ΑρχαΪκή οικία στο Κοπανάκι της Μεσσηνίας

ΚΛΙΚ στην εικόνα

Kάστρα και οχυρά της Μεσσηνίας- Του Γιάννη Μπίρη

Γιάννης Μπίρης

 Κυριακή, 23 Σεπτεμβρίου 2018 09:31

Kάστρα και οχυρά της Μεσσηνίας: Το κάστρο της Είρας (Β’ μέρος)

Κατηγορία Ιστορικά

 Σχολιάστε πρώτοι!

 Δευτέρα, 17 Σεπτεμβρίου 2018 16:51

Κάστρα και Οχυρά της Μεσσηνίας: Το κάστρο της Είρας (Α' μέρος)

Κατηγορία Ιστορικά

 Σχολιάστε πρώτοι!

Η Μάνα της Αρκαδιάς (Διήγημα)

Η Μάνα της Αρκαδιάς

Διήγημα

Πάνω στη δεξαμενή της Κυπαρισσίας στη ρίζα του βουνού στέκει ένα ορειχάλκινο άγαλμα. Παριστάνει μια μάνα, νέα στην ηλικία μα με πρόσωπο αργασμένο από τους ήλιους και τα κρύα της υπαίθρου. Κρατά στην αγκαλιά το μωρό της και κοιτάζει μπροστά, κατά το μπλάβο Ιόνιο που εκτείνεται αχανές προς την δύση. 

Στα μάτια της ο γλύπτης κατάφερε με αρκετή πειστικότητα να μεταφέρει τη σκιά της απελπισίας και του φόβου.

Είναι ένα γεγονός που περιγράφει ο Γάλλος Καστελάν .Συνέβη την εποχή που την Πελοπόννησο την λυμαίνονταν οι συμμορίες των 10000 Τουρκαλβανών που έστειλαν οι Τούρκοι για να καταπνίξουν την επανάσταση του 1769 τα λεγόμενα Ορλωφικά. Δέκα χρόνια τριγύριζε ασύδοτη η ορδή των γκέκηδων και λεηλατούσε και καταδυνάστευε πόλεις και χωριά τόσο που η ζωή των ανθρώπων είχε γίνει αφόρητη.

Εκείνα τα χρόνια πριν την επανάσταση του 21 και τη απελευθέρωση η Κυπαρισσία ,Αρκαδιά την έλεγαν τότε ,ήταν μια καστροπολιτεία σκαρφαλωμένη γύρω από το βραχώδη λόφο που στην κορφή του έστεκε το παλιό της κάστρο .Ο κάμπος μέχρι τη θάλασσα ήταν γεμάτος με περιοβόλια , αμπέλια και λίγα ξώσπιτα. Λίγοι διακινδυνεύαν τα χρόνια εκείνα να κατοικούν στα χαμηλώματα γιατί αλώνιζαν τις θάλασσες κουρσάροι Αλτζερίνοι και Μπαρμπαρεζοι. Μόλις βίγλιζαν τις φούστες (έτσι λέγαν τα καράβια τα πειρατικά) από τη μεγάλη ντάπια του κάστρου οι Αρκαδιανοί ,δίνανε σινιάλο στον κόσμο που παράταγε τα χωράφια του κι έτρεχε να γλιτώσει στα κάστρα και στα ψηλώματα μακρυά απ τη θάλασσα. Γιατί κύριο στόχο οι Αλτζερίνοι είχαν να αρπάζουν χριστιανούς που τους πουλούσαν δουλους στα σκλαβοπάζαρα της βόρειας Αφρικής και τις κοπέλες για παλλακίδες και υπηρέτριες στους σεΐχηδες του Τουνεζιου και της Μπαρμπαριάς.

