνησαν με εντολή του Κεμάλ από τις περιοχές της Σαμψούντας και της Πάφρας.

Οι Τούρκοι δολοφόνησαν, βίασαν και εκτόπισαν χιλιάδες Πόντιους. Πολλοί ήταν εκείνοι που πέθαναν από τις κακουχίες καθώς αναγκάστηκαν να καλύψουν με τα πόδια τεράστιες αποστάσεις. Μάλιστα, οι Τούρκοι δεν τους επέτρεπαν να παραλάβουν ούτε τρόφιμα ούτε στρώματα και τους υποχρέωναν να διανυκτερεύουν σε έρημα μέρη που ήταν εκτεθειμένα στις χειμερινές συνθήκες. Πολλοί πέθαιναν από την πείνα ή τους αποτελείωναν οι Τούρκοι με τη λόγχη.

Χωριά λεηλατήθηκαν και παραδόθηκαν στις φλόγες ενώ υπολογίζεται ότι μέχρι το 1924 είχαν χάσει τη ζωή τους 353.000 Πόντιοι.

Ο Σάββας Κανταρτζής είχε περιγράψει στο βιβλίο του το 1975 την επίθεση των Τούρκων στο χωριό Μπεϊαλάν που καταστράφηκε από τις συμμορίες των Τούρκων:

“Τα χαράματα, στις 16 Φεβρουαρίου 1922, ημέρα Τετάρτη, μια εφιαλτική είδηση, ότι οι τσέτες του Τοπάλ Οσμάν έρχονται στο χωριό, έκανε τους κατοίκους να τρομάξουν και ν’ αναστατωθούν. Οι άντρες, όσοι βρίσκονταν τη νύχτα στο χωριό, βιάστηκαν να φύγουν στο δάσος… Άλλοι άντρες που είχαν κρυψώνες σε σπίτια και σε στάβλους, τρύπωσαν σ’ αυτές και καμουφλαρίστηκαν έτσι που να μην τους υποπτευθεί κανείς. Τα γυναικόπαιδα και οι γέροι κλείστηκαν στα σπίτια και περίμεναν με καρδιοχτύπι να δουν τι θα γίνει… Δεν πέρασαν παρά λίγα λεπτά κι’ οι τσέτες , περισσότεροι από 150 έμπαιναν στο χωριό κραυγάζοντας και πυροβολώντας. Τους ακολουθούσαν τούρκοι χωρικοί από τα γειτονικά χωριά. Αυτούς τους είχαν μυήσει στο εγκληματικό σχέδιο τους και τους κάλεσαν για πλιάτσικο.

Μόλις μπήκαν οι συμμορίτες στο χωριό, η ατμόσφαιρα ηλεκτρίστηκε και ο ορίζοντας πήρε τη μορφή θύελλας που ξέσπασε άγρια. Με κραυγές και βρισιές, βροντώντας με τους υποκόπανους τις πόρτες και τα παράθυρα, καλούσαν όλους να βγουν έξω από τα σπίτια και να μαζευτούν στην πλατεία- αλλιώς απειλούσαν, θα δώσουν φωτιά στα σπίτια και θα τους κάψουν.

Σε λίγο, όλα τα γυναικόπαιδα και οι γέροι, βρίσκονταν τρέμοντας και κλαίγοντας στους δρόμους. Οι συμμορίτες με κραυγές και απειλές υποπτεύθηκαν, από την πρώτη στιγμή, το μεγάλο κακό που περίμενε όλους και δοκίμασαν να φύγουν έξω από το χωριό. Οι τσέτες, πρόβλεψαν ένα τέτοιο ενδεχόμενο και είχαν πιάσει από πριν τα μπογάζια, απ’ όπου μπορούσε να φύγει κανείς. Έτσι, μόλις έφτασαν, τρέχοντας, οι κοπέλες στα μπογάζια, δέχτηκαν, από τσέτες που παραμόνευαν, πυροβολισμούς στο ψαχνό. Μερικές έμειναν στον τόπο σκοτωμένες, ενώ οι άλλες τραυματίστηκαν και γύρισαν πίσω…

Όταν πια όλα τα γυναικόπαιδα κ’ οι γέροι μαζεύτηκαν στην πλατεία, οι τσέτες έβαλαν μπρος την δεύτερη φάση της σατανικής τους επιχείρησης. Διάταξαν να περάσουν όλοι στα δίπατα σπίτια, που βρίσκονταν στην πλατεία και τα είχαν διαλέξει για να ολοκληρώσουν τον εγκληματικό τους σκοπό. Η απροθυμία, που έδειξε το τραγικό αυτό κοπάδι των μελλοθανάτων να υπακούσει στην διαταγή, γιατί ήταν πια ολοφάνερο ότι όλους τους περίμενε ο θάνατος, εξαγρίωσε τους συμμορίτες που βιάζονταν να τελειώσουν γρήγορα την μακάβρια επιχείρηση. Και τότε, σαν λυσσασμένα θεριά, ρίχτηκαν στις γυναίκες, τα μωρά και τους γέρους, και με γροθιές, με κοντακιές και κλωτσιές έχωσαν και στρίμωξαν στα δύο σπίτια τα αθώα και άκακα αυτά πλάσματα, που ο αριθμός τους πλησίαζε τις τρεις εκατοντάδες.

Πως σχεδιάστηκε και από ποιους η ποντιακή γενοκτονία. Τι στάση κράτησαν οι μεγάλες δυνάμεις στους πρώτους εκτοπισμούς των Ελλήνων και οι λόγοι που οδήγησαν στην τουρκογερμανική συμμαχία στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Το άρθρο αποτελεί απόσπασμα από το αφιέρωμα του ιστορικού Βλάση Αγτζίδη με τίτλο: 

«Από την Οθωμανική Αυτοκρατορία στο έθνος -κράτος (1908-1923). Η Γενοκτονία στην Ανατολή». Εκδόθηκε από το “Ε-Ιστορικά” της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας στις 19 Μαϊου 2013.

 Η εμφάνιση του τουρκικού εθνικισμού. 

Η εμφάνιση του επαναστατικού κινήματος στην Κρήτη απ’ τα τέλη του 19ου αιώνα και η αυτονόμηση του νησιού, όπως επίσης οι ελληνικές και βουλγαρικές επαναστάσεις στη Μακεδονία, θα ευνοήσουν την ισχυροποίηση των εθνικιστικών απόψεων στο εσωτερικό του οθωμανικού στρατού. Παράλληλα, η κοινωνική θέση των αστών των ραγιάδων στο εσωτερικό της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, θα τροφοδοτήσει με ανασφάλεια και μίσος τα παραδοσιακά μουσουλμανικά κυρίαρχα στρώματα της. Έτσι θα εμφανιστεί ο ακραίος τουρκικός εθνικισμός στο πρόσωπο των Νεότουρκων στρατιωτικών.[10] Το ενδιαφέρον στην τουρκική περίπτωση είναι ότι εξ αιτίας της απουσίας σημαντικών μουσουλμανικών αστικών στρωμάτων, οι στρατιωτικοί επιφορτίστηκαν το ρόλο της αστικής τάξης. Η διεκδίκηση της οικονομικής ισχύος από τους αστούς των ραγιάδων ήταν μια από τις βασικές αιτίες της στρατιωτικής παρέμβασης στην πολιτική ζωή της Αυτοκρατορίας....

Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.mixanitouxronou.gr/pos-sxediastike-kai-apo-poious-i-pontiaki-genoktonia-ti-stasi-kratisan-oi-megales-dynameis-stous-protous-ektopismous-ton-ellinon-kai-oi-logoi-pou-odigisan-stin-tourkogermaniki-symmaxia-ston-a-pagkos/

Φτάνει πια κ. Πρόεδρε! Δεν ξεχνάμε!!!

ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΑΣΙΟΠΟΥΛΟΣ

Απογοητευτικό το μήνυμα της ΠτΔ για την Ποντιακή Γενοκτονία!:

"...Σήμερα τιμούμε τα εκατοντάδες χιλιάδες θύματα των Ελλήνων του Πόντου, που χάθηκαν πριν από έναν αιώνα..."

"Χάθηκαν" εκεί που ήταν"συνωστισμένοι"!!!

Αόρατο.... πουθενά το όνομα των γενοκτόνων και των αρχηγών τους!
Φαντάζεστε αντίστοιχη αναφορά για το Εβραϊκό ολοκαύτωμα;

Οι Πόντιοι δεν χάθηκαν σφάχτηκαν, γενοκτονήθηκαν και οι θύτες είναι οι γνωστοί Νεότουρκοι με επί κεφαλής τον Κεμάλ Ατατούρκ και τον Τοπάλ Οσμάν. Καθοδηγητής ο Γερμανός αρχιστράτηγος Λίμαν φον Σάντερς, ο οποίος εισηγήθηκε στους Τούρκους, την απομάκρυνση των Ελλήνων από τα παράλια, δήθεν για στρατιωτικούς λόγους, κατηγορώντας τους σαν πράκτορες της Αντάντ. Η Γερμανία του Κάιζερ είναι ο ηθικός αυτουργός των εγκλημάτων κατά των εν Τουρκία Χριστιανών και προ πάντων των Ελλήνων. 

Σχεδίασαν και πραγματοποίησαν την εξόντωση των χριστιανών της Μ. Ασίας. Πάνω σε αυτή τη γενοκτονία ιδρύθηκε το Τουρκικό κράτος. Ήταν τα πρότυπα του Χίτλερ, σύμφωνα με ομολογία του. Η αναγνώριση των εγκλημάτων, πρώτα από του ίδιους τους Τούρκους είναι απαραίτητη λυτρωτική πράξη κάθαρσης για να συμπεριληφθούν στα πολιτισμένο έθνη. Να συμπεριφερθούν όπως οι απόγονοι των Ναζί οι οποίοι γονάτισαν μπροστά στα μνημεία των θυμάτων τους. Όταν οι απόγονοι των υπεύθυνων των των γενοκτονιών δεν αναγνωρίζουν το έγκλημα και δεν προβαίνουν τουλάχιστον σε δημόσια συγγνώμη για το έγκλημα, ενσωματώνουν σαν αποδεκτές αυτές τις πρακτικές ακραίας βίας και τις φρικαλεότητες. Όσοι Έλληνες πολιτικοί προσποιούνται άγνοια συναινούν εμμέσως στην αποτρόπαια πράξη των γενοκτόνων και στην ουσία από ηθικοί αντίπαλοι γίνονται σύμμαχοι των θυτών με τον κίνδυνο απαλλαγμένοι από το τραύμα της ενοχής να επαναλάβουν το βάρβαρο έργο τους.

Η σιωπή των επιτηδείων ουδέτερων είναι η αιτία γενοκτονιών και σφαγών, από τη σφαγή των Αρμενίων το 1894, μέχρι τη γενοκτονία 1914-1923 των Ελλήνων του Πόντου και της Μ. Ασίας, το πογκρόμ κατά των Εβραίων το 1934, αλλά και τη μαζική απέλαση των Ρωμιών από την Κωνσταντινούπολη το 1964.