Κάστρα και Οχυρά της Μεσσηνίας: Το κάστρο της Είρας - Του Γιάννη Μπίρη

Στα βόρεια σύνορα της Μεσσηνίας, σχεδόν στις πηγές της Νέδας, στο πλάτωμα πάνω από το Κακαλέτρι, βρισκόταν η πανίσχυρη Είρα. Οχυρή θέση, που η ακρόπολή της στεφάνωνε το ύψωμα στα νότια του σημερινού χωριού και η μοίρα της συνδέθηκε με την επανάσταση των Μεσσηνίων εναντίον των κατακτητών τους Σπαρτιατών, κυρίως στις πολεμικές επιχειρήσεις του Γ' μεσσηνιακού πολέμου (510-490 π.Χ.).

Ο Γ' μεσσηνιακός πόλεμος είναι γνωστός και σαν επανάσταση ή πόλεμος του Αριστομένη. Αυτός ο ικανότατος Μεσσήνιος ηγέτης και πολέμαρχος, προσπάθησε να ελευθερώσει την πατρίδα του από τους Σπαρτιάτες.

Τα στοιχεία που έχουμε για τα κατορθώματά του φθάνουν σε μας κυρίως από το έργο του Παυσανία, του Μικρασιάτη περιηγητή του 160-170 μ.Χ. Κύριες πηγές του Παυσανία ήταν η "Αριστομενιάδα", ένα επικό έργο του 250 π.Χ. του ποιητή Ριανού από τη Βήνη της Κρήτης, αλλά και το ρητορικό κυρίως έργο του Μύρωνα από την Πριήνη της Μικράς Ασίας. Ο Ριανός έγραφε για τον Αριστομένη μυθιστορηματικά, όπως ο Ομηρος για τον Αχιλλέα στην "Ιλιάδα". Ο εντυπωσιασμός του Παυσανία από την επική περιγραφή του Ριανού ήταν μεγάλος και έτσι ο Αριστομένης «έφθασε» σε μας σε αποσπάσματα στο έργο του περιηγητή, αφού δεν σώθηκε το πρωτότυπο ή κάποιο αντίγραφο από το έργο του Ριανού.

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑΙ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΡΑΝΗΣ

ΚΛΙΚ  στην εικόνα για να διαβάσετε τη συνέχεια...

19/7 /1944: Η Μάχη «στου Μανούσου το Γεφύρι» μεταξύ Χώρας – Αγορέλιτσας, Τριφυλίας

Η μάχη αυτή, δόθηκε στίς 19 Ιουλίου  του 1944 μεταξύ Ελλήνων αντιστασιακών και Γερμανών κατακτητών. 

Στην τοποθεσία "κορδέλες" του ποταμού Σέλα, μεταξύ Αμπελοφύτου (Αγορέλιτσα) και Χώρας, αντάρτες του ΕΛΑΣ έστησαν ενέδρα σε γερμανικό στρατιωτικό κομβόι, όπου και νίκησαν κατά κράτος.

  Η ιστορική αυτή μάχη δόθηκε από το 1ο τάγμα του 9ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ. Στρατιωτικός Διοικητής ήταν ο μόνιμος ταγματάρχης Ηλίας Σφακιανάκης, άλλως «Μπαρμπαλιάς», ενώ Καπετάνιος του Τάγματος ο Δημ. Καλδής.

Ακολουθεί απόσπασμα από το ιστορικό της μάχης, που γράφτηκε από τον Νίκο Μέλιο*, μόνιμο αξιωματικό (υπίλαρχο), Διοικητή του 2ου Λόχου του 19ου τάγματος του ΕΛΑΣ.

«17 Ιούλη 1944, η πολιτική οργάνωση της περιοχής δίνει την πληροφορία ότι η γερμανική φάλαγγα αυτοκινήτων θ’ αποχωρήσει τις προσεχείς μέρες από την Πύλο, με κατεύθυνση Γαργαλιάνους – Κυπαρισσία.