Τελευταίο επεισόδιο στη διαχρονική πορεία ακραίας βίας συνιστά η Συρία και πλέον χαρακτηριστική στο παρελθόν είναι η εισβολή στην Κύπρο.

Φτάνει πια! Δεν ξεχνάμε!!!

«ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΠΟΝΤΙΩΝ ΣΤΟΝ ΠΟΝΤΟ ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΟΝ ΟΗΕ»

Η έκθεση εκ μέρους της Διεθνούς Ένωσης για τα Δικαιώματα και την Απελευθέρωση των Λαών κατατέθηκε από την μεγάλη πρωταγωνίστρια του Ποντιακού Ζητήματος στον ΟΗΕ ελβετίδα Verena Graf. Γράφθηκε από τους Βαρουσιάν Ατταριάν – Μιχάλη Χαραλαμπίδη. Προκάλεσε  μεγάλη αντιπαράθεση στον ΟΗΕ ανάμεσα στην  τουρκική κυβέρνηση και την Διεθνή Ένωση για τα Δικαιώματα και την Απελευθέρωση των Λαών. Αυτή περιλαμβάνεται στις εκδόσεις  Το Ποντιακό Ζήτημα Σήμερα - Αγώνας και Νίκες σε Δύο Μέτωπα,7^η έκδοση 2014 Εκδ. Στράβων στην ελληνική, The Pontian Question in the United Nations Enlarged Edition – Stravon, στην αγγλική  και Pontos Antik bir Kimliği Geri Dӧnüşü, Stravon yayinevi στην  τουρκική.

ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ.... 19 ΜΑΙΟΥ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΠΟΝΤΙΩΝ ....!!!

19 ΜΑΙΟΥ......ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ ΤΗΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ ΤΩΝ ΠΟΝΤΙΩΝ! 

Η Ρωμανία αν πέρασεν, η Ρωμανία αν 'πάρθεν
Η Ρωμανία αν πέρασεν, ανθεί και φέρει κι άλλο. 

Την 19η Μαΐου, ημέρα μνήμης των θυμάτων της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού, ολόκληρος ο Ελληνισμός, όπου γης, με το βλέμμα στραμμένο στις σκληρές εκείνες σελίδες της ιστορίας, θρηνεί τους νεκρούς του και προσμένει δικαίωση. Δικαίωση για τις 353.000 ψυχές, άνδρες, γυναίκες, παιδιά, θεματοφύλακες μιας πατρίδας που ακόμη και σήμερα ζει στην μνήμη των απογόνων τους. 

Ο Πόντος είναι η ελληνική ονομασία της γεωγραφικής περιοχής των ΒΑ. ακτών της Μικράς Ασίας, η παράλια περιοχή της Καππαδοκίας, ανατολικά της Παφλαγονίας, η οποία σήμερα ανήκει στην Τουρκία. Η γεωγραφική θέση του Πόντου ορίζεται δυτικά από τον ποταμό Παρθένιο της Βιθυνίας, νότια από την οροσειρά Ολγασύς, ανατολικά από τη λεγόμενη Μικρή Αρμενία και βόρεια από τη θάλασσα του Ευξείνου Πόντου που σήμερα ονομάζεται Μαύρη Θάλασσα (τουρκικά: Καρά-Ντενίζ). 

Ο Πόντος υπήρξε στην αρχαιότητα πεδίο έντονου ελληνικού αποικισμού αλλά και βασίλειο επί Μιθριδάτη. Στην ύστερη βυζαντινή περίοδο, ξαναϋπήρξε ως ανεξάρτητο κράτος. Μέχρι το 1923 και την υποχρεωτική ανταλλαγή πληθυσμών που ακολούθησε κατ΄ επιταγή της Συνθήκης της Λωζάνης κατοικούνταν, σε σημαντικό ποσοστό, από ελληνόφωνους χριστιανικούς και μουσουλμανικούς πληθυσμούς

Ταμέρ Τσιλινγκίρ: Είμαι εξισλαμισμένος Έλληνας του Πόντου. Υπάρχουν και άλλοι. Πρέπει να μάθουν την αλήθεια

LIVEMEDIA.GR

Ταμέρ Τσιλινγκίρ

Ήδη αρκετοί Τούρκοι ανακαλύπτουν την ελληνική τους ταυτότητα.

Συνέντευξη στον Δημοσθένη Γκαβέα, huffingtonpost.gr

Ως εξισλαμισμένος Έλληνας του Πόντου αυτοπροσδιορίζεται ο Tamer Cillingir (Ταμέρ Τσιλινγκίρ), Τούρκος συγγραφέας και ακτιβιστής ο οποίος πλέον ζει στην Ελβετία. Ο κ. Τσιλινγκίρ έπειτα από μακρά έρευνα έγραψε στα τουρκικά το βιβλίο «Pontos Gerçeği: 1914-1923 Yılları Arasında Karadeniz’de Yaşananlar, εκδ. Ragıp Zarakolu» («Η αλήθεια για τη Γενοκτονία του Πόντου») όπου σε αυτό αναφέρεται στη γενοκτονία που υπέστη ο ελληνικός πληθυσμός από τους νεότουρκους. Σε εμάς περιγράφει τα γεγονότα εκείνης της εποχής, τα ψέματα που εξακολουθεί να λέει το τουρκικό κράτος και παράλληλα τα συνδέει με το σήμερα, αφού άλλωστε πρόκειται για μια πληγή που δεν έχει επουλωθεί. Ο κ. Τσιλινγκίρ μας περιγράφει πως εκτουρκίστηκαν μετά τις σφαγές, τον εκτοπισμό και τις ανταλλαγές πληθυσμών, οι εναπομείναντες Έλληνες του Πόντου.

Τον συναντήσαμε στην Αθήνα στο πλαίσιο του Διεθνούς Συνεδρίου για το Έγκλημα της Γενοκτονίας που διεξήχθη στην Αθήνα στις 6-9 Δεκεμβρίου από την Παμποντιακή Ομοσπονδία με αφορμή τη συμπλήρωση 100 χρόνων από τη γενοκτονία του Πόντου, στο οποίο συμμετείχε ως ένας εκ των ομιλητών.

Ο κ. Τσιλινγκίρ, με καταγωγή από τη Λιβερά της Ματσούκας, του οποίου οι παπούδες, όπως λέει εξισλαμίστηκαν, αγωνίζεται για χρόνια κατά του αυταρχισμού του τουρκικού κράτους, κάτι που είχε σαν αποτέλεσμα να φυλακιστεί, να βασανιστεί και να καταδικαστεί σε ισόβια κάθειρξη. Ωστόσο κατάφερε και έφυγε στο εξωτερικό γνωρίζοντας φυσικά πως δεν πρόκειται να επιστρέψει ποτέ στην Τουρκία.

«Γεννήθηκα σε περιοχή που ανήκε σε ελληνικούς πληθυσμούς και παρότι είχαμε γίνει μουσουλμάνοι, μας είχαν εξισλαμίσει, η ελληνική κουλτούρα εξακολουθούσε να έχει μεγάλη επιρροή επάνω μου» λέει προσθέτοντας πως «είναι πολλοί αυτοί που δεν γνωρίζουν το παρελθόν και την καταγωγή τους κάτι για το οποίο φρόντισαν διαδοχικά όλες οι τουρκικές κυβερνήσεις».

Πώς γνωρίζετε ότι είστε Ελληνας;

«Εσείς πως ξέρετε ότι είστε Έλληνας;» μου ανταποδίδει την ερώτηση, χωρίς όμως να με αφήσει να απαντήσω, άλλωστε η δική του απάντηση ήταν πιο πειστική.

«Παρότι είχα βρει στοιχεία για την ελληνική μου καταγωγή, έκανα και τέστ DNA σε μια αμερικάνικη εταιρεία και το αποτέλεσμα έδειξε πως το ποσοστό DNA σαν αυτό που έχει καταγραφεί στην κεντρική Ασία, ήταν μηδενικό. Δηλαδή δεν ήμουν Τούρκος. Ωστόσο έδειξε πως είμαι Έλληνας κατά 86% και άλλο ένα 14% του DNA μου είναι ιταλικό. Όμως το σημαντικότερο δεν είναι τα γονίδια, αλλά η κουλτούρα και ο αντίκτυπος του ελληνισμού επάνω μου. Γι′ αυτό και θεωρώ τον εαυτό μου Έλληνα».

Ταμέρ Τσιλιγκίρ: Δεν υπάρχουν Τούρκοι στον Πόντο – Είμαστε όλοι εξισλαμισμένοι Έλληνες

Μια συγκλονιστική εκπομπή για τη Γενοκτονία των Ποντίων αλλά και τι συμβαίνει σήμερα στον Πόντο έκανε το βράδυ της Πέμπτης ο δημοσιογράφος Δημήτρης Μανιάτης στο «ONE Channel».

Πηγή: Epilekta

Καλεσμένοι του Δημήτρη Μανιάτη ο ιστορικός Κωνσταντίνος Φωτιάδης και ο Έλληνας τουρκόφωνος μουσουλμάνος Πόντιος συγγραφέας και ακτιβιστής Ταμέρ Τσιλιγκίρ.

Έχω γεννηθεί στη Λιβέρα της Τραπεζούντας.

Είμαι από μια ουσιαστικά ελληνική οικογένεια που έχει εξισλαμιστεί.

Από τα 20 μου ειδικότερα άρχισαν τον ακτιβισμό κατά των αντιδημοκρατικών εφαρμογών στην Τουρκία.

Και σε αυτή τη διαδικασία, σε διάφορες περιόδους, τέθηκα υπό κράτηση, φυλακίστηκα, αλλά από παιδί σπίτι μιλούσαμε μια άλλη γλώσσα, τα ποντιακά, ρωτούσαμε στην οικογένειά μας τι ήταν αυτό αλλά δεν μας έλεγαν, μας έλεγαν ότι είναι μια παλιά γλώσσα και μας έκρυβαν ότι είναι τα ποντιακά.

Αλλά αργότερα εγώ, για να μπορέσω να μάθω το παρελθόν μας και την ιστορία μας, άρχισα να ερευνώ.

Από δυτικές πηγές περισσότερο εκτός Τουρκίας, σκέφτηκα ότι μόνο από τέτοιες πηγές μπορώ να ενημερωθώ, μαζί με κάποιους φίλους μου το σκεφτήκαμε αυτό και διαπιστώσαμε το εξής:

Ουσιαστικά υπήρχαν και αρκετά έγγραφα μέσα στις επίσημες τουρκικές πηγές για τους Πόντιους.

Στην περιοχή μας έχει πάνω από 300 χωριά που μιλάνε Ποντιακά, μετά τη συμφωνία της ανταλλαγής το 1923 οι Έλληνες που ήταν εκεί είχαν πάει στην Ελλάδα και ουσιαστικά πίσω δεν είχε μείνει κανένας Έλληνας.