18 Ιούλη 1944 και πριν καλά καλά ξημερώσει, τα τμήματα του τάγματος προωθούνται και καταλαμβάνουν τις θέσεις που προκαθορίστηκαν κατά την αναγνώριση. Έτσι, ο 1ος και 2ος λόχος έλαβαν θέσεις μάχης μέσα στο χώρο της ενέδρας και τα πολυβόλα τοποθετήθηκαν σε θέσεις κατάλληλες για να εκτελέσουν αξονικά πυρά στο δημόσιο δρόμο, και αν χρειαστεί, να υποστηρίξουν τα τμήματά μας της ενέδρας. Η όλη διάταξη καλύφθηκε από την κατεύθυνση της Κυπαρισσίας από μια Διμοιρία του 2ου Λόχου, από την κατεύθυνση της Πύλου από μια ομάδα του 1ου Λόχου.

Θα ήταν παράλειψη να μην αναφέρουμε τη σοβαρή βοήθεια που έδωσε στη διεξαγωγή της επιχείρησης ο εφεδρικός ΕΛΑΣ της περιοχής, που έσπευσε από την πρώτη στιγμή να ταχθεί υπό τις διαταγές του τάγματος.

Στις θέσεις αυτές τις ενέδρας, που ήταν πολύ κοντά στο δρόμο, το τάγμα παρέμεινε όλη την ημέρα, με αξιοθαύμαστη πειθαρχεία, θάρρος και καρτερικότητα, αλλά ο εχθρός δεν φάνηκε.

Η μέρα της μάχης, η 19η Ιούλη, ξημερώνει.

Κάστρα και οχυρά της Μεσσηνίας: Η ξερολιθιά της Βέργας

"Περίπου τριακόσιοι Τουρκοαιγύπτιοι νεκροί και πολλοί τραυματίες. Οι αμυνόμενοι έχασαν τρεις..."

Γράφτηκε από τον Γιάννης Μπίρης

Η περιοχή του Αλμυρού, στη Βέργα της Καλαμάτας, έχει γίνει θέατρο στρατιωτικών αναμετρήσεων σε πολλές ιστορικές περιόδους. Η θέση έχει εξαιρετική στρατηγική αξία αφού είναι το κλειδί για την είσοδο στη Μάνη.

Στον επαναστατικό αγώνα της Απελευθέρωσης από τον τουρκικό ζυγό, στο δύσκολο 1826, έγινε στην Καρδαμύλη μια σύσκεψη μεγάλης σημασίας για τη συνέχεια του αγώνα. Οι Μανιάτες επιτέλους αποφάσισαν να ομονοήσουν και προχώρησαν στη σύσταση εννεαμελούς "γενικής της Μάνης επιτροπής", της "Εφορείας της Σπάρτης". Στις 25 Μαΐου η συνάντηση του Θ. Κολοκοτρώνη με τους ισχυρότερους καπεταναίους στο Αλμυρό, είχε ως αποτέλεσμα τη συγκρότηση "Σπαρτιατικού στρατοπέδου".

Στο Αλμυρό λοιπόν, κυρίως Μανιάτες και Μεσσήνιοι αλλά και άλλοι Μωραΐτες και ξένοι παρατηρητές συγκρότησαν μια ισχυρότατη δύναμη που μπορούσε να απαντήσει γενναία στο "μπουγιουρντί" του Ιμπραήμ για υποταγή και προσκύνημα της Μάνης:

«Είδομεν να μας φοβερίζης ότι, αν δεν σου προσφέρομεν την υποταγήν μας, θέλεις εξολοθρεύσει τους Μανιάτας και την Μάνην, δια τούτο και ημείς σε περιμένομεν με όσας δυνάμεις θελήσεις. Οι κάτοικοι της Μάνης γράφομεν προς σε και σε περιμένομεν»…

Ετσι αφού επισκεύασαν τη λιθόχτιστη βέργα, οχυρώθηκαν και κάλεσαν γενική συνέλευση. Με οπλαρχηγούς τους Μαυρομιχάληδες (Γιωργάκη Μπεηζαδέ, Αντώνη, Αναστάση και Ιωάννη), το Διονύσιο Μούρτζινο, το Νικόλαο Χρηστέα, τους Κουμουνδουράκηδες (Αθανασούλη και Γαλάνη), τους Καπετανάκηδες (Χριστόδουλο και Παναγιώτη), τον Τζανέτο Γρηγοράκη, τον Αντώνη Τρουπάκη κ.ά. συγκεντρώθηκε μια δύναμη περίπου πέντε χιλιάδων ανδρών έτοιμη να αμυνθεί.