Αλλά εμείς ακόμα μιλάμε ελληνικά, μιλάμε ποντιακά. Και ήταν ξεκάθαρο ότι κάτι μας κρύβουν.

Και αποφάσισα με κάποιους φίλους μου να κάνω μια σοβαρή έρευνα για αυτό το θέμα.

Η Οθωμανική Αυτοκρατορία ήταν ένα κράτος που κρατούσε πολύ καλά αρχεία.

Το 1461 όταν μπήκαν στην Τραπεζούντα δεν υπήρχε ούτε ένας μουσουλμάνος.

Σε 80 χρόνια μέσα βλέπουμε ότι το 33% του πληθυσμού εκεί ήταν μουσουλμάνοι.

Αλλά στο μεταξύ, επειδή κατέγραφαν και όποιον έμπαινε και έβγαινε στην πόλη, βλέπουμε και ότι κανένας δεν εισερχόταν ή εξερχόταν από την πόλη.

Οδοιπορικό στον Πόντο της συγγραφέως Θεοδώρας Ιωαννίδου-Καρακουσόγλου

Τρίτης γενιάς Πόντια, πρόσφυγας, η Θεοδώρα Ιωαννίδου-Καρακουσόγλου με τον έναν παππού και τη μια γιαγιά της από την Οινόη, τον άλλο παππού από τη Ματσούκα και την άλλη γιαγιά από τη Χαλδία, όλοι από τον Πόντο, επισκέφτηκε για προσκύνημα τον Πόντο και μας εμπιστεύτηκε κάποιες όμορφες στιγμές από το ταξίδι της.

Συγγραφέας  του βιβλίου "Όσοι δεν γέλασαν ποτέ", όπου γράφει για όλους αυτούς τους σφαγιασμένους και τους ξεριζωμένους, τους πικραμένους προγόνους της.  Όσους δεν γέλασαν ποτέ...

Μας συγκινεί με το πάθος και την ανιδιοτέλειά της, τον διαρκή αγώνα της να κρατήσει ζωντανή τη μνήμη των μαρτυρικών προγόνων της, τη μνήμη του Πόντου!

Γιώργος Τασιόπουλος

ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΟΝ ΠΟΝΤΟ

ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ 100 ΧΡΟΝΙΑ

Της Θεοδώρας Ιωαννίδου-Καρακουσόγλου

Φτάσαμε κατάκοποι, μετά από πολύωρο ταξίδι, στο χωριό Μπαχτσετσίκ του Ακ Νταγκ Μαντέν. Η Σοφία, κάτοικος Μελβούρνης, δισεγγονή του τελευταίου χριστιανού ιερέα ρώτησε τους λιγοστούς μουσουλμάνους που συναντήσαμε πληροφορίες για την οικογένειά της. Ένας ανάμεσά τους της είπε πως ξέρει το μισογκρεμισμένο σπίτι του προπαππού της. Έφτασαν στα χαλάσματα και μπήκαν. Εκεί, βρήκαν στον τοίχο το κομποσχοίνι του, που από φόβο μάλλον δεν είχε καταστραφεί, αλλά του είχε αφαιρεθεί μόνο ο σταυρός. Η Σοφία ήταν κατασυγκινημένη. Η προγονική της αλήθεια την περίμενε κρεμασμένη σε ένα καρφί τοίχου στο μακρινό Μπαχτσετσίκ για 100 χρόνια..

ΟΙΝΟΗ

Ο αιωνόβιος πλάτανος στην κεντρική πλατεία της Οινόης, της πόλης που στην αρχαιότητα ίδρυσαν άποικοι από την Οινόη της Αττικής. Στο σημείο αυτό συναντιόντουσαν οι επιτάφιοι κάθε μεγάλη Παρασκευή. Το σήμα της πόλης. Δίπλα ήταν από τα βυζαντινά χρόνια η "απουκά εγκλεσία", η κάτω εκκλησία, αφιερωμένη στον Άγιο Νικόλαο, από την οποία έχουν απομείνει οι δύο κολώνες της εισόδου.

PONTOS/ Trabzon Maçka Ağustos 2019

Ο Κ. Φωτιάδης μιλά για την Γενοκτονία του Πόντου στο One Channel (Video)

Ο Κ. Φωτιάδης μιλά για την Γενοκτονία του Πόντου στο One Channel (Video)

Καλεσμένος στην εκπομπή One Talk του One Channel, βρέθηκε ο γνωστός συγγραφέας και διακεκριμένος καθηγητής Ιστορίας του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, Κωνσταντίνος Φωτιάδης, όπου και μίλησε για τα 100 χρόνια από τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου, με αφορμή το ντοκιμαντέρ «Η μπάντα» που αφηγείται την απίστευτη ιστορία της φιλαρμονικής ορχήστρας της Κερασούντας, στη δημιουργία του οποίου βοήθησε καταλυτικά ως ιστορικός σύμβουλος.

Μιλώντας για το πώς ορίζεται μία γενοκτονία, ο κ. Φωτιάδης ξεκαθάρισε πως πρόκειται για μία εγκληματική ενέργεια με στόχο τον αφανισμό ενός τμήματος ή ενός ολόκληρου γένους. Ο ίδιος, όπως δήλωσε, μεγάλωσε στην Παναγιά Σουμελά και ένιωσε από νωρίς χρέος να ασχοληθεί με τους Κρυπροχριστιανούς Έλληνες του Πόντου, ενώ ξεκίνησε να συγκεντρώνει στοιχεία για τη Γενοκτονία του Πόντου από το 1976. Ο κ. Φωτιάδης μιλώντας με τον Δ. Μανιάτη, αφηγήθηκε άγνωστες ιστορίες για τους Έλληνες του Πόντου, εξηγώντας όλα όσα αποτελούν δικαίωμα και υποχρέωση στη μνήμη.