Η εκκλησιαστική ζωγραφική στη Μεσσηνία - Τριφυλία κατά τον 19ο αιώνα

ΚΛΙΚ στην εικόνα για να διαβάσετε όλο το κείμενο...

ΚΑΛΑΜΑΤΑ: Ιστορική Μονή της Βελανιδιάς

Του Ηλία Μπιτσάνη

Εγκαινιάστηκε η ανακαινισμένη Μονή της Βελανιδιάς που βρίσκεται βόρεια τη Καλαμάτας σε μια μοναδικής ομορφιάς τοποθεσία, με την πόλη “στα πόδια της”. Είχε υποστεί σοβαρότατες ζημιές στους σεισμούς του 1986, ενώ είναι συνδεδεμένο άρρηκτα με την ιστορία της πόλης και της περιοχής. Από εκεί ξεκίνησαν οι επαναστατημένοι Ελληνες και μπήκαν στην Καλαμάτα στις 23 Μαρτίου και σε “αντίποινα” το πυρπόλησε ο Ιμπραήμ το 1825. Η ιστορία επαναλήφθηκε με άλλους πρωταγωνιστές το 1943, κάτι που είναι άγνωστο στους νεότερους που δεν έχουν μνήμες ή γνώση για την ιστορία της κατοχής.

Η Μονή της Βελανιδιάς αποτέλεσε ορμητήριο των μαχητών του ΕΛΑΣ, οι οποίοι εκμεταλλευόμενοι το ανάγλυφο του εδάφους και τα πολλά ρέματα έμπαιναν μέχρι την “καρδιά” της πόλης από δυτικά. Αυτές οι επιχειρήσεις είχαν την υποστήριξη των δυνάμεων του ΕΑΜ στην πόλη που κυριαρχούσε πολιτικά το Σεπτέμβρη του 1944 όταν μετά τη συνθηκολόγηση της Ιταλίας έφθασαν και πάλι οι Γερμανοί στην Καλαμάτα. Ενα ολόκληρο δίκτυο έδινε πληροφορίες και διευκόλυνε την κίνηση των ανταρτών στην αστική περιοχή, ενώ τους ενίσχυε με κάθε μέσο. Στις 10 Οκτώβρη ένοπλοι αντάρτες επιτίθενται στο κτήριο της Στρατολογίας (στη σημερινή Μπουλούκου) , ενώ την επόμενη ημέρα κάπου 20 ΕΛΑΣίτες με επικεφαλής τον Γ. Κερκεμέζο κάνουν παρέλαση σε Αρτέμιδος, Αγίου Γεωργίου και Ανδανείας (Νίκου Ι. Ζερβή “Καλαμάτα, Κατοχή-Αντίσταση-Απελευθέρωση, Δ’ τόμος). Στις 15 Οκτωβρίου ένοπλοι κυκλώνουν το σπίτι του νεοτοποθετημένου Διοικητή Χωροφυλακής Δ. Ζερβόπουλου στη Ράχη, επιτίθενται με όπλα και χειροβομβίδες και τον σκοτώνουν.

Το ιερό και η λατρεία του Θεού στη Νέδα

Πατήστε στην εικόνα ή ΕΔΩ για να διαβάσετε τη δημοσίευση

Παλιά Καλαμάτα: Το σπίτι της Μεσσηνιακής Γερουσίας

Απο το Θαρρος news.gr

Το εικονιζόμενο κτίσμα – το οποίο βέβαια δεν υπάρχει τώρα- έχει μεγάλη προεπαναστατική και επαναστατική (1821) ιστορία, όπως προκύπτει από τους ιστορικούς μας και το μητροπολίτη Ιεζεκιήλ Βελανιδιώτη.

Βρισκόταν στους πρόποδες του Κάστρου μεταξύ των πύργων και κτημάτων των Ζάρκου και Κουζή.