 Πηγή: In

Η Επιστολή ενός Κώου ιατρού προς τον Atif Sekercioglu

Η Επιστολή ενός Κώου ιατρού προς τον Atif Sekercioglu

Αξιότιμε κύριε Πρόξενε,

            Ο μήνας Μάιος είναι ο μήνας εξυψώσεως των ανθρωπιστικών αξιών μας, της καμπύλης του Ανθρωπισμού μας, της ίδιας της ανθρώπινης φύσεως μας.

Είναι ο μήνας των Ύμνων προς τις ιδεολογίες της Ζωής και καταδίκης των ιδεολογιών του Θανάτου.«Η μνήμη μας είναι ο Ανθρωπισμός μας» διάβασα σε ένα πεφωτισμένο κείμενο προ ολίγων ημερών.

Δεν θα μείνω όμως πολύ σε αυτήν την θεμελιώδη για την ανθρώπινη ύπαρξη μας παράμετρο, εκτός των άλλων, για να μην σας φέρω σε δύσκολη θέση.

Οφείλω να πω ότι η επιστολή μου απευθύνεται προς εσάς,  ως λειτουργό ενός κρατικού μηχανισμού, αλλά κυρίως απευθύνεται στον άνθρωπο ATIF SEKERCIOGLOU. Η γνώμη μου είναι ότι αυτές οι διαστάσεις, οι υποστάσεις, κρατικός λειτουργός και Άνθρωπος, δεν διαχωρίζονται. Η σχέσης αυτή ως δοκιμασία, ως δίλλημα, ως επιλογή, ως απόφαση επιστρέφει εκ νέου στην Μικρά Ασία.

Η επιστολή μου προς εσάς, τώρα τις μέρες του Μαΐου, έχει αυτές τις αφετηρίες, αλλά επεκτείνεται και σε έναν μελλοντικό ανθρωπιστικό ορίζοντα.

Είναι γνωστό σε όλους ότι η Κεμαλική μηχανή του θανάτου έφθασε στον Πόντο σε υψηλά επίπεδα παραγωγής. Αυτό αποτελεί συνείδηση τόσο της πλευράς των θυτών όσο και των θυμάτων.  Ο Βαλκάνιος Βαρδάριος Κεμάλ ερχόμενος στον Πόντο συστηματοποίησε τον θάνατο. Δίδαξε τον μετέπειτα Μουσταφά του Ρήνου.

Αυτά αφορούν το χθες. Η επιστολή μου επικεντρώνεται στο σήμερα.

Σας είναι γνωστό ότι στην Ιστορική περιοχή του Πόντου ομιλείται η πλησιέστερη προς την αρχαία Ελληνική ομιλουμένη σήμερα γλώσσα. Δεν θα αναφέρω  λέξεις που συναντάμε στην αρχαία Ελληνική Γραμματεία του 9^ου και 8^ου αιώνα Π.Χ. Για τον οποιονδήποτε άνθρωπο καλής θελήσεως και κάποιας παιδείας αυτό από μόνο του αποτελεί πηγή ενθουσιασμού και πολύμορφου ενδιαφέροντος. Γνωρίζετε επίσης τη συμβολή της αρχαίας Ελληνικής γλώσσας στον εξανθρωπισμό και εκπολιτισμό της Ανθρωπότητας. Όλοι οι λαοί και τα έθνη στον κόσμο είναι υπόχρεοι και υπερήφανοι για αυτό. Θεωρούν χρέος τους να την προστατεύουν γιατί αποτελεί μέρος της κληρονομιάς και της ταυτότητάς τους.

Ο Έλληνας που κέρδισε τις εκλογές στην Κωνσταντινούπολη!

Ραγκίπ Ντουράν

Για τη δημόσια δήλωση του δημάρχου του Έσελνερ, περιοχής της Κωνσταντινούπολης, Τεβφίκ Γκοκσού, γράφτηκαν πολλά: “Το διαβάσατε αυτό; Είδατε τι έγραψαν τα ελληνικά ΜΜΕ; Έγραψαν ότι ένας Έλληνας κέρδισε τις δημοτικές εκλογές της μητρόπολης της Κωνσταντινούπολης. Για μισό λεπτό.. Από που κατάγεται αυτός ο δήμαρχος; Από ποια πόλη είναι ο υποψήφιος του CHP;”

Του ήταν σαφώς άγνωστο ότι ο κ. Εκρέμ Ιμάμογλου, εκλεγμένος δήμαρχος που αποκλείστηκε από την ανάληψη των καθηκόντων του, ήταν ελληνικής καταγωγής. "Το να είσαι Έλληνας" (Ρωμιός στα τουρκικά) θεωρείται σχεδόν προσβλητικό τόσο από τους εθνικιστές όσο και από την επίσημη ιδεολογία.

Ο κ. Ιμάμογλου (49 ετών) γεννήθηκε στην Τραπέζουντα. Ο Τεβφίκ Γκοκσού είναι ο αντιπρόεδρος του κυβερνώντος κόμματος στο Δημοτικό Συμβούλιο της Κωνσταντινούπολης. Διάφοροι επιφανείς πολίτες διαμαρτυρήθηκαν έντονα για αυτή τη ρατσιστική δήλωση. Όμως, και από την πλευρά τους, όλες αυτές οι καταδίκες δεν ήταν αρκετά αντιρατσιστικές. Ο βουλευτής της αντιπολίτευσης Μέχμετ Μπεκαρόγλου από τη Ριζούντα στην Μαύρη Θάλασσα, έγραψε: "Ο Τεβφίκ Γκοκσού πρέπει να ντρέπεται, πρέπει να κοκκινίζει. Πρέπει να φοβάσαι τον Αλλάχ. Τι εννοείς όταν λες ότι ένας Έλληνας κέρδισε τις εκλογές; Δεν έχετε καμία τύψη, καμία αιδώ, καμία ανθρωπιά. Κρίμα!"

Ο τοπικός υπεύθυνος του Καλού Κόμματος (που προέρχεται από την άκρα δεξιά) αντέδρασε έντονα: "Βρωμερό πλάσμα… Αυτός ο άνθρωπος δεν ξέρει τι λέει. Οι ψηφοφόροι της Τραπεζούντας δεν θα ψηφίσουν τέτοιους ανθρώπους. Και ο Υπουργός Εσωτερικών, που κατάγεται επίσης από την Τραπεζούντα, πρέπει να ανακαλέσει αμέσως αυτόν τον δήμαρχο. Δεν μπορούμε να λέμε Έλληνες τους κατοίκους της Τραπεζούντας!"

Ο Εντζίν Οτζκόκ, αντιπρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας του CHP, της αξιωματικής αντιπολίτευσης, εμφανίστηκε δυσαρεστημένος. "Υπονοείτε ότι οι κάτοικοι της Τραπεζούντας είναι Έλληνες, κάτοικοι του Πόντου. Αυτός ο δήμαρχος πρέπει να ζητήσει συγγνώμη. Προηγουμένως χαρακτηρίζατε ως τρομοκράτες όσους δεν σας ψήφισαν. Τώρα τους κατηγορείτε ότι είναι Πόντιοι. Τους λέτε Ρωμιούς. Υπάρχει κάτι πιο παράλογο από αυτό;" Πολλοί τοπικοί πολιτευτές στην Τραπεζούντα διαμαρτυρήθηκαν για τις δηλώσεις του Γκοκσού.

Η αντίδραση του κ. Ιμάμογλου ήταν πιο μετριοπαθής: "Δεν την είδα αυτή την δήλωση. Αλλά δεν αξίζει να ασχοληθούμε. Το επίπεδο είναι πραγματικά πολύ χαμηλό. Δεν ξέρουν τι άλλο να κάνουν οι φουκαράδες! Όμως είμαι και λυπημένος. Για να αποκτήσουν φωνή είναι έτοιμοι να κάνουν τα πάντα. Οι συντοπίτες μου στην Τραπεζούντα δεν παίρνουν στα σοβαρά αυτού του είδους τα κουτσομπολιά. Αυτός ο δήμαρχος καλύτερα να ασχοληθεί με τα προβλήματα της περιοχής του".

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ - "Ο ΠΟΝΤΟΣ της Ιστορίας και του Πολιτισμού"

Πάρθεν η Ρωμανία: Ο Ποντιακός θρήνος για την Άλωση της Πόλης - 29 Μαΐου 1453

Πάρθεν η Ρωμανία: Ο Ποντιακός θρήνος για την Άλωση της Πόλης - 29 Μαΐου 1453

Η άλωση της Πόλης ήταν συγκλονιστικό γεγονός. Η Πόλη των πόλεων έπεσε στα χέρια των εχθρών. Μολονότι οι χρησμοί το προφήτευαν, κανείς δεν ήθελε να το πιστέψει. Η Πόλη των πόλεων. Το γεγονός της Άλωσης της Πόλης υπήρξε η αφορμή για Πανελλήνιους θρήνους και θρύλους.

Ιδιαίτερος και ο συγκλονισμός στην Αυτοκρατορία της Τραπεζούντας. Θρήνοι που γράφτηκαν από την ψυχή των κατοίκων, της έως τότε αυτόνομης αυτής περιοχής.

Αν και μακριά από την πολιορκημένη Πόλη, οι "Έλληνες" της Τραπεζούντας ζουν το δράμα της Άλωσης.

Σε έναν από τους πιο γνωστούς θρήνους ένα πουλί μεταφέρει τα μαντάτα στους κατοίκους. Γνωρίζοντας, ότι μεταφέρει κάτι εξαιρετικά δυσάρεστο, κανείς δεν τολμά να πάει να πάρει το μήνυμα που έχει αφήσει το πουλί. Μόνο ένα παίδι - συνήθως χήρας γιος - πηγαίνει το διαβάζει και αναγγέλλει αυτός τα τρομερά νέα στον εκεί Ελληνισμό...

Η περιοχή της Τραπεζούντας θρήνησε για την Άλωση της Πόλης: "Αϊλί εμάς και βάι εμάς η Ρωμανία πάρθεν...".

Ωστόσο, στο τέλος υπάρχει και το αισιόδοξο μήνυμα: "Η Ρωμανία αν πέρασεν, ανθεί και φέρει κι άλλο..."

Έναν πουλίν, καλόν πουλίν εβγαίν' από την Πόλην

ουδέ στ' αμπέλια κόνεψεν ουδέ στα περιβόλια,

επήγεν και-ν εκόνεψεν α σου Ηλί' τον κάστρον.

Εσείξεν τ' έναν το φτερόν σο αίμα βουτεμένον,

εσείξεν τ' άλλο το φτερόν, χαρτίν έχει γραμμένον,

Ατό κανείς κι ανέγνωσεν, ουδ' ο μητροπολίτης

έναν παιδίν, καλόν παιδίν, έρχεται κι αναγνώθει.