Κατά της παράδοση αυτό ήταν τουρκικό τζαμί. Εκεί συνήλθε η πρώτη Μεσσηνιακή Γερουσία το 1821 και εκεί γράφτηκε απ’ τους ελευθερωτές της Καλαμάτας το κήρυγμα της ελευθερίας προς όλες τις ευρωπαϊκές αυλές.

Σήμερα εκεί υπάρχει ΝΔ τοίχος εφαπτόμενος του Αλεξανδράκειου Κληροδοτήματος, ο οποίος φέρει μαρμάρινη πλάκα, η οποία αναγράφει: «Ενταύθα συνήλθε η Α’ Μεσσηνιακή Γερουσία με ηγεμόνα τον αρχιστράτηγον Πέτρον Μαυρομιχάλην, απευθύνασα προς τα Ευρωπαϊκάς Αυλάς την 25 Μαρτίου 1821 προκήρυξιν εκ του Σπαρτιατικού Στρατοπέδου Καλαμάτας, ζητήσασα αρωγήν όλων των εξευγενισμένων λαών διά την απολύτρωσιν των δυστυχισμένων Πελοποννησίων Γραικών εκ του ανυπόφορου ζυγού της Οθωμανικής Τυραννίας.

Η πλαξ αυτή ετέθη υπό της ΕΟΝ Μεσσηνίας. Εν Καλάμαις τη 25 Μαρτίου 1940».

Οι θρυλικοί Ντρέδες της Τριφυλίας

Το 14ο αιώνα περίπου σαράντα οικογένειες κατέβηκαν από την Ηπείρο και εγκαταστάθηκαν στους ορεινούς όγκους του Δωρίου και του Αυλώνα προκειμένου να χρησιμεύσουν ως συνοριοφύλακες του Δεσποτάτου έναντι των Φράγκων, που τότε κατείχαν την απέναντι πλευρά της Νέδας, την επαρχία Ολυμπίας, αλλά και να ενισχύσουν τον Βυζαντινό στρατό. Εκεί έφτιαξαν τα χωριά τους, τα Σουλιμοχώρια σε στρατηγικό σημείο.

Οι Ντρέδες ήσαν ψηλοί, ρωμαλέοι, ευειδείς και φιλελεύθεροι, πάρα πολύ τολμηροί και ριψοκίνδυνοι, προσόντα που τους καθιστούσαν ανίκητους στην μάχη. Καθώς οι Τούρκοι τους φοβούνταν και δεν πλησίαζαν στα χωριά τους, αυτά είχαν μετατραπεί σε κέντρο αντίστασης. Οι προσφορά των Ντρέδων στην Επανάσταση, αλλά και στα προεπαναστατικά χρόνια, είναι τεράστια. 

Οι Ντρέδες 

Το 1380 περίπου, πληθυσμοί της Βορείου Ηπείρου κατέβηκαν νοτιότερα και έφθασαν μέχρι την Πελοπόννησο. Την περίοδο αυτή στην περιοχή της Τριφυλίας εγκαταστάθηκαν, ως έποικοι, σαράντα οικογένειες με διακόσια γυναικόπαιδα. Αυτοί ήταν Έλληνες Αρβανίτες και κατάγονταν από τους πανάρχαιους Ιλλυριούς Έλληνες της Ηπείρου. Ήταν Χριστιανοί Ορθόδοξοι και είχαν ελληνική εθνική συνείδηση. 

Οι έποικοι αυτοί εγκαταστάθηκαν στους ορεινούς όγκους του Δωρίου και του Αυλώνα προκειμένου να χρησιμεύσουν ως συνοριοφύλακες του Δεσποτάτου έναντι των Φράγκων, που τότε κατείχαν την απέναντι πλευρά της Νέδας, την επαρχία Ολυμπίας, αλλά και να ενισχύσουν τον Βυζαντινό στρατό. Εκεί έφτιαξαν τα χωριά τους, τα Σουλιμοχώρια. 