Σίτ' αναγνώθ' σίτε κλαίγει, σίτε κρούει την καρδίαν.

Ν' αϊλί εμάς και βάι εμάς οι Τούρκοι την Πόλ' επαίραν 

επαίραν το βασιλοσκάμ' κι ελάεν η Αφεντία.

Μοιρολογούν τα εκκλησιάς κλαίγνε τα μοναστήρα

κι ο Αι Γιάννες ο Χρυσόστομον κλαίει, δερνοκοπισκάται.

- Μη κλαις, μη κλαις, Αγιάννε μου μη δερνοκοπισκάσαι

η Ρωμανία 'πέρασεν η Ρωμανία 'πάρθεν.

- Η Ρωμανία (κι) αν 'πέρασεν ανθεί και φέρει κι άλλο...

Α εσύ είσαι Έλληνας εγώ είμαι Έλλην....

Ο ποιητής Ντίνος Χριστιανόπουλος περιγράφει ένα περιστατικό…

«Σε μια λαϊκή αγορά, ένας Ρωσοπόντιος άπλωσε μια κουβέρτα με κάτι ψιλοπράγματα για πούλημα. Απέναντι του ένας κοτοπουλάς μόλις τον είδε άρχισε να βρίζει…

Τουρκόσποροι τι θέλατε και ήρθατε εδώ, ήρθατε να μας φάτε το ψωμί μας, να φύγετε δεν σας θέλουμε… Ο Ρωσοπόντιος δεν ήξερε ελληνικά, δεν καταλάβαινε, φώναξε τον παππού του που στεκόταν λίγο πιο πέρα και άκουγε. Εκείνος ατάραχος πλησίασε τον υβριστή και του είπε σε άπταιστα ελληνικά… Άκου παιδί μου, μια κουβέντα θα σου πω και βάλε την καλά στο μυαλό σου, αν εσύ είσαι Έλληνας εγώ είμαι Έλλην. Ο κόσμος χειροκρότησε με ενθουσιασμό. Έφυγα κι εγώ συγκινημένος, που αξιώθηκα να ακούσω τέτοιο ποίημα»

Ο Ποντιακός ελληνισμός πρωτοπόρος – Όχι στη Γενοκτονία της Μνήμης

Προκήρυξη του δημοτικού συνδυασμού «Αθήνα για την Ελλάδα» 

με υποψήφιο δήμαρχο τον Γιώργο Καραμπελιά για την 19η Μαΐου.

Σε μια περίοδο βαθύτατης κρίσης του ελληνισμού, για να συνεχίσουμε να υπάρχουμε ως αυτόνομο έθνος, για να συνεχίσουμε να έχουμε μέλλον, χρειάζεται να έχουμε συνείδηση και γνώση της ιστορίας μας.

Διακόσια χρόνια μετά την Επανάσταση του 21, και εκατό χρόνια μετά το 1919 και τη γενοκτονία του ελληνισμού του Πόντου, η ανεξαρτησία μας κινδυνεύει άμεσα. Και όχι μόνο εξ αιτίας της απειλητικής επανεμφάνισης του νέο-οθωμανισμού, και της υποταγής μας στην δυτική αποικιοκρατία, αλλά και από τη στάση μεγάλου μέρους των ελίτ της εξουσίας που υποστηρίζουν πως θα πρέπει η ιστορική μας μνήμη να λοβοτομηθεί και να πάψουμε να αντιστεκόμαστε.

Σήμερα, η Τουρκία επιχειρεί να αναιρέσει τις κατακτήσεις του 1821 και του 1912-1920. Από την Κύπρο έως την Θράκη και το Αιγαίο, ο ελληνισμός απειλείται στις τελευταίες του εστίες. Την ίδια στιγμή, η Δύση μας έχει εξαντλήσει οικονομικά και πνευματικά και επιχειρεί να μας μεταβάλει σε ένα απλό σύνορο με την Οθωμανική Ανατολή. Έτσι έγινε και παλιότερα: Προηγήθηκαν οι Φράγκοι το 1204 και ακολούθησαν οι Τούρκοι το 1453.

Απέναντι σε αυτές τις απειλές, επιχειρείται μια σταδιακή αλλά καθολική αναθεώρηση της νεοελληνικής ιστορίας, μια γενοκτονία της μνήμης, η οποία συνεχίζεται και σήμερα, με αποκορύφωμα την απόρριψη της γενοκτονίας του Ποντιακού ελληνισμού από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ (π.χ. οι απόψεις του Ν. Φίλη) και τις προσπάθειες κυριολεκτικής εξαφάνισης της ιστορίας μας από τα σχολικά βιβλία. Επιδίωξή τους είναι η απόρριψη της ιστορικής συνέχειας και του αγωνιστικού ήθους του ελληνικού έθνους.

Αναζητώντας λύση στα αποπνικτικά αδιέξοδα, στα οποία έχουμε περιπέσει, είμαστε υποχρεωμένοι, ως έθνος, να ξανασκύψουμε στην ιστορία μας.

Συρρικνωνόμαστε δημογραφικά και γεωγραφικά· πιεζόμαστε από τις μεγάλες μεταναστευτικές μετακινήσεις· είμαστε κατεστραμμένοι οικονομικά, καταπτοημένοι και απογοητευμένοι. Δεν διαθέτουμε πλέον τίποτε άλλο για να ξανασηκωθούμε, παρά την μεγάλη μας ιστορική διαδρομή.