Τα χωριά αυτά είναι το Σουλιμά, το Ψάρι, το Χρυσοχώρι, το Κλέσουρα, το Λάπι, το Χαλκιά, το Κούβελα, το Κατσούρα, το Ρίπεσι, το Πιτσά και η Αγριλιά. 

Η απελευθέρωση της Καλαμάτας

Επαναστατικός αναβρασμός επικρατούσε στη Μάνη τον Μάρτιο του 1821. Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης βρισκόταν στην Καρδαμύλη και οι Φιλικοί είχαν κάμψει τις αντιρρήσεις του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη για το άκαιρο του ξεσηκωμού. Στα μέσα του μηνός ένα πλοίο φορτωμένο με πολεμοφόδια, σταλμένο από τους Φιλικούς της Σμύρνης, φθάνει στο λιμάνι του Αλμυρού, έξω από την Καλαμάτα. Ο Νικηταράς και ο Αναγνωσταράς με τους άνδρες τους αναλαμβάνουν να μεταφέρουν το πολύτιμο φορτίο σε ασφαλές μέρος.

Οι οθωμανικές αρχές της Καλαμάτας πληροφορούνται το γεγονός και ενεργώντας αφελώς ζητούν να μάθουν από τους προκρίτους το περιεχόμενο του φορτίου και γιατί συνοδεύεται από ενόπλους. Αυτοί τους απαντούν ότι οι ένοπλοι είναι χωρικοί που συνοδεύουν φορτία λαδιού για το φόβο των ληστών. Ο βοεβόδας της Καλαμάτας Σουλεϊμάν αγάς Αρναούτογλου πείθεται και ζητά τη βοήθεια των Μανιατών, που στέλνουν στην πόλη 150 άνδρες, υπό τον Ηλία Μαυρομιχάλη (20 Μαρτίου). Από τις 17 Μαρτίου, όμως, οι πρόκριτοι της Μάνης, υπό την αρχηγία του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, είχαν υψώσει τη σημαία της επανάστασης στην Τσίμοβα, σημερινή Αρεόπολη της Λακωνίας. Ο παπάς του χωριού όρκισε και ευλόγησε τα όπλα των καπεταναίων και των παλικαριών τους στην Εκκλησία των Ταξιαρχών. Οι ατίθασοι Μανιάτες ξεκίνησαν την Επανάσταση, οκτώ μέρες πριν από τη συμβατική της έναρξη.

Αμέσως μετά, ο Κυριακούλης Μαυρομιχάλης και ο Γιατράκος ξεκινούν για τον Μιστρά και τη Μονεμβασιά, ενώ ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης και ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης με 2.000 άνδρες για την Καλαμάτα. Εν τω μεταξύ, στο άλλο άκρο της Πελοποννήσου σημειώνεται η πρώτη επαναστατική ενέργεια του Αγώνα, με την πολιορκία των Καλαβρύτων (21 Μαρτίου), την οποία υπερασπίζεται για λογαριασμό των Οθωμανών ένας άλλος Αρναούτογλου, ο Ιμπραήμ.

Η μάχη της Σχοινόλακας, 15.03.1825

Απο την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑonline    Τα γεγονότα που προηγήθηκαν

Οι αγωνιζόμενοι για εθνική ελευθερία Έλληνες θα αντιμετωπίσουν την απόβαση του Ιμπραήμ στις αρχές του 1825 με μειωμένες τις  υλικές και πολιτικές δυνάμεις τους, με κλονισμένες τις ηθικές και χωρίς ουσιαστική πολιτική και στρατιωτική ηγεσία.   Οι αντιδράσεις της οποίας θα είναι και υποτονικές και απερίσκεπτες.  Είχαν προηγηθεί οι δύο εμφύλιοι (Μάρτιος-Ιούνιος και Νοέμβριος-Δεκέμβριος 1824) που υπήρξαν καταστρεπτικοί και είχαν σοβαρές συνέπειες για μεγάλο διάστημα, με θριαμβευτές τους Ρουμελιώτες πολέμαρχους και τους Υδραίους συμμάχους τους.  Πολλοί Πελοποννήσιοι ηγέτες, με επικεφαλής τον Κολοκοτρώνη, βρίσκονταν φυλακισμένοι στην Ύδρα, ενώ οι Ρουμελιώτες στην Πελοπόννησο συμπεριφέρονταν σαν κατακτητές σε εχθρικό έδαφος.

Η απόβαση του Ιμπραήμ τον Φεβρουάριο του 1825 στη νοτιοδυτική Πελοπόννησο, ελάχιστη εντύπωση προκάλεσε αρχικά στους Έλληνες.    Οι απώλειες του Ιμπραήμ, αφότου έφυγε από την Αλεξάνδρεια, σε πλοία, άνδρες, άλογα και υλικό, αναλογούσαν περίπου με το ένα τρίτο του συνόλου.    Οι αρρώστιες, οι καιρικές συνθήκες αλλά και η παρενόχληση του ελληνικού στόλου ήταν παράγοντες υπεύθυνοι για τις καταστροφές αυτές.  Το έργο των Ελλήνων θαλασσινών εξακολουθούσε να καθησυχάζει την κυβέρνηση στο Ναύπλιο καθώς πίστευαν ότι ο κίνδυνος δεν ήταν μεγάλος και οι Έλληνες συνέχισαν τις αντιδικίες τους, σαν να μην είχε μεσολαβήσει τίποτα.  Πρόεδρος του Εκτελεστικού είχε γίνει ο Υδραίος καπετάνιος Γεώργιος Κουντουριώτης, ο οποίος δεν διέθετε γνώσεις για τον χερσαίο πόλεμο αλλά ούτε και ηγετικά προσόντα.    Τον πλαισίωναν δύο θανάσιμοι εχθροί μεταξύ τους, ο Φαναριώτης Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος, ως αρχιγραμματέας του Εκτελεστικού και διευθυντής της Δυτικής Χέρσου Ελλάδος και ο Ηπειρώτης Ιωάννης Κωλέττης, μέλος του Εκτελεστικού με επιρροή στους Ρουμελιώτες πολέμαρχους, στους οποίους έταξε πελοποννησιακή λεία.  Μια τρίτη τάση εκπροσωπούσαν οι Πελοποννήσιοι στρατιωτικοί, όπως ο Παπαφλέσσας και ο Αναγνωσταράς, που συνέπρατταν με την κυβέρνηση και τους νικητές του εμφυλίου.    Ενιαίος στρατός δεν υπήρχε και οι δεκάδες ομάδες συγκροτούνταν από καπετάνιους οι οποίοι κατέθεταν πλαστούς καταλόγους ανδρών στην κυβέρνηση, για να εισπράττουν υπεράριθμους μισθούς και σιτηρέσια.

ΚΥΠΑΡΙΣΣΙΑ

ΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΠΑΡΙΣΣΙΑ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΡΟΑΣΤΙΩΝ ΤΗΣ. ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΤΡΙΛΟΓΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ --ΚΥΠΑΡΙΣΣΙΑ....ΤΟ ΔΙΑΜΑΝΤΙ ΤΟΥ ΙΟΝΙΟΥ!--- ΜΕΡΟΣ Α'- ΑΡΧΑΙΑ ΚΥΠΑΡΙΣΣΙΑ!

Κάστρο Κυπαρισσίας ή Αρκαδιάς

Για τη συνέχεια της δημοσίευσης: ΕΔΩ

Η ΜΕΣΣΗΝΙΑΚΗ ΤΟΠΟΛΑΛΙΑ ΜΑΣ ΜΕ ΤΙΣ 853 ΛΕΞΕΙΣ ΤΗΣ.

Η Μεσσηνιακή τοπολαλιά, αυτού του τόπου σταματημό δεν έχει.

Συνεχώς το λεξιλόγιο και φρασεολόγιο των Μεσσηνίων, της Μεσσηνίας και όλων των απανταχού Μεσσηνίων είναι ατέλειωτο !

Μετά την τελευταία δημοσίευση των 832 λέξεων και φράσεων, η έρευνά μας δεν σταμάτησε, εμείς συνεχίσαμε τη συλλογή λέξεων και φράσεων, με τη βοήθεια πάντα των φίλων και επισκεπτών μας του blog, βρήκαμε νέες λέξεις και φράσεις, τις οποίες ευχαρίστως σας παρουσιάζουμε. 

Δεν θα σταματήσουμε να καλούμε όλους τους Μεσσήνιους, της Μεσσηνίας, της υπόλοιπης Ελλάδας, καθώς επίσης τους Μεσσήνιους της αλλοδαπής όπου και αν βρίσκονται διασκορπισμένοι στα πέρατα του κόσμου, να θυμηθούν κάποιες λέξεις των παππούδων τους και των γονιών τους. Στείλτε τε μας να τις καταχωρήσουμε στο λεξιλόγιό μας. Αυτό που επιδιώκουμε είναι αυτή η προσπάθεια που κάνουμε να μείνει πράγματι παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές . Άλλωστε ας μη ξεχνάμε από τη δική σας βοήθεια έχουμε συγκεντρώσει τις περισσότερες από αυτές.

Όποιες νέες λέξεις μπορείτε και θέλετε να μας στείλετε, στείλτε τες στο e-mail: agsaouti@gmail.com, ή αν θέλετε τηλεφωνείστε στο κινητό 6977 172942.

Τέλος, να ευχαριστήσω για μια ακόμη φορά ιδιαιτέρως όλους αυτούς τους φίλους που βοηθούν σ’ αυτήν την προσπάθεια.

Δείτε λοιπόν σήμερα τις 853 λέξεις και φράσεις, που μέχρι τώρα συγκεντρώθηκαν, κατ’ αλφαβητική σειρά.

ΕΠΕΙΔΗ ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ ΚΑΙ ΦΡΑΣΕΙΣ, ΕΙΝΑΙ ΠΛΕΟΝ ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΕΣ,

ΘΑ ΤΙΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΟΥΜΕ ΣΕ ΔΥΟ ΔΟΣΕΙΣ.

A 

1. Αβανιά=καταστροφή-ζημιά,

2. Αβγατίζω = αυξάνω

3. Αβέρτα = πλουσιοπάροχα.

4. Αγανό = το αραιό πχ είναι αραιό πλεγμένο.

5. Αγκλιά = Δοχείο για το διάλεγμα της τελευταίας ποσότηας του λαδιού από την κασέλα του ελαιοτριβείου.

6. Αγκωνή =άκρη καρβελιού φρατζόλας

7. Ακρίθια = παρανυχίδες, άγρια σημεία του δέρματος

8. Αγγειό = δοχείο ή λέγεται και το γυναικείο γεννητικό όργανο.

9. Αγκορτσια=η αγρια αχλαδια.

10. Άγγουσα ζέστη = η κάψα

11. Αγκωνάρι=Ακρογωνιαίος λίθος και γενικά μεγάλη πέτρα

12. Αγροικάω = ακούω ή ξαγρυπνώ

13. Αδειάζω = ευκαιρώ(δεν αδειάζω = δεν ευκαιρώ).

14. Ακαμάτης = τεμπέλης

15. Ακουμπέτι = παρά ταύτα

16. Ακώ = ακούω

17. Αλάργα= μακριά.

18. Αλαφιάζομαι = Ξαφνιάζομαι

19. Αλλαξιά= σύνολο ένδυσης,

ΑΡΧΑΙΑ ΜΕΣΣΗΝΗ: ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΣΤΙΚΗ ΣΤΗ ΡΩΜΑΪΚΉ ΚΑΙ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΠΟΛΗ

Για να διαβάσετε ΚΛΙΚ στην εικόνα...

ΥΓΕΙΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΜΕΣΣΗΝΗ

ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ

Ο Ερμής της Μεσσήνης

Η συνέχεια ΕΔΩ...